Περί Διοξινών

Δεν ξέρω αν είχε πάρει κανενός το μάτι ένα σχόλιο που'χα γράψει προ καιρού, αναφορικά με τις διοξίνες. Τις ανησυχίες μου είχε προκαλέσει ο δημοσιογράφος της εφημερίδας "Φίλαθλος" Βασίλης Γαλούπης, ο οποίος με μια σειρά από εκπληκτικά άρθρα για το θέμα γκάριζε από τότε για τη σοβαρότητα του προβλήματος, ξεκινώντας ενάμιση μήνα πίσω. Μια σοβαρότητα που δυστυχώς ακόμη και σήμερα δεν έχει γίνει αντιληπτή. Παρακάτω παραθέτω ακριβώς όπως γράφτηκαν στη στήλη "Ντόπερμαν" στον "Φίλαθλο" τα (μέχρι στιγμής) τέσσερα άρθρα του Βασίλη Γαλούπη, τον οποίον και ευχαριστώ θερμότατα τόσο για τη βοήθεια, όσο και για την άδεια που μου έδωσε να βγάλω εδώ πέρα τα κείμενά του, αφού δεν συμπεριφέρθηκε μόνο ως φίλος (παρόλο που δεν με ξέρει καν), αλλά και ως πραγματικός φιλαθλαίος (για τους... μυημένους αυτό).
Τα άρθρα είναι τεράστια, χαίρω πολύ Χαιρόπουλος, κατι νέο πείτε μου. Όποιος νομίζει ότι δεν ενδιαφέρεται για το περιβάλλον, τη ζωή του την ίδια καθώς και για τη ζωή των παιδιών του, ας μην προχωρήσει παρακάτω από αυτήν τη γραμμή, τσάμπα θα κουραστεί (πιθανώς να κάψει ΚΑΙ φαιά ουσία, απώλεια δυσβάσταχτη αν μη τι άλλο μιας και θα τη χρειαστεί για τα βραδυνά δελτία ειδήσεων). Όποιος όμως νομίζει -ακόμη κι αν είναι αυταπάτη του- ότι έχει πραγματικά τέτοιες ανησυχίες, ότι είναι ενεργός πολίτης, τον παρακαλώ θερμά να τα διαβάσει μέχρι τελευταίας γραμμής δείχνοντας την απαιτούμενη προσοχή και υπομονή. Το ζήτημα είναι σοβαρότατο και αφορά όλους μας. Δεν χρειάζεται να αναγνωθούν σε 10 λεπτά τα 4 αυτά άρθρα. Ας τα διαβάσετε και σε 4 μέρες, αρκεί να τα διαβάσετε.
Για περίπτωση που κάποιος επιθυμεί περισσότερες λεπτομέρειες για το ζήτημα, το mail του Βασίλη Γαλούπη στον Φίλαθλο είναι doperman@filathlos.gr.

Και μια απαραίτητη διευκρίνιση: στα άρθρα που ακολουθούν, ότι δείτε με έντονη κόκκινη γραφή είναι επισημάνσεις του Β. Γαλούπη. Οι επισημάνσεις με έντονη μαύρη γραφή είναι δικές μου.
Και ειλικρινά ελπίζω να ξυπνήσει ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ κανείς σε αυτόν τον τόπο...

Άρξασθε.


31/8/07
Κώδικας Σοβέζο. Έτσι λέγεται ο εν δράσει εχθρός για την Πελοπόννησο. Πριν όμως εξηγήσουμε τι είναι ο κώδικας Σοβέζο -ή μάλλον δεν θα το εξηγήσουμε εμείς αλλά ένας επιστήμονας- ας δούμε τι κάηκε στην Πελοπόννησο για να καταλάβουμε για τί μιλάμε. Άλλο ότι κανείς δεν ασχολείται. Και ποιος ν'ασχοληθεί; Το κράτος που πετάει γλυφιντζούρια 3000 ευρώ και δεν φροντίζει για τον πραγματικό εφιάλτη;

Νο1. Στην Πελοπόννησο κάηκαν δάση. Πολλά δάση. Κι αυτό δεν σημαίνει μόνο μείωση του οξυγόνου όπως θα δούμε παρακάτω.
Νο2. Κάηκαν ατελείωτες παράνομες χωματερές με ένα σωρό απόβλητα όλων των ειδών.
Νο3. Η φωτιά πέρασε πάνω από χιλιάδες στρέμματα καλλιεργειών, ενώ κατέστρεψε κι αποθήκες γεμάτες κουτιά με φυτοφάρμακα.
Νο4. Κάηκαν σπίτια. Οι τοίχοι ήταν βαμμένοι από χρώματα. Όπως και τα αυτοκίνητα που έγιναν παρανάλωμα. Σπίτια κι αυτοκίνητα ήταν γεμάτα καλώδια. Τα δωμάτια είχαν πλαστικά πράγματα μέσα. Οι κήποι είχαν λάστιχα ποτίσματος κλπ. Οι αποθήκες των σπιτιών περιέχουν ό,τι μπορείς να φανταστείς μέσα. Από μπουκάλια μέχρι ό,τι θες.
Όλα αυτά που λέμε είναι δεδομένο ότι συνέβησαν. Κι ό,τι κάηκε έφτιαξε, όπως αναμενόταν, ένα νέφος. Διαρκείας μάλιστα, αφού ουσιαστικά οι φωτιές δεν έχουν σβήσει ακόμα. Το νέφος αυτό εννοείται ότι διασκορπίστηκε πάνω από την Πελοπόννησο. Κι ευτυχώς που ο άνεμος φύσαγε προς Αφρική. Από την Εύβοια, που κι εκεί είχαμε πυρκαϊές διαρκείας, φτιάχτηκε ένα μικρότερο ίδιο νέφος το οποίο, όπως είναι ευνόητο, έχει αφήσει κατάλοιπα σε ένα σωρό περιοχές κι εκτός Εύβοιας.
Η γενικότερη περιοχή της Αμαλιάδας για παράδειγμα, είναι μία από τις πληγείσες. Σε πρόσφατη έρευνα, εννοείται προ πυρκαϊών, από το Πανεπιστήμιο Αθηνών διαπιστώθηκε ότι οι διοξίνες εκεί ήταν λόγω των παρανόμων χωματερών, αυξημένες έξι φορές πάνω από το κανονικό. Στην κεντρική Εύβοια, σε ανάλογη έρευνα από το κέντρο περιβαλλοντολογικής ανάλυσης της Γερμανίας, διαπιστώθηκε ότι οι διοξίνες ήταν μέχρι και οκτώ φορές πάνω. Εξαιτίας των χωματερών. Η δειγματοληψία έγινε από αυγά, χόρτα και γάλα των περιοχών που λέμε. Μιλάμε πάντα βάσει στοιχείων, όχι με λόγια του αέρα.
Τι είναι οι διοξίνες; Είναι από τα πιο διαδεδομένα και δολοφονικά πιστόλια που υπάρχουν στον πλανήτη. Είναι άλλωστε γνωστά τα σκάνδαλα των διοξινών, όπως και σχετικά πρόσφατα το μείζον θέμα των Ταραγάδων.
Οι διοξίνες δεν φαίνονται. Δεν είναι καπνός που τον βλέπουμε τριγύρω μας. Είναι άχρωμες και άοσμες. Έτσι κτυπούν, στα μουλωχτά. Υπάρχουν, δηλαδή, αλλά δεν μπορούμε ούτε να τις δούμε, ούτε να τις μυρίσουμε, ούτε να τις αντιληφθούμε.
Και πως γεννιούνται οι διοξίνες; Μας περικυκλώνουν ως εξής: Είτε με φυσικό τρόπο όταν αναπτύσσονται, με την αποσύνθεση λευκών μυκήτων, μούχλες σε νεκρό ξύλο. Είτε σχηματίζονται διοξίνες καίγοντας ξύλα, όπως πχ, λένε οι ειδικοί, όταν καεί ένα σπίτι ή από μια πυρκαϊά σε ένα δάσος όταν ο εξαερισμός είναι φτωχός.
Οι διοξίνες μέσω των κόκκων στάχτης -κι ανάθεμα αν μπορεί να υπολογιστεί πόση στάχτη υπάρχει στην Πελοπόννησο και πόση έχουν εισπνεύσει χιλιάδες άνθρωποι- μπορεί να βρεθεί στα φυτά και στο γρασίδι. Το οποίο γρασιδάκι, όταν βγει, θα το βοσκήσουν κάποια ζωντανά, προβατάκια, αγελαδούλες, τα οποία θα είναι δηλητηριασμένα όταν θα καταναλωθούν, αλλά θα είναι τοξική βόμβα κι ό,τι παράγουν. Κι όταν οι διοξίνες μπουν στον οργανισμό του ανθρώπου αποθηκεύονται στο λίπος και μένουν εκεί για μεγάλο χρονικό διάστημα. Ένας βασικός λόγος για να απεκκριθούν είναι το μητρικό γάλα.
Ένας άλλος βασικότατος τρόπος παραγωγής διοξινών είναι είναι από την καύση χωματερών. Ως γνωστόν η ελληνική ύπαιθρος είναι κατακλυσμένη από παράνομες χωματερές. Επίσης γνωστό είναι ότι κάποιες απ'αυτές βρίσκονται παράνομα σε δάση. Κι αυτές τις αμαρτίες είμαστε υποχρεωμένοι να τις πληρώσουμε εμείς. Πως; Με χρόνια τοξικότητα. Όταν καίγεται μια χωματερή, και στην Πελοπόννησο ίσως να μην έχει γίνει ο απολογισμός πόσες έχουν καεί, ένας απολογισμός που θα είναι φρικτός εν τέλει, απελευθερώνονται τεράστιες ποσότητες διοξινών στον αέρα. Κι έπειτα καταλήγουν στα νερά, στο έδαφος, στα φυτά, στα τρόφιμά μας. Στις βλαπτικές επιδράσεις θα περάσουμε αργότερα. Σε παλιότερες περιπτώσεις από πυρκαϊά σε χωματερή στη χώρα μας, ειδικός επί του θέματος έχει δηλώσει: "Την ώρα της πυρκαϊάς υπάρχει μια μεγάλη παραγωγή αυτών των ουσιών και άρα οξεία έκθεση σε αυτές όσων βρίσκονται στο σημείο".
Κρίμα που καταστράφηκαν ένα σωρό σπίτια, ένα σωρό πανέμορφα χωριά. Το σπίτι μας όμως είναι μια εστία εγκλωβισμένων διοξινών. Για παράδειγμα το πλαστικό, οι μπαταρίες, οι οικιακές συσκευές, καλώδια, μπουκάλια, αν καούν όλ'αυτά γεννάνε διοξίνες. Φυσικά αν καεί μόνο ένα σπίτι, το πρόβλημα είναι μικρό. Αν όμως έχει καταστραφεί το μεγαλύτερο κομμάτι της Πελοποννήσου -και μην ξεχνάμε ότι η τωρινή πυρκαϊά διαρκείας δεν είναι και η μοναδική τα τελευταία ένα-δυο χρόνια- τότε μπορούμε να καταλάβουμε το μέγεθος του προβλήματος. Ή μάλλον, εμείς μπορούμε να επισημάνουμε την ανάγκη άμεσης κινητοποίησης εδώ και τώρα. Το κράτος είναι είναι αυτό που πρέπει να κάνει όχι μόνο τις μετρήσεις των διοξινών, αλλά και να προχωρήσει στη λεγόμενη πρόληψη μέσω εξειδικευμένου ιατρικού προσωπικού στο ζήτημα της δημόσιας υγείας. Το να πάρει ο κάθε κατεστραμένος 3000 ευρώ δεν λύνει τον εφιάλτη που απλώνεται πάνω απ'όλη την περιοχή. Κι όταν λέμε Πελοπόννησο, εννοούμε κι Εύβοια, ακόμη και Αθήνα.
Εδώ δεν κινδυνολογούμε. Εδώ μιλάμε ρεαλιστικά και βάσει επιστημονικών ερευνών και στοιχείων. Το μικροκλίμα είναι ήδη διαλυμμένο στις τεράστιες εκτάσεις των καμμένων, τα δάση αφανίστηκαν, σπίτια καταστράφηκαν, χωματερές κάηκαν. Τι άλλο πρέπει να γίνει για να υπάρξει άμεση κινητοποίηση; Οι εκλογές ενδιαφέρουν μόνο; Επιτέλους!
Ο κόσμος στην Πελοπόννησο μπορεί να μην έχει αίσθηση του τι συμβαίνει λόγω του σοκ. Ίσως και να μη γνωρίζει το πρόβλημα. Κάποιος όμως πρέπει να ευαισθητοποιηθεί, διότι αυτήν τη στιγμή που μιλάμε φτιάχνουμε έναν λαό αρρώστων. Τώρα! Κι αν αυτή η κυβέρνηση ανικάνων, κι αν αυτή η αντιπολίτευση ανικάνων κλείνουν τα μάτια στο πραγματικό πρόβλημα που βάζει σε κίνδυνο όχι μόνο τις σημερινές, αλλά και τις επόμενες γενιές, αν ενδιαφέρονται για εκλογές ή που θα δώσουν τα 3000 ευρώ, αυτό είναι εγκληματικό.
Υπάρχουν προτεραιότητες μετά από μια καταστροφή. Μια από τις πρώτες προτεραιότητες είναι αυτή που λέμε σήμερα. Αυτή θα έπρεπε να είναι. Κανένας δεν μπόρεσε να προστατεύσει τα δάση. Κανένας τα χωριά. Κανένας τους ανθρώπους. Όλα αφέθηκαν στη μοίρα τους. Εδώ όμως κινδυνεύει κόσμος. Χιλιάδες. Κι απορώ πως δεν έχουν ξεσηκωθεί όλοι για κάτι τόσο φοβερό.
Είναι τέτοια η τοξικότητα των διοξινών που έχει κατακλύσει σήμερα τα καμένα και τις γύρω περιοχές, που μόνο η έγκαιρη και απολύτως οργανωμένη παρέμβαση του κράτους θα μπορούσε να δείξει την έκταση του προβλήματος. Και κάτι άλλο. Χρειάζεται εξετάσεις ο κόσμος εκεί. Εξετάσεις άμεσα. Έτσι ώστε να χορηγηθεί και προληπτική θεραπεία αν χρειαστεί.
Υπάρχει ο κώδικας του Σοβέζο. Το τι είναι αυτό το φοβερό και τρομερό που συγκλόνισε την ανθρωπότητα και την επιστημονική κοινότητα πριν από 30 χρόνια θα το πούμε αύριο. Μαζί με μια συνέντευξη ανθρώπου που ήταν στην επιστημονική ομάδα παρακολούθησης ασθενών. Για να δούμε τις συνέπειες του εφιάλτη των διοξινών. Ο κόσμος είναι αρκετά τρομοκρατημένος αυτές τις μέρες. Μια τρομοκρατιά πουγεννιέται αποκλειστικά από την κυβέρνηση κι από κανένα εξωτερικό ή εσωτερικό κέντρο. Όταν ο άλλος είναι ανίκανος να σε προστατεύσει ακόμα και στα στοιχειώδη, τότε τρομοκρατείσαι ως πολίτης. Με τη διαφορά ότι υπάρχει, σκόπιμα ή μη, παραπλάνηση για την πραγματική έκταση του προβλήματος και την ιεράρχηση του τι αποκατάσταση πρέπει να γίνει και πού. Για το να ξαναγίνουν δάση τα καμένα, ας το ξεχάσουμε. Είναι χαμένο το παιχνίδι στην Ελλάδα. Αυτή τη στιγμή λοιπόν προέχει αυτό που λέμε τώρα. Παράλληλα δηλαδή με τις χρηματικές αποζημιώσεις ή τα δωρεάν σπίτια, πρέπει να υπάρξει φροντίδα για τη δημόσια υγεία, αλλά και την οικοδόμηση της υγείας του μέλλοντος. Διαφορετικά είναι τέτοιοι οι κίνδυνοι που θα κλαίμε αιωνίως. Και οι κίνδυνοι αυτοί δεν ξεπερνιούνται με 3000 κωλοευρώ.

1/9/07
Οι φωτιές της Πελοποννήσου και της Εύβοιας κατέστρεψαν το 12% των δασικών περιοχών της Ελλάδος, σύμφωνα με τις πρώτες εκτιμήσεις. Έτσι έγραψε χθες η γερμανική εφημερίδα Tageszeitung. Αν αληθεύει αυτό, τότε μπορούμε να καταλάβουμε τι συνέβη μέσα σε μόλις μια εβδομάδα στη χώρα μας.
Αν μιλάμε για το 12% δασικών περιοχών τότε για πόσες χωματερές μιλάμε; Όλη η Ελλάδα, κι όχι μόνο οι περιοχές που κάηκαν, είναι γεμάτη από άκρως επικίνδυνες παράνομες χωματερές. Τοξικές χωματερές που όταν καούν παράγουν άοσμες κι αόρατες διοξίνες. Κίνδυνος-θάνατος δηλαδή.
Κανένα κράτος καμιάς Ελλάδας δεν έσπευσε να μετρήσει από την πρώτη κιόλας μέρα στον αέρα και στο χώμα όλης της Πελοποννήσου αυτό που θα έπρεπε να μας ενδιαφέρει πρώτιστα. Πόση διοξίνη δηλαδή έχει απελευθερωθεί στη μεγάλη αυτή έκταση, διότι το νέφος εξαπλώθηκε παντού. Που σημαίνει ότι δεν είναι μόνο υπαρκτός ο κίνδυνος η Πελοπόννησος να παράγει επί δεκαετίες μολυσμένα προϊόντα από τις καλλιέργιες και τα ζωντανά της, αλλά και ότι οι άνθρωποι και τα παιδιά τους αύριο, ήδη θα έπρεπε να αγκαλιαστούν από τη δημόσια φροντίδα. Με μετρήσεις κι εξετάσεις.
Έτσι και βρέξει, δε; Εκεί όλο αυτό το δηλητήριο που αιωρείται ακόμα από τα καμένα απόβλητα των χωματερών, από τις καμένες αποθήκες με τα φυτοφάρμακα δίπλα στα χωράφια απ'όπου πέρασε η πυρκαϊά, από το καμένο ξύλο, από τα καμένα πλαστικά και λάδια στα σπίτια, θα πέσει στη γή. Και θα περάσει στον υδροφόρο ορίζοντα.
Οι διοξίνες, λοιπόν, παράγονται από τις καύσεις. Και στην Ελλάδα την τελευταία εβδομάδα είχαμε καύσεις στο 12% των δασικών μας εκτάσεων, με καταστροφές και ολόκληρων χωριών. Ποιες όμως είναι οι παρενέργειες των διοξινών και γιατί πρέπει κάποιος να να φροντίσει και τη δημόσια υγεία αυτού του λαού ειδικά αυτήν την κρίσιμη ώρα;
Ας δούμε ένα παράδειγμα. Διότι ο πλανήτης δεν έμαθε τις διοξίνες από τα σχετικά πρόσφατα σκάνδαλα στην Κεντρική Ευρώπη με το μολυσμένο κρέας. Η πρώτη φορά που έκατσαν κάτω οι επιστήμονες και κάνανε μια μεγάλη έρευνα πάνω στις διοξίνες ήταν πριν από 31 χρόνια. Και συγκεκριμένα το 1976. Τότε ξέσπασε μετά απόέκρηξη η μεγάλη πυρκαϊά στο Σοβέζο της Βόρειας Ιταλίας. Περίπου 60-70 χλμ από το Μιλάνο.
Από το λεβητοστάσιο μιας φαρμακοβιομηχανίας "πέταξαν" στον αέρα, μέσω μιας φωτιάς, περίπου 2,5 κιλά διοξίνες. Τι είναι 2,5 κιλά, θα σκεφτείς. Σιγά την ποσότητα, ε; Η τοξικότητα των διοξινών όμως είναι τρομερή, διότι ο οργανισμός του ανθρώπου έχει όριο αντοχής μικρότερο από το ένα τρισεκατομμυριοστό του γραμμαρίου ανά γραμμάριο σωματικού βάρους! Σκεφτείτε λοιπόν τι δύναμη έχουν τα 2,5 κιλά.
Για να το καταλάβουμε καλύτερα, λένε οι επιστήμονες, η τοξικότητα των διοξινών είναι 10000 περισσότερη από το κυάνιο! Κι έχουν την ίδια καταστροφική δράση όπως το ραδιενεργό πλουτώνιο. Δε νομίζω ότι χρειάζεται κανένα περαιτέρω σχόλιο επ'αυτού. Απλά να αναφέρω το εξής: Ήρθε χθες ο Ντόπερμαν για να αποκαλύψει και να αναδείξει με πάσα σοβαρότητα ένα μείζον πρόβλημα. Το μείζον πρόβλημα. Και δεν με ενδιαφέρει καθόλου που σύσσωμος ο ελληνικός τύπος ασχολείται με τις εκλογές. Πρόβλημά του, όχι πρόβλημά μου. Παρουσιάσαμε λοιπόν χθες επίσημες και αδιαμφισβήτητες έρευνες οι οποίες μιλούσαν για τις προ πυρκαϊών αυξημένες, μέχρι και οκτώ φορές πάνω από το κανονικό, διοξίνες σε προϊόντα απότην Πελοπόννησο και την Εύβοια. Δεν χρειάζεται κάποιος να είναι Αϊνστάιν για να καταλάβει τι γίνεται τώρα μετά τις ατελείωτες πυρκαϊές. Κι όταν, μάλιστα, ο βασικός τρόπος να απελευθερωθούν διοξίνες στο περιβάλλον είναι οι καύσεις σε σκουπίδια, ξύλα, πλαστικά, καλώδια, οικιακές συσκευές, μπαταρίες κλπ.
Κανείς δεν μπορεί να πει με βεβαιότητα αν πάνω από την Πελοπόννησο και με τόσων διαφορετικών ειδών καύσεις που γίνανε με τρομακτική μαζικότητα, απελευθερώθηκαν 2 κιλά διοξίνες ή 20 κιλά διοξίνες. Χρέος του κράτους είναι να οργανωθεί επί τόπου για να κάνει μετρήσεις παντού. Και να ενημερώσει τον κόσμο τώρα. Αφού πρώτα στείλει τα ανάλογα κλιμάκια στην Πελοπόννησο για τους σχετικούς ελέγχους σε όλη την περιοχή. Και στην Εύβοια πρέπει να γίνει το ίδιο αλλά και στην υπόλοιπη Ελλάδα που έφτασαν τα νέφη καπνού. Αν δεν έχουμε τόσο προσωπικό εμείς σαν Ελλάδα, να καλέσουμε βοήθεια από το εξωτερικό άμεσα.
Όπως γίνεται αντιληπτό, μιλάμε για έναν σοβαρότατο υπαρκτό κίνδυνο που πρέπει να αντιμετωπιστεί τώρα που υπάρχει καιρός. Ένας κίνδυνος είναι αντιμετωπίσημος μόνο όταν τον γνωρίζεις σαν αντίπαλο, όταν ασχολείσαι μαζί του σοβαρά κι εγκαίρως για να τον κερδίσεις. Όχι όταν στρουθοκαμηλίζεις ή δεν ασχολείσαι και μόνο καθυστερημένα πανικοβάλλεσαι ξυπνώντας από την πληρη άγνοια. Ούτε λέμε εδώ παπαρολογίες περί εκλογών και αποζημιώσεων. Δυστυχώς τα πράγματα είναι πολύ πιο σοβαρά. Κι ένα ευθυνόφοβο κράτος με πλειοψηφία από ευθυνόφοβους κι ανενημέρωτους πολίτες συνήθως κλείνει τα μάτια ,προστά σε τέτοιες θηριώδους έκτασης προβλήματα σαν κι αυτό που θίγουμε σήμερα και που θεωρείται μαθηματικά βέβαιο πως μας απειλεί. Και όλοι κλείνουν τα μάτια, ασχολούνται με τριχίλιαρα και ψηφοδέλτια.
Ο καθένας που θα ψάξει μέσω βιβλιογραφιών να δει τι εστί διοξίνη και πως "παράγεται" θα μείνει με ανοικτό το στόμα. Τα σπίτια θα ξαναφτιαχθούν, ένα μικρό κομμάτι των δασικών εκτάσεων θα γλυτώσει από των οικοπεδοφάγων τα δόντια και θα ξαναγεμίσει δέντρα μετάπό χρόνια, ύστερα από τις κατάλληλες παρεμβάσεις. Εδώ όμως υπάρχει ανάγκη άμεσης παρέμβασης. Κάποιος δηλαδή πρέπει να ενδιαφερθεί για τους ανθρώπους που θα ζήσουν εκεί. Για τα παιδιά που θα γεννήσουν. Για το νερό που θα πίνουν και θα ποτίζει τη γή. Για τα χώματα που θα παράγουν προϊόντα τα οποία θα καταναλώνουν οι ίδιοι, αλλά μέσω των λαϊκών αγορών κι εμείς σε όλη την υπόλοιπη Ελλάδα. Τοξική βόμβα, κι όταν λέμε τοξική εννοούμε οξείας τοξικότητας, χτυπάει αυτή τη στιγμή -κανονικά θα έπρεπε να πούμε χτύπησε- την Πελοπόννησο, μια από τις μεγάλες καρδιές της Ελλάδος σε γεωργία και κτηνοτροφία.
Πριν από 30 περίπου χρόνια ένας Έλληνας γιατρός εργαζόταν στη νευρολογική κλινική της Κολωνίας στη Γερμανία. Η είδηση της μεγάλης έκρηξης στο Σοβέζο, όταν έσκασε η βαλβίδα στο εργοστάσιο και προκάλεσε δεκάδες νεκρούς την ίδια στιγμή, έκανε αίσθηση τότε. Κι όχι μόνο στην Ιταλία. Η κινητοποίηση της παγκόσμιας επιστημονικής κοινότητας ήταν άμεση. Αυτός ο Έλληνας γιατρός, και μιλάμε για έναν άνθρωπο που έχει ξαναφιλοξενηθεί στην στηλη, στάλθηκε μαζί με άλλους Γερμανούς επιστήμονες στο Σοβέζο. Κι εκεί συγκροτήθηκε μια πολυεθνική ομάδα μελέτης. Η παρακολούθηση ανθρώπων και περιβάλλοντος μετά το το μαύρο νέφος διοξινών που σκέπασε την περιοχή κατά την έκρηξη, ήταν συνεχής επί χρόνια. Και διαπιστώθηκε για πρώτη φορά σε τέτοια έκταση τι είναι η διοξίνη και τι μεγάλο κακό μπορεί να προκαλέσει μαζικά στη δημόσια υγεία, υποσκάπτωντας και την υγεία των επόμενων γενιών.
Ο γιατρός αυτός είναι ο Δημήτρης Κουντούρης, που παλαιότερα είχε ασχοληθεί και με τον αθλητισμό. Αυτά όμως δεν ενδιαφέρουν τώρα. Ενδιαφέρει η επιστημονική του εμπειρία επί του θέματος. Και φυσικά δεν ήταν δυνατόν ο Ντόπερμαν να μη ρωτήσει την άποψή του:
"Εκεί που επικεντρώσαμε αμέσως", λέει ο γιατρός, "ήταν στα παιδιά του Σοβέζο. Και μέσα στα 30 χρόνια που πέρασαν από τότε μπορέσαμε να ταξινομήσουμε τις γενετικές διαταραχές που προκάλεσε σε μεγάλο τμήμα του ευρωπαϊκού πληθυσμού η έκρηξη εκείνη. Είχαμε αρχικά σημαντικές δερματικές παθήσεις. Μελανώματα κι αλλεργίες. Πιστοποιήθηκαν ακόμα εκτεταμένες εμφανίσεις νεανικού διαβήτη, καρδιακής ανεπάρκειας και ορμονικών διαταραχών. Κι όλα αυτά μετά την απελευθέρωση 2,5 κιλών διοξινών. Στην Πελοπόννησο δεν υπάρχει ακόμη υποψία μέτρησης."
Και συνεχίζει: Με το Σοβέζο είδαμε, διότι μέχρι τώρα παρακολουθούμε το θέμα, ότι η διοξίνη παρέμεινε ενεργή για περισσότερο από 20 χρόνια. Πότε πχ ξαναφύτρωσε υγιές χορτάρι στην ευρύτερη περιοχή; Από το 1976 που έγινε η έκρηξη, κανονικό κι αμόλυντο από διοξίνες γρασίδι φύτρωσε μόλις πέρσυ, το 2006...
...Είχαμε όμως και περίεργες γενετικές συμπεριφορές. Βρέθηκε μια μετατόπιση των φύλων εις βάρος του αρσενικού γένους όταν οι γονείς είχαν εκτεθεί στις διοξίνες. Είχαμε ακόμα οστά και δόντια που χάνανε το ασβέστιό τους, διαταραχές στη συμπεριφορά, σμύκρινση γεννητικών οργάνων και αύξηση καρκίνων στο αίμα, αλλά και στο πεπτικό σύστημα. Στο πανεπιστήμιο της Τεργέστης βρέθηκε ακόμη αύξηση σχιζοφρενικών και καταθλιπτικών ψυχώσεων, ενώ τα παιδιά ήταν επιρρεπή σε νευρώσεις...
...Βρέθηκε επίσης με το πέρασμα των χρόνων ότι άτομα της ευρύτερης περιοχής που δεν είχαν άμεση εξάρτηση ιστορικά από το γεγονός, είχαν κι αυτά συμπτωματολογία ανάλογη με τα θύματα των διοξινών από το Σοβέζο. Έτσι οδηγηθήκαμε στο συμπέρασμα ότι πλέον είχε διαταραχθεί ο ο διατροφικός κύκλος. Μπορείτε να φανταστείτε την έκπληξη όλων των επιστημόνων όταν ανάλογα συμπτώματα υπήρχαν και σε χώρες που ήταν μακρυά από το Σοβέζο."
Ο επιστήμων όμως λέει και κάτι ακόμα: "Οι έλεγχοι τόσο στο περιβάλλον όσο και στους ανθρώπους, αλλά και στα διατροφικά προϊόντα είναι απαραίτητοι. Ελεγχοι δηλαδή σε κρατικό επίπεδο. Αποφυγή, εξάλλου, βρώσης προϊόντων από τις πληγείσες περιοχές, όπως βούτυρο, ψάρι, αυγά, μοσχάρι, κοτόπουλο, γάλα, χόρτα και λαχανικά αν υπάρχει υπόνοια εμπλουτισμού σε διοξίνες. Είναι επίσης άμεση η παρεντερική φροντίδα ακόμα και σε απλή υπόνοια δηλητηρίασης με διοξίνες."
Αυτήν τη στιγμή η επιστήμη θεωρεί δεδομένο ότι υπάρχουν μακροχρόνιες επιπτώσεις στο οικοσύστημα από τη συσσώρευση διοξινών. Οι επιπτώσεις είναι αναπόφευκτες και για τον άνθρωπο. Η ευρωπαϊκή σύμβαση της Στοκχόλμης άλλωστε μιλάει από το 2001 για τον μεγάλο στόχο της ελαχιστοποίησης των διοξινών στα γαλακτοκομικά προϊόντα.
Μας λέει ο Κουντούρης: "Τα επιτρεπτά όρια για τον ανθρώπινο οργανισμό είναι απειροελάχιστα. Άρα καταλαβαίνουμε τι σημαίνει μια βόμβα 2,5 κιλών στο περιβάλλον, όπως έγινε στην Ιταλία. Τόσο ελάχιστα ποσοστά, λοιπόν, στο σώμα μας δεν ανιχνεύονται εύκολα. Όταν αναβαίνει η διοξίνη,όμως, τότε τα πράγματα γίνονται πολύ δύσκολα, διότι οι συνέπειες αρχίζουν να φαίνονται. Αν το ελληνικό κράτος δεν προσέξει τώρα, τότε από τώρα και μέσα στα επόμενα 15 χρόνια πολλοί απ'αυτούς που εκτέθηκαν στις διοξίνες θα αρχίσουν να μετράνε τις πληγές τους...
Οι δειγματοληψίες είναι απαραίτητες για να βρεθεί το επίπεδο των διοξινών αυτή τη στιγμή. Δειγματοληψίες στη φύση, στα ζώα, στις τροφές και, φυσικά, στους ανθρώπους. Όσοι κάθησαν για περισσότερες από οκτώ ώρες στον καπνό, κι έχουν εισπνεύσει διοξίνη, είναι απαραίτητο να κάνουν προληπτικές εξετάσεις, κι αν χρειαστεί προληπτική θεραπεία. Θα πρέπει να δωθεί βάρος ιδιαίτερα σε ανθρώπους που έχουν την προδιάθεση για κάποια ασθείνεια, ειδικά αν αυτή η ασθένεια σχετίζεται με τις παρενέργειες από την τοξικότητα των διοξινών. Και πρέπει να ληφθούν μέτρα σήμερα για να μη γίνουν οι διοξίνες ο μελλοντικός μας σύντροφος θανάτου. Το κράτος οφείλει να μεριμνήσει. Να γίνουν αναλύσεις αίματος, ακόμα και σπιρομετρήσεις, ώστε να προσδιορισθεί από τώρα η κατάσταση και να φτιαχτεί το ιστορικό των ανθρώπων. Απαιτείται άμεση κινητοποίηση απ'όλους για να προλάβουμε το κακό."
Και ολοκληρώνει ο Κουντούρης: "Στο Σοβέζο οι επιστημονικές έρευνες άρχισαν σε χρόνο μηδέν. Οι μετρήσεις από τους ειδικούς, οι εξετάσεις από τους γιατρούς, η συγκέντρωση των στοιχείων απ'όλους για τις μελέτες τους. Δυστυχώς στην Ελλάδα δεν υπάρχει αντίστοιχη κινητοποίηση, αν και είναι σοβαρό το ενδεχόμενο οι πολλαπλές και μαζικές καύσεις διαρκείας σκουπιδιών, πλαστικών κλπ, σε τέτοια έκταση να έχουν απελευθερώσει μεγαλύτερες ποσότητες διοξινών απ'ό,τι τότε στην Ιταλία. Αξίζει ν'αναφέρω ότι πολλοί Έλληνες πολίτες συμμετείχαν ενεργά στην κατάσβεση των πυρκαϊών, πχ στα σπίτια τους και χωράφια τους. Εισέπνευσαν και ίσως ακόμα εισπνέουν, αφού οι πυρκαϊές δεν έχουν ολοκληρώσει τη δράση τους, μεγάλες ποσότητες από τον καπνό και τις στάχτες. Αυτό είναι άκρως επικίνδυνο. Κι αναφέρομαι στις διοξίνες. Ο εκτεθειμένος στη διοξίνη ενδέχεται να παρουσιάσει αδυναμία αποθήκευσης της βιταμίνης Α, κι αυτό έχει σαν συνέπεια την εξασθένηση του ανοσοποιητικού. Όλοι γνωρίζουμε τι συνεπάγεται αυτό."

9/9/07
Έβλεπα προχθές το πρωί ΝΕΤ. Και γίνεται μια συνέντευξη από τη Θεσσαλονίκη. Ένός κυρίου Κώστα Νικολάου, ο οποίος είναι διδάκτωρ χημικός. Τι είπε; "Όταν καίγονται δάση τότε εκπέμπονται διοξίνες. Είναι γνωστό αυτό. Και οι διοξίνες προκαλούνε ακόμα και τερατογενέσεις. Αυτή τη στιγμή οι διοξίνες πρέπει να βρίσκονται ήδη στο χώμα της Πελοποννήσου". Και ποιος να σκεφτεί τους ανθρώπους εκεί, λέω 'γω.
Και συνέχισε ο επιστήμων: "Σύμφωνα με τους υπολογισμούς, αν έχουν καεί 2 εκατομμύρια στρέμματα δασικής έκτασης, όπως υπολογίζουμε, αυτό σημαίνει ότι θα πρέπει να υπάρχουν ήδη στην ατμόσφαιρα τουλάχιστον 100 γραμμάρια τοξικού ισοδυνάμου. Η ποσότητα αυτή διοξίνης μπορεί να ακούγεται μικρή, όμως αντιστοιχεί στις διοξίνες που εκπέμπουν σε όλη τη Γερμανία όλες οι βιομηχανίες μέσα σε έναν χρόνο. Σε'μάς όλη αυτή η ποσότητα βγήκε στην ατμόσφαιρα μέσα σε μια εβδομάδα". Φοβερό; Η ετήσια βρωμιά όλης της Γερμανίας πάνω από μια Πελοποννησούλα και μισή Ευβοιούλα σε μια βδομαδούλα.
Κατά την επιστημονική άποψη του χημικού-περιβαλλοντολόγου, η λύση είναι να βρεθεί εδώ και τώρα για τί ποσότητες διοξινών μιλάμε σε Πελοπόννησο και Ευβοια, να γίνουν αναλύσεις στο έδαφος και στη συνέχεια να εφαρμοστούν τεχνικές απορρίπανσης, έτσι ώστε οι διοξίνες να μην περάσουν στην διατροφική αλυσίδα. Είπε όμως ο κ. Νικολάου ότι "δεν έχει ενταχθεί ακόμη το πρόβλημα των διοξινών σε πρόγραμμα αποκατάστασης και δεν έχουν γίνει έλεγχοι απ'όσο γνωρίζω".
Όπως ξέρουν οι φίλοι αναγνώστες, ο Ντόπερμαν από την περασμένη κιόλας εβδομάδα έχει ασχοληθεί με το θέμα, άλλο ότι καμία εφημερίδα δεν έχει γράψει τίποτα. Έχουνε τις εκλογές, βλέπεις. Ενδιαφέρονται για τα ντιμπέιτ και το ποιο κόμμα θα βγάλουνε κυβέρνηση. Να όμως που ήδη σκάνε μύτη οι επιστήμονες και προειδοποιούν. Χθες ήταν ο νευρολόγος Κουντούρης, σήμερα είναι ο χημικός περιβαλλοντολόγος Νικολάου, αύριο κάποιος άλλος.Κι όλοι ζητάνε ένα πράγμα: "Κάντε ελέγχους να δούμε τι γίνεται". Κανονικά τα αποτελέσματα έπρεπε ήδη να υπάρχουν. Από δεκάδες μετρήσεις. Και να δείχνουν τι πραγματικά συμβαίνει.
Φυσικά και σε τέτοια ζητήματα υπάρχουν διαστάσεις στις επιστημονικές απόψεις των ειδικών. Ο καθένας το βλέπει από την σκοπιά του. Βασικά όμως οι μετρήσεις δείχνουν την αλήθεια. Κι όχι μόνο οι μετρήσεις που μπορεί καμιά φορά να κάνουνε λάθος, διότι μηχανήματα είναι κι αυτά και μια στο εκατομμύριο όλο και κάτι μπορεί να πάει στραβά. Αυριο λοιπόν που θα πας να εξάγεις γάλα ή κρέας στο εξωτερικό, θα στο γυρνάνε πίσω όταν διαπιστώσουν ότι είναι τίγκα στη διοξίνη. Διότι εκεί, και μιλάμε για χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, τα πλακώνουνε όλα στους ποολλαπλούς ελέγχους, Κέρβεροι είναι. Και τότε θα γίνει το σώσε. Που να ξανακαλλιεργήσεις; Κι άντε, τα φρούτα πλένονται. Γάλατα; Αυγά; Τυριά; Κρέατα και λοιπά προϊόντα; Σε ό,τι βόσκεται από γελάδια κι αρνιά και κότες, δηλαδή. Αυτά δεν πλένονται. Και τι θα κάνεις μετά; Θα τα πλασάρεις στους Έλληνες;
Ένα προέχει λοιπόν. Να γίνουν οι μετρήσεις. Που ήδη έπρεπε να είχαν γίνει. Και δεν με ενδιαφέρει από ποιον. Από τον όποιον υπεύθυνο δώσει την εντολή στους επιστήμονες να κάνουν έναν σχεδιασμό και να πλακωθούν στις δειγματοληψίες σε όλη την Πελοπόννησο και σε όλη την Εύβοια. Διότι δεν κάηκαν μόνο δάση...
Σημειωτέον ότι σε επίσημη έρευνα του 2005 από το αμερικανικό συμβούλιο χημικών, γνωστοποιήθηκε το εξής: ότι στην Αμερική η βασικότερη πηγή διοξινών δεν είναι η καύση πχ απορριμάτων ή τα βιομηχανικά απόβλητα. Η Νο1 πηγή διοξίνης, σύμφωνα με τους ειδικούς, είναι οι πυρκαϊές σε δάση. Και δίνουν το 54% των διοξινών τα καμένα δάση, έτσι όπως έχουν αυξηθεί οι φωτιές σε δασικές εκτάσεις και στις ΗΠΑ. Δεν το λέω εγώ αυτό το στοιχείο. Έχουν δημοσιεύσει ολόκληρη μελέτη, με ένα σωρό στοιχεία, από το συμβούλιο χημικών της Αμερικής.
Να υπενθυμίσω το εξής: σύμφωναμε τον γερμανικό τύπο, στηνΕλλάδα μέσα σε μια εβδομάδα κάηκε το 12% τωνδασικών εκτάσεων της χώρας. Έτσι λένε αυτοί. Ότι είμαστε μια ιστορία ακόμη 9 βδομάδες τέτοιες πυρκαϊές και πάπαλα δάση. Δεν κάηκαν μόνο δάση όμως. Κάηκαν και δεκάδες παράνομες χωματερές που ήταν μέσα στα δάση ή δίπλα από τα χωριά ή και μέσα σε παρατημένα οικόπεδα. Ακόμη, ό,τι χωράφι ή δέντρο ή δενδρύλλιο είχε ψεκαστεί με παρασιτοκτόνο, εκεί να δεις διοξίνη που παράγεται. Μιλάμε για χιλιόμετρα κάργα ντοπαρισμένες εκτάσεις που πέρασε η φωτιά. Επίσης ακόμη και τα καλώδια και τα λάστιχα και οι οικοσκευές των 1800 σπιτιών που καταστράφηκαν παράγουν διοξίνες. Αυτά είναι τα γνωστά. Τα αναμενόμενα. Κι όλο αυτό το πακέτο καταστροφών και καύσεων σε δάση, χωράφια, χωματερές, αποθήκες με φυτοφάρμακα, σπίτια κλπ, έχει στείλει στον αέρα μια ποσότητα διοξινών. Η οποία όση δεν εισπνεύσθηκε ήδη μέσα από στάχτες, γύρισε στη γή. Στο χώμα. Και περνάει στον υδροφόρο ορίζοντα. Πως θα σταματήσεις αυτό το πράγμα; Με τα κούτσουρα που μπαίνουνε για τις... πλημμύρες; Ρωτάω, δεν ξέρω. Οι επιστήμονες λένε ότι ξέρουνε. Η απορία είναι η εξής: Γιατί δεν έχουν γίνει ήδη οι μετρήσεις;
Πρέπει να συνυπολογίσουμε και κάτι ακόμα: αυτό το καλοκαίρι, έχουν ήδη πει οι επιστήμονες, στις νευροψυχιατρικές ασθένειες που έχουν σχέση με τον υποθάλαμο. Λόγω της αύξησης στην θερμοκρασία. Ο υποθάλαμος στο κεφάλι μας είναι το κέντρο που συντονίζει τη λεγόμενη ομοιόσταση άρα και τη θερμοκρασία του οργανισμού σε σχέση με το περιβάλλον. Κι έτσι και δεν πάει κάτι καλά στον υποθάλαμο αρχίζουν να λειτουργούν διάφορα προβλήματα εις βάρος μας. Ο υποθάλαμος του ανθρώπου είναι μαθημένος και προετοιμασμένος για θερμοκρασίες πχ 35 β. Από'κει και πάνω πιάνεται στον ύπνο, όπως πίάστηκε στον ύπνο η κυβέρνηση με τις φωτιές και τις άφησε να φουντώσουν, τόσο που δεν σβήνονταν με τίποτα. Κι έτσι τι απόφαση να πάρει η κυβέρνηση; Τι να πρωτοσβήσει; Άρα και τι απόφαση να πάρει ο υποθάλαμος; Ο οποίος για κάθε μισό βαθμόπου ανεβαίνει εκτάκτως ζορίζεται. Δεν γίνονται όλα αυτά έτσι απλά, όπως νομίζουν κάποιοι. Αυτόματα και στο ρελαντί γίνονται μόνο όταν οι θερμοκρασίες του περιβάλλοντος έχουν μια μπέσα,όχι όταν δεν περνάς χειμώνα αλλά διανύεις καλοκαίρι από τον Γενάρη και μετά τον Μάιο γίνεσαι ξαφνικά Σαχάρα με σερί καύσωνες.
Ο υποθάλαμος λοιπόν, λένε οι επιστήμονες, και χωρίς εμείς να καταλαβαίνουμε τίποτα συντονίζει την επαγρύπνηση του οργανισμού. Την εγρήγορση. Άρα έχει σχέση και με την αναπνοή και με την κυκλοφορία και με τον καρδιακό ρυθμό και με τις περισταλτικές κινήσεις του εντέρου. Μόλις διαταραχθεί η λειτουργία του υποθαλάμου, διαταράσσονται κι όλ'αυτά. Κι έτσι υπάρχουν αρρυθμίες, πανικός, καταθλίψεις, αστάθεια, σύγχυση και όλα τα... καλά του θεού.
Υπάρχει και κάτι άλλο όμως. Όταν χαλάει η ισορροπία στον υποθάλαμο του εγκεφάλου μας κι ανεβαίνει η θερμοκρασία, τότε μέσα από μια διαδικασία γνωστή επιστημονικά, που όμως δεν χρειάζεται να μπούμε σε τέτοιες λεπτομέρειες τώρα, προκαλούνται βραχυκυκλώματα στις νευρικές ίνες. Και ιδιαίτερα αν προϋπάρχει κάποιο πρόβλημα. Το αποτέλεσμα είναι να μπλοκάρουν οι νευρικές ίνες. Τι σημαίνει αυτό; Λέει ο επιστήμων πως όταν συμβαίνει αυτό, και παράλληλα υπάρχουν διοξίνες, τότε τα νεύρα δεν μπορούν να προστατευθούν. Και οι διοξίνες που πάνε και στρογγυλοκάθονται άνετα μέσα μας λειτουργούν επιταχυντικά στις ήδη υπάρχουσες ασθένειες, ενώ καιαπό μόνες τους προκαλούν σοβαρές καινούριες βλάβες όπως καρκίνο κλπ.
Πέφτει το ανοσοποιητικό λοιπόν με όλο το μπάχαλο που γίνεται. Κι αυτό σημαίνει ότι πέφτει το χαράκωμα του οργανισμού μας. Όσα παλούκια κι αν βάζεις στην κοίτη του ποταμού για να μην σε πάρουν σβάρνα τα νερά από τις πλημμύρες, αυτό που λέμε είναι άλλου παπά ευαγγέλιο. Και οι διοξίνες δεν καταλαβαίνουν από οριοθετήσεις νομαρχιακές και φράγματα δημοτικά. Στο χώμα και το νερό θα καταλήξουν έτσι κι αλλιώς. Άρα μπαίνουν στη διατροφική μας αλυσίδα. Άρα ένα σωρό ασθένειες. Διότι οι διοξίνες δεν έχουν ενοχοποιηθεί μόνο για καρκίνους και τερατογενέσεις.
Η διοξίνη λοιπόν δεν έρχεται για να φύγει. Έρχεται για να μείνει.Και δυεισδύει παντού. Ούτε λέμε τώρα ότι έγινε πόλεμος στη Σερβία και μήπως μας ήρθαν κι εμάς μερικά τοξικά σκάγια μέσω αέρα. Ούτε πάει να πει ότι γλίτωσες επειδή φύσαγε προς Αφρική. Ήταν πολλές και μαζικές οι πυρκαϊές. Και πρέπει να γίνουν μετρήσεις για να φανεί η σοβαρότητα του προβλήματος. Διότι όλα τ'άλλα είναι λόγια του αέρα. Και υποθέσεις εργασίας. Κάθε μέρα που περνάει χωρίς ελέγχους είναι σα να μεταθέτουμε το πρόβλημα. Και να μην προετοιμαζόμαστε γι'αυτό που αργά ή γρήγορα, με ελέγχους εδώ ή από προϊόντα μας στο εξωτερικό, θα το μάθουμε. Να ξέρουν όλοι οι Έλληνες δηλαδή αν τα νερά που κατεβαίνουν σαν χείμμαροι από τα βουνά είναι καθαρά. Ή μήπως είναι βρώμικα νερά; Και δεν εννοώ λόγω λάσπης. Και μετά πάνω στη λάσπη θα βγει χορταράκι, θα βοσκήσει το ζωάκι, κι αφού θα φάει θα παράξει κι αφού παράξει θα φάμε όλοι. Τι λέμε όμως... ξεχάστηκα. Με το τι θα φάνε τα προβατάκια θ'ασχολούμαστε; Έχουμε τα άλλα πρόβατα τώρα, σου λένε. Για τα κόμματα, δηλαδή, προέχουν οι ψηφοφόροι. Εκλογές λοιπόν κι όλος ο λαός οφείλει να σκεφτεί τι θα ψηφίσει. Μην φάει αναποφάσιστος τις διοξίνες.

7/10/07
Τελικά, οι άνθρωποι είναι ανυπεράσπιστοι. Η Ελλάδα, δηλαδή, έχει δυο κατηγορίες ανθρώπων. Εχει τους ανυπεράσπιστους που είναι το 90% κι έχει και το υπόλοιπο 10% που είναι οι ευνοούμενοι. Ε, αν είσαι μέσα στο 90% παίξτο στρουθοκάμηλος. Βάλε το κεφάλι στην άμμο και παραμυθιάσου πως όλα βαίνουν καλώς.
Είναι, δηλαδή, μια ψυχολογική αντίδραση του οργανισμού αυτή. Και τα έχουμε ξαναπεί. Κάνεις ένα κλίκ στον εγκέφαλο κι απομακρύνεσαι από τα προβλήματα. Θεωρείς πως τα πάντα είναι καλά γύρω σου και μέσα σου. Αρνείσαι να κοιτάξεις το πρόβλημα, αρνείσαι να το αντιμετωπίσεις και είσαι μέσα στην χρυσή χαρά. Στρουθοκάμηλος, που λέγαμε.
Το να το στρουθοκαμηλίζει, όμως, όλο το 90% των Ελλήνων είναι κομματάκι δύσκολο. Κάποιοι είναι ανυπεράσπιστοι μεν, ανήσυχοι δε. Και θέλουνε να ξέρουνε το πρόβλημα. Μήπως και καταφέρουν να γλιτώσουν ό,τι μπορούν. Εδώ, όμως, πέσαμε στην περίπτωση. Σε ένα κράτος φουκαριάρικο, δηλαδή, που στρουθοκαμηλίζει περισσότερο κι από τον πιο φτωχαδιάρη σε μυαλό ή, λεφτά.
Μέχρι πρότινος, λοιπόν, είχαμε τις εκλογές. Η ψήφος, το τριχίλιαρο, το ΠΑΣΟΚ, η ΝΔ, είναι πράγματα κατανοητά για το μυαλό μας. Τα ξέρουμε, τα αντιλαμβανόμαστε. Μόνο ένας πίθηκος, δηλαδή, δεν θα καταλάβαινε ότι ζούμε σε μια εικονική δημοκρατία που βασιλεύει το {δώσε και μένα, μπάρμπα, και σου δίνω ψήφο}. Και μετά ανοίγεις τις κάλπες και βλέπεις έναν βουλευτή να έχει πάρει δεκαπλάσιους ψήφους απ’ ό,τι το κόμμα του.
Και μην φέρει κανείς για παράδειγμα την Αμερική, ότι κι εκεί γίνονται τα ίδια καραγκιοζιλίκια στις εκλογές, διότι εκεί δεν έχουν ούτε καν εικονική δημοκρατία, ούτε ελευθερία και τέτοια δυσνόητα πράγματα. Εκεί απλά έχουν το άγαλμα της ελευθερίας. Το φτιάξανε για να το βλέπει ο ξένος όταν φτάνει και μετά από το άγαλμα τελείωσαν τα πάρε – δώσε τους με τις ελευθερίες και τις δημοκρατίες. Η Αμερική είναι καλή για άλλα πράγματα. Εχει πανεπιστήμια, έχει έρευνα, έχει γιατρούς κορυφαίους, έχει κάποια πράγματα δυνατά. Εχει, όμως, και τα στραβά της.
Οταν, λοιπόν, ο Ντοπερμαν εδώ και περισσότερο από ένα μήνα άρχισε πρώτος – και μόνος – να φωνάζει {Ποιες εκλογές; Εδώ φτιάχνουμε έναν λαό αρρώστων, ξυπνάτε, στείλτε κλιμάκια για έλεγχο διοξινών σε Πελοπόννησο, Εύβοια, Πάρνηθα και γύρω περιοχές κι ενημερώστε τον κόσμο για τους κινδύνους}, όλες οι φυλλάδες και τα κανάλια παίζανε ΝΔ, ΠΑΣΟΚ για να κονομάνε διαφημίσεις, αλλά και θεαματικότητες, διότι κι ο λαός τέτοια θέλει. Μην του χαλάσεις τη βολή του.
Τώρα βρήκανε νέο βιολί να ασχολούνται. Τις εκλογές στο ΠΑΣΟΚ. Μερικές φορές, δηλαδή, έχεις την εντύπωση ότι αν σ’ αυτή τη χώρα συνασπιστούν και γίνουν ένα ΠΑΣΟΚ – ΝΔ ή, συγχωνευτούν Ολυμπιακός – Παναθηναϊκός, δεν θα έχουμε λόγο ύπαρξης. Τι να συζητάμε στις καφετέριες, στα κανάλια, στις βουλές; Ολα περιστρέφονται γύρω από ντέρμπι που έχουνε να κάνουμε με ένα κι ένα κάνουν δυο. ΠΑΣΟΚ συν ΝΔ ίσον πολιτική. Ολυμπιακός συν Παναθηναϊκός ίσον εξωπολιτικά ζητήματα. Μέχρι εκεί είμαστε. Αν μας βάλουν ένα συν ένα συν ένα, τότε χάνουμε τον λογαριασμό.
Ξαναγυρίζουμε από εκεί που ξεκινήσαμε. Οι διοξίνες δεν φαίνονται δια γυμνού οφθαλμού. Δεν είναι μαύρο καυσαέριο να το ξεχωρίζεις με το μάτι. Ναι, αλλά γνωρίζεις από πού προέρχονται. Οταν καίγεται ένα δάσος, βγαίνουν διοξίνες. Και στην Ελλάδα δεν κάηκε ένα δάσος, κάηκαν τα δάση μας. Υπάρχουν, όμως, κάποιοι που είναι σε πόστα και σου λένε {έλα μωρέ, το δάσος δεν βγάζει διοξίνες}. Βγάλε άκρη, δηλαδή.
Δεύτερον, τα ΜΜΕ έχουν αρχίσει εδώ και καμία εβδομάδα και το ψιλοπαίζουν το θέμα. Το κρατάνε πίσω ακόμα, λόγω εκλογών στο ΠΑΣΟΚ. Μόλις τελειώσουν οι εκλογές, και θυμήσου με, θα γίνει του Κουτρούλη ο γάμος. Ναι, αλλά αυτό το διάστημα των δυο, τριών μηνών που όλοι κωλοβαράνε, είναι καταστροφικό. Διότι ο κοσμάκης ζει μέσα στις διοξίνες, δεν ξέρει να προστατευθεί και ακόοοομα δεν έχουνε γίνει οι σχετικές μετρήσεις να ξέρουμε επακριβώς το πρόβλημα.
Για παράδειγμα, είναι δεδομένο ότι οι διοξίνες μέσω υδροφόρου ορίζοντα θα σε κτυπήσουν. Τις πίνεις ήδη. Κι έχει αρχίσει να ψιλοπαίζει ως τηλεοπτικό θέμα αυτό που θα χοντροπαίξει πιο μετά. Είναι και κάτι ακόμα. Υπάρχουν χωματερές που καίγονται μέχρι και σήμερα στην περιοχή της Ηλείας. Δεν έχουν σβήσει ακόμα. Και οι χωματερές, έτσι ανεξέλεγκτες όπως είναι στην Ελλάδα, είναι κίνδυνος – θάνατος για διοξίνες.
Υπάρχουν, βέβαια, κάποιοι επιστήμονες που προς τιμήν τους προσπαθούν να αναδείξουν το ζήτημα. Οπως η Ενωση Ελλήνων Χημικών. Η, ο πρόεδρος των γιατρών δημόσιας υγείας που τον είδα σε ένα δελτίο ειδήσεων την Παρασκευή. Το ίδιο κι από κάποια πανεπιστήμια προειδοποιούν, αλλά και σε διάφορες περιοχές όπως π.χ. στη Ζαχάρω υπάρχει μια κινητοποίηση από τις τοπικές αρχές. Φουσκώνει το θέμα, δηλαδή. Οπως, βέβαια, υπάρχουν και κάποιοι βαρβάτοι γιατροί με ανοιχτό μυαλό που χτυπιούνται από την αγωνία. Απλά φοβάμαι πώς όταν παραφουσκώσει το όλο ζήτημα θα είναι ήδη αργά.
Είναι το νερό, λοιπόν. Το οποίο το πίνεις και μετά η διοξίνη πάει και κάθεται στο λίπος σου. Εκεί αποθηκεύεται. Αύριο στα καμμένα θα φυτρώσει χορταράκι. Κι εννοείται ότι οι βοσκοί εκεί θα πάνε τα κοπάδια τους. Ποιες απαγορεύσεις; Αυτά δεν υπάρχουν στην Ελλάδα. Τα κοπάδια θα πάνε για σφαγή. Θα φας την πέτσα από το παϊδάκι; Διοξίνη. Θα πιείς το γάλα; Διοξίνη.
Αυτά λέει η λογική όταν μετράς πάνω από 2.8 εκατομμύρια καμμένων δασών στην Ελλάδα μέσα σε ένα καλοκαίρι. Τόση στάχτη γεννήθηκε κι έχει κάτσει πάνω στο χώμα. Και περνάει στον υδροφόρο ορίζοντα. Κι όχι μόνο στάχτη δασών, αλλά και χωματερών, και ντοπαρισμένων καλλιεργειών, και οικιακών συσκευών και της κάθε λογής βασικής πηγής διοξινών. Οι ανυπεράσπιστοι Ελληνες, όμως, ειδικά αυτοί που είναι στις περιοχές των πυρκαγιών, δεν έχουν συνειδητοποιήσει την δραματική τους μοίρα. Νομίζουν ότι απλά δεν θα έχουν δάση για οξυγόνο. Κι έτσι με γεωμετρική πρόοδο κάθε μέρα που περνάει τα πράγματα σκουραίνουν όλο και περισσότερο. Διότι οι φονικές διοξίνες ήδη παίζουν ανενόχλητες μπάλα. Και δεν είναι κινδυνολογία, ούτε υπόθεση εργασίας, αλλά οι επιστήμονες μιλάνε για βεβαιότητα. Η ερώτησή μου είναι η εξής: Γιατί ο λεγόμενος κρατικός μηχανισμός δεν στέλνει κλιμάκια για αναλύσεις εδώ και ενάμιση μήνα; Από την πρώτη ώρα έπρεπε να στείλει. Οχι για μικρόβια στο νερό, αλλά για διοξίνες. Γιατί; Δεν ενδιαφέρεται; Είναι ανίκανο; Μήπως το κάνει επίτηδες; Διότι έτσι όπως πάει η κατάσταση, στο τέλος θα τρελαθούμε εντελώς.
Θα ρωτήσει κάποιος {και πώς να πεις μια τέτοια βαριά αλήθεια σε χιλιάδες, ίσως κι εκατομμύρια κόσμο;}. Και τι θα κάνεις; Θα τους αφήσεις στα σκοτάδια; Επειδή, δηλαδή, η διοξίνη δεν ξεχωρίζει μέσα στο νερό, εσύ θα αφήσεις τον άλλον να το πίνει; Επειδή το αρνάκι θα φάει χόρτο, που εσύ δεν θα το δεις, θα πρέπει να φας το αρνάκι μετά; Και ποιο σύστημα εθνικής υγείας θα αντέξει αυτό που πάει να γίνει; Αφού δεν υπάρχει ούτε πρόληψη, ούτε ενημέρωση, ούτε προσπάθεια καταστολής, ούτε τίποτα.
Ούτε βλέπω τους ντόπιους να μαζεύονται χιλιάδες και να κάνουνε σαματά για ένα τέτοιο μείζον θέμα. Το πράσινο, δηλαδή, ξέχασέ το. Πάει. Κάηκε. Κι αν η φύση κάνει τίποτα και το ξαναφυτρώσει, έχει καλώς. Η διοξίνη, όμως, αν μπει μέσα σου τότε αρχίζει και σε πυροβολάει. Και σου βγάζει ασθένειες. Και είναι και οι νέες γενιές.
Ολοι όσοι ζούνε δίπλα σε καμμένα πρέπει να δούνε τι θα κάνουνε. Να απαιτήσουνε. Να κινητοποιηθούνε. Οπως τότε που μοιράζονταν τα κρατικά …τριχίλιαρα κι όλοι τρέχανε να τα πάρουνε. Τσαλαπατούσε ο ένας τον άλλον… Με τέτοιο πάθος, θέλω να πω.
Οι ελιές. Εχουνε ζήσει ελιές δίπλα στα καμμένα της Πελοποννήσου. Αύριο αυτές οι ελιές θα βγάλουνε λάδι. Το λάδι αυτό, όπως προειδοποιούν σοβαροί επιστήμονες, θα έχει κατά πάσα πιθανότητα διοξίνες. Τι θα γίνει εκεί; Ποιος θα το φάει εν τέλει το λάδι; Κι αν το φάμε; Διότι ο ελεγκτικός μηχανισμός στην Ελλάδα όπως ξέρουμε υποφέρει.
Ως γνωστόν οι διοξίνες δεν εισχωρούν σε φρούτα και λαχανικά. Απλά κάθονται πάνω τους. Με ένα πλύσιμο ψιλοκαθαρίζεις. Με το λάδι, όμως; Με το χορτάρι που θα φάνε τα ζωντανά; Με ό,τι έχουν εισπνεύσει όσοι πάλευαν με τις φωτιές; Δεν πρέπει να υπάρξει κρατική φροντίδα και μέριμνα για όλα αυτά τα ζητήματα; Δεν έπρεπε όλοι να είναι επί ποδός; Διότι εδώ έχει εμπλουτιστεί η γη μας με διοξίνες. Οι επιστήμονες κτυπάνε καμπανάκια, όλο και πιο έντονα (επιτέλους), αλλά ποιος τους ακούει; Καπελώνονται από τα ασφαλιστικά, τα βιβλία Ιστορίας, τα πασοκοφαγώματα και τα ποδοσφαιρικά νιούς.