Σελίδες

Τρίτη 25 Νοεμβρίου 2008

Exciter, Live 21-11-2008



Η μέρα ξεκίνησε καλά. Το να ξέρεις ότι σε λίγες ώρες θα έχεις το προνόμιο να θαυμάσεις ένα από τα αγαπημένα σου συγκροτήματα (που δεν είναι και λίγα βέβαια) και το οποίο συγκαταλέγεται στους θρύλους του παγκόσμιου metal κιόλας δεν είναι και λίγο...

Η συναυλία πρακτικά ξεκίνησε στο "προ συναυλιών στέκι" με τον Mad Putcher και τον Kevin. Κουβεντούλα για τον χαβαλέ με πολλές μεταλλικές ιστορίες, εμένα κλασικά να τα χώνω, τον Kev να θυμάται τις ροκ καταβολές του, τον Mad Putcher να σπέρνει έριδες μιλώντας ταυτόχρονα με τον Kev για ροκ και με 'μένα για μέταλ ενώ ταυτόχρονα εγώ μίλαγα για μέταλ με τον Kev (μη ρωτάτε πως γίνεται, όλα γίνονται!) και πάει λέγοντας... :)
Κι αφού περάσαμε για την απαιτούμενη αναγώμωση σε χολυστερίνη από τον Σάββα, ξεκινήσαμε για το Texas. Δεδομένου ότι υπήρχε μια παραπληροφόρηση (από την ιστοσελίδα του Texas) και δη, ότι έπαιζαν μόλις 2 support αντί για τα 4 που τελικώς έπαιζαν, φτάσαμε καθυστερημένοι. Εκεί, έριξα κάτι γαμωσταυρίδια διότι ελληνικά δεν γουστάρω να χάνω με την καμία, αλλά τέλος πάντων. Με το που κατεβήκαμε, βλέπουμε φάτσα κάρτα τον Γρηγόρη, ο οποίος μας ανάθεσε μια επικίνδυνη αποστολή. Οι δύο εκ των Exciter είχαν ξεμείνει στο ξενοδοχείο δίχως συνοδό και έπρεπε κάποιος να πάει να τους φέρει. Εννοείται ότι πήγαμε δίχως δεύτερη σκέψη. Άλλωστε ο Γρηγόρης είναι όχι μόνο καλός φίλος, αλλά και παιδί από τα ελάχιστα. Φτάνουμε λοιπόν στον σταθμό Λαρίσης, κατεβαίνω κάτω να φωνάξω όσο ο MP κράταγε το αμάξι αναγκαστικά σε "δύσκολο" σημείο, τους μαζεύουμε και ξεκινάμε για το Texas. Η πρώτη εντύπωση που μου έκαναν ήταν θετικότατη. Ευγενέστατοι και γεμάτοι ενδιαφέρον για τα πάντα γύρω τους. Τους εξηγήσαμε ότι η Ελλάδα δεν είναι μόνο τυο τρελοκομείο από αυτοκίνητα και θόρυβο που βλέπουν στην Αθήνα και πολλά άλλα που ρώτησαν. Ιδιαίτερη εντύπωση μου έκανε μια ερώτηση του τραγουδιστή "αν υπάρχει κάτι που καλό θα ήταν να μην πει από την σκηνή, διότι δεν θα ήθελε να παρεξηγηθεί ο κόσμος". Μας κούφανε... Φυσικά όχι, του απάντησα, προσθέτοντας ότι μπορεί να μιλάει ελεύθερα όπως του βγαίνει. Εκεί ήταν λοιπόν η πλάκα, διότι όπως μας είπε, την περασμένη μέρα ήταν στην Βουλγαρία, όπου σε κάποιο σημείο λέει "how are you you crazy motherfuckers?" και από κάτω ξαφνικά πάγωσαν όλοι, για να αρχίσουν να γκαρίζουν μερικά δευτερόλεπτα αργότερα! Μ'αυτά και μ'αυτά τελικώς φτάσαμε στον προορισμό μας. Κατεβήκαμε κάτω, ειδοποιήσαμε τον Γρηγόρη να του φύγει το άγχος και αρχίσαμε να παρακολουθούμε τη συναυλία. Εκείνη την ώρα δυστυχώς τελείωναν οι Steamroller Assault, ένα συγκρότημα που γουστάρω τρελά. Δεν πειράζει όμως, τους έχω δει ήδη άλλες 2-3 φορές κι έστω αυτά τα λίγα δευτερόλεπτα που παρακολούθησα ήταν ικανοποιητική γεύση. Στη συνεχεια βγήκαν οι Kinetic, ένα συγκρότημα που αν δεν αλλάξει δραματικότητα θα εξακολουθήσει να μου είναι παγερά αδιάφορο (μην πω τίποτε χειρότερο). Υποφέραμε λίγο, αλλά τουλάχιστον τελείωσε. Και στην συνέχεια ήρθε η στιγμή που όλοι περιμέναμε... Τα τρομερά παληκάρια από τον Καναδά...

Νομίζω ότι η έκφραση "τα έσπασαν όλα" αποκτάει τελείως διαφορετικό νόημα μετά τα όσα συνέβησαν. Αν πω ότι ήταν καταιγιστικοί, μάλλον θα τους αδικώ. Το έλα να δεις έγινε. Το ξεκίνημα δε, ήταν ένα τεράστιο σοκ, διότι εκεί που ήταν έτοιμοι να ξεκινήσουν πετάει ξαφνικά ο τραγουδιστής την ατάκα "I am the Beast", το οποίο είναι ένα από τα αγαπημένα μου τραγούδια στο μέταλ γενικώς και για να είμαι απόλυτα ειλικρινής δεν περίμενα να το έπαιζαν, οπότε... ε, καταλαβαίνετε τι έγινε. Το play list ήταν εξαιρετικό, ένα πανέμορφο ποτ πουρί από παλιά και νέα τραγούδια, αν και από μια τέτοια μπάντα πάντα θες και άλλο, και άλλο, και άλλο. Η πλάκα δε, ήταν η άλλη: έπαιξαν μόλις μια ώρα. Όταν το συνειδητοποιήσαμε μείναμε άναυδοι. Υπό άλλες συνθήκες θα τα έχωνα ότι έπαιξαν λίγο. Εν προκειμένω μάλλον κάναμε και τον σταυρό μας διότι τέτοιο "ξύλο" δεν ξέρω αν θα το αντέχαμε να συνεχιζόταν. Μιλάμε για απίστευτη συναυλία, όχι αστεία. Τα μέλη της μπάντας ήταν όλα σε τρελά κέφια. Και ο τραγουδιστής ο οποίος παρότι μπουλούκος είχε μια φωνάρα απίστευτη, και ο "παλαίουρας" Ricci, και ο ντράμερ, και ο μπασίστας. Κυριολεκτικά τρελά κέφια. Το πόσο αργά πέρασε αυτή η μια ώρα δεν περιγράφεται εύκολα. Το ένα τραγούδι διαδεχόταν το άλλο και ο καταιγισμός ήταν ασταμάτητος. Πραγματικό σφυροκόπημα. Αυτός που πραγματικά έδωσε ρεσιτάλ κατ' εμέ ήταν ο ντράμερ. Μιλάμε ότι το παληκάρι δεν άφησε κολυμπιθρόξυλο όρθιο. Λογικά πρέπει να φώναξαν ασθενοφόρο μετά. Όχι για τον ντράμερ.
Για τα ντραμς...
Όπως είπα, από ένα τέτοιο συγκρότημα πάντα θες και άλλο. Σίγουρα δεν έπαιξαν πολλά, όπως το Cry of the Banshee (που δεν πιστεύω να μην υπήρχε άνθρωπος που να μην το ήθελε), το Enemy Lines, το Under Attack, το Sudden Impact και πόσα άλλα ακόμη. Στην συγκεκριμένη συναυλία δεν με νοιάζει ιδιαίτερα. Από τη στιγμή που παρακολουθήσαμε ζωντανά από το μισό μέτρο έπη όπως τα I am the Beast, Heavy Metal Maniac και Long Live the Loud τι άλλο να ζητήσεις πια; Ειλικρινά (όσο κι αν ακουστεί παράξενο κάτι τέτοιο) κάτι τέτοιες συναυλίες σε γεμίζουν σαν άνθρωπο... \m/

Φυσικά δεν έλειψαν και τα παρατράγουδα, και η αλήθεια είναι ότι αυτή τη φορά κάποια καφροπουστάκια το παράκαναν. Το ξύλο που έπεσε ήταν άνευ προηγουμένου. Έφτασε σε σημείο ο τραγουδιστής της μπάντας να ζητάει από τον κόσμο να μην πέφτει πάνω στην σκηνή διότι μπορεί να καταστρέψει τα μηχανήματα και τότε η συναυλία δεν θα μπορεί να γίνει καν και έτσι για λίγους μαλάκες θα την πατούσαν όλοι. Τζίφος. Πιο πριν είχε πει ότι και πάνω του να έπεφταν δεν θα υπήρχε πρόβλημα, αλλά αν έπεφταν στον μπασίστα αυτό το κτήνος που είχε για μπάσο θα μπορούσε να μπει στον κώλο κανενός. Τζίφος και αυτό. Έφτασε στο σημείο να επιστρατεύσει μέχρι και τους Exodus, προσπαθώντας να χτυπήσει στο φιλότιμο (των αφιλότιμων) θυμίζοντας την ατάκα good, friendly, violent, fun, ώστε να μην το παρακάνει ο κόσμος. Παπάρια μάντολες κι εδώ. Ε, τέταρτη φορά δεν επανήλθε ο άνθρωπος. Οι κάφροι έκαναν το κομμάτι τους. Και ειλικρινά μου κάνει τρομερή εντύπωση πως είναι δυνατόν κάποια μαλακισμένα (ωσάν τον αντιπαθέστατο κοντοστούπη που διακρίνεται για την καφρίλα του σχεδόν σε κάθε συναυλία, πότε θα φάει καμιά γονατιά στην μάπα δεν ξέρω...) να νομίζουν ότι διασκεδάζουν με την ντε και καλά metal life απλώς ενοχλώντας όλους τους υπολοίπους. Μιλάμε ότι όλοι γουστάραμε, όλοι χτυπιόμασταν, όλοι τραγουδάγαμε και γκαρίζαμε, όλοι επεφημούσαμε, όμως μόνο 15-20 αγάμητα μαλακιστήρια μας έσπαγαν τα νεύρα. Πραγματικά απαράδεκτο. Γι'αυτό και δεν το κρύβω ότι χάρηκα εξαιρετικά για όλες τις φορές που τις μάζεψαν από τους σεκιουρητάδες του μαγαζιού. Όταν δεν καταλαβαίνεις με το καλό πως ενοχλείς, πάντοτε υπάρχει και ο άσχημος τρόπος να το καταλάβεις. Τουλάχιστον όπως υπήρχαν αυτοί που απλά αμαύρωναν την εικόνα όλου του κόσμου, υπήρχαν και όλοι οι υπόλοιποι που ανέβαζαν τον πήχυ ψηλά.
Συναυλία από τις αξέχαστες.

Και μια λεπτομέρεια: παρακολουθόντας live τα παλιά ιδίως τραγούδια, συνειδητοποίησα το εξής: πόσο ψηλά είχε σηκώσει τον πήχυ ο Beehler και η παρέα του (το αρχικό τρίο των Exciter δηλαδή) τόσο με τις συνθέσεις, όσο και με τις εκτελέσεις των κομματιών... Από τις καλύτερες συναυλίες που έχω παρακολουθήσει, άνευ υπερβολής. Τρελό μέταλ, στα καλύτερά του...

Zeitgeist

Αυτό εδώ το σεντόνι το'χα κατά νου εδώ και αρκετό καιρό, αλλά μια το ένα, μια το άλλο, όλα το άφηνα πίσω. Πριν από αρκετό καιρό ο zaphod είχε γράψει ένα ενδιαφέρον κείμενο για το συγκεκριμένο ντοκυμανταιρ και μιας και σχετικά πρόσφατα βγήκε και το δεύτερο μέρος του, ήγγικεν η ώρα μου φαίνεται.

Κατ' αρχήν και τα δύο ντοκυμανταίρ τα θεωρώ πολύ καλές δουλειές, αν και με μειονεκτήματα. Το εκνευριστικό είναι ότι τα περισσότερα πράγματα που αναφέρονται εκεί μέσα ουσιαστικά είναι διαχρονικώς γνωστά και δεν θα έπρεπε να προκαλλούν έκπληξη, το θέμα είναι όμως ότι έχουν εισχωρήσει τόσο πολύ στην καθημερινότητά μας που σπανίως τους δίνουμε πια τη δέουσα σημασία. Το θέμα είναι ότι παρόλο που μου κέντρισε πάρα πολύ το ενδιαφέρον και το ένα και το άλλο μέρος, πρακτικά οι ενστάσεις μου είναι αρκετές και σημαντικές (νομίζω). Ας πάρουμε όμως τα πράγματα με τη σειρά.
Ουσιαστικά το Zeitgeist κάνει λόγο για μια παγκόσμια συνωμοσία. Ναι, το ξέρω, δεν είναι ιδιαίτερα ελκυστική η λέξη, μιας και αντίστοιχη είναι αυτή του Κώδικα DaVinci, των Ελ, του εβραϊκού λόμπι κλπ, κλπ. Το θέμα είναι ότι για κάτι τέτοιο αναφέρεται, είτε αρέσει, είτε όχι. Κάνει λόγο για τη χαλιναγώγηση της κοινής γνώμης μέσω κάποιων συγκεκριμένων παραγόντων, όπως η θρησκεία, η πολιτική, τα ΜΜΕ κλπ. Και ποιος ο σκοπός της αυτής χαλιναγώγησης; Δείτε τα πραγματικά πολύ ενδιαφέροντα ντοκυμανταίρ μόνοι σας και θα καταλάβαιτε, μην σας τα λέω κι όλα (σε όσους δηλαδή δεν τα έχετε ήδη δει).

Προσωπικά το Zeitgeist μου "είπε" πάρα πολλά, υπό την έννοια ότι -όπως είπα και πιο πάνω- πολλά πράγματα τα γνωρίζω ήδη και μάλιστα κάποια εξ αυτών αρκετά καλά, τολμώ να πω. Το θέμα της θρησκείας επί παραδείγματι. Δεν το έκρυψα ποτέ ότι ιδίως σε θρησκευτικής φύσεως ζητήματα είμαι πολύ ανήσυχος (δίχως αυτό να σημαίνει ότι είμαι και άθεος). Με αυτά που έχω διαβάσει (αρχαίους Έλληνες) θα κορόιδευα τον εαυτό μου αν δεν ήμουν. Εξάλλου αρκετές φορές τα έχω χώσει από εδώ μέσα με στοιχεία κιόλας, κι όχι όπως οι περισσότεροι κάνουν (δυστυχώς) δηλαδή καθαρά από το μυαλό τους. Το πως πήρα αυτήν την πορεία έχει ενδιαφέρον, έχω πετάξει κάποιες ατάκες στο παρελθόν, αλλά δεν είναι η ώρα να πλατειάσω. Πρακτικά, κάπως όπως περιγράφει το Zeitgeist μου ήρθε το φλας και μάλιστα κοντά 10 χρόνια πίσω. Τίποτε δεν έγινε απότομα, και το σημαντικότερο ουδείς μου άνοιξε τα μάτια. Ό,τι πήρα χαμπάρι από μόνος μου, κοινώς με μια διαδικασία που θεωρώ απολύτως λογική: πρώτα ανακάλυψα κάποια ενδιαφέροντα ιστορικά στοιχεία, μετά είδα ότι έρχονται σε αντίφαση (πλήρη) με την ιστορία που ήδη είχα διδαχθεί, μετά ανακάλυψα ότι κάτι όντως δεν πάει καλά αφού ή το ένα μπορεί να ισχύει ή το άλλο και τέλος πάντων μέσα από μια σειρά γεγονότων που εγώ προκαλούσα θεωρώ ότι πήρα χαμπάρι τι γίνεται (κι έχω να πω και πολλά κιόλας, αλλά το καθετί στην ώρα του). Οπότε εδώ και κοντά 10 χρόνια ήδη έχω διώξει αυτό το περιττό και ηλίθιο βάρος από πάνω μου.
Ομοίως κάτι αντίστοιχο ισχύει και για τα Μέσα Μαζικής Εξημέρωσης (που λέει κι ο zaph): εδώ και κοντά 7-8 χρόνια έχω κόψει μαχαίρι την τηλεόραση. Σπάνια θα την ανοίξω κι αυτό κυρίως για καμιά μπάλα. Αυτό δεν πάει να πει ότι δεν θα δω, απλά προσέχω πολύ τι θα δω. Κατά κύριο λόγω είμαι του έντυπου μέσου, όπου κι αυτός μπάζει νερά όμως και μάλιστα πάμπολλα. Θεωρώ όμως ότι ελέγχεται από την κρίση μου πολύ πιο εύκολα απ'ό,τι η τηλεόραση με τα σκουπιδαριά της. Γενικά έχω καταφέρει να λαμβάνω την ενημέρωση που θέλω και την θεωρώ μάλιστα και αντικειμενική (αυτό για αρκετούς λόγους που δεν είναι της παρούσης).
Δεν θα κάτσω φυσικά να τα καταγράψω ένα-ένα. Άλλωστε νομίζω καταλάβατε πάνω κάτω τι θέλω να πω: το Zeitgeist, όπως έγραψα και στην αρχή, πρακτικά δε λέει τίποτε καινούριο, παρουσιάζει όμως πολλές αποσπασματικές καταστάσεις της καθημερινότητας όλων μας συγκεντρωτικά και ίσως γι'αυτό να είναι τόσο συγκλονιστικό. Το θέμα είναι ότι όπως ήδη είπα, έχω ενστάσεις και είναι (νομίζω) σοβαρές...

Κατ' αρχήν, για να έχω απορρίψει την οργανωμένη θρησκεία και δη, από αμιγώς φιλοσοφικούς παράγοντες, πάει να πει ότι κάτι έχω ψάξει και κυρίως, κάτι έχω βρει. Θα μπορούσα ν'αρχίσω να γράφω για ώρες για τον χριστιανισμό αλλά δεν έχει νόημα. Το θέμα είναι πως σε κάποια σημεία μου χτυπάνε "συναγερμοί" δίχως πρακτικά να υπάρχει λόγος. Ένα βασικό συμπέρασμα στο οποίο έχω καταλήξει πχ για τον Χριστό ήταν και το ότι εάν όντως υπήρξε, πρακτικά δεν ξέρουμε τίποτε γι'αυτόν. Αυτό σημαίνει ότι θεωρώ εξίσου πιθανό και το να μην υπήρξε καν. Πέραν των όποιων μαρτυριών της εποχής όμως, οφείλω καθαρά από ειλικρίνεια να ομολογήσω ότι δεν είχα ζήσει τότε για να το γνωρίζω. Τούτο σημαίνει ότι ουδείς άλλος από εμάς είχε ζήσει τότε άρα όσο ξέρω κάτι εγώ άλλο τόσο ξέρουν κάτι και όλοι οι υπόλοιποι. Δεδομένου ότι τα στοιχεία είναι συγκεκριμένα, πρακτικά αυτό που διαφέρει είναι η προσωπική άποψη του καθενός επί του συγκεκριμένου ζητήματος. Σε κάποιο σημείο λοιπόν βγαίνει ο αφηγητής στο Zeitgeist και κάνει μια εξαιρετικά αξιοπρεπή ανάλυση σχετικά με τον ζωδιακό κύκλο και καταλήγει στο γεγονός ότι η "είσοδος" του χριστιανισμού στο παγκόσμιο γίγνεσθαι είχε να κάνει με την είσοδο στον αστερισμό των Ιχθύων κλπ, κλπ, κλπ.
Μπάζει πανταχόθεν. Όσο έλεγε για την ταυτοπροσωπεία με άλλες θεότητες, όπως του Ώρου, του Διονύσου, του Μίθρα κλπ πήγαινε καλά. Τα έχουμε πει κι εμείς άλλωστε. Το θέμα είναι ότι μια τέτοια ερμηνεία θα έπρεπε να εξηγεί περισσότερο, αντί να δημιουργεί περαιτέρω απορίες, όπως η παρακάτω: αφού η ιστορία του Χριστού ταυτίζεται με αυτήν του Διονύσου, γιατί ο Διόνυσος είχε ως ιερό ζώο το γαϊδούρι; Και γιατί ο Χριστός έκανε λόγο για αμνούς; Στην μία περίπτωση ο μεν γάιδαρος δεν υφίσταται στον ζωδιακό κύκλο, ο δε αμνός (Ας πούμε, Κριός) δεν έχει την παραμικρή σχέση. Οπότε τι δεν πάει καλά; Στα επιχειρήματά του αναφέρει τον αριθμό 12. Μέγα σφάλμα. Για να μιλήσεις για τους αριθμούς των αρχαίων θα πρέπει να κάνεις ολόκληρη εισαγωγή στο πυθαγόρειο σύστημα και φιλοσοφία, πράγμα όχι ιδιαίτερα εύκολο. 12 (φέρονται πως) ήταν και οι Θεοί του Ολύμπου (αν κι έχουμε δείξει ότι δεν ισχύει κάτι τέτοιο), το θέμα είναι ότι αντιστοιχία δεν υπάρχει καμία με τον ζωδιακό κύκλο. Από την άλλη μεριά, η χρήση σε διαφορετικές περιπτώσεις ενός συγκεκριμένου αριθμού -εν προκειμένω του 12- δεν συνεπάγεται ότι πρόκειται και για τον ίδιον αριθμό. Άλλο το 12 των μηνών του χρόνου (όπου για τους αρχαίους ήταν 12 συν ένας εμβόλιμος, ο Ποσειδεών Β', κι αυτό όχι παντού, μήτε πάντοτε), άλλο το 12 των ολυμπίων θεών, άλλο το 12 του ζωδιακού κύκλου. Για να το καταλάβετε καλύτερα, κάντε έναν (λίγο ισοπεδωτικό βέβαια, το ξέρω) παραλληλισμό με τα παπούτσια: όλα είναι παπούτσια, άλλα όμως τα ορειβατικά, άλλα τα αθλητικά, άλλα οι γόβες στιλέττο. Παπούτσια μεν όλα, αλλά το καθένα τελείως διαφορετικό από όλα τα υπόλοιπα. Θα μου πείτε, λεπτομέρειες...
Λάθος. Όταν ένα ντοκυμανταίρ ξεκινάει με ένα τόσο μεγάλο κενό (εκ σφάλματος) στα επιχειρήματά του, είμαι και αρκετά επιφυλακτικός για τη συνέχειά του, κι αυτό όχι για άλλον λόγο, αλλά επειδή μου υποδηλώνει μια -τρόπον τινά- πρεμούρα να περάσει η θέση σώνει και καλά... Κρατήστε το αυτό διότι είναι σημαντικό...

Μέσα στα πολλά και διάφορα ενδιαφέροντα που λέγονται εκεί μέσα (κάποια εκ των οποίων είναι συγκλονιστικά κιόλας) είναι και για την 11η Σεπτεμβρίου 2001 και τα όσα ξεκίνησαν τότε σε παγκόσμια κλίμακα. Δεν ξέρω αν έχετε δει το αντίστοιχο ντοκυμανταίρ του Michael Moore για το ζήτημα, το οποίο είναι τουλάχιστον ανατριχιαστικό. Όπως και να έχει, είμαι κι εγώ της απόψεως ότι μάλλον ήταν δουλειά εκ των έσω η όλη ιστορία παρά τρομοκρατική ενέργεια από το εξωτερικό, αλλά αυτό είναι δικό μου θέμα. Το να το δω όμως ως κομάτι μιας παγκόσμιας συνωμοσίας, μου κάθεται λίγο στον λαιμό...
Για πολλούς και διάφορους λόγους. Μην προτρέχω όμως.
Πολύ ενδιαφέροντα και τα οικονομικής φύσεως που περιγράφονται, κάποια εκ των οποίων γνώριζα, παρά το γεγονός ότι τα οικονομικά είναι η πιο μισητή μου επιστήμη. Εξάλλου, άλλο αυτό και άλλο το δεν ασχολούμαι καθόλου, τουλάχιστον στα βασικά. Εδώ όμως άρχισαν να δημιουργούνται κάποιες σημαντικές απορίες.
Το Ζeitgeist αναφέρεται σε παγκόσμια κλίμακα. Το πρόβλημα είναι όμως ότι μιλάει πρακτικά μόνο για τους αμερικάνους. Η Ευρωπαϊκή Ένωση δημιουργήθηκε ακριβώς επειδή οι ευρωπαϊκές χώρες θέλουν να απαγκιστρωθούν όσο μπορούν περισσότερο από την αμερικανική επιρροή. Το ευρώ ναι μεν μπήκε με τεχνητά μέσα (ως προς την ισοτιμία του) πριν από σχεδόν 8 χρόνια στο διεθνές προσκήνιο, όμως αυτό δε σημαίνει ότι δεν θα γινόταν ισχυρό νόμισμα ούτως ή άλλως. Μάλιστα, ο λόγος για τον οποίον οι Ευρωπαίοι πανηγύριζαν εδώ και χρόνια ότι είναι πλέον πιο ισχυρό του δολλαρίου ήταν νομοτελειακά βέβαιο ότι θα συνέβαινε. Η πτώση του δολλαρίου έναντι του ευρώ ήταν κλασικό αμερικανικό τέχνασμα για να ισχυροποιηθούν οι εξαγωγές τους. Αυτό που με τα χρόνια κατάλαβα ήταν ότι η είσοδος του ευρώ πρακτικά οφέλησε τους αμερικάνους και όχι τους Ευρωπαίους, αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία. Εδώ τώρα, υπάρχει κάτι άλλο: η όλη ιστορία που περιγράφεται για το τύπωμα των αμερικανικών δολλαρίων και τη σχέση τους με το εθνικό χρέος είναι ακριβής. Αυτό που δεν αναφέρεται όμως πουθενά είναι ότι οι αμερικάνοι είναι οι μόνοι παγκοσμίως που εδώ και δεκαετίες ολόκληρες όποτε είχαν ανάγκη από ρευστό, απλά το τύπωναν, ανεξαρτήτως εάν το χρήμα αυτό αντιστοιχούσε στο εθνικό αποθεματικό τους σε χρυσό. Για να το φέρω λίγο στις τελευταίες εξελίξεις, αυτό που παγκοσμίως φοβούνται όλοι και ιδίως οι αμερικάνοι μετά κι από τις τελευταίες εξελίξεις στην παγκόσμια οικονομία είναι ότι εάν οι ΗΠΑ καταρρεύσουν, το παιχνίδι τελειώνει γι'αυτούς οριστικά, αφού το δολλάριο θα υποτιμηθεί τόσο πολύ που ούτε τα πιο εφιαλτικά σενάρια δεν μπορούν να προβλέψουν. Πως ήταν σε'μάς εδώ μετά τον β' Παγκόσμιο, που είχαμε νομίσματα των 10 δισεκατομμυρίων δραχμών; Ε, κάπως έτσι. Οι ευρωπαϊκές χώρες όμως θεωρητικά τουλάχιστον έχουν ρευστό κατ' αναλογίαν του αποθεματικού τους σε χρυσό. Ναι, εξωτερικό χρέος έχει η κάθε χώρα και η ιστορία περί χρεών και ρευστού που περιγράφεται στο Zeitgeist λιγότερο ή περισσότερο έχει εφαρμογή και σε όλους τους υπολοίπους, δεν επηρεάζει όμως τόσο πολύ τις εξωμαερικανικές εξελίξεις. Συνεπώς, το εν λόγω επιχείρημα πρακτικά αφορά σχεδόν αμιγώς τους αμερικάνους. Εννοείται ότι στην περίπτωση που καταρρεύσει το δολλάριο οι εξελίξεις θα είναι εφιαλτικές παγκοσμίως, αυτό όμως δεν έχει να κάνει με το καθαυτό δολλάριο, αλλά με την σχέση των άλλων νομισμάτων με αυτό. Να σας το πω αλλιώς: ας υποθέσουμε ότι έχουμε ένα τεχνητό φράγμα. Έξω από το φράγμα υπάρχει μια κοιλάδα. Μια μέρα, για τον οποιονδήποτε λόγο, το φράγμα σπάει. Τι θα συμβεί τότε; Θα φύγει έξω όλο το νερό της τεχνιτής λίμνης. Στο πέρασμά του θα δημιουργήσει καταστροφές τεράστιες, θα διαλύσει τα πάντα προσπαθόντας να ακολουθήσει (ορμητικά) τη φυσική του ροή. Όταν όμως η ιστορία τελειώσει, το όλο φυσικό σύστημα θα έχει επανέλθει σε πλήρη ισορροπία. Με λίγα λόγια, δεδομένου ότι το δολλάριο είναι το ισχυρότερο νόμισμα του πλανήτη, εάν καταρρεύσει ναι μεν θα υπάρξουν τεράστιες επιπτώσεις και (οικονομικές) καταστροφές, ίσως και σε επίπεδο ολόκληρων κρατών. Όμως τα υπόλοιπα νομίσματα με τον καιρό θα καλύψουν το κενό του και η κατάσταση θα ομαλοποιηθεί εκ νέου. Θα ομαλοποιηθεί στον υπόλοιπο κόσμο, διότι για τις ΗΠΑ, το συζητάμε όμως... Τι κάθομαι και λέω, θα μου πείτε...
Μα ουσιαστικά το χρήμα είναι το σημείο πάνω στο οποίο πατάει ολόκληρο το Zeitgeist και ομολογουμένως βρήκαμε κι άλλο "κενό", ακόμη μεγαλύτερο. Άρα κάτι δεν πάει καλά...

Το ότι οι τράπεζες κάνουν κουμάντο παγκοσμίως είναι γνωστό. Το ότι βασίζονται σε αέρα ακόμη γνωστότερο. Το ότι η όλη ιστορία είναι μια φούσκα και τίποτε άλλο, γνωστό παλαιολιθικόθεν. Πάντα το χρήμα υπήρχε πίσω από τα πάντα. Όπως και ο φόβος φυσικά, αν και όχι πάντοτε ταυτόχρονα. Στην αρχαιότητα το χρήμα και ο φόβος ήταν ο λόγος που εμήδιζαν άνθρωποι διαφόρων εθνών. Ο Ιούδας πήρε 30 αργύρια. Οι Νέοι Κόσμοι είχαν πολύ χρυσό γι'αυτό και γινόταν επί σειρά ετών σφαγή για το ποιο δόγμα (καθώς και χώρα) θα επικρατήσει και πάει λέγοντας. Δεν ήταν πάντοτε έτσι όμως. Σαφώς και υπήρχαν περιόδοι στην ιστορία της ανθρωπότητος που ο φόβος είχε το πάνω χέρι, όπως στον Μεσαίωνα επί παραδείγματι. Ναι, μιλάμε για την πιο μαύρη περίοδο της ευρωπαϊκής ιστορίας όπου άνθρωποι έκαιγαν ανθρώπους μόνο και μόνο επειδή το χρώμα των μαλλιών τους ήταν λάθος (και αυτό δεν το λέω χαριτολογώντας: οι Γερμανοί είχαν ειδικό εγχειρίδιο στο βελτιωμένο Malleus Maleficarum σύμφωνα με το οποίο οι κοκκινομαλλούσες δεσποινίδες ήταν μάγισσες. Και μιλάμε για έναν από τους κλασικούς κοκκινομάλλικους λαούς...). Και πάει λέγοντας.
Το Zeitgeist λοιπόν επιχειρεί κατ' αρχήν να αποδείξει ότι τα πάντα είναι πίσω από την ίδιαν συνωμοσία, και η οποία είναι διαχρονικότατη. Δηλαδή, και η θρησκεία και τα ΜΜΕ και οι τράπεζες και οι πόλεμοι και τα πάντα είναι διαφορετικές εκφάνσεις του ίδιου στόχου, της ίδιας ιστορίας. Ξέρετε τι μου θυμίζει αυτό; Ότι για όλα φταίνε οι Εβραίοι... (sic)

Ας τα πάρουμε με την σειρά τα πράγματα. Κατ' αρχήν ας δούμε με ποιαν σειρά εμφανίσθηκαν οι "πέτρες του σκανδάλου" στην παγκόσμιο ιστορία. Πρώτα νομίζω εμφανίσθηκε ο πόλεμος διότι είχε να κάνει με την σταθεροποίηση και επιβίωση των πρωτοκοινωνιών και πρακτικά δε νομίζω να είχε να κάνει με οικονομικούς παράγοντες, παρά μόνο με τα "κλασικά" (εύφορη γη, πρόσβαση σε "οδούς", νερό, ασφάλεια οικογενειών κλπ). Δεύτερη πρέπει να ήρθε η πολιτική διότι είχε να κάνει με την οργάνωση των κοινωνιών. Τρίτη λογικά πρέπει να ήρθε η θρησκεία, η οποία φυσικά δεν είχε καμία απολύτως σχέση με τη σημερινή θρησκεία. Ακόμη και γειτονικές κοινωνίες τότε συνήθως είχαν διαφορετικές (λιγότερο ή περισσότερο) θρησκείες. Τη φέρνω τρίτη τη θρησκεία διότι είχε να κάνει με τις ανασφάλειες του ανθρώπου αναφορικά με τα φυσικά φαινόμενα, γι'αυτό και οι αρχαίες θρησκείες ήταν ως επί τω πλείστω παγανιστικές, αφετέρου μετά την πολιτική διότι η τελευταία είχε να κάνει με ζητήματα επιβίωσης και όχι απλώς με ανασφάλειες. Τέταρτο λογικά ήρθε το χρήμα, κι αυτό διότι η ύπαρξή του προαπαιτούσε στοιχειωδώς οργανωμένες κοινωνίες. Πέμπτες ήρθαν οι τράπεζες. Ήδη από την αρχαία Ελλάδα γνωρίζουμε για τραπεζίτες (που πάνω-κάτω έκαναν ό,τι και σήμερα, αλλά πιο... συνεσταλμένα). Και έκτα και καταϊδρωμένα έρχονται λοιπόν τα ΜΜΕ, και δη αιώνες ολόκληρους αργότερα. Αν υποθέσουμε λοιπόν ότι ο πόλεμος ως πρωταρχικό αίτιο πρωτοεμφανίζεται ίσως και εκατομμύρια χρόνια πριν (ίσως πριν ακόμη αθρωθούν οι πρώτες πραγματικές λέξεις στην οποιανδήποτε γλώσσα), η θρησκεία λογικά αρχίζει να φαίνεται μετά την αρχική οργάνωση σε κοινωνίες για την στοιχειώδη ύπαρξη των οποίων όμως είχε προηγουμένως απαιτηθεί κάποια έστω και υποτυπώδης πολιτική οργάνωση. Δε νομίζω να έχει ιδιαίτερη σημασία, αλλά αν δεχθούμε την αιγυπτιακή θρησκεία ως μία από τις παλαιότερες, η έκφραση "μερικές χιλιάδες χρόνια πίσω" μας αρκεί. Το χρήμα έχει κι αυτό ιστορία πολλών χιλιάδων ετών. Λιγότερη διάρκεια αλλά και πάλι τετραψήφιο αριθμό έχουν και οι τράπεζες. Η Ενημέρωση από την άλλη μεριά, πιάνει μόλις μερικούς αιώνες (ελάχιστους). Αυτό που έχουμε εδώ δηλαδή είναι ότι πέντε διαφορετικές παράμετροι που έχουν εξελιχθεί για τελείως διαφορετιά χρονικά διαστήματα και υπό τελείως διαφορετικές συνθήκες παρουσιάζονται να αποτελούν τις συνιστώσες ενός παγκοσμίου σχεδίου συνωμοσίας. Χάριν διαλόγου, ας το δεχθώ (που δεν το δέχομαι), αλλά έτσι θα προχωρήσω πιο εύκολα παρακάτω. Ας δούμε εν τάχει την (ευρύτερη) ευρωπαϊκή ιστορία: αρχαίοι Έλληνες, Αιγύπτιοι, Πέρσες, Ρωμαίοι, Βυζαντινοί, Δυτικοί, Ούνοι (Μογγόλοι κλπ), Οθωμανοί, Γερμανοί, Αυστροούγγροι, Άραβες, Άγγλοι κλπ. Διαφορετικές κουλτούρες, διαφορετικές φιλοσοφίες, διαφορετικά νομίσματα, διαφορετικές στρατηγικές, διαφορετικές θρησκείες, διαφορετικοί στόχοι. Πως είναι δυνατόν μέσα από ένα τέτοιο μωσαϊκό δεδομένων να προέκυψε ένα και μόνο ένα παγκόσμιο σχέδιο συνωμοσίας; Να δεχθώ ότι αρχαίοι Έλληνες και Αιγύπτιοι ήταν πρωτοξάδελφοι (που δεν ήταν, αλλά να το φερω έτσι και αυτό). Να δεχθώ ακόμη και το ότι Ρωμαίοι και αρχαίοι Έλληνες έγιναν πρωτοξάδελφοι εκ... μεταγραφής. Αν όλα πήγαιναν βασιζόμενα σε μία γραμμή, τότε θα είχαμε διαφορετικό παρελθόν. Πχ ας δούμε λίγο την περίοδο του Βυζαντίου: δημιουργήθηκε από έναν επίδοξο Αυτοκράτορα ο οποίος δεν θα γινόταν ποτέ Αυτοκράτορας στη Ρώμη. Από 'κει ξεκινάει η φαγωμάρα ανάμεσα σε ανατολικούς και δυτικούς (ιδίως από τότε που ασπάσθηκαν την ίδια θρησκεία) Αν οι ανατολικοί είχαν ας πούμε ένα παγκόσμιο σχέδιο συνωμοσίας, οι δυτικοί είχαν ομοίως ένα αλλά διαφορετικό. Δεδομένου ότι με τον έναν ή τον άλλον τρόπο βγήκαν όρθιοι και οι μεν και οι δε, ποιο είναι το σχέδιο που τελικώς επεκράτησε; Διότι το Zeitgeist πρακτικά για κάτι τέτοιο μιλάει...
Προσωπικά πιστεύω ότι όλα αυτά μπορούν να συμβαίνουν ταυτόχρονα δίχως να αποτελεούν κάποιο παγκόσμιο σχέδιο συγκάλυψης. Επιχειρήματα υπάρχουν πολλά: δείτε τη ναζιστική Γερμανία. Ο μόνος που κατάφερε να απογυμνώσει απόλυτα την εκκλησία της χώρας του, τόσο σε περιουσία, όσο και σε ισχύ ήταν ο Χίτλερ, που από μόνος του αποτελεί ό,τι πιο ακραιο έχει να παρουσιάσει η Ευρώπη συνολικά εδώ και αιώνες. Καμία άλλη χώρα δεν το κατάφερε ποτέ: μόνο σε ένα εξαιρετικά ακραίο καθεστώς κάτι τέτοιο στάθηκε εφικτό. Αυτό από μόνο του δείχνει ότι η εκκλησία ήταν ανέκαθεν κάτι τελείως αυτόνομο ως προς το κράτος (με την οποιανδήποτε μορφή του). Από την άλλη το κράτος πάντα βασιζόταν λιγότερο ή περισσότερο στην εκκλησία, είχε όμως και τους δικούς του "σκοτεινούς" μηχανισμούς να φέρνει εις πέρας αυτά που το ενδιέφεραν. Ομοίως, το όποιο τραπεζικό σύστημα υπήρχε ανέκαθεν ήταν απόρροια των αποτελεσμάτων της εκάστοτε κρατικής πολιτικής και όχι μόνο (πχ στην αρχαία Αθήνα ουσιαστικά απευθυνόταν σε ακτήμονες κλπ). Ααα, είπαμε έχουμε και τα ΜΜΕ, ή αλλιώς την Ενημέρωση, όπως θέλετε πάρτε την. Από τη στιγμή που αυτή ξεκίνησε δειλά-δειλά μετά την "επανάσταση" του Γουτεμβέργιου, πως διάολο κατάφερε να εισέλθει μέσα σε τόσο ισχυρούς παράγοντες; Διότι προσέξτε κάτι σημαντικό εδώ: αν υποθέσουμε ότι το κράτος ωφελήθηκε από την Ενημέρωση, η Εκκλησία ζημιώθηκε πάραυτα διότι είχε ούτως ή άλλως τη δική της ακρωτηριασμένη ενημέρωση από αρχής συστάσεώς της. Άρα και εδώ έχουμε συγκρούσης συμφερόντων. Ως διά μαγείας λοιπόν, το Zeitgeist παρουσιάζει μερικά από τα πλέον συγκρουώμενα συμφέροντα να συνεργάζονται αρμονικά για κάποιον παγκόσμιο σκοτεινό σκοπό...

Μμμμ, θυμάστε τι έγραφα στην αρχή; Πως το Zeitgeist αν και προσπαθεί να απευθυνθεί σε όλους παγκοσμίως, πρακτικά απευθύνεται μόνο στους αμερικάνους. Δείτε όσα έγραφα πιο πάνω και τώρα βάλτε τα πάνω στην Αμερική. Λεπτομέρεια: η ιστορία της Αμερικής ξεκινάει μόλις 5 αιώνες πριν, τουτέστιν όλοι οι -για την Ευρώποι μακραίωνοι- παράγοντες που αναφέρει το Zeitgeist για τα αμερικανικά δεδομένα γίνονται ένας ωραίος κυκεών, ένας μύλος που όλα τα αλέθει δίχως την παραμικρή δυσκολία. Ας το αφήσω εδώ αυτό, πιστεύω καταλάβατε τι θέλω να πω. Και παρεμπιπτόντως, μιας και τελείωσα με τα... "ταξίδια στον χρόνο" θυμηθείτε και κάτι σημαντικό: στο Zeitgeist αναφορά στο παρελθόν γίνεται μόνο στο εύκολο "θύμα": τη θρησκεία. Ούτε για τον πόλεμο λέγεται κάτι, ούτε για την πολιτική ούτε για το παραμικρό άλλο, παρά μόνο για τη θρησκεία. Εν ολίγοις, η επιχειρηματολογία έχει επιλεχθεί με ιδιαίτερη προσοχή στο σημείο που ο κάθε αναφερώμενος παράγοντας δείχνει να πάσχει ή να έχει αδύνατα σημεία, δηλαδή για την θρησκεία το ξεκίνημά της, για τον πόλεμο και την οικονομία η σύγχρονη εποχή, ομοίως και για τα ΜΜΕ και την πολιτική και πάει λέγοντας. Ενδιαφέρον. Χμ, και ύποπτο...

Υπήρξε ένα σημείο στο Zeitgeist II που κυριολεκτικά με έβγαλε έξω από τα ρούχα μου. Βγαίνει ο κατά τα λοιπά συμπαθέστατος παππούλης και λέει λοιπόν ότι "αν δείτε την ιστορία θα διαπιστώσετε πως κάθε φορά που οι άνθρωποι δεν μπορούσαν να αντιμετωπίσουν κάτι, έβγαζαν νόμους". Προπαγάνδα που θα ζήλευε μέχρι και ο Γκαίμπελς. Λίαν επιεικώς. Διότι οι Νόμοι δεν βγήκαν γι'αυτόν τον χαμερπή σκοπό που ο καλός κυριούλης σκοπίμως και τεχνηέντως περιγράφει, αλλά στο πλαίσιο του αλληλοσεβασμού των ανθρώπων και της οργάνωσης των κοινωνιών. Ίσως αν είχε διαβάσει τους Νόμους και την Πολιτεία του Πλάτωνα να ήξερε κάτι επί τούτου. Οι Νόμοι βγήκαν για να προλαβαίνουν, όχι για να καταστέλλουν. Βγήκαν πριν, κι όχι μετά. Και σίγουρα όχι μετά από κάποια αδυναμία. Όπως και να'χει εκεί ήταν που μου άναψαν τα λαμπάκια, διότι ξεπήδησε στο μυαλό μου μια ιδέα, όχι ιδιαίτερα ευχάριστη. Και ποια ήταν αυτή;

Είναι γεγονός αναμφισβήτητο ότι οι εποχές μας δεν είναι καθόλου εύκολες. Κατ' αρχήν υπάρχει αποξένωση από τον ίδιον μας τον εαυτό. Οι ανθρώπινες σχέσεις διέρχονται μια τεράστια κρίση. Οικονομικά, χέσε μέσα Πολυχρόνη που λέει και η παροιμία. Τα πράγματα πάνε από το κακό στο χειρότερο για τους περισσότερους. Βγείτε ένα βράδυ έξω με τα πόδια και θα εκπλαγείτε πόσοι άνθρωποι είναι άστεγοι και ψάχνουν για φαγητό στα σκουπίδια. Ζούμε (υποτίθεται) στον αιώνα της πληροφορίας και όμως η αμάθεια και η παραπληροφόρηση είναι στο χειρότερο σημείο από ποτέ. Όντως ισχύει το γεγονός ότι μας έχουν βάλει σε καλούπια. Ποια είναι αυτά; Πολλά κι αμέτρητα: από το να είμαστε δογματικοί καταναλωτές, μέχρι το να σφαζόμαστε για ομάδες και για πολιτικά κόμματα. Απ'όλα έχει ο μπαξές. Αν καλοπερνάγαμε δεν θα μας απασχολούσαν αλλώτρια θέματα. Είμαστε όμως σε μια φάση που η οποιαδήποτε ελκυστική ιδέα... παραακούγεται ελκυστική. Το Zeitgeist κάνει αυτό ακριβώς. Θρησκεία: παντού υπάρχει καταπίεση, έμμεση ή άμεση, απευθείας ή διά της πλαγίας ή και της ανάποδης. Στον ισλαμικό κόσμο, στους αμερικάνους, στην Ευρώπη, παντού. Ξυπνάει λοιπόν ένα αίσθημα ελευθερίας. ΜΜΕ: παντού υπάρχει προπαγάνδα και δη σε σημείο παρεξηγήσεως. Ξυπνάει ένα αίσθημα ελεύθερης σκέψης. Τράπεζες: παντού πίνουν το αίμα του κόσμου ανεξαιρέτως και δίχως συναισθηματισμό. Ξυπνάει ένα αίσθημα απεξάρτησης και καλοζωϊας. Πόλεμος: έχουμε εθιστεί πλέον στον όρο "παράπλευρες απώλειες". Χθές εκεί, σήμερα παρακεί, αύριο ποιος ξέρει; Ίσως και εδώ. Ουδείς μπορεί να γνωρίζει πλέον. Ξυπνξάει ένα αίσθημα ασφάλειας. Που αποσκοπεί λοιπόν το Zeitgeist; Ή μάλλον, που αποσκοπεί, από την στιγμή που προσπαθεί να αγγίξει όλες τις "πρωταρχικές" ευαίσθητες ανθρώπινες χορδές;

Εκτιμώ στο να οδηγήσει σε μια νέα τάξη πραγμάτων, την οποίαν θα ηγηθεί "αυτό". Προς τι τα εισαγωγικά; Χμ... Ερώτηση: ξέρει κανείς ποιος πραγματικά είναι πίσω από το Zeitgeist; Όχι. Και δε νομίζω να μάθουμε ποτέ. Η "ιδέα" που περνάει είναι ότι ελάτε όλοι μαζί, να ζήσουμε ειρηνικά, δίθχως νόμους, δίχως κατανάλωση, δίχως τράπεζες, δίχως πολέμους, δίχως προπαγάνδα κλπ. Όλοι ειρηνικά, ως μία κοινωνία. Συγκινητικόν...
Το γεγονός ότι ο Πόλεμος υπάρχει εδώ και χιλιετίες και είχε αποτελέσει από αντικείμενο φιλοσοφικών αναλύσεων έως και θεοποίησης είναι κάτι που δεν θα αλλάξει ποτέ. Είμαστε 6 δισεκατομμύρια άνθρωποι σε αυτήν τη σφαίρα που ονομάζεται Γη. Αρκεί να υπάρξει μόνο ένας τρελός για να σύρει τους πάντες εκ νέου σε πόλεμο. Ο πόλεμος δεν εξαλοίφεται έτσι εύκολα όπως ευαγγελιζεται το Zeitgeist. Θρησκεία: αν εξαιρέσουμε τους μουσουλμάνους, όλοι οι υπόλοιποι είναι ελεύθεροι να επιλέγουν τη θρησκεία τους (ή την αθεϊα τους), συνεπώς που χρειάζονται οι "επαναστάσεις" για κάτι τέτοιο; ΜΜΕ: όποιος θέλει μπορεί πολύ εύκολα να κλείσει την τηλεόραση ή να μην ξαναγοράσει εφημερίδα. Χρειάζεται κι εδώ παγκόσμιος συντονισμός; Όχι. Απλά έχουμε ξεχάσει ότι στο πλαίσιο της μνησικακίας μας, χαιρόμαστε ν αακούμε για τον πόνο του άλλου, όχι για άλλον λόγο αλλά κυρίως επειδή δεν έτυχε σε'μάς. Χρήμα: ποιος με σπρώχνει να πάω να αγοράσω το νέο κινητό που κάνει μόλις 500 ευρά και που δίνει 1346 λειτουργίες από τις οποίες εγώ "χρειάζομαι" μόλις τις 2; Ή γιατί ν'αγοράσω τα παπούτσια των 200 ευρώ όταν υπάρχουν και τα αντίστοιχα των 30; Με πιέζει κανείς; όχι... Μόνος μου πάω και το κάνω. Απλά, όπως είπα και στην αρχή, το Zeitgeist εμφανίζει πολύ χτυπητά πράγματα που ουσιαστικά είναι πασίγνωστα σε όλους μας. Κι εδώ ακριβώς είναι το επικίνδυνο σημείο. Προσωπικά, αν και το έχω βρει εξαιρετικά ενδιαφέρον, εκτιμώ πως πρόκειται για τεράστια προπαγάνδα. Αυτό που έγραψα προ ολίγου ότι διακρίνω μια τάση να θέλει να οδηγήσει τον κόσμο σε μια νέα τάξη πραγμάτων δεν ήταν λόγια του αέρα. Ισχύει. Όσα προτείνει το Zeitgeist μπορώ να τα κάνω και μόνος μου. Ή μπορούμε κι εμείς οι δέκα εδώ γύρω, ίσως μαζί με τους 30 του παραπάνω χωριού. Σε μικρές κλίμακες κάτι τέτοιο είναι εφικτό. Σε μεγάλες όχι. Διότι οι μεγάλες είναι αγέλη, και κάθε αγέλη χρειάζεται έναν τσοπάνο. Κι ο τσοπάνος δίχως σκύλους δεν υφίσταται διότι δεν έχει έλεγχο. Διότι πρακτικά αυτό που προτείνει είναι φύγετε από 'κει κι ελάτε από εδώ. Το θέμα είναι πως το "εδώ" δεν διευκρινίζεται τι είναι (άσε που πρακτικά δεν απευθύνεται σε'μάς κιόλας) και δεν το κρύβω πως μου θυμίζει πολύ το οργουελικό 1984...
Υπάρχει κάτι που έχουμε ξεχάσει και είναι εξαιρετικά σημαντικό. Αν βλέπετε ντοκυμανταίρ με ζώα θα το έχετε διαπιστώσει. Ο άνθρωπος είναι και αυτός ένα ζώο. Διαφορετικό από τα υπόλοιπα, όπως και τα περισσότερα ζώα είναι διαφορετικά μεταξύ τους. Είναι ζώο όμως. Είναι λίγα τα ζώα που μπορούν να ζήσουν σε αγέλες. Η αγέλη είναι κάτι το πολύ δύσκολο διότι απαιτεί οργάνωση, κάτι που το Zeitgeist απορρίπτει δογματικά. Επίσης, μέσα στις αγέλες, υπάρχει ιεραρχία, ακριβώς όπως οι άνθρωποι έχουν το πολιτικό τους σύστημα. Και φυσικά, μεγάλες αγέλες δεν επιβιώνουν ποτέ. Αυτά συμβαίνουν για έναν και μόνο λόγο: δεν τα βοηθάει η ίδια η φύση. Το να συρρικνωθούν λοιπόν όλοι οι άνθρωποι σε μια παγκόσμια αγέλη δίχως νόμους, δίχως τάξη, δίχως το παραμικρό ξέρετε τι μου θυμίζει; Την ακριβώς αντίθετη κατάσταση από αυτήν που είμαστε τώρα. Με λίγα λόγια, το Zeitgeist "προτείνει" να φύγουμε από το ένα άκρο να πάμε στο άλλο. Δεν μου κάθεται καλά...

Μήπως κινδυνολογώ; Δε νομίζω. Διότι όπως είπα και στην αρχή, τα φυτίλια μου άναψαν από τα πολλά κενά που παρουσιάζει το Zeitgeist, το οποίο φαίνεται υπερβολικά πολύ ενημερωμένο για να παρέβλεψε τόσα πολλά και σημαντικά κενά στην επιχειρηματολογία του.

Γι'αυτό και το γράφω στα παπάρια μου μεγαλοπρεπώς.
Οι καλοθελητές ήταν διαχρονικά επικίνδυνοι. Του νου μας...

Βγήκε και ο Ομπάμα είπαμε, ε;

Νομίζω ότι δικαιωματικά το αξίζει ο άνθρωπος να ξεκινήσω μαζί του το κείμενο αυτό. Μην προτρέχετε, για τον Ευαγγελάτο μιλάω: "Αν είχε γενηθεί πριν από 140 χρόνια θα ήταν σκλάβος" ήταν η ατάκα με την οποίαν ξεκίνησε το δελτίο του την επομένη της ανακοίνωσης των αποτελεσμάτων. Και διερωτώμαι ο αφελής: ένας άνθρωπος εκεί μέσα δεν υπήρξε που να του έλεγε ότι αν ο Ευαγγελάτος είχε γενηθεί πριν από 2500 χρόνια σήμερα θα τον έβρισκαν οι αρχαιολόγοι στον Καιάδα μαζί με άλλους σκελετούς; Κι αφού το ξεκίνησε που το ξεκίνησε έτσι, γιατί δεν το εμπλούτισε με περαιτέρω λεπτομέρειες; Πχ ότι θα τον έλεγαν και αραπη, ή ότι θα είχε σημάδια στα χέρια από αλυσίδες; Ρε δεν ντρεπόμαστε καθόλου λέω γώ; Αυτό τι ήταν δηαδή; Ενημέρωση; Ξυπνητζιδισμός; Υψηλό πνεύμα; Κάτι άλλο ίσως που να μου διαφεύγει; Ακούω προτάσεις, διότι εγώ μόνο ως καραγκιοζιλίκι μπορώ να το δω...

Όπως και να'χει με τον Ομπάμα έγινε χαμός. Δικαιολογημένα ή αδικαιολόγητα, θα το δείξει στο μέλλον. Το θέμα είναι ότι προσωπικά είμαι αρκετά επιφυλακτικός και οι λόγοι είναι πολλοί.
Είναι γνωστό ότι οι αμερικάνοι είναι μάστορες στην προπαγάνδα. Παραδείγματα υπάρχουν αμέτρητα: θυμηθείτε τις ιστορίες περί των κατεχομένων όπλων του Σαντάμ, βάσει στις οποίες έγινε ο (δεύτερος) πόλεμος στο Ιράκ. Θυμηθείτε τα πλάνα με τους κορμοράνους (που τελικά ήταν από ντοκυμανταίρ) στον πρώτο πόλεμο στο Ιράκ. Θυμηθείτε το ντοκυμανταίρ του Μάικλ Μουρ σχετικά με την 11/9. Και άλλα πολλά. Κυριολεκτικά αμέτρητα. Μήπως λοιπόν είναι λογικό που είμαι επιφυλακτικός, όταν βλέπω -τους πρακτικά ίδιους μηχανισμούς- να μιλάνε για νέα σελίδα με τον Ομπάμα κλπ, κλπ; Δεν θυμάμαι ποιος το 'χε πει, αλλά πριν από αρκετό καιρό είχα διαβάσει μια ατάκα εκπληκτική: "αν ο αμερικάνος πρόεδρος κυβερνούσε πραγματικά το αξίωμα του προέδρου θα είχε καταργηθεί". Καλή τη πίστει να εκλάβω ως υπερβολική αυτήν την άποψη. Τα ερωτήματά μου είναι όμως πολλά, και ιδού το πρώτο. Πριν λίγες μέρες άκουγα σε μια εκπομπή (νομίζω από τον Παπαχελά) μια αριστουργηματική ανάλυση για τις φετινές εκλογές. Και άκουσα πράγματα που δεν είχαν ξαναειπωθεί πριν ή μετά των εκλογών. Ένα εκ των οποίων ότι αν κέρδιζε ο Μακ Κέην θα γινόταν αυτομάτως ο γηραιότερος πρόεδρος των ΗΠΑ. Ενδιαφέρον, ε; Διότι σε μια τέτοια περίπτωση ουσιαστικά το υπ'αριθμόν ένα πρόσωπο της κυβερνήσεως γίνεται αυτομάτως ο/η αντιπρόεδρος, ήτοι αυτή η Πέιλιν -πως διάολο την έλεγαν. Μία τύπισσα που απεδείχθη άκρως επιθετική, πολεμοχαρής και παντελώς άσχετη με το παγκόσμιο πολιτικό γίγνεσθαι. Μέχρι και μέσα από τους ρεπουμπλικάνους τα άκουσε για την υπερβολική ασχετοσύνη της. Να τα δούμε λίγο πιο σφαιρικά δηλαδή: πρακτικά οι ίδιοι οι ρεπουμπλικάνοι επέλεξαν ένα δίδυμο που έμοιαζε να είνια ακατάλληλο για την προεδρία. Ή τουλάχιστον εγώ έτσι το βλέπω. Θυμηθείτε κάτι από το παρελθόν: Δουκάκης. Πως είχε χάσει τις εκλογές από τον (πατέρα) Μπους; Από μία ερώτηση σε debate. Από μία και μόνο ερώτηση που όχι δεν απάντησε, αλλά σκάλωσε για λίγα δευτερόλεπτα αμήχανος. Παρακολουθώντας λοιπόν την προεκλογική εκστρατεία των ρεπουμπλικάνων, αυτό που έβλεπα ήταν ότι ο Μακ Κέην το γύρναγε συνήθως σε κατηγορίες κατά του Ομπάμα, σε χιουμοριστικές ατάκες κλπ, ενώ από την άλλη μεριά η επίδοξη αντιπρόεδρός του απλά κατηγορούσε δεξιά κι αριστερά επειδή απλά δεν ήξερε (μήτε μπορούσε) να απαντήσει. Όπως και ο Μακ Κέην...
Αυτό δεν ήταν... πολύ βολικό για τον Ομπάμα; Μιλάμε για έναν Ομπάμα με εκπληκτική ευφράδεια λόγου, έτσι; Και που ούτως ή άλλως είχε όλες τις υπόλοιπες συνθήκες ευνοϊκές: προήλθε από μια μεγάλη άχη με την Χίλαρυ, η οποία αυτομάτως προσέδιδε στους Δημοκρατικούς κάτι το απολύτως ριζοσπαστικό (για τα εξαιρετικά σωβινιστικά αμερικανικά δεδομένα): σε ενδεχόμενη νίκη θα έβγαζαν είτε τον πρώτο αφροαμερικάνο είτε την πρώτη γυναίκα. Για τον μέσο αμερικάνο μια τέτοια εξέλιξη ήταν κάτι σαν κατέρρευση ενός ολόκληρου κόσμου και δημιουργία ενός άλλου. Ταυτόχρονα, ήταν νομίζω η πρώτη φορά που ακούστηκε τόσες φορές με διάφορους συσχετισμούς το όνομα του δολοφονηθέντος Τζόν Κένεντυ, που ίσως να παραμένει διαχρονικά ο πιο αγαπητός πρόεδρος των Αμερικανών. Μήπως όλα αυτά (και πολλά άλλα) είναι υπερβολικά συμπτωματικά; Αναρωτιέμαι δηλαδή...

Είναι προφανές ότι ο Ομπάμα είναι οραματιστής. Είναι προφανές πως θέλει ν'αφήσει έργο. Δεν το θεωρώ τυχαίο ότι για πρώτη φορά μετά από πολλά χρόνια ακούστηκαν τόσες πολλές θέσεις για κοινωνική πολιτική. Μήπως ομως έχουμε ξεχάσει την παροιμία που λέει "όπου ακούς πολλά κεράσια κράτα και μικρό καλάθι"; Λέω, μήπως;...

Αυτήν τη στιγμή οι ΗΠΑ επιχειρούν στρατιωτικά σε (επισήμως) δύο χώρες: Αφγανιστάν και Ιράκ. Αν ρωτήσουμε τον κόσμο (αμερικάνους και μη) πολύ αμφιβάλλω αν θα θυμάται κανείς πότε ξεκίνησαν αυτές οι επιχειρήσεις. Η ουσία είναι ότι πάνε πολλά χρόνια ήδη. Το να αποσύρεις τα στρατεύματά σου είναι μία μεγάλη κουβέντα και κυρίως, με πολλά παρατράγουδα. Η βαριά βιομηχανία των ΗΠΑ αποτελείται από 3 μεγάλα κομμάτια: πολεμική βιομηχανία, κινηματογραφική βιομηχανία και αυτοκινητοβιομηχανία. Βρισκόμαστε εν μέσω (ή ίσως και στην αρχή, ουδείς γνωρίζει ακόμη) μιας τεράστιας οικονομικής κρίσης η οποία έχει την καρδιά της μέσα στις ΗΠΑ. Ήδη η αυτοκινητοβιομηχανία βρίσκεται στο χείλος της καταστροφής. Δεδομένου ότι όλα τα παρελθόντα χρόνια οι αμερικάνοι όποτε είχαν ανάγκη από δολάρια, απλά τύπωναν (δίχως να υπάρχει αντιστοιχία στα εθνικά αποθέματα χρυσού) αν η αμερικανική οικονομία καταρρεύσει αυτομάτως θα μιλάμε για ολοκληρωτική καταστροφή. Σκεφτείτε το απλά: κάθε φορά που το πετρέλαιο ανέβαινε, όλες οι οικονομίες του κόσμου δεινοπαθούσαν. Οι αμερικάνοι όμως απλά τύπωναν δολάρια για να το αγοράσουν (αφού τα δικά τους αποθέματα δεν τα χρησιμοποιούν βάσει πολιτικής στρατηγικής). Μέσα σε όλα, το αμερικανικό τραπεζοοικονομικό σύστημα είναι έτοιμο να καταρρεύσει. Το ερώτημα λοιπόν, κατά πόσον είναι δυνατόν να αποσυρθούν τα αμερικανικά στρατεύματα είναι ακανθώδες. Είτε αρέσει, είτε όχι, έτσι όπως έχει εξελιχθεί η κατάσταση τόσο στο εσωτερικό των ΗΠΑ, όσο και σε παγκόσμιο επίπεδο, η αμερικανική πολεμική βιομηχανία είναι αυτή που στηρίζει την αμερικανική οικονομία (σιχαμερή ως σκέψη, αλλά ζοφερή πραγματικότητα). Το να πει ό Ομπάμα "αποσύρω τα στρατεύματα όπως το δεσμεύτηκα" είναι μια απόφαση που μπορεί να κρίνει ολόκληρο το μέλλον. Γιατί τα λέω όλ'αυτά;
Διότι ο Ομπάμα μπορεί όντως να θέλει. Το μέγα ερώτημα είναι όμως αν μπορεί.

Ας υποθέσουμε ότι πραγματοποιεί την προεκλογική του δέσμευση. Αυτομάτως και το δεύτερο μεγάλο κομμάτι της αμερικανικής οικονομίας καταρρέει. Οι τράπεζες δεδομένου ότι πληρώνουν τα λάθη (τους) του παρελθόντος (καθώς και την αδηφαγία τους) δεν μπορούν να το στηρίξουν. Εξάλλου πως να το στηρίξουν όταν για τις ίδιες ζητούν κυβερνητική βοήθεια; Τι μένει; Το Χόλυγουντ. Αμελητέα ποσότητα, διότι το αμερικανικός κινηματογράφος κατά κύριο λόγο ασχολείται με την προπαγάνδα και τίποτε άλλο. Ας συγκεφαλαιώσουμε λοιπόν. Σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο θα έχουμε τις τράπεζες έτοιμες προς κατάρρευση, τις αυτοκινητοβιομηχανίες έτοιμες προς κατάρρευση, τις πολεμικές βιομηχανίες έτοιμες προς κατάρρευση, το στεγαστικό σύστημα έτοιμο προς κατάρρευση (εξάλλου από εκεί ξεκίνησαν όλα), το δολάριο πολύ αποδυναμωμένο, την κυβέρνηση των ΗΠΑ να αδυνατεί να πράξει ό,τι και στο παρελθόν, να τυπώσει δηλαδή χρήμα για να ανταπεξέλθει. Συνεπώς που θα βρει ο Ομπάμα τα έσοδα για να εκπληρώσει όλες τις κοινωνικές προεκλογικές δεσμεύσεις του; Είνια ένα καλό ερώτημα αυτό. Σε αυτό το σημείο μην ξεχνάμε κάτι πολύ σημαντικό: σε όσες ερωτήσεις είχαν γίνει στον Ομπάμα σχετικά με το Ιράν, πρακτικά ουδέποτε απέκλεισε το ενδεχόμενο να εισβάλλουν οι ΗΠΑ και εκεί. Οπότε μάλλον το καλάθι που κρατάμε πρέπειθ να γίνει ακόμη μικρότερο μου φαίνεται...

Μήπως είμαι υπερβολικός; Χμ, δε νομίζω, ειλικρινά. Το μόνο που προσπαθώ να κάνω είναι να φτιάξω ένα παζλ με τα υπάρχοντα κομμάτια. Όχι ότι τα ξέρω όλα τα κομμάτια, αλλά κάποια εξ αυτών τα γνωρίζουμε όλοι και μου κάνει μεγάλη εντύπωση το ότι "κολλάμε" μόνο σε μερικά παραβλέποντας όλα τα υπόλοιπα. Μπορεί ο Ομπάμα να αποδειχθεί ο καλύτερος αμερικάνος πρόεδρος όλων των εποχών. Ουδείς το αποκλείει. Μπορεί να μην το αφήσουν να κάνει τίποτε. Μπορεί να μην καταφέρει να κάνει τίποτε. Ουδείς γνωρίζει. Πάντως προτιμώ να είμαι επιφυλακτικός και τελικά ο κόσμος να αλλάξει όντως προς το καλύτερο, παρά να τρέφω ελπίδες και τελικά να (ξανα)πέσω από τα σύννεφα...

Διότι κι ο Κλίντον δημοκρατικός ήταν και πρακτικά μόνο με πίπες ήθελε ν'ασχολείται, αλλά τα βούτηξε κι αυτός τα χέρια του στο αίμα, όπως σταθερά γίνεται εδώ και πάμπολλα χρόνια.
Θα δείξει...

Είχαμε και Ρουσόπουλο μεταξύ άλλων.

Μιλάω για την πρώτη του εμφάνιση (κατ'εμέ και ουσιαστικότερη) στον Πρετεντέρη. Πάνε αρκετές ημέρες από τότε, όμως την έχω κρατημένη για σχόλια (τα οποία θα είναι αιρετικά ως συνήθως).

Κατ' αρχήν ως έχω ξαναγράαψει στο παρελθόν, τον Πρετεντέρη δεν τον έχω και σε ιδιαίτερη εκτίμηση. Γούστα είναι αυτά. Όχι για άλλον λόγο, αλλά τον θεωρώ από τους υπερβολικά "βαμμένους" δημοσιογράφους, οπότε δεν έχω να περιμένω αντικειμενική ενημέρωση από δαύτον. Πως έρχονται λοιπόν τα πράγματα και τον επιλέγει ο Ρουσόπουλος να δώσει την πρώτη του συνέντευξη. Κίνηση που απεδείχθη αριστουργηματική και εξαιρετικά μελετημένη από πλευράς Ρουσόπουλου.

Από την συγκεκριμένη συνέντευξη μου έμειναν πολλές γεύσεις. Μία εκ των οποίων ότι δεν θυμάμαι ποτέ άλλωτε τον Πρετεντέρη να είναι σφιγμένος (σωματικά) και να ιδρώνει κατά τη διάρκεια της εκπομπής του. Λογικό, αφού πολλάκις επεχείρησε να του τη φέρει του Ρουσόπουλου, αλλά τελικώς έφυγε με την ουρά στα σκέλια σε όλες τις περιπτώσεις. Ειπώθηκαν πολλά πράγματα στην συγκεκριμένη συνέντευξη τα οποία δεν κρύβω ότι ουδέποτε είχα την τύχη να γνωρίσω. Ένα εκ των οποίων το περί Νομικού Συμβουλίου του Κράτους. Εδώ και καιρό διαβάζω αναλύσεις επί αναλύσεων σχετικά με τα της Μο*νής Βατοπεδίου και μου κάνει εντύπωση ότι ουδέποτε διάβασα αυτό που είπε ο Ρουσόπουλος (και που ο Πρετεντέρης δεν αντέκρουσε, όπως σε άλλες περιπτώσεις επεχείρησε να κάνει). Και ποιο ήταν αυτό; Όταν πηγαίνει μια υπόθεση σε έναν (οποιονδήποτε) Υπουργό, αυτός απευθύνεται στη συνέχεια στο Νομικό Συμβούλιο του Κράτους και ζητάει βοήθεια επί νομικών ζητημάτων. Στην συνέχεια έρχεται μια γνωμάτευση και ο Υπουργός πράττει βάσει αυτής. Σημαντική λεπτομέρεια: ο Υπουργός απευθύνεται στοςυ αρμοδιους νομικούς ένεκα των μη γνώσεών του επί νομικών θεμάτων, από τη στιγμή που θα του έρθει λοιπόν η απάντηση αυτομάτως δεσμεύεται να πράξει βάσει αυτής. Ο Ρουσόπουλος λοιπόν είπε ότι ο όποιος εμπλεκόμενος (με την υπόθεση Βατοπεδίου) Υπουργός έπραξε βάσει της γνωμάτευσης του Νομικού Συμβουλίου. Η αξία της απάντησης αυτής έγκειται περισσότερο στο ότι ο Πρετεντέρης την έκανε γαργάρα, κι αυτό διότι ο Ρουσόπουλος το πήγε και παραπέρα. Το σκάνδαλο θα ήταν αν ο Υπουργός έπραττε το αντίθετο από την εισήγηση (που εδώ που τα λέμε, δεν το θεωρώ και παράλογο ως θέση). Σημαντικό ήταν και το άλλο που ανέφερε (γι'αυτήν την εξαιρετικά δύσοσμη υπόθεση): δεν απέκλεισε το ενδεχόμενο να υπάρχει μέγα σκάνδαλο, και κατ' εμέ σωστά είπε ότι είναι θέμα της Δικαιοσύνης αυτό. Διευκρίνισε όμως ότι άλλο αυτό, και άλλο το να λέμε ότι ο τάδε έπραξε έτσι επειδή έτσι του κάπνισε ή έτσι του υπέδειξαν. Κι επειδή έχουμε ξεχάσει ότι στη Δικαιοσύνη ο κάθε άνθρωπος είναι αθώος μέχρι αποδείξεως του αντιθέτου, την αποδέχομαι αυτήν την εξήγηση. Στο αυτό θέμα υπήρξε μια μεγάλη παράλειψη που μου έκανε μεγάλη εντύπωση (διότι όπως είπα, μιλάμε για Πρετεντέρη). Ναι μεν το πέρασε απ'έξω-απ'έξω, όμως σχετική ερώτηση για τους 2 εισαγγελείς δεν έγινε. Το πιάσατε; Η ιστορία με τους 2 εισαγγελείς ήταν αυτή που άνοιξε τον ασκό του Αιόλου, κι όμως ο Πρετεντέρης προτίμησε να μην ρωτήσει κάτι επί τούτου. Αν και δεν ξέρω τι μπορεί να σημαίνει αυτό, ομολογουμένως το βρίσκω εξαιρετικά ενδιαφέρον...

Με μεγάλο ενδιαφέρον παρακολούθησα και τα όσα ειπώθηκαν περί περιουσίας Ρουσόπουλου. Και ομολογουμένως έβαλα και τα γέλια κιόλας. Από τις αντιδράσεις Πρετεντέρη φυσικά, ο οποίος μάλλον δεν περίμενε να ακούσει αυτά που άκουγε. Όντως είπε κάποια πράγματα που είναι αλήθεια ο Ρουσόπουλος, ένα εκ των οποίων ότι ήταν από τα γερά ονόματα στην ελληνική δημοσιογραφία (μούγκα ο Πρετεντέρης). Όπως ενδιαφέρον είχε κι αυτό που είπε ότι απορεί γιατί γίνεται τόσος ντόρος από τη στιγμή που ξέρει πολύ καλά πόσα πληρώνει η τηλεόραση (ξανά μούγκα ο Πρετεντέρης). Αυτό που μου άρεσε ήταν το άλλο όμως. Και μου άρεσε διότι (όχι πως δεν το'ξερα βέβαια, όπως και όλοι μας) απέδειξε το πόσο ζέχνει η ελληνική δημοσιογραφία. Είπα και πιο πάνω ότι ο Ρουσόπουλος ήταν όντως γερό όνομα στην τηλεόραση (που το είπε και ο ίδιος κιόλας). Σε κάποιο σημείο λοιπόν πάει και λέει του Πρετεντέρη ότι "έτσι όπως παρουσιάζονται τα πράγματα βγαίνει το συμπέρασμα ότι ο Καραμανλής με βρήκε στον δρόμο". Και όντως είναι έτσι, διότι ο Καραμανλής είχε επιλέξει προ πολλών ετών τον Ρουσόπουλο για συγκεκριμένους λόγους, ένας εκ των οποίων ότι είχε και όνομα και "ρεύμα". Και καθόμουν και σκεφτόμουν το εξής ρε παιδιά: ότι παρόλο που όντως ήταν γνωστό, παρόλο που όλοι οι δημοσιογράφοι ξέρουν καλύτερα από τον καθένα τι πληρωμές παίζουν στα Μέσα τους, δεν είχα διαβάσει ποτέ το παραμικρό επί τούτου, πέραν του κλασικού αφορισμού ότι ο Ρουσόπουλος έχει τόσα σπίτια. Διότι συγγνώμη, αλλά με τα λεφτά που έχει βγάλει ο Ρουσόπουλος πιθανώς να μπορούσε να έχει άλλα τόσα. Βέβαια το εξοργιστικό ήταν το άλλο: "μα πως νοιώθετε με τέτοια περιουσία όταν δεν είναι αυτή η κατάσταση του μέσου Έλληνα;"
Σώπα ρε Πρετεντέρη, με πήραν τα δάκρυα συγκίνησης αγόρι μου. Τώρα το θυμήθηκες ότι η οικονομική κατάσταση των περισσοτέρων πολιτικών δεν συνάδει με την οικονομική θέση των πολιτών; Κι εδώ που τα λέμε, για να είμαστε και ακριβοδίκαιοι, δεν είναι κι από τους πιο πλούσιους πολιτικούς; ο Ρουσόπουλος, υπάρχουν και πολυ΄"χειρότεροι"... Κι επί τη ευκαιρία, για να σε ρωτήσω εγώ κάτι ρε Πρετεντέρη: η δική σου οικονομική κατάσταση συνάδει με αυτήν του μέσου Έλληνα πολίτη, για τον οποίον τόσο κόπτεσαι; Κοροϊδευόμαστε εδώ πέρα...

Μην μακρυγορώ. Η συγκεκριμένη συνέντευξη ήταν από τις ουσιαστικότερες που έχω παρακολουθήσει εδώ και πολλά χρόνια. Μέσω αυτής έπιασα πολλά, πέραν των όσων ειπώθηκαν. Ένα απ'αυτά, επιβεβαιώθηκε ότι αντί να έχουμε ενημέρωση με αρχίδια, έχουμε αρχίδια ενημέρωση. Ιδρωμένο και σφιγμένο (και σχεδόν κοκκινισμένο) τον Πρετεντέρη δεν τον θυμάμαι ποτέ άλλωτε. Διόλου τυχαία η ατάκα του αμέσως μετά το τελευταίο διαφημιστικό διάλειμμα ότι "χρειαζόταν για να πέσουν οι τόνοι", όταν σε ολόκληρη την κουβέντα ο Ρουσόπουλος δεν έχασε την ψυχραιμία του ή τον τόνο της φωνής του ούτε μία φορά. Απλά ο Πρετεντέρης αλλιώς περίμενε να του βγει η εκπομπή κι αλλιώς είδε να του βγαίνει (και δη, μπούμερανγκ ολόκληρο). Ακούστηκαν πολλά: και για τον ελληνικό τύπο, και για τα διάφορα δημοσιεύματα, και για το Βατοπέδι και για ό,τι υπήρχε στην επικαιρότητα. Σε κάποια σημεία ήταν σαφές ότι ο Ρουσόπουλος κατάφερε να υπεκφύγει. Όμως η γενική γεύση που μου έμεινε ήταν διαφορετική και παρόλο που πρακτικά τη γνωρίζω εδώ και χρόνια, παρουσιάζονται με τέτοιον τρόπο τα πράγματα που είναι εύκολο να την πατήσω ακόμη κι εγώ. Χμ, τι εννοω΄με αυτό το τελευταίο...

Ελευθεροτυπία. Ξεκίνησα να διαβάζω ανελλιπώς κάπου στο 93-94 αν θυμάμαι καλά. Μέχρι τότε διάβαζα πολλές και διάφορες, αλλά τελικώς κατέληξα στην Ε για έναν και μόνο λόγο: είχε τις καλύτερες εγκυκλοπαίδειες. Με τον καιρό λοιπόν άρχισα να συνηθίζω και τον τρόπο γραφής της. Ανέκαθεν θεωρούσα ότι η Ελευθεροτυπία μου έδινε την πλέον αντικειμενική ενημέρωση και αυτό για έναν λόγο: ήταν τόσο βαμμένη, που όταν κατάφερα να διαβάζω πίσω από τις γραμμές μπορούσα να διακρίνω αν αυτό που έλεγε είναι αλήθεια ή όχι. Το πως το κατάφερνα δεν ήταν δύσκολο: απλά θυμόμουν τα άρθρα και τις αναλύσεις και μετά έβλεπα τις εξελίξεις. Ο Καρελιάς επί παραδείγματι είναι ένας δημοσιογράφος που κυριολεκτικά έχω σε τεράστια εκτίμηση: όποτε γράφει πολιτική ανάλυση, 9 στις 10 περιπτώσεις ισχύει το ακριβώς αντίθετο. Δεν υπάρχει πιο αντικειμενική ενημέρωση από αυτό, ιδίως όταν μιλάμε για ελληνικό τύπο. Για να καταλάβετε τι εννοώ ακριβώς, θυμηθείτε τι γινόταν με τους παπανδρεϊκούς και τους βενιζελικούς δημοσιογράφους αμέσως μετά τις εκλογές, και δείτε πως εξελίχθηκαν τα πράγματα μετά τις εκλογές στο ΠΑΣΟΚ. Που κολλάνε αυτά όμως, θα μου πείτε...

Κολλάνει ακριβώς γι'αυτό που είπα: πολιτικό ρεπορτάζ έχω μάθει εδώ και σχεδόν 15 χρόνια να διαβάζω όχι από αυτά που λέει, αλλά από αυτά που επιχειρεί να πεί καθώς και από τα όσα δεν λέει (κυρίως). Βλέποντας λοιπόν την συνέντευξη Ρουσόπουλου στον Πρετεντέρη, απλά ένοιωσα ότι την πάτησα σαν χάνος. Κι εκεί ήταν που συνειδητοποίησα ότι πλέον η παραπληροφόρηση που πηγαινοέρχεται έχει ξεφύγει και σε όγκο, και σε έκταση και σε ποιότητα. Γιατί έπρεπε να μάθω από τον Ρουσόπουλο δηλαδή ότι μόνο η εξεταστική επιτροπή έχει το δικαίωμα από τον Νόμο να εξετάσει μια υπόθεση και πριν από την πενταετία (παραγραφής); Εφημερίδες δεν έχουμε να μας το πουν; Μέχρι πρότινως είχα την εντύπωση ότι η νουδού όντως έχει κάτι να κρύψει και γι'αυτό εμμένει στην σύσταση εξεταστικής, αντί για την προανακριτική που ζητάγαν οι άλλοι (διότι η προανακριτική εν αντιθέσει με την εξεταστική έχει τη δυνατότητα να παραπέμψει το πόρισμα της υπόθεσης στον εισαγγελέα). Και τελικά τι προέκυψε, ότι η νουδού αυτό που ζήταγε ήταν να πέσει φως σε όλο το χρονικό διάστημα και όχι μόνο στα τελευταία 5 χρόνια, το οποιο προσωπικά θεωρώ και το μοναδικό σωστό. Και το έμαθα πως; Όχι επειδή το είπε ο Ρουσόπουλος, αλλά ακριβώς επειδή δεν το αντέκρουσε ο Πρετεντέρης.

Κάτι πολύ πιο πρόσφατο ππου πήρε τ'αφτί μου και που αν μη τι άλλο με εντυπωσίασε ως εξέλιξη. Ενεπλάκη το όνομα ενός πασόκου με τον Εφραίμ άκουσα (μην με ρωτησετε ποιος, δεν θυμάμαι). Παράλληλα κάτι δείχνει να παίζεται με τους μάρτυρες της υποθέσεως. Δεν εξετάζω ούτε το αν όντως ισχύει το πρώτο, μήτε το αν όντως κάτι τρέχει με το δεύτερο. Με εντυπωσίασε όμως η απάντηση του ΠΑΣΟΚ: "δεν επιθυμούμε να δώσουμε συνέχεια στην υπόθεση". Τι πάει να πει αυτό;;; Είσαι πολιτικό κόμμα, είσαι η αξιωματική αντιπολίτευση, έχεις το μεγαλύτερο βάρος στον πολιτικό έλεγχο της κυβερνήσεως, έχεις ξεσκιστεί στις καταγγελίες και τις αναοινώσεις επί σειρά μηνών και ξαφνικά λες για το συγκεκριμένο στέλεχός σου ότι δεν επιθυμείς να δώσεις συνέχεια; Και τι με ενδιαφέρει εμένα τον πολίτη το τι επιθυμείς εσύ ως κόμμα; Όπως πρέπει να εξεταστούν όλες οι παράμετροι της υποθέσεως, έτσι επιβάλλεται να εξεταστεί και αυτή η πτυχή. Δεν το κατάλαβα... Δεν υφίσταται "δεν επιθυμούμε" στην πολιτική. Ούτε εμείς γουστάρουμε να πληρώνουμε φόρους, αλλά μας το επιβάλλουν. Δεδομένου λοιπόν ότι κι εμείς κάνουμε κάτι που δεν επιθυμούμε, το ίδιο να ισχύι και για τους πολιτικούς. Όλοι είμαστε ίσοι απέναντι στους Νόμους και το Ελληνικό Σύνταγμα άλλωστε, έτσι δεν είναι;

Τελικά τα πάντα είναι ένα τεράστιο πάρτυ πίσω από την πλάτη μας. Η βρωμιά που υπάρχει μάλλον ξεπερνάει κάθε φαντασία. Κυριολεκτικά είναι να μην ξέρεις από που να καλυφθείς. Δεν ξέρω ποιος έχει δίκιο και ποιος άδικο και δεν το κρύβω ότι δεν με ενδιαφέρει να μάθω και ξέρετε γιατί; Όλοι λένε και σωστά πως η υπόθεση Βατοπεδίου είναι επιτέλους μιας πρώτης τάξεως ευκαιρία να ξεβρωμίσουμε, έστω και λίγο. Εγώ λοιπόν το λέω ευθέως ότι προτιμώ να κλείσει εδώ και τώρα αυτή η υπόθεση και να μην ξανανοίξει ποτέ. Είναι πολύ προτιμότερο αυτό, από το να συνεχίζουν να βγαίνουν κι άλλα στοιχεία και τελικώς πάλι να μην την πληρώσει κανείς, εξέλιξη που ως η πιθανότερη γαρ, θα είναι μια ακόμη πρόκα στο φέρετρο του σάπιου πολιτικού (και όχι μόνο) συστήματος της χώρας....

Τελικά τείνω να πιστέψω

ότι το γνωστό χριστιανικό ρητό "αγαπάτε αλλήλους" έχει φτάσει έτσι στις μέρες μας είτε από προπαγάνδα, είτε από κάποια αρχαία παράφραση. Τώρα αν το σωστό είναι "βαράτε αλλήλους" (όπως φαίνεται και εις το ιεροτάτον βίδεον) ή "γαμάτε αλλήλους" (ως το γνωστό ροζ εκκλησιαστικό σκάνδαλο είχε αποκαλύψει παλαιότερα), θα σας γελάσω...
Πάντως στην δική μου περίπτωση το "διασκεδάζετε αλλήλους" ταιριάζει καλυτερα...
Σημειωτέον δε, ότι μην τολμήσει και πάει το μυαλό κανενός στο κακό. Για την ορθότητα του δόγματος γίνεται η όλη ιστορία. Όποιος πει ότι υπάρχουν λεφτά και εξουσία στη μέση είναι κακεντρεχής.

Τελείωσε και η F1...


κι επιτέλους είδαμε χαρά εμείς οι μακλαρενίστες...
Κι έχει ακόμη μεγαλύτερη αξία αυτό, διότι την είδαμε υπό απολύτως αντίξοες συνθήκες, διότι το κυνήγι που έπεσε και φέτος ήταν πραγματικά μνημειώδες (και φυσικά επρόκειτο για συνέχεια των περσινών). Το θέμα είναι ότι τέλος καλό, όλα καλά. Ουδόλως με απασχολεί ότι το Κατασκευαστών πήγε στην... ιταλική παράγκα (για να αξιοποιήσουμε και τις ορολογίες του ελληνικού ποδοσφαίρου :) ), στην οποίαν δεν έφτανε το ένα παράρτημα, κατέβασε και δεύτερο φέτος (άντε, του χρόνου να τα τριτώσουμε αφού έχει κενές θέσεις ακόμη). Το σημαντικότερο ήταν πάντοτε για'μένα το Οδηγών. Και η ιστορία έγραψε Lewis Hamilton!

Από το 87 που ξεκίνησα να παρακολουθώ αρειμανίως F1 υποστήριζα την McLaren. Επί σειρά ετών δεν έχανα γκραν πρι. Μιλάμε ότι μέχρι πριν από λίγα χρόνια ζήτημα να είχα χάσει 10 συνολικά. Το θέμα είναι ότι τα τελευταί 3 χρόνια ουσιαστικά έχω πάψει να παρακολουθώ και οι λόγοι είναι πολλοί, παρόλο που εξακολουθώ να είμαι μεγάλος οπαδός του εν λόγω σπορ. Θεωρώ ότι η Φόρμουλα Ένα πλέον είναι σαν ακρωτηριασμένη: μην κάνετε αυτό, μην κάνετε εκείνο, απογορεύεται το άλλο... Που είναι οι ένδοξες εποχές όπου απαγορεύονταν και οι ανεφοδιασμοί και οι αλλαγές ελαστικών, τα οποία ήταν σχεδόν πάντα σλικ. Εκείνα ήταν γκραν πρι. Και με οδηγάρες, όχι όπως τώρα που τους ψάχνουμε με το σταγονόμετρο και νομίζουμε ότι είναι οδηγάρες πολλοί και διάφοροι οι οποίοι πριν από 10 χρόνια δεν θα ήταν ούτε καν δοκιμαστές.
Πέραν τούτου, παλαιότερα δεν υπήρχε και Πουρναράκης, τον οποίον άντεξα για πολλά χρόνια αλλά και ο μαζοχισμός έχει πια ένα όριο. Δεν αντέχεται με τίποτε ο άνθρωπος. Και δυστυχώς ένα τέτοιο γκραν πρι δεν είναι από τις περιπτώσεις που λες να χαμηλώσεις τελείως την τηλεόραση (άσε που και να το κάνεις, είναι και οι διαφημίσεις στη μέση...). Γενικά, έχει γίνει πολύ... αντιτουριστική η φόρμουλα ένα, παρόλο που την ίδιαν στιγμή έχει μαζέψει την κάθε καρυδιάς καρύδι. Θυμάμαι μια φορά που συζητάγαμε με τον Διαπλεκόμενο Γεωληστή και τον Θαλή Κιάπε, είχε έρθει ένα πιτσιρίκι που ουδείς μας εγνώριζε. Τον είχε τραβήξει η συζήτηση. Ο Διαπλεκόμενος είναι φερραρικός (σε αυτόν έδειξε κατανόηση). Οι άλλοι δύο είμαστε μακλαρενικοί (γεγονός που του προξένησε εντύπωση. Τόσο άσχετος). Εκεί που βάλαμε τα γέλια ήταν όταν απάντηση στην ερώτηση "με ποια ομάδα είναι": η απάντησή τους με το ύφος του αυτονόητου ήταν "μα φυσικά Renault..."... Μα φυσικά...
Τέλος πάντων, μη συνεχίσω το θάψιμο, δεν υπάρχει λόγος. Το θέμα είναι ότι η φόρμουλα, παρόλο που εξακολουθεί να μου αρέσει με έχει απομακρύνει αρκετά. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν θα πανηγυρίσω το πρωτάθλημα της ομαδάρας! McLaren και τα μυαλά στα κάγκελα και δεν το συζητώ... Το θέμα είναι να επανέλθει λιγο το σπορ στα γνωστά του στάνταρ για να αρχίσουμε πάλι να το παρακολουθούμε με την ψυχή μας.

Και μιας και περί F1 ο λόγος, μερικά μερικώς άσχετα ψιλά γράμματα. Τελείωσε και το προωτάθλημα φορμουλα των ποδοσφαιρικών ομάδων, στο οποίο όχι μόνο συμμετείχε και ο Ολυμπιακός αλλά είναι και από τις ιδρυτικές ομάδες του εν λόγω εγχειρήματος (όσο κι αν αυτό κάθεται βαρύ στον λαιμό κάποιων-πολλών). Η χρονιά ήταν διφορούμενη: τα στοιχεία δείχνουν ότι τελείωσε απογοητευτικά, αφού ο Ολυμπιακός κατέλαβε την προτελευταία θέση. Είναι και δεν είναι έτσι: η αλήθεια είναι ότι για αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα εμπιστεύτηκε έναν αρκετά ατζαμή (ως απεδείχθη) οδηγό, ο οποίος δεν συνέβαλε καθόλου στην εξέλιξη του μονοθεσίου και γι'αυτόν τον λόγο ενώ θα μπορούσε η ομάδα να είχε διεκδικήσει κάτι καλύτερο σχεδόν σε κάθε αγώνα εγκατέλειπε. Το ενδιαφέρον είναι ότι εγκατέλειπε από σχετικά υψηλές θέσεις κάθε φορά. Αυτό είναι το ουσιαστικότερο στοιχείο που πρέπει να κρατήσει η ομάδα, για να πάμε του χρόνου ακόμη καλύτερα.

Ποτ πουρί αθλητικών

Μιλάμε ότι το'χω ξεσκίσει το θέμα τελείως με το βλογιον, αλλά μόνο σε καύσωνες συμβαίνει τέτοια παρατεταμένη... λειψυδρία (εμπνεύσεων). Βέβαια έχουν τύχει και πολλά εδώ Κάτω, αλλά αυτά είναι άλλη ιστορία. Όπως και να'χει. εδώ και καιρό έχω πολλά κατά νου και να δω πότε θα τα προλάβω όλα (μην το κρύβω κιόλας ότι βαριέμαι ασύστολα).

Η αλήθεια είναι ότι είχαμε πολλά ενδιαφέροντα θεματάκια τον τελευταίο καιρό, ένα εκ των οποίων και τα (τατα ταταααα... ναι, μέσα πέσατε) αθλητικά. Είχαμε και ντέρμπυ και πολλά. Ένα ντέρμπυ το οποίο προσωπικά θα χαρακτήριζα το πλέον αθλιότατο όλων των εποχών. Κυριολεκτικά ξεχάσαμε τι έγινε. Οι 2 αιώνιοι διαγωνίστηκαν στο ποιος θα παίξει χειρότερα. Η πλάκα ήταν βέβαια ότι αμφότερες οι φυλλάδες την επομένη πανηγύριζαν, οι μεν κόκκινες ότι "πήρε το Χ δίχως ιδρώτα", οι δε πράσινες ότι "τον πάτησε". Η αλήθεια είναι ότι ούτε εμείς ιδρώσαμε απ'αυτά που βλέπαμε, μήτε φυσικά μπορούμε να ισχυριστούμε ότι δεν την πατήσαμε με την επιλογή μας (στερνή μου γνώση, που λένε). Από τη μία έβλεπα τους βάζελους να τρέχουν, να τρέχουν, να τρέχουν, να τρέχουν δίχως τον παραμικρό σκοπό, κι από την άλλη εμάς που νομίζαμε ότι το τεραίν των βάζελων είχε σκατά και δεν πηγαίναμε μη τυχόν και τα πατήσουμε. Τι έγινε σε όλο το ματς; Μια ευκαιρία από εμάς, δύο από τους βάζελους (όπου η μία ήταν και οφσάιντ κιόλας). Και πάπαλα. Αν αυτές είναι οι 2 κορυφαίες ομάδες στο πρωτάθλημα, να χαρώ τότε πρωτάθλημα. Για γέλια και για κλάματα...

Που είναι δηλαδή. Κοιτάχτε την κατάντια: στον Ολυμπιακό πανηγυρίζουν όχι για άλλο λόγο, αλλά που δε χάνουν. Στον Παναθηναϊκό πανηγυρίζουν επειδή τρέχουν πάνω-κάτω παρόλο που κάτι περαιτέρω δεν συμβαίνει ποτέ. Το γέλιο το μεγάλο βασικά πάει στους 2 δικεφάλους. Στον μεν ΠΑΟΚ που χρόνια ολόκληρα είχαν να κάνουν τέτοιο ξεκίνημα έχουν φαγωθεί ότι δεν τους κάνει ο Σάντος, στην δε ΑΕΚ το γέλιο που'χει πέσει με την επιστροφή Ντούσαν είναι από τα εκλεκτά κι ελάχιστα. Δε φτάνει που έχουν πιάσει τον απόπατο, εξακολουθούν να υπάρχουν κάποιοι που δεν θέλουν τον Μπάγεβιτς κιόλας. Αν είναι δυνατόν δηλαδή! Μια χαρά πάει και το παράρτημα, που εξακολουθώ να πιστεύω ότι φέτος είναι η χρονιά του (να πέσει). Γενικά το φετινό πρωτάθλημα είναι για την ώρα απλά το χειρότερο όλων των εποχών νομίζω, απλά χάσιμο χρόνου. Η εμφάνιση του γαύρου στον Ηρακλή μέσα ήταν πολύ ελπιδοφόρα, μόνο υπό την προϋπόθεση ότι θα επαναληφθεί. Σε αντίθετη περίπτωση ήταν απλά συμπτωματική. Ο βάζελος θέλει ακόμη πολλή δουλειά (είναι τυχερός όμως διότι και οι υπόλοιποι τα χάλια τους έχουν). Ο ΠΑΟΚ δε βλέπω ν'αντέχει πολύ στον ίδιο ρυθμό (φυσιολογικό το βρίσκω), από την ΑΕΚ δεν περιμένω πολλά πράγματα με το υπάρχον υλικό, οπότε να περιμένουμε τι; Από την Ξάνθη; Χλωμό. Και η μεγαλύτερη πλάκα είναι ότι στο τέλος της σαιζόν κλασικά θα τους φταίει ο Κόκκαλης...

Είχαμε και μπάσκετ προχθές. Μας άλλαξε τα φώτα ο βάζελος. Προσωπικά δεν μπορώ να πω ότι δεν το περίμενα, αλλά όχι σε τέτοια έκταση. Είτε αρέσει, είτε όχι, ο βάζελος είναι μια ρολαρισμένη και πλήρως αυτοματοποιημένη ομάδα που πηγαίνει κυριολεκτικά σχεδόν από μόνη της. Εμείς είμαστε στη φάση που τώρα χτίζουμε από το μηδέν. Η λογική λέει ότι οι τελικοί θα είναι ανάμεσα στους 2 αιώνιους και ως τότε σίγουρα όλα τα πράγματα θα είναι πολύ διαφορετικά, για την ώρα όμως χρειάζεται δουλειά κι αν μη τι άλλο να μην ξανασυμβεί αυτό το χάλι του να παίζει μόνο ένας.

Δυστυχώς ο κόσμος δεν παρακολουθεί πόλο, οπότε ελάχιστοι θα δουν ότι φέτος πιθανώς να έχουμε μια από τις χρυσές μας χρονιές. Αν εξαιρέσουμε τη Βουλιαγμένη που στάθηκε πολύ άτυχη (απέναντι βέβαια σε πολύ ανώτερο αντίπαλο) οι υπόλοιποι πάνε σφαίρα. Για να δούμε, για να δούμε... Ιδίως εμείς μπορεί να δούμε κούπα εκεί φέτος... Μιαμ, μιαμ... :)

Και μέσα σ'όλα δεν έχουν λείψει και τα έκτροπα (τι μα λες....). Ειλικρινώς δεν μπορώ να κατανοήσω την ηλιθιότητα κάποιων ανθρώπων. Δηλαδή γενικά το να πλακώνεσαι στο ξύλο το θεωρώ μεγίστη μαλακία. Αλλά το να πλακώνεσαι και για κάτι που είναι εκ των πραγμάτων της πλάκας, τι είναι πια; Δε νομίζω να υπάρχει χαρακτηρισμός πλέον για τις καφρίλες που θαυμάζουμε κάθε τόσο. Ακόμη κι όταν δεν τις περιμένεις σου σκάνε. Να πω ότι δεν έχουμε θρηνήσει θύματα ή δεν έχουν γίνει σοβαροί τραυματισμοί, πάει κι έρχεται. Απ'όλα έχει μέσα το καρνέ. Εκεί όμως αυτοί, συνεπείς στην καφρίλα τους... Είμαι πολύ περίεργος να δω που θα πάει αυτή η δουλειά. Σε λίγο δηλαδή θα έχουμε μέχρι και face control σε επίλεκτα σημεία ανά την Ελλάδα, όπου για να περάσεις από την μια περιοχή στην άλλη θα πρέπει να επιδεικνύεις και κάρτα μέλους κάποιου συνδέσμου. Μμμμμ... συνδέσμου είπα; Γράφτε λάθος... Ένωσης Φίλων ήθελα να πω... Έτσι δε λέει ο νέος αθλητικός νόμος άλλωστε; Ναι, εδώ που τα λέμε είναι ένα μεγάλο βήμα προς τα εμπρός: παλιά τα έκαναν κολυμπιθρόξυλο η Θύρα 7 με τη Θύρα 13, τώρα τα κάνουν η Ένωση Φίλων Θύρας 7 με την Ένωση Φίλων Θύρας 13. Αν μη τι άλλο δείχνει ένα διαφορετικό επίπεδο...
Μη χέσω δηλαδή...

Δύο τελευταία πράγματα που έμμεσα ή άμεσα παίζουν τον ρόλο τους στο όλο παραμύθιασμα. Προ ντέρμπυ, στην τελευταία προπόνηση των βάζελων είχαν πάει 300 άτομα (τόσα γράφουν οι φυλλάδες τους δηλαδή). 300 άτομα που ζουν και αναπνέουν με το όνειρο να δουν τον βάζελο να παίρνει το πρωτάθλημα, για να μην ξεχνιώμαστε. Είχε βγει ο Αντωνιάδης λοιπόν και δήλωσε ενθουσιασμένος και είπε ότι ο κόσμος του Παναθηναϊκού ζητάει τη νίκη κλπ, κλπ. Την ίδια μέρα στην τελευταία προπόνηση του γαύρου είχαν πάει 6500 άτομα, και επειδή δεν χώραγαν στις εξέδρες του Ρέντη, είχαν μπει και στον αγωνιστικό χώρο. Δήλωση από κάποιον αρμόδιο του Ολυμπιακού δεν υπήρξε. Το δεύτερο και απείρως σημαντικότερο: οι παλαίμαχοι του Ολυμπιακού κάθε τόσο δίνουν φιλανθρωπικούς αγώνες και ασχολούνται με πολλά τέτοια κοινωνικά θέματα. Συνήθως δεν ακουγεται τίποτε. Μνημειώδεις και οι Τιτανομαχίες κάθε Μ.Παρασκευή ανάμεσα σε Βραδυποριακό-Ταλαιπωριακό (δηλαδή τους παλαιμάχους Προοδευτικής και Ολυμπιακού). Μερικές μέρες πριν, ο ζωντανός θρύλος του Ολυμπιακού, αιωνόβιος "έφηβος" Α.Γραμματικόπουλος τιμήθηκε για την προσφορά του στον Σύλλογο. Εκεί που προκάλεσε ρίγη συγκίνησης και δάκρυα σε όλους ήταν όταν κατέθεσε επιταγή ύψους 6000 ευρώ ώστε να είναι μέλος του Ολυμπιακού και τα επόμενα 100 χρόνια (ανατριχιάζω και μόνο που το γράφω). Την ίδια στιγμή, οι παλαίμαχοι του βάζελου επιδίδονται σε πόλεμο ανακοινώσεων με κατηγορίες και αφορισμούς (βλ. Δομάζο). Αυτά τα ενδεικτικά παραδείγματα, για να καταλάβουν μερικοί ποια η πραγματική διαφορά στις δύο φανέλες, και γιατίο Ολυμπιακός ακόμη κι αν πέφτει πάντα θα σηκώνει κεφάλι, ενώ ο βάζελος θα είναι πάντα από κάτω. Χαίρετε...

Τρίτη 4 Νοεμβρίου 2008

Και μέσα σ'όλα βλέπω χθες...

στις ειδήσεις και τον Βγενόπουλο. Όχι ως πολυμετοχικό, αλλά ως τραπεζικό φυσικά.
Δεν το κρύβω ότι τον λυπήθηκε η ψυχή μου, κι όλους τους τραπεζίτες μαζί. Τέτοιο κακό που τους βρήκε που θέλουν οι άλλοι να τους χαρίσουν 28 δισ ευρά κι εκείνοι δεν θέλουν... Πάρτε τα βρε παιδιά, σκατά έχουν αυτά τα 28 ψωροδισ δηλαδή;
Τέλος πάντων, μην ξεφεύγω. Σε σχετική ερώτηση του Ευαγγελάτου (μπρρρρ) λοιπόν αναφορικά με τη δυνατότητα της τράπεζάς του να βοηθήσει τους δανειολήπτες γυρνάει και λέει ο μέγιστος ότι υπάρχει η δυνατότητα να παραταθεί για έναν χρόνο η αποπληρωμή του δανείου.
Τι καταλαβαίνεις από αυτό δηλαδή; Ότι θα πει η τράπεζα στον δανειολήπτη "ηρέμησε παιδί μου, για έναν χρόνο μην με πληρώσεις. Τα ξαναλέμε του χρόνου που θα έχει έρθει (ίσως) η ισορροπία στην παγκόσμια οικονομία". Μωρέ μπράβο, σκέφτηκα ο αφελής. Τέτοια γενναιοδωρία από μια τράπεζα.
Πάλι καλά που ήρθε η θεία επιφοίτηση στον Ευαγγελάτο και κυριολεκτικά στο τέλος του λέει "δηλαδή εννοείτε ότι για έναν χρόνο δεν θα πληρώσει τίποτε;".
Και κάπου εκεί έχασε το χρώμα του ο πολυμετοχικός...
Φυσικά και θα το πληρώσει, αλλά μόνο τους τόκους και αυτούς στο τέλος!

Αυτό είναι! Γιατί να αποπληρώσεις ένα δάνειο πχ στα 40 χρόνια αν μπορείς να το κάνεις στα 41; Δηλαδή αν έχεις πάρει 100 χιλιάρικα για ένα σπίτι και στα 40 χρόνια έχουν γίνει 150, γιατί να μην τα κάνεις 160; Τι ψυχή έχουν δέκα ψωροχιλιάρικα παραπάνω; Δώστα μωρέ στις τράπεζες, πεινάνε... Διότι μην ξεχνάμε ότι η περίοδος χάριτος στην αποπληρωμή έχει πολύ υψηλότερο επιτόκιο, έτσι;
Δηλαδή τέτοια μεγαλοψυχία, ειλικρινώς δεν περνάει από το μυαλό μου, εξ ου και τα δάκρυα συγκίνησης και χαράς που κύλισαν στα μάγουλά μου ευθύς αμέσως.

Δεν ξέρω κατά πόσον το πιάσατε: τι είπε ο Βγενόπουλος; ότι αναγνωρίζουμε ότι οι πάντες βρίσκονται σε κρίση, γι'αυτό σου δίνουμε τη δυνατότητα να μην πληρώσεις για έναν χρόνο, αλλά θα μας τον πληρώσεις ως χαμένο και με το πολύ παραπάνω στο τέλος! Αυτές είναι γενναιοδωρίες, όχι παίζουμε.

Βέβαια, αυτό που ξέχασε να πει ο Βγενόπουλος (και που δεν ξέρω κατά πόσον το γνωρίζουν οι περισσότεροι) είναι ότι όταν λαμβάνεις ένα δάνειο, ανεξαρτήτως ύψους, για να εξασφαλίζουν οι τράπεζες το κεφάλαιο σε βάζουν να πληρώνεις πρώτα τους τόκους, και στο τέλος το κεφάλαιο (συγχαρητήρια, μόλις καταλάβατε γιατί στα ψιλά γράμματα λένε το γνωστό παράνομο ότι απαγορεύεται η αποπληρωμή του δανείου νωρίτερα από το συμφωνηθέν). Δεν θυμάμαι καλά τα χρεωλύσια ή πως στο διάολο τα έλεγαν, αλλά είναι ολόκλητοι μαθηματικοί τύποι σύμφωνα με τους οποίους κάθε δόση "ρυθμίζεται" ποσοστιαία σε δύο μέρη, όπου το ένα είναι οι τόκοι και το άλλο το κεφάλαιο. Η πρώτη δόση ενός δανείου πχ μπορεί να είναι 90% τόκοι και 10% κεφάλαιο. Μετά από 5 χρόνια μπορεί να έχει γίνει 82% τόκοι και 18% κεφάλαιο και πάει λέγοντας. Θα μου πείτε βέβαια και τι σχέση έχει αυτό; Εμ, για βάλτε τα κάτω και θα δείτε ότι έχει και παραέχει....

Μακάρι αύριο να ξημερώσει μια καλύτερη μέρα για τις τράπεζες. Την έχουν ανάγκη.
Εμείς, κανένα πρόβλημα. Πάντα θα βρίσκουμε τη λύση. Άλλωστε έχω διαπιστώσει τον τελευταίο καιρό πως οι άστεγοι αυξάνονται συνεχώς, το ίδιο και οι άνθρωποι που σπεύδουν μόλις σκοτεινιάσει στους κάδους απορριμάτων να βρουν κάτι να φάνε, πριν τους προλάβουν οι σκουπιδιάρες. Ναι, εμείς πάντα θα την βρίσκουμε τη λύση. Οι τράπεζες είναι που πρέπει να λυπόμαστε.

Τσα! Εδώ είμαι κι εγώ...

Με είχαν πιάσει οι σπαρίλες μου, μεταξύ άλλων δηλαδή και μιας και σας έλειψα που σας έλειψα (ελάτε τώρα, ομολογήστε το!), είπα να ρίξω και κανά αθλητικό που ομοίως σας έλειψε ακόμη περισσότερο! :):):)

Αν μη τι άλλο οι εορτασμοί για τα (υποτιθέμενα) 100 χρόνια του Παναθηναϊκού βαίνουν εξαιρετικώς! Τους τα λέγαμε εμείς οι γαύροι να τα γιορτάσουν το 2024 αλλά αφού δεν μας άκουγαν ποιος τους φταίει τώρα; Τέτοιο γέλιο, ούτε στα πιο τρελά μας όνειρα! Όχι τίποτε άλλο, αλλά για να μετριάζονται λιγουλάκι και τα δικά μας χάλια δηλαδή (αφού εκεί μας έχουν καταντήσει αμφότερους). Διότι πλάκα, πλάκα, το μοναδικό που πάει καλά στον βάζελο είναι η κατασκευή του γηπέδου (αν και για την ώρα θυμίζει ολίγον τι από κατασκευή γηπέδου της ΑΕΚ, αλλά λέμε τώρα). Ή μάλλον, θα πηγαίνει καλά μέχρι να σκάσει μύτη η αρχαιολογική υπηρεσία... :):):)

Τα λέγαμε εξ’αρχής ότι οι κορυφαίες μεταγραφές του Ολυμπιακού για φέτος είναι ο Τεν Κάτε και ο Πατέρας! Και παραμένουν! Απλά πλέον προσθέστε και τον Αντωνίου. Μεγάλο μάτι το παλικάρι, δεν το συζητάω! Είναι πάντως οι ειρωνείες της τύχης ώρες, ώρες: δεν τα κατάφερε να έρθει ως παίκτης στον Ολυμπιακό το 87 και «ήρθε» ως τεχνικός διευθυντής! Δηλαδή είνια πραγματικά εκπληκτικό! Να έχεις δώσει 25 εκατομμύρια και θες πλήρη ενίσχυση σε όλες τις γραμμές! Δεν ξανάγινε! Εμ, δεν πειράζει παιδιά. Πολυμετοχικότητες δεν θέλατε; Όταν με το καλό θα καταρρεύσει και αυτό το όνειρο να δω γέλια. Διότι για όσους δεν το έχουν πάρει χαμπάρι, για την ώρα αυτός που κερδίζει τις εντυπώσεις είναι... ο Τζίγγερ! Πολύ μου αρέσει ότι όταν τα έγραφα αυτά έτρωγα το χέσιμο του αιώνα από τους βάζελους ότι φοβόμαστε κλπ. Καλά κρασιά εν ολίγοις. Γνωστό παλαιολιθικόθεν ότι με πορδές αυγά δεν βάφονται. Ο Πατέρας βλέπω να οπισθοχωρεί νύχτα, αν και μάλλον θα τη βγάλει τη χρονιά. Λογικά μετά θα αναλάβει ο μίστερ Αμπράμοβ… εχμ, ο Βγενόπουλος ήθελα να πω. Τουλάχιστον ο Πατέρας ξέρει από μπάλα 5 πράγματα: έχει μείον 4 κατηγορίες με τον Εθνικό στο ενεργητικό του, δεν είναι και λίγο πράγμα αν το καλοσκεφτείς. Ο Βγενόπουλος; Χμ, κανάν χρόνο του δίνω κι αυτού. Οπότε λογικά πάμε στο 2010 πλέον. Μετά λοιπόν ποιος θα αναλάβει; Ή κανάς απλός μπροστινός, ή ο στούπος! Κι εκεί θα είναι –αν αναλάβει αυτός- που θα διαλυθεί και το μπάσκετ του βάζελου και να μου το θυμηθείτε. Θυμάμαι ότι από πέρσυ έγραφα ότι δεν ήταν φταίξιμο του Τζίγγερ η όλη κατάσταση στον βάζελο. Μίλαγα τις προηγούμενες μέρες μ’ένα φιλαράκι που είναι και μες στα πράγματα του βάζελου και ειλικρινά με έβγαλε έξω απ’τα ρούχα μου. Διότι αυτό που εξ’αρχής είχα γράψει είναι ότι αν οι βάζελοι δεν κοιταχτούν στον καθρέπτη δεν θα βρουν ποτέ τον «ένοχο». Ο Εντογιέ ήταν καλύτερος από τον Σόουζα, μου είπε το φιλαράκι μου. Δηλαδή ο βάζελος έχει πλέον την αξίωση να έχει παίκτες επιπέδου Εντογιέ; Καλώς λοιπόν, αφού τέτοιες αξιώσεις έχουν οι βάζελοι από την ομάδα τους. Αν και πρακτικά για τον βάζελο άλλο με καίει (κυριολεκτικά) επί της παρούσης: να είναι ο Τεν Κάτε μέχρι το ντέρμπυ μεταξύ μας. Μετά ας φύγει (ούτως ή άλλως ο Μπάγεβιτς είναι προ των πυλών ό,τι κι αν ακούγεται. Διόλου τυχαίο ότι αφότου έφυγε από τον Άρη δεν έψαξε για ομάδα). Βέβαια το να μείνει ο Τεν Κάτε θεωρητικά είναι το πιο εύκολο, αφού του έκατσε καλά και κέρδισε τον Πανιώνιο (που δεν το κρύβω ότι δεν το περίμενα). Θα μου πείτε τώρα, γιατί λέω «θεωρητικά» και γιατί το φοβάμαι αφού το ντέρμπυ είναι σε 4 μέρες… Διάβαζα Φίλαθλο σήμερα και αν μη τι άλλο μου έκανε εντύπωση μια δήλωση του Ρουκάβινα: «ο σημερινός αγώνας θα είναι πιο εύκολος από αυτό του ΟΑΚΑ». Κι ακόμη δεν τον έχουν πλακώσει στις σφαλιάρες οι παλαιότεροι, κι αυτό με προβληματίζει. Δεν πιστεύω ότι ο βάζελος έπαιξε σοβαρή μπάλα με τον Πανιώνιο (για να είμαι ειλικρινής αυτό πιο πολύ μου το έχουν πει φίλοι μου βάζελοι, παρά γαύροι). το μέγα ερώτημα όμως είναι το τι ακριβώς συνέβη στον αγώνα με τον πανιώνιο και οι βάζελοι νομίζουν ότι έφτιαξαν ξαφνικά ομάδα. Διότι αν μπουν έτσι μέσα στο γήπεδο σήμερα, καληνύχτα σας. Απλά έκατσε όπως έκατσε με τον κόρακα που όχι τον αδίκησε (όπως τεχνηέντως παρουσιάζεται), αλλά τον αδίκησε περισσότερο από τον Πανιώνιο και δη σε μια έδρα ομολογουμένως δύσκολη και πήραν τα πάνω τους. Αν και η λογική θα έλεγε ότι θα έπρεπε να τα έχουν πάρει στο κρανίο… Γκούμας και Σιόντης αλλαγές… Μάλιστα… Για σήμερα τα ρεπορτάζ λένε ότι ο Γκούμας (που είναι τουλάχιστον ο πιο αξιόπιστος αμυντικός του βάζελου και δείχνει και σε καλή κατάσταση) θα είναι πάλι εκτός! Σαριέγκι-Βύντρα σέντερ μπακ και τα μυαλά στα κάγκελα, και αναρωτιέμαι τι είδους απόπειρα αυτοκτονίας είναι πάλι αυτή. Δηλαδή ειλικρινά το λέω, ακόμη και ‘μένα με προβληματίζει πλέον ο Ολλανδός. Πολύ φοβάμαι ότι θα περάσουν πολύ δύσκολο βράδυ οι βάζελοι σήμερα, αλλά θα δείξει. Ούτως ή άλλως η Βέρντερ είναι σε μία πολύ ασταθή περίοδο και όλα τα ενδεχόμενα είναι ανοικτά. Όπως και να’χει κι ανεξαρτήτως σημερινού αποτελέσματος, από μιαν άποψη κακώς τα χώνουν στον Τεν Κάτε οι βάζελοι. Ας ήξεραν μπάλα να γνώριζαν ότι ο άνθρωπος αυτό ουδέποτε ήταν και ουδέποτε θα γίνει προπονητής. Μπορεί ως πρώτος βοηθός να είναι κορυφή, δεν ξέρω. Προπονητής δεν είναι όμως. Και αυτό φαίνεται μέσα στο γήπεδο. Πρακτικά παίζει με τους παίκτες που έπαιζε και ο Τεσέιρο καθώς και με το σύστημα που έπαιζε ο Τεσέιρο, το γεγονός ότι όμως είναι 10 φορές χειρότεροι πολύ απλά δείχνει τι δουλεύει και τι όχι. Και είναι προφανές ότι δεν δουλεύει καθόλου την αμυντική λειτουργία. Βύντρα πέρσυ, Βϋντρα φέτος. Σαριέγκι πέρσυ, Σαριέγκι φέτος. Σπυρόπουλος πέρσυ, Σπυρόπουλος φέτος. Και πάει λέγοντας. Πάντως οι εξελίξεις στον βάζελο έχουν πολύ γέλιο και δυστυχώς θα προσφέρουν ακόμη περισσότερο στην συνέχεια. Εδώ είστε κι εδώ είμαστε να τα δούμε όλοι μαζί.

Ααα, είχαμε και την παραίτηση Ντέμη. Συγκινήθηκα. Ιδίως εκεί που είπε ότι στην ΑΕΚ μόνοι τους σκάβουν τον λάκκο τους και ότι δεν υπάρχουν εξωτερικοί εχθροί. Αυτά τα κατάλαβε μετά τα περσινά σόου, να υποθέσω; Διότι μέχρι πριν λίγο καιρό άλλα μας έλεγε. Όπως και να’χει, η παραίτηση του κοντού είναι πλήγμα για την ΑΕΚ και αυτό θα φανεί σε βάθος χρόνου. Μόνο αν μπουκάρει εγκαίρως ο Μελισσανίδης πιθανώς να περισωθεί κάτι. Γνωστό βέβαια ότι ο Μελισσανίδης με τα υπάρχοντα άτομα δεν θα μπουκάρει ποτέ, εκτός εάν τον παρακαλέσουν πρώτα. Θα δείξει. Λάθη κάνουν όλοι οι άνθρωποι, σίγουρα έπραξε κι ο Ντέμης. Πρακτικά, το μεγαλύτερο το είπε: δεν μπόρεσε ν’αλλάξει τον κόσμο. Το άσχημο γι’αυτόν είναι ότι το είπε από την λάθος πλευρά. Ο κόσμος δεν αλλάζει. Όταν όμως οι αεκτζήδες τα έσπαγαν και ο Ντέμης τους έτριζε τα δόντια, θα έπρεπε να είχε εμμείνει στις θέσεις του. Το μεγαλύτερό του σφάλμα ήταν ότι τους τη χάρισε. Ο κόσμος δεν αλλάζει άλλωστε. Μόνο να απομακρύνεις τα μη υγιή στοιχεία μπορείς και τίποτε άλλο. Πάντως από μιαν άποψη κακώς εξεπλάγη από τις γιούχες των κάφρων του. Γι’αυτό λέμε για κάποιον ότι «είναι αεκτζής» όταν δεν έχει επαφή με την πραγματικότητα και τον κόσμο του Γίγνεσθαι. Διότι ο κοντός χρησιμοποίησε κάθε γνωστό που είχε και στην ΑΕΚ χαρίστηκαν τα χρέη μπαίνοντας στον άρθρο 44, αντί να πέσει στην Δ’ Εθνική, βρήκε επενδυτές για έναν σύλλογο άρρωστο, μέχρι και μεταγραφές έκανε ενώ κανονικά έπρεπε να απαγορευόταν, και βγαίνουν οι άλλοι και του λένε ότι έχει μικρύνει την ομάδα. Δίκιο έχουν. Θα έπρεπε να μην είχε αναμιχθεί ο Ντέμης να δω πως θα τους φαινόταν η επάνοδος στην Α' Εθνική μετά από τουλάχιστον 3 χρόνια απουσίας. Τι να πεις μετά δηλαδή…

Πριν λίγες μέρες ο Γεωργίου –για να περάσουμε και στα ημέτερα- έγραψε κάτι εξόχως ανησυχητικό. Κι επειδή παρακολουθώ Γεωργίου από 92 στον πάλαι ποτέ Σπρίντ ΦΜ τον ξέρω καλά ότι δε λέει φόλες, ό,τι κι αν νομίζει ο κόσμος. Έχει δημιουργηθεί από Γκαλέτι-Κοβάσεβιτς-Λέτο-Μπελούσι μπλοκ κατά του Ντιόγο και ο μικρός είναι έτοιμος να ξεσπάσει. Για την ακρίβεια, με τα χίλια ζόρια κρατιέται από τον μάνατζέρ του. Νομίζω ότι ήρθε η ώρα οι αιώνιοί μας να μας εκτιμήσουν όσο πραγματικά μας αξίζει, διότι πολύ απλά δεν αντέχουμε να τους δούμε να διαλύονται μόνοι τους. Θέλουμε κι εμείς μαζί! Το παλικαράκι όχι μόνο ξέρει καντάρια μπάλα και έχει αρχίσει να το δείχνει εξαρχής, αλλά είναι και πραγματική επένδυση για την ομάδα. Ο Ντάρκο μπορεί να είναι παικταράς, αλλά είναι στα 35. Ο Μπελούσι καλά θα κάνει να δείξει και στο γήπεδο ότι όντως το κατέχει το τόπι (που το κατέχει ο διάολος) και μετά να κοιτάξει να κάνει χουνέρια. Κι όσον αφορά τον Λέτο, καλά θα κάνει να θυμηθεί ότι δανεικός παίζει εδώ. Μπάλα ξέρει και πολλή μάλιστα, αλλά μιλάμε ότι είναι πιο ελαφρόμυαλός ακόμη κι απ’τον Νέρι. Άσε που δεν ξέρει καν τη μπάλα που ήξερε ο Νέρι. Κι αν δεν πολυνοιάζομαι γι’αυτούς τους 3, αν όντως ισχύει για τον Γκαλέτι κάτι τέτοιο, αυτό πραγματικά με απογοητεύει. Και ειλικρινά αναρωτιέμαι τι διάολο κάνει ο Τζόρτζεβιτς σε μια τέτοια περίπτωση, που θα έπρεπε να μιλάει και να κάθονται προσοχή άπαντες εκεί μέσα. Η μεγαλύτερη απογοήτευση όμως είναι ότι αν κάτι τέτοιο ισχύει, έχει χαθεί ο έλεγχος των αποδυτηρίων, πράγμα πολύ κακό. Δεν διαφωνώ ότι έχουμε την δικαιολογία να λέμε ότι έχουμε ξεσκιστεί στους τραυματισμούς βασικών παικτών αλλά όταν θες να λέγεσαι Ολυμπιακός αυτό δεν σημαίνει και τίποτε διότι πρέπει να έχεις πλήρες ρόστερ. Και κατ’ εμέ έχει καλό ρόστερ ο Ολυμπιακός, απλά ενίοτε το κωλοβαράει ο Βαλβέρδε. Θα αναφέρω ένα παράδειγμα: Παπαδόπουλος. Έχουμε τρεις και όμως παίζει ο λάθος Παπαδόπουλος. Αντί να παίζει ο μικρός ο Γιάννης κι ο ακόμη μικρότερος ο Κυριάκος, παίζει αυτός που θα μπορούσε κάλλιστα να είναι ο Γαλάτης ποδοσφαιριστής Αμπαλίξ. Μου λένε ειρωνικά ότι ο Όσκαρ κόστισε 2,5 εκατομμύρια. Ε, και; Ο Αβραάμ κόστισε 4 και θα κολλήσω στα 2,5 του Όσκαρ; Ρε πλάκα κάνουμε εδώ πέρα; Πάντως ο Ολυμπιακός αποδεικνύεται μια διαχρονικά άρρωστη περίπτωση τα τελευταία (αρκετά) χρόνια και ειλικρινά αν δεν καθιερωθεί ομάδα με πιτσιρικάδες δεν πρόκειται να βγούμε από το τέλμα.

Έβλεπα τον Σηφάκη τις προάλλες και έπαιρνα ανάποδες. Λυπάμαι, αλλά για κάθε απόκρουση του Σηφάκη εγώ πανηγύριζα. Χάσαμε αυτόν τον παικταρά για 300 χιλιάρικα για να πάρουμε τον Κόβατς; Πόσο αστείοι μπορούμε να είμαστε επιτέλους; Κι ακούω και τις φόλες κάθε παντογνώστη δεξιά κι αριστερά και απελπίζομαι. Έπρεπε να είχε μπει νωρίτερα ο Κοβάσεβιτς στον αγώνα με τη Γαλατά, λένε. Μάλιστα. Και με τον Άρη που μπήκε τι έκανε; Κακώς έβαλε με τη Γαλατά τον Γκαλέτι αριστερά ο Βαλβέρδε, λένε. Δηλαδή πέρσυ που το έκανε ο Λεμονής και τους έπαιρνε και τα σώβρακα (όπως στο Μπερναμπέου, για να μην ξεχνιώμαστε) έκανε κάτι διαφορετικό; Αλλά είπα: καλώς ή κακώς έχουμε τη δικαιολογία των τραυματισμών. Να δω όταν θα παίζουμε πλήρεις τι δικαιολογία θα έχουμε, διότι είμεθα ελαφρώς διά το πέος κι εμείς ακόμη. Απλά οι άλλοι έχουν τέτοια χάλια που σε’μας δεν φαίνεται και τόσο.

Πάντως με τα έως τώρα δεδομένα, μην περιμένετε βάζελο και ΑΕΚ εντός πρώτης τετράδας στο τέλος της σαιζόν. Για την ακρίβεια, καλύτερα να μην τους περιμένουμε καν στην Ευρώπη. Κι αν συνεχιστούν έτσι, το πιθανότερο είναι να βγει πρώτος ο Πανιώνιος, ο οποίος με την προσθήκη των δύο Ουρουγουανών έχει αποκτήσει εκπληκτική ποιότητα. Το θέμα είναι ότι ο Πανιώνιος παραδοσιακά χύνει την καρδάρα με το γάλα κάποια στιγμή, κι ακόμη περισσότερο ο ΠΑΟΚ. Διότι μην παραμυθιαζόμαστε, όλες οι ομάδες κάνουν κοιλιές και το ίδιο θα έχουμε κι εδώ. Το ερώτημα είναι το κατά πόσον μπορούν ιδίως ετούτοι εδώ (διότι λογικά η Ξάνθη θ’αρχίσει να ξεφουσκώνει κάποια στιγμή εκτιμώ, εκτός αν έχουμε εδώ το μεγάλο μπαμ του πρωταθλήματος) να τις διαχειριστούν. Παρεμπιπτόντως, ν’αγιάσει το στόμα του Λίνεν. Έχει μαλλιάσει η γλώσσα μας τόσα χρόνια…

Σε γενικές γραμμές αυτά. Φέτος νομίζω τα πράγματα θα είναι ακόμη χειρότερα κι από τις προηγούμενες χρονιές. Ο Βάζελος απλά θα παρακαλάει να τελειώσει η σαιζόν όσο πιο αναίμακτα γίνεται, νομίζοντας ότι κάτι είναι ως ομάδα, εμείς δε, θα φάμε κι άλλες σφαλιάρες νομίζοντας ότι είμαστε Η ομάδα. Τελικώς η περσινή σαιζόν στην Ευρώπη για εμάς απλά αποδεικνύεται όπως η κούπα για την Εθνική μας πριν από 4 χρόνια: απλά συνέβη, και έφυγε αφού την αφήσαμε ανεκμετάλλευτη.

Δεν ξέρω αν θα ρίξουμε περισσότερο γέλιο ή κλάμα φέτος, αλλά ξέρω ότι κάτι από τα δύο θα ρίξουμε. Ίσως να μάθουμε κάποτε όλοι να μην τρώμε το παραμύθιασμα και να μάθουμε λίγη μπαλίτσα παραπάνω. Ως επίσης, ίσως σταματήσουμε επιτέλους να δίνουμε τόση βαρύτητα σε κάτι τόσο άθλιο όπως το ελληνικό ποδόσφαιρο. Ίσως η αδιαφορία μας να είναι ο μόνος τρόπος να ανακάμψει. Άσε που υπάρχουν και πολύ σοβαρότερα πράγματα στη ζωή από μια μπάλα...

Α, και δύο «ειδήσεις» που δεν πολυακούστηκαν αλλά έχουν τη δική τους μεγάλη σημασία. Η πρώτη: πριν αρκετό καιρό είχε γίνει το σώσε με τον διαιτητή Μαζαράκο, ο οποίος φιγουράριζε με φανέλα του Ολυμπιακού. Ρεσιτάλ έδιναν οι της παράγκας θιασώτες (αντί να βλέπουν τα χάλια τους). Χθες, οι κατηγορούμενοι έφαγαν από 7 μήνες φυλάκιση για πλαστή φωτογραφία. Και η δεύτερη και απείρως σημαντικότερη: Σημειώστε μια ημερομηνία: Τετάρτη, 29 Οκτωβρίου 2008. Είναι η ημερομηνία που η Καλαμαριά απέσυρε την προσφυγή της από το CAS για την υπόθεση Βάλνερ. Μα αφού είχε δίκιο, γιατί την απέσυρε; Αν το θεωρούσε μάταιο θα μπορούσε να την είχε αποσύρει αμέσως μετά την επικύρωση του πίνακα με τις ομάδες του φετινού πρωταθλήματος…

Και έχουμε και ντέρμπυ είπαμε... χεχεχε... :):):)

Χαίρετε.

ΥΓ. Και επιτέλους, μάλλον ήγγικεν η ώρα που θα πέσει το σιχαμερό παράρτημα. Θεία Δίκη, τίποτε άλλο.

UPDATE: Λοιπόν μπράβο του του βάζελου προχθές, νομίζω ότι ιδίως στο β' ημίχρονο έπαιξε πολύ καλά. Είχε και λίγο άστρο βέβαια, που η αλήθεια είναι ότι για την παραδοσιακή ομάδα-πάτο, του'χε λείψει εδώ και πολύ καιρό. Κατ' εμέ το όλο αποτέλεσμα οφείλεται στους εξής παράγοντες: πρώτον, ήταν ο πρώτος αγώνας που ο Τεν Κάτε δεν τον έπαιξε και με τα δύο χέρια, ώς συνήθως. Δεύτερον, δεν ξέρω αν το παρατηρήσατε, αλλά ήταν ίσως ο πρώτος αγώνας που ο Γκούνης δεν επιδώθηκε στο αγαπημένο του σπορ των βουτιών. Τρίτον, επιτέλους αποφάσισε να πάρει τον κώλο του ο Ζιλμπέρτο. Και τέταρτον, τελικά όσο η Βέρντερ δεν βρίσκει αντι-Μπορόφσκι θα έχει σοβαρό πρόβλημα (δεδομένης και της απουσίας του Φρίνγκς κιόλας) και δεν θα συνέλθει με την καμία.
Βέβαια η αλήθεια είναι ότι εγώ τρίβω τα χέρια μου με αυτά που είδα...
Χεχεχε...
Δεν ξέρω αν πήρε το μάτι σας τις δηλώσεις του Σάαφ. Όταν ρωτήθηκε αν η απόδοση του βάζελου ήταν έκπληξη, ο Γερμανός τους άφησε όλους άναυδους: "Όχι. Έπαιξαν ακριβώς όπως περιμέναμε". Όσο κι αν όντως έπαιξε καλά ο βάζελος προχθές, η αλήθεια είναι ότι είμαι εξαιρετικά ικανοποιημένος που ξαφνικά νομίζουν ότι έφτιαξαν ομαδάρα. Μια χαρά... :)
Πως την έφτιαξαν; Με ένα εξαιρετικό ημίχρονο στη Βρέμη, ένα καλό με τη Βέρντερ στο ΟΑΚΑ και με ένα σχετικά καλό με τον Πανιώνιο. Πρακτικά αυτές είναι οι καλές εμφανίσεις του βάζελου φέτος και πάπαλα. Προφανώς η νικη στη Γερμανία ήταν η καλύτερη αφορμή για να ξεχαστούν όλες οι πίπες, όπως του Ηρακλή, του Εργοτέλη, της μετριοτάτης ΑΕΚ, της Ανόρθωσης κλπ, κλπ, κλπ. Όπως επίσης μου κάνει ειλικρινά αλγεινή εντύπωση το γεγονός ότι όλοι μιλάνε για... αριστουργηματικό κοουτσάρισμα του Τεν Κάτε, ο οποίος πρακτικά δεν έκανε τίποτε το παράλογο, παρά μόνο δεν υπέπεσε στα ολέθρια σφάλματα που έκανε μέχρι τώρα. Όντως ήταν κίνηση ματ που έβαλε 3 αμυντικά χαφ και πρακτικά αυτή ήταν που πήρε το παιχνίδι, εγώ όμως δεν πρόσεξα κάτι άλλο στον αγώνα. Και φυσικά η λογική κάνει λόγο για την εξαίρεση που επιβεβαιώνει τον κανόνα κι ουχί για τον κανόνα που επιβεβαιώνει τις εξαιρέσεις. Μέχρι στιγμής, θεωρητικά τουλάχιστον, το ματς αυτό κερδίθηκε από μια σειρά συγκυριών. Ούτε ο Σαριέγκι έγινε Μαλντίνι, ούτε ο Βύντρα Ρομπέρτο Κάρλος, ούτε ο Μάντζιος Φαν Μπάστεν. Ναι, οι βαζελίτσες έπαιξαν ψυχωμένα, παθιασμένα και συγκεντρωμένα, ουδείς το παραγνωρίζει, αλλά μέχρι να στρώσουν κώλο κάτω, έχουμε καιρό να το δούμε. Μην μασάμε κουτόχορτο δηλαδή.
Η πλάκα πάντως είναι η άλλη: ελάχιστοι έχουν καταλάβει πως αυτή η νίκη του βάζελου περισσότερο ωφέλησε τον Ολυμπιακό. Είναι μαθηματικά βέβαιο πως θα πάει πιο πονηρεμένος ο Βαλβέρδε στο ντέρμπυ (δίχως βέβαια αυτό να προδικάζει και το όποιο αποτέλεσμα, μιας κι εμείς ακόμη σερνόμαστε εκτός έδρας). Πάντως ειλικρινά μου αρέσει που έχουν πάρει αέρα τα μυαλά των βάζελων. Το αν θα το εκμεταλευθούμε εμείς την Κυριακή, άλλου παπά ευαγγέλιο φυσικά. Και προσωπικά πέραν της όποιας προσωρινής ανάστασης, δε βλέπω να σηκώνει εύκολα κεφάλι ο βάζελος (αγωνιστικά εννοώ). Πολλάκις το'χουμε ξαναδεί αυτό το έργο και με'μάς και με δαύτους.
Όταν ο δεκάγατος αρχίσει πάλι τα ροτέισιον, εκεί να δειτε γέλιο που'χει να πέσει.