Αντιγράφω από την Ελευθεροτυπία της 15ης Νοεμβρίου, και πιο συγκεκριμένα τον Στάθη.
Είναι πια απίστευτο αυτό που συμβαίνει γύρω απ' την κινητή τηλεφωνία στη χώρα μας - αν το 80% των χολυγουντιανών ταινιών περιστρέφεται γύρω απ' την έννοια μπάτσος
ήτοι: τη ζωή, τα κατορθώματα, το δράμα, τις περιπέτειες ενός μοναχικού, σκληρού, μαλάκα, καταραμένου, κλόουν, διεφθαρμένου, ηρωικού αστυνομικού γύρω από μια σκοτεινή, άγρια, παρανοϊκή, παραφυσική, αστυνομική υπόθεση, φόνου, ληστείας, απαγωγής, εκβιασμού, παιδεραστίας, συνωμοσίας με αίμα, σφαίρες, μπουνίδι τρία κιλά τη σεκάνς
άλλο τόσο στην Ελλάδα μιλάμε, ασχολούμεθα, ακούμε, βλέπουμε, αγοράζουμε, υπολογίζουμε, φλερτάρουμε, ξαναγοράζουμε, πληρώνουμε, ξαναμιλάμε κι εντρυφούμε στα κινητά μας τηλέφωνα. Απορώ πώς υπήρξε ζωή πριν απ' αυτά.
Χιλιάδες εκατομμύρια τόνοι κακογουστιάς σε διαφήμιση από παντού, τηλεόραση, ραδιόφωνο, εφημερίδες, περιοδικά, πώς θα μιλήσουμε περισσότερο πληρώνοντας λιγότερο, πόσες πιο σαχλές χρήσεις προσφέρει ένα κινητό, αν ψήνει καφέ, αν βρίσκει χαμένα σκυλιά, αν μαθαίνει στους λαγούς τι εστί στιφάδο.
Εντάξει, είναι πολλά τα λεφτά, τεράστιος ο τζίρος, αλλά και τέτοιος πανικός; στις καφετέριες, στα αυτοκίνητα, στις κηδείες, όλοι μιλούν για τα κινητά τους ή από τα κινητά τους.
Οσοι μένουν πίσω νοιώθουν χαμένοι στο χάος της κυκλοφορίας προς το μέλλον της τεχνολογίας, αλλά όλην αυτήν την αποθηρίωση της διαφήμισης για τα κινητά δεν τη γλυτώνουν, όπως απ' ό,τι φαίνεται δεν γλυτώνουν κι άλλα πράγματα πολύ χειρότερα
όπως η παρακολούθηση
όχι πλέον μόνον απ' τον Μεγάλο Αδελφό αλλά κι από οποιονδήποτε επίδοξο ρουφιάνο, γκάνγκστερ, σκοτώστρα - αν εξαιρέσουμε συζύγους, πεθερές, τη θεία Φωτούλα, εξαγριωμένους γονείς, τον μοχθηρό γείτονα που σας μισεί, τον παπά της ενορίας (καθ' ότι ουδείς πλέον υπεράνω υποψίας) κι όποιον άλλον προαιρείται να σας βάλει στο χέρι, να σας βάλει χέρι, να σας βγάλει το μάτι - φρίκη!
Εκπληκτος (χωρίς πια να ξέρω αν θα έπρεπε να εκπλήττομαι) κι έντρομος (χωρίς πια να μπορώ να ελπίζω σε οτιδήποτε) διαβάζω στο διαδίκτυο (μάλιστα και αναγνώστες με πληροφορούν) διαφημίσεις εταιρειών
οι οποίες αναίσχυντα κι ασύστολα (κυρίως δε ατιμωρητί) πουλάνε «λογισμικά παρακολούθησης κινητών τηλεφώνων»!!!
Η καταναλωτική εκδοχή του ανεπαίσθητου πια καθημερινού φασισμού σε όλην της τη φρικώδη ισχύ!
***
Στο όνομα της ασφάλειας της ιδιωτικής σου ζωής οι εταιρείες αυτές σού προτείνουν να προμηθευτείς (να αγοράσεις) λογισμικά που θα σου επιτρέψουν «να ακούς συνομιλίες των άλλων όλο το 24ωρο»...
...«να γνωρίζετε πώς συμπεριφέρεται η babysitter στα παιδιά σας»...
...«να παρακολουθείτε τον/τη σύζυγό σας» - τα παιδιά σας, τις παρέες τους
«να ξεδιαλύνετε τις υποψίες που έχετε για κάποιον συνεργάτη σας» -«να ξέρετε τι γίνεται στη δουλειά σας όταν απουσιάζετε»- «Παρακολουθείτε σε ΟΠΟΙΟ μέρος του κόσμου ΟΠΟΙΟ κινητό θέλετε», με
έναν λόγο κανονική μεγάλη των χαφιέδων σχολή. Ρουφιανοποίηση και των γονέων (στην κυριολεξία!)
................................................................
Και αφού η ρουφιανοεταιρεία σάς πετάξει το μπαλλάκι των νομικών ευθυνών από τη χρήση των προϊόντων της, σας εξηγεί πως αν αλλάξει κάρτα SIM ή αριθμό τηλεφώνου το θύμα σας, εσείς θα λάβετε αυτομάτως με SMS τα νέα στοιχεία...
...σας εξηγεί πώς θα καταγράφετε και θα διαβάζετε όλα τα γραπτά του μηνύματα εισερχόμενα - εξερχόμενα, λίστα, διάρκεια, τοποθεσία (!) -εύρεση ονομάτων απ' το δικό του ευρετήριο κι άλλα εφιαλτικά!- ποιος δρόμος με τις λεύκες, ποια
ζόμπι με πριόνια -τρίχες, αφέλειες, παιδιαρίσματα. Εδώ έχουμε να κάνουμε με την Ελεύθερη Οικονομία της Αγοράς, τον Καταναλωτισμό αυτοπροσώπως, τους νόμους της προσφοράς και της ζήτησης -ποιος φασισμός; στραγάλια! Εδώ έχουμε να κάνουμε με την κοινοβουλευτική δημοκρατία, το κράτος δικαίου, τους
δρόμους με τις κάμερες, τους ουρανούς με τους δορυφόρους! Σε ευχαριστώ, ω Δημοκρατία! Εδιωξες απ' τη ζωή μου τη σκαιά βαρβατίλα του μελανοχίτωνα κι έδωσες τη δυνατότητα στο φιλοπαίγμον και πανέξυπνο παιδάκι του γείτονα να μου κάνει τη ζωή κόσκινο, μπίλιες, μπουρδέλο. Σε υμνώ, ω Εταιρεία! έκανες την ισότητα πράξη -τώρα ο Αλ Καπόνε και η μικρή Αλίκη της διπλανής πόρτας έχουν τις ίδιες δυνατότητες στο έγκλημα- πώς είπατε; ποια εταιρεία τα πουλάει αυτά; Γιατί; για να φάμε κι άλλη αγωγή; Δεν ξέρετε ότι, κατά πολλούς απ' τους δικαστές μας, αν σε βιάσουν φταις κι εσύ που κούναγες τον πωπό σου; Ή μήπως νομίζετε ότι οι αγωγές εκδικάζονται με διαφορετικό πνεύμα; Οχι, δεν θα γράψω το όνομα της Εταιρείας που πουλάει αυτά τα τρομακτικά λογισμικά (ούτε κανείς εισαγγελέας θα την ψάξει). Για πρώτη φορά απ' το 1982 που γράφω, αυτολογοκρίνομαι. Κι αφιερώνω την αυτολογοκρισία μου στον κ. Βενιζέλο που έφτιαξε τον νόμο για τις αγωγές, τον κ. Ρουσόπουλο που τον διατηρεί εν ζωή και τον κ. Καραμανλή που του παρακολουθούσαν το τηλέφωνο.
Δεν έχω λογοκριθεί, δεν είχα αυτολογοκριθεί, αυτολογοκρίνομαι, τώρα, δημοσίως. Προοδεύσαμε.
Αναρωτιέμαι τι είναι χειρότερο: αυτό που γράφει (καταγγέλει) ο Στάθης, ή το ότι ουδείς αντιδρά (και ακόμη χειρότεροι πολλοί "φτιάχνονται").
Είναι πια απίστευτο αυτό που συμβαίνει γύρω απ' την κινητή τηλεφωνία στη χώρα μας - αν το 80% των χολυγουντιανών ταινιών περιστρέφεται γύρω απ' την έννοια μπάτσος
ήτοι: τη ζωή, τα κατορθώματα, το δράμα, τις περιπέτειες ενός μοναχικού, σκληρού, μαλάκα, καταραμένου, κλόουν, διεφθαρμένου, ηρωικού αστυνομικού γύρω από μια σκοτεινή, άγρια, παρανοϊκή, παραφυσική, αστυνομική υπόθεση, φόνου, ληστείας, απαγωγής, εκβιασμού, παιδεραστίας, συνωμοσίας με αίμα, σφαίρες, μπουνίδι τρία κιλά τη σεκάνς
άλλο τόσο στην Ελλάδα μιλάμε, ασχολούμεθα, ακούμε, βλέπουμε, αγοράζουμε, υπολογίζουμε, φλερτάρουμε, ξαναγοράζουμε, πληρώνουμε, ξαναμιλάμε κι εντρυφούμε στα κινητά μας τηλέφωνα. Απορώ πώς υπήρξε ζωή πριν απ' αυτά.
Χιλιάδες εκατομμύρια τόνοι κακογουστιάς σε διαφήμιση από παντού, τηλεόραση, ραδιόφωνο, εφημερίδες, περιοδικά, πώς θα μιλήσουμε περισσότερο πληρώνοντας λιγότερο, πόσες πιο σαχλές χρήσεις προσφέρει ένα κινητό, αν ψήνει καφέ, αν βρίσκει χαμένα σκυλιά, αν μαθαίνει στους λαγούς τι εστί στιφάδο.
Εντάξει, είναι πολλά τα λεφτά, τεράστιος ο τζίρος, αλλά και τέτοιος πανικός; στις καφετέριες, στα αυτοκίνητα, στις κηδείες, όλοι μιλούν για τα κινητά τους ή από τα κινητά τους.
Οσοι μένουν πίσω νοιώθουν χαμένοι στο χάος της κυκλοφορίας προς το μέλλον της τεχνολογίας, αλλά όλην αυτήν την αποθηρίωση της διαφήμισης για τα κινητά δεν τη γλυτώνουν, όπως απ' ό,τι φαίνεται δεν γλυτώνουν κι άλλα πράγματα πολύ χειρότερα
όπως η παρακολούθηση
όχι πλέον μόνον απ' τον Μεγάλο Αδελφό αλλά κι από οποιονδήποτε επίδοξο ρουφιάνο, γκάνγκστερ, σκοτώστρα - αν εξαιρέσουμε συζύγους, πεθερές, τη θεία Φωτούλα, εξαγριωμένους γονείς, τον μοχθηρό γείτονα που σας μισεί, τον παπά της ενορίας (καθ' ότι ουδείς πλέον υπεράνω υποψίας) κι όποιον άλλον προαιρείται να σας βάλει στο χέρι, να σας βάλει χέρι, να σας βγάλει το μάτι - φρίκη!
Εκπληκτος (χωρίς πια να ξέρω αν θα έπρεπε να εκπλήττομαι) κι έντρομος (χωρίς πια να μπορώ να ελπίζω σε οτιδήποτε) διαβάζω στο διαδίκτυο (μάλιστα και αναγνώστες με πληροφορούν) διαφημίσεις εταιρειών
οι οποίες αναίσχυντα κι ασύστολα (κυρίως δε ατιμωρητί) πουλάνε «λογισμικά παρακολούθησης κινητών τηλεφώνων»!!!
Η καταναλωτική εκδοχή του ανεπαίσθητου πια καθημερινού φασισμού σε όλην της τη φρικώδη ισχύ!
***
Στο όνομα της ασφάλειας της ιδιωτικής σου ζωής οι εταιρείες αυτές σού προτείνουν να προμηθευτείς (να αγοράσεις) λογισμικά που θα σου επιτρέψουν «να ακούς συνομιλίες των άλλων όλο το 24ωρο»...
...«να γνωρίζετε πώς συμπεριφέρεται η babysitter στα παιδιά σας»...
...«να παρακολουθείτε τον/τη σύζυγό σας» - τα παιδιά σας, τις παρέες τους
«να ξεδιαλύνετε τις υποψίες που έχετε για κάποιον συνεργάτη σας» -«να ξέρετε τι γίνεται στη δουλειά σας όταν απουσιάζετε»- «Παρακολουθείτε σε ΟΠΟΙΟ μέρος του κόσμου ΟΠΟΙΟ κινητό θέλετε», με
έναν λόγο κανονική μεγάλη των χαφιέδων σχολή. Ρουφιανοποίηση και των γονέων (στην κυριολεξία!)
................................................................
Και αφού η ρουφιανοεταιρεία σάς πετάξει το μπαλλάκι των νομικών ευθυνών από τη χρήση των προϊόντων της, σας εξηγεί πως αν αλλάξει κάρτα SIM ή αριθμό τηλεφώνου το θύμα σας, εσείς θα λάβετε αυτομάτως με SMS τα νέα στοιχεία...
...σας εξηγεί πώς θα καταγράφετε και θα διαβάζετε όλα τα γραπτά του μηνύματα εισερχόμενα - εξερχόμενα, λίστα, διάρκεια, τοποθεσία (!) -εύρεση ονομάτων απ' το δικό του ευρετήριο κι άλλα εφιαλτικά!- ποιος δρόμος με τις λεύκες, ποια
ζόμπι με πριόνια -τρίχες, αφέλειες, παιδιαρίσματα. Εδώ έχουμε να κάνουμε με την Ελεύθερη Οικονομία της Αγοράς, τον Καταναλωτισμό αυτοπροσώπως, τους νόμους της προσφοράς και της ζήτησης -ποιος φασισμός; στραγάλια! Εδώ έχουμε να κάνουμε με την κοινοβουλευτική δημοκρατία, το κράτος δικαίου, τους
δρόμους με τις κάμερες, τους ουρανούς με τους δορυφόρους! Σε ευχαριστώ, ω Δημοκρατία! Εδιωξες απ' τη ζωή μου τη σκαιά βαρβατίλα του μελανοχίτωνα κι έδωσες τη δυνατότητα στο φιλοπαίγμον και πανέξυπνο παιδάκι του γείτονα να μου κάνει τη ζωή κόσκινο, μπίλιες, μπουρδέλο. Σε υμνώ, ω Εταιρεία! έκανες την ισότητα πράξη -τώρα ο Αλ Καπόνε και η μικρή Αλίκη της διπλανής πόρτας έχουν τις ίδιες δυνατότητες στο έγκλημα- πώς είπατε; ποια εταιρεία τα πουλάει αυτά; Γιατί; για να φάμε κι άλλη αγωγή; Δεν ξέρετε ότι, κατά πολλούς απ' τους δικαστές μας, αν σε βιάσουν φταις κι εσύ που κούναγες τον πωπό σου; Ή μήπως νομίζετε ότι οι αγωγές εκδικάζονται με διαφορετικό πνεύμα; Οχι, δεν θα γράψω το όνομα της Εταιρείας που πουλάει αυτά τα τρομακτικά λογισμικά (ούτε κανείς εισαγγελέας θα την ψάξει). Για πρώτη φορά απ' το 1982 που γράφω, αυτολογοκρίνομαι. Κι αφιερώνω την αυτολογοκρισία μου στον κ. Βενιζέλο που έφτιαξε τον νόμο για τις αγωγές, τον κ. Ρουσόπουλο που τον διατηρεί εν ζωή και τον κ. Καραμανλή που του παρακολουθούσαν το τηλέφωνο.
Δεν έχω λογοκριθεί, δεν είχα αυτολογοκριθεί, αυτολογοκρίνομαι, τώρα, δημοσίως. Προοδεύσαμε.
Αναρωτιέμαι τι είναι χειρότερο: αυτό που γράφει (καταγγέλει) ο Στάθης, ή το ότι ουδείς αντιδρά (και ακόμη χειρότεροι πολλοί "φτιάχνονται").
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου