Περί Δημοσκοπήσεων

(προσοχή, ακολουθεί πολιτική ανάλυση επιπέδου... Καλά, αφήστε τις καραμπίνες, πλάκα κάνω)

Το λεπόν.
Οι δημοσκοπήσεις (που συχνά πυκνά καταντούν δημοανασκολωπήσεις, αλλά τέλος πάντων δεν είναι τόσο απλές όσο φαίνονται, όχι για άλλον λόγο αλλά επειδή βασίζονται στην στατιστική.
Η οποία στατιστική δεν είναι τίποτε άλλο παρά η επιστήμη του ψεύδεσθαι διά των αριθμών (κρατήστε το αυτό, είναι μεγάλη κουβέντα και δεν είναι και δική μου). Διαβάζουμε τον τελευταίο καιρό ότι (πχ) "ανέβηκε τόσο το ΠΑΣΟΚ και πέρασε στην πρώτη θέση, ενώ η προηγούμενη δημοσκόπηση έδειχνε τόσο" και πάει λέγοντας.
Α, ναι;...
Κανόνας πρώτος: δημοσκόπηση με δημοσκόπηση δεν είναι ποτέ ίδιες. Μια δημοσκόπηση έχει δυο βασικότατους παράγοντες (ντάξει, περισσότερους έχει, αλλά εν προκειμένω αυτοί οι δύο είναι οι σημαντικότεροι): πρώτον, το δείγμα πάνω στο οποίο έγινε και δεύτερον, τον τρόπο της έρευνας (που είναι και όλα τα λεφτά). Δεν θα κάτσω να σχολιάσω πολύ το δεύτερο διότι ουσιαστικά εκεί βρίσκεται μεγάλο μέρος της ουσίας της στατιστικής, αλλά πρακτικά σημαίνει ότι ακόμη και η ίδια δημοσκόπηση με λίγο διαφορετική επεξεργασία των αποτελεσμάτων μπορεί να δώσει τελείως διαφορετικό αποτέλεσμα.
Όταν λοιπόν βγαίνουν και σου λένε ότι το προηγούμενο γκάλοπ έδειχνε αυτό ενώ τούτο 'δώ δείχνει εκείνο, κανονικά θα έπρεπε να αποσαφηνίζουν πως έγινε το ένα γκάλοπ και πως το άλλο. Διότι -μην κρυβόμαστε πίσω από το δάκτυλό μας- τα πολιτικά παιχνίδια που ανελλιπώς και ασταμάτητα παίζονται στην Ελλάδα είναι τόσα που αθώες δημοσκοπήσεις δεν υπάρχουν (μην ξεχνάμε αυτές των εκλογών όπου όλος ο "πράσινος" τύπος προσπαθούσε να διαμορφώσει ρεύμα με δημοσκοπήσεις άλλ'αντί άλλων. Τα θυμάστε τα του ΣΚΑΙ που για κάμποσες μέρες απαιτούσε συγγνώμη, μην επανέρχομαι).
Επίσης, σημαντικό ρόλο σε μια δημοσκόπηση παίζουν οι ερωτήσεις. Όχι το ποιες θα είναι, διότι αυτές πάνω κάτω είναι ίδιες, αλλά το πως θα διατυπώνονται. Επίσης, μην ξεχνάμε ότι πολλές φορές οι ερωτήσεις είναι τεχνηέντως ασαφείς (μια φορά με είχαν πάρει τηλέφωνο για δημοσκόπηση. Πρέπει να βλαστήμησαν την ώρα και τη στιγμή. Όχι για άλλον λόγο αλλά επειδή τους την έλεγα συνέχεια ότι οι ερωτήσεις είναι ασαφής και δεν μπορώ αν δώσω παραπλανητική απάντηση). Θα δώσω ένα πολύ χοντροκομμένο παράδειγμα για να το καταλάβετε. Την επικαιρότητα την παρακολουθούμε όλοι, λιγότερο ή περισσότερο. Ξέρουμε λοιπόν ότι εδώ και κάμποσο καιρό σκάνε σκάνδαλα, το ένα μετά το άλλο. Για την ακρίβεια, έχουμε συνηθίσει να τ'ακούμε, οπότε όταν κάποιος μας ρωτήσει "θεωρείτε καλή την εικόνα του πρωθυπουργού;" εμείς αυτομάτως το συνδυάζουμε με τις τελευταίες εξελίξεις. Στην πραγματικότητα όμως η ερώτηση είναι φτιαγμένη έτσι ώστε να αντιστοιχεί στην εικόνα του πρωθυπουργού από το 2004 κι έπειτα. Για το τελευταίο διάστημα η ερώτηση είναι "θεωρείτε καλή την εικόνα του πρωθυπουργού μετά τις τελευταίες εξελίξεις"; Ο απλός και απονήρευτος ερωτηθείς θα δώσει την ίδιαν ακριβώς απάντηση και στις δύο ερωτήσεις πιστεύοντας ότι είναι η ίδια ερώτηση, μόνο που στις δημοσκοπήσεις ίδια ερώτηση δεν υφίσταται. Όπως και να'χει, η διαφορά έγκειται στην επεξεργασία του αποτελέσματος. Στην μία περίπτωση το αποτέλεσμα θα είναι ότι "η εικόνα του πρωθυπουργού δεν είναι καλή από την ημέρα που ανέλαβε καθήκοντα" και στην δεύτερη ότι "η εικόνα του πρωθυπουργού χάλασε από τα σκάνδαλα". Την πιάνετε τη διαφορά; Ερμηνευτικά είναι παραπάνω από τεράστια. Να το εξειδικεύσω τώρα λίγο. Μπορεί αν υπάρξει ερώτηση "τι θα ψηφίζατε στις εκλογές;". Ο λογικός άνθρωπος θα σκεφτεί ότι αν γίνουν τώρα εκλογές θα ψηφίσει "αυτό". Το πρόβλημα είναι ότι υπάρχει και η ερώτηση "τι θα ψηφίζατε αν γίνονταν εκλογές τώρα;". Το "τώρα" προσδιορίζει την πολιτική κατάσταση που επικρατεί, με τα σκάνδαλα κλπ. Με λίγα λόγια το συμπέρασμα από τη δεύτερη ερώτηση θα είναι ότι τα τελευταία γεγονότα έχουν αντιστρέψει το κλίμα για την κυβέρνηση αφού επικρατεί δυσφορία (άρα μπορεί κάποιος να ψηφίσει κάτι άλλο απλά από αντίδραση). Στην πρώτη ερώτηση όμως το συμπέρασμα είναι ότι γενικά υπάρχει δυσφορία εξαρχής (άρα υπάρχει "δογματική" μετακίνηση ψηφοφόρων). Η διαφορά είναι και πάλι τεράστια: διότι άλλο το ψηφίζω εν θερμώ, από τις τελευταίες εξελίξεις και άλλο το ξέρω τι θα ψηφίσω ανεξαρτήτως των γεγονότων, δηλαδή οι τελευταίες εξελίξεις δεν με επηρεάζουν.

Βγαίνουν λοιπόν και λένε ότι οι νέες δημοσκοπίσεις δείχνουν αυτό ενώ οι προηγούμενες έδειχναν το άλλο. Προσωπικά έχω γειωμένες και τις μεν και τις δε. Διότι όπως είπα και στην αρχή, η στατιστική είναι η επιστήμη του ψεύδεσθαι διά των αριθμών. Οι οποίοι ακριβώς επειδή είναι αριθμοί που προκύπτουν από την κοινή γνώμη είναι αδύνατον να αποδειχθούν ότι όντως έτσι είναι, ενώ η συνεχής εναλλαγή τους θεωρείται φυσιολογικότατη. Και ξαναρωτάω, κι όποιος γουστάρει (ή τολμάει, να το πω πιο βαρύ κιόλας) ας έρθει να μου πει: τα δείγματα ήταν ίδια; Και κυρίως, η μέθοδος ήταν ίδια; Έτσι για να γελάσουμε και λίγο και να δούμε ποιος δουλεύει ποιον...

Βέβαια πρακτικά το θέμα μας είναι αλλού (χα! Περιμένατε κι εσείς να μείνω σταθερά προσηλωμένος στο θέμα με το οποίο άρχισα, ε; Δε σφάξανε! Για ποιον με περάσατε ρε;!). Εδώ και κάποιον καιρό έχω μείνει άναυδος από την εκπληκτική αντιπολίτευση που ασκούν τα... φίλα στο ΠΑΣΟΚ ΜΜΕ. Διότι για αντιπολίτευση του ΠΑΣΟΚ, ούτε λόγος να γίνεται φυσικά (από τα καλύτερα ανέκδοτα). Πάρτε την Ελευθεροτυπία για παράδειγμα (15 χρόνια την διαβάζω και την ξέρω καλά). Δείτε κατ' αρχήν τις φωτογραφίες του Καραμανλή. Σε όλες είναι κατσούφης, σκυθρωπός, μαζεμένος, προβληματισμένος. Δείτε αυτές του Γιωργάκη: σε όλες με αυτοπεποίθηση, γελαστός, με επιβλητικές εκφράσεις (βαστιέμαι μη βάλω τα γέλια, δεν το κρύβω). Πρακτικά δηλαδή οι φωτογραφίες τι μας λένε; Ότι ένας άνθρωπος (Καραμανλής) ο οποίος έχει την καβάντζα να ξέρει ότι απέναντί του έχει τον πιο ακίνδυνο αρχηγό είναι μονίμως κατσούφης, ενώ ο άλλος (Παπανδρέου) που για πρώτη φορά στα παγκόσμια χρονικά της πολιτικής ενώ πέφτουν τα ποσοστά της κυβερνήσεως ρίχνει και τα δικά του, είναι χαρούμενος. Ε, ας μου εξηγήσει κάποιος πως γίνεται αυτό διότι εγώ είμαι προφανώς ηλίθιος... Το θέμα είναι όμως ότι οι φωτογραφίες συνήθως περνάνε υποσυνείδητα μηνύματα, αφού ουδείς κάθεται να τις μελετήσει. Όλοι ρίχνουν μια ματιά και πάνε στα κείμενα και τις αναλύσεις, ξεχνόντας τη βασικότατη αρχή ότι μια φωτογραφία αξίζει όσο χίλιες λέξεις. Ποιο λοιπόν το "στοίχημα" από τέτοιες φωτογραφίες; Μα φυσικά να καταδειχθεί ότι ο ένας διαπνέεται από ηττοπάθεια ενώ ο άλλος είναι το ισχυρό μέλλον (τώρα ισχυρό μέλλον και Γιωργάκης πως συνδυάζονται, αυτό μάλλον είναι θέμα συζητήσεως). Μη βιάζεστε όμως, διότι έχει και μεγάλη συνέχεια. Υπάρχει πολύ ψωμί εδώ.

Κατ' αρχήν (ουπς, πάλι από την αρχή; Την κάτσατε...) μνήμη καλή διαθέτουμε; Προσωπικώς ναι, για εσάς ρωτάω. Πως είπατε; Ναι; Μμμμμμμ... μην είστε και τόσο σίγουροι. Για ψάξτε λίγο στο αρχείο σας να δείτε πόσοι από τους δημοσιογράφους που τάσσονταν υπέρ του Βενιζέλου μετά τις εκλογές, αβαντάρουν πλέον τον Παπανδρέου. Θα εκπλαγείτε από τις κωλοτούμπες (ονόματα δε λέμε, υπολήψεις δε θίγουμε). Αν και η αλήθεια είναι ότι υπάρχουν και μερικοί που είχαν το θάρρος να εμμείνουν στις θέσεις τους (όπως ο Πρετεντέρης επί παραδείγματι, τον οποίον κατά τα λοιπά δεν έχω σε καμία εκτίμηση). Μια ενδιαφέρουσα ερώτηση λοιπόν είναι "τι συνέβη; Πρόκειται απλώς για κωλοτούμπες;". Διότι "παραπλεύρως" υπάρχουν και άλλα ενδιαφέροντα στοιχεία, όπως το γεγονός ότι ο Μπένυ έχει μουγκαθεί τελείως. Κι εδώ που τα λέμε, ηλίθιος είναι να μιλήσει; Αφού το ξέρει ότι και κάτι σωστό να πει αυτομάτως θα τον ξεχέσουν άπαντες ότι δυναμιτίζει τη συνοχή του κινήματος. Τέλος πάντων, ας συνδυάσουμε λοιπόν και αυτό το δεδομένο με αυτό που είπα πιο πάνω, ότι ο "αντιπολιτευόμενος" τύπος έχει ξεκινήσει φουλ επίθεση στην κυβέρνηση διότι θα μας βοηθήσει για μετά. Να περάσουμε και λίγο στην λοιπή επικαιρότητα...
Μο*νή Βατοπεδίου: δεν άκουσα εγώ καλά, ή ο Ευφραίμ είπε ουσιαστικά ότι επί ΠΑΣΟΚ ξεκίνησε το (αν)ίερο αλισβερίσι; Διότι κάθομαι και τα βάζω κάτω και κάτι δεν μου βγαίνει χρονικά. Το ΠΑΣΟΚ "έπεσε" το 2004, προ Ολυμπιακών, ήτοι αν κάτι τέτοιο ισχύει (και από τη στιγμή που ο Ευφραίμ θέλει να δείξει ότι αυτός απλά ζήτησε και άλλοι του έκαναν τις χάρες) τότε η ιστορία αυτή σέρνεται επί σχεδόν 5 χρόνια (ναι καλά ακούσατε). Κι όμως βγήκε τώρα. Εκπληκτική σύμπτωση: τώρα βγήκε και η ιστορία με τον Βουλγαράκη, η οποία φυσικά δεν είναι τωρινή (ούτε αυτή). Όπως τώρα ανασύρθηκε εκ νέου και η ιστορία με τον Παυλίδη και πάει λέγοντας. Κι εννοείται ότι δεν πρέπει να ξεχνάμε το μέγα θέμα που προέκυψε με τον Ρουσσόπουλο εσχάτως, διότι ως γνωστόν και ο Ρουσσόπουλος πριν... 2 μήνες ανέλαβε τη θέση που έχει, και η γυναίκα του πριν 2 μήνες έγινε δημοσιογράφος. Και μέσα σε όλα, σκάνε και οι εκπληκτικές νέες δημοσκοπίσεις. Το θέμα δεν είναι ότι εγώ αμιγώς φιλοσοφικά δεν πιστεύω στις συμπτώσεις, αλλά ότι σύμπτωση επαναλαμβανόμενη παύει πλέον να είναι σύμπτωση.
Μμμμμμ... και μιας κι έχετε καλή μνήμη είπαμε, κάντε μου μια χάρη: δείτε πως έγραφαν κάποιες συγκεκριμένες εφημερίδες προεκλογικά και πως γράφουν τώρα. Κι ελπίζω να μην εκπλαγείτε όταν διαπιστώσετε ότι γράφουν με ακριβώς τον ίδιον τρόπο. Καλό, ε;

Το μέγα ερώτημα είναι βέβαια που το πάω; Για να είμαι απόλυτα ειλικρινής, δεν έχω ιδέα. Η εντύπωση που μου δημιουργείται όμως είναι ότι η "γενική" προσπάθεια που υπάρχει είναι να συρθεί η χώρα σε εκλογές σώνει και καλά. Ή μάλλον για να το θέσω πιο σωστά, σχεδόν εκβιαστικά. Μην ξεχνάμε άλλωστε ότι έχει μόλις 152 βουλευτές η νουδού, πέραν της κλασικής φαγωμάρας της. Τώρα, αν πέφτω μέσα ή έξω, θα δείξει η νεκροψία (και ίσως να μην έχει και μεγάλη σημασία κιόλας). Όμως πραγματικά αυτή η σωρεία συμπτώσεων είναι εκπληκτική. Δεν πιστεύω ακόμη κι ο πιο ένθερμος πασόκος να περίμενε ποτέ τέτοιο αρχηγικό προφίλ από τον Ζόρζ και δη, με ανατροπές σε ποσοστά εις βάρος του Καραμανλή κι ακόμη χειρότερα με τέτοιες παπάτζες; Όπως δε νομίζω να περίμενε κανείς τόσο μεγάλη φθορά στην κυβέρνηση (μη λησμονούμε πως είμεθα η χώρα του άκρατου δικομματισμού). Η εικόνα που επικρατεί για την κυβέρνηση ιδίως το τελευταίο διάστημα είναι πως πρόκειται για μια κυβέρνηση που αφενός έχει χάσει τη μπάλα με τα σκάνδαλα, αφετέρου διαθέτει... Αλογοσκούφη (καλά, αυτός είναι από άλλο ανέκδοτο και βασικά είναι μάλλον το μοναδικό πραγματικό σημείο-φωτιά... μπρρρρρρ....). Σε αυτό το σημείο να ρίξω και ακόμη 2 χαρτιά: Τατούλης-Μανώλης. Κατ' αρχήν πείτε μου πότε έχει ξανασχοληθεί "εχθρικός" τύπος με δαύτους... Απάντηση: ποτέ. Ξεκίνησαν να τους προβάλλουν μόνο όταν αυτοί ξεκίνησαν να τα χώνουν στον πρωθυπουργό. Κι άλλη σύμπτωση δηλαδή... Υπήρχε ποτέ περίπτωση να δει ο Τατούλης ή ο Μανώλης τη φάτσα του σε πρωτοσέλιδο πχ της Ελευθεροτυπίας; Ποτέ των ποτών. Κι όμως, στα ώπα-ώπα τους έχουν (όπως και άλλους αντίστοιχους). Συμπτωματικό κι αυτό; Ρε δε με χαιρετάτε λέω'γώ;...

Το ότι τα πράγματα δεν πάνε καλά, πασίγνωστο. Το ότι είμαστε χώρα που τη λυμαίνονται τα κοράκια, εδραιωμένο κι ούτε καν κοινό μυστικό. Το ότι γίνεται το έλα να δεις δεξιά κι αριστερά, γνωστό έως και στις πέτρες. Τώρα έσκασαν όλα; Όχι βέβαια...
Απλώς τώρα προφανώς ευνόησε η συγκυρία να φθαρεί ακόμη περισσότερο η κυβέρνηση. Τώρα ευνόησε η συγκυρία που πρακτικά δεν απαιτείται καν η ύπαρξη του Γιωργάκη στο προσκήνιο, να ανέβουν οι μετοχές του. Τώρα ευνόησε η συγκυρία να ξεθαφτούν τα χίλια δυο "γεγονότα". Και ακόμη χειρότερα, εμείς εξακολουθούμε ν'ανακαλύπτουμε κάθε φορά την Αμερική... Γι'αυτό και τώρα βγήκαν τόσα πολλά στη φόρα. Διάβαζα πρόσφατα ότι κάποιος ιερέας είχε καταγγείλει από το 2004 τα όσα συνέβαιναν στη Μο*νή Βατοπεδίου και δεν έγινε τίποτε. Και ξαφνικά 4 χρόνια μετά γίνεται το σώσε. Τυχαίο; Καθόλου... Γιατί δε βγήκε τότε όπως τώρα; Προφανώς επειδή το κρατούσαν ως "όπλο" για μελλοντική χρήση (καλή ώρα).

Πρόσφατα σε μια κουβέντα με τον geokalp έθιξα ένα σημείο από την ομιλία του Καραμανλή στη ΔΕΘ, το οποίο κατ'εμέ πολύ παραδόξως θάφτηκε μεγαλοπρεπώς. Και μου έκανε μεγάλη εντύπωση. Ποιο ήταν αυτό; Κλασικά ερωτήθηκε για το ενδεχόμενο συνεργασίας στις επόμενες εκλογές (μμμμμμ.... ωραία ερώτηση, ε; Μόλις έναν χρόνο μετά τις εκλογές κιόλας). Το γεγονός λοιπόν ότι ο Καραμανλής έκανε την κωλοτούμπα του αιώνα δεν το σχολίασε κανείς; Γιατί;
Και ποια ήταν αυτή η κωλοτούμπα; Ενώ είπε ότι δεν θα κάνει καμία συνεργασία (κλπ, κλπ, τα γνωστά), αυτή τη φορά προσέθεσε την εξής κουβέντα που δεν είχε ξαναπεί έως σήμερα: "με το υπάρχον πολιτικό σκηνικό".
Τι σημαίνει "υπάρχον πολιτικό σκηνικό" έχετε σκεφτεί; Πρώτον, κυβέρνηση νουδού.
Δεύτερον, αυτοδύναμη κυβέρνηση (έστω και οριακά). Τρίτον, πεντακομματική βουλή και κλείσαμε. Το μέγα ερώτημα είναι όμως το εξής: πόσες είναι οι πιθανότητες ν'αλλάξει το υπάρχον πολιτικό σκηνικό; Κατ' εμέ πάμπολλες... Για να είμαι ειλικρινής, δεν το βλέπω να μπαίνει και έκτο κόμμα στη Βουλή. Εδώ δεινοπαθήσαμε να δούμε πέντε. Αν μπει όμως, με τις υπάρχουσες δηλώσεις ουδείς μπορεί να αποκλείσει συνεργασία με αυτό αφού πολύ απλά ουδείς το έχει σχολιάσει έστω και ως υποθετικό σενάριο (και μην ξεχνάμε ότι για να μπει κι άλλο κόμμα θα έχει τουλάχιστον 3% ποσοστό). Αυτό όμως είναι το λιγότερο πιθανό ενδεχόμενο όμως, θαρρώ. Για να δούμε όμως λίγο τα υπόλοιπα... Κατ' αρχήν το πιο ορατό είναι το να μην υπάρξει αυτοδυναμία. Στην περίπτωση αυτή ή που θα γίνουμε... Βέλγιο, ή που δούμε καμιά αλχημία τύπου Οικουμενικής α λα 1989, ή που θα δούμε συνεργασία ΝΔ-ΠΑΣΟΚ (μπρρρρρρρρ....) διότι προσωπικά άλλη συνεργασία δε βλέπω, όχι ότι την αποκλείω κιόλας όμως (υπάρχει η τεχνογνωσία και στις μάσες κιόλας, οπότε όσο κι αν τρώγωνται θα τα βρουν εύκολα οι δυό τους πιστεύω). Το έτερο ενδεχόμενο που για την ώρα θεωρώ όνειρο θερινής νυκτός κιόλας είναι το νέο κόμμα. Και μιλάω για νέο κόμμα με υπαρκτό ρεύμα. Θα έχετε διαπιστώσει, πιστεύω, ότι κάποιες εφημερίδες εδώ και καιρό κάνουν "πειραματισμούς" με διάφορα ονόματα, προκειμένου να φανεί τι λαϊκή απήχηση έχουν. Ε, προσωπικά κάπου προς τα'κει το αποδίδω: να βρουν αν υπάρχει κάποιος που δεν προκαλεί απέχθεια μετ' αναγούλας στον κόσμο. Το ότι θα σκάσει μύτη κάποιο νέο κόμμα (και δη, με στελέχη -ίσως και μεγάλα- και από τα δύο μεγάλα κόμματα) το έχω ως δεδομένο. Τα δύο μυστήρια είναι το πότε ακριβώς θα σκάσει και κυρίως, με ποιον στο τιμόνι. Διότι κακά τα ψέμματα, δεν πιστεύω ότι υπάρχει αυτήν την στιγμή κάποιο πρόσωπο προερχόμενο είτε από τη νουδού είτε από το ΠΑΣΟΚ που θα μπορούσε να γίνει κοινά αποδεκτό σε τέτοιο βαθμό ώστε να ξεκινήσει να αντλεί ψήφους από όλους τους χώρους. Μάλλον θα είναι κάποιος γνωστός εκτός πολιτικής, αλλά και πάλι... ποιος; Και μην μου πείτε η Γιάννα. Κάνουμε σοβαρή συζήτηση εδώ πέρα. Επίσης, δεν βλέπω να κάνει κάτι η Ντόρα. Θα την φάει η μαρμάγκα πριν καλά, καλά το καταλάβει. Όπως και να'χει, ένα νέο κόμμα θα ήταν μια ενδιαφέρουσα περίπτωση προς εξέταση, αλλά δεν το βλέπω για τώρα κοντά. Επίσης, μην ξεχνάμε και το άλλο: ότι η μη ύπαρξη αυτοδυναμίας θα αναγκάσει τον καραμανλή να αναθεωρήσει τις απόψεις του για συνεργασία. Ήτοι και αυτό στην αλλαγή πολιτικού σκηνικού συμπεριλαμβάνεται. Το σίγουρο είναι ότι αυτά είναι οι αλλαγές πολιτικού σκηνικού είναι πάνω-κάτω αυτές, αν δεν μου ξέφυγε καμία δηλαδή. Και μέσα σε όλα, μην ξεχνάμε και μια πολύ σημαντική ατάκα που πέταξε ο Καρατζαφέρης πολύ πρόσφατα (προφανώς έχωντας μυρίσει αίμα): στην κλασική ερώτηση εάν θα συνεργαζόταν με τη νουδού απάντησε (πανέξυπνα) "ναι, αλλά μόνο εάν δεν συμμετέχουν στην κυβέρνηση οι τάδε". Διότι ουσιαστικά έτσι είπε ότι κι εγώ απατεώνες τους θεωρώ, μη μου λέτε λοιπόν να συνεργαστώ με τέτοια άτομα.
Είμαι πάντως πολύ περίεργος να δω τι θα γίνει ή πιο σωστά που το πάνε κάποιοι... Πολύ περίεργος όμως. Διότι τίποτε δεν μου φαίνεται τυχαίο.

Παρεμπιπτόντως, μιας και από τις δημοσκοπήσεις το ξεκίνησα, προβληματισμός επικρατεί στον ΣΥΝ, λέει, επειδή έπεσαν τα ποσοστά του. Ναι... Κάπως έτσι πρέπει να σκεφτόταν και ο Αβραμόπουλος όταν είχε κάνει το κόμμα του. Προεκλογικώς έπιανε 15ρια, μετεκλογικώς είχε προλάβει να το διαλύσει. Βλέπετε, είναι συνηθισμένοι στα υψηλά ποσοστά εκεί στον ΣΥΝ και τους έπιασε μελαγχολία που έπεσαν ξαφνικά στο 8%. Αντί να προβληματιστούν με τις μαλακίες που πάνε και κάνουν, τους προβληματίζει η θεωρητική πτώση... Μην έρθει και η πρακτική καμιά ώρα και το διαλύσουν τελείως το μαγαζί.

Και μια ερώτηση για το τέλος: αυτή η επίθεση φιλίας στον πολίτη που λέει να κάνει η νουδού, θα είναι με προφυλακτικό ή χώρίς; Για να ξέρω δηλαδή...
Χαίρετε.

UPDATE: (άμεσο κιόλας) Γι'αυτό εχω μια ιδιαιτέρα συμπάθεια στους σιχτιριασμένους (ουστ ρε!). Όσο έγραφα αυτά εδώ, οι ακατανόμαστοι έγραφαν ετούτα 'κεί... :)
UPDATE II: Έχει αρχίσει ν'ανάβει η πολιτική συζήτηση και γουστάρω τα μάλα. Αρκετά σκουριάσαμε. Δεύτερο σερί σεντόνι από τον zaph και διαβάστε το όπωςκαιδήποτε.
Α, και που'σαι Σπίθα... Δεν αφήνεις το κωλοβάρεμα να γράψεις και το κανονικό λέω 'γω; :)