Περί των γνωστών μιασμάτων

Θυμάμαι που ήμουν στην Γερμανία προ δεκαετίας για δουλειές, οι οποίες τράβηξαν μια διετία σερί κιόλας, είχα γνωρίσει μεταξύ άλλων τον κυρ-Γιάννη, έναν εξαίρετο Έλληνα της διασποράς, ούτως ειπείν μετανάστη, ο οποίος ήδη είχε κλείσει περί τα 40 χρόνια εις την αλλοδαπήν. Η παρέα συμπληρωνόταν από τον Παναγιώτη, εξαιρετικό φίλο έκτοτε και μέχρι σήμερα, ο οποίος ήταν επίσης γιος μεταναστών στην Γερμανία, γεννημένος στην Γερμανία (που ευτυχώς για τον ίδιον, επέστρεψε νωρίς στην Ελλάδα). Μέσα από τις πάμπολλες συζητήσεις που είχαμε κάνει τότε συνειδητοποίησα κάτι τραγικό: ότι αν και είχα την σχεδόν βέβαιη πεποίθηση πως ήξερα τι σημαίνει μετανάστης και τι μετανάστευση, τελικώς απεδείχθη ότι δεν ήξερα την τύφλα μου. Κάπως έτσι συμπεραίνω ότι δεν ξέρουν την τύφλα τους και οι περισσότεροι που λαμβάνουν θέση επί του θέματος.
Σύντομο διαφημιστικό μήνυμα πριν προχωρήσουμε: θα σας πρότεινα να διαβάσετε αυτό εδώ το όχι ιδιαίτερα φρέσκο αλλά διαχρονικό κείμενο του polse. Πέρας διαφημίσεων.
Μεταξύ άλλων λοιπόν ο κυρ-Γιάννης μου είχε περιγράψει πως ήταν η πρώτη μέρα που πάτησε το πόδι του στην Γερμανία: όταν τους ξεστοίβαξαν οι Γερμανοί από τα τραίνα τους πέρασαν από αυστηρότατες ιατρικές εξετάσεις, όπου για να μην χαθεί η μπάλα των αποτελεσμάτων τους σφράγιζαν στο χέρι με έναν αριθμό για να τους βρίσκουν πιο εύκολα μέχρι να "ενταχθούν" στην γερμανική κοινωνία. Στην συνέχεια, όταν τους νομιμοποιούσαν με τις επίσημες διαδικασίες του νεοσύστατου γερμανικού κράτους τους διέσπειραν όπου υπήρχε ανάγκη από εργατικό δυναμικό. Κάποιοι ήταν τυχεροί και είχαν βρει καλές δουλειές, τηρουμένων πάντοτε των αναλογιών. Κάποιοι άλλοι -οι περισσότεροι δηλαδή- πήγαν ντουγρού στην βαριά γερμανική βιομηχανία, ανεξαρτήτως φύλου και ηλικίας. Μέσα στο όλο ζόρι μάλιστα, οι φιλέσπλαχνοι Γερμανοί τους μίλαγαν αυστηρά και μόνο γερμανικά παρόλο που σχεδόν ουδείς γνώριζε, προκειμένου να μάθουν πιο γρήγορα τη γλώσσα. Και κάπως έτσι ξεκίναγε μέσες-άκρες το λούκι των περισσοτέρων μεταναστών στις ευαγείς δεκαετίες του 40, του 50 και του 60. Θα έχετε ακούσει, εκτιμώ, ότι η μεταπολεμική Γερμανία χτίστηκε από τα χέρια των μεταναστών. Ισχύει.

Εδώ και πάρα πολύ καιρό έχει ξεσπάσει κυριολεκτικά φραστικός πόλεμος αναφορικά με τους μετανάστες στην χώρα μας, ο οποίος συχνά-πυκνά μου δίνει την εντύπωση ότι αναφερόμαστε σε αντικείμενα κι ουχί σε ανθρώπινα πλάσματα σας εμάς τους ίδιους. Και δυστυχώς τόσο η παραφιλολογία, όσο και η ψευδολογία δίνουν και παίρνουν κάτω από ένα διακριτικό πλέπλο μαλακίας, αφού ο καθείς για τους δικούς τους -ενίοτε άρρωστους λόγους- λέει τα δικά του και κυρίως τα παρουσιάζει ως μοναδική αυθύπαρκτη κοσμοθεωρία με την οποίαν άπαντες οι υπόλοιποι πολίτες είναι υποχρεωμένοι να συνταχθούν πάραυτα. Δυστυχώς όμως πάντοτε με τις ευλογίες του συνήθως ανίκανου σε τέτοια σημαντικά θέματα ελληνικού κράτους το πρόβλημα αντί να αντιμετωπίζεται, διογκώνεται.

Ας εξετάσουμε, το λοιπόν, λίγο τι συμβαίνει με τους μετανάστες στην Ελλάδα. Κατ΄αρχήν, οφείλουμε να κάνουμε έναν σημαντικό διαχωρισμό: άλλο πράγμα ο μετανάστης, άλλο πράγμα ο λαθρομετανάστης. Ο πρώτος έρχεται με όλες τις νόμιμες διαδικασίες για οποιονδήποτε λόγο (πολιτικό, οικονομικό κλπ). Ο δεύτερος έρχεται νύχτα και κάποια στιγμή συνειδητοποιούμε είτε την ύπαρξή του, είτε το πτώμα του. Σε αυτό το σημείο οφείλουμε να εξετάσουμε επιγραμματικά τις σημαντικότερες απόψεις που παρουσιάζονται επί του θέματος, και ο οποίες είναι ευτυχώς μόνο δύο:
α) όλοι οι μετανάστες είναι καλοί, είναι αδέλφια μας, οφείλουμε να τους δεχόμαστε για να δείχνουμε την ανθρωπιά μας κλπ, κλπ. Γνωστή θέση των πλείστων όσων ΜΚΟ (πολύ της μόδας τώρα τελευταία), διαφόρων υποτιθέμενων αριστερών (ως αυτοπροσδιορίζονται), διαφόρων εθνομηδενιστών (διαπίστωσα εσχάτως ότι ο όρος ενοχλεί διάφορους ντολμάδες, αν και τον χρησιμοποιώ επειδή δεν έχω σκεφτεί κάποιον καλύτερο. Δεν πειράζει, σοδίτσα παιδιά) κλπ, και γενικότερα τα μισά φασιστόμουτρα που αν τολμήσεις να διαφωνήσεις μαζί τους αντί επιχειρημάτων σε λούζουν με σωρεία ευγενών χαρακτηρισμών.
β) όλοι οι μετανάστες να πάνε σπίτι τους. Θα μας χαλάσουν την φυλετική γραμμή, συνέχεια και καθαρότητα, είναι όλοι τους εγκληματίες, ευθύνονται για την ρύπανση στους δρόμους, το φαινόμενο του θερμοκηπίου κλπ. Την άποψη αυτή ενστερνίζονται τα έτερα μισά φασιστόμουτρα, δηλαδή διαφόροι ακροδεξιοί πάσης λογής, φύσεως και προελεύσεως.
Το θέμα είναι ότι έχουμε μπερδέψει την πούτσα με την β**ρτσα (η β**ρτσα είναι μια διαχρονικά χυδαία λέξη, εξου και οι αστερίσκοι), διότι το αν κάποιος είναι καλός ή κακός, ηθικός ή ανήθικος, έννομος ή εγκληματικό στοιχείο (κλπ) δεν έχει να κάνει με το αν είναι ιθαγενης ή μετανάστης, Έλληνας ή Αλβανός, νόμιμος ή παράνομος κλπ. Έχει να κάνει αυστηρά και μόνο με τα μυαλά που κουβαλάει ο καθένας ξεχωριστά καθώς και από τις συνθήκες στις οποίες ζεί. Το να είναι κάποιος λαθρομετανάστης δεν σημαίνει ότι είναι αυταπάγγελτα κακός κι εγκληματίας, ομοίως δεν συνεπάγεται όμως και ότι είναι και άγιος. Ο κάθε άνθρωπος δείχνει στην πράξη τι είναι και μάλιστα σε καθημερινή βάση. Και ομοίως όπως υπάρχουν καλοί, κακοί, μαλάκες, εγκληματίες (κλπ) λαθρομετανάστες, ομοίως υπάρχουν και Έλληνες και Αλβανοί και Πακιστανοί και Γερμανοί και Άγγλοι και πάει λέγοντας. Η ηθική ποιότητα δεν αποτελεί προνόμιο ή μειονέκτημα κάποιων συγκεκριμένων. Αποτελεί χαρακτηριστικό γνώρισμα όλων των ανθρώπων παγκοσμίως και από αρχαιοτάτων χρόνων. Θέλω να πιστεύω ότι το ξεκαθαρίσαμε αυτό.

Πάμε τώρα στις κρατικές υποδομές και για τον λόγο αυτόν θ'ασχοληθούμε με την πρώτη άποψη, δηλαδή όλοι όσοι έρθουν, καλώς ήλθαν και μην τολμήσει κανείς να τους διώξει. Αυτό δυστυχώς δεν μπορεί να γίνει. Κάθε χώρα έχει συγκεκριμένες οικονομικές δυνατότητες και οι συγκεκριμένες αυτές δυνατότητες παρέχουν και συγκεκριμένη δυνατότητα οικονομικής ανάπτυξης. Η δικιά μας χώρα, αν υποθέσουμε ότι αριθμεί 10 εκατομμύρια Έλληνες πολύ αμφιβάλλω αν μπορεί να δεχθεί πάνω από ένα εκατομμύριο μετανάστες, ίσως και λιγότερους. Γιατί; Μα διότι δεν διαθέτουμε τη λεγόμενη βαριά βιομηχανία, ούτε μας χαρακτηρίζει η λεγόμενη βιομηχανική άνθηση και ανάπτυξη που να ανοίγει συνεχώς νέες θέσεις εργασίας. Από την άλλη μεριά, το εμπόριο (που ούτως ή άλλως είναι δύσκολο για έναν μετανάστη) είναι μάλλον υπερκορεσμένο ένεκα του υπερεπαγγελματισμού που επικρατεί. Άρα οι δυνατότητες να απασχοληθεί σωστά (και κυρίως αξιοπρεπώς) ένας μετανάστης στην χώρα μας είναι καλώς ή κακώς εξαιρετικά περιορισμένες. Συνεπώς, η ύπαρξη του "σωστού" αριθμού μεταναστών βοηθάει και την χώρα και τους πολίτες της αλλά και τους ίδιους τους μετανάστες. Δυστυχώς, αν ο αριθμός μεταναστών υπερβεί αυτό το κρίσιμο όριο, αυτομάτως αποκτούν προβλήματα όλοι και μάλιστα με ρυθμούς μάλλον γεωμετρικής προόδου δηλαδή πολλαπλασιαστικά αυξανόμενα (και όχι προσθετικά) με αποτέλεσμα όλες οι καλές προσθέσεις να γυρνάνε μπούμπερανγκ προς όλους.
Προσέξτε τώρα το τραγικόν του πράγματος: καλώς ή κακώς, αυτή είναι η χώρα μας (η οποία κατ' επανάληψιν έχω τονίσει ότι είναι η χώρα που μας αξίζει διότι τέτοιοι πολίτες είμαστε) δεν έχει τη δυνατότητα να παράσχει σε αυτούς τους ανθρώπους επαγγελματική αποκατάσταση, υγειονομική περίθαλψη, εκπαίδευση, διαδικασίες κοινωνικής ενσωμάτωσης, στέγασης κλπ, και την ίδιαν στιγμή βγαίνουν αμέτρητοι υποτιθέμενοι φιλάνθρωποι και λένε επί της ουσίας το εξής: "Ελάτε κι άλλοι στην σύγχρονη κόλασή σας, να μένετε σε τρώγλες στοιβαγμένοι ο ένας πάνω στον άλλον και ανά δεκάδες, ελάτε να απεμπολήσετε κάθε ίχνος ανθρώπινης αξιοπρέπειας. Στα παπάρια μας πως θα ζείτε, αρκεί να είστε εδώ όλοι. μην μας πουν και ρατσιστές, θου κύριε, ουουουου σιξ σιξ σιξ". Μιλάμε για την απόλυτα μηδενιστική απάνθρωπη άποψη. Και το "ωραίο" είναι ότι στο πλαίσιο της αμερικανοποίησης που μας διακρίνει, όποιος δεν συμφωνεί με αυτούς είναι ακροδεξιός, ξενοφοβικός, ρατσιστής και φασίστας.
Δηλαδή εγώ που θεωρώ ότι είναι απαράδεκτο ένας μετανάστης (ο οποίος -μην ξεχνάμε- έχει πάρει την εξαιρετικά δύσκολη απόφαση να αφήσει την πατρίδα του, ήθη κι έθιμα, τρόπο ζωής, φίλους και πολλάκις έως και οικογένεια) να μην έχει που να μείνει, να ζει καθημερινά στον φόβο και το κυνήγι, να προσπαθεί να βγάλει τα προς το ζην με τρόπους κατά κύριο λόγο απάνθρωπους, είμαι ρατσιστής ας πούμε. Ντάξει, έχω ακούσει και χειρότερα είναι η αλήθεια.
Από την άλλη μεριά, ως προείπαμε έχουμε και την αντίπερα όχθη, αυτήν της εθνικής καθαρότητας (sic) και λοιπών φαιδροτήτων, σύμφωνα με την οποίαν όλοι οι μετανάστες πρέπει να πάνε σπίτια τους. Προφανώς ουδείς έχει κάτσει να σκεφθεί έστω και το προφανές, ότι αν πχ δεν υπήρχαν Αλβανοί, τα τελευταία 10 χρόνια (τουλάχιστον) θα είχε μαραζώσει πλήρως ο κλάδος των οικοδομών, όχι για άλλον λόγο, αλλά επειδή από τότε που στο μυαλό του Έλληνα σφηνώθηκε για τα καλά η κουραδοειδής ιδέα του Πανεπιστημίου (για να είναι υπερήφανος ο μπαμπάς με τη μαμά προτίστως), πλέον απαξιοί να ασχοληθεί με συγκεκριμένα επαγγέλματα εμφανώς.. υποτιμητικά, ένα εκ των οποίων και της οικοδομής. Ο Έλληνας το μόνο που κυνηγάει είναι ένα γραφείο (κατά προτίμηση δημοσίου) ή την δική του δουλειά προκειμένου να μην έχει κανέναν από πάνω του (τώρα δέσαμε), τουτέστιν σωρεία δύσκολων επαγγελμάτων έχει ριφθεί στον Καιάδα. Αυτά τα επαγγέλματα όμως δεν πρέπει να τα κάνει κάποιος; Πρέπει. Συνήθως λοιπόν κάπου εδώ υπεισέρχονται οι μετανάστες ως οικονομικός παράγοντας ανάπτυξης. Το να φύγουν λοιπόν όλοι οι μετανάστες όχι μόνο είναι ηλίθιο και απάνθρωπο, αλλά είναι και εθνικά επιζήμιο.
Άρα και πάλι καταλήγουμε στην περιβόητη "μέση λύση" η οποία είναι συνήθως και αυτή της κοινής λογικής (όχι κάτι... εξεζητημένο δηλαδή), ότι δηλαδή χρειαζόμαστε μετανάστες, δίχως όμως να ξεχνάμε ότι και οι μετανάστες μας χρειάζονται, όχι μόνο ως κράτος αλλά και ως πολίτες. Το πρόβλημα είναι τι γίνεται με τους "υπεράριθμους", οι οποίοι κυριολεκτικά ουδείς ξέρει πόσοι είναι.

Δυστυχώς, για τους υπεράριθμους δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτε λιγότερο από αυτά που επιτάσσει η κοινή λογική (της επιβίωσής μας ως κράτος σε όλους τους τομείς) και που πράττουν όλες οι ευρωπαϊκές χώρες (οι οποίες είναι αυστηρότατες όσο δεν φαντάζεστε): όσοι δεν πληρούν τις νόμιμες προϋποθέσεις πρέπει να απελαύνονται. Πως όμως μπορεί να γίνει αυτό ρε διάολε, όταν ως χώρα δεν έχουμε την παραμικρή μεταναστευτική πολιτική; Και μιλάμε για μια χώρα, την Ελλάδα, που εκτός συνόρων έχει άλλη μια Ελλάδα διάσπαρτη ανά τον κόσμο. Είναι δηλαδή πραγματικά τραγικό. Δεν ξέρω αν χρειάζεται Υπουργείο Μετανάστευσης όπως είχε πει πάνω στην κουβέντα ο polse, σίγουρα όμως χρειάζεται κάτι επισημότατο, με την σφραγίδα του Ελληνικού Κράτους, το οποίο να μην ασχολείται με τις απελάσεις φυσικά, αλλά με τον αξιοπρεπή τρόπο διαβίωσης των μεταναστών, με την παροχή υγειονομικής περίθαλψής τους κλπ, κλπ. Η λύση δεν είναι η καταστολή, η λύση είναι διαχρονικά η πρόληψη. Και όπως είπα και στην αρχή μιλάμε για ανθρώπινες ψυχές, όχι για αντικείμενα. Όσους μπορούμε να έχουμε στην χώρα μας, πολύ ευχαρίστως να τους έχουμε. να τους έχουμε ως ανθρώπους όμως, όχι ως ζώα. Κυριολεκτικά όσους μπορούμε όμως. Ούτε λιγότερους, ούτε και περισσότερους, διότι θα καταρρεύσουμε όπως ήδη έχει αρχίσει να γίνεται.

Σε αυτό το σημείο ανακύπτει ένα ακόμη σημαντικό θέμα, που έχει να κάνει με την δεύτερη άποψη: οι λαθρομετανάστες αυξάνουν την εγκληματικότητα. Δυστυχώς κάτι τέτοιο ισχύει, αλλά ουδείς μπάμιας έκατσε ποτέ να ψάξει το γιατί ισχύει, δεδομένου (όπως είπαμε) ότι το έγκλημα δεν αποτελεί "προνόμιο" μόνο των υμετέρων, αλλά "απασχολεί" αρκούντως και τους ημέτερους. Ένας άνθρωπος ο οποιος δέχεται να γίνει έρμαιο ενός σύγχρονου δουλέμπορου (διαχρονική απορία: πως είναι δυνατόν να μπορεί κάθε φουκαράς να βρίσκει τέτοια κυκλώματα αλλά ποτέ να μην μπορεί η αστυνομία κάθε χώρας; Χα, εδώ σε θέλω) με μοναδική ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο φτάνοντας στην υποτιθέμενη "γη της επαγγελίας" βλέπει ότι τα πράγματα είναι όχι καλύτερα, αλλά απείρως χειρότερα. Έτσι, αν δεν μπορέσει μέσα από το κρυφτό και το κυνηγητό να επιτύχει κάτι καλύτερο (ό,τι κι αν είναι αυτό το καλύτερο) μοιραία και καθαρά για λόγους επιβίωσης μπορεί να ολισθήσει με μεγαλύτερη ευκολία στην παρανομία. Δεν έχει να κάνει δηλαδή με το... dna των μεταναστών, αλλά με την ανάγκη τους να επιβιώσουν. Έχουμε ξεχάσει ότι ένας άνθρωπος που ήδη τα έχει χάσει όλα δεν έχει κάτι άλλο να χάσει, άρα η ύστατη "λύση" για να συνεχίσει να αναπνέει είναι η παράνομη. Πρόκειται -δυστυχώς- για μαθηματικά. Δε νομίζω να υπάρχει άνθρωπος που να μην είχε συγκινηθεί με την διαχρονικά διδακτική ιστορία του Γιάννη Αγιάννη στους Άθλιους του Βίκτωρος Ουγκώ. Παρά ταύτα όμως παρά τη συγκίνησή μας, προσπαθούμε να βλέπουμε στους μετανάστες κακοποιά στοιχεία, βάζοντας τους πάντες στο ίδιο τσουβάλι. Κι αν μη τι άλλο ξεχνάμε ότι ουσιαστικά με τη δική μας ανοχή (μην πω και συμμετοχή αλλά και συνενοχή) ωθούνται τόσοι και τόσοι άνθρωποι στην παρανομία και το έγκλημα.

Φυσικά πάντοτε υπάρχει και η άλλη όψη του νομίσματος (δυστυχώς). Θα αναφέρω ένα πολύ πρόσφατο παράδειγμα. Λίγο-πολύ όλοι έχουμε ακούσει για την ιστορία με τον Χιλιανό και τα όσα συνέβησαν στο ΑΤ Ακροπόλεως. Το θετικό είναι ότι η ιστορία έχει λάβει την οδό της δικαιοσύνης όπως πρέπει. Αναφορικά με την αστυνομική αυθαιρεσία (αν δεχθούμε ότι συνέβη εν προκειμένω τω όντι), δε νομίζω ότι περιμέναμε το συγκεκριμένο συμβάν για να τη διαπιστώσουμε. Αυτό όμως που διαπιστώνω μετά λύπης είναι η συστηματική προσπάθεια διαφόρων φασιστοειδών να αποκρύψουν κυριολεκτικά τη μισή αλήθεια. Διότι -και δεν έχω δει να διαψεύδεται κάτι επί τούτου- ο εν λόγω Χιλιανός μπουζουριάστηκε επειδή επεχείρησε να ληστέψει κάποιον συμπολίτη μας υπό την απειλή μαχαιριού (ή κατ' άλλους λοστό, δεν έχω βγάλει άκρη). Το δεύτερο σκέλος δηλαδή τεχνηέντως και ιδιαιτέρως πούστικα αποκρύπτεται και ουσιαστικά το μόνο που δεν έχει ειπωθεί είναι να τον χρίσουμε και... σερ και να βραβευθεί υπό τον ΠτΔ στο Προεδρικό Μέγαρο με κάθε επισημότητα, ενώ είναι προφανές ότι θα έπρεπε να του κόψουν τον κώλο με κάθε νόμιμο μέσο. Διότι αυτό που δεν έχει γίνει κατανοητό είναι ότι ο συγκεκριμένος άνθρωπος αποτελεί δυσφήμιση για οποιονδήποτε άλλον έντιμο μετανάστη (ή και λαθρομετανάστη) από τους αμέτρητους που υπάρχουν.

Έκανα λόγο πιο πάνω για τους υπεράριθμους. Αλήθεια, έχετε αναλογιστεί για ποιον λόγο σκάνε μύτη όλοι εδώ πέρα; Βασικά είναι αναρίθμητοι οι λόγοι, αλλά ας αναφέρουμε μερικούς από τους σημαντικότερους.
Πρώτον, είναι τα νησιά μας, το πλήθος των οποίων που βολεύει τις "αποβάσεις" κάτω από τη μύτη των αρχών (σώθηκες). Ομοίως είναι και η "άπλα" του Έβρου (μόνο που εκεί υπάρχει το παλιό ναρκοπέδιο ως γνωστόν).
Δεύτερον, είναι ο συχνά άσχημος καιρός που επικρατεί στο Αιγαίο που ουσιαστικά χρησιμοποιείται από τους δουλέμπορους ως κάλυψη για να μην φαίνονται. Μην ξεχνάμε την κλασική τακτική του φουσκωτού με το μαχαίρι, όπου η οδηγία είναι μόλις σκάσει μύτη το λιμενικό να σκίσουν τη βάρκα προκειμένου να βυθιστεί και να περισυλλεγούν ως ναυαγοί.
Τρίτον, είναι ο πρότερός κυριολεκτικά ανέντιμος βίος μας στο θέμα. Μην ξεχνάμε ότι είμαστε το μοναδικό κράτος που προ ετών νομιμοποίησε όλους τους λαθρομετανάστες μόνο και μόνο για να δει πόσους έχει. Επίσης έχουμε βγάλει το όνομα των υποτιθέμενων ευαισθητούληδων σε ανθρώπινα δικαιώματα (για όλους δηλαδή πλην των Ελλήνων αστέγων και απόρων τους οποίους κοιτάμε με μισό μάτι συνήθως) όπου απαιτούμε να μην απελαύνεται κανείς. Όλα αυτά μη νομίζετε ότι δε μαθαίνονται παραέξω. Επίσης, παίζει και το διαχρονικό κόλλημά μας να μην ζητάμε ποτέ βοήθεια από την ΕΕ (εξάλλου σκατά μπορούμε να τα κάνουμε και μόνοι μας εδώ που τα λέμε), αφού ακόμη και η περιβόητη, πλέον, FRONTEX είναι πολύ νέο φρούτο και ένας θεός ξέρω πόσο θα διαρκέσει.
Τέταρτον, λόγω γεωπολιτικής θέσεως, είμαστε η πιο εύκολα προσβάσιμη χώρα.
Και πέμπτον, πλέον υπάρχουν πολλών ειδών κοινότητες (επίσημες και μη) και κυρίως καλοθελητές που να βοηθήσουν στην "ένταξη" κάτω από το τραπέζι.
Κοινώς, η χώρα μας πληροί όλες τις "απαιτούμενες προϋποθέσεις". Ποια είναι λοιπόν τα επακόλουθα;
Αυτά που θαυμάζουμε.

Το πρόβλημα, αγαπητές κι αγαπητοί, δεν είναι το αν τα παιδιά των μεταναστών που έχουν γεννηθεί στην Ελλάδα πάρουν την ελληνική ιθαγένεια, ως εσχάτως έχει προκύψει. Το πρόβλημα είναι πως θα σταματήσουμε την μαύρη εργασία των ήδη υφισταμένων μεταναστών που έμμεσα και άμεσα πλήττει εκτός από τους ιδίους και το ασφαλιστικό μας σύστημα. Το πρόβλημα είναι το πως θα βρούμε σε αυτούς τους ανθρώπους αξιοπρεπείς δουλειές και κανονικές, αντί να τους ωθούμε στο παραεμπόριο που κάνει ζημιά όχι μόνο σε τόσα μαγαζιά αλλά και στην ίδιαν την Οικονομία της χώρας στέλνοντας ταυτόχρονα τουςιδίους στην παρανομία. Το πρόβλημα είναι να τους βοηθήσουμε να ενταχθούν στην ελληνική κοινωνία (μιας κει έχουμε ξεχάσει ότι οι αρχαίοι ημών πρόγονοι ήταν οι μόνοι που τιμούσαν τον Ξένιο Δία και θεωρούσαν μέγιστη ασέβεια το να μην τιμήσουν τον οποιονδήποτε ξένο κι οδοιπόρο) και όχι να τους περιθωριοποιούμε περαιτέρω. Και για να γίνουν όλα αυτά καθώς και πολλά άλλα απαιτείται σοβαρή πολιτική, σοβαρή και συστηματική αντιμετώπιση του προβλήματος. Είτε αυτό σημαίνει νέο Υπουργείο, είτε νέος Υφυπουργός, είτε νέα Ανεξάρτητη Αρχή, είτε δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο.
Και όπως προείπα, ακόμη κι αν δεν πολυαρέσει, δυστυχώς δεν έχουμε τη δυνατότητα να τους απορροφήσουμε όλους. Για την ακρίβεια η κατάσταση της χώρας είναι τέτοια που δυστυχώς μπορεί να απορροφήσει μόλις ελάχιστους. Εξάλλου μην εθελοτυφλούμε κιόλας: η χώρα μας καλά-καλά δεν μπορεί να αντιμετωπίσει σωστά τους ήδη υπάρχοντες πολίτες, είτε ως προς τους μισθούς τους, είτε ως προς τις συντάξεις τους, είτε ως προς την υγειονομική τους περίθαλψη κ.ο.κ. Το ζητούμενο είναι να βοηθάμε και όχι να τα κάνουμε όλα χειρότερα για όλους.

Αν μη τι άλλο το να τιμούμε τον Ξένιο Δία δεν σημαίνει ότι πρέπει να τον σοδομίζουμε κιόλας. Χρειάζεται και λίγη σοβαρότητα. Και από εμάς και από το κράτος.
Και ας σταματήσουμε επιτέλους να χρεώνουμε στους μετανάστες αυτά που όλοι μας νομίζουμε γι'αυτούς. Αρκετά μεγάλος είναι ο σταυρός που ήδη κουβαλάνε, μην τους φορτώνουμε και τα κόμπλεξ μας. Ούτως ή άλλως, γερμανικές μεθόδους ευτυχώς δεν πρόκειται να εισάγουμε ποτέ (θέλω να πιστεύω).

Κι αναφορικά και με τους "μεν" και με τους "δε", να υπενθυμίσω ότι οι μεν Δωριείς ήταν μετανάστες της εποχής, οι δε Ίωνες αυτόχθονες. Κι όμως τα κατάφεραν και συμβίωσαν, έστω και με προβλήματα.
Χαίρετε.