ΝΑΙ ΡΕ ΓΑΥΡΕ!!!!

Είναι να μην πλέεις σε πελάγη ευτυχίας όταν όχι μόνο σπάει η κακοδαιμονία τόσων ετών αλλά και συνοδεύεται από τέτοια εμφάνιση; Μπαλάρα είχαμε παίξει και με τη Λυών και με τη Λα Κορούνια και με τη Γαλατασαράι και με πολλές άλλες. Πάντα, μα πάντα όμως, στο τέλος στράβωνε κάτι. Ουδέποτε είχε δείξει η Τύχη το χαμόγελό της...
Και επιτέλους το έδειξε και πότε; Σε ένα παιχνίδι που των περισσοτέρων γαύρων οι διαφωνίες είχαν να κάνουν με το αν θα φάμε πάνω ή κάτω από πέντε τεμάχια (εγώ -για να μην βγάζω την ουρίτσα μου απ'έξω- κάτω από 4 δεν έβλεπα. Άλλωστε 8 έριξε πριν μερικές μέρες στη Γερμανία η Βέρντερ και πριν 1 βδομάδα 4, ενώ γενικά είναι από τις παραδοσιακές ομάδες πολυβόλα στη Γερμανία).
Σαφώς και υπήρχαν και μειωνεκτήματα, ένα εκ των οποίων το περιβόητο "εμείς είμαστε ο Ολυμπιακός". Ναι, στην Ελλάδα είσαι, στην Ευρώπη όμως άστο καλύτερα, όπως ακριβώς πρέπει και όλες οι ελληνικές ομάδες να το αφήσουν...

Χθες όμως... ρε τι ήταν αυτό το πράγμα. Έλεγα πρόσφατα σε έναν φίλο μου ότι και να κερδίσουμε εκτός έδρας δεν θα μου πει κάτι αφού θα πρέπει να συνδυαστεί από διάρκεια. Η αλήθεια είναι όμως ότι ο τρόπος με τον οποίον κερδίσαμε μου λέει πάρα πολλά: παίξαμε μπαλάρα (πλην του τελευταίου 20λέπτου του πρώτου ημιχρόνου), είχαμε πολλές ευκαιρίες, δεν χάσαμε τον έλεγχο του αγώνα. Γυρίσαμε το σκόρ μέσα σε μια έδρα τρομερά δύσκολη και απέναντι σε μια ομάδα δαιμονισμένα φορμαρισμένη, σε μια χώρα που δεν είχαμε καταφέρει να βάλουμε έστω και ένα γκολ μέχρι... προχθές. Και -ξαναλέω- παίζονταν μπαλάρα και μάλιστα επιθετικά, όπως ακριβώς πρέπει να παίζει ο Ολυμπιακός!

Επιτέλους μια εμφάνιση πραγματική της αξίας του Τζόρτζεβιτς. ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ. Επιτέλους ένας Τοροσίδης (του β') όπως έπαιζε πέρσυ. Επιτέλους ο Στολτίδης που'χε έρθει στον Ολυμπιακό πριν 3 χρόνια. Επιτέλους πολλά ακόμη....

Και μεταξύ άλλων η δικαίωση του Λεμονή! Ναι, ρε, εγώ τον γουστάρω τον Sir Takis και το'χα (ξανα)γράψει κι εδώ και ειλικρινά χαίρομαι που αυτός έφερε το πρώτο διπλό (και τι διπλό), όπως αυτός κρατάει και τα σκήπτρα της καλύτερης εντός έδρας εμφάνισης (με τη Λεβερκούζεν) καθώς και πολλά άλλα. Έτσι, για να κρύβονται τα λαμόγια...
Καβάλα στ'αλογο ο Τάκης πλέον και πολύ το γουστάρω, αλλά εδώ που τα λέμε αυτό που μου'πε χθες ένα φιλαράκι μου αν και δνε μου αρέσει είναι το ιδανικό αν θέλει να τους ξεφτυλίσει όλους... Να παραιτηθεί δηλαδή για να κάνει μαλάκα και τον Ίβιτς (ο οποίος περιέργως δεν βγήκε να τα ψάλει στον... Σούστερ χθες. Επιτρέπεται ολόκληρη Ρεάλ με 9 πρωταθλητριών να ισοφαρίζεται 2 φορές από τη Λάτσιο ρε Ίλια; Αίσχος...) και τον Κόκκαλη που δεν τον κάλυψε... Προσωπικά δεν το θέλω όμως, τον θέλω στον πάγκο τον Τάκη.

Προσοχή στην επόμενη μέρα όμως: ο γαύρος έχει μακράν το μεγαλύτερο ταλέντο από οποιαδήποτε άλλη ομάδα στην Ελλάδα να διαλύεται μετά από επιτυχίες. Δεν θέλουμε και πολύ από τις χαρές να χύσουμε την καρδάρα με το γάλα. Ναι, η πολυπόθητη νίκη εκτός έδρας ήρθε, αλλά αυτό δεν λέει τίποτε. Κάτω το κεφάλι απ'ολους και δουλειά για να έρθουν και άλλες επιτυχίες. Εξάλλου έχουμε άλλα δυο πολύ δύσκολα εκτός έδρας ματς και φυσικά έχουμε και το πρωτάθλημα στο οποίο έχουμε ήδη χάσει έδαφος. Σοβαρότητα πάνω απ'όλα. Οι στόχοι ης ομάδας δεν τελειώνουν επειδή ήρθε το πρώτο διπλό. Απεναντίας τα δύσκολα τώρα έρχονται.
Και μη ακούω αηδίες ότι είναι κοντά η πρόκριση στους 16. Έλεος, στην δεύτερη αγωνιστική είμαστε ακόμη. Κοντά δείχνει να έρχεται η τρίτη θέση και όχι κάποια από τις δύο πρώτες (άλλωστε η Βέρντερ μπορεί πολύ άνετα να μας πετάξει εδώ μέσα τρία μπαλάκια, μην παραμυθιαζόμαστε. Με ομαδάρα παίζαμε, άλλο ότι παίξαμε καλύτερα).

Γεια σου ρε θρυλάρα!


UPDATE: Τελικά δεν ξέρω αν το κόμπλεξ είναι κάτι με το οποίο γεννιέσαι ή το αποκτάς στην πορεία, αλλά το γεγονός ότι αμφότερα τα ενδεχόμενα με αφήνουν αδιάφορο δε συνεπάγεται ότι θα τα αφήνω κι εγώ ασχολίαστα. Σήμερα λοιπόν η Ελευθεροτυπία ναι μεν πρόλαβε να έχει τον γαύρο στο εξώφυλο, ναι μεν πρόλαβε να έχει ρεπορτάζ του αγώνα, αλλά ως διά μαγείας δεν μπόρεσε να έχει ούτε ένα σχόλιο στα Αθλητικά Παρασκήνια για τον αγώνα! Κι όχι μόνο αυτό! Στην ατάκα της ημέρας το σημερινό σχόλιο ήταν "Το χορτάρι ήταν ψηλό και δεν μας βοήθησε" (Τάκης Λεμονής). Επίσης, λίαν συμπτωματικώς, ο κατά τα λοιπά πολυγραφότατος κύριος Α.Φ. (Φουντής) σήμερα είχε ένα και μοναδικό σχόλιο κι αυτό... για τον Παναθηναϊκό και τη Λεωφόρο. Εμ, τι να κάνει ο άνθρωπος: τόσες μέρες ανένδοτος αγών για να απολυθεί ο Τάκης και να γίνουν πραγματικότητα τα πιο τρελά του όνειρα πήγαν στράφι μέσα σε 90 λεπτά και αντί σήμερα να ζει την πιο μεγαλειώδη μέρα της ζωής του (μετά από καμιά τεσσάρα που θα ήθελε να'χαμε φάει προφανώς) ζει στη μιζέρια του επειδή του χάλασαν τα σχέδια, όπως και πολλοί άλλοι προφανώς-όχι μόνο αυτός. Δεν πειράζει όμως, αυτά παθαίνουν όσοι ξεχνούν ότι και οι εφιάλτες όνειρα είναι (και δεν μιλάω μόνο για τον συγκεκριμένο "ρεπόρτερ"). Να υπενθυμίσω, ότι όταν πριν από χρόνια είχε βάλει ένα γκολ στο τσουλού ο Βύντρα, το σχόλιο που είχε ακολουθήσει ήταν "αυτοί πήραν τον Βύντρα κι εμείς τον Ταραλίδη". Έτσι και σήμερα, κάποιοι γαύροι μανηγυρίζουν με όλη τους την καρδιά και κάποιοι θυμούνται το παιχνίδι με τον Άρη, αυτά έχει η ζωή. Έτσι είναι όμως όταν είσαι όπου φυσάει ο άνεμος και ξεχνάς χθες τι έγραφες προχθές... Περαστικά "γαυράρες" μου και καλή σας χώνεψη...
Ο Τάκης δεν θα απολυθεί σήμερα και τελικά μάλλον έχει δίκιο ο φιλαράκος μου: να παραιτηθεί για να τους κάνει όλους μαλάκες και να τους τσούζει μια ζωή...

UPDATE II: Ένα πολύ εύστοχο άρθρο από το contra.