Εντωμεταξύ

έχει καταλάβει κανείς να γίνεται αντιπολίτευση σε αυτήν τη χώρα;
'Νταξ, εγώ έχω κάποια τρεχάματα και περιορίζομαι κυρίως στην ανάγνωση εφημερίδων, άρα αφήνω ανοικτό το ενδεχόμενο να έχω χάσει κάποια επεισόδια. Αλλά και πάλι, αντιπολίτευση δεν ακούω, από κανέναν. Ή μάλλον -αν και θα'πρεπε να κοκκινίζουμε από ντροπή- κάνει ο Καρατζαφέρης. Καληνύχτα σας δηλαδή...
Διάβαζα πχ πριν λίγες μέρες στην Ελευθεροτυπία κάποια δήλωση του Αλαβάνου. Δεν θα πω ότι παραλίγο να πέσω από την καρέκλα για να μην χαρακτηρισθώ υπερβολικός:
Υπέρ της χορήγησης ελληνικής υπηκοότητας σε όσα παιδιά μεταναστών γεννιούνται στην Ελλάδα, τάχθηκε ο Αλέκος Αλαβάνος κατά τη χθεσινή συνάντησή του με τον πρεσβευτή της Αλβανίας στην Αθήνα Βίλι Μιναρόλι.
Ο πρόεδρος του Συνασπισμού είπε επίσης ότι και όσοι μετανάστες εργάζονται στην Ελλάδα τουλάχιστον επί πενταετία πρέπει να έχουν το δικαίωμα να ζητήσουν την ελληνική υπηκοότητα.
Έχουμε και λέμε: τα παιδιά μεταναστών έχουν δικαίωμα να επιλέξουν υπηκοότητα βάσει νόμου. Επίσης, όποιος είναι μόνιμος κάτοικος Ελλάδας επί 5 συναπτά έτη έχει δικαίωμα να ζητήσει υπηκοότητα βάσει νόμου. Δηλαδή ο Αλέκος ζήτησε να ισχύσουν αυτά που ισχύουν χρόοοοοοονια τώρα.
Να υπενθυμίσω ένα απλό παράδειγμα: στις αρχές τις δεκαετίας του 90 έτσι είχαν γίνει Έλληνες διάφοροι "γνωστοί" παίκτες στις ομαδάρες μας στο μπάσκετ. Οι νόμοι αυτοί εξακολουθούν να υφίστανται απαράλλαχτοι. Κατά τα λοιπά ο Αλαβάνος ζήτησε να γίνουν τέτοιοι νόμοι. Καλά κρασιά...

Από την άλλη, κάποια σοβαρή θέση για το ασφαλιστικό δεν έχω ακούσει, και η αλήθεια είναι μία: τόσα χρόνια λέγαμε ότι καμιά κυβέρνηση δεν τολμούσε να το ανοίξει. Τώρα που όχι μόνο άνοιξε αλλά θα κλείσει με λύση κιόλας (κι όποιος δεν το βλέπει είναι απλά εκτός τόπου και χρόνου) τι λένε οι διάφοροι φωστήρες; "Μα γιατί άνοιξε;"
Μήπως δεν το ξέραμε πως όσο πιο πολύ αργεί η λύση τόσο πιο βαρέως θα μας πηδήξουν; Το ξέραμε και μάλιστα πάρα πολύ καλά. Απλά υπήρχε η γνωστή τακτική των υπευθυνοανευθυνοαρμοδίων: ας πάρω εγώ την σύνταξή μου και δη, δίχως να στιγματισθώ κι ας μαζέψουν άλλοι τις ντομάτες. Κι έτσι διαιωνιζόταν και διαιωνιζόταν και διαιωνιζόταν...
Και εις τους αιώνας των αιώνων αμήν.
Μέχρι που ήρθε η ΕΕ και είπε "βρείτε λύση χθες".
Διότι έχουμε την τάση να ξεχνάμε κιόλας: όταν έπεφταν οι μάσες ντελόρδ, οι μασέλες στήριξης και τα λοιπά πακέτα, δηλαδή όταν η ΕΕ μας τα έσκαγε αδρά, όλα ήταν μια χαρά. Όμως η ΕΕ έχει και απαιτήσεις, δεν τα σκάει μόνο.

Και ξέρετε τι βλέπω; Πως όσο το ασφαλιστικό ήταν ένα θεσπέσιο μικροκομματικοαντιπολιευτικό επιχείρημα, όλα ήταν μια χαρά. Με τους τόνους χυνόταν τόσο το μελάνι όσο και το σάλιο. Τώρα που άρχισαν να αναφέρονται ονομαστικά τα ταμεία κι άλλων κλάδων, τώρα είναι που έχει αρχίσει να γίνεται της πουτάνας το κάγκελο. Τείνουν να πειραχθούν τα κεκτημένα, βλέπετε κι ο Έλληνας ως γνωστόν μόνο τότε αντιδρά.

Αλήθεια, οι επίσημες θέσεις των κομμάτων της αριστεράς ποιες είναι; "Αποχωρούμε από τον διάλογο"; Ρε ζώα, γι'αυτό σας ψήφισε ο κόσμος; Γι'αυτό σκίζατε τα ιμάτιά σας να σας προτιμήσουν ενάντια στον δικομματισμό έστω κι από αντίδραση; Για να πείτε ότι αποχωρείτε από τον διάλογο; Ουστ από 'δω κοπρόσκυλα, όλοι σας...

Και φυσικά, ζωή σε λόγου μας.