(το μονοκόμματο σενδόνι για τους μερακλήδες που είχαμε υποσχεθεί)
Έχουμε και λέμε λοιπόν.
Τον τελευταίο καιρό έχω επικαλεστεί ένα σενδόνι δις που δεν είχα γράψει εδώ και αρκετούς μήνες και που είχα πρωτοϋποσχεθεί από το σενδόνι των ελληνοτουρκικών προβλημάτων μιας κι έχει τεράστια σχέση με τις εξελίξεις στη γειτονιά μας καθώς και τις ακόμη πιο ανησυχητικές στην ευρύτερη περιοχή της νοτιοανατολικής Μεσογείου στην οποίαν επί της ουσίας ανήκουμε. Ε, μην σας λέω ψέματα, απ'αυτά που βλέπω προσπάθησα να το επισπεύσω και όχι μόνο αυτό αλλά για να μην γκαρίζει και ο Δείμος, θα το βγάλω σε δόσεις! Ξεκινάμε λοιπόν παίρνωντας τα πράγματα με τη σειρά.
Για να το πούμε σε καθημερινή γλώσσα δίχως βαθυστόχαστες αναλύσεις και ορολογίες, για να εδραιωθείς σαν κράτος απαιτούνται κάποιες βασικές προϋποθέσεις, όπως πχ να είσαι σε έναν χώρο ασφαλή που να προσφέρει και συνθήκες επιβίωσης (σε πρώτη φάση νερό). Επίσης χρειάζεσαι και λεφτά, τα οποία μπορείς να βρεις είτε από εσωτερικούς πόρους (φορολογίες κλπ), είτε από εξωτερικούς (ορυκτό πλούτο κλπ) που είναι σαφώς και πιο προσοδοφόρο αλλά και πιο ασφαλές. Μόνο που για να επιτύχεις αυτό το τελευταίο χρειάζεσαι και ισχύ και κάπου εδώ υπεισέρχονται οι διακρατικές φαγωμάρες που φυσικά δεν αποτελούν "προνόμιο" μόνο της δικής μας περιοχής ή φάρας, αλλά που απαντώνται σε παγκόσμιο επίπεδο.
Βασικά θα είχε πολύ μεγάλο ενδιαφέρον να συζητούσαμε κάποια στιγμή με συνοπτικό τρόπο την εναλλαγή των δυνάμεων (εθνών) στο παγκόσμιο στερέωμα, διότι θα μπορούσατε να εξάγετε πολύ χρήσιμα συμπεράσματα (και το θέτω έτσι όχι επειδή αδυνατείτε να τα εξάγετε μόνοι σας, αλλά επειδή είμαι βέβαιος ότι σιγά μην κάτσει κανείς σας να συμπτίξει την παγκόσμια στρατιωτικοπολιτική ιστορία μέσα σε μερικές γραμμές για πολύ συγκεκριμένο λόγο). Από μια τέτοια συζήτηση πάντως ένα εξαιρετικά χρήσιμο συμπέρασμα που εξάγεται είναι και το ότι η εδραίωση, η επικράτηση, η επέκταση έχουν έναν και μόνο έναν παράγοντα: το Ναυτικό. Παγκοσμίως, είναι το ισχυρότερο όπλο που υπάρχει και όταν λέω όπλο δεν εννοώ μόνο πολεμικά αλλά και εμπορικά. Από αρχαιοτάτων ετών ήταν έτσι. Προσπαθήστε να βάλετε κάποια κομματάκια του παζλ: η εμμονή του Θεμιστοκλή να γίνει ναυμαχία στη Σαλαμίνα. Η εδραίωση της αθηναϊκής συμμαχίας μέσα από το ναυτικό. Η ανακάλυψη των νέων κόσμων. Η προσπάθεια των Ρώσων να έχουν λιμάνια σε διάφορες θάλασσες... Ωχ.. τι είπα τώρα... Το κρατάμε αυτό.
Ας μελετήσουμε κατ' αρχήν τον πρώτο χάρτη που έχω ετοιμάσει (εντελώς πρόχειρα, ως θα διαπιστώσετε):
Στον χάρτη όπως βλέπετε υπάρχουν κάποιοι συγκεκριμένοι χρωματισμοί. Οι κόκκινοι πχ είναι οι χώρες-μέλη του ΝΑΤΟ. Με πράσινο χρώμα (και των δύο αποχρώσεων) είναι σημειωμένες οι χώρες στις οποίες έλαβε χώρα η λεγόμενη αραβική άνοιξη (το πιο έντονο πράσινο έχει να κάνει με τις χώρες όπου έγινε το έλα να δεις. Στις άλλες ήταν πιο ήπια τα πράγματα). Οι χώρες με το γαλάζιο είναι χώρες στις οποίες έχουν γίνει πολεμικές επιχειρήσεις ενώ μνημονεύονται και με πορτοκαλί κάποιες χώρες που παίζουν τα παιχνιδάκια τους. Και φυσικά υπάρχει και το Ιράν το οποίο για την ώρα το αφήνουμε στην άκρη. Α, και φυσικά έχουμε και το Ισραήλ. Παρατηρείτε τίποτε περίεργο στον χάρτη;
Ας επιστρέψουμε για λίγο εκεί που είχαμε μείνει, για να σας δείξω πχ πόσα πράγματα λέγονται συχνά και δεν τους δίνουμε βάση, ενώ θα έπρεπε. Πριν από κανάν χρόνο και κάτι ψιλά είχε βγει ο Ερντογάν και είχε δηλώσει ότι θέλει να φτιάξει μια διώρυγα στον Βόσπορο, ανακοίνωση που αν μη τι άλλο είχε προξενήσει ερωτηματικά στους περισσότερους, διότι απλούστατα δεν έδειχνε να βγάζει νόημα. Αν όμως ο κόσμος ήξερε ότι το στενό του Μαρμαρά επί της ουσίας είναι υπό πολυεθνικό έλεγχο και όχι υπό τουρκικό, θα έβγαζε νόημα. Γι'αυτόν τον λόγο ο Ερντογάν (που είναι οραματιστής και πολύ σοβαρός πολιτικός που ενδιαφέρεται για τη χώρα του) είχε προαναγγείλει μελέτη για κατασκευή διώρυγας, που θα είναι υπό αμιγή τουρκικό έλεγχο. Όμως θέσαμε ένα θέμα: τι γίνεται με τα Στενά;
Τα Στενά είναι μία ιδιόμορφη περίπτωση και είναι σχεδόν όλα υπό αγγλικό έλεγχο (όταν λέω σχεδόν όλα, εννοώ απ'όσα πρέπει). Πάρτε για παράδειγμα το Γιβραλτάρ: αγγλικό. Ομοίως και το Σουέζ (ή μήπως νομίζατε πως το ελέγχουν οι Αιγύπτιοι;). Ομοίως και κάμποσα ακόμη. Αν και έστιψα το μυαλό μου να θυμηθώ, δεν μου ήρθε το όνομα εκείνου που είχε αναπτύξει την σχετική θεωρία που ακολουθούν οι Άγγλοι, ότι (σε γενικές γραμμές, διότι ουσιαστικά είναι αρκετά πιο πολύπλοκο) όποιος ελέγχει τα Στενά στον κόσμο, ελέγχει και τον Κόσμο, κι εδώ που τα λέμε, αν κρίνουμε από το αποτέλεσμα μάλλον ως θεωρία δεν είναι εσφαλμένη. Όμως, για να μην ξεφεύγουμε, σε τι ακριβώς εξυπηρετούν τα Στενά; Μα στο ότι αποφέρουν κέρδη σε αυτόν που τα ελέγχει! Και τα κέρδη είναι πολλών ειδών.
Ααα, επίσης και ότι επιβλέπουν ποιος διέρχεται από που.
Διότι ίσως κάποιες φορές να μας ενδιαφέρει ο τάδε ή ο δείνα να μην μπορεί να διέρχεται από εκεί, ή έστω να μην διέρχεται εύκολα ή ανεμπόδιστα.
Αλήθεια, έχετε σκεφτεί τι μανίκι πρέπει να τραβάνε οι Ρώσοι για να κατέβουν στη Μεσόγειο από τη Μαύρη Θάλασσα;
Ρε κόλλημα που'χω φάει με τους Ρώσους, ε;
Και επιστρέφουμε στον χάρτη. Μήπως βρήκατε τι ιδιαιτερότητα έχει ο παραπάνω χάρτης;
Άντε, να σας βοηθήσω λίγο συνδυάζοντάς το με αυτά που λέγαμε μόλις τώρα:
Νομίζω ότι δεν υπάρχει λόγος να διερωτάσθε τι βελάκι είναι αυτό. Ο τρόπος που το έβαλα έτσι υποδηλώνει ή μάλλον υποδεικνύει την Ελλάδα, μόνο που αυτό είναι το φαινομενικό. Στην πραγματικότητα υπάρχει κάτι άλλο βαθύτερο. Το βελάκι δείχνει την πορεία των Ρώσων για να βγουν στη Μεσόγειο. Φυσικά υπάρχουν και άλλοι θαλάσσιοι δρόμοι που οδηγούν προς τη Μεσόγειο, όπως από τη Βαλτική μέσω Γιβραλτάρ με περίπλου της μισής Ευρώπης, ή ακόμη και από την Ασία πάλι μέσω Γιβραλτάρ ή μέσω Σουέζ για πιο... σύντομα, αλλά και στις δύο περιπτώσεις με περίπλου της μισής Υφηλίου. Βέβαια θα μου πείτε, που κολλάνε οι Ρώσοι;
Εκεί ακριβώς που κόλλαγαν τα τελευταία τουλάχιστον 70 χρόνια που συμπεριλαμβάνουν ψυχρούς πολέμους και κάμποσα άλλα θεάρεστα. Να υποθέσω όμως ότι ακόμη κι αν ψιλιάζεστε, πάλι δύσκολα βλέπετε την όλη εικόνα. Ας συνεχίσουμε λοιπόν από εκεί που είχαμε μείνει.
Τις τελευταίες ημέρες έχουμε μερικές εξαιρετικά ανησυχητικές εξελίξεις στα σύνορα Συρίας-Τουρκίας. Η Συρία δεν είναι παίξε γέλασε όχι για άλλον λόγο αλλά επειδή έχει πλάτες των Ρώσων και των Κινέζων. Γιατί; Διότι είναι η πρόσβαση των Ρώσων στη Μεσόγειο στην παρούσα φάση. Είναι φίλια χώρα προς τους Ρώσους και εξυπηρετεί τα συμφέροντά τους, γι'αυτό και θα έχετε παρατηρήσει ότι ο Ασσάντ έχει την εκλεπτισμένη και διακριτική πλην αμέριστη συμπαράσταση των Ρώσων στις εκκαθαρίσεις που κάνει (δηλαδή δεν είναι τέτοιες;).
Παρένθεση: μήπως θυμάστε την ιστορία με το πως δείχνει να έπεσε τελικώς ο Καραμανλής; Είχε να κάνει με την ενεργειακή συμφωνία με τους Ρώσους και είχε ολόκληρο σενάριο από πίσω (όπου προσέξτε, δεν εξετάζω αν είναι όντως αληθινό αλλά ότι τουλάχιστον δείχνει αληθοφανές). Όμως έχουμε πάλι Ρώσους, το παρατηρείτε, έτσι;
Μήπως θυμάστε μερικές δεκαετίες πίσω στον πρώτο πόλεμο στο Αφγανιστάν όπου είχνα μπουκάρει οι (τότε) Σοβιετικοί και έβρισκαν μπροστά τους τους Αμερικάνους που βοηθούσαν τους Αφγανούς; Πάλι Ρώσοι. Και ούτω καθεξής. Βέβαια θα διερωτηθείτε, μα ο ψυχρός πόλεμος δεν τελείωσε;
Η άποψή μου είναι ότι τελείωσε μεν, αλλά χρειάστηκε και κάποιο υποκατάστατο δε. Έτσι θα έμενε ένα τέτοιο κενό νομίζετε;
Αν οι Άγγλοι ακολουθούν την στρατηγική των Στενών, οι Αμερικάνοι έχουν μια εντελώς διαφορετική φιλοσοφία. Ποια είναι αυτή;
Οι Γερμανοί κάτω και οι Ρώσοι έξω από Μεσόγειο και πετρέλαια. Ωχ, και Γερμανοί στο κόλπο; Μετά αυτοί, τώρα ασχολούμαστε με τους Ρώσους...
Για παρατηρείστε τώρα τις "γραμμές αποκλεισμού"...
Στα ανατολικά της η Ρωσία έχει τις ΗΠΑ, οπότε δεν τίθεται θέμα. Το πρόβλημα είναι στα δυτικά, όπου η Ρωσία έχει και λιμάνι στην Βαλτική οπότε δεν απαιτείται να κατεβαίνει από τον βόρειο παγωμένο ωκεανό. Με τη Μεσόγειο τι γίνεται; Η "παραδοσιακή" Ρωσία βρίσκεται πέριξ της Μαύρης Θάλασσας, οπότε εκεί ανεβοκατεβαίνει άπαξ και χρειαστεί. Για καλή μας τύχη λοιπόν έχουμε την Τουρκία να "ελέγχει" τα Στενά των Δαρνανελίων! (και η Τουρκία το ξέρει αυτό, ότι δηλαδή το ξέρουν οι Αμερικάνοι γι'αυτό και το παίζει Ηγεμών ακριβώς γι'αυτόν τον λόγο. Δεν είναι χέστες σαν εμάς οι γείτονες, μάλλον όμως είναι περισσότερο τολμηροί απ'όσο τους επιτρέπεται)
Παρατηρώντας λοιπόν τον χάρτη με τη διαγράμμιση βλέπουμε ότι οι χώρες του ΝΑΤΟ μαζί με τις χώρες στις οποίες το ΝΑΤΟ έχει επέμβει με πόλεμο (πάντοτε ανθρωπιστικό, έτσι;) και εσχάτως με τις χώρες στις οποίες έλαβε χώρα η αραβική άνοιξη συν τους στρατηγικούς συμμάχους, δημιουργούν δύο κλειστά σχήματα: το ένα αποκόπτει εντελώς την Μεσόγειο που κυριολεκτικά ως μεσόγειος ήτοι το μέσον της γής είναι ίσως η πιο στρατηγική θάλασσα του κόσμου, αφετέρου αποκόπτει εντελώς τα πετρέλαια του Περσικού κόλπου. Όταν οι Ρώσοι μπουκάριζαν στο Αφγανιστάν δεν είχαν καμία κάψα να φάνε τα μούτρα τους στα απροσπέλαστα βουνά της Βακτριανής, ήθελαν όμως να βρουν άμεση δίοδο προς τον περσικό κόλπο. Αρχίζετε να το πιάνετε το νόημα; Το παν είναι η θάλασσα και όσο πιο καλή είναι η θάλασσα, τόσο το καλύτερο.
Και φυσικά για να μην το προσπεράσουμε μιας κι εκεί είναι η απαρχή της βορειοατλαντικής στρατηγικής, μην παραβλέπουμε το τόξο που ξεκινάει από τη Νορβηγία και πιάνει μέχρι κάτω το Πακιστάν που τα τελευταία 10 χρόνια μας προέκυψε στενός σύμμαχος των Αμερικάνων. Μόνο που στον χάρτη υπάρχει ένα μεγάλο κενό που έχουμε χρωματίσει κίτρινο: το Ιράν. Είναι ένα κενό που πρέπει να σταματήσει να κάνει του κεφαλιού του και να εναρμονισθεί με το υπόλοιπο της περιοχής, συνεπώς έχετε καταλάβει όσες αμφιβολίες κι αν είχατε ως τώρα που θα γίνει το μεγάλο μπαμ που πιθανώς να έχει και απρόβλεπτα αποτελέσματα, μιας και το Ιράν δεν είναι τόσο παίξε-γέλασε όσο οι υπόλοιποι της περιοχής.
Μέχρι τότε όμως οι εξελίξεις λαμβάνουν χώρα στην Συρία κατά κύριο λόγο και δευτερευόντως στην Κύπρο. Ωχ! Το ξέχασα, τα ελληνικά ΜΜΕ δεν το παρουσιάζουν πολύ το θέμα.
Πάμε τώρα στο σαδιστικό πόνημα του Νταβούτογλου ονόματι "Το Στρατηγικό Βάθος", ένα βιβλίο (ο θεός να το κάνω δηλαδή) που κυριολεκτικά δεν διαβάζεται. Υποφέρεις για να το διαβάσεις. Μόλις φτάσεις στη γραμμή 15 έχεις ξεχάσει τι όρους είχε θέσει έως τη γραμμή 2. Βέβαια με πλήθος σημειώσεων και παραπομπών, καθώς και κάποιους άμεσους παραλληλισμούς μπορείς να εξάγεις κάποια (έστω ελάχιστα) συμπεράσματα. Επί της ουσίας λοιπόν τι προκύπτει από το όραμα του Νταβούτογλου; Ότι θέλει να φτιάξει μια νέα Οθωμανική Αυτοκρατορία βασισμένη όμως σε κεμαλικές αρχές, η οποία θα έχει τον πλήρη έλεγχο ολόκληρης της νοτιοανατολικής Μεσογείου (όπου εδώ συμπεριλαμβάνεται και το Αιγαίο), η οποία θα κάνει ό,τι γουστάρει και τους Αμερικάνους και τους Ρώσους όπου όμως αμφότεροι θα είναι σύμμαχοί της, και η οποία θα κινείται στο πλαίσιο των δικών της συμφερόντων πρωτίστως (αυτό σημαίνει και ενεργειακά, που είναι το μεγάλο αγκάθι φυσικά). Κοινώς, τίποτε απ'αυτά δεν γίνεται διότι πολύ απλά είναι όροι που δεν συμβιβάζονται μεταξύ τους. Είναι σα να θες να πηγαινοέρχεσαι όλη την ώρα με αυτοκίνητο για να καλύπτεις μεγάλες αποστάσεις και ταυτόχρονα να χάνεις κιλά από το περπάτημα. Ας δούμε τι γράφει το αρπαχτικό στο κατά τα λοιπά πολύ ενδιαφέρον βιβλίο του (σελ 71): "Οι χώρες που η εξωτερική πολιτική τους αφέθηκε εξαιτίας της έλλειψης πολιτικής βούλησης στη ροή των συγκυριακών διακυμάνσεων και έχασαν την ικανότητα συχρονισμού γίνονται δέσμιες μιας πολύπλοκης και αντιφατικής εικόνας που σχηματίζεται από στιγμιαίες αντιδράσεις στην προσδιοριζόμενη από τρίτους επικαιρότητα. Οι πολιτικές ελίτ αυτού του είδους των χωρών δεν έχουν ούτε την απαραίτητη εμπειρία στην αφετηρία αλλά ούτε και το απαραίτητο όραμα για τον προορισμό τους. Δεν είναι επιθετικές και αποφασιστικές αλλά είναι αμυντικές και αντιδραστικές." Τι κρατάμε λοιπόν από εδώ; Πρώτον ότι το να βρίσκεσαι σε ένα περιβάλλον που καθορίζουν τρίτοι είναι κακό και δεν πρέπει να συμβαίνει. Επίσης κακό είναι το να είσαι αμυντικός και αντιδραστικός. Επίσης ότι η επιθετικότητα συνδυάζεται με το όραμα. Άρα αυτό που μας λέει είναι πως για να κάνει αυτό που θεωρεί για τη χώρα του πρέπει η χώρα του να καθορίζει τις εξελίξεις και για να το κάνει θα πρέπει να διαθέτει ανεξαρτησία κινήσεων, η οποία προϋποθέτει μεταξύ άλλων και ενεργειακή ανεξαρτησία, πράγμα που είναι και ο μεγάλος κάλος στο πόδι (και τον εγκέφαλο) των Αμερικάνων βεβαίως, βεβαίως.
Είμαι βέβαιος πως όλοι διαβάσαμε την πρόσφατη κατάρριψη τουρκικού πολεμικού αεροσκάφους από τους Σύριους. Αυτό όμως που δεν διαβάσαμε είναι ότι τις ίδιες ώρες οι Τούρκοι βομβάρδιζαν κουρδικές θέσεις μέσα στο βόρειο Ιράκ. Θέλω να πω ότι αυτό ακριβώς είναι που θεωρεί ότι έχει κάθε δικαίωμα να κάνει η Τουρκία. Να περνάει όποτε γουστάρει πάνω από το Ιράκ και να το βομβαρδίζει, να κάνει τσαμπουκάδες στο Αιγαίο, να υποδεικνύει στην Κύπρο τι θα κάνει και πως θα το κάνει κλπ. Και μεταξύ άλλων να μπαινοβγαίνει και στον εναέριο χώρο της Συρίας, με την οποίαν διαχρονικά είχε όχι και τις καλύτερες διμερείς σχέσεις. Μόνο που αυτό που δεν προβλεπόταν στα σενάρια του Νταβούτογλου ήταν ότι η Συρία θα "τολμούσε" να κατέρριπτε τουρκικό αεροσκάφος και ακριβώς επειδή αυτή η αντίδραση τους έπιασε απροετοίμαστους μιας και συνειδητοποίησαν ότι ίσως να είναι και άλλες χώρες στην περιοχή που να είναι... επιθετικές και αποφασιστικές γι'αυτό και αποφάσισαν να προσφύγουν στο συμβούλιο του ΝΑΤΟ και να διαμαρτυρηθούν για την κακή Συρία (που παρεμπιπτόντως δεν έχει και την καλύτερη διοίκηση του κόσμου φυσικά και που γι'αυτό και μόνο θα σήκωνε μια επεμβασούλα ίσως. Μπορεί και ως ζέσταμα για τα πιο μεγάλα που ακολουθούν). Πρέπει όμως να σημειώσουμε και κάτι για να καταλάβετε τι σημαίναι "σπάω αυγά" για κάποιους: η Τουρκία την ίδιαν στιγμή που έχει τεταμένες σχέσεις με τη Συρία, της εξάγει και ηλεκτρικό ρεύμα, δηλαδή την έχει εξαρτημένη ενεργειακά. Και όμως η Συρία όταν ένοιωσε ότι απειλείται δεν κώλωσε και ιδιαίτερα να κάνει αυτό που ήθελε να κάνει ακόμη κι αν αυτό της δημιουργήσει ενεργειακό πρόβλημα. Βλέπετε πόση εμπλοκή έχει η ενέργεια μέσα σε όλες τις εξελίξεις και πόσο μεγάλος μοχλός πίεσης μπορεί να γίνει;
Θα μου πείτε γιατί τα λέω όλ'αυτά;
Διότι είναι σαφές ότι η Τουρκία διεκδικεί ένα ηγεμονικό προφίλ στην ευρύτερη περιοχή, το οποίο θέλει να είναι ανεξάρτητο κιόλας και ο συνδυασμός των δύο είναι που θα την κάνει να φάει τα μούτρα της στο τέλος. Προσέξτε για του λόγου το αληθές την παρακάτω εικόνα (είναι από το ίδιο βιβλίο):
Παρατηρείστε το εξής ανησυχητικό: Όλη η "εξίσωση" είναι ένα γινόμενο (ούτως ειπείν πολλαπλασιασμός). Κοινώς δεν μας πειράζει αν τα σταθερά δεδομένα (ΣΔ) ή τα δυναμικά δεδομένα (ΔΔ) είναι μηδέν, αρκεί να μην είναι και τα δύο ταυτόχρονα, όπου αυτό συνεπάγεται ότι αρκεί ένα από την Ιστορία, τη Γεωγραφία, τον Πληθυσμό και τον Πολιτισμό αρκεί να μην είναι μηδέν (τα υπόλοιπα ας είναι) ή έστω εναλλακτικά ένα από την Οικονομική Ικανότητα, την Τεχνολογική Ικανότητα ή την Στρατιωτική Ικανότητα. Τουλάχιστον ένα απ'όλα αυτά, ξαναλέγω. Για τη Στρατιωτική Νοοτροπία (ΣΝ) όμως, τον Στρατηγικό Σχεδιασμό (ΣΣχ) και την Πολιτική Βούληση (ΠΒ) απαγορεύεται να είναι μηδέν, διότι αν έν από αυτά είναι μηδέν τότε μηδενίζεται και όλη η εξίσωση της Ισχύος (Ι). Για καθήστε τώρα να επανεκτημήσετε λίγο την όλη στάση της Τουρκίας ως προς όλους τους γείτονές της, μπας και καταλάβετε πόσο επικίνδυνα παιχνίδια παίζονται στην περιοχή μας.
Μιας και μιλάγαμε για Ρώσους, να συνεχίσουμε με τους Τούρκους! (ξέρω, σας το μπλέκω πολύ αλλά δεν πειράζει)
Μια άλλη είδηση που δεν πολυακούγεται είναι ότι εδώ και καιρό (για την ακρίβεια από την ημέρα της υπογραφής της σύμβασης ανάμεσα στην Κύπρο και τη αμερικανοϊσραηλινή εταιρεία Noble Energy σουλατσάρουν πολύ για την προστασία των συμφερόντων τους και οι αμερικανικές και οι ισραηλινές ένοπλες δυνάμεις στην περιοχή της Κύπρου. Πρακτικά τι έκανε δηλαδή η Κύπρος; Υπογράφοντας μια σύμβαση με όρους που προσωπικά θα χαρακτήριζα επαχθείς, πάει να λύσει το κυπριακό που είναι σαφώς μεγαλύτερο βάρος μιας και η Τουρκία όση μαγκιά έχει απέναντι στην Κύπρο, τόση της λείπει απέναντι σε Αμερικάνους και Ισραηλινούς. Και να επαναφέρω σε αυτό το σημείο αυτό που έγραφα πέρσυ στο -φτου φτου φτου μην το ματιάσω- καταπληκτικό σενδόνι μου περί Ελληνοτουρκικών ότι έχουμε μπει σε φάση εκμετάλλευσης των πόρων που αναλογούν και στις δικές μας περιοχές (αλλά και στις τουρκικές φυσικά, αυτό μην το ξεχνάμε), οπότε καταλαβαίνετε σιγά, σιγά προς τι η όλη κινητικότητα; Υπάρχουν τεράστια συμφέροντα στην ευρύτερη περιοχή και όποτε υπάρχουν τέτοια συμφέροντα υπάρχει και τεράστια αστάθεια. Interesting times...
Βέβαια θα μου πείτε ότι "οκ, αλλά αυτά δεν συμβαίνουν σε'μάς" εννοώντας κάποιον πόλεμο φυσικά, κάποια αλλαγή συνόρων, κάποια αστάθεια με απρόβλεπτα αποτελέσματα. Πράγματι, έχετε απόλυτο δίκιο. Μάλιστα εάν κοιτάξουμε στα βόρεια και δη στο χάρτη της πάλαι ποτέ ενωμένης Γιουγκοσλαβίας θα συνειδητοποιήσουμε ακριβώς... αυτό: ότι όχι μόνο γίνονται αλλά γίνονται με μέσα από αιματηρές διασπάσεις κιόλας όπου οι διασπάσεις συνήθως πως ξεκινούν; Μα φυσικά από εξαντλητικές συνθήκες, ήτοι ανέχεια, καταπίεση, μη αναγνώριση δικαιωμάτων, βιοποριστικά προβλήματα, ανεργία κλπ, κλπ. Μήπως αρχίζει να σας θυμίζει κάτι; Αλήθεια, έχει τύχει να δείτε ποτέ την παρακάτω σημαία;
Αρχίστε να τη συνηθίζετε σιγά, σιγά διότι σε κάποιον καιρό θ'αρχίσει τεχνηέντως να μπαίνει στο ημερήσιο πρόγραμμα, ακριβώς όπως προ 20ετίας θυμηθήκαμε να βάλουμε στο ημερήσιο πρόγραμμα συζήτησης τη σημαία των Σκοπίων που μέχρι τότε γελάγαμε ότι το θέμα είναι τάχα μου ανύπαρκτο, τουτέστιν ωσάν καλή καμήλα χώναμε στο κεφάλι στην άμμο και νομίζαμε ότι καμπούρα δεν υπήρχε ακριβώς επειδή εμείς δεν τη βλέπαμε. Ένα πρόβλημα δεν υπάρχει όταν δεν υπάρχει. Άπαξ και στο δημιουργήσουν είναι πρόβλημα πλέον, εντελώς υπαρκτό. Κάπως έτσι ενδέχεται να μας προκύψει κάποτε με κάθε επισημότητα και η τουρκική μειονότητα στην Θράκη η οποία θα έχει αποσχιστικές τάσεις κλπ, κλπ. Ήδη πάντως ο Νταβούτογλου έχει αρχίσει να ρίχνει σπόρους και να καλλιεργεί το εξαιρετικά έφορο (ένεκα της ημέτερης ηλιθιότητος) χωράφι. Και όταν θα είναι πολύ αργά πλέον θα συνειδητοποιήσουμε ότι μέσα από Καλλικράτες είναι πολύ πιο εύκολο να έρθει και η πολυδιάσπαση. Τι νομίζετε ρε; Ότι έτσι μένουν όλα αιωνίως αμετάβλητα; Εις το διηνέκες; Πάντα ρει, ουδέν χωρεί και μηδέν μένει έλεγε ο μέγιστος των Ελλήνων Ηράκλειτος. Όλα αλλάζουν, όλα μεταβάλλονται, ακόμη και ο ποταμός που βλέπεις δεν είναι ο ίδιος αν πας να μπεις και δεύτερη φορά, και θα είναι ίδιο ένα κράτος που ενδεχομένως να έχει γίνει τσιμπούρι στις σάρκες άλλων;
Και ποιων άλλων... Των Γερμανών ίσως; Χα! Είχαμε μια εκκρεμότητα...
Οι Τεύτονες είναι ένας σκληρόπετσος λαός, πολύ πεισματάρης ιδίως σε θέματα πρωτιάς. Ο Τεύτονας είναι ικανός όλη την ημέρα να σκέφτεται "γιατί να είναι αυτός πρώτος κι όχι εγώ;" και ως εκ τούτο να ραδιουργεί προκειμένου να καταλάβει τα πρωτεία. Κάτι τέτοιο έγινε στον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο, κάτι τέτοιο έγινε και στον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, όπου διαχρονικά η Γερμανία έψαχνε να βρει "ζωτικό χώρο" για ν'αναπτυχθεί -λεπτομέρεια: πάντοτε εις βάρος των υπολοίπων. Κάπως έτσι μας έχει προκύψει και το τέταρτο Ράιχ που βιώνουμε για το οποίο φυσικά δεν χρειάζονται τίποτε σοβαρά όπλα παρά μόνο μερικοί οικονομολόγοι του κώλου που είναι κατά πως φαίνεται πιο επικίνδυνοι από όλες τις πυρηνικές βόμβες του πλανήτη. Οι Γερμανοί λοιπόν προσπαθούν να δημιουργήσουν εξάρτηση σε χώρες από αυτούς. Και τι ζητάνε για αντάλλαγμα; Λίγη ψωροενέργεια μωρέ, τι ζητάνε οι άνθρωποι; Το πρόγραμμα "Ήλιος" το λεγόμενο. Τόσον ήλιο έχουμε, να μην τους δίνουμε καθόλου; Βλέπετε πως περιστρέφεται όλη την ώρα γύρω από την ενέργεια το θέμα; Που να δείτε σε λίγα χρόνια που θα περιστρέφεται γύρω από το νερό να δείτε τι έχει να γίνει. Αλλά ας μην ξεφεύγουμε. Οι Γερμανοί επειδη είναι λαός αμείλικτος μπορούν να ανελιχθούν πάρα πολύ οικονομικά και οι βλέψεις τους πάντοτε τους πλασάρουν για παραπάνω και επειδή αυτό είναι μη αποδεκτό από τους πιο μεγάλους. Οι Γερμανοί πρέπει να ρουφάνε το αυγουλάκι τους ανά τακτά χρονικά διαστήματα. Είναι δεδομένο λοιπόν πως όταν θα έρθει η ώρα και η κρίση θα χτυπήσει για τα καλά την πόρτα της Γερμανίας, θα βλαστημήσουν την ώρα και την στιγμή περισσότερο ακόμη κι από εμάς, και γι'αυτόν τον λόγο γράφαμε πρόσφατα εις το φεηστσιμβούκιον πως οι Γερμανοί πάντα χάνουν τον πόλεμο στο τέλος. Και να μπορούν να τον κερδίσουν, δεν θα τους αφήσουν, είναι πλέον σαφές ότι κάτι θα συμβεί. Η ίδια η ιστορία το υποδηλώνει. Άρα οι γερμανοί είναι το εύκολο κομμάτι της εξίσωσης, αν και είναι εξαιρετικά δραστήριο και κινητικό. Πάμε πάλι πίσω στα άλλα κομάτια της εξίσωσης και κυρίως στους Ρώσους!
Τι λέει λοιπόν ο Νταβούτογλου στο βιβλίο του;
"Το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτής της περίπτωσης είναι οι κρίσεις που λαμβάνουν χώρα στην τουρκοϊρακινή μεθόριο τα τελευταία χρόνια. Στη βάση αυτών των κρίσεων βρίσκεται η ασυμφωνία του πολιτικού συνόρου, που χωρίζει τις δύο χώρες, με τη γεωπολιτική και τη γεωπολιτισμική δομή της περιοχής. Το γεγονός ότι καθ'όλη τη τη διάρκεια της ιστορίας δεν έχει παρατηρηθεί η ύπαρξη κανενός μονίμου συνόρου πάνω στο όριο αυτό αποτελεί σημαντικό αποδεικτικό στοιχείο για το ότι τα σύνορα στα οποία απουσιάζει η γεωπολιτική, γεωπολιτισμική και γεωοικονομική βάση αποτελούν πηγή κρίσεων."
Κοινώς εδώ μας παραθέτει την πεποίθησή του ότι όπως και με την Ελλάδα, έτσι αντίστοιχα υπάρχει πρόβλημα με σύνορα και με άλλη γειτονική χώρα με την Τουρκία και έχει σημασία και ποια είναι αυτή η χώρα: το Ιράκ, του οποίου τα σύνορα επί της ουσίας έχουν αλλάξει μιας και έχει χωριστεί ανεπισήμως προ ετών στα 3 και γι'αυτό προσπαθεί η Τουρκία να αντιμετωπίσει ταυτόχρονα και το "πρόβλημα" με τους Κούρδους μεγάλο μέρος των οποίων βρίσκεται στο βόρειο Ιράκ, περιοχή που εντελώς συμπτωματικά έχει και πετρέλαια, και που παρεμπιπτόντως ελπίζει ότι όλο και κάτι μπορεί να τσιμπήσει φυσικά σε μία επαναχάραξη των συνόρων με αναδιανομή εδαφών. Γιατί παρέθεσα αυτό το συγκεκριμένο εδάφιο; Διότι πρέπει να συνειδητοποιήσουμε όλοι όχι μόνο το πόσο εύκολο είναι ν'αλλάξουν τα σύνορα σε οποιαδήποτε περιοχή του κόσμου και ιδίως στην νοτιοανατολική Μεσόγειο αλλά και πόσο απλοϊκό θεωρείται από κάποιες συγκεκριμένες χώρες (όπως η Τουρκία) να απαιτούν την επαναδιευθέτηση των συνόρων (θέλετε άλλο παράδειγμα; Τα Υψίπεδα του Γκολάν τα οποία κατελήφθησαν το 1967 "προσωρινώς". Βρίθει από τέτοια παραδείγματα η ευρύτερη περιοχή μας). Παρεμπιπτόντως, μήπως γνωρίζετε ποια είναι η παλαιότερη συνθήκη σε ισχύ που υπάρχει σε διπλωματικό επίπεδο; Μαντέψατε σωστά: η Συνθήκη της Λωζάννης, που δείχνει και το πόσο ευαίσθητη είναι η περιοχή στην οποίαν ζούμε. Διότι κατά τα λοιπά, οι Συνθήκες υπογράφονται για να αλλάζουν, άλλον λόγο ύπαρξης δεν έχουν ως αποδεικνύεται από την Ιστορία.
Αλήθεια, μήπως θυμάστε την περιβόητη ρήση του Τσώρτσιλ; Τα Βαλκάνια παράγουν περισσότερη ιστορία από αυτήν που μπορούν να καταναλώσουν, είχε πει, και τι συμβαίνει ότι ένα έθνος παράγει ιστορία; Είναι δύσκολο να ελεγχθεί, εγείρει απαιτήσεις, θεωρεί εαυτόν σημαντικό. Όταν όμως είναι δύσκολο να ελεγχθεί, τότε δύο τινά μπορούν να συμβούν: το πρώτο ενδεχόμενο "λέει" να συμβεί κάτι για να συμμορφωθεί όπως πχ μια στρατιωτική δικτατορία. Σκεφτείτε το εξής απλό: μέχρι το 1973 η Ελλάδα είχε τον πλήρη διοικητικό έλεγχο του Αιγαίου. Μόλις ανετράπη ο Παπαδόπουλος από τον Ιωαννίδη όχι μόνο χάσαμε τη μισή Κύπρο, αλλά η έξοδός μας από το ΝΑΤΟ οδήγησε σε αλλαγή του status quo του Αιγαίου αφού πλέον δεν υπήρχε η αντίθετη ψήφος της Ελλάδας και έτσι ο έλεγχος στο Αιγαίο έγινε πολυεθνικός. Μετά, ξαναγυρίσαμε στο ΝΑΤΟ. Εάν κάτι τέτοιο δεν είναι εφικτό ή δεν είναι η πιο συμφέρουσα (οικονομικά) λύση, τότε καταφεύγουμε στην λύση του πολέμου, ήτοι στο δεύτερο ενδεχόμενο. Είναι απλά τα πράγματα. Ξέρετε τι σημαίνει πόλεμος; Θα το παρουσιάσω κυνικά και ανατριχιαστικά: ο πόλεμος είναι ένας κινητήριος μοχλός που θέτει σε κίνηση τις περισσότερες τεράστιες βιομηχανίες μεγάλων κρατών, παρέχει τη δυνατότητα για διπλωματικές συζητήσεις υπό διαφορετικό στάτους, αναδιανέμει ισχύ, αλλάζει τις σφαίρες επιρροής και μέσα σε όλα ελέγχει και την πληθυσμιακή "έκρηξη". Αυτό είναι ο πόλεμος για κάποιους.
"πόλεμος πάντων μὲν πατήρ ἐστι, πάντων δὲ βασιλεύς, καὶ τοὺς μὲν θεοὺς ἔδειξε τοὺς δὲ ἀνθρώπους, τοὺς μὲν δούλους ἐποίησε τοὺς δὲ ἐλευθέρους" έλεγε ο μέγιστος των Ελλήνων, Ηράκλειτος και παρόλο που δεν εννοούσε μόνο τον κυριολεκτικό πόλεμο, είναι βέβαιον ότι τον είχε ως άμεσο και κυριολεκτικό παράδειγμα.
Μήπως νομίζετε ότι ο Χ αμερικάνος στρατηγός ή πολιτικάντης νοιώθει ιδιαίτερη οδύνη για την περίπτωση που σκοτωθούν Ψ άμαχοι; Αν ξέρει ότι η ανταμοιβή έχει πετρέλαια (ήτοι ενέργεια) θα βλαστημάει που δεν τους είχε σκοτώσει νωρίτερα κιόλας.
Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι ο κόσμος μας δεν είναι και ό,τι πιο ειρηνικό έχει περάσει. Ο ανθρώπινος πολιτισμός έχει και μια εξαιρετικά σκοτεινή πλευρά. Οι αλλαγές συνόρων και οι εθνοκαθάρσεις αποτελούν συχνότατο φαινόμενο. Παρά τις όποιες "φιλότιμες" προσπάθειες εθνομηδενιστών τύπου Ρεπούση, "συνωστισμοί" όπως αυτοί στην Σμύρνη δεν έχουν κλείσει καν αιώνα. Ξέρετε τι πάει να πει ένας αιώνας; Τρεις γεννεές πίσω, αυτό είναι ο αιώνας. Εγώ, ο πατέρας μου, ο παππούς μου, ο προπάππους μου: αυτές είναι τρεις γεννεές πίσω από εμένα, δηλαδή όχι και τόσο μακρυά όσο νομίζουμε. Έχετε κάτσει ποτέ να αναλογιστείτε πόσες αλλαγές συνόρων έχουν υπάρξει στην Ευρώπη; Αναλογιστείτε μόνο την εξέλιξη των συνόρων της Ελλάδος τα τελευταία 200 χρόνια, έτσι για να αναφέρω το πιο κοινό παράδειγμα; Βέβαια θα μου πείτε όλα αυτά που διάολο κολλάνε με τους Ρώσους; Μα καλά, πλάκα μου κάνετε; Αφού είπαμε, οι Ρώσοι πρέπει πάσει θυσία να μείνουν εκτός Μεσογείου και πετρελαίων (ενέργειας). Δεν βλέπετε τα γεγονότα στην Συρία; Εσείς πως νομίζετε ότι θα λήξει εκεί το θέμα; Θα τα βρούνε και θα πάει ο καθένας στο σπίτι του ήρεμα κι ωραία;
Έχω ξεκαθαρίσει και στο παρελθόν ότι προσωπικά είμαι απολύτως πεπεισμένος πως η ιστορία με τον Καραμανλή ότι προσπάθησαν να τον φάνε λόγω της ενεργειακής συμφωνίας με τους Ρώσους είναι αληθινή. Ο λόγος; Ότι ο Καραμανλής έδωσε δίοδο στους Ρώσους ακριβώς στην κορυφή του Αιγαίου ήτοι στη Μεσόγειο. Τελικώς απ'ό,τι φαίνεται "δίοδος" δεν θεωρείται μόνο το λιμάνι, η δίοδος μπορεί να είναι και ενεργειακή. Και εδώ πέρα οι Τούρκοι έχουν κάνει ενέργειες τις οποίες κατ' εμέ είναι και που θα πληρώσουν ακριβά. Ποιες ενέργειες; Πρώτον, η σύναψη συμφωνίας με τους Ρώσους για τον αγωγό South Stream αφενός, ο αγωγός αργού πετρελαίου Μπακού-Τιφλίδα-Ceyhan αφετέρου ο οποίος δίνει πρόσβαση στους Ρώσους ακριβώς πάνω στην Ανατολική Μεσόγειο, συν κάποιες άλλες παράλληλες συμφωνίες από'δώ κι από 'κεί όπως ο αγωγός αργού πετρελαίου Κιρκούκ (Β. Ιράκ)-Ceyhan κ.α.. Η άποψή μου είναι λοιπόν ότι οιΑμερικάνοι κάτι τέτοια δεν τ'αφήνουν να πέσουν κάτω: σηκώνουν πολύ ευχαρίστως το γάντι της πρόκλησης, αυτό που μένει λοιπόν να δούμε -με δεδομένο ότι στην ίδιαν ακριβώς περιοχή πλέον εκμεταλλεύονται τα ζάπλουτα κοιτάσματα της κυπριακής ΑΟΖ άραέχουν τρομακτικά συμφέροντα- είναι το πως ακριβώς θα αντιδράσουν (διότι είναι δεδομένο ότι θα αντιδράσουν). Και μην είστε πολύ σίγουροι ότι η αντίραση θα είναι εντελώς αναίμακτη...
(παρεμπιπτόντως, ρίχτε ένα βλέφαρο σε μια ενδιαφέρουσα ανάλυση και εδώ)
Να το θέσουμε και ως εξής:
Εδώ πέρα υπάρχει το εξής οξύμωρο: τα τελευταία 10 χρόνια ο κόσμος
βρίσκεται κυριολεκτικά σε διαρκή παγκόσμιο πόλεμο: 2 πόλεμοι στο Ιράκ,
ένας στο Αφγανιστάν. Εμπόλεμες συρράξεις σε πλήθος άλλων περιοχών ανά
την Υφήλιο. Δεν λέω ότι σε όλα συμμετέχει το ΝΑΤΟ φυσικά (διότι είμαι
βέβαιος ότι αρκετοί εκεί θα στόχευσαν αυθόρμητα). Τουναντίον, λέω το
ακριβώς αντίθετο, ότι ένας τεράστιος αριθμός κρατών κι εθνών βρίσκεται
σε πόλεμο: έχετε κάτσει ας πούμε να σκεφτείτε πόσες χώρεςε συμμετέχουν
σε μια επιχείρηση του ΝΑΤΟ; Δηλαδή στις πόσες χώρες πρέπει να ονομάσουμε
έναν πόλεμο, παγκόσμιο; Τι άλλο κριτήριο περιμένουμε; Μήπως ότι δεν
έχει γίνει πιο γενικευμένα; Τι πάει να πει γενικευμένα όμως; Για τραβάτε
σε ένα ακρωτηριασμένο Ιρακινόπουλο ή 
σε
ένα γιουγκλοσλαβάκι που μεγάλωσε δίχως γονείς και πες του ότι η σύρραξη
δεν έγινε γενικευμένα, να δούμε τι θα σας απαντήσει. Απλώς, η σύρραξη
δεν έχει έρθει στη δική μας γειτονιά και αυτό είναι που μπορούμε να
ονομάσουμε τρόπον τινά ως περίοδο μεσοπολέμου διότι είναι σαφές ότι εδώ
και καιρό καλλιεργούνται οι συνθήκες για κάτι πραγματικά μεγάλο
μόνο που είναι ασαφής ο τρόπος με τον οποίον θα εκδηλωθεί. Ναι, τέτοια
περίοδο ζούμε (εμείς, εδώ). Και η γειτονιά μας δεν είναι η μικρή που
νομίζουμε στα σύνορα Ελλάδος-Τουρκίας αλλά είναι η ευρύτερη της
νοτιοανατολικής Μεσογείου που περιλαμβάνει και την πυριταποθήκη των Βαλκανίων
που με τη σειρά τους κάθε φορά που αναφλέγονται σέρνουν σε μπελάδες την
Ευρώπη και κατ' επέκταση τον κόσμο όλον. Αυτό σημαίνει Δυτικός Κόσμος
κυρίες και κύριοι, μην κρυβόμαστε. Δύση δεν σημαίνει μόνο φιλοσοφία,
κλασική μουσική, ακριβά αμάξια και δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο. Δύση
σημαίνει και και καλλιέργεια μίσους στους "αλλόθρησκους" καθώς και
γενικευμένη καταστροφή ένεκα απληστίας.
Όπου από τέτοια απληστία βιώνουμε και τη δραματική οικονομική κρίση που ακόμη δεν έχει καν κορυφωθεί (λέει το ένστικτό μου). Τουναντίον όταν θα κορυφωθεί, όταν η εξαθλίωση θα χτυπήσει κόκκινα πανταχόθεν, τότε θα αρχίσουμε να συνειδητοποιούμε ότι πολεμικά σκηνικά τύπου Συρίας, ότι αλλαγές συνόρων τύπου Γιουγκλοσλαβίας κλπ, μπορούν να έρθουν και στη δική μας πόρτα.
Προσέξτε να δείτε πως ορίζει ας πούμε ο Νταβούτογλου τον πολιτισμό: "Ο πολιτισμός αποτελείται από ψυχολογικά, κοινωνωνιολογικά, πολιτικά και οικονομικά στοιχεία, τα οποία εδράζονται επί ενός κόσμου αξιών που παράγονται από ένα συγκεκριμένο ανθρώπινο στοιχείο (πληθυσμός) σε έναν συγκεκριμένο χώρο (γεωγραφία) και σε ένα δεδομένο χρονικό διάστημα (ιστορία) με την ταυτότητα που κατέχει και την αίσθηση του ανήκειν."
Θα μου πείτε τώρα, που κολλάει ο νταβουτόγλειος ορισμός περί πολιτισμού στο συγκεκριμένο σημείο; Για να είμαι απολύτως ειλικρινής, ο συγκεκριμένος ορισμός περί πολιτισμού είναι που δημιουργεί νέα εθνωτικά χαρακτηριστικά. Κάπως έτσι προκύπτουν οι νέοι "Μακεδόνες" κάθε περιοχής ας πούμε, από το πουθενά, απλώς επειδή έτσι ξεκίνησαν να αισθάνονται κάποια στιγμή. Και ως γνωστόν στο ΝΑΤΟ υπάρχει μία μεγάλη ευαισθησία στα... ανθρώπινα δικαιώματα όπως όλοι μας γνωστίζουμε.
Παρεμπιπτόντως υπάρχει και κάτι άλλο: στο ΝΑΤΟ έχουν υιοθετήσει έναν ιδιοφυή τρόπο συναίνεσης: αυτόν της σιωπής. Τίθεται ένα θέμα (το οποιοδήποτε, πχ της στρατιωτικής επέμβασης στο Ιράκ) και σου λέει ο Χ γατόπαρδος ότι όποιος επιθυμεί να διαφωνήσει ας το κάνει τώρα. Σε περίπτωση που δεν διαφωνήσει κανείς το θέμα έχει εγκριθεί. Κι αν τολμάς άντε μίλα μεγάλε. Έτσι έχει μεταφραστεί πλέον η σιωπηρή συναίνεση, ως συμφωνία. Για προσαρμώστε το λίγο στην κοινωνία μας τώρα, με όλες τις "ή με'μάς ή με τους άλλους" νοοτροπίες που επί κάμποσα χρόνια πώλωναν την κοινωνία σε άκρα (και τώρα που τα άκρα έσκασαν ξάφνου στο Κοινοβούλιο ωσάν νέοι Χίτλερ παριστάνουμε τους άναυδους τε και έκπληκτους που μας έπιασαν στα πράσσα). Μπορείτε να καταλάβετε τι συμβαίνει σε ολόκληρο το παγκόσμιο στερέωμα; Μας έχουν κάνει άβουλα πλάσματα, μας έχουν κάνει να συναινούμε σιωπηρά. Μαζί τα φάγαμε, όπως είπε κι ο απεχθής πρώην πολιτικός. Τι σημαίνει μαζί; Εσένα σου έδωσα δουλειά για να μην είσαι άνεργος κι εγώ έπαιρνα μίζες για τα υποβρύχια. Αυτό σημαίνει μαζί, επειδή εσύ συναινούσες σιωπηρά, επειδή παρίστανες τον αντιδραστικό αλλά στην κάλπη ψήφιζες με γνώμωνα το ατομικό και όχι το συλλογικό συμφέρον. Έτσι λειτουργεί ολόκληρος ο δυτικός κόσμος εδώ και πάρα πολλά χρόνια, από επίεδο ΝΑΤΟ και κρατών μέχρι επίπεδο γειτονιάς και παρέας.
Έρχεται ο Νταβούτογλου και κάνει λόγο για "έλλειψη προστασίας της τουρκικής μειονότητας στη Θράκη, πέρσυ είχε κάνει επίσκεψη η σύζυγος του Ερντογάν, "κι εδώ έχουμε τους βλάκες (είναι παντού οι τύποι και ήταν ανέκαθεν όπως μας μαρτυρεί ακόμη κι ο Θουκυδίδης) οι οποίοι είναι έτοιμοι ακόμη και να σε συκοφαντήσουν ως φασίστα αν τολμήσεις ν'αντιδράσεις προς το πολιτικώς ορθόν που συνήθως οι ίδιοι (καθ)ορίζουν. Αν αισθανθείς ότι ανήκεις κάπου αλλού, τότε αρχίζουν τα προβλήματα και οι διεκδικήσεις (βλ. και σκοπιανό) και όταν βρεθεί το εκρηκτικό κοκτέιλ στην σωστή θέση και τον σωστό χρόνο, τότε γίνεται το μπαμ. Και σε κάποιες περιπτώσεις (όπως πχ της Θράκης που η Τουρκία μεθοδικότατα απεργάζεται εδώ και χρόνια. Δεν είναι τυχαίο ότι το προξενείο της στην Κομοτηνή είναι το μεγαλύτερο που διαθέτει) το μπαμ δεν είναι εντελώς τυχαίο. Απλά οι βλάκες είναι που ως συνήθως εκπλήσσονται.
Ένα τέτοιο μπαμ μπορεί να γίνει στη Συρία όπου ο μεν Ασσάντ επιθυμεί διακαώς να παραμείνει στην εξουσία, οι δε Ρώσοι (καθώς και οι Κινέζοι) επιθυμούν να έχουν άμεση πρόσβαση στη Μεσόγειο (όπου βέβαια οι Κινέζοι λόγω Πειραιά δεν έχουν και ιδιαίτερα μεγάλο πρόβλημα, όχι όμως ότι θα τους χάλαγε και μία δεύτερη πύλη). Για τους αμερικανικών συμφερόντων γατόπαρδους όμως αυτό είναι ανεπίτρεπτο. Όπως ανεπίτρεπτο είναι και το ότι το Ιράν δεν "συμμορφώνεται" προς τας υποδείξεις. Των ιδίως τις υποδείξεις βεβαίως, βεβαίως.
Είναι δεδομένο ότι το μεγάλο μπαμ θα γίνει στο Ιράν. Το παρακολουθούμε εδώ και καιρό να ετοιμάζεται και όπως είπα και παραπάνω, δεν ξέρω κατά πόσον θα γίνει κάτι πρώτα στην Συρία, πράγμα το οποίο είναι εξαιρετικά πιθανό. Η αραβική άνοιξη δεν έγινε εντελώς τυχαία κατά πως φαίνεται. Δυνάστες τύπου Μπεν Αλί και Καντάφι έπεσαν σχεδόν σαν πύργοι στην άμμο από μερικούς ανεκπαίδευτους... κατσαπλιάδες; Ας γελάσω. Ακόμη και η άνοδος της μουσουλμανικής αδελφότητας στην εξουσία της Αιγύπτου (η οποία Αίγυπτος είναι η πλέον κομβική χώρα στον ισλαμικό κόσμο) μου φαίνεται πολύ περίεργο να αφέθηκε στην τύχη. Δηλαδή τι; Έτσι πήγαν οι ισλαμιστές και κέρδισαν τις εκλογές; Δυσπιστώ.
Όλο το παιχνίδι γίνεται για τα λεφτά και την ισχύ και τα περισσότερα λεφτά γίνονται για την ενέργεια που παρέχει ισχύ, ξεκάθαρα πράγματα. Στο Σουδάν που γίνεται το έλα να δεις (στο νότιο δηλαδή) όπου μέχρι και νέο κράτος δημιουργήθηκε υπάρχουν πετρέλαια. Ουδεμία σύμπτωση. Όπου υπάρχει ο μαύρος χρυσός πλέον είναι σχεδόν συνηθισμένο να γίνεται πόλεμος (εκτός από το έδαφος των ΗΠΑ φυσικά), είναι τόσο απλό. Και το ίδιο αρχίζει να επεκτείνεται και για τις περιπτώσεις ενεργειακών αποθεμάτων άλλων ειδών, όπως τους ενυδατωμένους υδρογονάνθρακες, το φυσικό αέριο κλπ. Εσείς δηλαδή τι νομίζετε; Ότι θ'αφήσουν οι αμερικάνοι να προχωρήσει το γερμανικό σχέδιο "Ήλιος" στην Ελλάδα και να απεξαρτηθούν έστω και διά της πλαγίας ενεργειακά άρα και οικονομικά; Στον λαιμό θα τους πατήσουν, όπως και ήδη τους πατάνε όπου κατά πως φαίνεται τους στραγγαλίζουν με την οικονομική κρίση με τρόπο τέτοιον που δεν θα μπορούν να αντιδράσουν ούτε για πλάκα στο τέλος. Και αν δεν συμμορφωθούν αυτοί που πρέπει, τότε την είπαμε τη λύση. Τη Γερμανία δεν την ανόρθωσαν με δικά τους χρήματα αμέσως μετά τηνισοπέδωσή της προκειμένου να σηκώσει μύτη και να κουνάει και το δάκτυλο κι από πάνω, κι αυτό οι Γερμανοί το έχουν λησμονήσει...
Όπου μιας και ξαναπήγε στους Γερμανούς η κουβέντα θα σας πω το εξής: μετά τη λήξη του Β' Παγκοσμίου Πολέμου οι Γερμανοί είχαν βάλει (νομίζω) στο Σύνταγμά τους παράγραφο που τους απαγόρευε να κινηθούν στρατιωτικά κατά της οποιασδήποτε χώρας στον κόσμο. Επί σοσιαλιστού Σρέντερ και ΥΠΕΘΑ Σάρπινγκ (και προ δευτέρου πολέμου στο Ιράκ), ο όρος αυτός απαλοίφθηκε προκειμένου να συμμετέχει (νομικώς) ανεμπόδιστα στις νατοϊκές αποστολές ανά τον κόσμο προς εξυπηρέτηση των γερμανικών συμφερόντων. Η μετάλλαξη προς το"εμπολεμότερον" είναι ανέκαθεν ορατή. Αρκεί να βγαίνουν λεφτά, να κινείται το χρήμα.
Α, και πλέον αρχίζει να διαφαίνεται και μία ακόμη μεγάλη ανάγκη που σε κάποια χρόνια θα γίνει επιτακτική: να επαρκούν οι πόροι.
Μη νομίζετε λοιπόν ότι οι γεωπολιτικές εξελίξεις αφορούν μόνο τους άλλους διότι οι καιροί που ζούμε είναι εξαιρετικά σκοτεινοί και προμηνύονται πολύ δυσοίωνες εξελίξεις έτσι όπως πάει το πράγμα. Το ότι οι Αμερικάνοι έχουν γίνει γενικοί δερβέναγες δεν σημαίνει ότι όλοι τους ανέχονται κιόλας, και σ'αυτούς που δεν τους ανέχονται δεν είναι μόνο οι Ρώσοι, είναι και αρκετοί μουσουλμάνοι και πιθανώς και ακόμα περισσότεροι ανά τον κόσμο, όπως -ας υποθέσουμε εντελώς τυχαία- οι Κινέζοι που γιγαντώνονται ολοένα και περισσότερο μέρα με τη μέρα. Οφείλουμε να είμαστε ενεργοποιημένοι και να καταλαβαίνουμε τι ακριβώς παίζεται. Στη γειτονιά μας έχουν γίνει κατ' επανάληψιν αλλαγές. Το ότι έχουμε πήξει στα τουρκικά σήριαλ έχει να κάνει καθαρά με εξοικείωση, μην έχετε την παραμικρή επ'αυτού αμφιβολία.
Σας προβλημάτισα έτσι; Αν ναι, τότε νομίζω ότι έπραξα καλώς, αλλά ας το ηρεμήσουμε και λίγο το πράγμα: τα προβλήματα της χώρας είναι υπαρκτά και χειροπιαστά. Προφανώς η Τουρκία δεν θα μείνει με σταυρωμένα τα χέρια αν της παρουσιαστεί κάποια χρυσή ευκαιρία. Αυτό όμως είναι κάτι που το ξέρουμε. Παρομοίως γνωρίζουμε τις ακροδεξιές κορώνες και τις αντίστοιχες επεκτατικές διαθέσεις των Σκοπίων, της Αλβανίας κλπ. Κακά τα ψέματα όμως, τέτοια προβλήματα έχουν όλες σχεδόν οι χώρες: Ισραήλ-Παλαιστίνη, Ισραήλ-λοιπός αραβικός κόσμος, Γαλλία-Γερμανία, Γερμανία-Πολωνία, Κροατία-Σερβία, Σερβική Βοσνία-Μουσουλμανική Βοσνία, Αλβανία-Σερβία, Αλβανία-Σκόπια, Σκόπια-Βουλγαρία, Τουρκία-Ιράκ, Τουρκία-Αρμενία, Ρωσία-πρώην σοβιετικές δημοκρατίες κλπ, κλπ,κλπ. Υπάρχουν παντού φαγωμάρες. Πάντοτε υπήρχαν. Αν το ξεψαχνίσουμε θα διαπιστώσουμε ότι έως και η ίδια η ΕΕ (τότε ακόμη Ευρωπαϊκή Κοινότητα Χάλυβα και Άνθρακα που οδήγησε στην Συνθήκη της Ρώμης το 1952) πρακτικά ξεκίνησε με απώτερο στόχο να σταματήσουν οι ευρωπαϊκές εδαφικές φαγωμάρες και κυριότερα αυτές ανάμεσα σε Γάλλους και Γερμανούς όπου το δέλεαρ γι'αυτό ήταν και πάλι τα λεφτά. Κοινώς, όσες πιθανότητες υπάρχουν να συμβεί κάτι σε'μάς αντίστοιχες υπάρχουν να συμβεί και σε άλλους, καλώς ή κακώς όμως -είτε αρέσει, είτε όχι- εδώ είναι το σπίτι μας και είμαστε υποχρεωμένοι να κοιτάζουμε πρώτιστα αυτό, δίχως όμως να σημαίνει αυτό ότι αδιαφορούμε για τις διεθνείς εξελίξεις. Αρκετή εσωστρέφεια μας έχει φάει το κεφάλι, μην επιδιώκουμε και άλλη. Το πρόβλημα είναι να μην φτάσουμε σε εκείνο το σημείο, όπου δυστυχώς απ'ό,τι φαίνεται φτάνουμε (ή ίσως να έχουμε φτάσει κιόλας) και διαβατήριο σε αυτό ήταν σε μεγάλο βαθμό η οικονομική κρίση. Για να κατανοήσετε τι ακριβώς συμβαίνει σε παγκόσμιο επίπεδο και κυρίως στον δυτικό κόσμο, εάν ακόμη δεν πεισθήκατε δηλαδή, σας προτρέπω να διαβάσετε πάρα πολύ προσεκτικά τι ακριβώς είχε συμβεί στην Δημοκρατία της Βαϊμάρης, μιας και οι ομοιότητές μας με αυτήν είναι δραματικά πολλές. Αρκεί να σας πω μόνο ένα: η οριστική "κάθοδος" προς τον Β' ΠΠ σηματοδοτήθηκε από την ενέργεια του Χίτλερ να πάψει ν'αναγνωρίζει τις αποζημιώσεις που προέβλεπε η Συνθήκη των Βερσαλιών. Το πιάσατε, έτσι;
Εν κατακλείδι λοιπόν (σα να άκουσα κάποια ξεφυσήματα ανακούφισης!) πρέπει να κατανοήσουμε ότι γεωπολιτικές εξελίξεις υπάρχουν στον κόσμο από καταβολής της ανθρωπότητας. Ο άνθρωπος είτε μας αρέσει, είτε όχι είναι ένα βίαιο ζώο. Αν του δώσεις να επιλέξει ανάμεσα στη φιλοσοφία και τον πόλεμο, θα επιλέξει τον πόλεμο, είναι σαφές. Γιατί να ζήσεις ειρηνικά αν μπορείς να ζήσεις βιαίως άλλωστε; Αυτά όλα σημαίνουν ότι κυριολεκτικώς δεν υπάρχει κανένας απολύτως λόγος να θεωρήσουμε ότι οι γεωπολιτικές εξελίξεις θα πάψουν να υφίστανται στην εποχή μας ακριβώς επειδή δεν μας αρέσουν. Για να τις αποφύγουμε (αν αυτό είναι δυνατόν) το σημαντικότερο είναι η πρόληψη και όχι η καταστολή. Καταστολή σημαίνει ότι ήδη είναι πολύ αργά,ότι ο Αννίβας είναι προ των πυλών ή ίσως και μέσα. Αυτό που πρέπει να καταλάβουμε είναι πως ο στρουθοκαμηλισμός δεν ωφέλησε ποτέ κανέναν. Αν εγώ δεν βλέπω την καμπούρα μου αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει καμπούρα. Πρέπει συνεπώς να είμαστε σε διαρκή εγρήγορση, να αναγνωρίζουμε τους κινδύνους, να τους αποφλυώνουμε από συνωμοσιολογίες, να διαβλέπουμε τα σημεία στον ορίζοντα.
Για το τέλος, σας φύλαξα ένα απόσπασμα ίσως από το συγκλονιστικότερο βιβλίο που συνεγράφη ποτέ, τις Ιστορίες του Θουκυδίδου. Ένα βιβλίο που αν και διαχρονικά επίκαιρο, σήμερα ιδίως παραείναι επίκαιρο και σας συνιστώ να το (ξανα)διαβάσετε. Το απόσπασμα που επέλεξα είναι από τη μία εκ των δύο συγκλονιστικότερων σφαγών που έλαβαν χώρα κατά τη διάρκεια του Πελοποννησιακού Πολέμου, αυτής των Μηλίων από τους Αθηναίους (η δεύτερη είναι αυτή των Πλαταιών από τους Λακεδαιμονίους, Γ53-69).
Πριν απ'αυτό να υπενθυμίσουμε ότι ο Περικλής λίγο προ εναύσεως του πολέμου και πιο συγκεκριμένα κατά την αγόρευσή του για το μεγαρικό ψήφισμα είχε πει ότι στους Αθηναίους (Α140-141) "Κανείς από 'σάς μην νομίσει ότι θα πολεμήσουμε γιαγια ασήμαντη αφορμή αν δεν ανακαλέσωμε το Μεγαρικό ψήφισμα για το οποίο οι Λακεδαιμόνιοι λένε, τάχα, ότι αν καταργηθεί δεν θα γίνει πόλεμος. Ούτε πρέπει να έχετε την ενδόμυχη σκέψη ότι αρχίζετε τον πόλεμο για ασήμαντη αιτία. Το ασήμαντο αυτό είναι δοκιμασία του φρονήματός σας και της αποφασιστικότητάς σας γενικά. Αν υποχωρήσετε θα προβάλουν αμέσως άλλη μεγαλύτερη απαίτηση, γιατί θα νομίζουν ότι και τώρα ενδώσατε από φόβο.". Κοινώς έβλεπε ότι ο πόλεμος θα ήταν αναπόφευκτος (ούτως ειπείν οι συνθήκες ήταν τέτοιες) που η Αθήνα έπρεπε να λάβει τα μέτρα της (δεν εξετάζουμε το ποια έπρεπε να είναι αυτά). Όταν πλέον ο πόλεμος βρισκόταν στα φόρτε του, κάπως αντίστοιχα αλλά με περισσό κυνισμό απευθύνθηκαν και οι Αθηναίοι στους Μήλιους όταν μεταξύ άλλων τους έλεγαν "Διότι πολλούς, μολονότι ημπορούν ακόμη να ιδούν εγκαίρως πού φέρονται, παρασύρει η καλουμένη τιμή δια του δελεαστικού αυτής ονόματος, ώστε γινόμενοι θύματα μιας λέξεως, να περιπέσουν πράγματι εκουσίως εις ανηκέστους συμφοράς και να επισύρουν επί πλέον εφ εαυτών αίσχος τόσον μάλλον ατιμωτικόν, όσον είναι αποτέλεσμα μωρίας και όχι ατυχίας. Τούτο ν' αποφύγετε σεις, εάν δειχθήτε φρόνιμοι. Ούτε να θεωρήσετε εξευτελιστικόν να υποκύψετε εις μεγάλην δύναμιν, η οποία σας προτείνει όρους επιεικείς, προσφέρουσα εις υμάς να γίνετε σύμμαχοί της και διατηρήσετε την χώραν σας, καταβάλλοντες φόρον υποτελείας. Και όταν σας δίδεται η εκλογή μεταξύ πολέμου και ασφαλείας, δεν θα θεωρήσετε ότι η αξιοπρέπεια σας επιβάλλει να επιμείνετε ισχυρογνωμόνως εις την χειροτέραν λύσιν. Καθόσον εκείνοι συνήθως ευδοκιμούν, όσοι απέναντι μεν των ίσων δεν υποκύπτουν, προς δε τους ανωτέρους συμπεριφέρονται καλώς και προς τους υποδεεστέρους δεικνύονται επιεικείς. Σκεφθήτε λοιπόν εκ νέου όταν ημείς αποσυρθώμεν και μη λησμονήτε ότι πρόκειται να κρίνετε περί της τύχης της μιας μόνης πατρίδος σας και δια μιας αποφάσεως εξ ης εξαρτάται η καλή ή κακή αυτής τύχη." για να καταλήξουν στο τραγικό "Εάν κρίνωμεν λοιπόν από την απόφασίν σας αυτήν, είσθε οι μόνοι, οι οποίοι κρίνετε καθαρώτερα τα μέλλοντα παρά τα προ των οφθαλμών σας ευρισκόμενα, και παρασυρόμενοι από την επιθυμίαν σας, βλέπετε τα αόρατα ως να ήσαν πραγματοποιηθέντα ήδη. Εστηρίξατε τα πάντα εις τους Λακεδαιμονίους, και τύχην και ελπίδας, και θα χάσετε τα πάντα."
Οι Μήλιοι επέλεξαν την τιμή και έμειναν στην ιστορία γι'αυτό, κι ας καταστράφηκαν. Αντικειμενικά η απόφασή τους ήταν η σωστή και το απέδειξε η Ιστορία, τελικώς όμως τι σημαίνει σωστό και τι λάθος, γνωρίζουμε άραγε; Πως θα ήταν η ιστορία αν είχαν απλώς επιλέξει την επιβίωση; Θα ήταν πρόσκαιρη σαφώς, διότι αν συναινούσαν, οι μεταγενέστεροι νικητές -οι Λακεδαιμόνιοι- θα τους κατέστρεφαν εκείνοι. Άρα οι Μήλιοι διέβλεψαν ότι πλέον ο θάνατος είχε έρθει στο κατώφλι και επέλεξαν τον πιο τιμητικό. Όπου θάνατος λοιπόν, βάλτε όποια άλλη λέξη θέλετε.
Όπως και να'χει όμως, τουλάχιστον αυτοί αναγνώρισαν τους κινδύνους και έλαβαν τις αποφάσεις τους. Εμείς ούτε τους κινδύνους δεν μπορούμε ν'αναγνωρίσουμε, μήτε τα σημεία των καιρών ν'αφουγκραστούμε. Ένας ακόμη θρίαμβος των ηλιθίων εις βάρος της ανθρωπότητας. Όπου μην ξεχνάτε, Έλλην δεν ήταν μόνο ο Λεωνίδας. Έλλην ήταν και ο Εφιάλτης.
Χαίρετε.
Ὀὔτε τοὺς προθέντας τὴν διαγνώμην αὖθις περὶ Μυτιληναίων αἰτιῶμαι, οὔτε τοὺς μεμφομένους μὴ πολλάκις περὶ τῶν μεγίστων βουλεύεσθαι ἐπαινῶ, νομίζω δὲ δύο τὰ ἐναντιώτατα εὐβουλίᾳ εἶναι, τάχος τε καὶ ὀργήν, ὧν τὸ μὲν μετὰ ἀνοίας φιλεῖ γίγνεσθαι, τὸ δὲ μετὰ ἀπαιδευσίας καὶ βραχύτητος γνώμης. τούς τε λόγους ὅστις διαμάχεται μὴ διδασκάλους τῶν πραγμάτων γίγνεσθαι, ἢ ἀξύνετός ἐστιν ἢ ἰδίᾳ τι αὐτῷ διαφέρει· ἀξύνετος μέν, εἰ ἄλλῳ τινὶ ἡγεῖται περὶ τοῦ μέλλοντος δυνατὸν εἶναι καὶ μὴ ἐμφανοῦς φράσαι, διαφέρει δ᾿ αὐτῷ, εἰ βουλόμενός τι αἰσχρὸν πεῖσαι εὖ μὲν εἰπεῖν οὐκ ἂν ἡγεῖται περὶ τοῦ μὴ καλοῦ δύνασθαι, εὖ δὲ διαβαλὼν ἐκπλῆξαι ἂν τούς τε ἀντεροῦντας καὶ τοὺς ἀκουσομένους. χαλεπώτατοι δὲ καὶ οἱ ἐπὶ χρήμασι προσκατηγοροῦντες ἐπίδειξίν τινα. εἰ μὲν γὰρ ἀμαθίαν κατῃτιῶντο, ὁ μὴ πείσας ἀξυνετώτερος ἂν δόξας εἶναι ἢ ἀδικώτερος ἀπεχώρει· ἀδικίας δ᾿ ἐπιφερομένης πείσας τε ὕποπτος γίγνεται καὶ μὴ τυχὼν μετὰ ἀξυνεσίας καὶ ἄδικος. ἥ τε πόλις οὐκ ὠφελεῖται ἐν τῷ τοιῷδε· φόβῳ γὰρ ἀποστερεῖται τῶν ξυμβούλων. καὶ πλεῖστ᾿ ἂν ὀρθοῖτο ἀδυνάτους λέγειν ἔχουσα τοὺς τοιούτους τῶν πολιτῶν· ἐλάχιστα γὰρ ἂν πεισθεῖεν ἁμαρτάνειν.
(Θουκυδίδης, Γ42)
Έχουμε και λέμε λοιπόν.
Τον τελευταίο καιρό έχω επικαλεστεί ένα σενδόνι δις που δεν είχα γράψει εδώ και αρκετούς μήνες και που είχα πρωτοϋποσχεθεί από το σενδόνι των ελληνοτουρκικών προβλημάτων μιας κι έχει τεράστια σχέση με τις εξελίξεις στη γειτονιά μας καθώς και τις ακόμη πιο ανησυχητικές στην ευρύτερη περιοχή της νοτιοανατολικής Μεσογείου στην οποίαν επί της ουσίας ανήκουμε. Ε, μην σας λέω ψέματα, απ'αυτά που βλέπω προσπάθησα να το επισπεύσω και όχι μόνο αυτό αλλά για να μην γκαρίζει και ο Δείμος, θα το βγάλω σε δόσεις! Ξεκινάμε λοιπόν παίρνωντας τα πράγματα με τη σειρά.
Για να το πούμε σε καθημερινή γλώσσα δίχως βαθυστόχαστες αναλύσεις και ορολογίες, για να εδραιωθείς σαν κράτος απαιτούνται κάποιες βασικές προϋποθέσεις, όπως πχ να είσαι σε έναν χώρο ασφαλή που να προσφέρει και συνθήκες επιβίωσης (σε πρώτη φάση νερό). Επίσης χρειάζεσαι και λεφτά, τα οποία μπορείς να βρεις είτε από εσωτερικούς πόρους (φορολογίες κλπ), είτε από εξωτερικούς (ορυκτό πλούτο κλπ) που είναι σαφώς και πιο προσοδοφόρο αλλά και πιο ασφαλές. Μόνο που για να επιτύχεις αυτό το τελευταίο χρειάζεσαι και ισχύ και κάπου εδώ υπεισέρχονται οι διακρατικές φαγωμάρες που φυσικά δεν αποτελούν "προνόμιο" μόνο της δικής μας περιοχής ή φάρας, αλλά που απαντώνται σε παγκόσμιο επίπεδο.
Βασικά θα είχε πολύ μεγάλο ενδιαφέρον να συζητούσαμε κάποια στιγμή με συνοπτικό τρόπο την εναλλαγή των δυνάμεων (εθνών) στο παγκόσμιο στερέωμα, διότι θα μπορούσατε να εξάγετε πολύ χρήσιμα συμπεράσματα (και το θέτω έτσι όχι επειδή αδυνατείτε να τα εξάγετε μόνοι σας, αλλά επειδή είμαι βέβαιος ότι σιγά μην κάτσει κανείς σας να συμπτίξει την παγκόσμια στρατιωτικοπολιτική ιστορία μέσα σε μερικές γραμμές για πολύ συγκεκριμένο λόγο). Από μια τέτοια συζήτηση πάντως ένα εξαιρετικά χρήσιμο συμπέρασμα που εξάγεται είναι και το ότι η εδραίωση, η επικράτηση, η επέκταση έχουν έναν και μόνο έναν παράγοντα: το Ναυτικό. Παγκοσμίως, είναι το ισχυρότερο όπλο που υπάρχει και όταν λέω όπλο δεν εννοώ μόνο πολεμικά αλλά και εμπορικά. Από αρχαιοτάτων ετών ήταν έτσι. Προσπαθήστε να βάλετε κάποια κομματάκια του παζλ: η εμμονή του Θεμιστοκλή να γίνει ναυμαχία στη Σαλαμίνα. Η εδραίωση της αθηναϊκής συμμαχίας μέσα από το ναυτικό. Η ανακάλυψη των νέων κόσμων. Η προσπάθεια των Ρώσων να έχουν λιμάνια σε διάφορες θάλασσες... Ωχ.. τι είπα τώρα... Το κρατάμε αυτό.
Ας μελετήσουμε κατ' αρχήν τον πρώτο χάρτη που έχω ετοιμάσει (εντελώς πρόχειρα, ως θα διαπιστώσετε):
Στον χάρτη όπως βλέπετε υπάρχουν κάποιοι συγκεκριμένοι χρωματισμοί. Οι κόκκινοι πχ είναι οι χώρες-μέλη του ΝΑΤΟ. Με πράσινο χρώμα (και των δύο αποχρώσεων) είναι σημειωμένες οι χώρες στις οποίες έλαβε χώρα η λεγόμενη αραβική άνοιξη (το πιο έντονο πράσινο έχει να κάνει με τις χώρες όπου έγινε το έλα να δεις. Στις άλλες ήταν πιο ήπια τα πράγματα). Οι χώρες με το γαλάζιο είναι χώρες στις οποίες έχουν γίνει πολεμικές επιχειρήσεις ενώ μνημονεύονται και με πορτοκαλί κάποιες χώρες που παίζουν τα παιχνιδάκια τους. Και φυσικά υπάρχει και το Ιράν το οποίο για την ώρα το αφήνουμε στην άκρη. Α, και φυσικά έχουμε και το Ισραήλ. Παρατηρείτε τίποτε περίεργο στον χάρτη;
Ας επιστρέψουμε για λίγο εκεί που είχαμε μείνει, για να σας δείξω πχ πόσα πράγματα λέγονται συχνά και δεν τους δίνουμε βάση, ενώ θα έπρεπε. Πριν από κανάν χρόνο και κάτι ψιλά είχε βγει ο Ερντογάν και είχε δηλώσει ότι θέλει να φτιάξει μια διώρυγα στον Βόσπορο, ανακοίνωση που αν μη τι άλλο είχε προξενήσει ερωτηματικά στους περισσότερους, διότι απλούστατα δεν έδειχνε να βγάζει νόημα. Αν όμως ο κόσμος ήξερε ότι το στενό του Μαρμαρά επί της ουσίας είναι υπό πολυεθνικό έλεγχο και όχι υπό τουρκικό, θα έβγαζε νόημα. Γι'αυτόν τον λόγο ο Ερντογάν (που είναι οραματιστής και πολύ σοβαρός πολιτικός που ενδιαφέρεται για τη χώρα του) είχε προαναγγείλει μελέτη για κατασκευή διώρυγας, που θα είναι υπό αμιγή τουρκικό έλεγχο. Όμως θέσαμε ένα θέμα: τι γίνεται με τα Στενά;
Τα Στενά είναι μία ιδιόμορφη περίπτωση και είναι σχεδόν όλα υπό αγγλικό έλεγχο (όταν λέω σχεδόν όλα, εννοώ απ'όσα πρέπει). Πάρτε για παράδειγμα το Γιβραλτάρ: αγγλικό. Ομοίως και το Σουέζ (ή μήπως νομίζατε πως το ελέγχουν οι Αιγύπτιοι;). Ομοίως και κάμποσα ακόμη. Αν και έστιψα το μυαλό μου να θυμηθώ, δεν μου ήρθε το όνομα εκείνου που είχε αναπτύξει την σχετική θεωρία που ακολουθούν οι Άγγλοι, ότι (σε γενικές γραμμές, διότι ουσιαστικά είναι αρκετά πιο πολύπλοκο) όποιος ελέγχει τα Στενά στον κόσμο, ελέγχει και τον Κόσμο, κι εδώ που τα λέμε, αν κρίνουμε από το αποτέλεσμα μάλλον ως θεωρία δεν είναι εσφαλμένη. Όμως, για να μην ξεφεύγουμε, σε τι ακριβώς εξυπηρετούν τα Στενά; Μα στο ότι αποφέρουν κέρδη σε αυτόν που τα ελέγχει! Και τα κέρδη είναι πολλών ειδών.
Ααα, επίσης και ότι επιβλέπουν ποιος διέρχεται από που.
Διότι ίσως κάποιες φορές να μας ενδιαφέρει ο τάδε ή ο δείνα να μην μπορεί να διέρχεται από εκεί, ή έστω να μην διέρχεται εύκολα ή ανεμπόδιστα.
Αλήθεια, έχετε σκεφτεί τι μανίκι πρέπει να τραβάνε οι Ρώσοι για να κατέβουν στη Μεσόγειο από τη Μαύρη Θάλασσα;
Ρε κόλλημα που'χω φάει με τους Ρώσους, ε;
Και επιστρέφουμε στον χάρτη. Μήπως βρήκατε τι ιδιαιτερότητα έχει ο παραπάνω χάρτης;
Άντε, να σας βοηθήσω λίγο συνδυάζοντάς το με αυτά που λέγαμε μόλις τώρα:
Νομίζω ότι δεν υπάρχει λόγος να διερωτάσθε τι βελάκι είναι αυτό. Ο τρόπος που το έβαλα έτσι υποδηλώνει ή μάλλον υποδεικνύει την Ελλάδα, μόνο που αυτό είναι το φαινομενικό. Στην πραγματικότητα υπάρχει κάτι άλλο βαθύτερο. Το βελάκι δείχνει την πορεία των Ρώσων για να βγουν στη Μεσόγειο. Φυσικά υπάρχουν και άλλοι θαλάσσιοι δρόμοι που οδηγούν προς τη Μεσόγειο, όπως από τη Βαλτική μέσω Γιβραλτάρ με περίπλου της μισής Ευρώπης, ή ακόμη και από την Ασία πάλι μέσω Γιβραλτάρ ή μέσω Σουέζ για πιο... σύντομα, αλλά και στις δύο περιπτώσεις με περίπλου της μισής Υφηλίου. Βέβαια θα μου πείτε, που κολλάνε οι Ρώσοι;
Εκεί ακριβώς που κόλλαγαν τα τελευταία τουλάχιστον 70 χρόνια που συμπεριλαμβάνουν ψυχρούς πολέμους και κάμποσα άλλα θεάρεστα. Να υποθέσω όμως ότι ακόμη κι αν ψιλιάζεστε, πάλι δύσκολα βλέπετε την όλη εικόνα. Ας συνεχίσουμε λοιπόν από εκεί που είχαμε μείνει.
Τις τελευταίες ημέρες έχουμε μερικές εξαιρετικά ανησυχητικές εξελίξεις στα σύνορα Συρίας-Τουρκίας. Η Συρία δεν είναι παίξε γέλασε όχι για άλλον λόγο αλλά επειδή έχει πλάτες των Ρώσων και των Κινέζων. Γιατί; Διότι είναι η πρόσβαση των Ρώσων στη Μεσόγειο στην παρούσα φάση. Είναι φίλια χώρα προς τους Ρώσους και εξυπηρετεί τα συμφέροντά τους, γι'αυτό και θα έχετε παρατηρήσει ότι ο Ασσάντ έχει την εκλεπτισμένη και διακριτική πλην αμέριστη συμπαράσταση των Ρώσων στις εκκαθαρίσεις που κάνει (δηλαδή δεν είναι τέτοιες;).
Παρένθεση: μήπως θυμάστε την ιστορία με το πως δείχνει να έπεσε τελικώς ο Καραμανλής; Είχε να κάνει με την ενεργειακή συμφωνία με τους Ρώσους και είχε ολόκληρο σενάριο από πίσω (όπου προσέξτε, δεν εξετάζω αν είναι όντως αληθινό αλλά ότι τουλάχιστον δείχνει αληθοφανές). Όμως έχουμε πάλι Ρώσους, το παρατηρείτε, έτσι;
Μήπως θυμάστε μερικές δεκαετίες πίσω στον πρώτο πόλεμο στο Αφγανιστάν όπου είχνα μπουκάρει οι (τότε) Σοβιετικοί και έβρισκαν μπροστά τους τους Αμερικάνους που βοηθούσαν τους Αφγανούς; Πάλι Ρώσοι. Και ούτω καθεξής. Βέβαια θα διερωτηθείτε, μα ο ψυχρός πόλεμος δεν τελείωσε;
Η άποψή μου είναι ότι τελείωσε μεν, αλλά χρειάστηκε και κάποιο υποκατάστατο δε. Έτσι θα έμενε ένα τέτοιο κενό νομίζετε;
Αν οι Άγγλοι ακολουθούν την στρατηγική των Στενών, οι Αμερικάνοι έχουν μια εντελώς διαφορετική φιλοσοφία. Ποια είναι αυτή;
Οι Γερμανοί κάτω και οι Ρώσοι έξω από Μεσόγειο και πετρέλαια. Ωχ, και Γερμανοί στο κόλπο; Μετά αυτοί, τώρα ασχολούμαστε με τους Ρώσους...
Για παρατηρείστε τώρα τις "γραμμές αποκλεισμού"...
Στα ανατολικά της η Ρωσία έχει τις ΗΠΑ, οπότε δεν τίθεται θέμα. Το πρόβλημα είναι στα δυτικά, όπου η Ρωσία έχει και λιμάνι στην Βαλτική οπότε δεν απαιτείται να κατεβαίνει από τον βόρειο παγωμένο ωκεανό. Με τη Μεσόγειο τι γίνεται; Η "παραδοσιακή" Ρωσία βρίσκεται πέριξ της Μαύρης Θάλασσας, οπότε εκεί ανεβοκατεβαίνει άπαξ και χρειαστεί. Για καλή μας τύχη λοιπόν έχουμε την Τουρκία να "ελέγχει" τα Στενά των Δαρνανελίων! (και η Τουρκία το ξέρει αυτό, ότι δηλαδή το ξέρουν οι Αμερικάνοι γι'αυτό και το παίζει Ηγεμών ακριβώς γι'αυτόν τον λόγο. Δεν είναι χέστες σαν εμάς οι γείτονες, μάλλον όμως είναι περισσότερο τολμηροί απ'όσο τους επιτρέπεται)
Παρατηρώντας λοιπόν τον χάρτη με τη διαγράμμιση βλέπουμε ότι οι χώρες του ΝΑΤΟ μαζί με τις χώρες στις οποίες το ΝΑΤΟ έχει επέμβει με πόλεμο (πάντοτε ανθρωπιστικό, έτσι;) και εσχάτως με τις χώρες στις οποίες έλαβε χώρα η αραβική άνοιξη συν τους στρατηγικούς συμμάχους, δημιουργούν δύο κλειστά σχήματα: το ένα αποκόπτει εντελώς την Μεσόγειο που κυριολεκτικά ως μεσόγειος ήτοι το μέσον της γής είναι ίσως η πιο στρατηγική θάλασσα του κόσμου, αφετέρου αποκόπτει εντελώς τα πετρέλαια του Περσικού κόλπου. Όταν οι Ρώσοι μπουκάριζαν στο Αφγανιστάν δεν είχαν καμία κάψα να φάνε τα μούτρα τους στα απροσπέλαστα βουνά της Βακτριανής, ήθελαν όμως να βρουν άμεση δίοδο προς τον περσικό κόλπο. Αρχίζετε να το πιάνετε το νόημα; Το παν είναι η θάλασσα και όσο πιο καλή είναι η θάλασσα, τόσο το καλύτερο.
Και φυσικά για να μην το προσπεράσουμε μιας κι εκεί είναι η απαρχή της βορειοατλαντικής στρατηγικής, μην παραβλέπουμε το τόξο που ξεκινάει από τη Νορβηγία και πιάνει μέχρι κάτω το Πακιστάν που τα τελευταία 10 χρόνια μας προέκυψε στενός σύμμαχος των Αμερικάνων. Μόνο που στον χάρτη υπάρχει ένα μεγάλο κενό που έχουμε χρωματίσει κίτρινο: το Ιράν. Είναι ένα κενό που πρέπει να σταματήσει να κάνει του κεφαλιού του και να εναρμονισθεί με το υπόλοιπο της περιοχής, συνεπώς έχετε καταλάβει όσες αμφιβολίες κι αν είχατε ως τώρα που θα γίνει το μεγάλο μπαμ που πιθανώς να έχει και απρόβλεπτα αποτελέσματα, μιας και το Ιράν δεν είναι τόσο παίξε-γέλασε όσο οι υπόλοιποι της περιοχής.
Μέχρι τότε όμως οι εξελίξεις λαμβάνουν χώρα στην Συρία κατά κύριο λόγο και δευτερευόντως στην Κύπρο. Ωχ! Το ξέχασα, τα ελληνικά ΜΜΕ δεν το παρουσιάζουν πολύ το θέμα.
Πάμε τώρα στο σαδιστικό πόνημα του Νταβούτογλου ονόματι "Το Στρατηγικό Βάθος", ένα βιβλίο (ο θεός να το κάνω δηλαδή) που κυριολεκτικά δεν διαβάζεται. Υποφέρεις για να το διαβάσεις. Μόλις φτάσεις στη γραμμή 15 έχεις ξεχάσει τι όρους είχε θέσει έως τη γραμμή 2. Βέβαια με πλήθος σημειώσεων και παραπομπών, καθώς και κάποιους άμεσους παραλληλισμούς μπορείς να εξάγεις κάποια (έστω ελάχιστα) συμπεράσματα. Επί της ουσίας λοιπόν τι προκύπτει από το όραμα του Νταβούτογλου; Ότι θέλει να φτιάξει μια νέα Οθωμανική Αυτοκρατορία βασισμένη όμως σε κεμαλικές αρχές, η οποία θα έχει τον πλήρη έλεγχο ολόκληρης της νοτιοανατολικής Μεσογείου (όπου εδώ συμπεριλαμβάνεται και το Αιγαίο), η οποία θα κάνει ό,τι γουστάρει και τους Αμερικάνους και τους Ρώσους όπου όμως αμφότεροι θα είναι σύμμαχοί της, και η οποία θα κινείται στο πλαίσιο των δικών της συμφερόντων πρωτίστως (αυτό σημαίνει και ενεργειακά, που είναι το μεγάλο αγκάθι φυσικά). Κοινώς, τίποτε απ'αυτά δεν γίνεται διότι πολύ απλά είναι όροι που δεν συμβιβάζονται μεταξύ τους. Είναι σα να θες να πηγαινοέρχεσαι όλη την ώρα με αυτοκίνητο για να καλύπτεις μεγάλες αποστάσεις και ταυτόχρονα να χάνεις κιλά από το περπάτημα. Ας δούμε τι γράφει το αρπαχτικό στο κατά τα λοιπά πολύ ενδιαφέρον βιβλίο του (σελ 71): "Οι χώρες που η εξωτερική πολιτική τους αφέθηκε εξαιτίας της έλλειψης πολιτικής βούλησης στη ροή των συγκυριακών διακυμάνσεων και έχασαν την ικανότητα συχρονισμού γίνονται δέσμιες μιας πολύπλοκης και αντιφατικής εικόνας που σχηματίζεται από στιγμιαίες αντιδράσεις στην προσδιοριζόμενη από τρίτους επικαιρότητα. Οι πολιτικές ελίτ αυτού του είδους των χωρών δεν έχουν ούτε την απαραίτητη εμπειρία στην αφετηρία αλλά ούτε και το απαραίτητο όραμα για τον προορισμό τους. Δεν είναι επιθετικές και αποφασιστικές αλλά είναι αμυντικές και αντιδραστικές." Τι κρατάμε λοιπόν από εδώ; Πρώτον ότι το να βρίσκεσαι σε ένα περιβάλλον που καθορίζουν τρίτοι είναι κακό και δεν πρέπει να συμβαίνει. Επίσης κακό είναι το να είσαι αμυντικός και αντιδραστικός. Επίσης ότι η επιθετικότητα συνδυάζεται με το όραμα. Άρα αυτό που μας λέει είναι πως για να κάνει αυτό που θεωρεί για τη χώρα του πρέπει η χώρα του να καθορίζει τις εξελίξεις και για να το κάνει θα πρέπει να διαθέτει ανεξαρτησία κινήσεων, η οποία προϋποθέτει μεταξύ άλλων και ενεργειακή ανεξαρτησία, πράγμα που είναι και ο μεγάλος κάλος στο πόδι (και τον εγκέφαλο) των Αμερικάνων βεβαίως, βεβαίως.
Είμαι βέβαιος πως όλοι διαβάσαμε την πρόσφατη κατάρριψη τουρκικού πολεμικού αεροσκάφους από τους Σύριους. Αυτό όμως που δεν διαβάσαμε είναι ότι τις ίδιες ώρες οι Τούρκοι βομβάρδιζαν κουρδικές θέσεις μέσα στο βόρειο Ιράκ. Θέλω να πω ότι αυτό ακριβώς είναι που θεωρεί ότι έχει κάθε δικαίωμα να κάνει η Τουρκία. Να περνάει όποτε γουστάρει πάνω από το Ιράκ και να το βομβαρδίζει, να κάνει τσαμπουκάδες στο Αιγαίο, να υποδεικνύει στην Κύπρο τι θα κάνει και πως θα το κάνει κλπ. Και μεταξύ άλλων να μπαινοβγαίνει και στον εναέριο χώρο της Συρίας, με την οποίαν διαχρονικά είχε όχι και τις καλύτερες διμερείς σχέσεις. Μόνο που αυτό που δεν προβλεπόταν στα σενάρια του Νταβούτογλου ήταν ότι η Συρία θα "τολμούσε" να κατέρριπτε τουρκικό αεροσκάφος και ακριβώς επειδή αυτή η αντίδραση τους έπιασε απροετοίμαστους μιας και συνειδητοποίησαν ότι ίσως να είναι και άλλες χώρες στην περιοχή που να είναι... επιθετικές και αποφασιστικές γι'αυτό και αποφάσισαν να προσφύγουν στο συμβούλιο του ΝΑΤΟ και να διαμαρτυρηθούν για την κακή Συρία (που παρεμπιπτόντως δεν έχει και την καλύτερη διοίκηση του κόσμου φυσικά και που γι'αυτό και μόνο θα σήκωνε μια επεμβασούλα ίσως. Μπορεί και ως ζέσταμα για τα πιο μεγάλα που ακολουθούν). Πρέπει όμως να σημειώσουμε και κάτι για να καταλάβετε τι σημαίναι "σπάω αυγά" για κάποιους: η Τουρκία την ίδιαν στιγμή που έχει τεταμένες σχέσεις με τη Συρία, της εξάγει και ηλεκτρικό ρεύμα, δηλαδή την έχει εξαρτημένη ενεργειακά. Και όμως η Συρία όταν ένοιωσε ότι απειλείται δεν κώλωσε και ιδιαίτερα να κάνει αυτό που ήθελε να κάνει ακόμη κι αν αυτό της δημιουργήσει ενεργειακό πρόβλημα. Βλέπετε πόση εμπλοκή έχει η ενέργεια μέσα σε όλες τις εξελίξεις και πόσο μεγάλος μοχλός πίεσης μπορεί να γίνει;
Θα μου πείτε γιατί τα λέω όλ'αυτά;
Διότι είναι σαφές ότι η Τουρκία διεκδικεί ένα ηγεμονικό προφίλ στην ευρύτερη περιοχή, το οποίο θέλει να είναι ανεξάρτητο κιόλας και ο συνδυασμός των δύο είναι που θα την κάνει να φάει τα μούτρα της στο τέλος. Προσέξτε για του λόγου το αληθές την παρακάτω εικόνα (είναι από το ίδιο βιβλίο):
Παρατηρείστε το εξής ανησυχητικό: Όλη η "εξίσωση" είναι ένα γινόμενο (ούτως ειπείν πολλαπλασιασμός). Κοινώς δεν μας πειράζει αν τα σταθερά δεδομένα (ΣΔ) ή τα δυναμικά δεδομένα (ΔΔ) είναι μηδέν, αρκεί να μην είναι και τα δύο ταυτόχρονα, όπου αυτό συνεπάγεται ότι αρκεί ένα από την Ιστορία, τη Γεωγραφία, τον Πληθυσμό και τον Πολιτισμό αρκεί να μην είναι μηδέν (τα υπόλοιπα ας είναι) ή έστω εναλλακτικά ένα από την Οικονομική Ικανότητα, την Τεχνολογική Ικανότητα ή την Στρατιωτική Ικανότητα. Τουλάχιστον ένα απ'όλα αυτά, ξαναλέγω. Για τη Στρατιωτική Νοοτροπία (ΣΝ) όμως, τον Στρατηγικό Σχεδιασμό (ΣΣχ) και την Πολιτική Βούληση (ΠΒ) απαγορεύεται να είναι μηδέν, διότι αν έν από αυτά είναι μηδέν τότε μηδενίζεται και όλη η εξίσωση της Ισχύος (Ι). Για καθήστε τώρα να επανεκτημήσετε λίγο την όλη στάση της Τουρκίας ως προς όλους τους γείτονές της, μπας και καταλάβετε πόσο επικίνδυνα παιχνίδια παίζονται στην περιοχή μας.
Μιας και μιλάγαμε για Ρώσους, να συνεχίσουμε με τους Τούρκους! (ξέρω, σας το μπλέκω πολύ αλλά δεν πειράζει)
Μια άλλη είδηση που δεν πολυακούγεται είναι ότι εδώ και καιρό (για την ακρίβεια από την ημέρα της υπογραφής της σύμβασης ανάμεσα στην Κύπρο και τη αμερικανοϊσραηλινή εταιρεία Noble Energy σουλατσάρουν πολύ για την προστασία των συμφερόντων τους και οι αμερικανικές και οι ισραηλινές ένοπλες δυνάμεις στην περιοχή της Κύπρου. Πρακτικά τι έκανε δηλαδή η Κύπρος; Υπογράφοντας μια σύμβαση με όρους που προσωπικά θα χαρακτήριζα επαχθείς, πάει να λύσει το κυπριακό που είναι σαφώς μεγαλύτερο βάρος μιας και η Τουρκία όση μαγκιά έχει απέναντι στην Κύπρο, τόση της λείπει απέναντι σε Αμερικάνους και Ισραηλινούς. Και να επαναφέρω σε αυτό το σημείο αυτό που έγραφα πέρσυ στο -φτου φτου φτου μην το ματιάσω- καταπληκτικό σενδόνι μου περί Ελληνοτουρκικών ότι έχουμε μπει σε φάση εκμετάλλευσης των πόρων που αναλογούν και στις δικές μας περιοχές (αλλά και στις τουρκικές φυσικά, αυτό μην το ξεχνάμε), οπότε καταλαβαίνετε σιγά, σιγά προς τι η όλη κινητικότητα; Υπάρχουν τεράστια συμφέροντα στην ευρύτερη περιοχή και όποτε υπάρχουν τέτοια συμφέροντα υπάρχει και τεράστια αστάθεια. Interesting times...
Βέβαια θα μου πείτε ότι "οκ, αλλά αυτά δεν συμβαίνουν σε'μάς" εννοώντας κάποιον πόλεμο φυσικά, κάποια αλλαγή συνόρων, κάποια αστάθεια με απρόβλεπτα αποτελέσματα. Πράγματι, έχετε απόλυτο δίκιο. Μάλιστα εάν κοιτάξουμε στα βόρεια και δη στο χάρτη της πάλαι ποτέ ενωμένης Γιουγκοσλαβίας θα συνειδητοποιήσουμε ακριβώς... αυτό: ότι όχι μόνο γίνονται αλλά γίνονται με μέσα από αιματηρές διασπάσεις κιόλας όπου οι διασπάσεις συνήθως πως ξεκινούν; Μα φυσικά από εξαντλητικές συνθήκες, ήτοι ανέχεια, καταπίεση, μη αναγνώριση δικαιωμάτων, βιοποριστικά προβλήματα, ανεργία κλπ, κλπ. Μήπως αρχίζει να σας θυμίζει κάτι; Αλήθεια, έχει τύχει να δείτε ποτέ την παρακάτω σημαία;
Αρχίστε να τη συνηθίζετε σιγά, σιγά διότι σε κάποιον καιρό θ'αρχίσει τεχνηέντως να μπαίνει στο ημερήσιο πρόγραμμα, ακριβώς όπως προ 20ετίας θυμηθήκαμε να βάλουμε στο ημερήσιο πρόγραμμα συζήτησης τη σημαία των Σκοπίων που μέχρι τότε γελάγαμε ότι το θέμα είναι τάχα μου ανύπαρκτο, τουτέστιν ωσάν καλή καμήλα χώναμε στο κεφάλι στην άμμο και νομίζαμε ότι καμπούρα δεν υπήρχε ακριβώς επειδή εμείς δεν τη βλέπαμε. Ένα πρόβλημα δεν υπάρχει όταν δεν υπάρχει. Άπαξ και στο δημιουργήσουν είναι πρόβλημα πλέον, εντελώς υπαρκτό. Κάπως έτσι ενδέχεται να μας προκύψει κάποτε με κάθε επισημότητα και η τουρκική μειονότητα στην Θράκη η οποία θα έχει αποσχιστικές τάσεις κλπ, κλπ. Ήδη πάντως ο Νταβούτογλου έχει αρχίσει να ρίχνει σπόρους και να καλλιεργεί το εξαιρετικά έφορο (ένεκα της ημέτερης ηλιθιότητος) χωράφι. Και όταν θα είναι πολύ αργά πλέον θα συνειδητοποιήσουμε ότι μέσα από Καλλικράτες είναι πολύ πιο εύκολο να έρθει και η πολυδιάσπαση. Τι νομίζετε ρε; Ότι έτσι μένουν όλα αιωνίως αμετάβλητα; Εις το διηνέκες; Πάντα ρει, ουδέν χωρεί και μηδέν μένει έλεγε ο μέγιστος των Ελλήνων Ηράκλειτος. Όλα αλλάζουν, όλα μεταβάλλονται, ακόμη και ο ποταμός που βλέπεις δεν είναι ο ίδιος αν πας να μπεις και δεύτερη φορά, και θα είναι ίδιο ένα κράτος που ενδεχομένως να έχει γίνει τσιμπούρι στις σάρκες άλλων;
Και ποιων άλλων... Των Γερμανών ίσως; Χα! Είχαμε μια εκκρεμότητα...
Οι Τεύτονες είναι ένας σκληρόπετσος λαός, πολύ πεισματάρης ιδίως σε θέματα πρωτιάς. Ο Τεύτονας είναι ικανός όλη την ημέρα να σκέφτεται "γιατί να είναι αυτός πρώτος κι όχι εγώ;" και ως εκ τούτο να ραδιουργεί προκειμένου να καταλάβει τα πρωτεία. Κάτι τέτοιο έγινε στον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο, κάτι τέτοιο έγινε και στον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, όπου διαχρονικά η Γερμανία έψαχνε να βρει "ζωτικό χώρο" για ν'αναπτυχθεί -λεπτομέρεια: πάντοτε εις βάρος των υπολοίπων. Κάπως έτσι μας έχει προκύψει και το τέταρτο Ράιχ που βιώνουμε για το οποίο φυσικά δεν χρειάζονται τίποτε σοβαρά όπλα παρά μόνο μερικοί οικονομολόγοι του κώλου που είναι κατά πως φαίνεται πιο επικίνδυνοι από όλες τις πυρηνικές βόμβες του πλανήτη. Οι Γερμανοί λοιπόν προσπαθούν να δημιουργήσουν εξάρτηση σε χώρες από αυτούς. Και τι ζητάνε για αντάλλαγμα; Λίγη ψωροενέργεια μωρέ, τι ζητάνε οι άνθρωποι; Το πρόγραμμα "Ήλιος" το λεγόμενο. Τόσον ήλιο έχουμε, να μην τους δίνουμε καθόλου; Βλέπετε πως περιστρέφεται όλη την ώρα γύρω από την ενέργεια το θέμα; Που να δείτε σε λίγα χρόνια που θα περιστρέφεται γύρω από το νερό να δείτε τι έχει να γίνει. Αλλά ας μην ξεφεύγουμε. Οι Γερμανοί επειδη είναι λαός αμείλικτος μπορούν να ανελιχθούν πάρα πολύ οικονομικά και οι βλέψεις τους πάντοτε τους πλασάρουν για παραπάνω και επειδή αυτό είναι μη αποδεκτό από τους πιο μεγάλους. Οι Γερμανοί πρέπει να ρουφάνε το αυγουλάκι τους ανά τακτά χρονικά διαστήματα. Είναι δεδομένο λοιπόν πως όταν θα έρθει η ώρα και η κρίση θα χτυπήσει για τα καλά την πόρτα της Γερμανίας, θα βλαστημήσουν την ώρα και την στιγμή περισσότερο ακόμη κι από εμάς, και γι'αυτόν τον λόγο γράφαμε πρόσφατα εις το φεηστσιμβούκιον πως οι Γερμανοί πάντα χάνουν τον πόλεμο στο τέλος. Και να μπορούν να τον κερδίσουν, δεν θα τους αφήσουν, είναι πλέον σαφές ότι κάτι θα συμβεί. Η ίδια η ιστορία το υποδηλώνει. Άρα οι γερμανοί είναι το εύκολο κομμάτι της εξίσωσης, αν και είναι εξαιρετικά δραστήριο και κινητικό. Πάμε πάλι πίσω στα άλλα κομάτια της εξίσωσης και κυρίως στους Ρώσους!
Τι λέει λοιπόν ο Νταβούτογλου στο βιβλίο του;
"Το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτής της περίπτωσης είναι οι κρίσεις που λαμβάνουν χώρα στην τουρκοϊρακινή μεθόριο τα τελευταία χρόνια. Στη βάση αυτών των κρίσεων βρίσκεται η ασυμφωνία του πολιτικού συνόρου, που χωρίζει τις δύο χώρες, με τη γεωπολιτική και τη γεωπολιτισμική δομή της περιοχής. Το γεγονός ότι καθ'όλη τη τη διάρκεια της ιστορίας δεν έχει παρατηρηθεί η ύπαρξη κανενός μονίμου συνόρου πάνω στο όριο αυτό αποτελεί σημαντικό αποδεικτικό στοιχείο για το ότι τα σύνορα στα οποία απουσιάζει η γεωπολιτική, γεωπολιτισμική και γεωοικονομική βάση αποτελούν πηγή κρίσεων."
Κοινώς εδώ μας παραθέτει την πεποίθησή του ότι όπως και με την Ελλάδα, έτσι αντίστοιχα υπάρχει πρόβλημα με σύνορα και με άλλη γειτονική χώρα με την Τουρκία και έχει σημασία και ποια είναι αυτή η χώρα: το Ιράκ, του οποίου τα σύνορα επί της ουσίας έχουν αλλάξει μιας και έχει χωριστεί ανεπισήμως προ ετών στα 3 και γι'αυτό προσπαθεί η Τουρκία να αντιμετωπίσει ταυτόχρονα και το "πρόβλημα" με τους Κούρδους μεγάλο μέρος των οποίων βρίσκεται στο βόρειο Ιράκ, περιοχή που εντελώς συμπτωματικά έχει και πετρέλαια, και που παρεμπιπτόντως ελπίζει ότι όλο και κάτι μπορεί να τσιμπήσει φυσικά σε μία επαναχάραξη των συνόρων με αναδιανομή εδαφών. Γιατί παρέθεσα αυτό το συγκεκριμένο εδάφιο; Διότι πρέπει να συνειδητοποιήσουμε όλοι όχι μόνο το πόσο εύκολο είναι ν'αλλάξουν τα σύνορα σε οποιαδήποτε περιοχή του κόσμου και ιδίως στην νοτιοανατολική Μεσόγειο αλλά και πόσο απλοϊκό θεωρείται από κάποιες συγκεκριμένες χώρες (όπως η Τουρκία) να απαιτούν την επαναδιευθέτηση των συνόρων (θέλετε άλλο παράδειγμα; Τα Υψίπεδα του Γκολάν τα οποία κατελήφθησαν το 1967 "προσωρινώς". Βρίθει από τέτοια παραδείγματα η ευρύτερη περιοχή μας). Παρεμπιπτόντως, μήπως γνωρίζετε ποια είναι η παλαιότερη συνθήκη σε ισχύ που υπάρχει σε διπλωματικό επίπεδο; Μαντέψατε σωστά: η Συνθήκη της Λωζάννης, που δείχνει και το πόσο ευαίσθητη είναι η περιοχή στην οποίαν ζούμε. Διότι κατά τα λοιπά, οι Συνθήκες υπογράφονται για να αλλάζουν, άλλον λόγο ύπαρξης δεν έχουν ως αποδεικνύεται από την Ιστορία.
Αλήθεια, μήπως θυμάστε την περιβόητη ρήση του Τσώρτσιλ; Τα Βαλκάνια παράγουν περισσότερη ιστορία από αυτήν που μπορούν να καταναλώσουν, είχε πει, και τι συμβαίνει ότι ένα έθνος παράγει ιστορία; Είναι δύσκολο να ελεγχθεί, εγείρει απαιτήσεις, θεωρεί εαυτόν σημαντικό. Όταν όμως είναι δύσκολο να ελεγχθεί, τότε δύο τινά μπορούν να συμβούν: το πρώτο ενδεχόμενο "λέει" να συμβεί κάτι για να συμμορφωθεί όπως πχ μια στρατιωτική δικτατορία. Σκεφτείτε το εξής απλό: μέχρι το 1973 η Ελλάδα είχε τον πλήρη διοικητικό έλεγχο του Αιγαίου. Μόλις ανετράπη ο Παπαδόπουλος από τον Ιωαννίδη όχι μόνο χάσαμε τη μισή Κύπρο, αλλά η έξοδός μας από το ΝΑΤΟ οδήγησε σε αλλαγή του status quo του Αιγαίου αφού πλέον δεν υπήρχε η αντίθετη ψήφος της Ελλάδας και έτσι ο έλεγχος στο Αιγαίο έγινε πολυεθνικός. Μετά, ξαναγυρίσαμε στο ΝΑΤΟ. Εάν κάτι τέτοιο δεν είναι εφικτό ή δεν είναι η πιο συμφέρουσα (οικονομικά) λύση, τότε καταφεύγουμε στην λύση του πολέμου, ήτοι στο δεύτερο ενδεχόμενο. Είναι απλά τα πράγματα. Ξέρετε τι σημαίνει πόλεμος; Θα το παρουσιάσω κυνικά και ανατριχιαστικά: ο πόλεμος είναι ένας κινητήριος μοχλός που θέτει σε κίνηση τις περισσότερες τεράστιες βιομηχανίες μεγάλων κρατών, παρέχει τη δυνατότητα για διπλωματικές συζητήσεις υπό διαφορετικό στάτους, αναδιανέμει ισχύ, αλλάζει τις σφαίρες επιρροής και μέσα σε όλα ελέγχει και την πληθυσμιακή "έκρηξη". Αυτό είναι ο πόλεμος για κάποιους.
"πόλεμος πάντων μὲν πατήρ ἐστι, πάντων δὲ βασιλεύς, καὶ τοὺς μὲν θεοὺς ἔδειξε τοὺς δὲ ἀνθρώπους, τοὺς μὲν δούλους ἐποίησε τοὺς δὲ ἐλευθέρους" έλεγε ο μέγιστος των Ελλήνων, Ηράκλειτος και παρόλο που δεν εννοούσε μόνο τον κυριολεκτικό πόλεμο, είναι βέβαιον ότι τον είχε ως άμεσο και κυριολεκτικό παράδειγμα.
Μήπως νομίζετε ότι ο Χ αμερικάνος στρατηγός ή πολιτικάντης νοιώθει ιδιαίτερη οδύνη για την περίπτωση που σκοτωθούν Ψ άμαχοι; Αν ξέρει ότι η ανταμοιβή έχει πετρέλαια (ήτοι ενέργεια) θα βλαστημάει που δεν τους είχε σκοτώσει νωρίτερα κιόλας.
Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι ο κόσμος μας δεν είναι και ό,τι πιο ειρηνικό έχει περάσει. Ο ανθρώπινος πολιτισμός έχει και μια εξαιρετικά σκοτεινή πλευρά. Οι αλλαγές συνόρων και οι εθνοκαθάρσεις αποτελούν συχνότατο φαινόμενο. Παρά τις όποιες "φιλότιμες" προσπάθειες εθνομηδενιστών τύπου Ρεπούση, "συνωστισμοί" όπως αυτοί στην Σμύρνη δεν έχουν κλείσει καν αιώνα. Ξέρετε τι πάει να πει ένας αιώνας; Τρεις γεννεές πίσω, αυτό είναι ο αιώνας. Εγώ, ο πατέρας μου, ο παππούς μου, ο προπάππους μου: αυτές είναι τρεις γεννεές πίσω από εμένα, δηλαδή όχι και τόσο μακρυά όσο νομίζουμε. Έχετε κάτσει ποτέ να αναλογιστείτε πόσες αλλαγές συνόρων έχουν υπάρξει στην Ευρώπη; Αναλογιστείτε μόνο την εξέλιξη των συνόρων της Ελλάδος τα τελευταία 200 χρόνια, έτσι για να αναφέρω το πιο κοινό παράδειγμα; Βέβαια θα μου πείτε όλα αυτά που διάολο κολλάνε με τους Ρώσους; Μα καλά, πλάκα μου κάνετε; Αφού είπαμε, οι Ρώσοι πρέπει πάσει θυσία να μείνουν εκτός Μεσογείου και πετρελαίων (ενέργειας). Δεν βλέπετε τα γεγονότα στην Συρία; Εσείς πως νομίζετε ότι θα λήξει εκεί το θέμα; Θα τα βρούνε και θα πάει ο καθένας στο σπίτι του ήρεμα κι ωραία;
Έχω ξεκαθαρίσει και στο παρελθόν ότι προσωπικά είμαι απολύτως πεπεισμένος πως η ιστορία με τον Καραμανλή ότι προσπάθησαν να τον φάνε λόγω της ενεργειακής συμφωνίας με τους Ρώσους είναι αληθινή. Ο λόγος; Ότι ο Καραμανλής έδωσε δίοδο στους Ρώσους ακριβώς στην κορυφή του Αιγαίου ήτοι στη Μεσόγειο. Τελικώς απ'ό,τι φαίνεται "δίοδος" δεν θεωρείται μόνο το λιμάνι, η δίοδος μπορεί να είναι και ενεργειακή. Και εδώ πέρα οι Τούρκοι έχουν κάνει ενέργειες τις οποίες κατ' εμέ είναι και που θα πληρώσουν ακριβά. Ποιες ενέργειες; Πρώτον, η σύναψη συμφωνίας με τους Ρώσους για τον αγωγό South Stream αφενός, ο αγωγός αργού πετρελαίου Μπακού-Τιφλίδα-Ceyhan αφετέρου ο οποίος δίνει πρόσβαση στους Ρώσους ακριβώς πάνω στην Ανατολική Μεσόγειο, συν κάποιες άλλες παράλληλες συμφωνίες από'δώ κι από 'κεί όπως ο αγωγός αργού πετρελαίου Κιρκούκ (Β. Ιράκ)-Ceyhan κ.α.. Η άποψή μου είναι λοιπόν ότι οιΑμερικάνοι κάτι τέτοια δεν τ'αφήνουν να πέσουν κάτω: σηκώνουν πολύ ευχαρίστως το γάντι της πρόκλησης, αυτό που μένει λοιπόν να δούμε -με δεδομένο ότι στην ίδιαν ακριβώς περιοχή πλέον εκμεταλλεύονται τα ζάπλουτα κοιτάσματα της κυπριακής ΑΟΖ άραέχουν τρομακτικά συμφέροντα- είναι το πως ακριβώς θα αντιδράσουν (διότι είναι δεδομένο ότι θα αντιδράσουν). Και μην είστε πολύ σίγουροι ότι η αντίραση θα είναι εντελώς αναίμακτη...
(παρεμπιπτόντως, ρίχτε ένα βλέφαρο σε μια ενδιαφέρουσα ανάλυση και εδώ)
Να το θέσουμε και ως εξής:
σε
ένα γιουγκλοσλαβάκι που μεγάλωσε δίχως γονείς και πες του ότι η σύρραξη
δεν έγινε γενικευμένα, να δούμε τι θα σας απαντήσει. Απλώς, η σύρραξη
δεν έχει έρθει στη δική μας γειτονιά και αυτό είναι που μπορούμε να
ονομάσουμε τρόπον τινά ως περίοδο μεσοπολέμου διότι είναι σαφές ότι εδώ
και καιρό καλλιεργούνται οι συνθήκες για κάτι πραγματικά μεγάλο
μόνο που είναι ασαφής ο τρόπος με τον οποίον θα εκδηλωθεί. Ναι, τέτοια
περίοδο ζούμε (εμείς, εδώ). Και η γειτονιά μας δεν είναι η μικρή που
νομίζουμε στα σύνορα Ελλάδος-Τουρκίας αλλά είναι η ευρύτερη της
νοτιοανατολικής Μεσογείου που περιλαμβάνει και την πυριταποθήκη των Βαλκανίων
που με τη σειρά τους κάθε φορά που αναφλέγονται σέρνουν σε μπελάδες την
Ευρώπη και κατ' επέκταση τον κόσμο όλον. Αυτό σημαίνει Δυτικός Κόσμος
κυρίες και κύριοι, μην κρυβόμαστε. Δύση δεν σημαίνει μόνο φιλοσοφία,
κλασική μουσική, ακριβά αμάξια και δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο. Δύση
σημαίνει και και καλλιέργεια μίσους στους "αλλόθρησκους" καθώς και
γενικευμένη καταστροφή ένεκα απληστίας.Όπου από τέτοια απληστία βιώνουμε και τη δραματική οικονομική κρίση που ακόμη δεν έχει καν κορυφωθεί (λέει το ένστικτό μου). Τουναντίον όταν θα κορυφωθεί, όταν η εξαθλίωση θα χτυπήσει κόκκινα πανταχόθεν, τότε θα αρχίσουμε να συνειδητοποιούμε ότι πολεμικά σκηνικά τύπου Συρίας, ότι αλλαγές συνόρων τύπου Γιουγκλοσλαβίας κλπ, μπορούν να έρθουν και στη δική μας πόρτα.
Προσέξτε να δείτε πως ορίζει ας πούμε ο Νταβούτογλου τον πολιτισμό: "Ο πολιτισμός αποτελείται από ψυχολογικά, κοινωνωνιολογικά, πολιτικά και οικονομικά στοιχεία, τα οποία εδράζονται επί ενός κόσμου αξιών που παράγονται από ένα συγκεκριμένο ανθρώπινο στοιχείο (πληθυσμός) σε έναν συγκεκριμένο χώρο (γεωγραφία) και σε ένα δεδομένο χρονικό διάστημα (ιστορία) με την ταυτότητα που κατέχει και την αίσθηση του ανήκειν."
Θα μου πείτε τώρα, που κολλάει ο νταβουτόγλειος ορισμός περί πολιτισμού στο συγκεκριμένο σημείο; Για να είμαι απολύτως ειλικρινής, ο συγκεκριμένος ορισμός περί πολιτισμού είναι που δημιουργεί νέα εθνωτικά χαρακτηριστικά. Κάπως έτσι προκύπτουν οι νέοι "Μακεδόνες" κάθε περιοχής ας πούμε, από το πουθενά, απλώς επειδή έτσι ξεκίνησαν να αισθάνονται κάποια στιγμή. Και ως γνωστόν στο ΝΑΤΟ υπάρχει μία μεγάλη ευαισθησία στα... ανθρώπινα δικαιώματα όπως όλοι μας γνωστίζουμε.
Παρεμπιπτόντως υπάρχει και κάτι άλλο: στο ΝΑΤΟ έχουν υιοθετήσει έναν ιδιοφυή τρόπο συναίνεσης: αυτόν της σιωπής. Τίθεται ένα θέμα (το οποιοδήποτε, πχ της στρατιωτικής επέμβασης στο Ιράκ) και σου λέει ο Χ γατόπαρδος ότι όποιος επιθυμεί να διαφωνήσει ας το κάνει τώρα. Σε περίπτωση που δεν διαφωνήσει κανείς το θέμα έχει εγκριθεί. Κι αν τολμάς άντε μίλα μεγάλε. Έτσι έχει μεταφραστεί πλέον η σιωπηρή συναίνεση, ως συμφωνία. Για προσαρμώστε το λίγο στην κοινωνία μας τώρα, με όλες τις "ή με'μάς ή με τους άλλους" νοοτροπίες που επί κάμποσα χρόνια πώλωναν την κοινωνία σε άκρα (και τώρα που τα άκρα έσκασαν ξάφνου στο Κοινοβούλιο ωσάν νέοι Χίτλερ παριστάνουμε τους άναυδους τε και έκπληκτους που μας έπιασαν στα πράσσα). Μπορείτε να καταλάβετε τι συμβαίνει σε ολόκληρο το παγκόσμιο στερέωμα; Μας έχουν κάνει άβουλα πλάσματα, μας έχουν κάνει να συναινούμε σιωπηρά. Μαζί τα φάγαμε, όπως είπε κι ο απεχθής πρώην πολιτικός. Τι σημαίνει μαζί; Εσένα σου έδωσα δουλειά για να μην είσαι άνεργος κι εγώ έπαιρνα μίζες για τα υποβρύχια. Αυτό σημαίνει μαζί, επειδή εσύ συναινούσες σιωπηρά, επειδή παρίστανες τον αντιδραστικό αλλά στην κάλπη ψήφιζες με γνώμωνα το ατομικό και όχι το συλλογικό συμφέρον. Έτσι λειτουργεί ολόκληρος ο δυτικός κόσμος εδώ και πάρα πολλά χρόνια, από επίεδο ΝΑΤΟ και κρατών μέχρι επίπεδο γειτονιάς και παρέας.
Έρχεται ο Νταβούτογλου και κάνει λόγο για "έλλειψη προστασίας της τουρκικής μειονότητας στη Θράκη, πέρσυ είχε κάνει επίσκεψη η σύζυγος του Ερντογάν, "κι εδώ έχουμε τους βλάκες (είναι παντού οι τύποι και ήταν ανέκαθεν όπως μας μαρτυρεί ακόμη κι ο Θουκυδίδης) οι οποίοι είναι έτοιμοι ακόμη και να σε συκοφαντήσουν ως φασίστα αν τολμήσεις ν'αντιδράσεις προς το πολιτικώς ορθόν που συνήθως οι ίδιοι (καθ)ορίζουν. Αν αισθανθείς ότι ανήκεις κάπου αλλού, τότε αρχίζουν τα προβλήματα και οι διεκδικήσεις (βλ. και σκοπιανό) και όταν βρεθεί το εκρηκτικό κοκτέιλ στην σωστή θέση και τον σωστό χρόνο, τότε γίνεται το μπαμ. Και σε κάποιες περιπτώσεις (όπως πχ της Θράκης που η Τουρκία μεθοδικότατα απεργάζεται εδώ και χρόνια. Δεν είναι τυχαίο ότι το προξενείο της στην Κομοτηνή είναι το μεγαλύτερο που διαθέτει) το μπαμ δεν είναι εντελώς τυχαίο. Απλά οι βλάκες είναι που ως συνήθως εκπλήσσονται.
Ένα τέτοιο μπαμ μπορεί να γίνει στη Συρία όπου ο μεν Ασσάντ επιθυμεί διακαώς να παραμείνει στην εξουσία, οι δε Ρώσοι (καθώς και οι Κινέζοι) επιθυμούν να έχουν άμεση πρόσβαση στη Μεσόγειο (όπου βέβαια οι Κινέζοι λόγω Πειραιά δεν έχουν και ιδιαίτερα μεγάλο πρόβλημα, όχι όμως ότι θα τους χάλαγε και μία δεύτερη πύλη). Για τους αμερικανικών συμφερόντων γατόπαρδους όμως αυτό είναι ανεπίτρεπτο. Όπως ανεπίτρεπτο είναι και το ότι το Ιράν δεν "συμμορφώνεται" προς τας υποδείξεις. Των ιδίως τις υποδείξεις βεβαίως, βεβαίως.
Είναι δεδομένο ότι το μεγάλο μπαμ θα γίνει στο Ιράν. Το παρακολουθούμε εδώ και καιρό να ετοιμάζεται και όπως είπα και παραπάνω, δεν ξέρω κατά πόσον θα γίνει κάτι πρώτα στην Συρία, πράγμα το οποίο είναι εξαιρετικά πιθανό. Η αραβική άνοιξη δεν έγινε εντελώς τυχαία κατά πως φαίνεται. Δυνάστες τύπου Μπεν Αλί και Καντάφι έπεσαν σχεδόν σαν πύργοι στην άμμο από μερικούς ανεκπαίδευτους... κατσαπλιάδες; Ας γελάσω. Ακόμη και η άνοδος της μουσουλμανικής αδελφότητας στην εξουσία της Αιγύπτου (η οποία Αίγυπτος είναι η πλέον κομβική χώρα στον ισλαμικό κόσμο) μου φαίνεται πολύ περίεργο να αφέθηκε στην τύχη. Δηλαδή τι; Έτσι πήγαν οι ισλαμιστές και κέρδισαν τις εκλογές; Δυσπιστώ.
Όλο το παιχνίδι γίνεται για τα λεφτά και την ισχύ και τα περισσότερα λεφτά γίνονται για την ενέργεια που παρέχει ισχύ, ξεκάθαρα πράγματα. Στο Σουδάν που γίνεται το έλα να δεις (στο νότιο δηλαδή) όπου μέχρι και νέο κράτος δημιουργήθηκε υπάρχουν πετρέλαια. Ουδεμία σύμπτωση. Όπου υπάρχει ο μαύρος χρυσός πλέον είναι σχεδόν συνηθισμένο να γίνεται πόλεμος (εκτός από το έδαφος των ΗΠΑ φυσικά), είναι τόσο απλό. Και το ίδιο αρχίζει να επεκτείνεται και για τις περιπτώσεις ενεργειακών αποθεμάτων άλλων ειδών, όπως τους ενυδατωμένους υδρογονάνθρακες, το φυσικό αέριο κλπ. Εσείς δηλαδή τι νομίζετε; Ότι θ'αφήσουν οι αμερικάνοι να προχωρήσει το γερμανικό σχέδιο "Ήλιος" στην Ελλάδα και να απεξαρτηθούν έστω και διά της πλαγίας ενεργειακά άρα και οικονομικά; Στον λαιμό θα τους πατήσουν, όπως και ήδη τους πατάνε όπου κατά πως φαίνεται τους στραγγαλίζουν με την οικονομική κρίση με τρόπο τέτοιον που δεν θα μπορούν να αντιδράσουν ούτε για πλάκα στο τέλος. Και αν δεν συμμορφωθούν αυτοί που πρέπει, τότε την είπαμε τη λύση. Τη Γερμανία δεν την ανόρθωσαν με δικά τους χρήματα αμέσως μετά τηνισοπέδωσή της προκειμένου να σηκώσει μύτη και να κουνάει και το δάκτυλο κι από πάνω, κι αυτό οι Γερμανοί το έχουν λησμονήσει...
Όπου μιας και ξαναπήγε στους Γερμανούς η κουβέντα θα σας πω το εξής: μετά τη λήξη του Β' Παγκοσμίου Πολέμου οι Γερμανοί είχαν βάλει (νομίζω) στο Σύνταγμά τους παράγραφο που τους απαγόρευε να κινηθούν στρατιωτικά κατά της οποιασδήποτε χώρας στον κόσμο. Επί σοσιαλιστού Σρέντερ και ΥΠΕΘΑ Σάρπινγκ (και προ δευτέρου πολέμου στο Ιράκ), ο όρος αυτός απαλοίφθηκε προκειμένου να συμμετέχει (νομικώς) ανεμπόδιστα στις νατοϊκές αποστολές ανά τον κόσμο προς εξυπηρέτηση των γερμανικών συμφερόντων. Η μετάλλαξη προς το"εμπολεμότερον" είναι ανέκαθεν ορατή. Αρκεί να βγαίνουν λεφτά, να κινείται το χρήμα.
Α, και πλέον αρχίζει να διαφαίνεται και μία ακόμη μεγάλη ανάγκη που σε κάποια χρόνια θα γίνει επιτακτική: να επαρκούν οι πόροι.
Μη νομίζετε λοιπόν ότι οι γεωπολιτικές εξελίξεις αφορούν μόνο τους άλλους διότι οι καιροί που ζούμε είναι εξαιρετικά σκοτεινοί και προμηνύονται πολύ δυσοίωνες εξελίξεις έτσι όπως πάει το πράγμα. Το ότι οι Αμερικάνοι έχουν γίνει γενικοί δερβέναγες δεν σημαίνει ότι όλοι τους ανέχονται κιόλας, και σ'αυτούς που δεν τους ανέχονται δεν είναι μόνο οι Ρώσοι, είναι και αρκετοί μουσουλμάνοι και πιθανώς και ακόμα περισσότεροι ανά τον κόσμο, όπως -ας υποθέσουμε εντελώς τυχαία- οι Κινέζοι που γιγαντώνονται ολοένα και περισσότερο μέρα με τη μέρα. Οφείλουμε να είμαστε ενεργοποιημένοι και να καταλαβαίνουμε τι ακριβώς παίζεται. Στη γειτονιά μας έχουν γίνει κατ' επανάληψιν αλλαγές. Το ότι έχουμε πήξει στα τουρκικά σήριαλ έχει να κάνει καθαρά με εξοικείωση, μην έχετε την παραμικρή επ'αυτού αμφιβολία.
Σας προβλημάτισα έτσι; Αν ναι, τότε νομίζω ότι έπραξα καλώς, αλλά ας το ηρεμήσουμε και λίγο το πράγμα: τα προβλήματα της χώρας είναι υπαρκτά και χειροπιαστά. Προφανώς η Τουρκία δεν θα μείνει με σταυρωμένα τα χέρια αν της παρουσιαστεί κάποια χρυσή ευκαιρία. Αυτό όμως είναι κάτι που το ξέρουμε. Παρομοίως γνωρίζουμε τις ακροδεξιές κορώνες και τις αντίστοιχες επεκτατικές διαθέσεις των Σκοπίων, της Αλβανίας κλπ. Κακά τα ψέματα όμως, τέτοια προβλήματα έχουν όλες σχεδόν οι χώρες: Ισραήλ-Παλαιστίνη, Ισραήλ-λοιπός αραβικός κόσμος, Γαλλία-Γερμανία, Γερμανία-Πολωνία, Κροατία-Σερβία, Σερβική Βοσνία-Μουσουλμανική Βοσνία, Αλβανία-Σερβία, Αλβανία-Σκόπια, Σκόπια-Βουλγαρία, Τουρκία-Ιράκ, Τουρκία-Αρμενία, Ρωσία-πρώην σοβιετικές δημοκρατίες κλπ, κλπ,κλπ. Υπάρχουν παντού φαγωμάρες. Πάντοτε υπήρχαν. Αν το ξεψαχνίσουμε θα διαπιστώσουμε ότι έως και η ίδια η ΕΕ (τότε ακόμη Ευρωπαϊκή Κοινότητα Χάλυβα και Άνθρακα που οδήγησε στην Συνθήκη της Ρώμης το 1952) πρακτικά ξεκίνησε με απώτερο στόχο να σταματήσουν οι ευρωπαϊκές εδαφικές φαγωμάρες και κυριότερα αυτές ανάμεσα σε Γάλλους και Γερμανούς όπου το δέλεαρ γι'αυτό ήταν και πάλι τα λεφτά. Κοινώς, όσες πιθανότητες υπάρχουν να συμβεί κάτι σε'μάς αντίστοιχες υπάρχουν να συμβεί και σε άλλους, καλώς ή κακώς όμως -είτε αρέσει, είτε όχι- εδώ είναι το σπίτι μας και είμαστε υποχρεωμένοι να κοιτάζουμε πρώτιστα αυτό, δίχως όμως να σημαίνει αυτό ότι αδιαφορούμε για τις διεθνείς εξελίξεις. Αρκετή εσωστρέφεια μας έχει φάει το κεφάλι, μην επιδιώκουμε και άλλη. Το πρόβλημα είναι να μην φτάσουμε σε εκείνο το σημείο, όπου δυστυχώς απ'ό,τι φαίνεται φτάνουμε (ή ίσως να έχουμε φτάσει κιόλας) και διαβατήριο σε αυτό ήταν σε μεγάλο βαθμό η οικονομική κρίση. Για να κατανοήσετε τι ακριβώς συμβαίνει σε παγκόσμιο επίπεδο και κυρίως στον δυτικό κόσμο, εάν ακόμη δεν πεισθήκατε δηλαδή, σας προτρέπω να διαβάσετε πάρα πολύ προσεκτικά τι ακριβώς είχε συμβεί στην Δημοκρατία της Βαϊμάρης, μιας και οι ομοιότητές μας με αυτήν είναι δραματικά πολλές. Αρκεί να σας πω μόνο ένα: η οριστική "κάθοδος" προς τον Β' ΠΠ σηματοδοτήθηκε από την ενέργεια του Χίτλερ να πάψει ν'αναγνωρίζει τις αποζημιώσεις που προέβλεπε η Συνθήκη των Βερσαλιών. Το πιάσατε, έτσι;
Εν κατακλείδι λοιπόν (σα να άκουσα κάποια ξεφυσήματα ανακούφισης!) πρέπει να κατανοήσουμε ότι γεωπολιτικές εξελίξεις υπάρχουν στον κόσμο από καταβολής της ανθρωπότητας. Ο άνθρωπος είτε μας αρέσει, είτε όχι είναι ένα βίαιο ζώο. Αν του δώσεις να επιλέξει ανάμεσα στη φιλοσοφία και τον πόλεμο, θα επιλέξει τον πόλεμο, είναι σαφές. Γιατί να ζήσεις ειρηνικά αν μπορείς να ζήσεις βιαίως άλλωστε; Αυτά όλα σημαίνουν ότι κυριολεκτικώς δεν υπάρχει κανένας απολύτως λόγος να θεωρήσουμε ότι οι γεωπολιτικές εξελίξεις θα πάψουν να υφίστανται στην εποχή μας ακριβώς επειδή δεν μας αρέσουν. Για να τις αποφύγουμε (αν αυτό είναι δυνατόν) το σημαντικότερο είναι η πρόληψη και όχι η καταστολή. Καταστολή σημαίνει ότι ήδη είναι πολύ αργά,ότι ο Αννίβας είναι προ των πυλών ή ίσως και μέσα. Αυτό που πρέπει να καταλάβουμε είναι πως ο στρουθοκαμηλισμός δεν ωφέλησε ποτέ κανέναν. Αν εγώ δεν βλέπω την καμπούρα μου αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει καμπούρα. Πρέπει συνεπώς να είμαστε σε διαρκή εγρήγορση, να αναγνωρίζουμε τους κινδύνους, να τους αποφλυώνουμε από συνωμοσιολογίες, να διαβλέπουμε τα σημεία στον ορίζοντα.
Για το τέλος, σας φύλαξα ένα απόσπασμα ίσως από το συγκλονιστικότερο βιβλίο που συνεγράφη ποτέ, τις Ιστορίες του Θουκυδίδου. Ένα βιβλίο που αν και διαχρονικά επίκαιρο, σήμερα ιδίως παραείναι επίκαιρο και σας συνιστώ να το (ξανα)διαβάσετε. Το απόσπασμα που επέλεξα είναι από τη μία εκ των δύο συγκλονιστικότερων σφαγών που έλαβαν χώρα κατά τη διάρκεια του Πελοποννησιακού Πολέμου, αυτής των Μηλίων από τους Αθηναίους (η δεύτερη είναι αυτή των Πλαταιών από τους Λακεδαιμονίους, Γ53-69).
Πριν απ'αυτό να υπενθυμίσουμε ότι ο Περικλής λίγο προ εναύσεως του πολέμου και πιο συγκεκριμένα κατά την αγόρευσή του για το μεγαρικό ψήφισμα είχε πει ότι στους Αθηναίους (Α140-141) "Κανείς από 'σάς μην νομίσει ότι θα πολεμήσουμε γιαγια ασήμαντη αφορμή αν δεν ανακαλέσωμε το Μεγαρικό ψήφισμα για το οποίο οι Λακεδαιμόνιοι λένε, τάχα, ότι αν καταργηθεί δεν θα γίνει πόλεμος. Ούτε πρέπει να έχετε την ενδόμυχη σκέψη ότι αρχίζετε τον πόλεμο για ασήμαντη αιτία. Το ασήμαντο αυτό είναι δοκιμασία του φρονήματός σας και της αποφασιστικότητάς σας γενικά. Αν υποχωρήσετε θα προβάλουν αμέσως άλλη μεγαλύτερη απαίτηση, γιατί θα νομίζουν ότι και τώρα ενδώσατε από φόβο.". Κοινώς έβλεπε ότι ο πόλεμος θα ήταν αναπόφευκτος (ούτως ειπείν οι συνθήκες ήταν τέτοιες) που η Αθήνα έπρεπε να λάβει τα μέτρα της (δεν εξετάζουμε το ποια έπρεπε να είναι αυτά). Όταν πλέον ο πόλεμος βρισκόταν στα φόρτε του, κάπως αντίστοιχα αλλά με περισσό κυνισμό απευθύνθηκαν και οι Αθηναίοι στους Μήλιους όταν μεταξύ άλλων τους έλεγαν "Διότι πολλούς, μολονότι ημπορούν ακόμη να ιδούν εγκαίρως πού φέρονται, παρασύρει η καλουμένη τιμή δια του δελεαστικού αυτής ονόματος, ώστε γινόμενοι θύματα μιας λέξεως, να περιπέσουν πράγματι εκουσίως εις ανηκέστους συμφοράς και να επισύρουν επί πλέον εφ εαυτών αίσχος τόσον μάλλον ατιμωτικόν, όσον είναι αποτέλεσμα μωρίας και όχι ατυχίας. Τούτο ν' αποφύγετε σεις, εάν δειχθήτε φρόνιμοι. Ούτε να θεωρήσετε εξευτελιστικόν να υποκύψετε εις μεγάλην δύναμιν, η οποία σας προτείνει όρους επιεικείς, προσφέρουσα εις υμάς να γίνετε σύμμαχοί της και διατηρήσετε την χώραν σας, καταβάλλοντες φόρον υποτελείας. Και όταν σας δίδεται η εκλογή μεταξύ πολέμου και ασφαλείας, δεν θα θεωρήσετε ότι η αξιοπρέπεια σας επιβάλλει να επιμείνετε ισχυρογνωμόνως εις την χειροτέραν λύσιν. Καθόσον εκείνοι συνήθως ευδοκιμούν, όσοι απέναντι μεν των ίσων δεν υποκύπτουν, προς δε τους ανωτέρους συμπεριφέρονται καλώς και προς τους υποδεεστέρους δεικνύονται επιεικείς. Σκεφθήτε λοιπόν εκ νέου όταν ημείς αποσυρθώμεν και μη λησμονήτε ότι πρόκειται να κρίνετε περί της τύχης της μιας μόνης πατρίδος σας και δια μιας αποφάσεως εξ ης εξαρτάται η καλή ή κακή αυτής τύχη." για να καταλήξουν στο τραγικό "Εάν κρίνωμεν λοιπόν από την απόφασίν σας αυτήν, είσθε οι μόνοι, οι οποίοι κρίνετε καθαρώτερα τα μέλλοντα παρά τα προ των οφθαλμών σας ευρισκόμενα, και παρασυρόμενοι από την επιθυμίαν σας, βλέπετε τα αόρατα ως να ήσαν πραγματοποιηθέντα ήδη. Εστηρίξατε τα πάντα εις τους Λακεδαιμονίους, και τύχην και ελπίδας, και θα χάσετε τα πάντα."
Οι Μήλιοι επέλεξαν την τιμή και έμειναν στην ιστορία γι'αυτό, κι ας καταστράφηκαν. Αντικειμενικά η απόφασή τους ήταν η σωστή και το απέδειξε η Ιστορία, τελικώς όμως τι σημαίνει σωστό και τι λάθος, γνωρίζουμε άραγε; Πως θα ήταν η ιστορία αν είχαν απλώς επιλέξει την επιβίωση; Θα ήταν πρόσκαιρη σαφώς, διότι αν συναινούσαν, οι μεταγενέστεροι νικητές -οι Λακεδαιμόνιοι- θα τους κατέστρεφαν εκείνοι. Άρα οι Μήλιοι διέβλεψαν ότι πλέον ο θάνατος είχε έρθει στο κατώφλι και επέλεξαν τον πιο τιμητικό. Όπου θάνατος λοιπόν, βάλτε όποια άλλη λέξη θέλετε.
Όπως και να'χει όμως, τουλάχιστον αυτοί αναγνώρισαν τους κινδύνους και έλαβαν τις αποφάσεις τους. Εμείς ούτε τους κινδύνους δεν μπορούμε ν'αναγνωρίσουμε, μήτε τα σημεία των καιρών ν'αφουγκραστούμε. Ένας ακόμη θρίαμβος των ηλιθίων εις βάρος της ανθρωπότητας. Όπου μην ξεχνάτε, Έλλην δεν ήταν μόνο ο Λεωνίδας. Έλλην ήταν και ο Εφιάλτης.
Χαίρετε.
Ὀὔτε τοὺς προθέντας τὴν διαγνώμην αὖθις περὶ Μυτιληναίων αἰτιῶμαι, οὔτε τοὺς μεμφομένους μὴ πολλάκις περὶ τῶν μεγίστων βουλεύεσθαι ἐπαινῶ, νομίζω δὲ δύο τὰ ἐναντιώτατα εὐβουλίᾳ εἶναι, τάχος τε καὶ ὀργήν, ὧν τὸ μὲν μετὰ ἀνοίας φιλεῖ γίγνεσθαι, τὸ δὲ μετὰ ἀπαιδευσίας καὶ βραχύτητος γνώμης. τούς τε λόγους ὅστις διαμάχεται μὴ διδασκάλους τῶν πραγμάτων γίγνεσθαι, ἢ ἀξύνετός ἐστιν ἢ ἰδίᾳ τι αὐτῷ διαφέρει· ἀξύνετος μέν, εἰ ἄλλῳ τινὶ ἡγεῖται περὶ τοῦ μέλλοντος δυνατὸν εἶναι καὶ μὴ ἐμφανοῦς φράσαι, διαφέρει δ᾿ αὐτῷ, εἰ βουλόμενός τι αἰσχρὸν πεῖσαι εὖ μὲν εἰπεῖν οὐκ ἂν ἡγεῖται περὶ τοῦ μὴ καλοῦ δύνασθαι, εὖ δὲ διαβαλὼν ἐκπλῆξαι ἂν τούς τε ἀντεροῦντας καὶ τοὺς ἀκουσομένους. χαλεπώτατοι δὲ καὶ οἱ ἐπὶ χρήμασι προσκατηγοροῦντες ἐπίδειξίν τινα. εἰ μὲν γὰρ ἀμαθίαν κατῃτιῶντο, ὁ μὴ πείσας ἀξυνετώτερος ἂν δόξας εἶναι ἢ ἀδικώτερος ἀπεχώρει· ἀδικίας δ᾿ ἐπιφερομένης πείσας τε ὕποπτος γίγνεται καὶ μὴ τυχὼν μετὰ ἀξυνεσίας καὶ ἄδικος. ἥ τε πόλις οὐκ ὠφελεῖται ἐν τῷ τοιῷδε· φόβῳ γὰρ ἀποστερεῖται τῶν ξυμβούλων. καὶ πλεῖστ᾿ ἂν ὀρθοῖτο ἀδυνάτους λέγειν ἔχουσα τοὺς τοιούτους τῶν πολιτῶν· ἐλάχιστα γὰρ ἂν πεισθεῖεν ἁμαρτάνειν.
(Θουκυδίδης, Γ42)
4 σχόλια:
Τώρα μένει να δούμε ποιος θα κάνει κο-κο-κο...
Η Ρωσία πάντως πέταξε το μπαλάκι στο γήπεδο του ΝΑΤΟ. Θα υπάρξει απάντηση; Και αν ναι, Κίνα - Ρωσία θα απαντήσουν;
Εννοείται ότι εμείς βαράμε προσοχές στο ΝΑΤΟ έτσι; Σούδα εκ των ουκ άνευ. Μη στείλουμε και στρατά.
Εχουμε τις ΗΠΑ που δεν πάνε σε πόλεμο άμεσα με την καμία. Αν δεν είναι φραγμένο το στανταράκι διπλό μέσα στην Συρία και μάλιστα παραμονές εκλογών, δε κουνιέται κανένας. Χώρια που τα λεφτά δε φτάνουν.
Η Ευρώπη μια από τα ίδια. Εχουνε ρίξει τόσα στη Λυβύη (ειδικά οι Αγγλοι με τους Γάλλους για τα μάτια των Βραζιλιάνων και -κυρίως- των Ινδών) που χρειάζονται 2 -3 προϋπολογισμούς άμεσα για να ξαναφορτώσουν. Κάπου διάβασα πως μια ακόμη τέτοια επιχείριση ευρωπαϊκού στρατού θα στοίχιζε άμεση οικονομική κατάρευση.
Ο μαλάκας που φωνάζει στη γειτονιά "έχω χρήμα" είναι η Τουρκία... Να είναι καλά το Κατάρ, το μεγαλύτερο πλυντήριο του Ιραν μετά την Ινδία και η ευρωπαϊκή μαύρη οικονομία που έχουν εγκατασταθεί εκεί από τον καιρό του ΔΝΤ. Το ζήτημα όμως είναι κατά πόσο η Τουρκία θα ρισκάρει μια σύγκρουση τη στιγμή που η οικονομία της (θέλει να λέει πως) πάει καλά (ας μην το εξετάσουμε πόσο πλασματικό μπορεί να είναι και αυτό). Και αν τελικά το ρισκάρει (και καταρεύσουν τα αναπτυξιακά νούμερα) ποιό θα είναι το κόστος εσωτερικά σε μια χώρα που οι ταξικές και οι φυλετικές διαφορές βγάζουν μάτι. Επίσης, την Τουρκία είναι σαφές πως την συμφέρει να υπάρχει ένας Ασσαντ δίπλα της, όπως την εξυπηρετεί γεωστρατηγικά για τον ίδιο λόγο η ύπαρξη του κράτους του Ιραν. Αν ανοίξει ο ασκός του Αιόλου στην περιοχή σίγουρα θα δημιουργηθεί ένα κράτος (ή κάτι τέλως πάντων σα κράτος. βλ. Κόσσοβο) κουρδικό με τις ευλογίες της Δύσης που μπορεί να ξεκινά από το Βόρειο Ιράκ που να καταλήγει μετά τον κατακερματισμό της Συρίας σε περιοχές και χαλιφάτα (λόγω υποσχετικής υποστήριξης των νικητών) μέχρι τη θάλασσα της Μεογείου στον κόλπο του Ισκεντερούμ.
Επίσης, η Τουρκία αυτή τη στιγμή είναι το τέλειο θύμα του "διαίρει και βασίλευε" των Αγγλοσαξόνων. Αν αποφασίσουν τα την βάλουν να βγάλει τα κάστανα από τη φωτιά, την ίδια στιγμή θα της έχουν κόψει τον κώλο.
Το ζήτημα της Συριάς θέλω να ελπίζω πως δε θα λυθεί με τετοιου είδους σύγκρουση. Ο Αναν αυτή τη φορά μάλλον θα πετύχει στην περιοχή να "επιβάλει" ένα σχέδιο μέχρι την επόμεη δεκαετία. Μετά βλέπουμε (όρα Ιράκ, 1991)
(θέλω να σχολιάσω πολλά από αυτά που γράφεις αλλά δε με παίρνει ο χρόνος. Ειδικά για τους τύπους που στο παραμικρό που θα ξεστομίσεις -γαμώ τη λογική μέσα- θα σε κατατάξουν σε φασιστα ή τέλος πάντων σε εκολαπτόμενο. Μη χέσω!)
Επίσης δεν έχω ΚΑΜΜΙΑ εμπιστοσύνη στους Ρώσσους.
@polse
Εννοείται ότι θα υπάρξει απάντηση. Το ερώτημα είναι πως και πότε. Όσον αφορά τη Σούδα, έχω την αίσθηση ότι οι Αμερικάνοι μας την παραχωρούν σε γενικές γραμμές.
@καλτσόβρακο
Πλην 2-3 λεπτομερειών, συμφωνώ πάραυτα και ιδίως στο θέμα της Τουρκίας. Σε ποιες λεπτομέρειες διαφωνώ: πρώτον, στο στανταράκι που λες για τους Αμερικάνους. Επειδή έχω κατ' επανάληψιν γνωρίσει αρκετούς (διαφόρων επαγγελμάτων και νοοτροπιών καθώς και καταβολών τε) έχω διαπιστώσει ότι είναι όλοι τους μπολιασμένοι με την χολυγουντιανή νοοτροπία ότι μπορούν να καταφέρουν κυριολεκτικά τα πάντα. Κοινώς γι'αυτό πχ την πεχουν πατήσει και εμ το Αφγανιστάν: το στανταράκι δεν ήταν και τόσο στάνταρ τελικά. Ακόμη και αυτοί κάνουν λάθη.
Η δεύτερη λεπτομέρεια (αν και δεν την ενστερνίζεσαι απόλυτα απ'ό,τι κατάλαβα) είναι περί της ισχυράς τουρκικής οικονομίας. Από πράγματα που βλέπω έχω την τάση να συμπεράνω ότι η τουρκική οικονομία είναι μεγαλύτερη φούσκα και από τη δική μας ακόμη. Κι όσον αφορά τις κοινωνικές διαφορές που λες, είναι τω όντι τεράστιες. Εδώ ρε'σύ πολύς κόσμος δεν ξέρει ότι στα βάθη της Ανατολίας οι Τούρκοι γράφουν ακόμη αραβικά. Ποια κεμαλική Τουρκία και μαλακίες;
Πάντως ως προς την Συρία, το ερώτημα είναι μεγάλο: εγώ τη βλέπω ως πρόβα τζενεράλε εν όψει Ιράν διότι μεταξύ άλλων πρέπει να κοπεί και ο αέρας των Ρώσων. Το σενάριο α λα Ιράκ το είχα σκεφτεί κι εγώ, αλλά δεν ξέρω κατά πόσον μπορεί να θεωρηθεί ρεαλιστικό υπό την έννοια πως πλέον έχει ανοίξει το ενεργειακό παιχνίδι στην ευρύτερη περιοχή μας.
Κι όσον αφορά την εμπιστοσύνη στους Ρώσους, δεν θα διαφωνήσω, αλλά είναι πάντα Ρώσοι.
Δημοσίευση σχολίου