tag:blogger.com,1999:blog-48072439221920631992024-02-22T09:40:00.420+02:00Κάτω ΚόσμοςΠως είπατε; Δεν πάω καλά; Ενώ εσείς, ε...
(τουλάχιστον εγώ το γνωρίζω)Hadeshttp://www.blogger.com/profile/04467178190617217153noreply@blogger.comBlogger822125tag:blogger.com,1999:blog-4807243922192063199.post-12472737638041158402021-12-28T11:03:00.001+02:002021-12-29T09:19:44.890+02:00Επιμύθιο σε μια κατάμαυρη χρονιά που φεύγει...<p>Για να πω ότι θα γράψω στο (προ πολλού ανενεργό) βλόγι μου, προφανώς και υπάρχει <b>σοβαρός λόγος</b>.</p><p>Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά με κάποιες λεπτομέρειες που μετά βεβαιότητος δεν ενδιαφέρουν κανένα και που (για όσους με θυμούνται, ναι, δεν έχω αλλάξει) θα τις πω anyway. </p><p>Όταν ξεκίνησα (ως παλαιός κι επί σειρά ετών φορουμίστας) την οδύσσεια στη βλογόσφαιρα, υπήρχε ήδη ένας οργανωμένος μικρόκοσμος με τα καλά του και τα κακά του. Όταν άρχισα να παρακολουθώ αρχικά πως λειτουργεί η βλογόσφαιρα ήταν η εποχή των γεγονότων με τη συγκλονιστική ιστορία της Αμαλίας καθώς και τα του funEl (για όσους παλαιούς θυμούνται): τελικά (συμπτωματικά) εισήλθα με κάθε επισημότητα που αρμόζει σε ένα θεό αμέσως μετά από αυτά. Εντελώς τυχαία, το πρώτο βλόγι που συνάντησα στο διάβα μου για καλή μου τύχη, ήταν εκεινο του <a href="https://mavrosgatos.blogspot.com/" target="_blank"><b>Μαύρου Γάτου</b></a>. Ένα βλόγι (παιδιά σόρρυ, αλλά η αργκό του βλογ δεν λησμονείται όσα χρόνια κι αν περάσουν) με εξαιρετική γραφή, κυριως όμως πολύ καλούς συνδέσμους.</p><p>Μέσα από τα αυτούς τους συνδέσμους βγήκα πολυ ενδιαφέροντα βλόγια, όπως το <a href="http://aeisixtir.blogspot.com/" target="_blank"><b>Άει Σιχτίρ</b></a> για παράδειγμα.</p><p>Και μέσα από αυτό, βρήκα τον <b><a href="http://polsemannen.blogspot.com/" target="_blank">polsemannen</a></b>.</p><p>Ο polse, ούτως ειπείν <b><span style="color: red;">ο αγαπημένος μου βλόγερε</span></b> όπως χαρακτηριστικά τον αποκαλούσα όλα τα χρόνια, δυστυχώς εδώ και μερικούς μήνες δεν είναι στη ζωή. Μας άφησε μετά από πολλούς μήνες σε κώμα και άνιση μάχη με τον covid. </p><p>Πάντα θαύμαζα αυτό το παλικάρι για την ευγένεια και το διαυγές πνεύμα του. Παντα γούσταρα τις διαδικτυακές κουβεντούλες που πιάναμε οι οποίες σε μεγάλο βαθμό βασίζονταν στην παρεμφερή φιλοσοφία που είχαμε σε πολλά ζητήματα, ένα εκ των οποίων και τα χάλια του νεοΈΛ-ληνα, τα οποία σήκωναν πολύ δούλεμα (κάτι που ήταν η ειδικότητά μας).</p><p>Μέσα από αυτή την οπτική γωνία και πάντα για το χαβαλέ και το δούλεμα, διοργανώσαμε πολλά "χάπενινγκς" στα χρόνια των παχιών αγελάδων. Βασικά δεν μας ενδιέφερε καν αν θα δημιουργούσαμε ρεύμα, εμείς το χαβαλέ μας κάναμε σχολιάζοντας βιτριολικά τα πάντα. Και πραγματικά, μέσα από τη μαυρίλα της καθημερινότητας, περνάγαμε ωραία στο μικρόκοσμο που είχαμε φτιάξει (μαζί και με κάποια άλλα παιδιά της βλογόσφαιρας).</p><p>Κολοφών όλων αυτών των "ενεργειών" ήταν τα <a href="http://hades740.blogspot.com/2008/03/2008.html" target="_blank">Καζανακοτούμπεια</a> (τα οποία είχαν προκύψει πάνω <a href="http://polsemannen.blogspot.com/2008/03/08.html" target="_blank">σε σχολιασμό/διάλογο σε κάποιο θέμα</a>). Για την ιστορία να πω ότι πάρα πολλά χρόνια μετά, είδα ακριβώς ο ίδιος "διαδικτυακός αχτιβυζμός" να επιχειρείται να φανεί σαν χαβαλές στο φεηστσιμβούκιον. Άλλος αχτιβυζμός ήταν <a href="https://hades740.blogspot.com/2010/06/2010.html" target="_blank">η ώρα της μίζας</a> (που ομολογουμένως δεν είχε το σουξέ των Καζανακοτουμπείων, αλλά δεν έχει καμία σημασία. Παρεμπιμπτόντως, αμφότεραι αι αφίσαι ήσαν δημιουργήματα του polse). </p><p>Επίσης μην ξεχνάμε το βραβείο της χρυσής μουντζας, το οποίο εξ όσων έχω την εντύπωση πρέπει να είναι το πρώτο που καθιέρωθηκε εις το ελληνικόν διαδίκτυον και μάλιστα με τον τιμητικό τίτλο "Η Πατρίς ευγνωμονούσα" (και για το οποίο σόρρυ που θα χάσετε τέτοιο ιστορικό τεκμήριο, αλλά δε βρίσκω το λινκ. Κάπου έχω τη φώτο όμως, που θα πάει...). Ο (αν υπάρχει) αναγνώστης αυτού του βλογίου θα αναρωτηθεί φυσικά "Μα καλά ρε Άδη, πνευματικά δικαιώματα ψάχνεις;". <br />Φυσικά και όχι: όμως θέλω να καταδείξω πως ο καλοπροαίρετος κι επιτυχημένος χαβαλές κάποιες φορές μένει και η συνδρομή του polse ήταν καίρια σε αυτό το κομμάτι.</p><p>Την ίδια στιγμή, τρελό σουξέ έκαναν οι παραδοσιακοί ετήσιοι Καζαμίες του (τιμής ένεκεν <a href="http://polsemannen.blogspot.com/2021/01/2021-gud-ar-med-oss.html" target="_blank">ο τελευταίος, του 2021</a>) καθώς και άλλες πικάντικες ιστορίες (πχ του Βατραχοκλή του Τηγανόλαδου), όπου το καυστικό χιούμορ έδινε κι έπαιρνε. </p><p>Κάπου στο ενδιάμεσο έμαθα κάτι που με στεναχώρησε πολύ, αλλά ταυτόχρονα με έκανε να θαυμάσω το σθένος και το πνεύμα αυτού του παιδιού ακόμα περισσότερο. Ο polse ταλαιπωρείτο επί σειρά ετών από πολύ σοβαρή ρευματοειδή αρθρίτιδα, η οποία τον είχε καθηλώσει από παλιά σε αναπηρικό καροτσάκι. Η πρώτη φορά που έμαθα αυτό το νέο (από το <b>παράξενο δαιμόνιο</b> -το βλόγι μάλλον έχει πέσει) αισθάνθηκα απέραντη θλίψη: αν αυτό το τόσο απελευθερωμένο, καλοσυνάτο και δυνατό πνεύμα ήταν έτσι όντας σε ένα καροτσάκι, πως θα ήταν δίχως αυτό; Μου φαινόταν αδιανόητο. <b>Η ζωή δεν είναι δίκαιη γαμώτο</b>. Οκ, το ξέρουμε αυτό, αλλά κάποιες φορές πραγματικά σε τσακίζει.</p><p>Με τον καιρό, δυστυχώς, η βλογόσφαιρα ξεφούσκωσε και για τους δυο μας (όπως και γενικότερα για τη διαδικτυακή "σειρά" μας, έστω και για διαφορετικούς λόγους. Όμως ποτέ δεν χαθήκαμε εντελώς: υπήρχε πάντα το φεητσιμβούκιον που τα λέγαμε ενίοτε, πολλές φορές συζητώντας και για τα παλιά καλά χρόνια του χαβαλέ. </p><p>Δυστυχώς με τον polse δεν βρεθήκαμε ποτέ από κοντά, αν και το είχαμε συζητήσει. Με σκοτώνει η σκέψη, αλλά η υπόσχεση που είχα δώσει στον εαυτό μου να βρισκόμασταν όταν θα γυρνούσα από μια πολυετή υποχρέωση που με είχε μακριά από την Αθήνα (και που στα τελειώματα συνέπεσε με την τρέλα του κορωνοϊού μετά των απαγορεύσεων), δεν μπόρεσε να τηρηθεί. Μου είχε πει που έμενε, είχα το τηλέφωνο, αλλά απλά δεν το κανονίσαμε ποτέ.</p><p>Έτσι απλά...</p><p>Θα σας εκμυστηρευθώ κάτι, που μέχρι πρότινος δεν θα πίστευα ούτε εγώ (άρα δεν θα κακοχαρακτηρισω κανέναν, αν δεν): κάπου προς τα τέλη Μαϊου, ένα βράδυ μέσα στον ύπνο μου τον είδα να με φωνάζει "<i>Άδουλα</i>" (έτσι με αποκαλούσε). Ταράχτηκα πάρα πολύ που ξύπνησα κάθιδρος. Και τώρα που το γράφω, ανατριχιάζω διότι ήταν τόσο αληθινό (και ανησυχητικό συνάμα). </p><p>Το επόμενο πρωί του έστειλα μήνυμα στο φεηστσιμβούκιον να δω αν ήταν καλά. Το μήνυμα δεν το διάβασε ποτέ. Άρχισα να ανησυχώ. Αν πω ότι δεν πήγε στον κορωνοϊό το μυαλό μου θα έλεγα ψέματα: ούτως ή άλλως ήδη από τα ξεκινήματά του στο 20 μου είχε πει ότι τον απασχολούσε το θέμα (συναρτήσει με την αρθρίτιδα). Με τον καιρό η ανησυχία μεγάλωσε και κάποια στιγμή, κάπου στο καλοκαίρι, έμαθα το ασχημο: είχε ήδη πέσει σε κώμα (από τον Απρίλιο). </p><p>Όσον αφορά το όνειρο μην με ρωτάτε, δεν έχω απάντηση, ήθελα όμως απλά να το καταγράψω. Και δεν είμαι άνθρωπος που πιστευει στα όνειρα, για να σας προλάβω σε τυχόν κακεντρεχή σχόλια (σιγά μην σχολιάσει ψυχή δηλαδή, αλλά λέμε τώρα).</p><p>Για πολύ καιρό πολλοί διαδικτυακοί φίλοι κατέβαλαν προσπάθεια να μάθουν νέα του. Κάποια στιγμή κάποιοι κατάφεραν να επικοινωνήσουν με την οικογένεια, όπου τα νέα δεν ήταν καθόλου καλά. Οφείλω να ομολογήσω ότι, δυστυχώς, το ενδιαφέρον μας ενόχλησε και την οικογένειά του, στις αναμφίβολα δύσκολες ώρες που πέρναγε. </p><p>Μέχρι την 29 Ιουλίου 2021 οπότε και τα νέα μαύρισαν: ο polse, αυτό το απίστευτα φωτεινό πνεύμα, αυτό το αδιανόητα καλόκαρδο κι αιώνιο παιδί, δεν ήταν πια μαζί μας: είχε γίνει ένα με το Σύμπαν. Η ηλικία του, αν θυμάμαι καλά, 53 ετών.</p><p>Μαχαιριά που πόνεσε πολύ. Πάρα πολύ.</p><p>Προσπάθησα πολλές φορές να γράψω κάτι αμέσως μετά το θάνατό του. Τη μια φορά έσβηνα το κείμενο, άλλες καθόμουν σα χαζός να κοιτάζω την οθόνη σαν ένα μεγάλο κενό. Κάποιες άλλες, απλά έβαζα τα κλάματα. Δεν ήθελα να γράψω κάτι απλά τιμής ένεκεν, αλλά κάτι για έναν καλό <b>φίλο</b>, έστω και διαδικτυακό. Δεν τα κατάφερα. Κάποιες φορές, απλά το απέφυγα κιόλας.</p><p>Δεν θα κρύψω ότι πιέστηκα πολύ να γράψω αυτές τις αράδες, αυτά τα λόγια αγάπης και θύμησης γι'αυτό το παιδί, που με τόση εγκαρδιότητα μοιράστηκε την καλοσύνη του μαζί μας. Το έκανα, ωστόσο, όχι μόνο επειδή το αισθανόμουν ηθική υποχρέωση να γράψω κάτι εις μνήμην αυτού του καλού φίλου, αλλά κι επειδή, υπό άλλες συνθήκες, σε ένα άλλο σύμπαν, ο polse σε λίγες μέρες από σήμερα, την 1η Ιανουαρίου, θα είχε γενέθλια. Και πλέον δεν μπορώ να του ευχηθώ χρόνια πολλά και υγεία, όπως έκανα κάθε χρόνο.</p><p>Θα προσθέσω μια τελευταία παράγραφο πιάνοντας το αγαπημένο μας θέμα (δηλαδή τη χαζομάρα του νεοΈΛ-ληνα), κυρίως για να ελαφρύνω λίγο το κείμενο διότι με έχει πιάσει ένα σφίξιμο. Όπως είπα ο polse έφυγε από κορωνοϊό διότι <b>έπρεπε</b> να είναι ανεμβολίαστος (ανήκε στις κατηγορίες ασθενών που ο εμβολιασμός εγκυμονεί σοβαρούς κινδύνους). Αν και πρόσεχε, προφανώς κόλλησε από κάποιον άλλον. Ζούμε σε μια χώρα που ο καθένας έχει την ψευδαίσθηση πως, επειδή έχει πρόσβαση σε μια σύνδεση συν ένα πληκτρολόγιο, μπορεί να γράφει ό,τι παπαριά του κατέβει στο νου: μεταξύ άλλων και να αμφισβητεί ιατρικές μελέτες, στατιστικές και δεδομένα (όπως περί του εμβολιασμού) ή να θεωρεί εαυτόν ισότιμο με έναν επιστήμονα. Αν δούμε τη συνολική ιστορία του εμβλιασμού (από το 18ο αι.) θα διαπιστώσουμε ότι είχαμε κι άλλες φορές αντιδράσεις από τον κόσμο (το πόπολο που έγραφε κι ο polse περιπαιχτικά κάποιες φορές). Όμως άλλο πράγμα ο 19ος αιώνας κι άλλο ο 21ος, όπου θεωρητικά θα έπρεπε να έχουμε υψηλότερο επίπεδο μόρφωσης (οκ λέμε και καμιά μαλακία να περάσει η ώρα, μιας και γελάει και η... επίπεδη γη μαζί μας). Αλλά ρε διάολε, αναλογιστείτε ότι την ανωριμότητα κάποιων δεν υπάρχει καμία συνταγματική πρόνοια ή άλλη νομική κάλυψη για να την πληρώνουν άνθρωποι που δεν φταίνε, άνθρωποι που μπορεί να ήθελαν να ζήσουν αλλά κάποιος άλλος τους στέρησε αυτό το δικαίωμα. Μην παίζετε με τις ζωές των άλλων. Δεν είναι δικαίωμα να σκοτώνετε κόσμο με την άγνοιά σας ή τις απόψεις σας, όσοι (για δικούς σας λόγους) δεν θέλετε να προσέχετε. Εμβολιαστείτε γαμώτο.</p><p>Κι όσον αφορά τις στιγμές, να τις επιδιώκετε ρε. Δεν έρχονται μόνες τους. Όπως έτσι απλά με τον polse δεν βρεθήκαμε ποτέ, έτσι το ίδιο απλά θα μπορούσαμε να έχουμε βρεθεί. <b>Οι στιγμές δεν γυρνάνε πίσω</b>...</p><div>Αντίο φιλαράκο. Αντίο.</div><div><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEhXezbXsmNE4jfQkwAiLHziNfFV4ZbqzoMT9GO25kFtEbwbxsXA7ncnHbk_L0tr-jIvm_Uhar0FRzYeyaoa5uJe1Kfq0eN0RceZE-UhNEQCweclgqzFUWoQ3NoJlEptNEBtKHD8Qwjph1zXuu6glRbVQ4-yIwr4Q0sGNpq6YJeUXCzzbPyB-crTDqqOrQ=s672" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="672" data-original-width="672" height="417" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEhXezbXsmNE4jfQkwAiLHziNfFV4ZbqzoMT9GO25kFtEbwbxsXA7ncnHbk_L0tr-jIvm_Uhar0FRzYeyaoa5uJe1Kfq0eN0RceZE-UhNEQCweclgqzFUWoQ3NoJlEptNEBtKHD8Qwjph1zXuu6glRbVQ4-yIwr4Q0sGNpq6YJeUXCzzbPyB-crTDqqOrQ=w417-h417" width="417" /></a></div><br /><div>Τη φωτογραφία τη δανείστηκα από το φεηστσιμβουκικό <a href="https://schrodingers-dragon.blogspot.com/" target="_blank">προφίλ του Δράκου</a>.</div>Hadeshttp://www.blogger.com/profile/04467178190617217153noreply@blogger.com5tag:blogger.com,1999:blog-4807243922192063199.post-79039660856196882182019-07-07T12:20:00.002+03:002019-07-07T12:21:10.895+03:00Μερικά εκλογικά. (Υπότιτλος: ήρθε η ώρα να πηδήξει κι άλλος...)<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Πολλές φορές προσπάθησα να γράψω, είναι η αλήθεια, αλλά δεν...</span><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Τέλος πάντων, όχι ότι διαβάζει κανείς ένα βλόγι που τυπικά έχει απενεργοποιηθεί εδώ και χρόνια, αλλά πιο πολύ για "ιστορικούς" λόγους ήθελα να καταθέσω 2-3 πράγματα. Βασικά νωρίτερα ήθελα, αλλά αν αναλογιστούμε ότι <b>ακόμα δεν έχω γράψει την κριτική του UTH 2018</b>, καταλαβαίνετε...</span><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Έχουμε και λέμε.</span><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Για όσους δεν θυμούνται γενικώς, ή είναι επιλεκτικά ξεχασιάρηδες, να θυμίσω ότι ο εκλογικός νόμος είναι η απλή αναλογική, ήδη από το 2016. Απλά δεν θα εφαρμοστεί σε αυτές τις εκλογές, αλλά <b>στις επόμενες</b>.</span><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Ο παρατηρητικός πολίτης (my ass) θα έχει μετά βεβαιότητας τσεκάρει, ότι το όλο "ενημερωτικό" (μπλιαξ) διακύβευμα δεν έχει να κάνει με το ΑΝ θα βγει ο Κούλης, αφού μέχρι και το κομματικό σίχαμα που ονομάζεται ΕφΣυν το έχει ομολογήσει εδώ και πολύ καιρό. Το διακύβευμα δεν είναι καν, ΤΙ διαφορά θα έχει ο Κούλης από το <b>pasok with virus</b> (αχχχχ, πόσο χαίρομαι που θυμάστε αν κι έχουν περάσει τόσα χρόνια).</span><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Το διακύβευμα είναι <u>ένα και μόνο ένα</u>: αν ο Κούλης εξασφαλίσει <b>αυτοδυναμία</b>. (μουσική παρακαλώ)</span><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Επειδή ο Κούλης είναι σοβαρός επαγγελματίας πολιτικός που σέβεται τον ιδιωτικό τομέα αλλά περιέργως η οικογένειά του αποτελεί το μεγαλύτερο <b>τσιμπούρι</b> (aka παράσιτο) του δημοσίου, αν θυμάστε σχετικά πρόσφατα είχε δηλώσει ότι ΑΝ δεν πάρει αυτοδυναμία, θα ξανακάνει εκλογές το δεκαπενταύγουστο (που πέφτει νομίζω <b>Πέμπτη</b>, by the way). </span><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><b>Παπάρια μάντολες</b> αγαπητή μου αναγνώστρια, αγαπητέ μου αναγνώστη (οκ, ξέρω ότι δεν έχει μείνει κανείς αλλά για λόγους αβροφροσύνης).</span><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Αν ο Κούλης ξανακάνει εκλογές στα καπάκια, αυτές θα γίνουν με την <b><u>απλή αναλογική</u></b>, δηλαδή αν υποθέσουμε ότι τώρα βγάζει 150 (τυχαίο νούμερο) βουλευτές, στις επόμενες με το ίδιο ποσοστό μπορεί να μην βγάλει ούτε 130. Και πως είναι πιο εύκολο να κάνεις κυβέρνηση, οέο;; Αυτό που δεν θέλει ο Κούλης είναι δεύτερο κόμμα στο μαγαζί να του πρήζει τα συκώτια, θέλει να <b>πηδήσει</b> μόνος του ο άνθρωπος, πως να το κάνουμε.</span><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Δεν ξέρω αν υπάρχει άλλος άνθρωπος πλην εμού που να θυμάται τι έχει γραφτεί σε αυτό το ιστορικό βλόγιον, βοήθειά <strike>μας</strike> σας, αλλά πραγματικά πολλές φορές θυμάμαι τι έχω γράψει και γελάω μόνος μου διότι έχω πέσει τόσο πολύ δραματικά μέσα. Για την ακρίβεια όμως, η μεγάλη επιτυχία του βλογίου (όχι μόνο αυτού αλλά του κάθε σοβαρού) είναι ότι αν σχολίαζε πολιτικές εξελίξεις, βλέπεις εύκολα ότι το μόνο που αλλάζει είναι τα πρόσωπα που λένε <b>ακριβώς τα ίδια</b> πράγματα (ενδεικτικά, απλά αλλάξτε το ποιος λέει τι, <a href="https://hades740.blogspot.com/2015/01/blog-post_10.html?m=0" target="_blank">εδώ</a>). Τέλος πάντων, κάτι δικά μου...</span><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Για'μένα σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑς παλεύει να γλιτώσει τον α λα ευρωεκλογές διασυρμό. Γι'αυ΄το άλλωστε και έσπευσε ο Τσίπρας να προκηρύξει εκλογές, ώστε να προλάβει πολλά κόμματα από το να οργανωθούν και να κατέβουν (και ιδίως μήπως προλάβει τον Βαρουφάκη). Δεν ξέρω αν θα το καταφέρει, αλλά θα γράψω 2-3 σχόλια (yes, στον πρόλογο ήμασταν ακόμα) περί του πως φτάσαμε εδώ και τι συνέβη.</span><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Βασικά, πόθεν προέκυψε ο καταποντισμός;</span><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Εύκολη απάντηση: <a href="https://hades740.blogspot.com/2015/07/blog-post_7.html?m=0" target="_blank">το δημοψήφισμα</a>.</span><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Σύντομη ανάλυση: <b>παπάρια μάντολες</b>. (παρένθεση: γαμώτο, έγραφα <a href="https://hades740.blogspot.com/2015/05/blog-post.html?m=0" target="_blank">πολύ ωραία πράγματα τελικά</a>).</span><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Να υπενθυμίσω ότι αποτελούσε πάγια θέση μου πως ο κόσμος στις διπλές εκλογές του 15 ψήφισε τον ΣΥΡΙΖΑ με γνώμονα βεβαιότητος ότι <b>ΔΕΝ</b> θα εφάρμοζε όσα είχε ως προεκλογικό πρόγραμμα. Αν εξαιρέσουμε την καυτή πατάτα φυσικά (δηλαδή μνημόνια και τα τοιαύτα, που δεν το λές και μικρό πακέτο), το πρόβλημα ήταν ακριβώς ότι <b>τα εφάρμοσε όλα</b>.</span><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Πάμε, το λεπόν, στα σημαντικότερα των "όλων":</span><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">- <b>Μακεδονικό</b>.Τα γράφαμε και "πρόσφατα". Βέβαια, οφείλω να ομολογήσω κάτι. Σε σχέση με το σενδόνι που είχα γράψει τότενες, υπήρξαν βελτιώσεις στη Συμφωνία των Πρεσπών. <b>Κάτι είναι κι αυτό</b>. Φυσικά δεν διάβασε κανείς εμένα, αλλά κάποια εξ όσων έγραψα ήταν τόσο προφανή που σίγουρα τα είχαν δει κι άλλοι και έλαβαν κάποια αντίμετρα, όπως είθισται να γίνεται σε τέτοιες περιπτώσεις. Το αν η Συμφωνία έτσι όπως κατέληξε είναι καλή ή κακή <u>θα το δείξει το μέλλον</u>. </span><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Η γνώμη μου παντως δεν πολυαλλάζει, ότι είναι μια γενικά κακή Συμφωνία (ή στην καλύτερη πολύ μέτρια) διότι δώσαμε πολλά περισσότερα απ'όσα θα μπορούσαμε/θα έπρεπε/υπήρχε η "απαίτηση" τρίτων να δώσουμε και κυρίως, τα δώσαμε δίχως να εξετάσουμε τι ζημιά θα προκληθεί σε βάθος χρόνου. </span><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Και η παγκόσμια πολιτική σκακιέρα δεν έχει σε μεγάλη εκτίμηση του <b>πολιτικά ηλίθιους</b> να ξέρετε, που είθισται κιόλας να ταυτίζονται με τους χρήσιμους ηλίθιους. Σε κάθε περίπτωση, όπως έχω πει ήδη από το 2008 ή κάπου εκεί οπότε και έγγραφα ότι όλα τα σημεία και τέρατα δείχνουν πως ήγγικεν η ώρα της "επίλυσης" του ζητήματος, ήταν δεδομένο ότι θα έπρεπε να κάνουμε και υποχωρήσεις αν θέλαμε να περισώσουμε την κατάσταση. </span><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Όμως ο χειρισμός της υποθέσεως ήταν τραγικός Πέραν των βουλευτών που ανοικτά έκαναν λόγο για δικαιώματα "Μακεδόνων" (και τώρα που έχουν σκάσει οι πρώτες προσφυγές του Ουράνιου Τόξου" να δείτε τι έχει να γίνει, αλλά όχι τώρα, σε μερικά χρόνια. Τότε είναι που θα δούμε τις πραγματικές συνέπειες της Συμφωνίας), μίλαγαν στη "μακεδονική" μέσα στο Κυνοβούλιο κλπ, είχαμε και τη σαλαμοποίηση όλων όσων αισθάνονται κάτι γι'αυτή τη χώρα. Αλλά αυτό θα το σχολιάσουμε στη συνέχεια.</span><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">- <b>Μεταναστευτικό</b>. Όχι προσφυγικό, μεταναστευτικό. Αν δείτε τα επίσημα στατιστικά (όχι αυτά των έμμισθων ΜΚΟ φυσικά), οι πρόσφυγες είναι περί τον έναν στους δέκα. Οι υπόλοιποι είναι απλοί μετανάστες, οι οποίοι προσπαθούν να εισέρχονται παράνομα στη χώρα (όχι μόνο την Ελλάδα) και για το λόγο τούτου καλούνται λαθρομετανάστες, όπως λαθρέμπορας είναι αυτός που εμπορεύεται παράνομα εμπορεύματα, λαθρεπιβάτης αυτός που ταξιδεύει παράνομα δίχως εισιτήριο, λαθροθήρας αυτός που κυνηγάει παράνομα κλπ. Ο λαθρομετανάστης είναι <b>απλώς</b> μια γαμη**νη λέξη και τίποτα άλλο: δεν υπάρχει τίποτα το ρατσιστικό. Αν κάποιος είναι πραγματικά ρατσιστής, μπορεί να χρησιμοποιήσει με αντίστοιχη διάθεση τη λέξη πρόσφυγας, τη λέξη αλλοεθνής, τη λέξη άνθρωπος κλπ, αν συνεννοούμεθα. Κλείνω την παρένθεση και επανέρχομαι.</span><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Στο μεταναστευτικό λοιπόν, κατά τη γνώμη μου, γίνεται ένα ανεξέλεγκτο εμπόριο ανθρωπίνων ψυχών. Η χώρα μας είναι μία από αυτές που έχουν επιλεγεί να γίνεται κανονικός εποικισμός και μάλιστα άναρχος εποικισμός. Μην με ρωτάτε πως το ξέρω, διότι έχω ασχοληθεί με το θέμα επί σειρά ετών (αναρωτηθείτε αν έχετε ασχοληθεί διά ζώσης κι εσείς που έχετε εμπεριστατωμένη άποψη. Και δεν εννοώ το ίντερνετ). Πως αντιμετωπίζεται αυτός ο εποικισμός; Διά της <b>αυξημένης παροχής δικαιωμάτων</b>, η οποία ελλείψη άλλης λύσης, είθισται να γίνεται συνήθως εις βάρος των πολιτών. Δεν θα αναφέρω παραδείγματα διότι δεν με ενδιαφέρει να πείσω κανέναν, όποιος θέλει, ας πάει να <b>δει</b> διά ζώσης τι συμβαίνει (όχι μέσω ίντερνετ). </span><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Η γαρνιτούρα έρχεται να συμπληρωθεί με τον αντιρατσιστικό νόμο, έναν νόμο τόσο ρατσιστικό που όχι απλώς ποινικοποιεί ακόμα και την σκέψη, αλλά αφήνει στην κρίση ανθρώπων ταγμένων <b>απέναντι</b> να κρίνουν αν η γνώμη σου είναι ρατσιστική ή όχι (θα αναφερθούμε εκτενέστερα παρακάτω), όντας νόμος ανθρωποκτόνος (που πρόσφατα αν παρατηρήσατε, αυστηροποιήθηκαν οι ήδη εξοντωτικές ποινές που προέβλεπε). </span><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Και λέω εγώ τώρα: το να έχεις <b>απλώς</b> μια άποψη αντίθετη προς κάτι (και η οποία προφανώς σε κάποιους δεν αρέσει) δεν σημαίνει ότι θες να πυροβολείς ανθρώπους ρε. Ξυπνάτε ρε, γαμώ τη δημοκρατία μου και το συνταγματικά κατοχυρωμένο δικαίωμα ελευθερίας γνώμης μου μέσα. </span><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Ελπίζω τώρα να καταλάβατε τι δούλεμα έπεφτε τότε με τα περιβόητα νόμπελ Ειρήνης στους κατοίκους της Μυτιλήνης κλπ, που δεν ήταν τίποτε άλλο παρά το ένζυμο που αφήνει το κουνούπι για να μαλακώσει το δέρμα και να πιει το αίμα μετά. <b>Αστειότητες</b>.</span><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Οι περιοχές που δέχονται εισροές μεταναστών, βιώνουν ένα <b>δράμα.</b> Ένα δράμα, το οποίο δεν εξωτερικεύεται διότι χαλάει την πιάτσα και τη γενικότερη συμπόνια που πρέπει να δημιουργεί το μεταναστευτικό πρόβλημα (ελπίζω να καταλάβατε τι συνέβη πρόσφατα στην Ιταλία με την τύπισσα που συενλήφθη επειδή παραβίασε κάθε νόμο και κανόνα που υπήρχε. Μμμμμμ, τώρα που το σκέφτομαι, όχι, είμαι βέβαιος ότι δεν καταλάβατε).</span><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Αν σου συμβεί κάτι, χτύπα ξύλο, η αστυνομία δεν μπορεί να κάνει τίποτα, διότι υπάγονται σε ειδικό καθεστώς (και έχουν και τις ΜΚΟ να τις προστατεύουν).</span><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Παρεμπιμπτόντως, μήπως θυμάστε ένα καταπληκτικό σενδόνι <a href="https://hades740.blogspot.com/2016/02/blog-post.html?m=0" target="_blank">περί του μεταναστευτικού</a> που είχα κάνει το 2016; Ένα από τα σημεία που είχε σηκώσει κουβέντα τότενες και ήταν (ως σενδόνι) από τους βασικούς λόγους που <a href="http://hades740.blogspot.com/2017/11/blog-post.html" target="_blank">έφαγα τη σειρά από </a><b><a href="http://hades740.blogspot.com/2017/11/blog-post.html" target="_blank">ρουφιανιές</a> </b>ώστε να κλείσει ο αρχικός λογαριασμός μου στο φεηστσιμβούκιον και γενικά να ξενερώσω τόσο που έφτασα να εγκαταλείψω και το βλόγι τούτο, ήταν και η άποψή μου επί του θέματος. Τι άποψη δηλαδή, <b><u>απλή παράθεση των γεγονότων έκανα</u></b>. Αν δικαιώθηκα; Θα σας πω μόνο ένα πράγμα: έγραφα τότε ότι δεν υπάρχουν εθελοντές παρά είναι όλοι έμμισθοι και είχαν πέσει όλοι να με φάνε (στο φεητσιμβούκιον). Αν ψάξετε σήμερα για εθελοντές, δεν υπάρχει ούτε ένας. Γιατί; <b>Διότι κόπηκαν τα λεφτά</b>, έκλεισε η κάνουλα. Οι τότε έμμισθοι εθελοντές έχουν αντικατασταθεί από υπαλλήλους ΜΚΟ. <b>Περιέργως, η ανθρωπιά κάποιων εξαφανίστηκε</b>.</span><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Η ουσία δεν αλλάζει: αυτό που έχω διαπιστώσει είναι ότι οι κανονικοί πρόσφυγες, κατά βάσιν έχουν σοβαρό επίπεδο. Συνήθως είναι οικογενειάρχες, γνωρίζουν ξένες γλώσσες, δείχνουν σεβασμό στην τοπική κοινωνία και τους κατοίκους, είναι ευγενικοί κλπ. Ε, αυτοί <b>μέσα σε ένα δίμηνο το πολύ έχουν φύγει από τη χώρα</b>, οπότε μαντέψτε εσείς ΤΙ μένει πίσω (μόνο που δεν γυρνάει και εντελώς πίσω, ε;).</span><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Όμως, όλα αυτά τα προβλήματα της κατάστασης, η ένδοξη κυβέρνησή μας (βοήθειά μας παναγίτσα μου), ήρθε και τα αντιμετώπισε με την υπογραφή του <a href="https://gr.euronews.com/2018/12/05/pagkomsio-symfwno-metanasteusis-ti-einai-kai-poies-xwres-antidroun-ohe-un-migrants" target="_blank">Συμφώνου του Μαρακές</a>, το οποίο μετατρέπει τη <b><u>νομική έννοια του πρόσφυγα</u></b> σε αναφαίρετο δικαίωμα όποιου επιθυμεί να την επικαλεστεί (δηλαδή περίπου όλων). Τη μαλακία που κάναμε, θα την καταλάβουμε σε κάποια χρόνια, όταν θα είμαστε στα πρόθυρα να γίνουμε μουσουλμανική χώρα. Θυμηθείτε τα λόγια μου και αν δεν σας αρέσουν τα λόγια μου, ψάξτε τα στατιστικά περί υπογεννητικότητας και συνδυάστε τα με τον αριθμό των μεταναστών στην Ελλάδα.</span><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Και μερικά βοηθήματα επί τούτων: το αν οι μετανάστες ζουν σε απάνθρωπες συνθήκες, ή τους εκμεταλλεύονται σύγχρονοι δουλέμποροι, δεν έχει να κάνει με το πόσο επηρεάζει την καθημερινότητα των Ελλήνων, οπότε μην απαντάτε άσχετα πράγματα σε άλλα ερωτήματα. Πως να το θέσω ευγενικά ρε παιδάκι μου: έχω βαρεθεί να διαβάζω χοντρομαλακίες, οκ;</span><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Το αν και πως επηρεάζει το μεταναστευτικό αυτή την καθημερινότητα των πολιτών, <b>ας βγείτε λίγο από τις ιστοσελίδες σας και ας κυκλοφορήσετε δίχως τις απόψεις σας στους δρόμους</b>, να καταλάβετε. Από την πλευρά μου σας βοήθησα όσο μπορούσα. Δεν λέω κάτι άλλο. Παμπαρακάτ'.</span><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">- <b>Ιδεολογικό τσουβάλιασμα</b>. Λυπάμαι αλλά δεν ήξερα πως αλλιώς να περιγράψω αυτό το χάλι, αυτό το αίσχος, που μόλις πεις μια άποψη που δεν εγκρίνουν οι κομισσάριοι πολιτικής ορθότητας, είσαι φασίστας και χρυσαυγήτης. Θα ξεκινήσω με το πλέον χαρακτηριστικό παράδειγμα, για να συνεννοούμεθα.</span><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Ερώτηση: έχετε δει ποτέ εμένα στους δρόμους να κάνω σου μου τη γυναίκα μου; Όχι. Σέβομαι την ιδιωτική ζωή μου, την κρατάω μέσα στο σπίτι μου. Γιατί λοιπόν εγώ ρε να πρέπει να αισθανθώ ότι βιάζομαι και να βλέπω τις ιδιωτικές ζωές άλλων να μπαίνουν στο δικό μου σπίτι; Ξέρετε πολύ καλά σε ΤΙ αναφέρομαι. Για ποιον λόγο ως λύση, να μου προσφέρετε να κλείσω πόρτες, παράθυρα, ίντερνετ, ραδιόφωνα, τηλεοράσεις, τα πάντα; Μήπως να γυρίσω και στις σπηλιές; </span><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Ακούστε κάτι παλουκάρια μου διότι κάτι έχετε παρερμηνεύσει. Εγώ είμαι <b>ταγμένος μεταλλάς</b>. Γουστάρω να πηγαίνω να τη βρίσκω σε συναυλίες μέταλ, να βρίσκω άλλους μεταλλάδες κλπ. Δεν αισθάνομαι περιθωριοποιημένος, ίσα ίσα, το ακριβώς αντίθετο. Έχετε δει τους μεταλλάδες να κάνουμε τίποτε metal pride στο Σύνταγμα, την Κάνιγγος, την Ομόνοια, τα Φάρσαλα; Όχι.</span><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Ρε, δεν ενδιαφέρεται κανένας για το τι γουστάρουν να κάνουν άλλοι, το καταλαβαίνετε; Θες παλουκάρι μου να έχεις άντρα σύντροφο αντί για γυναίκα; <b>Στα παπάρια μας</b>. Δεν ρωτήσαμε, δεν μας ενδιαφέρει. Και όπως κανένα μέσον δεν θα δείξει πορεία των οπαδών του Απόλλωνα Σμύρνης ενάντια στο Βενέτη, πορεία όσων μεταλλάδων είναι υπέρ του Up the Hammers κατά των άθλιων συνθηκών του Terra Vibe ή ό,τι άλλο, ή των ιδιοκτητών κατοικιδίων που εναντιώνονται στη φορολόγηση, έτσι δεν ενδιαφέρεται κανείς για το τι γουστάρει να κάνει ένας gay. Κατανοητόν; Οι αντιδράσεις δεν έχουν να κάνουν με το ότι ο άλλος έχει μια διαφορετική άποψη περί του τι θέλει να κάνει στη ζωή του, αλλά στο γεγονός ότι αυτό που θέλει να κάνει ο άλλος στη ζωή του, πρέπει να μπει και στο δικό μου σπίτι.</span><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Έρχονται λοιπόν οι κομισσάριοι πολιτικής ορθότητας, aka τσολιάδες στα παπάρια μας και λένε, <b>αφού δεν δέχεσαι αυτό, είσαι φασίστας</b>. Έτσι απλά, έτσι εύκολα.</span><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Το ίδιο λένε και σε όσους είχαν αντίθετη άποψη στο μακεδονικό (κοιτάχτε πως κλείνουν τώρα που βρήκαμε τον καταλύτη).</span><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Το ίδιο λένε και σε όσους έχουν απλώς αντίθετη άποψη στο μεταναστευτικό.</span><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Το ίδιο λένε και σε όσους τολμάνε (!!) να χρησιμοποιούν λέξεις όπως η πατρίδα, ή που επιθυμούν να βλέπουν την ελληνική σημαία να ανεμίζει.</span><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Το ίδιο λένε και σε όσους τολμάνε να εκφράσουν αντίθετη άποψη στο οποιοδήποτε θέμα ενδιαφέροντος της πολιτικής ορθότητος (βλ. δολοφονία Κωστόπουλου), κλπ, κλπ, κλπ, κλπ.</span><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Θα φέρω στο νου σας δύο εικόνες: </span><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">- στην πρώτη εικόνα, από συλλαλλητήριο για τη Μακεδονία, ένας τύπος (πιο γελοίος κι από τις καλύτερες επιθεωρήσεις) κατέβασε το παντελόνι του κρατώντας την ελληνική σημαία. Ελπίζω να θυμάστε ΤΙ τρελό πάρτι του Μπέρνι είχε στηθεί.... Και εννοείται ότι ο τύπος ήταν φασίστας, ως είχε αποφανθεί το κομισσαριάτο (φασισταριάτο) της πολιτικής ορθότητος.</span><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">- στη δεύτερη φωτογραφία, από το πρόσφατο gay pride, παρομοίως ξεβράκωτος με την ελληνική σημαία ξέρετε τι ήταν, με βάση το ίδιο κομισσαριάτο/φασισταριάτο; <b>Δικαίωμα, ακτιβιστής, προχώ, μπράβο του</b>.</span><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Καταλάβατε τι συμβαίνει ή δεν έφτασαν τα πενηνταράκια; </span><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Σ</span><span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">υγγνώμη που δεν ανεβάζω τις εν λόγω σιχαμερές φωτογραφίες, αλλά θέλω να διατηρήσω το επίπεδο.</span><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Το πιο ωραίο ξέρετε ποιο είναι όμως; πως όσο πιο ακλόνητο είναι ένα επιχείρημα, τόσο πιο φασίστας είσαι, αποδεδειγμένο αυτό.</span><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Παράδειγμα πρώτο: θυμάστε τη ΣΥΡΙΖΑΙΑ που ήταν αναφανδόν υπέρ των μεταναστών, μέχρι που μια "αδελφότις" μπούκαρε στο αχρησιμοποίητο ξενοδοχείο της για να τους στεγάσει; Μήπως θυμάστε τις αντιδράσεις της μετά; Μόλις το υπενθυμίσεις είσαι φασίστας.</span><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Παράδειγμα δεύτερο: έχετε ποτέ αναλογιστεί, πως η ανθρωπιά κάποιων στο μεταναστευτικό θα λάβει τέλος σε μια σεμνή τελετή, μόλις κοπεί η κάνουλα χρηματοδότησης; Όπως ακριβώς έγινε και με τους αλλοδαπούς εθελοντές, οι οποίοι εξαφανίστηκαν νύχτα πανταχόθεν. Μόλις το υπενθυμίσεις, είσαι φασίστας.</span><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Παράδειγμα τρίτο και πολύ πρόσφατο: τα σπάνε τα τάγματα της Χρυσής Αυγής και το σχολιάζεις; Όλα καλά. Τα σπάνε τα τάγματα του... Βοθρίκωνος στην Άθενς Βόθρις; Είναι ακριβισμός, είναι δικαίωμα, είναι δημοκρατία. Αν ταυτίσεις τον Βοθρίκωνα με τη Χρυσή Αυγή, είσαι φασίστας.</span><br />
<br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><b><u>Στη χώρα που κάποτε γεννήθηκε η Δημοκρατία, παρατηρείται ο απόλυτος σοδομισμός της και τελικά η θανάτωσή της</u></b>. Έχω ξαναγράψει και παλαιότερα και εμμένω στη γνώμη μου ότι <b><u>κάτι πάρα πολύ άσχημο, σοβαρό και κακό έχει συντελεστεί σε αυτή τη χώρα και ακόμα δεν έχουμε αντιληφθεί τι</u></b>.</span><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Δεν έχει σημασία ΤΙ κάνεις, αρκεί αυτό που κάνεις να το έχει φίλους να το στηρίξουν και να το αποθεώσυν. ΑΝ ακριβώς το ίδιο το κάνουν οι απέναντί, το επικρίνεις, το χαρακτηρίζεις, το πολεμάς. Κάτι δεν πάει καθόλου καλά στο ήδη σάπιο βασίλειο της Δανιμαρκίας και είναι πολύ πιο σάπιο απ'όσο νομίζαμε.</span><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Νομίζω ότι καταλάβατε τι θέλω να πω, δεν χρειάζεται να επεκταθώ περαιτέρω.</span><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Πάμε τώρα στην άλλη πλευρά όμως, μια πλευρά που ποτέ δεν θα περίμενα αν πιάσω, ιδίως για το συγκεκριμένο κόμμα.</span><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Όπως θα θυμάστε έλεγα (και ακόμα το πιστεύω) ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι το πλέον εθνομηδενιστικό συνονθύλευμα που θα ρημάξει τα πάντα. Εξακολουθώ να το πιστεύω. Παρά ταύτα, οφείλω να ομολογήσω ότι σε αρκετούς τομείς τα πήγε πολύ καλύτερα από οποιονδήποτε άλλον. Ξέρετε που; <b>Όπου δεν ακολούθησε την ατζέντα του</b>.</span><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Παράδειγμα πρώτο: στην οικονομία (προσοχή, όχι στην πραγματική οικονομία, δηλαδή τους πολίτες, εννοώ στα οικονομικά του κράτους).</span><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Όσοι έχουν πολύ δυνατή μνήμη θα θυμούνται ότι η κυβέρνηση του Αντωνίου του Γαμώ το κεφάλι μου του Σαμαρά, όταν συνειδητοποίησε ότι θα καταποντιζόταν, άρχισε να κάνει κοινωνική πολιτική μη εφαρμόζοντας τα συμφωνηθέντα με τους Ευρωπέους. Μάλιστα, αν θυμάστε, οι Ευρωπέη δεν μας είχαν δώσει και δύο δόσεις, προ των εκλογών, διότι ο μέγας πατριώτης Αντώνιος είχε ως εθνική στρατηγική να φέρει τον Αλέξιο τον Ανεπαρκή προ οικονομικών τετελεσμένων, αφήνωντάς του όλα τα αγγούρια των μνημονίων. Τελικώς δεν περίμενε ότι ο Αλέξιος τελικώς θα έκανε τη μεγαλύτερη κωλοτούμβα έβερ και <b>θα εφάρμοζε τα πάντα</b>. Τι έμεινε λοιπόν; </span><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Η απόλυτη επιβεβαίωση της ρήσης ότι, <b>όπου ευημερούν οι αριθμοί, δυστυχούν οι άνθρωποι</b>. Ο πρωτογενής τομέας παραγωγής είναι οριστικά κατεστραμμένος, οι μορφωμένοι νέοι είτε έχουν καταφύγει στο εξωτερικό (και σιγά μη γυρίσουν), είτε κάθονται εδώ και καταστρέφονται υπό οικονομικές συνθήκες που δεν μπορούν, όχι να κάνουν οικογένεια, αλλά έστω να φύγουν από το πατρικό τους, η ανεργία είναι στου διαόλου την κάλτσα (και μόνο λόγω μεταναστεύσεως και εργασιακών τρικ δείχνει να έχει πέσει εικονικά) και για να είμαστε απόλυτα ειλικρινείς με τους εαυτούς μας, αν υπήρχε έστω μία γαμημένη πιθανότητα να γίνει κάτι καλό από την όλη κρίση, αυτήν την πιθανότητα την αφήσαμε και έφυγε. Ακόμα και σήμερα, όποια εταιρία θέλει να επιβιώσει ή να ανοίξει γρήγορα, θα πάει είτε στη Βουλγαρία, είτε στα <strike>Σκόπια</strike> Βόρειο Μακεδονία. Ταυτόχρονα, η εισροή εργατικού δυναμικού από χώρες όπου οι μισθοί είναι της τάξης των 3 δολαρίων τη μέρα (το πολύ), παρέχουν νέες χρυσές ευκαιρίες στους Ελληνάρες επαγγελματίες που σπεύδουν αφενός να επωφεληθούν της χρυσής ευκαιρίας, αφετέρου να διαμαρτυρηθούν που πέφτει ο τζίρος τους.</span><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Παράδειγμα δεύτερο: εξωτερική πολιτική. Αν και είναι σαφές ότι έγινε μια ιδιαίτερα φιλότιμη προσπάθεια να ξεπουληθούν πολλά (βασικά, όσο το δυνατόν περισσότερα), οφείλω να ομολογήσω ότι η χώρα διέθετε το πιο δυναμικό ΥΠΕΞ εδώ και πολλά χρόνια (για την ακρίβεια, μόνο ο Μολυβιάτης, κατ' εμέ, έχει υπάρξει σοβαρός ΥΠΕΞ εδώ και δεκαετίες). Αν και δυστυχώς εξακολουθούσε να ταλαιπωρείται από πολλές παιδικές ασθένειες και έχοντας να αντιμετωπίσει και τις εγχώριες τρικλοποδιές, πιστεύω ότι τα πήγε αρκετά καλά. Το σημαντικότερο είναι ότι έφτιαξε μερικές ιδιαίτερα σοβαρές συνεργασίες σε γεωπολιτικό επίπεδο (πχ με Λιβύη, Αίγυπτο και Ισραήλ), ενώ έκανε αποφασιστικά βήματα ισχυροποίησης της συνεργασίας με τους Αμερικάνους. Το ότι τα έκανε σκατά και σε άλλα θέματα (βλ, Πρέσπες), τα έχουμε πει. Μην ξεχνάμε ότι <b>αφού όλοι οι προηγούμενοι δεν ήθελαν, ήρθαν αυτοί που ήθελαν</b>. Εντούτοις, υπάρχει και ένα κομμάτι που δεν αντιμετωπίστηκε όπως έπρεπε και αναφέρομαι στα όσα συμβαίνουν στη Θράκη στο πλαίσιο <a href="http://hades740.blogspot.com/2012/07/blog-post.html" target="_blank">των γενικότερων εξελίξεων στην ιδιαίτερα κρίσιμη και εύφλεκτη περιοχή μας</a>, τα οποία είναι δεόντως ανησυχητικά και, φυσικά, σχετίζονται με όσα γίνονται στο Αιγαίο.</span><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Παράδειγμα τρίτο: Άμυνα. Τυπικά, ισχύει ό,τι και για το ΥΠΕΞ, αφού αυτά τα δύο κινήθηκαν μαζί σε μεγάλο βαθμό. Μην ξεχνάμε ότι τόσο ο Καμμένος όσο και ο Αποστολάκης, έχουν να αντιμετωπίσουν την πιο επιθετική Τουρκία από εποχής Αττίλα. Και δυστυχώς επιθετική όχι μόνο στα λόγια αλλά και στα έργα. Ίσως να το διαπιστώσουμε και σύντομα αυτό με μια επανάληψη του 96. Ο Ερντογάν, τα έχω ξαναγράψει και ξαναγράψει, είναι μεν ένας τεράστιος ηγέτης, που όμοιό του δεν έχει ξαναδεί ολόκληρη η περιοχή εδώ και δεκαετίες, όμως (ευτυχώς για εμάς) είναι και μεγαλομανής (ψάξτε τα <a href="http://hades740.blogspot.com/2011/04/blog-post_10.html" target="_blank">περί ελληνοτουρκικών</a> που έχω γράψει και θα δείτε πολλά). Είναι δεδομένο ότι μόνο με διπλωματία αντιμετωπίζεται ο έντονος αναθεωρητισμός τους και πρέπει να ομολογήσουμε ότι τα πήγαμε καλά σε αυτό το κομμάτι.</span><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Παράδειγμα τέταρτο: σχέσεις με τρίτους. Εκεί που όλοι περίμεναν (κι εγώ, δεν το κρύβω) ότι η μοναδική ρεαλιστική συμμαχία που θα παρέμενε για την Ελλάδα θα ήταν με τη Βόρεια Κορέα, τελικώς ο Τσιπρας κατάφερε να φτιάξει τις καλύτερες διεθνείς σχέσεις σχεδόν με όλους. Οφείλω να ομολογήσω ότι για κακομαθημένος ψιλοαμμόρφωτος μπαχαλάκιας, τα πήγε εξαιρετικά στο συγκεκριμένο κομμάτι. Μάλιστα, αν προσέξατε, πολύ πρόσφατα το Spiegel (για όσους ξέρουν τι εστί Spiegel στη Γερμανία) τον εκθείασε, μεταφέροντας μια άτυπη γνώμη Γερμανών κυβερνώντων και αξιωματούχων ευρωπαϊκών θέσεων. Οκ, οι τελευταίοι είναι ενθουσιασμένοι από την ευκολία και ψυχρότητα με την οποίαν εκτέλεσε σύσσωμη την ελληνική κοινωνία, <b>κάνοντας πράγματα που, ειλικρινώς το πιστεύω, κανένα δεξιό κόμμα δεν θα τολμούσε να κάνει</b>. Όμως για τον ίδιο λόγο, πήρε και πράγματα που κανείς εκ των προηγούμενων δεν είχε πάρει. Φυσικά αυτό δεν ξεπλένει τον ωκεανό φρικτών σφαλμάτων του σε άλλα επίπεδα, έτσι;</span><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Δε νομίζω να υπάρχει κάτι άλλο να έχω να πω ως θετικό.</span><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Ο κύριος λόγος που τα λέω αυτά είναι ότι έχει περάσει μια συντονισμένη γραμμή πως επρόκειτο για τη χειρότερη κυβέρνηση όλων των εποχών. Θα συμφωνήσω ότι σε γενικές γραμμές ήταν μια<b> κακή κυβέρνηση</b> που τα πήγε παραδόξως και ανέλπιστα πολύ καλά σε κάποιους συγκεκριμένους (αλλά κρίσιμους) τομείς, όμως ακόμα κι έτσι δεν ήταν τόσο κακή όσο η κυβέρνηση του Αντωνίου του Γαμώ το κεφάλι μου του Σαμαρά, που πραγματικά νομίζω ότι ήταν το κερασάκι στο σκατό των ελληνικών κυβερνήσεων που ρήμαξαν τη χώρα όλες τις μεταπολιτευτικές δεκαετίες.</span><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Τι πρέπει να αναμένουμε τώρα; Όπως είπα, ο γνωστός λελές Κούλης, έχει μια πάρα πολύ σκληρή ατζέντα. Δεν το συζητάω αυτό.</span><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Και έχει και Αδόνειδος, ε;</span><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Θα κλάψουν μανούλες και θα κλάψουν πάρα πολύ. Αυτό που φοβάμαι είναι ότι, θα κάτσει περίπου μια διετία, άντε λίγο παραπάνω και μετά θα έχουμε τον Αλέξιο τον Ανεπαρκή για καμιά οκταετία, με αυτά που θα γίνουν.</span><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Πάντως σε κάθε περίπτωση, επαναληπτικές εκλογές ξεχάστε τις. Η όλη υπόθεση περιστρέφεται γύρω από το να ΜΗΝ πάρει αυτοδυναμία, έστω κι αν είναι γνωστό ότι με την ufoφη ως συγκυβέρνηση θα συνεχίσει. <b>Προσωπικά, το θεωρώ εξόχως σημαντικό το να μην εξασφαλίσει αυτοδυναμία</b>. </span><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Επίσης, όσοι τρέφετε αυταπάτες ότι ο Κούλης θα προσβάλλει τη Συμφωνία των Πρεσπών, σας συνιστώ να βρείτε από τώρα σύννεφο να πέσετε, διότι μετά μπορεί να έχουν ιδιωτικοποιηθεί κιόλας. Η Συμφωνία των Πρεσπών είναι εικόνισμα στο γραφεία του Κούλη και ευχαριστεί κάθε μέρα τον όσιο Κοτζιά που πήρε πάνω του την καυτή πατάτα.</span><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Μια τελευταία παρατήρηση: αν έχετε την παραμικρή αυταπάτη ότι θα φύγει ο Καρανίκας, ο ξάδελφος Τσίπρας ή η Νοτοπούλου και δεν θα έρθει κανείς ημέτερος από την άλλη μεριά, είστε βαθύτατα νυχτωμένοι. Οι καρέκλες και οι θέσεις έχουν ήδη μοιραστεί και μαντέψτε: εσείς <b>πάλι</b> δεν έχετε συμπεριληφθεί. </span><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Και θα έρθουν αντίστοιχοι και θα είναι ισάξια άχρηστοι. Έτσι γινόταν πάντα, έτσι θα συνεχίσει να γίνεται. Εξάλλου όπως το δήλωσε και πρόσφατα, δεν είμαστε όλοι το ίδιο, δεν είμαστε όλοι ίσοι.</span><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Προγνωστικά για το αποτέλεσμα δεν θα κάνω, διότι δεν έχει νόημα.</span><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">ΘΑ πω μια τελευταία γνώμη όμως και κρατήστε την καλά (αν διαβάσει κανείς): </span><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><b>- όταν δεν δέχεσαι να αλλάξεις εσύ, δεν μπορείς να έχεις την απαίτηση να αλλάξουν αυτοί που κρίνουν ότι για να μην αλλάζεις είσαι ικανοποιημένος με αυτό που σου προσφέρουν</b>.</span><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><b>- όταν τους δείχνεις ότι δεν προτίθεσαι να απαιτησεις έμπρακτα την αλλαγή, πάλι το ίδιο φαγητό θα σου φέρουν.</b></span><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><b>- τα κινητά μας να είναι καλά, βγαίνουν και νέα μοντέλα διαρκώς και πρέπει να αγοράζουμε και να ανεβάζουμε σέφλιζ στο φεηστσιμβούκιον και το ίνστραγραμμ να'ούμ και την αλλαγή ας την κάνουν άλλοι.</b></span><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><b>- μόνο που έτσι διαιωνίζεται το σάπιο σύστημα: όσο δεν αναλαμβάνεις εσύ την κατάσταση στα χέρια σου, θα επιλέγουν αντ'εσού κάποιοι άλλοι, αυτοί που θα θυσιάσουν ένα μπάνιο σήμερα.</b></span><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Ταύτα και μένω.</span><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Πάλι σενδόνι βγηκε, το κέρατό μου.</span><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Ελπίζω να καταφέρω το επόμενο να είναι η κριτική του περσινού uth τουλάχιστον.</span><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Σε κάθε περίπτωση, ζωή σε λόγου μας και βοήθειά μας.</span><br />
<br /></div>
Hadeshttp://www.blogger.com/profile/04467178190617217153noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-4807243922192063199.post-210691023645848332018-06-17T15:56:00.002+03:002018-06-17T16:22:51.242+03:00Μακεδονία τέλος. Ζωή σε λόγου μας.<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;">Ξεκαθαρίζω κάτι, επειδή δεν έχω και πολλά κέφια: το παρακάτω σενδόνι σχετίζεται με γεωπολιτικές κλπ.</span><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;">Παρακαλώ τους ηλιθίους, να μην προχωρήσουν παρακάτω από αυτή τη γραμμή και να πάρουν το πτηνόν μαζί με το δρόμο και φεύγοντας να πάρουν μαζί (και να χώσουν εις τους ευγενικούς των πάτους) και τις ταμπέλες που μετά χαράς θα άφηναν.</span><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;">Πριν από ακριβώς 10 χρόνια, σε μια εποχή που τα σενδόνια σε τούτο το ιστορικό βλόγι έφευγαν με καταιγιστικούς ρυθμούς, είχα γράψει μεταξύ άλλων και <a href="http://hades740.blogspot.com/2007/10/blog-post_23.html" target="_blank">ένα σενδόνι περί της Μακεδονίας</a>.</span><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;">Της δικής μας εννοώ, ετούτης που σήμερα προδώσαμε και εκχωρήσαμε οριστικά και τελεσίδικα.</span><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;">Ίσως το σενδόνι εκείνο να είχε κάποιες ατέλειες, ίσως και κάποιες υπερβολές, όμως ήταν ένα εξαιρετικά ρεαλιστικό σενδόνι και ήδη από τότε προειδοποιούσε πως είχε καταφθάσει η ώρα να λυθεί το ζήτημα της ονομασίας των Σκοπίων (το οποίο και πολύ είχε αργήσει κιόλας). Ουδέποτε πήραμε στα σοβαρά, όχι το βλόγι μου και τα σενδόνια που γράφω (αυτά συνολικά χεσμένα τα έχετε διότι οι περισσότεροι είστε το πολύ για κανά Άρλεκιν), αλλά τον άνεμο των εξελίξεων και τα όσα έρχονταν και αυτό είναι που ξεκινάμε σήμερα να πληρώνουμε: η πολιτικοποίηση του Έλληνος σταματάει με τον διορισμό στο Δημόσιο. Τα υπόλοιπα είναι απλώς κομματικά και για όλα φταίν οι άλλοι. Μήπως θυμάστε, τάχα μου, ότι τον ΣΥΡΙΖΑ τον ψήφισαν επειδή <b>ΔΕΝ </b>θα εφήρμοζε το πρόγραμμά του; Εμ, έλα που το εφάρμοσε, αλλά ας μην ξεφεύγω...</span><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;">Ας κάνουμε μια μικρή αναδρομή των τελευταίων 30 ετών μιας και φτάσαμε στο τέλος του δρόμου για το μακεδονικό, για να καταλάβουμε γιατί φτάσαμε στο σήμερα: </span><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;">- ο πατήρ Δράκουλας (βλ. Μητσοτάκης) είχε πει τη μνημειώδη ατάκα ότι "<i>μετά από 20 χρόνια κανείς δεν θα θυμάται την υπόθεση της Μακεδονίας</i>" (και έπεσε <u>έξω</u>, όπως σχεδόν σε όλα: γι'αυτό εξάλλου και θεωρείται τοτέμ της πολιτικής και γι'αυτό έζησε σχεδόν 100 χρόνια, διότι δεν τον ένοιαζε να πέφτει μέσα. Εξάλλου πολιτικός ήταν, γιατί να τον νοιάζει; )</span><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;">- όλα τα ενδιάμεσα χρόνια, δεν επεδίωξε κανείς (μα κανείς) να ασχοληθεί στα σοβαρά με το όνομα. Για την ακρίβεια, όπως πληροφορηθήκαμε χθες (και τον πιστεύω απόλυτα τον Κοτζιά σε αυτό) είχαν γίνει προσπάθειες μεγάλου ξεπουλήματος κιόλας.</span><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;">- σήμερα ποιοι σκούζουν; πρώτον, ο Σαμαράς, που είναι στους κυρίους υπαιτίους που τα πράγματα έχουν γίνει εντελώς σκατά (γι'αυτό εξάλλου τον είχαν πετάξει κλωτσηδόν έξω και ο γέρος Καραμανλής και ο πατήρ Μητσοτάκης). Δεύτερον, όλοι οι πολιτικοί που τα προηγούμενα χρόνια συμμετείχαν σε πολυ ισχυρότερες κυβερνήσεις και που θα μπορούσαν να έχουν κάνει σοβαρά βήματα να επιλύσουν το ζήτημα (συμπεριλαμβανομένου και του ανηψιού Καραμανλή). Τρίτον, η Ντόρα (πάλι της ιδίας οικογένειας), η οποία μάλιστα είχε θητεύσει και ως ΥΠΕΞ και εικάζω ότι είχε το θέμα επιμελώς κρυμμένο στο συρτάρι της.</span><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;">- αφού λοιπόν, τοσα χρόνια δεν υπήρχαν πραγματικά πρόθυμοι (όπου η πάγια θέση μου είναι, ότι αφού δεν επέτρεψαν στον σοβαρότερο διπλωμάτη που είχαμε τις τελευταίες δεκαετίες, το Μολυβιάτη, δεν υπάρχει θεωρία για άλλα), ήρθαν τώρα αυτοί που πραγματικά θέλουν να επιλύσουν την εκκρεμότητα (και ακολουθεί, όπως προϊδέασαν, η Τσαμουριά και το Κυπριακό. Εκπλήσσομαι που δεν μνημόνευσαν τη Θράκη και το Αιγαίο, ίσως να πρέπει να ξαναέλθει ο Ερντογαν, δεν ξέρω). Και τώρα σκούζουν όλοι αυτοί που δεν έκαναν ποτέ το παραμικρό, διότι υπάρχουν κάποιοι που θέλουν να κάνουν αλλά υπέρ των άλλων (λες κι αυτοί που δεν έκαναν ποτέ, υπέρ ημών θα τα έκαναν).</span><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;">Πως έχουν τώρα τα πράγματα;</span><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;">Κατ' αρχήν, πλέον αλλάζουμε κεφάλαιο και μπαίνουμε από το θεωρητικό, στο πρακτικό. Πλέον, ανοίγει κεφάλαιο αλλαγής συνόρων σε όλη σχεδόν τη συνοριακή γραμμή της χώρας. Για την ώρα, μόνο η Βουλγαρία δεν έχει εγείρει θέματα και αν και λόγω ΕΕ είναι δύσκολο να το κάνει, ας μην εκπλαγούμε και ιδιαίτερα άν.....</span><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;">Κατά δεύτερον, δεν υπάρχει καμία Severna Makedonija. Για την ακρίβεια, ποτέ δεν υπήρξε. Στο ελληνικό κείμενο που διέρρευσε προ ελαχίστων ημερών δεν υπάρχει καμία απολύτως μνεία σε τέτοια υποχρέωση των Σκοπιανών (νυν Μακεδόνων και με τη βούλα). Μόνο τα εθνομηδενιστικά ΜΜΕ και οι βαλτοί εγκάθετοι μετά των ηλιθίων διέδιδαν και αναπαρήγαγαν κάτι τέτοιο, εξυπηρετώντας απόλυτα την εθνομηδενιστική κυβερνητική προπαγάνδα.</span><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;">Παρακάτω, θα εκθέσω λεπτομερώς τις απόψεις μου για το θέμα (με βάση το κείμενο), όχι επειδή θα αλλάξει κάτι, απλά για να έχουμε να θυμόμαστε. Εξάλλου, πιστέψτε, εγώ το χρέος μου απέναντι στην ιστορία το έχω ήδη πράξει, και όχι μόνο εγκαίρως μέσα από τούτο το βλόγι (και να μου επιτρέψετε να μην αποκαλύψω τι εννοώ).</span><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;">Για να καταλάβετε <b>σε πόσο ηλίθιο λαό</b> απευθύνονται όλοι, χθες ο Κοτζιάς διευκρίνισε ότι δεν εκχωρούμε την εθνότητα του Μακεδόνα, αλλά την ιθαγένεια.</span><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;">Τι σημαίνει αυτό; Είτε ότι ως ΥΠΕΞ δεν γνωρίζει τι εστί (σημαίνει) ιθαγένεια, είτε ότι το ξέρει αλλά το διαστρεβλώνει ενσυνείδητα. Διότι η ιθαγένεια είναι άμεσα συνυφασμένη με το έθνος (ως γένος). Πχ, <b>στη Γαλλία δεν μπορείς να πάρεις πολωνική ιθαγένεια, γαλλική θα πάρεις</b> και δεν έχει καμία σημασία αν σε όλη την υφήλιο η Γαλλία λέγεται Φραγκία (France, εξ ου και οι Φράγκοι) αλλά εμείς για λόγους θρησκευτικής ονειρώξεως (βλ. σταυροφορίες) τους ονομάζουμε Γάλλους: οι Γάλλοι τι κάνουν; Μας γράφουν μεγαλοπρεπώς στα παπάρια τους και συνεχίζουν ακάθεκτοι την πορεία τους προς την αιωνιότητα.</span><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;">Άρα δεν έχει νόημα να λέμε ότι τους εκχωρήσαμε μόνο τη μακεδονική ιθαγένεια και όχι τη μακεδονική εθνότητα, διότι το ένα συνεπάγεται (και προκύπτει από) το άλλο.</span><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;">Μετά, έχουμε το θέμα της διευκρίνισης της ιθαγένειας: Μακεδόνας/πολίτης της Δημοκρατίας της Βόρειας Μακεδονίας. Δεν ξέρω αν παρατηρήσατε της δηλώσεις του Ζάεφ: πουθενά δεν έκανε λόγο για "πολίτες της Βόρειας Μακεδονίας", παρά μίλησε ρητώς για Μακεδόνες <b>ως κάτι διαφορετικό σε σχέση με τους Έλληνες</b>: "</span><span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;"><a href="http://www.news247.gr/politiki/tsipras-patriotiki-symfonia-themelia-gia-nea-poreia.6624720.html?utm_source=News247&utm_medium=MintaXasete_article&utm_campaign=24MediaWidget&utm_term=Pos1" target="_blank">η ευρωπαϊκή αντίληψη αποτελεί δημοκρατική έκφραση, οι Έλληνες οι μακεδόνες οι Ευρωπαίοι είναι πιο ισχυροί απέναντι στην ξενοφοβία</a></span><span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;">".</span><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;">Όταν είσαι τόσο ηλίθιος που εκχωρείς το δικαίωμα της καταγωγής από τη Μακεδονία διευκρινίζοντας ότι δεν έχει σχέση με την αρχαία Ελλάδα και την ελληνική κληρονομιά, δεν αφαιρείς από τους άλλους το δικαίωμα να ζητάνε από την ελληνική Μακεδονία κάτι, παρά αφαιρείς το δικό σου δικαίωμα στην πολιτιστική και ιστορική συνέχεια σε σχέση με την αρχαία Μακεδονία: αύριο, που τα Σκόπια θα είναι και με τη βούλα Μακεδόνες -για την ακρίβεια, οι <b>μόνοι</b> Μακεδόνες, προσέξτε το καλά αυτό για να μην ξαναπέφτετε τελευταία στιγμή από τα σύννεφα-, θα είμαστε εμείς που θα βρεθούμε στην αντίθετη θέση και που δεν θα μπορούμε να χρησιμοποιούμε τον όρο, γεγονός που θα ανοίξει και επίσημα τις εδαφικές διεκδικήσεις εις βάρος μας.</span><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;">Πάντα, βεβαίως, θα υπάρχει και μια σοβαρή μερίδα ηλιθίων, κατά βάσιν εθνομηδενιστών, που θα διερωτηθεί, "<i>τι έχουμε να φοβηθούμε από τα Σκόπια;</i>".</span><br />
<span style="color: red; font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;"><b>Και το Κόσσοβο γέλασε, διότι το Κόσσοβο ξέρει.</b></span><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;">Βέβαια, θα μου πείτε και σωστά, μα το Κόσσοβο είναι μια παραδοσιακή περιφερειακή υπερδύναμη, με ιστορική συνέχεια, με πετρέλαια, με πλουτοπαραγωγικές πηγές, με πολιτισμική συνέχεια, με πολιτική ισχύ κλπ, κλπ, δεν είναι Σκόπια...</span><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;">Ώπα, μισό.........</span><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;">Νομίζω ότι καταλαβαινόμαστε έτσι; Δεν έχουμε ξεχάσει ότι το παρόν βλόγι χρησιμοποιεί τόσο καυστικό σαρκασμό, που μπορείτε να εξαφανίσετε έως και το πουρί από την τουαλέτα σας...</span><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;">Να συνεχίσουμε: οι κωδικοί των αυτοκινήτων θα γίνουν ΝΜΚ (προβλέπει η συμφωνία), αλλά όλοι οι υπόλοιποι κωδικοί <b>θα παραμείνουν</b> MKD. Ερώτηση, αφού "συμφωνήσαμε" στο Severna Makedonija, γιατί δεν γίνονται όλα SMJ;</span><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;">Απάντηση: διότι (ξαναλέω) το ότι συμφωνήσαμε σε Severna Makedonija το έχετε διαβάσει <b><span style="color: red;">μόνο</span></b> σε ρεπορτάζ (κυρίως εθνομηδενιστιού τόξου και την αντίστοιχη αναπαραγωγή από ηλιθίους).</span><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;">Σε κάποιο σημείο του παλαιού μου σενδονιού έγραφα ότι ο κόσμος νομίζει πως η ιστορία είναι το όνομα, ενώ στην πραγματικότητα το όνομα είναι αυτό που <u>κρύβει</u> όλα αυτά που υπάρχουν από πίσω του, ένα εκ των οποίων είναι η ιστορία, ένα άλλο τα εδάφη και ένα τρίτο, ίσως το βασικότερο όλων, οι προσδιορισμοί (που εμπεριέχουν και το εμπόριο). Μάλλον έχουμε λησμονήσει ότι από αρχαιοτάτων ετών, οι περισσότεροι πόλεμοι γίνονται για την εξασφάλιση πόρων (δηλαδή, για το εμπόριο, το οποίο εμπεριέχει και την ενέργεια).</span><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;">Από σήμερα και με τη βούλα, ο Μακεδονικός Χαλβάς δεν έχει δικαίωμα να ονομάζεται έτσι: πρέπει να ονομαστεί Νοτιομακεδονικός Χαλβάς </span><span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;">(σε πρώτη φάση, διότι σε τρίτη φάση ούτε αυτό θα μπορεί)</span><span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;">. Για όσους έχουν ελάχιστη επαφή με την πραγματικότητα (ακόμα και για τους εθνομηδενιστές με τον γνωστό σχετικά χαμηλό δείκτη νοημοσύνης), είμαι βέβαιος ότι μπορούν να καταλάβουν τι ακριβώς σημαίνει αυτό.</span><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;">Εξαρχής γκάριζα σε διάφορους διαδικτυακούς (και μη) χώρους που συχνάζω, πως το Severna Makedonija ήταν παραπλανητικό και ανούσιο και ότι όλο το παιχνίδι θα παιζόταν σε όλα τα υπόλοιπα (ήτοι τους <u>προσδιορισμούς</u>): το προϊόν της χώρας δεν θα ονομαζόταν severnamakedonski. Ποτέ δεν προοριζόταν για τέτοιο: macedonian θα ήταν, μακεδονικό. Αυτό δεν το διαβάσατε πουθενά, μέχρι τη στιγμή που δήθεν διέρρευσε το κείμενο της συμφωνίας, αλλά όπως έχω ξαναπεί, ξέρουν πολύ καλά σε πόσο ηλίθιο λαό απευθύνονται. </span><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;">Πάμε στη συνέχεια τώρα. Στο άρθρο 8, μνημονεύεται και το ακόμη καλύτερο, ότι πρέπει (μεταξύ άλλων) να αλλαχθούν και τα βιβλία. Οι εθνομηδενιστικοί κύκλοι, όπως όλα τα φίδια που προσπαθούν να σε υπνωτίσουν, διέρρεαν δήθεν ότι αυτό αφορά τα Σκόπια. Λάθος: ρητώς μνημονεύεται ότι αφορά και τα δύο μέρη. Δεν θα αλλάξουν μόνο οι Σκοπιανοί γτα δικά τους, θα αλλάξουμε και εμείς τα δικά μας. Και το ερώτημα είναι το εξής: αφού τάχα μου έχουμε διασφαλίσει τα συμφέροντά μας, γιατί να αλλάξουμε τα δικά μας τα βιβλία; Και τι θα λέμε ότι ήταν ο Φίλιππος ο Β' ή ο Μ.Αλέξανδρος; Αλλαγή βιβλίων, η χαρά της Ρεπούση λέμε, παρόλο που η γυναίκα πήρε μεγάλη στεναχώρια πρόσφατα, αφού είδε το περί συνωστισμού αφήγημά της να καταρρέει διά στόματος Ερντογάν ο οποίος δήλωσε ότι μας έριξαν στη θάλασσα της Σμύρνης... Αλλά μην ξεφεύγουμε...</span><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;">Θυμάστε λίγο καιρό πριν που στα Σκόπια ξήλωναν τις ταμπέλες από το αεροδρόμιό τους;</span><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;">Για θυμηθείτε τώρα και τον Μπουτάρη που έλεγε να αλλάξουμε τις ονομασίες στο αεροδρόμιο και τα ΚΤΕΛ διότι μπερδεύεται ο κόσμος με τα Σκόπια (τα οποία αποκάλεσε Μακεδονία, ως δήθεν ότι τα λένε έτσι οι άλλοι):</span><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;"><iframe allow="autoplay; encrypted-media" allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/jkl_Wwyo66c" width="560"></iframe></span><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;">Λοιπόν, όπως δεν έπεσα έξω σε τίποτε από τα προηγούμενα που επί χρόνια έγραφα (και αυτό δεν το λέω για να βλογάω τα γένια μου), έτσι σας διαβεβαιώ πως δεν θα πέσω έξω ούτε σε αυτά που θα σας γράψω τώρα:</span><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;">Ανάμεσα στις δύο χώρες, έγινε προ πολλού μια συμφωνία λείανσης των γωνιών, με την ελπίδα ότι θα χρησιμοποιθεί ως ένδειξη καλής θέλησης για να συνεχίσουν οι "διαπραγματεύσεις". Στο πλαίσιο της λείανσης, για ένα διάστημα δεν θα χρησιμοποιεί κανείς τίποτα (αν και οι Σκοπιανοί δύσκολα θα κρατηθούν με τέτοιο θησαυρό στα χέρια τους).</span><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;">Για παράδειγμα, δεν θα ονομάζουν αυτοί το αεροδρόμιο Μέγας Αλέξανδρος και δεν θα ονομάζουμε εμείς το αεροδρόμιο Μακεδονία (οσονούπω κι έρχεται).</span><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;">Τα βιβλία θα αλλάξουν με σκοπό να χαθεί η ιστορική μνήμη. Ούτως ή άλλως είμαστε ανιστόρητοι ως έθνος. Οι δε όποιες ορθές ιστορικές επικλίσεις θα αποδίδονται σε χρυσαυγήτες (υπάρχει πλήθος εθνομηδενιστών που ευχαρίστως φασίζουν κατά του οιουδήποτε και μάλιστα μετά χαράς). Ξέρεις ιστορία; Άρα είσαι χρυσαυγήτης: αυτή θα είναι η τακτική που θα ακολουθηθεί, διότι ταυτόχρονα θα υπάρχει και ποινικοποίηση και πολλά άλλα που να επιχειρούν να "αποτρέψουν" τον κόσμο από το να ταυτιστεί με τους χρυσαυγήτες. </span><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;">Σάμπως δεν τα είδαμε πρόσφατα και με τα <b>αίσχη </b>του gay pride; Είμαι βέβαιος ότι όλοι είδατε τη φωτογραφία που στην αριστερή πλευρά έχει δύο... μερακλήδες και από την άλλη την κοινοβουλευτική ομάδα της ΧΑ με τη λεζάντα "αν σε ενοχλεί αυτό και όχι ετούτο, έχεις πρόβλημα". Καταλάβατατε; Ή μ' εμάς, ή με τους άλλους. Το ίδιο θα γίνει κι εδώ: ή αποδέχεσαι το ξεπούλημα και την προδοσία, ή είσαι χρυσαυγήτης και φασίστας. <b>Δεν υπάρχει άλλη λύση, δεν στην παρέχουμε, στην αρνούμαστε, ανάμεσα σε δύο θα διαλέξεις, είτε γουστάρεις, είτε όχι.</b> </span><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;">Βέβαια, ως γνωστόν οι χρυσαυγήτες αν υπάρχει κάτι που δεν ξέρουν, αυτό είναι η ιστορία, άρα μέσα στον κυκεώνα θανατηφόρων λαθών, <b>γίνεται και αυτό της ποιοτικής αναβάθμισης των χρυσαυγητών</b>, το οποίο θα διαπιστώσουμε σε όλη του την έκταση μετά από λίγα χρόνια.</span><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;">Για να καταλάβετε πόσο σοβαρό είναι αυτό το τελευταίο, θα σας υπενθυμίσω ότι το κυπριακό πρόβλημα έχει προκύψει ακριβώς από την ίδια τακτική, όπου στέλναμε στους Τούρκους τους Έλληνες μουσουλμάνους, ακριβώς επειδή ήταν μουσουλμάνοι. Τώρα, παρόμοιοι κύκλοι στέλνουν στους φασίστες, όποιον ξέρει ιστορία, όπως ενδιαμέσως, προ εμφυλίου, άλλοι παρεμφερείς κύκλοι έστελναν κυνηγημένους στο βουνό ανθρώπους άσχετους με τέτοια πράγματα (όπως πχ ο βενιζελικός Σαράφης). </span><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;">Όλα αυτά, επιτελούν το ίδιο έργο, την όξυνση των καταστάσεων και στην Ελλάδα η όξυνση έχει αποδείξει ότι παύεται <b><u><span style="color: red;">με πολύ αίμα και πολύ μίσος</span></u></b>. Αλλά δε βάζουμε μυαλό.</span><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;">Να συνεχίσω όμως: έχουμε παραδώσει τα πάντα στους Σκοπιανούς. Πλέον αυτοί οι τύποι δεν θα χρειάζονται συνταγματικές πρόνοιες περί απανταχού Μακεδόνων, ή αλυτρωτικούς χάρτες με τη Θεσσαλονίκη. Το άρθρο 7 είναι <b>σαφέστατο και αναφέρεται στην <u>αντίληψη</u> περί των εννοιών</b>: αυτό που τους έχουμε εκχωρήσει δεν έχει καμία σχέση με την ιστορική κληρονομιά: "<i>αναφέρεται σε διαφορετικό ιστορικό πλαίσιο και πολιτιστική κληρονομιά</i>". Τελεία. Ξαναλέω, ολογράφως τελεία: διαφορετικό, αλλά "ξεχνάει" να μνηνομεύσει ως προς τι. Τι είναι αυτό που συμφωνούν τα δύο μέρη; Αρχίζετε ναν καταλαβαίνετε τώρα; Έτσι όπως έχει γραφτεί η πρώτη παράγραφος του αρ.7, απλώς λέει ότι τα δύο μέρη θα ορίζουν διαφορετικά το τι σημαίνει Μακεδόνας και μακεδονικός, όχι ότι ο Μακεδόνας των Σκοπίων είναι άλλο πράγμα από την ιστορική Μακεδονία. Δεν υπάρχει καμία συμφωνία σε αυτό διδότι δεν μνημονεύεται πουθενά.</span><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;">Στην παράγραφο 2 και 3, αναγνωρίζουμε πλήρως ότι εμείς είμαστε κάτι άλλο από εκείνους, μόνο που αυτοί πλέον ονομάζονται Μακεδόνες. </span><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;"><b>Έχετε δει κάπου μέσα στη συμφωνία να μνημονεύεται ότι οι δικοί μας μπορούν να ονομάζονται Μακεδόνες;</b></span><span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;"> </span><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;">Όχι, θα "διέφυγε". </span><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;">Άρα, λοιπόν, αυτοί που μένουν στις περιοχές της παρ.2 είναι κάτι διαφορετικό από αυτούς που μένουν στις περιοχές της παρ.3 και μόνο οι δεύτεροι ονομάζονται Μακεδόνες, οι οποίοι προσδιορίζεται ότι είναι πολίτες της Δημοκρατίας της Βόρειας Μακεδονίας. Το πιάσατε τώρα; Ο γεωγραφικός προσδιορισμός έτσι όπως καθορίστηκε, γυρνάει μπούμερανγκ, ανάποδα, αφοόυ αφήνει να εννοηθεί ότι εμείς κατέχουμε το νότιο τμήμα της συνολικής Μακεδονίας, το οποίο θα πρέπει να μετονομάσουμε σύντομα κιόλας σε Νότια Μακεδονία (αντί του κεντρική). Όμως ούτε αυτό το το τελευταίο θα μπορέσουμε να κρατήσουμε, διότι πλέον υπάρχει κράτος με την ονομασία της Μακεδονίας στα βόρειά μας. Για να καταλάβετε πόσο σοβαρό είναι αυτό, αναλογιστείτε τι έχει να γίνει η η Θράκη μετονομαστει σε "Δυτική Ευρωπαϊκή Τουρκία"... Νομίζω δεν χρειάζεται να πω κάτι άλλο επί τούτου...</span><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;">Πάμε τώρα, στην παρ.4; Τι είναι η μακεδονική γλώσσα; κομμάτι των σλαβικών γλωσσών και κουλτούρας. Είδατε πουθενά να γίνεται λόγος για μακεδονική γλώσσα που είναι ελληνική γλώσσα; Όχι. Τι μιλάνε οι κάτοικοι της βορείου Ελλάδος; Ελληνικά, όχι μακεδονικά. Τα μακεδονικά είναι σλάβικη γλώσσα. Το καταλάβατε τώρα ή ακόμα μπερδεύετε τα επίσημα κείμενα, τις συμφωνίες, με τα άρθρα και την προπαγάνδα των εθνομηδενιστών; Σε μια Συνθήκη, σημασία έχει αυτό που υπογράφεται, όχι αυτό που αναλύεται ως ερμηνεία εκ των υστέρων. Γκέγκε;</span><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;">Πάμε τώρα στο άρθρο 8: αν κάποιο από τα δύο μέρη διαπιστώσει ότι το άλλο μέρος χρησιμοποιεί σύμβολα που δεν πρέπει, θα ζητήσει από το έτερο συμβαλλόμενο μέρος να τα αποσύρει (παρ.1).</span><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;">Να το ξαναπώ: δεν λέει, αν το πρώτο μερος (εμείς) διαπιστώσουμε ότι το άλλο μέρος (Σκοπιανοί) χρησιμοποιήσουν σύμβολα που μπλα μπλα μπλα...</span><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;">Λέει ρητώς και για τα δύο μέρη. Επειδή εγώ αν και άπιστος, είμαι πτωχός το πνεύματι ρε παιδιά, για εξηγήστε μου, εμείς ποιο ακριβώς σκοπιανό σύμβολο χρησιμοποιούμε, που μπορεί να βγάλει τα Σκόπια από τα ρούχα τους και να μας ζητήσουν σε σε σύντομο χρονικό διάστημα να καταργήσουμε; Τον ήλιο της Βεργίνας;Βλέπετε, πως όλο το "υποστηρικτικό" τμήμα της Συνθήκης έρχεται και επιβεβαιώνει διαρκώς ότι πουλήσαμε τη Μακεδονία κι ουχί ότι διασφαλίσαμε τα συμφέροντά μας;</span><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;">Πάμε τώρα στην παρ.2, που έχει πολύ μεγάλη πλάκα: το δεύτερο μέρος (Σκόπια) θα επανεξετάσει τα μνημεία του κλπ, κλπ, ώστε να μην συγχέονται με την αρχαία <b><span style="color: red;">ελληνική </span></b>ιστορία που είναι αναπόσπαστο μέρος του πρώτου μέρους. Καταλάβατε τώρα; Όταν έγινε ο προσδιορισμός του τι εστί μακεδονικός, πουθενά δεν αναφέρθηκε η λέξη ελληνικός ή άλλο παράγωγή της, ακριβώς διότι στο πλαίσιο της συμφωνίας το μακεδονικόν πρέπει να διαχωριστεί από το ελληνικόν. Τώρα λοιπόν, προς επίρρωσιν όλων των παραπάνω, έρχεται και διευκρινίζει πως τα μνημεία του δευτέρου μέρους (δηλ. τα μακεδονικά, η ιστορική και πολιτισμική κληρονομιά τους) πρέπει να είναι διαφορετικά από την ελληνική πολιτισμική και ιστορική κληρονομιά του πρώτου μέρους. Μόνο στη μία περίγραφή μνημονεύεται εθνικός επιθετικός προσδιορισμός.</span><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;">Καταλάβατε τώρα (για να μην αναλύω όλο το κείμενο), προς τι η ιστορική λείανση που προανέφερα (με σχολικά βιβλία, χάρτες, κλπ); Προκειμένου μετά από 20 χρόνια ό,τι μακεδονικό υφίσταται να είναι ταυτισμένο με τους Σκοπιανούς. </span><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;">Η Μακεδονία τελείωσε από την Ελλάδα κυρίες και κύριοι, ημερομηνία 17/6/18, με υπογραφές των Τσίπρα και Κοτζιά.</span><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;">Για ψάξτε τώρα στο βλόγιόν μου να δείτε πόσες φορές έχω γράψει τα περασμένα χρόνια ότι θεωρούσα τον ΣΥΡΙΖΑ (του ακόμα ασθμαίνοντος 3%) ίσως ό,τι πιο επικίνδυνο έχει βγει ποτέ στη χώρα. Καταλαβαίνετε τώρα τι εννοούσα;</span><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;">Και τώρα, όπως έχουν ήδη προαναγγείλει, επειδή οι εθνομηδενιστικές ορέξεις άνοιξαν, θέλουν να λύσουν και το θέμα της Τσαμουριάς και το Κυπριακό.</span><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;">Καταλαβαίνετε πως.</span><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;">Α, κάτι τελευταίο, επειδή εσχάτως οι εθνομηδενιστές, σίως επειδή θεωρούν ότι ετυμολογικά προκύπτει από το gay pride, μας έχουν γίνει και εξπαίρ στο Δίκαιο της Θάλασσας (σας προτρέπω να βρείτε το <a href="http://hades740.blogspot.com/2011/04/blog-post_10.html" target="_blank">έτερο σενδόνι μου επί του θέματος</a>, μιας και πρόκειται περί αριστουργήματος), επιχειρούν να μας καθησυχάσουν και περί του αρ.13 της ιδίας συμφωνίας, ότι τάχα μου και δήθεν και όχι και λοιπά. Για να σκεφτείτε πόση πρεμούρα έχουν, που επιστρατεύθηκαν <b><i>παλι</i> </b>τα ελληνικά hoaxes για να καταρρίψουν (λέμε τώρα) τον υποτιθέμενο μύθο.</span><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;">Μόνο δύο κουβέντες θα πω.</span><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;">Ένα περίκλειστο κράτος έχει δικαίωμα πρόσβασης στη θάλασσα, υπό την προϋπόθεση ότι τόσο το ίδιο, όσο και τα συνορεύοντά του, έχουν υπογράψει τη Συνθήκη. Η λεπτομέρεια εδώ είναι, ότι ο Δίκαιο δεν καθορίζει / δεσμεύει το <b>που</b> μπορεί να είναι αυτή η πρόσβαση στη θάλασσα. Δηλαδή στην περίπτωσή μας, μπορεί να είναι και στον Εύξεινο Πόντο (Βουλγαρία) και στην Αδριατική (Αλβανία) αλλά και στο Αιγαίο (Ελλάδα). Δεν θέλω να σας το μπλέξω κι άλλο, διότι πρακτικά και αλλού μπορεί να είναι, αλλά ας μείνουμε σε αυτές τις τρεις λύσεις. Η ουσία είναι ότι πουθενά δεν υπάρχει δέσμευση για εμάς, να κάνουμε και αυτήν τη διευκόλυνση. Το γιατί θα γίνει και αυτό, το αφήνω στον δείκτη νοημοσύνης του καθενός. </span><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;">Το μόνο που θα προσθέσω είναι πως, τα πράγματα είναι τόσο απλά που ακόμα και το iq ενός εθνομηδενιστή μπορεί να τον βοηθήσει να το καταλάβει, παρόλο που οι τοιούτοι εξακολουθούν να πιστεύουν ότι ο πόλεμος στη Συρία γίνεται τόσα χρόνια μετά, <a href="http://hades740.blogspot.com/2012/07/blog-post.html" target="_blank">όχι επειδή εξακολουθούν να έχουν πρόσβαση οι Ρώσοι στη Μεσόγειο</a>, αλλά επειδή έτσι έχει καβλώσει στους Αμερικάνοι, να κοπανάνε στου διαόλου την κάλτσα για να περνάει η ώρα. Βέβαια θα μου πείτε τώρα και σωστά, δεν συνορεύει η Ρωσία με τη Συρία; Μα φυσικά και συνορεύει. Ε; Δεν συνορεύει; Με πιάσατε, πιστεύω.... </span><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;">Και για το τέλος, επειδή διάφοροι εκφράζουν την απολύτως λογική απορία, ότι δεν μας απαγορεύει κανείς να ονομαζόμαστε κι εμείς Μακεδόνες ή να συνεχίσουμε να τραγουδάμε Μακεδονία ξακουστή κλπ, θα τους συστήσω να διαβάσουν λίγο πιο προσεκτικά το κείμενο της συμφωνίας και να αναλογιστούν πως μέχρι πρότινος, δεν υφίστατο μακεδονικό κράτος, ούτε μακεδονική ιθαγένεια. Πλέον υπάρχουν και αυτό αλλάζει όλα τα; δεδομένα. Σημασία δεν έχει αν το γειτονικό κράτος είναι μεγαλύτερο ή μικρότερο από 'σένα, αλλά το αν επιβουλεύεται εδάφη σου. Όπως, λοιπόν, είναι επικίνδυνο να λέει κάποιος εντός συνόρων ότι εγώ είμαι Αλβανός ή Τούρκος διότι αμφότερα παραπέμπουν σε μειονότητες με όσα αυτές συνεπάγονται, έτσι από σήμερα θα ισχύει και για το είμαι Μακεδόνας. Κατανοητόν;</span><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;">Πιο πριν, η Μακεδονία ήταν μέρος της Ελλάδας, πλέον η Μακεδονία είναι επίσημα εκτός ελληνικού πολιτισμού και ιστορίας. Άρα δεν μπορούμε να τραγουδάμε για Μακεδονίες και τα τοιαύτα. Μην εκπλαγείτε, αν υπάρξει και η σχετική ποινικοποίηση του ζητήματος. Εξάλλου, είμαι βέβαιος πως γνωστός δικηγόρος που ήδη πανηγυρίζει, μετά χαράς θα αναλάβει δωρεάν τέτοια εξυπξηρέτηση εις βάρος οτου ελληνικού έθνους, αν φυσικά δεν τον προλάβει κανάς κυβερνητικός παράγοντας ή καμιά ΜΚΟ.</span><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;">Τα δεινά, τώρα ξεκινάνε, το πουλόβερ μόλις ξεκίνησε να ξηλώνεται.</span><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;">Μέχρι τώρα ήμασταν στους τίτλους εισαγωγής του έργου. Τελικά αυτή η έρμη η περιοχή δεν θα ηρεμήσει ποτέ.</span><br />
<br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;">Τετέλεσται. </span><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;"><br /></span>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhzkhUstx84SKW5W8qQeFeJkFNh3oBJBHMnPtzbQXBAhSb5cwlyRqbvYYZzJ5Ix6dGkRa92L64AE0H4i2fViAwtUYmmhxcvdCHq2g5cbOu1NUD5GrzH0Jp0EKelfebaOj7viqMH4qt2eUEj/s1600/%25CE%25BC%25CE%25B5%25CE%25BB%25CE%25B1%25CF%2582.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="400" data-original-width="339" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhzkhUstx84SKW5W8qQeFeJkFNh3oBJBHMnPtzbQXBAhSb5cwlyRqbvYYZzJ5Ix6dGkRa92L64AE0H4i2fViAwtUYmmhxcvdCHq2g5cbOu1NUD5GrzH0Jp0EKelfebaOj7viqMH4qt2eUEj/s400/%25CE%25BC%25CE%25B5%25CE%25BB%25CE%25B1%25CF%2582.jpg" width="338" /></a></div>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;"><br /></span></div>
Hadeshttp://www.blogger.com/profile/04467178190617217153noreply@blogger.com6tag:blogger.com,1999:blog-4807243922192063199.post-40614871593148507992017-11-26T21:31:00.000+02:002017-11-26T21:31:05.665+02:00Ας μιλήσουμε λίγο και για ρουφιάνους...<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Ναι, αυτό είναι ένα ποστ που χρωστάω (στην Ιστορία) από πέρσι, απλά εχω ξενερώσει τόσο πολύ που δεν έγραφα (και να'ταν μόνο αυτό).<br />
<br />
Βασικά, όμως, χρειαζόμαστε έναν ορισμό: άραγε τι είναι ο ρουφιάνος;<br />
Όποιος ήταν αρκούντως βιτσιόζος ώστε να παρακολουθεί <b>αυτό το εξόχως μερακλήδικο βλόγι</b>, θα έχει αναμφίβολα διαπιστώσει πως περί των ρουφιάνων υπάρχουν πλήθος από ατάκες τε και μπηχτές. Ίσως η συνηθέστερη όλων, μια αλήθεια που ενοχλεί πολλούς: ότι σε τούτη τη χώρα δεν έχουμε βγάλει μόνο Καραϊσκάκηδες και Λεωνίδες, αλλά έχουμε βγάλει και πάρα πολλούς Εφιάλτες.<br />
Παρεμπιμπτόντως, περί του Εφιάλτη είχα διαβάσει κάποτε μια πολύ ενδιαφέρουσα ανάλυση (κάπου), ότι η πράξη του ήταν τόσο σιχαμερή σε όλους τους αρχαίους, που έκαναν το όνομά του ουσιαστικό και το προσέδωσαν στα κακά όνειρα, αφενός για να μείνει το όνομά του εις τον αιώνα τον άπαντα ως συνώνυμο της πράξης του, αφετέρου για να είναι εσαεί ταυτισμένο με το κακό. Δεν ξέρω αν ισχύει, αλλά είναι μια όμορφη εκδοχή και την παραθέτω.<br />
<br />
Πάμε στα δικά μας τώρα.<br />
Ανέκαθεν είχαν μια εξαιρετική σχέση με τους ρουφιάνους ή μάλλον αν θέλουμε να ακριβολογούμε, αυτοί επιχειρούσαν να έχουν διαρκώς σχέση με'μένα. Δεν αναφέρομαι μόνο στην πραγματική ζωή, αλλά (δυστυχώς) και στην διαδικτυακή.<br />
Διόλου τυχαίον άλλωστε, αν αναλογιστούμε ότι ένα άλλο θέμα που ανέκαθεν με απασχόλησε ήταν αυτό της νεοΕλληνικής κουραδομαγκιάς, που <b>όταν βρισκεται πίσω από ένα πληκτρολόγιο, το γατάκι γίνεται τίγρης τε και λέων συνάμα</b>. Ναι, ομιλώ διά τον ίδιον που όξω, μόλις (αν) βγει από το σπίτι, γίνεται καρπαζοεισπράκτορας μεγαλύτερος του Τζανετάκου με αποτέλεσμα να επιστρέφει στην θαλπωρή της οικιακής παντόφλας και καταπίεσης.<br />
<br />
Κάτι τέτοια κομπλεξικά αποβράσματα τε και αποφάγια, τα γνωστά υποπροϊόντα του ανθρωπίνου είδους που πάντοτε έτσι ονομάτιζα, ούτως ειπείν <b>οι μαλάκες με άποψη</b>, είναι που ανέκαθεν μου την έπεφταν σε όλες τις εκφάνσεις της καθημερινότητάς μου.<br />
<br />
Ας πάμε λοιπόν σε μια ιστορική αναδρομή (στην οποίαν πιστέψτε με, δεν θα μνημονεύσω κανένα από τα αναρίθμητα μικροπεριστατικά).<br />
Ο υπ'αριθμόν ένα ρουφιάνος που γνώρισα στη (διαδικτυακή) ζωή μου, ήταν ένας πάρα πολύ ονομαστός ρουφιάνος του ελληνικού διαδικτύου. Επαγγελματίας αριστερός, ο μόνος με την σωστή άποψη και γνώση των πάντων. Δεν είναι τυχαίο ότι έχει γίνει πιο δεξιός κι από τον Άδωνι, εδώ και πάρα πολλά χρόνια, όπου όμως πάντα ισχυρίζεται ότι αριστερός είναι. <b>Από μιαν άποψη του χρωστάω το πολύτιμον, ότι μου άνοιξε τα μάτια τι σόι μαλάκες και θρασύδειλοι κυκλοφορούν στο διαδίκτυο.</b> Από μιαν άλλη όμως, ο τύπος ήταν τόσο απελπιστικά μαλάκας, που δεν του χρωστάω τίποτα. Παρουσία πολλών, έδειξε κατ' επανάληψη το ποιόν του, και όσο δεν ενέδιδα (γονάτιζα) στις ρουφιανιές του, ολοένα και κλιμάκωνε ο αρχικάριας. Και τι δεν μου έκανε: μέχρι που με έψαχνε να με βρίσκει, λες και του είχα κάνει κάτι (αν και γι'αυτόν, το να λες τη γνώμη σου ισοδυναμούσε με το να του έκανες).<br />
Ο τύπος με ταλαιπώρησε περί τα 6 ολόκληρα χρόνια (ήμουν πάντως χαλκέντερος ο δικός σας). Το πως γλίτωσε τις ζωντανές φάπες, δεν πρόκειται για θαύμα, αλλά για τους καλούς μου (κανονικούς - real life) φίλους που έφτασαν σε σημείο να με κρατάνε (κυριολεκτικά) μην πάω να του σπάσω τα μούτρα γι'αυτά που μου είχε κάνει.<br />
<br />
Εν συνεχεία, μπαίνουμε στην εποχή της βλογόσφαιρας.<br />
Το πρώτο ρουφιάνεμα το έφαγα, όχι επ'αφορμή όσων έγραφα σε τούτο το βλόγιο, αλλά για όσα έγραφα στο....<a href="http://hellenicmetal.blogspot.gr/" target="_blank"><b><span style="color: red;">Hellenic Metal</span></b></a>! Ξέρω, ξέρω, όσοι κατάλαβαν σίγουρα θα κουφάθηκαν. Πως είναι δυνατόν ένα βλόγι που έχει να κάνει όχι απλώς με τη μουσική (γενικά) αλλά με την ελληνική metal σκηνή, να αποτελεί λόγος για ρουφιάνεμα; Και όμως: στα μάτια του Έλληνος τριμάλακα τε και ρουφιάνου, αποτελεί, και γι'αυτόν τον λόγο δεν είναι τυχαίο ότι μόλις από τις πρώτες κιόλας μέρες του το Hellenic Metal έπεσε και κλειδώθηκε. Ο λόγος;<br />
Εκείνον τον καιρό (ή μάλλον από αρκετά πιο πριν για να είμαστε σωστοί), υπήρχε ένα άλλο βλόγι, με παρόμοιο όνομα και ίδιο στόχο: την ελληνική σκηνή. Η διαφορά ανάμεσα στα δύο βλόγια ήταν ότι ο ένας (ο άλλος) ενδιαφερόταν απλώς να ανεβάσει πλήρεις δουλειές συγκροτημάτων, ενώ ο άλλος (εγώ) ενδιαφερόνταν απλώς να διαφημίσει τη δουλειά των άλλων. Ακριβώς επειδή ο τύπος αυτός δεν έδειχνε κανέναν σεβασμό για τα ελληνικά συγκροτήματα και τις δουλειές τους, υπήρχαν κάποια που του διαμαρτύρονταν και όταν ο τύπος έδειχνε ότι δεν ίδρωνε το αφτί του, του έριχναν το blog με report. Τελείως συμπτωματικά, το Hellenic Metal εμφανίστηκε σχεδόν μετά από ένα τέτοιο report (από μια έρευνα που είχα κάνει είχα συμπεράνει ότι πρέπει να ήταν το δεύτερο). Ο τύπος, λοιπόν, θεώρησε (διότι ήταν τόσο ΕΝΤΕΛΩΣ μάλαξ) ότι το report του το είχα κάνει εγώ και αποφάσισε να μου ανταποδώσει τη χάρη. Η ακόμα μεγαλύτερη πλάκα όμως ήταν, ότι μου έστειλε και μέηλ, όπου με ρώταγε δήθεν με ενδιαφέρον για το βλόγι μου δίνοντάς μου συγχαρητήρια. Εντελώς γατάκι ο θεός σας, δεν ψιλιάστηκε κάτι, μέχρι που μου άνοιξε τα μάτια ο παλαιόθεν συμμαχητής Kevin και όταν το έψαξα, είδα ότι είχε δίκιο. Τελικώς το σώσαμε το Hellenic Metal.<br />
<br />
Πάμε τώρα, στην εποχή του φεητσιμβούκιου.<br />
Βασικά ο λογαριασμός του Άδη έγινε τελείως για πλάκα, για να τρολλάρω τον καλό φιλαράκο Humma Kavula των <a href="http://aeisixtir.blogspot.com/" target="_blank">σιχτιριασμένων</a>. Τελικώς από λογαριασμό... one night stand, αποφάσισα να τον καθιερώσω για να τον συνδυάσω με το βλόγι, ώστε να γίνεται τζέρτζελο (γιου νόου, <u>κουβεντούλα επί σοβαρών θεμάτων με κόσμο που υπό άλλες συνθήκες δεν θα συναντούσα ποτέ μου</u>, κι έτσι).<br />
Ως Hades λοιπόν, το πρώτο report το έφαγα περί το 2011 (προεκλογικώς). Από που; <b>Από το περιβάλλον γνωστού νεοφιλελέ τοτέμ</b>, αποτυχημένου πολιτευτή (το οποίο του είχε στοιχίσει κιόλας διότι είχε βέβαιη την εκλογή του αλλά η κακούργα κενωνία, το άδικο κατεστημένο μπουχουχου κλαψ λυγμ κλπ, κλπ), ο οποίος δεν είχε εκτιμήσει ιδιαίτερα <b>τα πολλά σετ από ρόμπες που του είχα απλόχερα χαρίσει</b>. Δεν θα πω ότι ασχολήθηκε προσωπικά με'μένα,. εξάλλου είμαι βέβαιος ότι η διαγραφή και ban που έφαγα στον λογαριασμό ήταν εντελώς συμπτωματικά, όμως λογικά το report ήρθε από το περιβάλλον του και όχι από τον ίδιον. Κάπου εκεί έφαγα και την πρώτη μεγάλη ήττα, αφού κατάφερα να ξεκλειδώσω τον λογαριασμό μόλις κατά τύχη και στο παρά τσακ, αφού μου έβγαζε ως ορο να αναγνωρίσω από τις μάπες καμιά δεκαριά φίλους, όταν είχα ως φίλους τον κάθε τυχάρπαστο.<br />
<br />
Το δεύτερο report το έφαγα κανάν χρόνο και κάτι ψιλά, μετά, περί το 13. Είχε αρχίσει να γίνεται της μόδας η φασιστική νοοτροπία ότι αν δεν συμφωνείς με'μας είσαι φασίστας δίχως κανείς να εξετάζει τι είναι αυτό με το οποίο πρέπει να συμφωνήσουμε ή ποιοι οι όροι και οι συνθήκες. Εντελώς αβίαστα, άρχισαν να σκάνε από το πουθενά όροι όπως σαρδελοφοβία, μπαταριοφοβία, τυροπιτοφοβία κλπ. Νομίζω ότι με πιάσατε και καταλαβαίνετε από τίνος <b>επαγγελματία ανθρωπιστή το περιβάλλον</b> ήρθε και αυτό το ρουφιάνεμα.<br />
Πλέον όμως, επειδη είχα μάθει το μάθημά μου, οι φίλοι μου ήταν πολύ λιγότεροι (αλλά και πάλι, όχι αρκούντως λίγοι) και κατάφερα να ξεκλειδώσω αρκετά γρηγορότερα τον λογαριασμό.<br />
<br />
Το τρίτο (και ως τώρα) τελευταίο, πλην μοιραίο, report, το έφαγα λίγες μέρες πριν το Πάσχα του 16, πέρσι δηλαδή. Δύο από τα πρόσφατα θέματα για τα οποία πλακωνόμουν διαδικτυακά ήταν το προσφυγικό και η αχρηστερά που μας κυβερνά. Εντελώς συμπτωματικά, την ίδιαν μέρα έγινα μαλλιά κουβάρια σε δύο ονομαστούς τοίχους: ο πρώτος τοίχος ανήκει σε <b>πασίγνωστο δογματικό μπετόβλακα</b> με ιδιαίτερα άκαμπτη άποψη για τα πάντα, ο δε δεύτερος σε π<b>ασίγνωστο ανθρωπιστή μάγειρα της διαδικτυακής απόψεως</b>. Στον μεν πρώτο τοίχο έγινα μαλλιά κουβάρια με θαυμάστρια του μπετόβλακα, στον δε δεύτερο απευθείας με τον ιδιοκτήτη, για τον οποίον ειρήσθω εν παρόδω να σχολιάσω ότι σε γενικές γραμμές δεν συνδιαλέγεται με τους... φτωχοί πιστοί. Με'μένα, προφανώς κάποιο χοντρό τσίγκλισμα υπήρξε (ειδικότης μου) και αποφάσισε να κάνει μιαν εξαίρεση.<br />
Εκείνο το βράδυ λοιπόν, ο κύριος λογαριασμός του Hades ήταν σίγησε μια για πάντα. Αν και μάλλον είναι προφανές, παρά ταύτα για λόγους δικαιοσύνης δεν θα πω 100% ποιος εκ των δύο μου την έκανε. Πάντως, υπήρχαν και άλλες αποχρώσες ενδείξεις που δεν έχει νόημα να αναφέρω.<br />
<br />
Το ρουφιάνεμα που έφαγα, λοιπόν, ήταν τόσο βαρβάτο που δεν μπόρεσα να ανανήψω τον λογαριασμό με την καμία. Επί μήνες προσπαθούσα, αλλά φευ. Μέχρι και παλαιά ταυτότητα ανέβασα μπας και, αλλά τζίφος. Πάντα ήθελε και κάτι άλλο, μέχρι που τελικώς το πήρα απόφαση και τον άφησα να πάει στο καλό.<br />
Δεν το κρύβω ότι είχα σκάσει, όχι που έχασα τον λογαριασμό (όποτε ήθελα έφτιαχνα άλλον εδώ που τα λέμε) αλλά που έχασα κυρίως τα μηνύματα, αρκετά εκ των οποίων πολύτιμα. <b><span style="color: red;">Το χειρότερο όμως που έχασα ήταν τα κέφια μου.</span></b><br />
<br />
Όσοι με ξέρουν από παλιά, γνωρίζουν ότι ένα από τα ελάχιστα πράγματα που γουστάρω μέχρι υπέρτατης κάβλας να κάνω, είναι να γράφω. Τρελαίνομαι. Ουδόλως με απασχολεί αν θα διαβάσει έστω και ένας αυτά που γράφω. Αυτός ήταν ο γνώμων γύρω από τον οποίον κινήθηκα όλα τα χρόνια που σερνόμουν στο ίντερνετ (και δεν μιλάω μόνο για εποχές βλογόσφαιρας, αλλά και πολύ πιο πριν). Και ειλικρινώς, δεν πίστευα ποτέ ότι υπήρχε κάτι που να με σταματήσει από το να γράφω.<br />
Οκ, από μιαν άποψη δεν το έχω κάνει, όμως το έχω κάνει εκεί που πραγματικά το γούσταρα και το απολάμβανα: <b>στο βλόγι μου.</b><br />
Διότι ξενέρωσα από τη ζωή μου.<br />
<br />
Ξενέρωσα που έβλεπα όλα αυτά τα κωλοπαίδια της παντόφλας και της φάπας, που αρκετά εξ αυτών έχω γνωρίσει έξω στο παρελθόν και είχαμε κακάκια και δράματα και πάμπολλες συγγνώμες ρε και μετάννοιες, <b>να επιδίδονται στο μοναδικό όπλο που τους έκανε να νοιώθουν πραγματικά δυνατοί: τη φίμωση όλων εκείνων με τους οποίους διαφωνούν.</b> Όλων εκείνων που έβλεπαν ότι δεν έχουν ούτε ένα ουσιαστικό επιχείρημα που να μπορεί να σταθεί σε έναν αξιοπρεπή διάλογο, και που πάντα κατέληγαν στην εύκολη λύση ότι το επιχείρημα που μας ζορίζει πρέπει να διαγράφεται μαζί μ'εκείνον που το εξεστόμησε. Κάπως έτσι, λοιπόν, σχεδόν σταμάτησα να γράφω μέχρι και στο βλόγι, από την ξενέρα.<br />
Κάποια στιγμή φυσικά το ξανάκανα το προφίλ, νέο και παρθένο, μόνο και μόνο για να ξαναβρώ κάποια συγκεκριμένα άτομα που δεν είχα άλλη δυνατότητα να βρω, αλλά και πάλι, η ξενέρα δεν φεύγει.<br />
<br />
Εντελώς προληπτικά, εννοείται ότι έκανα με το καλημέρα ban κάποιους συγκεκριμένους λογαριασμούς, όχι για άλλον λόγο αλλά επειδή δεν ήθελα ούτε ζωγραφιστούς να τους βλέπω. Ένας εκ των οποίων ήταν και του αρχιρουφιάνου, ο οποίος ειρήσθω εν παρόδω ήταν κι αυτός με nickname, αλλά η βασική μας διαφορά ήταν ότι αυτός ήταν επαγγελματίας αριστερός και επαγγελματίας ανθρωπιστής. Δεν θα εκπλαγώ αν αύριο μεθαύριο μάθω ότι είναι και σε καμιά θέση τύπου Καρανίκα, ή εργάζεται αφιλοκερδώς με μισθό κανά τάλαρο τον μήνα σε καμιά ΜΚΟ περί τους πρόσφυγες (όπως όλοι οι εθελοντές που σέβονται τον εαυτόν τους), και ότι όταν αποφασίσει ότι δεν έχει άλλο κέφι να ξοδέψει, τον λίγο χρόνο που του απομένει τον σπαταλάει μοστράροντας αριστεροσύνη στο φεητσιμβούκιο. Το μόνο σίγουρο που ξέρω πάντως είναι ότι είναι αλληλέγγυος (ουάου, τι έκπληξη!).<br />
<br />
Εν τέλει τι έχει συμβεί όλα αυτά τα χρόνια;<br />
Τώρα βέβαια θα μου πείτε, μα καλά ρε Άδη, ξενέρωσες από κάποιους μαλάκες του διαδικτύου;<br />
Απάντηση: κατ' αρχήν δεν είναι κάποιοι, <b>είναι αμέτρητοι</b> (ή όπως έχω εγκαινιάσει στο διαδίκτυο, δεν ζουν ανάμεσά μας, εμείς ζούμε ανάμεσά τους).<br />
Κατά δεύτερον, δεν είναι μόνο οι ρουφιάνοι του διαδικτύου, είναι και αυτοί της πραγματικής ζωής. Όσοι με ξέρουν από κοντά, και σας διαβεβαιώ ότι παρά την αιτιολογημένη κρυψήνοιά μου, είναι αρκετοί αυτοί που με έχουν γνωρίσει real life, ξέρουν πολύ καλά πως ό,τι βλέπετε στο βλόγι, υπάρχει και στην πραγματική ζωή. Ο ίδιο (σχεδόν παιδικός) αυθορμητισμός, ο ίδιος ρεαλισμός, οι ίδιες ζοχάδες με τους μαλάκες, οι ίδιες ανησυχίες (φιλοσοφικές και πολιτικές). Κυρίως όμως, το ίδιο σαρκαστικό ύφος, οι ίδιες μπηχτές και ατάκες και ακόμη χειρότερα, το ίδιο χιούμορε που είναι τόσο καυστικό που μπορείτε να ξεβουλώσετε μέχρι και το σηφώνι του υπονόμου σας.<br />
Είναι, λοιπόν, προφανές ότι όπως μάζευα ρουφιάνους στην διαδικτυακή ζωή μου, έτσι ακριβώς μαζεύω και στην πραγματική. Αν μέσα σε όλα αυτά βάλετε και το γεγονός πόσο πολύ έχουν δυσκολέψει τα πράγματα κυρίως λόγω τις κρίσης, συν τις διάφορες τεράστιες αλλαγές που έχουν γίνει με την πάροδο των χρόνων και με έχουν ζορίσει (διότι κάναμε και οικογένεια ντε), καταλαβαίνετε ότι η ξενέρα με τους ρουφιάνους είναι απολύτως δικαιολογημένη.<br />
<br />
Όλα αυτά τα χρόνια με έχουν αποκαλέσει διάφορα. Για την ακρίβεια, με έχουν κατατάξει σε όλα τα πολιτικά φάσματα: με έχουν πει pasok (μπρρρρρρρρ), καραμανλικό, χρυσαυγήτη (ειδικώς), φασίστα (γενικώς), τροτσκιστή (ειδικώς), κουμμουνιστή (γενικώς), συριζαίο, φιλελεύθερο και άλλα πολλά. Ανάλογα με τα προσωπικά του συμπλέγματα ο καθείς, προσπαθούσε πάντα να μου προσάπτει και την αντίστοιχη ταμπέλα (διότι ο νεοΈλλην πεθαίνει να κολλάει ταμπέλες μιας και τον ενδιαφέρει <b>να ξέρει τι είναι</b> αυτός με τον οποίον μιλάει και όχι <b>να ακούει τι στο διάολο λέει</b>).<br />
<b><span style="color: red;">Προσωπικά όμως, όλα αυτά τα θεωρώ μεγάλη επιτυχία και δικαίωση διότι αποδεικνύουν ότι την έλεγα εξίσου σε όλους εντελώς επιτυχημένα και δίχως κανένα ίχνος διακρίσεων.</span></b><br />
<br />
Όπως και να΄χει, το βλόγι αυτό δεν κλείνει. <b>Ποτέ δεν πρόκειται να κλείσει.</b><br />
Ισως να περνάει μια φάση, όπως οι γκόμεναι, δεν το ξέρω. Σίγουρα πάντως θα είναι εδώ εις τον αιώνα τον άπαντα διότι, δίχως να θέλω να περιαυτολογήσω, κρύβει πάρα πολλή σοφία μέσα του. Προσωπική σοφία, ίσως δυσνόητη στους πολλούς, αλλά τέτοια είναι.<br />
Δεν το κρύβω όμως ότι πολύ πρόσφατα διάβασα κάτι που με άγγιξε: ένας άλλος συμμαχητής από παλιά, ο αγαπημένος μου βλόγερε <a href="http://polsemannen.blogspot.com/" target="_blank">polse</a>, ανακοίνωσε ότι ουσιαστικά κουράστηκε από το βλόγι του, απλά ούτε αυτός το κλείνει και θα γράφει οποτε του καπνίσει.<br />
Πως να κλείσεις ένα βλόγι, ρε αναθεματισμένε διάολε; Μετά από όλα αυτά που έχουμε γράψει όλα τα χρόνια; Μετά από την διοργάνωση της <a href="http://hades740.blogspot.com/2010/04/2010.html" target="_blank">Ώρας της Μίζας</a> και των θρυλικών <a href="http://hades740.blogspot.com/2008/03/2008.html" target="_blank">Καζανακοτούμπειων</a>;<br />
Δεν το κρύβω ότι συγκινήθηκα και περισσότερο αυτό αποτέλεσε την αφορμή για τούτο το (μετά από καιρό) σενδόνι, διότι καθόμουν και αναλογιζόμουν πως μπορεί να τα φέρει η ταναπού η τύχη: από εντελώς διαφορετικές διευθύνσεις, να υπάρξει μια παρόμοια αποφαση σε <b>δύο πραγματικά πολύ ωραία βλόγια</b>. Και στα παπάρια μου ποιος συμφωνεί και ποιος όχι (να είχατε καλύτερο γούστο άλλωστε).<br />
<br />
Το σίγουρο είναι ότι είτε με τον έναν είτε με τον άλλον τρόπο, εδώ θα είμαστε.<br />
Σε πείσμα κάθε ξεφτιλισμένου ρουφιάνου, στον οποίον ξεχωριστά αφιερώνω το παρακάτω τραγουδάκι:<br />
<br />
<iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="344" src="https://www.youtube.com/embed/n2GjEOyufNk" width="459"></iframe><br />
<br />
<br /></div>
Hadeshttp://www.blogger.com/profile/04467178190617217153noreply@blogger.com6tag:blogger.com,1999:blog-4807243922192063199.post-46041588719968947462017-10-10T16:45:00.001+03:002017-10-10T16:45:40.726+03:00Γεια σου ρε Αλέκο...<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Τα νέα χθες δεν ήταν καλά.<div>
Μια μυστηρια πλην ανησυχητική ανάρτηση του Νικόλα των Convixion στο φεηστσιμβούκιο χτύπησε συναγερμούς. Εντός λίγων λεπτών μας είχε εκμυστηρευτεί το άσχημο μαντάτο: ο Πολωνός δεν ήταν πια ανάμεσά μας...</div>
<div>
Σοκ, ρε διάολε...</div>
<div>
<br /></div>
<div>
Ο Αλέκος ήταν ίσως η χαρακτηριστικότερη φιγούρα όλων των συναυλιών. Πάντα στην πρώτη γραμμή, σχεδόν πάντα σε όλες, πάντα με την αγριοφωνάρα του ανάμεσα στα τραγούδια να πετάει ατάκες και να λυνόμαστε στα γέλια.</div>
<div>
<br /></div>
<div>
Δυστυχώς δεν θα τον ξανακούσουμε, ούτε θα τον ξαναδούμε.</div>
<div>
Θυμάμαι τότε στου Γρηγόρη που ήμασταν σε διπλανά ραφάκια και κοιτάζαμε δίσκους, εγώ στο Ε κι εκείνος στο Α. Μόλις εμφανίστηκε ο δεύτερος των EXE και τον βούτηξα λαίμαργα, κόντεψε να πέσει πάνω μου: "<i>Αυτόν τον έψαχνα, ευχαριστώ</i>"</div>
<div>
"<i>Ρε ουρτ από 'δώ, αγοράστηκε και δεν πωλείται</i>" του ανταπάντησα έχοντάς τον σχεδόν στην πλάτη μου σκαρφαλωμένο. Αυθόρμητος και αυθεντικός ο Αλέκος, όπως πολλά άλλα παιδιά στον χώρο μας.</div>
<div>
Τον θυμάμαι στις συναυλίες με το μπουκαλάκι νερό (εναμισάλιτρο). "<i>Καλά ρε, δεν έχει νερό στο μαγαζί;</i>" τον ρώταγα. "<i>Ούζο είναι ρε μαλάκα</i>" μου έλεγε...! Ανέρωτο έτσι; Γι'αυτό φαινόταν σα νερό.</div>
<div>
<br /></div>
<div>
Σε κάθε συναυλία τα λέγαμε με τον Αλέκο. Άλλωστε λίγο, άλλωστε περισσότερο, για πολλά θέματα. Μπορεί να ακουστεί τετριμμένο σε κάποιους αλλά τις συναυλίες μας γνωρίζεις πολύ αξιόλογα άτομα και χαίρομαι που ξέρω αρκετά τέτοια. </div>
<div>
Ανέκαθεν ήμουν πεπεισμένος ότι άκουγε όλα τα φάσματα του μέταλ απλώς και μόνο επειδή ήταν μέταλ. Για τον ίδιον λόγο ερχόταν σχεδόν σε όλες τις συναυλίες κιόλας. Εξάλλου κάποια στιγμή μου είχε εκμυστηρευτεί ότι "<i>πλέον μόνο στο hardcore βρίσκω αυτά που θέλω</i>" και ναι, καλά το καταλάβατε, γούσταρε το τζέρτζελο με τα mosh pit, τα σχεδόν αιματηρά stage dive και το απίστευτο ξυλίκι στις πρώτες γραμμές. </div>
<div>
<br /></div>
<div>
Δυστυχώς όμως ο Αλέκος δεν θα ξαναβρεθεί στην πρώτη γραμμή. Τουλάχιστον όχι διά ζώσης.</div>
<div>
42 χρονών γαμώτο και τον πρόδωσε η καρδιά του.</div>
<div>
Δεν θα πω να είναι ελαφρύ το χώμα που θα τον σκεπάσει.</div>
<div>
Βαρύ πρέπει να είναι, όσο και το μέταλ που άκουγε.</div>
<div>
Με πήραν τα ζουμιά γαμώ τον σταυρό μου.</div>
<div>
<br /></div>
<div>
<iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="344" src="https://www.youtube.com/embed/n6e1ukcKSi8" width="459"></iframe></div>
</div>
Hadeshttp://www.blogger.com/profile/04467178190617217153noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-4807243922192063199.post-8918683893261071152017-06-03T23:04:00.000+03:002017-06-03T23:04:30.753+03:00Up the Hammers XII, 26-27 Μαϊου 2017<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Μικρός πρόλογος.<br />
Καλά ρε Άδη, έχεις γράψει το βλόγιον τούτον εις τα παλαιότερα των υποδημάτων σου (δερμάτινα εννοείται) και ξαφνικά επανέρχεσαι για το Up the Hammers;<br />
<br />
Απάντηση: ναι ρε, διότι το Up the Hammers είναι από τα σημαντικότερα δρώμενα που υπάρχουν στη χώρα, είναι κάτι που μας γεμίζει χαρά και αισιοδοξία και όταν έχουμε γεγονότα ωσάν τα φετινά, αποτελεί και κομμάτι της Ιστορίας και πρέπει να μνημονεύεται πάραυτα.<br />
Εξάλλου, διά τους οπισθίως συνουσιαζόμενους ρουφιάνους θα τα πούμε κάποιαν άλλη φορά.<br />
Έχουμε και λέμε λοιπόν.<br />
<br />
Τα ζόρια, ζόρια, αλλά το Up the Hammers, Up the Hammers. Εξάλλου έχουν περιοριστεί τόσο πολύ αυτά που πλέον μπορούμε να κάνουμε για τους εαυτούς μας, που το συγκεκριμένο φεστιβάλ βρίσκεται πίσω από τις κόκκινες γραμμές. Ποσώ δε μάλλον όταν είναι να έρθουν οι Cirith Ungol κιόλας...<br />
<br />
<b><u><span style="font-size: large;">Μέρα πρώτη</span></u></b><br />
<b>Monasterium</b><br />
Δυστυχώς συνέβη κάτι πολύ σοβαρό στον δρόμο και δυστυχώς τους έχασα (συνέβη Mad Putcher για την ακρίβεια, ο οποίος άργησε ως συνήθως, με αποτέλεσμα να λέμε κι ευχαριστώ που προλάβαμε το φεστιβάλ γενικότερα!). Οπότε δεν μπορώ να εκφέρω άποψη.<br />
<br />
<b>Resistance</b><br />
Φιλότιμη μπάντα, έδειξε να το κατέχει το αντικείμενο αλλά προσωπικά τη βρήκα λίγο κουραστική, υπό την έννοια ότι κάπου το παράκαναν με συνεχείς αλλαγές στους ρυθμούς και ίσως λίγη περισσότερη από την επιτρεπόμενη προσπάθεια να φανούν λίγο βιρτουόζοι σε κάποια σημεία. Κακούς πάντως δεν τους έλεγες.<br />
<br />
<b>Diviner</b><br />
Νομίζω πως ήταν η πρώτη μπόμπα του διημέρου. Καταπληκτική εμφάνιση, επαγγελματισμός, πάρα πολύ ωραίες εκτελέσεις όλων των κομματιών. Ο δε, Παπανικολάου σε καταπληκτική κατάσταση. Τους καταφχαριστήθηκα.<br />
<br />
<b>Night Demon</b><br />
Εδώ πέρα έχουμε πολύ ψωμί. Κατ' αρχάς να ξεκαθαρίσω ότι από τις στουντιακές δουλειές τους μου άρεσαν αρκετά, όμως ήμουν υπερβολικά θετικά προκατειλημμένος απέναντί τους καθαρά λόγω του Jarvis, και καθαρά λόγω του γεγονότος ότι σε αυτόν τον άνθρωπο χρωστάμε την επανένωση των Cirith Ungol. Οπότε για να είμαι ειλικρινής, ό,τι και να έπαιζαν, εγώ θα ήμουν από κάτω να γουστάριζα. Όμως λίγες μέρες πριν το φεστιβάλ, διάβασα μια <b><a href="http://www.rocking.gr/interviews/Night-Demon-Jarvis-Leatherby/30322" target="_blank">κα-τα-πληκ-τι-κή συνέντευξη του Jarvis Leatherby</a></b>, με την οποίαν (μεταξύ άλλων) ο τύπος τοποθέτησε πάρα πολύ ψηλά τον πήχυ για το UTH. Οφείλω να ομολογήσω ότι δεν περίμενα τέτοια τοποθέτηση που τολμώ να πω ότι έδειχνε να αγγίζει τα όρια της ύβρεως (καλώς εννοούμενα πάντοτε), αφού ο Jarvis ευθέως εξέφρασε την πεποίθηση ότι αυτό που έπρεπε να περιμένει ο κόσμος από τους Night Demon ήταν να ειναι <u>η καλύτερη μπάντα του διημέρου</u>. Άγνοια κινδύνου; (αναρωτήθηκα). Τελικά, όταν τους είδα live διαπίστωσα ότι η βεβαιότητα του Jarvis ήταν βάσιμη. Μιλάμε για μια από τις καλύτερες εμφανίσεις που έχω δει on stage στο UTH γενικώς. Έχουμε δει ξυλίκια και ξυλίκια, χειμάρρους, καταιγισμούς, αλλά τους Night Demon <b>θα τους κατέτασσα άνετα στο top-5 των εμφανίσεων σε UTH</b> (για την ακρίβεια, κάπου δίπλα στους Powervice νομίζω). Τα παλικάρια πρέπει να έκαναν το πρώτο διάλειμμα περίπου μετά από 50-55 λεπτά. Από την στιγμή που ξεκίνησαν, το πήραν σερί, παίζοντας καταπληκτικά, με απίστευτο δυναμισμό. Τόσο χαμόγελο είχα καιρό να δω, και πάνω και κάτω από τη σκηνή, την οποίαν την όργωσαν κυριολεκτικά. <b>Κάπως έτσι πρέπει να παίζεται το metal από τα νέα συγκροτήματα κυρίες και κύριοι</b>. Πόρωση, ενεργητικότητα, αλληλεπίδραση, επαγγελματισμός. Δεν χρειάζεται να πούμε κάτι άλλο.<br />
<br />
<b>Attacker</b><br />
Δυστυχώς, για να πούμε και το αρνητικό των Night Demon, ο πήχυς όπως είπα είχε τεθεί πάρα πολύ ψηλά. Δεν το κρύβω ότι αν και ήθελα να τους δω με ενδιαφέρον τους Attacker, τους είδα σχεδόν... ξενερωμένος. Δεν υπήρχε καν σύγκριση. Η προσπάθειά τους ήταν βέβαια πολύ παραπάνω από φιλότιμη, για την ακρίβεια θα τους χαρακτήριζα αρκετά δυναμικούς κιόλας, αλλά.... Night Demon... Για να είμαι απόλυτα ειλικρινής, μου θύμιζε αρκετά την περίπτωση των Doomsword, που είχαν την ατυχία να βγουν μετά τους Slauter Xstroyes κάποτε σε μιαν άλλη εποχή...<br />
<br />
<b>Tyrant</b><br />
Δεν μπορώ να πω ότι είναι από τα συγκροτήματα που μου κάνουν κλικ, αλλά τέτοιες ευκαιρίες δεν τις αφήνω να πάνε χαμένες γενικά. Δυστυχώς όμως, απογοητεύτηκα πλήρως. Ίσως η χειρότερη εμφάνιση του φεστιβάλ και νομίζω από τις χειρότερες γενικώς. Βιδωμένοι στην σκηνή, μηδενική παρουσία, κακές εκτελέσεις των κομματιών και ακόμη χειρότερα, ασύνδετοι. Πραγματικά, δεν μπορώ να φανταστώ τι άλλο θα μπορούσε να είχε συμβεί για να είναι χειρότεροι.<br />
<br />
<b>Ross the Boss</b><br />
Και φτάνουμε στον headliner της πρώτης βραδιάς, τον θρυλικό Ross the Boss. Η αλήθεια είναι ότι ενώ ήθελα να τον δω πολύ (καθ'όσον το 92 στο ΣΕΦ είχε ήδη φύγει από τους Manowar), κάπου δεν ήξερα τι να περιμένω. Να πω το κρίμα μου, για συγκρίσεις το έχω κόψει το youtube διότι έχω διαπιστώσει αποδεδειγμένα ότι σαν την Ελλάδα δεν έχει. Καλλιτέχνες και συγκροτήματα που σε άλλες χώρες παίζουν κρυόκωλα και ξενερωμένα, στην Ελλάδα δίνουν ό,τι έχουν και δεν έχουν, οπότε το έχω κόψει το συγκεκριμένο άθλημα, πλην πολύ συγκεκριμένων (και ειδικών) περιπτώσεων. Όμως, κάθε αμφιβολία μου διαλύθηκε από τις πρώτες κιόλας νότες του Blood of the Kings... Αυτή η χαρακτηριστική βρωμιά που έβγαζε στους Manowar, αυτό το απίστευτο συναίσθημα που σε πλυμμηρίζει κάθε φορά που ακούς τις συγχορδίες, αυτός ο ήχος των δίσκων των Manowar μέχρι το 90, ήταν πραγματικά ανεπανάληπτος. Τι να λέμε, πραγματικά. <b>Λυπάμαι όλους εκείνους τους δέσμιους της παραγωγής</b> που αν ένας δίσκος δεν είναι σχεδόν εξωγήινος από τις παρεμβάσεις του παραγωγού, θεωρούν ότι δεν ακούγεται. Έπρεπε να κάτσουν να παρακολουθήσουν τον Ross για να κατανοήσουν ότι κάποια πράγματα απλώς τα κατέχεις επειδή είσαι ταλέντο. Ποια παραγωγή και αηδίες... Ούτε που με πείραξε που δεν άκουσα διάφορα πολυαγαπημένα τραγούδια, όπως το Hail to England ή το Revelations, και αυτό διότι η εμφάνιση της μπάντας ήταν πραγματική εκπληκτική. Το μόνο σημείο που νομίζω ότι δεν πρέπει να ξενέρωσε μόνο εμένα ήταν το ανεμενώμενο με τα πολλά solos, α λα Manowar δηλαδή, και ιδίως του LePond, το οποίο για να είμαστε απόλυτα ειλικρινείς άγγιξε λίγο τα όρια της ιεροσυλίας, και εξηγούμαι. Κατ' αρχάς, παικτικά νομίζω ότι το ανέκδοτο περί των ικανοτήτων του DeMaio το τελείωσε οριστικά, αφού έκανε απίστευτα πράγματα με το μπάσο του, αλλά παλικάρι μου, δεν χρειαζόταν αυτή η προσπάθεια να τον κοροϊδέψεις στο σόλο σου. Ούτε εγώ τον χωνεύω, αλλά ο άνθρωπος αυτός εκτός από μπασίστας είναι και ένας καταπληκτικός συνθέτης. Επίσης, άκουσα ότι πολλοί τα έχωναν στον τραγουδιστή: ο καθένας με την τρέλα του τελικά. Παλικάρια μου, τραγούδια που έχει βγάλει ο Adams έβγαλε ο άνθρωπος, πόσο παρανοϊκός πρέπει ναν είναι κάποιος για να περιμένει να τα βγάλει όπως ο Adams;; Τέλος πάντων, αν αντί για τα σόλο είχαν βάλει ένα κομματάκι ακόμα μια χαρά θα ήμασταν. Επίσης, να προσθέσω ότι ο Ross φάνηκε πολύ συγκινημένος σε κάποια σημεία, πράγμα αππολύτως λογικό νομίζω, αφού εκτός από την αποθέωση που γνώρισε, είδε και μια απίστευτη συμμετοχή του κοινού στα τραγούδια. Και ρε διάολε, δεν ήταν μόνο τα τραγούδια. Δείτε το παρακάτω βίντεο: δείτε πως βάζει το σώμα, δείτε πόσο πωρωτικά χτυπάει στον ρυθμό το πόδι, τι κινήσεις κάνει, δείτε τον LePond πως χτυπιέται όπως παίζει παπάδες. Τι έχουμε ζήσει ρε διάολε....! Metal ρε!<br />
<br />
<iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/xI8wUT23tFs" width="560"></iframe><br />
<br />
<b><u><span style="font-size: large;">Δεύτερη μέρα</span></u></b><br />
<b>Lord Vigo</b><br />
Εϊπα κι εγώ, θα τη βγάζαμε δίχως doom επιρροές; Γνωστές οι απόψεις μου. Φιλότιμοι, αλλά...<br />
<br />
<b>Blizzer</b><br />
Εδώ ένα σοκ το ψιλοφάγαμε με τους Γερμανούς. Ακόμα κι αν η εμφάνισή τους προϊδέαζε για 80ίλα, οφείλω να ομολογήσω ότι τέτοιο πράγμα δεν το περίμενα. Πάρα πολύ ξύλο. Εξαιρετικά ευχάριστοι και δυναμικοί, πολύ κινητικοί και επαγγγελματίες. Δικαιότατα έσπευσα να αγοράσω το cd τους μόλις τελείωσαν. Πάρα πολύ καλοί.<br />
<br />
<b>Holy Martyr</b><br />
Τώρα, τι να πω, τι να πιάσω και από που ν'αρχίσω. Για όσους με ξέρουν ή με θυμούνται, για τους HM σχεδόν έκοβα φλέβες όταν είχαν πρωτοβγεί, αφού ο συνδυασμός ήταν εξαιρετικά επιτυχημένος (και ιδίως στο demo, με το οποίο ακόμα και σήμερα έχω έναν μεγάλο έρωτα). Το πρόβλημα είναι ότι από ένα σημείο κι έπειτα άρχισαν να κουράζουν πάρα πολύ. Συνεχώς παρόμοια θεματολογία, συνεχώς τα ίδια προβλέψιμα πράγματα. Δεν θα πω ότι όλα τα προηγούμενα χρόνια δεν έχουν βγάλει και τραγούδια που να μου αρέσουν, αλλά θα πω ότι ακόμη κι αυτά που μου αρέσουν δεν μου κάνουν ιδιαίτερο κέφι να τα ακούσω πλέον. Και παρακολουθώντας τους, κυριολεκτικά με πόνο ψυχής διότι την συμπαθούσα πολύ αυτήν την μπάντα, διαπίστωσα ότι παρά την εξαιρετική ομολογουμένως εμφάνισή τους, παρά την ικανοποιητικότατη και ζεστή σχέση τους με το κοινό, ε, με κούρασαν τόσο που νόμιζα ότι έσκαβα.<br />
<br />
<b>Thrust</b><br />
Εδώ τα πράγματα περιπλέκονται λίγο. Οι Thrust ηταν ένα από τα συγκροτήματα που περιμενα πως και πως, κυρίως (φυσικά) λόγω του Fists Held High. Δηλαδή όπως περίμεναν όλοι εδώ που τα λέμε. Το πρόβλημα με αυτόν τον δισκο όμως είναι τα φωνητικά: ήταν πάρα πολύ ιδιαίτερα και μετά από 30 χρόνια, η αλήθεια είναι ότι τα έχουμε συνηθίσει στο 100%. Έτσι, είχα μεγάλη απορία πως ακριβώς θα απέδιδαν τα τραγούδια του. Η αλήθεια είναι ότι ο τραγουδιστης σεβάστηκε την ιδιαιτερότητα του FHH, και δεν απέδωσε όλες τις δικές του ιδιαιτερότητες σε αυτόν τον δίσκο. Τολμώ να χαρακτηρίσω συγκινητική την προσπάθειά του να μην σφάξει τα τραγούδια λόγω του διαφορετικού χαρακτήρα. Επίσης κάτι άλλο που παρατήρησα ήταν ότι η μπάντα κάπου ισορροπούσε ανάμεσα σε μια αρκετά μοντέρνη χροιά που περνούσε πάνω από τις παραδοσιακές μελωδίες. Δεν θα το χαρακτήριζα κακό αυτό. Τέλος, αν και δεν ήμουν εξοικειωμένος με τα νέα τραγούδια τους, ένα δύο πραγματικά τα έσπασαν. Γενικά η εμφάνισή τους ήταν πάρα πολύ καλή.<br />
<br />
<b>Mythra</b><br />
Εδώ φάγαμε τρελή ήττα. Προσωπικά είχα επιλέξει τους Mythra για το ευχάριστο διάλειμμα για βρώμικο. Τελικά τα παππούδια πρέπει να έφυγαν με ολόκληρη οικοσκευή από κάθε λογής σώβρακο που πήραν: από σκελέες και μποξεράκια, μέχρι ζαρτιέρες και kinky εσώρουχα. Τι εμφάνιση ήταν αυτή ρε; Ποιο βρώμικο και ποιο σουβλάκι; Ούτε να κουνηθώ δεν μπορούσα από την έκπληξη. Μέχρι και το μπάσιμό τους ήταν α-πί-στευ-το. Δήθεν έκαναν ζέσταμα κι έτσι και ξαφνικά γυρνάνε όλοι απότομα και ξεκινάνε τους πυροβολισμούς. Τι πυροβολισμούς δηλαδή; Κανονική εκτέλεση από τα 5 βήματα ήταν αυτή. Μπράβο τους, καταπληκτικοί.<br />
<br />
<b>InnerWish</b><br />
Μια ακόμα πολυαναμενόμενη εμφάνιση, όπου έπρεπε να περάσουν 12 χρόνια για να τη βιώσουμε. Για να πω την αλήθεια, τους έχω δει και σε καλύτερα βράδια, αλλά αυτό δεν είχε να κάνει τόσο με την απόδοσή του, η οποία ως συνήθως κινήθηκε σε υψηλότατα επίπεδα, όσο λόγο του set list νομίζω. Γενικά, ήταν από τις μπάντες που ανέβασαν τον μέσο όρο κατά πολύ. Δυστυχώς όμως, όσο καλοί κι αν ήταν, προσωπικά περίμενα τους....<br />
<br />
<b>Cirith Ungol</b><br />
Και η ανυπομονησία μηνών πλέον απείχε μόλις λίγα λεπτά από το να λάβει τέλος. Η αλήθεια είναι ότι ξέραμε πολύ καιρό πριν ότι θα ήταν οι Cirith Ungol headliners στο φετινό UTH, κι ας μην είχε ανακοινωθεί. Το καταλάβαινες από τα υπονοοούμενα και τα συμφραζόμενα, το ένοιωθες στην ατμόσφαιρα. Εδώ δεν μιλάμε για απλό όνειρο, αλλά για όνειρο επιπέδου "να δω τους Warlord και τι στον κόσμο". Και να που ήρθε η ώρα. Σημειωτέον ότι όλο το διήμερο (διότι στα υπόλοιπα δυστυχώς δεν υπάρχει χρόνος να πηγαίνω) οι Cirith Ungol βρίσκονταν συνεχώς ανάμεσα στον κόσμο, εντελώς λιτοί και απλοί άνθρωποι, προσιτοί και φιλικότατοι. Δεν τους είδα να λένε όχι σε κανέναν. Πρέπει να έβγαλαν κυριολεκτικά χιλιάδες φωτογραφίες, να υπέγραψαν εκατοντάδες δίσκους και δεν είπαν σε κανέναν όχι. Κάποια στιγμή πιάσαμε λίγο την κουβέντα με τον Garven την πρώτη μέρα και πραγματικά έπαθα πλάκα από το πόσο φιλικός ήταν: νόμιζα πως τα έλεγα με κάποιον φίλο που απλώς είχα να δω μερικά χρόνια.<br />
Ήρθε όμως, η ώρα της συναυλίας. Και μόνο που τους έβλεπες στην σκηνή σου ήταν σχεδόν αρκετό. Κάπου μέσα μου προσπαθούσα να πείσω τον εαυτό μου ότι όντως είναι κάποιο όνειρο και στην πραγματικότητα δεν βιώνω τίποτε από αυτά.<br />
Μέχρι που ακούστηκαν οι πρώτες νότες του I'm Alive...<br />
Και ο Βασιλιάς ήταν ήδη παρών...<br />
Δεν χρειάζεται να μπω σε λεπτομέρειες περί του τι ακριβώς συνέβη. Ήδη κυκλοφορούν αρκετές κριτικές καθώς και βίντεο στο youtube. Η εμφάνισή τους δεν ήταν απλώς έτη φωτός μακρυά και από την γενέτειρά τους τη Ventura, αλλά και από αυτήν του ΚΙΤ. Η αλληλεπίδραση με τον κόσμο πραγματικά τους απογείωσε, τα σκέφτομαι και ανατριχιάζω.<br />
Κατ' αρχάς, η μπάντα έπαιξε λες και δεν είχε διαλύσει ποτέ. Απέδωσε όλα τα τραγούδια ΑΡΙΣΤΑ, με όλο το μεγαλείο τους και το συναίσθημα του τους άρμοζε. Και όλη αυτή η μυσταγωγία, αυτό το τελετουργικό, κόντεψε να ανατινάξει (με την καλή έννοια) τη συναυλία.<br />
Λόγω τιμής, όσο κι αν προσπαθώ να βρω ψεγάδι, μου είναι αδύνατον. Η φωνή του Baker ερχόταν από κάποιο παράλληλο σύμπαν, όπως και στους δίσκους. Οι κιθάρες των Lindstrom και Barazza, άγγιζαν την τελειότητα. Ο Garven πίσω από τα τύμπανα (που επί σειρά ετών δεν ήθελε καν να βλέπει τύμπανα) τα έσπαγε όλα κυριολεκτικά. Κι όσον αφορά τον Jarvis, τον νεοσσό της παρέας, απολύτως εγκλιματισμένος, από τη μία λες και ήταν ήδη από τότε με την μπάντα, από την άλλη όμως να προσθέτει τις απαραίτητες πινελιές της ζωντάνιας του.<br />
<br />
Μα τον Τουτάτη, τι ζήσαμε, δεν μπορώ να το διαννοηθώ...<br />
Τους αναγκάσαμε να βγουν και για δεύτερο encore.<br />
Είδαμε τον Baker να βάζει τα κλάματα στο τέλος, μη μπορώντας να διαννοηθεί ότι τόσο αυτόν όσο και την μπάντα τους περίμενε τέτοια καταιγιστική αποθέωση<br />
Είδαμε τον Garven με ένα χαμόγελο σε όλη τη συναυλία που ήταν τόσο μεγάλο που έμοιαζε ζωγραφιστό. Και ιδίως στο τέλος που τα ντραμς κυριολεκτικά τα διέλυσε, το χαμόγελό του ήταν ακόμα μεγαλύτερο!<br />
Είδαμε τον Baker να αγκαλιάζει συγκινημένος τον Jarvis στις πρώτες νότες του Chaos Rising και ο Jarvis να του ανταπαντά δείχνοντάς του το κοινό ότι "είδες τι σας περίμενε; Άξιζε λοιπόν η επανασύνδεση;".<br />
Και τι δεν είδαμε...<br />
Είδαμε ζωντανά να παίζονται τραγούδια με τα οποία έχουμε ανατριχιάσει.<br />
Και τα είδαμε με πολλή συγκίνηση. Κρατήθηκα στο Black Machine....βούρκωσα αλλά κρατήθηκε στο Chaos Rising και το Paradise Lost.... όμως στο King of the Dead είχα πλέον υπερβεί τα συναισθηματικά όριά μου, ακούμπησα πάνω στον Mad Putcher και έκλαιγα με λιγμούς... Ακόμα και τώρα ανατριχιάζω που το σκέφτομαι...<br />
<br />
Είδαμε τους Cirith Ungol ρε διάολε... Δεν υπάρχει....<br />
<br />
Τα κλασικά παραλειπόμενα.<br />
Τα μπράβο στον Μανώλη τα έχω πει σε όλα τα προηγούμενα. Ετούτο το UTH όμως, δεν είναι απλώς για μπράβο. Δυστυχώς όμως δεν ξέρω ποια είναι η λέξη που αρμόζει, όλες μοιάζουν λίγες. Και το μπράβο και το ευχαριστώ και δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο... Είδαμε τους Cirith Ungol.... Μανώλη, νομίζω ότι σου χρωστάμε πολλά....<br />
Αν υπάρχει μόνο κάτι που με ξενέρωσε, αυτό ήταν οι νερόβραστοι ντοματοκεφτέδες που ξεσκίστηκαν στον crowdsurfing στους Cirith Ungol. Δεν ξέρω, ίσως να πέρασαν την συγκεκριμένη μπάντα για thrash μπάντα και έπραξαν όπως θεώρησαν ότι άρμοζε. Η ουσία είναι ότι σε 2-3 φάσεις παραλίγο να έπεφταν και μερικές χοντρές, (μιας και ψιλές είχαν φύγει πιο πριν). Μόνο του Μανώλη το stage diving δικαιολογώ, αφού η συγκίνησή του ήταν τόσο μεγάλη που καλά έκανε και βοήθησα κι εγώ στη "μεταφορά".<br />
Επίσης, όπως και κάθε χρονιά, χάρηκα που είδα κάποιους πολύ καλούς φίλους και από την Ελλάδα και απότο εξωτερικό. Έγιναν και μερικές πάρα πολύ όμορφες συζητήσεις, όπως για παράδειγμα με τον Andrej των Desperation. Πάρα πολύ όμορφα πράγματα.<br />
Υπάρχει όμως και κάτι ακόμα: ο Jerry ηταν ανέκαθεν από τους αγαπημένους μου κιθαρίστες. Βλέποντας όμως ζωντανά όλα αυτά τα τραγούδια, συνηδειτοποίησα πόσο τεράστια ήταν όλα αυτά που είχε γράψει στην κιθάρα.<br />
<br />
Νομίζω ότι είναι θαύμα που κατάφερα να γράψω όλα αυτά.<br />
Πρέπει να μου πήρε μερικές μέρες να μπορέσω να βάλω τις σκέψεις μου σε μια τάξη, κυρίως όμως να βρω τις λέξεις. Διότι μετά από αυτό το μεγαλείο που ζήσαμε, συνειδητοποίησα ότι η ελληνική γλώσσα είναι πολύ φτωχή για να το περιγράψει.<br />
<br />
Φωτογραφίες σε μελλοντικό χρόνο.<br />
Είδαμε τους Cirith Ungol....<br />
<br />
<iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/Q7nprXGSe8o" width="560"></iframe></div>
Hadeshttp://www.blogger.com/profile/04467178190617217153noreply@blogger.com5tag:blogger.com,1999:blog-4807243922192063199.post-79404607867291035232016-12-31T09:34:00.001+02:002016-12-31T09:34:45.179+02:00Το παρόν ιστολόγιο διά του θεού κατόχου του σας εύχεται να έχετε ένα όμορφο νέο έτος.<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Ξέρω, ότι ακούγεται πιο πολύ ως ευχή του αέρα διότι αγγούρια θα συνεχίσουν να έρχονται σε όλους και με αυξανόμενο ρυθμό.<br />
Αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να γονατίσουμε, ούτε ότι πρέπει να καταθέσουμε τα όπλα.<br />
Αν είναι να μας βρει, ας μας βρει μαχόμενους, με το σπαθί στο χέρι.<br />
<br />
Υγεία εύχομαι σε όλους, είναι το σημαντικότερο αγαθό που μπορεί να έχει ένας άνθρωπος.<br />
<br />
Όσον αφορά το ιστολόγιο τούτο, μην ανησυχείτε (όσοι λίγοι...). Δεν έχει κλείσει, ούτε έχει πάθει κάτι ο ιδιοκτήτης του (αν και πολλοί το επιδιώκουν με σθένος), ούτε έχει ανασταλλεί η λειτουργία του.<br />
Απλώς, ο θεός έχει ξενερώσει με εσάς τους ανθρώπους. Όχι όλους, αλλά αρκετούς.<br />
Και χρειάζεται ένα μεγάλο διάλειμμα.<br />
Ίσως να τα πούμε σύντομα πάντως, στο γνωστό ύφος.<br />
<br />
Να είστε πάντα καλά και να προσέχετε τους ρουφιάνους. <br />
<br />
<iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/2gkpmZrrsv8" width="560"></iframe><br /></div>
Hadeshttp://www.blogger.com/profile/04467178190617217153noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-4807243922192063199.post-43156066575252012652016-04-26T20:32:00.000+03:002016-04-26T20:33:35.195+03:00Ένα δώρο σχεδόν πασχαλινό...<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Μιας και βρισκόμαστε σε άγιες μέρες, είπα κι εγώ να ανεβάσω ένα κειμενάκι στο πνεύμα των ημερώνε να'ούμ, μεταξύ άλλων και για να μου φύγουν και τα νεύρα τε και οι ζοχάδες για το <b>ρουφιάνεμα</b> που έφαγα στον λογαριασμό μου στο φεηστσιμβούκιον επειδή δεν άρεσαν κάποια πράγματα που έγραφα, με αποτέλεσμα ο εν λόγω λογαριασμός να βρίσκεται κάπου στο υπερπέραν αυτήν την στιγμή (αλλά σε ξέρω πούστη, διότι είσαι και εντελώς μαλάκας μεταξύ άλλων... Διότι το πρόβλημα εντελώς μαλάκα δεν είναι να ξανακάνω άλλον λογαριασμό, που μπορώ πανεύκολα, αλλά το αν μην χάσω πχ τα μηνύματα που έχω. Διότι κατά τα λοιπά τους διαδικτυακούς φίλους τους ξαναβρίσκω, αλλά είπαμε, είσαι τόσο εντελώς μαλάκας...). Τέλος πάντων, όχι τώρα αυτά...<br />
<br />
Όταν ανέβηκα εις τα Αθήνας για να παραστώ στο φίλτατον και πολυαναμενόμενον Up the Hammers, με περίμενε ένα εξ-αιρετικό δώρο, το οποίο λίγες ημέρες πριν είχε παραλάβει ο Mad Putcher από τα Entasis Studios του γνωστού και μη εξαιρεταίου... Καππαδόκη, Νίκου Παπακώστα των Convixion (οι οποίοι παρεμπιπτόντως αύριο 27/04/16 στα 15 χρόνια της Eat Metal θα κυκλοφορήσουν επισήμως και τον νέο τους δίσκο -ο οποίος γαμεί, λίαν επιεικώς- στο απίστευτο επετειακό live με τους Iron Cross το οποίο και χάνω, τον σταυρό μου μέσα.... Αλλά μην αρχίσω πάλι...). Το δώρο αυτό βρισκόταν μέσα σε μια σακούλα. Η σακούλα είχε παραδοθεί από ένα <u>εκλεκτό κάθαρμα</u> ως απεδείχθη (για το οποίο ειρήσθω εν παρόδω να πω ότι όταν κάποια στιγμή που μίλησα μαζί του τηλεφωνικώς, νόμιζα ότι μίλαγα σε μια παραλλαγή του εαυτού μου). Από το εν λόγω κάθαρμα είχα αγοράσει το "<i>δώρο</i>". Τώρα θα μου πείτε, το αγόρασες εσύ και ήταν δώρο; Βεβαίως! Κάποιες φορές αόμη και το παράδοξο μπορεί να γίνει πραγματικότητα!<br />
<br />
Τέλος πάντων, για να μην πλατειάζω, το δώρο αυτό ήταν αισθησιακά κλεισμένο σε μια σακούλα από κατάστημα αισθησιακών εσωρούχων.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhSR1FU0cD5QVRX6k_7ERvEVeFmLrou7t2gXI9m1UO0P5bNE2hqvE4JKTt4nTvV91N8_gPtWh5cJbvm2YcLVwKrcSxqYK-fK7Jq5mjc7wXrC44crcO-YrWfrfPIHpNaFU1iJXVGm5s1KRM-/s1600/IMG_20160229_134257.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhSR1FU0cD5QVRX6k_7ERvEVeFmLrou7t2gXI9m1UO0P5bNE2hqvE4JKTt4nTvV91N8_gPtWh5cJbvm2YcLVwKrcSxqYK-fK7Jq5mjc7wXrC44crcO-YrWfrfPIHpNaFU1iJXVGm5s1KRM-/s400/IMG_20160229_134257.jpg" width="300" /></a></div>
<br />
Τι άλλο να πεις μετά... Κι εκεί που το μυαλό σου σε έχει βάλει να ταξιδεύεις σε μεθυστικές αόρατες τροχιές από θεσπέσια οσμή τζατζικιού την στιγμή που περιμένεις να βγάλεις από μέσα τις ζαρτιέρες των ονείρων σου που πάντοτε περίμενες, ξάφνου ανοίγεις και βγαίνει.... ΑΥΤΟ:<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh52sYXmtq_ARKvFnmrpcbfkqRtjbhNhYMm9syM3WR2LfTfKnrJI2GlOrkklLJiZrQ6fRWpk2sMARXYuWZvX4pA26dUXIuyv7mQAVsG3JLWTBNy2F_PCsautHABtXIy8e_eAd5qAWXdEZDC/s1600/IMG_20160229_134342.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh52sYXmtq_ARKvFnmrpcbfkqRtjbhNhYMm9syM3WR2LfTfKnrJI2GlOrkklLJiZrQ6fRWpk2sMARXYuWZvX4pA26dUXIuyv7mQAVsG3JLWTBNy2F_PCsautHABtXIy8e_eAd5qAWXdEZDC/s640/IMG_20160229_134342.jpg" width="480" /></a></div>
<br />
<br />
Chainsaw, Hill of Crosses, σε δίσκο και cd...<br />
Δεν ξέρω αν θυμάστε <a href="http://hades740.blogspot.com/2015/06/chainsaw.html" target="_blank">μια συνέντευξή τους</a> που είχα αναδημοσιεύσει πριν από αρκετό καιρό. Ε, λοιπόν από τότε τους έψαχνα επισταμένα. Και για να σας πω την αλήθεια, παρόλο που και τον δίσκο τους είχα βρει για κατέβασμα, αλλά και κάποια ελάχιστα τραγούδια στο γιουτούμπι, είχα βάλει τον εαυτό μου σε τέτοια φάση να γουστάρω που δεν ήθελα να ακούσω τίποτε απ'αυτούς, μέχρι να τους βρω. <span style="color: red;"><b>Ήθελα λίγο το συναίσθημα των παλιών εποχών ρε διάολε!</b></span> Το κυνήγι, την προσμονή, την κάβλα του αγνώστου! Κάποια στιγμή λοιπόν πέτυχα τον Witchkiller σε μια συναυλία (δεν θυμάμαι που, ειλικρινά). Ο Witchy έκανε τα κονέ και με έφερε σε επαφή με τον Decapitator (το κάθαρμα που λέγαμε), μέσω του οποίου έκανα και την αγορά. Το πρόβλημα (που μου τα έκανε χειρότερα) ήταν το άλλο όμως: όπως πρόσφατα σας έγραφα στο περί προσφυγικού σενδόνι, ήδη είχα μπει σε φάση απομάκρυνσης από τα εγχώρια, με αποτέλεσμα να αναγκαστώ να επιστρατεύσω τον Mad Putcher να παραλάβει το υλικό, το οποίο ο φίλτατος Decapitator είχε μεριμνήσει να αφήσει σχεδόν άμεσα στο "Αρχηγείον". Το πρόβλημα ήταν όμως ότι την σακούλα αυτήν <b>την είχαν... πάρει όλοι, πλην εμού</b> που ήμουν και ο νόμιμος ιδιοκτήτης! Και περίμενα, και περίμενα, και περίμενα μήνες ολόκληρους... μέχρι που την πήρα στα χέρια μου! Και έμεινα μαλάκας!<br />
<br />
Όταν έγραφα για την δισκάρα των Sacral Rage κάπου είχα σημειώσει όιτ ετούτο το βλόγι κανονικά δεν είναι για κριτικές, αλλά ο συγκεκριμένος δίσκος ήταν τέτοιος που δεν γινόταν να κάνω κριτική. Λογικά σε κάποιον καιρό θα κάνω κριτική και για την απίστευτη δισκάρα των Convixion. Στο ενδιάμεσο, μου έκατσε κι αυτό εδώ... Και ξανασκέφτομαι ότι αν και από χρόνο δεν έχω ούτε για τίναγμα (ξέρετε τίνος), μάλλον πρέπει να επανενεργοποιήσω το Hellenic Metal... Ας φύγουμε όμως από τις ενδότερες σκέψεις μου κι ας επιστρέψουμε...<br />
<br />
Ακούγοντας αυτό το μεγαλούργημα έμεινα με ανοικτό το στόμα. Θα το χαρακτήριζα... υπερthrash... Άνευ υπερβολών. Μιλάμε για ξύλο, όχι αστεία. Το ακόμη πιο ωραίο είναι ότι με κάθε άκουσμα στο οποίο εμβάθαινα όλο και περισσότερο, ο δίσκος αυτός μου άφηνε και μια παραπάνω γεύση, πάντοτε πέριξ του παλαιού, ρομαντικού thrash των μέσων της δεκαετίας του 80, τότε που το καραχυμαδιό ήταν καλό και σε έκανε να προσμένεις το επόμενο ξύλο με ανυπομονησία. Ακριβώς γι'αυτόν τον λόγο ένα από τα πρώτα πράγματα που μου πέρασαν από το μυαλό ήταν και το ότι "γι'αυτό το πράγμα πρέπει να γράψω κάτι"...<br />
Αλλά τι;<br />
Αρχικώς σκέφτηκα να γράψω κάτι για τα τραγούδια. Το τάδε είναι πιο γαμάτο, ενώ το έτσι πιο τεχνικό. Πίπες! Ο δίσκος δεν σου βγάζει κάτι τέτοιο. <b>Ο δίσκος είναι σχεδόν βιασμός</b>: από το εξώφυλλο και την τιτανοτεράστια φωτογραφία του συγκροτήματος, μέχρι το σημειωματάκι, το αμιγώς αντιχριστιανικό ύφος (είπαμε, το κείμενο είναι στο πνεύμα των ημερών!) και τις τρομερές ταχύτητες των κομματιών. Άρα τι να κάτσω να γράψω εγώ, όταν τα λέει όλα μόνος του; Το μόνο που θα γράψω είναι ότι καλό είναι να τον ακούσετε οπωσδήποτε, ιδίως οι λάτρεις του είδους! Και πάντα δυνατά, πάντα με τους στίχους ανοικτούς για να πολλαπλασιάζεται η απόλαυση, ει δυνατόν και με ένα σουβλάκι στο χέρι.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEia5THwvcRE64L54uiRJ08rjLf5Xf_qk9_kGd29KeKBURvSFUQS6WTaZ8i5TzYzl6cXk4jlunB7rxiIhCE46PFdvdF9CwxDMslbAUZLvMId_xY2GpX_l-o0ZlOndHf3PAiEsbzDKOaC7Y3l/s1600/FB_IMG_14519830351055194.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEia5THwvcRE64L54uiRJ08rjLf5Xf_qk9_kGd29KeKBURvSFUQS6WTaZ8i5TzYzl6cXk4jlunB7rxiIhCE46PFdvdF9CwxDMslbAUZLvMId_xY2GpX_l-o0ZlOndHf3PAiEsbzDKOaC7Y3l/s320/FB_IMG_14519830351055194.jpg" width="320" /></a></div>
<div style="text-align: center;">
</div>
<span style="font-size: x-small;">Η συγκεκριμένη φώτο δεν είναι του συγκροτήματος, αλλά ο κύριος στο μέσον, είναι. Μα ειλικρινά, ποιος θα ποζάριζε με τόσο δέος και σεβασμό έχοντας σουβλάκι στο χέρι;! </span><br />
<br />
<br />
<br />
<br />
Προσωπικά πλέον δεν περιμένω μόνο τον επόμενο δίσκο της μπάντας, αλλά και το επίσημο ραφτό του συγκροτήματος, το οποίο αν όλα πάνε καλά θα έχει μια έκπληξη πάνω του, την οποίαν από την στιγμή που μου την εμπιστεύθηκε ο εμπνευστής, δεν μπορώ να την αποκαλύψω, αλλά σας εγγυώμαι ότι αν τα καταφέρουν να την κάνουν, θα σπάσει τα ταμεία! Από 'κει κι έπειτα, όπως του είπα και από το τηλέφωνο, περιμένω πως και πως να έρθει η ωρα που θα τσουγκρίσουμε τα σουβλάκια μας κι από κοντά!<br />
<br />
Thrash ρε φίλε.<br />
Έτσι απλά.<br />
<br />
ΥΓ. Ένα Bonus για το feeling...<br />
Συγγνώμη δηλαδή, αλλά αν εγώ κυκλοφορούσα με το απαυτό έξω δεν θα με μάζευαν; Τι αλητείες είναι τούτες; Είναι δηλαδή δυνατόν εκεί που περπατάς να έρχεσαι αντιμέτωπος με ένα τέτοιο θέαμα;<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgBY6WpiNCf9pt2pcWepDEI_Ai1e4lv43banLg1R_qAA5idMnQrFK5dTZJc6YN3oVotM4CabsK9spO9adAMY9sYBzG0vrtYdrr1PTB2ILX2_MPy3gG5I977NgsggYBNq_VJAKuGPEIdQ73K/s1600/IMG_20160425_141056.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgBY6WpiNCf9pt2pcWepDEI_Ai1e4lv43banLg1R_qAA5idMnQrFK5dTZJc6YN3oVotM4CabsK9spO9adAMY9sYBzG0vrtYdrr1PTB2ILX2_MPy3gG5I977NgsggYBNq_VJAKuGPEIdQ73K/s320/IMG_20160425_141056.jpg" width="320" /></a></div>
<br /></div>
Hadeshttp://www.blogger.com/profile/04467178190617217153noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-4807243922192063199.post-70444341173002265242016-03-24T09:24:00.001+02:002016-04-07T23:14:45.334+03:00Ο Βιασμός του Επίκουρου (μια βελτιωμένη επανέκδοση με τραγικούς τραγέλαφους)<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<b><span style="color: red; font-family: "arial" , "sans-serif";">Πρόλογος</span></b><span style="font-family: "arial" , sans-serif;"><o:p></o:p></span><br>
<div style="margin: 0cm 0cm 0.0001pt;">
<span style="font-family: "arial" , sans-serif;">Ένα από τα κυριότερα θέματα ενδιαφέροντος ετούτου του ταπεινού ιστολογίου διαχρονικά αποτελούσε και η νεοΕλληνική<span class="apple-converted-space"> </span><b>βλακεία</b>, η οποία αποτελεί<span class="apple-converted-space"> </span><b>εγχώρια ΠΟΠ</b>. και που όσοι παρακολουθείτε αυτό το βλόγι γνωρίζετε καλά ότι ο παρόν θεός της έχει κηρύξει πόλεμο εδώ και χιλιετίες. Βέβαια εδώ που τα λέμε, κάποιες φορές αναγνωρίζω ότι είμαι λίγο άδικος κι αυτό διότι η βλακεία είναι το αποτέλεσμα και όχι η αιτία. Αν θέλουμε να βρούμε τις αιτίες θα πρέπει να πάμε πολλά βήματα πίσω, όπου θα καταλήξουμε στον<span class="apple-converted-space"> </span><b>συνδυασμό της γελοίας νοοτροπίας με την εξαιρετικά χαμηλού επιπέδου Παιδεία</b>, αλλά δυστυχώς δεν υπάρχει η πολυτέλεια να βρούμε κι άλλους "ενόχους". Ήδη στα 9 σχεδόν γεμάτα χρόνια παρουσίας ετούτου του βλογιού, έχουμε ξεσκεπάσει αρκετούς δίχως καν αυτός να ήταν ο σκοπός. Η ουσία του παρόντος προλόγου έχει να κάνει με κάτι άλλο.<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin: 0cm 0cm 0.0001pt;">
<b><span style="font-family: "arial" , sans-serif;">SPOILER ALERT</span></b><span style="font-family: "arial" , sans-serif;">: Ακολουθεί τυπικό κατωκοσμικό σενδόνι. Λάβετε τα μέτρα σας, βάλτε ουισκάκι κι όσοι δεν γουστάρετε, λάβετε το πτηνόν και αδειάστε μου τη γωνιά σας περικαλώ.<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin: 0cm 0cm 0.0001pt;">
<br></div>
<div style="margin: 0cm 0cm 0.0001pt;">
<b><span style="color: red; font-family: "arial" , "sans-serif";">Εισαγωγή</span></b><b><span style="font-family: "arial" , sans-serif;"> </span></b><span style="font-family: "arial" , sans-serif;"><o:p></o:p></span></div>
<div style="margin: 0cm 0cm 0.0001pt;">
<span style="font-family: "arial" , sans-serif;">Πριν από (σχεδόν ακριβώς) τρία χρόνια και συγκεκριμένα στις ημερομηνίες 4 και 10 Απριλίου 2013 είχα δημοσιεύσει σε δύο "τεύχη" ένα από τα καλύτερά μου πονήματα,<span class="apple-converted-space"> </span><b>τον Βιασμό του Επίκουρου</b><span class="apple-converted-space"> </span>(ιδού<span class="apple-converted-space"> </span><a href="http://hades740.blogspot.com/2013/04/blog-post_4.html" target="_blank">το πρώτο</a>, ιδού και<span class="apple-converted-space"> </span><a href="http://hades740.blogspot.com/2013/04/blog-post.html" target="_blank">το δεύτερο</a>), ένα πραγματικά ιστορικό δράμα (με την μεν σύγχρονη έννοια, αλλά υπερπλήρες τραγωδίας και τραγελάφων). Αν και ξέρω ότι για μια σειρά από λόγους τα όσα γράφονται εδώ δεν τα διαβάζουν παρά λίγοι μερακλήδες (μεταξύ μας, από μιαν άποψη καλύτερα), η διαχρονική μου απαίτηση από όλους είναι απλή:<span class="apple-converted-space"> </span><b>αφού κάτι τόσο απλό μπορώ να το δω εγώ, γιατί να μην μπορούν και οι υπόλοιποι;</b><span class="apple-converted-space"> </span>Είναι περίπου σαν το φερόμενο πείραμα του εκατοστού πιθήκου, αν το έχετε ακουστά το οποίο αυτό που θέλει να πει είναι το εξής: κάποιες "παγκόσμιες" ανάγκες δεν ανακαλύπτονται κάπου συγκεκριμένα, αλλά σε πολλά μέρη ταυτόχρονα. Η γραφή, η φωτιά, ο τροχός κλπ, δεν έχουν έναν τόπο προελεύσεως αφού προέκυψαν από παγκόσμιες ανάγκες. Κάπως αντίστοιχα κι εγώ, λοιπόν, έχω την μάλλον παράλογη απαίτηση όχι βέβαια να διαβάσουν όλοι κάτι που το έγραψα εγώ, αλλά να ψάξουν (ούτως ειπείν<span class="apple-converted-space"> </span><u>να στρώσουν κώλο</u>) και να ανακαλύψουν τι στο διάολο συμβαίνει με κάποια "<i>υπόθεση</i>", από την στιγμή που όλα τα στοιχεία είναι διαθέσιμα σε όλους. Μμμμμ... μισό... Βασικά τα στοιχεία<span class="apple-converted-space"> </span><b>ανέκαθεν<span class="apple-converted-space"> </span></b>ήταν διαθέσιμα σε όλους, διότι πάντοτε υπήρχαν τα απαιτούμενα<span class="apple-converted-space"> </span></span><b><span style="color: red; font-family: "arial" , "sans-serif";">Βιβλία<span class="apple-converted-space"> </span></span></b><span style="font-family: "arial" , sans-serif;">(ουπς.... τζιζ... κακή λέξη), όμως τα βιβλία έπρεπε να τα πληρώνεις κατά κύριο λόγο (και ως γνωστόν πάντα ψάχνουμε για δικαιολογίες, έτσι;). <o:p></o:p></span></div>
<div style="margin: 0cm 0cm 0.0001pt;">
<span style="font-family: "arial" , sans-serif;"><br>Πλέον όμως όλα είναι διαθέσιμα δωρεάν χάρη στο μεγαλείο του διαδικτύου και εδώ ακριβώς έγκειται η τραγωδία: ο κόσμος δεν ενδιαφέρεται να μάθει (το οποίο είναι μία χρονοβόρα κι ενίοτε επίπονη διαδικασία). Ο κόσμος απλώς ενδιαφέρεται να παριστάνει τον παντογνώστη, τον πολυμαθή, τον καλλιεργημένο. Κοινώς<span class="apple-converted-space"> </span><b>ο κόσμος δεν ενδιαφέρεται να είναι, ενδιαφέρεται απλώς να φαίνεται</b>. Για να το επιτύχει αυτό, καταφεύγει στην εύκολη λύση του junk food (ούτως ειπείν της Βικημάστιγας, όπως την έχω μάλλον επιτυχημένα αποκαλέσει) όπου βρίσκεται "υλικό" που μπορεί να ανεβάσει ανεπιβεβαίωτα ο καθείς ημιμαθής (συνήθως) ή και αμαθής (μάλλον σπανιότερα) και με αυτό δεν θέλω να τα ισοπεδώσω όλα, αλλά αναφέρομαι στον γενικό κανόνα. <o:p></o:p></span></div>
<div style="margin: 0cm 0cm 0.0001pt;">
<span style="font-family: "arial" , sans-serif;">Εδώ λοιπόν έχουμε από μιαν άλλη άποψη το φαινόμενο του εκατοστού πιθήκου: μόλις κάτι εμφανιστεί, άπαξ και είναι ελκυστικό στο αφτί (διότι σε αυτούς που απευθύνεται ο εγκέφαλος συνήθως είναι αρκούντως αδρανής) αρχίζει και αναπαράγεται με απίστευτους ρυθμούς με αποτέλεσμα να καταλήγει όπως και το φιλοσοφικό ερώτημα της κότας και του αβγού και βεβαίως συνακόλουθα να<span class="apple-converted-space"> </span><b>καθίσταται αληθές ακριβώς επειδή το αναπαράγουν "όλοι"</b><span class="apple-converted-space"> </span>και κάπως έτσι φτάνουμε να έχουμε ένα "άρθρο" ή (συνηθέστερα) μιαν<span class="apple-converted-space"> </span><i>άποψη</i><span class="apple-converted-space"> </span>(και ξέρετε τι έλεγε ο Επιθεωρητής Κάλαχαν για τις απόψεις, έτσι;), οι οποίες βασίζονται πάνω σε "πηγές" τέτοιες που να αρχίσεις να κάνεις τις αναγωγές προς τα πίσω πολύ συχνά διαπιστώνεις (όπως στα βιβλία του γίγαντα Λιακόπουλου ας πούμε) ότι τελικώς οι πηγές όχι μόνο δεν είναι και τόσες πολλές αλλά πολύ συχνά καταλήγουν σε αριθμό που εύκολα μετριέται στα δάχτυλα του ενός χεριού. Κι όχι όποιου κι όποιου χεριού. Συνήθως του χεριού του<span class="apple-converted-space"> </span><u>ξυλουργού</u>, που σηκώνει το χέρι να πει πιάσε πέντε μπύρες αλλά έχει τρία δάχτυλα και μοιραία δείχνει τρεις.<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin: 0cm 0cm 0.0001pt;">
<span style="font-family: "arial" , sans-serif;"><br></span><b><span style="color: red; font-family: "arial" , "sans-serif";">Μέρος Πρώτον: Το Επικούρειο Ζήτημα</span></b><span style="font-family: "arial" , sans-serif;"> <o:p></o:p></span></div>
<div style="margin: 0cm 0cm 0.0001pt;">
<span style="font-family: "arial" , sans-serif;">Κάπως έτσι λοιπόν έφτασα στο σημείο να ασχολούμαι (προ τριετίας και με ιδιαίτερη καθυστέρηση αρκετών ετών τολμώ να πω) με τον λεγόμενο γρίφο του Επίκουρου, ο οποίος είναι σχεδόν εξίσου διαδεδομένος με την μαύρη πανώλη κατά την περίοδο του Μεσαίωνα (και με σχεδόν τα ίδια αποτελέσματα, αν και σε πνευματικό επίπεδο). Ας θυμηθούμε τι λέει αυτός ο περιβόητος γρίφος...<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin: 0cm 0cm 0.0001pt;">
<br></div>
<div align="center" style="background: white; margin: 0cm; text-align: center;">
<i><span style="color: #333333; font-family: "arial" , "sans-serif";">Θέλει ο Θεός να εμποδίσει το κακό αλλά δεν είναι ικανός; Τότε δεν είναι παντοδύναμος.</span></i><span style="color: #333333; font-family: "arial" , "sans-serif";"><o:p></o:p></span></div>
<div align="center" style="background: white; margin: 0cm; text-align: center;">
<i><span style="color: #333333; font-family: "arial" , "sans-serif";">Μπορεί αλλά δε θέλει; Τότε δεν είναι πανάγαθος</span></i><span style="color: #333333; font-family: "arial" , "sans-serif";"><o:p></o:p></span></div>
<div align="center" style="background: white; margin: 0cm; text-align: center;">
<i><span style="color: #333333; font-family: "arial" , "sans-serif";">Και θέλει και μπορεί; Τότε γιατί υπάρχει το κακό;</span></i><span style="color: #333333; font-family: "arial" , "sans-serif";"><o:p></o:p></span></div>
<div align="center" style="background: white; margin: 0cm; text-align: center;">
<i><span style="color: #333333; font-family: "arial" , "sans-serif";">Δεν θέλει ούτε μπορεί; Τότε γιατί να τον αποκαλούμε Θεό;</span></i><span style="color: #333333; font-family: "arial" , "sans-serif";"><o:p></o:p></span></div>
<div style="margin: 0cm 0cm 0.0001pt;">
<span style="font-family: "arial" , sans-serif;"><br>Το πρόβλημα δεν είναι αμελητέο: ο λόγος που τότε είχα βγει από τα ρούχα μου είχε να κάνει με το ότι είχε πέσει στην αντίληψή μου όχι μόνο το ζήτημα σε κόμικ (βλ. το πρώτο λινκ), αλλά έως και <b>ένα βίδεον ολόκληρου BBC</b><span class="apple-converted-space"> </span>με πασίγνωστο, μάλιστα, ηθοποιό που σχεδόν θριαμβολογικά μετέφερε στο γυαλί την φερόμενη φιλοσοφική "<i>άποψη</i>" (αποδεικνύωντας βεβαίως ότι η... μετάσταση έχει χτυπήσει όλα τα ζωτικά όργανα και<span class="apple-converted-space"> </span><b>ιδίως τον εγκέφαλο</b>, άρα ο ασθενής δεν σώζεται).<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin: 0cm 0cm 0.0001pt;">
<span style="font-family: "arial" , sans-serif;">Να ξεκαθαρίσω κάτι, τώρα που ακόμη είναι νωρίς: το παρόν υπερσενδόνι δεν θα αποτελέσει συγχώνευση των δύο αρχικών μου κειμένων διότι αυτό απλούστατα "απαγορεύεται" να γίνει με την δομή που είχα κάνει και στα δύο. Να "υπενθυμίσω" (λέμε τώρα...) ότι<span class="apple-converted-space"> </span><u>στο πρώτο είχα χρησιμοποιήσει ένα τρικ: παρουσίαζα κάποια (αληθινά) στοιχεία με τόσο επιλεκτικό και απολύτως πειστικό τρόπο αποκρύπτωντας (διά μέσου της βεβαιότητας της επαγωγικής διαδικασίας) σημαντικά στοιχεία για το θέμα και έτσι κατέληγα<span class="apple-converted-space"> </span><b>τεχνηέντως</b><span class="apple-converted-space"> </span>σε ένα εντελώς εσφαλμένο συμπέρασμα</u>. Άφησα λοιπόν για μια βδομάδα το κείμενο να σέρνεται στην βλογόσφαιρα (μπάς και...) όπου και στην συνέχεια προέβην στην αποκατάσταση της αλήθειας. Είναι, λοιπόν, προφανές για ποιους λόγους αυτά τα δύο σενδόνια δεν παντρεύονται. <o:p></o:p></span></div>
<div style="margin: 0cm 0cm 0.0001pt;">
<span style="font-family: "arial" , sans-serif;">Εντούτοις, λοιπόν, θα κάνω εν μέρει μια συρραφή όλων των στοιχείων που συνθέτουν τον κορμό της υποθέσεως, κάνοντας κάποιες σημαντικές παρεμβάσεις στο υπόλοιπο κείμενο (κοινώς, θα του αλλάξω τα φώτα). Τώρα, θα αναρωτιέστε για ποιον λόγο κάνω όλον αυτόν τον κόπο, όταν ήδη τα έχω γράψει. Ο λόγος είναι απλός και τον μνημόνευσα στην αρχή:<span class="apple-converted-space"> </span><u>δεν την αντέχω άλλη βλακεία</u>. Το ζήτημα με τον Επίκουρο έχει λάβει γιγαντιαίες διαστάσεις κατά βάσην από τους αυτοφερόμενους πολυγνώστες τε και υπερμορφωμένους<span class="apple-converted-space"> </span><b>αθέους</b>, μιας και ουδείς άλλος έχει ενδιαφέρον να ασχοληθεί με τέτοιες φόλες και προσοχή: με αυτό<span class="apple-converted-space"> </span><b>δεν βάζω όλους</b><span class="apple-converted-space"> </span>τους αθέους μέσα, διότι γνωρίζω αρκετούς σοβαρότατους, οι οποίοι ακριβώς επειδή είναι σοβαροί<span class="apple-converted-space"> </span><u>προτιμούν να διαβάζουν αντί να μιλάνε</u><span class="apple-converted-space"> </span>και να αναπαράγουν αηδίες (παρεμπιμπτόντως αρκετοί εξ αυτών βρίσκονται παραπλεύρως στην στήλη των φιλίων ιστολογίων και για να σοδομίσω εντελώς και αυτήν την παρένθεση αξίζει να σημειώσω ότι στο πλαίσιο του πειράματός μου διαπίστωσα ότι όσοι εξ αυτών με εμπιστεύονται την πάτησαν επίσης διότι δεν θεώρησαν τότε ότι υπήρχε περίπτωση να γράφω τέτοιες μεγαλειώδεις παπάτζες. Για να καταλάβετε δηλαδή πόσο εύκολο είναι να την πατήσει ο κόσμος. Κλείνω την παρένθεση και συνεχίζω). <o:p></o:p></span></div>
<div style="margin: 0cm 0cm 0.0001pt;">
<span style="font-family: "arial" , sans-serif;">Αυτοί που μιλάνε ακατάπαυστα είναι (συνήθως) το πρόβλημα και αυτό που λέω πάντοτε σε όλους όσους αναπαράγουν αυτήν την παπάτζα είναι ότι<span class="apple-converted-space"> </span><b>οι αρχαιοι φιλόσοφοι (και όχι μόνο αυτοί) δεν φταίνε σε τίποτε ώστε βιάζονται συστηματικά από τους αμόρφωτους και δραματικά κατώτερους (τουλάχιστον των προσδοκιών) απογόνους τους</b>. Επειδή, λοιπόν, το τελευταίο διάστημα ιδίως εις τον θαυμαστό κόσμο του φεηστσιμβούκιου έχω ασχοληθεί επί του θέματος με περισσότερες περιπτώσεις από κάθε άλλη φορά και δεν μπορώ να ποστάρω είτε δύο λινκ όπου στα μάτια κάποιου που δεν ξέρει να διαβάζει δείχνουν αυτοαναιρούμενα, ούτε να να ποστάρω... δύο λινκ γενικώς ενώ ξέρω ότι ούτε το ένα δεν διαβάζουν, ούτε όμως να ποστάρω μόνο το δεύτερο του οποίου η ύπαρξη βασιζόταν στο πρώτο, αποφάσισα να δημιουργήσω ετούτη την "επανέκδοση" όπως λέγω και στον τίτλον του παρόντος υπερσενδονιού προκειμένου να τα έχω όλα μαζεμένα εδώ, και για την δική σας διευκόλυνση (λέμε τώρα) και για τη δική μου. Επίσης, στο πλαίσιο της ίδιας διευκολύνσεως να μνημονεύσω κι ένα (βοηθητικό για<span class="apple-converted-space"> </span><u>εσάς</u>)<span class="apple-converted-space"> </span><a href="https://en.wikiquote.org/wiki/Epicurus" target="_blank">λινκ του wikiquotes</a><span class="apple-converted-space"> </span>όπου μνημονεύεται με υποφερτή ακρίβεια η πορεία των αναφορών στο ζήτημα.<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin: 0cm 0cm 0.0001pt;">
<span style="font-family: "arial" , sans-serif;"><br></span><b><span style="color: red; font-family: "arial" , "sans-serif";">Μέρος Δεύτερον: Λακτάντιος</span></b><span style="font-family: "arial" , sans-serif;"> <o:p></o:p></span></div>
<div style="margin: 0cm 0cm 0.0001pt;">
<span style="font-family: "arial" , sans-serif;">Ας πιάσουμε. λοιπόν, από την αρχή τα στοιχεία με τη σειρά. Ο Επίκουρος φέρεται να έζησε από το 341 έως το 270 πΧ. Από όλα τα αποσπάσματα ή και κέιμενα που έχουν σωθεί, ρηθέν ωσάν αυτό του γρίφου δεν έχουμε στα χέρια μας: αυτό είναι ένα ακατάρριπτο στοιχείο, είτε αρέσει είτε όχι. Μάλιστα, το σχόλιο δεν επεκτείνεται μόνο στον Επίκουρο, αλλά και σε όλους όσους τον ακολούθησαν και φυσικά αναφέρομαι τόσο στους Επικούρειους (αρκετοί εκ των οποίων σαφώς και τον είχαν για δάσκαλο), αλλά και τους νεοπλατωνικούς (που ως απέλπιδα προσπάθεια αντίστασης τα είχαν εισάγει σχεδόν όλα τα διαθέσιμα "όπλα" στην φιλοσοφία τους).<span class="apple-converted-space"> </span><b>Η περιβόητη ρήση του Επίκουρου εμφανίζεται<span class="apple-converted-space"> </span></b></span><b><span style="color: red; font-family: "arial" , "sans-serif";">για πρώτη φορά σε παγκόσμιο επίπεδο</span></b><span class="apple-converted-space"><b><span style="font-family: "arial" , sans-serif;"> </span></b></span><b><span style="font-family: "arial" , sans-serif;">μόλις... πεντεμιση αιώνες μετά τον θάνατο του Επίκουρου</span></b><span class="apple-converted-space"><span style="font-family: "arial" , sans-serif;"> </span></span><span style="font-family: "arial" , sans-serif;">από έναν Χριστιανό διδάσκαλο και απολογητή συνάμα, τον Ρωμαίο<span class="apple-converted-space"> </span></span><b><span style="color: #38761d; font-family: "arial" , "sans-serif";">Λακτάντιο</span></b><span class="apple-converted-space"><b><span style="font-family: "arial" , sans-serif;"> </span></b></span><span style="font-family: "arial" , sans-serif;">(250-325 μΧ), ο οποίος μάλιστα είναι ένας εξ αυτών των απολογητών στους οποίους φέρεται να οφείλεται πολύ μεγάλο μέρος της δημιουργίας του αρχικού "φιλοσοφικού" υποβάθρου του Χριστιανισμού, το οποίο για να δημιουργηθεί σε στέρεο έδαφος έπρεπε να εμπεριέχει και την με κάθε τρόπο αποδόμηση της αρχαιοελληνικής Φιλοσοφίας. Σε αυτό το σημείο επιβάλεται να κάνουμε μία πολύ σημαντική παρένθεση: είναι βέβαιο ότι έχετε ακούσει τον ισχυρισμό ότι ο Επίκουρος ήταν άθεος (και γι'αυτό άλλωστε έχει γίνει μπαντιέρα από τους άθεους κιόλας).<span class="apple-converted-space"> </span><b>Η αλήθεια είναι ότι όσο άθεος ήταν ο Επίκουρος, άλλο τόσο προ Χριστού χριστιανός ήταν κι ο Πλάτων ή παραβάτης ο Ιουλιανός.</b><span class="apple-converted-space"> </span>Το μόνο βέβαιο είναι ότι αν ο Επίκουρος ήταν άθεος οι πρωτοχριστιανοί δεν θα είχαν ασχοληθεί καν με την περίπτωσή του, καθ'όσον είναι πασίγνωστο ότι αυτό που τους ενδιέφερε ήταν η (με κάθε τρόπο) αποδόμηση όσων θεωρούνταν επικίνδυνοι, κι ο Επίκουρος ήταν εξαιρετικά επικίνδυνος διότι είχε καταφέρει να καταστήσει την Φιλοσοφία προσιτή στους πολλούς και αυτό ήταν πολυ κακό. Άρα ο Επίκουρος<span class="apple-converted-space"> </span><b>έπρεπε να στιγματιστεί</b><span class="apple-converted-space"> </span>και ο τρόπος ήταν προδιαγεγραμμένος: ο Χριστιανισμός (όπως γνωρίζουμε από πλήθος πηγών, μεταξύ άλλων και από τις προσπάθειες του Ωριγένη ιδίως κατά του Κέλσου) διαδώθηκε τόσο διά της τρομοκρατίας όσο και διά των υποσχέσεων για το μετέπειτα. Άρα ο Επίκουρος συκοφαντήθηκε ως άθεος διότι ήταν γνωστό τι κάνει ο θεός στους άθεους κλπ. Βέβαια θα μου πείτε, δηλαδή ποια είναι η διαφορά αν ήταν με το αν δεν ήταν; Η απάντηση είναι απλούστατη: αν όντως ήταν, από τον φόβο δεν θα τον διάβαζε κανείς. Το ότι τον διάβαζαν συνεπάγεται ότι δεν ήταν άρα έπρεπε να "γίνει" ώστε με την πίεση του φόβου να σταματήσουν να τον διαβάζουν. Κλείνουμε την παρένθεση και συνεχίζουμε με τον Λακτάντιο.<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin: 0cm 0cm 0.0001pt;">
<span style="font-family: "arial" , sans-serif;">Τι λέει ο Λακτάντιος, λοιπόν, για τον Επίκουρο; (το κείμενο<span class="apple-converted-space"> </span><a href="http://www.newadvent.org/fathers/0703.htm" target="_blank">σε αγγλική μετάφραση εδώ</a>. Άντε, για να μην σας βάζω να ψάχνετε να σας πω ότι το επίμαχο σημείο βρίσκεται στο τέλος του 13ου κεφαλαίου. Όποιος γνωρίζει λατινικά βεβαίως μπορεί<span class="apple-converted-space"> </span><a href="https://books.google.gr/books?id=rs47AAAAcAAJ&pg=PA494&redir_esc=y&hl=el#v=onepage&q&f=false" target="_blank">να το διαβάσει κι από εδώ</a>):<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin: 0cm 0cm 0.0001pt;">
<span style="font-family: "arial" , sans-serif;"><br>"<i>. ..Λέει ότι ο θεός είτε επιθυμεί να απομακρύνει το κακό και δεν μπορεί, είτε μπορεί αλλά είναι απρόθυμος, είτε δεν θέλει και δεν μπορεί, ή και θέλει και μπορεί. Εάν θέλει αλλά δεν μπορεί, τότε είναι αδύναμος, το οποίο δεν ταιριάζει στον θεό. Εάν μπορεί αλλά δεν θέλει, τότε είναι φθονερός, το οποίο απέχει από τη φύση του θεού. Εάν ούτε θέλει ούτε μπορεί, τότε είναι και φθονερός και αδύναμος άρα δεν είναι θεός. Εάν και θέλει και μπορεί που είναι τα μόνα χαρακτηριστικά που ταιριάζουν σε έναν θεό, τότε από που προέρχεται το κακό; Ή γιατί δεν το απομακρύνει;...</i>"<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin: 0cm 0cm 0.0001pt;">
<span style="font-family: "arial" , sans-serif;"><br>Να δούμε το θέμα λίγο πιο εμπεριστατωμένα:<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin: 0cm 0cm 0.0001pt;">
<span style="font-family: "arial" , sans-serif;">Η πρώτη παρατήρηση που κάνουμε έχει να κάνει με το γεγονός ότι<span class="apple-converted-space"> </span><b>το ερώτημα του Λακτάντιου δεν έχει καμία απολύτως σχέση με τον λεγόμενο Γρίφο του Επίκουρου</b><span class="apple-converted-space"> </span>όπως τον γνωρίζουμε σήμερα, άρα από την στιγμή που ο Λακτάντιος είναι αποδεδειγμένα η πρώτη επίσημη πηγή του "γρίφου", παναπεί πως μέχρι σήμερα κάτι έχει συμβεί στον "γρίφο" και αυτό είναι έναυσμα για να ψάξουμε περαιτέρω.<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin: 0cm 0cm 0.0001pt;">
<span style="font-family: "arial" , sans-serif;">Το δεύτερο που παρατηρούμε είναι ότι το σχόλιο του Λακτάντιου δεν σταματάει εκεί, ούτως ειπείν έχει υποστεί "αποκοπή" για να μιλήσουμε με σύγχρονους όρους. Συμπληρώνει λοιπόν ότι "<i>δεν απομακρύνει το κακό διότι απλούστατα θέλει να δούμε το κακό για να μάθουμε και το καλό</i>". Σε αυτό το σημείο συνεπώς αναφύεται ένα πολύ σημαντικό ερώτημα: όταν η αρχική σου πηγή σου γράφει ένα συγκεκριμένο σχόλιο, πως έρχεσαι εσύ (όποιος κι αν είσαι) και απομονώνεις το συμπέρασμα που αναφανδόν αποτελεί και την κατακλείδα του όλου σχολίου; Με αυτό θέλω να καταδείξω πως<span class="apple-converted-space"> </span></span><b><span style="color: red; font-family: "arial" , "sans-serif";">ο συνδυασμός βλακείας και αμάθειας κατέληξε να παρουσιάζει μιαν άποψη Χριστιανού απολογητή για άποψη του Επίκουρου</span></b><span style="font-family: "arial" , sans-serif;">.<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin: 0cm 0cm 0.0001pt;">
<span style="font-family: "arial" , sans-serif;"><br>Πλέον δεν χωράει καμία αμφιβολία ότι το ερώτημα του Επίκουρου έτσι όπως πρωτοτέθηκε από τον Λακτάντιο δεν έχει την παραμικρή σχέση με το ερώτημα έτσι όπως το γνωρίζουμε σήμερα (όπως δηλαδή το είπε ο... Θέοντεν στο βίδεον, που όμως είναι και η διαδεδομένη του μορφή).<span class="apple-converted-space"> </span><u>Το "σημερινό" ερώτημα είναι ουσιαστικά μια αυθαίρετη περίληψη του αρχικού</u>. Αν υποθέσουμε ότι η περιβόητη τέταρτη (χαμένη) ερώτηση του σημερινού ερωτήματος του Επίκουρου προέρχεται όντως από το αρχικό ερώτημα του Λακτάντιου, τότε προκύπτει ότι μόνο από τον τρίτο όρο μπορεί να προέρχεται, ήτοι ότι<span class="apple-converted-space"> </span><i>αν ούτε θέλει ούτε μπορεί, τότε είναι και κακός και αδύναμος άρα δεν είναι θεός</i>. Αυτό που λέει, δηλαδή, είναι ότι δεν πληροί τις προϋποθέσεις που πρέπει να έχει ένας θεός και δεν συμπεραίνει ότι δεν υπάρχει θεός, αλλά ο συγκεκριμένος που δεν μπορεί και δεν θέλει. Επίσης, έχει μεγάλη σημασία που ο εν λόγω όρος έρχεται τρίτος, ακριβώς επειδή εκεί είναι η θέση του, μιας και στο φτιαχτό ερώτημα του Λακτάντιου την πόρτα αφήνει ανοικτή<span class="apple-converted-space"> </span><b>τεχνηέντως<span class="apple-converted-space"> </span></b>ο τέταρτος όρος που φυσικά ουδέποτε αμφισβητεί το μεγαλείο του θεού έτσι όπως το έχει κατά νου ο Λακτάντιος, παρά απλώς διερωτάται γιατί δεν το καταλαβαίνει κανείς. Ελπίζω να γίνεται κατανοητή η διαφορά καθ'όσον στις παραχαράξεις οι διαχωριστικές γραμμές σπάνια γίνονται αντιληπτές άπαξ και είναι πειστικές. Επίσης, δεν πρέπει να μας διαφύγει η πολύ σημαντική λεπτομέρεια που ανέφερα, ήτοι η... πέμπτη απάντηση, η οποία φυσικά και αποκρύπτεται πλήρως<span class="apple-converted-space"> </span><b>από την παραχάραξη της παραχάραξης</b>, δηλαδή ότι ο θεός τα κάνει όλα για... εκπαιδευτικούς λόγους.<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin: 0cm 0cm 0.0001pt;">
<span style="font-family: "arial" , sans-serif;"><br>Ο Λακτάντιος δεν πρέπει να ήταν τυχαίος (εξάλλου ήταν και στο περιβάλλον του αυτοκράτορα), άρα πρέπει να προσπάθησε πολύ για να φτιάξει ένα φιλοσοφικό ζήτημα με τόσο πολύ (φύσει) λειψό ερώτημα, ώστε έτσι όπως τέθηκε να αφήνει χώρο (τελικώς) όχι μόνο για μια πέμπτη απάντηση αλλά αν χρειαζόταν και για έκτη και για έβδομη μην σας πω, αλλά ας μην το κάνουμε θέμα διότι θα ξεφύγουμε. Έτσι, η απάντηση που δίνει ο Λακτάντιος έρχεται σχεδόν ως μεγαλείο από ψηλά, ότι δηλαδή ο θεός το κάνει για το καλό μας, ότι ήταν μέρος του αρχικού σχεδίου και ο πολύ κακός Έλληνας φιλόσοφος ήταν τόσο μικρόνοος που αδυνατούσε να το καταλάβει.<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin: 0cm 0cm 0.0001pt;">
<span style="font-family: "arial" , sans-serif;">Γίνεται πλέον προφανές ότι σε τέτοια κείμενα (και να τονίσω ότι και του Λακτάντιου είναι φιλοσοφικό το κείμενο, άσχετα αν πρόκειται για παραχάραξη, αυτό είναι άλλο θέμα)<span class="apple-converted-space"> </span><b>είναι τρομερά επικίνδυνο να κόψεις και να ράψεις μια φράση για να την χρησιμοποιήσεις ως "υπόδειγμα"</b>. Όσοι έχουν το... κακό ελάττωμα να υπογραμμίζουν σε βιβλία (καταστρέφοντάς τα φυσικά!) ξέρουν πολύ καλά τι εννοώ αφού πολλές φορές που θες να υπογραμμίσεις κάτι σημαντικό είναι σα να λύνεις σπαζοκεφαλιά: "να ξεκινήσω από εδώ ή από εκεί;". Προσωπικά μου έχει τύχει να θέλω να υπογραμμίσω μισή παράγραφο και τελικώς να καταλήγω να υπογραμμίζω μιάμιση σελίδα. Όλη την ώρα συμβαίνει το ίδιο πράγμα. Κάπως έτσι, λοιπόν, συμβαίνει και με τις αποκοπές/περικοπές, διότι παρατηρώντας το αγγλικό κείμενο βλέπουμε ότι<span class="apple-converted-space"> </span><b>το ερώτημα του Επίκουρου προηγουμένως βασίζεται σε μία υπόθεση που έχει εξετάσει λίγο πιο πριν ο Λακτάντιος και αφορούσε τους Στωϊκούς, δηλαδή ένα άλλο ρεύμα. Το πως υπερπήδησε από τους Στωϊκούς στον Επίκουρο προφανώς και δημιουργεί κάποιες μάλλον εύλογες απορίες αλλά δεν είναι της απαρούσης</b>. Αυτό που χρειάζεται να κρατήσουμε είναι ότι για (μάλλον προφανείς) λόγους οικονομίας, ο Λακτάντιος τα είχε τσουβαλιάσει όλα ώστε να τα βγάλει όλα μαζί άκυρα κατά το μ'έναν σμπάρο δυό (ή και περισσότερα) τρυγώνια. Η ουσία που μας ενδιαφέρει περισσότερο είναι ότι αυτή η<span class="apple-converted-space"> </span><i>μικρούλα</i><span class="apple-converted-space"> </span>λεπτομέρεια χάθηκε εις τους αιώνας των αιώνων ακριβώς επειδή δεν βόλευε κανέναν μιας και καθιστούσε το περιβόητο ερώτημα και πιο μεγάλο και πιο πολύπλοκο και πιθανώς και πιο δυσνόητο (άρα και πιο απίθανο να διαβαστεί -είδατε πως όλα επιστρέφουν στο θέμα μας; ) ή έστω (για να μην είμαστε και... κακεντρεχείς) διέφυγε πλήρως της προσοχής ή κάτι άλλο ανώδυνο, τέλος πάντων.<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin: 0cm;">
<span style="font-family: "arial" , sans-serif;"><br></span><b><span style="color: red; font-family: "arial" , "sans-serif";">Μέρος Τρίτον: η Λήθη, η Νεκρανάσταση και η αρχή της Επιδημίας</span></b><span style="font-family: "arial" , sans-serif;"><o:p></o:p></span></div>
<div style="margin: 0cm 0cm 0.0001pt;">
<span style="font-family: "arial" , sans-serif;">Ας περάσουμε όμως στον επόμενο της σειράς που επικαλέστηκε τον περιβόητο "γρίφο": πρόκειται για τον Γάλλο φιλόσοφο και διαφωτιστή<span class="apple-converted-space"> </span><b>Πιερ Μπελ</b><span class="apple-converted-space"> </span>(Pierre Bayle. Το κείμενό του<span class="apple-converted-space"> </span><a href="https://books.google.gr/books?id=bsuWr77vqd4C&pg=PA30&dq=A+Historical+and+Critical+Dictionary+epicurus&hl=el&sa=X&ei=OnteUfqsBMK47Abjz4CIBw&ved=0CCwQ6AEwAA#v=onepage&q=A%20Historical%20and%20Critical%20Dictionary%20epicurus&f=false" target="_blank">στην αγγλικήν εδώ</a>. Υπάρχει και στα γαλλικά βεβαίως αλλά ας μην το πολυμπερδεύουμε) που έζησε (εδώ κρατηθείτε λίγο) από το 1647 έως το 1706 δηλαδή<span class="apple-converted-space"> </span><b>μόλις 13 και κάτι ψιλά αιώνες μετά</b>, και στον οποίον οφείλεται η αναμόχλευση αυτού του εντελώς ξεχασμένου θέματος (καθ'όσον παντελώς ανούσιο).<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin: 0cm 0cm 0.0001pt;">
<span style="font-family: "arial" , sans-serif;"><br>Ως ειναι προφανές το πρώτο πράγμα που παρατηρούμε είναι το απολύτως προφανές: επί δεκατρείς με δεκατέσσερεις ολόκληρους αιώνες ένα τόσο... σημαντικό (ως εξελίχθηκε) θέμα ήταν παντελώς αδιάφορο για τους πάντες. Πως είναι δυνατόν; Δεν το παρατήρησε άραγε κανείς;<span class="apple-converted-space"> </span><b style="font-family: arial, helvetica, sans-serif;">Ούτε καν οι θεωρητικοί του Χριστιανισμού (λόγιοι, μοναχοί, απολογητές κλπ) κάθε εποχής;</b> Να το κάνουμε πενηνταράκια αυτό διότι έχει πραγματικά πολλή πλάκα: ψάχνοντας ανάμεσα στους χριστιανούς απολογητές βρίσκουμε μεταξύ άλλων και συχνές αναφορές τόσο στον Επίκουρο όσο και στον Πλάτωνα (και αντίστοιχα στους οπαδούς τους, οι οποίοι στα χρόνια της λαίλαπας είχαν συσπειρωθεί υπό τον όρο νεοπλατωνικοί προκειμένου να αντιμετωπίσουν το επερχόμενο χριστιανικό Σκότος): στις Πράξεις Αποστόλων ας πούμε, στον Επίσκοπο Αντιοχείας Θεόφιλο και την επιστολή του Προς Αυτόλυκον, στην Απολογία (Προτρεπτικόν προς Έλληνας) του Ιουστίνου, του Κλήμεντος του Αλεξανδρέως στους Στρωματείς κ.α., προξενεί τουλάχιστον μεγάλο ενδιαφέρον το γιατί δεν υπάρχει κανένας απολύτως σχολιασμός από κανέναν πάνω σε ένα τόσο "πολύτιμο όπλο" ωσάν αυτό που "ανακάλυψε" ο Λακτάντιος. Θα μου πείτε λογικά σκεπτόμενοι ότι μπορεί να μην είπαν ποτέ τίποτε διότι το εν λόγω απόσπασμα πιθανώς να μην σώθηκε (εξάλλου είναι σωστό ότι "εξαφανίστηκε" πολύ πράμα από τους Χριστιανούς). Οκ, τότε πως είναι δυνατόν να ήταν εξαφανισμένο επί Κλήμεως που είναι προγενέστερος του Λακταντίου, ενώ ο τελευταίος να βρήκε την... χαμένη πραγματεία; Μήπως πρέπει να υποθέσουμε ότι είχε ανακαλύψει κάτι που διέφυγε από όλους τους υπολοίπους (μια... χάλκευση δηλαδή);!<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin: 0cm 0cm 0.0001pt;">
<span style="font-family: "arial" , sans-serif;"><br>Να επιστρέψουμε: όπως βλέπουμε από την περικοπή που παραθέτει ο Μπελ, το αρχικό κείμενο του Λακτάντιου στα λατινικά είναι αυτούσιο. Η αγγλική μετάφραση δε, δεν είναι ιδιαίτερα αλλαγμένη. Τουλάχιστον νοηματικά είναι το ίδιο κείμενο, μόνο κάποιες λέξεις έχουν αντικατασταθεί από συνώνυμες, κάτι που όμως δεν αλλάζει το διά ταύτα. Βέβαια να προσθέσω το εξής: δεδομένου ότι λατινικά δεν ξέρω, προκειμένου να επιβεβαιώσω αυτά που ήθελα κάθησα και αντέγραψα προσεκτικά το κείμενο έτσι όπως το έβλεπα στον google translator απλά και μόνο για να διαπιστώσω αν το γαλλικό κείμενο με το λατινικό απόσπασμα έλεγε τα ίδια με το αγγλικό και διαπίστωσα ότι όντως δεν υπήρχαν αλλαγές, τουτέστιν από πλευράς Μπελ διακρίνουμε μια συνέπεια: ναι μεν δεν έψαξε στον Επίκουρο, αλλά τουλάχιστον δεν παρήλλαξε τον Λακτάντιο και μάλιστα εξέφρασε και τις επιφυλάξεις του. Άρα αφού δεν δείχνει να υπάρχει κάτι το μπμπτόν ας περάσουμε στον επόμενο.<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin: 0cm 0cm 0.0001pt;">
<span style="font-family: "arial" , sans-serif;"><br>Πάμε τώρα στον τρίτο χρονικά που φέρεται να χρησιμοποίησε το ερώτημα του Επίκουρου και εδώ έχουμε ενδιαφέροντα πράγματα. Είναι ο<span class="apple-converted-space"> </span><b>Ντέιβιντ Χιουμ</b><span class="apple-converted-space"> </span>(David Hume, 1711-1776)), ο οποίος στο έργο του<span class="apple-converted-space"> </span><a href="https://books.google.gr/books?id=E7dbAAAAQAAJ&pg=PA186&redir_esc=y#v=onepage&q&f=false" target="_blank">Dialogues Concerning Natural Religion</a><span class="apple-converted-space"> </span>βάζει (στα πρότυπα των πλατωνικών διαλόγων -λέμε τώρα) τρεις φίλους να συζητούν σε σωκρατική βάση αλλά στο παντελώς αποτυχημένο όπως μπορείτε να καταλάβετε. Σε κάποια στιγμή λοιπόν (σελίδα 186 του λινκ) τίθεται το μεγάλο ερώτημα:</span></div>
<div style="margin: 0cm 0cm 0.0001pt;">
<span style="font-family: "arial" , sans-serif;"><br></span></div>
<div style="margin: 0cm 0cm 0.0001pt;">
<a href="https://www.blogger.com/blogger.g?blogID=4807243922192063199" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"></a><img src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiEjyw7Uvd3cPTWzXlgqChwcmOI2VNU1OLHtwW8D4xr5yK6cvl6uM0qsLISr5rNkwvPo4kVKoj9JYv_-3EVCSeVC_7gr6_hS2WIkpdVibJ7rrshM64bWkjZmOmSe9jReR3WcC3Xge91J6SU/s400/epicurus-hume.jpg"></div>
<div style="margin: 0cm 0cm 0.0001pt;">
<span style="font-family: "arial" , sans-serif;"><br></span></div>
<div style="margin: 0cm;">
<span style="font-family: "arial" , sans-serif;">Εδώ λοιπόν παρατηρούμε δύο πράγματα: πρώτον ότι<span class="apple-converted-space"> </span><b>όχι απλώς λείπει το μισό και βάλε κείμενο του Λακτάντιου, αλλά ότι πρόκειται για μια λιτή περίληψη που έχει και αλλαγμένες λέξεις</b>. Και όταν λέω αλλαγμένες δεν εννοώ απλώς σαν συνώνυμα αλλά και νοηματικά, διότι το impotent σημαίνει ανήμπορος, ενώ το malevolent κακόβουλος. Και νομίζω ότι πλέον έχουμε στα χέρια μας τον κύριο "<i>ύποπτο</i>" (κι ουχί ακόμη ένοχο κύριε Πρόεδρε) για την παραχάραξη που μας έχει παραδοθεί έως τις μέρες μας, διότι είναι προφανές ότι αν το ερώτημα όπως μας έχει μεταφερθεί είχε ως πηγή τον Λακτάντιο ή τον Μπέλ, θα ήταν εντελώς διαφορετικό. Αντιθέτως αυτό που γνωρίζουμε ως ερώτημα του Επίκουρου προσεγγίζει περισσότερο την "περικοπή" του Χιουμ. Και ξαναλέω, προσεγγίζει: δεν είναι ακόμα.<span class="apple-converted-space"> </span><br>Όπως προανέφερα. ο Μπελ (που ό,τι κουσούρια κι αν είχε, ήταν τουλάχιστον ένας σοβαρός άνθρωπος) για να μεταφέρει το ερώτημα του Επίκουρου εξέφρασε και μία μικρούλα και δυσδιάκριτη επιφύλαξη ότι "<i>ας λάβουμε υπόψιν σε αυτό το σημείο<span class="apple-converted-space"> </span><u>ένα εδάφιο του Λακτάντιου</u><span class="apple-converted-space"> </span>που περιέχει την απάντηση σε ένα ζήτημα του Επίκουρου</i>", ούτως ειπείν επειδή ενδεχομένως να είχε τις επιφυλάξεις του δήλωσε ότι μεταφέρει την απάντηση του Λακτάντιου, η οποία όμως (εδώ είναι το κλειδί) για να γίνει κατανοητή έπρεπε να συνοδεύεται και από το ερώτημα. Ίσως αυτό το τρικ να έκρυβε την απορία, γιατί δεν υπάρχει σωσμένο το ερώτημα του Επίκουρου στ' αρχαία. Ίσως, λέω, δεν ξέρω την απάντηση. Από την άλλη όμως ο Χιούμ, δεν αναφέρει τίποτε περί τυχόν επιφυλάξεως και όχι μόνον αυτό αλλά δεν αναφέρει καν την πηγή, ότι ήταν ο Λακτάντιος, απλώς πετάει μια μπηχτή ότι "<i>εκείνο το παλαιό ερώτημα του Επίκουρου εξακολουθεί να μένει αναπάντητο</i>", έτσι γενικώς και αορίστως. Τι σημαίνει αυτό για εμάς; Προφανώς ότι αφού δεν μνημονεύει τον Λακτάντιο ως πηγή, αφενός δείχνει ότι τον αποστρέφεται και κατά συνέπεια βασιζόμενος σε αυτό εμφανώς παρέχει στον εαυτό του κάποιο (παρ)άτυπο αλλά και αυθαίρετο δικαίωμα να μην αντιγράψει πλήρως κι επακριβώς την περικοπή,<span class="apple-converted-space"> </span><b>παρά να την αποδώσει όπως ήθελε</b>.<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin: 0cm 0cm 0.0001pt;">
<span style="font-family: "arial" , sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 18.4px;"><br></span></div>
<div style="margin: 0cm 0cm 0.0001pt;">
<span style="font-family: "arial" , sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 18.4px;">Για να μην αναρωτιέστε πόσο σημαντική ήταν αυτή η τελευταία παρατήρηση (και για να φέρνω σιγά, σιγά το θέμα στα των ημερών μας) θα σας πω το εξής: από την στιγμή που κάποιος παίρνει την περικοπή του Χιουμ η οποία αναφέρεται σε κάποιον τρίτο βλέπει ότι δεν υπάρχει πηγή, κανονικά θα έπρεπε να ψάξει να δει από που προέρχεται αυτό το εδάφιο. Όταν δεν το κάνεις<span class="apple-converted-space"> </span><u>είναι σα να αποδέχεσαι αυταπόδεικτα την ύπαρξη του... ο Χόρχε στο Όνομα του Ρόδου με την αιτιολογία ότι μνημονεύεται σε κάποιο βιβλίο</u>. Το πιάσατε, έτσι;</span></div>
<div style="margin: 0cm 0cm 0.0001pt;">
<span style="font-family: "arial" , sans-serif;">Κι ενώ, λοιπόν, προς στιγμήν πήγατε να νομίσετε ότι ο ύποπτος είναι και ο ένοχος κι εγώ σας το χάλασα, θα σας εξηγήσω και γιατί το έκανα καθ'όσον έχουμε πολύ δρόμο ακόμη.<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin: 0cm 0cm 0.0001pt;">
<span style="font-family: "arial" , sans-serif;">Σύμφωνα με το κείμενο του wikiquotes, ο επόμενος που χρησιμοποίησε χρονικά την περικοπή του ερωτήματος ήταν δύο αιώνες μετά (τα παρατηρείτε τα χρονικά διαστήματαμ, έτσι;) κάποιος<span class="apple-converted-space"> </span><b>Charles Bray</b><span class="apple-converted-space"> </span>(1811-1884, τον οποίον οφείλω να ομολογήσω ότι πρώτη φορά άκουγα) και πιο συγκεκριμένα στο έργο του<span class="apple-converted-space"> </span><a href="https://books.google.gr/books?id=BebVAAAAMAAJ&pg=PA41&redir_esc=y#v=onepage&q&f=false" target="_blank">The Philosophy of Necessity: Or Natural Law as Applicable to Moral, Mental, and Social Science</a>. Η περικοπή εμφανίζεται πρώτη μούρη στην σελίδα 41 και διαπιστώνουμε ευθύς αμέσως ότι είναι ακριβώς η ίδια με αυτήν του Χιουμ. Πάνω κάτω στα ίδια χρόνια, εμφανίζεται ένας ακόμη φιλόσοφος, ο<span class="apple-converted-space"> </span><b>Nathaniel Alexander Nicholson</b><span class="apple-converted-space"> </span>(τον οποίον παρομοίως δεν γνώριζα και δεν μπόρεσα να βρω και πληροφορίες της προκοπής κιόλας, πάντως στο περίπου τα βιβλία του δείχνουν να εκδίδονται μετά τα μέσα της δεκαετίας του 1860) ο οποίος στο έργο του<span class="apple-converted-space"> </span><a href="https://books.google.gr/books?id=ZMsGAAAAcAAJ&pg=PA40&redir_esc=y#v=onepage&q&f=false" target="_blank">Philosophical Papers</a><span class="apple-converted-space"> </span>μνημονεύει το περιβόητο αλλά και προφανώς περιζήτητο πλέον ερώτημα του Επίκουρου. Επίσης σύμφωνα με την ίδιαν ιστοσελίδα υπήρξε κι ένας Ρώσος καθηγητής ονόματι<span class="apple-converted-space"> </span><b>Iosif Aronovich Kryvelev</b><span class="apple-converted-space"> </span>(1906-1991) που χρησιμοποίησε το υποτιθέμενο ερώτημα του Επίκουρου, αλλά για να μην σας λέω ψέματα βαρέθηκα να το ψάξω. Εξάλλου είχα ήδη βρει αυτά που ήθελα.<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin: 0cm;">
<br></div>
<div style="margin: 0cm;">
<span style="font-family: "arial" , sans-serif;">Μια λεπτομέρεια που πιθανώς να είναι σημαντική είναι και η εξής: επί του Νίκολσον το ερώτημα του Επίκουρου πλέον γίνεται <b>famous</b>, διάσημο. Νομίζω ότι αυτή η λέξη είναι που υποδηλώνει ότι η παρεξήγηση οφείλεται στον Χιούμ, μιας και δεν είναι δυνατόν τρεις χρονικά "κοντοχωριανοί" να παρουσιάζουν ακριβώς το ίδιο απόσπασμα που ως πηγή έχει τον πρώτο εκ των τριών και ο τρίτος να το ονομάζει και διάσημο πλέον. Πιθανώς (μάλλον ένεκα του προτεσταντισμού) το εν λόγω εδάφιο να είχε γίνει δημοφιλές και στην συνέχεια να επεκτάθηκε και σε άλλους κύκλους -υπόθεση κάνω. <o:p></o:p></span></div>
<div style="margin: 0cm;">
<br></div>
<div style="margin: 0cm;">
<b><span style="color: red; font-family: "arial" , "sans-serif";">Μέρος Τέταρτον: ο Μπόυφος</span></b><span style="font-family: "arial" , sans-serif;"><o:p></o:p></span></div>
<div style="margin: 0cm;">
<span style="font-family: "arial" , sans-serif;">Πλέον όμως φτάνουμε σε μια ιδιαίτερη καμπή στην όλη ιστορία: ασφαλώς και θα θυμάστε ότι σε κάποιο σημείο θέσαμε ένα ερώτημα, το πως μπορεί να προέκυψε το τέταρτο ερώτημα του σύγχρονου "γρίφου" του Επίκουρου και σε αυτό το σημείο υπεισέρχεται το όνομα του αμερικάνου Charles Bufe (τον οποίον στο αρχικό κείμενο είχα αποκαλέσει Μπούφο -που μάλλον ήταν διότι αδυνατώ να σκεφτώ ότι όλα αυτά που θα διαβάσετε τα σκέφτηκε τωόντι- αντί για Μπουφέ που θα μας το γύρναγε στο γαστριμαργικόν). Ο εν λόγω κύριος που αυτοπαρουσιαζόταν ως αναρχικός (μα φυσικά! Παρακαλώ τραβήξτε το καζανάκι!), λοιπόν,<span class="apple-converted-space"> </span><b>μόλις το 1992 δηλαδή 24 αιώνες μετά τον Επίκουρο και μόλις 250 χρόνια μετά τον αρχικό παραχαράκτη, Χιουμ,</b><span class="apple-converted-space"> </span>και τον οποίον για να είμαι απόλυτα ειλικρινής μόλις στο πλαίσιο της έρευνας που έκανα προ τριετίας ανακάλυψα, κυκλοφόρησε ένα βιβλίο με τίτλο "<a href="https://books.google.gr/books?id=LsZOx7ASNJUC&pg=PA27&lpg=PA27&dq=the+heretic+handbook+of+quotations+pdf&source=bl&ots=KSl5DQ78jV&sig=NJhRHFIBKSbfsoMBiSvxaa7rG24&hl=el&sa=X&ei=OypdUfWZIove7AaN9YC4CQ&ved=0CEEQ6AEwAw#v=onepage&q=the%20heretic%20handbook%20of%20quotations%20pdf&f=false" target="_blank">The Heretic's Handbook of Quotations: Cutting Comments on BurningIssues</a>". Δεν το έχω διαβάσει το εν λόγω βιβλίο διότι η αλήθεια είναι ότι έχω κόψει τα<span class="apple-converted-space"> </span><b>σκουπίδια<span class="apple-converted-space"> </span></b>προ πολλών ετών, αλλά από μια μίνι-έρευνα που έκανα διαπίστωσα ότι δεν πρόκειται για κάτι πραγματικά σοβαρό, πλην όμως μας ενδιαφέρει άμεσα και θα εξηγήσω το γιατί ευθύς αμέσως: το παλουκάρι αυτό έχει φτιάξει ένα βιβλίο με ρήσεις διασήμων ανθρώπων και τις έχει κατηγοριοποιήσει, όπως φαίνεται και από τον κατάλογο περιεχομένων του βιβλίου του. Από το δείγμα που βρήκα συνειδητοποίησα ότι ο τύπος αυτός είναι δηλαδή παριστάνει τον πολυμαθέστατο: στο βιβλίο του έχει ρήσεις από όλο το εύρος των σκέψεων: Λάο Τσε, Τάκιτος, Τ. Τζέφερσον, Σαίξπηρ, Λένιν, Κάντ, Θουκυδίδης, Τσόμσκι, Μάρτιν Λούθερ Κινγκ, Βολταίρος, Όσκαρ Ουάιλντ και αμέτρητοι άλλοι που κάποτε είπαν κάτι που εντυπωσίασε τον εν λόγω τύπο, κοινώς ομιλούμε για βλακεία μεγέθους τέτοιου που οφείλω να ομολογήσω ότι νόμιζα μέχρι σήμερα πως μόνο<span class="apple-converted-space"> </span><a href="http://www.skroutz.gr/books/215887.%CE%95%CE%AF%CF%80%CE%B1%CE%BD.html" target="_blank">ο Πάσχος είχε κάνει</a>. Προσπερνώντας αυτήν την ιδιάζουσα λεπτομέρεια, διαπιστώνουμε ότι αρκετά πράγματα που τον εντυπωσίασαν είπε και ο Χίτλερ και ένα ενδιαφέρον ερώτημα που μένει να απαντηθεί είναι το πω στις ίδιες σελίδες μπορούν να μπούν ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ, ο Τζέφερσον και ο Χίτλερ ας πούμε...<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin: 0cm;">
<span style="font-family: "arial" , sans-serif;"><br></span></div>
<div style="margin: 0cm;">
<br></div>
<div style="margin: 0cm;">
<span style="font-family: "arial" , sans-serif;"> </span><img src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh1PWPBK9p4uYpt0SyPxkV85vZynPrYNG4aRgS1T31URXWgRAaZD4SEVDdhpXj4UVwfEqNIIsWq5npw19w6QE6RZmLkDr3LEaKiIv7pO6rEX6Y8_bUyfnrf68rI-unsXyB2sLnKI12msvrF/s640/bufe2.jpg"></div>
<div style="margin: 0cm;">
<span style="font-family: "arial" , sans-serif;"></span><span style="font-family: "arial" , sans-serif;"><o:p></o:p></span></div>
<div style="margin: 0cm;">
<br></div>
<div style="margin: 0cm;">
<br></div>
<div style="margin: 0cm;">
<b style="font-family: 'Times New Roman', serif;"><span style="font-family: "arial" , sans-serif;">Ευτυχώς</span></b><span class="apple-converted-space"><span style="font-family: "arial" , sans-serif;"> </span></span><span style="font-family: "arial" , sans-serif;">όπως προανέφερα το βιβλίο αυτό δεν το έχω διαβάσει. Απ'όσο έψαξα όμως και από τα ελάχιστα που μπόρεσα να βρω, είναι η μοναδική πηγή στην οποίαν "επιστρέφει" τη τετραπλή πλέον ερώτηση του Επίκουρου, δηλαδή με την σημερινή του μορφή. Άρα<span class="apple-converted-space"> </span><b>ελλείψει άλλης πηγής</b><span class="apple-converted-space"> </span>το πιθανότερο είναι ότι αυτό είναι και το ισχύον σενάριο. Η μεγαλύτερη πλάκα είναι ότι από την εισαγωγή του βιβλίου του προκύπτει ότι μπορεί να του το έστειλε και κανάς άλλος ταχυδρομικώς ότι "φίλε, υπήρχε κι ένας Έλληνας της αρχαιότητας ο Επίκουρος που είχε πει και αυτό", το οποίο αυτό μάλλον (υποθέτω) πρέπει να βρίσκεται κάπου κοντά στην σελίδα 185 (κάπου εκεί βρήκα σε μιαν άλλη αναζήτηση ότι έχει την κατηγορία "θεός και θρησκεία"). <o:p></o:p></span></div>
<div style="margin: 0cm;">
<br></div>
<div style="margin: 0cm;">
<span style="font-family: "arial" , sans-serif;"> <o:p></o:p></span><img src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg3pn_QkMz_ozfu_SqJGq4d3jQKYLaOX_xRRJ6Eho9BNZLcMMHlLPOLkmmYwqtR02EWhUAoHi7-lPruTN4oSX__zXqiIcNHYpArPfGxfdlXt5dsWT6iwyblMGN33PjHesfEMhstvDSHwp6U/s640/bufe1.jpg"></div>
<div style="margin: 0cm;">
<br></div>
<div style="margin: 0cm;">
<span style="font-family: "arial" , sans-serif;">Όπως γράφει ο ίδιος ο ποιητής, το "<i>παρόν</i>" βιβλίο στοχεύει να δώσει τα εφόδια στους ενδιαφερομένους να κατέχουν γνώση (μέσα από... ατάκες) για "<i>μυριάδες θέματα</i>" ενδιαφέροντος, κοινώς η γνώση δεν έρχεται με την μελέτη αλλά με τα<span class="apple-converted-space"> </span><b>αποκόμματα</b>. Βέβαια θα ήμουν άδικος αν δεν επισήμαινα ότι προτρέπει τους ενδιαφερομένους "<i>να διαβάσουν τουλάχιστον κάτι</i>" και υποθέτω ότι εννοεί να διαβάσουν όπως ο ίδιος, δηλαδή πράγματα που δεν υπάρχουν ή και κανάν Χίτλερ άμα λάχει...<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin: 0cm;">
<span style="font-family: "arial" , sans-serif;">Το θέμα όμως έγκειται αλλού: μήπως σας θυμίζει τίποτε η παραπάνω τακτική; "<i>να υπάρχουν έτοιμες οι ατάκες ώστε ο κόσμος να μην επανεφευρίσκει τον τροχό</i>". Μήπως σας θυμίζει ακριβώς το θέμα που εξετάζουμε; Ότι ο κόσμος καταπιάνεται από μία ατάκα και δεν εξετάζει τίποτε άλλο; Οκ, να είμαστε ειλικρινείς: η εν λόγω τακτική σαφώς δεν έχει πατρότητα άρα δεν μπορούμε να την αποδώσουμε στον Μπόυφο. Για την ακρίβεια, τέτοιες τακτικές εύκολης μόστρας υπάρχουν μάλλον προαιωνίως, αλλά το να ρίχνεις τροφή στο στόμα της παπάτζας εν μέρει ισοδυναμεί με πατρότητα (μην πω και με έγκλημα).<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin: 0cm;">
<span style="font-family: "arial" , sans-serif;">Διότι ιδίως όταν μιλάμε για χώρες όπως η Ελλάδα όπου όχι μόνο ό,τι δηλώσεις είσαι, αλλά και τα χαρτιά έχουν όλα την ίδιαν αξία (πχ ένα διδακτορικό αστροφυσικής με μια κλήση της τροχαίας) και όπου ιδίως οι αμαθείς και οι βαριεστημένοι, οι χρυσές μετριότητες που πασχίζουν να πλασαριστούν σε κάποιον υποτιθέμενο στίβο γνώσης όπου μετράει μόνο η παπάτζα, η οποία είναι και το μόνο μέσον για να το πράξουν.<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin: 0cm;">
<span style="font-family: "arial" , sans-serif;">Για να το κάνεις αυτό δεν χρειάζονται πολλά πράγματα. Αρκεί μόνο να δηλώσεις τη θέση σου: πετάς κάποια ταμπέλα (γκουχ, γκουχ, πχ άθεος, λέμε τώρα ένα απλό παράδειγμα) που θεωρείς ότι σου προσδίδει κύρος και όλα τα υπόλοιπα έρχονται μαζί με την ταμπέλα. Αυτό που εγώ ξέρω είναι ότι<span class="apple-converted-space"> </span><b>αυτός που μελετάει δεν έχει ανάγκη καμία απολύτως ταμπέλα</b>.<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin: 0cm;">
<span style="font-family: "arial" , sans-serif;">Σε αυτό το σημείο να ξεκαθαρίσω κάτι: πλέον έχουμε φτάσει σε ένα επίπεδο επιρροής τέτοιο που δεν έχει καμία σημασία αν κάποιος έχει κάνει συνειδητή ή κατά λάθος παραποίηση μιας υποθέσεως. <o:p></o:p></span></div>
<div style="margin: 0cm;">
<br></div>
<div style="margin: 0cm;">
<b><span style="color: red; font-family: "arial" , "sans-serif";">Μέρος Πέμπτον: η Παραχάραξη</span></b><span style="font-family: "arial" , sans-serif;"><o:p></o:p></span></div>
<div style="margin: 0cm;">
<span style="font-family: "arial" , sans-serif;">Πλέον έχοντας φέρει στο προσκήνιο μαζεμένα όλα τα δεδομένα, ας κάνουμε μία<span class="apple-converted-space"> </span><b>άμεση</b><span class="apple-converted-space"> </span>σύγκριση <span class="apple-converted-space"> </span>ανάμεσα στα τρία "ερωτήματα" (δηλαδή του Λακτάντιου με μπλε, του Χιουμ με πράσινο και του Μπούφου με κόκκινο) διότι ξέρω ότι αρκετοί πιθανώς ακόμη να μην μπορούν να καταλάβουν τις διαφορές και πόσο ουσιώδεις είναι αυτές. Ας τα δούμε λίγο λοιπόν:<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin: 0cm;">
<br></div>
<div style="margin: 0cm;">
<span style="font-family: "arial" , sans-serif;">"</span><i><span style="color: blue; font-family: "arial" , "sans-serif";">...Λέει ότι ο θεός είτε επιθυμεί να απομακρύνει το κακό και δεν μπορεί, είτε μπορεί αλλά είναι απρόθυμος, είτε δεν θέλει και δεν μπορεί, ή και θέλει και μπορεί. Εάν θέλει αλλά δεν μπορεί, τότε είναι αδύναμος, το οποίο δεν ταιριάζει στον θεό.</span></i><i><span style="font-family: "arial" , sans-serif;"> (</span></i><i><span style="color: #38761d; font-family: "arial" , "sans-serif";">Θέλει ο Θεός να εμποδίσει το κακό αλλά δεν είναι ικανός; Τότε είναι ανήμπορος.</span></i><i><span style="font-family: "arial" , sans-serif;">) / (</span></i><i><span style="color: red; font-family: "arial" , "sans-serif";">Θέλει ο Θεός να εμποδίσει το κακό αλλά δεν είναι ικανός; Τότε δεν είναι παντοδύναμος.</span></i><i><span style="font-family: "arial" , sans-serif;">) </span></i><span style="font-family: "arial" , sans-serif;"><o:p></o:p></span></div>
<div style="margin: 0cm;">
<i><span style="color: blue; font-family: "arial" , "sans-serif";">Εάν μπορεί αλλά δεν θέλει, τότε είναι φθονερός, το οποίο απέχει από τη φύση του θεού. </span></i><i style="font-family: 'Times New Roman', serif;"><span style="font-family: "arial" , sans-serif;">(</span></i><i><span style="color: #38761d; font-family: "arial" , "sans-serif";">Μπορεί αλλά δε θέλει; Τότε είναι κακόβουλος</span></i><i><span style="font-family: "arial" , sans-serif;">)</span></i><i style="font-family: 'Times New Roman', serif;"><span style="color: blue; font-family: "arial" , "sans-serif";"> /</span></i><span class="apple-converted-space"><i><span style="font-family: "arial" , sans-serif;"> </span></i></span><i><span style="font-family: "arial" , sans-serif;">(</span></i><i><span style="color: red; font-family: "arial" , "sans-serif";">Μπορεί αλλά δε θέλει; Τότε δεν είναι πανάγαθος</span></i><i><span style="font-family: "arial" , sans-serif;">) </span></i><span style="font-family: "arial" , sans-serif;"><o:p></o:p></span></div>
<div style="margin: 0cm;">
<i><span style="color: blue; font-family: "arial" , "sans-serif";">Εάν ούτε θέλει ούτε μπορεί, τότε είναι και φθονερός και αδύναμος άρα δεν είναι θεός.</span></i><i><span style="font-family: "arial" , sans-serif;"> (</span></i><i><span style="color: #38761d; font-family: "arial" , "sans-serif";">------</span></i><i><span style="font-family: "arial" , sans-serif;">) / (</span></i><b><i><u><span style="color: red; font-family: "arial" , "sans-serif";">Και θέλει και μπορεί; Τότε γιατί υπάρχει το κακό;</span></u></i></b><i><span style="font-family: "arial" , sans-serif;">)</span></i><span style="font-family: "arial" , sans-serif;"><o:p></o:p></span></div>
<div style="margin: 0cm;">
<i><span style="color: blue; font-family: "arial" , "sans-serif";">Εάν και θέλει και μπορεί που είναι τα μόνα χαρακτηριστικά που ταιριάζουν σε έναν θεό, τότε από που προέρχεται το κακό;</span></i><i><span style="font-family: "arial" , sans-serif;"> </span></i><i style="font-family: 'Times New Roman', serif;"><span style="color: blue; font-family: "arial" , "sans-serif";">Ή γιατί δεν το απομακρύνει;</span></i><i><span style="font-family: "arial" , sans-serif;">... (</span></i><i><span style="color: #38761d; font-family: "arial" , "sans-serif";">Εάν και θέλει και μπορεί, τότε από που έρχεται το κακό;</span></i><i><span style="font-family: "arial" , sans-serif;">) / (</span></i><b><i><u><span style="color: red; font-family: "arial" , "sans-serif";">Δεν θέλει ούτε μπορεί; Τότε γιατί να τον αποκαλούμε Θεό;</span></u></i></b><i><span style="font-family: "arial" , sans-serif;">)</span></i><span style="font-family: "arial" , sans-serif;">"<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin: 0cm;">
<br></div>
<div style="margin: 0cm;">
<span style="font-family: "arial" , sans-serif;">Όπως παρατηρούμε και από την άμεση σύγκριση, η παραποίηση του Χιουμ είναι παραπάνω από εμφανής, όμως αν και δεν είναι η πιο ουσιαστική είναι αυτή που δημιούργησε διά της ασάφειάς της το γόνιμο έδαφος ώστε να γίνει σε μεταγενέστερο χρόνο η παραχάραξη. Κάπως έτσι λοιπόν, η επί Χιουμ απουσία του ενός ερωτήματος κατέληξε σε μετάθεση του βασικότερου, ίσως, όρου, πράγμα που δημιουργεί εντελώς εσφαλμένο συμπέρασμα διότι<span class="apple-converted-space"> </span><b>κατασκευάζει μια εντελώς διαφορετική λογική σειρά</b>. Όπως ανέφερα και πιο πάνω η παραχάραξη του Λακτάντιου αφήνει να εννοηθεί ότι τελικά το πρόβλημα δεν είναι στον θεό αλλά στον άνθρωπο που δεν καταλαβαίνει και έτσι έρχεται μετά ο Λακτάντιος και δίνει μιαν άλλη λύση/απάντηση που αποδεικνύει το θεϊκό μεγαλείο. Στην περίπτωση του Μπούφου όμως, το συμπέρασμα είναι το γιατί να τον αποκαλούμε θεό, δηλαδή εντελώς διαφορετικό. Ενώ δηλαδή στον Λακτάντιο η αμφισβήτηση πηγαίνει στον ανθρώπινο τρόπο σκέψης, στην παραχάραξη του Μπούφου που έχει προέλθει είτε τυχαία είτε όχι από την παραχάραξη του Χιουμ, η αμφισβήτηση πηγαίνει στην ιδιότητα του θεού. Είναι προφανές ότι στο ερώτημα "τότε γιατί να τον αποκαλούμε θεό" είναι αδύνατον να δώσουμε την απάντηση ότι ο θεός αφήνει το κακό επίτηδες προκειμένου να το γνωρίσει ο άνθρωπος και εν συνεχεία να καταλάβει και τι εστί καλό.<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin: 0cm;">
<br></div>
<div style="margin: 0cm;">
<span style="font-family: "arial" , sans-serif;">Με όλον αυτόν τον συλλογισμό θέλω να καταδείξω το εξής: ξεκινήσαμε από μία περικοπή του Λακτάντιου η οποία φέρεται από τον ίδιον να αποδίδεται στον Επίκουρο, δίχως άλλη πηγή ή αναφορά. Η υποτιθέμενη αυτή ρήση ταξίδεψε απαρατήρητη μέσα στους αιώνες και ανακαλύφθηκε εκ νέου την εποχή του Διαφωτισμου αλλά τουλάχιστον τότε δεν παραχαράχθηκε. Αρκετά χρόνια μετά, υπήρξε μια μείζονα χάλκευση που κυριολεκτικώς της άλλαξε τα φώτα. Προσωπικά δεν μπορώ να απαντήσω αντί του Χιουμ γιατί έκανε αυτήν την παραποίηση και μόνο εικασίες μπορώ να κάνω, πιθανότατα όμως έτσι του έκατσε καλύτερα για να την παρουσιάσει στον διάλογό του (και μόνο αυτό) και δε νομίζω να περίμενε την απήχηση που θα είχε μελλοντικά η χάλκευσή του. Η ουσία είναι όμως ότι πλέον έχουμε ξεφύγει ακόμη και από την αρχική χάλκευση η οποία είχε παρουσιαστεί ως ερώτημα του Επίκουρου. Στις μέρες μας, έγινε και άλλη παραποίηση, ίσως η μεγαλύτερη, που τελικώς μας παρέδωσε δύο ρήσεις (την αρχική και την τελευταία)<span class="apple-converted-space"> </span><b>οι οποίες είναι εντελώς διαφορετικές μεταξύ τους και που υποτίθεται ότι είναι η ίδια ακριβώς</b>. Αυτό δεν πρόκειται για παράδοξο: στα μαθηματικά λέγεται αδύνατον. <o:p></o:p></span></div>
<div style="margin: 0cm;">
<br></div>
<div style="margin: 0cm;">
<b><span style="color: red; font-family: "arial" , "sans-serif";">Μέρος Έκτον: ο Βιασμός του Επίκουρου</span></b><span style="font-family: "arial" , sans-serif;"><o:p></o:p></span></div>
<div style="margin: 0cm;">
<span style="font-family: "arial" , sans-serif;">Νομίζω ότι δεν υπάρχει λόγος να ασχοληθούμε περαιτέρω με το θέμα, εκτιμώ ότι το εξαντλήσαμε. Ήρθε η ώρα των καυστικών σχολίων (από αυτά που μπορείτε να βγάλετε έως και το πουρί στην τουαλέτα σας, ξέρετε τώρα τι γίνεται σε τούτο το βλόγι...). Κατ' αρχάς να ξεκαθαρίσουμε κάτι πολύ σημαντικό για να μπορούμε να καταλαβαινόμαστε (και κυρίως για να γίνει κατανοητό το εξαιρετικά επιθετικό ύφος αυτού του υπέτριπλου υπερσενδονιού): Όταν διαβάζεις βιβλία (και εννοώ κυριολεκτικά το ρήμα "διαβάζω", με την έννοια της μελέτης των πραγματικών βιβλίων)<span class="apple-converted-space"> </span><b><u>μπορείς σχετικά εύκολα να καταλάβεις αν κάποιος διαβάζει βιβλία ή απλώς τα ξεφυλλίζει ή ακόμη χειρότερα δεν ξέρει καν πως είναι ένα βιβλίο. Αυτή είναι μία διαφορά που ένας αμαθής ή ημιμαθής αδυνατεί να κατανοήσει</u></b>: πολύ απλά δεν μπορεί να καταλάβει πως σκέπτεται κάποιος που διαβάζει βιβλία, διότι απλούστατα δεν ξέρει πως είναι το να διαβάζεις πραγματικά ένα βιβλίο, πως νοιώθεις στην αφή καθώς χαϊδεύεις το χαρτί, πως ακούγονται οι σελίδες όταν τις γυρνάς. Είναι ολόκληρη μυσταγωγία. Όπως είχε πει και ένας καλός μου (φ)ίλος κάποτε, είναι σχεδόν σαν σεξ. Αλλά μην ξεφεύγουμε.<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin: 0cm;">
<br></div>
<div style="margin: 0cm;">
<span style="font-family: "arial" , sans-serif;">Τα όσα γράφτηκαν λοιπόν δεν απευθύνονται σε όσους διαβάζουν αλλά μπορεί να τους διέφυγε κάτι, , ούτε σε αυτούς που διαβάζουν αλλά δεν τους ενδιαφέρει το συγκεκριμένο θέμα, ούτε φυσικά εκείνους που την πάτησαν καθόσον όλοι μας την έχουμε πατήσει στο παρελθόνούτε βεβαίως εκείνους που κάποτε καλόπιστα εμπιστεύθηκαν την κρίση κάποιου ατόμου κυριολεκτικά της εμπιστοσύνης τους ο οποίος δυστυχώς για όλους έπεσε σε γκέλα. Οι προαναφερθέντες (αλλά και οι επόμενοι) κουβάδες με σκατά<span class="apple-converted-space"> </span><b>απευθύνονται αποκλειστικά σε αυτούς που παριστάνουν τους διαβασμένους και που δεν έχουν ανοίξει ποτέ τους έστω και ένα βιβλίο, στους ξερόλες, στους παντογνώστες, σ'εκείνους που έχουν εθιστεί τόσο πολύ στην αμάθειά τους που θεωρούν ότι όλοι είναι αμαθείς άρα και ίσοι, σε όσους μας τα έχουν κάνει κατ' επανάληψιν τσουρέκια, ούτως ειπείν σε αυτούς που όπως κάποτε μεγαλειωδώς είχε γράψει ο Αρκάς πιστεύουν ότι η Ημιμάθεια και η Αμάθεια είναι περιοχές της Ημαθίας</b>.<span class="apple-converted-space"><b> </b></span><b>Αυτοί είναι που βιάζουν τον (κάθε) Επίκουρο συστηματικά, με αυτούς τα έχω.</b><o:p></o:p></span></div>
<div style="margin: 0cm;">
<br></div>
<div style="margin: 0cm;">
<span style="font-family: "arial" , sans-serif;">Να ξεκαθαρίσω κάτι, διότι εδώ υπάρχει ένα σημαντικό πρόβλημα: είναι εξαιρετικά δυσδιάκριτη η διαχωριστική γραμμή ανάμεσα σε "αντίστοιχες" περιπτώσεις απόδοσης "λόγου" σε συγκεκριμένα στόματα, και θα μπορούσαμε να μιλάμε για βδομάδες με συγκεκριμένα παραδείγματα. Η διαφοροποίηση δεν έγκειται στην φράση καθεαυτώ αλλά στην χρήση για την οποίαν προορίζεται. Για παράδειγμα, δύο φράσεις που πιθανώς δεν ειπώθηκαν ποτέ από τους φερόμενους "πνευματικούς πατέρες" των, είναι η μεν πασίγνωστη περί βλακείας και Σύμπαντος που αποδίδεται στον Αϊνστάιν, η δε περί υπεράσπισης του δικαιώματος ελευθερίας λόγου που αποδίδεται στον Βολταίρο. <o:p></o:p></span></div>
<div style="margin: 0cm;">
<span style="font-family: "arial" , sans-serif;">Κι εγώ τις έχω χρησιμοποιήσει έτσι κατ' επανάληψη (όπως και μερικά εκατομμύρια άλλοι), αλλά δεν πιστεύω ποτέ να το έκανε κανείς (μήτε εγώ φυσικά) για να δημιουργήσει ένα νέο γίγνεσθαι (όπως επιχειρείται συστηματικά με την περίπτωση του Επίκουρου). Να το πούμε και αλλιώς για να μην υπάρχουν αμφιβολίες: είναι άλλο πράγμα να πεις ότι ο Αϊνστάιν κάποτε είπε ότι "δύο πράγματα είναι άπειρα, το Σύμπαν και η ανθρώπινη βλακεία, αν και για το Σύμπαν δεν είμαι βέβαιος" κι ας μην το είπε, κι άλλο πράγμα να πεις ότι είπε "Χαχα, μα τι μαλάκας" ή "πιάσε δυο χάινεκεν". Το δεύτερο καταντάει χυδαίο και προσβλητικό και εν προκειμένω, σε έναν άνθρωπο ή και θεό (ως ο υποφαινόμενος) που ο Επίκουρος είναι στην πρώτη πεντάδα -μην πω τριάδα- των αγαπημένων του φιλοσόφων, ευθύς εξαρχής γίνεται αντιληπτό ότι μια τέτοια παπάτζα μόνο ο Επίκουρος δεν υπήρχε ποτέ περίπτωση να την έχει πει. Επί τούτου θα μπορούσα να παραθέσω και κείμενα, αλλά το έχω κάνει ήδη στην "πρωτότυπη έκδοση".<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin: 0cm;">
<br></div>
<div style="margin: 0cm;">
<b><span style="color: red; font-family: "arial" , "sans-serif";">Μέρος Έβδομον: οι Παρενέργειες</span></b><span style="font-family: "arial" , sans-serif;"><o:p></o:p></span></div>
<div style="margin: 0cm;">
<span style="font-family: "arial" , sans-serif;">Όταν φέρνεις κάποιον (εκ των κείθε) σε δύσκολη θέση, συνήθως η εύκολη λύση που εφευρίσκουν είναι να φέρουν στο προσκήνιο τη δικαιολογία ότι το κείμενο δεν σώθηκε (<u>διαχρονική τακτική</u>) αλλά ισχυει. Όταν τους ρωτάς πως στο διάολο κατάφεραν και διάβασαν ένα μη σωσμένο απόσπασμα, αυθόρμητα πάνε να σου πουν "στο τάδε μπλογκ", "στη δείνα ιστοσελίδα", "στο παρακεί κόμικ" ή ακόμη και "στο x, y, z βίδεον στο youtube" αλλά ευτυχώς δεν μου έχει τύχει ακόμη η τεράστια συγκίνηση να μου το πουν και αυτό: συνήθως κρατιούνται κι έτσι διά της σιωπής των ομολογούν ότι απλώς δεν γνωρίζουν (διότι φυσικά δεν έχουν προσπαθήσει ποτέ να διαβάσουν). Για να καταλάβετε το μέγεθος τόσο της αμάθειας, όσο και της αδιαφορίας που επικρατεί θα πω και το εξής: στον αιώνα της πληροφορίας, στον παράδεισο του διαδικτύου, όλα τα ονόματα (και τα βιβλία) που προανέφερα μπορούν πολύ εύκολα να βρεθούν με ένα κοινό ψάξιμο στον γούγλη. Ε, του κερατά πια αλλά<span class="apple-converted-space"> </span><b>όλοι μόνο τον Χιουμ ξέρουν διότι είναι ο μοναδικός "ημίγνωστος και με κύρος"</b><span class="apple-converted-space"> </span>που κάποτε ασχολήθηκε με το θέμα. <o:p></o:p></span></div>
<div style="margin: 0cm;">
<br></div>
<div style="margin: 0cm;">
<span style="font-family: "arial" , sans-serif;">Και σε αυτό το σημείο κάνει την μεγαλειώδη είσοδό της στο προσκήνιο ο τραγέλαφος της Ιστορίας μας, όπου καθιστά απολύτως εμφανές και το τερατώδες μέγεθος της όλης γελοιότητας (αλλά και της βλακείας φυσικά). Δώστε βάση: η ρήση αυτή χρησιμοποιείται αποκλειστικά από αθέους (ξαναλέω, όχι όλους αλλά των προδιαγραφών που ανέπτυξα πιο πάνω) και θεωρώντας ότι τους καλύπτει διότι λέγει κάποια μέγιστη και ακατάρριπτη φιλοσοφική αλήθεια,<span class="apple-converted-space"> </span><b>αγνοούν ότι προήλθε στο μεγαλύτερο μέρος της από έναν<span class="apple-converted-space"> </span></b></span><b><span style="color: red; font-family: "arial" , "sans-serif";">χριστιανό<span class="apple-converted-space"> </span></span></b><b><span style="font-family: "arial" , sans-serif;">απολογητή, ευρέθη σε "ανασκαφή" από κάποιον Γάλλο<span class="apple-converted-space"> </span></span></b><b><span style="color: red; font-family: "arial" , "sans-serif";">προτεστάντη<span class="apple-converted-space"> </span></span></b><b><span style="font-family: "arial" , sans-serif;">ο οποίος πέρασε από διάφορα φιλοσοφικά στάδια, στην συνέχεια έγινε ευρέως από κάποιον Σκωτσέζο φιλόσοφο και<span class="apple-converted-space"> </span></span></b><b><span style="color: red; font-family: "arial" , "sans-serif";">ντεϊστή</span></b><b><span style="font-family: "arial" , sans-serif;">, εμπλουτίστηκε από κάποιον που παριστάνει τον αναρχικό και που μεταξύ άλλων έχει βρει ενδιαφέροντα πράγματα έως και στον<span class="apple-converted-space"> </span></span></b><b><span style="color: red; font-family: "arial" , "sans-serif";">Χίτλερ</span></b><b><span style="font-family: "arial" , sans-serif;">!</span></b><span class="apple-converted-space"><span style="font-family: "arial" , sans-serif;"> </span></span><span style="font-family: "arial" , sans-serif;">Και οι τύποι αυτοί όποτε πιάσει μαζί τους σου λένε ότι έχουν διαβάσει τα πάντα (με προεξέχουσες τις χριστιανικές γραφές φυσικά. Εκεί να δείτε άλλο γέλιο αλλά δεν είναι της παρούσης). Μάλιστα έχει παρατηρηθεί και το εξής φαινόμενο:<span class="apple-converted-space"> </span><b>όσο πιο χοντρή είναι η παπάτζα που πετάει κάποιος ή ο εθισμός σε αυτήν, τόσο πιο σοβαρός και κοινώς αποδεκτός από τους ομοίους του φερεται να είναι ο παπατζής</b>! Δηλαδή να βουτάς την Λογική από το χεράκι και αυτοκτονείτε και οι δύο πέφτοντας στον γκρεμό, ένα πράγμα... <o:p></o:p></span></div>
<div style="margin: 0cm;">
<br></div>
<div style="margin: 0cm;">
<b><span style="color: red; font-family: "arial" , "sans-serif";">Επίλογος</span></b><span style="font-family: "arial" , sans-serif;"> <o:p></o:p></span></div>
<div style="margin: 0cm;">
<span style="font-family: "arial" , sans-serif;">Το να διαβάσεις κάτι και να μην το καταλάβεις καθόλου, δεν είναι κακό.<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin: 0cm;">
<span style="font-family: "arial" , sans-serif;">Όπως κακό δεν είναι και το να διαβάσεις κάτι και να καταλάβεις κάτι άλλο.<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin: 0cm;">
<span style="font-family: "arial" , sans-serif;">Όπως κακό δεν είναι και το να σκεφτείς ότι μπορείς να βασιστείς στις γνώσεις του τάδε γνωστού σου, τον οποίον έχεις σε εκτίμηση και που να πάει το μυαλό σου ότι είναι παπάτζας και πουλάει φούμαρα.<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin: 0cm;">
<span style="font-family: "arial" , sans-serif;">Όπως επίσης δεν είναι κακό και το να μην διαβάζεις τίποτε. Επιλογή είναι και αυτό. Με όλα αυτά δεν έχω κανένα πρόβλημα.<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin: 0cm;">
<br></div>
<div style="margin: 0cm;">
<span style="font-family: "arial" , sans-serif;">Αυτό που ειναι πραγματικά κακό διότι γίνεται σχεδόν δολίως για να δημιουργήσει ψευδή εικόνα για το άτομο εκάστου ενδιαφερομένου είναι το να προσπαθείς να πείσεις ότι διαβάζεις ενώ δεν το κάνεις. Αλήθεια, μεγάλε, αναρωτήθηκες ποτέ γιατί το κάνεις; Αν θες να παριστάνεις τον διαβασμένο, γιατί δεν διαβάζεις; Τι σε εμποδίζει; Από την άλλη, αν δεν σου αρέσει το διάβασμα (με γεια σου με χαρά σου), τότε γιατί θες να παρουσιαστείς ως κάτι που δεν το γουστάρεις; Μήπως για να σε γουστάρουν οι άλλοι; Μα για ποιον λόγο; Έτσι δεν συναναστρέφεσαι ανθρώπους που δεν έχουν ίδια ενδιαφέροντα με'σένα; Και πάει λέγοντας.<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin: 0cm;">
<br></div>
<div style="margin: 0cm;">
<span style="font-family: "arial" , sans-serif;">Όμως η απάντηση σε αυτά τα ερωτήματα βρίσκεται κάτω από τη μύτη μας: η όλη ιστορία έχει να κάνει με την (αντι)θρησκευτική πρεμούρα και μάλιστα<span class="apple-converted-space"> </span><b>όσο πιο μέτριος είναι κάποιος τόσο πιο μεγάλη πρεμούρα έχει</b>. Υπάρχει ένας άτυπος διαγωνισμός ποιος θα κάνει μεγαλύτερη ζημιά στην θρησκεία και η όλη ιστορία καταντάει διαγωνισμός γελοιότητας. Και το χειρότερο; δήθεν στο όνομα της πνευματικής απελευθέρωσης, αρκετοί εξ αυτών<span class="apple-converted-space"> </span><b>πασχίζουν να αντικαταστήσουν ένα παγιωμένο σύστημα με ένα άλλο που απλώς τους αρέσει περισσότερο και αγνοούν ότι σε άλλους μπορεί να μην αρέσει</b><span class="apple-converted-space"> </span>(κατά τα λοιπά, ελευθερία πνεύματος και κουραφέξαλα). Τα λέγαμε και σχετικά "κοντά" άλλωστε στο<span class="apple-converted-space"> </span><a href="http://hades740.blogspot.com/2010/11/blog-post_22.html" target="_blank">Περί Αθεϊας</a><span class="apple-converted-space"> </span>σενδόνιο, αλλά και αρκετά παλαιότερα αναφορικάμε το<span class="apple-converted-space"> </span><a href="http://hades740.blogspot.com/2008/11/zeitgeist.html" target="_blank">Zeitgeist</a><span class="apple-converted-space"> </span>όπου πάνω κάτω ιδίας κοψιάς άτομα βρίσκονται πίσω απ'όλα καθ'όσον έχει να κάνει με επιδιώξεις και νοοτροπία το όλο θέμα. Κι αν μου βρείτε σε τίποτα απ'όλ'αυτά διαφορές σ ε σχέση με τις πρακτικές που... αντιμάχονται, ας μου σφυρίξετε κλέφτικα. Άλλαξε ο Μανωλιός κι έβαλε τα ρούχ'αλλιώς. Θα τα δείτε και τώρα κοντά που πλησιάζει το Πάσχα άλλωστε, όπου στο πλαίσιο της αντίδρασης των χριστιανικών επιβολών περί νηστείας κλπ, αρκετοί προσπαθούν να επιβάλλουν τα ακριβώς αντίθετα (ότι πχ τρώμε κρέας τότε). Έτσι για να αναφέρω ένα απλό παράδειγμα.<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin: 0cm;">
<span style="font-family: "arial" , sans-serif;">Και την ίδιαν στιγμή, αν τους σοβαρέψεις την κουβέντα παριστάνουν τους βραχυκυκλωμένους και πάντα έχουν μια διαθέσιμη βλακεία να πουν. Για παράδειγμα ο Ντόκινς που κατ' εμέ δεν είναι τίποτε το ιδιαίτερο (ίσως κάποτε να ήταν. Ίσως...) και τον έχουν αναγάγει<span class="apple-converted-space"> </span><b>κάτι σαν παγκόσμιο αρχιεπίσκοπο,</b><span class="apple-converted-space"> </span>είναι ο υπέρτατος: ρεύεται και χειροκροτάει ο κόσμος. Ο Μέντελ όμως που ήταν καλόγερος, έλα μωρέ, σιγά τα ωά. Αν τους πεις για τον Λάιμπνιτς θυμούνται ότι έχουν ξεχάσει το φαγητό στον φούρνο. Όσον αφορά τον Νεύτωνα που ασχολήθηκε ακόμη και με θεολογικά ζητήματα, σαφώς και επηρεάστηκε από ένα μήλο αλλά όχι από την πολύ αυστηρή χριστιανική παιδεία που είχε.<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin: 0cm;">
<br></div>
<div style="margin: 0cm;">
<span style="font-family: "arial" , sans-serif;">Βεβαίως όσοι με ξέρουν ίσως να έχουν εκπλαγεί και ειναι έτοιμοι να ρωτήσουν: μα καλά ρε Άδη, εσύ υπερασπίζεσαι τον χριστιανισμό; Όχι.<span class="apple-converted-space"> </span><b>Την Λογική υπερασπίζομαι</b>. Ο χριστιανισμός με αφήνει παγερά αδιάφορο, όπως και κάθε άλλος -ισμός συν πόσα άλλα ακόμη. Λογική. Μεγάλη υπόθεση, αδέλφια. Αλλά πως να σταθείς μπροστά στο επερχόμενο τσουνάμι αμάθειας; Πως να βγάλεις από το μυαλό του κόσμου την ανάγκη ύπαρξης ταμπέλας; Σωστό κι αυτό. <o:p></o:p></span></div>
<div style="margin: 0cm;">
<span style="font-family: "arial" , sans-serif;">Ο βλάκας είναι βλάκας ανεξαρτήτου ταμπέλας, αλλά αυτό το έχουμε ξεχάσει.<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin: 0cm;">
<span style="font-family: "arial" , sans-serif;">Ο Αριστοτέλης όριζε την τραγωδία ως εξής: "<i>Ἐστὶν οὖν τραγωδία μίμησις πράξεως σπουδαίας καὶ τελείας, μέγεθος ἐχούσης, ἡδυσμένῳ λόγῳ, χωρὶς ἑκάστῳ τῶν εἰδὼν ἐν τοῖς μορίοις, δρώντων καὶ οὐ δι’ ἀπαγγελίας, δι’ ἐλέου καὶ φόβου περαίνουσα τὴν τῶν τοιούτων παθημάτων κάθαρσιν</i>". Νομίζω ότι ο πανεπιστήμων έσφαλε τα μέγιστα. Θα μπορούσε να την είχε συνοψίσει ως "<b>Ἐστὶν οὖν τραγωδία μίμησις πράξεως νεοΈλληνος παντελώς γελοία τε και ηλίθια, κάθαρσις δε δεν προβλέπεται</b>" και να τελείωνε εκεί το πράγμα. Αλλά που να τον ξέρει τον νεοΈλληνα, θα μου πείτε;<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin: 0cm;">
<br></div>
<div style="margin: 0cm;">
<span style="font-family: "arial" , sans-serif;">Αναρωτιέμαι όμως τι είδους ελπίδες μπορώ να έχω στην χώρα που σπάει τα ταμεία ο Λιακόπουλος, η Ομάδα Έψιλον και πόσα άλλα παρεμφερή. Γι'αυτόν τον λόγο υπάρχουν και τόσα<span class="apple-converted-space"> </span>σκουπίδια άλλωστε, διότι ο νεοΈλλην αποδεδειγμένα δεν διαβάζει. Δεν ενδιαφέρεται να το κάνει, δεν υπάρχει λόγος,. Γεννήθηκε με τη Γνώση. <o:p></o:p></span></div>
<div style="margin: 0cm;">
<span style="font-family: "arial" , sans-serif;">Το βιβλίο δεν είναι εχθρός. Η Γνώση δεν είναι ντροπή.<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin: 0cm;">
<span style="font-family: "arial" , sans-serif;">Θέλει όμως κόπο και ανοιχτό μυαλό και ο νεοΈλληνας δυστυχώς δεν τα πάει καλά με τίποτε από τα δύο γι'αυτό και προτιμάει πάντοτε την τσαπατσουλιά και την εξαπάτηση.<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin: 0cm;">
<br></div>
<div style="margin: 0cm;">
<b><span style="color: red; font-family: "arial" , "sans-serif";">Επιμύθιον</span></b><span style="font-family: "arial" , sans-serif;"><o:p></o:p></span></div>
<div style="margin: 0cm;">
<span style="font-family: "arial" , sans-serif;">Εξάλλου όπως έλεγε κι ο Επίκουρος -διότι πλέον μπορούμε να κλείσουμε με αυτόν- σε δύο αποσπάσματά του:<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin: 0cm;">
<i><span style="font-family: "arial" , sans-serif;">Ἐν φιλολόγῳ συζητήσει πλεῖον ἤνυσεν ὁ ἡττηθεὶς καθ’ ὃ προσέμαθεν</span></i><span style="font-family: "arial" , sans-serif;"><o:p></o:p></span></div>
<div style="margin: 0cm;">
<span style="font-family: "arial" , sans-serif;">(Σε μία φιλοσοφική συζήτηση κερδισμένος βγαίνει ο ηττημένος εφόσον κάτι έμαθε παραπάνω) (Επικούρου Προσφώνησις, 74)<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin: 0cm;">
<span style="font-family: "arial" , sans-serif;">και<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin: 0cm;">
<i><span style="font-family: "arial" , sans-serif;">Οὐ προσποιεῖσθαι δεῖ φιλοσοφεῖν, ἀλλ ὄντως φιλοσοφεῖν οὐ γὰρ προσδεόμεθα τοῦ δοκεῖν ὑγιαίνειν, ἀλλὰ τοῦ κατ’ ἀλήθειαν ὑγιαίνειν</span></i><span style="font-family: "arial" , sans-serif;"><o:p></o:p></span></div>
<div style="margin: 0cm;">
<span style="font-family: "arial" , sans-serif;">(<b>Ας μην προσποιούμαστε ότι φιλοσοφούμε, μα να φιλοσοφούμε πραγματικά. Δεν έχουμε ανάγκη να φαινόμαστε ότι υγιαίνουμε αλλά να υγιαίνουμε στ'αλήθεια</b>.) (Επικούρου Προσφώνησις, 54)<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin: 0cm;">
<br></div>
<div style="margin: 0cm;">
<span style="font-family: "arial" , sans-serif;">Υποθέτω βέβαια ότι οι... λάτρεις του Επίκουρου που διαδίδουν την βλακεία που μας απασχόλησε τόσο έντονα, τα γνωρίζουν αμφότερα.<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin: 0cm 0cm 0.0001pt;">
<span style="font-family: "arial" , sans-serif;">Ως Έξοδο, επιλέγω μία απολύτως ταιριαστή φωτογραφία που αλλίευσα στο διαδίκτυο.<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin: 0cm 0cm 0.0001pt;">
<span style="font-family: "arial" , sans-serif;">Χαίρετε.<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin: 0cm 0cm 0.0001pt;">
<br></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_JML2kyxPTiwJ1kTF1773unK-C5Fk1Y3MmJIyGZXg0OYNWn6k0Vc51bDBFzKjOAfxhwECRW5LtZOFaXpcaxT3RhjfZVgTofmVJuUJUutYYqq9pvu9z4yNixVGMDRpCrDRaK2cy762kbzm/s1600/123.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="227" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_JML2kyxPTiwJ1kTF1773unK-C5Fk1Y3MmJIyGZXg0OYNWn6k0Vc51bDBFzKjOAfxhwECRW5LtZOFaXpcaxT3RhjfZVgTofmVJuUJUutYYqq9pvu9z4yNixVGMDRpCrDRaK2cy762kbzm/s320/123.jpg" width="320"></a></div>
<div>
<br></div>
</div>
Hadeshttp://www.blogger.com/profile/04467178190617217153noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-4807243922192063199.post-72998895473539689112016-03-20T18:01:00.000+02:002016-03-21T12:54:44.784+02:00Up the Hammers XI, 26-27 Φεβρουαρίου 2016<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Αργήσαμε αλλά τα καταφέραμε και κάλλιο αργά παρά ποτέ (ή και αργότερα) που λέει κι ο θυμόσοφος ελληνικός λαός.<br />
Βασικά, και μόνο που κατάφερα να πάω στο διήμερο φεστιβάλ ήταν θαύμα (έτσι όπως με έχει πάει φέτος). Βέβαια, η αλήθεια είναι ότι προτιμώ να μην σκέφτομαι πόσο πολύ μου στοίχησε το γεγονός ότι δεν μπόρεσα να είμαι στους Blaspheme την Πέμπτη (οι οποίοι εξ όσων μου διεμήνυσαν όλοι έδωσαν ρέστα), αλλά δυστυχώς όσο κι αν το ήθελα, εκείνη την ημέρα ταξίδευα. Τι να κάνεις όμως, δεν μπορείς να τα έχεις όλα δικά σου. Οπότε ας μείνουμε σε όσα είχαμε...<br />
<br />
<b>Παρασκευή 26 Φεβρουαρίου</b><br />
<b>Seven Sisters</b><br />
Δεν τους ήξερα και παρόλο που γνώριζα ότι θα έπαιζαν, δεν πρόλαβα ν'ασχοληθώ (κάτι που δεν το συνηθίζω για τα τα γκρουπ που δεν ξέρω) και δυστυχώς δεν τους πρόλαβα κι από την αρχή κιόλας. Πάντως αυτό το λίγο που τους είδα τολμώ να πω ότι έδειξαν πολύ ενδιαφέροντες με αρκετά δυναμική παρουσία. Τα τραγούδια τους δυστυχώς δεν τα γνώριζα οπότε δεν μπορώ να κρινω κάτι περισσότερο.<br />
<br />
<b>Sacral Rage</b><br />
Μια εμφάνιση που περίμενα πως και πως, ιδίως μετά τον υπέρτατο παρθενικό τους δίσκο και οφείλω να ομολογήσω ότι δεν μετάνοιωσα για την προσμονή. Νομίζω ότι τα παλικάρια συγκαταλέγονται με ιδιαίτερη ευκολία στις πολύ μεγάλες μπάντες της χώρας, έχοντας αφήσει προ πολλού πίσω τους τον χαρακτηρισμό της "ελπίδας". Εδώ δεν μιλάμε για ελπίδα, εδώ μιλάμε για ξύλο ολκής και μάλιστα με όλες τις προδιαγραφές, με σκηνική παρουσία που θα ζήλευαν και επαγγελματίες. Αυξανόμενα καλύτεροι κάθε φορά, παρά το γεγονός ότι έπαιξαν με "υπηρεσιακό" μπασσίστα έβγαλαν προς τα έξω τον καλύτερό τους εαυτό ξεπερνώντας ακόμη και κάποιες μικροαναποδιές που τους έτυχαν. Εκτιμώ ότι δεν υπάρχει λόγος να συνεχίσω άλλο το λιβάνισμα διότι και στην (κάτι παραπάνω από) <a href="http://hades740.blogspot.com/2015/04/sacral-rage-illusions-in-infinite-void.html" target="_blank">κριτική που είχα κάνει στον δίσκο τους</a> είχα καταστήσει σαφές ευθύς εξαρχής ότι έχω αρχίσει και τους τοποθετώ στα "κολλήμματά" μου από μουσικής απόψεως. Βασιζόμενοι σε έναν σεβαστό αριθμό από κομματάρες, τις απέδωσαν τέλεια, κάτι που έχει μεγάλη σημασία διότι έχω ξεκαθαρίσει ότι από τεχνικής απόψεως τους θεωρώ εξαιρετικά απαιτητικούς. Δύσκολα, άλλωστε, μπορείς να βρεις μπάντα (και μάλιστα με τις δυσκολίες που έχει αυτή η χώρα) που να ξεφτιλίζει με τόση ευκολία ολόκληρο Never Neverland... Ειλικρινά απορώ πως καταφέρνουν με αυτά που παίζουν να κρατάνε μόνο με τις κιθάρες του Μάριου τέτοιον απίστευτο ήχο. Καταπληκτικοί! Άψογοι από όλες τις απόψεις!<br />
<br />
<b>Tempest</b><br />
Δεν μπορώ να πω ότι ξετρελάθηκα, αλλά δεν θα τους αδικήσω κιόλας. Ήταν μια ευχάριστη νότα, που γέμιζε καλά τον ήχο του χώρου. Αν και δεν τους κατέχω μου έδειξαν ότι είναι επαγγελματίες και έδωσαν ό,τι μπορούσαν στον κόσμο, κάτι που φάνηκε και από τις αντιδράσεις από κάτω.<br />
<br />
<b>Ironsword</b><br />
Κάπου εδώ το πράγμα σοβαρεύει εκ νέου. Οι Ironsword μου είναι εξαρχής ένα αρκετά συμπαθητικό συγκρότημα (μην πω και κάτι περισσότερο από αυτό) και δεν είχα καταφέρει ποτέ να τους δω μέχρι το φεστιβάλ. Γενικά μου αρέσει το στύλ τους, μου αρέσουν οι συνθέσεις τους (αν και το παρακάνουν στους Manilla ώρες ώρες, κάτι που διαπιστώσαμε και με την εμφάνισή τους!) και βασικά όλα τα χρόνια μόνο καλά λόγια άκουγα για τον Tann και γενικά ήθελα να το δω από κοντά αυτό το παλικάρι με τα "ουρλιαχτά" του οποίου υπήρχαν φάσεις που είχαμε σχεδόν χεστεί στο γέλιο (με την καλή έννοια). Και οφείλω να ομολογήσω ότι τους καταευχαριστήθηκα, παρόλο που κάποιες φορές κρυφοκοιτάζαμε προς την αριστερή γωνία να δούμε τον... Mark να ξεπροβάλλει! Πάρα πολύ ευχάριστη και πωρωτική εμφάνιση, άριστη (αμφίδρομη) επικοινωνία με τον κόσμο, εκπληκτικές εκτελέσεις. Δικαίως αποθεώθηκαν.<br />
<br />
<b>Vardis</b><br />
Εδώ τα πράγματα είναι λίγο μπλεγμένα και θέλουν μία μικρή εισαγωγή. Ουδέποτε έκρυψα ότι το nwbohm δεν το είχα ποτέ και στις υψηλότερες των προτιμήσεών μου, όχι φυσικά επειδή δεν αναγνωρίζω την τεράστια αξία του ή τις γκρουπάρες που έχει βγάλει, αλλά επειδή απλά η "προσοχή" μου ήταν πάντοτε στραμμένη κατά κύριο λόγο σε πιο σκληρές παραστάσεις. Οκ, ξέρω τι θα μου πείτε και για τις σκληρές παραστάσεις: Jaguar, Tysondog, Preyer κλπ, κλπ. Μέσα σε όλα. Αναφέρομαι όμως στην συνολική ταμπέλα του nwobhm (διότι κακώς πάντα παρουσιαζόταν έτσι ενώ στην πραγματικότητα πρόκειται για μία από τις πλέον πολύπλοκες εκφάνσεις της μουσικής μας). Οι Vardis εν προκειμένω ήταν ένα συγκρότημα που αντιμετώπισα με καχυποψία, ακριβώς επειδή από παλιά τους θεωρούσα υπερβολικά rock n roll για την κοψιά μου και έτσι ήμουν αρκετά επιφυλακτικός. Τελικώς από την εξαιρετικά έντιμη εμφάνισή τους συνειδητοποίησα (εκ νέου) ότι όσο περνάνε τα χρόνια, δεν γίνεσαι απλώς και πιο ανεκτικός σε διάφορα ακούσματα αλλά μπορεί μέχρι και να τα γουστάρεις κιόλας. Η εμφάνισή τους δεν ήταν απλώς έντιμη, θα την χαρακτήριζα μάλλον καταπληκτική. Δεν έχει σημασία το στυλ, εδώ που τα λέμε (εχμ, αγκούχ, εξαιρούνται κάποια doom φυσικά. Α, και κάποια progressive, βεβαίως...) αλλά η σκηνική παρουσία. Όπως πριν από αρκετά χρόνια με κέρδισε (αν και απείρως περισσότερο) ένα άλλο βρετανικό συγκρότημα το οποίο είχα πάει να δω απλώς για να κάνω παρέα στον Mad Putcher που τους γούσταρε -και αναφέρομαι στους Pagan Alter φυσικά- έτσι και τώρα μπορώ να πω ότι όλα τα καλά λόγια που λέω για τους Vardis μέχρι πριν από λίγα χρόνια μου ήταν αδιανόητα για ένα τέτοιο συγκρότημα.<br />
<br />
<b>Lethal</b><br />
Και φτάνουμε στους Lethal. Μια ομολογουμένως πολυαναμενώμενη εμφάνιση. Οφείλω να ομολογήσω ότι παρά το γεγονός των πολλών progressive στοιχείων αυτής της μπάντας, τα όσα διάβαζα κατά καιρούς σε συνδυασμό με αυτό το απίστευτο Programmed μου είχαν δημιουργήσει μια πολύ μεγάλη ανυπομονησία. Νομίζω ότι από τα πρώτα δευτερόλεπτα, τόσο εγώ όσο και όλοι οι υπόλοιποι μέσα στο Κύτταρο διαπιστώσαμε πως όσα διαβάζαμε ήταν αληθή και ακριβέστατα. Τα παλικάρια μας πήραν το σκαλπ. Τι να πεις για την εμφάνισή τους, άριστοι σε όλα. Άψογοι επαγγελματίες, τέλειες εκτελέσεις, μας εκτέλεσαν κι εμάς. Κι όσον αφορά τον τραγουδιστή, τι να πρωτοσχολιάσεις; Κατηγορία Tyrant θα έλεγα, άσχετα αν μιλάμε για εντελώς διαφορετικό στυλ: αναφέρομαι στην ποιότητα και τις δυνατότητες της φωνής. Δικαίως αποθεώθηκαν.<br />
Παρεμπιμπτόντως να σημειώσω και κάτι ακόμη: όλοι τους ήταν και την επόμενη μέρα στο Κύτταρο, μέσα στον κόσμο, να βλέπουν τις μπάντες μαζί, σαν απλοί οπαδοί, να συζητάνε μαζί του απολαμβάνοντας ταυτόχρονα τις ευχαριστίες για το μεγαλειώδες της εμφανίσεως. Σε κερδίζει μια τέτοια συμπεριφορά.<br />
<br />
<b>Virgin Steele</b><br />
Και φτάνουμε αισίως στην πλέον αναμενόμενη και όπως εξελίχθηκε και αμφιλεγόμενη παρουσία του διημέρου, τους Virgin Steele, τους οποίους δεν είχα ποτέ την τύχη να δω. Και επειδή εδώ το πράγμα μπλέκει αρκετά, πρέπει να είμαστε πολύ προσεκτικοί. Θα ξεκινήσω από αυτό που λένε όλοι: την φωνή του DeFeis. Ο πολυ αγαπητός David για την εμφάνισή του στο Up the Hammers επέλεξε να μας φλομώσει στην ηχώ (ή reverb ή πείτε το όπως θέλετε τέλος πάντων). Μιλάμε ότι η φωνή του είχε τόση πολλή ηχώ, που σου τρύπαγε τ'αφτιά. Δεν ξέρω γιατί έκανε μια τέτοια περίεργη επιλογή αλλά επειδή ο συγκεκριμένος καλλιτέχνης έχει αποδείξει την μουσική του ευφυία καθ'όλη την μουσική του ύπαρξη, δε νομίζω ότι πρέπει να τον καταδικάσουμε έτσι εύκολα. Ναι, κι εγώ συμφωνώ με όλους ότι η φωνή βάλτωσε τα πάντα και μην ξεχνάμε ότι ο τραγουδιστής ονομάζεται frontman, είναι ο μπροστινός, αυτός που τραβάει τα βλέμματα. Εκεί που διαφωνώ είναι με τις κριτικές που διάβασα από την πλειοψηφία του κόσμου, όπου οι περισσότεροι τα έριχναν στην φωνή του ότι δήθεν είχε κάποιο πρόβλημα και κουραφέξαλα. Το ότι η φωνή του ήταν σε άριστη κατάσταση φάνηκε σε πολλά σημεία, και ιδίως στο τέλος στο I Will Come for You (αν δεν μπερδεύομαι, διότι έχει περάσει κι ένας μήνας πλέον). Επίσης μην ξεχνάμε ότι ο DeFeis ποτέ δεν είχε την φωνάρα με τις κορώνες και το μεγάλο εύρος. Αυτό που ανέκαθεν τον διέκρινε ήταν το μέταλλο και η μελωδικότητα της φωνής του. Άρα δεν ήταν θέμα δυνατοτήτων φωνής, αλλά κάτι άλλο. Η προσωπική μου μαντεψιά έχει να κάνει με το γεγονός ότι μάλλον ήθελε να δώσει μια συμφωνική πινελιά στην εμφάνισή του. Σα να λέμε, να προσθέσει έναν ταυτόχρονο "χωρό", εάν θέλουμε να μιλήσουμε με ορολογία αρχαίου ελληνικού (θεατρικού) δράματος και επειδή μιλάμε για το συγκεκριμένο συγκρότημα πολύ θα ήθελα κάποια στιγμή να μαθαίναμε τι ακριβώς σκέφτηκε και ιδίως αν πιστεύει ότι του βγήκε ή όχι. Στα υπόλοιπα τώρα: αν εξαιρέσουμε το συγκεκριμένο ζήτημα της ηχούς που προφανώς και επισκίασε τα πάντα, η εμφάνισή των Virgin Steele συμπεριλαμβανομένου και του DeFeis φυσικά θα έλεγα ότι άγγιξε το άριστα. Καταπληκτικοί, πωρωτικοί, απέδωσαν άψογα όλα τα τραγούδια που έπαιξαν μέσα από ένα αρκετά καλό set list. Ιδίως ο DeFeis ήταν κινητικότατος, πηγαινοερχόμενος από και προς τα πλήκτρα του όλη την ώρα, ενώ ο Pursino γέμιζε άψογα τον ήχο κρατώντας τα πάντα με τη μία κιθάρα. Ειλικρινά, αν εξαιρέσουμε τον.... ελέφαντα στο δωμάτιο (που οκ, δεν ήταν και λίγο), τους καταφχαριστήθηκα και νομίζω πως όλα τα άλλα που ακούγονται είναι πολύ άδικα. Βέβαια θα μου πείτε, η τελική γεύση ποια ήταν; αυτό είναι ένα καλό ερώτημα. Μάλλον γεύση χαρμολύπης.<br />
<br />
<b>Σάββατο 27 Φεβρουαρίου</b><br />
<b>Endomain</b><br />
Με τους Endomain δεν είχα προλάβει ν'ασχοληθώ ιδιαίτερα. Το μόνο που είχα προλάβει να δω είναι ότι μπάσο παίζει ο Τσιμάς, τον οποίον ξέρω καλά και από τους Dexter Ward και βεβαίως, βεβαίως από τους Airged 'Amh, οπότε πάνω κάτω ήμουν βέβαιος ότι θα παρακολουθούσα κάτι σίγουρα καλό. Όταν ανέβηκαν, επειδή στην αρχή είμαστε ακόμη στο ζέσταμα και γίνεται και καμιά ψιλοκουβεντούλα με τα φιλαράκια ταυτόχρονα, άκουγα και παρακολουθούσα μεν αλλά δεν έδωσα πολλή βάση στην λεπτομέρεια. Το μόνο που έπεσε στο μάτι μου ήταν ότι ο δεξιός κιθαρίστας είναι ο πρώην των Ivory Tower νυν Illusory που είναι φιλαράκια και γενικά τον ξέρω από παλιά ότι έχει καλό χέρι. Το επόμενο πράγμα που έπεσε το μάτι μου (και μάλλον όχι μόνο το δικό μου αν κρίνω από τα σχόλια που άκουγα) ήταν ο τραγουδιστής, του οποίου οφείλω να ομολογήσω ότι η εμφάνιση δεν σε προϊδέαζε με τίποτε για τις φωνητικές του ικανότητες, όπου το παλικάρι λίαν επιεικώς τα έσπασε. Έλα όμως που δεν ήταν ο μόνος, διότι όσο πέρναγε η ώρα αυτό που άρχισε να μου κάνει εντύπωση ήταν το ανηλεές ξύλο που έπεφτε πίσω από τα ντραμς. Και μιλάω για εντυπωσιακό ξύλο, απ'αυτά που το φχαριστιέσαι. Κάπου εκεί που το κεφάλι περιστρεφόταν από την μία άκρη της σκηνής ως την άλλη, κάτι άρχισε να μου θυμίζει και ο αριστερός κιθαρίστας, ο οποίος βέβαια δεν τραβούσε την προσοχή μόνο επειδή κάτι θύμιζε, αλλά και από το ότι συνεχώς ζωγράφιζε, όμως ρε διάολε όσο κι αν απολάμβανα το παίξιμο είχα σκαλώσει και δεν μπορούσα να θυμηθώ με τίποτα τι μου θύμιζε. Κι έτσι όπως σχολίασα αυτό με τον καλό φίλο Γρηγόρη Μπαξεβανίδη, μου ξεφουρνίζει την "αποκάλυψη": "και οι άλλοι δύο των Airged L'Amh ήταν ρε'σύ..." Κάγκελο ο Άδης... Δεν το κρύβω ότι συγκινήθηκα αρκετά, διότι οι Airged L'Amh ήταν από τις πλέον αγαπημένες μου μπάντες και έχουν περάσει πάαααρα πολλά χρόνια από τότε που τους είδα για τελευταία φορά, και που θεωρώ ότι όμοιά της δεν έχει περάσει από την Ευρώπη ολόκληρη. Πλέον όμως το μόνο βέβαιο είναι ότι δεν παρακολουθούσαμε τους Airged L'Amh, αλλά τους Endomain, οι οποίοι τουλάχιστον για'μένα που δεν είχα προλάβει ν'ασχοληθώ με αυτούς συγκαταλέγονται στις πολύ ευχάριστες (και δυναμικές) εκπλήξεις του φεστιβάλ. Παρόλο που δεν ήμουν εξοικειωμένος με τις συνθέσεις τους, νομίζω ότι τους ευχαριστήθηκα αρκετά. Οκ, θα ομολογήσω ότι σε κάποια σημεία ήταν λίγο πιο progressive απ'όσο σηκώνει ο οργανισμός μου, αλλά αυτό στην τελική δεν το βρήκα ενοχλητικό. Εξαιρετικοί.<br />
<br />
<b>Solitary Sabred</b><br />
Από την Κύπρο τα παιδιά, ήταν αρκετός ο κόσμος που τους περίμενε πως και πως. Οκ, κι εγώ τους περίμενα όπως περιμένω κάθε συγκρότημα, αλλά όχι σε βαθμό τρέλας που τους περίμεναν άλλοι. Η εμφάνισή τους ήταν αρκετά επαγγελματική, η εκτέλεση των συνθέσεων εξαιρετική αλλά (για τα γούστα μου) ως εκεί. Όχι ότι ήταν κακοί, κάθε άλλο, νομίζω ότι μας προσέφεραν μια από τις πιο δυναμικές παρουσίες του διημέρου, όμως ρε παιδιά το πολύ το κύριέ ελέισον το βαριέται κι ο παπάς γαμώτο. Παρόλο που τα τραγούδια τους είναι πάρα πολύ ωραία, τους θεωρώ πολύ μονόχνωτους στο στυλ (κάτι που μάλιστα το σχολίασε και ο τραγουδιστής τους σε κάποια φάση, αλλά από την αντίθετη πλευρά ότι "εμείς μόνο τέτοια γράφουμε και στ'αρχίδια μας". Παλικάρι μου δεν είναι έτσι, εκτός αν μόνο εσείς αγοράζετε και τους δίσκους σας).<br />
<br />
<b>Etrusgrave</b><br />
Θα ξεκινήσω από το τέλος: παίζει να ήταν μέσα στα δύο συγκροτήματα που αποθεώθηκαν περισσότερο από όλα τα υπόλοιπα. Ήταν η τρίτη φορά που έρχονται και οι άνθρωποι είναιπραγματική απόλαυση. Η συγκεκριμένη τους εμφάνιση νομίζω κιόλας ότι ήταν μακράν η καλύτερη και των τριών. Σε μεγάλα κέφια όλοι τους, ακόμη κι ο Serena τον οποίον πλέον εμφανώς έχουν καταβάλει τα χρόνια αλλά και που τον έχουν καταβάλει δεν δείχνει να πολυνοιάζεται. Μέσα σε όλο το ποτ πουρί που μας προσέφεραν έκαναν και μια καταπληκτική εκτέλεση του Colossus of Argil κι έγινε το σώσε. Τρομερή εμφάνιση. Μπράβο τους.<br />
<br />
<b>Below</b><br />
Souvlaki time. Η δισκογραφική παρουσία των Σουηδών δε νομίζω να δικαιολογεί την τοποθέτησή τους πάνω από τους Etrusgrave, οπότε κατά πάσα πιθανότητα νομίζω ότι ο Μανώλης έκανε μια εξαιρετική επιλογή στην σωστή ώρα προκειμένου να γεμίσουμε τα στομάχια μας στο γυράδικο της γωνίας ώστε να είμαστε έτοιμοι και φαγωμένοι για την συνέχεια. Είναι σαφές ότι αν είχαμε φάει νωρίτερα θα είχε κόψει λόρδα πάνω στους Heir Apparent, οπότε το μελέτησε σωστά. Οκ, τους παρακολούθησα λίγο και συγγνώμη γι'αυτό που θα πω αλλά ότα τα καλά σχόλια που είχα ακούσει πιο πριν περί του δήθεν δυναμίτη και θα δείτε που θα μας μπήξουν και θα μας δείξουν τα ακούω βερεσέ. Φιλότιμη μπάντα που έδωσε ό,τι μπορούσε μεν, αλλά ως εκεί,. Έχουμε δει πολύ καλύτερες.<br />
<br />
<b>Ruthless</b><br />
Και φτάνουμε στο πρώτο κλου της δεύτερης βραδιάς. US Metal κι άγιος ο θεός και ομολογουμένως οι Ruthless δεν μας απογοήτευσαν. Δε νομίζω ότι είναι η μπάντα που υπήρξε ποτέ στην κορυφαία γραμμή, ακόμη κι εκείνων των συγκροτημάτων που αναφανδόν αδικήθηκαν από τη μοίρα, όμως αναμφίβολα μας απέδειξαν πως είναι μια εξαιρετική μπάντα που γουστάρει αυτό που κάνει και αυτό που έκανε εν προκειμένω ήταν να αποδώσει άριστα με όλη την μεταλλική κάβλα επί σκηνής το καλύτερο δυνατό set list και να αποθεωθεί ακριβώς όπως της άρμοζε. Πραγματικά ρε παιδί μου, κάθομαι και αναλογίζομαι σε αντίστοιχες περιπτώσεις αφενός πόσο τυχεροί είμαστε που βλέπουμε τέτοια συγκροτήματα που δίνουν όλο τους το Είναι στην σκηνή, αφετέρου πόσο δυστυχισμένοι (κι ας μην το ξέρουν) είναι όλοι εκείνοι που πάνε και στήνονται στην σειρά χωμένοι ανάμεσα ακόμη και σε χιλιάδες κόσμου ομολογουμένως για να δουν γκρουπάκια που κυριολεκτικά δεν έχουν τίποτε να επιδείξουν εκτός από το υπερμεγέθες και υπερφύαλο προμοτάρισμα που τους έχουν κάνει συγκεκριμένα περιοδικά. Για το τέλος, να σημειώσω το εξής: όπως μας ενημέρωσε η ίδια η μπάντα (και που λογικά οι περισσότεροι δεν το ήξεραν αν κρίνω από τις αντιδράσεις), η πώρωση της μπάντας ήταν εκ προοιμίου τέτοια που είχαν κανονίσει να βιντεοσκοπηθεί η εμφάνισή τους νομίζω ότι όλοι το βρήκαμε λογικό και αντίστοιχα το αγκαλιάσαμε. Άριστοι.<br />
<br />
<b>Heir Apparent</b><br />
Και φτάνουμε στο δεύτερο κλου της βραδιάς, για τους οποίους ήδη ακούγονταν πολλά και η ανυπομονησία ήταν γενικότερα μεγάλη. Οι Heir Apparent έχουν έρθει άλλες δύο φορές στο παρελθόν στη χώρα μας. Η πρώτη ήταν αν θυμάμαι καλά το 2006 στο Underworld, σε μια συναυλία που μάλλον αποτελεί σημείο αναφοράς για τις συναυλίες στη χώρα μας γενικότερα, σε σημείο να συζητάμε (όντως έγινε) εάν όντως θυμόμαστε καλά ή τα έχουμε μεγαλοποιήσει. Προσωπικά (και μην σταθούμε σε αυτό διότι θα ξεφύγουμε) νομίζω ότι θυμάμαι πάρα πολύ καλά. Η δεύτερή τους εμφάνιση στην οποίαν μου είχε κάτσει στραβή και δεν είχα πάει ήταν πριν λίγα χρόνια (δεν θυμάμαι πόσα) όπου πανθομολογουμένως είχα διαβάσει και ακούσει πως ήταν μια πλήρης αποτυχία. Έτσι, είναι λογικό να υπήρχε διχογνωμία και αγωνία σχετικά με το που θα καθόταν η μπίλια στην τρίτη τους εμφάνιση. Ευτυχώς η μπάντα φρόντισε σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα να μας λύσει τις όποιες απορίες.<br />
Να ξεκαθαρίσω σε αυτό το σημείο ότι την εμφάνιση του 2006 δεν πιστεύω ότι την έπιασαν (διότι μεταξύ άλλων πρέπει να αναλογιστούμε και την ποιοτική διαφορά ανάμεσα στα δύο μαγαζιά, έτσι;) αλλά οφείλω να ομολογήσω ότι σχεδόν την άγγιξαν. Η καταπληκτική εμφάνιση δεν έγκειται μόνο στην καταπληκτική απόδοση των συνθέσεων αλλά και στην απίστευτη απόδοση των φωνητικών του Shaw, ο οποίος μας άφησε εντελώς μαλάκες. Κατ' αρχήν το παλικάρι κατάφερε κάτι εκπληκτικό: ανάλογα με το ποιο τραγούδι έπαιζε (ούτως ειπείν από ποιον τραγουδιστή είχε ερμηνευθεί αρχικά) έκανε και την αντίστοιχη φωνή, με αποτέλεσμα να υπάρχει μια καταπληκτική πιστότητα ως προς την αρχική εκτέλεση του κάθε κομματιού. Το καταπληκτικότερο βέβαια είναι ότι κατάφερε να έχει όλη την διακύμανση στην φωνή του (καθ'όσον Davidson με Benito όχι μόνο δεν είχαν καμία σχέση αλλά ήταν και η μέρα με τη νύχτα) και μάλιστα με απίστευτη ευχέρεια! Το μόνο τραγούδι που κατά την ταπεινή μου άποψη "ψιλοσκότωσε" ήταν το Crossing the Border, όχι επειδή είναι εξαιρετικά απαιτητικό (εξάλλου αυτό και το Cacophony of Anger είναι που σπάνε τα τζάμια από το One Small Voice), αλλά επειδή ήταν το πρώτο που έπιασε με απαίτηση να πιάνει πολύ υψηλές κορώνες και όπως φάνηκε από την συνέχεια απλώς δεν είχε "ζεσταθεί". Πραγματικά, αν και εξακολουθώ να πιστεύω αυτό που έγραψα πιο πάνω ότι η πρώτη εμφάνισή τους ήταν αξεπέραστη, αλλά με αυτά που έκαναν τα παλικάρια στην σκηνή δεν ξέρω αν έχει ιδιαίτερο νόημα η όποια σύγκριση. Πραγματικά, μείναμε με ανοικτό το στόμα. Ισοπεδωτική εμφάνιση, με όλη τη σημασία της λέξεως.<br />
<br />
<b>Heathens from the North</b><br />
...και αισίως φτάνουμε στο tribute της ημέρας, που περιέργως αποτελούσε και το μεγάλο κλου όλου του διημέρου. Η tribute μπάντα στους Heavy Load, αλλά όχι έτσι νέτα-σκέτα: με δύο μέλη αυτού του θρυλικού συγκροτήματος παρόντα, έστω κι αν ο ένας ως απλός τουρίστας (δεν μας πειράζουν αυτές οι λεπτομέρειες). Διάβασα πολλές βλακείες επί του θέματος: άλλος είχε να σχολιάσει ότι ο Κρούσκας δεν έπιασε σωστά τις μελωδίες. Άλλος διάβασα που έγραφε ότι η Gabriel ήταν η παραφωνία της όλης κατάστασης. Άλλος διερωτάτο τι δουλειά είχε ο πρώτος τραγουδιστής των Doomsword. Άκουσα μέχρι και άτομο να λέει για ποιον λόγο έπαιζαν στα όργανα οι συγκεκριμένοι και όχι κάποιοι άλλοι. Ο καθείς με τη μαλακία του, κυριολεκτικώς. Δεν έχεις να πεις κάτι και πετάς μια μεστή υπερμεγέθη μαλακία για να δώσεις στίγμα. Οκ, παμπαρακάτ'.<br />
Εγώ δεν θα σχολιάσω ούτε την παρουσία των δύο Σουηδών ανάμεσα στον κόσμο, ούτε τα αυτόγραφα, ούτε τίποτε άλλο, ούτε καν θα σχολιάσω την ά-ρι-στη εμφάνιση από τα μέλη της tribute μπάντας. Θα πω μόνο ένα πράγμα: και μόνο που με είχαν πάρει τα ζουμιά από την συγκίνηση στο Saturday Nights, ή αντιστοιχα τον Mad Putcher στο Take Me Away, <b>αυτό τα λέει όλα για το τι ακριβώς συνέβη εκείνο το βράδυ στο Κύτταρο</b>, (μεταξύ άλλων) λακαμάδες του γλυκού νερού. Αν σας χαλάει, να αποφεύγετε τέτοιες γιορτές. Σταδιάλα πια με την μιζέρια. Δεν χρειάζεται να πούμε κάτι άλλο. Τα πολλά λόγια είναι φτώχεια.<br />
<br />
Πάμε και στα συνηθισμένα παραλειπόμενα.<br />
Κατ΄αρχήν χάρηκα πολύ που είδα και πάλι όλα τα φιλαράκια, αρκετά εκ των οποίων παλιοσειρές εδώ και χρόνια. Τα χρόνια περνάνε, οι μέσες αρχίζουν και πονάνε από την πολύωρη ορθοστασία αλλά εμείς εκεί, στην πρώτη σειρά να κρατάμε ψηλά την σημαία βλέποντας όλα τα συγκροτήματα και πάνω απ'όλα τα ελληνικά συγκροτήματα (άσχετα αν και πόσο σου αρέσουν). δεν κατάλαβα ποτέ μου για ποιον λόγο πρέπει ο κόσμος να προσβάλλει μια μπάντα σε ένα φεστιβάλ και να αδιαφορεί για την εμφάνισή της επειδή το συγκρότημα είναι "μικρό". Μικροί ήταν και οι Maiden κάποτε και αν ο κόσμος είχε τέτοια μυαλά δεν θα είχαν γίνει ποτέ μεγάλοι.<br />
Επίσης χάρηκα πολύ που το φεστιβάλ ήταν sold out. Το άξιζαν όλοι: και το φεστιβάλ, και οι μπάντες και ο Μανώλης που μετά από πολλά χρόνια πλέον σίγουρα είναι σε θέση να βλέπει τον κόπο του να είναι θεσμός, να έχει εδραιωθεί (βεβαίως και με τον δικό μας κόπο!), να αποτελεί σημείο αναφοράς.<br />
Φέτος, νομίζω ότι ήταν η χρονιά με τους περισσότερους αλλοδαπούς (και πιθανώς και τους περισσότερους Γερμανούς), ενώ παρατήρησα ότι ήταν και η χρονιά με τους λιγότερους αλλοδαπούς που καβλαντίζουν έξω πίνοντας μπύρες την ώρα που έπαιζαν τα συγκροτήματα (δηλαδή ρε διάολε, που να'χαμε και μπύρες της προκοπής). Στα θετικά αυτό.<br />
Οκ, σαν το περσινό επετειακό UTH δεν ήταν. Βασικά πολύ αμφιβάλλω αν θα ξαναγίνει κάτι σαν το περσινό επετειακό, όπως επίσης δεν πιστεύω να ξαναγίνει ποτέ UTH με την "νεανική" κάβλα του ιστορικού πρώτου φεστιβάλ. Αλλά νομίζω ότι ήταν αυτό εδώ ήταν από τα φεστιβάλ που άφησαν κάτι ιδιαίτερο, όχι μόνο λόγω Heavy Load αλλά και γενικότερου συνόλου.<br />
Όσον αφορά την γεύση που έμεινε (πέραν της χαρμολύπης των VS), νομίζω ότι Sacral Rage την πρώτη μέρα, και Endomain με Etrusgrave τη δεύτερη και εν συνεχεία (για όλο το διήμερο) Heir Apparent και Heathens πρέπει να πήραν τα περισσότερα φώτα πάνω τους, και όχι αδίκως αφού για τους άλλους πάνω-κάτω τα περιμέναμε. Αυτό το σχόλιο βεβαίως δεν υποβαθμίζει κανένα από τα υπόλοιπα συγκροτήματα. Ίσα, ίσα, νομίζω ότι όλες οι μπάντες στάθηκαν σε πολύ υψηλό επίπεδο.<br />
<br />
Εννοείται δε, ότι προμηθευτήκαμε από φέτος τα εισιτήριά μας για του χρόνου, καλά να είμαστε (διότι του χρόνου μπορεί να μην έχουμε και λεφτά κιόλας) και αναμένουμε εναγωνίως το ήδη σχεδόν κλεισμένο πλην επτασφράγιστο Line up. Κατά βάθος θα ήθελα πολύ οι headliners της μίας μέρας να αποτελούνται από δύο λέξεις, όπου το όνομά τους να είναι πόλη του Άρχοντα των Διακτυλιδιών επί τη ευκαιρία πρόσφατης επανενώσεώς τους, αλλά καλό είναι να σταυρώσω και λίγο τα δάκτυλά μου που λένε και οι Αμερικάνοι.<br />
Πάντως, νομίζω ότι είναι πολλές οι μπάντες που δεν έχουμε δει ακόμα στο φεστιβάλ: και εγχώριες και ξένες και είμαι βέβαιος ότι ο Μανώλης έχει κατά νου τον τρόπο για να σβήσει τις εκκρεμότητες. Τα παραδείγματα είναι πολλά και περιλαμβάνουν μπάντες από όλο το φάσμα, λιγότερο ή περισσότερο γνωστές. Για να μείνω ενδεικτικά μόνο στην χώρα μας: από Illusory, Verdict Denied και (γιατί όχι;) Airged L'Amh (που υποτίθεται ότι έχουν και δίσκο στα σκαριά εδώ και κάτι χρόνια), μέχρι Steamroller Assault, Rotting Christ (ω, ναι!) και InnerWish. Είναι πολλές οι μπάντες και έχουμε μεγάλη υπομονή.<br />
<br />
Καλά να είμαστε όλοι να έχουμε να βλέπουμε τέτοια φεστιβάλ, κι ας μας παίρνουν και τα ζουμιά που και που.<br />
<br />
ΥΓ. Επειδή την έκανα την μεγάλη υπέρβαση να γράψω ολόκληρο σενδόνι με ένα διαολάκι να τρέχει πέρα-δώθε χωροπηδώντας έως και πάνω από το λάπτοπ, οι καθιερωμένες φωτογραφίες από το φεστιβάλ σε κάποια μελλοντική ανανέωση. Ελπίζω σύντομα.<br />
ΥΓ2. Το ότι έχω χάσει δύο UTH όλα αυτά τα χρόνια δεν μπορώ να το χωνέψω. Και δεν θα το χωνέψω ποτέ.</div>
Hadeshttp://www.blogger.com/profile/04467178190617217153noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-4807243922192063199.post-86361668823224874922016-02-23T18:58:00.000+02:002016-02-23T21:49:26.561+02:00Μια συνολική άποψη επί του προσφυγικού, όπως δεν θα τη διαβάσετε αλλού.<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<b>Πρελούδιο</b><br />
Έπρεπε να κοντέψει να ξεψυχήσει κι ο Φλεβάρης για να φτάσω στο σημείο να κάνω ποδαρικό για το 2016. Και για να αποφύγω τα κενά περιεχομένου λόγια -για τα οποία ουδένα κέφι διαθέτω- θα μπω απευθείας στην ουσία.<br />
Εδώ και κάποιον καιρό η συγκυρία με έφερε σε ένα μέρος από αυτά για τα οποία διαβάζετε στο διαδίκτυο και βλέπετε στους τηλεβόθρους σας. Εντελώς συμπτωματικά. Είπα, λοιπόν, στον εαυτο μου ότι αφού ήρθα που ήρθα εδώ πέρα, ας αρπάξω την "ευκαιρία" και να σταθώ στο ύψος των περιστάσεων (όσο μπορώ και περνάει από το χέρι μου) και να ασχοληθώ με τις ευθύνες μου απέναντι στην Ιστορία και την Ανθρωπότητα. Κοινώς, αποφάσισα ν'ασχοληθώ με τους πρόσφυγες (και τους λαθρομετανάστες κατ' επέκταση, διότι ναι, υπάρχουν και αυτοί). Να σημειώσω ότι το μέρος δεν έχει καμία απολύτως σημασία: θα μπορούσε να είναι το οποιοδήποτε. Αυτό που μετράει είναι οι <u>πτυχές</u> της ιστορίας, καθώς και το γεγονός ότι η ιστορία είναι μία, και όχι πολλές.<br />
Οφείλω να ομολογήσω πως τίποτε απ'αυτά που έως τώρα έχω δει, δεν το περίμενα παρόλο που και στο παρελθόν είχα ξανασχοληθεί κάπως (αν και σε εποχές που δεν ήταν τόσο της... μόδας η όλη κατάσταση). Και είμαι βέβαιος ότι όσοι καταφέρετε να διαβάσετε ετούτο το σενδόνι, ομοίως δεν θα τα περιμένετε κι αυτό επειδή <b>πουθενά δεν θα τα διαβάσετε</b>. Δεν είναι ότι δεν πουλάνε... Όχι... Είναι ότι.... θα καταλάβετε μόνοι σας.<br />
<br />
Παρένθεση: ήδη ο κλασικός μαλάκας ο Έλληνας, που λέει κι ο Γεωργίου, αναρωτιέται πως και γιατί εγώ αποφάσησα ν'ασχοληθώ με το θέμα. Είναι η κλασική περίπτωση του ηλιθίου εκείνου που δεν βλέπει ούτε το δέντρο, ούτε το δάσος, αποδεικνύωντας τωόντι πως είμαστε ο περιούσιος λαός. Κλείνω την παρένθεση.<br />
<br />
Το πρώτο πράγμα που πρέπει να ξεκαθαρίσουμε είναι ότι η ιστορία με τους πρόσφυγες έχει τόσες πολλές πτυχές που κυριολεκτικά δεν πάει το μυαλό κανενός αν δεν το βιώσει. Από 'κει κι έπειτα, ανάολογα με τα μυαλά που κουβαλάει ο καθένας (δηλαδή αναλόγως ποια πτυχή βρίσκεται σε περίσσεια: η ηλιθιότητα, ο ρατσισμός, η λογική κλπ) μπορεί να δει αυτό το θέμα και από διαφορετική οπτική γωνία απομονώνοντας μοιραία μεμονωμένα κομμάτια της ιστορίας. Είναι προφανές πως πρόκειται για μέγιστο λάθος, αλλά όταν μιλάμε για τις ζωές των άλλων (ούτως ειπείν όλων των υπολοίπων πλην του δικού μας κώλου), δεν μας μοιάζει και ιδιαίτερα. Έχουμε και λέμε λοιπόν, και σας προτείνω να διαβάσετε πολύ προσεκτικά, διότι αυτά που θα γράψω δεν πρόκειται να τα διαβάσετε αλλού.<br />
<br />
<b>Μέρος πρώτον: η Τραγωδία</b><br />
Θεωρώ εαυτόν τυχερό που δεν έχω δει πτώμα μέχρι σήμερα και ιδίως παιδιού. Μάλλον δεν θα δω, για να ειμαι ειλικρινής, διότι δεν βλέπω να το συνεχίζω για πολύ. Όμως έχω δει αυτούς που συνέχισαν. Ως επίσης έχω δει και μέρη που βρέθηκαν πτώματα και τα οποία σε κάνουν να αναρωτιέσαι πως μπορεί να χώρεσε άνθρωπος εκεί μέσα.<br />
Η αλήθεια είναι πως όση φιλοσοφία κι αν έχεις διαβάσει στη ζωή σου, όσο κι αν έχεις φιλοσοφήσει εσύ ο ίδιος για πάρτη σου όλα τα χρόνια, αυτά αποτελούν μετά βίας δεκανίκι για να μιλήσεις με τον πατέρα έντεκα παιδιών, που τα έχασε (δηλαδή πνίγηκαν) και τα έντεκα, μαζί και με τη γυναίκα του. Τι μπορείς να πεις σε έναν τέτοιον άνθρωπο; Πως μπορείς εσύ να τον αντικρίσεις την ώρα που νοιώθεις στους ώμους όλο το βάρος των εγκλημάτων του Δυτικού Κόσμου;<br />
Εύκολα μπορείς να εκστομίσεις κρίση εκ του μακρόθεν, αλλά μόλις πλησιάσεις (ακόμη κι αν θες απλώς να περάσεις από μπροστά για να πας κάπου αλλού), το σπαραχτικό κλάμα σου σμπαραλιάζει τα σωθηκά. "<i>Τα έβλεπα ένα ένα να σκορπάνε προς διαφορετικές κατευθύνσεις και δεν ήξερα προς που να πάω. Τα άκουγα να ζητάνε για βοήθεια και δεν μπορούσα να τα βοηθήσω</i>".<br />
Ναι, μαλάκα Έλληνα. Έλα να μου πεις την κοσμοθεωρία σου που δεν έμειναν πίσω να πολεμήσουν και δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο. Όταν υπό τέτοιες συνθήκες αποκόπτεσαι από την οικογένειά σου, δύο τινά μπορούν να έχουν συμβεί, το εξής ένα: να σου την φέρουν πίσω, το οποίο θα συμβεί νομοτελειακά. Η διαφορά έγκειται στο αν θα στη φέρουν περπατώντας, ή ξαπλωμένη. Ήταν ελάχιστες οι φορές που είδα την αγωνία στα μάτια να μετατρέπεται σε χαρά. Σχεδόν όλες μετετράπη σε οδύνη, σε σπαραγμό. Το νέο ήταν ότι "<i>δυστυχώς βρέθηκε....</i>", με την έμφαση στο "δυστυχώς". Πολλά έχουμε ακούσει για τους λιμενικούς από τα ευαγή ΜΜΕ της χώρας, αλλά προσωπικά έφτασα σε σημείο να τους θαυμάζω. Και τους στρατιωτικούς επίσης που σχεδόν εξίσου συμμετέχουν σε αυτό το μακάβριο θέατρο. Αν ήμουν στη θέση όλων τους, θα έτρεχα σε ψυχολόγους με αυτά που θα είχα δει. Άραγε, πως λες σε μια μάνα ότι το βρέφος της βρέθηκε πνιγμένο; Πως βγάζεις ένα άψυχο κορμάκι από τη θάλασσα; Που βρίσκεις τα άντερα να ανακοινώνεις ως εκπρόσωπος του Χάροντα κάθε μέρα και σε νέα (δεκάδες) πρόσωπα το δυσάρεστο;<br />
Δηλαδή τι δυσάρεστο, το χειρότερο.<br />
Ακόμη και η κοπελίτσα της οποίας κόπηκε το γάλα και δεν είχε μπορέσει επί πέντε μέρες να θηλάσει το τριών μηνών μωράκι της, είναι μια αποτυχία του <b>υποτιθέμενα </b>πολιτισμένου Δυτικού Κόσμου.<br />
Πολλές θεωρίες ακούμε(τε) σχετικά με το προσφυγικό. Περιττό να πω ότι όλα είναι απόλυτες μαλακίες. Ακόμη και οι απόψεις που οι περισσότεροι εκφέρετε είναι απόλυτες μαλακίες. Τερατώδεις. Και αναφέρομαι και στους επικριτές, και στους υπερασπιστές. Δεν ξέρετε ούτε την τύφλα σας. Έτσι απλά. Και το μόνο για το οποίο μπορώ να σας διαβεβαιώσω είναι ότι δεν θα χρειαζόταν να πάτε σε κάποιο νησί για να ξεστραβωθείτε.<br />
<br />
<b>Μέρος δεύτερον: η Άποψη και ο Μηδενισμός</b><br />
Διότι ναι, αν δεν πει ο Ελληνάρας την αποψάρα του, ποιος θα την πει ντε; και μάλιστα, <u>όσο πιο άσχετος με το θέμα είναι, τόσο πιο βαρυσήμαντη και συνήθως μηδενιστική αποψάρα</u> έχει κιόλας. Ας πούμε, από τους μεν υπάρχουν οι γελοίοι που θεωρούν ότι η λέξη λαθρομετανάστης είναι ρατσιστική και υποτιμητική, ενώ από τους δε πλήθος κόσμου πιστεύει πως όλοι είναι στο ίδιο καζάνι και δεν θα έπρεπε να έρθουν κλπ, κλπ. Και κάπου στο μέσον, βρισκόμαστε κάποιοι άνθρωποι κι ακούμε τον οχετό από γελοιότητες αμφοτέρων πλευρών. Τόσο απλά.<br />
Κατά πρώτον, η λέξη λαθρομετανάστης όχι μόνο είναι απολύτως ρεαλιστική (διότι απλούστατα υποδηλώνει τον άνθρωπο που έρχεται δίχως χαρτιά και τίποτε περισσότερο), αλλά αποκτάει και εντελώς χειροπιαστή υπόσταση εξαιτίας (κυρίως) των Σύρων οι οποίοι έρχονται κανονικότατα με όλα τα χαρτιά τους και το πρώτο πράγμα που ψάχνουν είναι οι Αρχές για να απογραφούν.<br />
Βεβαίως, στο πλαίσιο του μηδενισμού, υπάρχει και η άποψη ότι μόνο οι Σύροι είναι "καλοδεχούμενοι", δηλαδή να έρθουν <u>για να φύγουν</u> και να μην κάτσουν. Οι άλλοι να μην έρθουν καν. Σχετικά πρόσφατα έμαθα για μια περίπτωση (πολλών) ανθρώπων που ούτε Σύροι είναι, ούτε είχαν την τύχη να αποτελούν είδηση της μόδας στα δελτία ειδήσεων και που μετά βεβαιότητος σας λέω πως κι εγώ αν δεν τους έβλεπα από κοντά θα αγνοούσα εντελώς την ύπαρξή τους: στο Ιράκ (και προφανώς όχι μόνο εκεί) υπάρχει ένα πάρα πολύ σεβαστό τμήμα του πληθυσμού το οποίο θρησκευτικά προέρχεται από τον Ζωροαστρισμό. Για κάποιον λόγο που δεν δύναμαι να γνωρίζω, η πορεία αυτών των ανθρώπων ανά τους αιώνες τους ενέταξε στο ευρύτερο φάσμα του Χριστιανισμού. Όσοι εξ αυτών ζουν σε περιοχές που καταδυναστεύει το ISIS, το τελευταίο πράγμα που νοιώθουν είναι η λεπίδα που κόβει το λαρύγγι καθώς σε αποκεφαλίζει ένας τζιχαντιστής ως άπιστο. Οι άνθρωποι αυτοί είναι απολύτως λογικό ότι δεν μπορούν να κάτσουν εκεί. Το ίδιο ισχυει και για Αφγανούς και για πολλούς άλλους. Είναι εύκολο να βγαίνει ένας κλασικός μαλάκας Έλλην να πετάει την παπάτζα του ότι "<i>θα έπρεπε να κάτσουν εκεί να πολεμήσουν</i>" αλλά η πραγματικότητα είναι ότι στο 95% των περιπτώσεων δεν είναι εφικτό να πολεμήσεις. Και κάπως έτσι αυτοί οι άνθρωποι παίρνουν την τεράστια απόφαση να αφήσουν πίσω τα πατρογονικά, τα ήθη και τα έθιμα, τις παραδόσεις και το παρελθόν τους και να ξενιτεύονται μέσα από τις χειρότερες των συνθηκών. Και όλους αυτούς τους ανθρώπους τους περιμένει η αποψάρα του Ελληνάρα. Ουδέν σχόλιον.<br />
<br />
<b>Μέρος τρίτον: όλα στο ίδιο καζάνι</b><br />
Έχω ξαναπει και ξαναγράψει πως η χώρα αυτή κατήντησε σε τούτα τα χάλια ακριβώς επειδή έχει την ατυχία να διαθέτει μακράν τον πιο ηλίθιο λαό που υπάρχει. Τα λόγια και τα έργα μας το αποδεικνύουν καθημερινά σε όλους τους τομείς. Είμαστε μικροπρεπείς, σκατόψυχοι, μικρόνοοι και αιθεροβάμωνες. Κάπως έτσι, είμαστε συνεπείς και στο ότι όχι μόνο όλα τα σφάζουμε, όλα τα μαχαιρώνουμε, αλλά τα βάζουμε και στο ίδιο καζάνι κιόλας.<br />
Παράδειγμα: <i>μα είναι πρόσφυγας, κοίτα τι κινητό έχει</i>.<br />
Να προσθέσω κι εγώ κάτι που είδα με τα μάτια μου, μια φορά ένας Σύρος έβγαλε μια golden visa και σήκωσε ένα χιλιάρικο από το ΑΤΜ. <b>Και τι έγινε;</b><br />
Έχουμε ξεχάσει ότι (ιδίως) οι Σύροι ήταν κοσμοπολίτες, και είχαν επίπεδο διαβίωσης σε πολλές περιπτώσεις πολύ υψηλότερο από το δικό μας. Απολύτως λογικό το βρίσκω να έχουν φέρει μαζί τους το πολύ καλό κινητό που από πριν είχαν (και στο οποίο κατά πάσα πιθανότητα έχουν μέσα όλες τους τις αναμνήσεις). Το ότι καταστράφηκαν οι πόλεις τους, η χώρα τους, οι ζωές τους, δεν σημαίνει ότι οι άνθρωποι τα έχασαν κι όλα, απλώς ο κλασικός μαλάκας ο Έλληνας θέλει για μια ακόμη φορά να πει την μαλακία του. Ακριβώς όπως θα κοιτάξει επιμελώς να μην την πει όταν δει κάποιον πρόσφυγα ή μετανάστη που είναι στην ακριβώς αντίθετη μοίρα.<br />
Προσωπικά βλέπω αυτούς τους ανθρώπους μόλις φτάνουν σε αυτό που θεωρούν πολιτισμό (ανάθεμα κι αν είχαν ιδέα τι απάτη είμαστε) και αμέσως βγάζουν από έναν μπόγο μια πιο καλή φορεσιά ρούχα για αν κυκλοφορούν σαν άνθρωποι, να νοιώθουν αξιοπρέπεια. Όχι μόνο δεν βρίσκω κάτι το κακό σε αυτό, αλλά τουναντίον δεν ξέρω και κανέναν που να ήθελε να τα χάσει (κυριολεκτικά) όλα προκειμένου να έχει ένα τόσο... καλό κινητό.<br />
<br />
<b>Μέρος τέταρτον: η συνδρομή της Ευρώπης</b><br />
Δυστυχώς, η συνδρομή της Ευρώπης δεν είναι ακριβώς αυτή που νομίζετε. Όντως η Ευρώπη ανησυχεί για το προσφυγικό ζήτημα. Αυτό σημαίνει (για όσους δεν το έχετε αντιληφθεί) ότι <b>θα προτιμούσε απλώς να μην το βλέπει</b>. Πολύ πρόσφατα ακούσαμε κάποιες πολιτισμένες ευρωπαϊκές παραινέσεις ότι το Ναυτικό της χώρας δεν κάνει αρκετά (εννοώντας ότι δεν περνάει πάνω από βάρκες όπως συμβαίνει σε κάποιες άλλες χώρες). Όταν οι "σύμμαχοι" και "συνοδοιπόροι" μας της γηραιάς Ηπείρου, που <i>φέρεται </i>κάποτε (όπως λένε οι φήμες) να δημιούργησε τον Δυτικό Πολιτισμό, διαπίστωσαν ότι είμαστε αρκούντως άχρηστοι και δεν θα βγάλουν άκρη με'μάς, αποφάσισαν να τα σκάσουν ακόμη πιο χοντρά στους Τούρκους που είναι αποδεδειγμένα πιο καλοί στο να κρύβουν τέτοιου είδους "προβληματάκια" κάτω από το χαλάκι της Ιστορίας. Να υπενθυμίσω σε αυτό το σημείο, ότι με το Δουβλίνο 2 οι Ευρωπαίοι εταίροι μας (προφανώς όχι απλώς... μαντεύοντας ότι μετά από 15 χρόνια θα έσκαγε μύτη το πρόβλημα) είχαν συμφωνήσει με εκείνον τον γελωτοποιό της Ιστορίας ονόματι Σημίτη να του τα σκάνε κι εκείνου ανά κεφάλι για να μην επιτρέπουμε στους Ευρωπαίους να βλέπουν το πρόβλημα μιας και ήδη από τότε μας ζητούσαν να φτιάξουμε κέντρα υποδοχής (και για τα οποία φράγκα ουδείς αναρωτιέται τι έχουν γίνει όλα αυτά τα λεφτά όταν δεν έγιναν υποδομές). Απλώς, επειδή τώρα το πρόβλημα πολλαπλάσιάστηκε, έπρεπε να ξαναβάλουν το χέρι στην τσέπη πιο βαθειά. Κατά τα λοιπά, τα υπόλοιπα τα βλέπετε όλοι: τυπικώς κλειστά σύνορα κάπου, αυστηροί έλεγχοι αλλού, κατάργηση του Σέγκεν παραπέρα, αύξηση ρατσιστικών κρουσμάτων κατά κείθε και πάει λέγοντας. Και το τραγικό ξέρετε ποιο είναι; Ότι οι ζωές αυτών των ανθρώπων έχουν στιγματιστεί από τις διακρατικές μπίζνες σε όλα τα επίπεδα (πολιτική, εμπόριο όπλων, πετρέλαια κλπ), αλλά η <u>παρενέργεια </u>που δεν είχε φανταστεί κανείς ότι δεν θα ήταν ελεγχόμενη από ένα σημείο κι έπειτα είναι ότι αυτοί οι άνθρωποι ενώ θα έπρεπε να είχαν πεθάνει σε κάποιο Χ χρονικό σημείο, τελικώς απεδείχθησαν πιο σκληροί και επιβίωσαν. Δεν τους έφαγανμ ούτε οι βόμβες, ούτε οι τρομοκράτες, ούτε οι φονταλιστές, ούτε οι πεζοπορίες, ούτε τα κύμματα της πιο όμορφης βαθυκόκκινης θάλασσας του κόσμου, του Αιγαίου. Και το πρόβλημα πρέπει να λυθεί άμεσα...<br />
<br />
<b>Μέρος πέμπτον: το ελληνικόν ζήτημα</b><br />
Κατ' αρχάς να ξεκαθαρίσουμε το προφανές: οι άνθρωποι αυτοί πληρώνουν τα περισσότερα από τις τσέπες τους. Από τα νησιά φεύγουν με πλοία της γραμμής πληρώνοντας κανονικότατα από τις τσέπες τους. Όπου πηγαίνουν στηρίζουν κανονικότατα τις τοπικές κοινωνίες. Όχι όλοι, αλλά αρκετοί εξ αυτών πηγαίνουν σε ξενοδοχεία, πηγαίνουν σε τοπικά μαγαζιά εστίασης, αγοράζουν από τις ντόπιες αγορές.<br />
Ταυτόχρονα όμως, υπάρχει και η έμμεση ροή χρημάτων, διότι οι άνθρωποι αυτοί έχουν "φέρει" σε αυτά τα νησιά πλήθος άλλων ανθρώπων που έχουν αντιστοιχες ανάγκες: γιατρούς χωρίς σύνορα, μέλη της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ, εκπροσώπους από οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων, εντεταλμένους της ΕΕ, μέλη της FRONTEX κλπ. Και βεβαίως τις ΜΚΟ, αλλά γι'αυτές θα τα πούμε ξεχωριστά. Όλοι αυτοί στα μάτια των ντόπιων (και πολύ καλά κάνουν κιόλας) <b>μεταφράζονται σε λεφτά</b>. Ξενοδοχεία που υπό άλλες συνθήκες θα ήταν εντελώς κλειστά κατά τους χειμερινούς μήνες, έχουν όσο κόσμο θα είχαν και το καλοκαίρι. Σπίτια νοικιάζονται και ενοίκια εκτοξεύονται, το εμπόριο ανθεί, το χρήμα ρέει εν καιρώ κρίσης (κρατιέμαι πολύ να μην πω, ποια κρίση, διότι θα είναι εν μέρει υπερβολικό, αλλά σίγουρα δεν είναι σαν το λεκανοπέδιο και τα μεγάλα αστικά κέντρα ούτε καν κατά προσέγγιση).<br />
Και όχι μόνο αυτά, διότι οι μπίζνες φέρνουν και άλλους πόρους. Όσο κι αν προσπάθησα να κάνω... "ρεπορτάζ", κάποια πράγματα δεν στα λένε με τίποτε οι ντόπιοι, ακόμη κι αν έχουν μάθει την φάτσα σου. Για παράδειγμα, μικρό καράβι που πηγαινοφέρνει πρόσφυγες και μετανάστες από "περιφερειακά" μέρη στο "κεντρικό" και το οποίο δεν πληρώνεται από τους πρόσφυγες ακούγεται πως παίρνει ένα 50ρικο το κεφάλι, επί 200 άτομα τη φορά με έναν μέσο όρο τριών δρομολογίων την ημέρα εκτός από τις περιπτώσεις απαγορευτικού απόπλου (πολλαπλασιασμό ξέρετε). Τα χρήματα αυτά είναι μάλλον κρατικά, αλλά από που; ΜΚΟ ίσως; Ιδέα δεν έχω, αλλά την γενική ιδέα την καταλάβατε.<br />
Οι πρόσφυγες είναι μια <b>χρυσή ευκαιρία</b>. Χρυσή, κυριολεκτικώς...<br />
<br />
<b>Μέρος έκτον: ο εθελοντισμός</b><br />
Οφείλω να ομολογήσω ότι κατάφερα να γνωρίσω κάποιους εθελοντές. Λίγους βέβαια. Απελπιστικά λίγους. Και εννοώ <u>κανονικούς </u>εθελοντές, έτσι όπως επίσημα ορίζεται ο εθελοντισμός, διότι οι περισσότεροι εθελοντές που βρίσκονται στη χώρα (κυρίως αλλοδαποί, μην λέω ψέματα) είναι εθελοντές που παίρνουν <b>από 3 έως και 5 χιλιαρικάκια</b> (τουλάχιστον εγώ τέτοιο εύρος βρήκα, μπορεί να υπάρχουν κι εκτός πάνω-κάτω αλλά δεν είχα την τιμή να τους γνωρίσω). Έτσι ορίζεται ο εθελοντισμός α λα ευρωπαϊκά, φίλες και φίλοι. Με λεφτά που ο Έλληνας θα πάρει ενδεχομένως σε ένα ολόκληρο έτος (και αν). Και μη νομίζετε ότι οι αβάντες σταματούν εκεί, διότι οι "εθελοντές" έχουν πλήθος παροχών (πχ από τα Ηνωμένα Έθνη σε θέματα ρουχισμού κλπ), διευκολύνσεων (πχ καλύτερες τιμές σε μαγαζιά για να φάνε) κ.ο.κ. Και αναρωτιέμαι, με τόση ανεργία που υπάρχει στη χώρα, αυτή η κωλοκυβέρνηση (δίχως να εννοώ μόνο ετούτους, αλλά εννοώ σε πρώτη φάση ιδίως ετούτους) δεν μπορούσε να κανονίσει οι "εθελοντές" να είναι από τούτη τη χώρα; Κι όσον αφορά τους κανονικούς εθελοντές, αυτοί είναι οι μαλάκες της παρέας ως είναι εύκολα αντιληπτό.<br />
Η ουσία όμως είναι αλλού: θυμάστε εκείνη την φωτογραφία του Ισπανού εθελοντή που έσωνε ένα παιδάκι από τη θάλασσα και που είχε γίνει φωτογραφία σε αμέτρητα προφίλ στο φεηστσιμβούκιον; Δίχως να ξέρω για τον συγκεκριμένο, αλλά να είστε σίγουροι ότι αν παίρνατε όσα αυτός εσείς θα σώνατε περισσότερα...<br />
<br />
<b>Μέρος έβδομον: ο δηθενισμός</b><br />
Όμως μετά την περίπτωση του εθελοντισμού να πάμε να εξετάσουμε και το φαινόμενο του δηθενισμού. Είμαι βέβαιος ότι όλοι έχετε ακούσει πλέον για τα περιβόητα <b>hot spot</b>. Εδώ παρακάτω έχω το ένα εξ αυτών και το βλέπω συχά κιόλας και μπορώ να σας διαβεβαιώσω ότι στην <u>νεοχιτλερική</u> (μερκελική/σοϊμπλική) Ευρώπη που ζούμε (θυμάστε εδώ και πόσα χρόνια τα λέγαμε, έτσι;) <span style="color: red;"><b>πρέπει να είμαστε ιδιαίτερα υπερήφανοι που η χώρα μας διαθέτει υπερσύγχρονα στρατόπεδα συγκεντρώσεως</b></span> με τα όλα τους αν και ομολογουμένως στο πιο σύγχρονο (έχω και φωτογραφίες, αλλά δεν γουστάρω να τις ανεβάσω). <b>Αυτό είναι και το menoume_evropi άλλωστε</b>, αλλά δεν είναι αυτό το θέμα μας στην παρούσα φάση. Η ουσία έγκειται αλλού και δεν την έχετε πάρει χαμπάρι: ο λόγος που κάθε νησί αντιδρά είναι διαφορετικός. Πχ, άλλο νησί μπορεί να αντιδρά επειδή το καλοκαίρι ενδέχεται να υποστεί τεράστια οικονομική ζημιά και άλλο επειδή.... χμ, θα τα πούμε σε λιγουλάκι. Ας κάνουμε μια μικρή παρένθεση πρώτα γιατί πρέπει να ειπωθεί κάτι ακόμα: στα hot spot δεν θα φιλοξενούνται οι επιβεβαιωμένοι (ούτως ειπείν οι αποδεκτοί από την Ευρώπη) πρόσφυγες, αλλά όσοι δεν θα πληρούν αυτές τις προϋποθέσεις ή απλώς δεν θα έχουν χαρτιά. Η θεωρία λέει ότι ενός 48 ωρών αυτοί θα πρέπει να επαναπροωθούνται στην χώρα από την οποίαν μας ήρθαν (την Τουρκία δηλαδή). Κοινώς καλά κρασιά. Από αυτό το ελάχιστο που έχω δει και κρίνοντας ότι δεν υπάρχει καν ανάγκη περαιτέρω πληροφόρησης, μπορώ να σας διαβεβαιώσω ότι το όλο θέμα με τα hot spot έχει γίνει τόσο πολύ στο πόδι, που δεν υπάρχει η παραμικρή πρόνοια για την αξιοπρεπή διαβίωση αυτών των ανθρώπων σε περίπτωση που κάτι πάει στραβά. Κοινώς, τα λυώμενα είναι συνολικά για πολύ περιορισμένο αριθμό ατόμων τα οποία, πιστέψτε με, πολύ εύκολα μπορούν να γεμίσουν μέσα σε ένα διημεράκι, ιδίως τώρα που καλυτερεύει ο καιρός, ενώ ταυτόχρονα δεν έχω διαπιστώσει να υπάρχει υλική πρόνοια, ούτως ειπείν τι θα τρώνε αυτοί οι άνθρωποι κλπ.<br />
<b>Να είστε σίγουροι λοιπόν ότι δεν θα αργήσουν να γίνουν μανούρες και μετά βεβαιότητος θα έχουμε ιστορίες</b>. Ε, όπως είπαμε και πιο πάνω, κάποια νησιά (με μεγάλη τουριστική κίνηση) το διαβλέπουν αυτό και φοβούνται ότι θα πάθουν οικονομική ζημιά (που θα την πάθουν). Κάποια άλλα όμως, αντιδρούν για έναν άλλον λόγο: διότι ναι μεν τους θέλουν τους πρόσφυγες, αλλά <u>όχι</u> στα hot spot! Διότι αν τους διοχετεύεις εκεί πέρα (και από την στιγμή που αυτά είναι εκ των πραγμάτων εκτός χώρας του νησιού) αυτομάτως αποκόπτεις την χρηματική ροή προς την τοπική κοινωνία. Και τα μέρη με τη μικρότερη τουριστική κίνηση, δεν το θέλουν αυτό. Καταλάβατε τώρα πως παίζεται το παιχνίδι και γιατί ακούτε από τα νησιά να λένε ναι μεν αλλά;<br />
<b><br /></b>
<b>Μέρος όγδοον: η τοπική κοινωνία</b><br />
Οκ, δεν θέλω να είμαι μηδενιστής. Δεν μπορώ να μιλήσω για όλα τα νησιά, ούτε για το σύνολο της τοπικής κοινωνίας, όμως ήδη πήρατε μια πρώτη γεύση, την οποίαν επιβάλλεται να ολοκληρώσουμε, στο μέτρο του εφικτού.<br />
Πριν λίγες μέρες έφτασε στην αποθήκη του ΟΗΕ μια μπάζα από κάτι πραγματικά καταπληκτικά μπουφάν διασώσεων (ιδίως αν επιχειρείς στον... αρκτικό κύκλο). Επειδή στο παρελθόν έχω δει κοστολόγιο τέτοιου ρουχισμού, μπορώ να σας διαβεβαιώσω ότι μιλάμε εύκολα για πάνω από 3 κατοστάρικα το κομμάτι. Αφού πήραν οι "δικαιούχοι", δηλαδή οι αποκαλούμενοι εθελοντές, δεν ξέρω αν συνέβη τυχαία ήταν σχέδιο με την ελπίδα ότι θα προέλκυε και άλλους εθελοντές (κανονικούς αυτη τη φορά), από την αποθήκη άρχισαν να μοιράζουν τα περισσευούμενα μπουφάν σε όποιον προλάβαινε. Δε νομίζω να χρειάζεται να σας πω ότι εξαντλήθηκαν μέσα σε ένα εικοσάλεπτο. Πως το έμαθα; την επομένη από παραπονούμενο, που πήγε και στήθηκε στην ουρά (!!!) και τελικώς δεν πήρε κιόλας. Αλλά όχι, δεν είναι αυτός το κερασάκι στην τούρτα. Το πραγματικό κερασάκι ή μάλλον κερασιά ολόκληρη πάνω στην τούρτα είναι εκείνοι που <b>την επομένη μέρα διαμαρτύρονταν ότι δεν είχε στο νούμερό τους κιόλας</b>. Και το κορυφαίο όλων; Η διαμαρτυρία, διαμαρτυρία αλλά το μπουφάν αρκετοί το φοράνε (και το θέαμα είναι γελοίο, πιστέψτε με).<br />
Οποία ξεφτίλα, η χώρα δεν σώζεται, το'χω ξαναπεί.<br />
Για το τέλος δε, να συμπληρώσω και το εξής: θεωρώ ότι είναι τόσο αυτονόητο που δεν ξέρω αν κάνω καλά που θα το μνημονεύσω, ότι όπως μπορείτε πολύ εύκολα να κατανοήσετε, από αρκετό κόσμο <b>πρόσφυγες θεωρούνται μόνο όσοι τα ακουμπάνε</b>. Όλοι αυτοί θεωρούνται Σύροι, απλώς και μόνο επειδή έχουν λεφτά, άσχετα αν πραγματικά είναι ή όχι. Όσοι δεν έχουν λεφτά είναι λαθρομετανάστες και ας πάνε πίσω να τους σφάξουν. Ακόμα κι αν είναι Σύροι.<br />
<br />
<b>Μέρος ένατον: το εθνικό του πράγματος</b><br />
Τα λέγαμε και πολύ πρόσφατα ότι, η απόλυτη χαζομάρα περί του Έβρου πρέπει επιτέλους να σταματήσει. Ακόμη κι αν ανοίξει πλήρως ο Έβρος, οι Τούρκοι σύγχρονοι δουλέμποροι θα συνεχίσουν να διοχετεύουν τους πρόσφυγες και τους μετανάστες στα ελληνικά νησιά με τα ίδια σαπιοκάραβα ακριβώς για να διατηρούν την Ελλάδα στο επίκεντρο του προβλήματος. Αν οι Τούρκοι ήθελαν, θα μπορούσαν να στέλνουν όλον υατόν τον κόσμο είτε στη Σάμο, είτε στο Καστελλόριζο. Δεν το πράττουν όμως κι ας είναι τα πιο κοντινά σημεία στα τουρκικά παράλια, ακριβώς διότι θέλουν να μας εξωθήσουν στο σημείο να απεμπωλήσουμε την κυριαρχία του Αιγαίου. Και η αλήθεια είναι ότι δεχόμαστε αφόρητες πιέσεις από τους "συμμάχους" μας για να το πράξουμε και για να είμαστε απόλυτα ειλικρινείς, μερικώς το έχουμε ήδη πράξει. Η διαβόητο FRONTEX λύνει και δένει στο Αιγαίο. Κάνει κυριολεκτικώς ό,τι γουστάρει, όπως γουστάρει, όποτε γουστάρει. Πλέον, φέρνουμε και το ΝΑΤΟ στο παιχνίδι. Είναι προφανές ότι το status quo στο Αιγαίο έχει αρχίσει να μεταβάλλεται.<br />
Όποιος δεν τα καταλαβαίνει αυτά τα εύκολα πράγματα έχει σοβαρό πρόβλημα επαφής με την πραγματικότητα. Κι όποιος πιστεύει ότι με ρευστό το γεωπολιτικό σκηνικό εμείς θα την βγάλουμε αλώβητοι, απλώς κοιμάται τον ύπνο του Δικαίου.<br />
<br />
<b>Μέρος δέκατον: ο Επίλογος</b><br />
Σε γενικές γραμμές έχω δει αξιοπρεπείς ανθρώπους. Για να μην τα ισοπεδώνω όλα, έχω δει πολλούς αξιοπρεπείς ανθρώπους και από τη δική μας φάρα, όπου ειρήσθω εν παρόδω να τονίσω ότι αυτοί που γ΄νεται προσπάθεια να προταθούν για νόμπελ Ειρήνης είναι <b>δυστυχώς</b> η μειοψηφία. Εκ νέου παρενθετικά, να θέσω και ένα φιλολογικό ερώτημα προς όλους εσάς που τους θαυμάζετε αυτούς τους ανθρώπους: γιατί δεν κάνετε κι εσείς αν όχι το ίδιο, έστω κάτι παρόμοιο; Και δεν χρειάζεται κι εσείς να πάτε σε κάποιο νησί. Οργάνωση μπορεί να υπάρξει ακόμη και στις πόλεις, αλλά είναι πιο ασφαλή τα σχόλια στο φεηστσιμβούκιον, σαφές. Και επανέρχομαι...<br />
Σαφώς και έχω δει και παρατράγουδα (από απόπειρες ληστείας, μέχρι πολλά άλλα) όμως αυτά δεν είναι ο κανόνας αλλά οι λίγες εξαιρέσεις.<br />
Έχω βιώσει αυτόν τον καιρό γεγονότα που με έχουν σακατέψει (εξ ου κι ο λόγος που δεν έχω γράψει στο βλόγι. Δεν έχω κέφι να γράψω).<br />
Έχω δει παιδάκια όχι πάνω από 4 ετών, να ποζάρουν στο λιμάνι κάνοντας το σήμα της νίκης.<br />
Έχω δει τα μάτια των παιδιών, <b>τα πιο καθαρά μάτια</b>, να εμπεριέχουν ταυτόχρονα και την ανακούφιση και τον εφιάλτη, και τον τρόμο και τη χαρά.<br />
Έχω δει ανθρώπους των οποίων ο πόνος του χαμού, της απώλειας ήταν τόσο μεγάλος που τους άπλωνε μια αμετακίνητη σκιά στο βλέμα: σε ποιον άνθρωπο αξίζει τέτοια μοίρα άλλωστε;<br />
Όπως έχω δει ανθρώπους να κλαίνε από χαρά επειδή ήρθε το καράβι της γραμμής να τους πάει στον Πειραιά, έχοντας (εγώ) την επίγνωση (εν αντιθέσει μ'αυτούς) ότι τα βάσανά τους δεν τελείωσαν.<br />
Και ως τέτοιο δείγμα έρχεται κάποιος (ενίοτε συγκεκριμένος) υπάλληλος πλοίου που σε ένα κρεσέντο ρατσισμού λέει σε άραβες σε άπταιστα... ελληνικά και με όλη τη διαθέσιμη σιχαμάρα στη μάπα του "<i>τα χαρτιά σου ρε</i>", νομίζοντας ότι ο Άραβας θα καταλάβει έτσι.<br />
Οι άνθρωποι αυτοί δεν είναι απόβλητα της Ιστορίας. Εμείς οι δήθεν πολιτισμένοι τους καταντήσαμε έτσι και αυτό μάλλον για να νοιώθουμε καλύτερα εμείς για τα δικά μας χάλια. Το χειρότερο είναι ότι εν μέσω όσων βιώνουμε με την ατέρμονα κρίση (που σαφώς και δεν είναι μόνο οικονομική) θα έπρεπε να είμαστε πιο διαλλακτικοί απέναντί τους αλλά δεν είμαστε. Νομίζουμε ότι διαπνεόμαστε από κάποια δήθεν ανωτερότητα. <b>Η πραγματικότητα είτε την γουστάρουμε είτε όχι είναι ότι κάποιοι άλλοι έχουνμ το μαχαίρι κι εμείς είμαστε απλώς το πεπόνι</b>.<br />
Δυστυχώς δεν το βλέπουμε έτσι. Ο νεοΈλλην έχει τη δικιά του άποψη για την πραγματικότητα, το έχουμε διαπιστώσει κατ' επανάληψη, πιθανώς επειδή βρισκόμαστε σε κάποια αδιανόητη μακαριότητα στο πλαίσιο της οποίας θεωρούμε ότι αυτά τα φρικτά πράγματα σε'μάς δεν πρόκειται να συμβούν.<br />
Δυστυχώς δε, το πολυπλόκαμον του προσφυγικού ζητήματος μας δυσκολεύει και στην κρίση μας. Και δεν είναι παράλογο, οφείλω να το ομολογήσω. Το βλέπω κι από τον εαυτό μου. Όλοι μας -ανάλογα με το τι βιώνουμε- τείνουμε να συγχέουμε καταστάσεις. Αυτό που πρέπει να κατανοήσουμε, όμως, διότι αυτή είναι η λύση, είναι ότι σε κάθε περίπτωση ακόμη κι αν ξερουμε ότι συνολικά είναι η ίδια ιστορία ταυτόχρονα έχει να κάνει με διαφορετικές εκφάνσεις της. Το προσφυγικό δράμα δεν πρέπει να συγχέεται με κάποια τμήματα κάποιων τοπικών κοινωνιών, ούτε με με τον πακτωλό χρημάτων που έχει συγκεκριμένες ροές και φορά συγκεκριμένους ανθρώπους, ούτε πρέπει να μπερδεύει την κρίση μας το ότι η αχρηστία και η ανικανότητα των πολιτκών είναι που μας επιβαρύνει και άμεσα οικονομικά ως προς αυτούς τους ανθρώπους και όχι αυτοί οι χιλιοταλαιπωρημένοι άνθρωποι.<br />
<b>Αυτό που πρέπει να καταλάβουμε είναι ότι οι άνθρωποι αυτοί είναι τα θύματα. </b><br />
Όπου εξίσου θύματα αν και εντελώς άλλης φύσεως είμαστε κι εμείς. Και τα θύματα δεν πρέπει να τρώγωνται μεταξύ τους, ούτε το πιο... δυνατό θύμα να κατηγορεί το πιο αδύναμο.<br />
Τα χώματα τούτα, τα ιερά χώματα όπως θα έλεγαν και οι ποιητές, έχουν ποτιστεί με υπερβολικά πολύ αίμα, ακόμη και πολύ πρόσφατα. Είμαστε δε, ένοικοι ενός οικήματος το οποίο βρίσκεται σε μια γειτονιά όχι ιδιαίτερα σταθερή που συχνά εξερράγη. Για την ακρίβεια πρέπει επιτέλους να αποδεχθούμε ότι το γεγονός ότι έχουμε αποφύγει εμπλοκές σε χειρότερες περιπέτειες τύπου πρώην Γιουγκοσλαβίας έχει να κάνει με το γεγονός ότι απλώς εξυπηρετούσαμε άλλα συμφέροντα. Είναι τόσο απλό. Και όλα αυτά μας δείχνουν ότι πολύ εύκολα μπορούμε να βρεθούμε κι εμείς αύριο-μεθαύριο σε μια αντίστοιχη κατάσταση, όπως μόλις τρεις γενεές πίσω (αλλά και πιο κοντά) βιώσαμε. Ούτε η μικρασιατική καταστροφή είναι τόσο μακρυά όσο νομίζουμε, ούτε η τραγωδία της Κύπρου, όμως αποδεδειγμένα δεν γνωρίζουμε Ιστορία...<br />
<br />
<b>Επιμύθιον</b><br />
Δεν ξέρω αν μπορώ να έχω σοβαρές απαιτήσεις από τον πιο ηλίθιο λαό από καταβολής της ανθρωπότητας (διότι όπως έχουμε πει και ξαναπεί, δεν καταντήσαμε σε τούτα τα χάλια επειδή είμαστε τίποτε κορυφαίοι...).<br />
Ό Γιώργος Σεφέρης είχε πει κάποτε: "<i>Ἀνήκω σὲ μία χώρα μικρή. Ἕνα πέτρινο ἀκρωτήρι στὴ Μεσόγειο, ποὺ δὲν ἔχει ἄλλο
ἀγαθὸ παρὰ τὸν ἀγώνα τοῦ λαοῦ, τὴ θάλασσα, καὶ τὸ φῶς τοῦ ἥλιου. Εἶναι μικρὸς ὁ
τόπος μας, ἀλλὰ ἡ παράδοσή του εἶναι τεράστια καὶ τὸ πράγμα ποὺ τὴ χαρακτηρίζει
εἶναι ὅτι μας παραδόθηκε χωρὶς διακοπή. Ἡ ἑλληνικὴ γλώσσα δὲν ἔπαψε ποτέ της νὰ
μιλιέται. Δέχτηκε τὶς ἀλλοιώσεις ποὺ δέχεται καθετὶ ζωντανό, ἀλλὰ δὲν παρουσιάζει
κανένα χάσμα. Ἄλλο χαρακτηριστικὸ αὐτῆς τῆς παράδοσης εἶναι ἡ ἀγάπη της γιὰ τὴν
ἀνθρωπιά, κανόνας της εἶναι ἡ δικαιοσύνη. Στὴν ἀρχαία τραγωδία, τὴν ὀργανωμένη μὲ
τόση ἀκρίβεια, ὁ ἄνθρωπος ποὺ ξεπερνᾶ τὸ μέτρο, πρέπει νὰ τιμωρηθεῖ ἀπὸ τὶς Ἐρινύες.</i><br />
<i>
Ὅσο γιὰ μένα συγκινοῦμαι παρατηρώντας πῶς ἡ συνείδηση τῆς δικαιοσύνης εἶχε τόσο
πολὺ διαποτίσει τὴν ἑλληνικὴ ψυχή, ὥστε νὰ γίνει κανόνας τοῦ φυσικοῦ κόσμου. Καὶ
ἕνας ἀπὸ τοὺς διδασκάλους μου, τῶν ἀρχῶν τοῦ περασμένου αἰώνα, γράφει: «... θὰ χαθοῦμε
γιατί ἀδικήσαμε ...». Αὐτὸς ὁ ἄνθρωπος ἦταν ἀγράμματος.</i>"<br />
Δυστυχώς ο Σεφέρης φαίνεται ότι έπεσε έξω. Ο άνθρωπος αυτό δεν ήταν αγράμματος, ήταν απλώς ρεαλιστής...<br />
Παρά ταύτα υπάρχει και ένα σημείο που θα πρέπει να κρατήσουμε: <i>Ὅταν στὸ δρόμο τῆς Θήβας, ὁ Οἰδίπους συνάντησε τὴ Σφίγγα, κι αὐτὴ τοῦ ἔθεσε τὸ αἴνιγμά
της, ἡ ἀπόκρισή του ἦταν: ὁ ἄνθρωπος. Τούτη ἡ ἁπλὴ λέξη χάλασε τὸ τέρας. <b>Ἔχουμε
πολλὰ τέρατα νὰ καταστρέψουμε.</b> Ἂς συλλογιστοῦμε τὴν ἀπόκριση τοῦ Οἰδίποδα.</i><br />
<br />
Και κυρίως, να προσθέσω εγώ, για το τέρας που κρύβουμε μέσα μας.<br />
Χαίρετε.<br />
<br />
ΥΓ. Καταλάβατε τώρα γιατί έγραψα στην αρχή ότι δεν βλέπω να αντέχω για πολύ καιρό ακόμα. Διότι τα πτώματα δεν περνάνε μόνο "ζωντανά" μπροστά σου. Περνάνε και με σεντόνια. Και μετά περνάνε και στον ύπνο σου σα να τα έπνιξες εσύ. </div>
Hadeshttp://www.blogger.com/profile/04467178190617217153noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-4807243922192063199.post-10603430402076374982015-11-14T17:26:00.001+02:002015-11-15T12:27:35.228+02:00Δυο λόγια για τα περί Παρισίων γεγονότα (ένα μυθιστόρημα για το της βλακείας ανάγνωσμα).<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Δεν είναι να συμβεί τραγωδία σε τούτον τον δύσμοιρο πλανήτη που έχει την ατυχία να φέρει πάνω του το χειρότερο ζώον όλων των εποχών και πιθανώς όλων των γαλαξιών τε και συμπάντων, κι αμέσως πρέπει να φλομώσουμε την Πλάση με τις βλακείες μας.<br />
<br />
Αν μη τι άλλο <u>η περισυλλογή και η αυτοσυγκέντρωση</u> θα ήταν μια αξιοπρεπής και σοβαρή στάση, αλλά μισό λεπτό... Μας κάνεις πλάκα ρε Άδη; Δεν θα πει ο κλασσικός μαλάκας ο Έλλην που λέει κι ο Γεωργίου την πάνσοφη μαλακία του; Βεβαίως και θα την πει, σαφέστατα, μόνο που δυστυχώς το πράγμα δείχνει να ξεφεύγει κι εκτός των πατροπαράδοτων ελληνικών συνόρων πλέον, απλώς ο Έλλην ως συνήθως διαπρέπει (είναι το ρημάδι το δι-εν-έη της φυλής, βλέπετε).<br />
<br />
Μόλις λίγες ώρες έχουν περάσει από την τερατώδη τρομοκρατική ενέργεια στο Παρίσι και <b>ήδη έχουμε πρωτογενές πλεόνασμα βλακείας για μιαν ακόμη φορά</b>. Μόλις μετά από λίγες (μα ελάχιστες σας λέω) ώρες κυκλοφόρησε ένα αρκετά πιασάρικο "στικεράκι" κιόλας που έλεγε <i>PRAY FOR PARIS</i> (οκ, υπάρχει πολύς κόσμος που πραγματικά πιστεύει ότι με προσεχές κάτι θα βγει. Σε αυτούς άλλωστε απευθύνεται και η πασίγνωστη παροιμία ότι <b>με πορδές αβγά δεν βάφονται</b>). Δεν πρέπει να αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι εντός λεπτών (κυριολεκτικά) υπήρξε απάντηση: <i>DON'T PRAY FOR PARIS, fight against hateful religious ideology</i>.<br />
Την ίδιαν στιγμή, υπήρξε κόσμος που προφανώς διέκρινε τα ψηφοδέλτια στα χέρια των θυματων και απεφάνθη ρητώς ότι οι επιθέσεις έγιναν σε περιοχές όπου ανθεί η Αριστερά, ενώ άλλοι βρήκαν αφορμή να βγάλουν κάθε σταγόνα μισανθρωπιάς από μέσα τους ζητώντας επιτακτικά να κλείσουν όλα τα σύνορα για να διασφαλιστεί η ακεραιότητα του λαού (όπως για παράδειγμα ν'αυτοκτονούμε ένεκα ανάχειας στην ησυχία μας, δίχως βρωμομουσουλμάνους δίπλα, λέω 'γώ τώρα). <b>Η βλακεία πάει σύννεφο, κυριολεκτικώς και μεταφορικώς.</b><br />
<br />
Άλλοι βρήκαν τον ένοχο στην προαιώνια κόντρα δυτικού και μουσουλμανικού πολιτισμού (υποννοώντας προφανώς ότι είτε ο "δυτικός" είναι θρησκεία, είτε ότι ο "μουσουλμανικός" δεν είναι.<br />
Άλλοι βρήκαν τον ένοχο στις θρησκείες.<br />
Άλλοι ξεκίνησαν διενέξεις του στυλ "<i>ναι αλλά εσείς ξεκινήσατε πρώτοι</i>". Και πάει λέγοντας και όπως πάντοτε γίνεται σε τέτοιες περιπτώσεις, έχει χαθεί η μπάλα αφού ο καθείς βλέπει μόνο ό,τι γουστάρει να δει.<br />
Για να αναφέρω ένα πολύ χαρακτηριστικό παράδειγμα, η πλειοψηφία εκείνων που δήθεν -τάχα μου - λέμε τώρα - αντιμάχονται τις θρησκείες, δεν είχαν επιδείξει την ίδιαν ευαισθησία όταν κυκλοφορούσε η σπαρακτική εικόνα του πνιγμένου μικρού Aylan. Γιατί άραγε; Μήπως επειδή ήταν μόλις τριών χρονών, ή μήπως γκουχ-γκουχ-μακρυά από 'μάς αδελφέ- ήταν μουσουλμανάκι; Ή ακόμη χειρότερα, μήπως επειδή ήταν προσφυγόπουλο κι ας ήξερε κολύμπι το κωλόπαιδο, ε; Ε;<br />
Θέλω να πω, ότι ανάλογα με <strike>τη μαλακία που δέρνει τον καθένα</strike> τις ευαισθησίες του καθενός υπάρχουν και τα αντίστοιχα "κριτήρια". Το γεγονός ότι όσα Pray/Don't Pray είναι υπερπολλαπλάσια των όσων έχουμε δει για τα πνιγμένα παιδάκια στο Αιγαίο υπό άλλες συνθήκες θα έπρεπε να μας είχε απασχολήσει, αλλά όχι σήμερα μεγάλε. Σήμερα κινδυνεύει ο δυτικός πολιτισμός να'ούμ και φυσικά τι είναι ο δυτικός πολιτισμός αν όχι η μάχη των πληκτρολογίων;</div>
<br />
<br />
Αυτά που έχω να πω σχεδόν συμπερασματικά επί τούτου είναι τα εξής:<br />
α) οι κερδοφόρες μπίζνες συχνά έχουν και σοβαρές παρενέργειες.<br />
β) όταν σπέρνεις ανέμους πάντα θερίζεις θύελλες.<br />
γ) από τις σχεδόν υστερικές αντιδράσεις του κόσμου εύκολα κατανοείς ότι τα θύματα ήταν εκλεκτά κι όχι τίποτε τρίχρονοι πρόσφυγες που να πνίγηκαν στο πανέμορφο βαθυκόκκινο του Αιγαίου.<br />
δ) ακριβώς όπως η 11/9/01 έγινε αφορμή να μπει για τα καλά ο μεγάλος αδελφός στις ζωές μας και μάλιστα με απαίτηση των πολιτών, το ίδιο αναμένεται να γίνει και τώρα σε άλλο πλέον επίπεδο. Τέτοιες ευκαιρίες δεν μένουν ποτέ ανεκμετάλλευτες και ιδίως σε μια γερμανική Ευρώπη που ρέπει σταθερά προς τον ολοκληρωτισμό.<br />
ε) μην έχετε καμία αμφιβολία περί του ποιοι θα είναι τα πρώτα "θύματα" των αντιδράσεων. Η φράση "και δαρμένος και κερατάς" δεν βγήκε τυχαία.<br />
στ) τα λέγαμε καιρό πριν που πάει το πράγμα γενικώς και ειδικώς αλλά είχαμε φλομώσει στους μαλάκες με άποψη που κατείχαν τη μία και μοναδική αλήθεια. Μυαλό πάντως δε βάζουμε.<br />
<br />
Μόνο ελάχιστους έχω δει να ασχολούνται με την πραγματική ουσία του προβλήματος η οποία ξεκινάει με ένα τεράστιο "<u><b>γιατί;</b></u>", αλλά όχι το "γιατί" που νομίζουν οι περισσότεροι. Μιλάω για ένα "γιατί" που ψάχνει να βρει τα βαθύετερα αίτια της τραγωδίας.<br />
- Γιατί ένας άνθρωπος γίνεται φονταμενταλιστής ενώ θα μπορούσε να μην είναι;<br />
- Γιατί ένας άνθρωπος που έγινε φονταμενταλιστής επιλέγει να πάει σε μια συγκεκριμένη ξένη χώρα;<br />
- Γιατί σε αυτήν την ξένη χώρα αντί να ενσωματωθεί για ένα καλύτερο αύριο επιλέγει να γίνει τρομοκράτης;<br />
- Γιατί ως τομοκράτης πλέον είναι αποφασισμένος να δώσει τη ζωή του με πρόσχημα έναν δήθεν απώτερο σκοπό;<br />
Μήπως δεν έχουν τίποτε καλύτερο να κάνουν όλοι αυτοί, ή μήπως κάτι άλλο τρέχει;<br />
<br />
Στο Ιράκ μπορεί να υπήρχε ένας τωόντι δικτάτορας που να είχε υπάρξει και αρκετά σκληρός προς συγκεκριμένες πληθυσμιακές ομάδες (μιλάω για τον Σαντάμ), αλλά η πραγματικότητα είναι ότι υπήρχε ισορροπία (και μην μπερδευτεί κανείς ότι αυτό είναι δήθεν σχόλιο υπέρ του δικτάτορα, έτσι;). Μόλις ο δυτικός πολιτισμός έβαλε το χεράκι του (δις κιόλας) είδαμε τι έγινε. Όταν την δεκαετία του 80 προσπαθούσαν οι Σοβιετικοί να μπουν το Αφγανιστάν, ο δυτικός κόσμος "προπονούσε" (πάντα με το αζημίωτο) τους ταλιμπάν που τα κάνουν σήμερα γης μαδιάμ. Το ίδιο γίνεται τώρα και στην Συρία, το ίδιο έγινε την περασμένη πενταετία και στις περισσότερες χώρες του αραβικού κόσμου όπου είχαμε την λεγόμενη αραβική άνοιξη. Να πάρουμε το ενδεικτικό παράδειγμα της Αιγύπτου: κατόπιν "ανοίξεως" μπήκε ο εκλεκτός του δυτικού κόσμου. Μόλις έγιναν εκλογές όμως, δεν ψήφισαν μόνο τα πιο "εξευρωπαϊσμένα" (τρόπον τινά) βόρεια παράλια, ψήφισε και η ενδοχώρα και όπως όλοι θυμόμαστε είχαν βγει οι "αδελφοί μουσουλμάνοι". Ουπς, εκτός προγράμματος αυτό, ε; Δεν πειράζει, ξαναστήνουμε ένα πραξικόπημα και ρυθμίζουμε την κατάσταση. Μόνο που από την πολλή ρύθμιση ήρθε και η απορρύθμιση, διότι οι ιθύνοντες νόες λησμόνησαν ότι μετά την άνοιξη κάποια στιγμή έρχεται και ο χειμώνας.<br />
<br />
Κι επειδή το ζήτημα είναι σφόδρα γεωπολιτικό, ο χειμώνας δεν έκατσε στους άραβες αλλά ήρθε στην Ευρώπη.
Θέλω να πω ότι είναι καλό να θες να κάνεις μπίζνες (διότι ομιλούμε για <b>ανάπτυξη </b>ντε!) με δικτάτορες που δήθεν δεν βλέπεις ότι είναι δικτάτορες και πάει λέγοντας προκειμένου να τους πουλήσεις και τα όπλα και τα χημικά και την στρατιωτική εκπαίδευση, αλλά όταν διαταράσσεις την ισορροπία, η Φύση μας λέει έρχεται κάτι να την επαναφέρει και συνήθως αυτό το κάτι αποτελεί εξέλιξη της πρότερης κατάστασης. Και μην ξεχνάμε πως όσο τέρας κι αν γίνει το όρθιο άτριχο δίποδο, πάντοτε -μα πάντοτε- θα ελέγχεται από τους κανόνες της Φύσης.<br />
<br />
Άνθρωποι που χρειάζονται μια ιδεολογική αιτιολογία προκειμένου να γίνουν καθεστώς, κάνουν ό,τι περνάει από το χέρι τους προκειμένου να αναλάβουν τα ηνία ακριβώς επειδή <u>προηγουμένως ο δυτικός πολιτισμός τους είχε δείξει ότι είναι καλό να παίρνεις τα ηνία, είναι καλό να έχεις ισχύ και εξουσία, είναι καλό να βγάζεις λεφτά</u>. Και όταν θες να πάρεις τα ηνία και να κάνεις και όλα τα υπόλοιπα, <b>είναι από αρχαιοτάτων ετών πασίγνωστο ότι πρέπει να έχεις την πλέμπα μαζί σου</b>. Είτε πολιτικοί, είτε στρατιωτικοί, είτε θρησκευτικοί ποιμένες μόνο έτσι επεβλήθηκαν ανά τους αιώνες. <b>Το "χαλιφάτο" λοιπόν δεν κάνει τίποτε διαφορετικό από το να ακολουθεί την πεπατημένη</b>: δίνει όραμα στους καταπιεσμένους, όπως πχ (κάποιους από) τους Παλαιστινίους, στους αδηφάγους όπως πχ (κάποιους από) τους Αφγανούς, στους πιο παραδοσιακούς και αυστηρούς όπως πχ (κάποιους από) τους Ιρανούς και πάει λέγοντας: εξάλλου όλοι οι "καλοί" χωράνε. Και έχοντας την στήριξη αυτών, δημιουργούν έναν πυρήνα που αποτελεί και την σφαίρα επιρροής τους και στο όνομα της προάσπισης των συμφερόντων αυτής της σφαίρας δρουν. Μόνο που έχουμε λησμονήσει ότι μια από τις πρώτες αρχές του Σύμπαντος είναι και ο νόμος της Αντίδρασης, η οποία ασκείται πάντοτε ως ίση και αντίθετη με τη Δράση που αρχικώς ασκήθηκε...
Το πρόβλημα, λοιπόν, δεν είναι η θρησκεία, ούτε η πολιτική, ούτε τίποτε άλλο. Το πρόβλημα είναι τα μυαλά από πίσω. Αν και ξέρω ότι από πολλούς μπορεί να παρερμηνευθεί (και μεταξύ άλλων να με περάσουν και για κουμμουνιστή -που ως γνωστόν δεν είμαι με κανέναν κερατά- θα το διακινδυνεύσω), το πρόβλημα είναι ο <b>καπιταλισμός</b> (ηλίθιε!). (Ναι, ποτέ δεν έκρυψα ότι τον Μπογιόπουλο τον γουστάρω και το συγκεκριμένο βιβλίο μαζί με το Δόγμα του Σοκ της Ναόμι Κλάιν είναι, νομίζω, ό,τι καλύτερο έχει γραφτεί παγκοσμίως). Πάρα πολύ πρόσφατα έγραφα μια ανάλυση για το προσφυγικό, όπου μεταξύ άλλων εξηγούσα και για ποιους λόγους ακόμη κι αν πέσει ο φράκτης στον Έβρο θα συνεχίσει να θαλασσοπνίγεται κόσμος στο Αιγαίο.<br />
<br />
Μπορείτε να φανταστείτε έναν κόσμο που όλοι ζουν αρμονικά; Που δεν υπάρχουν σύνορα και διενέξεις; Που δεν υφίστανται απαιτήσεις μιας ομάδας κατά μιας άλλης; Που ο οικονομικά αδύνατος στηρίζεται άνευ όρων από τον οικονομικά ισχυρό; Όχι βέβαια, σαφώς και δεν μπορείτε διότι απλούστατα τέτοιος κόσμος <b>δεν υπήρξε ποτέ</b>. Ή πιο σωστά, ακόμη κι όταν επιχειρήθηκε να υπάρξει σε "μικρόκοσμους" απέτυχε οικτρά. Δεν είναι τυχαίο ότι σφαγές γίνονται από αρχαιοτάτων χρόνων ακριβώς γι'αυτό το θέμα.<br />
Πως θα επιτρέψουν πχ οι Αμερικάνοι έναν τέτοιον κόσμο; Μήπως δεν ήταν διαχρονικά οι Γερμανοί που έψαχναν για "ζωτικό χώρο"; Μήπως στην αρχαιότητα δεν ήταν οι Πέρσες ή μετέπειτα οι Αθηναίοι;
Πως θα ζήσει η πολεμική βιομηχανία σε έναν τέτοιο κόσμο; Πως θα ζήσουν οι πολυεθνικές; Πως θα βγάζουν τα προς το ζην οι πτωχοί πλην τίμιοι βιοπαλαιστές CEO όπως εκείνο το μουνόσπερμα με το φάρμακο του AIDS; <b>Δεν είναι δυνατόν ούτε Πολιτεία σαν του Πλάτωνα να υπάρξει, ούτε απόλυτη Δημοκρατία, ούτε τίποτε άλλο αντίστοιχο και αυτό πρέπει να το βάλουμε καλά στο μυαλό μας</b>.
<span style="color: red;"><b>Ο κόσμος μας είναι ένας κόσμος ανισοτήτων, όπου σε έναν τέτοιον κόσμο πρέπει να τηρούνται ισορροπίες και το πρόβλημά μας εδώ πέρα είναι ότι οι εν λόγω ισορροπίες έχουν διαταραχθεί οριστικά.</b></span> <b>Το πρώτο βήμα της επίλυσης ενός προβλήματος είναι το να κατανοήσεις την φύση του προβλήματος, και η φύση του κόσμου μας είναι και ο πυρήνας του προβλήματος.</b><br />
Όλα τα άλλα απλώς έπονται, διότι όλα έχουν διαταραχθεί από την οικονομική αδηφαγία που υπάρχει, στο πλάισιο της οποίας πρέπει να δημιουργούνται "αγορές" προκειμένου να υπάρχουν νέα κέρδη και αυτό μας αναγκάζει να συνειδητοποιήσουμε ότι <u><b>το πραγματικό πρόβλημα είναι ο άνθρωπος</b></u>.<br />
Σε αυτό το σημείο απλώς να υπενθυμίσω ότι και η τεράστια οικονομική κρίση που βιώνουμε πάνω στην ίδιαν λογική βασίστηκε: από τα σπίτια, που την είχαν δει όλοι νέοι Μαρξ και είχαν πιάσει την υπεραξία και την χτυπούσαν σαν χταπόδι αγοράζοντας πέντε και πουλώντας δέκα, με αποτέλεσμα κάποια στιγμή έσκασε η φούσκα. Μια φούσκα, που ουαί κι αλοίμονο αν σκάσει και ως προς το δολλάριο διότι εκεί θα κλάψουν εκατοντάδες εκατομμύρια μανούλες.<br />
<br />
Η φιλοσοφία είναι πάντοτε η ίδια: και έτσι -για να επανέλθουμε στο αρχικό θέμα μας- μέσα στο όλον της βλακείας ανάγνωσμα που έχω από το πρωί θαυμάσει, δεν έχω δει ούτε έναν να γράφει το απολύτως προφανές, ότι πίσω από όλα αυτά βρίσκεται το ένα και μοναδικό οικονομικό σύστημα που δημιουργεί οικονομικές κρίσεις, μετατοπίσεις πληθυσμών, ωσάν αυτές που βιώνουμε, σφαγές, πολέμους, τρομοκρατικές ενέργειες.<br />
Έχουμε λησμονήσει ότι ο απελπισμένος δεν έχει τίποτε άλλο να χάσει και γι'αυτό ακριβώς διακινδυνύει τα πάντα. <b>Λυπάμαι, αλλά αυτό δεν αποτελεί αρχή του λεγόμενου Δυτικού Κόσμου</b>.<br />
<br />
Καλό είναι και πολλές φορές έχει έως και την πλάκα του να λέμε ότι ο δυτικός κόσμος είναι ό,τι μαλακία μας καπνίσει εννοώντας τα οικονομικά συστήματα, το δικαίωμα μόνο εγώ να σφάζω και να βομβαρδίζω κι όχι εσύ, το δικαίωμα εγώ να επιλέγω θρησκεία αλλά εσύ να μην μπορείς και πάει λέγοντας, μόνο που όλα αυτά αποδεικνύουν και πόσο πολύ <span style="color: red;"><b>έχουμε απομακρυνθεί από τον πραγματικό Δυτικό Κόσμο</b></span> του Σωκράτη, των Δημοκρατικών Αξιών και Παραδόσεων της αρχαίας Ελλάδας, του Ρωμαϊκού Δικαίου, της Φιλοσοφίας, της Αναγέννησης, του Διαφωτισμού, του Ανθρωπισμού, της Τεχνολογίας, της Αστροφυσικής, της Ιατρικής και τόσων άλλων μεγαλειωδών ανθρωπίνων ανακαλύψεων κι επιτευγμάτων. Μόνο που όλα αυτά χρειάζεται ν'ανοίξεις και κανά βιβλίο για να ξεστραβωθείς μάν-γκα μου, οπότε δύσκολα σου βάζω πάλι.<br />
<br />
Κι επειδή το πρόβλημα οδεύει στην κορύφωσή του, και μόνο που πανθομολογουμένως σκεπτόμαστε πως το πρόβλημα ίσως λυθεί οριστικά με οργανωμένη (κοινή) στρατιωτική επέμβαση στην Συρία, δείχνει και το μέγεθος της αποτυχίας του δυτικού κόσμου, δείχνει την έκπτωση των αξιών, δείχνει τα χάλια της Ευρώπης και φυσικά εξηγεί για ποιον λόγο έχουμε φτάσει εδώ που έχουμε φτάσει.<br />
<br />
Είναι πραγματικά τόσο απλό, που μάλλον γι'αυτό δεν γίνεται κατανοητό.<br />
Χαίρετε.<br />
<br />
ΥΓ. Λυπάμαι που δεν θα βάλω κάποιο από τα τωόντι πετυχημένα (πλην πικρά) σκίτσα για την γαλλική τραγωδία, μα θα (ξανα)επιλέξω την φωτογραφία του μικρού Aylan. <b>Μόνο έτσι θα τιμήσω όλους τους νεκρούς αυτού του συστήματος</b>.<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiBE8qZdyaICyyaTDZfPwQX_LBcnhtSlMscXTdkEwX4i_P79JwUQuqhQ7oX1r6ByGrkELIR7lPfbH-Hj3peN7VOXsqxgqzoEsbAC-I_LSZT_oHMnhJ0jzZdR9-is6SvK_0Lx9pWNyu690dn/s1600/aylan.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="328" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiBE8qZdyaICyyaTDZfPwQX_LBcnhtSlMscXTdkEwX4i_P79JwUQuqhQ7oX1r6ByGrkELIR7lPfbH-Hj3peN7VOXsqxgqzoEsbAC-I_LSZT_oHMnhJ0jzZdR9-is6SvK_0Lx9pWNyu690dn/s400/aylan.jpg" width="400" /></a></div>
Hadeshttp://www.blogger.com/profile/04467178190617217153noreply@blogger.com11tag:blogger.com,1999:blog-4807243922192063199.post-53488779208772660552015-11-10T23:52:00.002+02:002015-11-10T23:52:42.342+02:00Razor, 08-11-2015<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
...και παρόλο που εσχάτως μου έχουν έρθει όλα εντελώς ανάποδα σε σημείο έστω και... ημιμεταφορικώς να μην ξέρω καν τι ξημερώνει, τελικώς τους είδα τους φοβερούς και τρομερούς Καναδούς φίλους μας και ευτυχώς διότι από τα πρώτα λεπτά της βραδιάς κιόλας το μόνο πράγμα που σκεφτόμουν ήταν το <b>πόσο πολύ μου έχουν λείψει οι συναυλίες</b> (διότι έχουν περάσει και φεγγάρια που μπορεί να πήγαινα και σε καμιά δεκαριά με δεκαπενταριά τον χρόνο). Αλλά ας τα πάρουμε με τη σειρά.<br />
<br />
Το πρώτο συγκρότημα της βραδιάς ήταν οι Endeless Recovery, μία σχετικά νέα μπάντα που τολμώ να πω ότι είναι πολλά υποσχόμενη. Το στυλ τους είναι thrash κι άγιος ο θεός, της παλαιάς γερμανικής σχολής (με πολλά στοιχεία από το χυμαδιό των Sodom θα έλεγα, αλλά και αρκετά τεχνικό, το οποίο <br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj8e8EbxkuDqe8NAulHjHhp4i-LFfbU7STCrS4ejQsJuaZkc1Dq78f24eH2u_l5C1y35ZZN3D3qqXFmPTkD5xlCRDdzAq8EVGHKoW4ESPE-K6syyJwgBltpJpWnz8vBXRXKqu9UX0iUsw6k/s1600/IMG_20151108_201213.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj8e8EbxkuDqe8NAulHjHhp4i-LFfbU7STCrS4ejQsJuaZkc1Dq78f24eH2u_l5C1y35ZZN3D3qqXFmPTkD5xlCRDdzAq8EVGHKoW4ESPE-K6syyJwgBltpJpWnz8vBXRXKqu9UX0iUsw6k/s320/IMG_20151108_201213.jpg" width="320" /></a></div>
για την ηλικία τους είναι μάλλον εντυπωσιακό). Για να είμαι απόλυτα ειλικρινής, ο πρώτος τους δίσκος δεν μου άρεσε πάρα πολύ, κυρίως επειδή θεωρώ ότι παραήταν χύμα ακόμη και για τα γούστα ενός παλιοthrasher. Ο δεύτερος όμως (που δυστυχώς δεν έχει βγει ακόμα και κακώς, διότι θα πούλαγαν αρκετές κόπιες) από όλα όσα έχουμε ακούσει δείχνει να έχει δουλευτεί πάρα πολύ από τα παιδιά (γκουχ, γκουχ... οκ, καλά μη βαράς, και από τον παραγωγό!) και γενικά δείχνει για έναν δίσκο πολύ πιο ώριμο, δεμένο, τεχνικό, γεμάτο. Τα άλματα προόδου που έχουν κάνει νομίζω ότι τα αποτύπωσαν και στην σκηνή, όπου ομολογουμένως ήταν εξαιρετικοί. Βεβαίως για να το προχωρήσω και λίγο παραπέρα, ομολογώ ότι θέλουν πολλά ψωμιά ακόμα για να γίνουν (από όλες τις απόψεις) Released Anger τους οποίους θεωρώ ό,τι καλύτερο στο είδος, αλλά αν μη τι άλλο είναι ακόμα πιτσιρικάδες.<br />
<br />
Το δεύτερο συγκρότημα της βραδιάς δυστυχώς δεν ήταν οι Convixion και λέω δυστυχώς όχι μόνο επειδή ήθελα να τους ξαναδώ πως και πως, αλλά και κυρίως επειδή ήμουν βέβαιος ότι θα έδιναν μεγάλη βάση σε τραγούδια του επερχόμενου δίσκου τους (Νίκο τελείωνεεεεεεεεεεε....) τα οποία (όχι <br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjrysSbMWD5RUn1tOkIOsjlysXVsz_PG1jZMb8hpE3QOeWieLI8YiVPNDvdROnwOCSCddAk24aEVu45iyC8QO9sLTepvKz5vC0B02qCOqHh6FgP_i1V1XRuOxBj7irwGalmnRxz8cfCluPc/s1600/IMG_20151108_205939.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjrysSbMWD5RUn1tOkIOsjlysXVsz_PG1jZMb8hpE3QOeWieLI8YiVPNDvdROnwOCSCddAk24aEVu45iyC8QO9sLTepvKz5vC0B02qCOqHh6FgP_i1V1XRuOxBj7irwGalmnRxz8cfCluPc/s320/IMG_20151108_205939.jpg" width="320" /></a></div>
ότι δεν έχω ακούσει αρκετά αλλά) θα ήθελα πολύ να ακούσω στις τελικές τους εκτελέσεις. Δυστυχώς όμως και παρόλο που ο Νίκος το τράβηξε από τα μαλλιά κυριολεκτικά μέχρι την τελευταία στιγμή μία αναποδιά με τον Μάνο τον ντράμερ τους ο οποίος ξέμεινε στην Κίνα (!!!) δεν τους επέτρεψε να συμμετάσχουν σε αυτό το τεράστιο live. Έτσι, κυριολεκτικώς την τελευταία στιγμή αντικαταστάθηκαν από τους Speedrush, ένα thrash συγκρότημα που οφείλω να ομολογήσω ότι δεν ήξερα καν διότι αν και δείχνουν να έχουν αρκετά τραγούδια απ'όσο αλίευσα δεν πρέπει να έχουν κυκλοφορήσει κάτι. Η παρουσία τους οφείλω να ομολογήσω ότι ήταν θετικότατη και στα υπέρ τους συγκαταλέγεται και το γεγονός ότι ειδοποιήθηκαν μόλις το προηγούμενο πρωϊ της συναυλίας. Επίσης οφείλω να ομολογήσω ότι μου άρεσε πολύ και η εξαιρετική διασκευή που επέλεξαν στο Fight (to stop the Tyranny) των Assassin, το οποίο συμπτωματικά είναι και το αγαπημένο μου τραγούδι από την συγκεκριμένη μπάντα.<br />
<br />
Το τρίτο συγκρότημα που επίσης ήταν πολυαναμενόμενο ήταν οι Steamroller Assault, οι οποίοι ως προς εμένα δείχνουν να έχουν μία κατάρα: η πρώτη φορά που τους είχα δει ήταν σε ένα καλοκαρινό καταπληκτικό φεστιβαλάκι στην Καλλιθέα, όπου την στιγμή που έπαιζαν είχε έρθει ο Γρηγόρης Μπαξεβανίδης να εκσπερματώσει πάνω στο thrash το οποίο δεν χωνεύει με τίποτε με αποτέλεσμα με το ένα μάτι να βλέπω στην σκηνή και με το άλλο τον Γρηγόρη! Μια άλλη φορά που ήταν να τους δω ήταν στους Exciter όπου με το που μπαίνω το Underworld με βλέπει ο Γρηγόρης (ο Eat Metal) και μου <br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiLb28aouZousCpZiCqCZfcF2yrkF-YjdhKDTxnIZsKXjN9rBOOlaXHN0HSkxZBCzxIcAhOkd1CVd4CO1lr6SUklhDgh3okmfaZjeEjzkzmvLztpluldkGC2qlgtz9u5r1EQElDjBQn246k/s1600/IMG_20151108_212705.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiLb28aouZousCpZiCqCZfcF2yrkF-YjdhKDTxnIZsKXjN9rBOOlaXHN0HSkxZBCzxIcAhOkd1CVd4CO1lr6SUklhDgh3okmfaZjeEjzkzmvLztpluldkGC2qlgtz9u5r1EQElDjBQn246k/s320/IMG_20151108_212705.jpg" width="320" /></a></div>
λέει "σε παρακαλώ, έχει γίνει μαλακία, έχουν ξεμείνει οι δύο από τους Exciter στο ξενοδοχείο" με αποτέλεσμα να τρέχουμε με τον Mad Putcher να πάρουμε τους δύο εκ των τεσσάρων για να μην καθυστερήσει η συναυλία, οπότε τι να πεις μετά; Ότι τους είδα μόνο στο τελευταίο... ενάμιση τραγούδι; Επίσης, δυο άλλες φορές που ήταν σχεδόν κανονισμένο να πάω να τους δώ, μου έκατσαν όλα τα ανάποδα και έφευγα για δουλειά και τους έχανα. Έτσι, η μοναδική φορά που τους είχα δει ολόκληρους ήταν στην απίστευτη συναυλία των Brocas Helm στο Ηράκλειο, όπου μάλιστα είχα γνωρίσει και από κοντά τον Witchkiller ο οποίος μιλάμε ότι είναι τρομερή περίπτωση παληκαριού: δώστου βρώμα και δυσωδία των 80s και του'χεις πάρει την ψυχή. Με δεδομένο, λοιπόν, ότι έχει μεσολαβήσει και μια μέητζορ αλλαγή στο "ρόστερ" της μπάντας, συν το ότι επίκειται (ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ!!!) και νέος δίσκος, ε, δεν ήθελε και πολύ να είμαι έτοιμος να βραχώ από τη χαρά μου. Και οφείλω να ομολογήσω ότι δικαιώθηκα για την ανυπομονησία μου. Οκ, κάποιοι ισχυρίζονταν ότι στα πρώτα δύο τραγούδια οι κιθάρα δεν ακουγόταν καλά. Δεν ξέρω αν εγώ έχω κάποιου είδους βιονικό αφτί, αλλά εμένα μια χαρά μου έφτανε. Έπαιξαν ένα πανέμορφο play list, το οποίο θα χαρακτήριζα τυπικό Steamroller Assault ως προς τη βρωμιά που κουβάλησε στον ήχο. Το πιο ωραίο όμως ήταν ότι και η ίδια η μπάντα όσο πέρναγε η ώρα έδειχνε να ανεβάζει και στροφές και διάθεση (όπου και μόνο τη φάτσα του Witchy να παρακολουθείς δηλαδή το καταλαβαίνεις άνετα. Νομίζω ότι είναι από τους πιο εκφραστικούς ανθρώπους που έχω δει πάνω στην σκηνή από ελληνική μπάντα). Γενικά η εμφάνισή τους ήταν εξαιρετική, παρόλο που οφείλω να ομολογήσω ότι είχα κάποια θεματάκια προσαρμογής στο θέμα της φωνής, αφού ουσιαστικά η μπάντα έχει αλλάξει χαρακτήρα σε μεγάλο βαθμό (και αυτό δεν το λέω ως επίκριση). Γενικά, πήδησαν. Δεν χρειάζεταινα πούμε κάτι άλλο.<br />
<br />
Και πλέον φτάνουμε στους Razor... Ντάξει, τι να πεις πια. Θυμηθήκαμε τα νιάτα μας. Και μόνο αυτό αρκεί. Αν κι εδώ που τα λέμε, δεν πρέπει να ήμασταν μόνο εμείς. Σε κάποια φάση που ήμουν στα κάτω "διαζώματα" με τον Witchy και τα λέγαμε λίγο πέρασε ο Campagnolo με το μπάσο του, με ένα χαμόγελο μέχρι τ'αφτιά (κυριολεκτικά). Ήμασταν 3-4 άτομα εκεί όπου δεν θυμάμαι να του είπε κανείς κάτι πολύ συγκεκριμένο πέραν κάποιων χαμογελαστών "hi" όπου ο τύπος γυρνάει μέσα στην τρελή χαρά και μας λέει "there are gonna be many surprises tonight guys". Μιλάμε ότι σε φτιάχνουν κάτι τέτοια και δεν αναφέρομαι στις "εκπλήξεις", διότι όταν όντως βλέπεις μια τέτοια μπάντα από τα 80s η οποία αποτελούσε μυθικό όνομα από μόνο του είναι έκπληξη. Αυτό που σε φτιάχνει είναι αυτή η χαρά που έβλεπες στον άλλον (και την οποίαν ομολογώ ότι σε όλη τη συναυλία είδαμε σε όλα τα μέλη της μπάντας) και πραγματικά σε κάνει να συνειδητοποιείς πόσο σημαντικό είναι όλο αυτό που έκαναν όλες αυτές οι μπάντες σε τόσο δύσκολες εποχές και μέσα από πολλές αντιξοότητες, <b>να βγάζουν κάτι που σου μιλάει διαχρονικά στην ψυχή και να βλέπουν την αναγνώριση και τις ευχαριστίες τόσες δεκαετίες μετά</b>. Δεν ξέρω αν οι Razor είχαν έρθει ποτέ στην Ευρώπη όταν ήταν στα ντουζένια τους αλλά δεν το νομίζω. Εικάζω ότι πρέπει να είναι πολύ πρόσφατο φρούτο αυτό και μάλλον γι'αυτό ήταν τόσο ικανοποιημένοι από την υποδοχή του κόσμου. Και αυτό που γράφω είναι πολύ σημαντικό διότι ο κόσμος υποσυνείδητα έχει πάντοτε στο πίσω μέρος του μυαλού του μπάντες όπως οι Maiden, οι Metallica, οι Judas Priest κλπ, δηλαδή μπάντες με δεκαετίες δισκογραφικής παρουσίας, υποστήριξη κλπ και οι οποίες δεν το έχουν σε τίποτα να "πηδάνε" ωκεανούς και να βρίσκονται σε άλλες ηπείρους. Δεν είναι έτσι όμως. Οι Razor για παράδειγμα είναι ένα συγκρότημα που ήταν πάντοτε underground (όπως και η πλειοψηφία του metal άλλωστε), που έχει να βγάλει δίσκο από το μακρινό 1997 και που στο ενδιάμεσο ήταν για αρκετά χρόνια διαλυμμένο κιόλας ως λογική συνέπεια όλου του δύσκολου παρελθόντος από το οποίο προερχόταν, οπότε όλη αυτή η αγάπη του κόσμου είναι η καλύτερη πληρωμή. Ας περάσουμε όμως στην συναυλία...<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiSS4lXT0At6Mupy8OhFzjtIL8bP-C50ptlCY7sFT4CgX_I2bCwYfMblEOv6eTc2k4BWMhei2SGdewhkzm1cP4nL9eFRLDWHy9dTGiK75z8xFNuSKsWznwcK7yD1PwhM4wkAD-j1M6d-eJp/s1600/IMG_20151108_233330.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiSS4lXT0At6Mupy8OhFzjtIL8bP-C50ptlCY7sFT4CgX_I2bCwYfMblEOv6eTc2k4BWMhei2SGdewhkzm1cP4nL9eFRLDWHy9dTGiK75z8xFNuSKsWznwcK7yD1PwhM4wkAD-j1M6d-eJp/s400/IMG_20151108_233330.jpg" width="400" /></a></div>
<br />
Στην αρχή βγήκε το τρίο έξω, δηλαδή ο Campagnolo με τον Carlo και τον Johnson στα ντραμς, γεγονός που προφανώς και υποδήλωνε αυτό που υποψιαζόμουν: θα ξεκίναγε με instrumental οπότε ο πιθανότερος "στόχος" ήταν το Evil Invaders, όπερ και εγενετο: Nowhere Fast για "εισαγωγή" με το πολυαγαπημένο Cross Me Fool να ακολουθεί και δυστυχώς εξαρχής διαπίστωσα που θα κυμαίνετο η συναυλία: στο <b>ανηλεές ξύλο</b> που έπεφτε από κάτω, όπου έχω δει πολλά και πολλά αλλά πιστέψτε με τέτοιο ξύλο δεν ξαναθυμάμαι (αρκεί να σας πω ότι σε διάφορες φάσεις έτσι όπως είχα μετατοπιστεί πίσω γέλαγα έτσι όπως σαβουριαζόταν κόσμος κάτω με κάθε πόζα αν και ιδίως με τη μούρη. Γενικά δεν το κρύβω ότι το mosh pit το θεωρώ πολύ μεγάλη μαλακία, αλλά τι να το κάνεις;). Αφού να σκεφτείτε, γινόταν τόσο πολύ το σώσε που με δυσκολία τράβηξα κάποιες φωτογραφίες! Τέλος πάντων, έπεσε τόσο ξύλο και η ένταση ήταν τόσο μεγάλη που δεν μπορώ να θυμηθώ με την καμία όλα τα τραγούδια, οπότε ας καταγράψω όσα μου έρχονται: Από το Evil Invaders τα Nowhere Fast, Cross Me Fool, Evil Invaders, Iron Hammer, Speed Merchants, Cut Throat και νομίζω στο τέλος το Legacy of Doom. Από το Executioner's Song τα Τake this Torch, Fast and Loud, City of Damnation, Hot Metal, από το Violent Restitution το ομώνυμο, Behind Bars, από το Shotgun Justice το Stabbed in the Back και ίσως κανά ακόμα που αδυνατώ να θυμηθώ, από το Malicious Intent νομίζω δεν έπαιξαν τίποτε, ενώ από το Shotgun Justice επίσης δεν θυμάμαι. Όσον αφορά το Open Hostility κάτι έπαιξαν αλλά δεν θυμάμαι τι! Τέλος, έπαιξαν και το εξαιρετικό Goof Soup από το καταπληκτικό Decibels (από το οποίο νομίζω ότι θα μπορούσαν να είχαν προσθέσει κανά δυο ακόμα, αλλά δεν πειράζει ). Να σημειώσω δε, ότι το Take this Torch το έπαιξαν δύο φορές και αυτό διότι τους πιάσαμε στον ύπνο! Και τι εννοώ: δεν ξέρω αν συνηθίζουν να μην παίζουν enchore ή εμείς τους είχαμε καθηλώσει τόσο πολύ που δεν τους πήγαινε η καρδιά να μας αφήσουν στη μέση και το πήραν σερί, αλλά όταν έπαιξαν και το Evil Invaders στο τέλος που ήταν και το λογικό enchore της συναυλίας αλλά ο κόσμος απαιτούσε κι άλλο, οι Razor μας υποσχέθηκαν ότι πάνε για ένα λεπτό μέσα και θα ξαναβγουν "for one more" και προφανώς όχι τόσο για να πάρουν μια ανάσα αλλά για να συνεννοηθούν τι θα έπαιζαν. Τελικά το one more ήταν two more, όπου το πρώτο ήταν αν δεν με απατά η μνήμη μου το Legacy of Doom για το οποίο ο Carlo εμμέσως μας είπε ότι είχαν να το προβάρουν κάτι χρόνια και το δεύτερο ήταν το Take this Torch (ξανά), για το οποίο ο Carlo μας "εκμυστηρεύθηκε" κιόλας κάτι πολύ ενδιαφέρον: ότι σε όλα τα χρόνια των Razor <b>ήταν μόλις η δεύτερη φορά που η μπάντα αναγκάστηκε από τον κόσμο να παίξει δεύτερη φορά το ίδιο τραγούδι</b>. Αυτό αν μη τι άλλο κάτι δείχνει για τον παλμό της συναυλίας. Παρεμπιπτόντως να σημειώσω και το εξής: αρκετά νωρίς στη συναυλία, ο Carlo εμφανώς ενθουσιασμένος από την υποδοχή του κόσμου γύρισε στον Campagnolo και του λέει ότι <i>εδώ πέρα πρέπει να ξαναέρθουμε σύντομα</i>.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhr5LoqH6GwgAhd_8gxmXeKYlOX_mhXcHeBAbVb7z4u9MqZAt9O0rYSspzbS6YePczqpo11xsIwcPX5C0aVP4f-BqzcLfP2PnRbphicanvTt8bdWjNooI1vlgXTz17LNqkfVe33yyXw4zKR/s1600/IMG_20151108_235928.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhr5LoqH6GwgAhd_8gxmXeKYlOX_mhXcHeBAbVb7z4u9MqZAt9O0rYSspzbS6YePczqpo11xsIwcPX5C0aVP4f-BqzcLfP2PnRbphicanvTt8bdWjNooI1vlgXTz17LNqkfVe33yyXw4zKR/s400/IMG_20151108_235928.jpg" width="400" /></a></div>
<br />
<br />
Θα ήθελα να κάνω σε αυτό το σημείο μια απαραίτητη αναδρομή στο παρελθόν: οι Razor ήταν πάντοτε ένα συγκρότημα που έβγαζε αλητεία μέσα από τη μουσική του και όταν λέω αλητεία το εννοώ σχεδόν κυριολεκτικά: η πλειψοφία των τραγουδιών τους μιλάει για ξυλίκια στους από 'δώ ή τους από 'κεί, είχαν και πολλή hardcore θεματολογία αναφορικά με κόντρες με ρουφιάνους της αστυνομίας κι έτσι και γενικά περνούσαν πάντοτε ένα αρκετά σκληρό image. Η αλήθεια πάντως είναι ότι με αυτά που είδα την Κυριακή, το μόνο που μπορώ να πω γι'αυτούς είναι ότι παίζει να είναι καταπληκτικά παιδιά (και ιδίως ο Carlo με τον Campagnolo που ήταν οι πιο εκδηλωτικοί απέναντι στον κόσμο).<br />
Γενικά, ήταν μια συναυλία που σίγουρα θα μας μείνει για τα καλά χαραγμένη στη μνήμη. Οι εκτελέσεις των κομματιών ήταν τουλάχιστον καταπληκτικές σε σημείο να συγκινούμαι που έβλεπα να παίζονται μπροστά μου κάποια συγκεκριμένα τραγούδια με τα οποία μεγάλωσα και σε όλα αυτά βοήθησε απίστευτα η τρομερά ζωηρή εμφάνιση της μπάντας, η οποία μας χάρισε (έτσι όπως το υπολόγισα) σχεδόν ένα γεμάτο δύωρο, το οποίο<b> αν αναλογιστούμε τους κυριολεκτικά εξοντωτικούς ρυθμούς των συγκεκριμένων κομματιών μάλλον πρέπει να μας κάνει να πιστέψουμε στα θαύματα</b>, αφού κάποια άλλη μπάντα πιθανώς να είχε καταρρεύσει.<br />
<br />
Για το τέλος, θα αδράξω μιαν αφορμή να πω κάτι σε σχέση με κάτι που άκουσα να λένε κάποιοι πριν τη συναυλία και μιλάω στην επιθυμία να έβλεπαν τους Razor με τον "σκύλο" (Sheepdog) όπως χαρακτηριστικά έλεγαν. κατ' αρχήν θεωρώ αστείο να μην ξέρεις τι πρόκειταινα δεις (ιδίως στην εποχή του ίντερνετ) αλλά ας το παραβλέψουμε. Το χειρότερο είναι αυτή <b>η ανεξήγητη προσκόλληση με τα παλιά</b>. Ναι, οκ, όλοι μας με τους Razor με τον Sheepdog μεγαλώσαμε (προφανώς και δεν υπάρχουν εναλλακτικές κυκλοφορίες των πρώτων δίσκων με τον Bob στη φωνή), όμως όπως τόνισε (και όχι τυχαία προφανώς) ο Carlo (αν και μπέρδεψε λίγο τη χρονιά, δεν πειράζει όμως) ο Bob είναι με το συγκρότημα από το 1989, ήδη 25 χρόνια δηλαδή. Ο Sheepdog μπορεί να έβγαλε δύο δίσκους παραπάνω (πέντε έναντι τριών) και σίγουρα πολύ καλύτερους αλλά έμεινε μόνο μια πενταετία στην μπάντα και συν τοις άλλοις δεν θυμάμαι να είχε και καμιά άλλη προσφορά πέραν της τωόντι χαρακτηριστικής φωνής του. Να πω, λοιπόν, σε αυτό το σημείο κάτι που εδώ και χρόνια έψαχνα μια αφορμή να το γράψω. Κάπου στο 2000 και επί τη ευκαιρία της κυκλοφορίας των Motorhead, We are Motorhead, θυμάμαι που διάβαζα μια συνέντευξη με τον Lemmy σε ένα από τα γερμανικά έντυπα (Metal Hammer, Heavy oder Was?, Rock Hard όπου δίχως να βάζω το χέρι μου στη φωτιά πρέπει να ήταν το χάμστερ). Σε κάποιο σημείο της συνέντευξης, λοιπόν, ο "δημοσιοκάφρος" ρωτάει τον Lemmy (ή πιο σωστά πετάει τη μαλακία του) "<i>υπάρχει περίπτωση να δούμε ποτέ τους Motorhead με την αυθεντική σύνθεση;</i>" (να σημειώσω ότι ακόμη δεν είχε ξεκινήσει η <b>μάστιγα</b> των επανασυνδέσεων). Οπότε γυρνάει ο Lemmy προφανώς άνετος αλλά αρκετά εκνευρισμένος από την μαλακία που έπρεπε να αντιμετωπίσει και απαντάει εντελώς φυσιολογικά του τύπου το εξής: "<i>ο Fast Eddie ήταν κιθαρίστας για 6 χρόνια (76-82). O Phil Campbell είναι ο κιθαρίστα από το 83, για 17 (τότε) ολόκληρα χρόνια. Οπότε ποια είναι τελικά η αυθεντική σύνθεση;</i>" (ακόμη βλέπω τον Γερμαναρά όταν κλείνω τα μάτια να ρουφάει απολαυστικά το πουλί του Lemmy στο άκουσμα μιας τέτοια απάντησης την οποίαν δεν θα ξεχάσω ποτέ). Κάτι τέτοιο ισχύει και με τους Razor αλλά και τους κάθε Razor φυσικά. Όταν έχεις έναν άνθρωπο ο οποίος είναι στην μπάντα επί σχεδόν 25 χρόνια έχοντας φάει όλα τα σκατά αυτά τα χρόνια, δεν συζητάς αν θα εμφανιστούν με κάποιον άλλον, όποιος κι αν είναι αυτός ο άλλος. Βέβαια τώρα που το ξανασκέφτομαι, εδώ ο κόσμος αδυνατεί να αναγνωρίζει ότι πχ το Decibels είναι δισκάρα μόνο και μόνο επειδή δεν τραγουδάει ο Sheepdog, και θα κάτσει να αναγνωρίσει τα πιο απλά; Σωστό κι αυτό.<br />
Κι εδώ που τα λέμε, αν εξαιρέσουμε ένα ζώο που είχα δίπλα μου που παρίστανε τον εμπειρογνώμωνα περί το thrash που ό,τι κι αν έπαιζαν ήθελε να είχαν παίξει κάτι άλλο, δεν είδα και κανέναν άλλον που να μην γούσταρε και με... αυτήν την σύνθεση, κάτι που δείχνει ότι μια μπάντα τραβάει επειδή είναι καλή η σύνθεσή της και όχι επειδή είναι η αυθεντική ή δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο.<br />
<br />
Αντί επιλόγου θα κάνω μια ημιαναδρομή. Οι Razor ήταν ανέκαθεν τέτοιας πάστας συγκρότημα που θα μπορούσαν κάλλιστα να συγκαταλέγονται στους πολύ μεγάλους του thrash. Χειμαρρώδεις, τεχνικότατοι, ασταμάτητοι, ακούραστοι. Ακόμη και στις μέτριές τους στιγμές τα έσπαγαν ανηλεώς. Πολλοί τους θεωρούσαν μονοδιάστατους, αλλά όχι οι οπαδοί τους που έβλεπαν στους Razor μια πολύ έντιμη μπάντα που πήγαινε ενάντια στο ρεύμα, που έμενε σταθερό σε κάποιες "<b>παραδοσιακές αξίες</b>" (και μουσικής και εμφάνισης, και να είστε σίγουροι ότι τα πλήρωσαν αμφότερα). Επίσης, οι Razor είχαν την μεγάλη... ατυχία να είναι Καναδοί. Οι Καναδοί, βλέπετε, δεν συμμετέχουν ούτε σε Big Four, ούτε σε Clash of the Titans και πόσα άλλα πιασάρικα, αφού ως Καναδοί δεν είχαν ποτέ το ίδιο προμοτάρισμα με τους Αμερικάνους (με χαρακτηριστικότερο παράδειγμα τους Anvil. Όποιος έχει δει το απίστευτα συγκινητικό dvd τους έχει καταλάβει πολλά επί τούτου). Παρόλ'αυτά αν και είναι σαφώς συγκρότημα που θα άξιζε να παίζει μπροστά σε χιλιάδες κόσμο όπως πολλά άλλα (αρκετά εκ των οποίων δεν φτουράνε μία μπροστά τους), δυστυχώς παίζουν μπροστά σε μερικές εκατοντάδες. Παραταύτα, δείχνουν ξεκάθαρα ότι γουστάρουν αυτό που κάνουν και εκτιμούν αυτό που λαμβάνουν. Αυτό τους καθιστά έντιμους και πολύ σημαντικούς.<br />
Και χαίρομαι σαν μικρό παιδί μπροστά στο βάζο με τα γλυκά να παρευρίσκομαι σε τέτοια live, <b>αντί να βλέπω "επαγγελματικές" εμφανίσεις</b>.<br />
<br />
Καλά ήταν.<br />
Πραγματικά πολύ καλά.<br />
Θυμηθήκαμε τα νιάτα μας. </div>
Hadeshttp://www.blogger.com/profile/04467178190617217153noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-4807243922192063199.post-76308279864574973072015-11-01T17:58:00.001+02:002015-11-01T22:40:55.782+02:00Τα περί φρακτών φαντάσματα και λοιπά ανέκδοτα της σύγχρονης καθημερινότητας.<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Θα ξεκινήσω με αυτό που αρχικώς υπολόγιζα να κλείσω το παρόν σενδονάκι και ο λόγος είναι ότι θέλω να προβοκάρω. Παρακολουθείστε το διότι έχει πραγματικά μεγάλο ενδιαφέρον (μικρούλι είναι κιόλας). Αν και είναι προφανώς αμερικάνικο να είστε σίγουροι ότι αντικατοπτρίζει πλήρως και την ελληνική νοοτροπία, ακριβώς όπως θα μας απασχολήσει κι εδώ.<br>
<br>
<iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/eBuC_0-d-9Y" width="560"></iframe><br>
<br>
Εδώ και αρκετές μέρες και με αφορμή την συνεχιζόμενη ασύλληπτη τραγωδία με τους πρόσφυγες (αλλά και τους λαθρομετανάστες παλαιότερα, μην τους ξεχνάμε κι αυτούς διότι εξίσου άνθρωποι είναι και ναι, εξακολουθώ να χρησιμοποιώ το πρόθεμα λάθρο- παρά τις <i>politically correct</i> επιβολές πολλών τσολιάδων εις τους όρχεις μας, διότι είναι απλώς μια ανώδυνη λέξη και τίποτε άλλο), διαβάζω για ένα κλασικό διαδικτυακό κίνημα (sic) που απαιτεί να πέσει ο φράκτης στον Έβρο για να περνάνε πιο άνετα οι πρόσφυγες από 'κεί. Τυπικός διαδιχτυακός αχχτιβυζμός από του καναπέως, ουτως ειπείν εντελώς για κανά πέος.<br>
<br>
Ελάχιστα ν'ασχοληθεί κανείς θα διαπιστώσει ότι ο περιβόητος φράκτης στον Έβρο (από τη Νέα Βύσσα έως τις Καστανιές) δεν πιάνει όλη τη συνοριακή γραμμή αλλά ουσιαστικά εκτείνεται για λίγο παραπάνω από 10 χιλιόμετρα (κατ' άλλες μετρήσεις 12), δηλαδή για όλη εκείνη την συνοριογραμμή που ο ποταμός Έβρος βρίσκεται μέσα σε αμιγώς τουρκικό έδαφος και τα ελληνικά σύνορα βρίσκονται "εκτεθειμένα" σε τυχόν εισβολή από άρματα και στρατό της γείτονος.<br>
Θα μου πείτε βέβαια (ανά περίπτωση είτε αθώα σκεπτόμενοι, είτε αφελώς, είτε σχεδόν με αυθόρμητη αντιδραστικότητα) ότι το συγκεκριμένο τμήμα του Έβρου είναι πιο εύκολο για πέρασμα διότι το κομμάτι του που είναι στην Τουρκία είναι αφύλακτο και προφανώς με γέφυρες, έτσι δεν χρειάζεται να περνάνε μέσα από το ποτάμι.<br>
Πράγματι, αν πιστέψουμε το google earth, το συγκεκριμένο τμήμα δείχνει να εχει δύο γέφυρες, άρα λογικά θα έπρεπε όλοι οι πρόσφυγες να περνάνε από 'κεί. Περιέργως όμως, όλα τα προηγούμενα χρόνια ακούγαμε για πνιγμούς που προφανώς έχουμε λησμονήσει αλλά και για κάτι άλλο ακόμη σημαντικότερο, που εξίσου έχουμε λησμονήσει και θα μας απασχολήσει λίγο παρακάτω. Η κοινή λογική λέει, λοιπόν, ότι κατά τα παρελθόντα έτη, κάποιοι περνούσαν από την ξηρά και κάποιοι από το ποτάμι και αυτό διότι ερχόμενος ένας πρόσφυγας ή λαθρομετανάστης δεν είναι σε θέση να γνωριζει την γεωγραφια της περιοχής και μάλιστα μάλλον θα θεωρούσε λογικό να μπει σε μιαν άλλη χώρα δίχως να τον δουν οι συνοριακές δυναμεις της (αστυνομικές ή στρατιωτικές) άρα από ένα πιο επικίνδυνο πλην λιγότερο φυλασσόμενο μέρος. Συνεπώς <b>η πτώση του φράκτη δεν μας λύνει το πρόβλημα</b> και το τονίζω αυτό διότι αρκετές μαλακίες έχω διαβάσει τις τελευταιες μέρες. Μάλιστα, προς επίρρωσιν τούτου θα προσθέσω και τα υπόλοιπα που θα διαβάσετε στην συνέχεια.<br>
<br>
Στον Έβρο υπάρχει <u>και ένα δεύτερο κομμάτι</u> όπου το ποτάμι βρίσκεται μέσα στην Τουρκία και αναφέρομαι στις Φέρες που βρίσκονται νοτιότερα. Εκεί εξ'όσων γνωρίζω φράκτης δεν υφίσταται. Άρα αφού θα έμπαιναν από την πάνω "είσοδο" αν αυτή ήταν ανοικτή, για ποιον λόγο δεν μπαίνουν από την κάτω "είσοδο" που είναι ανοικτή; Μήπως -λέω εγώ ο αφελής- επειδή δεν παίζει ρόλο;<br>
Να το πάμε παρακάτω το θέμα για να γινει πιο κατανοητό: τ<b>ο να μην είναι σε θέση οι γυναίκες να σκεφτούν κάποια πράγματα, το κατανοώ απόλυτα, αλλά το να μην μπορούν να τα σκεφτούν άντρες που έχουν κάνει θητεία στον στρατό, το θεωρώ γελοίο</b>. Διότι δεν χρειάζεται καν να έχεις υπηρετήσει στον Έβρο για να γνωρίζεις ότι τα ναρκοπέδια δεν βρίσκονται σε σημεία που είναι το ποτάμι (όπου ειρήσθω εν παρόδω να πω ότι δεν μιλάμε για ένα ποτάμι της πλάκας), αλλά κυρίως στα ελεύθερα πεδινά (και γενικότερα εκεινα που θεωρούνται πιθανά για εισβολή) και αυτά τα δύο για τα οποία ομιλούμε είναι δύο εξ αυτών.<br>
Βεβαίως θα μου πείτε ότι εδώ και περίπου μία εικοσαετία περίπου η Ελλάδα έχει υιοθετήσει την <a href="https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CF%85%CE%BD%CE%B8%CE%AE%CE%BA%CE%B7_%CF%84%CE%B7%CF%82_%CE%9F%CF%84%CF%84%CE%AC%CE%B2%CE%B1" target="_blank">Συνθήκη της Οττάβα</a>, όμως από μια μικρή έρευνα που έκανα στο διαδίκτυο διαπίστωσα ότι η Ελλάδα παραείχε πολλές νάρκες και μάλλον δεν έχει ολοκληρώσει την εκκαθάριση των συνόρων της. Σε αυτό το σημείο, λοιπόν απλώς να υπενθυμίσω πόσες φορές έχουμε διαβάσει στο παρελθόν για θανάτους και διαμελισμούς από κάποια "αδέσποτη" νάρκη ανθρώπων που επιχειρούσαν να εισέλθουν κυριολεκτικώς και μεταφορικώς νύχτα στη χώρα μας. <br>
<br>
Φυσικά δεν υπάρχει λογικός άνθρωπος που να διαννοηθεί να σκεφτεί ότι η γνωστή ανθρωπιστική κυβέρνηση Αντωνίου Σαμαρά_ έβαλε τον φράκτη για να προστατέψει τους λαθρομετανάστες από τα ναρκοπέδια. Προσωπικά είμαι πεπεισμένος ότι εάν ήξερε ότι δεν θα υπόκειτο κατακραυγή θα φύτευε κι άλλες (το οποίο μην ξεχνάμε ότι αποτελεί και πάγια θέση της Χρυσής Αυγής). Και μόνο, όμως, το γεγονός ότι ο συγκεκριμένος φράκτης <b>ενδεχομένως</b> να προστατεύει από παλαιές αδέσποτες νάρκες, για'μένα αποτελεί σημαντικότατο λόγο για να μην πέσει, μην πω ότι και μόνο γι'αυτόν τον λόγο ίσως να ήταν καλό να φτιαχτεί φράκτης και στο άλλο σημείο. Αρκετούς θανάτους έχουμε, μην επιδιώκουμε κι άλλους.<br>
Βέβαια, εδώ ο συνηθισμένος αντιδραστικός θα σπεύσει να θριαμβολογήσει ότι στο παρελθόν οι νεκροί ήταν μερικές δεκάδες ενώ τώρα είναι εκατοντάδες υπονοώντας ότι τα "παλαιότερα περάσματα" ήταν ασφαλέστερα. Τι να απαντήσεις πια σε τέτοιο οχετό βλακείας. Όταν έρχονταν μερικές εκατοντάδες κάθε μήνα, οι νεκροί ήταν δεκάδες. Τώρα που έρχονται μερικές χιλιάδες κάθε μέρα όμως, οι νεκροί έχουν αυξηθεί και σε όλη αυτή τη νεκρολογία που διαβάζουμε καθημερινά, ουδείς υπολογίζει το ποσοστό (διότι εδώ που τα λέμε, τι σημασία έχει κιόλας. Και μια ζωή να χαθεί, αυτό ειναι που μετράει και όχι οι ξεφτιλισμένοι οι αριθμοί).<br>
<br>
Να το πούμε αλλιώς: το να πάει η οποιαδήποτε κυβέρνηση και να ρίξει τον φράκτη αυτόν σημαίνει ότι διαθέτει την πολιτική βούληση να αντιμετωπίσει την μείζονα ανθρωπιστική κρίση με τους πρόσφυγες και τους λαθρομετανάστες (<u>και ξαναλέω, η λέξη λαθρομετανάστης δεν είναι ούτε μειοτική, ούτε προσβλητική αλλά απλώς περιγραφική της κατάστασης αυτών των ανθρώπων</u>). Εάν όμως η κυβέρνηση διαθέτει την πολιτική βούληση, τότε μπορεί πολύ εύκολα να τους συγκεντρώνει (εάν μιλάμε πάντοτε για τον Έβρο) στα υπάρχοντα δύο συνοριακά φυλάκια και να τους καταγράφει εκεί. <b>Δεν χρειάζεται να πέσει κανένας φράκτης για να γίνει κάτι τέτοιο, έλεος πια με τις μπούρδες</b>. Όμως, δυστυχώς και για εμάς ως χώρα, και για ολόκληρο τον δυτικό κόσμο για την κατάντια του αλλά κυρίως και για τους ανθρώπους αυτούς, το πρόβλημα είναι πολύ μεγαλύτερο και αδύνατον να επιλυθεί διότι εμπεριέχει έναν παράγοντα που είθισται να ξεχνάμε να συμπεριλάβουμε. <b>Και μιλάω για την Τουρκία</b>.<br>
<br>
Ακόμη κι αν η κυβέρνηση απευθύνει ανοικτή πρόσκληση σε όλους τους ταλαιπωρημένους αυτής της Υφηλίου, ακόμη κι αν επιδείξει όλη την καλή διάθεση να διαχειριστεί το πρόβλημα ή τουλάχιστον να καταβάλει τις μέγιστες δυνατές προσπάθειες προς αυτήν την κατεύθυνση, θα κάνει απλώς μια τρύπα στο νερό διότι <b>πάντοτε οι Τούρκοι θα περνάνε τον κυριότερο όγκο των μεταναστών μέσα από το Αιγαίο και ο λόγος που το κάνουν αυτό είναι ακριβώς αυτός τον οποίον παρακολουθούμε εδώ και πολύ καιρό: για να πεθαίνει κόσμος</b>.<br>
Έχουμε ξαναγράψει κατά το παρελθόν πολλά πράγματα περί του τι παίζεται στο Αιγαίο για γεωπολιτικά ζητήματα και κυρίως για τις άοκνες προσπάθειες των Τούρκων <u>να αμφισβητήσουν την ελληνική κυριαρχία στο Αιγαίο</u>. Η αμφισβήτηση αυτή (βλέπε ενδεικτικά <a href="http://hades740.blogspot.com/2011/04/blog-post_10.html" target="_blank">εδώ</a> κι <a href="http://hades740.blogspot.com/2012/07/blog-post.html" target="_blank">εδώ</a>) μπορεί να γίνει με πλήθος τρόπων όπως για παράδειγμα οι υπερπτήσεις στο Αιγαίο, μπορεί όμως να γίνει και διά της εξωθήσεώς μας στην έκφραση αδυναμίας να ελέγξουμε την επικράτειά μας. <b>Και οι Τούρκοι ξέρουν πολύ καλά ότι το Αιγαίο είναι μια θάλασσα που δεν μπορεί να ελεγχθεί εύκολα,</b> ούτε καν με τις μεγαλύτερες ναυτικές δυνάμεις και αυτό διότι δεν είναι θέμα απλής έκτασης αλλά συνδυασμός έκτασης και γεωγραφικών ιδιαιτεροτήτων. Για να το σπάσουμε σε πενηνταράκια λοιπόν, οι Τούρκοι δημιουργούν συνεχώς ανθρωπιστικές κρίσεις ωσάν αυτές με τους πρόσφυγες που πνίγονται ακριβώς για να μας αναγκάσουν να ζητήσουμε βοήθεια και ήδη το έχουμε κάνει μία φορά με την FRONTEX κατά το παρελθόν, ενώ στις μέρες που διανύουμε το θέσαμε και δεύτερη και ω, του θαύματος, οι Γερμανοι έθεσαν θέμα για κοινές περιπολίες με τους Τούρκους εντός ελληνικής επικράτειας, δηλαδή με λίγα λόγια έθεσαν <b>πλαγίως</b> ζήτημα αμφισβήτησης της ελληνικής κυριαρχίας στο Αιγαίο δηλαδή αυτό που επιμονα επιδιώκει η Τουρκία. Σε αυτό το θέμα (που σας εγγυώμαι ότι <u>οσονούπω θα σκάσει με μεγαλύτερη ένταση</u>) να ξέρετε ότι τυχόν κοινές περιπολίες θα ανακουφίσουν οικονομικά τις χώρες που συμμετέχουν στην ευρωπαϊκή δύναμη της FRONTEX, ήτοι <u>τους δανειστές μας</u> και αν διαβάζετε προσεκτικά πίσω από τις γραμμές, έχουν αρχίσει ήδη εδώ και καιρό τα φωνούλες (ακόμη χαμηλές και κυρίως μέσω λαγών ακριβώς για να κόψουν αντιδράσεις) ότι <i>δεν είμαστε ικανοί να φυλάξουμε τα σύνορά μας</i>. Οπότε καταλαβαίνετε τι έχει να παιχτεί το προσεχές (όχι ιδιαίτερα μικρό) διάστημα.<br>
Πρέπει, συνεπώς, να κατανοήσουμε ότι το συγκεκριμένο πρόβλημα δεν μπορεί να λυθεί με πτώσεις φράκτη και άλες τέτοιες παρεεμφερείς "προτάσεις". Δυστυχώς, το πρόβλημα είναι πολύ μεγαλύτερο από την Ελλάδα και η χώρα μας δεν μπορεί να ανταπεξέλθει μόνη της στην αντιμετώπισή του. <br>
<br>
Για εμένα, λοιπόν, ο διαχρονικά ευαίσθητος ελληνικός κόσμος του διαδικτύου (μα τι έκπληξη) απλώς βρήκε μια εύκολη λύση να πετάξει τη μαλακία του δείχνοντας την <b>υποτιθέμενη </b>ανθρωπιά του, κοινώς παπάρια μάντολες (και με νομίζετε ότι επέλεξα τυχαία την σημερινή ημέρα που έχει καθοριστεί για τον αχτιβυζμό της Απλής Μεθόδου των Τριών -βλ. αμέσως προηγούμενη ανάρτηση). <b>Και η εν λόγω ανθρωπιά του διαδικτύου μιας μορφής Απλή Μέθοδος των Τριών είναι.</b><br>
<br>
Να πάω τώρα και στις λύσεις που θα έκανα εγώ αν πέρναγε από το χέρι μου;<br>
Κατ' αρχήν, πρέπει να καθοριστεί τρόπος και μέρος εισόδου και υποδοχής κι εν συνεχεία οπως σωστά έχει ειπωθεί από πολλούς (αν και όπως είπαμε με εσφαλμένη αφορμή) <b>πρέπει να γίνεται συγκέντρωση και καταγραφή</b> και φυσικά όχι σε σύγχρονα στρατόπεδα συγκεντρώσεως αλλά με πραγματικά σύντομες διαδικασίες οι οποίες βέβαια προϋποθέτουν ένα σοβαρό κράτος... και δεν θέλω σχόλια. Κοινώς, όπως τους παίρνουμε και τους πηγαίνουμε αλλού μέσα σε μια μέρα (διοτι ναι, αν δεν το γνωρίζετε, αυτό κάνουμε) κάπως έτσι να έχουμε τη δυνατότητα να τους πάμε κι αλλού. Που;<br>
Εδώ είναι το ενδιαφέρον, όμως, που θέλω να θέσω στην συνέχεια είναι και το πιο σημαντικό, διότι η Ελλάδα υπάρχει τρόπος να ωφεληθεί πραγματικά από αυτήν την κατάσταση και ο τρόπος είναι απλός:<b> να τους προσφέρει μόνιμη διαμονή αλλά με αυστηρότατες προϋποθέσεις</b>, και τι εννοώ...<br>
Ας μη γελιώμαστε, υπάρχουν αμέτρητα σπίτια (κάποια ίσως όχι ιδιαίτερα καλά για κατοίκηση κιόλας αλλά που να επισκευάζονται) σε ολόκληρη τη χώρα. Υπάρχουν αναρίθμητα χωριά εγκαταλειλημένα, νησάκια τόσο μικρά που κανείς δεν τους δίνει σημασία και είναι διάσπαρτα σε όλο το Αιγαίο. Η χώρα έχει μέρη που έχουν τουλάχιστον βασικές υποδομές (ακόμη κι αν μιλάμε και για κουφάρια κτιρίων τα οποία όμως μπορούν να επισκευαστούν). Πιάνεις, λοιπόν, αυτούς τους ανθρώπους και τους θέτεις ευθέως ένα θέμα: μπορώ να σου προσφέρω κατοικία για πάντα στο τάδε μέρος. Θα σου δώσω δωρεάν σπίτι που να είναι δικό σου (και στο οποίο να μπορείς να μείνεις με την οικογένειά σου). Από τις γύρω εκτάσεις θα σου δώσω και ένα αγροτεμάχιο να σπείρεις αν θες (εξάλλου ανεκμετάλλευτα είναι όλα τόσα και τόσα). Θα σε βοηθήσω να επαναφέρεις τις υποδομές, να φτιάξουμε κάπως τους δρόμους, να στήσουμε ένα κέντρο υγείας, να δημιουργήσουμε ζωή στην περιοχή. Εσύ όμως θα πρέπει να συμφωνήσεις ότι γίνεσαι Έλληνας πολίτης με όσα αυτό συνεπάγεται (δηλαδή και δικαίωμα ψήφου αλλά και φορολογία ισότιμη φορολογία βεβαίως, βεβαίως) και θα δεσμευτείς εγγράφως ότι δεν θα κινηθείς ποτέ (ούτε εσύ ουτε τα παιδιά σου κλπ) κατά των συμφερόντων του Ελληνικού κράτους (δηλαδή με λίγα λόγια, δεν θα πάω 300 από εσάς στο τάδε νησάκι κι επειδή είστε μουσουλμάνοι θα τα τακιμιάσετε με την Τουρκία μετά διότι αν το κάνετε, παίρνετε και πόδι). Τα σχολεία θα είναι δίγλωσσα με πρώτη γλώσσα την ελληνική και πάει λέγοντας. Και προσοχή: όχι όσοι γουστάρετε ελάτε, αλλά κατόπιν μελέτης που να αναφέρει ρητώς πόσους μπορούμε να υποστηρίξουμε.<br>
<br>
Με αυτόν τον τρόπο θα γεμισεις περιοχές που πλέον δεν τις έχεις καν υπό τον έλεγχό σου <u>παρά μόνο γεωγραφικά</u> και κυρίως με ανθρώπους που θα σου είναι ευγνώμονες. Και να σημειώσω ότι αρκετές απο αυτές τις περιοχές <u>είναι στρατηγικής σημασίας και ως εκ τούτου μπορεί να θεωρηθεί μείζον εθνικό ζήτημα</u> να είναι κατοικημένες (πάρτε για παράδειγμα την Ρω). Και να διευκρινισω κάτι ακόμα: δεν χρειάζεται να τους πάμε σε εντελώς ακατοίκητα μέρη όλους αυτούς τους ανθρώπους. Δεν ειναι εγκληματίες. Εγκληματίες θα αναγκαστούν να γίνουν αν διαπιστώσουν οτι δεν μπορούν να επιβιώσουν οι ίδιοι ή τα παιδιά τους. Αν τους δώσεις τις σωστές συνθήκες, είναι βέβαιο ότι θα εγκληματιστούν και με τους ντόπιους.<br>
Βεβαίως είναι λογικό να υπαρξουν και προβλήματα, από τα πιο απλά έως τα πιο πολυσύνθετα, για παράδειγμα που θα βρεις τα σπιτια; Απλό: πόσα και πόσα έχει η εκκλησία, πόσα και πόσα παραχωρρούνται στο κράτος λόγω αδυναμίας να πληρώσουν οι ιδιοκτήτες τους, πόσα και πόσα είναι άνευ ιδιοκτήτη (λόγω θανάτων και απουσίας κληρονόμων κλπ). Μπορεί να γίνει από χρησικτησία έως και αναγκαστική απαλλωτρίωση με αντάλλαγμα φοροελαφρύνσεις στους δικαιούχους. Χίλιοι δυο τρόποι υπάρχουν ώστε να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα, η τουλάχιστον να κάνουμε ότι μπορούμε για να αντιμετωπίσουμε τις ιστορικές μας ευθύνες ως άνθρωποι.<br>
<br>
Όσον αφορά τα περί φρακτών φαντάσματα, λυπάμαι αλλά η απομάκρυνσή τους δεν θα επιλύσει κανένα απολύτως πρόβλημα όσο σε αυτήν τη γειτονιά η Τουρκία θεωρεί ότι εξακολουθεί να έχει ζωτικά συμφέροντα. Η πικρή αλήθεια είναι ότι πάντα θα βλέπουμε πτώματα στο Αιγαίο, το οποίο από βαθύ μπλέ έχει μετατραπεί σε βαθύ κόκκινο.<br>
Βέβαια, αν σε όλα αυτά προσθέσουμε και τον αυτονόητο παράγοντα του τρόπου με τον οποίον οι ελληνικές κυβερνήσεις συμπεριφέρονται διαχρονικά στους ίδιους του Έλληνες, μάλλον δεν μας αφήνει και ιδιάιτερα περιθώρια αισιοδοξίας. Διότι αν μη τι άλλο η ανθρωπιστική κρίση δεν έχει μόνο πνιγμούς. Έχει και αυτοκτονίες, έχει και αστέγους, έχει και άλλες όψεις που αν μη τι άλλο χρήζουν εξίσου της προσοχής μας. Οπότε μάλλον ας μην ελπίζουμε και ιδιαίτερα...<br>
Χαίρετε.</div>
Hadeshttp://www.blogger.com/profile/04467178190617217153noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-4807243922192063199.post-27919183924800839632015-10-17T15:21:00.002+03:002015-10-17T15:21:51.857+03:00Η Απλή Μέθοδος των Τριών<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Διάβαζα πρόσφατα σχετικά με έναν εξόχως αποτελεσματικό αχτιβυζμό (που πιθανώς να ξεκίνησε από το σεπτόν διαδίκτυον κιόλας, δεν αποκλείω τίποτα πλέον), στο πλαίσιο του οποίου πλήθος κόζμου κλήθηκε να μαζευτεί στο Σύνταγμα (μα που αλλού;) προκειμένου να .....<br />
τρρρρρρρρρρρρρρρρρ<br />
τρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρ<br />
-<span style="color: #f4cccc;"><i>ντραμς αγωνίας είναι αυτό αν δεν το καταλάβατε</i></span>-<br />
τρρρρρρρρρρρρρρ<br />
τρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρ<br />
.....προκειμένου <b>να κοιτάζεται στα μάτια μέχρι τελικής πτώσεως</b>!<br />
Ναι, είμαι βέβαιος ότι μετά από αυτό η παγκόσμια οικονομική κρίση (που εκσπερματώνει επί σειρά ετών βιαίως πάνω στην φτωχή Ελλαδίτσα) θα μαζέψει τα συμπράγκαλά της και θα λάβει το πτηνόν, το βιωτικό επίπεδο του Έλληνος θα εκτοξευθεί, το δύσοσμο ελληνικό κράτος θα εξυγιανθεί κ.ο.κ, κλπ, κ.ο.κ.<br />
Μην το γελάτε καθόλου, δεν κάνω καθόλου πλάκα. Προφανώς αυτή η διαδήλωση αχτιβυζμού (ας την πούμε έτσι ελλείψει άλλης κατάλληλης -μη χυδαίας- λέξεως) βασίστηκε στο παλαιολιθικόθεν γνωστό παιχνίδι "<i>ποιος θα γελάσει πρώτος</i>". Κι επειδή εμείς ως λαός είναι πασίγνωστο ότι είμεθα σοβαρότατος, αποφασίσαμε να κάνουμε την κρίση, τις παθογένειες του παγκοσμίου οικονομικού συστήματος, την τρόικα και ό,τι άλλο μας ταλαιπωρεί να σκάσουν στα γέλια και να αποχωρήσουν ατιμασμένοι.<br />
<br />
Κάπως έτσι σκέφτηκα και αποφάσισα ότι ως εδώ πήγαινε. Πάνε πολλά χρόνια από τον τελευταίο διαδιχτυακό αχτιβυζμό, και ενθυμούμενος ιδίως τα μυθικά <a href="http://hades740.blogspot.com/2010/04/2010.html" target="_blank">Καζανακοτούμπεια</a> συν την τιτανοτεράστια <a href="http://hades740.blogspot.com/2010/04/2010.html" target="_blank">Ώρα της Μίζας</a>, αναλογίστηκα τις τεράστιες ευθύνες μου ως πολίτης και αποφάσισα να οργανώσω τον αχτιβυζμό του 2015, ο οποίος ονομάζεται "Η Απλή Μέθοδος των Τριών".<br />
Ποια είναι αυτή η μέθοδος;<br />
<br />
Θα μαζευτούμε όλοι στο Σύνταγμα και <b>θα βαστάμε τ'αρχίδια μας</b>, ούτως ειπείν τα τρία μας, το οποίο αποτελεί την πιο απλή κίνηση που μπορεί να κάνει ο οποιοσδήποτε. Θα μου πείτε βέβαια ότι δεν έχουν όλοι, ή δεν γουστάρουν όλοι να βαστούν τα δικά τους, ή δεν έχουν δικά τους εν πάση περιπτώσει. Κανένα πρόβλημα. Αν κάποιος το επιθυμεί και βρει σχετικό εθελοντή, μπορεί να βαστάει τ'αρχίδια του εθελοντή, ο οποίος μπορεί να είναι ο γκόμενος, ο σύζυγος, κάποιος τυχαίος της στιγμής κλπ. Ως είναι προφανές στον αχτιβυζμό μπορεί να δωθεί πλήθος μεγαλειωδών μηνυμάτων: για παράδειγμα βαστάμε τ'αρχίδια μας επειδή δείχνουμε τι θα πάρουν. Τα βαστάμε επειδή θέλουμε να τονίσουμε με τι μείναμε στο χέρι. Μπορούμε να βαστάμε κάποιον βουλευτή για να δείξουμε ότι είναι αρχίδια βουλευτής. Ομοίως με Υπουργό, Διευθυντή, Προϊστάμενο κλπ. Μπορούμε ακόμη το εκλάβουμε και ως φόρο τιμής στον μέγιστο Al Bundy. Ζωή να'χουμε να εφευρίσκουμε ερμηνείες.<br />
Το μόνο βέβαιο είναι ότι με τον συγκεκριμένο αχτιβυζμό θα ταρακουνηθεί για τα καλά το παγκόσμιο πολιτικοοικονομικό σύστημα που μας πίνει το αίμα. Είναι βέβαιο ότι μετά απ'αυτό οι ίδιοι οι Γερμανοί θα έρθουν από μόνοι τους γονυπετείς να παρακαλάνε να υπογράψουμε ένα ελαφρύτερο για εμάς μνημόνιο, με χειρότερους όρους για'κείνους, αλλά εμείς θα είμαστε βράχοι, αμετακίνητοι στις δεσμεύσεις μας.<br />
<br />
Διότι, ναι!, με τέτοιους αχτιβυζμούς αλλάζει το παγκόσμιο γίγνεσθαι. Μόνο έτσι θα σταματήσουν να πεθαίνουν παιδάκια στα νερά του Αιγαίου και όχι μόνο αυτού, μόνο έτσι θα επανέλθει η δικαιοσύνη και θα πρυτανεύσει η λογική. Γι'αυτό σας καλώ όλους να συμμετάσχετε στην "Απλή Μέθοδο των Τριών", την 1η Νοεμβρίου 2015 στο Σύνταγμα, <b>για να δείξουμε ότι μεταξύ άλλων έχουμε κι αρχίδια Σύνταγμα</b>. Αν δεν μπορείτε να παραβρεθείτε, κανένα πρόβλημα: πιάστε τ'αρχίδια σας όπου βρίσκεστε και ενωθείτε πνευματικά μαζί μας. Αν πάλι δεν σας βολεύει η μέρα, μας βοηθάει και αυτό διότι στ'αρχίδια μας εδώ που τα λέμε. Διότι <u><b>από αρχίδια λαό, δεν μπορείς να περιμένεις και πολλά</b></u>.<br />
<br />
Τέλος θα ήθελα να απονείμω το <b><span style="color: #0b5394;">Βραβείον της Ανδρομέδειας Κυανόλευκης Δεξιάς</span></b> στον εμνπευστή του αχτιβυζμού "κοίτα με στα μάτια", διά την μεγίστην συμβολήν του στην Αναγέννηση του Έθνους και τον Πολιτισμό γενικότερα, καθώς και στην αντιμετώπιση της κρίσης ειδικώς.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhvK3_jknDfw_lVUhovtk7s1tOR3LuRqW-i5RxreuX7Lj6jGicLCPGAbuAMFblBDv_xMTCzJoE9YXbqNE7FGDn6c4exrI5qB4IjgvhhHuWF97VHRlZLJ0EriUsPm5poCZxw4-h19fssHBlP/s1600/%25CE%2592%25CE%25A1%25CE%2591%25CE%2592%25CE%2595%25CE%2599%25CE%259F%25CE%259D+%25CF%2583%25CF%2584%25CE%25B1+%25CE%25BC%25CE%25AC%25CF%2584%25CE%25B9%25CE%25B1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhvK3_jknDfw_lVUhovtk7s1tOR3LuRqW-i5RxreuX7Lj6jGicLCPGAbuAMFblBDv_xMTCzJoE9YXbqNE7FGDn6c4exrI5qB4IjgvhhHuWF97VHRlZLJ0EriUsPm5poCZxw4-h19fssHBlP/s400/%25CE%2592%25CE%25A1%25CE%2591%25CE%2592%25CE%2595%25CE%2599%25CE%259F%25CE%259D+%25CF%2583%25CF%2584%25CE%25B1+%25CE%25BC%25CE%25AC%25CF%2584%25CE%25B9%25CE%25B1.jpg" width="400" /></a></div>
<br />
Τι μεγαλεία ζούμε ρε γαμώτη μου...</div>
Hadeshttp://www.blogger.com/profile/04467178190617217153noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-4807243922192063199.post-86718722977913614872015-09-03T18:32:00.001+03:002015-09-03T20:36:51.147+03:00Το πορτραίτο του Ντόριαν Γκρέη<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi0ICyC0e-MStupgQ6CUWmapwTvE6FjvgxKcbWcUZJKpUfcelq4hiAdQG_1POMMr-r3fKCtAoY_87HXB6tjAViGeOWPpfEp1Jy6Njq2TQxL0G1yKsjCo2HJ1ecdaYTeTp5tHEqeoWzwwLzP/s1600/IMG_20150903_151930.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="327" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi0ICyC0e-MStupgQ6CUWmapwTvE6FjvgxKcbWcUZJKpUfcelq4hiAdQG_1POMMr-r3fKCtAoY_87HXB6tjAViGeOWPpfEp1Jy6Njq2TQxL0G1yKsjCo2HJ1ecdaYTeTp5tHEqeoWzwwLzP/s400/IMG_20150903_151930.jpg" width="400" /></a></div>
<br />
<br />
Την παραπάνω φωτογραφία πρέπει να την βλέπουμε μόνο σε τεράστια, δίχως πίξελς που να διατηρούν τάχα μου την ευπρέπεια.<br />
Δεν βλέπω καμία ευπρέπεια σε μια τέτοια φωτογραφία.<br />
Λύγισα... Τριών χρονών... Όσο κι ο γιός μου...<br />
Θα μπορούσαν να παίζουν μαζί υπό άλλες συνθήκες.<br />
<br />
Το ανθρώπινο είδος απέτυχε οριστικά.<br />
Είμαστε μια δίποδη ακρίδα, μια μάστιγα που δεν της αξίζει να αναπνέει, να βρίσκεται σε αυτό το αστολίδι του Σύμπαντος μαζί με όλα τα υπόλοιπα πολιτισμένα ζώα.<br />
<br />
Συμμετέχουμε όλοι στο Πορτραίτο του Ντόριαν Γκρέη. Μόλις δούμε την ασχήμια του εαυτού μας, των λόγων και των πράξεών μας, σπεύδουμε να γυρίσουμε το κεφάλι προς την άλλη μεριά. Και αμέσως προσπαθούμε να φτιάξουμε την ίδιαν εικόνα πιο ευπρεπισμένη, να μην μας στεναχωρεί το ίδιο, να μας δώσει το συγχωροχάρτι μας, να μας υπενθυμίσει ότι όλα τα κάνουμε καλά και στην πραγματικότητα αν δεν τα κάνουμε εμείς καλά κάποιοι άλλοι είναι που φταίνε. Και την ίδιαν στιγμή το Πορτραίτο μαζεύει όλη την σαπίλα της ψυχής μας, όλη την βρώμα, όλη την ασχήμια.<br />
Και δείχνει ποιοι πραγματικά είμαστε.<br />
<br />
Πρόσφατα έπεσε στην αντίληψή μου μία "σύνθεση" κάποιου υποπροϊόντος του ανθρωπίνου είδους, η οποία κυκλοφορεί κι αναπαράγεται ευρέως τις τελευταίες μέρες από άλλα υποπροϊόντα, ιδίως σε χριστιανογαμησέμας κύκλους αγάπης και λοιπής διπροσωπείας.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjGaDPsYIt_ZmuMk6yaiqq0BqY4IH_7rzBP7RVVA45hl-Y_xoV3NQ8lY3XiU6D_cnTKZQzsX9m1bVH80UnkARN6BixdKkjwleHl-DtbloiFhLttZi4UbkUADPXDULBUcZfeLRbz0qvlavw_/s1600/123.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="288" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjGaDPsYIt_ZmuMk6yaiqq0BqY4IH_7rzBP7RVVA45hl-Y_xoV3NQ8lY3XiU6D_cnTKZQzsX9m1bVH80UnkARN6BixdKkjwleHl-DtbloiFhLttZi4UbkUADPXDULBUcZfeLRbz0qvlavw_/s320/123.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
Νομίζω ότι αξίζει σε αυτές τις δύο φωτογραφίες να βρίσκονται κοντά, για να μας θυμίζουν <br />
ποιοι πραγματικά είμαστε.<br />
<br />
Και πριν προλάβει κάποιος να νομίσει ότι παίρνω το μέρος της μιας ή της άλλης πλευράς, να υπενθυμίσω ότι και οι δύο πλευρές τα ίδια σκατά είναι. Και οι μεν και οι δέ. Απεχθάνομαι ως ανόμοιούς μου όλους αυτούς που ψάχνουν να βρουν τη δικαιολογία για να εξηγήσουν και να ερμηνεύσουν. Απεχθάνομαι την έλλειψη ανθρωπιάς και κοινής λογικής, απεχθάνομαι τα πάντα στο είδος μου. Με κάνουν να ξερνάω όλοι αυτοί που έχουν ως προτεραιότητα τις τράπεζες, τα συνμφέροντα και δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο. Θυμάμαι πριν λίγες μέρες που κάποιοι πανηγύριζαν ότι η Γερμανία σε μια ένδειξη ανθρωπιάς είπε ότι θα ανοίξει τα σύνορα: τόσο ηλίθιοι όλοι τους που δεν σκέφτηκε κανείς για ποιον λόγο είχαν κλείσει τα σύνορα.<br />
<br />
Ως θεός που είμαι με έχει πλάσει ο άνθρωπος.<br />
Θεωρώ κατάρα το γεγονός ότι είναι το ίδιο χέρι που έπλασε και τα δύο παραπάνω έργα.<br />
<br />
Έχουμε χάσει την ουσία.<br />
Δεν είμαστε άνθρωποι.<br />
Ρωτάω τι έφταιξε το παιδάκι και κλαίω διότι απάντηση δεν παίρνω.<br />
Και κλαίω κανονικά διότι είναι σαν τον γιό μου.<br />
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br /></div>
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Και μη φοβάστε, η μιζέρια σας είναι ασφαλής. Το παιδακι δεν θα έρθει.</div>
</div>
Hadeshttp://www.blogger.com/profile/04467178190617217153noreply@blogger.com6tag:blogger.com,1999:blog-4807243922192063199.post-58175664045147821262015-08-18T13:37:00.003+03:002015-08-18T13:45:34.773+03:00Αγαπημένα μου συγκροτήματα: Celtic Frost<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Κατ' αρχήν πρέπει να περιγράψουμε το τοπίο.<br>
Αν και έχει ξημερώσει εδώ και ώρα, η πρωϊνή ομίχλη δίνει έναν απόκοσμο τόνο στη Φύση. Το φως του ήλιου δεν έχει καταφέρει ακόμη να διασπάσει αυτό το αέρινο τείχος και να φέρει την ζεστασιά του στο έδαφος. Κάπου από το βάθος έρχεται μια περίεργη βοή. Είναι οι πολεμιστές που έρχονται.<br>
Όχι, δεν πρόκειται για βάρβαρους εν αντιθέσει με το τι μπορεί να νομίζει ο οποιοσδήποτε. Και βασικά όσο κι αν το τοπίο θυμίζει αρχαιότητα, η αλήθεια είναι ότι το τοπίο βρίσκεται στο σήμερα αλλά αντί για κανόνια και πολυβόλα έχουν σπαθιά κι ασπίδες. Υπάρχει μια ανατριχιαστική ησυχία που διακόπτεται μόνο από το βάδισμά τους (όχι στρατιωτικά ρυθμικό αλλά σχετικά ελεύθερο). Πλησιάζουν στην πόλη η οποία ήδη εδώ και μια βδομάδα είχε λάβει τα προμηνύματα: διακοπή ρεύματος. Σκοτάδι παντού, πίσσα και θ'ακολουθήσει αίμα κι άμμος, σε μια μάλλον δικαιολογημένη σφαγή, αλλά δικαιολογημένη γιατί; Τι είχε συμβεί στο παρελθόν που να ήταν τόσο αποτρόπαιο ώστε να δικαιολογεί αυτήν την επικείμενη καταστροφή; Μήπως είναι απλώς ο προαιώνιος νόμος της Φύσης που θέλει πάντοτε τον ισχυρό να κυριαρχεί; Ή μήπως δεν γινόταν πάντα έτσι; Κι ο αδύναμος; Μήπως παρουσίαζε ποτέ την συγκατάθεσή του στην επικείμενη υποταγή; Όχι. Μόνο με αίμα λύνονταν οι διαφορές. Οι αγροί είχαν ερημώσει, τα σπαρτά περίμεναν υπομονετικά την συγκομιδή. Και όσο ο ήλιος έπαιρνε τη θέση του ολοένα και ψηλότερα στον ουρανό, τόσο γρηγορότερα πλησίαζε το σκοτάδι στην πόλη...<br>
<br>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj3WtURmClKfoLpGikDTmn7AUGDarO6zNWxzLi7gFGcXwCTSOM0HsiBAEwmI6Bl_YxydKypZLW7-GFF2filICWQjXC2uaGZLScsZuc-3WoBAUkiBLUqssLJqeCMWu1gDp8EkWSXauG19OKs/s1600/c.frost.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="225" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj3WtURmClKfoLpGikDTmn7AUGDarO6zNWxzLi7gFGcXwCTSOM0HsiBAEwmI6Bl_YxydKypZLW7-GFF2filICWQjXC2uaGZLScsZuc-3WoBAUkiBLUqssLJqeCMWu1gDp8EkWSXauG19OKs/s400/c.frost.jpg" width="400"></a></div>
<br>
<br>
Θα αναρωτιέστε που κολλάει αυτός ο μυστηριώδης πρόλογος με τους Celtic Frost; Καλό το ερώτημα, αλλά η απάντηση είναι πολύ εύκολη: ένας τέτοιος πρόλογος <b>είναι </b>οι Celtic Frost. Σκοτεινός κι επικός συνάμα.<br>
Η πρώτη μου επαφή με τους φοβερούς και τρομερούς Ελβετούς ήταν το To Mega Therion, κάπου στο 1990 (αν δεν με απατά η μνήμη μου). Μέχρι τότε τους ήξερα μόνο ως όνομα. Γενικά, στην εποχή που δεν υπήρχε ίντερνετ και που <b>ο ξερολισμός του σήμερα ήταν η άγνοια του χθες</b>, το να βρεις και ν'ακούσεις ένα τόσο δυσεύρετο συγκρότημα δεν ήταν και ό,τι πιο εύκολο ούτε καν στο tape trading κι ως εκ τούτου δεν μπορούσες να είσαι σίγουρος για τι μπορούσες να περιμένεις ακόμη κι όταν τελικώς έπεφτε στα χέρια σου. CDs άλλωστε δεν υπήρχαν ακόμη (ούτε και mp3 φυσικά) και οι δίσκοι των Celtic Frost δεν ήταν εύκολοι να τους βρεις (και συνήθως ήταν και ακριβοί, ακόμη και ως προς την ήδη ακριβές κασσέτες που και πάλι για την συγκεκριμένη μπάντα δεν πολυέπαιζαν στην πιάτσα), οπότε η λύτρωση (όταν έπιασα στα χέρια την αντεγραμμένη 90ρα maxell με το Mega Therion στη μία και το Into the Pandemonium στην άλλη) ήταν απερίγραπτη.<br>
Το άκουσμα του Mega Therion αποτέλεσε αναμφίβολα το μεγάλο σοκ σε τέτοιο σημείο που πρέπει να ομολογήσω ότι μου πήρε μερικά χρόνια για να ακούσω "καθαρά" το Pandemonium. Κάτι τέτοιο δεν είχα ξανακούσει ποτέ μου (και βασικά ούτε έκτοτε ξανάκουσα διότι απλούστατα δεν υπάρχει κάτι αντίστοιχο). Οκ, ομολογώ ότι τότε η εμπειρία μου στο μέταλ δεν ήταν ακόμη ιδιαίτερα μεγάλη: εκτός από νεοσσός στην ζωή, ήμουν νεοσσός και στη συγκεκριμένη μουσική, όμως πάντοτε ψαχνόμουν να βρω ό,τι μπορώ και ήμουν ανοικτός στα ακούσματα. Ακόμη κι έτσι όμως, κάποια ακούσματα αποτελούν το μουσικό ανάλογο της ανακάλυψης του τροχού: συνειδητοποιείς πως ό,τι κι αν ακολουθήσει, αυτό που μόλις συνέβη παραήταν μεγάλο και σημαντικό. Και μόνο ότι 25 χρόνια μετά, όχι απλά δεν νοιώθω να έχει χάσει σε φρεσκάδα αυτός ο δίσκος αλλά ίσα-ίσα κάνω μηχανικά την κίνηση να βγάλω το σπαθί, ν'αρπάξω την ασπίδα και να συμμετάσχω στην εκστρατεία, δείχνει την διαχρονικότητα και την ανωτερότητα που υπάρχει σε αυτόν τον δίσκο, όπου για να είμαι απόλυτα ειλικρινής, νομίζω ότι ακόμη και σήμερα, με τα σύγχρονα μουσικά δεδομένα, το Mega Therion δεν μπορεί να περιγραφεί. Ντάξει, οκ, ούτε το Pandemonium μπορεί, αλλά το ιδίως πρώτο είναι το κάτι άλλο.<br>
<br>
Λίγα χρόνια μετά, περί το 1994, έπεσαν στα χέρια μου το Morbid Tales και το Emperor's Return. Το σοκ συνεχίστηκε αμείωτο, οι τύποι αυτοί απλά δεν παίζονταν: <b>σκοτεινοί σε τέτοιο βαθμό ωσάν να μην είχε φτάσει ποτέ ο πολιτισμός του ηλεκτρικού ρεύματος στα μέρη τους, κι επικοί σε βαθμό παράνοιας</b>, αλλά κυριολεκτικά παράνοιας αφού προσέγγιζαν το θέμα με έναν εντελώς μυστηριώδη τρόπο. <br>
<div style="text-align: center;">
<i>The new kingdoms rise<br>
By the circle of the tyrants<br>
In the land of darkness<br>
The warrior, that was me<br>
Grotesque glory<br>
None will ever see them fall<br>
And hunts and war<br>
Are like everlasting shadows </i></div>
Μας πήρε και μας σήκωσε, λέμε... <br>
<br>
Βέβαια η απογοήτευση ήρθε όταν κανάν χρόνο μετά καταφέραμε με τον Mad Putcher να βρούμε τα Cold Lake και Vanity/Nemesis, αλλά το θέμα εδώ σηκώνει μεγάλη κουβέντα. Να πάμε λίγο να τα πάρουμε συνολικά τα πράγματα.<br>
<br>
Οι Celtic Frost (δηλαδή κατά βάσιν ο Tommy) ήταν ένα συγκρότημα που είχε περίσσεια ταλέντου και ανησυχιών πάσης λογής και φύσεως. Έχοντας στην πλάτη το διαχρονικό βαρίδι (όπως ο ίδιος το είχε αποκαλέσει) των Hellhammer (τους οποίους ψιλοθεωρούσε γκασμάδες, όχι απολύτως άδικα αλλά όχι κι έτσι πια), δεν έκανε μια απλή αλλαγή ονόματος (διότι τα μέλη είχαν παραμείνει τα ίδια). αλλά επεδίωξε μια πλήρη ανακαίνιση, μια απόλυτη αλλαγή νοοτροπίας και τεχνοτροπίας, και σε επίπεδο εμφάνισης και σε μουσική. Η μεγάλη πλάκα είναι ότι από μόνοι τους οι Hellhammer ήταν πιο σκοτεινοί κι από το έρεβος (όποιος έχει ακούσει στη ζωή του έστω το Triumph of Death καταλαβαίνει απόλυτα τι εννοώ) οπότε η μετεξέλιξη σε Celtic Frost με τον τρόπο που έγινε, προφανώς και ήταν κάτι που δεν μπορούσε να φανταστεί κανείς, πλήν ίσως μόνο του Tom G. Warrior, αφού παρέσυρε τους πάντεςσαν χιονοστιβάδα δίχως να το περιμένουν. Και όταν λέω τους πάντες, το εννοώ: και αυτου΄ς που τους γούσταραν κι εκείνους που δεν κατάφεραν ποτέ να τους εκτιμήσουν.<br>
<br>
Όσον αφορά τη μουσική, με τυπικούς όρους οι πρώτοι 4 δίσκοι τους (2 ΕΡ και 2 πλήρεις) είναι αδύνατο να περιγραφούν με κάποια ταμπέλα. Το ξέρω ότι έχουμε μεγαλώσει στη χώρα του ψεύτικου κόσμου των ναρκωτικών του μέταλ χάμστερ, αλλά "δυστυχώς" δεν υπάρχει απάντηση στην ερώτηση "τι είδος metal έπαιζαν οι Celtic Frost μέχρι και το Pandemonium", τόσο απλά. Επίσης, ο μεταγενέστερος όρος (εντυπωσιασμού) που επιχειρήθηκε ννα τους αποδωθεί ότι παίζουν avant garde εννοείται ότι δεν ευσταθεί, ακριβώς επειδή το avant garde δεν αποτελεί είδος μουσικής αλλά γενικότερη τεχνοτροπία.<br>
Ο Mega Therion σαφώς και αποτελεί την λογική εξέλιξη των δύο πρώτων δίσκων, τόσο σε επίπεδο συνθετικό, όσο και σε feeling. Θυμάμαι μια φορά είχα βάλει στο walkman σε έναν φίλο που δεν άκουγε metal ν'ακούσει κάποια τραγούδια από αυόν τον δίσκο και η αυθόρμητη αντίδρασή του ήταν να φωνάξει με γρέζα και άγρια φωνή (που δεν είχε τέτοια) ένα μακρόσυρτο "<i>Πάμεεεε</i>", λες και ήταν έτοιμος να συμμετάσχει στην εκστρατεία. Αν θέλουμε να κάνουμε μια απαραίτητη ιστορική αναδρομή για να θυμηθούμε από που πέρασε το μέταλ για να γίνει αυτό που ξέρουμε σήμερα, με τα τότε δεδομένα οι Celtic Frost ήταν ο ορισμός του <b>black metal</b> όπου ως black metal ορίζαμε το -τιμής ένεκεν- venόmειο είδος που συμπεριελάμβανε συγκροτήματα όπως οι Mercyful Fate, οι Bathory, οι Death SS κλπ. Κοινώς, το τότε black metal (που κατ' εμέ ήταν και το μόνο αυθεντικό με αυτόν τον τίτλο) δεν είχε να κάνει με τον ήχο, αλλά με την θεματολογία (η οποία εν αντιθέσει με όσα νομίζουν οι περισσότεροι δεν είχε να κάνει απαραίτητα με σατανάδες και λοιπές πορδές) και οι Celtic Frost ήταν ο ορισμός της μαυρίλας. Ή μάλλον πιο σωστά, της επικής μαυρίλας (βλ. Dethroned Emperor, Circle of the Tyrants, The Usurper, Jewel Throne κλπ, κλπ, κλπ). Σε αυτό το σημείο -για να καταδειχθεί το όλο μεγαλείο- θα ήθελα να μνημονεύσω δύο τραγούδια, που αποτελούν μεγαλείο επικού σκότους, δίχως καν να έχουν έστω έναν στίχο: τα Innocence and Wrath και Oriental Masquerade, δύο τραγούδια που τ'ακούς και ανατριχιάζεις καθώς νοιώθεις την αύρα του επικού μεγαλείου να σε διαπερνάει απ'άκρη σ'άκρη.<br>
Φυσικά, το παρατηρητικό μάτι πρόσεξε ότι δεν έχω πει κουβέντα για το Into the Pandemonium. Δεν είναι ότι δεν έχω κάτι να πω γι'αυτήν την δισκάρα. Είναι ότι <b>δεν θέλω να πω κάτι</b>. Μιλάμε για έναν δίσκο που ξεκινάει από το Rex Irae και το Babylon Fell και φτάνει στο I won't Dance και το Mexican Radio. Δεν είναι εύκολο να σχολιάσεις αυτό το υπερτάτως ψαγμένο μεγαλούργημα, πέραν του να αρκεστείς στο σχόλιο πως πρόκειται περί δισκάρας. Πριν προχωρήσω, να εκθειάσω και την άριστη επιλογή της μπάντας στην επιλογή εξωφύλων, αφού στις δύο "μεγάλες" κυκλοφορίες δέσποζαν τα αντίστοιχα αριστουργήματα του προσφάτως εκλιπόντος H. I. Giger στο μεν εξώφυλο του Mega Therion (το οποίο βεβαίως αποτελούσε κλωτσιά στα παπάρια του πουριτανικού παγκόσμιο κατεστημένου που ανέκαθεν είχε το μέταλ στο στόχαστρο), του Ιερώνυμου Μπος στο δε Pandemonium.<br>
<br>
Σε αυτό το σημείο πρέπει να πούμε δυο κουβέντες για την αρκετά παρεξηγημένη συνέχεια, αρχής γενομένης από το Cold Lake, το οποίο αποτέλεσε επί σειρά ετών το παγκόσμιο αφοδευτήριο: τόσο χέσιμο έπεσε άμα τη κυκλοφορία του. Βάζω έναν αστερίσκο για να συνεχίσω αργότερα και πάω στο Vanity/Nemesis, το οποίο επί της ουσίας αν και έλαβε πολύ καλύτερες κριτικές, δεν αποτελεί τίποτε λιγότερο από ένα Cold Lake με καλύτερη παραγωγή και εδώ ξαναβάζω το αστερίσκο για λίγο παρακάτω.<br>
Όλα τα χρόνια ο Tommy είχε αποδείξει ότι αρέσκεται στους πειραματισμούς (με τα δικά του δεδομένα βέβαια κι όχι με αυτά ενός φυσιολογικού ανθρώπου). Κάπως έτσι αποφάσισε κάποτε να βγάλει το Emperor's Return, κάπως έτσι αποφάσισε να βγάλει το Mega Therion, κάπως έτσι να βγάλει το Pandemonium, και κάπως έτσι αποφάσισε να κάνει και την μεταστροφή των Cold Lake και Vanity/Nemesis. Λυπάμαι, αλλά αυτά πάνε με το πακέτο και το πακέτο ή το παίρνεις ως έχει, ή το αφήνεις. Από πλευράς μου, δεν μπορώ να διαννοηθώ ότι θα αφήσω την πρώτη περίοδό τους μόνο και μόνο επειδή έβγαλαν δύο δίσκους οι οποίοι δεν αρέσουν στον πολύ κόσμο.<br>
Και λέω στον πολύ κόσμο, διότι εμένα μου αρέσουν. Βεβαίως όχι όσο οι πρώτοι και πιθανώς όχι σε σημείο να σκέφτομαι ότι πρόκειται όντως για Celtic Frost, αλλά μου αρέσουν, ακόμη και ο Cold Lake, με τον οποίον ο Tommy έκανε μια ιστορική παπάτζα στο θέμα της παραγωγής και η οποία φάνηκε με την κυκλοφορία της καταπληκτικής συλλογής Parched with Thirst Am I and Dying (πείτε μου ποιος άλλος διάολος πλην αυτού θα έβγαζε κυκλοφορία με τέτοιον τίτλο). Στην συλλογή αυτή περιέρχονται μια δυο ακυκλοφόρητες στιγμές τους (όπως πχ το Journey into Fear των demo εποχών από την εποχή που ακόμη οι Hellhammer ήταν νωποί στο προσκήνιο), κυρίως όμως οι πειραματικές στιγμές τους από όλη τους την πορεία. Δύο από αυτές τις στιγμές προέρχονται από το Cold Lake και δύο από το Vanity/Nemesis, όλες επανηχογραφημένες (ή μάλλον πιο σωστά, επανεπεξεργασμένες). Η διαφορά ανάμεσα στα τραγούδια αυτά από την συλλογή και τα "αυθεντικά" των δίσκων είναι κάτι παραπάνω από εντελώς χαοτική: με τα τραγούδια της συλλογής διερωτάσαι τι κομματάρες είναι αυτές, με τα αντίστοιχα (ίδια) των δίσκων όμως σφυράς αδιάφορα. Κοινώς, τους δύο δίσκους αυτούς επί της ουσίας τους έθαψε ο Tommy με την κάκιστη παραγωγή που έκανε (αν και στο V/N την είχε ψιλοδιορθώσει), γεγονός που ήρθε και προστέθηκε στο διαχρονικά δυσκοίλιο σε τέτοιου είδους ουσιαστικούς νεωτερισμούς μέταλ κοινό, το οποίο ιδίως στις τότε εποχές δεν σήκωνε και πολλές αποκλίσεις από το κοινώς αποδεκτό (δεν θέλω να σας υπενθυμίσω ας πούμε τι καντήλια είχαν ακούσει οι Maiden για τα Somewhere in Time και 7th Son, έτσι για να έχετε ένα μέτρο σύγκρισης).<br>
<br>
Ο παρατηρητικός αναγνώστης του παρόντος ιστολογίου (ελληνιστί, βλογιού) ήδη θα έχει πεταχτεί από την πολυθρόνα του ανακράζωντας θριαμβευτικά: "Άδη, μα... σου αρέσει το glam;;;". Απάντηση: όχι, τουναντίον το απεχθάνομαι. Οι δυο αυτοί δίσκοι δεν είναι glam, όση λακ κι αν έβαλε ο Tommy στο βίδεον κλιπ του Cherry Orchards (όπως αντίστοιχα δεν ήταν ποτέ glam και οι Warlord στο Cannons of Destruction, ας πούμε). Το glam εκείνο το φεγγάτι ήταν τραγικά της μόδας και οι όχι ιδιαίτερα δημοφιλείς (για πλήθος λόγων) Celtic Frost, κυριολεκτικά μισό βήμα πριν τη διάλυση (που τελικώς δεν απεφεύχθη πολύ λίγα χρόνια αργότερα) επιχείρησαν να αφήσουν το στίγμα τους -προσοχή, το δικό τους στίγμα κι ουχί να παρασυρθούν από τη μόδα- πάνω από το σημείο που απλώς έτυχε να κοιτάζει ο κόσμος εκείνη την περίοδο, με την ελπίδα ότι θα τους προσέξουν λίγο περισσότερο. Δυστυχώς για τους ίδιους, όμως, δεν είχαν ούτε γκόμενες και ξέκωλα στα δικά τους βίδεον κλιπς της εποχής, ούτε μιλούσαν για αλησμόνητες αγάπες και κωλαράκια που θα ήθελαν να πηδήξουν, στέλνοντας φιλάκια και μαζεύοντας εσώρουχα στην τσέπη όπως όλα τα συγκροτήματα του είδους. Οι Frost απλώς πήραν τη μουσική τους και την προσάρμοσαν σε αυτό που θεωρούσαν "τις εποχής". Αν σκεφτείτε αυτούς τους δύο δίσκους με παραγωγή όπως αυτήν της απίστευτης συλλογής, θα διαπιστώσετε ότι δεν απέχει πολύ από μια λογική (εξίσου πειραματική) συνέχεια του Into the Pandemonium, κάτι που αποδεικνύεται και από τις ίδιες τις συνθέσεις: δεν είναι δυνατόν από τη μία μεριά να αποθεώνονται το Mexican Radio ή το I won't Dance ή το Sorrows of the Moon και από την άλλη να αναρωτιέται κόσμος και κοσμάκης τι μαλακία που είναι η κομματάρα Juices Like Wine μόνο και μόνο επειδή το Cold Lake το έθαψε ο παγκόσμιος μέταλ τύπος (δηλαδή τα μέταλ χάμστερ όλων των χωρών). Οκ, δεν είπαμε ότι είναι Mega Therion αλλά υπάρχει κι ένα όριο πια και ούτως ή άλλως όλα τα συγκροτήματα δικαιούνται την κακή τους κυκλοφορία.<br>
<br>
Όσον αφορά τη συλλογή Parched with Thirst Am I and Dying που ανέφερα και πιο πάνω, νομίζω ότι αποτελεί το κύκνειο άσμα τους, ακριβώς επειδή έδωσε το στίγμα ολόκληρης της σταδιοδρομίας τους. Όπως μνημόνευσα και πιο πριν, δεν περιέχει τα καλύτερα, ως είθισται να κάνουν οι περισσότερες μπάντες. Τουναντίον περιέχει <b>τα πιο περίεργα</b>, από όλες τις απόψεις, μαζί με μια δυο πινελιές του παρελθόντος. Βασικά αν και συλλογή μπορεί πολύ άνετα να χαρακτηριστεί δισκάρα.<br>
Οι Celtic Frost πέτυχαν το εξής απίστευτο: μέσα σε μόλις 7 χρόνια (85-92), μπόρεσαν να κάνουν τα πάντα (για το μέτρο τους): έβγαλαν σε μία τριετία (85-87) τα υπέρτατα αριστουργήματα αλλά ουδέποτε τους αναγνωρίστηκε στην έκταση που έπρεπε. Έφτασαν στην αυτοκαταστροφή σε μία διετία (88-90), τόσο από λάθη, όσο και από τις επιλογές τους που ήταν αδύνατον να συνδυαστούν με το κοινό στο οποίο απευθύνονταν. Και τελικώς έβαλαν και μια πινελιά μελαγχολική, δίκην "κλάστε μας τρεις μάντρες" και διαλύθηκαν έχοντας γευτεί όλο το ποτήρι της αδικίας, μέχρι την τελευταία σταγόνα....<br>
<br>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiwRuGoulTx3R3ee_X6kilxCOPkxYhm0RZ7Kczh6-XlG9mxb_IGysYCnKgWQ312PdsB5xfRhcSqi0X2fD-yl7e_35oDGy_-xK7ZSPyF7L_XuqtgKq3ACueZR-fJv_f6YTBcLhfr3QZl873M/s1600/tommy.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiwRuGoulTx3R3ee_X6kilxCOPkxYhm0RZ7Kczh6-XlG9mxb_IGysYCnKgWQ312PdsB5xfRhcSqi0X2fD-yl7e_35oDGy_-xK7ZSPyF7L_XuqtgKq3ACueZR-fJv_f6YTBcLhfr3QZl873M/s320/tommy.jpg" width="232"></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjZ89M5MccdEaxaL5lGx-7MXWAtTAKigaWHqPznnQprq83nl49PlKOqkuWLq9kLbURVQadU3RZMeiOOQT4_wihNrPFs7vnXTh3r0d2dJ_ioR3Xn4P41pY-oOYjGTihAgRSTy6P0jM5JsV8L/s1600/tommy.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><br></a></div>
...μέχρι το 2006 δηλαδή οπότε μάλλον και παρασύρθηκαν από τη λαίλαπα των επανασυνδέσεων και έβγαλαν έναν δίσκο που είτε είναι ό,τι πιο ψαγμένο έχει κυκλοφορήσει ποτέ σε όλα τα είδη μουσικής, γαστρονομίας, αστροφυσικής και δεν ξέρω κι εγώ που αλλού, είτε πρόκειται για την μεγαλύτερη παπάτζα όλων των εποχών. Δυστυχώς τείνω προς το δεύτερο, αλλά σε κάθε περίπτωση δεν θέλω να το σκέφτομαι ως κυκλοφορίων αυτής της πολυαγαπημένης μου μπάντας που προσέφερε τόσα πολλά στη μουσική (και την τέχνη γενικότερα) που πιθανώς ούτε καν η ίδια δεν μπόρεσε ποτέ να το συνειδητοποιήσει. Διότι -έτσι απλά- οι Celtic Frost ήταν πάντοτε τέχνη. Ακόμη και με τα εφηβικά προεόρτια της σκανδιναυικής Black metal σκηνής μέσω των Hellhammer, όπου ο Tom κατάφερε να επηρεάσει μερικές δεκάδες χιλιάδες κόσμο, αποτελόντας <b>ίσως το πιο επιδραστικό συγκρότημα</b> που πέρασε ποτέ τουλάχιστον από τον κόσμο του μέταλ και σε επίπεδο image, και σε επίπεδο μουσικής (αν και κανείς δεν μπόρεσε ποτέ να τους αντιγράψει), και σε επίπεδο περιεχομένου, ακόμη και σε επίπεδο ονοματολογίας. Και μην ξεχνάμε τις ατάκες: στον Tommy ανήκει η μνημειώδης ατάκα "Venom kill music, we kill Venom" που νομίζω τα λέει όλα. Επίσης, αν και δεν είναι δικιά του νομίζω, είναι αυτός που καθιέρωσε την ατάκα "Only Death is real" που για ένα (μεγάλο φεγγάρι) είχεψ γίνει εφάμιλλη με το Up the Irons των Maiden, το Up the Hammers των Manilla και το death to False Metal των Manowar.<br>
<br>
Βεβαίως δεν πρέπει ποτέ να ξεχνάμε ότι και οι ίδιοι βοήθησαν στο να βγάλουν τα ματάκια τους με τα ίδια τα χεράκια τους. Ο Ain ας πούμε, όσο ταλαντούχος υπήρξε ως μουσικός, άλλο τόσο προβληματικός υπήρξε ως άνθρωπος και φυσικά ο Tom που έριχνε το βάρος στην μουσική τον κράταγε ακριβώς για το πρώτο σκέλος, παρόλο που έφτασε σε σημείο να τον αφήσει στα κρύα του λουτρού στις ηχογραφήσεις του Mega Therion στο οποίο παίζει μόνο σε 2 τραγούδια. Αντίστοιχα, πέραν του υπερβολικού πειραματισμού σε σχέση με τον όσον άντεχε ο κόσμος του μέταλ, έκαναν κι άλλα λάθη, όπως promotioning. Aς πούμε, όταν είχε κυκλοφορήσει το Emperor's Return που προανήγγειλε την "επικείμενη κυκλοφορία του Necromantical Screams", δεν εννοούσε το τελευταίο τραγούδι του επόμενου δίσκου, αλλά ότι έτσι θα ήταν το όνομα του δίσκου (και ευτυχώς που δεν βγήκε έτσι, διότι το Mega Therion είναι απείρως πιο γαμάτο). Όταν όμως ακούς αυτήν την απερίγραπτη μουσική, δεν είναι δυνατόν να στέκεσαι σε τέτοιες λεπτομέρειες. Δεν είναι δυνατόν ν'ακούς ας πούμε τον ασύλληπτο ρυθμό (αλλά και ειρμό) του Dethroned Emperor και να αντιστέκεσαι στο μεγαλείο, ούτε να θαυμάζεις το απίστευτο παίξιμο του Reed St. Mark και να αναρωτιέσαι με πόσα χέρια και πόσα πόδια παίζει ο άνθρωπος. Κι όσον αφορά εκείνη την καταραμένη εισαγωγή του Circle of the Tyrants... Καταραμένη... Δε βγαίνει με τίποτε...<br>
<br>
Δεν υπάρχουν λόγια.<br>
Παμμέγιστοι.<br>
<br><div style="text-align: left;"><i style="text-align: center;">(And) dark ships sailed beyond those lost realms</i></div><div style="text-align: center;"><i>
Through gates to eternity, above the sleeping mind</i></div>
<br>
<b>Innocence and Wrath</b><br>
https://www.youtube.com/watch?v=oxtZc-pRC1Q<br>
<br>
<b>Oriental Masquerade</b><br>
https://www.youtube.com/watch?v=HngrV6bn0Jc<br>
<br>
<b>Dethroned Emperor</b><br>
https://www.youtube.com/watch?v=qnFYwNw7-dU<br>
<br>
<b>Circle of the Tyrants</b><br>
https://www.youtube.com/watch?v=41PxFzoqULU<br>
<br>
<b>Jewel Throne</b><br>
https://www.youtube.com/watch?v=qm7qQlWmMEc<br>
<br>
(και ένα bonus)<br>
<b>Satanic Rites</b> (Hellhammer)<br>
https://www.youtube.com/watch?v=5sTGxdobvvk<br>
<br>
<br>
<br></div>
Hadeshttp://www.blogger.com/profile/04467178190617217153noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-4807243922192063199.post-43447826014446245082015-07-15T22:55:00.000+03:002015-07-15T22:55:03.862+03:00Το Αύριο της Ευρώπης μέσα από το Σήμερα της Ελλάδος (ένα ευρωπαϊκό πολιτικό μανιφέστο)<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Κατ' αρχήν και για να ξεκινήσουμε με τα ιστορικά γεγονότα της τελευταίας συνόδου των ευρωπαΪκών μηχανισμών, νομίζω ότι κατέστη σαφές πως επρόκειτο για κανονική <b>μάχη</b>. Δεν τις λες και λίγες 17 ολόκληρες ώρες.<br />
Προσωπικά, εντυπωσιάζομαι από πολλά "παράλληλα" θέματα αφού διαπίστωσα πως είναι πολλά αυτά που διαφεύγουν της αντίληψης μεγάλου μέρους του κόσμου. Για παράδειγμα, παλιά λέγαμε όλοι (και από πριν γεννηθεί η γενιά μου κιόλας) πως το τέταρτο ράιχ θα είναι οικονομικό. Διαπίστωσα πως ενώ η εν λόγω ρήση που έστω και καθ'υπερβολή ομολογούσε την ισχύ της γερμανικής οικονομίας, ουσιαστικά ελάχιστοι μπορούσαν να συνειδητοποιήσουν τι ακριβώς συνεπαγόταν και τελικω απεδείχθη ότι απλώς έλεγαν την εν λόγω φράση επειδή τους άρεσε να τη λένε.<br />
<br />
Ο πόλεμος, αγαπητές φίλες κι αγαπητοί φίλοι, δεν είναι απαραίτητο να γίνεται μόνο με όπλα. Ο πόλεμος στον σύγχρονο κόσμο έχει πολλά πρόσωπα, και αποδεδειγμένα <b>όσο λιγότερα όπλα έχει, τόσο πιο αποδοτικός είναι</b>.<br />
Παλιά αν ήθελες να επιτύχεις κάτι, είτε έστελνες ένοπλες ομάδες (ακόμη και "υπόπτων" ιδεολογιών), είτε έστελνες απευθείας τις δυνάμεις σου, αφού κάπου στο ενδιάμεσω είχες επιχειρήσει και διπλωματικά να πάρεις αυτό που ήθελες. Πλέον έχει αλλάξει το πράγμα: μπορείς ας πούμε να διοχετεύσεις μια πληροφορία στο διαδίκτυο, ή να πας να επενδύσεις σε ένα κράτος και μετά να το στραγγαλίσεις οικονομικά, ή να τους επιτεθείς στις τράπεζες κ.ο.κ. Το εύρος των όπλων έχει αλλάξει. Παλιά όταν έκαναν λόγο για βρώμικα όπλα εννοούσαν πχ τις βόμβες χημικών, ή τους ιούς, ή ακόμη και το βαρύ πυροβολικό όπως τις ατομικές βόμβες ή τις βόμβες υδρογόνου, όμως εδώ και πολλά χρόνια τα βρώμικα όπλα είναι άλλα και είναι πολύ πιο αποτελεσματικά αφού ναι μεν διαλύουν το κράτος αλλά αφήνουν πίσω τον κόσμο ώστε να υπάρχουν αυτοί που χρωστάνε.<br />
<br />
Νομίζω, λοιπόν, ότι οι πολύ πρόσφατες εξελίξεις προσφέρονται για πολύ σημαντικά συμπεράσματα, των οποίων την αξία θα μπορέσουμε (όλοι) να συνειδητοποιήσουμε <b>πολλά χρόνια αργότερα</b>, παρόλο που ήδη έχουν αφήσει μια πρώτη έντονη γεύση.<br />
Κατ' αρχήν να πάρουμε την Ευρώπη, που είναι και (δικαίως) το μεγάλο κομμάτι της πίτας. Τις τελευταίες μερες μέχρι και ο πιο δύσπιστος πείστηκε για τις πραγματικές προθέσεις της γερμανικής ηγεσίας καθώς και για το τι ακριβώς σχέση επιθυμεί να έχει η γερμανική οικονομία με τις οικονομίες των άλλων κρατών. Κοινώς, η Γερμανία έδειξε (<b>ξανά</b>) το αποκρουστικό της πρόσωπο, το οποίο διόλου συμπτωματικώς ουδόλως διαφέρει από το ναζιστικό πρόσωπό της επί (Καγκελαρίου) Χίλτερ.<br />
Η Γερμανία έδειξε τι ακριβώς Ευρώπη θέλει και αν και φαινομενικά δείχνει να πήρε αυτό που ήθελε, νομίζω ότι <b>ουσιαστικά έχασε πολλά περισσότερα</b>. Ας τα προσεγγίσουμε.<br />
(ακολουθεί ανάλυση λα καλούτ σπεσιάλ που λέει κι ο Γεωργίου. Αράχτε με τον καφέ ή το ποτό σας και απολαύστε)<br />
<br />
<b>Μέρος πρώτον, τα ευρωπαϊκά</b>.<br />
Κατά <u>πρώτον</u>, η άκαμπτη κι εν πολλοίς απάνθρωπη και εκδικητική στάση της Γερμανίας ενεργοποίησε τους Γάλλους, τόσο σε κοινωνικό επίπεδο όσο και σε πολιτικό, μην πω <b>ιδίως</b> σε πολιτικό. Οι Γάλλοι (κατέστη σαφές ότι) συνειδητοποίησαν αρκετά πράγματα αυτές τις μέρες, όπως για παράδειγμα πως όσο κι αν θέλουν να τους εκβιάζουν οι Γερμανοί (και το έχουν κάνει πολλές φορές), παραμένουν υπερβολικά μεγάλο μέγεθος για να ελέγχονται και κυρίως ότι η γαλλική σφαίρα επιρροής έχει λείψει από την Ευρώπη όλα τα προηγούμενα χρόνια. Το γεγονός ότι ο Ολλάντ για πρώτη φορά στην προεδρική του θητεία αποφάσισε να ξεφύγει από τη μετριότητα και να υψώσει πολιτικό ανάστημα, θυμίζοντας έστω και λίγο τους προκατόχους του περασμένων δεκαετιών, είναι κατόρθωμα που δεν πρέπει να απεμπωλήσουν οι Γάλλοι διότι η Ευρώπη τους χρειάζεται ως πολιτικό πόλο προκειμένου να μπορέσει η Ευρώπη να επανέλθει στις ανθρωπιστικές της Αξίες.<br />
Το <u>δεύτερο</u> είναι το θέμα των συμμαχιών, όπου εδώ πέρα έχουμε πολύ αξιόλογα συμπεράσματα να εξάγουμε. Πριν από λίγες εβδομάδες (αν θυμάστε) το σκορ στα γιούρογκρουπ έγραφε 18-1. Στην μία μεριά η φτωχή Ελλαδίτσα και στην άλλη οι υπόλοιποι, κρυμένοι πίσω από τη γερμανική σκιά είτε λόγω φόβου, είτε λόγω κοινών συμφερόντων, είτε λόγω σύμπτωσης πολιτικών θέσεων, είτε και λόγω άγνοιας αν θέλετε. Σημασία έχει το σκορ (που για να πετάξω και την κακία μου, πλήθος γελοίων τε και ηλιθίων εντός συνόρων πανηγύριζαν εξ αυτού του γεγονότος, λες και είχαν κάτι να κερδίσουν αν καταποντιζόταν ο ΣΥΡΙΖΑ). Το σαββατοκύριακο, όμως, τα πράγματα άλλαξαν άρδην, έστω και δειλά-δειλά.<br />
Οι Ισπανοί όταν έπρεπε να μας υποστηρίξουν αποστασιοποιήθηκαν, το ίδιο και οι Ιταλοί, το ίδιο και οι Πορτογάλοι, το ίδιο και οι Ιρλανδοί. Το σχολιάζαμε και στο προηγούμενο υπερσενδόνι άλλωστε. Τις τελευταίες μέρες όμως διαπιστώσαμε κάτι αξιοθαύμαστο: αρχικώς οι Ιταλοί διά στόματος Ρέντζι (ήτοι επισήμου στόματος) έπαιρναν ανοικτά το μέρος μας. Φυσικά για να μην έχουμε αυταπάτες ότι ξαφνικά μας αγάπησαν πρέπει απλώς να συνειδητοποιήσουμε πως ανακάλυψαν ότι <b>είναι οι επόμενοι</b> στη σειρά και πως ό,τι υποστήριζαν για την Ελλάδα τόσα χρόνια, τα ίδια και χειρότερα θα γίνουν και στην Ιταλία. Το ακόμη πιο αξιοθαύμαστο όμως ήταν η ξαφνική ουδετερότητα των άλλων χωρών: Ισπανία, Πορτογαλία και Ιρλανδία, ενώ επί της ουσίας ήξεραν πως τυχόν θετική έκβαση για την Ελλάδα θα σήμαινε πιθανώς το πολιτικό τέλος των εν λόγω κυβερνήσεων, αυτές έλαβαν ουδέτερη θέση. <b>Μην την υποτιμούμε αυτήν την ουδέτερη θέση</b>, όπως σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να υποτιμούμε και τις ουδέτερες θέσεις του Λουξεμβούργου και της Αυστρίας! Η Αυστρία ιδίως είναι για τους Γερμανούς ό,τι και η Κύπρος για την Ελλάδα αλλά και όμως, πήρε ουδέτερη θέση σχεδόν στο σύνολο των συνομιλιών και ουσιαστικά η μόνη τοποθέτηση "υπέρ" της εξόδου της Ελλάδας από το ευρώ ήταν ότι "<i>είναι έτοιμη για ένα τέτοιο ενδεχόμενο</i>". Το ίδιο και το Λουξεμβούργο, παρόλο που θα αρκούσε μια μόνο κουβέντα του (γερμανοτραφούς) Γιουνκέρ για να πράξει αλλιώς. Και φυσικά ήταν και η Μάλτα στο γκρουπ των ουδετέρων, που και μόνο ως μικρή χώρα θα ήταν λογικό να συνταχθεί με τους ισχυρούς.<br />
Πάμε στο <u>τρίτο</u> τώρα, που έρχεται να επιβεβαιώσει το προηγούμενο: οι Γερμανοί για λόγους τακτικής επέμειναν σε μία πολύ σκληρή διαπραγμάτευση με άκρως απάνθρωπους όρους. Είθισται σε μία διαπραγμάτευση να μπαίνουν μέσα όροι ανούσιοι που παρουσιάζονται ως σημαντικοί με σκοπό να βγουν στην συνέχεια και να αποδειχθεί ότι κάθε πλευρά έκανε πίσω σε κάποια σημεία των απαιτήσεών της. Η αλήθεια είναι ότι εμείς δίχως ρευστό πλέον, δεν είχαμε και πολλά διαπραγματευτικά ατού, οπότε ήταν πολύ εύκολα στο χέρι των Γερμανών να πάρουν ό,τι θέλουν με λιγότερο εμφατικό τρόπο, αλλά δεν το έκαναν. Γιατί; Διότι όπως έχουμε ξαναπεί εδώ και μήνες, επειδή διακυβεύονται πολλά, ήθελαν να τιμωρήσουν χαρακτηριστικά τη χώρα για να το δουν και οι υπόλοιποι και να συμμορφωθούν ανάλογα. Όμως εκεί που (είμαι βέβαιος ότι) περίμεναν να έχουν την πλήρη υποστήριξη όλων (άντε με ελάχιστες μικροδιαρροές), διαπίστωσαν ότι παρέμειναν με τις πρώην ανατολικές χώρες, τη συν τη Φινλανδία και την Ολλανδία. Το Βέλγιο που σχεδόν παραδοσιακά δένεται στο γερμανικό άρμα, ουσιαστικά πήρε την ίδια θέση με τους Αυστριακούς (ναι μεν αλλά) απλά με λίγο πιο εμφατικό τρόπο, οπότε ας το συμπεριλάβουμε στους "αντιπάλους" μας. Είναι προφανές ότι βλέποντας αυτήν την εξέλιξη οι Γερμανοί συνειδητοποίησαν ότι ήταν πολιτικά (και ηθικά) εκτεθειμένοι (ιδίως έχοντας εμφατικά απέναντί τους την Ιταλία και τη Γαλλία) και αυτό αποτέλεσε έναν από τους σημαντικότερους παράγοντες να σκληρύνουν τη θέση τους απέναντί μας, κάτι το οποίο <b>επί της ουσίας λειτούργησε υπέρ μας</b> (αν και όχι με βραχυπρόθεσμα αποτελέσματα).<br />
Το πόσο επηρέασε αυτό την πορεία των διαπραγματεύσεων νομίζω ότι αποδεικνύεται από το γεγονός ότι επί της ουσίας από τις σκληρές γερμανικές θέσεις δεν πέρασε καμία, το οποίο το λες και <b>διπλωματική ήττα</b>, έστω και καθ'υπερβολή. Θα μου πείτε βέβαια, και σωστά, ότι και τα όσα πέρασαν οι Γερμανοί τα ήθελαν. Μμμμ... εδώ μπλέκει το πράγμα. Και ναι, και όχι. Σαφώς και οι Γερμανοί ουσιαστικά έφτιαξαν τον σκελετό της συμφωνίας, αυτό που ήθελαν όμως να κάνουν ήταν να περάσει και η έμφαση. Η οποία έμφαση καταποντίστηκε και μάλιστα κατόπιν πιέσεων και κατακραυγής όχι τόσο δικής μας, αλλά <b>τόσο σε γερμανικό, όσο και σε παγκόσμιο επίπεδο</b>. Συνεπώς διαφαίνεται ότι δεν τους πολυβγήκε η εξέλιξη, διότι <b><span style="color: red;">αυτό που πήραν (το οικονομικό) ούτως ή άλλως θα το έπαιρναν και με άλλους τρόπους, αλλά αυτό που δείχνουν να έχασαν (σε διπλωματικό επίπεδο) δεν ξέρω κατά πόσον θα μπορέσουν να το επανακτήσουν</span></b>.<br />
<u>Τέταρτον</u> και ίσως το σημαντικότερο όλων, η κατακραυγή που έφαγαν οι Γερμανοί κυριολεκτικώς σε παγκόσμιο επίπεδο (μηδέ του εσωτερικού της χώρας τους εξαιρουμένου) ήταν κάτι το καινοφανές. Δεν μιλάμε απλώς για όλους αυτούς που έβγαιναν τις προηγούμενες μέρες και τα έχωναν με μικρότερο ή μεγαλύτερο στόμφο (εγγνωσμένου κύρους οικονομολόγοι, πολιτικοί κλπ), ούτε για εκείνους που ακόμη και πέραν των ασταμάτητων παρεμβάσεών τους (όπως οι Αμερικάνοι) έφτασαν σε σημείο να ετοιμάζουν έως και... task force για να την πέσουν (διπλωματικά) στη Γερμανία (όπως οι... Αμερικάνοι) σε περίπτωση που το παρατράβαγε η Γερμανία εις βάρος της Ελλάδας. Στα μεγάλα συν της εξέλιξης (σε πολιτικό, πάντα, επίπεδο) συμπεριλαμβάνονται και όλες οι χθεσινές παρεμβάσεις σχεδόν σύσσωμου του πολιτικού κόσμου της Γερμανίας και όχι μόνο αυτού αλλά και όχι μόνο εντός Γερμανίας. Μη νομίζετε ότι ο Γερμανός Πρόεδρος της Δημοκρατίας έχει περισσότερο ουσιαστικό ρόλο από τον δικό μας. Δυστυχώς ένα αντίστοιχο διακοσμητικό χώρου είναι και αυτός, όμως ακόμη κι έτσι δεν παύει να είναι ο Πρόεδρος της Γερμανικής Δημοκρατίας, ο οποίος (πέραν της εξόχως συμβολικής επισκέψεώς του προ μηνών στη χώρα μας) εκτιμώ ότι ένοιωσε την μεγάλη εσωτερική ανάγκη να παρέμβει υπέρ της χώρας μας. Φυσικά εννοείται ότι μας τα έχωσε κιόλας, αυτό έλειπε δα να μην κράταγε και τους τύπους, αλλά δεν ήταν μόνο αυτός. Είδαμε πλήθος από πολιτικούς από διάφορες χώρες να παίρνουν αναφανδόν το μέρος της Ελλάδας, ενώ πέραν όλων αυτών είδαμε σχεδόν σύσσωμο τον διεθνή τύπο να τα χώνει στη Μέρκελ και (ιδίως) τον Σόιμπλε. Μέχρι και ο Ντράγκι (που αποτελεί από τους πλέον ενδεικτικούς αχυρανθρώπους) όλοι μαρτυρούν ότι έγινε μαλλιά κουβάρια με τον μισάνθρωπο, κάτι που δε νομίζω να το περίμενε κανείς. Ακόμη και το Spiegel που επί σειρά ετών αποτελεί τον λαγό της Καγκελαρίας, την Κυριακή ανέβασε άρθρο που έκραζε τον Σόιμπλε κάνοντας λόγο για φρικώδη μέτρα κατά της Ελάδος. Όλα αυτά αποτελούν <b>τεράστια ήττα της Γερμανίας σε επικοινωνιακό επίπεδο</b>.<br />
Το <u>πέμπτο</u> σημείο που επί της ουσίας έρχεται να συνεχίσει από το προηγούμενο έχει να κάνει με την κινητοποίηση αρκετού κόσμου σχεδόν σε παγκόσμιο επίπεδο. Σε άλλες περιπτώσεις επειδή απλώς αηδίαζαν από αυτά που έβλεπαν εις βάρος της χώρας μας, σε άλλες επειδή βλέπουν τι έρχεται σ'εκείνους, σε άλλες επειδή θυμούνται τι έχουν τραβήξει σε αντίστοιχες περιπτώσεις και σε άλλες απλώς επειδή έχουν ιστορικές γνώσεις και <b>η στάση της Γερμανίας κάτι τους θυμίζει</b>, ή ακόμη και από απλή πολιτικοποίηση. Σε κάθε περίπτωση, θέλω να πιστέυω η Γερμανία ακόμη κι αν δεν κατάλαβε τι ακριβώς διημείφθη, σίγουρα αντελήφθη ότι "<i>κάτι</i>" πρέπει να συνέβη και εννοώ κάτι που δεν ήταν στο πρόγραμμα.<br />
<u>Έκτον</u>, κάτι που πλέον ουδείς μπορει να αμφισβητήσει διότι όλες οι πληροφορίες (ακόμη κι από διαφορετικές χώρες) συγκλίνουν προς τα'κεί, η Γερμανία χειρίστηκε την υπόθεση του δημοψηφίσματος με τρόπο τέτοιον ώστε να ρίξει την εκλεγμένη κυβέρνηση της χώρας. Οι προσπάθειες αυτές εντάθηκαν ιδίως κατά την Κυριακή, όπου ανερυθρίαστα εγινε μνεία (και όχι μόνο από την κωλοκιτρινοφυλλάδα Bild όπως εσφαλμένα νομίζει πολύς κόσμος) ακόμη και για αντικατάσταση της κυβέρνησης με αντιστοιχη τεχνοκρατών. Μάλιστα, σύμφωνα με τις ρεπορτάζ που άκουσα (και τα οποία έτρεχαν ασταμάτητα), ο προβληματισμός κάποιων εκ των... "εταίρων" μας καθώς και των υποτιθέμενων "θεσμών" ήταν το πως θα μπορούσε μια τέτοια κυβέρνηση να διαρκέσει καθ'όλο το διάστημα του υπό συζήτηση (νέου, τρίτου) μνημονίου. <b>Όλα αυτά έδειξαν σε όλους την αντιδημοκρατική τροπή που έχει πάρει η γερμανική Ευρώπη και τα όργανά της</b>, με αποτέλεσμα όλα αυτά να φορτωθούν (δικαίως) στην Γερμανία και να δείξουν το πραγματικό της πρόσωπο.<br />
<u>Έβδομον</u>, το οποίο πρακτικά συνδυάζει όλα τα υπόλοιπα έχει να κάνει με μια αναμφίβολη έγερση των Ευρωπαϊκών χωρών σε διάφορα επίπεδα, η οποία φυσικά <b>ακόμη δεν είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε σε τί επίπεδο έχει συντελεστεί</b>, αλλά το μόνο βέβαιο πλέον είναι ότι είναι κάτι που έχει ήδη ξεκινήσει. Η κινητοποίηση αυτή είναι βέβαιο ότι δεν είχε υπολογιστεί από τους σχολαστικούς Γερμανούς. Όλα αυτά τα χρόνια η γερμανική πολιτική και οικονομική ελίτ είχε συνηθίσει να δίνει εντολές και όλοι να χορεύουν βάσει αυτών των εντολών, είτε αυτοί είναι κυβερνήσεις, είτε λαοί ολόκληροι. Το περασμένο σαββατοκύριακο όμως ενώ οι Γερμανοί επί της ουσίας περίμεναν έναν περίπατο και ένα άνετο σκορ (για να μιλήσουμε ποδοσφαιρικά), ο περίπατος δεν ήρθε κι όχι μόνο αυτό αλλά <b>υπάρχουν και κάποιες υπόννοιες για πανωλεθρία κιόλας</b>.<br />
Να εξηγηθώ: οι χειρισμοί του Τσίπρα απεδείχθησαν <b>ατυχείς</b> όλους τους περασμένους μήνες, υπό την έννοια ότι έχασε πολύτιμο χρόνο και βρέθηκε με την πλάτη στον τοίχο. Ακόμη και με την ίδιαν πολιτική τακτική, ακόμη και με το δημοψήφισμα στο πλάνο, θα έπρεπε όλα να είχαν γίνει τουλάχιστον δύο μήνες πριν, προκειμένου να έχει τον χρόνο να ταρακουνήσει για τα καλά το παγκόσμιο οικονομικό οικοδόμημα αφού έτσι είχε αποφασίσει να πράξει. Μέσα σε δύο ψωροβδομάδες όμως, το σύστημα μπορεί να προφυλαχτεί διότι το διάστημα είναι μικρό. Οπότε μοιραία οι Γερμανοί ήξεραν ότι η χώρα έχει ξεμείνει και από ρευστό και από χρόνο και αρκούσε να κάνουν απλώς αυτό που έκαναν, δηλαδή να κάνουν καθυστερήσεις στο κέντρο μέχρι ο διαιτητής να σφυρίξει τη λήξη. Το πρόβλημα το είχαμε εμείς άλλωστε, ή μάλλον πιο σωστά, το μείζον πρόβλημα (διότι υπό άλλες συνθήκες οι άλλες χώρες θα είχαν μεγαλύτερο, όμως όπως λέει και η σοφή παροιμία με πορδές αυγά δεν βάφονται). Όμως στους Γερμανούς δεν έφταναν απλώς οι καθυστερήσεις, έπρεπε να κάνουν κι επίδειξη δύναμης κιόλας, κι εκεί -από την εκδικητικότητά τους- ήταν που έχασαν την μπάλα και τους γύρισε μπούμπερανγκ ο όλος χειρισμός.<br />
<br />
<b>Μέρος δεύτερον, τα ελληνικά.</b><br />
Υπάρχουν πολλά πράγματα που μπορεί να γράψει κανεις για την ελληνική πλευρά, σε σημείο να μην ξέρεις από που να πρωτοξεκινήσεις καθώς και τι να αφήσεις έξω για να μην σχολιάζεις μέχρι την ερχόμενη βδομάδα.<br />
Το <u>πρώτο</u> που πρέπει να να σκεφτεί κανείς είναι μετά βεβαιότητος οι πολιτικοί χειρισμοί που έλαβαν χώρα, όχι απαραίτητα το τελευταίο πεντάμηνο διακυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ αλλά όλων των περασμένων δεκαετιών. Ο πολύς κόσμος αγόμενος και φερόμενος από τη <b>βλακεία</b> που τον δέρνει (<b>ελληνικό προϊόν, ΠΟΠ</b>), από την απαιδευσιά, καθώς και από τα πολιτικά του πάθη, πάντοτε πίστευε ότι οι δικοί του τα έκαναν όλα καλά μέχρι που έρχονταν οι άλλοι και τα έκαναν όλα σκατά. Η πραγματικότητα είναι ότι <b>οι ελληνικές κυβερνήσεις ήταν λιγότερο ή περισσότερο τραγικές</b> (με ελάχιστες και πολύ συγκεκριμένες εξαιρέσεις, που δεν θέλω να επεκταθώ τώρα σε αυτό) και συνολικά γιγάντωσαν το πρόβλημα. Αυτό, βεβαίως, δεν σημαίνει ότι ήταν όλες εξίσου υπεύθυνες, όμως στο σημείο που έχουμε φτάσει το μόνο βέβαιο είναι ότι δεν έχουμε την πολυτέλεια να ξεψαχνίσουμε το θέμα ψάχνοντας για ενόχους. Το μόνο βέβαιο είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ βρέθηκε από την πρώτη κιόλας μέρα με την πλάτη στον τοίχο (κυρίως εξαιτίας των σχεδόν προδοτικων χειρισμών Σαμαρά με την τετράμηνη παράταση, αφού προηγουμένως είχε φροντίσει να μπουρλωτιάσει κάθε γόνιμο έδαφος που μπορεί να υπήρχε με τις εξαγγελίες του περί σχεδόν... αποπομπής του ΔΝΤ από τη χώρα πριν τη λήξη του τότε προγράμματος, ή με τους χειρισμούς ώστε να παύσουν οι πληρωμές από τον Αύγουστο κιόλας, ενώ εμείς τα μέτρα τα παίρναμε κανονικά και με τον νόμο). Μόλις τη Δευτέρα άκουγα μια <a href="http://www.real.gr/DefaultArthro.aspx?page=arthro&id=432602&catID=2" target="_blank">καταπληκτική συνέντευξη του Βαρουφάκη</a> στην εκπομπή των Μπογιόπουλου και Ακριβοπούλου στον real και συνειδητοποίησα δύο πράγματα: πρώτον ότι έχω πράξει ορθώς που δεν έχω μεταβάλλει άποψη γι'αυτόν (υπό την έννοια ότι δεν μπορώ να κρίνω έτσι αβίαστα όταν δεν έχω όλα τα δεδομένα) και δεύτερον, ότι αν υποθέσουμε ότι την πατήσαμε λόγω του Βαρουφάκη τους περασμένους μήνες, αυτό συνέβη λόγω εσφαλμένης εκτίμησης του Τσίπρα. Ο Βαρουφάκης ήταν, είναι και θα είναι οικονομολόγος και ως τέτοιος πήγαινε και μίλαγε ανάμεσα στους πολιτικούς, οι οποίοι μάλιστα δεν είχαν καμία απολύτως σχέση με το αντικείμενο κιόλας. Η στρέβλωση δεν ήθελε και πού να δημιουργηθεί από προφανή αιτία. Έτσι, μέσα σε ένα διεθνές περιβάλλον εχθρικό για πλήθος λόγων, ένα εκ των οποίων και η επιθετική ρητορική του ΣΥΡΙΖΑ όλα τα προηγούμενα χρόνια ακόμη και επί προσωπικού (υποθέτω, ας πούμε, ότι ο Τσίπρας δεν πήγε να αποκαλέσει Ολλαντρέου τον Γάλλο Πρόεδρο, αν με νοείτε), μία σειρά από εσφαλμένες πολιτικές εκτιμήσεις τόσο σε διεθνές, όσο και σε ευρωπαϊκό επίπεδο αλλά και η αδιαμφισβήτητη απειρία που οδήγησε σε πολλά προβλήματα (θυμηθείτε την ιστορία με την <b>περιβόητη</b> συμφωνία της 20ης Φεβρουαρίου που όλοι οι δικοί μας θεώηρησαν ότι δεσμεύονται από τη συμφωνία Κυρίων και φυσικά οι κύριοι τους την έφεραν κανονικότατα). τα οποία προβλήματα με τη σειρά τους μας έφεραν εδώ που μας έφεραν.<br />
<br />
Αν και θεωρώ ότι στα περασμένα σενδόνια ανέπτυξα επαρκώς την φιλοσοφία μου και τις εκτιμήσεις μου, υπάρχει και ένας άλλος παράγοντας που δεν πρέπει να ξεχνάμε: ιδίως το τελευταίο διάστημα κατέστη ξεκάθαρο ότι ο Τσίπρας τα έπαιξε όλα σε μία ζαριά, βασιζόμενος στο ότι οι άλλοι είχαν πολλά περισσότερα να χάσουν. Από την στιγμή που δεν αναδιπλώθηκε το (αρκετά) προηγούμενο διάστημα, αφού έφτασε ως εδώ θα έπρεπε να πει σε όλους να κάτσουν στο παγωτό και να σηκωθεί να φύγει, αλλά ως έχουμε ξαναγράψει δεν υπάρχει Έλλην πολιτικός που να μπορεί να υπογράψει στα κατάστιχα της Ιστορίας μια τέτοια απόφαση. Έτσι, <b>ο Τσίπρας κατάφερε τον χειρότερο συνδυασμό γεγονότων</b> και αυτά ήταν που εξέγειραν τους πάντες στην Ευρώπη εις βάρος μας.<br />
<u>Δεύτερον</u>, ο ενδοκομματικος παράγων. Η αλήθεια είναι ότι ο Βαρουφάκης είναι ο εύκολος στόχος. Βέβαια φταίει κι αυτός εδώ που τα λέμε. Όταν σε μια τόσο κρίσιμη περίοδο έχεις τον υπ' αριθμόν ένα ανδρικό ρόλο (για να μιλήσουμε οσκαρικά), πρέπει να είσαι λίγο (αρκετά) πιο μαζεμένος. Καλώς ή κακώς, η κοψιά του Βαρουφάκη είναι τέτοια που και το καζανάκι να τραβήξει θα το γράψει στο twitter. Ε, <b>στην χώρα όπου εφευρέθηκε ο αποδιοπομπαίος τράγος</b>, δεν θέλει και πολύ να σε σταυρώσουν για όλα τα δεινά του κόσμου. Το πρόβλημα όμως είναι ότι ο ενδοκομματικός παράγων δεν περιορίζεται στον Βαρουφάκη. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ο ουσιαστικός λόγος που προκηρύχθηκε το δημοψήφισμα ήταν ότι έπρεπε να συγκρατηθεί η περιβόητη (πλέον) αριστερή πλατφόρμα συν οι λοιπές παραφυάδες (βλ. Κωνσταντοπούλου κλπ). Όμως, δεν είναι δυνατόν να προσπαθείς εν μέσω κόντρας και διαπραγματεύσεων με όλη την Ευρώπη να κρατήσεις και τις εσωκομματικές ισορροπίες, πόσω δε μάλλον όταν αυτές υποτίθεται ότι είχαν λήξει προ ετών με την αλλαγή του ΣΥΡΙΖΑ από συνασπισμό κομμάτων σε ενιαίο κόμμα. Είναι προφανές ότι εδώ χάθηκε ένα μεγάλο μέρος του παιχνιδιού (και κατά πως φαίνεται συνεχίζει να κοστίζει).<br />
<u>Τρίτον</u>, για να το πάμε και λίγο παραπέρα, τα λάθη προσωπικών χειρισμών του Τσίπρα. Ναι, θα συμφωνήσω ότι έτσι όπως κατέληξε το πράγμα, και μόνο το γεγονός ότι αποφύγαμε την ολοκληρωτική καταστροφή πρέπει να θεωρηθεί επιτυχία και ομολογουμένως ο Τσίπρας <b>παρουσίασε κάποιες σημαντικές επιτυχίες και κυρίως απέδειξε ότι αντέχει στο ξύλο</b>. Όμως όλα αυτά δεν αναιρούν τα αρκετά και πολύ σημαντικά λάθη που έκανε σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα, με πρώτο και σημαντικότερο τον Βαρουφάκη. Να εξηγούμαι για να μην παρεξηγούμαι: αν βγουν αύριο οι Τούρκοι και πουν ότι δεν θέλουν να συνομιλούν με τον Κοτζιά, αυτό θα σημαίνει κατά πάσα πιθανότητα ότι ο Κοτζιάς εξυπηρετεί καλά τα συμφέροντα της χώρας. Αντίστοιχα, όσο κι αν μας φαίνεται οξύμωρο κάτι αντίστοιχο πρέπει να ισχύει και με τον Βαρουφάκη και προσωπικά είμαι βέβαιος γι'αυτό. Όμως, σε ένα διεθνές (κι ουχί απλώς διμερές) πολιτικό περιβάλλον το πράγμα δεν λειτουργεί ακριβώς έτσι. Κοινώς, αφού τον θες, ναι μεν τον αφήνεις αλλά τον έχεις και λίγο μαζεμένο όταν (όπως είπαμε) είναι μάλλον ο μόνος οικονομολόγος μέσα σε πλήθος πολιτικών. Εννοείται φυσικά ότι τα λάθη του Τσίπρα δεν περιορίζονται σε αυτή την παρατήρηση, και παρόλο που θα μπορούσαμε να γράφουμε σενδόνια επί σενδονιών επί τούτου, καλό είναι να πάμε στην επόμενη παρατήρηση που συνδυάζει σε μεγάλο (και διαφορετικό) βαθμό τις δύο τελευταίες παρατηρήσεις.<br />
<u>Τέταρτον</u>, η περιβόητη λέξη "αξιοπιστία" που συχνά-πυκνά ακούγαμε από τους Ευρωπαίους και φοβάμαι ότι δεν μπορέσαμε να κατανοήσουμε ούτε σε ένα σημείο της όλης ιστορίας. Η εν λόγω λέξη, δυστυχώς για εμάς και είναι πολύ εύκολο να τεκμηριωθεί (εις βάρος μας), αλλά και να της δωθούν πλήθος ερμηνειών (εξίσου δυστυχώς). Θα φέρω μερικά ενδεικτικά παραδείγματα για να γίνει κατανοητό: όταν βλέπεις ότι τα χρήματα του κράτους τελειώνουν, ότι δεν δεν έχεις βρει πηγή χρηματοδότησης και ότι το διεθνές περιβάλλον είναι σε μεγάλο βαθμό εναντίον σου (κομματικά), αποτελεί <b>στρατηγικό λάθος που αγγίζει τα όρια της αυτοκτονίας</b> το να ξανανοίγεις την ΕΡΤ. Εδώ ταιριάζει η παροιμία που λέει ότι τα μεταξωτά βρακιά θέλουν κι επιδέξιους κώλους. Ναι, κι εγώ ήμουν κατά του φασιστικού τρόπου με τον οποίον έκλεισε η δημόσια τηλεόραση (όπου ειρήσθω εν παρόδω να μνημονεύσω ότι και οι Γερμανοί έχουν δύο μεγάλα κανάλια, ενώ έχω την εντύπωση ότι τουλάχιστον παλαιότερα είχαν και τρίτο αλλά αυτό το λέω με επιφύλαξη). Όταν όμως έχει αντικατασταθεί έστω από αυτήν τη γελοιότητα που άκουγε στο όνομα ΝΕΡΙΤ που τουλάχιστον σημαίνει ότι έχεις κάποια δημόσια τηλεόραση, τι ακριβώς πας και κάνεις; Αν σώνει και καλά ήθελες να κάνεις προσλήψεις τσαμπουκαλίδικα πήγαινε να καλύψεις τα τεράστια κενά που υπάρχουν στην δημόσια Υγεία και Εκπαίδευση. Άρα εδώ μιλάμε για επικοινωνιακό λάθος επιπέδου να βγάζεις τα ματάκια σου με τα ίδια τα χεράκια σου, διότι έδειξες πως ακριβώς θέλεις να διαχειριστείς τα χρήματα που ζητάς να σου δωθούν. Παρομοίως μπορούμε να πούμε κι άλλα αντίστοιχα (πχ για τις καθαρίστριες) αλλά νομίζω ότι το πιάσατε το νόημα, ότι επικοινωνιακά με την συγκεκριμένη κίνηση ο Τσίπρας πήρε κάτω από το μηδέν, όμως μακάρι το πρόβλημα να τελείωνε εδώ. Δυστυχώς γίνεται πολύ χειρότερο.<br />
Ναι μεν οι Ευρωπαίοι είναι δύσκολο να συνειδητοποιήσουν κάποια βασικά προβλήματα που υπάρχουν στη χώρα μας, όμως είναι βέβαιο ότι καθόλου δεν δυσκολεύονται να κατανοήσουν τις αρκετές διαφορετικές φωνές (τύπου Λαφαζάνη) που εκφράζουν διά μέσου χαρτοφυλακίων πολιτικές που θεωρητικά δεν συνάδουν με τα όσα ζήταγε η χώρα στις διαπραγματεύσεις. Μόνο που γίνεται και ακόμη χειρότερο: πριν από καμιά βδομάδα η Πρόεδρος του Κοινοβουλίου, γνωστή και μη εξαιρετέα Ζωή Κωνσταντοπούλου, απέστειλε (αυτοβούλως και άνευ περαιτέρω συνεννοήσεως απ´ο,τι κατάλαβα) <a href="http://www.enikos.gr/politics/328389,Oloklhrh-h-epistolh-ths-Kwnstantopoyloy-ston-Soylts.html" target="_blank">επιστολή στον Πρόεδρο του Ευρωκοινοβουλίου</a>, του επίσης γνωστού και μη εξαιρετέου Σουλτς, με την οποίαν εμμέσως πλην σαφώς τον εγκαλούσε να προτρέψει όλους τους αρμοδίους που ασχολούνται με το χρέος της χώρας να αναγνωρίσουν ότι μπλα μπλα μπλα και ως εκ τούτου θα μπλα μπλα μπλα. Προσέξτε: την ίδιαν στιγμή που ο Τσίπρας όντας με την πλάτη στον τοίχο και τρώγωντας ξύλο απ'όλους προσπαθούσε να περισώσει τα κομμάτια της χώρας, η Κωνσταντοπούλου,ούτως ειπείν ο υπ' αριθμόν τρία πολιτειακός παράγων της χώρας, ανέπτυσσε την προσωπική της ατζέντα σκάβοντας αδιαμφησβήτητα τον λάκκο των διαπραγματεύσεων. Μέσα σε όλα αυτά (και πολλά άλλα) έρχεται και το...<br />
<u>Πέμπτον</u>: οι διακρατικές συμφωνίες πρέπει να τηρούνται κι εμείς δεν τηρούμε τίποτα κι αν θελήσουμε να τις προσβάλουμε υπάρχουν γι'αυτό διεθνώς αναγνωρισμένες διαδικασίες που συμπεριλαμβάνουν όλες τις εμπλεκόμενες πλευρές.<br />
Να ξεκαθαρίσουμε κάποια πράγματα διότι υπάρχει μια τεράστια παρεξήγηση. Αν εγώ θελήσω να αγοράσω ένα σπίτι αλλά δεν έχω τα χρήματα, θα αναγκαστώ να απευθυνθώ στην τράπεζα για να βρω το ρευστό που χρειάζομαι. Με την τράπεζα θα κάνω μια συμφωνία, πάρα πολύ δυσμενή για'μένα: αν υποθέσουμε ότι το σπίτι κάνει 200.000 ευρώ, η τράπεζα θα απαιτήσει να καλύψω εγώ το 30%, θα μου δωσει τη διαφορά, την οποίαν αν υποθέσουμε ότι συμφωνήσουμε να επιστρέψω μετά από 30 χρόνια θα έχω επιστρέψει περί τα διπλάσια σχεδόν, ενώ σε όλο αυτό το διάστημα θα έχω εντελώς ανούσια έξοδα όχι για τη δική μου κάλυψη μα για την κάλυψη της τράπεζας (πχ ασφάλειες ζωής, πυροπροστασίες κλπ) και εννοείται, το σπίτι μου δεν θα μου ανήκει κιόλας μέχρι την αποπληρωμή του δανείου και αν στραβώσει και και το σπίτι θα χάσω και όσα θα έχω δώσει μέχρι τότε. Ε, κάπως έτσι (αν και προς το ευνοϊκότερο) γίνεται και με τα δάνεια που ζητάει η χώρα. Γιατί γράφω τη λέξη "ευνοϊκότερο"; Απλό: διότι με την τράπεζα δεν μπορείς να διαπραγματευτείς, ενώ με τους δανειστές μας μπορείς. Ή πιο σωστά (διότι εδώ είναι το κλειδί), <b>μπορούσες</b>. Αυτό που έχουμε παρερμηνεύσει όλοι είναι ότι οι δανειστές μας μας εγκαλούν ως αναξιόπιστους επειδή δεν τηρήσαμε αυτά που είχαμε <b>συμφωνήσει</b>. Το ερώτημα, λοιπόν, είναι μοιραία το εξής: <b>γιατί συμφωνήσαμε στα συγκεκριμένα μέτρα και δεν αντιπροτείναμε άλλα, πιο βιώσιμα, <span style="color: red;">όταν έπρεπε;</span></b> Η απάντηση είναι απλούστατη: διότι οι πολιτικοί μας είναι του κώλου και ανέκαθεν ήθελαν να προωθούν τα μικροκομματικά τους συμφέροντα αντί να προασπίζονται τα συμφέροντα της χώρας. Θυμάστε εκείνο τον θλιβερό (πλην όμως ειλικρινή) Χρυσοχοϊδη που είχε ομολογήσει (σε μια προσπάθεια να βγάλει την ουρίτσα του απ'έξω) ότι ψήφισε το πρώτο μνημόνιο δίχως πρώτα να το διαβάσει; Ε, μην μου πείτε ότι περιμένετε πραγματικά να το είχαν διαβάσει και όλοι οι υπόλοιποι. Ας πάρουμε τον Εκδόση Αδόνειδος Γεωργιάδη για παράδειγμα: κάθε πρωί ως τα μεσημέρια είτε σε πρωϊνάδικα, είτε σε ραδιόφωνα, τα απογεύματα στην τηλεόραση να πουλάει βιβλία και τα βράδια στο Κοινοβούλιο να ψηφίζει Νόμους, πείτε μου πότε στο διάολο προλάβαινε να διαβάζει όλα αυτά τα χαοτικά κείμενα ατελείωτων σελίδων με τις δεκάδες παραπομπές; Ή μήπως έχουμε κιόλας ξεχάσει όλους εκείνους που ψήφιζαν τα πάντα από το αρχικό πακέτο αλλά τσίναγαν μόλις έρχονταν προς ψήφιση οι εφαρμοστικοί Νόμοι παριστάνοντας τάχα μου τους έκπληκτους;<br />
<b>Η πικρή αλήθεια είναι ότι η διάλυση της χώρας ήρθε κατά βάσιν από το δικό μας χέρι</b>, διότι ποτέ δεν ξέραμε τι να συμφωνήσουμε. Βασικά, ούε μεταξύ μας δεν συμφωνούσαμε ποτέ. Το μόνο που ήθελαν οι πολιτικοί ήταν να έρχονται τα λεφτά, να μην βρεθούν στην θέση που βρέθηκε κι ο Τσίπρας κι από όρους, ας βάζουν ό,τι θέλουν οι κουτόφραγκοι. Μόνο που δεν είναι έτσι τα πράγματα. Όταν περνάς από μια φάση διαπραγματεύσεων, πρέπει να προτείνεις τις αλλαγές που θες. <b>Γι'αυτό λέγονται και διαπραγματεύσεις άλλωστε</b>. Αν δεν τις εξηγήσεις επαρκώς, πως να τις καταλάβει ο άλλος; Ας πάρουμε ένα πρόσφατο παράδειγμα που έκανε και μεγάλο χιτ κιόλας. Δεν ξέρω αν είδατε έναν (σε γενικές γραμμές όντως καλό) <a href="http://www.real.gr/DefaultArthro.aspx?page=arthro&id=431215&catID=2" target="_blank">λόγο του Φέρχοφσταντ</a> στο Ευρωκοινοβούλιο απευθυνόμενο στον Τσίπρα. Ο Βέλγος πρακτικά <b>δεν είπε τίποτε λιγότερο από το αυτονόητο</b> (όπου μας εντυπωσίασε διότι έχουμε χάσει την επαφή έως και με αυτό), εκεί όμως που ως γνήσιος φιλελέ έχυσε εντελώς την καρδάρα με το γάλα ήταν όταν άρχισε πάλι να κάνει λόγο για το μεγάλο κράτος κλπ. Ο εν λόγω πολιτικός ως Βέλγος μπορεί πολύ εύκολα στην εντελώς επιπεδη χώρα του να πάρει το τρενάκι του και να πάει όπου γουστάρει σε χρόνο ντε-τε. Το να φτιάξεις στο Βέλγιο ένα σιδηροδρομικό δίκτυο είναι πανεύκολο και κυρίως, φτηνό: ούτε να πέσεις σε αρχαία υπάρχει περίπτωση, ούτε να σκάψεις βουνά έχεις, ούτε τίποτε άρα ένα τέτοιο έργο γίνεται γρήγορα και έχει και πολύ ικανοποιητική απόδοση. Αν, λοιπόν, σου τύχει κάτι ως πολίτης, είτε έκτακτο, είτε προγραμματισμένο, το να πεταχτείς στην παραδίπλα πόλη αποστάσεως μόλις μισής ώρας με το τρένο ή τον υπόγειο, δεν είναι δα και κάτι δραματικό. Στην Ελλαδίτσα όμως, <b>ο κάτοικος της Γαύδου δεν μπορεί να στείλει το παιδί του για σχολείο στην Κρήτη</b>, ούτε αν γίνει διάρρηξη έχει την ευχέρεια να περιμένει να του έρθει αστυνομία από την Αθήνα. <b>Η Ελλάδα με την μακράν πιο ιδιότροπη γεωγραφία στην Ευρώπη, δεν μπορεί να έχει τον ίδιον δημόσιο τομέα με το (κάθε) Βέλγιο</b>. Δεν μπορείς τόσα νησιά να τα αφήσεις δίχως ένα υποτυπώδες κέντρο Υγείας στο καθένα, δίχως τους δασκάλους και καθηγητές που πρέπει σε όλα τα σχολεία, δίχως την φύλαξη που πρέπει, δίχως έστω ένα ΚΕΠ ή έναν εφοριακό υπάλληλο κλπ. Προφανώς και όλοι αυτοί θα αντιστοιχούν σε αριθμό πολύ μικρότερο από τον "ευρωπαϊκώς αποδεκτό", έλα όμως που δεν γίνεται διαφορετικά. Ε, αυτό το τόσο υπεραπλούστατο δεν κάθησε ποτέ κανένας να το εξηγήσει στους Ευρωπαίους και ξέρετε γιατί; Εδώ είναι το πρόβλημα. Διότι ο Ευρωπαίος δεν το έχει σε τίποτα να σου ζητήσει να απολύσεις των 70% των κυριολεκτικώς αχρήστων υπαλλήλων της Βουλής, ή όλους τους μετακλητούς των πολιτικών γραφείων κ.ο.κ. και κάτι τέτοιο θα ήταν μεγάλο πρόβλημα διότι όλοι αυτοί είναι συγγενείς και φίλοι των πολιτκών που τους έβαλαν, οπότε δεν τρέχει και τίποτε ρε αδελφέ αν κλείσεις και 2 σχολεία ή ένα νοσοκομείο. Εξάλλου η πλέμπα πηγαίνει σε αυτά...<br />
Όταν όμως έρχεται η ώρα της εφαρμογής μιας τέτοιας (ήδη ψηφησθείσας) απόφασης, πως το κάνεις; Πως αφήνεις τον κόσμο δίχως σχολεία και δίχως νοσοκομεία; Πως απολύεις κόσμο που χρειάζεσαι πραγματικά για να κρατήσεις την κομματική σου πελατεία; Εκεί το πράγμα ζορίζει, κι επειδή δεν είχε διαπραγματευθεί όταν έπρεπε, στα μάτια των Ευρωπαίων καθίστασαι αναξιόπιστος και η ευθύνη είναι αποκλειστικά δική σου. Αυτό, λοιπόν, που πρέπει να καταλάβουμε είναι ότι στον Τσίπρα, ένεκα των πολιτικών χειρισμών του που ζόρισαν όλο το παγκόσμιο σύστημα, έβγαλαν όλα τα απωθημένα τους και για την αναξιοπιστία όλων των προηγούμενων. Θέλω δε, να πιστέύω ότι δεν θα υπάρξει κανείς που να θεωρήσει ότι αυτά που μόλις έγραψα αφήνουν να εννοηθεί ότι το ελληνικό δημόσιο δεν είναι τερατωδώς δομημένο και θέλει ατομική βόμβα για να συνέλθει...<br />
<br />
<b>Μέρος τρίτον, ο κόσμος.</b><br />
Κάτι πολύ ενδιαφέρον που συνετελέσθη τις τελευταίες μερες ήταν ότι ο κόσμος πραγματικά ασχολήθηκε με την πολιτική. Μέχρι και το κατά τα λοιπά ακροαματικώς αδιάφορο Κανάλι της Βουλής πρέπει να χτύπησε κόκκινα τηλεθέασης. <b>Βεβαίως το πόσοι κατάλαβαν τι πραγματικά έβλεπαν, είναι ένα μεγάλο θέμα προς συζήτηση αλλά ας μην είμαστε μηδενιστές</b>. Το μείζον πρόβλημα που διαπίστωσα από τη μεριά μου, βέβαια, και που το ανέπτυξα αρκούντως στα προηγούμενα σενδόνια, είχε να κάνει με το ότι ο κόσμος είχε μπερδέψει τα μπούτια του, κυριολεκτικώς. Ο καθείς πίστευε ό,τι κατέβαζε η γκλάβα του και συνήθως αυτό το "<i>ό,τι</i>" δεν είχε καν σχέση με την πραγματικότητα. Κάπου εκεί ήταν που συνειδητοποίησα ότι σε τούτη τη χώρα είναι πολύ δύσκολο ν'αλλάξει κάτι πραγματικά, διότι είναι ακόμη πιο δύσκολο ν'αλλάξουν μυαλά οι πολίτες της οι οποίοι αποτελούν τα κύτταρα του κράτους, και κάπου σε αυτό το σημείο άρχισα να σκέφτομαι διάφορα κείμενα της αρχαιοελληνικής γραμματείας από φιλοσόφους οι οποίοι μηδενός εξαιρουμένου ήταν αντίθετοι με τη Δημοκρατία <b>ακριβώς για τούτον τον λόγο</b>. Εδώ, λοιπόν, αναφύεται το εξής μείζον ζήτημα: πιο πάνω περιγράψαμε τις πολιτειακές επιπλοκές από τους χειρισμούς των Ευρωπαίων, οι οποίοι απέδειξαν ότι η γερμανική Ευρώπη ρέπει προς το ολοκληρωτικότερον, ούτως ειπείν το αντιδημοκρατικότερον. <b>Πως θα μπεις μπροστά ως πολίτης να υπερασπιστείς τη Δημοκρατία, όταν δεν ξέρεις που σου παν τα τεσσερα;</b> Πως είναι δυνατόν να γίνεις στηλοβάτης του πολιτεύματος, όταν δεν μπορείς να διακρίνεις ακόμη και τα βασικότερα ζητήματα ή δεν ξέρεις να κάνεις τις πλέον απλές διαφοροποιήσεις;<br />
Το πρόβλημα αυτό μεγαλώνει ακριβώς επειδή δεν διαπίστωσα καμία απολύτως διάθεση αυτοκριτικής, κατ' αρχήν από εμάς ως λαό. Διαχρονικά τα κάνουμε όλα σωστά, διαχρονικά αριστεύουμε, αλλά το διεθνές κατεστημένο και οι Εβραίοι (sic) έρχονται και απεργάζονται άοκνα το κακό μας. Δεν γίνεται έτσι δουλειά...<br />
Ακόμη και στις επικρίσεις της Συμφωνίας (παρόλο που ακόμη δεν έχουμε μάθει και ιδιαίτερα πολλά επί τούτου) ήδη από το ίδιο βράδυ διάβαζα πράγματα στα σόσιαλ μήδια που με έκαναν να απελπιστώ. "<i>Ξεπουλήσατε τη χώρα</i>" φώναζε ο ένας, "<i>Άλλα μας λέγατε προεκλογικά</i>" προσέθετε ο άλλος. "<i>Βάζετε ενέχυρο την δημόσια περιουσία</i>", συμπλήρωνε ο τρίτος, και όλοι μαζί έβραζαν με αντίστοιχους αφορισμούς.<br />
Μόνο που εδώ το πρόβλημα περιπλέκεται, διότι όποιος έχει διαβάσει όλα τα προηγούμενα κείμενα τα οποία -φτου φτου μην τα ματιάσω πέντε ολόκληρα χρόνια σέρνονται στο διαδίκτυο- μπορεί πολύ εύκολα να καταλάβει πως όλο <b>το ξεπούλημα έχει ήδη συντελεστεί ήδη από το 2010</b>. Απλώς να υπενθυμίσω μερικά πολύ βασικά σημεία των περασμένων μνημονίων:<br />
α) έχουμε απωλέσει κάθε δικαίωμα εκδίκασης διαφορών υπό το ελληνικό Δίκαιο και αντ'αυτού έχουμε αποδεχθεί πλήρως το αγγλικό δίκαιο.<br />
β) έχουμε απωλέσει κάθε δικαίωμα να προσφύγουμε σε άλλες πηγές χρηματοδότησης.<br />
γ) έχουμε παραιτηθεί από κάθε έννομο δικαίωμα που παράσχει <b>σε όλα τα κράτη</b> το Διεθνές Δίκαιο.<br />
και ούτως καθεξής, ο κατάλογος του ξεπουλήματος δεν τελειώνει.<br />
Συνεπώς για πείτε μου κάτι ω, ρε παλουκάρια, για ποιο ακριβώς ξεπούλημα μιλάτε; Ή μάλλον πιο σωστά, γιατί τώρα; Δεν έχει μείνει κάτι να ξεπουληθεί, όλα στα χέρια των δανειστών είναι. Μέχρι και η δήθεν πέτρα του σκανδάλου, δηλαδή το ταμείο που θα διαχειρίζεται για αποκρατικοποιήσεις συγκεκριμένη (και ενεχυριασμένη) δημόσια περιουσία, από το δεύτερο μνημόνιο προέρχεται, κοινώς ήδη υφίσταται. Τι μου λέτε λοιπόν; Μήπως έχουμε φλομώσει στους μικρούς Χρυσοχοϊδηδες;<br />
<br />
Τέλος πάντων, το βασικό ερώτημα είναι άλλο: <b>με αυτά τα πολιτικά αντανακλαστικά θα υπερασπιστούμε ως λαός τα συμφέροντα της χώρας;</b> Με πολιτική κριτική ικανότητα αμοιβάδας θα σταθούμε ως τείχος στην επερχόμενη λαίλαπα; Μόνο και μόνο επειδή βγήκε μια άλλη κυβέρνηση που πρέσβευε κάτι διαφορετικό, θεωρήσαμε ότι έπαψαν όλα; Πόσο γελοίος πρέπει να είσαι ως λαός όταν έχεις φάει στη μάπα τόσα ψέματα απ'όλους και εξακολουθείς να τα τρως αμάσητα μόνο και μονο επειδή τούτη τη φορά στα λέει κάποιος άλλος; Ή μήπως ξεχάσαμε το υπέρτατο πολιτικό μεγαλούργημα, ότι οι περισσότεροι που ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ στις τελευταίες εκλογές το έκαναν με την πεποίθηση ότι δεν θα έκανε τίποτε από αυτά που έλεγε; Είναι, δηλαδή, αυτό σοβαρό πολιτικό κριτήριο; Είναι αυτός λαός στον οποίον μπορείς να βασιστείς;<br />
Άρα, όπως εύκολα μπορούμε να καταλάβουμε, μέσα σε όλο αυτό το περιβάλλον που πολλά αλλάζουν προς τη λάθος κατεύθυνση το οποίο συνεπάγεται πως ακόμη περισσότερα είναι αυτά που πρέπει με δικό μας κόπο ν'αλλάξουν προς την αντίθετη κατεύθυνση, ένα από αυτά που πρέπει ν'αλλάξει είναι και η πολιτική Παιδεία του λαού και γενικότερα ο λαός ο ίδιος.<br />
Καλό είναι που αρκετοί αποφάσισαν ν'ανοίξουν τηλεοράσεις και ραδιόφωνα όχι για να παρακολουθήσουν κάποια κουτσομπολίστικη εκπομπή, αλλά από μόνο του δεν φτάνει, διότι τα αποτελέσματα της πολιτικής ανωριμότητας και ανευθυνότητας του κόσμου δυστυχώς τα είδαμε και με το ότι το δήθεν μεγαλειώδες αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος εξελίχθηκε σε ένα μεγαλειώδες φιάσκο, που ακριβώς όπως είχαμε προβλέψει συνέτεινε τα μέγιστα ώστε να καταστεί τρισχειρότερη η θέση της χώρας στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων. Και μην εχετε καμία απολύτως αμφιβολία ότι αν το δημοψήφισμα είχε αποσυρθεί ή αν είχε άλλο αποτέλεσμα, ότι σήμερα θα μιλάγαμε για άλλη συμφωνία. Όχι καλή, αλλά όχι τόσο χάλια όσο αυτή.<br />
<b>Είναι σαφές από όλα αυτά ότι πλέον τα πάντα πληρώνονται, και πολλές φορές πληρώνονται έως και με αίμα. Την επόμενη φορά που θα επιλέξεις τα μπάνια του λαού αντί για την ψήφο, θυμήσου το αυτό μάγκα μου...</b><br />
<br />
<b>Μέρος τέταρτον, η πολιτική παρακαταθήκη, τα δομικά προβλήματα και η Ευρώπη του Αύριο.</b><br />
Αν όλα αυτά μπορούν να με δικαιώσουν για κάτι, αυτό σίγουρα είναι το ότι πολύ καιρό πριν είχαν τεκμηριώσει τους λόγους για τους οποίους είμαι Ευρωσκεπτικιστής. Να προσεγγίσουμε, όμως, λίγο διαφορετικά τα πράγματα προκειμένου να κατανοήσουμε το πραγματικό μέγεθος του προβλήματος.<br />
Επί της ουσίας, η Ευρωπαϊκή Ένωση ακολούθησε τα βήματα των Ηνωμένων Πολιτειών σε αρκετά ζητήματα, μόνο που δεν τα ακολούθησε με τον τρόπο που έπρεπε.<br />
Οι Αμερικάνοι ιδίως μετά το τέλος του εμφυλίου, όταν έκατσαν να βάλουν κάτω τι είδους κράτος ήθελαν να φτιάξουν, κατανόησαν απλώς τα προφανή ακριβώς επειδή ήταν εντελώς <b>αυτονόητα</b>:<br />
Κατά πρώτον, δεν μπορείς να αντιμετωπίζεις με τον ίδιον τρόπο διαφορετικές "τοπικές" οικονομίες (το οποίο επί της ουσίας ήταν και ο κύριος λόγος για τον οποίον ξέσπασε ο αμερικανικός εμφύλιος).<br />
Κατά δεύτερον, δεν μπορείς να αναμένεις από οικονομίες με διαφορετικές δυνατότητες να συμμετέχουν εξίσου στον κρατικό κορβανά.<br />
Κατά τρίτον, ότι η πολιτική επιρροή πρέπει να είναι αντίστοιχη της συμμετοχής ως αντιστάθμισμα.<br />
Κοινώς οι Αμερικάνοι κατάλαβαν πως <b>η ισότητα και η δικαιοσύνη συχνά δεν συμβαδίζουν</b> και χρειάζεται προσεκτικός χειρισμός. Το Τέξας, για παράδειγμα, που είναι η πιο πλούσια αμερικανική Πολιτεία, ζει μόνο του σχεδόν τις μισές βόρειες ΗΠΑ, και γι'αυτόν τον λόγο είναι η Πολιτεία με την μεγαλύτερη πολιτική επιρροή σε ολόκληρες τις ΗΠΑ. Τα δε έσοδά του τα αυγατίζει μόνο του και δεν τα παίρνει πίσω από τους Βορείους. Αυτό είναι το δίκαιο, παρόλο που καταπατά την ισότητα.<br />
Κάτι άλλο που επί τούτου κατανόησαν νωρίς οι Αμερικάνοι ήταν και το ότι για να φτιάξουν ένα ομόσπονδο κράτος, θα έπρεπε να θεμελιώσουν τις τοπικές ανάγκες μετατρέποντάς τες σε δομικά χαρακτηριστικά ολόκληρης της χώρας. Ακριβώς γι'αυτόν τον λόγο παρόλο που το Κράτος σε κεντρικό επίπεδο έχει τρεις κοινούς βασικούς πυλώνες χάραξης πολιτικής, ήτοι την Εθνική Οικονομική Πολιτική, την Εξωτερική Πολιτική και την Άμυνα, εντούτοις κάθε Πολιτεία έχει τη δική της οικονομία, το δικό της φορολογικό σύστημα, τους δικούς της Νόμους, το δικό της σύστημα Δικαιοσύνης, το δικό της ταμείο, τους δικούς της υπαλλήλους κ.ο.κ. (ειρήσθω εν παρόδω να πω ότι και στη Γερμανία το ίδιο συμβαίνει). Αυτό δείχνει ότι ταυτόχρονα λειτουργεί και το κεντρικό κράτος αλλά και οι Πολιτείες που θεωρούνται απολύτως αυτόνομες και ανεξάρτητες.<br />
Και σε αυτό το σημείο αναφύονται μερικοί πολύ σημαντικοί παράγοντες που δυστυχώς αγνοούμε αν και κάνουν τη διαφορά: ναι μεν λόγω οικονομικής φιλοσοφίας υπάρχουν δυνατότητες πολλών αποκλίσεων (πχ σε μισθούς ή στους φορολογικούς συντελεστές), όμως σε γενικές γραμμές δεν παρατηρούνται τραγικές διαφορές. Το ίδιο συμβαίνει και στις τιμές των προϊόντων.<br />
<br />
Άρα, για να συγκεφαλαιώνουμε, οι ΗΠΑ δουλεύουν έχοντας μεν κοινή οικονομική πολιτική σε επίπεδο κράτους υπό μία εθνική τράπεζα, σέβονται όμως τις τοπικές οικονομίες και διατηρούν την ανεξαρτησία τους. Αυτά όλα γίνονται με ένα ενιαίο νόμισμα και με απόλυτη πολιτική ενοποίηση, παρόλο που οι τοπικές πολιτικές "ιδιαιτερότητες" παραμένουν εξίσου σεβαστές. Με λίγια λόγια λειτουργούν με τον <b>ακριβώς αντίθετο</b> τρόπο από την Ευρωπαϊκή Ένωση.<br />
Στην δική μας γωνιά του πλανήτη, το όλο οικοδόμημα έχει φτιαχτεί με τρόπο τέτοιο που να ευνοεί τις ήδη πλούσιες βόρειες χώρες, οι οποίες ταυτόχρονα διαθέτουν και τη μεγαλύτερη πολιτική επιρροή. Την ίδιαν στιγμή δεν γίνεται σεβαστή καμία ιδιαιτερότητα των τοπικών οικονομιών (και αυτό δεν είναι κάτι που ξεκίνησε τώρα, αλλά ουσιαστικά πηγαίνει πίσω στις αρχές της δεκαετίας του 80), ενώ έχει αρχίσει να μην γίνεται σεβαστή και καμία πολιτική ανεξαρτησία, γεγονός το οποίο εν πολλοίς είναι και απόρροια της μη υπερψήφισης του Ευρωσυντάγματος κατά το παρελθόν. Και τα αποτελέσματα όλου αυτού του οικοδομήματος τα βλέπουμε.<br />
<br />
Να επαναφέρουμε κάτι στην συζήτηση που θίξαμε επιφανειακά πιο πάνω, αλλά τώρα είναι η ώρα να το κατανοήσουμε: για ποιον λόγο οι πρώην ανατολικές χώρες συντάσσονται σχεδόν δογματικα'με τη Γερμανία; Η απάντηση είναι απούστατη: οι ομολογουμένως φτωχές πρώην ανατολικές χώρες που έχουν μισθούς των 200 ευρώ το πολύ και συντάξεις στο κατοστάρικο, δεν είναι δυνατόν να δίνουν δάνεια στην Ελλάδα για να έχει μισθούς των 1000 ευρώ και συνταξεις των 800. Οκ, ξέρω τι θα μου πείτε, ότι είναι άλλο το κόστος ζωής εδώ κι άλλο εκεί. Ισχύει, αλλά η διαφορά στο κόστος δεν είναι τέτοια που να δικαιολογεί τόσο μεγάλες μισθολογικές διαφορές. Δεν είναι, λοιπόν, ότι οι πρώην ανατολικοί έχουν κάτι μαζί μας, αλλά το γεγονός ότι θεωρούν αδιανόητο αυτό που συμβαίνει. Αυτό και μόνο αποδεικνύει πόσο στρεβλά δομημένη είναι η Ευρωπαϊκή Ένωση, που αντί να προσπαθεί να βελτιώσει το επίπεδο όλων των λαών της, εντούτοις κατά πως φαίνεται το πηγαίνει για διπλό νόμισμα το πράγμα (δηλαδή το περιβόητο ευρώ δύο ταχυτήτων), όπου το σκληρό νόμισμα θα το έχουν οι χώρες που θα μείνουν στον σκληρό πυρήνα (δηλαδή οι βόρειες) και το μαλακό νόμισμα που θα ειναι ο τροφοδότης των βορείων θα το έχουν ολοι οι υπόλοιποι, οι οποίοι θα φτωχοποιούνται ολοένα και περισσότερο.<br />
<br />
Είναι, λοιπόν, προφανές πως <b>για να λειτουργήσει το μαγαζί χρειάζεται γκρέμισμα και ξαναχτίσημο από την αρχή</b>, είναι όμως διατεθειμένοι οι Ευρωπαίοι να δουν κάτι τέτοιο να συμβαίνει, και ιδίως (κάποιοι) να χάσουν τα πρωτεία;<br />
Λένε ότι η Ιστορία συνήθως γυρνάει σαν φάρσα και ίσως να είναι έτσι. Στην δική μας περίπτωση όμως γυρνάει σαν δαμόκλειο σπάθη πάνω από το κεφάλι μας. Η μοναδική φορά που χώρα του δυτικού κόσμου έχασε βίαια το εν τέταρτο του ΑΕΠ της, αυτές ήταν οι ΗΠΑ στον μεσοπόλεμο που κατά το κραχ του 29 είχαν αντίστοιχη καταβαράθρωση. Και τη συνέχεια, νομίζω ότι όλοι την θυμάστε: <b>Β' Παγκόσμιος Πόλεμος</b>.<br />
Βεβαίως, θα μου πείτε, ότι η Ελλαδίτσα δεν έχει την πολιτική ισχύ για να προκαλέσει τον τρίτο παγκόσμιο, όμως η χώρα μας διαθέτει όλα τα απαιτούμενα μέσα για να πυροδοτήσει την αλυσιδωτή αντίδραση εκείνη που να οδηγήσει σε καταστροφή τέτοια τις χώρες που έχουν το πολιτικό βάρος να ξεκινήσουν έναν τέτοιον πόλεμο. Και μην ξεχνάτε κάτι πολύ σημαντικό: οι πόλεμοι ξεκινάνε όταν ο κόσμος πεινάει.<br />
Είναι, πλέον, σαφές πως <b>η πρόσφατη συμφωνία που έκανε η χώρα μας με τους δανειστές, δεν αποτελεί την τελευταία ευκαιρία για τη χώρα όπως εσφαλμένα νομίζει ο πολύς κόσμος. Η συμφωνία αυτή (ούτως ειπείν το πως θα τη χειριστούν οι Ευρωπαίοι ιδίως) είναι η τελευταία ευκαιρία για τον κόσμο ολόκληρο</b>.Νομίζω ότι οι Αμερικάνοι έχουν αρχισει και το αντιλαμβάνονται πλέον και γι'αυτό είναι σε διαρκή εγρήγορση.<br />
Και με μία γερμανική Ευρώπη έτσι όπως τη βλέπουμε και τη βιώνουμε, που δεν έχει καταφέρει να πείσει ούτε κατά το ελάχιστον ότι μπορεί να χειριστεί μια κρίση, που δεν έχει πείσει ότι μπορεί να ηγηθεί των εξελίξεων, που δεν έχει παρουσιάσει καμία απολύτως ένδειξη ότι μπορεί να στρέψει τα πράγματα προς το καλύτερο, που αποδεικνύεται διαρκώς απελπιστκά κατώτερη των περιστάσεων είναι προφανές ότι δεν έχουμε να περιμένουμε κάτι καλό.<br />
Πριν από λίγους μήνες είχα ακούσει μια πολύ σοβαρή κουβέντα από έναν δημοσιογραφο (και δυστυχώς ούτε θυμάμαι από ποιον, ούτε τίνος ήταν η κουβέντα): <b><span style="color: red;"><i>η Γερμανία και κατ' επέκταση η Ευρώπη πληρώνουν το γεγονός ότι Η Γερμανία είναι πολύ μεγάλη για την Ευρώπη αλλά πολύ μικρή για τον Κόσμο</i></span></b>. Είναι ακριβώς έτσι. Γι'αυτόν τον λόγο η Γερμανία πάντοτε θα χάνει τους πολέμους και γι'αυτό πάντοτε θα καταστρέφει την Ευρώπη.<br />
<br />
Μόνο εάν εμείς, οι πολίτες όλων των χωρών, επιδείξουμε την απαιτούμενη εγρήγορση και ωριμότητα και ασκόντας ασφυκτική πίεση ακριβώς όπως είχε δείξει ο μέγας <b>Γκάντι</b>, διά μέσου της κατακραυγής και ενθυμούμενοι ότι η πένα είναι ισχυρότερη από το όπλο, μόνο έτσι μπορούμε να πιέσουμε τους Ευρωπαίους πολιτικούς ηγέτες με το ανάστημα νάνου να αναλογιστούν τις ευθύνες τους και να βάλουν την Ευρώπη πίσω στις ράγες του ανθρωπισμού που πρέσβευε. Μόνο έτσι μπορεί να γίνει η Ευρώπη που όλοι θέλουμε και θέλει πολλή δουλειά αυτό αδέλφια.<br />
Και το μόνο βέβαιο είναι ότι με πορδές αυγά δεν βάφονται.<br />
<br />
Πλέον είναι κατανοητό ότι έχουμε ξεμείνει από χρόνο, γι'αυτό και πρέπει ταυτόχρονα να αλλάξουμε και τους εαυτούς μας, και τη χώρα μας, και την Ευρώπη. Τα λέγαμε <a href="http://hades740.blogspot.com/2015/01/deluxe.html" target="_blank">σχετικά πρόσφατα</a> άλλωστε ότι σε'μάς έπεσε ο κλήρος.<br />
Χαίρεται.</div>
Hadeshttp://www.blogger.com/profile/04467178190617217153noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-4807243922192063199.post-63169384775965204712015-07-07T23:34:00.002+03:002015-07-07T23:34:32.194+03:00Τι επέλεξα και άλλες γεωπολιτικές ιστορίες (ένα δημοψηφισματικό υπερσενδόνι)<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Με τις εξελίξεις ήδη να τρέχουν και τον ελληνικό λαό να έχει αποφασίσει εμφατικά στο δημοψήφισμα της Κυριακής, θεωρώ ότι ήγγικεν η ώρα να αποκαλύψω τι ψήφισα και γιατί το ψήφισα, και ως εκ τούτου να σχολιάσω τι θεωρώ πως έρχεται.<br />
Δεν ξέρω πόσο παρατηρητικοί είστε, αλλά προ δημοψηφίσματος απέφυγα επιμελώς να αποκαλύψω τι θα ψήφιζα, παρόλο που οι αναλύσεις που έγραψα το φώναζαν από μακρυά. Αυτό που ψήφισα λοιπόν ήταν "<b>ναι</b>" και σας παρακαλώ να δώσετε βάση σε κάποια πράγματα που θα γράψω στην συνέχεια, μιας και καλό θα είναι έστω να τα έχετε υπόψιν σας ακόμη κι αν διαφωνείτε πλήρως με αυτά.<br />
<br />
Είμαι βέβαιος ότι απ´οσους με γνωρίζουν έστω και διαδικτυακά, αρκετοί θα έμειναν άναυδοι μιας και θα είχαν το "όχι" ως σιγουράκι. Οφείλω να ομολογήσω ότι κόπιασα πάρα πολύ για να αποφασίσω. Επί μέρες έγραφα και εδώ μέσα αλλά και εις το φεηστσιμβούκιον πως το δημοψήφισμα μας έφερνε αντιμέτωπους με δύο εξαιρετικά κακές κι επώδυνες επιλογές, όπου αμφότερες σήμαιναν αίμα και άμμο και κυρίως ότι εάν ο Τσίπρας δεν έπαιρνε πίσω το δημοψήφισμα, ο καθείς από εμάς θα έπρεπε να θυσιάσει κάτι στον βωμό της επιλογής που θα έκανε.<br />
Δεν σας κρύβω ότι κατά βάθος ένας από τους λόγους που ήθελα διακαώς να ανακαλέσει ο Τσίπρας το δημοψήφισμα πέραν όλους αυτούς που ανέπτυξα ενδελεχώς, ήταν και το ότι <b>δεν ήθελα σε καμία περίπτωση να κληθώ όντως να επιλέξω ανάμεσα σε δύο τόσο εφιαλτικές επιλογές</b>. Όσο έβλεπα όμως να περνούν οι μέρες και το δημοψήφισμα να μην ανακαλείται, συνειδητοποίησα κι εγώ πως δεν γλίτωνα την επιλογή.<br />
Νομίζω ότι ήταν Πέμπτη βράδυ που αποφάσισα οριστικά και με καρδιά πιο βαρειά και κρύα κι από το πιο παγωμένο ατσάλι, να επιλέξω το "ναι", γνωρίζοντας πλέον πολύ καλά τι ήταν αυτό που επέλεγα.<br />
<br />
Ευτυχώς παρόλο που είμαι άνθρωπος που δρα πολύ συχνά με το συναίσθημα, στην παρούσα φάση δεν επέτρεψα στο θυμικό μου να πάρει τα ηνία. Βέβαια αυτό πιθανώς να οδηγήσει κάποιους που ανήκουν στα δελαστίκ όρια των δεικτών νοημοσύνης (<b>δηλαδή εντελώς στον πάτο</b>) ότι είμαι <i><a href="http://www.gazzetta.gr/plus/article/769459/delastik-germanotsoliades-kai-skylia-osoi-psifisan-nai-vid" target="_blank">γερμανοτσολιάς και σκυλί</a></i>, ή ότι λιποψύχισα σε μια τόσο σημαντική στιγμή του ελληνικού έθνους και ό,τι άλλη μαλακία διαβάσαμε με εξοντωτική λεπτομέρεια τις τελευταίες ημέρες. Βασικά αν η κουβέντα πάει στο τι έχει προσφέρει ο καθένας στην πατρίδα, πιστέψτε με θα εκπλαγείτε τι μπορεί να έχω κάνει όλα αυτά τα χρόνια, όμως εδώ δεν είμαστε ούτε για αυτοδιαφημίσεις, ούτε για να κάνουμε διαγωνισμούς. Τουναντίον όμως, επειδή θεωρώ ότι το χρέος όλων μας προς την πατρίδα ήταν υπερβολικά μεγάλο, ένοιωσα υποχρεωμένος να ψηφίσω αυτό το εφιαλτικό "ναι", το οποίο δυστυχώς για κάποιους δεν ήταν ούτε υποταγή στους Γερμανούς, ούτε παράδοση της εθνικής κυριαρχίας και δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο.<br />
<br />
Πριν προχωρήσω, θα ήθελα να ξεκαθαρίσω κάτι, μιας και πολλή σπουδή έπεσε επί τούτου στο εξαιρετικά διχαστικό κλίμα των τελευταίων ημερών: σε καμία περίπτωση δεν με ταυτίζει αυτό το "ναι" με όλους τους άλλους που το επέλεξαν, <b>ακριβώς όπως η στήριξή μου στον Ολυμπιακό σε καμία περίπτωση δεν με ταυτίζει και με τον Μαρινάκη</b>. Το τονίζω αυτό και συμπληρώνω ότι δεν αναφέρομαι μόνο σε γνωστές προσωπικότητες για τις οποίες χύθηκαν τόνοι διαδικτυακό μελάνι (βλ. πολιτικούς, μεγαλοδημοσιογράφους κλπ), αλλά ο ανωτέρω αφορισμός συμπεριλαμβάνει και απλούς πολίτες με τους οποίες ιδεολογικά δεν έχω ούτε καν μια τελίτσα κοινή και δεν πρόκειται ποτέ να αποκτήσω. Πάμε τώρα στο ζουμί, όπου κατ' αρχήν είναι θεμελιωδώς σημαντικό να κατανοήσουμε ποιοι ακριβώς είναι οι όροι του παιχνιδιού.<br />
<br />
<u>Πρώτη παρατήρηση</u>: η ελληνικός λαός απάντησε σε ένα δημοψήφισμα. Το δημοψήφισμα αυτό έχει ισχύ για την ελληνική κυβέρνηση εντός της ελληνικής επικράτειας. Τόσο απλό, τόσο ξεκάθαρο. Είτε το γουστάρει ο περισσότερος κόσμος, είτε όχι, <b>κανένας άλλος λαός της Ευρώπης (και κατ' επέκτασιν κράτος) δεν δεσμεύεται από την όποια απόφαση του ελληνικού λαού στο οποιοδήποτε ερώτημα</b>. Αν αύριο-μεθαύριο βγουν οι Γερμανοί και κάνουν δημοψήφισμα για το ύψος της φορολογίας που πρέπει να έχουμε στην Ελλάδα, ό,τι κι αν αποφασίσουν δεν μας δεσμεύει σε καμία περίπτωση. Αντίστοιχα, λοιπόν, κανείς άλλος λαός δεν δεσμεύεται από την οποιανδήποτε απόφαση του ελληνικού λαού. Αυτό θα μπορούσε εύκολα να γίνει αντιληπτό (αλλά δυστυχώς οι Ευρωπαίοι δεν έχουν ιδιαίτερα πλεονάσματα γελοιότητας σε σχέση με'μάς) αν έβγαιναν οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις και ανακοίνωναν πως θα έκαναν δημοψηφίσματα στις χώρες τους αναφορικά με το αν θα πρέπει να αποδεχθούν τα αποτελέσματα του ελληνικού δημοψηφίσματος, όπου φυσικά εκεί θα γέλαγε κι ο κάθε πικραμένος.<br />
<u>Δεύτερη παρατήρηση</u>: κάτι που είτε μας αρέσει, είτε όχι δεν μπορούμε ποτέ να παραβλέψουμε, είναι οι αριθμοί. Ναι μεν το αν οι αριθμοί λένε ή όχι την αλήθεια έχει να κάνει με τον λόγο για τον οποίον θες να τους χρησιμοποιήσεις, όταν όμως μιλάμε για κάτι εντελώς αντικειμενικό, ήτοι το αν μου βγαίνει ο "οικογενειακός" προϋπολογισμός, δεν υπάρχει ούτε αντικειμενικό, ούτε υποκειμενικό. Είναι απλώς θέμα πραγματικότητας: μέχρι πότε έχω λεφτά. Αυτό, λοιπόν, είναι κάτι που το γνωρίζουν όλοι: και εμείς και οι Ευρωπαίοι. Δίχως να θέλω να εξετάσω το πως βρεθήκαμε σε τούτα τα χάλια ή τι ευθύνες υπάρχουν κλπ, μιας και αυτά είναι θέματα για άλλη συζήτηση, σημασία έχει ένα πράγμα: για το ελληνικό κράτος υπάρχουν κάποιες συμβατικές υποχρεώσεις τόσο εντός, όσο κι εκτός συνόρων. <b>Αν δεν έχεις λεφτά, θα πρέπει ή να βρεις ή να φτιάξεις</b>. Για να βρεις, θα πρέπει να απευθυνθείς σε κάποιους και προφανώς αυτούς τους κάποιους <b>δεν μπορείς να τους πιέσεις να σου δώσουν τα δικά τους λεφτά και μάλιστα με τους δικούς σου όρους</b>. Εκτός δηλαδή αν θες να φτιάξεις λεφτά, οπότε εκεί αλλάζει το πράγμα... Αυτό το λέω προς επίρρωσιν της πρώτης παρατήρησης.<br />
<u>Τρίτη παρατήρηση</u>: καλά και άγια όλα αυτά που ακούσαμε περί του πόσο τεράστιο μπαϊράκι έχουμε τη δυνατότητα να σηκώσουμε, αλλά ξεχνάμε ότι δεν είμαστε μόνοι μας. Είτε μας αρέσει, είτε όχι, συμμετέχουμε σε μια ευρύτερη ομάδα, γεγονος το οποίο συνεπάγεται κάποια πράγματα, ένα εκ των οποίων είναι και η συμμόρφωση με τους κανόνες τους οποίες έχουμε προ πολλού με νόμους του κράτους αποδεχθεί. Εδώ πέρα, λοιπόν, απλώς αποτύχαμε να κάνουμε έναν βασικό διαχωρισμό: που ευθύνονται οι δικοί μας πολιτικοί και που οι Ευρωπαίοι πολιτικοί. Να το πούμε εντελώς απλά: όταν ο Ευρωπαίος έρχεται και σου λέει ότι εγώ θα σε δανείσω αλλά εσύ πρέπει να μειώσεις το κράτος, δεν εννοεί ότι πρέπει σώνει και καλά να απολυθεί ένας γιατρός. Μπορεί κάλλιστα να απολυθεί κι ένας υπάλληλος της Βουλής, όμως ο δεύτερος μπορεί να είναι έως και συγγενής πολιτικού. Ο πρώτος όμως είναι αδιάφορος, διότι ο πολιτικός δεν πηγαίνει σε δημόσια Υγεία, στην ιδιωτική πηγαίνει, άρα δεν τον νοιάζει. Το γεγονός, λοιπόν, ότι εξακολουθούμε να έχουμε ένα μεγαλειωδώς σπάταλο κράτος που δεν μπορεί να τίποτε να φτιάξει κάποια θεμελιωδώς στοιχειώδη πράγματα διότι αδυνατεί να υπερβεί τις μικροκομματικές κόκκινες γραμμές, δεν είναι κάτι για το οποίο μας φταίνε οι Ευρωπαίοι, αλλά κάτι για το οποίο μας φταίει το κακό μας το κεφάλι. Αντίστοιχα, είναι οι δικοί μας οι πολιτικοί που φταίνε διότι <b>απέτυχαν διαχρονικά να εξηγήσουν στους Ευρωπαίους τις ιδιαιτερότητες της ελληνικής οικονομίας</b>, τις ανάγκες και τις δυνατότητες που υπήρχαν με αποτέλεσμα να δημιουργηθεί ολόκληρη αυτή η ανθρωπιστική κρίση και να φτάσει η χώρα στην κατάρρευση. Η πικρή αλήθεια είναι ότι οι Ευρωπαίοι βλέπουν απλώς αριθμούς και για την ακρίβεια τους αριθμούς που τους πηγαίνουμε εμείς. Αν εμείς είμαστε για τα πανηγύρια, δεν μας φταίνε οι Ευρωπαίοι και αυτό το λέω εγώ που κατ' επάναληψιν τους έχω κατηγορήσει για χίλια δυο άλλα πράγματα.<br />
<u>Τέταρτη παρατήρηση</u>, ως απόρροια της τρίτης: καλό είναι να πανηγυρίζουμεγια την στήριξη που μας προσέφεραν οι Ευρωπαίοι πολίτες τις τελευταίες ημέρες, όμως στο πλαίσιο αυτής της αλληλεγγύης ας έχουμε κατά νου και κάτι ακόμα: εδώ και χρόνια το χρέος μας από ιδιωτικό έχει γίνει κρατικό. Κοινώς χρωστάμε σε πολίτες των χωρών της ΕΕ. Οι πολίτες αυτοί ανεξάρτητα από τις οικονομικές συνθήκες που επικρατούν στις χώρες τους πληρώνουν αδρά για την σωτηρία των ελληνικών τραπεζών και κατ' επέκταση για τη σωτηρία του ευρώ. Το γεγονός ότι σε'μάς δεν έρχονται τα λεφτά αυτά δεν σημαίνει ότι οι οι πολίτες των άλλων χωρών δεν τα πληρώνουν. Οπότε ας είμαστε λίγο προσεκτικοί σε κάποιες αναφορές μας ως προς το τι μπορούμε να κάνουμε με το χρέος μας ψωςψ χώρα, διότι ο Σόιμπλε δεν μας δανείζει από την προσωπική του περιουσία.<br />
<br />
Ελπίζωντας ότι κατανοήσαμε τα εντελώς βασικά, πάμε στο επόμενο στάδιο που περιέργως δείχνει να είναι και το πιο περίπλοκο αν και δεν θα έπρεπε, και το θέτω έτσι διότι είναι το βασικό λάθος που έκανε (και μάλιστα κατ' εξακολούθηση) ο Τσίπρας όλο το προηγούμενο διάστημα. Ποιο ήταν αυτό; Ότι <b>θεωρούσε</b> πως αν προτείνει κάτι λογικό στους Ευρωπαίους, αυτοί αυτόματα θα το δεχόντουσαν. Έτσι και τώρα, βασιζόμενος στο <b>πολιτικό μήνυμα</b> του δημοψηφίσματος (που είναι και το μοναδικό κομμάτι αυτής της ιστορίας που <b>υπό συνθήκες</b> μπορεί να χρησιμοποιήσει ως διαπραγματευτικό χαρτί), ήτοι ότι <i>κυρίες και κύριοι, μας έχετε ξεσκίσει, δεν αντέχουμε άλλο, ιδού και τα αποτελέσματα άρα πρέπει να κάνουμε κάτι διαφορετικό</i>. Αυτός ο συλλογισμός είναι λογικότατος, όμως εξαιρετικά δύσκολο να γίνει αποδεκτός και αυτό για έναν απλούστατο λόγο: διότι δεν συμπεριλαμβάνει όλα τα βασικά δεδομένα αυτής της υποθέσεως. Και ποια είναι αυτά;<br />
<br />
Επικρατεί ευρέως μια τυπικά ελληνική στρεβλή άποψη περί των κακών Ευρωπαίων που θέλουν να μας αφανίσουν ως έθνος κλπ, κλπ. Η πραγματικότητα δεν είναι καθόλου έτσι όμως. Βασικά, όπως ανέκαθεν υπήρχαν πολιτικοί (ή και πολίτες) που δεν μας γούσταραν ως κράτος ή και ως έθνος, έτσι εξακολουθούν να υπάρχουν και τώρα, κοινώς στο θέμα αυτό δεν αλλάζει τίποτε: πάντα είχες συμπάθειες και αντιπάθειες και πάντα θα έχεις. Αυτές αν υποθέσουμε ότι παίζουν κάποιον ρόλο είναι απλώς σε επίπεδο σφαίρας επιρροής κάποιων αποφάσεων που όμως δεν ξέρω αν έχουν δυνατότητα να επηρεάσουν την γενικότερη εικόνα και αυτό διότι διακυβεύονται σοβαρότερα και μεγαλύτερα πράγματα.<br />
Έχουμε τονίσει και στο παρελθόν ότι η ΕΕ έχει λάβει μια σχεδόν απάνθρωπη υπόσταση που βλέπει μόνο αριθμούς και τίποτε άλλο, συνεπώς η αντιμετώπιση που λαμβάνουμε δεν έχει να κάνει με το ότι μας μισούν και θέλουν το κακό μας, αλλά με το ότι η όλη μας στάση δημιουργεί σοβαρά προβλήματα σε έναν μηχανισμό παραγωγής κερδών γι'αυτούς, ο οποίος αποδεδειγμένα είναι έτοιμος να καταρρεύσει κιόλας (και γι'αυτό είναι σχεδόν αδύνατον να βρεθεί λύση στα προβλήματα). Ας δούμε λίγο πιο προσεκτικά τι ακριβώς σημαίνει αυτό.<br />
<br />
Όντως, στο παρελθόν η εν λόγω ελληνική κυβέρνηση είχε κάνει μερικές πολύ καλές (και απ'´ο,τι είχε ειπωθεί ακόμη κι από αντιπολιτευόμενους) εξαιρετικά βιώσιμες προτάσεις για να λυθούν τα προβλήματα της χώρας, όμως αυτά δεν βρήκαν ευήκωα ώτα. Γιατί;<br />
Η απάντηση είναι απλή και εξηγεί και <b>πολιτικά</b> ένα πλήθος από άλλες <b>επιπλοκές</b> που επίσης θα εξετάσουμε στο μέτρο του δυνατού. Το πρόβλημα δεν είναι η Ελλάδα, ούτε καμία Ελλάδα. <b>Το πρόβλημα είναι το ευρώ</b>, χρόνια το γκαρίζω, και η άποψη αυτή εσχατως και με αφορμή την ελληνική κρίση άρχισε (επιτέλους) να συζητείται ολοένα και περισσότερο. Η Ελλάδα έρχεται με τα δικά της προβλήματα και απλώς κάνει μεγαλύτερο το πρόβλημα, με αποτέλεσμα να κινδυνεύει έως και η παγκόσμια οικονομία (η οποία ως γνωστόν είναι μία φούσκα και τίποτε άλλο). <b>Αν οι Ευρωπαίοι αυτήν την στιγμή κάνουν πίσω στο θέμα της Ελλάδας, τότε μοιραία θα ακολουθήσουν και άλλες χώρες που θα ζητήσουν τα ίδια πράγματα και για λόγους δικαιοσύνης θα πρέπει να τα λάβουν και η Ευρώπη δεν μπορεί να αντέξει (αντικειμενικά) κάτι τέτοιο.</b><br />
<br />
Αυτό που δεν έχει καταλάβει ο περισσότερος κόσμος είναι ότι η "μάχη" για την Ελλάδα γίνεται <b>με φόντο την Ισπανία</b> και τις επικείμενες εκλογές της τον προσεχή Δεκέμβριο (αν δεν με απατά η μνήμη μου). Αν η Ελλάδα με το μικρό μέγεθός της εντός της ευρωζώνης απειλεί με μία -σχετικά της πλάκας ένεκα μεγέθους οικονομίας- αριστερή (;) κυβέρνηση να τινάξει στον αέρα τα πάντα, φανταστείτε τι ακριβώς θα συμβεί αν έχουμε μια επανάληψη του έργου με την Ισπανία και την απείρως μεγαλύτερη οικονομία της (το οποίο συνεπάγεται και απείρως μεγαλύτερα προβλήματα). Αν, λοιπόν, υποθέσουμε ότι οι περιβόητοι podemos παίρνουν κεφάλι εκεί πέρα, ενώ τον τελευταίο καιρό λέγαμε ότι η ΕΕ βρίσκεται σε αχαρτογράφητα νερά θα διαπιστώσουμε ότι υπάρχουν κι ακόμη χειρότερα. Κι αν πάρουν κι άλλες χώρες σειρά, θα γίνουν ακόμη πιο αχαρτογράφητα κ.ο.κ.<br />
Την ίδιαν στιγμή υπάρχει και το μικροκομματικόν του πράγματος: ο ΣΥΡΙΖΑ είναι σαφές ότι προσέφυγε στο δημοψήφισμα για καθαρά εσωκομματικούς λόγους (και τα υπόλοιπα περί δημοκρατικών διαδικασιών τ'ακούω βερεσέ). Αν υπέγραφε την τελευταία συμφωνία (που όλες οι πληροφορίες συγκλίνουν στο γεγονός ότι ήταν στο παραπέντε να το κάνει), ήταν μαθηματικά βέβαιο ότι η συμφωνία θα πέρναγε άνετα από τη Βουλή. Οπότε θα φτάναμε στο εξής ευτράπελο: την συμφωνία θα την υπερψήφιζαν οι μνημονιακοί και το μεγαλύτερο κομμάτι του ΣΥΡΙΖΑ επειδή δεν θα ήθελε να φανεί ότι η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ πέρασε νέο μνημόνιο με τους βουλευτές της αντιπολίτευσης και ως εκ τούτου θα πέρναγε περπατώντας με αριθμό βουλευτων τέτοιον που ούτε επί μνημονιακών κυβερνήσεων δεν είχε καταφέρει να περάσει.<br />
Όταν, λοιπόν, ο Τσίπρας έρχεται και βάζει ολόκληρη την Ευρώπη σε τέτοια περιπέτεια, για ποιον λόγο δεν θα κάνει το ίδιο ο Ισπανός πρωθυπουργός, ο Ιταλός ή ο Ιρλανδός κι ο Πορτογάλλος, που τα τελευταία χρόνια έχουν θέσει τους δικούς τους λαούς σε αντίστοιχες πολιτικές λιτότητας; Μήπως δεν θα αντιδράσει εις βάρος της κυβερνήσεώς του ο Ισπανός πολίτης που είδε να του παίρνουν το σπίτι και διαπίστωσε ότι αν η κυβέρνησή του είχε στηλώσει τα πόδια της όπως η ελληνική, δεν θα το είχε χάσει; Οπότε όπως καταλαβαίνουμε το <b>ντόμινο των πολιτικών εξελίξεων</b> θα είναι σχεδόν δραματικό και θα συμπαρασύρει σιγά, σιγά όλες τις χώρες, ακόμη και τις ισχυρές. Διότι μην τρέφετε καμία αυταπάτη ότι οι ισχυρές (οικονομικά) χώρες θα μείνουν εκτός νυμφώνος από ένα τέτοιο πανηγύρι (αν και για ποιοτικά διαφορετικούς λόγους). Μία τέτοια κατάσταση δεν θα συμμαζεύεται με τίποτα, οπότε το φαινόμενο πρέπει να αντιμετωπιστεί άμεσα, πριν επεκταθεί.<br />
<br />
Αυτός είναι <b>ο λόγος που ο Τσίπρας όχι απλά δεν έχει βρει τις συμμαχίες που υπολόγιζε αλλά και που δεν τον έχει υποστηρίξει κανένας απολύτως ούτε καν στο παραμικρό</b>: όποιος το κάνει αυτομάτως μπαίνει σε κατάσταση πολιτικά μελλοθάνατου από τον ίδιον τον λαό του και δεν είναι καιροί για πολιτικές αυτοκτονίες. Ακόμη και η Κύπρος είναι αδύνατον να μας υποστηρίξει (κι αν έχετε παρατηρήσει δεν το έχει πράξει έως τώρα) κι αυτό για έναν επιπρόσθετο λόγο (που αναπτύξαμε αρκούντως στα προηγούμενα σεντόνια): το νησί ξέρει ότι όταν θα αρχίσουν τα διπλωματικά αντίποινα προς την Ελλάδα για τις ζημιές που έχει προκαλέσει, <b>η Κύπρος είναι πολύ πιθανό να συμπεριληφθεί στα θύματα των "πράξεως αντεκδίκησης" εις βάρος των ελληνικών συμφερόντων</b>. Διότι όπως έχουμε πει, μέσα σε ένα τόσο εύθραυστο παγκόσμιο οικονομικό περιβάλλον η Ελλάδα έχει ήδη κάνει αρκετή ζημιά, οπότε <b>το να την τιμωρήσεις με τρόπο που θα βλάψει περαιτέρω το οικονομικό περιβάλλον (και κατ' επέκταση τις οικονομίες των ίδιων χωρών που έχουν και το μαχαίρι και το πεπόνι) θα ισοδυναμούσε με το να βγάλουν τα ίδια τους τα μάτια. Άρα το αυγουλάκι μας θα τον ρουφήξουμε με κάποιον άλλον τρόπο, που θα πονέσει μόνο εμάς και άλλος τρόπος πέραν των διαχρονικά ανοικτών πληγών των εθνικών θεμάτων, δεν υπάρχει</b>. Είναι τόσο απλό το πράγμα.<br />
Θα ήθελα να υπενθυμίσω ένα εξόχως διδακτικό παράδειγμα που συμπεριλαμβάνει την Κύπρο, μιας και την αναφέραμε, υπό παρόμοιες συνθήκες και που δυστυχώς έχουμε λησμονήσει αν και σχετικά πρόσφατο: όταν προ ολίγων ετών "αποφασίστηκε" ότι η Κύπρος παραήταν μικρό μέγεθος για να διαθέτει τόσο μεγάλο πλούτο σε ξένο ρευστό, δέχθηκε μια λυσσαλέα επίθεση ακριβώς στο σημείο που αποτελεί την αχίλλειο πτέρνα ολόκληρου του παγκόσμιου οικονομικού συστήματος, στις τράπεζες. Νομίζω ότι όλοι θυμόμαστε πως εξελίχθηκε η ιστορία: <b>ξεκίνησε με ένα μεγαλειώδες "όχι"</b> σε πολιτικό επίπεδο, το οποίο σε ολόκληρο τον ελληνισμό εορτάστηκε ωσάν η νέα εθνεγερσία και έδειχνε το μεγελείον της φυλής (ακριβώς όπως και προχθές το βράδυ δηλαδή) και κατέληξε σε εντελώς σκληρό μεταμεσονύκτιο κίνκυ πορνό και δίχως πολλά ταμπού, όπου η Κύπρος παρακαλούσε για λίγο πήδημα ακόμα υπό την προϋπόθεση ότι θα σταματούσε μια ώρα αρχύτερα. Και είμαι εξίσου βέβαιος ότι θυμάστε και τις απώλειες της κυπριακής οικονομίας: τράπεζές της απορροφήθηκαν από ελληνικές, κούρεμα καταθέσεων, δυσβάσταχτοι μνημονιακοί όροι κ.ο.κ. Και η ένδοξος Ελλάς; <b>Σφύριζε αδιάφορα</b>, εάν θυμάστε, διότι απλούστατα δεν μπορούσε να κάνει τίποτε.<br />
<br />
Όλα αυτά τα μνημονεύω απλώς για να καταλήξω στο εντελώς προφανές, ότι είτε μας αρέσει, είτε όχι, από την στιγμή που δεν είμαστε οικονομικά (και νομισματικά) ανεξάρτητη ως χώρα, οι αριθμοί δημιουργούν ένα εντελώς προβλέψιμο μέλλον: στην οικονομία, είτε βγαίνεις, είτε δε βγαίνεις και σε κάθε περίπτωση κάτι πρέπει να κάνεις (νομοτελειακά). Αυτό με τη σειρά του σημαίνει πως το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος ελάχιστα θα επηρεάζε το πραγματικό εύρος των οικονομικών μέτρων που <b>ούτως ή άλλως</b> θα πάρουμε με οποιαδήποτε κυβέρνηση (και αυτό έχει ήδη αρχίσει να αχνοφαίνεται, παρά το μεγαλειώδες "όχι"), και αυτό δυστυχώς ο πολύς κόσμος διαπιστωσα ότι δεν το έχει κατανοήσει (και μακάρι να ήταν το μόνο).<br />
<br />
Το όλο παιχνίδι αναφορικά με τις επιπλοκές θα παιχτεί σε πολιτικό και διπλωματικό επίπεδο, και εκεί είναι που πραγματικά φοβάμαι για τις εξελίξεις.<br />
Είτε μας αρέσει, είτε όχι, η Ελλάδα συμμετέχει (κατ' εμέ κακώς, αλλά δεν αλλάζει και) σε ένα "παιχνίδι" που δεν μπορεί να σηκώσει οικονομικά. Το πρόβλημα όμως έχει πάψει προ ετών να είναι το ότι μπήκε στο ευρώ ενώ δεν θα έπρεπε. Το πρόβλημα είναι τι γίνεται στην συνέχεια και είναι σαφές ότι η χώρα απλά δεν μπορεί να βγει από το ευρώ και όταν λέω δεν μπορεί δεν αναφέρομαι στις συνθήκες που απαγορεύουν την έξοδο χώρας από την ευρωζώνη. Αυτό είναι ένα άλλο κομβικό σημείο που δεν μπορεί να κατανοήσει ο πολύς κόσμος. <b>Είναι καθαρά θέμα διπλωματικό, θέμα συμμαχιών.</b><br />
<br />
Ας κάνουμε σε αυτό το σημείο μια μικρή ιστορική αναδρομή (αν και εν πολλοις τα έχουμε ξαναπεί): η Ευρωπαϊκή Ένωση δημιουργήθηκε με αρχικό (και βασικό) γνώμωνα το να σταματήσουν οι αιματοχυσίες στην Ευρώπη. με τυρί και καρότο την οικονομική συνεργασία που μοιραία επέφερε ένα πλήθος από άλλα μέτρα (πχ κατάργηση των συνόρων, ελεύθερη διακίνηση πολιτών και αγαθών κλπ) ουσιαστικά σχεδόν εξαλείφθηκαν οι όποιες (τεράστιες και διαχρονικές) εδαφικές διαφορές. Οι περιοχές της Αλσατίας και της Λωραίνης στη Γαλλία αλλά και το Λουξεμβούργο αποτελούν δύο ενδεικτικά παραδείγματα του εύρους που μπορεί να έχουν οι εδαφικές διαφορές. Στο σημείο αυτό να παρατηρήσουμε ότι όπου υπάρχουν συνοριακές διαφορές στον γεωγραφικό χώρο της Ευρώπης, <b>αυτές είναι εκτός ΕΕ</b> και κατ' επέκταση όπου υπάρχουν αψιμαχίες και ακόμη και συρράξεις, πάλι εκτός ΕΕ συμβαίνουν. Αυτό δείχνει την πραγματική ουσία της ΕΕ. Όταν ο Καραμανλής έβαλε τη χώρα στην (τότε) ΕΟΚ βλέποντας πολύ μακρυά, δεν το έκανε για λόγους οικονομικούς. Υποθέτω πως ήξερε ότι οι Ευρωπαίοι δεν δίνουν χρήματα δίχως αντάλλαγμα. Ο Καραμανλής μας έβαλε στην ΕΟΚ για λόγους καθαρά γεωπολιτικούς, για λόγους εθνικής ασφαλείας.<br />
Κάτι που το σχολείο <b>ξεχνάει</b> να μας διδάξει με τον τρόπο που πρέπει (προφανώς για την τόνωση της εθνικής υπερηφάνειας), είναι και το ότι η Ελλάδα έχει χάσει σχεδόν όλους τους πολέμους απέναντι στους Τούρκους. Μπορεί να μην μας αρέσει αυτό, αλλά η Ιστορία δεν αλλάζει. Το 1821 κερδίσαμε επειδή τελικώς οι ξένοι αποφάσισαν ότι ο "Μεγάλος Ασθενής" δεν χρειαζόταν να εξακολουθεί να είναι μεγάλος. Το 1897 πάθαμε μια από τις μεγαλύτερες καταστροφές μαζί με την Μικρασιατική, το '73 χάσαμε τη μισή Κύπρο, ενώ στον Α' Βαλκανικό ο κύριος λόγος που κερδίσαμε είχε να κάνει με το γεγονός ότι όλοι οι εξαιρετικά σκληρόπετσοι Βαλκάνιοι ομονόησαν ενάντια στους Τούρκους, οι οποίοι ήταν εξαιρετικά εξασθενημένοι για να μας αντιμετωπίσουν όλους μαζί ταυτόχρονα. Ο Καραμανλής βλέποντας τόσο την αυξανόμενη τουρκική επιθετικότητα, όσο και τα διπρόσωπα αμερικανικά παιχνίδια (είχε να κάνει με τον Κίσσινγκερ, βλέπετε), αποφάσισε (ορθότατα) ότι <b>σε μια περιοχή που τα σύνορα αλλάζουν συχνότερα από οποιαδήποτε άλλη, σε μια περιοχή με μέγιστο γεωπολιτικό ενδιαφέρον</b>, η μικρή τούτη χώρα θα διασφάλιζε τα συμφέροντά της μόνο αν έβαζε ανάμεσα σε αυτήν και στους Τούρκους μια συνασπισμένη ομάδα ισχυρών ευρωπαϊκών χωρών, κάνοντας τα ελληνικά σύνορα συνάμα και ευρωπαϊκά.<br />
<br />
Όταν θέτεις εαυτόν στο επίκεντρο ενός τεράστιου προβλήματος (κάτι που δεν έκανε μόνος του ο ΣΥΡΙΖΑ φυσικά, αλλά εμπλέκονται και όλοι οι προηγούμενοι βεβαίως, βεβαίως, μα πάνω απ´ολα ο ίδιος λαός που επί σειρά δεκαετιών επιβράβευε όλες αυτές της πολιτικές και που τώρα κλήθηκε εν ολίγοις να αποφασίσει για το μέλλον της χώρας), σε ένα παιχνίδι που όπως προείπα το έχουν στήσει οι Ευρωπαίοι με κανόνες που μόνο αυτοί γουστάρουν και μόνο αυτοί αλλάζουν, <b>προφανώς και δεν πρόκειται να έρθει κανείς να σου χτυπήσει φιλικά την πλάτη αν ανατινάξεις την παγκόσμια οικονομία</b> λέγοντάς σου "<i>Μπράβο Ελλάδα, τα πήγες μια χαρά</i>". Οπότε ελπίζω να καταλαβαίνετε τώρα και τι είδους ενδιαφέρον επεδείκνυαν τόσον καιρό και οι ΗΠΑ, οι οποίες προφανώς και δεν έπαιρναν το μέρος της Ελλάδας όπως εσφαλμένα νόμιζε ο περισσότερος κόσμος, παρά απλώς επιχειρούσαν να προστατέψουν τα οικονομικά τους συμφέροντα τα οποία συμπτωματικά ταυτίζονταν με την σωτηρία της Ελλάδας και την παραμονή της στην ΟΝΕ.<br />
Όταν, λοιπόν, οι Ευρωπαίοι (που εκ των πραγμάτων καθορίζουν το πως θα εξελιχθεί το παιχνίδι ακριβώς επειδή είναι δικό τους το παιχνίδι) βγαίνουν και σου ξεκαθαρίζουν με κάθε ευδιάκριτο δυνατό τρόπο αφενός ότι δεν θα βγεις (ως χώρα) από την Ευρωζώνη (που εξηγήσαμε ακριβώς τι σημαίνει αυτό), αφετέρου ότι το πραγματικό διακύβευμα του δημοψηφίσματος είναι το αν επιλέγεις να συνεχίσεις στην ευρωζώνη ή όχι, αν μη τι άλλο έπρεπε να λάβουμε πιο σοβαρά μια τόσο σοβαρότατη και αυστηρότατη <b>προειδοποίηση</b> (που υπό συνθήκες θα μπορούσε να αγγίξει έως και τις απαρχές της <b>απειλής</b>). Εσύ, λοιπόν, πως βγαίνεις αυθαίρετα και προσπαθείς να τους επιβάλεις το πως θα δουν τόσο το δημοψήφισμά του, όσο και το αποτέλεσμά του;<br />
<br />
Να κάνω μια σημαντική παρένθεση: έχω τονίσει ξανά και ξανά και το μνημόνευσα και πιο πάνω ότι η Ευρώπη έχει μετεξελιχθεί σε ένα <b>έκτρωμα</b> που έχει σχεδόν αποστασιοποιηθεί από τις ανθρωπιστικές αρχές που κάποτε την διέπνεαν. Αυτό συνεπάγεται ότι δεν θα έπρεπε να μας προκαλεί καμία απολύτως έκπληξη το αδιαμφισβήτητο γεγονός (που δεν συμβαίνει και για πρώτη φορά κιόλας) των <b>ωμών παρεμβάσεων στα εσωτερικά πολιτικά ζητήματα της χώρας</b>, ούτε το καινοφανές γεγονός να θέλει ολάκερη η ΕΕ (με πρωτεργάτη τη γερμανική κυβέρνηση) να ρίξει μια κυβέρνηση άλλης χώρας. Για να καταλάβουμε την αθλιότητα να σας πω και το εξής: θυμηθείτε τις αρχικές αντιδράσεις όταν ανακοίνωσε ο Τσίπρας το δημοψήφισμα. Έχουμε και λέμε λοιπόν: η Γαλλία είχε κάνει δημοψήφισμα και είχε απορρίψει το Ευρωσύνταγμα και κανένα πρόβλημα. Σε λίγο καιρό η Μ.Βρετανία θα κάνει δημοψήφισμα για να επανεξετάσει εάν θέλει να παραμείνει στην ΕΕ, και κανένα πρόβλημα. Αλλά αν η μικρή Ελλαδίτσα ανακοινώσει δημοψήφισμα γίνεται το σώσε; Αυτό είσαι Ευρώπη;<br />
Εννοείται ότι τίποτε απ'αυτά δεν το λέω για ελαφρυντικό, αλλά για να καταδείξω πως για να επαναφέρουμε την Ευρώπη στο επίπεδο που την επιθυμούμε, με τις διανθρώπινες Αρχές κι Αξίες που της/μας αξίζουν, <b>θα πρέπει να είμαστε μέσα στην Ευρώπη και όταν λέω μέσα δεν εννοώ ως παριάς, αλλά ως ενεργό στέλεχος του σκληρού πυρήνα της</b>. Κάτι το αλλάζεις μόνο εκ των έσω και όχι με εξωτερική παρέμβαση (οι οποίες εξωτερικές παρεμβάσεις δεν ξέρω αν μπορείτε να θυμηθείτε σε τι ακριβώς ενέργειες παραπέμπουν). Και <b>δυστυχώς</b> έτσι όπως έχουν διαμορφωθεί οι πολιτικοοικονομικές συγκυρίες, ο σκληρός πυρήνας της Ευρώπης έχει σχεδόν ταυτιστεί με το ευρώ.<br />
<br />
Φυσικά μέσα σε όλα αυτά που αναφέραμε, δεν πρέπει ποτέ να ξεχνάμε το σενάριο των <b>αντιποίνων</b>, το οποίο είναι, δυστυχώς, εξαιρετικά πιθανό και χειροπιαστό. Σε αυτό το πλαίσιο υπάρχουν πολλές και διάφορες θεωρίες. Σταχυολογώντας, ένα τέτοιο σενάριο θέλει τη Γερμανία να μας πετάει εκτός ευρώ ετσιθελικά επωμιζώμενη το (όχι αμελητέο) οικονομικό κόστος, μόνο και μόνο για να μην τολμήσει καμία άλλη χώρα να συμπεριφερθεί καθ'αυτόν τον τρόπο.<br />
Ένα άλλο σενάριο (λιγότερο πιθανό) θέλει να μας πετάνε εκτός και από το ευρώ και από την ΕΕ, βασιζόμενοι αυστηρά στο γράμμα του νόμου (σ.σ. των Συνθηκών) ότι από το ευρώ μπορείς να βγεις μόνο αν βγεις και από την ΕΕ.<br />
Ένα άλλο σενάριο (που είναι και το πιθανότερο εάν όλα στραβώσουν) είναι αυτό του διπλού νομίσματος που ειρήσθω εν παρόδω να πω επί τούτου κάτι που θα έπρεπε να είναι εντελώς αυτονόητο, αλλά δυστυχώς στη χώρα μας θεωρείται περιττή λεπτομέρεια: τα τελευταία 6 χρόνια η χώρα είναι θύμα μιας ανελέητης εσωτερικής υποτίμησης (μείωση μισθών και συντάξεων, αύξηση κόστους ζωής, μείωση παροχών κλπ) επειδή οι Γερμανοί δεν θέλουν να κόψουν νέο χρήμα. Στην περίπτωση που εισαχθεί στην εξίσωση εθνικό νόμισμα (με οποινδήποτε τρόπο), <b>η υποτίμιση θα γίνεται στο νόμισμα. Κοινώς πάλι θα έχουμε μια από τα ίδια αλλά με άλλο τρόπο.</b><br />
Τέλος πάντων, τα σενάρια δίνουν και παιρνουν και όλα βρίσκονται <b>σε απόλυτη συνάρτηση με την έκταση της ζημιάς που θα προκαλέσουμε</b>. Μην ξεχνάμε ποτέ ότι οι Γερμανοί είναι ένας λαός που δίχως ιδιαίτερες τύψεις εκτελεί ένα ολόκληρο χωριό επειδή κάποιοι σκότωσαν δύο δικούς του, και όπως βλέπετε ο πολύς Σόιμπλε (που δυστυχώς για εμάς <b>είναι πολύ πιθανό να είναι ο επόμενος Καγκελάριος της Γερμανίας</b> μιας και η Μέρκελ δεν πρόκειται να ξανακατέβει όπως έχει αφήσει να εννοηθεί στο παρελθόν) τις έχει αυτές τις διαθέσεις.<br />
<br />
Έχοντας κατά νου όλα αυτά που αναπτύξαμε, ας τα βάλουμε συμπερασματικά σε μία σειρά για να γίνει πιο φανερή η όλη εικόνα.<br />
<u>Πρώτον</u>, το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος είναι καθαρά <b>εσωτερικής καταναλώσεως</b> και μόνο. Οι Ευρωπαίοι (τόσο σε επίπεδο πολιτικών, όσο και πολιτών) δεν είναι υποχρεωμένοι να συμμορφωθούν με αυτό. Στην καλύτερη περίπτωση το πολύ να μας ενημερώσουν ότι έλαβαν το μήνυμα και να το λάβουν υπόψιν ως πολιτικό γεγονός στο πλαίσιο κάποιας "αόριστης" δημοκρατικής διαδικασίας.<br />
<u>Δεύτερον</u>, όταν οι καταστάσεις είναι τόσο ζόρικες, η κυβέρνηση πρέπει να δείχνει ευελιξία, την οποίαν ομολογουμένως όχι μόνο δεν έδειξε, τουναντίον έδειξε και αρκετά αρτηριοσκληρωτική σε πλήθος περιπτώσεων με χαρακτηριστικότερο παράδειγμα το δημοψήφισμα. <b>Στην διπλωματία έχει τεράστια σημασία να παίρνεις την σωστή θέση στο σωστό χρονικό σημείο,</b> το οποίο με τη σειρά του συνεπάγεται ότι είσαι σε θέση να εξαργυρώσεις και κάποια πολιτικά "γραμμάτεια". Εμείς όχι μόνο δεν το κάναμε αυτό αλλά χάσαμε και πολύτιμο χρόνο και πολύτιμους πόρους και κυρίως κάψαμε πολλά πολιτικά "χαρτιά". Και εννοείται ότι το ίδιο βαραίνει (αν και από την ακριβώς αντίθετη πλευρά) και όλες τις προηγούμενες κυβερνήσεις.<br />
<u>Τρίτον</u>, όταν τον άλλον τον έχεις ανάγκη για ρευστό, αναγκαστικά αποδέχεσαι ότι θα σε χορέψει στο ταψί. Ακριβώς το ίδιο συμβαίνει όταν κι εμείς (ως πολίτες) πηγαίνουμε σε μία τράπεζα για να πάρουμε πχ ένα στεγαστικό δάνειο. Αποδέχεσαι κάποιους όρους και δεσμεύεσαι από αυτούς και δεν μπορείς μετά να κάνεις ένα οικογενειακό δημοψήφισμα και αναλόγως αποτελέσματος να ανακοινώσεις στην τράπεζα τις αποφάσεις σου.<br />
<u>Τέταρτον</u>, ακριβώς όπως φοβόμουν (και το τόνιζα συνεχώς) ο περισσότερος κόσμος ψήφισε δίχως την παραμικρή επίγνωση του τι ακριβώς πάει να ψηφίσει και ακόμη χειρότερα σε πλήθος περιπτώσεων με αυστηρά προσωπικά κριτήρια, όπως για παράδειγμα ότι <b>εάν πάμε σε δικό μας νόμισμα θα διαγραφούν τα χρέη του κόσμου από τις τράπεζες, όταν στην πραγματικότητα θα συμβεί το ακριβώς αντίθετο</b>: τα χρέη θα διπλασιαστούν (στην καλύτερη) ακριβώς επειδή εμείς θα χρωστάμε σε ευρώ αλλά θα πληρωνόμαστε σε ένα νόμισμα το οποίο έναντι του ευρώ θα υποτιμάται συνεχώς. Ενδεικτικά να αναφέρω κι ένα ακόμη χαρακτηριστικότατο παράδειγμα της άλλης περιπτωσεως που άκουγα από πάρα πολύ κόσμο στο εκλογικό κέντρο: όποιος ψηφίσει ναι, να πάει να πληρώσει και τον λογαριασμό. Αυτό από μόνο του δείχνει ότι ο κόσμος ακόμα νομίζει πως στην περίπτωση παραμείνουμε στο ευρώ αλλά ο Τσίπρας πάρει καλύτερη συμφωνία, αυτή δεν θα έχει τα μέτρα που θα έφερνε ένα ναι.<br />
<u>Πέμπτον</u>, διαπίστωσα ότι ελάχιστοι έχουν καταφέρει να δημιουργήσουν στο μυαλό τους έστω ένα υπόδειγμα της εικόνας της επόμενης μέρας βασιζόμενοι σε αυτό που θα ψήφιζαν. Παρακολουθούσα τους περισσότερους, για παράδειγμα, να αναφέρονται σε δραχμές έτσι όπως ήταν προ ευρώ, το οποίο όμως είναι εντελώς <b>ουτοπικό</b> ακριβώς επειδή το βέλος (η διάσταση) του χρόνου είναι μονοσήμαντο, ήτοι κινείται μοναχά προς τη μία διεύθυνση. Αν αποφασίσουμε να ρίξουμε ένα ποτήρι και αυτό σπάσει, μετά όσο κι αν το κολλήσουμε δεν θα ξαναέχουμε ποτέ το ίδιο ποτήρι. Θα έχουμε απλώς κάτι που του μοιάζει και θα είναι έτοιμο να καταρρεύσει. Κάπως έτσι είναι και η φαντιαστική εικόνα περί δραχμών: δεν μπορούμε να φανταζόμαστε ένα νόμισμα όπως ήταν στις προ ευρώ εποχές, ακριβώς επειδή έχει μεσολαβήσει σε παγκόσμιο επίπεδο το ευρώ. Θα πρέπει να φανταστούμε ένα νόμισμα μετά από "έξοδο" από το ευρώ και αυτό το σενάριο μάλλον δεν το έχει σκεφτεί κανείς επειδή δεν αρέσει.<br />
<br />
Για να επιστρέψω, λοιπόν, στο αρχικό σημείο εκείνο που έγραφα ότι είχαμε να επιλέξουμε ανάμεσα σε δύο εξαιρετικά κακές κι επώδυνες επιλογές όπου σε κάθε μία θα έπρεπε να θυσιάσουμε κάτι και αναλογιζόμενος όλα αυτά αλλά και αρκετά ακόμη (που δεν χρειάζεται να αναφέρω γιατί το ήδη τερατώδες σενδόνι θα βγει διπλοτριπλάσιο), συνειδητοποίησα δυστυχώς ότι έτσι όπως με <b>παγίδεψε</b> ο Τσίπρας, <b>δεν είχα άλλη επιλογή</b> από το ναι.<br />
Στο μυαλό μου υπήρχε ένα εφιαλτικό σενάριο διαρκείας (ναι) κι ένα σενάριο που σχεδόν αγγίζει την ολοκληρωτική καταστροφή.<br />
Σαφώς και σκέφτηκα όσο το δυνατόν περισσότερες παραμέτρους όπως για παράδειγμα την υφεσιακή περιπέτεια στην οποίαν έχει πέσει η χώρα και δύσκολα θα βγει.<br />
Σκέφτηκα πάρα πολύ και αυτούς που είναι άνεργοι (όπως η γυναίκα μου και πάρα πολλοί γνωστοί μου).<br />
Σκέφτηκα πάρα πολύ όλους αυτούς που είτε δεν μπορούν να βγουν στην σύνταξη, είτε δεν ξέρουν αν θα μπορούν να επιβιώσουν με τη σύνταξη που θα λάβουν (όπως οι γονείς μου).<br />
Σκέφτηκα όλους αυτούς που είτε δεν έβλεπαν κανένα μέλλον στη χώρα, είτε αρνήθηκαν να συμβιβαστούν με έναν ληστρικό μισθό της τάξης των 600-700 ευρώ με πλήθος εκμεταλλεύσεων και αναγκάστηκαν να φύγουν (όπως η αδελφή μου και αρκετοί φίλοι και γνωστοί).<br />
Σκέφτηκα όλους αυτούς που δεν έχουν πρόσβαση σε παροχές (φερειπείν Υγείας, όπως η γυναίκα μου εσχάτως, παλαιότερα ο πατέρας μου και άλλοι που ξέρω).<br />
Σκέφτηκα όλους αυτούς που ζορίζονται σε καθημερινή βάση νοιώθωντας συνεχώς μια ασταμάτητη βάρβαρη ανασφάλεια για το αύριο (όπως εμένα και πλήθος ανθρώπων του κύκλου μου).<br />
Πάνω απ´ολα όμως σκέφτηκα ότι για να έχει αντίκρυσμα το ο,τιδήποτε, πρέπει να υπάρχει το χώμα, αυτό που ονομάζουμε πατρίδα κάποιοι ρομαντικοί. Πρέπει να υπάρχει ο ζωτικός χώρος εκείνος που να μας επιτρέπει να κάνουμε κάποια πράγματα, ακόμη κι αν αυτά είναι τα όνειρά μας.<br />
<br />
Τα ανέφερα αυτά για να καταδείξω ότι ούτε στους έχοντες ανήκω, ούτε ταξικά ψήφισα όπως για παράδειγμα στις χάι κλας περιοχές του Κολωνακίου, της Βουλιαγμένης, της Εκάλης, του Παλαιού Φαλήρου και της... Πλατείας Εξαρχείων. (<b>εδώ, κλαίμε</b>)<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjph39x03krFaaYKnHZe2vqGJOvPY7nmzFPSMdK_YKTWptR_bcx23LzNSXQ1FalciRPLcQkaCrXTS3GVDA63EpznR5dnPw9exmQAR9NqLx-OC73fGzadShdpX3uIVXZ8RPLbT_xIlKcf2dz/s1600/exarhia1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjph39x03krFaaYKnHZe2vqGJOvPY7nmzFPSMdK_YKTWptR_bcx23LzNSXQ1FalciRPLcQkaCrXTS3GVDA63EpznR5dnPw9exmQAR9NqLx-OC73fGzadShdpX3uIVXZ8RPLbT_xIlKcf2dz/s400/exarhia1.jpg" width="371" /></a></div>
<br />
<br />
Μέσα, λοιπόν, σε ένα <b>εξαιρετικά εχθρικό διεθνές περιβάλλον</b> το οποίο έχει πολλάκις εκσπερματώσει στην ευρύτερη περιοχή των Βαλκανίων, στην οποίαν κατά τους τελευταίους αιώνες υφίστανται ίσως οι μεγαλύτερες συνοριακές αλλαγές σε παγκόσμιο επίπεδο, με γείτονες που εποφθαλμιούν έργω τη χώρα μου, ξέροντας ότι είμαστε αποδυναμωμένοι και σε εξαιρετικά μειονεκτική θέση, αποφάσισα ότι <b>αυτό ήταν που σε καμία περίπτωση δεν θα ήθελα να θυσιάσω</b>.<br />
Ξέρω ότι οι συμμαχίες (όταν είσαι μικρός) <b>δυστυχώς αγοράζονται</b> με την ελπίδα ότι δεν θ'αλλάξουν. Και ξέρω επίσης ότι ως μικρός έχω μεγάλη ανάγκη αυτές τις συμμαχίες, και για τον επιπρόσθετο λόγο ότι το ίδιο πράττουν και οι εχθροί μου. Είναι καλές οι παπάτζες ότι μπορούμε όλοι μαζί να ζούμε ειρηνικά, αλλά δυστυχώς η πράξη αποδεικνύει το ακριβώς αντίθετο.<br />
Δεν είναι δυνατόν να έρχομαι εγώ, ο Έλληνας, και να τα κάνω όλα μπουρδέλο και να θέλω και την υποστήριξη κι από πάνω. Σκεπτόμενος, συνεπώς, ότι μέσα σε όλα όσο περισσότερο κουνηθούμε, τόσο περισσότερες πιθανότητες θα έχουμε να τους ωθήσουμε όλους <b>στα βρετανικά δικαστήρια των οποίων το Δίκαιο έχουμε αποδεχθεί</b> (και το οποίο ευνοεί τον ισχυρό), θεώρησα ότι πλέον δεν κινδυνεύει ο "μισθός" μας, αλλά η ίδια η εδαφική μας ακεραιότητα.<br />
Και σα να μην έφταναν αυτά, αναγκάστηκα για μια ακόμη φορά να δω σχεδόν κατάματα την σκληρώτητα και την απανθρωπιά όλων αυτών στους οποίους το έλεος είμαστε, κυριολεκτικά, και να υπολογήσω πως <b>αν υπήρχε μία περίπτωση τα όποια μέτρα να είναι πιο ελαφρά, αυτή θα ήταν με το "ναι" κι ουχί με το "όχι"</b>, αφού στην δεύτερη περίπτωση θα υπήρχαν και οι εξοντωτικές απαιτήσεις για λόγους συμμόρφωσης (και δικής μας και των άλλων).<br />
Και κάπως έτσι, ο Τσίπρας με τους εντελώς ερασιτεχνικούς του χειρισμούς και ιδίως επειδή φοβήθηκε πως θα αντιδρούσε ο Λαφαζάνης με την αριστερή πτέρυγα, <b>με ανάγκασε δίχως να με εκφράζει, δίχως να το θέλω, δίχως να το θεωρώ καλό για την πατριδα</b>, να συνταχθώ με ένα επώδυνο "ναι" σχεδόν ομολογώντας ότι ο κώλος μου γουστάρει κι άλλο ενώ κάτι τέτοιο δεν ισχύει, κι αυτό ακριβώς επειδή θεώρησα ότι η χώρα είχε απείρως περισσότερα να χάσει με ένα "όχι".<br />
<br />
Τώρα, με δεδομένο το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος: νομίζω ότι ήδη έχει αρχίσει να γίνεται κατανοητό πως <b>ούτε ο Τσίπρας μπορεί να διαχειριστεί το αποτέλεσμα</b>. Αν μπορούσε, δεν θα χρειαζόταν να κάνει συμβούλιο πολιτικών αρχηγών μόνο και μόνο για να βγει προς τα έξω πως ερμηνευεται το "όχι" του κόσμου. Επίσης, δεν θα χρειαζόταν να εξωθήσει σε παραίτηση τον Βαρουφάκη για να κατευνάσει (ξεκάθαρα) τους Ευρωπαίους (όπου ειρήσθω εν παρόδω να πω -κι ας ανατριχιάσουν πολλοί- ότι εξακολουθώ να τον γουστάρω ως Οικονομολόγο και θεωρώ ότι διαπομπεύτηκε χωρίς να του αξίζει).<br />
Κι όσον αφορά τα μέτρα που θα έρθουν, αν και είμαστε ήδη σε επίπεδο "πρώτων πληροφοριών", και μόνο που έσπευσαν ο Ολλάντ με τη Μέρκελ να κάνουν κοινή συνέντευξη τύπου της οποίας το ουσιαστικό ρεζουμέ ήταν ότι το επόμενο μνημόνιο θα είναι <b>πολυετές, ακριβώς για να μην εξαρτάται η εφαρμογή του από τις εκλογές και τις αλλαγές κυβερνήσεων</b>, νομίζω ότι λέει πολλά για τη ζημιά που ήδη έχει συμβεί στη χώρα. Και δίχως να θέλω να γίνω μάντης κακών, νομίζω ότι έρχονται και πολύ χειρότερα.<br />
<br />
Βεβαίως θα ήμουν εντελώς καταστροφολόγος εάν δεν έβλεπα και κάποια θετικά σημεία στην όλη ιστορία. Ποια είναι αυτά; Ή μάλλον για να το προσεγγίσω πιο σωστά, τι είδους είναι αυτά;<br />
Αυτά τα θετικά στοιχεία είναι άλλης ποιότητας, άλλου είδους και με πιο μακροχρόνια... υπόσχεση.<br />
Κατά πρώτον, πριν από λίγες μέρες διάβαζα ένα άρθρο της πολύ καλής <a href="http://www.topontiki.gr/article/135114/epistoli-die-zeit-en-opsei-toy-dimopsifismatos-ellines-meinete-mazi-mas#.VZQ1NDye_yY.facebook" target="_blank">γερμανικής εφημερίδας die Zeit</a>, το οποίο μέσα σε όλα έλεγε μέσες-άκρες το εξής αξιοπρόσεχτο: ότι οι Ευρωπαίοι δεν είχαν καταφέρει να κατανοήσουν το μέγεθος του προβλήματος που είχαν δημιουργήσει οι αποφάσεις τους στην Ελλάδα και πλέον θα επανεξετάσουν αρκετά ζητήματα στις πολιτικές τους. Μην σας προξενεί εντύπωση αυτό. Για ποιον λόγο θα έπρεπε να έχουν σαφή εικόνα οι Ευρωπαίοι για το τι συμβαίνει στη χώρα; Υπήρχε ποτέ περίπτωση να τους τα έχουν μεταφέρει οι <a href="http://www.focus.de/finanzen/news/staatsverschuldung/fraktionsfuehrer-der-nea-dimokratia-oppositionschef-georgiadis-geldgeber-sollten-tsipras-plan-nicht-annehmen_id_4770125.html" target="_blank">Σαμαροβενιζέλοι</a>; Αστεία πράγματα.<br />
Ένα δεύτερο σημείο στο οποίο επιβάλλεται να εστιάσουμε, είναι η επιτυχία του Τσίπρα να βγάλει τον κόσμο έξω. Όχι, <b>δεν αναφέρομαι στους Έλληνες</b>, αυτοί έχουν ξαναβγεί. Αναφέρομαι στους Ευρωπαίους που βγηκαν έξω για να υποστηρίξουν την Ελλάδα. Και σε αυτό το σημείο να σημειώσω το εξής πολύ παράδοξο: οι Ευρωπαίοι έπραξαν πολύ καλά που στήριξαν το δικό μας "όχι", διότι στα μάτια των πολιτών "όχι" σήμαινε τέλος στην λιτότητα (άσχετα του πως ήταν πραγματικά τα πράγματα εδώ). Οι Ευρωπαίοι που διαδήλωσαν υπέρ της χώρας μας είτε ζουν σε αντίστοιχη λιτότητα (έστω και μικρότερης εκτάσεως), είτε τη βλέπουν να έρχεται. Και μόνο το γεγονός ότι βγήκαν έξω στους δρόμους <b>αποτελεί μοχλό πίεσης προς τις δικές τους κυβερνήσεις</b> οι οποίες αναμφίβολα θα ήθελαν να επανεκλεγούν.<br />
Ένα τρίτο σημείο είναι το ότι ο Τσίπρας κατάφερε έστω και με αυτό τον επώδυνο για όλους μας τρόπο να βάλει στο τραπέζι των συζητήσεων το τι πραγματικά συμβαίνει στη χώρα, καθώς και να αποδυναμώσει σε μεγάλο βαθμό πολλά από τα επιχειρήματα των δανειστών. Και μόνο που "ανάγκασε" τους Αμερικάνους να παρέμβουν πάνω από μια ντουζίνα φορές προς όφελός μας όταν όλα τα προηγούμενα χρόνια δεν είχαν παρέμβει ούτε μία φορά, δείχνει ότι κάτι υπήρξε σε αυτό το επίπεδο. Εν προκειμένω, αυτό είναι και το μόνο "όπλο" που μπορεί ενδεχομένως και υπό αυστηρές συνθήκες να του προσφέρει το "όχι" του δημοψηφίσματος: όταν θα αναγκαστεί να κάνει την μεγάλη κωλοτούμπα (όπου όσο κι αν εύχομαι ολόψυχα να τη γλιτώσει, δεν το βλέπω) θα μπορεί να γυρίσει να "κατηγορίσει" την Ευρώπη ότι δεν ενδιαφέρεται για τις δημοκρατικές διαδικασίες μιας χώρας μέλους.<br />
Και ως προς το τέταρτον που έχω εντοπίσει, αναμφίβολα το μεγαλύτερο κέρδος όλων (που ευελπιστώ να ειμαστε κι εμείς εδώ ως χώρα για να το βιώσουμε) είναι το ότι για πρώτη φορά μετά την μεταστροφή της Ευρώπης προς το... απανθρωπότερον, <b>μπήκε στην συζήτηση η ποιότητα της Ευρώπης</b>. Και μόνο ότι υπήρξε πλήθος διεθνώς γνωστών οικονομολόγων, διανοουμένων, επιστημόνων, παλαιμάχων του πολιτικού στίβου κλπ, οι οποίοι έθιξαν ανοικτά, στα μέσα (καθώς ακόμη και <a href="http://www.topontiki.gr/article/135195/den-prepei-na-egkataleipsoyme-toys-ellines-ti-leei-o-gios-toy-idryti-toy-periodikoy" target="_blank">τα ίδια τα μέσα</a> σε κάποιες περιπτώσεις), ακριβώς αυτό, ότι η Ευρώπη έχει συμπεριφερθεί απάνθρωπα στη χώρα μας, είναι ίσως ο μεγαλύτερος μοχλός πίεσης προς όλους. Διότι κακά τα ψέματα: κανείς εξ όλων αυτών δεν πρόκειται να πεινάσει ή να έρθει σε δύσκολη θέση. Όλοι τους έχουν φτιάξει κομποδέματα για να φάνε και τα δισέγγονά τους. Το μόνο όπλο που διαθέτουμε και μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε εις βάρος τους είναι η βαρειά σκιά της Ιστορίας, να τους μείνει ένα όνομα που δεν θέλουν. Και επιτέλους, ο μηχανισμός αυτός δείχνει να ενεργοποιήθηκε. Θέλω να πιστεύω ότι ο κόσμςο θα καταλάβει πόσο πολύ τον αφορά να γίνονται πραγματικά δημοκρατικές εκλογές, να υπάρχουν πραγματικά δημοκρατικές διαδικασίες, να υπάρχει κοινωνικό κράτος και Δικαιοσύνη και όλα αυτά που συνθέτουν μια υγιή κοινωνία, μια υγιή Ένωση.<br />
<br />
Θα ήθελα να κλείσω ετούτο το υπερσενδόνι γίγας με μία φαινομενικά άσχετη παρατήρηση. Στο προηγούμενο διάστημα που παρατηρούσα σχεδο τα πάντα, κρατώντας τον εαυτό μου σε αξιοθαύμαστη (για τον παρορμητικό χαρακτήρα μου) μετριοπάθεια, ομολογώ ότι <b>έχασα πάσα ιδέα για πλήθος κόσμου</b>, και του υπαρκτού μου κύκλου, και του διαδικτυακού. Όπως αρέσκομαι να λέω σε κάτι τέτοιες περιπτώσεις, οι δυσκολίες βοηθούν πολλούς να βγάλουν τον εαυτό που πραγματικά κρύβουν μέσα τους.<br />
Τουναντίον, θα ήθελα να συγχαρώ όχι μόνο αυτούς που έμειναν στην μετριοπάθεια αναγνωρίζοντας το δικαίωμα των άλλων στην αντίθετη άποψη, αλλά και όσους -κι ας πήραν πέση- απέφυγαν την μπουρδολογία και την ανταλλαγή επιχειρημάτων που αν τα δουν στο μέλλον θα νομίσουν ότι τις μέρες εκείνες τους είχαν χακάρει τον λογαριασμό.<br />
Όσον αφορά τον λόγο για τον οποίον δεν έγραψα (εν αντιθέσει με πολλούς) πριν το δημοψήφισμα τι είχα επιλέξει, είχε να κάνει ξεκάθαρα με το ότι αν υπήρχε έστω και μία περίπτωση στο δισεκατομμύριο να επηρεάσω έστω κι έναν άνθρωπο, αυτό ήταν κάτι που δεν ήθελα να συμβεί σε καμία περίπτωση. Ο λόγος που το αποκαλύπτω μετά όμως (αν και πρακτικά όποιος διάβασε τις αναλύσεις που έκανα είχε καταλάβει που το πήγαινα), έχει να κάνει καθαρά με το ότι δεν θα μπορούσα σε καμία περίπτωση να σχολιάζω όπως θέλω την επικαιρότητα δίχως να έχω πάρει θέση.<br />
<br />
Κι ως προς το αποτέλεσμα καθεαυτώ, δυστυχώς τα "όχι" που μεταμορφώνονται σε "ναι" είναι πολύ χειρότερα από τα "ναι" που παρέμειναν, <b>έστω και με την ελπίδα ότι τουλάχιστον θα παράσχουν τον απαιτούμενο χρόνο για να δημιουργηθούν οι ζυμώσεις για κάτι "άλλο"</b>.<br />
Και κυρίως για να γιγαντωθεί η ελπίδα ότι αυτό το "άλλο" θα οδηγήσει και σε μαι καλύτερη Ελλάδα και σε μια καλύτερη Ευρώπη. Διότι αν θυμάστε, <a href="http://hades740.blogspot.com/2014/02/blog-post_17.html" target="_blank">ευρωσκεπτικιστής</a> έχω δηλώσει επειδή θέλω μια καλύτερη Ευρώπη κι όχι επειδή δεν θέλω καθόλου.<br />
<br />
Χαίρετε.</div>
Hadeshttp://www.blogger.com/profile/04467178190617217153noreply@blogger.com10tag:blogger.com,1999:blog-4807243922192063199.post-62410492587520472882015-07-02T17:36:00.001+03:002015-07-02T17:36:26.368+03:00Ο Καραγκιόζης και η Χρεωκοπία (έργο θεάτρου σκιών του παραλόγου)<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Ήδη μετράμε μία μέρα και κάτι ψιλά από την στιγμή που η χώρα χρεωκόπησε επισημα μεν, μερικώς δε (αν έχω κατανοήσει σωστά). Βασικά, είναι σαν τα <b>παιχνίδια με τις λέξεις</b>, όπως για παράδειγμα πριν λίγα χρόνια οπότε και το selective default επί ημερών εθνοσωτηρίου κυβερνήσεως νουδουsok (ίσως με λίγο και από μαϊντανό εντός, δεν θυμάμαι καλά) σήμαινε μια απλή διευθέτηση πληρωμών υπό ειδικές συνθήκες (στο περίπου κάπως έτσι το παρουσίαζαν).<br />
<br />
Παρατηρώ, λοιπόν, κόσμο τρελαμένο, σαλταρισμένο, παρμένο. Ακόμη και στα σούπερ μάρκετ απ'όπου ψωνίζω ανά περίπτωση, βλέπω ναι μεν όχι το αδιαχώρητο, αλλά κόσμο με μεγάλα καλάθια, ή και καρότσια (όταν μέχρι πρότινος έβλεπες ελάχιστους τέτοιους). Η αλήθεια είναι ότι δεν μπορείς να κατηγορήσεις τον κόσμο που πανικοβάλλεται, ακριβώς επειδή ο κόσμος ως επί τω πλείστο είναι ανώριμος και μικρόνοος (λυπάμαι, αλλά οι <b>αλήθειες </b>πληγώνουν). Εξάλλου όταν λέμε ότι είμαστε ο περιούσιος λαός, είναι ακριβώς έτσι: <b>τόση βλακεία μαζεμένη δεν υπάρχει σε καμία άλλη γωνιά του πλανήτη</b>.<br />
Και να σας εξηγήσω τι ακριβώς εννοώ...<br />
<br />
Όταν ο κόσμος απείχε επί σειρά ετών από τις εκλογές (ελληνικές τε και ευρωπαϊκές) μη μπορώντας να κατανοήσει ότι με την στάση του αυτή διαμορφώνει στρεβλά το εκλογικό αποτέλεσμα, όταν ο κόσμος ψήφιζε με την ελπίδα ότι θα διοριστεί ο ίδιος ή το παιδί του στο δημόσιο και μάλιστα όχι σε κάποια "μάχιμη" θέση αλλά κάπου για να ξύνεται μεγαλοπρεπώς με χρυσές τσουγκράνες και παχυλό μισθό, ή για να λάβει κάποια προνομιακή ρύθμιση, καθώς και όταν ο κόσμος έφτανε σε σημείο να ψηφίζει (λέω ένα παράδειγμα) Γιωργάκη Παπανδρέου βλέποντας στο πρόσωπό του τον Ανδρέα, ή όταν 30 χρόνια μετά αδυνατεί να καταλάβει ότι ήταν η πράσινη λαίλαπα της δεκαετίας του 80 που ξεκίνησε τον αφανισμό αυτής της χώρας, μήπως όλα αυτά (και κάμποσα άλλα) δεν είναι <b>χρεωκοπία μας ως πολίτες</b>;<br />
<br />
Όταν ο κόσμος αντιδρά επειδή ο σημαιοφόρος της παρελάσεως είναι αλλοδαπός αλλά ουδέποτε πίεσε το καμάρι του να διαβάσει περισσότερο για να βγει αυτό πρώτο, ή όταν παρουσιάζει πλήρως ρατσιστικές απόψεις είτε προς τους αλλοδαπούς, είτε προς τους ημεδαπούς (ανάλογα πάντοτε με τις πολιτικές πεποιθήσεις του καθενός), ή όταν διαχωρίζει κάτι όχι με βάση το τι λαμβάνεις απ'αυτό αλλά με βάση το πως δεείχνει αυτό, ή όταν βλέπεις τον μη έχοντα στον δρόμο να υποφέρει και σπεύδεις να τον κατηγορήσεις με δικαιολογίες τύπου "ας πρόσεχε" μήπως αυτό δεν δείχνει την <b>χρεωκοπία μας ως κοινωνία</b>;<br />
<br />
Όταν αποδεχόμαστε ως κοινωνία πως το να κάψεις ένα δάσος για να χτίσεις στο νέο σου οικόπεδο αποτελεί λογική πρακτική επειδή το έχουν κάνει κι άλλοι, ή ότι δεν είμαι εγώ ο μαλάκας της υπόθεσης να μην φοροδιαφύγω όταν όλοι το κάνουν, ή όταν ενώ έχω επίγνωση που ενώ κλέβω το κράτος έχω εντούτοις την απαίτηση το κράτος να κόβει τον λαιμό του για να μου δίνει παροχές, ή ότι εγώ θα καπνίζω όπου μου γουστάρει διότι έτσι γουστάρω, ή ότι θα περάσω ως κάγκουρας στις 3 τα χαράματα από τις γειτονιές με τη μουσική στη διαπασών επειδή είναι αναφαίρετο δικαίωμά μου, μήπως αυτό δεν δείχνει την <b>χρεωκοπία μας ως έλλογα όντα</b>;<br />
<br />
Όταν δεν έχουμε μάθει να αποδεχόμαστε την αντίθετη άποψη (βλ. τι γίνεται με το δημοψήφισμα για παράδειγμα), ή θεωρούμε οτι ο διαφορετικός είναι εχθρός και ότι πρέπει να τον φάμε πρώτοι πριν προλάβει να μας φάει αυτός, όταν διαχωρίζουμε ανθρώπους ανάλογα με τη φανέλα της ομάδας που φοράει, ή τις πολιτικές του πεποιθήσεις ή τις φιλοσοφικες του ανησυχίες ή ακόμη και το που γουστάρει να πηγαίνει να δίνει τον κώλο του, μήπως αυτό δεν δείχνει την <b>χρεωκοπία μας ως άνθρωποι</b>; <br />
<br />
Όταν θεωρούμε πως ελευθερία σημαίνει το να κάνεις ό,τι γουστάρεις δίχως κανέναν φραγμό ή σεβασμό προς τους άλλους, όταν αδιαφορούμε για την Παιδεία των παιδιών μας, όταν θεωρούμε ότι η πρόκληση αποτελεί μέσον ανάδειξης μιας θέσης ή ενός προβλήματος, όταν αδυνατούμε να διαπιστώσουμε τι είναι σκουπίδι και τι όχι, όταν αποδεχόμαστε την τηλεόραση και τα μέσα γενικότερα ως μέσον διαμόρφωσης της απόψεώς μας, όταν δεν σεβόμαστε το σπίτι που ζούμε (ως Φύση) και δημιουργούμε χίλιες δυο πηγές μόλυνσης και όχι μόνο, σκεπτόμενοι μονάχα το εύκολο κέρδος, όταν δεν δείχνουμε καμία αλληλεγγύη σε κανέναν και το μόνο που μας νοιάζει είναι να μην αγγίξει τον δικό μας κώλο ό,τι συμβεί, όταν βλέπουμε τις στρεβλώσεις, τις μίζες, τις παρανομίες και δεν κάνουμε τίποτα γι'αυτό, μήπως όλα αυτά δεν δείχνουν <b>την πλήρη και απόλυτη χρεωκοπία μας ως έθνος, ως λαός, ως κράτος</b>;<br />
<br />
Δηλαδή περιμέναμε απλώς να μπει όριο 60 ευρώ στα ΑΤΜ και να πληροφορηθούμε ότι δεν πληρώσαμε τη δόση στο ΔΝΤ για να συνειδητοποιήσουμε πως χρεωκοπήσαμε; Και το χειρότερο είναι πως <b>μόνο αυτή η χρεωκοπία μας πειράζει;</b> Δεν υπάρχει κάτι άλλο που να μας ενοχλεί σε τούτη την κωλοχώρα.<br />
<br />
Όταν το κράτος δεν επισρτρέφει ΦΠΑ στους επαγγελματίες ή όταν αναγκάζεται να κόψει επίδομα ανεργίας επειδή δεν έχει λεφτά, αυτά δεν είναι αδυναμία πληρωμής. Μόνο προς το ΔΝΤ είναι αδυναμία πληρωμής. Κι ο κλασικός μαλάκας ο ΈΛλην, που λέει κι ο Γεωργίου, το αποδέχεται αυτό.<br />
Όταν ο κόσμος κάνει ουρές στα ΑΤΜ είναι η εξαθλίωση στην οποίαν οδηγεί το κράτος τους πολίτες, αλλά όταν οι πολίτες έκαναν ουρές για μια δωρεάν σακούλα ντομάτες, ή ακόμη χειρότερα σε κάδους και σε συσσίτια, αυτό ονομάζεται ανάπτυξη.<br />
<br />
Δεν είσαι χρεωκοπημένος όταν δεν έχεις δική σου άποψη και περιμένεις να στην διαμορφώσουν άλλοι, ούτε όταν σιχτιρίζεις επί μία τετραετία (Σ.σ. φιλολοφικό το χρονικό διάστημα) και όταν έρχονται οι εκλογές ξαναψηφίζεις τους ίδιους είτε επειδή αποφάσισες να τους δώσεις μια ακόμη ευκαιρία (την εικοστή πέμπτη στη σειρά), είτε επειδή δεν έχεις άλλη επιλογή, λες και στις εκλογές κατεβαίνει μόνο ένα κόμμα.<br />
Δεν είσαι χρεωκοπημένος όταν ψηφίζεις ξανά τα ίδια και τα ίδια λαμόγια που σε έκλεψαν, σε κορόιδεψαν, νομοθέτησαν εις βάρος σου, σε περιέπαιξαν, σε υπερφορολόγησαν, σε αδίκησαν, σου αφαίρεσαν παροχές, σου χειροτέρευσαν την ποιότητα ζωής;<br />
Δεν είναι χρεωκοπία όταν δεν βγήκες ποτέ να απαιτήσεις μέσα στο πλάισιο της <b>λογικής </b>έστω τα βασικά σου δικαιώματα, κι αντίθετα έσπευδες να κατηγορήσεις όποιον τολμούσε να το κάνει, θεωρώντας ότι την δική σου ατολμία πρέπει όλοι να την ενστερνίζονται;<br />
Μήπως δεν είναι χρεωκοπία το ότι αποδεχόσουν να δουλεύεις ανασφάλιστος ή να υπογράφεις για περισσότερα χρήματα απ'άυτά που πραγματικά έπαιρνες και δεν τόλμησες να το καταγγείλεις ποτέ σου διαιωνίζοντας αυτήν την κατάσταση και σκάβοντας τον λάκκο των μελλοντικών γεννεών, των παιδιών σου των ίδιων που σήμερα μπορεί να μην έχεις αλλά θα έχεις αύριο;<br />
<br />
Μήπως θεωρείς ότι δεν είσαι χρεωκοπημένος όταν ποτέ δεν κάθησες να βάλεις κάτω τα οικονομικά σου και να απλώνεις το χέρι σου μέχρι εκεί που σε έπαιρνε, αλλά τουναντίον έπαιζες το παιχνίδι των τραπεζών παίρνοντας αεροδάνεια και χρησιμοποιώντας κάρτες για να πηγαίνεις τις διακοπάρες σου, να παίρνεις την κινητάρα σου, να κάνεις στην γκόμενα το κομμάτι σου, να αγοράζεις αυτοκίνητο που δεν μπορείς να συντηρήσεις, να συχνάζεις σε μαγαζιά που απλώς τα χρυσοπληρώνεις δίχως να σου προσφέρουν τίποτα, να πηγαίνεις τα παιδιά σου σε ιδιωτικά σχολεία όταν δεν υπάρχει κανένας λόγος, να χρησιμοποιείς την ιδιωτική Υγεία ενώ ήταν αχρείαστη, ή όταν το σημαντικό για'σένα ήταν το να ακολουθείς το κωστοπούλειο life style της ψεύτικης ζωής και της καλοπέρασης δίχως υπόβαθρο;<br />
<br />
<b>Δεν αποτελεί ύψηστη χρεωκοπία όταν εν γνώσει σου γίνεσαι θύμα που
παριστάνει τον θύτη συμμετέχοντας στην ανθρωποφαγία μέσα σε αυτήν την
άτυπη αρένα της καθημερινότητας, όπου οι πραγματικοί υπαίτιοι συνεχώς
δραπετεύουν αλώβητοι;</b><br />
<b>Δεν είναι χρεωκοπία ενός ολόκληρου λαού το γεγονός ότι ανέκαθεν -διαχρονικά- σε κρίνει από το τι έχεις ή πως φαίνεσαι ή που θέλεις να εντάσσεσαι και όχι από το τι είσαι πραγματικά ως οντότητα και πως συμπεριφέρεσαι ως άνθρωπος;</b><br />
<b><br /></b>
Και ξαφνικά μας πείραξε η χρεωκοπιά του κράτους που είναι στο όριο να γίνει και χρεωκοπία των τραπεζών; <b>Όλες οι προηγούμενες χρεωκοπίες που ελάμβαναν χώρα επί δεκαετίες ολόκληρες γιατί δεν μας πείραξαν;</b><br />
Εϊμαστε η χώρα που ευχαρίστως θα ρουφιανέψεις τον γείτονά σου επειδή θες να τον δεις να τρώει πρόστιμο μόνο και μόνο επειδή έχει πιο ωραίο σπίτι από 'σένα, αλλά δεν θα καταγγείλεις τον εργοδότη σου που δεν σου κολλάει ένσημα διότι φοβάσαι.<br />
Είμαστε η χώρα που ευχαρίστως θα απαιτήσεις από τους άλλους να βγάλουν τα κάστανα από τη φωτιά, αλλά ουδέποτε θα βάλεις το δικό σου χέρι στη φωτιά για να βοηθήσεις λιγάκι.<br />
Είμαστε η χώρα που όσοι πέρασαν από τις θέσεις διακυβέρνησης (κάθε βαθμίδας) δεν φταίνε ποτέ, και που πάντοτε παραλαμβάνουν καμμένη γη από τους προηγούμενους.<br />
Είμαστε η χώρα που γουστάρει να βλέπει τους παίκτες της Ρεάλ να χειροκροτάνε τους παίκτες της Μπαρτσελόνα επιδεικνύοντας ποδοσφαιρικό πολιτισμό, αλλά θεωρούμε προδοσία αν δούμε να κάνουν το ίδιο οι παίκτες του Ολυμπιακού/του ΠΑΟΚ/της Λάρισας προς τους παίκτες του Παναθηναϊκού/του Άρη/του Ολυμπιακού Βόλου κλπ.<br />
Είμαστε η χώρα που απαιτούμε από τους Άγγλους να φέρουν πίσω τα κλεμμένα ελγίνεια όταν την ίδια στιγμή αδιαφορούμε για τα αρχαία που ήδη έχουμε και κάνουμε γκράφιτι πάνω σε αυτά ή τα πουλάμε για προσωπικό κέρδος, ή τα θάβουμε προς όφελος συγκεκριμένων συμφερόντων.<br />
Εϊμαστε η χώρα που με ευκολία θα αδειάσεις το τασάκι του αυτοκινήτου στον δρόμο, ή θα αφήσει τα σκουπίδια στο δάσος, ή θα πετάξεις τα παλιά λάδια του αυτοκινήτου και τις μπαταρίες στα σκουπίδια, αλλά όταν πας στο εξωτερικό είσαι τύπος και υπογραμμός "<i>διότι εκεί έχουν κράτος φίλε</i>". <br />
Πόσες χιλιετίες πρέπει να περάσουν καταραμένε Έλληνα, αιώνιε ραγιά, για να μάθεις ότι το κράτος είσαι ΕΣΥ; Το κράτος είμαστε ΌΛΟΙ μας; <br />
<br />
Θα σας φέρω ένα μικρό πλην χαρακτηριστικό παράδειγμα.<br />
Αναρωτηθείτε για ποιον λόγο δεν ψηφίζετε (πχ) Βασίλη Λεβέντη παρά επιλέγετε αυτούς που πάντοτε <b>δογματικά </b>επιλέγατε (και αυτό το αποδεικνύουν τα αποτελέσματα όλων των εκλογικών αναμετρήσεων). Ο Λεβέντης (καθώς και άλλοι "Λεβέντηδες") δεν έχει διορίσει ποτέ κανέναν στο δημόσιο, δεν έχει βλάψει ποτέ τα εθνικά θέματα, δεν έχει νομοθετήσει ποτέ κατά του λαού, δεν έχει πει ποτέ ψέματα για τα γεγονότα. Και όμως δεν τον ψηφίζετε επειδή τον θεωρείτε γραφικό ή ασόβαρο ή δίχως πιθανότητες να εκλεγεί και δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο.<br />
Τουναντίον, ψηφίζετε πάντα όσους κάνουν ρουσφέτια, ψηφίζουν αντεθνικούς νόμους, καταργούν έργω τη Δημοκρατία, τρομοκρατούν τους πολίτες, ζημιώνουν την οικονομία της χώρας, εμπλέκονται σε σκάνδαλα και άλλες παράνομες ιστορίες και αυτό γιατί; Επειδή είναι παραδοσιακή ψήφος για την οικογένειά σας; Επειδή δεν σας πάει το χέρι παρακεί ή παραδώ; Επειδή διαπιστώσατε ειλικρινή μεταμέλεια ή κάποια μυστηριώδη ικανότητα την οποίαν μέχρι τώρα έκρυβαν;<br />
<br />
Κι αν τα πεις όλα αυτά στον νεοΈλληνα είσαι ο χειρότερος εχθρός του, θες το κακό του κ.ο.κ. Διότι τον νεοΈλληνα δεν τον νοιάζει αν είναι λαμόγιο, τον νοιάζει μόνο <b>να μην του πουν</b> ότι είναι λαμόγιο. Ομοίως και για κάθε αρνητικό χαρακτηρισμό. Δεν είναι τυχαίο ότι αυτή η χώρα είχε επί αμέτρητες δεκαετίες ως ύψηστο ήρωα τον <b>Καραγκιόζη </b>που ήταν ένα λαμόγιο και μισό.<br />
<br />
Να σας υπενθυμίσω, λοιπόν, κάτι που έχω ξαναπεί σε τούτο το ταπεινό πλην τίμιο βλόγι, ότι <b>η χώρα αυτή καταστράφηκε επειδή δεν άντεξε το βάρος τόσων πολλών άξιων πολιτών κι ακόμη πιο άξιων πολιτικών</b>.<br />
<br />
Μην ψάχνετε, λοιπόν, για φταίχτες αλλού.<br />
Ο φταίχτης θα γίνει ορατός μόλις περάσετε από τον καθρέπτη του σπιτιού σας.<br />
Είναι ο φταίχτης από τον οποίον δεν μπορείτε να κρυφτείτε με τίποτα.<br />
Είναι το περιβόητο <i>γνώθι σεαυτόν</i> των αρχαίων ημών προγόνων, <b>για τους οποίους είμαστε τόσο υπερήφανοι αλλά δεν κάνουμε τίποτε απολύτως για να τους μοιάσουμε</b>. Όπου εδώ που τα λέμε, δεν θέλουμε να τους μοιάσουμε, όχι μόνο διότι οι αρχαίοι Έλληνες ήταν των έργων (ακόμη και διά των λόγων) ενώ εμείς είμαστε των λόγων του αέρα και μόνο, αλλά κυρίως επειδή οι αρχαίοι μοχθούσαν, έπρατταν, έπαιρναν την κατάσταση στα χέρια τους. Ο νεοΈλληνας το σιχαίνεται αυτό. Ο νεοΈλληνας θέλει μόνο στόχους για να τους κατηγορεί. Παραδίδουμε τη χώρα στα λαμόγια και μας φταίνε τα λαμόγια. Την παραδίδουμε στους ξένους και μας φταίνει οι ξένοι.<br />
Δυστυχώς τη μεγαλύτερη κουβέντα επί τούτου την έχω διαβάσει από τον αείμνηστο Ηλία Μπαζίνα που είχε πει ότι η μεγαλύτερη ευλογία που συνέβη ποτέ σε τούτο τον λαό ήταν η τουρκοκρατία διότι μας έδωσε το πάτημα να έχουμε κάτι να κατηγορούμε για πάντα και να μην κάνουμε τίποτε. <br />
<br />
Έχει μαλλιάσει η γλώσσα μου να λέω ότι όλοι αυτοί μας τα έκαναν όλα με τη δική μας ρητή κι αδιαμφισβήτητη συγκατάθεση. Δεν χωράει καμία απολύτως αμφιβολία επί τούτου. Τους ψηφίσαμε όλους τους. Με πραξικόπημα ανέβηκε μόνο ο Παπαδόπουλος στο παρελθόν, κι αυτός αν το καλοσκεφτούμε μάλλον ήταν γατάκι μπροστά σε όλους αυτούς και απλώς είχε το όνομα ενώ άλλοι έχουν τη χάρη.<br />
<br />
Αλλά η μεγαλύτερη κατάντια ξέρετε ποια είναι;<br />
Όχι ότι ο κόσμος ψήφισε για αλλαγή ΣΥΡΙΖΑ με την ελπίδα ότι θα ξαναέρθουν οι "παλιές καλές" μέρες του pasok, ούτε ότι το ψήφισε με την ελπίδα (που άγγιζε τα όρια της βεβαιότητας) πως δεν θα κάνει όλα αυτά που έλεγε.<br />
Η κατάντια είναι ότι θα ξανανατέλει ως ελπίδα για τη χώρα ο Αντώνιος ο Σαμαράς ο Πιτσαδώρος_, αυτό το κάργα χουντικό κατασκεύασμα που άνετα συγκαταλέγεται στους πλέον ανίκανους πολιτικούς όλων των εποχών σε παγκόσμιο επίπεδο, και ο κόσμος θα το χάψει κιόλας διότι θα ψάχνει απεγνωσμένα να βρει κάτι "σίγουρο" για να πιαστεί. Η κατάντια είναι ότι ξαναμπαίνουμε σε φάση διαρκούς <b>ανακύκλωσης </b>των ίδιων και των ίδιων σάπιων λύσεων που δεν είναι τίποτε άλλο από τον Μανωλιό που βάζει τα ρούχα του αλλιώς, όπως λέει και η παροιμία.<br />
<br />
Οπότε ελπίζω να καταλαβαίνετε για ποιον λόγο πρεσβεύω την άποψη ότι το δημοψήφισμα δεν πρέπει να γίνει. Διότι είναι <b>ο ίδιος χρεωκοπημένος λαός</b> που θα πρέπει να επιλέξει, δίχως σοβαρά κριτήρια, δίχως ενημέρωση, δίχως υπευθυνότητα, δίχως διάθεση για συλλογική δράση και συκλλογική ευθύνη.<br />
Εϊμαστε ένας λαός τόσο προβλέψιμος, που αν του δώσεις τη δυνατότητα να ομονοήσει και να κάνει εμφύλιο, θα επιλέξει τον εμφύλιο. Στα πρόθυρα τέτοιου είμαστε και τώρα και παριστάνουμε ότι δεν το έχουμε καταλάβει και προς αποφυγήν παρεξηγήσεων τις βάσεις του δεν τις δημιούργησε μόνο ο Τσίπρας με το επιτελείο του. Συνέβαλαν τα μέγιστα και όλοι οι πρηγούμενοι με την διχαστική τους πολιτική. Πάνω απ'όλα όμως, συνέβαλαν τα μέγιστα όλοι οι απλοί πολίτες που ευχαρίστως ελάμβαναν τη λάσπη και παρίσταναν τους καταπέλτες προς άλλους πολίτες.<br />
<br />
Η αλήθεια είναι μία, ότι αν δεν αλλάξουμε μυαλά δεν θα αλλάξει τίποτε όσα δημοψηφίσματα κι αν κάνουμε.<br />
Κι ο Έλλην μυαλά δεν αλλάζει με καμία κυβέρνηση.<br />
Έχουμε αποδείξει στην πράξη ότι δεν είμαστε άξιοι να κάνουμε κάτι καλό.<br />
<br />
<br />
Χαίρετε.</div>
Hadeshttp://www.blogger.com/profile/04467178190617217153noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-4807243922192063199.post-75814460470366537682015-06-28T16:51:00.001+03:002015-06-28T16:59:22.029+03:00Περί Δημοψηφισμάτων και Πολιτικών Αποφάσεων <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Δεν έχει στεγνώσει ακόμη το μελάνι από χθες που μεταξύ άλλων έγραφα ότι <i>τον συγκεκριμένο λαό δεν θα εμπιστευόμουν ούτε να μου γυαλίσει τα παπούτσια</i>, αναφορικά με το δημοψήφισμα που μόλις χθες τα χαράματα ανακοινώθηκε από τον πρωθυπουργό της χώρας. Και δυστυχώς οι συνολικές αντιδράσεις που έχω δει αυτήν την πρώτη μέρα έχουν επιβεβαιώσει αρκετούς από τους χειρότερους φόβους μου.<br />
<br />
Ας πιάσουμε, όμως, τα πράγματα από την αρχή. Σε πρώτη φάση χρειάζομαι οπωσδήποτε τη βοήθειά σας σε κάτι σοβαρό και κάθε γνώμη θα εκτιμηθεί δεόντως.<br />
Ακούω έναν θόρυβο κάπου από τη μηχανή του αυτοκινήτου. Είμαι σχεδόν βέβαιος ότι ο θόρυβος προέρχεται από χαμηλά, ήτοι από τον στροφαλοφόρο και ότι δεν είναι ούτε από πυράκια, ούτε από βαλβίδες που χτυπάνε. Αυτό που δεν έχω καταλάβει είναι αν ο άξονας έχει υποστεί κάμψη και θέλει deflection, ή είναι κάποια φυσιολογική φθορά (ή και λόγω πλημμελούς συντήρησης) στα κουζινέτα και τις μπιέλες. Οπότε για να προετοιμάσω τα οικονομικά μου θα ήθελα να με συμβουλέψετε τι εργασία να ζητήσω: να το πάω για μέτρηση στροφάλων σε ωρολογιακό μικρόμετρο ή για έλεγχο κουζινέτων εδράσεων και διωστήρων;<br />
Είμαι βέβαιος ότι η απάντηση θα είναι παιχνιδάκι για όλους σας.<br />
Ε; Μην μου πείτε ότι δεν παίζετε στα δάκτυλα μια απλή μηχανή αυτοκινήτου. Εξάλλου όλοι μας έχουμε αυτοκίνητο άρα όλοι μας πρέπει να ξέρουμε τέτοια πράγματα υποκαθιστώντας τους μηχανικούς, έτσι δεν είναι; ¨Πόσω μάλλον όταν <b>ό Έλλην ξέρει τα πάντα</b>, σχεδόν εκ γενετής. <br />
<br />
Πως είπατε; Δεν είναι έτσι;<br />
Είναι επικίνδυνο γιατί μπορεί να κάνετε καμιά ζημιά στον κινητήρα; <br />
Και αφού δεν είναι έτσι, <b>τότε γιατί είναι τόσο εύκολο με το δημοψήφισμα;</b><br />
<br />
Πάλι χθες έγραφα ότι αν θελήσω να μην πάω στη δουλειά τη Δευτέρα, δεν μπορώ να κάνω δημοψήφισμα για να πάρω γνώμες διότι απλούστατα το θέμα αυτό αφενός δεν αφορά τον πολύ κόσμο, αφετέρου ο κόσμος δεν είναι σε θέση να γνωρίζει τις ιδιαιτερότητες και τις ειδικές συνθήκες που ενδεχομένως μπορεί να υπάρχουν στο θέμα.<br />
<br />
Να μπω στα βαθιά, λοιπόν, με ένα όχι απλώς σημαντικό ερώτημα, αλλά ενδεχομένως το σημαντικότερο όλων: βλέπω από χθες αναρίθμητο κόσμο να έχει αποφασίσει και για το "ναι" και για το "όχι" και διερωτώμαι, που διάολο έχουν βρει όλοι τις πληροφορίες σε ένα τόσο πολυσύνθετο θέμα όσο αυτό που μας απασχολεί;<br />
Εγώ, για παράδειγμα, έχω εντοπίσει ότι το υποτιθέμενο ερώτημα έτσι όπως έχει αρχικώς πλασαριστεί, <b>είναι εντελώς λάθος</b>. Και αναρωτιέμαι πως είναι δυνατόν όλοι αυτοί που εύκολα έσπευσαν να αποφασίσουν να μην έχουν δει το πρόβλημα;<br />
<br />
Έτσι όπως έβγαλε το διάγγελμα ο Τσίπρας, το ερώτημα του δημοψηφίσματος αναφέρεται στις συζητήσεις που έλαβαν χώρα στις Βρυξέλλες και όσα προέκυψαν εξ αυτών (εξ ου και η γελοία αντίδραση των Ευρωπαίων ότι θα το αποσύρουν για να μην υπάρχει αντικείμενο στο δημοψήφισμα, λες και τόσες μέρες εκεί πέρα κάνουν απλώς διακοπές με τα λεφτά των Ευρωπαίων πολιτών). Όμως το πρόβλημα δεν είναι εκεί, διότι οι συζητήσεις θα μπορούσαν να έχουν διαφορετική τροπή. Δηλαδή σε μια τέτοια περίπτωση θα ξαναγινόταν κάθε φορά δημοψήφισμα; Αστειότητες.<br />
<b>Δηλαδή τις εκλογές γιατί τις κάνουμε;</b> <br />
<br />
Το ερώτημα του δημοψηφίσματος θα έπρεπε να τεθεί κάπως έτσι: <span style="color: blue;"><i>Μετά από τις πολιτικές που έχουν ακολουθηθεί τα τελευταία πέντε χρόνια έχουνε διαπιστώσει ότι εν αντιθέσει με τις προβλέψεις, οι αριθμοί έχουν μεταβληθεί ως εξής (εδώ να παρατεθούν με απλούστατα ελληνικά κάποιοι βασικοί δείκτες όπως η μείωση ΑΕΠ, η αύξηση ανεργίας, η αύξηση των τιμών κλπ με τρόπο τέτοιο ώστε να μπορεί πολύ εύκολα να τους καταλάβει έως και η κυρά Δέσπω που βόσκει πρόβατα 10 ώρες την ημέρα έξω από τα Άνω Σέκλανα Ημαθίας). Πλέον οι δανειστές μας ζητάνε να υπογράψουμε νέα μέτρα, με την ελπίδα ότι το πρόγραμμα αυτή τη φορά θα βγει. Αν υπογράψουμε θα υπάρχουν αυτά τα υπέρ (μένεις αδιαπραγμάτευτα στο ευρώ συν ό,τι άλλο τους καπνίσει) αλλά και αυτά τα κατά (πχ παράταση ύφεσης κλπ, κλπ). Αν δεν υπογράψουμε υπάρχουν τα εξής υπέρ (ευελπιστούμε ότι θα απεμπλακούμε από το ευρώ και με δικό μας νόμισμα θα πετύχυμε αυτά κι εκείνα), όμως εγκυμονούνται οι κίνδυνοι να συμβούν και τα τάδε (διπλωματική απομόνωση και δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο). Κατόπιν αυτών, τι θέλετε να κάνουμε; Να ψηφίσουμε τη νέα συμφωνία ή να την απορρίψουμε;</i></span> <br />
<br />
Με απλά λόγια και λιτά ελληνικά δηλαδή, εξηγείς ακριβώς το πρόβλημα, ενημερώνεις για την επόμενη μέρα και λες τι θες από τον κόσμο.<br />
<br />
Εδώ όμως τα πράγματα δεν συμβαίνουν έτσι.<br />
Εις το σάπιον Βασίλειον της Δανιμαρκίας του Νότου, ο καθείς πετάει την προσωπική του παπάτζα η οποία είθεισται να έχει να κάνει αποκλειστικά με τις προσωπικές αντιλήψεις κι επιθυμίες του, και την αναγάγει σε κοσμοθεωρία καθιστώντας την σχεδόν αδιαπραγμάτευτη. Και κάπως έτσι βαδίζουμε όλοι προς ένα τρομακτικά κρίσιμο γεγονός, σαν σαλτιμπάγκοι, με τη γνωστή ανευθυνότητα που ανέκαθεν μας διέκρινε για να διαλέξουμε με την ίδιαν ελαφρότητα που θα απαντούσαμε αν κάποιος μας ρωτούσε <i>τυρόπιτα ή σάμαλι</i>;<br />
<br />
Ας δούμε λίγο τα δεδομένα του δημοψηφίσματος.<br />
α) Όποιος ισχυρίζεται ότι έχει γνώση του θέματος, καλό θα ήταν να μας εξηγήσει πόθεν διάολο την βρήκε. Διότι αυτό που εγώ βλέπω είναι ότι σήκωσαν τα χέρια ψηλά όλοι όσοι έχουν ασχοληθεί με το ζήτημα, άρα από που πηγάζει αυτή η βεβαιότητα; Μήπως από μιαν άτυπη παραδοχή ότι την αλήθεια μας την έχουν πει οι πολιτικοί (δεν έχει σημασία ποιας προελεύσεως) ή τα μέσα μαζικής εξημέρωσης; Μήπως, δηλαδή, ο συλλογισμός αυτός ξεκινάει με μια μεγάλη αυθαίρετη παραδοχή, ότι όλους αυτούς τους πιστεύουμε μιας και πάντα μας έλεγαν την αλήθεια; Δε νομίζω...<br />
β) Επειδή, λοιπόν, γνώση δεν υπάρχει από κανέναν μας (ούτε καν όσους το έχουμε μαζοχιστικό χόμπι να παρακολουθούμε το κατά δύναμιν στενά τις εξελίξεις), θα πρέπει να υπάρξει κάποια ενημέρωση και μάλιστα σε απλά ελληνικά. Όμως για ένα θέμα τόσο δαιδαλώδες, θα χρειαζόταν ολόκληρη εκστρατεία προκειμένου να ενημερωθεί έστω υποτυπωδώς ο κόσμος και αυτό διότι θα έπρεπε σε κάθε περίπτωση να καλυφθούν και τα κενά που είχαν τεχνηέντως αφήσει οι προηγούμενοι. Αρκεί ο χρόνος έως την Κυριακή λοιπόν, ή η όλη ιτορία τέθηκε έτσι για να ψηφίσει ο κόσμςο μόνο με το συναίσθημά του;<br />
γ) Όπως είπαμε και πιο πάνω, το ερώτημα του δημοψηφίσματος είναι εντελώς εσφαλμένο. Είναι μια ερώτηση που έχει δομηθεί στα πλάγια πρότυπα των εταιρειών δημοσκοπήσεων που άλλο σε ρωτάνε για να εξάγουν άλλο αποτέλεσμα δίχως να το πολυκαταλάβεις. Μόνο που εδώ δεν πάμε απλώς να πούμε τη γνώμη μας και προφανώς διακυβεύονται πολλά περισσότερα από ένα απλό γκάλοπ. Το θέμα είναι πως η όλη τακτική που ακολουθείται θα έπρεπε να μας πονηρέψει όλους...<br />
δ) Ήγγικεν η ώρα να πέσουν όλες οι μάσκες ως προς τον υποτιθέμενο κυρίαρχο λαό και τις λοιπές πίπες. Τις τελευταίες μέρες έχω αρχίσει και κατανοώ απόλυτα κάτι που από αρχαιοτάτων χρόνων υπήρχε ως κατηγορία κατά της δημοκρατίας, και αναφέρομαι στην διαχρονική μομφή ότι δυστυχώς κάποια θέματα δεν μπορείς να τα εμπιστεύεσαι σε όλους. Ο Έλληνας, για να πάψουμε να μασάμε κουτόχορτο, είναι άνθρωπος που δεν χρειάζεται να διαβάσει το άρθρο: <b>του αρκεί ο τίτλος και τα έμαθε όλα</b>. Ψήφιζε ανέκαθεν με ατομικά κριτήρια και πάντοτε ευελπιστώντας ότι σαν έρθει η ζόρικη η ώρα θα έχει θάψει αρκούντως την κατσίκα του γείτονα ώστε να ψοφήσει μόνο εκείνη κι ουχί η δική του. Και σε όλες τις ευρωεκλογές που θυμάμαι, πάντοτε είχε να επιλέξει τις <b>διακοπές </b>από την ψήφο μιας και πάντοτε έλεγε ότι οι Ευρωεκλογές δεν τον αφορούν (πως τα φέρνει η τύχη, ε;), όπως ακριβώς θεωρούσε ότι η δήθεν αποχή (ήτοι ευκαιρία για εκδρομούλα) ήταν η λύση που του έδινε πάντοτε και την αβάντα <b>να τους βρίζει όλους για τα χάλια της χώρας</b>. Τώρα, λοιπόν, με αυτά ακριβώς τα απαράλλαχτα μυαλά, ο Τσίπρας καλεί τον ίδιον ακριβώς Έλληνα να βγάλει τα κάστανα από τη φωτιά επειδή ο ίδιος δήλωσε αδυναμία για διάφορους λόγους. Είναι σα να δίνεις σε ένα νήπιο ένα μπιτόνι βενζίνι και σπίρτα και του ζητάς να τα περάσει στο απέναντι πεζοδρόμιο: ακόμη κι αν δεν ανατινάξει το Σϋμπαν, υπάρχει κίνδυνο να το πατήσει αυτοκίνητο. Τρόμος... <br />
ε) Στο πλαίσιο της απουσίας ενημέρωσης και κριτικής ικανότητας, ο κόσμος δεν έχει κατανοήσει τους όρους του παιχνιδιού (που έχουμε κατ' επανάληψιν εξηγήσει). Αυτό τον φέρνει στο σημείο να μπερδεύει πλήρως αυτά που είναι πιθανό να συμβούν με αυτά που δεν είναι πιθανό να συμβούν και γενικότερα να συγχέει τα πιθανά αποτελέσματα της επόμενης μέρας <b>με βάση τα όσα θέλει κι όχι τα όσα είναι πραγματικά πιθανά να γίνουν.</b><br />
<br />
Άρα να κάνουμε μια πρώτη ανακεφαλαίωση: έχουμε να κάνουμε με λαό ανώριμο, ανεύθυνο κι εν πολλοίς λαμόγιο που εξέλεξε μια κυβέρνηση που ούτως ή άλλως έδειχνε ότι θα ήταν κατώτερη των περιστάσεων και δυστυχώς παρά τις αντίθετες ευχές των περισσοτέρων από εμάς απεδείχθη ότι έτσι ήταν. Όταν ο κόμπος έφτασε στο χτένι, ο πρωθυπουργός της χώρας αποποιήθηκε των ευθυνών του (γεγονός ανεπίτρεπτο) και μετέθεσε το πρόβλημα στον λαό, ο οποίος όμως αν έχει αποδείξει ένα πράγμα όλα αυτά τα χρόνια αυτό είναι ότι δεν διαθέτει την ικανότητα να κρίνει σωστά. Και την απουσία αυτής της ικανότητας την δυσχεραίνει το δραματικό γεγονός της μη ενημέρωσης του κόσμου περί της πραγματικής εκτάσεως του προβλήματος. Δεν ακούγεται και πολύ ευοίωνο όλο αυτό, έτσι δεν είναι; <br />
<br />
Παράλληλα με όλα τα παραπάνω, υπάρχουν και κάποια άλλα ανησυχητικά σημεία των καιρών που διακρίνω. Κατ' αρχήν ως προς το πολιτικό (υπηρετικό) προσωπικό της χώρας, νομίζω ότι <b>είναι η πρώτη φορά στην σύγχρονη ιστορία της χώρας που δεν υπάρχει ούτε ένας αξιόπιστος πολιτικός που να μπορεί να πάρει την κατάσταση στα χέρια του</b>. Ένας προς έναν, είναι ο ένας χειρότερος από τον άλλον. Σε διάφορες εποχές υπήρχε τουλάχιστον ένας, πλέον όμως δεν υπάρχει κανένας. Ο Τσίπρας απέδειξε ότι αφενός δεν διαθέτει την απαιτούμενη ευελιξία, αφετέρου ότι είναι μικρός το πολιτικό δέμας. Σχεδόν ανύπαρκτος για την ακρίβεια και όταν σε διπλωματικό επίπεδο δείχνεις ότι δεν έχεις υπόσταση σε κάνουν μια χαψιά. Αυτό είναι πολύ επικίνδυνο για τη χώρα.<br />
Ακόμη κι αν προσπάθησε το προηγούμενο διάστημα να κάνει κάτι που προσωπικά το χαρακτήρισα πάρα πολύ καλό και σε αρκετά σημεία έως και ευφυές, αυτή η κίνηση τερματίστηκε άδοξα (μαζί με την όποιαν εκτίμηση) όταν διαπίστωσα ότι δεν είχε αρκούντως καλυμμένα τα νώτα του. Κοινώς πίστευε και εννοούσε εκείνο που επαναλάμβανε διαρκώς ότι θα τους κάνουμε μια πρόταση που δεν θα μπορούν να αρνηθούν. Όσον αφορά δε τους υπολοίπους, δεν υπάρχει καν λόγος να χαλάσω σάλιο. Μηδενικά που έγιναν νούμερα όλοι τους, ιδίως όσοι απεργάζονται για τα προσωπικά τους μικροκομματικά οφέλη την αποτυχία της χώρας και <b>δεν είναι λίγοι</b>. <br />
<br />
Να πιάσουμε λίγο και την κίνηση του δημοψηφίσματος.<br />
Βλέπω πολύ κόσμο να πανηγυρίζει για το μεγαλείο της δημοκρατίας και χίλιες δυο άλλες σχετικές και άσχετες παπάτζες. Αυτό που έχω διαπιστώσει (με τρόμο) είναι ότι η πλειοψηφία του κόσμου έχει την (ψευδ)αίσθηση πως η όλη φάση είναι κάποιου είδους παιχνιδάκι, που ο καθείς προσωπικά θα πάρει την κατάσταση στα χέρια του και θα τους μπήξουμε και θα τους δείξουμε κ.ο.κ. Μακάρι να ήταν έτσι τα πράγματα. Κατ' αρχήν, δεν πρέπει να λησμονούμε ότι το όποιο δημοψήφισμα δεσμεύει μονάχα την δική μας κυβέρνηση και κανέναν άλλον. Υποθέτω ότι αν αύριο-μεθαύριο βγουν οι Γερμανοί και με δημοψήφισμα αποφασίσουν να πάει η φορολογία μας στο 80%, εμείς θα αντιδράσουμε και θα τους λέμε ότι είμαστε ανεξάρτητο κράτος (λέμε τώρα). Ε, κάπως έτσι επηρεάζει και όλους τους υπολοίπους Ευρωπαίους το ελληνικό δημοψήφισμα: <b>καθόλου</b>. <br />
Εν ολίγοις, πρόκειται για μια κίνηση για καθαρά εσωτερική κατανάλωση και όχι για άλλον λόγο από το ότι ο Τσίπρας αφενός έκλασε μέντες και δεν άντεξε την υπεράνθρωπη πίεση (και μεταξύ μας, δεν τον κατηγορώ. Δεν πιστεύω να υπάρχει κανένας που να άντεχε τέτοια πίεση από ολόκληρη την Ευρώπη κι όχι μόνο αυτήν) και αφετέρου ήθελε να διατηρήσει αποστάσεις ασφαλείας από την αριστερή πτέρυγα (διότι ναι, εδώ ο κόσμος καίγεται και το αιδοίον καλλωπίζεται φίλες και φίλοι). Προσοχή: το πρώτο δεν αναιρεί την προδοτική στάση διαφόρων άλλων με πρώτον και χειρότερο τον Σαμαρά, ο οποίος φρόντισε να του παραδώσει τη χώρα όχι απλά στα κόκκινα, αλλά σχεδόν στα μπορντώ, όμως όταν κυνηγάς μανιωδώς την εξουσία πρέπει να είσαι έτοιμος και να την αναλάβεις, οπότε η δολοπλοκία των άλλων δεν αποτελεί 100% ελαφρυντικό. Πιο σωστά, αποτελεί κυρίως επιβαρυντικό στοιχείο για τους άλλους και όχι ελαφρυντικό για τον Τσίπρα και το επιτελείο του. Αν δεν μπορούσε άλλωστε ας το έκανε όπως στις δεύτερες εκλογές του 12 που ήπιε το εξαφανιζόλ.<br />
Σε κάθε περίπτωση, το συγκεκριμένο δημοψήφισμα δεν αποτελεί σε καμία περίπτωση αποθέωση της δημοκρατίας όπως πολλοί εσφαλμένα πιστεύουν. Πιο σωστά, είναι μια εντελώς ερασιτεχνική και άκρως επικίνδυνη πολιτική κίνηση, για λόγους που θα γίνουν περισσότερο κατανοητοί πιο κάτω.<br />
<br />
Να δούμε τώρα και τι σημαίνει <b>επικοινωνιακά </b>αυτό το δημοψήφισμα.<br />
Οι λαοί της Ευρώπης δυστυχώς δεν έχουν και ιδιαίτερες διαφορές ως προς εμάς για το ενδιαφέρον προς τα Κοινά τους. Για την ακρίβεια είναι εξίσου αδιάφοροι κι ενίοτε λαμόγια φορολογούμενοι πολίτες, με χίλιες δυο σκοτούρες και πόσα άλλα μέσα στο κεφάλι. Μέσα σε αυτά τα άλλα ενημερώνονται από ΜΜΕ που ελέγχονται από συμφέροντα και παίζουν παιχνίδια, όπως κι εδώ δηλαδή, οπότε πάνω-κάτω μπορείτε να φανταστείτε τι ακριβώς ενημέρωση λαμβάνουν. Επικοινωνιακά οι Ευρωπαίοι γνωρίζουν ότι τα χρήματά τους έρχονται για να πληρώνουν τους κηφήνες Έλληνες. Κανείς δεν μπαίνει στον κόπο να τους εξηγήσει τι ακριβώς συμβαίνει και πως και ότι στην πραγματικότητα κάτι τέτοιο δεν συμβαίνει, ως επίσης ελάχιστοι Ευρωπαίοι ξέρουν πραγματικά ότι όλων τα λεφτά πηγαίνουν στις τράπεζες διότι το σύστημα ακόμη και μετά από τόσα χρόνια καταρρέει. Αυτά σημαίνουν ότι οι Ευρωπαίοι δεν έχουν λόγο να ψάξουν να μάθουν τι ακριβώς συμβαίνει, διότι θεωρούν ότι η ενημέρωση που λαμβάνουν είναι επαρκής και ορθή (και πριν προλάβετε να μου πετάξετε την ένσταση, αναλογιστείτε τις πωλήσεις της Bild κι ελάτε να το ξανασυζητήσουμε).<br />
<br />
Όταν, λοιπόν, βγαίνεις και προαναγγέλεις δημοψήφισμα έχοντας ήδη χάσει μεγάλο μέρος της ευρωπαϊκής πολιτικής στήριξης, πρέπει να πρώτα να το έχεις ζυγίσει καλά το πράγμα, διότι οι Ευρωπαίοι πολιτικοί δεν είναι ερασιτέχνες στο επικοινωνιακό κομμάτι. Όλον αυτόν τον χειρισμό θα τον παρουσιάσουν στους πολίτες τους με τρόπο τέτοιο ώστε να βγούμε εμείς οι μαλάκες της υποθέσεως στο τέλος, κι έτσι δεν θα έχουμε τις κυβερνήσεις απέναντί μας επειδή το θέλουν αυτές, αλλά επειδή θα τις πιέζουν οι πολίτες τους να είναι απέναντί μας. Κοινώς, με την κίνηση που έκανε ο Τσίπρας, επικοινωνιακά <b>επέλεξε το χειρότερο δυνατό σενάριο</b>. Μήπως νομίζετε ότι οι Ευρωπαίοι πολιτικοί δεν ξέρουν τι ζημιά θα πάθουν αν χρεωκοπήσουμε; Φυσικά και το ξέρουν, όμως είναι σημαντικό να βγάζουν υπευθυνότητα και έλεγχο προς τις χώρες τους, ούτως ώστε όταν έρθει η ώρα της καταστροφής να είναι έτοιμος ο αποδιοπομπαίος τράγος. Βάζω στοίχημα ότι στον ΣΥΡΙΖΑ αυτό δεν πρέπει να το έχει σκεφτεί κανείς, όπως προφανώς δεν σκέφτηκε τι δυνατότητες υπήρχαν σε περίπτωση που δεν αποδέχονταν τις εναλλακτικές προτάσεις μας (και τελικώς φτάσαμε εδώ που φτάσαμε).<br />
<br />
Το γεγονός ότι το δημοψήφισμα ήταν προϊόν πανικού και σπασμωδική κίνηση (και ως εκ τούτου δεν πρέπει να πανηγυρίζουμε σε καμία περίπτωση) αποδεικνύεται περίτρανα από το ότι δεν είχε γίνει όλο το προηγούμενο διάστημα (διότι όπως πρόσφατα έγραφα, ήταν άλλες οι πρότερες επιδιώξεις). Το δημοψήφισμα επελέγη ως ύστατη κίνηση σωτηρίας μόλις στράβωσε και το τελικό σενάριο. Όλα αυτά εννοείται ότι δεν αναιρούν ούτε κατά το ελάχιστο την εντελώς επιθετική και αλήτικη συμπεριφορά των Ευρωπαίων προς εμάς, μια συμπεριφορά που στην πράξη αγγίζει τα όρια του εξευτελισμού και της γενοκτονίας (και δεν αναφέρομαι στους τελευταίους 5 μήνες αλλά στα τελευταία 5 χρόνια), ούτε φυσικά διαγράφει τις όποιες εξαιρετικά φιλότιμες προσπάθειες κατέβαλε επί μήνες ο Τσίπρας (και που μεταξύ άλλων τωόντι για πρώτη φορά έγινε διαπραγμάτευση).<br />
Όμως η συμπεριφορά των άλλων χαρακτηρίζει τους άλλους και μόνο αυτούς και αν υπάρχει ένα πράγμα για το οποίο δεν μπορούμε να κατηγορίσουμε τους Ευρωπαίους, αυτό είναι ότι κακώς ενδιαφέρονται για τα συμφέροντα των κρατών τους. Μακάρι να είχαμε κι εμείς πολιτικούς που να ενδιαφέρονταν για τα συμφέροντα του ελληνικού λαού αντί για τα δικά τους μόνο. Ως εκ τούτου, το δημοψήφισμα δεν αποτελεί δικαιολογία για το παραμικρό και <b>είναι εξαιρετικά επικίνδυνο να ακολουθούνται πολιτικές που φέρνουν τους λαούς αντιμέτωπους μεταξύ τους, ή ακόμη χειρότερα όταν ταυτόχρονα με αυτό υποδαυλίζεται και εθνικός διχασμός</b>.<br />
<br />
Αυτά τα τελευταία μην τα λησμονείτε σε καμία περίπτωση. Την τελευταία φορά που λαοί ήρθαν αντιμέτωποι μεταξύ τους με τέτοια ένταση είχαμε παγκόσμιο πόλεμο, ενώ ως προς τον εθνικό διχασμό, ως έχω ξαναπεί παλιά μου τέχνη κόσκινο και που'σαι ακόμη. Όποιος νομίζει ότι με το δημοψήφισμα οι έριδες τελειώνουν, πλανάται πλάνην οικτράν. <span style="color: red;"><b>Το πανηγύρι θα ξεκινήσει αμέσως μετά την ανακοίνωση του αποτελέσματος</b></span>, όπου η "χαμένη" πλευρά θα ανέβει στα χαρακώματα μη αποδεχόμενη το αποτέλεσμα και κατηγορώντας την "νικήτρια" πλευρά. Εννοείται ότι η "νικήτρια" αρχικώς θα πάρει κάπως στο χιούμορ τις κατηγορίες της "χαμένης" απαντώντας με εκφράσεις τύπου "πάρτε τώρα το πτηνόν στο στόμα και μην ομιλείτε" και το γαϊτανάκι αυτό θα συνεχιστεί μέχρι να γίνει το πρώτο "ατύχημα" (σαν αυτά που κατ' επανάληψιν έχουν γίνει στο παρελθόν, συμπεριλαμβανομένων μέχρι και <b>δολοφονιών</b>). Μην ξεχνάτε ότι ο εμφύλιος ξεκίνησε μετά την υπογραφή της Συνθήκης της Βάρκιζας ακριβώς επειδή αυτοί που ένοιωθαν "χαμένοι" αποφάσισαν να μην αποδεχθούν την συμφωνία. <b>Και πάνω απ'όλα μην ξεχνάτε ότι το ρητό που λέει πως η Ιστορία επαναλαμβάνεται σαν φάρσα, για τούτη τη χώρα ισχύει στο δεκαπλάσιο</b>.<br />
<br />
Όλο το προηγούμενο διάστημα (που είχα ξεκαθαρίσει ότι δεν ψήφισα ΣΥΡΙΖΑ) θα μπορούσα κάλλιστα να ασχολούμαι με τα θεόστραβα των πρώτων μηνών αριστερής (;) διακυβέρνησης της χώρας (και είχα πολλά πατήματα αν ήθελα, με χειρότερο της Χριστοδουλοπούλου που αποτελεί τσόκαρο από λίγα). Τουναντίον επειδή οι καιροί ήταν κρίσιμοι επέλεξα να επικεντρωθώ στα όποια θετικά (και η αλήθεια είναι ότι βρήκα πολλά, μην είμαστε και μηδενιστές) διότι οι εξελίξεις αφορούν όλους μας και η κάθε κυβέρνηση ανεξάρτητα ποιος την ψήφισε και ποιος τη γείωσε αποφασίζει για το μέλλον όλων μας. Αυτό το τονίζω διότι είμαι βέβαιος ότι αρκετοί θα ήθελαν να μου τα χώσουν επί τούτου, ότι εξυπηρετώ τα τάδε ή τα δείνα σκοτεινά συμφέροντα. Η πραγματικότητα όμως είναι παρασάγγας διαφορετική: πλέον αποφασίζω να είμαι εξαιρετικά επικριτικός για την συγκεκριμένη πολιτική επιλογή της κυβέρνησης (αφήνωντας στην άκρη όλους τους προηγούμενους χειρισμούς) διότι είναι μακράν η πιο επικίνδυνη. Ο λαός είναι δίκοπο μαχαίρι διότι εύκολα παθιάζεται, εύκολα φανατίζεται, εύκολα απογοητεύεται, μα κυρίως εύκολα παρεκτρέπεται.<br />
<br />
Εδώ και μέρες, το ξαναλέω, <b>βλέπω κόσμο στα κάγκελα</b>. Βλέπω φανατισμό που όμοιό του δεν θυμάμαι να έχω ξαναντιμετωπίσει, ούτε στις χειρότερες εποχές της καφρίλας του Ολυμπιακού. Βλέπω ανθρώπους τυφλωμένους από μίσος και πάθος. Πάθος για τη δική τους άποψη και μίσος για την απέναντι. Αν υποθέσουμε ότι ισχύει ο διαχωρισμός "εμείς και οι άλλοι", ο "άλλος" είναι ο χειρότερος εχθρός διότι υποστηρίζει αυτό που δεν δέχομαι εγώ άρα θέλει να με βλάψει. Ο συλλογισμός πηγαίνει επαγωγικά διχως πολύ κόπο. Βλέπω συνεχείς αντεγκλήσεις, βλέπω ύβρεις και προσβολές, βλέπω ειρωνείες χαμηλοτάτου επιπέδου και σχεδόν απειλές, κι όλα αυτά μόνο και μόνο υπό την υποψία ότι ενδεχομένως μπορεί να συμβεί κάτι (που ίσως και να μην συμβεί). Από την άλλη πλευρά, έχει χαθεί και το τελευταίο ίχνος χιούμορ. Ο,τιδήποτε λέγεται από τους άλλους εκλαμβάνεται ως ευθεία απειλή και ως τέτοια μόνο μπορεί να αντιμετωπιστεί. Και την ίδιαν στιγμή οι προσδοκίες όλων έχουν εκτοξευθεί σε τόσο δυσθεώρητα ύψη, που η παραμικρή αλλαγή από το "μάστερ πλαν" θα ισοδυναμεί με προδοσία, κωλοτούμπα και δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο και θα πυροδοτήσει αντίστοιχη έκρηξη. Μην ξεχνάμε ότι το έχουμε στο αίμα μας. Και παλιά (όχι πολύ πίσω στις δεκαετίες) ο "φίλος" ή ο "συγγενής" έδινε στεγνά κάποιον, μόνο και μόνο για να του πηδήξει τη γυναίκα ή να του φάει το κτήμα. Πολλές φορές κι επειδή δεν τον γούσταρε. Μην έχετε αμφιβολία γι'αυτό που πρόσφατα έγραψα ότι είμαστε έθνος ρουφιάνων που ενίοτε έβγαζε και Καραίσκάκηδες.<br />
<br />
<b>Η αλήθεια είναι ότι η βενζίνη έχει χυθεί σε μεγάλες ποσότητες, τα σπίρτα κυκλοφορούν και το μόνο που μένει είναι να ανάψει ένα σπίρτο στο λάθος σημείο</b>. Αυτό δυστυχώς δεν το έχουμε καταλάβει.<br />
Άρα που καταλήγουμε;<br />
<br />
Η μοναδική λύση που βλέπω να είναι εφικτή και που πραγματικά μπορεί να κατευνάσει κάπως τα πνεύματα είναι το <span style="color: red;"><b>να μην γίνει το δημοψήφισμα</b></span>. Θα είναι σωτήριο από πολλές πλευρές. Όχι από όλες βεβαίως, αλλά από αρκετές και πολύ σημαντικές. Εδώ που έχουμε φτάσει και στο σημείο που είναι τα πράγματα από πλευράς χειρισμών, θα υπάρξουν και απώλειες, αυτό είναι δεδομένο, αλλά πρέπει επιτέλους να υπάρξει ένα ζύγισμα στα γεγονότα. <b>Δεν είναι δυνατόν να παίζεται το μέλλον ενός ολόκληρου λαού στο όλα ή τίποτα</b>.<br />
Βέβαια θα μου πείτε και σωστά, ότι και δίχως δημοψήφισμα πάλι το μέλλον μας θα παίζαμε. Ναι, αλλά όχι με τόσο ρίσκο.<br />
Μιας και πιο πάνω μίλαγα για πολιτικούς μεγάλους, θα ήθελα να υπενθυμίσω τον Ελευθέριο Βενιζέλο, ο οποίος μετά από μια μείζονα εθνική καταστροφή κατάφερε μέσω της <b>διπλωματίας </b>να δημιουργήσει την σημερινή Ελλάδα και να διασφαλίσει το μέλλον της, μέσω της <b>μακροβιότερης Συνθήκης που έχει υπογραφεί</b> στην Ιστορία τουλάχιστον του σύγχρονου κόσμου (αυτή της Λωζάννης). Αυτό και μόνο αποδεικνύει <b>την τρομακτική ισχύ της διπλωματίας στο διεθνές στερέωμα</b>. Εννοείται ότι τότε δεν αναγκάστηκε να θυσιάσει και λίγα (βλ. Ίμβρος και Τένεδος, Σμύρνη και Ανατολική Θράκη και όχι ως σκέτα εδάφη αλλά με πλήθος ψυχών), όμως αυτό ήταν το τίμημα για τις εσφαλμένες επιλογές των προηγουμένων πολιτικών.<br />
Κάπως έτσι πάει κι εδώ, παρόλο που ακόμη τα όπλα δεν τα έχουμε πιάσει. Οι αισχρές και καταστροφικές επιλογές των περασμένων δεκαετιών και πολιτικών είναι τόσες πολλές που έχει έρθει τελεσίδικα η ώρα του λογαριασμού και όταν έρχεται αυτή η ώρα δεν υπάρχει απάντηση "<i>πείτε εσείς αντ' εμού</i>" όπως έκανε ο Τσίπρα<br />
<br />
Είναι σαφέστατο πλέον ότι το δημοψήφισμα πρέπει να αναιρεθεί οπωσδήποτε.<br />
Μάλιστα, νομίζω ότι είναι εφικτό να γίνει με τρόπο τέτοιο που να διατηρεί όλες τις ισορροπίες, δηλαδή όχι μόνο προς το εσωτερικό αλλά και προς τους Ευρωπαίους (ιδίως) και το ΔΝΤ. Μπορεί να γίνει ένας χειρισμός τέτοιος, ας πούμε, που να αφήνει στην ατμόσφαιρα μια εσάνς ότι δεν θέλουμε να καταστρέψουμε οικονομικά την Ευρώπη και δείχνουμε την καλή διάθεση αποσύροντάς το, οπότε ας δείξουν λίγη καλή θέληση και οι άλλοι για να το συζητήσουμε το πράγμα. Αυτά τα πράγματα δεν χρειάζεται να λέγονται: ακόμη και η μη αναφορά τους αποτελεί σαφή αναφορά και όλοι την αντιλαμβάνονται. Την ίδιαν στιγμή, πολλοί θα είναι αυτοί που θα νοιώσουν αμήχανα και στο εσωτερικό, αλλά θα αναγκαστούν να το καταπιούν. Όσον αφορά τους Ευρωπαίους, εννοείται ότι θα είναι σκληροί, εννοείται ότι θα έχουν ξανά τιμωρητική διάθεση αλλά η εντύπωση που αποκομίζω είναι ότι θα επιλέξουν να ρίξουν περισσότερο νερό στο κρασί τους σε σχέση με το κρασί που έπιναν τις περασμένες 5-6 μέρες.<br />
Και στην ανάγκη αν θέλουμε να αναφέρουμε και το μικροκομματικό τμήμα, συνηθισμένος είναι στο 4-5% ο ΣΥΡΙΖΑ, το πολύ να ξαναπέσει εκεί πέρα (που δεν θα πέσει, αλλά λέμε τώρα. Πιθανότερο είναι να διαλύσει εντελώς τον υποτιθέμενο καντροαριστερό χώρο που κάποτε διαφέντευε το pasok, αλλά δεν είναι της παρούσης αυτά.), αλλά <b>το να παίζεις με τέτοιον τρόπο με τη χώρα, είναι άθλιο και αυτό δεν πηγαίνει μόνο στον ΣΥΡΙΖΑ</b>.<br />
<br />
Να επιστρέψουμε λίγο και στο δημοψήφισμα ως προς το περιεχόμενό του με μια ανακεφαλαίωση επί τούτου.<br />
Όπως έχω ξαναπεί, σε κάθε περίπτωση κάτι θυσιάζεις. Έχει καταστεί σαφές ότι οι αλληλουχίες που έχουν δημιουργηθεί είναι οι εξής: <b>αποδοχή μέτρων για μη χρεωκοπία ισοδυναμεί με παράταση λιτότητας που ισοδυναμεί με παραμονή στο ευρώ που ισοδυναμεί με αποδοχή από την Ευρωπαϊκή Οικογένεια που ισοδυναμεί με διαιώνιση του προβλήματος που συνεπάγεται διαφόρων ειδών σοβαρότατα προβλήματα σε διάφορα επίπεδα. Από την άλλη πλευρά, η μη αποδοχή των μέτρων συνεπάγεται διεθνή απομόνωση που συνεπάγεται δημοσιονομικές επιπλοκές που συνεπάγεται αστάθεια σε διάφορα επίπεδα</b>.<br />
<br />
Αυτό που βλέπουμε είναι ότι πρακτικά το τέλος είναι το ίδιο και στις δύο περιπτώσεις, μόνο που στην μία μπορεί να έρθει σταδιακά και μετά από πολύ καιρό σαν μιθριδατισμός, ενώ στην άλλη περίπτωση τα πράγματα γίνονται πιο άμεσα και προφανώς με πιο ακαριαίες συνέπειες. Η σημαντική διαφορά έγκειται στα ενδιάμεσα στάδια, τα οποία είναι όλα ρευστά και απρόβλεπτα. Το κυρίως ερώτημα έρχεται ως προς το τι μπορεί να χάσει σε κάθε ενδιάμεσο δρόμο η χώρα, και αυτό προφανώς είναι κάτι που δεν μπορεί να απαντήει κανένας. Όπως και να'χει, αν και οικονομολόγος δεν είμαι, αυτό που θέλω να τονίσω είναι ότι τα πράγματα σε καμία περίπτωση δεν είναι ρόδινα. Όποιος νομίζει ότι ακόμη κι αν βγούμε από το ευρώ πως θα έρθει η σωτηρία, κάνει μεγάλο λάθος. Ιδίως δε, αν βασίζεται σε απόψεις του οποιουδήποτε οικονομολόγου, μιας και έχει αποδειχθεί πως αν πέσει έξω απλώς ζητάει ένα συγγνώμη και η ζωή συνεχίζεται γι'αυτόν, ενόσω εμείς θα συνεχίσουμε να τον πίνουμε κανονικά.<br />
Κάτι που θα μπορούσαμε να παρατηρήσουμε είναι το εξής: αν ακολουθήσουμε δικιά μας πολιτική, θα μπορούμε να έχουμε συντομότερα καλά αποτελέσματα. Δυστυχώς όμως αυτό είναι θεωρίες και ως γνωστόν οι θεωρίες απέχουν παρασάγγας από τις πράξεις. ΕΞάλλου μην ξεχνάτε ότι και το μνημόνιο θεωρητικά προέβλεπε ανάπτυξη και θα μας έβγαζε από τον βάλτο και χίλια δυο άλλα, έλα όμως που τίποτε απ'αυτά δεν συνέβη και αυτό διότι το διεθνές πολιτικοοικονομικό περιβάλλον είναι εντελώς ρευστό.<br />
<br />
Κι επειδή ξέρω ποια ένσταση έρχεται στην συνέχεια, θα ήθελα να σας υπενθυμίσω την διαχρονικά σημαντική ιστορία ανάμεσα στους Αθηναίους και τους Μηλίους κατά τον Πελοποννησιακό Πόλεμο, όπου όταν οι Μήλιοι αρνήθηκαν να συμμαχήσουν με τους Αθηναίους, <b>οι τελευταίοι ουσιαστικά απάντησαν ότι ο ισχυρός κάνει ό,τι του επιτρέπει η δύναμή του και ο αδύναμος λέει όσα του επιτρέπει η αδυναμία του</b>. Είτε μας αρέσει, είτε όχι, αυτή είναι η πορεία της Φύσης, το μεγάλο ψάρι να τρώει το μικρό. Κι εμείς εδώ έχουμε καταφέρει να έχουμε όλα τα ψάρια απέναντί μας και να θέλουν να μας φάνε. Όχι κι ό,τι καλύτερο και <b>στην διεθνή διπλωματία το να αποδέχεσαι την πραγματική σου θέση δεν αποτελεί ούτε μειωνέκτημα, μήτε ομολογία ήττας. Τουναντίον σε προετοιμάζει καλύτερα για να διεκδικήσεις το μέγιστο που θα μπορούσες να λάβεις</b>.<br />
<br />
Να τελειώνουμε: έχω ξεκαθαρίσει ότι είμαι <b>ευρωσκεπτικιστής </b>εδώ και πολύ καιρό.<br />
Δεν είναι αυτή η Ευρώπη που θέλω, όπως δεν είναι και η χώρα μου όπως τη θέλω. Ναι μεν ως άτομο και πολίτης καταβάλω τις προσπάθειές μου να αλλάξω όσα πράγματα μπορώ, αλλά οι δυνατότητές μου είναι <b>πεπερασμένες</b>.<br />
Εννοείται βέβαια ότι αυτό δεν αποτελεί ανασταλτικό παράγοντα! Η προσπάθεια συνεχίζεται αμείωτη διότι ο στόχος μου δεν είναι να φύγω, αλλά να διορθώσω αυτό στο οποίο βρίσκομαι. Και για να το διορθώσω, θέλει και πολύ κόπο, αλλά κυρίως να δώσω το στίγμα μου: τι ζητάω και για ποιον λόγο. Και ως συνειδητοποιημένος Έλληνας, ως πολιτικό ον, δεν έχω υποχρέωση μόνο απέναντι στα παιδιά μου και τους συνανθρώπους, αλλά έχω και την ίδιαν υποχρέωση απέναντι και σε ολόκληρο τον δυτικό κόσμο στον οποίον πρέπει να αποδείξω ότι είμαι άξιος συνεχιστής του πνεύματος που γνωρίζουν, όχι μόνο επειδή αυτό με εκφράζει αλλά και επειδή πλέον ο πολιτισμός είναι το μόνο πράγνμα που δεν μπορούν να μου πάρουν, κι αυτό θα είναι το όπλο μου για να τους δείξω τα σφάλματά τους.<br />
<br />
Για να έρθει όμως το όποιο αποτέλεσμα καλά είναι τα σχέδια, καλές και οι θεωρίες. Πάνω απ'όλα απαιτούνται κάποιες σημαντικές παραδοχές από όλους μας, όπως για παράδειγμα ότι η χώρα έχει ακολουθήσει κατά τις τελευταίες δεκαετίες μία δραματικά στραβή πορεία, η οποία έγινε ακόμα πιο στραβή τα τελευταία χρόνια και πάντοτε με την δική μας έγκριση, ανοχή και συχνότατα επιβράβευση κιόλας. Και αυτό διότι ως λαός είμαστε διαχρονικά ανεύθυνοι κι ανώριμοι. Το καλύτερο που μπορούμε πάντοτε να κάνουμε είναι να τα κάνουμε σκατά και να κατηγορούμε τους άλλους ότι μας φταίνε, ενώ όσον αφορά την καιροσκοπική λαμογιά, πάντα ως καλοί χαμαιλέοντες προσπαθούμε να διεκδικήσουμε εκ του μη όντως το μέγιστο (όποιος έχει απορίες επί τούτου, μπορεί κάλλιστα να διαβάσει τις <b>Εκκλησιάζουσες του Αριστοφάνη</b>. Θα μάθει πολλά για το ένδοξο dna μας).<br />
Πλέον το πράγμα έχει παραστραβώσει όμως. Πρέπει να αλλάξουμε όλοι, ή μάλλον πιο σωστά έπρεπε να το έχουμε κάνει εδώ και πολλά χρόνια. Υπό άλλες συνθήκες θα έλεγα ότι ποτέ δεν είναι αργά, πλέον όμως αποδεδειγμένα είναι πολύ αργά. Αν αλλάξουμε όμως έστω και τώρα, ίσως να δημιουργήσουμε πιο γόνιμο έδαφος για τα παιδιά μας. Δηλαδή, όσο έδαφος δεν έχουμε κάψει.<br />
<br />
Προσωπικά έχω πλήρη επίγνωση ότι η συνέχιση αυτών των πολιτικών είναι απολύτως υφεσιακή, καθώς επίσης και ότι οι Ευρωπαίοι μόνο για τα συμφέροντά τους ενδιαφέρονται. Παρομοίως γνωρίζω ότι με τη συνέχιση αυτής της λιτότητας όχι απλά δεν υπάρχει καμία σωτηρία, αλλά μόνο χειρότερα μπορούν να γίνουν όλα. Από την άλλη πλευρά, ξέρω ότι για να στήσεις ένα καινούριο μαγαζί χρειάζεσαι υποστήριξη και αυτή δεν διαφαίνεται από πουθενά με την τροπή που έχυν πάρει τα πράγματα. Δεν είναι δηλαδή έτσι απλό ότι χαράζω τη δική μου πορεία κι εσείς κόφτε τον λαιμό σας. Ο κόσμος διέπεται από κανόνες, τους οποίους καθορίζουν πάντα όσοι έχουν και το μαχαίρι και το καρπούζι, κι εμείς όχι μόνο δεν ανήκουμε σε αυτούς αλλά υπάρχει σοβαρός "κίνδυνος" να κάνουμε πολλούς εξ'αυτών να χάσουν και πάρα μα πάρα πολλά λεφτά. Άρα το να πεις ότι βγαίνω μόνος μου δεν αποτελεί και την βέλτιστη δυνατή "επιχειρηματική" κίνηση αφού είναι σα να τα παίζεις όλα με την ελπίδα ότι θα σου κάτσει το φύλλο.<br />
<br />
Προσωπικά εδώ και χρόνια πρέσβευα ότι ο μοναδικός τρόπος να σωθούμε είναι να τους πείσουμε πως μόνο αν μας σώσουν σώνονται (αντί να τους ευχαριστούμε που δήθεν μας έσωναν όπως πχ έκανε ο αμαθής Αδόνειδος. Δυστυχώς τέτοια πολιτικά καθάρματα έχουν κάνει την μεγαλύτερη ζημιά, αλλά τέτοια ώρα, τέτοια λόγια). Πλέον νομίζω ότι έχουμε φύγει από αυτό το σημείο αλλά έχω την εντύπωση ότι μπορούμε να ξαναεπιστρέψουμε με τους κατάλληλους χειρισμούς. Μόνο που πλέον θα πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι χάσουμε πιο πολλά απ'όσα θα χάναμε αν κάναμε νωρίτερα αυτούς τους χειρισμούς.<br />
<br />
Κοινώς, η απάντηση στο πρόβλημα δεν είναι "ναι" ή "όχι" και αυτό διότι είναι παντελώς εσφαλμένη η ερώτηση. Το ουσιαστικό διακύβευμα είναι αν θα μείνουμε μόνοι μας στο διεθνές διπλωματικό στερέωμα (κάτι που θα είναι απολυτως καταστροφικό και μάλλον θα αποτελεί και το χειρότερο σενάριο) με την ελπίδα ότι κάτι θα συμβεί κάποια στιγμή και θα ανακάμψουμε (και που κανείς δεν μπορεί να αποκλείσει ότι δεν θα συμβεί) ή αν θα παραμείνουμε σε ένα στρεβλό κι αρνητικό περιβάλλον πληρώνοντας με αίμα αυτήν την παραμονή, δηλώνοντας την οριστική υποταγή μας και αναγνωρίζοντας ότι δεν υπάρχει άλλο μέλλον για εμάς παρά της στημένης λεμονόκουπας. Και να σας πω και κάτι που πιθανώς να μην έχει πει κανείς μέχρι σήμερα (τουλάχιστον εγώ δεν το έχω διαβάσει πουθενά): αν παραμείνουμε στο ευρώ, θα ακολουθήσουμε εσωτερική υποτίμηση σε εξοντωτικό βαθμό διά της οδού που ακολουθούσαμε έως τώρα. Αν με κάποιον τεχνητό τρόπο βγούμε από το ευρώ (όσο αυτό είναι εφικτό), θα επέλθει η ίδια ακριβώς υποτίμηση διά της υποτίμησης του νέου νομίσματος. <br />
Αυτό είναι το πραγματικό ερώτημα (και κατ' επέκτασιν το διακύβευμα) που θα έπρεπε να μας απασχολεί όλους. Ένα ερώτημα φρικτό τόσο ως προς την διατύπωσή του, όσο και ως προς τις προοπτικές του για την επόμενη μέρα. Δεν είναι παιχνιδάκι να ρωτάμε αν πρέπει να συμφωνήσουμε με τα μέτρα. Το ευρώ δεν είναι κάτι που φτιάχτηκε επειδή ερωτηθήκαμε. Είναι κάτι στο οποίο μας έβαλαν γιατί εξυπηρετούσε τα συμφέροντά τους, άρα όταν παίζουμε σε ένα ξένο παιχνίδι δεν μπορούμε να βάζουμε εκ των υστέρων δικούς μας όρους. Εάν κι εφόσον δημιουργηθούν νέοι όροι, είναι βέβαιο ότι θα τους δημιουργήσουν οι άλλοι (πχ διπλό νόμισμα). <b>Συνεπώς κουτοπονηριές του τύπου και θα απορρίψουμε και θα παραμείνουμε και θα τη βρούμε τη λύση, δεν υπάρχουν</b>. Η μόνη αλήθεια είναι ότι στο ευρώ δεν έπρεπε να είχαμε μπει ποτέ διότι δεν το σηκώναμε, όπως ακριβώς ένας μεροκαματιάρης δεν μπορεί να σηκώσει οικονομικά μια Ferrari. Από την στιγμή που μπήκαμε, αποδεχθήκαμε σιωπηρά και τα δομικά προβλήματα και αν μη τι άλλο όλοι μας γνωρίζουμε καλά πως τα σκατά πάντοτε πέφτουν διά της βαρύτητας προς τον πιο αδύναμο, που βρίσκεται πάντα στο κάτω μέρος. Εκεί που βρισκόμαστε εμείς δηλαδή.<br />
<br />
Άρα η απάντηση είναι <b>αλλαγή πλεύσης άμεσα</b>, κατάργηση του δημοψηφίασματος και ούτε "ναι", ούτε "όχι.<br />
Και δυστυχώς (τυπικά) έχουμε μόλις 6 μέρες για να το επιτύχουμε, όπου όλα -ακόμη κι εμείς οι ίδιοι- θα λειτουργούν εις βάρος μας. Μεγάλη επιτυχία.<br />
Το ξέρω ότι σας έκανα την καρδιά περιβόλι (δηλαδή σε όσους ήρωες τε και ηρωϊδες καταφέρατε να φτάσετε ως εδώ κάτω) αλλά ποιος είπε ότι η αλήθεια είναι κάτι το ευχάριστο;<br />
<br />
Χαίρετε.</div>
Hadeshttp://www.blogger.com/profile/04467178190617217153noreply@blogger.com13tag:blogger.com,1999:blog-4807243922192063199.post-33210105067320149802015-06-27T17:04:00.002+03:002015-06-27T17:07:16.694+03:00Αυτά που φαίνονται κι αυτά που δεν φαίνονται (ή αλλιώς, ξεφεύγει πολύ το πράγμα, δε νομίζετε;)<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Ένα σταχυολόγημα σκέψεων για τα τελευταία δραματικά γεγονότα ξεκινώντας από αυτό που φαίνεται και πάνω στο οποίο εστιάζουν όλοι.<br />
(αηδιασμένος αναγνώστης: <i>έλεος ρε Άδη, και το σταχυολόγημα σενδόνι βγήκε</i>...) <br />
<br />
Κατ' αρχήν, έχει καταστεί εντελώς σαφές σε όλους (πλην ίσως όμως κάποιων εκ των εναπομείναντων νεοδημοκρατών που διοργάνώνουν γνωστά <b>χάπενινγκ </b>εσχάτως) ότι οι Ευρωπαίοι δεν άφησαν κανένα απολύτως περιθώριο επιλογής στον Τσίπρα. Και μάλιστα δεν του άφησαν περιθώριο με διάφορες ημέτερες υποβοηθητικές δυνάμεις (βλ. Σαμαράς, Θεοδωράκης κλπ).<br />
Νομίζω ότι και ο πλέον ηλίθιος έχει καταλάβει ότι (ιδίως) <b>ο Σαμαράς έχει ποντάρει και το σώβρακό του στην πλήρη αποτυχία των συνομιλιών</b>, κάτι που πρακτικά προσπαθούν κάποιοι εκ των έσω να το ψελλίσουν, δίχως να κάψουν συθθέμελα όλο το κόμμα (στο οποίο -γκουχ γκουχ- μπορεί να έχουν και τίποτε άλλες βλέψεις).<br />
<br />
Όσον αφορά τον Τσίπρα βέβαια, ναι μεν όπως είπα έχει το "ελαφρυντικό" ότι του την είχαν άγρια στημένη και αυτό φάνηκε από όλον τον αδιανόητο χειρισμό των Ευρωπαίων "συνομιλητών" οι οποίοι ήθελαν πάσει θυσία να ξεφτιλίσουν και τον Τσίπρα και μια ολόκληρη χώρα, αναγκάζοντάς τον να υπογράψει μια συμφωνία επαίσχυντη και τραγική που θα τελείωνε τελεσίδικα τη χώρα εις τον αιώνα των αιώνων αμήν και εν συνεχεία να τον κάνουν να παραιτηθεί (ούτως ειπείν να τον ρίξουν).<br />
Σε καμία περίπτωση, όμως, δεν αποτελεί ελαφρυντικό για τον Τσίπρα το ότι από τη μία <b>φοβήθηκε </b>το εσωτερικό του κόμματός του (για χειροπιαστούς λόγους, όπως ότι ίσως να μην πέρναγε από το κόμμα του η όποια συμφωνία), ενώ από την άλλη <b>φοβήθηκε </b>να πει στον κόσμο ότι "αφού δεν έχουμε άλλο περιθώριο θα κάνουμε αυτό". Πρωθυπουργός ανίκανος δεν γίνεται και είναι και επικίνδυνο. Ο ηγέτης φαίνεται στις δύσκολες αποφάσεις και εδώ ήμασταν ενώπιον μιας τέτοιας. Είναι σα να βγαίνω εγώ και να λέω ότι επειδή βαριέμαι να πάω στη δουλειά τη Δευτέρα αλλά θα τσινήσει κόσμος, θα θέσω σε δημοψήφισμα το τι να κάνω. Μα μεγάλε, δεν είναι ότι απλώς σε λένε πρωθυπουργό αλλά παίρνεις έναν παχυλό μισθό, έχεις πλήθος προνομίων κι εξουσιών, διατηρείς συμβούλους κι επιτελεία και στο κάτω-κάτω αυτή είναι η δουλειά σου. Δεν τα έχεις όλα αυτά για να μην παίρνεις αποφάσεις και να επιλέγεις να παραπέμψεις την απόφαση στην κρίση του κόσμου, κάτι το οποίο παρουσιάζει πλήθος προβλημάτων.<br />
<br />
Έχω ξαναπεί ότι <b>τον συγκεκριμένο λαό με όσα έχει ψηφίσει όλα τα περασμένα χρόνια δεν θα του εμπιστευόμουν ούτε να μου γυαλίσει τα παπούτσια</b>. Καλούμε λοιπόν αυτόν τον λαό να αποφασίσει για τι ακριβώς; Διότι επί της ουσίας το διακύβευμα είναι πολύ μεγαλύτερο. Βεβαίως από την άλλη υπάρχει και μια λεπτομέρεια που σε κάνει να δεις το θέμα διαφορετικά: <b>είναι ο ίδιος ανεύθυνος λαός που ανάμεσα σε κρίσιμες εκλογές και διακοπές, επέλεγε πάντοτε τις διακοπές</b>, άρα με ένα δημοψήφισμα φέρνεις τον εν λόγω λαό προ των ευθυνών του, αντί να κάθεται μια ζωή να μέμφεται τους πάντες και τα πάντα (λες και όλοι αυτοί βγαίνουν πραξικοπηματικά κι ουχί με εκλογές). Σε κάθε περίπτωση όμως, δεν νοιώθω και πολύ ασφαλής ξέροντας ότι θα είναι ο συγκεκριμένος διαχρονικά ανεύθυνος λαός που θα κριθεί να αποφασίσει το μέλλον της χώρας.<br />
<br />
Πάμε τώρα στα υπόλοιπα: το ότι δημοψήφισμα για δημοσιονομικούς λόγους δεν μπορεί να γίνει διότι το απαγορεύει το Σύνταγμα, ισχύει. <b>Το να ακούς όμως να το λένε όλοι εκείνοι που έχουν χιλιοβιάσει τε και μυριάκις σοδομίσει είναι τουλάχιστον γελοίο</b>. Όπως γελοίος είναι και ο παριστάνων τον Συνταγματολόγο, Ευάγγελος Βενιζέλος, του οποίου οι ευαισθησίες εξέλειπαν όταν έφτιαχνε τον Νόμο περί Ευθύνης Υπουργών συν χίλια δυο άλλα μεγαλουργήματα.<br />
<br />
Όσον αφορά το καθεαυτώ δημοψήφισμα, δεν είμαι και πολύ βέβαιος ότι τωόντι θα γίνει, για διάφορους λόγους. Η διαίσθησή μου λέει ότι ένα τέτοιο δημοψήφισμα <b>δεν το θέλει κανείς</b>, εντός κι εκτός συνόρων. Κατ' αρχήν ως προς τους ξένους (για να καταλαβαίνουν κάποιοι και τι είδους είναι η Ευρώπη στην οποίαν ζούμε) δεν ξέρω αν παρατηρήσατε τις αντιδράσεις: <b>κάτι μεταξύ σιχάματος και αηδίας</b>. Λογικόν, διότι η Ευρώπη έχει αποδείξει τα τελευταία χρόνια ότι απεχθάνεται τις δημοκρατικές διαδικασίες, άρα ποιος είσαι εσύ που πας να πάρεις την εντολή του λαού; Αλλά και από τους ντόπιους, δεν είμαι και πολύ βέβαιος ότι είναι πολλοί αυτοί που χαίρονται, είτε αυτοί είναι ο λαός (που θα πρέπει για πρώτη φορά στην μίζερη ζωή του να φερθεί υπεύθυνα), είτε διαφόρων χρωματισμών πολιτικοί που έχουν πολλούς λόγους να φοβούνται το κάθε αποτέλεσμα και αναφέρομαι σε όλους τους πολιτικούς χώρους διότι ουδείς μπορεί να προβλέψει το αποτέλεσμα.<br />
<br />
Και ο λόγος που δεν μπορεί κανείς να προβλέψει είναι απλός: ότι το διακύβευμα παραείναι μπερδεμένο διότι ως έχουμε ξαναπεί <b>η Ευρώπη τα έχει κάνει μεγαλοπρεπώς σκατά</b>. Εσχάτως, έχει κυκλοφορήσει μια τιτανοτεράστια υπερμπούρδα, ότι επειδή η ισχύς του προγράμματος λήγει την 30η Ιουνίου άρα μετά δεν θα υπάρχει πρόγραμμα, το δημοψήφισμα που θα είναι μεταγενέστερο δεν θα έχει αντικείμενο. Παπάρια μάντολες κυρίες και κύριοι! Δηλαδή αν ο Τσίπρας αποδεχθεί, τι θα έχει αποδεχθεί; Μια πρόταση που δεν υπήρχε; Και τόσες μέρες τι συζήταγαν εκεί πέρα; Τίποτα; Χαζομάρες νεοελληνικών εγκεφάλων που αναπαράγονται ένεκα της τρομοκρατίας.<br />
Η κίνηση αυτή των δανειστών είναι μια ακόμη κίνηση στην σκακιέρα των πολιτικοοικονομικών εξελίξεων που γίνεται καθαρά για λόγους επικοινωνιακής τακτικής.<br />
Το αντικείμενο του δημοψηφίσματος, αν υποθέσουμε ότι όντως γίνεται, είναι απλό μεν ως προς την έκφρασή του, αλλά πολύπλοκο ως προς την ουσία του.<br />
<br />
Έχουμε ξαναπεί (και νομίζω ότι είναι απολύτως κατανοητό) πως μηχανισμός εξόδου από το ευρώ δεν υφίσταται, άρα να βγεις από το ευρώ έτσι σκέτα δεν βγαίνεις (και για τον επιπρόσθετο λόγο να βγουν κι άλλοι). Άρα η μόνη λύση είναι είναι το διπλό νόμισμα: σε μια τέτοια περίπτωση που ενδέχεται να έχεις ως κράτος μοίρα χειρότερη και από την υφιστάμενη, εσύ κάνεις το παιχνίδι σου μόνο για εσωτερική κατανάλωση. Οι διεθνείς συναλλαγές σου γίνονται με ευρώ.<br />
Το ερώτημα που τίθεται, λοιπόν, είναι το αν ο κόσμος θέλει να γίνει αποδεκτή η πρόταση, που ειρήσθω αν παρόδω έχω διαπιστώσει πως δεν είναι κατανοητό ότι <b>δεν πρόκειται για τρίτο μνημόνιο, παρά για την ολοκλήρωση του δεύτερου (και προς επίρρωσιν αυτού που έλεγα, ο κόσμος που δεν έχει καταφέρει να κατανοήσει έστω αυτό το απλό, θα κληθεί να αποφασίσει για σημαντικότερα)</b>. Κάθε απάντηση (ναι ή όχι) έχει τα "υπέρ" της και τα "κατά" της και αυτό που πρέπει να κατανοήσει ο κόσμος είναι ότι με κάθε απάντηση πρέπει να θυσιάσει και κάτι και δεν αναφέρομαι σε προσωπικό επίπεδο αλλά σε εθνικό. Αυτός ακριβώς ήταν εξαρχής και ο εκβιασμός, άσχετα αν κανείς δεν τον έλεγε.<br />
<br />
Η αλήθεια είναι ότι ο Τσίπρας προσπάθησε να κάνει κάτι αξιομνημόνευτο, όπως λέγαμε στο προηγούμενο σενδόνι, αλλά δεν του βγήκε για μια σειρά από γεωπολιτικούς λόγους. Μόλις αυτό κατέστη σαφές σε όλους (ήτοι και στον Τσίπρα και στους δανειστές), βγήκαν όλοι τους με γαμψά νύχια παίζοντάς το βαρύμαγκες. <b>Πρακτικά ο Τσίπρας είχε μείνει δίχως επιλογές</b> κατά το έπαιξε κι έχασε. Σημειωτέον ότι οι Αμερικάνοι είχαν σχεδόν προειδοποιήσει στο ενδιάμεσο επιστρατεύοντας ακόμη και προσωπική παρέμβαση του Ομπάμα. Όλα αυτά έκαναν τους δανειστές να σκληρήνουν απίστευτα πολύ την ήδη πολύ σκληρή στάση τους, και κάπου εκεί, με αυτά που σχεδόν περιπαικτικά πλέον έβαζαν πάνω στο τραπέζι ήταν που νομίζω ότι ο Τσίπρας δεν άντεξε και επέλεξε το δημοψήφισμα.<br />
<br />
<b>Το ερώτημα είναι, αν ο λαός θα ενημερωθεί όπως πρέπει για το τι ακριβώς διακυβεύεται και το τι θα σημαίνει για την επόμενη μέρα η κάθε απάντηση</b>. Γνωρίζοντας το διπρόσωπο και γεμάτο ψέματα παρελθόν τόσο των πολιτικών, όσο και των μέσων μαζικής εξημέρωσης, δεν είμαι και τόσο αισιόδοξος. Άρα το θέμα περιπλέκεται περαιτέρω.<br />
Δεν ξέρω αν θυμάστε την προεκλογική περίοδο του 12 που οι Γερμανοί είχαν κάνει τόσο τραγικές παρεμβάσεις (που μέχρι και άλλοι Ευρωπαίοι αξιωματούχοι είχαν αναγκαστεί να της τα χώσουν): το επίκεντρο των ωμών παρεμβάσεων ήταν ότι <b>το αποτέλεσμα των εκλογών θα εκλαμβανόταν ως επιλογή αν η χώρα θέλει να παραμείνει στο ευρώ (και κατ' επέκταση την ΕΕ) ή όχι</b>. Ε, να περιμένετε και τώρα αυτό ακριβώς.<br />
<br />
Εμένα, πάντως, αυτό που με καίει είναι άλλο: <b>ο Τσίπρας έχει σχεδιάσει την επόμενη μέρα;</b> Διότι τα σενάρια είναι <span style="color: red;"><b>τρία</b></span>: πρώτον, το δημοψήφισμα να διενεργηθεί, όπου στην περιπτωση του "ναι" δεν ξέρω πως θα καταφέρει να υλοποιήσει μια πρόταση με την οποίαν διαφωνεί (άρα εκλογές), ενώ στην περίπτωση του "όχι" προφανώς και θα υπάρχουν άλλες παρενέργειες όπως η διεθνής και διπλωματική απομόνωση της χώρας, με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Το τρίτο σενάριο φυσικά είναι να μην υλοποιηθεί το δημοψήφισμα, το οποίο μπορεί να γίνει είτε επειδή δεν υπάρχουν οι προϋποθέσεις (ήτοι οι πιστωτές να μην αποδεχθούν την ολιγοήμερη παράταση του προγράμματος, που είναι και το μόνο βέβαιο), είτε επειδή θα το έχει αποσύρει ο ΣΥΡΙΖΑ για κάποιον "επίσημο" λόγο. Οι περιπτώσεις αυτές (με δεδομένο ότι τις χρονικές προθεσμίες δεν βλέπω να τις προλαβαίνουμε) είναι μάλλον και οι πιο νεφελώδεις και χρήζουν της μεγαλύτερης μελέτης.<br />
<br />
Σε αυτό το σημείο πρέπει να (ξαν)αναφέρουμε κάτι εξόχως σημαντικό: <b>όλοι κάνουν λόγο για την καταστροφή της χώρας, αλλά οι περισσότεροι ξεχνάνε τις καταστροφές των υπολοίπων που μόνο μικρές δεν θα είναι.</b> Θέλω να πω ότι ναι μεν για τις τελευταίες 3-4 μέρες οι δανειστές είχαν βγάλει δόντια με άγριες διαθέσεις, αλλά αυτή η εξέλιξη δεν τους βολεύει σε καμία περίπτωση, όσο κι αν προσπαθούν να παραστήσουν τους ψύχραιμους. Θα περάσουν καλά και τούτοι, αυτό είναι το μόνο βέβαιο και αυτό είναι κάτι που μπορεί ο οποιοσδήποτε πολύ εύκολα να διαπιστώσει, αρκεί να σερφάρει στα <b>διεθνή </b>μέσα μαζικής ενημέρωσης (κι ουχί στα ελληνικά).<br />
<br />
Και μην ξεχνάτε πως όποιος σας λέει ότι θα μπούμε σε αχαρτογράφητα
νερά, σας λέει παπάτζες. Σε τέτοια νερά είμαστε εδώ και 5 χρόνια απλά
δεν ήθελαν να το καταλάβουν οι καπεταναίοι.<br />
Κι ο Κολόμβος άλλωστε τις Ινδίες νόμιζε ότι έβλεπε. <br />
<br />
Πάμε και λίγο <b>σε αυτό που δεν φαίνεται</b>, ή μάλλον πιο σωστά, και αυτό φαίνεται αλλά ουδείς εστιάζει σε αυτό αν κι επί της ουσίας είναι πιο σημαντικό.<br />
Πλέον είναι σαφές ότι η χώρα βρίσκεται κυριολεκτικώς (κι ουχί μεταφορικώς) <b>στα πρόθυρα εθνικού διχασμού</b> (παλιά μου τέχνη κόσκινο), αν δεν έχει αρχίσει κιόλας. Πάντα υπήρχαν πεινασμένοι και φαγωμένοι, όπου οι μεν προσπαθούσαν να πείσουν τους δε για το δίκαιον ή άδικον (ανά την περίπτωση) των αιτημάτων τους. <span style="color: red;"><b>Σε τέτοιες περιπτώσεις πάντοτε χύνεται αίμα</b></span>, αυτό δεν πρέπει να το ξεχνάμε.<br />
Το λάθος που κάνουμε εδώ είναι ότι βάζουμε τους εαυτούς μας σε σύγκριση αδιαφορώντας για τις λεπτομέρειες, στις οποίες ως γνωστόν πάντοτε κρύβεται ο διάολος. Δεν μπορείς να συγκρίνεις κάποιον που πεινάει με κάποιον που δεν πεινάει. Δεν μπορείς να συγκρίνεις κάποιον που αδυνατεί να κάνει οικογένεια για οικονομικούς λόγους με κάποιον που απλώς δυσκολεύεται να πάει και φέτος στη Μύκονο που το είχε τάμα να πηγαίνει κάθε χρόνο. Μακάρι να είχα κι εγώ τα χρήματα να πηγαίνω διακοπές κάθε χρόνο. Το ότι δεν τα έχω δεν θα με κάνει να μέμφομαι όσους τα έχουν. Βέβαια το αν θα κρίνω κάποιον σε ηθικό επίπεδο για παρεμφερείς λόγους είναι άλη ιστορία, όμως εκεί θα μείνω.<br />
Είναι άθλιο να κατηγορούμε όσους έχουν λεφτά επειδή κάποιοι άλλοι δεν έχουν. Με γειά τους με χαρά τους και καλοφάγωτα, ακόμη κι αν τα έκλεψαν (γι'αυτό υπάρχουν άλλοι τρόποι να ανακαλυφθεί και δεν είναι της παρούσης να το συζητήσουμε). Δεν είναι κατακριτέο, φίλη και φίλε, το να έχει κάποιος λεφτά, όμως πρέπει να γίνει κατανοητό πως όταν ξεφεύγει πολύ η κατάσταση σε οικονομικοκοινωνικό επίπεδο, τότε είναι απολύτως λογικό να έχει να χάσει περισσότερα αυτός που τα έχει. <b>Η ανθρωποφαγία όμως δεν απαιτείται σε κανένα σημείο του σεναρίου</b>.<br />
Δεν χρειάζεται να φάμε ο ένας τις σάρκες του άλλου. Το εχουμε κάνει αμέτρητες φορές στο παρελθόν και θα έπρεπε να έχουμε μάθει από τα λάθη μας, μιας και ποτέ δεν κερδίσαμε τίποτα. Το μόνο που καταφέρναμε κάθε φορά ήταν να δένουμε εαυτόν και σε διαφορετικό άρμα και αντίστοιχα συμφέροντα να εξυπηρετούμε. Ίσως γι'αυτό στο πρώτο Κοινοβούλιο του νέου ελληνικού κράτους υπήρχε κόμμα αγγλικόν, κόμμα γαλλικόν και κόμμα ρούσσικον, <b>μα δεν υπήρχε κόμμα ελληνικόν</b> (και δεν έχει υπάρξει μέχρι σήμερα).<br />
<br />
Την ίδιαν στιγμή, συμβαίνουν πράγματα που έχω περιγράψει προ ετών με αξιοπρόσεκτη ομοιότητα όπως για παράδειγμα το καραγκιοζιλίκι με τα ΑΤΜ που παρακολουθούμε από χθες βράδυ και το οποίο θα γινόταν όταν έπρεπε προκειμένου να συνετιστεί ο κόσμος παίρνωντας μια απλή γεύση. Διότι για τον κλασικό μαλάκα τον Έλληνα που λέει κι ο Γεωργίου, <i>το ΑΤΜ σταμάτησε να βγάζει λεφτά επειδή η χώρα χρεωκοπεί</i> κι ουχί επειδή ένα κωλομηχάνημα έχει πεπερασμένο αριθμό ρευστού, όπου όταν αυτά εξαντληθούν το μηχάνημα δεν μπορεί ούτε να τυπώσει, ούτε να γεννήσει.<br />
Όλα αυτά τα γεγονότα εμπίπτουν στο πλαίσιο του μεγαλύτερου όπλου που διαθέτει η σύγχρονη τρομοκρατία στη διάθεσή της: <b>την πληροφορία</b> (και για όσους έχουν καλή μνήμη, το έχουμε αναλπτύξει στο παρελθόν -σήμερα λινκ δεν έχει για να μην παραξεφύγουμε).<br />
<b>Η ιστορία, άλλωστε, λειτουργεί με αυτοεκπληρούμενες προφητείες</b>. Σε <i>ενημερώνουν</i> ότι οι τράπεζες θα στερέψουντο οποίο κάνει τον κόσμο να τρέχει να σηκώσει λεφτά, το οποίο κάνει τις τράπεζες να στερέψουν από ρευστό, άρα η προφητεία των ευαγών ΜΜΕ εκπληρώθηκε και η <i>ενημέρωση</i> ήταν σωστή (κι ο κόσμος τρομοκρατείται περαιτέρω, εκλαμβάνοντας τα εν λόγω ΜΜΕ ως αξιόπιστα). Και ποια είναι η λύση στην αντιμετώπιση του προβλήματος; Μα φυσικά η αντίθετη αντιμετώπιση των πραγμάτων.<br />
Σήμερα το πρωί άκουγα στον δρόμο περιγραφές για σχεδόν εικόνες Αποκάλυψης στα σούπερ μάρκετ. Συμπτωματικά (και δυστυχώς) για σήμερα είχα προγραμματίσει τόσο να πάω να σηκώσω χρήματα (όπου πηγαίνω δύο ολόκληρες φορές τον μήνα μιας και τις περισσότερες συναλλαγές μου τις κάνω ηλεκτρονικά οπότε το ρευστό το θπέλω μόνο για συγκεκριμένους λόγους) οπότε όπως καταλαβαίνετε δεν τον ήπια απλώς με το μπουρί της σόμπας αλλά με ολόκληρο το δίκτυο αποχετεύσεως του Δήμου Πειραιώς, αφετέρου ήταν να πήγαινα ούτως ή άλλως να ψωνίσω από τα σούπερ μάρκετ. Στα μεν δεύτερα δεν διαπίστωσα το παραμικρό απ'όσα είχα ακούσει, αλλά μπορώ να σας διαβεβαιώσω ότι είδα πολύ κόσμο να πανικοβάλλεται στις ουρές των ΑΤΜ απ'όπου κατάφερα να ξεμπλέξω μετά από 4 τράπεζες και περίπου 2,5 ώρες. Γιατί; Διότι <b>προφανώς κάποιος πόλεμος θα ερχόταν και δεν το είχα μάθει</b>...<br />
Κάπως έτσι όμως λειτουργεί ο μηχανισμός προπαγάνδας, <b>ιδίως στους ηλίθιους λαούς με χαμηλή αντιληπτική ικανότητα όπως ο δικός μας</b> (και δεν με νοιάζει αν και άλλοι λαοί αντιμετωπίζουν τα ίδια "θέματα"): λέει κάτι κάποιος (όπου συνήθως επικαλείται και κάποια εκ των έσω πληροφόρηση (<i>sic</i>) για λόγους κύρους, και αυτό το κάτι μετά από δέκα αποδέκτες της εξιστορήσεως έχει πληροφορηθεί ως κάτι που συνέβη, αυτό που ουδέποτε υπήρξε (βλ. γοργόνες που ρωτάνε για τον Μεγαλέξανδρο κλπ). Και μέχρι να καταλάβει ο Έλληνας το μέγεθος της φόλας, το πουλάκι θα έχει πετάξει κι ο εθνικός μύθος έχει συντελεστεί, με πλήθος άρθρων που βεβαιώνουν ότι σε διάφορα σημεία του Αιγαίου η γοργόνα έχει θεαθεί.<br />
<br />
Αυτό που χρειάζεται από όλους μας είναι η ψυχραιμία και η λογική.<br />
Δεν πρέπει να μασάμε κουτόχορτο. Αν υπάρχει μια φορά στη ζωή του καθενός μας που θα χρειαστεί να μην φάμε κουτόχορτο, αυτή θα είναι μετά βεβαιότητος αυτή εδώ.<br />
Ο κόσμος είναι στα κάγκελα, όλοι είναι παρμένοι.<br />
Σε κάποιον, σήμερα, δεν του άρεσαν αυτά που έλεγα και με ευκολία ανακάλυψε ότι ήμουν βαλτός του Σαμαρά. Ο τύπος έκανε κρα από μακρυά ότι ήταν πικραμένος νουδουκράτης, πιθανώς με iq επιπέδου ΟΝΝΕΔ. Όλοι είναι έτοιμοι ν'αρπάξουν όπλο. Βλέπω παντού νεύρα κι ακούω παντού τσιρηχτές φωνές. Όλοι ψάχνουν για φταίχτες κι όλοι βρίσκουν κι αναγνωρίζουν φταίχτες. Αν πάει κάποιος κι αφήσει μερικά τελάρα με όπλα, είναι βέβαιο ότι θ'αρχίσουν οι εχθροπραξίες άμεσα (αυτό είναι ατάκα του φεηστσιμβουκικού καλτσόβρακου που μου άρεσε και την δανείστηκα). Όλοι θεωρούν πως διακυβεύεται έστι νέτα-σκέτα το μέλλον τους και θα έκαναν κυριολεκτικά τα πάντα στους άλλους προκειμένου να το προστατέψουν.<br />
Δεν πάει έτσι το πράγμα αδέρφια. Συνέλθετε.<br />
<br />
Δεν χρειάζεται να συμφωνούμε σε όλα, αλλά καλμάρετε και λίγο.<br />
Και για το τέλος να σας πω και το καλό, που όμως θα αναπτύξω σε μελλοντικό σενδόνι και πιθανώς σύντομα κιόλας. Σε ολόκληρη την Ευρώπη εδώ και καιρό έχει αρχίσει να γίνεται ορατό το έλειμμα Δημοκρατίας που υπάρχει. Εννοείται ότι σε όλες τις χώρες αυτό φαίνεται διπλό: και στην Ευρώπη και στις χώρες των πολιτών. Ως έχω ξαναπεί, σε'μάς έλαχε ο κλήρος να φτιάξουμε μια πιο δημοκρατική χώρα και μια πιο δημοκρατική Ευρώπη. Είναι βαρύ το φορτίο και απαιτεί περίσσεια ευθύνης. Πρέπει να αναλάβουμε τις ιστορικές μας ευθύνες και να πράξουμε ανάλογα, όλοι για όλους.<br />
Εμείς είμαστε οι χώρες, εμείς είμαστε η Ευρώπη.<br />
Εμείς πρέπει να απαιτήσουμε την αλλαγή.<br />
Κι αυτό που έχω διαπιστώσει από το εξωτερικό είναι ότι είναι πολύς ο κόσμος που περιμένει πως και πως κάποιον να κάνει το πρώτο βήμα για να ακολουθήσει την πορεία της αλλαγής, απλά δεν είναι συνηθισμένοι σε τέτοιες σημαντικές κι έξοχες ενέργειες. <br />
Κάποια πράγματα μπορεί να μην μας αρέσουν αλλά θα πρέπει να μάθουμε να σεβόμαστε την επιλογή της πλειοψηφίας. Αυτό είναι η Δημοκρατία άλλωστε.<br />
<br />
Το νου σας.</div>
Hadeshttp://www.blogger.com/profile/04467178190617217153noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4807243922192063199.post-2293733381013827952015-06-24T17:30:00.003+03:002015-06-24T17:30:51.314+03:00Για να ευθυμήσουμε και λίγο: συνέντευξη με τους (Έλληνες) Chainsaw...<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
(αντιγράφω από την <a href="http://metalinvader.net/el/interview-with-decapitator-chainsaw/" target="_blank">ιστοσελίδα του Metal Invader</a>)<br />
Νομίζω ότι πρόκειται για την επικότερη συνέντευξη που έχω διαβάσει ποτέ μου, στα πάντα. Μέχρι και στην φωτογραφία, ο θεός (αριστερά) με το τριβείο είναι όλα τα λεφτά. Δεν υπάρχουν οι άνθρωποι (α, ρε Witchy, είσαι εγγύηση αγόρι μου!)<br />
Με <span style="color: red;">κόκκινο </span>χρώμα οι επισημάνσεις μου.<br />
Και μία απορία: μα ποιος διάολος ακύει Bulldozer;;;<br />
<br />
<img alt="chainsaw" src="http://metalinvader.net/wp-content/uploads/2015/06/chainsaw.jpg" /><br />
<br />
<div style="background-color: white; border: 0px; color: #333333; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 14px; font-stretch: inherit; line-height: 20px; margin-bottom: 10px; outline: 0px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;">
<strong style="border: 0px; font-family: inherit; font-size: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; line-height: inherit; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">Chainsaw. Το μουσικό φαινόμενο που μας έκανε να ξαναβάλουμε στις αγκάλες μας και να πασπατέψουμε τον Εωσφόρο. Η μπάντα που έκανε μικρά κοριτσάκια να τσιρίζουν και ώριμες γυναίκες να στάζουν. Οι άνθρωποι που ξεπαστρεύουν φλώρους σε στενά με σουβλακοκάλαμα. Είπαμε να τους κάνουμε μια συνέντευξη. Μιλήσαμε με τον Decapitator. Και καλά κάναμε.</strong></div>
<div style="background-color: white; border: 0px; color: #333333; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 14px; font-stretch: inherit; line-height: 20px; margin-bottom: 10px; outline: 0px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;">
<strong style="border: 0px; font-family: inherit; font-size: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; line-height: inherit; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">Κατ’ αρχάς, καλησπέρα και καλή βραδιά… Ευχαριστώ που κάνατε λίγο χώρο στο καρνέ σας και με ζουλήξατε ανάμεσα στο «Παραγγελία σουβλακίων από την Χαροκόπου» και «Αγορά σιδηρολοστών για σκηνικά στα στενά». Σε τι φάση σας πετυχαίνω;</strong></div>
<div style="background-color: white; border: 0px; color: #333333; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 14px; font-stretch: inherit; line-height: 20px; margin-bottom: 10px; outline: 0px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;">
Καλησπέρα και ευχαριστούμε για την φιλοξενία και το ενδιαφέρον. Αυτή την εποχή έχουμε επισκεφτεί ένα μοναστήρι γνωστό για την κουζίνα του ,τα ιαματικά λουτρά του και τα άγρια πάρτι που διοργανώνει μέρα και νύχτα . Παράλληλα σχεδόν έχουμε τελειώσει με το γράψιμο του επόμενου δίσκου και αν όλα πάνε καλά κάπου Οκτώβρη – Νοέμβρη θα μπούμε στο στούντιο για να το ηχογραφήσουμε.</div>
<div style="background-color: white; border: 0px; color: #333333; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 14px; font-stretch: inherit; line-height: 20px; margin-bottom: 10px; outline: 0px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;">
<strong style="border: 0px; font-family: inherit; font-size: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; line-height: inherit; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">Οι Chainsaw γεννήθηκαν τον Σεπτέμβριο του 1997 και κυκλοφόρησαν δύο rehearsal tapes το 1998. Μετά ξαφνικά, πάγωσαν όλα. Επανήλθαν δριμύτεροι τον Δεκέμβρη του 2013. Για ποιο λόγο μεσολάβησαν τόσα χρόνια μέχρι να αναγεννηθούν οι Chainsaw;</strong></div>
<div style="background-color: white; border: 0px; color: #333333; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 14px; font-stretch: inherit; line-height: 20px; margin-bottom: 10px; outline: 0px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;">
Τα πρώτα χρόνια που διαλύθηκε η μπάντα ήταν δύσκολο να βρεθούν μέλη που να θέλουν να παίξουν πάνω σ αυτό το είδος και έτσι ψόφησε η όλη φάση . Η ιδέα έπεσε από ένα φίλο όταν άκουσε τις τότε κασέτες και πρότεινε να ηχογραφηθούν και να βγουν παραέξω τα τραγούδια .Έτσι μετά το demo που ηχογραφήθηκε το 2013 πήγαμε σαν συγκρότημα πλέον για τον δίσκο.</div>
<div style="background-color: white; border: 0px; color: #333333; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 14px; font-stretch: inherit; line-height: 20px; margin-bottom: 10px; outline: 0px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;">
<strong style="border: 0px; font-family: inherit; font-size: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; line-height: inherit; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">Εκτός από εσένα, Decapitator, που είσαι ο μόνος σταθερός εξ αρχής, πλέον αναπόσπαστα κομμάτια της μπάντας είναι ο Witchkiller, ο γητευτής, και ο Nuctemeron, που έχουμε χάσει τη μπάλα με τις χιλιάδες μπάντες στις οποίες παίζει. Πώς καταλήξατε σε αυτή τη σύνθεση; Ποια ήταν η διαδικασία μύησης;</strong></div>
<div style="background-color: white; border: 0px; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 14px; font-stretch: inherit; line-height: 20px; margin-bottom: 10px; outline: 0px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;">
<span style="color: red;">Ο πρώτος επιλέχτηκε μετά από αλλεπάλληλα τηλέφωνα σε γραμμές πρόβλεψης ζωδίων, γιατί έπρεπε να βρεθεί ο αστρικά κατάλληλος ενώ ο δεύτερος εμφανίστηκε σε ντοκιμαντέρ που αφορούσε μια ξεχασμένη φυλή ιθαγενών που αγνοούσε τον πολιτισμό και ειδικά τα πλήκτρα.</span></div>
<div style="background-color: white; border: 0px; color: #333333; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 14px; font-stretch: inherit; line-height: 20px; margin-bottom: 10px; outline: 0px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;">
<strong style="border: 0px; font-family: inherit; font-size: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; line-height: inherit; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">Οι συνθέσεις του δίσκου είναι προϊόν συλλογικής τελετής με το τωρινό lineup ή ήταν κομμάτια που προϋπήρχαν, απλώς τα ηχογραφήσατε μαζί;</strong></div>
<div style="background-color: white; border: 0px; color: #333333; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 14px; font-stretch: inherit; line-height: 20px; margin-bottom: 10px; outline: 0px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;">
Τα τραγούδια προϋπήρχαν σαν συνθέσεις αλλά έφαγαν τέτοια κλωτσιά στο κώλο στις ηχογραφήσεις, που σίγουρα πήραν άλλο χαρακτήρα και έδωσαν ένα πολύ πιο δυνατό αποτέλεσμα .</div>
<div style="background-color: white; border: 0px; color: #333333; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 14px; font-stretch: inherit; line-height: 20px; margin-bottom: 10px; outline: 0px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;">
<strong style="border: 0px; font-family: inherit; font-size: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; line-height: inherit; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">Το εξώφυλλο του “Hill of Crosses” είναι απόκοσμα σκανδαλώδες. Διαόλια, σφαγές και έντερα ιδανικά για κανιβαλιστικό κοκορέτσι στέκουν διάσπαρτα. Ποιος το φιλοτέχνησε;</strong></div>
<div style="background-color: white; border: 0px; color: #333333; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 14px; font-stretch: inherit; line-height: 20px; margin-bottom: 10px; outline: 0px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;">
Κάποιος ανώνυμος του 18ου αιώνα .Επίσης μας άρεσε ότι παραπέμπει λίγο σαν φιλοσοφία στο πρώτο Inferno και είναι μακριά απ τα καρτουνοειδή εξώφυλλα που βάζουν οι πιο πολλές μπάντες του είδους σήμερα .</div>
<div style="background-color: white; border: 0px; color: #333333; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 14px; font-stretch: inherit; line-height: 20px; margin-bottom: 10px; outline: 0px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;">
<strong style="border: 0px; font-family: inherit; font-size: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; line-height: inherit; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">Το “Hill Of Crosses” κυκλοφόρησε σε μορφή CD μέσω του Chainsaw Distro και σε κοχονάτο βινύλιο μέσω Hell’s Fire. Γιατί χωρίστηκαν κατ’ αυτόν τον τρόπο οι κυκλοφορίες;</strong></div>
<div style="background-color: white; border: 0px; color: #333333; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 14px; font-stretch: inherit; line-height: 20px; margin-bottom: 10px; outline: 0px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;">
Οι πρώτες εταιρίες που είχαμε βρει και έδειξαν ενδιαφέρον είτε δεν μας συνέφεραν είτε ήθελαν κάτι παλαβά τύπου να αλλάξει το όνομα ,το λογότυπο και ο τρόπος που ζευγαρώνουν οι πιγκουίνοι . Όταν μιλήσαμε με την Hellsfire τα βρήκαμε αμέσως, γιατί θέλαμε τα ιδία πράγματα και πραγματικά είναι τιμή μας που κυκλοφόρησε ο δίσκος από αυτή την εταιρία . Ε, μιας και δεν βγάζει CD , το κυκλοφορήσαμε μαζί με την Chainsaw Distro και λύθηκε το πρόβλημα .</div>
<div style="background-color: white; border: 0px; color: #333333; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 14px; font-stretch: inherit; line-height: 20px; margin-bottom: 10px; outline: 0px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;">
<strong style="border: 0px; font-family: inherit; font-size: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; line-height: inherit; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">Bulldozer: Μια μπάντα κεφάλαιο για εσάς και για πολλούς από εμάς, δικαιολογημένα άλλωστε. Επιλέξατε να κάνετε ένα cover στο “Whiskey Time”. Αρχικά, γιατί επιλέξατε το συγκεκριμένο κομμάτι και κατά δεύτερον ποια η αντίδραση του ΑC Wild όταν ήρθατε σε επαφή;</strong></div>
<div style="background-color: white; border: 0px; color: #333333; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 14px; font-stretch: inherit; line-height: 20px; margin-bottom: 10px; outline: 0px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;">
Είχαμε κάποιες διασκευές στα υπ όψιν πριν τις ηχογραφήσεις και καταλήξαμε να κάνουμε το «Whiskey Time» και το «Warchild» απ το demo των Running Wild. H πρώτη είναι που κόλλησε στο κλίμα του δίσκου περισσότερο και επιλέχτηκε αυτή. Όταν ήρθαμε σε επαφή με τους Bulldozer και τους στείλαμε την διασκευή μας απάντησαν αμέσως ότι τους άρεσε πολύ και ότι είναι τιμή τους να μπει στον δίσκο. Όταν ακούς τέτοια πράγματα απ τους ανθρώπους που έχεις είδωλα εδώ και 20 χρόνια, δεν θες τίποτα άλλο.</div>
<div style="background-color: white; border: 0px; color: #333333; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 14px; font-stretch: inherit; line-height: 20px; margin-bottom: 10px; outline: 0px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;">
<strong style="border: 0px; font-family: inherit; font-size: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; line-height: inherit; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">Φαγητάρες, πιώματα, μανιακοί δολοφόνοι, γυναίκες. Να φανταστώ πως οι στίχοι είναι βγαλμένοι μέσα από την καθημερινότητα. Παρεμπιπτόντως ποιος τους γράφει;</strong></div>
<div style="background-color: white; border: 0px; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 14px; font-stretch: inherit; line-height: 20px; margin-bottom: 10px; outline: 0px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;">
<span style="color: red;">Εγώ γράφω τους στίχους και αναφέρονται σε καθημερινά προβλήματα που αντιμετωπίζει ο μέσος αστός , ο γείτονας ,ο οδηγός που σκαλίζει την μύτη του στο φανάρι , ο μεροκαματιάρης . Παράλληλα αγγίζουν ευαίσθητες πτυχές της κοινωνίας και είναι γεμάτοι τρυφερότητα και συμπόνια για την πονεμένη και αδικημένη ζωή των κληρικών .</span></div>
<div style="background-color: white; border: 0px; color: #333333; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 14px; font-stretch: inherit; line-height: 20px; margin-bottom: 10px; outline: 0px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;">
<strong style="border: 0px; font-family: inherit; font-size: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; line-height: inherit; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">Στα thanks του δίσκου, πρώτος πρώτος είναι ο φίλος όλων και poser-killer Σατανάς. Ποια η σχέση σας μαζί του; Είναι ο κρυφός ήρωας του παρασκηνίου που έδωσε ώθηση στον δίσκο;</strong></div>
<div style="background-color: white; border: 0px; color: #333333; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 14px; font-stretch: inherit; line-height: 20px; margin-bottom: 10px; outline: 0px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;">
Ναι, δεν νομίζω ότι ο δίσκος βγήκε με τη βοήθεια του χριστού !</div>
<div style="background-color: white; border: 0px; color: #333333; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 14px; font-stretch: inherit; line-height: 20px; margin-bottom: 10px; outline: 0px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;">
<strong style="border: 0px; font-family: inherit; font-size: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; line-height: inherit; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">Θα σας χορτάσουμε σε κανένα λάιβ – τελετή ευχαριστιών προς τον Εξαποδώ – στο άμεσο μέλλον ή είστε ιδιαίτερα απασχολημένοι ως ηγεσία του Metal Police;</strong></div>
<div style="background-color: white; border: 0px; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 14px; font-stretch: inherit; line-height: 20px; margin-bottom: 10px; outline: 0px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;">
<span style="color: red;">Θα ήταν ιδανικό ένα λαιβ όπου θα καίγονταν δίσκοι κλασσικής μουσικής , <b><u>μάνικες θα εκτόξευαν τζατζίκι στο κοινό και θα επιτρεπόταν η είσοδος μόνο σε μεθυσμένους</u></b> . Επειδή κάτι τέτοιο είναι δύσκολο να οργανωθεί σωστά το θέμα λαιβ στο άμεσο μέλλον είναι χλωμό. </span><span style="color: #333333;">Όσο για το θέμα ηγεσίας νομίζω ότι άνηκε και θα ανήκει πάντα στους Gehennah. Εμείς μπορούμε μόνο να τους κοιτάμε με δέος και απεριόριστο σεβασμό .</span></div>
<div style="background-color: white; border: 0px; color: #333333; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 14px; font-stretch: inherit; line-height: 20px; margin-bottom: 10px; outline: 0px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;">
<strong style="border: 0px; font-family: inherit; font-size: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; line-height: inherit; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">Αρνίσια ή κατσικίσια παϊδάκια;</strong></div>
<div style="background-color: white; border: 0px; color: #333333; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 14px; font-stretch: inherit; line-height: 20px; margin-bottom: 10px; outline: 0px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;">
Σαν να ρωτάς «Bomber» η «Overkill». Δεν θα μπορέσω να διαλέξω ποτέ.</div>
<div style="background-color: white; border: 0px; color: #333333; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 14px; font-stretch: inherit; line-height: 20px; margin-bottom: 10px; outline: 0px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;">
<strong style="border: 0px; font-family: inherit; font-size: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; line-height: inherit; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">Κλείνεις όπως θέλεις, λέγοντας ότι θες, άμα λάχει εξαπέλυσε και κατσαβιδιαστικό μανιφέστο.</strong></div>
<div style="background-color: white; border: 0px; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 14px; font-stretch: inherit; line-height: 20px; margin-bottom: 10px; outline: 0px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;">
<b><span style="color: red;">Το progressive , οι θρησκείες και οι διαιτολόγοι είναι οι πληγές της ανθρωπότητας . Θα μας βρουν απέναντι τους </span></b><span style="color: #333333;">.</span></div>
</div>
Hadeshttp://www.blogger.com/profile/04467178190617217153noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-4807243922192063199.post-49315052884180927582015-06-21T20:59:00.000+03:002015-06-21T21:04:43.790+03:00Της ημέρας ΙΙ: μερικές σκέψεις για τις επικείμενες εξελίξεις.<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span style="font-family: inherit;">(πάρτε τσιπς και μπυράλ, θα σας χρειαστούν. Καλού κακού έχετε εύκαιρο και κανά ποτό)</span><br />
<span style="font-family: inherit;"><br /></span>
<span style="font-family: inherit;">Αν και σε καθημερινή βάση διάβαζα ειδήσεις από διάφορες σελίδες, το τελευταίο (μπορεί και) τρίμηνο το ελάττωσα το "άθλημα" για λόγους διατήρησης της ψυχικής μου υγείας.</span><br />
<span style="font-family: inherit;">Βέβαια δεν μπορώ να πω ότι κέρδισα και πολλά πράγματα, αφού όπου κι αν γυρίσεις όλο και κάποιος έχει κάτι να πει επί των εξελίξεων, αλλά τουλάχιστον είχα μειώσει θεαματικά την πρωτογενή "γραμμή παραγωγής νεύρων" έχοντας καταφέρει να περιορίσω τις ποσότητες λήψης "φαρμάκου" στο ελάχιστο.</span><br />
<span style="font-family: inherit;"><br /></span>
<span style="font-family: inherit;">Αν υπάρχει κάτι στο οποίο να με βοήθησε αυτή η "τακτική", αυτό ήταν μάλλον μόνο ένα σημείο: ως ένα βαθμό μου καθάρισε το μυαλό από διάφορα <b>σκουπίδια</b> που αναγκαστικά έμπαιναν μέσα μαζί με την "ενημέρωση" (μπρρρρρρρρ). Αυτό με τη σειρά του με βοήθησε να ξανασκεφτώ κάποια δεδομένα που ούτως η άλλως είχα στο μυαλό μου, κάποιες εκτιμήσεις που έχω κάνει, κυρίως όμως να προσεγγίσω με λίγο διαφορετικό μάτι κάποια στοιχεία που έως τώρα δεν μπορούσα να εξηγήσω με πιο λογικό τρόπο συνδυάζοντάς τα με τα υπόλοιπα.</span><br />
<span style="font-family: inherit;"><br /></span>
<span style="font-family: inherit;">Για παράδειγμα, ένα αδιαμφισβήτητο δεδομένο είναι ότι δεν υφίσταται κανένας απολύτως μηχανισμός για να βγει χώρα από το ευρώ. Αυτό το έχουν ξεκαθαρίσει άπαντες, δυστυχώς όμως πολύς κόσμος δείχνει να μπερδεύει κάποια βασικά πράγματα επί τούτου. Ως μηχανισμό εξόδου από την ευρωζώνη δεν νοούμε μόνο την περίπτωση του να ζητήσεις να φύγεις επειδή δεν αντέχεις, αλλά και την περίπτωση του να σε διώξουν και ο λόγος είναι απλός: δεν έχει με τους τυχόν τρόπους που μπορείς να φύγεις αλλά με το ότι κανείς δεν θέλει να φύγεις διότι όποιος φύγει πρώτος ανοίγει την σχετική πόρτα και μετά άντε να την κλείσει ο τελευταίος έτσι όπως είναι η κατάσταση. Αυτό με τη σειρά του σημαίνει ότι όσοι σχεδίασαν το ευρώ, δεν ξέχασαν να φτιάξουν έναν τέτοιον μηχανισμό, αλλά <b>δεν θέλησαν να τον φτιάξουν</b>, ούτε καν διά παν ενδεχόμενον.</span><br />
<span style="font-family: inherit;"><br /></span>
<span style="font-family: inherit;">Πάμε στο επόμενο βήμα: χρεωκοπία. Μήπως έχουμε την εντύπωση ότι αποκλείεται, μόνο και μόνο επειδή δεν υπάρχει δυνατότητα εξόδου από το ευρώ; Όχι βέβαια, γι'αυτό και έχουν ξεκαθαρίσει όλοι με κάθε τρόπο ότι η ελληνική χρεωκοπία θα γίνει εντός ευρώ και μόνο (που είναι βεβαίως και το πλέον εφιαλτικό σενάριο διότι εμπεριέχει το σενάριο του διπλού νομίσματος, ήτοι παραμένεις στο ευρώ έναντι των διεθνών υποχρεώσεών σου, αλλά εντός συνόρων κόψε τον λαιμό σου γελοίε). Τη λύση αυτή την αποκαλώ εφιαλτική διότι ουσιαστικά δεν είναι τίποτε άλλο από την παράταση της υφιστάμενης κατάστασης, απλά με κάποιες αβάντες (πάντα σσε θεωρητικό επίπεδο). Αυτό που πρέπει να καταλάβουμε για την περίπτωση της λύσης του διπλού νομίσματος, ότι το πρόβλημά μας δεν λύνεται με δημιουργία νέου νομίσματος το οποίο θα υποτιμούμε έναντι του ευρώ κάθε φορά που δεν μας βγαίνει ο λογαριασμός και αυτό διότι το πρόβλημα είναι ότι τα έως τώρα υφεσιακά μέτρα όλων των προηγουμένων ετών έχουν καταστρέψει την οικονομική ραχοκοκαλιά της λεγόμενης πραγματικής Οικονομίας, διαλύοντας παράλληλα όλον τον παραγωγικό ιστό. Κοινώς <b>δεν έχουμε μηχανισμό παραγωγής πλούτου</b> και αυτό δεν αντιμετωπίζεται ούτε με διπλό νόμισμα, ούτε με διπλό ουίσκι, ούτε με τίποτε.</span><br />
<span style="font-family: inherit;"><br /></span>
<span style="font-family: inherit;">Σε αυτό το σημείο όμως, υπεισέρχεται ένα άλλο θεμελιώδες ερώτημα: τι ακριβώς συνεπάγεται μία χρεωκοπία; Και δεν αναφέρομαι σε'μάς (όπου όσο περνάνε οι μέρες τόσο περισσότερο μου δημιουργείται η εντύπωση ότι αν συμβεί δεν θα καταλάβουμε και πολύ μεγάλες διαφορές σε σχέση με αυτό που ήδη ζούμε) αλλά στους λεγόμενους δανειστές μας. Πλέον όσο περισσότερο περνούν οι μέρες, τόσο περισσότερο πείθομαι από τις <b>ολοένα και πιο πανικόβλητες αντιδράσεις</b> Ευρωπαίων αξιωματούχων ότι θα χάσουν τα κέρατά τους τα τράγια. Βέβαια εδώ πρέπει να κάνουμε και μια άκρως απαραίτητη υποσημείωση: ετούτη η δύσμοιρη η χώρα παρά τις αρκετές χρεωκοπίες της σύγχρονης ιστορίας της, πάντοτε αποπλήρωνε τα χέρη της, γεγονός οξύμωρο αφού αποδεικνύει ότι η χρεωκοπία ήταν ανέκαθεν <b>μόνο εσωτερική</b> (όπως καλή ώρα γίνεται και τα τελευταία 5 χρόνια. Θυμηθείτε το περιβόητο psi για παράδειγμα). Αν φτάσουμε σε σημείο να πτωχεύσουμε και επίσημα, δεν είμαι και πολύ σίγουρος ότι θα καταφέρουμε να διαγράψουμε το χρέος μας όπως είθισται να γίνεται στις χρεωκοπίες, ή θα συνεχίσουμε να το αποπληρώνουμε με αντάλλαγμα την... διεθνή στήριξη σε διάφορα εθνικά μας ζητήματα (δίκην υποκατάστατου διπλωματίας), σενάριο το οποίο πιθανώς να υποβοηθάται και από το εφιαλτικό σενάριο του διπλού νομίσματος. Οπότε ας έχουμε κατά νου και τι συνεπάγεται η χρεωκοπία γενικώς, αλλά και τι σημαίνει χρεωκοπία α λα ελληνικά.</span><br />
<span style="font-family: inherit;"><br /></span>
<span style="font-family: inherit;">Πάμε τώρα στο τρίτο σημείο που μας ενδιαφέρει: με δεδομένο ότι ούτε οι Ευρωπαίοι, μήτε οι Αμερικάνοι (ιδίως αυτοί) επιθυμούν ν'ανοίξει η πόρτα της εξόδου για την Ελλάδα, αλλά δεν θέλουν να χάσουν και τα λεφτά τους είτε άμεσα (οι Ευρωπαίοι διά της χρεωκοπίας), είτε έμμεσα (οι Αμερικάνοι διά των επιπτώσεων στην παγκόσμια οικονομία), πόσο πιθανό είναι το σενάριο της υπέρτατης καταστροφής; Απάντηση: <b>ελάχιστα</b>, και γι'αυτό ακριβώς επί πέντε χρόνια δεν μας άφηναν να πτωχεύσουμε παρά μας είχαν από κοντά (εξάλλου που αλλού θα έβρισκαν καλύτερους ηλιθίους που να σώνουν σύσσωμη την Ευρωζώνη και να λένε κι ευχαριστώ κι από πάνω;). Τώρα όμως το πράγμα δείχνει να παίζεται με ολίγον τι διαφορετικούς όρους.</span><br />
<span style="font-family: inherit;"><br /></span>
<span style="font-family: inherit;">Και συνεχίζουμε.</span><br />
<span style="font-family: inherit;">Μόλις εξελέγη ο ΣΥΡΙΖΑ, νομίζω ότι θυμόμαστε όλοι ότι το πρώτο του μέλημα ήταν να σκάσει μια ηχηρή παρατήρηση προς την ΕΕ αναφορικά με τις κυρώσεις στη Ρωσία (κίνηση που εκτιμήθηκε δεόντως από τους Ρώσους). Το διάστημα που ακολούθησε, παρατηρήσαμε μια αναθέρμανση των διπλωματικών σχέσεων με τη Ρωσία (που από εποχής Καραμανλή είχαμε να δούμε σε τέτοιο επίπεδο), στο πλαίσιο των οποίων έγιναν διάφορες συζητήσεις για ενεργειακή συνεργασία κλπ. Την ίδιαν στιγμή, τα σχόλια από τους διαφόρους ξυπνητζήδες στην Ελλάδα έδιναν κι έπαιρναν. Ότι δεν μας είχε σούρει η εμετοφυλλάς Bild τα έσουρναν <b>ντόπιοι γελοίοι</b> (νομίζω ότι δεν χρειάζεται να προσδιορίσω και από ποιον <i>χώρο</i>) που προφανώς νόμιζαν ότι το να κάνεις ρόμπα την ίδιαν σου την κυβέρνηση (ακόμη κι αν δεν την έχεις ψηφίσει επειδή αντιτίθεσαι στις πολιτικές της) δεν σε επηρεάζει ως πολίτη της ίδιας χώρας. Βέβαια δεν θέλω να κρύψω ότι αυτό ήταν ένα σημείο που με είχε προβληματίσει αρκετά, ήτοι το που ακριβώς το πήγαιναν με αυτήν την κίνηση και αυτό διότι σε διπλωματικό επίπεδο και ιδίως όταν δεν έχεις ενεργές διπλωματικές σχέσεις με μια χώρα, ποτέ δεν πηγαίνεις να ζητήσεις ρευστό αέρα πατέρα με το καλημέρα. Οπότε είχα μεν εντοπίσει ότι κάτι δεν μου πήγαινε καλά στην όλη ιστορία, αλλά δεν μπορούσα με τίποτα να αντιληφθώ τι ακριβώς ηταν αυτό. Σημειωτέον ότι αυτή η "ανησυχία" μου εντεινόταν και από τις όποιες λίγες γνώσεις έχω επί κάποιων θεμάτων επί τούτου, τις οποίες είχα εξωτερικεύσει στο ένα από τα <a href="http://hades740.blogspot.com/2012/06/blog-post_27.html" target="_blank">Περί Γεωπολιτικών</a> σενδόνια μου το οποίο είχε να κάνει με την θέση της Ρωσίας στο διεθνές στερέωμα υπό την αμερικανική σκοπιά. Βέβαια κάπου μπορείς να σκεφτείς και ότι όλα αυτά είναι ιδέα σου και δεν τρέχει τίποτα και πιθανώς οι κυβερνοφωστήρες μας να μην ξέρουν τι να κάνουν και κινούνται σπασμωδικά.</span><br />
<span style="font-family: inherit;"><br /></span>
<span style="font-family: inherit;">Μόνο που πριν από λίγες μέρες έτυχε να διαβάσω σε <a href="http://www.bloomberg.com/news/articles/2015-06-19/nato-sees-greek-exit-from-euro-as-security-risk-vershbow-says" target="_blank">άρθρο στο Bloomberg</a> ότι <b>το ΝΑΤΟ βλέπει το grexit ως σοβαρό κίνδυνο για την Διεθνή Ασφάλεια</b> (αρχικά στην Ευρώπη), και νομίζω πως όλοι ξέρουμε ότι οι Αμερικάνοι δεν πετάνε ποτέ λόγια του αέρα και πάντοτε κάτι ακολουθεί τις προειδοποιήσεις τους (γι'αυτό και τους εμπιστεύομαι πάντοτε όταν μιλάνε σε τέτοια θέματα). Να σημειώσω ότι το άρθρο δεν μίλαγε γενικώς και αορίστως αλλά συνδύαζε τα πάντα σχετικά με την ανησυχητικά έντονη αναθέρμανση των ελληνορωσικών σχέσεων. Το πράγμα δηλαδή ήταν πολύ συγκεκριμένο, έγινε πάνω στο ενεργειακό άρμα (που είναι και το μοναδικό στο οποίο οι Αμερικάνοι δεν σηκώνουν κιχ από κανέναν) και δημιουργήθηκε μέσα σε ένα τεχνητό κλίμα διεθνούς απομόνωσης της χώρας μας η οποία νομοτελειακά θα έψαχνε για συμμαχίες. Και είναι παγκοσμίως γνωστό και ιδίως στους Αμερικάνους, ότι οι Ρώσοι πάντοτε δείχνουν μια επιπρόσθετη ευαισθησία προς όλες τις χώρες που βρέχονται από τη <b>Μεσόγειο</b>... Κάπου σε αυτό το σημείο νομίζω πως κατάφερα να επιλύσω τον πρώτο από τους γρίφους που μου είχαν φανεί άλυτοι κατά το τελευταίο διάστημα και είχε να κάνει με την ελληνορωσική προσέγγιση, η οποία γίνεται μετά βεβαιότητος υπό την έντονη δυσθυμία των Αμερικανών (οι οποίοι πάντα είναι πρόθυμοι να κάνουν "<i>κάτι</i>" για να την αποτρέπουν). Η λύση λοιπόν δεν είναι ότι ο Τσίπρας ήθελε να πάρει χρήματα από τους Ρώσους. Ο Τσίπρας θέλει την προστασία των Ρώσων, σε περίπτωση που το πράγμα στραβώσει τόσο πολύ που να πάρει ανεξέλεγκτες διαστάσεις με τους Ευρωπαίους. Και για να το επιτύχει αυτό, προφανώς και έπρεπε να συνάψει από το μηδέν διπλωματικές σχέσεις εμπιστοσύνης με τους Ρώσους, οι οποίοι μόνο όταν πάρουν πρώτα μπαίνουν σε φάση να δώσουν. Θα αναρωτηθείτε φυσικά, πόθεν προκύπτει η βεβαιότητα περί ρωσικής προστασίας; Μα από τα διεθνή γεγονότα: οι Ρώσοι πάντοτε βοηθούν στο έπακρο τους (αποδεδδειγμένους) συμμάχους τους, άσχετα αν το πρόβλημα είναι ότι τα μέρη των συμμάχων τους γίνονται στην συνέχεια στάχτη και μπούρμπερη (βλ. Συρία ως το πιο πρόσφατο παράδειγμα), αλλά ας το παραβλέψουμε αυτό σε πρώτη φάση διότι θα την πάει αλλού την κουβέντα.</span><br />
<span style="font-family: inherit;"><br /></span>
<span style="font-family: inherit;">Το πρόβλημα είναι ότι αυτός ο συλλογισμός αναγκαστικά δημιουργεί έναν άλλον γρίφο: όλοι ξέρουν ότι οι γενικοί δερβέναγες του πλανήτη είναι οι Αμερικάνοι. Στην παρούσα φάση, λοιπόν, βλέπεις ότι το πράγμα με τους Ευρωπαίους δεν πάει (εδώ και πολύ καιρό) καλά. Γιατί δεν απευθύνεσαι στους Αμερικάνους; Εδώ έχω δώσει μια απάντηση εν πολλοίς αυθαίρετη, που όμως ταιριάζει απόλυτα σαν το σωστό κομμάτι του παζλ που εξηγεί κάποια πράγματα. Στην διεθνή διπλωματία (όπως και στο εμπόριο και πιστέψτε με, αυτά τα δύο είναι σε μεγάλο βαθμό αλληλένδετα. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι το εμπόριο από αρχαιοτάτων ετών ήταν συνήθως η πρώτη βαθμίδα σύναψης διπλωματικών σχέσεων) αρκετές φορές αν θες να πας δεξιά πρέπει να κοιτάς αριστερά. Κι ενίοτε για να πας μπροστά χρειάζεται και λίγη όπισθεν μαζί με μερικές στροφές. Κοινώς, αποτελεί σχετικά κοινή πρακτική για να πας από την Αθήνα στην Θεσσαλονίκη να πρέπει να περάσεις αρχικά μέσω Τελ Αβίβ κι εν συνεχεία μέσω Λουξεμβούργου. Εκτιμώ, λοιπόν, ότι η κίνηση προς τους Ρώσους αποτελεί κίνηση τακτικής με ταυτόχρονη ασφαλιστική δικλείδα: τραβάω με εμφατικό τρόπο την προσοχή των Αμερικάνων πατώντας τους τον κάλο σχεδόν κυριολεκτικά, τους κλείνω λίγο και το μάτι (μην ξεχνάμε ότι όλο αυτό το διάστημα έχουν... <b>μυστηριωδώς</b> αναθερμανθεί και οι ελληνοαμερικανικές σχέσεις, όπου ο Κοτζιάς ενδέχεται να έχει συναντηθεί με Αμερικανούς αξιωματούχους μέσα σε 4 μήνες περισσότερες φορές απ'όσες είχαν συναντηθεί οι προηγούμενοι 4-5 ΥΠΕΞ μαζί) και αν το πράγμα δεν κάτσει ούτε με τους Αμερικάνους, τότε θα με έχουν σπρώξει εκείνοι προς τους Ρώσους με τους οποίους έχω ήδη ξεκινήσει σοβαρές διπλωματικές σχέσεις. </span><br />
<span style="font-family: inherit;"><br /></span>
<span style="font-family: inherit;">Πάμε τώρα στο επόμενο σημείο. </span><br />
<span style="font-family: inherit;">Δεν ξέρω αν θυμάστε που σχετικά πρόσφατα <a href="http://hades740.blogspot.com/2015/05/blog-post.html" target="_blank">έκανα ένα σχόλιο</a> σχετικά με την τακτική του Τσίπρα να παίρνει ό,τι ταμειακό διαθέσιμο για να αποπληρώνει τις δόσεις, τονίζοντας την έντονη απορία μου, πως είναι δυνατόν να μην καταλαβαίνει το προφανές, ότι δηλαδή αυτά τα διαθέσιμα δεν θα αναπληρωθούν ποτέ. Τελικώς τα πράγματα δεν είναι ακριβώς έτσι κατά πως φαίνεται. Πιο συγκεκριμένα, έγραφα επί λέξει "<i>...όσο ο καιρός περνάει οι Ευρωπαίοι (ιδίως) λαμβάνουν τα μέτρα τους. Αυτό μάλλον το έχουν λησμονήσει τελείως στην κυβέρνηση. Όταν είσαι πραγματικά σοβαρός, χτυπάς άμεσα και τελειώνει το θεματάκι κι άσε τους άλλους να αναρωτιούνται τι ακριβώς τους χτύπησε.</i>". Τις τελευταίες μέρες συνειδητοποίησα ότι η προσέγγισή μου δεν ήταν (διπλωματικώς) και η καλύτερη δυνατή. Αν υποθέσουμε ότι ο Τσίπρας έλεγε "<i>γεια σας, ήρθα</i>" και στα καπάκια βάραγε το κανόνι, οι συνέπειες σε παγκόσμιο επίπεδο θα ήταν τόσο τραγικές που όχι μόνο θα τον έριχναν σε χρόνο ντε-τε, αλλά η απομόνωση της χώρας θα ήταν τόσο δραματική που θα κάναμε ακόμη και την Βόρειο Κορέα να έμοιαζε με κοσμοπολίτικο προορισμό. </span><br />
<span style="font-family: inherit;">Αντ'αυτού ο Τσίπρας επέλεξε κάτι πιο ριψοκίνδυνο, που όμως θα μπορούσε να "εξασφαλίσει" το όνομα της χώρας εν όψει όσων επακολουθήσουν, υπό την έννοια ότι άλλο πράγμα να πέσει η διεθνής κατακραυγή στην Ελλάδα και άλλο να πέσει στη Γερμανία. Τι ήταν όμως αυτό που έκανε ο Τσίπρας; Μα ακριβώς αυτό που αρχικώς επέκρινα έντονα: πλήρωσε ό,τι μπορούσε να πληρώσει χρησιμοποιώντας τα ταμειακά διαθέσιμα, φτάνοντας την ρευστότητα της χώρας στα κόκκινα των κόκκινων (βλ. και <a href="http://www.topontiki.gr/article/133171/ayti-einai-i-ekthesi-stoyrnara-poy-epestrepse-i-zoi-pdf" target="_blank">πρόσφατη έκθεση Στουρνάρα</a>), ώστε να μην υπάρχει περαιτέρω δυνατότητα πληρωμής των υποχρεώσεων της χώρας. Τι σημαίνει πρακτικά αυτό; Ότι η χώρα είναι με κάθε επισημότητα μισό βήμα από την επίσημη χρεωκοπία στην πράξη και όχι στην θεωρία. Με την εξαιρετικά τολμηρή αυτή κίνηση ο Τσίπρας έχει πετάξει (νομίζω) τελεσίδικα την μπάλα στο τεραίν των δανειστών. Ό,τι είναι να ακολουθήσει, λογικά θα αποτελέσει πίεση των δανειστών άρα η φτωχή πλην τίμια Ελλαδίτσα θα μείνει δίχως εναλλακτικές και θα γίνει παγκοσμίως το σώσε (όπως εξάλλου επανειλημμένως έχουν σχεδόν κάθιδροι <a href="http://news247.gr/eidiseis/kosmos/diethnis-politiki/paremvash-hpa-lush-twra-gia-na-mhn-exoyme-pagkosmies-synepeies-apo-grexit.3532186.html" target="_blank">προειδοποιήσει οι Αμερικάνοι</a> μέσούντος ενός ολοένα αυξανόμενου ευρωπαϊκού πανικού επί τούτου). Στο σημείο αυτό δεν πρέπει να ξεχάσουμε και το επικοινωνιακό τρικ του ΔΝΤ στις αρχές του μήνα, όταν η Κυβέρνηση ενημέρωσε ότι δεν υπάρχουν χρήματα για τις υποδόσεις της δόσης και το ΔΝΤ το παρουσίασε ότι δήθεν αποδέχεται το ελληνικό αίτημα να πληρωθεί εφάπαξ η δόση στα τέλη του Ιουνίου (κάτι που ως απεδειχθη δεν τέθηκε ποτέ). Επίσης μην ξεχνάμε ότι λίγο καιρό πιο πριν, εκ νέου το ΔΝΤ είχε ανακοινώσει ότι και να μην πληρωθεί μια δόση δεν χρειάζεται να θεωρηθεί πιστωτικό γεγονός. Όλα αυτά συνηγορούν στο γεγονός ότι η κίνηση του Τσίπρα ήταν εξαιρετικά μελετημένη (και φυσικά αυτό δεν αποτελεί δικαιολογία για το ότι είναι ακόμη περισσότερο ριψοκίνδυνη) και είχε συγκεκριμένο στόχο και κυρίως με συγκεκριμένο πλάνο.</span><br />
<span style="font-family: inherit;"><br /></span>
<span style="font-family: inherit;">Αν υποθέσουμε ότι όλα αυτά ισχύουν, τότε αναμφίβολα μεγάλο μέρος των (ανεξαρτήτως αποτελέσματος) συγχαρητηρίων όχι μόνο για την σύλληψη αλλά και για την τιτάνια προσπάθεια υλοποίησης αυτού του σχεδίου, ανήκουν σαφώς και δικαιωματικά στον Βαρουφάκη, ο οποίος αν και από τους ελάχισους Οικονομολόγους εν μέσω πλήθους άσχετων Νομικών (βλ. Σόιμπλε) δέχθηκε όλη τη διαπόμπευση και τον διασυρμό από ντόπιους και ξένους παράγοντες, με μοναδικό στόχο να ροκανίσει τον χρόνο με τρόπο τέτοιο ώστε να έρθουν τα σημεία όσο το δυνατόν πιο κοντά στις ελληνικές επιδιώξεις. Μάλλον μόνο με μια τέτοια υπόθεση φαίνεται λογικό το άρθρο της τεράστιας γερμανικής εφημερίδας Die Welt με τίτλο <a href="http://www.welt.de/debatte/kommentare/article142611651/Alexis-Tsipras-ist-jetzt-schon-der-Sieger.html" target="_blank">Alexis Tsipras ist jetzt schon der Sieger</a> ("<i>Ο Αλέξης Τσίπρας είναι ήδη ο νικητής</i>"), το οποίο παρουσιάζει τον Τσίπρα και τον Βαρουφάκη ως τους δύο πιο επιτυχημένους Ευρωπαίους πολιτικούς στην παρούσα φάση, όπου προς αποφυγήν παρεξηγήσεων το άρθρο δεν εξυμνεί τόσο τους Έλληνες πολιτικούς, όσο <b>επικρίνει στον μέγιστο βαθμό την πολιτική που ακολουθεί σχεδόν αρτηριοσκληρωτικά η Γερμανία</b>, και την οποίαν αρτηριοσκλήρωση δείχνουν προς ώρας να έχουν εκμεταλλευθεί στο κατά δύναμιν έπακρο ο Τσίπρας με τον Βαρουφάκη προς όφελος της χώρας. Κι εξίσου πιθανώς, μάλλον μόνο κάπως έτσι μπορεί να δικαιολογηθεί το πρωτοσέλιδο του τελευταίου τεύχους του Der Spiegel, το οποίο δείχνει μια Ευρώπη να γκρεμίζεται από τον σεισμό του grexit, <b>κάνοντας λόγο για τελευταία ευκαιρία της Ευρώπης</b>, κι ουχί μόνον της Ελλάδας. Εννοείται ότι ο λαγός της Καγκελαρίας (που πάντοτε ήταν) δεν ανεβάζει στην τύχη άρθρα, κι ούτε περιμένει να διαβάσουν οι Έλληνες ή οι άλλοι Ευρωπαίοι τα εξαιρετικά δύσκολα κείμενά του.Το άρθρο απευθύνεται αποκλειστικά στους Γερμανούς προκειμένου να τους έχει προϊδεάσει για την περίπτωση που κάτι στραβώσει τωόντι πάρα πολύ.</span><br />
<span style="font-family: inherit;"><br /></span>
<span style="font-family: inherit;">Και τελικώς κατά πως φαίνεται τα πράγματα δεν είναι και τόσο διαχειρίσιμα όπως ήθελαν να τα παρουσιάζουν οι Ευρωπαίοι που παριστάνουν τους ηγέτες...</span><br />
<span style="font-family: inherit;"><br /></span>
<span style="font-family: inherit;">Σε αυτό το σημείο οφείλουμε όλοι να παραδεχθούμε κάτι: <b>η έως τώρα στάση του Τσίπρα, μάλλον ήταν κάτι που δεν περίμεναν οι Ευρωπαίοι πολιτικοί</b>.</span><br />
<span style="font-family: inherit;">Για την ακρίβεια δε νομίζω να υπήρχε άνθρωπος στον πλανητη που να την περίμενε. Ούτε απλός πολίτης της οποιασδήποτε χώρας, ούτε ο οποιοσδήποτε αναλυτής.</span><br />
<span style="font-family: inherit;">Όλοι υπολογίζαμε ότι αργά ή γρήγορα θα έσπαγε υπό το βάρος και των διεθνών και των εσωτερικών πιέσεων.</span><br />
<span style="font-family: inherit;"><br /></span>
<span style="font-family: inherit;">Εννοείται δε, πως όλη αυτή η... υπεραπλούστευση των εκτιμήσεων για τα γεγονότα δεν γυρνάνε την πλάστιγγα υπέρ μας, παρά μόνο προπαθούν να βελτιώσουν την θέση μας πάνω στην σκακιέρα. Και η αλήθεια είναι ότι οι δανειστές μόνο αμαχητί δεν πρόκειται να πέσουν σε κάτι τέτοιο. Επειδή έχω ζήσει από κοντά τους Γερμανούς, μπορώ να σας διαβεβαιώσω ότι δεν υπάρχει ούτε ένας που να νοιώθει την παραμικρή ενοχή για τον Χίτλερ. Αν τους πιέσεις δε, θα σου απαντήσουν με νεύρα κιόλας ότι δεν ευθύνονται αυτοί για τα λάθη των παπούδων ή των πατεράδων τους. <b>Σωστό αυτό</b>. Όμως υπάρχει ένα πρόβλημα: η φτιάξη των Γερμανών είναι τέτοια που δεν θα διστάσουν να σε θυσιάσουν ως χώρα στον βωμό των συμφερόντων τους και εν συνεχεία να αφήσουν το πράγμα να κυλίσει με τρόπο τέτοιο ώστε την κατακραυγή να την απορροφήσει η αποποίηση ευθύνης εκ μέρους των εγγονών τους, τα οποία μετά από 60 χρόνια θα ισχυρίζονται πως δεν ευθύνται εκείνα για τα τα εγκλήματα κατά της χώρας μας που έκαναν οι σημερινοί Γερμανοί. Και η ζωή θα συνεχίζεται στο ίδιο μοτίβο και για εκείνους και για εμάς, σε όποια κατάσταση κι αν είμαστε αμφότεροι οι λαοί. Γενικά οι Τεύτονες είναι πολύ σκληροί άνθρωποι και συχνά ψυχροί και άκαρδοι και αυτό δεν το λέω υποτιμητικά αλλά ως γεγονός που έχω βιώσει.</span><br />
<span style="font-family: inherit;"><br /></span>
<span style="font-family: inherit;">Οπότε, τι μέλλει γεννέσθαι; </span><br />
<span style="font-family: inherit;">Το μόνο σίγουρο είναι ότι πλέον είμαστε πάρα πολυ κοντά στο να το διαπιστώσουμε και να υπενθυμίσω κάτι που κατ' επανάληψιν έχω τονίσει και ξανατονίσει: <b>εμείς σε κάθε σενάριο τον πίνουμε άσχημα</b> ή τουλάχιστον έτσι έχω καταλήξει. Μην δημιουργούνται δηλαδή εντυπώσεις ότι αν ευδοκιμήσουν όλοι οι χειρισμοί Τσίπρα, την γλιτώνουμε. Καμία σχέση. Ως επίσης είναι δεδομένο ότι θα υπάρξουν και <b>εκδικητικά αντίμετρα</b> άλλης φύσεως (πχ σε εθνικά θέματα) και αυτά όχι επειδή επί της ουσίας θα οφελήσουν τους δανειστές, αλλά επειδή ως έχω ξαναναφέρει καλώς ή κακώς οι Ευρωπαίοι (και ιδίως οι <b>ανεπαρκείς</b> Γερμανοί) <b><span style="color: red;">προέρχονται από ένα σερί πολύ κακών αποφάσεων κατά τα τελευταία χρόνια, για τις οποίες (όλες) έτρεφαν τη βεβαιότητα ότι θα ήταν οι καλύτερες δυνατές</span></b>. Αυτό είναι και το μόνο που ανησυχεί περισσότερο από ο,τιδήποτε άλλο.</span><br />
<span style="font-family: inherit;"><br /></span>
<span style="font-family: inherit;">Και μιας και ανέφερα τη γερμανική ανεπάρκεια, να μνημονεύσω και κάτι ακόμη ιδιαίτερα αξιόλογο. Πολύ πρόσφατα ο εξαίρετος Χέλμουτ Σμιντ έκανε <a href="http://www.huffingtonpost.gr/2015/06/18/helmut-smi_n_7611826.html" target="_blank">κάποιες δηλώσεις</a> στις οποίες επί της ουσίας έπαιρνε το μέρος της χώρας μας, αλλά όπως και στην περιτωση της Die Welt επειδή ήθελε να θίξει με εμφατικό τρόπο την γερμανική ασυνέπεια στην αντιμετώπιση της κρίσης. Να σημειώσουμε ότι ο Σμιντ κατά το παρελθόν έχει υπάρξει εξαιρετικά επικριτικός για τη χωρα μας, όπου μεταξύ άλλων σε κάποια αποστροφή του είχε σχολιάσει και το (λογικό) ότι η είσοδος της Ελλάδας στην ΟΝΕ ήταν ένα λάθος που δεν θα έπρεπε να είχε συμβεί. Όμως ο Σμιντ μιλάει πάντοτε ως ένας εκ των τελευταίων εν ζωή ευρωπαϊστών πολιτικών, τότε που το να είσαι ευρωπαϊστής σήμαινε να έχεις όραμα για ένα καλύτερο αύριο σε επίπεδο Ανθρώπου και όχι σε επίπεδο συναλλάγματος.</span><br />
<span style="font-family: inherit;"><br /></span>
<span style="font-family: inherit;">Δεν ξέρω αν θυμάστε πριν από τις διπλές εκλογές του 2012 που έγραφα ότι η μοναδική περίπτωση να σωθεί αυτή η χώρα θα είναι αν οι Ευρωπαίοι συνειδητοποιήσουν ότι το καράβι βουλιάζει πραγματικά και θα πάρει κι εκείνους στον πάτο. Πλέον είμαστε στην φάση που ο Τσίπρας τους έχει δώσει για τα καλά να καταλάβουν ότι αυτό ακριβώς συμβαίνει. Δεν είναι τυχαίο ότι από εκεί που μέχρι πρόσφατα μας απεύθηναν τον λόγο σε επίπεδο υπαλλήλων, πλέον μιλάνε μόνο σε κορυφαίο επίπεδο. Που είναι ο πολύς Ντάισενμπλουμ για παράδειγμα; Που είναι ο παλιόφιλος ο Τόμσεν που τον έχει αντικαταστήσει απολύτως η Λαγκάρντ; Όλα αυτά δείχνουν ότι το παιχνίδι έχει αλλάξει επίπεδο, <a href="http://www.euro2day.gr/specials/opinions/article/1339361/to-thanasimo-amarthma-toy-dnt-me-thn-ellada.html" target="_blank">έχει γίνει σοβαρότερο</a> σε σημείο να διαβάζουμε έως και αποκαλύψεις για τις οποίες ναι μεν ήμασταν σίγουροι ότι έτσι είχαν γίνει τα πράγματα, αλλά δεν θα περιμέναμε ποτέ να μάθουμε. </span><br />
<span style="font-family: inherit;"><br /></span>
<span style="font-family: inherit;">Σε κάθε περίπτωση η αλήθεια είναι απλούστατη: διακυβεύονται πάρα πολλά και δυστυχώς για εμάς είμαστε ακριβώς στο επίκεντρο.</span><br />
<span style="font-family: inherit;">Πλέον νομίζω ότι έχει καταστεί σαφές ότι οι Ευρωπαίοι έχουν πολλά περισσότερα να χάσουν σε σχέση με'μάς, απλά η διαφορά με'μάς είναι ότι στο καλό σενάριό τους, οι Ευρωπαίοι θα συνεχίσουν να κερδίζουν πολλά λεφτά εις βάρος μας. Σε συνδυασμό με την επίγνωσή τους ότι μέχρι πριν λίγους μήνες υπήρχε σειρά κυβερνήσεων που έλεγε σε όλα ναι, δεν θέλει και πολύ ν'αρχίσουν να αναπολούν τις πρότερες καταστάσεις (που ήδη εδώ και καιρό το κάνουν). Δεν είναι τυχαίο ότι μέχρι σήμερα το μεγαλύτερο τμήμα του παιχνιδιού παίζεται σε επικοινωνιακό επίπεδο και κυρίως στον τομέα της ηθικής και πολιτικής φθοράς των δικών μας (κάτι που εμείς σε καμία περίπτωση δεν μπορούμε να κάνουμε για τους άλλους). Άρα ποιο είναι το διά ταύτα;</span><br />
<span style="font-family: inherit;"><br /></span>
<span style="font-family: inherit;">Εδώ νομίζω ότι ξαναϋπεισέρχεται ο αμερικανικός παράγοντας. Οι Αμερικάνοι είναι πολύ πρακτικοί άνθρωποι: αν βγάζουν λεφτά, όλα είναι μια χαρά. Αν δεν βγάζουν λεφτά, υπάρχει σοβαρό θέμα. Στην περίπτωσή μας μάλλον η... αντικατάσταση της χώρας με μιαν άλλην δεν θα έλυνε το πρόβλημά τους, οπότε η λύση είναι η υποστήριξη της χώρας (γι'αυτό και οι ασταμάτητες παρεμβάσεις κυρίως υπέρ μας έστω και σε πολύ αυστηρό τόνο ενίοτε, που δείχνουν να αυξάνονται όσο τρέχουν και οι μέρες). Με δεδομένο ότι το ΔΝΤ είναι σχεδόν αποκλειστικά αμερικανικών συμφερόντων, μια ελληνική χρεωκοπία θα πληγώσει θανάσιμα τα αμερικανικά συμφέροντα. Το ίδιο συμβαίνει (και δεν το έχουν κρύψει) στην περίπτωση που τρωθεί και το ευρώ. Για να επαναφέρουμε και το ζήτημα της χρεωκοπίας στο τραπέζι του... σενδονιού, ακόμη και η περίπτωση του διπλού νομίσματος (που ξαναλέω ότι για εμάς είναι εφιάλτης) μπορεί να αποδειχθεί μπούμερανγκ για το ευρώ και αυτό διότι αν η χώρα έστω και με διπλό νόμισμα καταφέρει να ανακάμψει, τότε <b>αυτομάτως θα έχει δημιουργηθεί ένα ακριβές ισοδύναμο με την περίπτωση εξόδου χώρας από την ευρωζώνη</b> διότι μεταξύ άλλων σε περίπτωση επιτυχίας θα έχει αποδειχθεί ότι τα μέτρα λιτότητας θα μπορούσαν να έχουν αποφευχθεί και για τις άλλες χώρες με ένα αντίστοιχο μέτρο. Σε μια τέτοια περιτωση δεν θα έχουμε συνέπειες μόνο στην παγκόσμια οικονομία αλλά και τεράστιες πολιτικές ανακατατάξεις σε ολόκληρη την Ευρώπη. <b>Για σκεφτείτε τώρα την πλειοψηφία της Ευρώπης με αριστερές κυβερνήσεις και πόσο θα χαροποιούσε τους Αμερικάνους ένα τέτοιο ενδεχόμενο</b>... </span><br />
<span style="font-family: inherit;"><br /></span>
<span style="font-family: inherit;">Ας τα βάλουμε όλα κάτω, λοιπόν: </span><br />
<span style="font-family: inherit;">α) να χρεωκοπήσουμε δεν τους συμφέρει γιατί χάνουν πάρα πολλά. </span><br />
<span style="font-family: inherit;">β) να βγούμε από το ευρώ δεν τους συμφέρει, διότι χάνουν επίσης πολλά. </span><br />
<span style="font-family: inherit;">γ) το διπλό νόμισμα (ήτοι η χρεωκοπία εντός ευρώ) έχει κάποια πλεονεκτήματα αλλά μπορεί να αποδειχθεί ποικιλλοτρόπως δίκοπο μαχαίρι και μάλιστα με πολύ κοφτερές άκρες, οπότε εγκυμονούνται κίνδυνοι να εκπέσουμε στο (α) ή το (β). </span><br />
<span style="font-family: inherit;">δ) μην ξεχνάμε τις συνεχείς αμερικανικές προειδοποιήσεις ακόμη και για ζητήματα Ασφαλείας, όπου οι Αμερικάνοι πάντοτε... υλοποιούν τις προειδοποιήσεις τους και οι οποίες εν προκειμένω δεν αφορούν τόσο εμάς μιας κι εμείς είμαστε με την πλάτη στον τοίχο.</span><br />
<span style="font-family: inherit;">ε) μην ξεχνάμε ότι οι Αμερικάνοι (και γενικά οι Αγγλοσάξωνες) δεν γουστάρουν μία τους Γερμανούς. Εάν θέλουν να τουςπλήξουν αλλά να μην χαθεί η μπάλα παγκοσμίως, είναι βέβαιο ότι θα πρέπει να περιμένουμε και σοβαρότερη παρέμβαση.</span><br />
<span style="font-family: inherit;">Οπότε τι μένει ρε παιδιά; </span><br />
<span style="font-family: inherit;">Μήπως μένει μόνο η έντιμη λύση που εναγωνίως επιζητάει ο Τσίπρας και που έχει δηλώσει ότι θα υπογράψει και η οποία συμπεριλαμβάνει κάποιες ζόρικες ευρωπαϊκές αποφάσεις όπως η διαγραφή μέρους του χρέους; Μήπως μόνο με μια τέτοια λύση λύνονται σε μεγάλο βαθμό και τα περισσότερα προβλήματα, όπως ας πούμε ότι τελικώς δεν θα χρειαστεί να ζητήσυμε την οικονομική υποστήριξη των Ρώσων;</span><br />
<span style="font-family: inherit;">Όλα αυτά όμως μπορούν να συνοψιστούν σε ένα νέο ερώτημα: <b>οι Ευρωπαίοι και ιδίως οι Γερμανοί είναι διατεθειμένοι να ρίξουν τον εγωϊσμό τους και να φέρουν στο τραπέζι την πρόταση που είχαν εξαρχής σχεδόν μετά βδελυγμίας απορρίψει;</b></span><br />
<span style="font-family: inherit;"><b><br /></b></span>
<span style="font-family: inherit;">Προσωπικά ούτε έξοδο από το ευρώ βλέπω, ούτε χρεωκοπία. Εξάλλου αν ήταν να χρεωκοπήσουμε θα μας είχαν αφήσει να το κάνουμε και παλαιότερα. Αυτό που βλέπω είναι μια συμφωνία, τους όρους της οποίας παζαρεύουν όλες αυτές τις μέρες έχοντας ρίξει όλο το βάρος στην προπαγάνδα. </span><br />
<span style="font-family: inherit;">Και για να στηρίξω το τελευταίο μου συμπέρασμα θα ανακαλέσω στις μνήμες κάτι πολύ πρόσφατο που είμαι βέβαιος ότι δεν του έχετε δώσει την δέουσα σημασία, και αναφέρομαι στις εξελίξεις στην νουδού. Ποιες είναι αυτές;</span><br />
<span style="font-family: inherit;">Πρώτον, ο Αντώνης_ της καρδιάς μας το έχει βουλώσει εντελώς και παρακολουθεί δίχως να κάνει κιχ επί της ουσίας. Απλά παρακολουθεί τις εξελίξεις, όταν θα έπρεπε να βρίσκεται στα κάγκελα με δεδομένο ότι το επικοινωνιακό μομέντουμ των Ευρωπαίων θεωρητικά τον ευνοεί.</span><br />
<span style="font-family: inherit;">Δεύτερον, τα πρωτοκλασάτα στελέχη είναι σχεδόν εξαφανισμένα έχοντας αφήσει τις δευτεράντζες να βγάζουν το επικοινωνιακό φίδι από την τρύπα, αλλά και όταν αναγκάζονται για ευνόητους λόγους να παρουσιάζονται μένουν σε πολύ συγκεκριμένα πράγματα, με τυποποιημένες εκφράσεις και με προσεκτικές εκτιμήσεις.</span><br />
<span style="font-family: inherit;">Και τρίτον και βασικότερον, η Ντορίτσα! Έχετε ακούσει καθόλου την Ντόρα να συνδέει τις εξελίξεις στη νουδού με τυχόν χρεωκοπία ή έξοδο από το ευρώ; Δεν λέω ότι δεν τα αναφέρει ποτέ για πολιτικούς λόγους. Αν τα συνδέει με το μέλλον της στην αρχηγία της νουδού λέω. Η Μπακογιάννη ένα μόνο πράγμα έχει πει: ότι αν έρθει συμφωνία, αυτό θα σημάνει σοβαρότατες εσωκομματικές εξελίξεις. Και δεν το έχει πει τώρα, εδώ και δύο μήνες περίπου το έχει πει. Ούτε δίμηνο μετά το συνέδριο.Και συν τοι άλλοις δίχως καν να έχει δωθεί κομματική γραμμή έχει δηλώσει ότι θα ψηφίσει την συμφωνία επειδή η χώρα πρέπει να σωθεί. Τι να πω, λέτε να είναι τόσο αφελής και να μην το είχαμε προσέξει ποτέ;</span><br />
<span style="font-family: inherit;"><br /></span>
<span style="font-family: inherit;">Σε κάθε περίπτωση θα ξέρουμε σύντομα.</span><br />
<span style="font-family: inherit;">Χαίρετε και περαστικά μας.</span><br />
<span style="font-family: inherit;"><br /></span>
<span style="font-family: inherit;"><br /></span>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="font-family: inherit;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjQmX6T6GwKxEp0y8cVHO-zfXQ7vq1ZsCnEur2weHcHM0-JGm87qgY9aqy45IuGjRgIY_gcFZr2KnIBmaaCscjyU3SjV0V1JDKyvsiymnfZ2T3YuqNH-SbKd5bSHn55e2QSKCwvWDo6_rkF/s1600/spiegel.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjQmX6T6GwKxEp0y8cVHO-zfXQ7vq1ZsCnEur2weHcHM0-JGm87qgY9aqy45IuGjRgIY_gcFZr2KnIBmaaCscjyU3SjV0V1JDKyvsiymnfZ2T3YuqNH-SbKd5bSHn55e2QSKCwvWDo6_rkF/s400/spiegel.JPG" width="300" /></a></span></div>
<span style="font-family: inherit;"><br /></span></div>
Hadeshttp://www.blogger.com/profile/04467178190617217153noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-4807243922192063199.post-43789266983043518452015-06-21T16:52:00.001+03:002015-06-21T21:38:03.365+03:00Της ημέρας Ι: λίγες ρομπίτσες και αρκετές σοδίτσες.<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Και ναι, όπως καταλάβατε, βγήκε πάλι το χρυσούν φτυάρι, αυτό που χρησιμοποιείται ειδικά σε τέτοιες περιστάσεις φαιδράς πορτοκαλέας, οπότε όποιος είναι εύθικτος ή δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο, παρακαλείται να πάρει το πτηνόν και να πάει αλλού για το καφεδάκι του. Διότι θα μιλήσουμε αρκετά σοβαρά αλλά κυρίως με χιούμορ τόσο καυστικό που μπορεί να διαλύσει μέσα σε δευτερόλεπτα ακόμη και το πιο σκληρό πουρί στην τουαλέτα σας.<br />
<br />
Κατ' αρχήν, να πάρουμε κυριολεκτικά αυτό το "μότο" που χρησιμοποιήθηκε τις τελευταίες μέρες, ούτως ειπείν ότι είμαστε στην Ευρώπη (όπου Ευρώπη σημαίνει μοναχά γιούρο και τίποτε άλλο) και ως εκ τούτου αν φύγουμε από το γιούρο φεύγουμε και από την Ευρώπη.<br />
Προφανώς και οι εμπνευστές του όρου έχουν ξεχάσει ότι το πολυχρονεμένο μας νόμισμα δεν συμπεριλαμβάνει όλες τις (γεωγραφικά) ευρωπαϊκές χώρες, οι οποίες όμως εξακολουθούν να παραμένουν ευρωπαϊκές παρά το γεγονός της μη συμμετοχής τους στην Ευρωζώνη. Φυσικά, όσοι ασχολείστε με τα διεθνή ζητήματα θα θυμάστε ξεκάθαρα πως επειδή δεν υπάρχει μηχανισμός εξόδου μιας χώρας από το γιούρο, η όποια έξοδος μπορεί να γίνει μόνο με παράλληλη έξοδο από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Ακόμη και αυτό όμως αν και είναι διπλωματικά εφικτό, αποτελεί μάλλον μεγάλο διακύβευμα από την στιγμή που ολόκληρη Μ.Βρετανία να έχει ανακοινώσει ότι επίκειται δημοψήφισμα για το μέλλον της στην (πολιτική) ευρωπαϊκή οικογένεια, και τέλος πάντων όλα είναι ασκήσεις επί χάρτου (για να μην κρυβόμαστε) στις οποίες τα τελευταία χρόνια έχει αποδειχθεί ότι η Γερμανία ποντάρει συνεχώς στον μουτζούρη. Όπως και να'χει, ο λόγος που δεν υπάρχουν τέτοιοι μηχανισμοί είναι ακριβώς για να μην μπορεί να βγει χώρα από το γιούρο, ακόμη κι αν το θέλει και η έξοδός της και από την ΕΕ να αποτελεί αποτρεπτική σκεψη.<br />
<br />
Πάμε τώρα στο εθιμοτυπικόν του πράγματος: βρισκόμαστε σε μια Ευρώπη που πρόσφατα μάθαμε ότι δυνητικά μπορεί να αποτελέσει μέλος της έως και Αυστραλία (βλ. γιουρουσοβυζιών), ενώ εδώ και δεκαετίες για καθαρά πολιτικούς λόγους (ένεκα αραβικού κόσμου) το γεωγραφικά αναφανδόν ασιατικό Ισραήλ συμμετέχει σε ό,τι ευρωπαϊκό υπάρχει (βλ. αθλητικές διοργανώσεις κλπ).<br />
Με δεδομένο, λοιπόν, ότι η φτωχή τούτη χώρα ανέκαθεν είχε γεωγραφική θέση τέτοια (πόσω δε μάλλον και πολιτισμική) που αποτελεί κυριολεκτικώς στυλοβάτη του δυτικού κόσμου, πως διάολο θα μπορούσε να φύγει από την Ευρώπη; Θα μου πείτε βεβαίως, ότι την σήμερον, η Ευρωπαϊκή Ένωση ισοδυναμεί με την Ευρώπη. πολύ σωστό, αλλά μήπως τελικώς υπάρχουν κι άλλες διέξοδοι εάν οι Ευρωπαίοι φτάσουν σε τούτο το υπέρτατο επίπεδο πολιτικής (κι όχι μόνο) ξεφτίλας να μας εξωθήσουν;<br />
<br />
Τώρα θα μου πείτε, μα καλά ρε Άδη, πλάκα μας κάνεις; Ασχολείσαι με κάτι τόσο ανούσιο όπως η ονοματολογία και την συγχέεις ακόμη και με το... πολιτικό grexit;<br />
Ευκολάκι η απάντηση: ναι, ασχολούμαι, μόνο που δεν είναι ανούσιο! Εδώ πέραδεν έχουμε απλώς να κάνουμε με μια αντιπαράθεση των επιχειρημάτων των ίδιων ανθρώπων για τις εποχές των αγανακτισμένων, με την σημερινή (επειδή η Μοίρα μπορεί να στην στήσει στη γωνία με τρομακτικές διαθέσεις τρολλαρίσματος) αλλά με την πεμπτουσία της πολιτικής αντιπαράθεσης στη χώρα μας, τόσο σε επίπεδο πολιτικών, όσο και πολιτών και δυστυχώς <b>για να κατανοήσουμε τα ακριβή χάλια του δεύτερου, πρέπει οπωσδήποτε να εντρυφήσουμε στο πρώτο</b>.<br />
Και το πρώτο πράγμα που θυμόμαστε να λένε ήταν έως και η απαξίωση του όρου "αγανακτισμένος", με την ελπίδα ότι η όλη προσπάθεια του απλού κόσμου θα κατέρρεε από κάτι τέτοιο.<br />
Έχουμε και λέμε λοιπόν...<br />
<br />
Τι θυμάμαι από τις τότε εποχές (μια πολύ σύντομη υπενθύμιση <a href="http://hades740.blogspot.com/2011/05/25-2011.html" target="_blank">εδώ</a> κι <a href="http://hades740.blogspot.com/2011/05/29-2011.html" target="_blank">εδώ</a>), και τι διαπιστώνω σήμερα;<br />
- Τότε, οι διαδηλώσεις που είχαν ξεκινήσει ίσως και με καμιά τριανταριά χιλιάδες κόσμο (την πρώτη μέρα) είχαν υποβαθμιστεί και από τα μνημονιακά μέσα και από τον πολιτικό κόσμο (πλην ΖΥΡΙΖΑ ο οποίος είχε ξεχεσθεί επιτυχώς), ενώ από τους ενάντιους πολίτες είχαν παρουσιαστεί ως αποτυχημένες.<br />
Σήμερα, με υποπολλαπλάσιο κόσμο (προσωπικά για πάνω από 6-7 χιλιάρικα δεν τους έκοψα κρίνοντας από τον χώρο), από τους ίδιους επικριτές του τότε, η προσπάθεια αυτή της άλλης πλευράς χαρακτηρίστηκε άκρως επιτυχημένη και αχτίδα ελπίδας για το μέλλον, ενώ τα μνημονιακά μέσα δεν έδειξαν ιδιαίτερη φειδώ στους διθυράμβους, δίχως μάλιστα να κοκκινίζουν από ντροπή για την στάση τους.<br />
- Τότε, παρόλο που οι πολιτικοί απέφευγαν όπως ο διάολος το λιβάνι να εμφανιστούν, ήταν πολλοί εκείνοι που έκαναν τεχνηέντως λόγο για καπέλωμα. Σήμερα που η εν λόγω διαδήλωση είναι επί της ουσίας <b>βουλευτές and friends</b>, πρόκειται για αυθόρμητη κίνηση των οραματιστών πολιτών της χώρας.<br />
- Τότε, στην ευρύτερη προσπάθεια απαξίωσης, αρκετοί έκαναν λόγο για άνω και κάτω πλατεία. Μάλιστα η "άνω" ήταν των φασιστών (με τους οποίους κανείς... πραγματικός δημοκράτης δεν ήθελε να βρίσκεται καν στον ίδιον χώρο), ενώ η "κάτω" ήταν η πλατεία των αριστεριστών που ήθελαν την πλήρη κατάλυση του κοινωνικού και πολιτικού ιστού (και πίσω από τους οποίους κρυβόταν ο Αλαβάνος, όπως είχαμε ήδη από τότε επισημάνει). Πλέον το δεύτερο σενάριο δεν μας ενδιαφέρει διότι το πέτυχε πλήρως τα προηγούμενα χρόνια το νουδουsok που διαδηλώνει σήμερα κατά του (!!!), ενώ ως προς το πρώτο κομμάτι, <b>προφανώς ο Μουρούτης, ο Πλεύρης, ο Δένδιας, ο Αδόνειδος και κάμποσοι άλλοι δεν συγκαταλέγονται στις ακροδεξιές δυνάμεις</b> και ως εκ τούτου οι τότε ευαίσθητοι πολίτες δεν έχουν κανένα πρόβλημα να βρίσκονται στον ίδιο χώρο μαζί τους σήμερα. Άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου.<br />
- Τότε, όπως είμαι βέβαιος ότι όλοι μας θυμόμαστε είχαμε πλήθος φωνών (Πορτοσάλτε, Πάσχως, Μπάμπης συν πλήθος πολιτικών, δημοσιογράφων και κοινών θνητών) οι οποίοι μας υπενθύμιζαν ασταμάτητα το κακό πρόσωπο που δημιουργούν όλοι αυτοί για τον τουρισμό (οι άπλυτοι, να προσθέσω εγώ διότι από τακτ δεν το έλεγαν) μεσούσης της τουριστικής περιόδου, που δεν αναλογίζονται την εικόνα που δείχνουν για τη χώρα στο εξωτερικό, που κάνουν ζημιά στο εμπόριο, που ζημιώνουν την οικονομία, που κλείνουν οι δρόμοι και δεν μπορούν να κυκλοφορούν οι πολίτες κλπ, κλπ. Βεβαίως σήμερα που μεσούσης της τουριστικής περιόδου έκλεισαν δρόμοι και δεν μπορούσαν να κυκλοφορούν οι πολίτες, που δώσαμε εικόνα διαδηλώσεων που προφανώς αμαύρωσε την εικόνα της χώρας, που οι διαδηλώσεις έκαναν ζημιά στο εμπόριο κλπ, κλπ, δεν υπήρξε κανένα απολύτως πρόβλημα! Και πως να υπάρξει πρόβλημα όταν οι τότε δημόσιοι κατήγοροι είτε έχουν υποστηρίξει ανοικτά το εν λόγω εγχείρημα, είτε έχουν συμμετάσχει με τη φυσική τους παρουσία σε αυτό;<br />
- Τότε, υπήρχαν κάποια αυτοσχέδια πανώ και πλακάτ, τα οποία συνάντησαν την τηλεοπτική (και όχι μόνο) χλεύη των ειδημόνων. Μάλιστα αυτά αποτελούσαν "απόδειξη" ότι το πλήθος είναι τόσο ετερόκλητο που δεν έχει αιτήματα και δεν ξέρει τι ζητάει. Εν προκειμένω βέβαια, το σημερινό πλήθος ήξερε πολύ καλά τι ζήταγε και αυτό ήταν η "παραμονή στην Ευρώπη με κάθε κόστος". Δυστυχώς δεν βρέθηκε ούτε ένας δημοσιογράφος που να σέβεται το επάγγελμά του ο οποίος να ρώτησε τον Μιλτιάδη Βαρβιτσιώτη εάν το "με κάθε κόστος" συνεπάγεται και την κατάργηση της βουλευτικής του ασυλίας και του μισθού του (ακριβώς όπως ένας απλός πολίτης διαπιστώνει ότι δεν έχει καμία προστασία και κανένα κομπόδεμα απέναντι σε μία τράπεζα). Έτσι για να βλέπαμε πόσα ύφη θα άλλαζε.<br />
- Παρεμπιπτόντως, μιας και ανέφερα τα τότε αυτοσχέδια πανώ σε αντιδιαστολή με τα... αυτοσχέδια πλακάτ της σήμερον, αναρωτιέμαι το εξής: πως γίνεται με κάτι τόσο αυθόρμητο όσο αυτή η συγκέντρωση να υπήρχαν ως επί τω πλείστο <b>μόνο πλακάτ με ίδια χαρακτηριστικά τυπώματος</b>; Σε λίγο, δηλαδή, θα μας πουν ότι τα χρηματοδότησε και κανένας που εμφανώς δεν θα ήθελε να καπελώσει αυτήν την αυθόρμητη αντίδραση. <br />
- Και όλα αυτά δίχως ΜΑΤ, έτσι; Καταπληκτικό! <b>Ακόμη και τον Δένδια είδα να αποτολμά να μπει παραμέσα από τη νοητή γραμμή που καποτε όριζαν τα κάγκελα</b>. Μάλιστα σε κάποια στιγμή θα έβαζα το χέρι μου στη φωτιά ότι τον είδα να κοιτάει με άγχος προς την Βασιλίσσης Σοφίας μη βγουν τίποτε διμοιρίες των ΜΑΤ με μάσκες, ή καμιά "Αύρα", αλλά τελικώς ουδέν αξιομνημόνευτον συνέβη. Δυστυχώς ούτε καν οι συνήθεις <strike>ασφαλίτες</strike> "αντιεξουσιαστές" τε και "κουκουλοφόροι" δεν εμφανίστηκαν, έτσι για την τιμή των όπλων ρε παιδί μου. Μυστήρια πράγματα. Λες και θα είχαν να αντιμετωπίσουν κανάν... εργοδότη, ένα πράγμα.<br />
- Μμμμμμ...και μιας και το θυμήθηκα, η μεγαλύτερη, ίσως, ειρωνία της Μοίρας είναι αυτή της γλωσσας. Αν όχι όλοι, τουλάχιστον οι περισσότεροι σημερινοί πρωταγωνιστές πάντοτε έχουν κάτι να πουν για όσους γράφουν ανορθόγραφα, εντάσσοντάς τους όλους στην Χρυσή Αυγή. Ακόμη και δυσλεκτικός να είναι κάποιος, αβίαστα μπορεί να χαρακτηριστεί ως χρυσαυγήτης επειδή "<i>δεν ξέρει να μιλάει ελληνικά</i>", εν αντιθέσει με τους ίδιους δηλαδή, που προφανώς μιλούν τα πάντα άψογα, πλην ίσως της αγγλικής βεβαίως, βεβαίως, όπου είναι και το μεγάλο <b>οξύμωρο</b> της υποθέσεως. Μιλάς καλά ελληνικά αλλά δεν θες να είμαστε "Ελλάδα", και διαδηλώνεις υπέρ της Ευρώπης αλλά τα αγγλικά σου είναι της πλάκας! Ε, δεν είναι να γελάς από το δούλεμα; Greece's redish cliantel state και τα μυαλά στα κάγκελα.<br />
<br />
Κάπου μέσα σε όλα, ανάμεσα σε διάφορα πλακάτ που κατηγορούσαν το σοβιετικού τύπου δημόσιο (που περιέργως όμως αποκλειστικά το νουδουsok δημιούργησε) είδα και τον Κυριάκο Μητσοτάκη, τον άνθρωπο που επί σειρά ετών είναι βουλευτής και αξιωματούχος, που έχει αδελφή για ακόμη περισσότερα χρόνια βουλευτή και αξιωματούχο, με ανηψιό στην τοπική αυτοδιοίκηση, και που έχει πατέρα ο οποίος κατά δήλωση του ιδίου λαμβάνει τρεις συντάξεις όντας μια ζωή κρατικοδίαιτος, και που κατά πάσα πιθανότητα δεν εργάστηκε ποτέ στην ζωή του, ο οποίος (Κυριάκος) απέλυσε πλήθος δασκάλων και γιατρών αλλά κανέναν υπάλληλο της Βουλής ή μετακλητό πολιτικού γραφείου, να βρίσκεται εκεί για να διαδηλώσει μεταξύ άλλων <b>προφανώς</b> και για το υπέρογκο κράτος. Όπως είδα και τον Εκδόση Αδόνειδος Γεωργιάδη να προβάλει μέσα από πλακάτ που έγραφε όχι στους εθνικούς τραμπούκους και να βγάζει σέλφι, παρόλο που τον θυμάμαι να είναι αναφανδόν ενάντιος κάθε είδους διαδηλώσεως και ιδίως στο Σύνταγμα, αφού μεταξύ άλλων <b>επιθυμεί να πίνει με ησυχία το καφεδάκι του στο Γκράντε Μπρετάνια ακριβώς απέναντι.</b><br />
<br />
Τέλος πάντων, νομίζω ότι το βασικό νόημα το πιάσατε. Δεν χρειάζεται να το προσωποποιήσω περαιτέρω. Το <b>τρολλάρισμα της Μοίρας</b> είναι αμείληκτο κάποιες φορές κι ευτυχώς που υπάρχει πλέον το διαδικτυακό αρχείο για να μας κάνει λίγο να ευθυμούμε, Όπως με τον πολυαγαπημένο μου Πάσχω ας πούμε, ο οποίος είχε γράψει ένα άκρως ειρωνικό (ούτως ειπείν με το συνηθισμένο του ύφος) άρθρο του με τίτλο "<a href="http://www.medium.gr/2008-09-09-08-16-55/3876-1819.html" target="_blank">Όταν ο μεταμοντερνισμός συνάντησε το facebook</a>" με ημερομηνία 26/5/11 (δηλαδή μία ημέρα μετά την πρώτη εμφάνιση των Αγανακτισμένων), προφανώς δεν ανέμενε ότι υπήρχε περίπτωση ποτέ να υποστηρίξει μια τέτοια διαδήλωση και ως εκ τούτου ολόκληρη η επιχειρηματολογία του (με μερικές μικροαλλαγές απλώς για να αρμόζει στην ιδεολογική και χρονική περίσταση) <b>μπορεί κάλλιστα να του τριφτεί στη μούρη και να μην ξέρει πως να την αντικρούσει δίχως να παραδεχθεί δημοσίως ότι γράφει μαλακίες</b>! Βέβαια, θα μου πείτε ότι ο Πάσχως δεν έχει καταφέρει να συνδυάσει τις απόψεις του περί του τις πταίει για τα χάλια της χώρας, με το πως είναι δυνατόν η πάλαι ποτέ ΔΥ σύζυγός του που <b>θεωρητικά</b> εργαζόταν σε ΙΚΑ να βρίσκεται επί σειρά ετών αποσπασμένη σε γραφεία στελεχών του pasok εκμεταλλευόμενη μάλλον ρουσφετολογικά κάποιες γνωριμίες. Άρα πως θα κάνει κάτι τέτοιο τώρα; Σωστό κι αυτό, όμως Πάσχως είναι και τον συγχωρούμε.<br />
<br />
Προφανώς αρκετοί θα νομίζετε ότι παίρνω θέση υπέρ των τάδε χώνωντάς τα κατά των δείνα. Λάθος. Η πραγματικότητα είναι ότι <b>δεν παίρνω κανενός τη θέση</b>. Εξάλλου έχω ξαναγράψει ότι δεν ανήκω σε κανένα κόμμα και δεν μπαίνω κάτω από καμία ταμπέλα κι ούτε ψήφισα ετούτους εδώ ώστε να τους υπερασπίζομαι.<br />
Αυτό που κάνω είναι να υπερασπίζομαι την Κοινή Λογική και να δείχνω την διπροσωπία των δήθεν ευαισθητοποιημένων της σήμερον, οι οποίοι αποτελούσαν τους αφ'υψηλού κριτές του τότε και σήμερα που κάνουν ακριβώς τα ίδια (προς το γελοιοδέστερον) δεν τρεει κάστανο, ενώ τότε τα πάντα ήταν προβοκατόρικα και στημένα. Κοινώς, επισημαίνω το γεγονός ότι δεν μπορώ άλλες μαλακίες, πόσο πιο ελληνικά να το πω;<br />
<br />
Μπορεί κανείς να νομίσει ότι θεωρώ ότι οι διαδηλώσεις αποτελούν κεκτημένο μόνο των μεν κι όχι και των δε. Λάθος.<br />
Προσωπικά δεν το έκρυψα ότι δεν πηγαίνω σε τέτοιου είδους συγκεντρώσεις διότι ακριβώς δεν γουστάρω τα καπελώματα. Μοναδική εξαίρεση αποτέλεσε ένα μεγάλο διάστημα της περιόδου των αγανακτισμένων και τέλος, η οποία στο πρώτο της (χρονικά) κομμάτι (για περίπου δύο εβδομάδες συν κάτι ψιλά) ήταν ίσως ό,τι πιο αγνό έχει συμβεί σε τούτη τη χώρα τα τελευταία τουλάχιστον 40 χρόνια.<br />
<br />
Εννοείται ότι αναγνωρίζω στην κάθε ομάδα το δικαίωμα να εκφράσει πολιτισμένα και στο πλαίσιο των νόμων και του Συντάγματος κάποια διαμαρτυρία, μια αντίθεση, μιαν άλλη άποψη, δίχως μάλιστα να πνιγεί στο δακρυγόνο. Εννοείται ότι αναγνωρίζω αυτό το δικαίωμα ακόμη και στον Δενδια που θεωρούσε κάποτε ότι το δικαίωμα στην αντίθετη άποψη τεκμαίρεται μόνο όταν το ζητάεινε από έναν ... εγκεκριμένο αριθμό ατόμων και άνω, όπως επίσης το αναγνωρίζω ακόμη και στον Αρούλη τον Πορτοσάλτε με τις ανησυχίες του για την εικόνα της χώρας στο εξωτερικό μεσούσης της τουριστικής περιόδου. Αυτό, όμως που δεν αναγνωρίζω σε κανέναν είναι η διπροσωπία και η προπαγάνδα. Θες μεγάλε να διαδηλώσεις; Πολύ ωραία. Μην κλείσεις όμως τον δρόμο, διότι αυτό ζήταγες από εμένα παρόλο που εγώ ήμουν υπερπολλαπλάσιος και μην ανέβεις στα σκαλιά του Κοινοβουλίου διότι είσαι κίνδυνος για τη Δημοκρατία, όπως έλεγες ότι ήμουν εγώ κάποτε. Και πάει λέγοντας.<br />
<br />
Έχω διαβάσει κάθε είδους γελοιότητα τις τελευταίες μέρες. Τουλάχιστον ομολογώ ότι κάποιοι καθίστανται γελοίοι δίχως να το κατανοούν, είτε διότι είναι άπειροι σε καταστάσεις θυματοποίησης διαμέσου προπαγάνδας, είτε διότι έχουν τρομοκρατηθεί τόσο πολύ που κάνουν ό,τι κάνουν εντελώς καλοπροαίρετα, ή βλέπω μια ανησυχία που δεν εξετάζω στην παρούσα φάση πόσο λογική ή χειροπιαστή είναι.<br />
Κάποιοι άλλοι όμως, απείρως πιο μπαρουτοκαπνισμένοι, θα έπρεπε να είναι πιο προσεκτικοί και να μην παίρνουν ως δεδομένο ότι όλοι έχουμε μνήμη χρυσόψαρου, διότι εκτός από μνήμη μπορεί να έχουμε και σχετικό αρχείο (το οποίο αποτελεί και το "μειονέκτημα" του να γράφεις/μιλάς σε δημόσια θέα τε και βήμα). Μου προκαλεί, λοιπόν, αλγεινή εντύπωση ότι ξάφνου δείχνουν να επικαλούνται μέχρι και το φιλότιμο του κόσμου, δήθεν που θέλει να ζει και να αναπνέει, επικαλούμενοι τάχα μου μελλοντικές ευθύνες απέναντι στα παιδιά μας (και όχι μόνο αυτά). Όταν "εμείς" εφιστούσαμε την προσοχή όλων για τα αντίστοιχα, είχαμε μια μόνιμη αντίδραση:<br />
<i>Μα δεν μπορώ να διαδηλώσω στον ίδιον χώρο με χρυσαυγήτες...</i><br />
<i>Μα αφού υπάχουν και Δημόσιοι Υπάλληλοι εκεί...</i><br />
<i>Μα εμένα δεν μου έχει τύχει κάτι αντίστοιχο άρα μήπως είσαι υπερβολικός;...</i><br />
<i>Μα δεν υπάρχουν κοινά αιτήματα...</i><br />
<i>Μα η ιστορία είναι καπελωμένη, δεν το βλέπεις;...</i><br />
κ.ο.κ.<br />
<br />
Για να κλείσω λοιπόν, θα σου απευθυνθώ άμεσα, ω, ηλίθιε που μου κουνάς και το δάκτυλο ότι δήθεν είμαι ανεύθυνος απέναντι στη χώρα.<br />
Έχω εργαστεί στο εξωτερικό παλιά και ξέρω πως είναι κι έχω αδελφή που εδώ και 5 χρόνια έχει μεταναστεύσει, προφανώς επειδή δεν της άρεσαν τα 700 ευρώ μικτά για πτυχιούχος ΑΕΙ. Έχω γυναίκα πτυχιούχο με μεταπτυχιακό επί μακρώ άνεργη κι εσχάτως ανασφάλιστη, έχω ένα μικρό παιδάκι που δεν ξέρω τι μέλλον θα μπορέσω να του διασφαλίσω κι έχω και δυο γονείς εμπόρους που προσπαθούν εδώ και έναν χρόνο να βγουν στην σύνταξη και δεν μπορούν ενώ πληρούν τις προϋποθέσεις. Κι αυτά, έτσι ως πρόχειρη αναφορά όχι για άλλον λόγο αλλά επειδή στα μάτια αρκετών με καθιστούν... <b>προνομιούχο</b> όχι για άλλον λόγο αλλά επειδή εγώ δεν είμαι άνεργος. Αυτά είναι τα χάλια μας.<br />
Όμως και μέσα ακόμη κι από τα χάλια μας, εγώ την αλληλεγγύη μου μέχρι και σε'σένα τον ηλίθιο ανέκαθεν την έδειχνα και προσπαθούσα πάντοτε να σε ξυπνήσω, άσχετα αν εσύ δεν ήθελες να ξυπνήσεις και δεν δεχόσυν καμία κουβέντα για κανέναν λόγο.<br />
Μην προσπαθείς, συνεπώς, να με παρουσιάσεις τώρα ως ανεύθυνο κι από πάνω, διότι είναι τα δήθεν ευρωπαϊκά χάλια που μας οδήγησαν εδώ. Είναι αυτοί που διαδηλώνουν υπέρ της υποτιθέμενης ευρωπαϊκής προοπτικής που έπαιρναν τις μίζες, που διόριζαν τους ανάξιους και που έχτιζαν χρέος στο χρέος υποθηκεύοντας τον μέλλον όλων μας. Μιλάω γι'αυτούς που υποστηρίζεις, ντόπιους και ξένους. Είναι αυτοί που έδιναν τις μίζες για να δημιουργήσουν ένα κράτος φαύλο το οποίο θα είχαν στο χέρι εσαεί. Είναι οι ίδιοι που από τους εαυτούς τους ποτέ δεν αφαιρούν τίποτα και ψάχνουν για λύσεις πάντα από όσους ήδη δίνουν και το αίμα τους, που δημιουργούν έναν κόσμο πιο ολοκληρωτικό, με ελλείμματα Δημοκρατίας και Δικαιοσύνης και όλα αυτά στο όνομα κάποιων αγορών κι ενός κωλονομίσματος. Και το πιο ωραίο είναι ότι αν σε ρωτήσω να μου ορίσεις την ευρωπαϊκή προοπτική, δεν θα ξέρεις. Αν σε ρωτήσω πως είναι δυνατόν να καλπάζει η ακροδεξιά σε ολόκληρη την Ευρώπη και να ανεβαίνουν οι ευρωσκεπτικιστές, δεν θα ξέρεις τι να μου πεις. <br />
<br />
Αν δεν μπορείς να καταλάβεις ότι όλο αυτό το πράγμα πρέπει ν'αλλάξει, τότε λυπάμαι αλλά για πάντα θα παραμείνεις ηλίθιος.<br />
Και για να μην παρεξηγούμαι, δεν αναφέρομαι ούτε σε χρεωκοπίες, ούτε σε παραμονές ή εξόδους από την Ευρωζώνη ούτε σε τίποτε. Είμαστε τόσο πολύ γιατομπούτσον λαός, που ακόμη κι αν μας τα διαγράψουν όλα, σε 10 χρόνια πάλι θα έχουμε χρέη και ελλείμματα και το κορυφαίο είναι ότι πάλι θα τα κάνουν ευτοί που ανέκαθεν τα δημιουργούσαν κι όχι ο κοσμάκης που πληρώνει ως συνήθως τη νύφη.<br />
Διότι είμαστε διεφθαρμένοι στο μυαλό, διότι <b>είμαστε έθνος ρουφιάνων που ενίοτε έβγαζε και μερικούς Καραϊσκάκηδες κι ουχί το αντίθετο</b> και καλώς ή κακώς σε τούτον τον συγκεκριμένο λαό έλαχε ο πρώτος κλήρος να βρεθεί στην πρώτη γραμμή των επάλξεων για τις αλλαγές που επιβάλλεται να έρθουν.<br />
Η χώρα αυτή δεν θα αλλάξει ποτέ Κεμάλ, και οι "μένουμε Ευρώπη" παπάτζες το αποδεικνύουν πέραν πάσης αμφιβολίας. Και μόνο που σε πλήθος μεγάλων ευρωπαϊκών πόλεων υπήρχαν χθες διαδηλώσεις κατά της λιτότητας και στήριξης στην Ελλάδα ενίοτε και με περισσότερο κόσμο απ'ό,τι εδώ που μερίδα κόσμου ζητάει το αντίθετο, αυτό τα λέει όλα.<br />
Χαίρετε και καληνύχτα σας με μια φωτογραφία του τότε, για να έχουμε εύκολες τις συγκρίσεις με το σήμερα.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhdGWi4ujUWJJ2JNTmXALoFwZiZewlVwiPyO211AnqoHuJJtyYw5aE45y3hk8YjdLBW2zbLI8U2r1i2eaFGFtV5XNEZy2cEpluDqyP0ldx1k9wv5Tyqu2VP14t1o44WIWNIIfaJOrm-FvRG/s1600/Demonstrators-hold-up-a-b-022.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="261" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhdGWi4ujUWJJ2JNTmXALoFwZiZewlVwiPyO211AnqoHuJJtyYw5aE45y3hk8YjdLBW2zbLI8U2r1i2eaFGFtV5XNEZy2cEpluDqyP0ldx1k9wv5Tyqu2VP14t1o44WIWNIIfaJOrm-FvRG/s400/Demonstrators-hold-up-a-b-022.jpg" width="400" /></a></div>
<br /></div>
Hadeshttp://www.blogger.com/profile/04467178190617217153noreply@blogger.com0