Σελίδες

Κυριακή 27 Μαΐου 2012

Heavy Metal γιουρουσοβύζιων!

Ναι, η έμπνευση υπήρχε ούτως ή άλλως στο μυαλό μου εδώ και πολλά χρόνια (και βάζω και στοίχημα ότι μοναχά εγώ έχω σκεφτεί κάτι τέτοιο, μάλλον πρέπει να σπεύσω να κατοχυρώσω πνευματικά δικαιώματα), απλά χθες που παρακολουθούσα το κλασικό ετήσιο πανηγυράκι που κάποτε είχε αναδείξει έως και ολόκληρους ΑΒΒΑ (οι οποίοι είναι από τα μέγιστα γκρουπ όλων των εποιχών), πλέον ουσιαστικά προσφέρει μοναχά παρακμιακά αναμασήματα σχεδόν πολικού επιπέδου με ελάχιστες εξαιρέσεις. Πχ, χθες με το ρώσικο έπαθα πλάκα, οι γιαγιάδεςήταν όλα τα λεφτά, τρομερή παρουσία που κυριολεκτικά με ψυχαγώγησε! Επίσης μου άρεσε και το καταπληκτικά στημένο τούρκικο παρόλο που ως μουσική ήταν μάλλον σχεδόν τσιγγάνικο και τα οποία τσιγγάνικα έχουν καταπλητική μουσική. Όμως το θέμα δεν είναι η γιουρουσοβύζιων με τις κατά καιρούς K.E.G.A.M.O. συμμετοχές που πλην ελαχίστων εξαιρέσεων δείχνουν σχεδόν μόνο κώλο, το θέμα είναι η Heavy Metal γιουρουσοβύζιων να'ούμ! Και μετά από ένα σουβλάκι με γύρο απ'όλα με αλάδωτη πίττα, αποφάσισα ότι πλέον δεν πήγαινε άλλο -είχα βγει από τα ρούχα μου, έπρεπε να λάβω την κατάσταση στα χέρια μου.

Ας ξεκινήσουμε λοιπόν με τις υποψηφιότητες του τελικού.
Η σειρά εμφάνισης βγήκε από κλήρωση. Η διαφάνεια και η συνέπεια είναι το σήμα κατατεθέν μας. Κάτι σαν τη ΜΚΟ του Μάνου που είναι ενάντιος όλων των περιττών χρηματοδοτήσεων, ένα πράγμα. Τζαστ κίντινγκ!

(Σ.σ. Εννοείται ότι επελέγησαν τραγούδια από όλο το χρονικό φάσμα, με πολύ συγκεκριμένα προσωπικά κριτήρια. Τα τραγούδια είναι πραγματικά πολύ καλά. Τώρα αν θα καταφέρετε να τα ακούσετε όλα, είναι μια άλλη ιστορία!)

666.1 Ιταλία

Domine- The Eternal Champion (demo)



666.2 Γαλλία
Blaspheme- Desir de Vampyr



666.3 Ισπανία
Su Ta Gar- Jo Ta Ke



666.4 Πορτογαλία
Alkateya- Face to Face (We are One)



666.5 Αγγλία
Elixir- Son of Odin



666.6 Γερμανία
Iron Angel- Creatures of Destruction




666.7 Ελλάδα

Sarissa- Marathon




666.8 Φινλανδία
Oz- Turn the Cross Upside Down



666.9 Σουηδία
Heavy Load- Singing Swords



666.10 Νορβηγία
Anesthesia- Prelude to Ruin



666.11 Δανία
Pretty Maids- Future World



666.12 Ρωσία
Aria- Krov za Krov



666.13 Τουρκία
Knight Errant- Nothing Like It Apperas



666.14 Ουγγαρία
Ossian- Gonosz Asszony



666.15 Τσεχία
Calibos- Za Krale



666.16 Πολωνία
Pokolgep- Vallomas



666.17 Ελβετία
Coroner- The Favorite Game



666.18 Αλβανία
Thunderway- Nothing Else to Try (demo)



666.19 Βέλγιο
Ostrogoth- Full Moon's Eyes



666.20 Ολλανδία
Dark Wizard- Poisoned Whiskey




666.21 Κύπρος
Arryan Path- Cassiopeia




666.22 Μάλτα

Forsaken- Dominaeon



666.23 Ν. Φερόε
Tyr- The Edge (live)



666.24 Ιρλανδία
Sweet Savage- Killing Time




Αυτές ήταν οι υποψηφιότητές μας λοιπόν.
Μπορείτε να στείλετε τα μηνύματά σας στο γνωστό 666ψήφιο νούμερο με τον κωδικό κάθε χώρας προκειμένου  να στηρίξετε την επιλογή σας! Επίσης να σας υπενθυμίσουμε ότι οι δέκα πρώτοι που θα τηλεφωνήσετε στα επίσης γνωστό τηλεφωνικό νούμερο θα κερδίσετε δωρεάν διάνοιξη της πρωκτικής χώρας από την εφορία της περιοχής σας!

Σάββατο 19 Μαΐου 2012

Μια σουρεαλιστική ιστορία για παντελώς αμαθείς.

Κάθομαι, το λεπόν, τις προάλλες να δω λίγη τηλεόραση μπας και πετύχω τίποτε πολιτικό (με είχαν πιάσει οι στερήσεις από τα σκουπίδια βλέπετε) και ξαφνικά πάνω στο ζάπινγκ πέφτω πάνω στο Άνιμαλ Πλάνετ!
Ενθουσιαζμός!
Διότι το Άνιμαλ Πλάνετ μ'αρέσει πολύ, όπως πάρα πολύ μ'αρέσουν και τα ζώα και το ευτύχημα ήταν ότι το πέτυχα κατά τύχη δίχως να έχω καν συνδρομή στο αντίστοιχο κανάλι. Εννοείται λοιπόν ότι άδραξα την ευκαιρία και παρακολούθησα προσεκτικά το ντοκυμανταίρ της βραδιάς.

Νομίζω ότι είναι ο τρομερός Ίαν Στιούαρτ (μαθηματικός, για να μην ψάχνετε τσάμπα) που λέει σε ένα βιβλίο του πως αν βάλεις έναν πίθηκο μπροστά σε μία γραφομηχανή, υπάρχει το ενδεχόμενο μέσα από όλες τις ασυναρτησίες που θα γράψει, να καταφέρει να γράψει και μία σελίδα από κάποιο έργο του Σαίξπηρ ας πούμε. Αυτό φυσικά δεν σημαίνει ότι ο πίθηκος έχει διαβάσει ή γνωρίζει Σαίξπηρ, αλλά ότι απλώς θα επιβεβαιωθεί ως συνήθως η θεωρία των πιθανοτήτων πως μέσα από αμέτρητες χιλιάδες ασυναρτησιών υπάρχει η πιθανότητα να προκύψει ακόμη και μια σελίδα έργου του Σαίξπηρ.

Δίχως να θυμάμαι αυτήν την περιγραφή ενόσω παρακολουθούσα το ντοκυμανταίρ λοιπόν, ξαφνικά το ένα ζωάκι άρχισε να ψελλίζει σχεδόν σε ανθρώπινη γλώσσα κάτι ακαταλαβίστικες λέξεις όπως ότι
"ο Χίτλερ θα κριθεί εν καιρώ από την ιστορία".
Πλάι σε αυτές τις απόπειρες συλλαβισμού λέξεων υπήρχαν και κάποιες άλλες εξίσου ακαταλαβίστικες φράσεις όπως "δεν είμαστε νεοναζί", "αγαπάμε την πατρίδα" κλπ, κλπ.




Οκ, για να αρχίσω να ξεφεύγω από το χιούμορ που έως τώρα έκανα, ειλικρινά δεν έχω κανέναν απολύτως λόγο να αμφισβητήσω τους ισχυρισμούς των μελών της Χρυσής Αυγής. Υποθέτω ότι ο ανωτέρω βουλευτής (πλέον) μάλλον δεν γνώριζε τι εστί Waffen SS (θα το μπέρδεψε με καμιά ποδοσφαιρική ομάδα, όπως πχ την SS Lazio την οποίαν υποστηρίζουν πάρα πολλοί εξαυτών αφενός για το SS -Società Sportiva- και αφετέρου επειδή ήταν η αγαπημένη ομάδα του φασίστα Μουσολίνι). Και δεν ειρωνεύομαι. Εδώ είναι προφανές ότι δεν ξέρουν άλλα και άλλα, όπως η γλώσσα που μιλάνε ή η ιστορία του τόπου που τους γέννησε. Και όταν δεν ξέρεις την ιστορία της πατρίδας, τότε πως διάολο μπορείς να αγαπάς και την πατρίδα σου παρα τους ισχυρισμούς σου;

Διότι πως αλλιώς θα μπορούσαμε να εξηγήσουμε το πως είναι δυνατόν να είναι νοσταλγοί του Χίτλερ που τόσα δεινά έφερε σε αυτόν τον τόπο, εκτελώντας κόσμο, κλέβοντας δημόσια και ιδιωτική περιουσία, έχοντας αυτόν τον τόπο υπό Κατοχή για χρόνια που έμοιαζαν αιώνες. Βέβαια θα μπορούσαμε να το εξηγήσουμε ότι οι άνθρωποι είναι εν γνώσει τους ψέυτες, αλλά κάτι τέτοιο δεν θα μου άρεσε ως εξήγηση: έχω ξεκαθαρίσει κατ' επανάληψιν άλλωστε ότι προτιμώ τη δικαιολογία της βλακείας και της αμάθειας, παρά τον δόλο της προπαγάνδας και του ψεύδους. Οπότε θα τους αντιμετωπίσουμε όχι ως ψεύτες αλλά ως αμαθείς.

Σε αυτό το πλαίσιο λοιπόν, ας δούμε λίγο τον Χίτλερ και τις αρμάδες τουμ τους ακολούθους του της ιδίας εποχής, για να καταλάβουμε αν όντως έχει κριθεί από την ιστορία ή όχι. Προειδοποιώ ότι το κείμενο που θα ακολουθήσει θα είναι εξαιρετικά σκληρό και σε περιεχόμενο αλλά και σε επίπεδο κάποιων φωτογραφιών που προέρχονται από το προσωπικό μου αρχείο, οπότε όποιος επιθυμεί να μην συνεχίσει, του συνιστώ να μην συνεχίσει δίχως δεύτερη σκέψη.

Όταν ήμουν στη Γερμανία λοιπόν για δουλειές παλαιότερα, κάποια στιγμή βρέθηκα με παρέα κιόλας στη Βαυαρία για την οποίαν (Βαυαρία, όχι την παρέα) έχω να πω πολλά όταν θελήσω. Αφού λοιπόν βρέθηκα εκεί, σκέφτηκα κάποια στιγμή το προφανές: δεν πετάγομαι και μια βόλτα μέχρι το Νταχάου που είναι παραδίπλα; Ο λόγος φυσικά δεν ήταν άλλος από το να επισκευθώ το πασίγνωστο στρατόπεδο συγκεντρώσεως που λειτουργεί εκεί ως μουσείο, διότι γενικά μου αρέσει να επισκέπτομαι μουσεία. Η αλήθεια είναι ότι πήγα με σχετικά χαλαρή διάθεση υπό την έννοια ότι γνώριζα ιστορία ήτοι τι γινόταν στα στρατόπεδα συγκεντρώσεως, αλλά για να σας την αλήθεια δεν περίμενα η χαλαρή διάθεση να εξανεμιζόταν τόσο γρήγορα.

Κατ'αρχήν να πω ότι τα περισσότερα κτίρια είχαν γκρεμιστεί από τότε κιόλας και έμειναν μόνο (κάτσε να δω αν τα θυμάμαι) το διοικητήριο των SS, ο χώρος βασανιστηρίων, η απομόνωση, ένα κτίριο διαμονής μαζί με την τραπεζαρία, ο θάλαμος αερίων με τον χώρο υποδοχής του και φυσικά, το συγκλονιστικότερο όλων, οι φούρνοι. Εκεί απ'όπου έμπαινες μέσα λοιπόν (δεν θυμάμαι ποιο κτίριο ήταν γιατί έχουν περάσει χρόνια), είχε μία έκθεση φωτογραφιών όπου "θαύμαζες" διάφορα της εποχής. Είχε φρικιαστικές φωτογραφίες μέχρι και από ιατρικά πειράματα κατ' εντολή του Μένγκελε (πολλές φορές και με την παρουσία του απ'ό,τι μας είχαν πει). Θυμάμαι μία ιστορία που έγραφε πλάι σε μια φωτογραφία, ότι για να διαπιστώσουν τις αντοχές του ανθρωπίνουν σώματος στις μεταβολές θερμοκρασιών έπαιρναν ανθρώπους, τους βούταγαν σε καυτό νερό και αμέσως μετά τους πέταγαν μέσα σε παγωμένο. Σε άλλους θυμάμαι πως έλεγε ότι έκαναν εγχειρίσεις χωρίς αναισθητικό για να δουν σε ποια σημεία ερεθίζεται ο εγκέφαλος, τον οποίον εγκέφαλο είχαν σε κοινή θέα διότι είχε αφαιρεθεί το άνω μέρος του κρανίου, κ.ο.κ. Μιλάμε για σαδισμό. Μιλάμε για φρίκη.

Μία από τις φωτογραφίες που υπήρχε ήταν και αυτή με τους συμβολισμούς των "καταδίκων", όπου υπήρχε "μέριμνα" για πολλά είδη αδικημάτων, πχ το γαλάζιο ήταν των μεταναστών, το ροζ των ομοφυλοφίλων, το κόκκινο των πολιτικών κρατουμένων κλπ. Όμως, αν κάποιος πχ ήταν Εβραίος κουμμουνιστής δεν μπορούσε να έχει ένα απλό κοκκινάκι σαν έναν Γερμανό κουμμουνιστή ας πούμε, όπως επίσης άλλο σύμβολο είχε ο Εβραίος κουμμουνιστής από τον Εβραίο ομοφυλόφυλο ας πούμε. Για τον καθένα και άρα και για τον Εβραίο υπήρχαν και άλλα σχέδια κ.ο.κ, και το σύμβολο αυτό ήταν ραμμένο στο δεξί μανίκι αν δεν με απατά η μνήμη μου. Εν ολίγοις, ήθελαν σήμερα να "φάνε" Πολωνούς οι ναζί; Ε, δε γινόταν να κάθονται να χάνουν την ώρα τους ψάχνοντας. Έψαχναν πχ το γαλάζιο χρώμα έπαιρναν τους Πολωνούς και έκαναν τη δουλίτσα τους. Ο καθένας έπρεπε να φαίνεται από μακρυά, αν και αυτό μόνο για τον πρώτο καιρό κράτησε, μετά ήταν τόσοι πολλοί που αφενός οι ναζί δεν νοιάζονταν να τους ντύσουν και αφετέρου αν δεν ήταν ντυμένοι μάλλον πέθαιναν πιο εύκολα από τις κακουχίες και τον καιρό. Μιλάμε για φρίκη στο τετράγωνο, εντελώς απερίγραπτη, ανείπωτη. Και ήμουν μόνο στην αρχή, ακόμη και των φωτογραφιών. Ο χώρος διαμονής αποτελείτο από κουκέτες, όπου καθεμία θα μπορούσε να περιγραφή ως άνετο μονό κρεβάτι, μόνο που στο "μονό" είχαν φτάσει να κοιμούνται 7 και 8 ψυχές και το χειρότερο, να είναι απλά στριμωγμένες, για να καταλάβετε για τι εξαθλίωση μιλάμε, για το πόσο χαμηλά έφτασε το ανθρώπινο είδος επί ναζισμού.

Ο δε θάλαμος αερίων δεν ήταν τίποτε άλλο παρά ντουζιέρες. Αλλά τι ντουζιέρες. Είχαν έναν προθάλαμο που είχε μέσα κρεμάστρες για τα ρούχα, καλό ξύλό στο δάπεδο και άνετα παγκάκια για κάθισμα, προκειμένου να δημιουργούν μια αίσθηση ζεστασιάς σε αυτούς που θα ήταν νεκροί μετά από μολις λίγα λεπτά. Έτσι οι κρατούμενοι είχαν την εντύπωση ότι όντως πήγαιναν για μπάνιο και συνήθως έμπαιναν οικειοθελώς. Και μόλις το μπάνιο ξεκίναγε, στην δεξιά πλευρά του τοίχου (όπως έμπαινες) που είχε έναν"αεραγωγό" ο Γερμανός "επιστήμων" έριχνε την απαιτούμενη ποσόστητα του δηλητηρίου zyklon b το οποίο αντιδρούσε με το νερό και καθάριζε με συνοπτικές διαδικασίες τους κρατουμένους. Θυμάμαι που μας έλεγε ένας ξεναγός του στρατοπέδου, πως υπάρχει μια φωτογραφία που για ευνόητους λόγους δεν έχουν στα εκθέματα από τον θάλαμο αερίων η οποία είχε τραβηχτεί από τους Αμερικάνους όταν μπήκαν στο στρατόπεδο του Νταχάου. Οι Γερμανοί είχαν τόση κακία και μίσος μέσα τους, που εκτέλεσαν όσο το δυνατόν περισσότερους ανθρώπους μπορούσαν πριν εγκαταλείψουν το στρατόπεδο και ο θάλαμος αερίων ήταν κυριολεκτικά με πτώματα ως το ταβάνι. Το θέαμα ήταν τόσο φρικώδες που οι αμερικάνοι στρατιώτες που άνοιξαν την πόρτα δίχως να γνωρίζουν τι είχε από πίσω, χρειάστηκαν ψυχολογική υποστήριξη, παρα΄το γεγονός ότι είχαν δει αμέτρητα πτώματα έως τότε.


Μετά, θυμάμαι, είχαμε πάει προς το διοικητήριο, περνώντας πρώτα από τον χώρο των βασανιστηρίων, όπου θύμιζε κυριολεκτικά σφαγείο ζώων. Κρέμαγαν τους ανθρώπους από τσιγκέλια και ενόσω αυτοί κρεμώντουσαν, τους λιάνιζαν στο ξύλο και όχι μόνο. Παραδίπλα, κυριολεκτικά μέσα στο διοικητήριο ήταν η απομόνωση. Όταν είδαμε τα κρατητήρια της απομόνωσης το πρώτο πράγμα που σκέφτηκα ήταν ότι αποκλείεται, κάποιο λάθος πρέπει να έχει γίνει: Καλοριφέρ και παράθυρο σε έναν πολύ μιρκό χώρο βέβαια;; Πως είναι δυνατόν τόσα κομφόρ στην απομόνωση; Το πρώτο πράγμα που μας εξήγησαν ήταν πως το εξαιρετικής ποιότητας ξύλινο δάπεδο ήταν επιστημονικά τοποθετημένο για τον εξής λόγο: επειδή οι μπότες των αξιωματικών των SS είχαν σκληρό τακούνι, ακούγονταν στο συγκεκριμένο ξύλο (νομίζω οξιάς αλλά δεν θυμάμαι καλά) πάρα πολύ έντονα και επιπρόσθετα διέχυε τον ήχο προς όλα τα κρατητήρια με αποτέλεσμα οι κρατούμενοι της απομόνωσης να μην μπορούν να είναι σίγουροι σε ποιον θα πήγαιναν τα SS για βασανιστήρια. Κι όσον αφορά τις άλλες απορίες, τελικώς ήταν πολύ απλό: το καλοριφέρ έκαιγε μόνο το καλοκαίρι, ενώ το παράθυρο ήταν ανοικτό όλον τον χειμώνα. Παστρικές δουλειές. Ποτέ άλλωτε ο σαδισμός και ο φόβος δεν έφτασαν υψηλότερα επίπεδα στην ανθρώπινη ιστορία. Ποτέ άλλωτε οι γνώσεις στην ανθρώπινη ψυχολογία δεν χρησιμοποιήθηκαν για τόσο κακό σκοπό.

Βγαίνοντας έξω και από το διοικητήριο θυμάμαι ότι κατευθυνθήκαμε προς την πλευρά του δάσους για να πάμε στο.. υπέρτατο έκθεμα του στρατοπέδου. Λίγο πριν απ'αυτό όμως περάσαμε από την κλασική πόρτα με την φράση του Μαρξ, Arbeit macht frei, η δουλειά απελευθερώνει:



Μου είχε κάνει τρομερή εντύπωση πως είναι δυνατόν οι ναζί να είχαν μια φράση του Μαρξ. Η απάντηση ήταν άμεση και σχεδόν... αυτονόητη και σε αυτό: οι Εβραίοι θαύμαζαν τον Μαρξ και επειδή μέσα από αυτήν την πόρτα πήγαιναν για καταναγκαστικά έργα μέσα στο δάσος, όπου σε καθημερινή βάση γύρναγαν λιγότεροι απ'όσοι έφευγαν (όχι από τις αποδράσεις όπως καταλαβαίνετε), η εν λόγω φράση ήταν η ειρωνική παραίνεση να πάνε να "εργαστούν" με χαρά, προκειμένου να κερδίσουν την ελευθερία τους.

Και σιγά, σιγά πλησιάσαμε στο σημείο όπου δεν το κρύβω μέχρι κι εμένα είχαν κοπεί τα πόδια. Και μόνο στη θέα του κτιρίου σε έπιανε τρόμος καθώς σκεφτόσουν τι είχε συμβεί επί χρόνια εκεί μέσα. Στην παρέα μια γυναίκα έβαζε το χέρι της στην φωτιά ότι της μύριζε καμμένη σάρκα, σε σημείο όχι να μην θέλει να μπει μέσα, αλλά να μην θέλει καν να πλησιάσει κι απ'έξω. Ήταν τόσος ο τρόμος, σε όλους όσους πλησίαζαν το κτίριο των φούρνων. Και μόλις μπήκα μέσα....

Σιγή. Κυριολεκτικά δεν ακουγόταν ο παραμικρός ήχος, λες και είχε σταματήσει ο χρόνος.


Όποιος έμπαινε μέσα πάγωνε το αίμα του και μόνο στη θέα αυτού που έβλεπε. Ήταν αδιανόητο, τερατώδες, φρικιαστικό. Εκεί ήταν η πρώτη φορά στη ζωή μου που συνειδητοποίησα πως είναι άλλο πράγμα η ιστορία που μαθαίνεις και άλλο πράγμα η αληθινή, ακόμη κι αν η ιστορία που έμαθες είναι ακριβώς ίδια με την αληθινή. Ναι, ήξερα εκ των προτέρων ότι εκεί κυριολεκτικά έψηναν ανθρώπους μέχρι να λιώσουν και στην συνέχεια τους έκαναν σαπούνι. Μόλις όμως αντίκρυσα το θέαμα συνειδητοποίησα ότι δεν ήξερα τίποτε. Οι γραμμές στα βιβλία, ακόμη και τα πλέον αποκαλυπτικά ντοκυμανταίρ δεν είναι τίποτε μπροστά σε αυτό που βλέπεις μπροστά στα μάτια σου.



Στον εσωτερικό  "χώρο" που βλέπετε στην παραπάνω φωτογραφία εγώ (που θα με χαρακτήριζα φυσιολογικού αναστήματος) δεν είμαι σίγουρος αν θα χώραγα εάν προσπαθούσα να μπω μέσα. Μάλλον θα σφήνωνα στους ώμους. Ήταν τόσο στενά. Σκεφτείτε λοιπόν ότι σε αυτόν τον φούρνο χώραγε εντελώς άνετα ένα ολόκληρος άνθρωπος και πολλές φορές αν είχαν μεγάλο... φόρτο εργασίας τους έβαζαν μέσα δύο-δύο. Μπορείτε να καταλάβετε για τι έγκλημα διαρκείας μιλάμε; Για ανθρώπους της διπλανής πόρτας που κάποτε γέλαγαν, μοχθούσαν, εργάζονταν, έκαναν όνειρα για το αύριο και που απλώς δεν ήταν "πολιτικώς ορθοί" σύμφωνα με τις απόψεις κάποιων. Άνθρωποι που αρχικά συνελήφθησαν, έμειναν ξέντυτοι, θεονήστικοι, στοιβάχτηκαν σαν σακιά πατάτες, βασανίστηκαν, τρομοκρατήθηκαν, εργάστηκαν καταναγκαστικά και στο τέλος-τέλος μπορούσαν να χωράνε έως και δύο-δύο σε έναν τόσο εφιαλτικά μικρό χώρο.
Θυμάμαι που ρώτησα με ψυχικό πόνο λες και από το δικό μου χέρι είχαν μπει εκεί μέσα και γύρευα τη λύτρωση, αν τουλάχιστον ήταν νεκροί όταν τους έχωναν μέσα στο γήινο κολαστήριο. Η απάντηση ήταν ακόμη χειρότερη: αυτό δεν το γνωρίζει κανείς, αλλά η αλήθεια είναι ότι υπάρχουν μαρτυρίες σύμφωνα με τις οποίες τις περισσότερες φορές τους πήγαιναν ζωντανούς στο κτίριο για να μην τους κουβαλάνε. Το αν τους σκότωναν πριν τους κάψουν, είναι άγνωστο.

Ήταν η πρώτη φορά στη ζωή μου που ένοιωσα αηδία που είμαι άνθρωπος.
Ήταν η πρώτη φορά που συνειδητοποίησα το πόσο χαμηλά μπορεί να φτάσει το ανθρώπινο είδος.
Ήταν η πρώτη φορά που είδα μπροστά μου το μέγεθος του κακού που μπορεί να λάβει χώρα και του μίσους που μπορεί να γεννηθεί.

Θυμάμαι ότι σχεδόν ξεψυχισμένα πέρασε από το μυαλό μου η σκέψη, πως είναι δυνατόν ο λαός που γέννηεσε έναν Γκαίτε, έναν Νίτσε και προπάντων έναν Μπετόβεν, όχι απλώς να γέννησε και έναν Χίτλερ (έστω και τυπικά καθ'όσον ο Χίτλερ ήταν Αυστριακός) αλλά να επείσθη να τον ακολουθήσει κιόλας. Η απάντηση σε αυτό θα δοθεί στο τέλος του κειμένου.

Δέκα χρόνια μετά, δεν το έχω ξεχάσει το Νταχάου, που δεν ήταν και το χειρότερο στρατόπεδο συγκεντρώσεως που υπήρχε κιόλας, για να μην ξεχνιώμαστε. Ήταν μια εμπειρία ζωής που ήρθε κυριολεκτικά μέσα από τον θάνατο.

Όσο λοιπόν άκουγα το ζωάκι του ντοκυμανταίρ να παπαγαλίζει ξανά και ξανά ότι ο Χίτλερ δεν έχει κριθεί ακόμη από την ιστορία, οι μνήμες του στρατοπέδου ήρθαν στο  μυαλό μου από μόνες τους και μου υπενθύμισαν επακριβώς τι ήταν ο Χίτλερ και οι ναζί του και ότι όχι μόνο έχουν κριθεί αλλά και ότι δεν έχουν καταδικαστεί στις συνειδήσεις όλων μας με τον τρόπο που πρέπει.
Και διαπίστωσα πόσο μεγάλη είναι η αμάθεια όλων μας, με πρώτη τη δική μου, που δεν θεωρούμε αδιανόητο το να ψηφίσουμε τους νοσταλγούς του Χίτλερ και των ναζί του, που τρώμε αμάσητες δικαιολογίες τύπου ότι "εμείς δεν χαιρετούμε όπως οι ναζί αλλά όπως οι λατίνοι" τους οποίους βέβαια αντέγραψαν και οι ναζί. Ναι, είναι γνωστό ότι ο στρεφόμενος σταυρός ήταν ένα αρχαιοελληνικό σύμβολο ειρήνης και τάξης που υπάρχει σε πλήθος αμφορένν και παραστάσεων. Είναι όμως ένα σύμβολο που κατέστη μιαρό ακριβώς επειδή το οικειοποιήθηκε και ιδεολογικοποίησε ο Χίτλερ. Το πήρε από τους αμφορείς και από σύμβολο ειρήνης το έκανε σύμβολο μίσους. Και όσον αφορά τον μαίανδρο που τάχα μου είναι το σύμβολο της Χρυσής Αυγής, εδώ και κάποια χρόνια είναι το σύμβολο. Παλαιότερα ήταν άλλο και θύμιζε κάτι ανάμεσα σε σβάστιγκα και SS.


Παρεμπιπτόντως να αναφέρω ότι αμφότερα τα σύμβολα (ήτοι και το παλαιό και το νυν) είναι σχεδιασμένα στα χρώματα της σβάστιγκας δήλαδή άσπρο, μαύρο, κόκκινο που με τη σειρά τους απαντούν στα χρώματα της έως τότε γερμανικής σημαίας, την οποίαν η Γερμανία  υποχρεώθηκε ν'αλλάξει μετά την ήττα της σε αυτήν που ξέρουμε με το πορτοκαλί να έχει αντικαταστήσει το άσπρο.









Ας μην μας μιλάει ο λύκος για πρόβατα λοιπόν.

Στο διά ταύτα τώρα.
Έχει μαλλιάσει η γλώσσα μου να λέω ότι η Δημοκρατία είμαστε εμείς, όπως εμείς είμαστε και το Κράτος. Αν η Δημοκρατία μας έχει θέματα και προβλήματα (που έχει άπειρα) αυτό συμβαίνει επειδή εμείς τα καλλιεργήσαμε και τα αναθρέψαμε. Εμείς είμαστα αυτοί που πρέπει να λύσουμε τα προβλήματα, διότι κατά τα λοιπά και η Δημοκρατία μας και το Κράτος μας έχουν τη δική μας μούρη. Εμείς τα κάναμε έτσι όλα, είτε με τις ενέργειές μας, είτε με την ανοχή μας και προσωπικά θεωρώ αδιανόητο οι νοσταλγοί των ναζί να θεωρούνται λύση.

Για να δώσω μια απάντηση που άφησα σε εκκρεμότητα, είναι γεγονός ότι η κοινωνία πάντοτε ρέπει προς τα δεξιά όσο σφίγγουν τα ζωνάρια. Όπως αρέσκομαι να λέω, όταν βρέχει το ένστικτο σε ωθεί να μπαίνεις μέσα στο σπίτι να προστατευθείς και όχι να βγαίνεις έξω νακοιτάς τους κεραυνούς. Αυτό σημαίνει επί της ουσίας συντηρητισμός. Στις εποχές που ζούμε, της υψηλής ανεργίας όπου άνθρωποι χάνουν τα σπίτια τους, όχου οικογένειες δεν έχουν ούτε καν τα βασικά προς το ζην, που η ανεργία χτυπάει κόκκινα και που άνθρωποι ψάχνουν να τρώνε στα σκουπίδια, είναι απολύτως λογικό οι ακραίες ιδεολογίες να ανεβάζουν την αξία των μετοχών τους. Είναι αυτοί που φέρονται να έχουν λύση για τα πάντα, είναι αυτοί που βρίσκουν τους εχθρούς που πρέπει (και οι οποίοι να θυμάστε ότι πάντοτε μοιάζουν να είναι όντως οι εχθροί, αυτή είναι η "επιτυχία"). Γι'αυτόν τον λόγο και σε τέτοιες συνθήκες σαν αυτές που ζούμε γιγαντώνονται αυτού του είδους οι αντιδράσεις. Διότι οι άνθρωποι αυτοί πείθουν.
Ο Χίτλερ δεν είχε μόνο την τρομακτική ικανότητα να πειθει τους πάντες. Έκανε και πράγματα που δεν είχε τολμήσει να κάνει κανείς άλλος Γερμανός ηγέτης της τότε εποχής. Έβγαλε τη Γερμανία από την εξευτελιστική συνθήκη των Βερσαλλιών. Σταμάτησε να πληρώνει τις αποζημιώσεις προς τους συμμάχους της Αντάντ και κυρίως προς τον προαιώνιο εχθρό, τον Γάλλο. Έδωσε δουλειά κυριολεκτικά σε όλες τις οικογένειες (εδώ θα ανεβάσω κάποια στιγμή μιαν άλλη φωτογραφία που όμως δεν έχω εύκαιρη τώρα, για να το καταλάβετε ακριβώς). Η πασίγνωστη εταιρία Volkswagen για παράδειγμα επί Χίτλερ δημιουργήθηκε και έδωσε δουλειά σε χιλιάδες ανέργους. Επίσης είχε διώξει τοκογλύφους και λοιπούς μαυραγορίτες. Ο Χίτλερ ήταν λύση για τους Γερμανούς του μεσοπολέμου γι'ατό και τον ακολούθησαν με τυφλό ενθουσιασμό. Γι'αυτό και έγινε ο Φύρερ, ο οδηγητής. Είναι αναμφισβήτητο ότι ο Χίτλερ ήταν ηγέτης, μόνο που ήταν αυτό που ονομάζεται τοξικός ηγέτης. Ήταν εξαρχής προδιαγεγραμμένο ότι θα οδηγούσε όλο το έθνος του στην καταδίκη και επειδή το έθνος του τον ακολουθούσε πρόθυμα (ως ένα σημείο, διότι από εκεί κι έπειτα δεν μπρούσε να απεμπλακεί διότι απλούστατα δεν υπήρχε γυρισμός πλέον) αυτό μπορούσε να γίνει μόνο μέσα από τον πιο αιματηρό κι απάνθρωπο πόλεμο που γνώρισε ποτέ το ανθρώπινο είδος, με ανείπωτες θηριωδίες σαν κι αυτές που περιγράψαμε πιο πάνω.

Είναι λοιπόν δυνατό να είμαστε λογικοί άνθρωποι, με ιστορική μνήμη και γνώσεις και να γίνουμε έμμεσα ή άμεσα τιμητές του Χίτλερ;
Αν υποθέσουμε ότι τα μέλη της Χρυσής Αυγής όντως θεωρούν πως δεν έχουν την παραμικρή σχέση με τον Χίτλερ, τότε συγγνώμη αλλά μας αποδεικνύουν ότι είναι ακόμη πιο επικίνδυνοι απ'όσο νομίζουμε διότι είναι τόσο άσχετοι και αμαθείς που αδυνατούν να διαχωρίσουν τα πλέον προφανή.

Όμως, να είμαστε και δίκαιοι και να τα λέμε κι όλα.
Οι νεοναζί και οι φασίστες δεν αναχαιτίζονται με λασπολογίες και υστερικές ύβρεις όπως γίνεται από πολλά ΜΜΕ, ούτε από αμετροεπείς ενέργειες όπως της μη κλήσης  του αρχηγού του εν λόγω κόμματος στο συμβούλιο των πολιτικών αρχηγών υπό τον ΠτΔ.
Έχω ξαναπεί πως η ποιότητα της Δημοκρατίας καθορίζεται κυριότερα από δύο παράγοντες: πρώτον από τις ελευθερίες που παρέχει στους πολίτες της και δεύτερον από τον τρόπο που αντιμετωπίζει τους εχθρούς της. Όταν λοιπόν αποκλείεις κάποιον από τον διάλογο επειδή είναι φασίστας, τότε ακριβώς το ίδιο είσαι κι εσύ απλά από ένα άλλο (αντίθετο) άκρο και αυτό σε καθίστά εξίσου επικίνδυνο. Όπως κατέληγε ο Όργουελ στη Φάρμα των Ζώων, τελικώς άνθρωποι και γουρούνια έχουν τόσο όμοια μούρη σε σημείο να μην αναγνωρίζεται η διαφορά και αυτό διότι παρά τις τεράστιες φαινομενικές διαφορές, οι κοινές πρακτικές είναι που κάνουν αυτά τα δύο ζώα να μοιάζουν τόσο πολύ καθώς φέρνουν τα άκρα εγγύτερα συνθλίβοντας όλα όσα υπάρχουν στο ενδιάμεσο.

Το χρέος μας ως πολίτες λοιπόν είναι να έχουμε ιστορική μνήμη. Είμαστε υποχρεωμένοι να τους αφήνουμε να αναπτύξουν τις θέσεις τους ακριβώς όπως η Δημοκρατία ορίζει. Ακόμη και ο φασίστας έχει ίσο δικαίωμα και στον Λόγο και στον Νόμο, ακόμη και ο πλέον φαύλος. Και από 'κει κι έπειτα, οι γνώσεις του καθενός του δίνουν δυνατότητα να αντικρούσει τα συνήθως ανιστόρητα επιχειρήματα των πάσης λογής νοσταλγών του ναζισμού. Αυτό είναι, ξαναλέω, το χρέος μας ως πολίτες σε μια τέτοια περίπτωση, διότι όλες οι αντίθετες πρακτικές μόνο συμπάθεια μπορούν να δημιουργήσουν για τους νεοναζί ή όπως αλλιώς επιθυμούν να αυτοαποκαλούνται -αδιάφορες οι λέξεις πλέον. Ήδη έχετε διαπιστώσει ότι στήνουν ολόκληρη τη ρητορική τους στο γεγονός ότι δεν τους αφήνουν να μιλήσουν, ότι δεν τους δίνουν το δικαίωμα λόγου και δυστυχώς είναι σωστό αυτό που λένε εν προκειμένω. Κι εμένα μου στρίβουν τ'άντερα αλλά είτε μου αρέσει είτε όχι, πλέον είναι εκλεγμένο κόμμα που εκπροσωπεί πολύ κόσμο στο ελληνικό Κοινοβούλιο. Δεν είναι δυνατόν να αποκλείονται από τις δημοκρατικές διαδικασίες διότι θα μιλάμε για μία ακόμη συνταγματική εκτροπή.
Γι'αυτό λέω και ξαναλέω: αφήστε τους να μιλήσουν. Ούτως ή άλλως δεν έχουν κάτι αληθινό να πουν παρά μόνο στρεβλώσεις και ψευδολογίες που απαντούν σε άλλες εποχές και αντίστοιχες πρακτικές: πάρτε για παράδειγμα τα τάχα μου ποσοστά που έλαβαν σε Δίστομο και Καλάβρυτα και που αποτελούν προϊόν αμάθειας, απροσεξίας και προπαγάνδας μαζί. Μόνοι τους θα ρίξουν τα ποσοστά τους λοιπόν. Οποιοαδήποτε άλλη πρακτική θα αποτελέσει απλώς το λίπασμα για να τα γιγαντώσουν και οι -ισμοί όταν γιγαντώνονται γίνονται τόσο τερατώδεις που δύσκολα πέφτουν αναίμακτα.

Μην ξεχνάμε ότι ακόμη και ο Χίτλερ μέσα από δημοκρατικές διαδικασίες ανελίχθηκε και έγινε αυτό που όλοι μας ξέρουμε και που έκρινε η ιστορία με τον πλέον κατηγορηματικό τρόπο, όσο κι αν προσπαθούν οι νοσταλγοί του να τον ωραιοποιήσουν. Το ότι είμαστε αμαθείς ως λαός φαίνεται σε καθημερινή βάση από χίλια δυο πράγματα. Έχουμε κάνει αμέτρητα λάθη, τα περισσότερα εξ αυτών τεράστια σε βαρύτητα. Ας μην πάμε να διορθώσουμε ένα εξ αυτών με ένα άλλο ακόμη μεγαλύτερο. Ιδίως τώρα που πολλά από τα γεγονότα που βιώνουμε σε καθημερινή βάση παραπέμπουν στην Γερμανία του μεσοπολέμου και αυτό είναι το πιο ανησυχητικό απ'όλα...
Χαίρετε.



Α, και μην ξεχνάτε ότι και οι εθνικοσοσιαλιστές ως σοσιαλιστές σκέτο αυτοπροσδιορίζονταν τότε... Για να καταλάβετε ότι τα παιχνίδια με τις λέξεις είναι πάντοτε επικίνδυνα.

Είμαστε σοσιαλιστές των έργων

Τετάρτη 16 Μαΐου 2012

Σκάνδαλο...




Η γνωστή ευνοημένη ομάδα της ευρωλίγκα(ς), γνωστή και ως διορισμένος, πήρε δώρο το ευρωπαϊκό!

Έτσι, για να κάνουμε και λίγο χιούμορ στις μαύρες μέρες που ζούμε!
Τρομερή έμπνευση όποιου το έκανε, δεν μου έμεινε άντερο!

Δευτέρα 14 Μαΐου 2012

Συγχαρητήρια Θρυλάρα!





Λοιπόν, θα ξεκινήσω με μια ιστορία από τα παλιά.

Το 1996 που ο Κόκκαλης αποφάσισε να διώξει τον Ιωαννίδη, είχα πάρε τέτοιες ανάποδες που αποφάσισα να του το κρατάω μια ζωή. Γιατί; Πρώτον, διότι θεωρούσα πως δεν έγινε με σωστό τρόπο και δεύτερον, επειδή ο Ιωαννίδης μας είχε βγάλει από πολύ δύσκολες συγκυρίες ως Σύλλογο, διότι ήμασταν στα πέτρινα χρόνια του ποδοσφαίρου και υπήρχε "πείνα". Μέσα σε όλα λοιπόν, είχα υποσχεθεί στον εαυτό μου ότι την επόμενη χρονιά θα απείχα από το μπάσκετ (στο οποίο πήγαινα σε αγώνες τότε κλπ). Τη συνέχεια τη θυμόμαστε όλοι φυσικά: tripple crown με τρομερές εμφανίσεις κλπ. Παρολαυτά όμως, εγώ την υπόσχεσή μου την τήρησα εκείνη τη χρονιά. Όλη τη σαιζόν είδα μόνο τρεις αγώνες, τον τελικό κυπέλλου, τον τελικό του πρωταθλητριών και τον τελευταίο τελικό του πρωταθλήματος.

Φέτος, υποσχέθηκα στον εαυτό μου ότι με το μπάσκετ δεν θ'ασχοληθώ. Ο λόγος; Ο Σκοπιανός, που πέρσυ το καλοκαίρι τραγουδούσε με τους συμπαίκτες του στο Ευρωμπάσκετ τραγούδια για Θεσσαλονίκες κλπ. Φέτος λοιπόν έχω παρακολουθήσει σχεδόν το τίποτε. Φανταστείτε ότι τον τελικό κυπέλου δεν τον είχα δει καν διότι το'χα ξεχάσει. Είδα αυτές τις ημέρες βέβαια και τον ημιτελικό και τον τελικό, αλλά το τι καντήλι έριξα μεταξύ άλλων και για τον Σκοπιανό δεν περιγράφεται. Ως προς τους τελικούς, πιθανώς να τους δω όλους, όχι για άλλον λόγο αλλά ένεκα των κοινωνικοπολιτικών συνθηκών, για να ξεχαστώ, ειδάλλως βλέπω να παθαίνουν τίποτε τα νεύρα μου, διότι κατά τα λοιπά το εμπάργκο υφίσταται μέχρι να φύγει ο Σκοπιανός.
Για πείτε μου λοιπόν, μήπως να το καθιερώσω να κάνω εμπάργκο στο μπάσκετ; :)

Όπως και να'χει, το τι καντήλι έφυγε χθες δεν μπορώ να το περιγράψω.
Ας είμαστε αντικειμενικοί: παίζαμε με έναν εντελώς αστείο αντίπαλο που δεν υπήρχε στο γήπεδο. Οι Ρώσοι έκαναν τα πάντα για να μας δώσουν το ματς κι εμείς από το πολύ σαβουά βιβρ τους το επιστρέφαμε όλη την ώρα. Ασύλληπτες καταστάσεις. Το μεγαλύτερο τμήμα του ματς το βγάλαμε παίζοντας με 4 παίκτες: μία είχαμε τον Άντιτς μέσα, μία τον Παπαδόπουλο, μία τον Χάινς. Δηλαδή συγγνώμη αλλά αυτοί οι παίκτες θεωρούνται επαγγελματίες; Πλάκα κάνουμε; Άμεσα πρέπει να τους στείλουν στο λογιστήριο οι Αγγελόπουλοι.
Θα μου πείτε, ρε Άδη, εδώ πήραμε ευρωπαϊκή κούπα, τη δεύτερη στο μπάσκετ και έκτη ως Σύλλογος κι εσύ μουρμουράς;


Κατ' αρχήν δεν είναι μουρμούρα. Είναι απαίτηση από τον Σύλλογο. Ειλικρινά θεωρώ ότι οι Αγγελόπουλοι χθες έφτασαν πάραπολύ κοντά στο σημείο να δουν τα λεφτά τους στα σκουπίδια για μια ακόμη φορά. Όταν συνειδητοποιείς πως έχεις φτάσει στον τελικό και παίζεις δίχως έναν σέντερ ας πούμε, ε, μην μου πείτε ότι δεν σου πέρασε από το μυαλό τι πάρτυ θα γινόταν με τον Σόφο, αν δεν τον είχες διώξει (που παρεμπιπτόντως μένει ελεύθερος από τη Μακάμπι) και έναν ξένο σοβαρό (επιπέδου Κλέιζα ας πούμε) αντί για τα σαπάκια που βλέπαμε χθες. Ποιος Χάινς ρε; Που διάβαζα σήμερα τις εφημερίδες και έτριβα τα μάτια μου. Όλοι διακριθέντες, όλοι με άριστα το 10 είχαν 10, μην πω και 11. Και τότε πως φτάσαμε στο δράμα των 3 πρώτων δεκαλέπτων ρε παιδιά; Διότι εδώ μιλάμε για μια από τις χειρότερες εμφανίσεις που έχουμε δει ποτέ σε τελικό. Επιτρέπεται να είσαι στα ξεψυχίσματα της τρίτης περιόδου και να έχουν σκοράρει μόνο 3 παίκτες σου; Αφού το γλίτωσα το έμφραγμα χθες, δεν βλέπω να το παθαίνω ποτέ. Στα κόκκινα είχε ανέβει η πίεσή μου με αυτά που έβλεπα και ιδίως στο τέλος που εκεί που είχαμε κολλήσει στους 5 πόντους κάναμε το ένα λάθος μετά το άλλο. Και επανέρχομαι: δεν θα προτιμούσαν οι Αγγελόπουλοι που και την ομάδα έχουν αποδείξει ότι αγαπάνε και το άθλημα κατέχουν και ιδεολόγοι είναι, να έχουν ρίξει μερικές εκατοντάδες χιλιάδες παραπάνω (λίγες) και να έχουν ενισχύσει λίγο καλύτερα την ομάδα; Δηλαδή αν εγώ γλύτωσα το έμφραγμα χθες, αυτοί πως διάολο το γλίτωσαν το εγκεφαλικό;;; Ο Γιώργος Πρίντεζης είναι το χαρακτηριστικότερο παράδειγμα γι'αυτό που λέω: χθες ήταν ο ήρωας, πριν από 3 χρόναι είχε φύγει όμως με ιδιαίτερη πικρία επειδή δεν ήθαλαν να του δώσουν λίγα χρήματα παραπάνω. Για φανταστείτε να μην τον είχαμε χθες (και όχι μόνο χθες, μην κρυβόμαστε).

Τέλος πάντων, η κατάκτηση του τροπαίου πλέον αλλάζει τα κόζα. Νομίζω ότι το άστρο του βάζελου στο μπάσκετ αρχίζει να δύει οριστικά. Οι Γιαννακόπουλοι θέλουνν να απεμπλακούν οπωσδήποτε από την ομάδα τους, ο Ομπράντοβιτς που είναι στυγνός επαγγελματίας βλέπει ότι δεν έχει μέλλον και προανήγγειλε προ F4 ότι θα αποχωρήσει, και ουσιαστικά θα μείνουν οι μόνοι παίκτες (τουλάχιστον με τα υπάρχοντα δεδομένα). Και επιπρόσθετα, μόνο τυχαία δεν ήταν η δήλωση Μπερτομέου πως τόσα χρόνια κύπελλα έπαιρνε ο βάζελος οπότε τι διαμαρτύρεται για τη διαιτησία του ημιτελικού. Και πλέον στους τελικούς δε νομίζω να έχουμε τίποτε κορακίστικα όπως τις προηγούμενες χρονιές, διότι πλέον πάει ο πρωταθλητής Ευρώπης για το πρωτάθλημα. Τώρα λοιπόν ανοίξαμε (εκ νέου) τον λογαριασμό...

Όσον αφορά το πραγματικά απίστευτο κατόρθωμα να γυρίσει η ομάδα από το -19, που πραγματικά δεν τπιστεύαμε ούτε εμείς οι ίδιοι, πραγματικά αξίζουν συγχαρητήρια όλοι και ιδίως τα Ελληνόπουλα με την τεράστια εμφάνιση που πραγματοιποίησαν. Σίγουρα αξίζουν πάρα πολλά συγχαρητήρια και στον Ίβκοβιτς, για του οποίου τη γούνα έχω και πολλά ράματα όμως αλλά όχι τώρα. Αναγνωρίζω ότι ο Ίβκοβοτς συνέβαλε τα μέγιστα στο να μείνει η ομάδα ενωμένη και να παίζει ως ομάδα. Και το εννοώ το τελευταίο. Και ακριβώς γι'αυτό που πέτυχε είναι που οι Σέρβοι τον σέβονται απόλυτα ενώ έχουν για φτύσιμο τον Ομπράντοβιτς (δίχως να αποτελεί προπονητική σύγκριση αυτό). Τα μεγαλύτερα συγχαρητήρια όμως αξίζουν σαφέστατα στους Αγγελόπουλους, οι οποίοι όχι μόνο πήγαν στην κόλαση χθες, αλλά τους έχωσαν και σε καζάνια με καυτό λάδι και θειάφι κιόλας, μέχρι που 7 δέκατα του δευτερολέπτου πριν τη λήξη του τελικού, βρέθηκαν με τηλεμεταφορά στον παράδεισο να τρώνε κοψίδια και να πίνουν παγωμένες μπύρες. Και μόνο για το ήθος που έχουν διδάξει όλα αυτά τα χρόνια, και μόνο για την ιώβειο υπομονή που έχουν επιδείξει, η κούπα αυτή ήταν πραγματικα΄όλα τα λεφτά, ιδίως για τον τρόπο με τον οποίον ήρθε. Και μόνο το ξέσπασμά τους σαν μικρά παιδιά πριν ακόμη λήξει ο τελικός, έδειξε τα πάντα.



Πάμε γι'άλλα λοιπόν. Επόμενος στόχος το πρωτάθλημα.
Για φέτος.
Και πάλι συγχαρητήρια.

ΖΗΤΩ Ο ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ ΦΙΛΑΘΛΩΝ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

Για το τέλος, τρεις περιγραφές των ιδίως τελευταίων δευτερολέπτων.
Πρώτα, του Ιταλού...


Τρελαμένος  ο Ιταλός σχολιαστής του ΤΣΣΚΑ-ΟΣΦΠ από sxplVII

Μετά τουΣέρβου...



Μετά του Καταλανού...



Και τέλος του Τούρκου. Ιδίως αυτού! Ακούστε τον, έπαθα πλάκα! Ούτε οι Έλληνες δεν μετέδιδαν έτσι! Κυριολεκτικά καταπληκτικός!


Τουρκική περιγραφή ΤΣΣΚΑ-Ολυμπιακός από sxplVII

ΥΓ. Αυτήν την κίνηση του Σπανούλη να φωνάξει Βασιλόπουλο και Πρόντεζη, διαπιστώνω ότι λίγοι την έχουν πιάσει. Μπράβο του!


Πέμπτη 10 Μαΐου 2012

Μια ψύχραιμη άποψη για το εκλογικό αποτέλεσμα.

Κατ' αρχήν, ας ξεκινήσουμε με το μάστ:

Γραμμένοι9.949.401
Ενσωμάτωση100,00 %
Ψήφισαν65,10 %
Ακυρα/Λευκά2,36 %

Εκτός Βουλής19,03 %

10818,85 %
5216,78 %
4113,18 %
3310,60 %
268,48 %
216,97 %
196,11 %

2,93 %

2,90 %

2,55 %



Συμπέρασμα πρώτον: κατά πως όλα δείχνουν, οι εκλογές για κάποιον εντελώς μυστηριώδη λόγο έγιναν με τους εγγεγραμένους της απογραφής πληθυσμού του 2001.
Θα μου πείτε, τι ρόλο παίζει αυτό;
Απάντηση: τεράστιο, διότι βάσει των απογεγραμμένων κατοίκων προκύπτουν και οι βουλευτικές έδρες σε κάθε περιφέρεια.

Συμπέρασμα δεύτερον: δεν έχετε παράπονο, σε όλα όσα είπαμε για τον μαγικό εκλογικό νόμο Παυλόπουλου/Σκανδαλίδη πέσαμε πανηγυρικά μέσα.

Συμπέρασμα τρίτον: και μάλλον το σημαντικότερο. Ο λαός έδειξε με τις επιλογές του ότι θέλει εθνική συνεννοήση. Κοινώς, καλές οι μαλακίες της νουδού, οι μαλακίες του pasok, οι μαλακίες του ΣΥΡΙΖΑ, οι μαλακίες του ΚΚΕ, του Καμμένου, του ΛΑΟΣ κλπ, κλπ, αλλά  
καθήστε μαλάκες και βρείτε τα επιτέλους
Αυτό κατ' εμέ ήταν το σημαντικότερο, και όχι το ότι επλήγη ο δικομματισμός, ο οποίος ακόμη κι αν πεθάνει, πάλι αμφιβολίες θα έχω αν όντως πέθανε, πόσο δε μάλλον όταν ακόμη βγάζει 31% αθροιστικά. Θέλω να πω ότι ακόμη είμαστε στη φάση της διαμαρτυρίας. Ναι μεν στις προεκλογικές εκτιμήσεις δεν πέσαμε και πολύ έξω στην τελική, αλλά το ερώτημα είναι αν η ψήφος αυτή μπορεί να παγιωθεί ως ενσυνείδητη κι ουχί διαμαρτυρίας.

Συμπέρασμα τέταρτον: πολύς λόγος γίνεται για την ψήφο διαμαρτυρίας προς στην Χρυσή Αυγή. Παπάρια μάντολες. Η ψήφος που έλαβαν οι φασίστες είναι κυρίως ψήφος επιβραβεύσεως για την "πολύ καλή δουλειά που κάνουν προς ανθρώπους που έχουν προβλήματα" όπως ηλικιωμένους κλπ. Αν δείτε τα ποσοστά που χτύπησαν λίμιτ απ προκύπτουν από τω όντι προβληματικές περιοχές, πχ με υψηλή ανεργία. Έχουμε ξαναπεί λοιπόν πως σε συνθήκες σας αυτές που βιώνουμε που είναι εξαιρετικά βίαιες, η κοινωνία ρέπει πάντοτε προς τα δεξιά: το συντηριτικόν είναι αυτό που θεωρείται πιο ασφαλές, ούτως ειπείν όταν βρέχει μπαίνεις μέσα στο σπίτι. Δε βγαίνει έξω στη βροχή να κοιτάς πάνω. Αυτό ακριβώς εκμεταλλεύθηκε η Χρυσή Αυγή με μεθοδικότατη δουλειά εδώ και χρόνια, με την ανοχή και τρου κράτους και όλων μας (μην κρυβόμαστε) και κυρίως υπό την πλήρη ανυπαρξία των αρχών. Για να το πούμε πιο λιανά, επειδή περνάει στα ψιλά, στην Β' πειραιώς για παράδειγμα όπου η ανεργία είναι σε δυσθεώρητα ύψη, η Χρυσή Αυγή έλαβε την πέμπτη θέση, πάνω ακόμη και από το pasok. Για να συνεννοούμεθα. Αυτό το πράγμα ψήφος διαμαρτυρίας δεν είναι και όποιος θέλει το βλέπει. Όποιος δεν θέλει, πάλι φίλοι είμαστε αλλά μην εκπλαγεί αν ανεβάσει και άλλο τα ποσοστά της. Κοινώς, η πρώτη προειδοποιητική βολή ήταν στις δημοτικές εκλογές, η δεύτερη τώρα, τρίτη καλό είναι να μην υπάρξει. Και επιτέλους ας σταματήσουμε να ασχολούμαστε με την Χρυσή Αυγή διαφημίζοντάς την ανέξοδα και οικειοθελώς, ενώ θα έπρεπε να ασχολούμαστε με το κοινωνικό φαινόμενο που ώθησε κόσμο να ψηφίσει Χρυσή Αυγή θεωρόντας ότι πρόκειται για λύση.

Συμπέρασμα πέμπτον: πάλι με τους ιδίους, οι οποίοι θα φτάσουν σε σημείο να ανεβάζουν τα ποσοστά τους δίχως καν να χρειαστεί να κάνουν το παραμικρό πλέον. Η εργολαβία που έχουν πάρει κάποιοι να τους φιμώνουν ή να ψευδολογούν κλπ, θα κάνει καλή δουλειά. Αφήστε τους να μιλήσουν ρε βλάκες, αφού δεν έχουν τίποτε να πουν. Μην τους θάβετε, θα δημιουργήσει αίσθημα συμπάθειας σε πολύ κόσμο. Ξυπνάτε. Καλή, πχ, η... μαγκιά ότι τάχα μου άδεισαν την αίθουσα οι δημοσιογράφοι στο... εγέρθητο (ουγκ), αλλά εγώ από το βίδεον είδα ότι δεν έφυγε κανείς έξω.





Συμπέρασμα έκτον: ξανά για τους ιδίους και συγγνώμη αλλά εδώ θα βγάλω φτυάρι. Όσοι έχετε καλή μνήμη θα θυμάστε φυσικά ότι ήμουν από τους παγίους ενάντιους της απόψεως ότι ο Καρατζαφέρης είναι ακροδεξιός. Αυτό που σταθερά υποστήριζα ήταν ότι ο άνθρωπος είναι ένας κοινός λαϊκιστής και τίποτε περισσότερο. Μάλιστα, είχα γίνει δέκτης και πολλών... κοσμητικών σχολίων περί της υπερασπίσεως (!) που προσέφερα στον Καρατζαφέρη κλπ. Ο αγών λοιπόν τώρα δικαιώθηκε. Όχι ο δικός μου, αλλά των πολεμίων του... ακροδεξιού Καρατζαφέρη: ο όρος ακροδεξιά μπήκε στο καθημερινό λεξιλόγιο του κόσμου, με την παραπλανητική εικόνα ότι ο ακροδεξιός είναι κάποιος που μιλάει όπως ο Καρατζαφέρης. Όταν λοιπόν ήρθε η ώρα να μιλήσουμε για τους πραγματικούς ακροδεξιούς, όπως η Χρυσή Αυγή, πολύς αδαής κόσμος είχε κάτι σαν τον Καρατζαφέρη κατά νου. Το τονίζω διότι έχω βρει κόσμο που ψήφισε κυριολεκτικά για πλάκα Χρυσή Αυγή αφού "έχουν πει ότι δεν έχουν καμία σχέση με τους νεοναζί". Καλώς να τα λουστούμε όλοι μαζί τώρα, που ακόμη και ο Καρατζαφέρης θα μοιάζει κουμμουνιστής μπροστά τους.

Συμπέρασμα έβδομον: απεδείχθη ότι στον Περισσό βρίσκεται το μυθικό χωριό Βιλαμπάχο όπου τρίβουν ακόμη, ενώ στη Βιλαρίμπα έχουν τελειώσει προ πολλού. Ο λόγος των εξαιρετικά χαμηλών ποσοστών του Κόμματος έχουν να κάνουν με τον λυσσαλέο πόλεμο που δέχθηκε το κόμμα και τον λαό που είναι ακόμη ανώριμος να καταλάβει. Το ενδεχόμενο ότιο το ΚΚΕ μας έχει ζαλίσει τον έρωτα και δεν παλεύεται άλλο, δεν τους περνάει με τίποτε από το μυαλό. Έχω πει και εμμένω στη θέση μου ότι το μεγαλύτερο δεκανίκι του δικοματισμού, ο μεγαλύτερος φταίχτης που οι δύο τους γιγαντώθηκαν, ο μόνος υπαίτιος που δεν υπάρχει Αριστερά στη χώρα, είναι το ίδιο το ΚΚΕ. Είναι το κόμμα που πρέπει να μαυριστεί εξίσου με τους άλλους δύο. Και το γεγονός ότι μετά τα εν λόγω εκλογικά αποτελέσματα υπήρχαν βουλευτές του που βγήκαν και είπαν ότι είναι κερδισμένο δείχνει ότι είναι επιτακτικό να το ξεφορτωθούμε μαζί με τους άλλους δύο.

Συμπέρασμα όγδοον: Αντωνάκη τονε λένε και όλα τα παιδάκια κλαίνε. Ο άνθρωπος που ήταν βέβαιος ότι βρίσκεται κοντά στην αυτοδυναμία και ήθελε να την διασφαλίσει αλλά τελικά έπιασε σχεδόν το μισό απέχοντας άλλο τόσο! Ντάξει εμείς, το απαγορεύει ο νόμος να μαθαίνουμε δημοσκοπίσεις τις τελευταίες ημέρες. Αυτός δεν τις είχε μάθει; Τελικώς αυτό που έγραφα προεκλογικώς πως είχα μάθει ότι στη νουδού έχει τεθεί θέμα 23%, ήταν αληθές: όντως υπήρχαν μεγαλοστελέχη που είχαν θέσει όριο αποτυχίας στον Σαμαρά, άσχετα αν αυτός κατάφερε με μεγαλειώδη μαεστρία να καταρρίψει κάθε αρνητικό ρεκόρ της ελληνικής παραδοσιακής δεξιάς. Και αν υπάρχει κάτι που τον έσωσε, αυτό είναι οι επιπλέον 50 έδρες του εκλογικού νόμου, ειδάλλως να βλέπατε μουρμούρα που θα έπεφτε ήδη....

Συμπέρασμα ένατον: Το γεγονός ότι ακόμη υπάρχει pasok στον χάρτη μας κάνει να είμαστε απαισιόδοξοι, ειδικότερα όταν έχει τον συγκεκριμένο αρχηγό. Η Φώφη τα είπε όλα: ο Βενιζέλος ανέβασε κατά 5 ποσοστιαίες μονάδες το pasok που παρέλαβε. Δεν υπάρχει λόγος να προσθέσοουμε κάτι σε αυτήν την γιγαντιαία πολιτικοφιλοσοφική σκέψη που δείχνει και το διανοητικό μεγαλείο της εκπροσώπου. Επίσης νομίζω ότι το προσωπικό παράπονο της Άννας Διαμαντοπούλου ότι δεν εξελέγη από κακή συγκυρία, ένεκα δηλαδή της Κατερίνας Διαματοπούλου που βρισκόταν στην ίδια περιφέρεια, πρέπει και αυτό να μνημονευθεί. Διέλυσε την Παιδεία με ευκολία που κανείς άλλος δεν είχε επειδείξει στο παρελθόν και δεν επιβραβεύθηκε; Ανήκουστο!



Συμπέρασμα δέκατον: τα ποσοστά του ΣΥΡΙΖΑ έχουν λάβει την ανιούσα (αναφέρομαι και για τώρα που μιλάμε) αλλά δεν είναι και ιδιαίτερα στέρεα. Αν στην Κουμουνδούρου συνεχίσουν τις αυτάρεσκες λεκτικές πίπες, θα καταφέρουν να τα καταβαραθρώσουν από μόνοι τους, πριν ακόμη προλάβουν να γίνουν οι επόμενες εκλογές τον Ιούνιο (αν γίνουν). Επίσης η καταβαράθρωση θα επισπευθεί όταν αρχίσουν να μιλάνε οι Συνιστώσες.

Συμπέρασμα ενδέκατον: τουλάχιστον, το 2008 έπρεπε να καεί η μισή Αθήνα (και όχι μόνο) προκειμένου να δει ο Αλαβάνος τα ποσοστά του ΣΥΡΙΖΑ να καταβαραθρώνονται από το δημοσκοπικό 15% στο δημοσκοπικό 3%. Εν έτει 2012 απαιτήθηκε απλώς ένας Ψαριανός να μπουρδολογεί ακατάσχετα και λίγο (αρκετό) pasok light (κι ενώ προ λίγων μηνών συζητάγαμε για το pasok plus της Διαμάντως). Και δίχως ν'ανοίξει μύτη, το σχεδόν 15% που φερόταν να λαμβάνει η ΔΗΜΑΡ, έγινε 6,κάτι-ψιλά και να πανηγυρίζει που βγήκε κάτω και από τη Χρυσή Αυγή. Πράγματι, τεράστια επιτυχία.

Συμπέρασμα δωδέκατον: οι μεγάλοι κερδισμένοι είναι κατά την αυτήν σειρά:
α) Χρυσή Αυγή
β) ΣΥΡΙΖΑ
γ) Καμμένος
Θα μου πείτε, γιατί πρώτη η Χρυσή Αυγή; Διότι στις περασμένες εκλογές είχε λάβει μόλις το 0,29% της Επικρατείας. Βάλτε κάτω λοιπόν να δείτε για τι αύξηση μιλάμε. Σε αυτό το σημείο να σας πω το εξής, επειδή ως προανέφερα πολύς κόσμος φέρεται να ψήφισε Χρυσή Αυγή για τον χαβαλέ, με κριτήρια του κώλου. Δυστυχώς όμως ο πολύς κόσμος δεν είναι ο περισσότερος των ψηφοφόρων τους. Αν εγώ έρθω και σας ανοίξω το κεφάλι με δύναμη στα δύο, το γεγονός ότι θα το έχω κάνει καθαρά από περιέργεια δεν συνεπάγεται ότι θα ματώσετε λιγότερο, ή ότι θα πάθετε μικρότερη ζημιά. Να σας υπενθυμίσω δε, ότι και ο Χίτλερ ακόμη ανελίχθη μέσα από δημοκρατικότατες διαδικασίες και εκμεταλλεύθηκε την πλήρη ανυπαρξία των ηγετών και του πολιτικού συστήματος αλλά κυρίως την ανέχεια και την αδιαφορία του λαού, με τα γνωστά αποτελέσματα στο τέλος-τέλος. Διότι όπως έλεγα ανέκαθεν ότι τα ποσοστά της ακροδεξιάς στην Ελλάδα πάντοτε υπήρχαν και πάντοτε ήταν μικρά, δεν σημαίνει ότι μπορείς να ποτίζεις το φιδάκι και να νομίζεις ότι δεν θα μεγαλώσει...

Συμπέρασμα δέκατο τρίτον: ναι, δεν έχω κανένα πρόβλημα να συνεργαστεί Καμμένος και ΣΥΡΙΖΑ με γνώμονα κάποιο κοινό καλό. Ούτως ή άλλως να συνεργαστεί η Αριστερά σε αυτήν τη χώρα δεν υπάρχει περίπτωση, οπότε μην μείνουμε μόνο στην συνεργασία Pasok-νουδού.

Συμπέρασμα δέκατο τέταρτον: ακούω πολλά να λέγονται περί αποχής. Πολύ μπλεγμένο το θέμα σε αυτές τις εκλογές. Πρώτον, επειδή σε σχέση με τον απογραφικό κατάλογο του 2001 σίγουρα και πολλοί έχουν αποβιώσει και αρκετοί έχουν μεταναστεύσει και δεύτερον διότι όπως παρατηρήθηκε ορθά, η αποχή στην περιφέρεια ήταν αρκετά μεγαλύτερη από την αντίστοιχη στα αστικά κέντρα, ούτως ειπείν η κλασική μαλακία του νεοΈλληνα να διατηρήσει δεσμούς με το χωριό για να ψηφίσει έναν δήμαρχο που δεν θα "εκμεταλλευθεί" ποτέ, αλλά να διαμαρτύρεται για τον δήμαρχο της πόλης του που όμως ποτέ δεν ψήφισε. Με δεδομένο λοιπόν ότι όντως πολύς κόσμος δεν μπόρεσε να μετακινηθεί για οικονομικοπύς λόγους, ακόμη και το υπόλοιπον της αποχής εκτιμώ ότι είναι μικρότερο από το παρουσιασθέν, όχι όμως αμελητέο. Αποχή δεν έπρεπε να υτπάρχει καθόλου, ξεκάθαρα πράγματα.

Συμπέρασμα δέκατο πέμτον: ακούω να λένε πολλοί αβιάστα για νέα εκλογική αναμέτρηση τον Ιούνιο και αναρωτιέμαι από που πηγάζει αυτή η βεβαιότητα. Αυτό που βλέπω εγώ είναι πως εκλογές θα γίνουν μόνο αν έχουν φτάσει σε τέλμα όλες οι υπόλοιπες λύσεις (πάσης λογής και φύσεως, μεταξύ των οποίων και η σημερινή πρόταση οικουμενικής κυβερνήσεως). Θα διερωτάστε γιατί... Είναι απλούστατο. Στις επόμενες εκλογές τόσο η νουδού όσο και το pasok θα δουν τα ποσοστά τους να καταβαραθρώνονται ακόμη περισσότερο. Ο δε ΣΥΡΙΖΑ είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα βγει πρώτο κόμμα, γι'αυτό και η πρεμούρα να αλλάξει το καταστατικό του και να γίνει ενιαίο κόμμα (θυμάστε που τα λέγαμε από το 2009 έτσι;). Επίσης σχεδόν οριστική είναι η συνεργασία Δράσης-ΔΗΣΥ και πιθανώς Δημιουργίας Ξανά που πρακτικά είναι οι ίδιες... τρεις όψεις του ιδίου νομίσματος (αν και τη ΔΗΞΑ έχει φανεί ότι δεν την πολυγουστάρουν οι άλλοι δύο, τη γουστάρει όμως ο Σαμαράς). Και επειδή είναι γλυκιά η εκλογή με όλα όσα αυτή συνεπάγεται, δεν θεωρώ ότι θα φερθούν αυτοκαταστροφικά να κατέβουν αυτόνομα. Επίσης, θα παρατηρήσατε ότι δεν αναφέρω πουθενά το ΛΑΟΣ. Θεωρώ ότι θα κατέβει μόνο του και θα μπει κιόλας. Και φυσικά, κάποια αντίστοιχη συνεργασία ίσως να έχουμε και στην Αριστερά (μετά τη συνεργασία των δύο μουλού μην αποκλείετε τίποτε!) αλλά και προς το αριστεροκεντρικότερον (πχ με Οικολόγους και ΚΟΙΣΥ). Όλοι αυτοί λοιπόν  θα κόψουν και ποσοστά και έδρες, συνεπώς καταλαβαίνετε τι έχει να γίνει. Θα το δεχθούν αυτό ο Αντώνης_ και ο μπουλούκος; Σε καμία περίπτωση, διότι θα τους φάνε ζωντανούς και άψητους. Άρα πως θα γίνουν οι νέες εκλογές ρε μόρτες; Τώρα που τους έχουν ανοίξει τα μάτια οι εκλογές της 6ης Μαϊου; Και με έναν ΣΥΡΙΖΑ που επιβάλλεται να φθαρεί σε ποσοστά;



Στο διαταύτα: έγραψα προεκλογικώς ότι ουδένα κόμμα έχει σοβαρή θέση για την λύση στο οικονομικό χάος της χώρας. Εννοείται ότι εμμένω στη θέση μου ότι το συστημικό πρόβλημα του ευρώ δεν έχει τέτοιου είδους λύση, πόσω δε μάλλον τώρα που πλησιάζει και η αποκάλυψη ότι όντως δεν έχει κανείς θέση επί τούτου, εξου και το μαλακισμένο δίπολο μνημονίου-αντιμνημονίου ως τάχα μου λύση που εξακολουθεί να πλασάρεται.
Τα παπαγαλάκια και οι παντελώς ανίκανοι Ευρωπαίοι ηγέτες θα κάνουν το μόνο που ξέρουν να κάνουν καλά (και που ήδη έχει αρχίσει): θα μας τρομοκρατήσουν όσο δεν πάει προκειμένου να μας μεταπείσουν και να επιστρέψουμε στο μαντρί. Ήδη στο πλαίσιο της τρομοκρατίας, η πρώτη δόση του psi ήρθε κατά ένα δις ευρώ λειψή. Αυτό που δε λέει κανείς είναι ότι πάει απευθείας πίσω στους δανειστές ως αποπληρωμή. Ήτοι ο εκβιασμός είναι ότι αν δεν ψηφίσουμε υπέρ του μνημονίου (ούτως ειπείν του μνημοσύνου) θα μας διώξουν από το ευρώ, που φυσικά ξέρουμε ότι δεν μπορεί να γίνει θεσμικά, με αποτέλεσμα να ακυρώσουν από μόνοι τους το psi που σε πρώτη φάση θα τους σώσει τον κώλο ενώ θα τους κάνει μακροπρόθεσμα και ζάπλουτους και επιπρόσθετα θα χάσουν και τα λεφτά τους. Κοινώς αν δεν ψηφίσουμε υπέρ της διάσωσης των οικονομιών τους, θα τις διαλύσουν -τις οικονομίες τους- με ιδιαίτερα εμφατικό τρόπο. Και όλη αυτή η χαζομάρα έχει γίνει πιστευτή μόνο και μόνο επειδή εξακολουθούν να μας την πλασάρουν σχεδόν πιστευτά τα παπαγαλάκια των ΜΜΕ, τα οποία προφανώς κάτι έχουν να κερδίσουν (ξέρω, ξέρω, την σωτηρία της χώρας θα μου πείτε).

Η ουσία είναι ότι ακόμη παίζονται απίστευτα παιχνίδι και θα γίνουν ακόμη χειρότερα. Θα φάμε πολύ χειρότερους εκβιασμούς από αυτούς που φάγαμες προ εκλογών 6ης Μαϊου, ιδίως αν πάμε για νέες εκλογές. Το "ιδανικό" για τους μνημονιακούς και τους Ευρωπαίους θα είναι να προκύψει κυβέρνηση που να συνεχίσει την προδοτική πολιτική του ξεπουλήματος και της εξαθλίωσης. Σε μια τέτοια περίπτωση όμως το βρέφος της Ρόζμαρι που θα προκύψει δεν θα έχει την παραμικρή πολιτική νομιμοποίηση, μιας και η ουσία των εκλογών ήταν σαφής: ότι η πλειοψηφία του κόσμου ψήφισε κατά του μνημονίου και είναι βέβαιο ότι αν δεν ήταν τόσο μεγάλη η αποχή (ένεκα μετακινήσεων) η γιούχα θα ήταν ακόμη μεγαλύτερη.

Τω όντι λοιπόν εισήλθαμε σε μια παρατεταμένη περίοδο πολιτικής αστάθειας ένεκα της πολιτικής έλλειψης βούλησης αλλά και της απολύτου ανικανότητας που εξακολουθεί να παρατηρείται και που θα καταπιεί πολλές κυβερνήσεις και μάλλον ακόμη περισσότερους πολιτικούς.
Ταύτα για την ώρα. Οι εκλογές είχαν και πολλά θετικά στοιχεία, αλλά έχουμε πολλή δουλειά ακόμη να κάνουμε. Και πολύ δρόμο.

Το νου σας.

ΥΓ. Φακ... ξέχασα την Δράση... Η στυγερή συνωμοσία έπιασε τόπο και ο πολιτικός νεανίας Μάνος έμεινε αδίκως εκτός Βουλής. Ωίμέ, κλαψ, λυγμ...

Κυριακή 6 Μαΐου 2012

Παρακαλούμε διά την ψήφον σας!

Για τον χαβαλέ κυρίως.
Και δεν  θέλω σχόλια από κάτω για να μην νομίζετε ότι επιχειρούμε να κάνουμε κάποια ταυτοποίηση με πρόσωπα.
Παράκληση, όσοι ψηφίσετε, κάντε το μία φορά.

 Το πρόβλημα λύθηκε. Οι εκλογές μεταφέρθησαν στην δεξιά στήλη --------------->
Ψηφίστε εκεί!
 Όπως καταλαβαίνετε οι εκλογές έπρεπε να προσομοιάζουν τις ελληνικές, έτσι ξεκίνησαν εντελώς μπουρδέλο!














 


UPDATE:  Όντως έχει και την πλάκα του τελικά!

ΝΔ
  0 (0%)
ΠΑΣΟΚ
  0 (0%)
ΚΚΕ
  2 (8%)
ΣΥΡΙΖΑ
  7 (29%)
Δημοκρατική Αριστερά
  0 (0%)
Ανεξάρτητοι Έλληνες
  0 (0%)
Δημοκρατική Συμμαχία
  0 (0%)
ΛΑΟΣ
  0 (0%)
Οικολόγοι Πράσινοι
  1 (4%)
Χρυσή Αυγή
  0 (0%)
Δημιουργία Ξανά
  3 (12%)
Ένωση Κεντρώων (Λεβέντης)
  1 (4%)
Πειρατές
  3 (12%)
Δράση
  3 (12%)
Κοινωνική Συμφωνία
  0 (0%)
Μ-Λ ΚΚΕ ΚΚΕ Μ-Λ
  0 (0%)
ΑΝΤΑΡΣΥΑ
  3 (12%)
ΕΠΑΜ
  0 (0%)
ΑΛΛΟ
  1 (4%)
---ΑΠΟΧΗ---
  0 (0%)
Λευκό/Άκυρο
  0 (0%)

Votes so far: 24
Poll closed

Σάββατο 5 Μαΐου 2012

Και μια τελευταία κουβέντα για αύριο...

Επειδή μάλλον ακόμη δεν έχεις συνειδητοποιήσει την αξία της ψήφου σου και ενδέχεται να την πετάξεις είτε στα σκουπίδια, είνα να απέχεις και πάλι.
Προφανώς το ότι Δημοκρατία σημαίνει συμμετοχή και όχι αποχή, δεν σε έχει πείσει ως επιχείρημα.
Πολύ καλά λοιπόν.

Σκέψου τότε πως ακόμη και τον Πολύφημο, ο Κανένας τον τύφλωσε...
Ο Κανένας έχει δύναμη όσο κι αν σ'έχει πείσει περί του αντιθέτου.
Μην τον αφήσεις να την εκμεταλλευθεί.

ΨΗΦΙΣΕ ΥΠΕΥΘΥΝΑ.


Μην προσπαθείς να μαντέψεις, απλά άκου από allthewebnews

 τοὺς δ' αὖτ' ἐξ ἄντρου προσέφη κρατερὸς Πολύφημος·
"ὦ φίλοι, Οὖτίς με κτείνει δόλῳ οὐδὲ βίηφιν."
οἱ δ' ἀπαμειβόμενοι ἔπεα πτερόεντ' ἀγόρευον·
"εἰ μὲν δὴ μή τίς σε βιάζεται οἶον ἐόντα
(ι, 407-410)


UPDATE: Περιμένοντας τους Βαρβάρους, του μέγιστου Κ. Καβάφη.

— Τι περιμένουμε στην αγορά συναθροισμένοι;

        Είναι οι βάρβαροι να φθάσουν σήμερα.

— Γιατί μέσα στην Σύγκλητο μια τέτοια απραξία;
  Τι κάθοντ’ οι Συγκλητικοί και δεν νομοθετούνε;

        Γιατί οι βάρβαροι θα φθάσουν σήμερα.
        Τι νόμους πια θα κάμουν οι Συγκλητικοί;
        Οι βάρβαροι σαν έλθουν θα νομοθετήσουν.

—Γιατί ο αυτοκράτωρ μας τόσο πρωί σηκώθη,
 και κάθεται στης πόλεως την πιο μεγάλη πύλη
 στον θρόνο επάνω, επίσημος, φορώντας την κορώνα;

        Γιατί οι βάρβαροι θα φθάσουν σήμερα.
        Κι ο αυτοκράτωρ περιμένει να δεχθεί
        τον αρχηγό τους. Μάλιστα ετοίμασε
        για να τον δώσει μια περγαμηνή. Εκεί
        τον έγραψε τίτλους πολλούς κι ονόματα.

— Γιατί οι δυο μας ύπατοι κ’ οι πραίτορες εβγήκαν
 σήμερα με τες κόκκινες, τες κεντημένες τόγες·
 γιατί βραχιόλια φόρεσαν με τόσους αμεθύστους,
 και δαχτυλίδια με λαμπρά, γυαλιστερά σμαράγδια·
 γιατί να πιάσουν σήμερα πολύτιμα μπαστούνια
 μ’ ασήμια και μαλάματα έκτακτα σκαλιγμένα;

        Γιατί οι βάρβαροι θα φθάσουν σήμερα·
        και τέτοια πράγματα θαμπώνουν τους βαρβάρους.

—Γιατί κ’ οι άξιοι ρήτορες δεν έρχονται σαν πάντα
 να βγάλουνε τους λόγους τους, να πούνε τα δικά τους;

        Γιατί οι βάρβαροι θα φθάσουν σήμερα·
        κι αυτοί βαρυούντ’ ευφράδειες και δημηγορίες.

— Γιατί ν’ αρχίσει μονομιάς αυτή η ανησυχία
 κ’ η σύγχυσις. (Τα πρόσωπα τι σοβαρά που εγίναν).
 Γιατί αδειάζουν γρήγορα οι δρόμοι κ’ η πλατέες,
 κι όλοι γυρνούν στα σπίτια τους πολύ συλλογισμένοι;

        Γιατί ενύχτωσε κ’ οι βάρβαροι δεν ήλθαν.
        Και μερικοί έφθασαν απ’ τα σύνορα,
        και είπανε πως βάρβαροι πια δεν υπάρχουν.

                               __

 Και τώρα τι θα γένουμε χωρίς βαρβάρους.
 Οι άνθρωποι αυτοί ήσαν μια κάποια λύσις.

Αφουγκραζόμενοι τα σημάδια και τους οιωνοί...

ας κάνουμε και μία απόπειρα "πρόγνωσης" εκτιμώντας ότι η κουτσουλιά που έπεσε στο καπό του αυτοκινήτου θα φέρει λεφτά μετά βεβαιότητας. Η αβεβαιότητα έχει να κάνει με το ποιοι θα πάρουν τα λεφτά βέβαια και πολύ φοβούμε ότι εμείς πάλι στην απ'όξω θα μείνουμε. Τέλος πάντων...

Ως αναπτύξαμε στο τελευταίο σενδόνι, ο εκλογικός νόμος μας τα έχει κάνει κώλο οπότε επί της ουσίας είναι σχεδόν αδύνατο να μαντέψεις. Πιο πολύ για τον χαβαλέ θα ασχοληθώ και για το τζέρτζελο ορμώμενος και από τις "παραινέσεις" του φιλτάτου zaphod, μιας και όπως είπαμε τα ποσοστά εξαρτώνται από το πόσα κόμματα θα μπουν στη Βουλή. Και μην τα ματιάσω έχουμε τουλάχιστον 3 που βρίσκονται στο όριο του 3%, ήτοι τη ΔΗΣΥ της φρέσκιας πολιτικής κορασίδος Ντορίτσας, τους Οικολόγους Πράσινοι και τον ΛΑΟΣ.
Είναι προφανές ότι Νουδού, pasok, ΔΗΜΑΡ, ΣΥΡΙΖΑ, ΚΚΕ και Αν.Ελ. του Καμμένου είναι οι σιγουράτζες. Α, επίσης και η Χρυσή Αυγή, δυστυχώς.

-Κοιτάζοντας το τελευταίο χρονικό διάστημα, παρατηρούμε ότι ο μεν Σαμαράς έχει πάρει εργολαβία στο χέσιμο τον Καμμένο, ο δε Βενιζέλος τον Τσίπρα και τον ΣΥΡΙΖΑ. Επίσης διαπιστώνουμε ότι ουδείς ασχολείται με τον Καρατζαφέρη, παρομοπίως και εμ τη ΔΗΜΑΡ για την οποίαν έχουν ακουστεί και κάποια καλά λόγια, αυτό το κρατάμε.

-Τι σημαίνει αυτό; Ότι Καμμένος και Τσίπρας είναι τα δύο μεγάλα αγκάθια των ποσοστών των δύο (πρώην ή νυν) μεγάλων γι'αυτό και η μεγάλη επίθεση. Το μέγα ερώτημα των εκλογών είναι η θέση που θα πάρει το pasok: μην το έχετε και πολύ σίγουρο για δεύτερο.

-Επίσης, δεν ξέρω αν παρατηρήσατε και μια ειδησούλα που πέρασε στα ψιλά: ότι άρχισε να τίθεται θέμα ηγεσίας στη νουδού για περίπτωση που πάρει κάτω από 23%. Αυτό σημαίνει πως το φοβούνται αρκετά το εκλογικό αποτέλεσμα, άσχετα τι δείχνουν.

-Επίσης μην ξεχνάμε και την όλη μπουρδολογία περί αυτοδυναμίας κλπ, που επί της ουσίας προσπαθεί να συσκοτίσει την μετεκλογική συνεργασία που έχει ήδη συμφωνηθεί και στο πλαίσιο της οποίας κατά πάσα πιθανότητα παρουσιάζει τεχνηέντως χαλκευμένες δημοσκοπήσεις (υποθετικό σενάριο, ξαναλέω). Αν υποθέσουμε ότι ένα 35% δίνει αυτοδύναμη συνεργασία των δύο, τότε πρέπει να θέσουμε αυτό το ποσοστό ως κρίσιμο όριο. Επίσης μην ξεχνάμε αυτό που ήδη από το προηγούμενο αναπτύξαμε, ότι όσο περισσότερα κόμματα μπουν στη Βουλή, τόσο χαμηλώνει το όριο αυτοδυναμίας, ενώ όσο λιγότερα μπουν ναι μεν αυξάνει αλλά επιτυγχάνεται και ευκολότερα (ένεκα της πριμοδότησης).

Τέλος , μην εκπλαγείτε αν έχουμε και καμιά εκπληξούλα μεγατόνων. Δε νομίζω να είναι από τους Πειρατές, αλλά ίσως από καμιά ΑΝΤΑΡΣΥΑ ή καμιά Δημιουργία Ξανά (μάλλον αν δεν μπει κάποιος εκ των ΛΑΟΣ-ΔΗΣΥ-ΟιΠρα). Πάντως όχι τον Μάνο, ούτε τον Λεβέντη αν και ποτέ δεν ξέρεις!!
Α, και κάτι ακόμη: η μάλλον τρίτη θέση που θα πάρει το ΚΚΕ στον άτυπο διαγωνισμό της Αριστεράς θέλω να πιστεύω ότι θα σηματοδοτήσει και εξελίξεις στην αρχηγία του: η αλήθεια είναι ότι την έχουμε βαρεθεί την Αλέκα και τις... μεταμοντέρνες απόψεις της.

Άρα που καταλήγουμε; Στο ότι έχουμε μίνιμουμ 7 κόμματα και μπορεί να πάμε ως και τα 10 ή 11 (εδώ γελάνε). Πιθανότερο αριθμό βλέπω το 10. Το ΛΑΟΣ πιστεύω ότι τελικώς θα μπει, παρά την τεράστια αφαίμαξη που δέχθηκε από τον Καμμένο κυρίως (και όχι από τους φασίστες όπως αρκετοί νομίζουν). Από Οικολόγους και Ντορίτσα θα μπει σίγουρα ο ένας. Οι Οικολόγοι θυμόμαστε ότι στις περασμένες έχασαν σχεδόν οριακά το τραίνο οπότε έχουν λίγο δρόμο να καλύψουν, ξέχωρα ότι δεν έχουν και θέσεις να που οπότε δεν υπόκεινται σε φθορά. Η λογική λέει ότι θα μπουν και αυτοί (έχει να πέσει γενικώς πολύ γέλιο στην επόμενη Βουλή). Την Ντορίτσα μην την ξεγράφετε: να σας υπενθυμίσω ότι 60 χρόνια προσπαθούμε να ξεφορτωθούμε το σόι της και δεν το'χουμε καταφέρει, οπότε γιατί να το καταφέρουμε τώρα;

Συνεπώς έχουμε πριν από τη Β' κατανομή και λοιπές παρενέργειες:
Νουδού: 24% (110 έδρες)
Pasok: 14% (35)
ΣΥΡΙΖΑ: 14% (35)
Αν.Ελλ.: 12% (30)
ΚΚΕ: 11% (28)
ΔΗΜΑΡ: 11% (28)
Χρυσή Αυγή: 5% (13)
ΛΑΟΣ: 3% (7)
Οικολόγοι: 3% (7)
ΔΗΣΥ: 3% (7)

Μην σας μπερδεύουν οι 145 έδρες. Αν τα έχω υπολογίσει καλά, με τις κατανομές και τις λοιπές αλχημείες, οι έδρες των δύο ανεβαίνουν. Διά παν ενδεχόμενο είναι αυτονόητο ότι θα υπάρξουν μνημονιακές δυνάμεις όπως η ΔΗΣΥ. Επιφυλάσσομαι για τους Οικολόγους που βλέπω να στηρίζουν και αυτοί (πάντοτε με ανταλλάγματα), ενώ μην κόβουμε και το χέρι μας για τη ΔΗΜΑΡ. Εξάλλου έχουμε ξαναπεί: συνεργασία Αριστεράς, ξεχάστε την.

Βέβαια πάντοτε τα προεκλογικά χαβαλεδιάσματα προσφέρονται για γέλωτες και τα μετεκλογικά για κλάμα. Οπότε ας είμεθα λίγο κουμπωμένοι. Εξάλλου θα έχουμε πολλά ν'ασχοληθούμε από τις διπλές αυριανές εκλογές στην Ευρώπη...

Καλό βόλι σε όλους!
Εγώ πάντως, αποφάσισα (αλλά δεν σας λέω!)



Τρίτη 1 Μαΐου 2012

Προεκλογικά (ξε)μπερδέματα, μέρος τρίτον... (τραγωδία)

Συνεχίζοντας λοιπόν από το πρώτο μέρος που ήταν το τρόμου και το δεύτερο μέρος που ήταν η κωμωδία, φτάνουμε στο τρίτο μέρος που είναι η τραγωδία. Για την ακρίβεια έχει και δράμα, αλλά προτιμώ την τραγωδία, παρόλο που δε βλέπω κάθαρση στο τέλος. Γιατί τραγωδία όμως; Ας τα πάρουμε με τη σειρά, λέγοντας κάποια πραγματάκια για τον ισχύοντα εκλογικό νόμο, όπως αυτός δημοσιεύθηκε για τις επικείμενες εκλογές με το ΦΕΚ 57/2012 (για να μην αναφέρομαι σε ξεχωριστά ΦΕΚ).

Ως προς τον εκλογικό νόμο η αλήθεια είναι ότι είμαστε  λίγο άδικοι όταν τον αποκαλούμε νόμο Παυλόπουλου (ΦΕΚ 11/2008). Ο Προκόπης στην πραγματικότητα έκανε μερικές "βελτιώσεις" τον εκτρωματικό νόμο Σκανδαλίδη (ο οποίος είχε αρχικώς πριμοδοτήσει το πρώτο κόμμα με 40 βουλευτές). Είναι κρίμα λοιπόν να λησμονούμε τον αρχικό ποιητή τον οποιος μεταξύ άλλων είδαμε πρόσφατα να ωρύεται περί του καλού του Έθνους (υποθέτω ότι εννοούσε μάλλον την εφημερίδα). Θα μου πείτε τώρα, τι σχέση έχει ο εκλογικός νόμος με την εκκρεμότητα που έχουμε αφήσει, το ότι δηλαδή ακόμη και τώρα δεν έχω αποφασίσει 100% τι ακριβώς να ψηφίσω; Έχει και παραέχει...
(παρακαλώ ό,τι λάθος δείτε στην ανάλυση του νόμου, διορθώστε το ελεύθερα)

Πιθανώς να θυμάστε από κάποια προηγούμενα πολιτικά κείμενά μου που λέγαμε κάποια πραγματάκια επί του τρέχοντος εκλογικού νόμου, από τον οποίον προκύπτουν τα εξής:
Πρώτον, τα άκυρα και τα λευκά πριμοδοτούν τα κόμματα που μπαίνουν στη Βουλή και επί της ουσίας ιδίως το πρώτο.
Δεύτερον, άπαξ και ψηφίσεις κόμμα που δεν θα μπει στη Βουλή, πριμοδοτείς τα κόμματα που μπαίνουν και επί της ουσίας πάλι το πρώτο.
Τρίτον, η αποχή όση κι αν είναι αλλάζει εντελώς τον εκλογικό χάρτη ως γνωστόν.

Έχουμε εδώ και καιρό που κάνουμε λόγο για λαϊκή οργή για τα όσα συμβαίνουν. Μας διοικεί ένα άθλιο τραπεζικό σύστημα το οποίο όσες περισσότερες μαλακίες κάνει, τόσο μεγαλύτερα μπόνους παίρνει. Μας έχει φορτωθεί στην πλάτη ότι αυτοί που τα έφαγαν μαζί (Πάγκαλοι κλπ) τα έκαναν σκατά και πρέπει εμείς να τους σώσουμε πάλι. Είδατε μήπως να πηγαίνουν οι βουλευτές στη δουλειά τους (ήτοι τη Βουλή) με λεωφορείο ή με τα πόδια; Όχι, διότι εξακολουθούν να έχουν κρατικό αμάξι. Είδατε μήπως να δηλώνουν λιγότερα στην εφορία; Όχι, διότι οι δήθεν περικοπές τους καλύφθηκαν από συμμετοχές σε επιτροπές. Είδατε να προβαίνουν σε αλλαγή του νόμου περί ευθύνης υπουργών και να στέλνουν σε ειδικό Δικαστήριο τους πρωταιτίους της εθνικής καταστροφής; Όχι, διότι κόρακας κοράκου μάτι δε βγάζει, ξέχωρα ότι ήγγικεν πλέον η ώρα να φάνε όσα επιμελώς έκλεβαν τόσα χρόνια κλπ, κλπ.

Ας μπούμε λοιπόν για τα καλά στην τραγωδία.
ΕΣΥ, ο βλάκας του διπλανού ιστολογίου τε και πόρτας, που θεωρούσες ότι πράττεις πολιτικά απέχοντας, ΕΣΥ λοιπόν είσαι αυτός που νόθευε τόσα χρόνια το εκλογικό αποτελεσμα, αυξάνοντας με την αποχή σου την ψήφο των λαμογιών. Ιδού λοιπόν η συμμετοχή σου στα χάλια της χώρας, ακόμη κι αν δεν φοροδιέφυγες ποτέ. Επέτρεψες στους άλλους να κάνουν πάρτυ κάτω από τη μύτη σου και όχι μόνο αυτό αλλά νόμιζες ότι ήσουν και επαναστάτης κι από πάνω. Είσαι ΕΣΥ ο ίδιος που εξακολουθεί να ψηφίζει στο χωριό του στις δημοτικές εκλογές προκειμένου να μην χάσει την επαφή με τις ρίζες, που από την άλλη κατηγορείς τον δήμαρχο της πόλης που μένεις που δεν σου φτιάχνει δρόμους. Αφού δεν τον ψήφισες, γιατί τον κατηγορείς; ΕΣΥ είσαι αυτός που διέδωσε σαν ιό ότι Δημοκρατία σημαίνει αποχή ως τάχα μου διαμαρτυρία, ενόσω τα κομματόσκυλα αλώνιζαν τα πάντα. Είσαι ΕΣΥ ο ίδιος που προπαγάνδιζες μαλακοειδώς το περίφημο πλέον μέηλ περί του 50,1% λευκών ψηφοδελτίων που δύναται να ακυρώσει τάχα μου όλο το εκλογικό αποτέλεσμα δίχως να το ψάξεις καν και παρά μόνο επειδή φαινόταν στα δικά ΣΟΥ αυτιά αληθοφανές, διότι απλούστατα είσαι τόσο άχρηστος πολίτης που είναι ανίκανος να πράξεις το παραμικρό. Δεν ήξερες καν ότι κυβέρνηση μπορεί να βγει ακόμη κι αν ψηφίσει μόνο ένας σε ολόκληρη τη χώρα. ΕΣΥ λοιπόν, με την διαχρονικά ανώριμη τακτική σου νόθευες το εκλογικό αποτέλεσμα, γιγάντωνες την ισχύ της ψήφου των λαμογιών. Αν από 10 ψηφοφόρους οι 5 ψηφίζουν το κόμμα Α και οι 5 το κόμμα Β, τότε έχουμε ισοπαλία. Αν οι 5 του κόμματος Β αποφασίσουν να απέχουν, τότε σε σύνολο 6 εγκύρων το κόμμα Α ελαβε 5 ψήφους ήτοι 83,33%. Πανηγυρική εκλογή του κόμματος, ε, ΒΛΑΚΑ; Κατάλαβες γιατί τόσο καιρό σε αποκαλώ βλάκα μέσα στα μούτρα σου; Διότι δεν μου άφησε άλλη επιλογή ποτέ, μου έδεσες τα χέρια, με έφερες ως εδώ... Κατάλαβες λοιπόν τι έκανε τόσα χρόνια η αποχή σου; Και το κωμικόν της συγκεκριμένης τραγωδίας είναι ότι ενώ τόσα χρόνια η αποχή θεωρείτο κάτι σχεδόν μαστ για τις εκλογές, πλέον πολλοί από τους σταθερούς απέχοντες φοβούνται νοθεία του εκλογικού αποτελέσματος. Είναι δηλαδή να τραβάς τις τρίχες και από τις μασχάλες σου ή να εισέρχεσαι γυμνός σε εκλογικό κέντρο του pasok και να περιμένεις να φύγεις απήδηχτος...


Αφού λοιπόν καλύψαμε το τρίτον που αποτελούσε και την είσοδο στην τραγωδία, πάμε στο πρώτο: λευκά και άκυρα. Σύμφωνα με τον εκλογικό νόμο, τα λευκά δεν προσμετρώνται στα έγκυρα, πράγμα το οποίο είναι εμφανώς νοθευτικό. Δυστυχώς η αλήθεια είναι ότι κυκλοφορούν και τέτοιοι ανάμεσά μας: να σηκώνεσαι το πρωϊνό της Κυριακής, να ντύνεσαι, να πηγαίνεις στο εκλογικό τμήμα σου και να περιμένεις στωϊκά στην ουρά για να ρίξεις τελικά λευκό. Οκ, λογικό αλλά να μην μας κάνει εντύπωση, υπάρχουν και χειρότερα όπως κοπρολάγνοι, κτηνοβάτες, παιδεραστές κλπ. Αυτό δεν σημαίνει βέβαια ότι το λευκό δεν είναι έγκυρο. Κανονικά είναι εγκυρότατο, έλα όμως που το αντίθετο βολεύει στα μαγειρέματα. Πάμε λοιπόν τώρα στην κατανομή των εδρών όπου μιλάμε μάλλον για μεγαλούργημα, για σκέτο ποίημα. Μάλλον δεν έχει πάρει το μάτι σας πως προκύπτει αυτός ο αριθμός. Κανένα πρόβλημα, γι'αυτό είμαστε εδώ: Σύμφωνα με το άρθρο 99 του ιδίου νόμου πολλαπλασιάζουμε τον αριθμό των 250 εδρών (όλων δηλαδή πλην του μπόνους) με τον αριθμό των ψήφων που έλαβε το κόμμα στην περιοχή. Το γινόμενο το διαιρούμε με τον αριθμό των εγκύρων ψήφων όσων κομμάτων μπουν στην Βουλή. Το πιάσατε το παράθυρο;
Στο αριθμητή, οι 250 έδρες πολλαπλασιάζονται με τον αριθμό των ψήφων που έλαβε το κόμμα. Στο παρονομαστή του κλάσματος όμως δεν συμμετέχουν τα λευκά διότι καθορίστηκαν ως μη έγκυρα από τον νόμο και παρομοίως δεν συμμετέχουν και οι έγκυροι ψήφοι που αντιστοιχούν σε όσα κόμματα μείνουν εκτός Βουλής. Αν δηλαδή ψηφίζουν συνολικά 9 εκατομμύρια κόσμος και τα 3 εκατομμύρια ψηφίσουν λευκό ή κόμμα που μένει εκτός Βουλής τότε στον παρονομαστή πάει ο αριθμός 6 εκατομμύρια. Και τι θυμόμαστε από τα απλά μαθηματικά; Ότι όσο μικραίνει ο παρονομαστής ενός κλάσματος, τόσο μεγαλώνει το κλάσμα! Ε; Δεν το θυμόμαστε; Κι αφού μεγαλώνει το κλάσμα τι άλλο μεγαλώνει; Μα ο αριθμός των εδρών!
Βέβαια εδώ η κουβέντα μπορεί να μπλέξει διότι πρακτικά αυτό έχει νόημα ακριβώς επειδή υπάρχει και το σωστό όριο του 3% για να μπει ένα κόμμα στη Βουλή. Δεν θα μπορούσαν δηλαδή να μείνουν κενές έδρες θα μου πείτε. Σωστό, αλλά εδώ πέρα δεν μιλάμε για διαφορές 8-10-15 εδρών. Μιλάμε για περιπτώσεις όπου ακόμη και η μία έδρα μπορεί να κάνει τη διαφορά (το γιατί θα το καταλάβετε λίγο αργότερα, αν και το'χουμε ξαναπεί). Και αυτό γιατί; Διότι ο συγκεκριμένος νόμος ήταν εξαιρετικά "σοφός" για την περίπτωση λίγων κομμάτων, αποδεικνύεται όμως εξαιρετικά "προβληματικός" για την περίπτωση που μπαίνουν πολλά κόμματα, όπως πάει να γίνει τώρα. Και τι σημαίνει προβληματικός; Ότι αρχίζουν να αχνοφαίνονται παράθυρα τα οποία μέχρι πρότινως ενδεχομένως να μην είχε κατά νου ούτε καν ο ίδιος ο νομοθέτης. Και μην με ρωτήσετε ποια είναι αυτά διότι πραγματικά όσο περισσότερο διάβαζα τον εν λόγω νόμο, τόσο περισσότερο ένοιωθα να μου γίνεται χυλός το μυαλό. Σημειώσεις, παρασημειώσεις, παραδείγματα, αντιπαραδείγματα κλπ. Θα σας φέρω ένα παράδειγμα για να το καταλάβετε.


Στο αρχικό μου πλάνο για το παρόν σενδόνι ήθελα να φέρω και μερικά παραδείγματα με αριθμούς: ένα με το εκλογικό σώμα των εκλογών του 2009 και τα ίδια ακριβώς αποτελέσματα για να φανεί πόσο αλλάζει ο χάρτης με 50 έδρες μπόνους αντί για 40. Ένα άλλο παράδειγμα με πιο "εκλογικευμένο" εκλογικό σώμα δηλαδή με πολύ μικρότερη αποχή και με κάτι που να τείνει περισσότερο στη "δική μου" απογραφή του 2011. Ένα τρίτο παράδειγμα ήταν με οκτακομματική Βουλή και ένα τέταρτο με εννεακομματική Βουλή. Ε, σας πληροφορώ ότι όλα αυτά τα παραδείγματα (που φυσικά είναι όλα διάτρητα για πολλούς λόγους) βγάζουν εντελώς διαφορετικά αποτελέσματα, διότι σύμφωνα με τον νόμο ακόμη και το δεκαδικό του ποσοστού παίζει ρόλο στο ποιος θα πάρει τυχόν αδιάθετες έδρες. Και φυσικά μην ξεχνάμε ότι υπάρχει και η Β' κατανομή, έτσι; Αν δεν με πιστεύετε κάντε το "πείραμα" από μόνοι σας κι αν δεν σαλτάρετε κερδίζετε βραβείον μέγα (αναμνηστικόν του δικομματισμού από κινέζικη πορσελάνη).

Μ'αυτά και μ'αυτά όμως βάλαμε και το δεύτερον μέσα στο παιχνίδι, διότι πρακτικά τι προκύπτει από το προαναφερθέν παράδειγμα; Ότι οι φετινές εκλογές θα κινηθούν πάνω στον νόμο του Χάους, ήτοι θα ακολουθήσουν πλήρως την λαϊκή βούληση, μόνο που ακόμη και οι απειροελάχιστες διαφοροποιήσεις μπορεί να αλλάξουν εντελώς τα αποτελέσματα. Ας δούμε μερικά ακόμη χαρακτηριστικά παραδείγματα: Σύμφωνα με τις τελευταίες δημοσκοπήσεις (ούτως ειπείν αποδεχόμενοι τις δημοσκοπήσιες ως αληθείς για τις ανάγκες του σενδονιού), το ΛΑΟΣ, οι Οικολόγοι και η Δημοκρατική Συμμαχία είναι στο όριο του 3%. Θα παίζεται έως την τελευταία στιγμή το αν θα μπουν στη Βουλή. Αν αυτά τα τρία κόμματα τελικώς δεν μπουν, είναι προφανές από τα όσα είπαμε ότι οι ψήφοι που τους αντιστοιχούν δεν θα συνυπολογιστούν στο κλάσμα, άρα θα αυξηθεί ο αριθμός των εδρών των υπολοίπων. Από την άλλη μεριά, αν μπουν, θα πέσει τσεκούρι μέγα στις έδρες όλων και κυρίως των πρώτων που θέλουν και τις πολλές προκειμένου να κυβερνήσουν άνετα. Το ίδιο μπορεί να συμβεί και με άλλα κόμματα που πιθανώς να έχουν μια όποια μικρή δυναμική, όπως η Δράση ή η Δημιουργία Ξανά ας πούμε, καταλαβαίνετε λοιπόν -αν το συνδυάσετε και με την αποχή και αυτά που είπαμε περί αυτής- πόσο εύθραυστο είναι το εκλογικό αποτέλεσμα σε αυτές τις εκλογές. Πόσο πολύ παίζουν ρόλο οι πάντες και τα πάντα, διότι πλέον δεν μιλάμε για εκλογές όπου σχεδόν όλα είναι ξεκάθαρα (δηλαδή ότι μπαίνουν πχ 5 κόμματα, ο πρώτος δείχνει να έχει μεγάλη διαφορά κλπ, όπως δηλαδή ήταν σχεδόν στις περισσότερες εκλογές στο παρελθόν). Πλέον δείχνει να υπάρχει μια αλλάγή και η αλλαγή σε συνδυασμό με τον άθλιο αυτό εκλογικό νόμο δημιουργεί ασαφές αποτέλεσμα.



Θα μου πείτε τώρα, ντάξει, οκ... δηλαδή εσύ θεωρείς ότι μπορεί να γίνει τόσο μεγάλη χοντράδα με την ψήφο σου και το ξεψαχνίζεις τόσο πολύ; Μήπως είσαι ως συνήθως υπερβολικός; Αυτό το αφήνω στην κρίση του καθενός.
Η ψήφος μου μεμονωμένα μαζί με τις μεμονωμένες ψήφους εκατοντάδων ή και χιλίαδων άλλων συμπολιτών εάν πάνε αλόγιστα ξέρετε πως ονομάζονται; Μεγάλο πρόβλημα. Και γιατί;

Διότι ιδίως στις εκλογές αυτές ουδέν λάθος αναγνωρίζεται μετά την απομάκρυνση από το ταμείο. Ιδίως σε αυτές, ξαναλέω. Είμαι βέβαιος ότι έχετε θαυμάσει ένα ρεσιτάλ μπουρδολογίας πρώτιστα από τους δύο μεγάλους ανταγωνιστές, τον Σαμαρά και τον Βενιζέλο. Ο μεν πρώτος επιζητεί ακατάπαυστα την αυτοδυναμία, λες και είναι θέμα 1-2 ποσοστιαίων μονάδων, ο δε δεύτερος θεωρεί ότι είναι εφικτό να βγει πρώτο κόμμα όταν ενδέχεται να βγει έως και πέμπτο. Και γελάει ο κόσμος, μέχρι να κλάψει πικρά την επομένη των εκλογών βέβαια.

Διότι το μόνο βέβαιο είναι ότι οι δύο τους θα συνεργαστούν μετά τις εκλογές, όσο κι το αποκλείει ιδίως ο Σαμαράς. Το θέμα είναι να βγάλουν 151 βουλευτές τουλάχιστον και οι δύο μαζί, οπότε τι κάνουν; Μπουρδολογούν ακατάσχετα προκειμένου ο κόσμος να μην βλέπει τη φάκα παρά μόνο το τυράκι. Όταν λοιπόν μιλάμε ότι το θέμα κινείται σε οριακά επίπεδα πχ για 1-2-5 ίσως βουλευτές, τότε είναι προφανές πως τα επίπεδα λάθους είναι εξαιρετικά μικρά: ακόμη και η μία ψήφος παίζει ρόλο. Ακόμη και η μία αποχή μετράει, ακόμη και το ένα λευκό. Κινούμαστε σε οριακές γραμμές.

Από τα "πειράματα" που έκανα με τον εκλογικό νόμο για τις έδρες κατέληξα έστω και λίγο μπακάλικα ότι πέριξ των 151 είναι δύσκολο να βγάλουν. Μόνο ίσως αν το pasok καταβαραθρωθεί, για κάτι που δεν είμαι και πολύ βέβαιος. Τα δύο ενδεχόμενα που βλέπω ως πιο ορατά είναι ή να βγάλουν περί τους 140-145 και οι δύο μαζί, ή να βγάλουν περί τους 160 (πάντοτε με το μπόνους συνυπολογισμένο). Πιθανώς να υπάρχουν και εκλογικά αποτελέσματα που να δίνουν περί τους 151 αλλά προσωπικά δεν τα βρήκα. Οπότε είναι θεμελιώδες να εξασφαλίσουμε το κάτω των 150, ήτοι κάτω των 100, αφού είναι σχεδόν "κλειδωμένο" ότι η νουδού θα βγει πρώτο κόμμα άρα θα εξασφαλίσει και το μπόνους. Το μείζον ερώτημα, λοιπόν, είναι το ακριβές ποσοστό το οποίο εξασφαλίζει και στους δύο τους πολυπόθητους 151 (κι ας επιθυμεί ο Βενιζέλος πολιτική νομιμοποίηση με 50,1%. Παπαριές λέει ο άνθρωπος...). Έχουν ακουστεί πολλά ποσοστά. Τα περισσότερα περιστρέφονται γύρω από το 38%. Εμένα για κάποιον λόγο μου κάθεται στο όριο και το 35% (ίσως να κάνω κάποιο λάθος), ενώ μην αποκλείετε να είναι και κατά τι μικρότερο, ίσως ακόμη και 33%. Πάντως το μόνο σίγουρο είναι ότι το ποσοστό και των δύο μαζί βρίσκεται σε άμεση συνάρτηση με τον αριθμό των κομμάτων που θα μπουν στη Βουλή αφενός, αφετέρου όσο λιγότερα είναι κόμματα τόσο πιο εύκολο είναι να βγάλουν μαζί υψηλό ποσοστό. Εδώ δηλαδή έχουμε το εξής παράδοξο: αν πέσουμε πχ με τα μούτρα σε κόμματα πολύ μικρά, αν μπουν θα τσεκουρέψουν τα ποσοστά των δύο, αλλά αν τελικώς δεν μπουν θα τους πριμοδοτήσουν τα μάλα! Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα.

Εν ολίγοις που σε ωθεί δηλαδή ο εν λόγω νόμος; Μα (αν δεν θες να ψηφίσεις τα δύο μεγάλα) να ψηφίσεις υποχρεωτικά κάποιο μικρό κόμμα από όσα μπαίνουν σίγουρα στη Βουλή. Δηλαδή με το υπάρχον στάτους όσων είναι ήδη μέσα, μόνο ΣΥΡΙΖΑ, ΚΚΕ, ΔΗΜΑΡ, Αν.Ελ. από τους σίγουρους, αφού ΛΑΟΣ και ΔΗΣΥ δείχνουν να καρκινοβατούν εντός/εκτός. Γιατί όμως πρέπει να με εκφράζει υποχρεωτικά ένα από αυτά τα κόμματα; Απαγορεύεται να με εκφράζει κάποιο άλλο; Θέλω να πω (για να μην βιαστείτε να βγάλετε συμπέρασμα ότι εξέφρασα πολιτική θέση) ότι όπως πολύς κόσμος βρίσκεται ανάμεσα σε συμπλιγάδες των pasok και νουδού, έτσι υπάρχει και άλλος πολύς κόσμος που δίχως να το ξέρει (αυτό είναι το χειρότερο) βρίσκεται σε συμπλιγάδες του αν θα υποστηρίξει τους δύο μεγάλος διά της πλαγίας ή όχι, αναλόγως με το αν θα μπει στη Βουλή το κόμμα που θα επιλέξει.

Ελπίζω να καταλαβαίνετε για ποιον λόγο χαρακτήρισα αυτόν τον νόμο (Σκανδαλίδη/Παυλόπουλου)  σκέτο ποίημα.

Ερχόμαστε λοιπόν σιγά, σιγά στους τελικούς προβληματισμούς, οπότε ας κάνουμε και μια μικρή ανακεφαλαίωση.
Ναι, είμαι υπέρ της Ευρώπης. Μου αρέσει η ιδέα μιας συνασπισμένης Ευρώπης στην οποίαν να συμμετέχουμε όχι μόνο έχοντας δικαιώματα όπως πολλοί θα ήθελαν αλλά να έχουμε και ρητές υποχρεώσεις ως οφείλουμε ως νομοταγείς πολίτες. Η Ευρώπη αυτή όμως θέλω να είναι υπέρ των πολιτών της, όχι υπέρ ενός σάπιου τραπεζικού κατεστημένου που καταδυναστεύει τα πάντα. Αν η δουλειά μου πέσει έξω, θα κλείσει και θα με κυνηγάνε οι τράπεζες μέχρι να αποπληρώσω τα χρέη μου. Αν μια τράπεζα πέσει έξω, δεν έχω καταλάβει γιατί πρέπει εγώ να ματώνω εσαεί για να την επανακρατικοποιήσω και μόλις αυτή εξυγιανθεί να ξαναπάει στα χέρια εκείνοων που την έριξαν έξω αρχικα. Όχι, μια τέτοια Ευρώπη δεν μου αρέσει, δεν με εκφράζει, δεν τη θέλω. Θέλω μια Ευρώπη που να είναι νέο λίκνο της Δημοκρατίας, που να αποθεώνει την Ισονομία και τη Δικαιοσύνη. Και σαφώς μια τέτοια Ευρώπη χρειάζεται εκτός από κοινή νομολογία και ένα κοινό νόμισμα. Το ότι θέλω όμως να βρίσκομαι σε μια τέτοια Ευρώπη, δεν σημαίνει ότι μπορώ να βρίσκομαι και σε οποιαδήποτε Ευρώπη. Ποτέ δεν ήμουν υπέρ της αποχώρησης από το ευρώ, αλλά ιδίως τους τελευταίους μήνες  βλέπω ορατό το ενδεχόμενο πολύ απλά να μην μπορούμε να σηκώσουμε το βάρος του συγκεκριμένου ευρώ. Ενός ευρώ με σοβαρότατα δομικά (συστημικά) προβλήματα, ενός ευρώ που ήδη έχει ξεκινήσει να καταρρέει. Δεν κατηγορώ κανέναν Ευρωπαίο πολιτικό που σκέφτεται πατριωτικά και προσπαθεί να σώσει τη δική του χώρα. Τους δικούς μου πολιτικούς κατηγορώ που για να διατηρήσουν τα δικά τους οφίτσια και πλεονεκτήματα, πήγαν εμένα -τον Έλληνα πολίτη- στο σφαγείο. Δεν είναι ηλίθιοι, είναι απλώς λαμόγια που κοιτάνε την πάρτη τους. Και το λαμόγιο δεν θα κοιτάξει ποτέ το δικό μου συμφέρον.
Εδώ και 2 χρόνια βρισκόμαστε σε μια διαρκή κατάσταση ομηρίας, σε διαρκή ημιεπίσημη χρεωκοπία σε παύση. Έχουμε χρεωκοπήσει μια φορά πριν 2 χρόνια τέτοιες μέρες οπότε και προσφύγαμε στο ΔΝΤ, μια φορά προ μεσοπρόθεσμου, μια φορά προ psi (αν ξέχασα καμία συμπαθάτε με). Και τις 3 φορές εξαγγέλθηκε ότι σωθήκαμε και ότι χρεωκοπήσαμε μερικώς για να μην χρεωκοπήσουμε ατάκτως. Το τέλος του δρόμου όμως έχει άτακτη χρεωκοπία για εμάς, αυτό είναι πλέον ορατό και σαφέστατο. Δεν είναι ότι θέλουν να μας δουν να πεθαίνουμε, είναι ότι δεν θα μπορέσουν να μας σώσουν. Είμαστε ο ασθενής στα τελευταία του, ο οποίος πρέπει να υπογράψει έστω και ημιθανής για το που θα πάει η περιουσία -σε ποιους κληρονόμους- και να σφαχτούν όσο το δυνατόν λιγότερο μετά άνευ δικαστηρίων κλπ. Αυτό συμβαίνει με τα Μνημόνια που υπογράφουμε, απλώς διαμοιράζουμε ποιος θα πάρει τι. Όποιος ξέρει να διαβάζει το αναγνωρίζει. Απεδείχθη ότι ήμασταν πολύ μεγάλο βάρος για όλους, οπότε άλλη λύση από την άτακτη χρεωκοπία δεν υπάρχει, γι'αυτό και κάποιοι πιο έντιμοι (ακόμα υπάρχουν και τέτοιοι) μας το λένε ευθέως.
Αυτό που κάποια στιγμή, λοιπόν, είδα ως λύση ή μάλλον ως το μη χείρον (μα σε καμία περίπτωση βέλτιστον) ήταν να φεύγαμε μόνοι μας όσο μπορούσαμε να τους κάνουμε ζημιά, ούτως ειπείν να τα κάνουμε όλα πουτάνα που λέει κι ο φίλςο polse. Όχι επειδή ήθελα να φύγουμε από το ευρώ, αλλά επειδή είναι η τελευταία μας ελπίδα μπας και κάνουν κάτι και για εμάς (δηλαδή ν'αλλάξει ολόκληρο το σύστημα του ευρώ). Κακά τα ψέματα, αν ξαναβγει Σαρκοζί και οι δύο μεγάλοι σε'μάς, δεν υπάρχει περίπτωση να δούμε τα λεγόμενα ευρωομόλογα που πιθανώς να είναι μια λύση (ίσως και η μόνη λύση), διότι πολύ απλά θα έχουμε επιβραβεύσει την ήδη δοκιμασμένη λύση (οπότε γιατί ν'αλλάξει;). Μόνο αν αλλάξει κάτι πολιτικά, λοιπόν, πιθανώς να δωθεί κάποια λύση.
Από το μνημόνιο δεν φεύγουμε που να κωλοχτυπιέστε. Δεν υπάρχει πολιτική δύναμη στην Ελλάδα που να αντέξει το δυσβάσταχτο βάρος, ούτε καν το ΚΚΕ που ευαγγελίζεται τάχα μου έξοδο απ'όλα αλλά επειδή ξέρει ότι δεν το παίρνει να κάνει κιχ δήλωσε ότι θέλει να παραμείνει στη σιγουριά της αντιπολίτευσης. Όποιος τολμήσει να πάει να κουνηθεί, την επομένη θα σκάσει κάποιο σοβαρό εθνικό θέμα (πχ της υφαλοκρυπίδας, λέω'γώ ένα παράδειγμα): αμέσως θα συμμορφωθούν άπαντες και θα έχουμε δηλώσεις τύπου "ευχαριστώ την κυβέρνηση των Ηνωμένων Πολιτειών"). Δεδομένου όμως ότι έστω μια αλλαγή πολιτικής μπορεί να προκαλέσει χάος στις ήδη δοκιμαζόμενες ευρωπαϊκές οικονομίες (οι οποίες μόνο κατ' ευφημισμόν εξακολουθούν να είναι ισχυρές), μόνο έτσι μπορεί να βρεθεί πραγματική σωτηρία και για εμάς. Διότι κατά τα λοιπά μην περιμένετε κάποια δραματική αλλαγή: αυτό που σκάει δεν είναι το ελληνικό σύστημα των γκρηκ στατίστικς αλλά ολόκληρος ο δυτικός κόσμος που δομήθηκε πάνω στη φιλοσοφία consumo ergo sum - καταναλώνω άρα υπάρχω (και συγγνώμη για τον βαρβαρισμό αλλά μου φάνηκε ωραίο, ακόμη κι αν δεν το έγραψα σωστά). Όλες οι ευρωπαϊκές χώρες βρίσκονται εδώ και χρόνια σε καθεστώς σκληρής λιτότητας, η ανεργία αυξάνεται παντού, η ύφεση έχει κωλοκαθήσει για τα καλά. Ε, συγγνώμη αλλά δεν μπορεί η Ελλαδίτσα αν εκλέξει αντιμνημονιακή κυβέρνηση να πάει κόντρα σε όλο αυτό το ρέμα. Είπαμε, είμεθα μαλάκες οι Έλληνες αλλά όχι και τόσο μαλάκες πια. Οπότε δεν είναι δυνατόν να έχω στα κριτήριά μου (ήτοι τις προσδοκίες μου) να αλλάξουν όλα κατά πως κάποιοι υπόσχονται. Κάποιες μικροαλλαγές που να είναι αισθητές μπορούν να γίνουν για αρχή και να αποτελέσουν ένα καλό νέο ξεκίνημα, αλλά θαύματα μην περιμένετε, αυτά συνέβαιναν κάποτε μόνο στην ευρύτερη περιοχή της Γαλιλαίας. Από την άλλη μεριά ως ανέπτυξα εναργώς, μου είναι αδιανόητο να συνεχίσω ως χώρα στην ίδιαν καταστρεπτική πολιτική του μνημονίου.

Όμως στην τελική μου επιλογή πρέπει να συμπεριλάβω και το ενδεχόμενο να μείνει εκτός Βουλής η ψήφος μου, εάν δεν επιλέξω κόμμα που μπαίνει σίγουρα. Και για το αν θα επιλέξω κόμμα που μπαίνει θα συμπεριλάβω και άλλα κριτήρια του στυλ πόσο καλή έρευνα κάνουν τα κόμματα και χρηματοδοτήθηκαν ανάλογα γι'αυτά.

Η αλήθεια είναι ότι για κάποιο μεγάλο διάστημα είχα κατασταλλάξει να ψήφιζα κάποιον συγκεκριμένο -δεν έχει σημασία ποιον. Μου έκανα πολύ σοβαρά νερά.
Στην συνέχεια είπα, δεν πάει στο δίαολο, θα ψηφίσω τον τάδε (άλλο κόμμα). Μετά από λίγο καιρό έσκασε μύτη κάτι σοβαρό και γι'αυτόν.
Τώρα, είμαι ακόμη στους προβληματισμούς.

Εδώ και πολλά χρόνια ψηφίζω με τη λογική "μη χείρον βέλτιστον". Είναι τόσο σάπιο και ανίκανο το πολιτικό μας σκηνικό που δεν είχα άλλη επιλογή. Ποτέ μου δεν κακομεταχειρίστηκα την ψήφο μου και πάντοτε έκανα κατόπιν ώριμης σκέψης αυτό που θεωρούσα σωστότερο. Τώρα όμως που είναι οι κρισιμότερες εκλογές στην σύγχρονη ιστορία μας, μου ανεβαίνει η πίεση και μόνο στην σκέψη να ξαναψηφίσω και πάλι με το ίδιο κριτήριο. Από την άλλη, σε κάποια θέματα έχω κόκκινες γραμμές και δεν κάνω πίσω (πχ σε κάποια εθνικά θέματα), οπότε με δεδομένο ότι δεν υπάρχει κόμμα που να με εκφράζει πλήρως, κάπου θα πρέπει κι εγώ να οπισθοχωρήσω κι εδώ γίνεται το μεγάλο παζάρι με τον εαυτό μου, γι'αυτό και δεν έχω κατασταλάξει ακόμη, παρόλο που ξέρω λεπτομερώς ποιους δεν θα ψηφίσω, όπως τους φασίστες της Χρυσής Αυγής για παράδειγμα.

Όπως και να'χει, αν και είμαι βέβαιος ότι κάποιοι πολύ θα θέλατε να μάθετε τι θα ψηφίσω, δεν θα σας κάνω τη χάρη. Είναι πολύ σημαντικότερο το ότι σας εξήγησα πως ακριβώς θα σκεφτώ μέχρι την κάλπη. Εξάλλου γιατί να αποκαλύψω τις ακριβείς μου προτιμήσεις; Σάμπως η ψήφος δεν είναι μυστική; Άλλο αν ο Έλληνας νομίζει με το που μπαίνει στο παραβάν ότι τον βλέπουν όλοι και τελικώς ξαναρίχνει pasok και νουδού, ψήφος που μια ζωή δημιουργούσε και αμνησία, αφού γι'αυτό πάντοτε όλοι ψήφισαν άλλο αλλά μια ζωή οι δύο έβγαζαν περί το 75%.
Ευελπιστώ ότι αυτήν τη φορά όμως δεν θα συμβεί το ίδιο παρόλο που ξέρω ότι του μαλάκα του Έλληνα δεν του πάει να ψηφίσει κάτι άλλο: μόνο οι ίδιοι μαλάκες τον ικανοποιούν, θέλει τον ίδιο νταβατζή.

Το μόνο βέβαιο για'μένα είναι ότι  
δεν θα απέχω, 
δεν θα ψηφίσω λευκό, 
δεν θα ψηφίσω όσους με καταστρέφουν.  
Είμαι υπεύθυνος Έλληνας πολίτης και θα πράξω το καθήκον μου όπως εγώ θεωρώ σωστό.

Διότι η λογική ότι 6 ώρες ανασφάλιστη δουλειά τη βδομάδα και 100 ευρώ μισθός για όλους αντί για τίποτα σε όλους, δεν με καλύπτει.


Μην μασάτε τίποτε λοιπόν και μην ξεχνάτε ότι τα χάλια μας δεν είναι απλώς δημοσιονομικά. ΣΥμπεριλαμβάνουν και την παράμετρο ότι προ πολλού πάψαμε να είμαστε πολίτες, πάψαμε να ενδιαφερόμαστε για τα Κοινά, πάψαμε να συμμετέχουμε. Γι'αυτό και μας πήρε ο διάολος.
Η συμμετοχή μας ήταν διά της αποχής και της αδιαφορίας μας.

Καλό μήνα και καλό βόλι να'χουμε!