Σελίδες

Παρασκευή 12 Οκτωβρίου 2007

Το σωστό τάιμινγκ

Είναι κάποιες μέρες δηλαδή....
Μου'ρχεται κι εμένα σήμερα η φαεινή ιδέα να πάω στον Πειραιά να κάνω κάτι δουλειές που'χα, δίχως αυτοκίνητο... Που να μπλέκω με κίνηση, που να ψάχνω για παρκάρισμα, για μισή ωρίτσα δουλειά σιγά το πράγμα, έλεγα... Αμ, δε!
Περιττό να πω ότι μόλις απομακρύνθηκα αρκούντως από το σπίτι ξεκίνησαν οι "καρέκλες" (πέντε λεπτά νωρίτερα δεν μπορούσες μωρή;). Ακόμη δεν έχω ανακαλύψει τι βγάζει περισσότερο νερό στο στίψιμο: εγώ ή τα ρούχα μου; Θέλω να πιστεύω ότι κατάφερα και έσωσα το "υλικό" τουλάχιστον, γιατί αν δεν τα κατάφερα, τον ήπιαμαν ασχήμως και αγρίως....

Μια ακόμη εκπληκτική έμπνευση στο καρνέ μου, οφείλω να ομολογήσω! :):):)

Πάντως πέραν του δωρεάν πλησύματος (όχι μόνο από τους ουρανούς αλλά και από τους ευγενικούς οδηγούς) ωραίο πράγμα η βροχή... Τη νοιώθεις να σε εξαγνίζει (αρκεί να μην κάτσεις πάνω από 10λεπτο. Εγώ την έφαγα για κανά 40λεπτο)...

Χμ, ωραία μέρα να παίξω λόττο σήμερα. Γκουχ, γκουχ...

4 σχόλια:

Παναγιώτης Παπαχατζής είπε...

Αν ακούσεις την πόρτα να χτυπάει μην ανοίξεις. Μπορεί να σε ψάχνει η...πνευμονία. :)

Ανώνυμος είπε...

Φίλτατε Άδη, μην έχεις παράπονο.
Εξαγνίστηκες 4 φορές.
Πήγες στην ιδιαίτερη πατρίδα μου...
Να δω εγώ πότε θα αξιωθώ να πάω.
Κι ας φάω κι εγώ καρέκλες.

osela είπε...

hades

τα πράγματα πάντα μπορούν να πάνε χειρότερα.
Ο κατήφορος δεν έχει πάτο.

Hades είπε...

Άστα Παναγιώτη, η ρουφιάνα έχω διαπιστώσει ότι μπαίνει έως και από το... καζανάκι αν θέλει!!! Για να δούμε, αύριο είναιη κρίσημη μέρα που θα φανεί αν την σκαπούλαρα!

Χμ, mafioza βασικά το πρόβλημα είναι ότι ο... εξαγνισμός μου'ρθε κατακέφαλα από μόνος του. Αν τον είχα επιδιώξει τουλάχιστον από μόνος μου... :):):)
Πάντως θα προτιμούσα (εκ των υστέρων γνώση) να'χα πάει στην ιδιαίτερη πατρίδα (και μου), και να μην είχα φάει καρέκλες... :):):)

Ναι σαφώς και μπορούν να πάνε χειρότερα τα πράγματα osela, αλλά προσπαθώ να αντιστέκομαι ως κατ'εξοχήν think positive άτομο. Όχι ότι δεν μ'εχει πάρει κατ' επανάληψη ο διάολος κι εμένα (και μ'εχει σηκώσει κιόλας) και δυστυχώς ο κατήγφορος όντως δεν έχει πάτο (άσε που είναι και εύκολος ο ρημάδης) αλλά εν προκειμένω το χιουμοριστικόν της όλης ιστορίας ήταν που μου άρεσε. Άλλωστε αν δεν την προκαλέσω εγώ τη γκαντεμιά μου αποδεδειγμένα δεν με χτυπάει... :)