Σελίδες

Τετάρτη 8 Ιουνίου 2011

Περί Προτάσεων Ι: Σύνταγμα

Διότι από που θα μπορούσαν να ξεκινάνε οι προτάσεις αν όχι από τον θεμέλιο λίθο της Δημοκρατίας μας;

Θα μου πεις, κάτσε ρε μόρτη, θα σε διαβάσει και κανείς;
Μωρέ δεν πα να μη με διαβάσει ούτε ένας, εγώ θα τα έγραφα ούτως ή άλλως, απλά δεν τα είχα για τώρα προγραμματισμένα, όμως η ευρύτερη χαζομάρα που επικρατεί με ζόρισε προκειμένου να τα επισπεύσω.
Ελπίζω μόνο να γίνει κατανοητό πως ό,τι ακολουθήσει στο κείμενο είναι γραμμένο με κοινή λογική και τίποτε περισσότερο, αφού το στήριγμα της Δημοκρατίας οφείλει να είναι απλό, λογικό, δίκαιο και κατανοητό. Εννοείται φυσικά ότι δεν κάθομαι να γράψω πράγματα τα οποία προέκυψαν επειδή πάτησα την κοιλιά μου. Προφανώς κάτι έχω διαβάσει κι εγω.
Άρξασθε και καλή σας διασκέδαση.

Εισαγωγικά
Ως γνωστόν το Σύνταγμα είναι το Α-Ω κάθε ευνομούμενου κράτους. Ένα Σύνταγμα πρέπει να αποτελεί την ραχοκοκαλιά, τον θεμέλιο λίθο πάνω στον οποίον να στηρίζονται τα πάντα και να λειτουργούν εύρυθμα και με πνεύμα δικαιοσύνης. Παρομοίως και με κάτι που εδώ και χρόνια απουσιάζει από το δικό μας Σύνταγμα: λογική. Και σημασία δεν έχει αν απουσιάζει μόνο από ένα μικρό μέρος του, διότι σε ένα Σύνταγμα είναι ανεπίτρεπτο να απουσιάζει η λογική ακόμη κι από μια απλή προτασούλα.
Και δυστυχώς από την στιγμή που οι εμπλεκόμενοι αποφάσισαν να το κάνουν σαν τα μούτρα τους, η λογική χάθηκε.

Είναι προφανές ότι δεν θα μπορούσα να σχολιάσω ολόκληρο το Σύνταγμα και δη, πλήρως, αφού ένα τέτοιο εγχείρημα είναι λίαν επιεικώς τεράστιο και απαιτεί υψηλότατο επίπεδο γνώσεων, οπότε θα σταθώ κυρίως στα σημεία που θεωρώ ότι πρέπει ν'αλλάξουν ή πιό σωστά στα πιο κραχτά.
Επίσης να τονίσω κάτι ακόμη: το Ελληνικό Σύνταγμα σε γενικές γραμμές δεν το θεωρώ κακό. Ίσα ίσα που έχει μερικά πολύ δυνατά σημεία. Το πρόβλημα είναι ότι αυτά είθισται να μην εφαρμόζονται.

Έχουμε και λέμε λοιπόν...

Κυρίως θέμα
Αλλαγή πρώτη:
"Εις το όνομα του Ελληνικού Λαού" αντί για "Εις το όνομα της Αγίας και Ομοουσίου και Αδιαιρέτου Τριάδος".
Ας βάλουμε κι εμείς το χεράκι μας καμιά φορά, μην τα περιμένουμε όλα από πάνω πια. Εξάλλου τόσα χρόνια από την Αγία Τριάδα τα περιμέναμε όλα και είδαμε που καταντήσαμε.

Επί του Άρθρου 3
Κατ' αρχήν θεωρώ ότι θα έπρεπε κάποια στιγμή να γίνει δημοψήφισμα σχετικά με την θρησκεία. Εν αντιθέσει με τους περισσοτέρους που μπερδεύουν το τι θα ήθελαν να ισχύει με το τι πραγματικά ισχύει, δεν τρέφω ιδιαίτερες αυταπάτες: οι ΧΟ πάλι περισσότεροι θα βγουν. Όπότε δεν με καίει και ιδιαίτερα ο όρος "επικρατούσα". Όμως επειδή δεν είμαστε κράτος ταλιμπάν, η παράγραφος 3 του άρθρου 3 για παράδειγμα είναι αχρείαστη. Αντ'αυτής θα πρέπει να γίνει κάποια προσθήκη του στυλ "ούτε η επικρατούσα εκκλησία, ούτε και καμία άλλη δεν πρέπει να έχει ανάμειξη με την καθημερινή ζωή της Πολιτείας". Επίσης, το άρθρο 3 καλό θα ήταν να πάει παρακάτω -μάλλον προς το άρθρο 13, μιας και η θρησκεία είναι αναμφίβολα υποδεέστερη της ισότητας των Ελλήνων (Άρθρο 4).

Επί του Άρθρου 5Α
Γενικόλογες περιγραφές τύπου "για την καταπολέμηση του εγκλήματος" καλό είναι να απαλειφθούν από ολόκληρο το Σύνταγμα. Δηλαδή πόσο σοβαρό έγκλημα πρέπει να είναι κάποιο ώστε να ωθήσει ολόκληρο κράτος να περιορίσει το δικαίωμα των πολιτών στην πληροφόρηση; Γενικά, τέτοιες ξυπνητζήδικες περιγραφές που υποδηλώνουν και την πχιότητα του πνευματικού επιπέδου των εμπνευστών τους, καλό είναι να θεωρηθούν παράθυρα και να αλλάξουν.

Επί του Άρθρου 10
Επί της παραγράφου 3 νομίζω καλό θα ήταν να υπάρξει και μία προσθήκη αυστηρών ποινών για όσους δημιουργούν τέτοια θέματα στους πολίτες. Πρέπει να γίνει κατανοητό ότι ο δημόσιος τομέας στο σύνολό του υπάρχει για να εξυπηρετεί τον πολίτη. Όσο λοιπόν αυτό δεν μπορεί να γίνει κατανοητό με την κοινή λογική, μπορεί να γίνει με δαμόκλειο σπάθη. Απλά πράγματα.

Επί του Άρθρου 13
Πέραν της "συγχώνευσης" που έγραψα στο Άρθρο 3, εδώ πρέπει να γίνει μια σημαντική προσθήκη στην παράγραφο 2. Πιο συγκεκριμένα, ακριβώς επειδή ο προσηλυτισμός απαγορεύεται, να σταματήσει επιτέλους η διδασκαλία των θρησκευτικών στα σχολεία, τουλάχιστον με την υπάρχουσα μορφή. Ας διδάσκονται 2-3 χρόνια, δεν διαφωνώ, σε καθαρά ενημερωτικό πλαίσιο και ισότιμα με όλες τις θρησκείες, ειδάλλως καθόλου. Απλά πράγματα (ξανά).
Στο ίδιο άρθρο πρέπει επιτέλους να λήξει οριστικά το θέμα της εκκλησιαστικής περιουσίας καθώς και των λοιπών διεκδικήσεων (σε συνδυασμό με τη λειτουργία της Αθωνικής Πολιτείας). Τουτέστιν:
-οριστική μεταφορά της εκκλησιαστικής περιουσίας υπό το Κράτος.
-μη αναγνώριση παλαιών τίτλων ιδιοκτησίας (από Σουλτάνους, Βυζάντιο κλπ).

Επί του Άρθρου 14
Στην παράγραφο 9 καλό θα ήταν να κλείσει και το μέγα παράθυρο ως εξής: μετά το ιδιοκτησιακό καθεστώς, βάλτε ρε παιδιά και την μετοχική σύνθεση. Δεν είναι μόνο ο "βασικός μέτοχος" το πρόβλημα. Επιπρόσθετα για όλο το άρθρο, μιας και βρισκόμαστε στην εποχή του διαδικτύου, καλό θα είναι θα ληφθούν οι σχετικές μέριμνες. Όχι τίποτε άλλο αλλά επειδή δεν είναι μεταξύ άλλων τα μπλογκς το πρόβλημα...

Επί του (περιβόητου) Άρθρου 16
Προσωπικά δεν είμαι κατά των ιδιωτικών πανεπιστημίων. Δηλαδή λίγοι είναι αυτοί που στέλνουν τα παιδιά τους στο εξωτερικό; Γιατί να μην τα κρατάνε στο εσωτερικό; Το θέμα είναι να μην αντικατασταθεί η δημόσια Παιδεία από την ιδιωτική. Οπότε το τι πρέπει να γίνει είναι λίαν σαφές.

Επί του Άρθρου 17
Στην παράγραφο 2 μήπως λείπει κάτι; Οι τράπεζες για παράδειγμα; Ρωτάω, δεν ξέρω...

Επί του Άρθρου 23
Να προστεθεί ότι ο συνδικαλιστής δεν απαιτείται να λαμβάνει επιπρόσθετο μισθό, ούτε να συντονίζει ενέργειες που ζημιώνουν τον λαό. Ας παραδειγματιστούμε μια φορά κι από τον συνδικαλισμό του εξωτερικού. Επίσης, μάλλον θα ήταν καλό να υπάρξη σχετικό νομοθέτημα για πλήρη χειραφέτηση κάθε είδους συνδικαλιστικού φορέα από κομματικά όργανα.

Επί του Άρθρου 24
Εδώ απαιτούνται πολλές αλλαγές, όπως για παράδειγμα η θέσπιση αυστηροτάτου θεσμικού πλαισίου ποινών για τους καταπατητές δημοσίας γης. Κάθε καμμένη δασική έκταση θα πρέπει αυτόματα και δίχως περαιτέρω διεργασίες να κηρύσσεται αναδασωτέα και να συνεχίζει να θεωρείται δασική. Βέβαια, εδώ υπάρχει το εξής περίεργο: μια σχετική μέριμνα υπάρχει στο Άρθρο... 117 (παρ 3), η οποία είναι παντελώς ανεξήγητη αφού θα μπορούσε κάλλιστα να μπει εδώ, αφετέρου φαίνεται να είναι ολίγον τι παραθυροειδής, μιας και δεν γίνεται κάποια αναφορά σε περιοχές που μπορεί να ήταν δάση αλλά να μην είχαν χαρακτηρισθεί έτσι! Τι να πεις, σαν τα μούτρα τους.
Ειδική μέριμνα πρέπει να δωθεί και για τ'αρχαία ευρήματα. Την ίδιαν στιγμή θα πρέπει να δημιουργηθεί ειδικό πλαίσιο ποινών για τους επιόρκους. Λυπάμαι, αλλά όπου δεν πίπτει λόγος πίπτει ράβδος λέει ο θυμόσοφος λαός.

Επί του Άρθρου 25
Στην παράγραφο 3 θα πρέπει να προστεθεί ότι απαγορεύεται και η καταχρηστική ερμηνεία πέραν της άσκησης. Διότι αύριο μεθαύριο θα κληθούμε να αναγνωρίσουμε τα ανθρώπινα δικαιώματα των παιδεραστών, των επιδειξιών, των μπαχαλάκηδων κλπ. Νομίζω, είμαι σαφής.

Επί του Άρθρου 26
Πάμε στην διάκριση των Εξουσιών. Θα πρέπει να γίνει σαφής διαχωρισμός. Δεν είναι δυνατόν η Βουλή να νομοθετεί, η Βουλή να ελέγχει, η Βουλή να εφαρμόζει. Τα αποτελέσματα τα βλέπουμε εδώ και 30 χρόνια: ασυδωσία, ατιμωρησία κλπ. Η διάκριση των Εξουσιών πρέπει να είναι ρητή, σαφής και αδιαπραγμάτευτη (σε μελλοντικές αναθεωρήσεις).

Επί του Άρθρου 29
Να προστεθεί παράγραφος που να μεριμνά για την πλήρη διαφάνεια των οικονομικών κάθε κόμματος για να αποφεύγουμε φαινόμενα τύπου ΚΚΕ "πριτς που θα μας ελέγξετε και τα οικονομικά" και παρομοίως για να αποφευχθούν φαινόμενα τύπου επιχορηγήσεων "εγώ τα έδωσα στο κόμμα/εμείς στα βιβλία δεν βρήκαμε τίποτε" α λα Τσουκάτου. Παράλληλα να θεσπιστούν ειδικές ποινές με χρηματικά πρόστιμα υπερπολλαπλάσια των παρανόμων επιχορηγήσεων (πχ δεκαπλάσιο). Επίσης να απαγορευθεί η προεκλογική αφισορύπανση κλπ.

Επί των Άρθρων 31 έως 50
Οι αρμοδιότητες του Προέρδου της Δημοκρατίας πρέπει να αλλάξουν. ο Αρχηγός του Ελληνικού Κράτους πρέπει επιτέλους να πάψει να είναι γλάστρα. Δεν το συζητώ καν ότι δεν πρέπει να επιστρέψουμε απλά στην προ Ανδρέα εποχή: οι αρμοδιότητές του πρέπει να είναι υπαρκτές, ουσιαστικές και άμεσες. Αν δεν γίνει έτσι, τότε δεν τον χρειαζόμαστε διότι απλούστατα είναι προσβολή για την ίδια την Δημοκρατία. Ενδεικτικό παράδειγμα: δεν είναι δυνατόν στην περίπτωση που αρνηθεί 2 φορές να υπογράψει νόμο, να έχει δικαίωμα η κυβέρνηση την τρίτη φορά να τον περάσει δίχως την υπογραφή του ΠτΔ. Απαράδεκτο.
Ενδεικτικό δεύτερο παράδειγμα: θέλει ο πρωθυπουργός να διαλύσει νωρίτερα τη Βουλή για τον οποιονδήποτε λόγο. Ο ΠτΔ να έχει το δικαίωμα να αναστείλει την πρωθυπουργική απόφαση. Απλά πράγματα.
Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας επιβάλλεται να έχει τις αρμοδιότητες που αρμόζουν και απαντούν στο μέγιστο και ιερό αξίωμα που φέρει. Τέλος, και δεν το συζητάω καν. Διότι έχουμε ξεχάσει ότι την εκάστοτε κυβέρνηση επί της ουσίας μόνο ο ΠτΔ μπορεί να την ελέγχει πολιτικά.
Πέραν τούτου, η εκλογή του ΠτΔ θα πρέπει να αποσυνδεθεί από την διάλυση της Βουλής. Τι πάει να πει "θέλω να ρίξω την κυβέρνηση άρα δεν ψηφίζω ΠτΔ"; Απαράδεκτα και αντιδημοκρατικά πράγματα. Βέβαια, εδώ το θέμα αρχίζει να μπλέκεται. Διότι ναι μεν μια λύση θα μπορούσε να είναι η άμεση εκλογή ΠτΔ από τον λαό, σε μια τέτοια περίπτωση όμως η εκλογή του αφενός θα έχει κομματικό χαρακτήρα, αφετέρου θα πρέπει να έχουμε μια περαιτέρω εκλογική αναμέτρηση (πέραν των βουλευτικών, δημοτικών και ευρωπαϊκών εκλογών). Επιπρόσθετα, ο ΠτΔ είναι υποχρεωτικό να είναι υπερκομματικός. Ίσως να ήταν μια καλή ιδέα να θεσπιστεί πάγια πρόταση από κάθε κόμμα για προσωπικότητα από κάποιον άλλον χώρο πέραν του ιδίου. Ίσως θα μπορούσε να είναι μια λύση, που ούτως ή άλλως γίνεται εδώ και αρκετά χρόνια.
Ειδικότερα δε, επί της παραγράφου 2 του Άρθρου 44 αναφορικά με δημοψηφίσματα, μιας και πολύ της μόδας έχουν γίνει εσχάτως, θα πρέπει να γίνει μια προσθήκη ώστε αυτά να γίνουν υποχρεωτικά όταν αφορούν κρίσιμο εθνικό ζήτημα. Όπως γίνεται και στα ελβετικά καντόνια, τα οποία είναι ίσως ό,τι πιο κοντινό προς την θεωρητική έννοια της αρχαίας Δημοκρατίας σε σύγχρονα πλαίσια. Καμία πλειοψηφία της Βουλής να μην απαιτείται για διενέργεια δημοψηφίσματος. Ενδεικτικά τι εννοούμε ως σοβαρά θέματα: υιοθέτηση ευρωσυντάγματος, συμμετοχή στο ευρώ (αυτά τα δύο όπως θα θυμάστε είχαν αποφασιστεί στον Κοινοβούλιο), θέματα μετανάστευσης κλπ. Εκτός δημοψηφισμάτων θα πρέπει να τίθενται αυτόματα ζητήματα που άπτονται των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και γενικότερα του Διεθνούς Δικαίου κλπ.

Επί του Άρθρου 51
Δεν υπάρχει λόγος για παράθυρα, αρκετά αεριστήκαμε: 200 βουλευτές είναι αρκετοί.
Όσον αφορά τις εθνικές εκλογές, μάλλον θα ήταν καλό να πάψει και το διαχρονικό παιχνίδι να γίνονται όποτε συμφέρει το εκάστοτε κυβερνόν κόμμα. Να παγιωθεί η τετραετία.

Επί του Άρθρου 54
Απλή αναλογική να ξεμπερδεύουμε. Μην το συζητάμε και πολύ. Ούτε μυστήριες πριμοδοτήσεις, ούτε ψηφοδέλτιο επικρατείας, ούτε β' διαλογή και δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο. Πόσο πήρες κύριε; Τόσο. Συγχαρητήρια. Το απλό είναι το πλέον αδιάβλητο και το πιο δίκαιο. Όταν τα μπασταρδεύουμε τα πράγματα τόσο περισσότερο σπέρνουμε το χωράφι της διαφθοράς. Και ειδικότερα για την βουλευτική επικράτεια, ο όρος αυτός δεν έχει κανένα νόημα. Δηλαδή -για να φέρω ένα υποθετικό παράδειγμα- ας υποθέσουμε ότι ο Πάγκαλος οσμιζόμενος ότι θα μαυρίστεί δεόντως στις επόμενες εκλογές, κάνει το τρικ και μπαίνει στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας και ξαναμπαίνει στην Βουλή. Είναι αυτό δημοκρατικό; Τότε γιατί να ψηφίζει πρόσωπα ο λαός; Πλάκα κάνουμε; Συνεπώς, κατάργηση του ψηφοδελτίου Επικρατείας. Εξάλλου για την κυβέρνηση υπάρχει η δυνατότητα συμμετοχής εξωκοινοβουλευτικών προσωπικοτήτων.

Επί του Άρθρου 56
Να διαγραφεί το υπερμεγέθες παράθυρο της τελευταίας προτασούλας της παραγράφου 2 "Δεν υπάγονται στους περιορισμούς της παραγράφου αυτής οι υποψήφιοι βουλευτές Επικρατείας".

Επί των Άρθρων 59 έως 63 (για να φτάνουμε στο σύγχρονο αίσχος)
Κατ' αρχήν (άρθρο 59) εκτιμώ ότι δεν χρειάζεται καμία ορκωμοσία μπροστα σε ιερείς. Ένας βουλευτής που έχει εκλεγεί από τον ελληνικό λαό είναι υποχρεωμένος να τηρεί το Σύνταγμα και τους Νόμους, μέρος των οποίων αποτελούν και οι θρησκευτικές ελευθερίες καθώς και τα πιστεύω του κόσμου. Οπότε ο όρκος μπορεί να είναι αμιγώς πολιτικός κι ουχί θρησκευτικός.
Αναφορικά με το απαράδεκτο και κατ' εμέ πλήρως αντισυνταγματικό άρθρο 60, πολύ θα ήθελα κάποιος να μου διευκρινίσει τι ακριβώς σημαίνει η πρόταση "οι βουλευτές έχουν απεριόριστο το δικαίωμα της γνώμης και ψήφου κατά συνείδηση". Η παράγραφος 1 δηλαδή πρέπει απλώς να καταργηθεί, διότι έρχεται σε αντίφαση με το Άρθρο 4 περί ισότητας. Διότι τι ακριβώς σημαίνει το απεριόριστο δικαίωμα γνώμης; Ότι βρίσκονται υπεράνω του Νόμου; Δε νομίζω. Αν όμως δεν βρίσκονται πάνω από τον Νόμο, τότε γιατί δεν τους καλύπτει το άρθρο 4; Είναι πολύ απλά τα πράγματα. Όλοι οι Έλληνες πολίτες έχουν απεριόριστο δικαίωμα γνώμης. Σε περίπτωση που υπερβούν τα εσκαμμένα υπάρχουν οι Νόμοι για να τους επαναφέρουν στην τάξη. Άρα αυτός που συνέλαβε κάποτε την ιδέα αυτής της παραγράφου "κάτι άλλο" πρέπει να είχε κατά νου. Το άρθρο 4 αλλά και το 5 και το 10 και το 14 και το 19 και το 25 εξασφαλίζουν παντοιοτρόπως το δικαίωμα της γνώμης, οπότε κάτι παραπάνω δεν απαιτείται. Αναφορικά δε, με το δεύτερο σκέλος, αφού η βουλευτική ψήφος είναι κατά συνείδηση, τότε δεν υπάρχει λόγος να είναι φανερή. Να είναι μυστική δηλαδή, έτσι όπως προβλέπεται για την ψήφο στις εκλογές. Διότι όταν η ψήφος του βουλευτή είναι φανερή τότε ο πρόεδρος μπορεί να βλέπει ποιο πρόβατο ξέφυγε από το μαντρί. Έτσι δεν πάει; Ή μήπως λέω κάτι που δεν έχουμε δει και ξαναδεί κατ' επανάληψη;
Το έτερο απαράδεκτο και προφανώς αντισυνταγματικό άρθρο 62 είναι αυτό που θεμελιώνει την βουλευτική ασυλία και εννοείται ότι πρέπει ν'αλλάξει εκ βάθρων. Για τους βουλευτές πρέπει να ισχύει ο Νόμος όπως ακριβώς για κάθε πολίτη. Ούτε ειδικοί νόμοι, ούτε μικρότερες περίοδοι παραγραφής του αδικήματος, ούτε τρικ τύπου κλεισίματος της Βουλής κλπ. Τα απολύτως αυτονόητα: ως Έλληνες πολίτες που είναι υπάγονται στους ίδιους νόμους με τους υπόλοιπους πολίτες. Υπάρχει όμως μια διαφορά: δεδομένου ότι ένας βουλευτής δύναται να διαχειρίζεται δημόσιο χρήμα ή περιουσία καθώς επίσης να υποκύπτει και σε άλλου είδους πειρασμούς (όπως της προσφοράς ψήφου μεθ'ανταλλάγματος, κοινώς δωροδοκία) θα πρέπει να θεσπιστεί αυστηρότερο πλαίσιο ποινών για τις περιπτώσεις που άπτονται των πλεονεκτημάτων τους.
Επιπρόσθετα, για να υπάρχει πλήρης διαφάνεια, κάθε βουλευτής θα πρέπει να καταθέτει πλήρη κατάλογο με περιουσιακά στοιχεία, κινητά και ακίνητα απ'όλο το παρελθόν του, η δε περιουσία του να δημεύεται μέχρι την ολοκλήρωση της θητείας του, μετά το πέρας της οποίας η περιουσία του θα του επιστρέφεται εάν κι εφόσον δεν υπήρχε τίποτε μεμπτό κατά την διάρκεια διαχείρισης των δημοσίων θεμάτων.
Επίσης, είναι λίγο οξύμωρο η βουλευτική αποζημίωση να αποφασίζεται από τους ίδιους τους βουλευτές, οπότε κάτι τέτοιο μπορεί να αποφασίζεται (πχ) από τον ΠτΔ ή από τον Άρειο Πάγο. Πέραν αυτού όμως, πρέπει να αλλάξει άμεσα και η δεύτερη παράγραφος του Άρθρου 63: τι πάει να πει ότι απολαμβάνουν συγκοινωνιακή, ταχυδρομική και τηλεφωνική ατέλεια; Και μάλιστα με "μεταβλητή έκταση" η οποία αποφασίζεται από τη Βουλή; Ναι, δεν λέω, η δουλειά τους θα είναι τέτοια που θα πρέπει να έχουν κάποιες τέτοιες διευκολύνσεις, αλλά πρέπει να υπάρχει και έλεγχος, όχι όλα εν λευκώ. Ή μήπως ξεχάσαμε εκείνον τον εκπληκτικό πολιτικό που πέρναγε τα τηλεφωνήματα της προεκλογικής του εκστρατείας στον λογαριασμό του Δήμου Αθηναίων; Είδατε τι κάνει η δύναμη της συνήθειας; Πέραν αυτων όμως, θα πρέπει να υπάρξει ειδική πρόνοια ώστε να καταργηθούν λοιπές αβάντες, πχ, από που κι ως που να πληρώνονται οι επερωτήσεις; Για ποιον λόγο να λαμβάνουν δωρεάν αυτοκίνητο, επίδομα στέγασης, επίδομα γραφείου κλπ, κλπ, κλπ. Μαχαίρι όλα. Κυρίες και κύριοι βουλευτές. Ή θα ξαναγίνετε βουλευτές στο Κοινοβούλιο, ή θα παραμείνετε βολευτές στο Κυνοβούλιο που εσείς φτιάξατε. Αποφασίστε. Εξάλλου, ένας πολιτικός οφείλει να είναι υπόδειγμα, τύπος και υπογραμμός, οπότε επειδή ουδέν μορφώνει όσον το παράδειγμα οι βουλευτές πρέπει πρώτοι να δίνουν το καλό παράδειγμα. Απλά πράγματα, απλούστατα.

Επί των Άρθρων 64 έως 72
Κατ' αρχήν η Βουλή θα πρέπει να είναι ανοικτή σε κάθε Έλληνα πολίτη, ανά πάσα ώρα και στιγμή. Θεωρώ ότι δεν έχουν κάτι να κρύψουν εκεί μέσα, έτσι δεν είναι;
Κατά δεύτερον, η ολομέλεια πρέπει να είναι καθημερινή. Τι πάει να πει "την Πέμπτη έχει ολομέλεια"; Δηλαδή τις άλλες μέρες γιατί να μην έχει; Οπότε τι σημαίνει αυτό; Ότι πρέπει ν'αλλάξει και ο Κανονισμός της Βουλής (όπου αν τον διαβάσετε, λέει πολύ ωραία πράγματα μέσα). Στην περίπτωση που κριθεί αναγκαίο να υπάρχουν μέρες κενές, πχ ένεκα επιτροπών κλπ, τότε αυτό ή να γίνεται εκτός ολομέλειας, ή να υπάρχει μια μέρα κενή.
Τρίτον, εικόνες με 10 βουλευτές μέσα είναι λίαν επιεικώς απαράδεκτες και πρέπει να πάψουν άμεσα. Αυτή είναι η δουλειά τους, να είναι εκεί και να μελετάνε τα θέματα του κράτους.
Τέταρτον, οι μη συμμετοχές βουλευτών θα έπρεπε προσθετικά να αφαιρούνται από την μηνιαία αποζημίωση των βουλευτών.
Πέμπτον, είναι ανεπίτρεπτο η Βουλή να στέκεται εμπόδιο στο έργο της Δικαιοσύνης σε περιπτώσεις αδικημάτων πολιτικών. Ειδικότερα όμως επειδή οι πολιτικοί έχουν ένα σωστό επιχείρημα, αυτό της πολιτικής εξόντωσης από πολιτικό τους αντίπαλο, από την στιγμή λοιπόν που έχουμε πολιτικούς ανεύθυνους, τέτοιες πρακτικές θα πρέπει να έχουν εξοντωτικές ποινές (ιδίως στην τσέπη, που πονάνε πάρα πολύ). Έτσι ο λασπολόγος πολιτικός θα το σκεφτεί 10 φορές παραπάνω πριν προβεί σε πράξη πολιτικής ατιμίας.

Επί των Άρθρων 73 έως 77
Το νομοθετικό έργο ορθώς εμπίπτει στις αρμοδιότητες της Βουλής. Όμως, πρέπει να μείνει ως εκεί και μάλιστα με πολλές αλλαγές.
Πρώτον, πρέπει να απαγορευθεί αυστηρά και διά ροπάλου η εισαγωγή άσχετων τροπολογιών ή παραγράφων σε άσχετα νομοσχέδια, κάτι που αποτελεί κλασική πρακτική του παραθύρου. Τι δουλειά μπορεί να έχει πχ μια τροποποίηση ή προσθήκη του Νόμου για τυχερά παιχνίδια στον Νόμο για τα δάση; (τα παραδείγματα τυχαία)
Δεύτερον, οι Νόμοι δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να έρχονται σε αντίθεση με άλλους Νόμους και κυρίως με το Σύνταγμα, κάτι που αποτελεί σύνηθες φαινόμενο της ελληνικής νομοθεσίας.
Τρίτον, θα πρέπει να θεσπιστεί κάτι αντίστοιχο με την γραφή παρανόμων που είχαν στην αρχαία Αθήνα, ήτοι να απαγορεύεται να μιλήσει κάποιος για θέμα παράνομο. Τι σημαίνει αυτό; Θες να κάνεις πρόταση που αντιτίθεται στον νόμο; Πολύ ωραία; Ρωτάς πρώτα και λαμβάνεις άδεια, τα ονόματα όσων συμφωνούν καταγράφονται προκειμένου εν συνεχεία να αντιμετωπίσουν κυρώσεις εάν απαιτηθεί, κάνεις την πρότασή σου και το θέμα παίρνει τον δρόμο του. Εάν το θέμα κριθεί τω όντι επιζήμιο καθ'όσον παράνομο, πληρώνεις το πρόστιμό σου και τελειώνει εκεί η δουλειά.
Τέταρτον, εάν κι εφόσον αποδειχθεί εκ των υστέρων ότι υπήρχε υστερόβουλη τακτική στην πρόταση ενός νόμου, ή ότι ο νόμος απεδείχθη επιζήμιος για το κράτος, τότε ο εισηγητής του νόμου να αντιμετωπίζει και τις συνέπειες των Νόμων οι οποίες να είναι σε μια τέτοια περίπτωση αυστηρότατες. Μόνο έτσι θα σταματήσουν να περνάνε νόμοι φωτογραφικοί ή που εξυπηρετούν συγκεκριμένα συμφέροντα.
Πέμπτον, μη επικύρωση του Νόμου από τον ΠτΔ να καθιστά τον Νόμο ανενεργό ήτοι άκυρο, δίχως περαιτέρω παράθυρα και πόρτες.
Έκτον, η Δικαιοσύνη να προβαίνει σε συνεχή και ασταμάτητο έλεγχο τόσο των Βουλευτών, όσο και της Βουλής γενικότερα. Ειδικοί εισαγγελείς δε, να παρεμβαίνουν αυταπάγγελτα και αυτοδικαίως ανά πάσα ώρα και στιγμή, εάν κι εφόσον αυτό κριθεί απαραίτητο. Κοινώς, πλήρης διαχωρισμός των Εξουσιών.
Και κάτι ακόμα εξαιρετικά βασικό και θεμελιώδες: επειδή σαν πολύ της μόδας έχουν γίνει οι αναθερωρήσεις του Συντάγματος, γι'αυτό και έχει γίνει σαν τα μούτρα τους, καλό θα είναι αυτό το καλαμπούρι να σταματήσει. Το Σύνταγμα πρέπει να αναθεωρείται μόνο όταν και αν υπάρχει πραγματικά ζωτικής σημασίας λόγος. Ούτε για να παίζουμε με τις λέξεις, ούτε για να λέμε ότι κάναμε κάτι, πόσω δε μάλλον για να εξυπηρετούνται συμφέροντα. Σε περίπτωση αναθεωρήσεως πρέπει η Δικαιοσύνη να προβαίνει σε πλήρη έλεγχο των αναθεωρημένων διατάξεων με δυνατότητα ακυρώσεώς τους εάν έτσι κριθεί σωστό.

Επί των Άρθρων 78 έως 80
Επειδή εσχάτως έχουν γίνει πολύ της μόδας οι υπεράκτιες εταιρίες (off shore) στην περίπτωση που κάποιος πονήρης επιχειρήσει το παραμικρό τέτοιο μπορεί να θεσπιστεί ο εξής απλός τρόπος αντιμετώπισης. Δεν ξέρεις ποιος είναι από πίσω; Κανένα πρόβλημα: Κατάσχεται. Ό,τι κι αν είναι αυτό: σπίτι, αυτοκίνητο, τραπεζικός λογαριασμός κλπ. Μόλις σκάσει μύτη το κατασχετήριο, κάποιος θα σκάσει μύτη για να το προσβάλει. Οπότε εκεί ανακαλύπτεις και ποιος είναι από πίσω ή έστω αν δεν ανακαλύψεις κυνηγάς αυτόν που εμφανίσθηκε. Πραγματικά απλά πράγματα. Ούτε να κυνηγάς μύλους, ούτε να ψάχνεις ποιο ποσόν ήρθε από την Αντίγκουα/Μπαρμπούντα, ούτε το παραμικρό. Κάνεις αυτά που πρέπει, ελέγχεις όπως πρέπει και απλώς περιμένεις να έρθουν σε'σένα.
Επίσης να θεσπιστεί ειδική πρόνοια για φορολογία εγχώριων κεφαλαίων στο εξωτερικό. Όχι τίποτε άλλο αλλά επειδή τα τελευταία χρόνια το χρήμα πάει στο εξωτερικό πιο συχνά απ'όσο πάνε οι κάτοχοί του για διακοπές. θα μου πείς, και που το ξέρεις ότι ο τάδε έχει φράγκα έξω; Μπορείς να το μάθεις πανεύκολα, αν του απαγορέψεις να τα ξαναφέρει μέσα.
Εννοείται φυσικά ότι η φορολογία σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να είναι εξοντωτική. Τουναντίον πρέπει να είναι μικρή και να καθιστά την χώρα ελκυστική για τα πάντα: άπο απλές αγορές μέχρι τις μεγαλύτερες επενδύσεις. Κοινώς, πρέπει ταυτόχρονα να υπάρχει και νομοθετικό πλαίσιο που να ενθαρρύνει αλλά και να επιβραβεύει την ροή του χρήματος εντός της χώρας.
Τέλος, να καταστεί από τα σοβαρότερα εγκλήματα η φοροδιαφυγή. Μην ξεχνάμε ότι οι Αμερικάνοι τον Καπόνε για φοροδιαφυγή τον έπιασαν. Και μην ξεχνάμε ότι σε οικονομικά θέματα τέτοιας φύσεως οι Αμερικάνοι φυσάνε, οπότε ας δούμε πως το κάνουν, δεν είναι κακό.

Επί των Άρθρων 81 έως 85
Θα πρέπει να ληφθεί ειδική μέριμνα για περιπτώσεις μη εξυπηρέτησης του εθνικού συμφέροντος. Λυπάμαι, αλλά αφέλεια ή λάθη στην πολιτική δεν πρέπει να υφίστανται.
Επίσης, καλό θα ήταν να εξεταστεί και το εξής θεματάκι: έχει καταντήσει πραγματικά αηδία άνθρωποι που πολλοί εξ αυτών είναι κατ' ουσίαν ανεπάγγελτοι να χειρίζονται σχεδόν τα πάντα. Ακούμε "ο τάδε μετακινείται από το Υπουργείο Υγείας στο εργασίας. Παλιά είχε διατελέσει Οικονομικών και Εμπορικής Ναυτιλίας". Μα πως διάολο γίνεται αυτό; Δεν χρειάζεται κάποιος να είναι τεχνοκράτης πάνω σε ένα αντικείμενο; Και φυσικά να το γνωρίζει κιόλας; Έχω βαρεθεί να βλέπω δικηγόρους και συνδικαλιστές στις περισσότερες θέσεις. Τι επάγγελμα είναι το "συνδικαλιστής" επιτέλους; Έχετε δει ποτέ πόσοι είναι οι συνδικαλιστές μέσα στο ελληνικό Κοινοβούλιο για παράδειγμα; Πόσοι εξ αυτών έχουν εργαστεί πραγματικά, όπως ο καθημερινός Έλληνας πολίτης; Περιμένουμε από τον αρμόδιο Υπουργό να φτιάξει το εργασιακό. Ποιο εργασιακό αν δεν έχει δουλέψει ποτέ με 500 ευρώ και δίχως να πληρώνεται υπερωρίες; Πως θα φτιάξει την Υγεία ο αρμόδιος Υπουργός όταν ο ίδιος ασφαλίζεται σε ιδιωτικά νοσοκομεία κι αν χτύπα ξύλο συμβεί κάτι στραβό τρέχει στο εξωτερικό; Πως θα φτιάξει ο αρμόδιος Υπουργός την Παιδεία όταν ο ίδιος και οι περισσότεροι προέρχονται από ιδιωτικά σχολεία ή κολλέγια καθώς και αντίστοιχα πανεπιστήμια; Πως είναι δυνατόν δίχως επαφή με την πραγματικότητα να μας δώσουν λύσεις; Οπότε που καταλήγουμε; Αν ένα κόμμα δεν έχει τους σωστούς πολιτικούς, τότε να τοποθετεί προσωπικότητες που κατέχουν το αντικείμενο. Λέω κάτι παράλογο; Ενστάσεις δεκταί.

Επί του Άρθρου 86
Εδώ φτάνουμε στο έτερον αίσχος το οποίο συνεργάζεται αρμονικότατα με το άρθρο 62. Σε καμία περίπτωση η Βουλή δεν πρέπει να είναι η μόνη αρμόδια για να ασκήσει δίωξη σε κυβερνητικά μέλη. Αυτό είναι δουλειά της Δικαιοσύνης. Ναι, δικαίωμα πρότασης δίωξης καλό είναι να υπάρχει. Η Βουλή έχει και ελεκτικές αρμοδιότητες άλλωστε. Άλλο πράγμα όμως το ελέγχω και άλλο το ελέγχω πλήρως κι απόλυτα.

Επί των Άρθρων 87 έως 100Α
Κατ' αρχήν πρέπει να διασφαλιστεί η πλήρης ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης, με κάθε τρόπο. Παράλληλα βέβαια, η Δημοκρατία πρέπει να λάβει και τα μέτρα της για τα φαινόμενα διαφθοράς εντός της Δικαιοσύνης: κατ' εμέ πρέπει να επανέλθει το παλαιό σύστημα μισθοδοσίας κατά το οποίο όλοι οι μισθοί ορίζονται βάσει των μισθών των Δικαστικών. Η Δικαιοσύνη είναι ύψιστο αγαθό και επειδή ο άνθρωπος εύκολα κυλάει στον πειρασμό του χρήματος, πρέπει να είναι οι πιο καλοπληρωμένοι. Για τον λόγο αυτόν οι ποινές για διεφθαρμένους δικαστικούς πρέπει να είναι σχεδόν εξοντωτικές, να μην τολμάει κανείς δηλαδή να σκεφτεί καν ότι υπάρχει περίπτωση να μην πράξει το σωστό. Παράλληλα, η Δικαιοσύνη πρέπει να έχει ευελιξία ως προς την τήρηση των Νόμων (αλλά αυτό, στο επόμενο σενδόνι). Επίσης, πρέπει και οι πολίτες να συνδράμουν στο έργο της Δικαιοσύνης από όλες τις απόψεις. Ένα απλό παράδειγμα: είναι γνωστό ότι είμαστε δικομανής λαός. Αυτό μπορεί να αντιμετωπισθεί πάρα πολύ εύκολα με ένα μέτρο που υπήρχε στην αρχαία Αθήνα: θες να κάνεις μήνυση; Κανένα πρόβλημα. Αν όμως η μήνυση αποδειχθεί κακόβουλη κλπ, τότε πάρε ένα γερό πρόστιμο για να το ξανασκεφτείς αν θα ξανακάνεις για πλάκα. Ένας δικαστής πρέπει να ασχολείται με τα πραγματικά σοβαρά θέματα της Πολιτείας και ένα από αυτά τα θέματα είναι ο έλεγχος του πολιτικού συστήματος ως προς το κατά πόσν τηρεί τη νομιμότητα. Και αυτό δεν είναι δουλειά αποκλειστικά της Βουλής.

Επί των Άρθρων 101 έως 102
Είναι αυτονόητο πως μεγάλο μέρος του προβλήματος αποτελεί η ασυδωσία του ίδιου του κράτους. Δικαιώνεσαι για την προσφυγή σου κατά του κράτους αλλά το κράτος δεν συμμορφώνεται. Ξαναπροσφεύγεις, ξαναδικαιώνεσαι, ξανά το κράτος σε γράφει. Ξαναπροσφεύγεις, ξαναδικαιώνεσαι, και ξανά μανά τα ίδια. Με ποιαν ελπίδα; Ότι σιγά μην τρέχεις στα ευρωπαϊκά δικαστήρια. Παρομοίως, το κράτος που δεν βάζει χέρι στην παρανομία των τραπεζών, που δεν επιστρέφει τον ΦΠΑ κλπ, κλπ. Είναι κράτος αυτό; Σε καμία περίπτωση. Οπότε για ποια διοίκηση και οργάνωση μιλάμε μετά, όταν οι ευθύνες αποδίδονται γενικώς στο κράτος λες και δεν υπάρχουν φυσικά ή νομικά πρόσωπα. Δεν θες να επιστρέψεις το ΦΠΑ στις επιχειρήσεις; Κανένα πρόβλημα. Τίνος ήταν η απόφαση; Το ονοματάκι σας κύριε. Πρέπει λοιπόν να υπάρξει σχετική μέριμνα στο Σύνταγμα για την συμμόρφωση και τιμωρία των υπευθύνων σε τέτοιες περιπτώσεις. Διότι όπως το κράτος οφείλει να επιπτεύει, έτσι οφείλει να συμμορφώνεται και προς την εποπτεία των Νόμων.

Επί του Άρθρου 103
Κατ' αρχήν δεν κατάλαβα ποτέ μου τι ακριβώς σημαίνει η μονιμότητα στο δημόσιο. Το να μην είσαι μόνιμος αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να φοβάσει ότι θ'απολυθείς κιόλας. Βασικά η μονιμότητα είχε εισαχθεί προκειμένου να μην έρχονται οι νέοι και απολύουν όλους των άλλων (υποθέτω ότι ξέρετε την ιστορία της πλατείας Κλαυθμώνος). Σε ένα σύγχρονο κράτος Δικαίου όμως, τι θέση έχει η μονιμότητα, πόσω δε μάλλον όταν αποδεδειγμένα αυτή οδηγεί σε φαινόμενα ασυδωσίας. Διότι εδώ μιλάμε ότι και επίορκος να'ναι κάποιος, πατάει πάνω στην μονιμότητά του, μπαίνει και το ευαγές συνδικαλιστικό όργανο μπροστά ως συνήθως και άντε βγάλε άκρη μετά. Οπότε είναι προφανές ότι η εν λόγω παράγραφος δεν έχει κανέναν απολύτως λόγο ύπαρξης. Εξάλλου υποτίθεται πως το κράτος εγγυάται την εργασία και παρομοίως δημιουργεί τις σωστές εργασιακές συνθήκες.
Επίσης, όσον αφορά τις προσλήψεις, αυτές θα πρέπει να γίνονται αυστηρά και μόνο μέσω ΑΣΕΠ ή έστω κάποιου αντίστοιχου οργάνου και δη, μέσω γραπτών εξετάσεων. Παραθυράκι τύπου "μετακλητός" που έχουν γεμίσει την Βουλή και πόσα άλλα ακόμη, οφείλουν να πάψουν να υφίστανται. Τέλος στις αδιαφανείς διαδικασίες, τέλος στα ρουσφέτια. Μας έχουν καταστρέψει.
Επίσης, στην μάλλον άσχετη με το άρθρο παράγραφο 9 περί του Συνηγόρου του Πολίτη, θα πρέπει μάλλον σε ξεχωριστό άρθρο να γίνει ειδική μέριμνα όλων των ανεξάρτητών Αρχών, διότι υπάρχουν και άλλοι Συνήγοροι με πολύ σοβαρό αντικείμενο.

Επί του Άρθρου 105
Περί της Αθωνικής Πολιτείας πρακτικά είπαμε κάποια πράγματα στο Αρ.3. Κανείς δεν λέει να πάμε να γκρεμίσουμε τα μοναστήρια, κανείς δε λέει να βάλουμε ξενοδοχεία μέσα, αλλά σε θέματα ιδιοκτησίας, χρημάτων, περιουσιών κλπ, κλπ φωτιά και τσεκούρι και δεν το συζητάω καν. Εξάλλου ο χριστιανισμός προωθεί την πενία και όχι τον πλούτο. Έτσι δεν είναι;
Και φυσικά να σβηστεί με χρυσή γομολάστιχα αυτό το "τελωνειακά και φορολογικά πλεονεκτήματα" της παραγράφου 5. Τι πλεονεκτήματα; Κι άλλα; Απαράδεκτον.

Επί του Άρθρου 110
Τα γράψαμε και πιο πάνω, στα σχόλια των άρθρων 73-77. Πρέπει να μπει και φρένο στην ευκολία αλλαγής του Συντάγματος αλλά και κατάλληλος έλεγχος.
Επίσης μάλλον θα πρέπει να αλλάξει η μάλλον γελοία παράγραφος 6 του άρθρου, σύμφωνα με την οποίαν δεν επιτρέπεται αναθεώρηση του Συντάγματος πριν περάσει πενταετία από την περάτωση της προηγούμενης. Δηλαδή, επιτρέπεται η αναθεώρηση για πλάκα και για να περνάει η ώρα, αλλά αν χρειαστεί κάτι πραγματικά ουσιώδες δεν θα είναι εφικτό αν δεν έχει παρέλθει πενταετία. Ελπίζω να καταλαβαίνετε γιατί το έχουν κάνει σαν τα μούτρα τους.

Επί του Άρθρου 120
Εδώ φτάνουμε ίσως στο σημαντικότερο σημείο του Συντάγματος, το οποίο κατ' εμέ δεν χρειάζεται κάποια προσθήκη. Όπως όμως σε όλο το σεντόνι τα έχωνα δεξιά κι αριστερά (κάπου και προς τον κόσμο, έστω και κάπως συγκαλυμμένα), πλέον ήρθε η ώρα να τα χώσω αποκλειστικά στον λαό για να περνάω και στην συγκεφαλαίωση σιγά, σιγά...

Κατ' αρχήν, όπως κατέστη σαφές, το Σύνταγμα το έχουν κάνει κουλουβάχατα και από εκεί ξεκινούν ίσως τα περισσότερα προβλήματα ολόκληρης της χώρας, όσο κι αν αυτό ακούγεται περίεργο. Βέβαια θα μου πεις, πόσοι έχουν κάτσει να διαβάσουν το Σύνταγμα για να διαπιστώσουν του λόγου το αληθές; Σωστό κι αυτό. Έχω τύχει αναρίθμητες φορές σε περιπτώσεις ανθρώπων που είχαν για ψωμοτύρι την φράση "αυτό είναι αντισυνταγματικό" και όταν τους ρώτησα τι ακριβώς ήταν αντισυνταγματικό, δεν ήξεραν να μου πουν. Βλέπετε δεν υπολόγιζαν ότι κάποιος θα τους ρώταγε.
Από την άλλη θα μου πείτε, και ποιος είσαι εσύ που ρωτάς ή που ασχολείσαι με το Σύνταγμα; Ο κανένας και ο παν. Είμαι ένας Έλληνας πολίτης που ενδιαφέρεται για τους Νόμους και τα δικαιώματά του, που ενδιαφέρεται για τα Κοινά και τη Δημοκρατία. Είναι πραγματικά απλούστατο αλλά το έχουμε καταντήσει τελείως εξεζητημένο. Πως λοιπόν θα τελέσω το χρέος μου ως Έλληνας πολίτης, ώστε να ελέγχω την τήρηση του Συντάγματος όπως επιτάσσει η ακροτελεύτια διάταξη στην 4η παράγραφο; Πως θα το κάνω όταν δεν το γνωρίζω; Άμα το γνωρίζω όμως πρέπει να είμαι σε θέση και να βρίσκω τα προβλήματά του, όχι ως Συνταγματολόγος, όχι ως νομικός, αλλά ως απλός πολίτης. Διότι αν φτάσουμε σε σημείο το Σύνταγμα να μην μπορεί να το καταλάβει ένας απλός πολίτης, τότε το πρόβλημα είναι ακόμη σοβαρότερο. Πρόβλημα που είναι εξίσου μεγάλο όταν ο απλός πολίτης μπορεί να το κατανοήσει αλλά αδιαφορεί να το πράξει.
Διότι ως έχω χρόνια ολόκληρα που γράφω ότι ναι μεν οι πολιτικοί ως "(δια)χειριστές" τα έχουν ρημάξει όλα, αλλά και ο λαός δεν είναι άμοιρος των ευθυνών του.

Είμαστε λοιπόν σε μία περίοδο που ενδεχομένως να βιώνουμε ιστορικές στιγμές, αυτό θα φανεί στο μέλλον. Μέσα σε αυτές τις έτσι κι αλλιώς ιστορικές στιγμές (αφού αρκετοί σηκώθηκαν από τους καναπέδες τους) καλό είναι οι πολίτες να κάνουμε και την αυτοκριτική μας. Και με δεδομένο ότι σαν πολλά αστεία πράγματα ακούγονται και γράφονται εσχάτως, ένα εκ των οποίων και η άμεση Δημοκρατία, καλό θα είναι να δούμε σε πρώτη φάση τις δικές μας γνώσεις. Σε τι επίπεδο είμαστε βρε αδελφέ, μια αυτοκριτική, πως το λένε, αν είμαστε καλοί ως πολίτες.

Διότι καλό το ανέκδοτο των πολεμίων των "αγανακτισμένων" περί απουσίας προτάσεων, αλλά ούτ'εγώ έχει τύχει να δω τις δικές τους αντιπροτάσεις, πέραν μερικών γενικόλογων αοριστιών και χαζομαρών του στυλ "να μην βγούμε από το ευρώ", όπως ακριβώς λέμε "αύριο να μην βρέξει". Άσε που είναι λίγοι εκείνοι που λένε να βγούμε από το ευρώ, το όλο θέμα έχει διαστρεβλωθεί εντελώς. Τα συνθήματα που δίνουν παλμό δεν είναι αιτήματα, και παρομοίως αυτή η φαρσοκωμωδία που ονομάζεται συνέλευση των αγανακτισμένων (my ass Αλεκάκη), δεν εκπροσωπεί κανέναν αγανακτισμένο πέραν εκείνων των ελαχίστων που συμμετέχουν. Την περασμένη Κυριακή παίζει να είχε μαζευτεί πάνω από 400 χιλιάδες κόσμου και στην εν λόγω συνέλευση άντε να συμμετείχαν 5-6 χιλιάδες. Το ρημάδι, δεν χωράει περισσότερους εκεί. Οπότε τους εαυτούς τους αντιπροσωπεύουν τα παιδιά, οι δε απόψεις τους είναι εκτός συζητήσεως και δεν αποτελούν κανενός είδους ψήφισμα. Παρομοίως άλλωστε τα όσα γράφω εγώ εδώ είναι οι δικές μου προτάσεις και κανενός άλλου. Τουλάχιστον εγώ όμως έχω μια εικόνα για κάποια πραγματρικά σοβαρά θέματα, εικόνα που πλείστοι όσοι ειδήμονες φαίνεται πως αγνοούν έως και πλήρως. Και από άσχετους εγώ δεν αντιπροσωπεύομαι και μάλιστα δίχως καν την δική μου εξουσιοδότηση.

Συγκεφαλαιώνοντας λοιπόν που καταλήγουμε; Ότι το Σύνταγμα πρέπει να ξαναγραφτεί. Πιθανώς αυτό να πρέπει να γίνει μέσα από Συντακτική Βουλή και όχι από Αναθεωρητική αλλά ακόμη και σ'αυτό μπαίνουν σημαντικά ερωτήματα, όπως κατά πόσον οι συγκεκριμένοι βουλευτές που έχουν διαλύσει τα πάντα είναι ικανοί να συγγράψουν εκ του μηδενός Σύνταγμα. Προσωπικά πολύ το αμφιβάλλω. Όπως και να γίνει όμως, η ουσία δεν αλλάζει: υπάρχουν αντισυνταγματικές και συνάμα αντιδημοκρατικές διατάξεις στην πεμπτουσία της Ελληνικής Δημοκρατίας, που επί σειρά ετών έχουν οδηγήσει στην πλήρη ασυδωσία που μας έφερε στην κατάσταση που είμαστε. Και όπως είπα δεν ευθύνονται μόνο οι πολιτικοί, άσχετα αν δεν υπάρχει σύγκριση ως προς τις ευθύνες. Τα βασικά σημεία που εγώ διακρίνω είναι ότι:
-πρέπει να καταργηθούν οι απαράδεκτες διατάξεις περί των βουλευτικών προνομίων
-πρέπει να αποκατασταθούν οι αρμοδιότητες του Προέδρου της Δημοκρατίας
-πρέπει να υπάρξει σαφής διάκριση των τριών Εξουσιών και όχι η πελατειακή που εδώ και χρόνια έχει θεσμοθετηθεί
-πρέπει να δημιουργηθεί η δυνατότητα ελέγχου και της κυβερνήσεως και του κράτους και της Βουλής
-πρέπει να αναβαθμιστεί η Δικαιοσύνη
-πρέπει να δημιουργηθεί ένα πλαίσιο στο οποίο η σωστή δουλειάνα επιβραβεύεται ενώ η κακή δουλειά να τιμωρείται. Και τιμωρία δεν σημαίνει απαραίτητα φυλάκιση με την οποίαν είμαι γενικά αντίθετος. Να μην υπάρχουν όμως παιδιά και αποπαίδια, με βουλευτικές ασυλίες κλπ.
-πάνω απ'όλα όμως πρέπει επιτέλους ν'αρχίσει να τηρείται το Σύνταγμα, δηλαδή τα ήδη υπάρχοντα άρθρα. Είναι πραγματικά εξευτελιστικό να διαβάζεις άρθρα της βάσης της Δημοκρατίας και να βλέπεις ότι σοδομίζονται με τις ευλογίες όλων των αρμοδίων.
Με τέτοιον παραδειγματισμό από τους από πάνω όμως, τι μπορείς να περιμένεις από τους από κάτω; Διότι ως έχω γράψει παλαιότερα στο εξαιρετικό περί Δημοκρατίας πόνημά μου (το οποίο σας συνιστώ να διαβάσετε πάραυτα διότι θα το επικαλεστούμε αρκετές φορές στις επόμενες μέρες), η Δημοκρατία δεν είναι απλό πολίτευμα: όπως της συμπεριφερθείς, θα σου συμπεριφερθεί.

Εννοείται ότι θα ακολουθήσει σειρά από σχετικά σενδόνια που θα έχουν και άλλες συγκεκριμένες προτάσεις και σε θέματα Νομοθεσίας που υπάρχει μείζον και σοβαρότατο πρόβλημα, και σε θέματα οικονομικά. Μπορεί να είναι άστοχες, μπορεί να είναι ό,τι θέλουν, δεν μου καίγεται καρφί. Αυτό που ξέρω είναι πως θα έχουν τουλάχιστον μια λογική. Και για να υπάρξουν αλλαγές θα πρέπει να ξεκινήσουν από το Σύνταγμα.
Ταυτόχρονα με την νοοτροπία του κόσμου, ταυτόχρονα με την νοοτροπία των πολιτικών.

Σημειωτέον ότι μερικά πολύ ενδιαφέροντα θεματάκια υπάρχουν σε παλαιότερα Συντάγματα, αλλά ας μην το παραμπλέξουμε.

Θα υπάρξει συνέχεια.

20 σχόλια:

Zaphod είπε...

Ωραιος και σε φορμα!!

Επιτρεπεται;


Εισαγωγη
Οποιο συνταγμα δεν ειναι στο "ονομα του λαου" ή κατι τετοιο δεν ειναι συνταγμα αλλα ***** (λογοκρισια). Νομιζω πως καταλαβαινομαστε !

αρ. 13
Μια χαρα ειναι το αρθρο ως εχει. Η τηρηση του με προβληματιζει και συμφωνω μαζι σου στο τι πρεπει να γινει

Απο αυτα που βλεπω μπορω να πω πως ολο το αρ. 13 ειναι ....ανενεργο!!


αρ. 14, παρ 9
Περιεργο. Νμζα πως αυτο πλεον δεν ισχυει...(!)

αρ 16
Ρε σε αυτο με το οριο ηλικιας των εκπαιδευτικων , το γνωριζουν αυτοι που γραφουν το ασφαλιστικο;;

αρ 24
"Η συνταξη δασολογιου συνιστα υποχρεωση του κρατους". χμμμμμμμμ

αρ 26
Νμζ πως συμφωνουμε. Πρεπει επειγοντως να χωριστει η βουλη απο την κυβερνηση. Οπως αμερικη

αρ 29
Εγω ειμαι υπερ της "θεσμοθετημενης δωροδοκιας" παλι οπως αμερικη. Αφου θα γινεται που θα γινεται, τουλαχιστον να κοβουν αποδειξη. Α, και υπερ της παυσης της κρατικης επιχορηγησης για οσο κραταει η κριση (ρε πως το ξεχασα αυτο στο ποστ μου;;)


"νδεικτικό παράδειγμα: δεν είναι δυνατόν στην περίπτωση που αρνηθεί 2 φορές να υπογράψει νόμο, να έχει δικαίωμα η κυβέρνηση την τρίτη φορά να τον περάσει δίχως την υπογραφή του ΠτΔ. Απαράδεκτο."

Διαφωνω. Απο την στιγμη που ο προεδρος ΔΕΝ εκλεγεται απο το λαο, αναγκαστικα δεν μπορει να εχει περισσοτερες εξουσιες απο την εκλεγμενη βουλη.


παρατηρηση: η "β' διαλογή " (κατανομη φανταζομαι) κανει εξομαλυνση προς το αναλογικοτερο στο συστημα που εχουμε. Οχι το αναποδο. Πχ παιρνει καποιο μικρο κομμα μια εδρα σε ενα νομο επειδη το εθνικο του ποσοστο οριζει πως πρεπει να παρει τοσες. Αυτες δεν βγαινουν ...αυτοδυναμες (σε ποιο νομο να παρει εδρα ο συριζα πχ με 3%; Απο τις ουρες ολων των νομων τις μαζευει)

αρ. 59
Τι να λεμε για τους ορκοι.....ταλιμπαν παιδι μου!

Κανονικα οι παπαδες επρεπε να ορκιζονται μπροστα στους αιρετους αρχοντες πως θα διαφυλαξουν τους νομοι, οχι το αναποδο!!!

αρ 60 παρ 1
Ειδα πως την σεβονται οι πολιτικοι αρχηγοι...:(

αρ 62
Ολο τουτο ειχε νοημα οταν οι τραμπουκοι του κρατους-παρακρατους κοπαναγαν τους παντες. Τωρα ειναι απλα γεννητρια διαφφθορας. Για μενα οι αιρετοι πρεπει να δικαζονται αυστηροτερα απο τους απλους πολιτες, κοινως συμφωνουμε, οπως και στα υπολοιπα σχετικα που γραφεις

********

(μεγαλο διαστημα αναγνωσης και συμφωνιας)

αρ 103
Οι δημοσιοι υπαλληλοι δεν ειναι μονιμοι και ατιμωρητοι. Υπαρχουν κανονες και διαταξεις που προβλεπουν ποινες και μαλιστα εξοντωτικες. Ο λογος που δεν εφαρμοζονται (το νεο συντομοτερο ανεκδοτο: διαταχθηκε Ε.Δ.Ε.) ειναι ο ιδιος με τον λογο της ασυδοσιας αστην πολιτικη ζωη. Ελεκτες και ελεγχομενοι ειναι απο το ιδιο βαρελι. Ας δοκιμασουμε πρωτα να δουλεψει το ρημαδοσυστημα οπως πρεπει ως εχει και μετα κοιταμε αρσεις μονιμοτητας.

αρ 105
Απλα πραγματα. Γομολαστιχα σε ολο το αρθρο (ουτε που το διαβασα). Δεν μπορει να εχουμε πολιτες 2 ταχυτητων. Ο Μεσαιωνας περασε, ευχαρισθω.



κατακλειδα:
Ωραιος!

Stefanos είπε...

Ω ρε πρωινιάτικα... του κανα μια πρώτη μελέτη και με άρεσκε.
Θα το ξαναδιαβάσω. Και αυτό και το Σύνταγμα

Stelios είπε...

Πολύ σωστός Άδη!
Αν και το διάβασα επί τροχάδην, και χωρίς παράλληλη ανάγνωση και του Συντάγματος, νομίζω ότι συμφωνώ σχεδόν σε όλα.
Πολλά είναι πράγματα που έχω κι εγώ σκεφτεί κατά καιρούς, όπως νομίζω και κάθε ορθά σκεπτόμενος πολίτης, για κάποια όμως μου φαίνεται ότι έριξες πολύ διάβασμα και ψάξιμο, και μπράβο σου!

Και μετά σου λένε ότι τα ανώνυμα μπλογκς δεν πληροφορούν τον κόσμο και τρίχες κατσαρές... Δείξτε μου κάποιος μια τέτοια ανάλυση του Συντάγματος στην Καθημερινή και στα Νέα!!!

Khlysty είπε...

Φιλαράκι, εγώ θα στο πάω ακόμα πιο πέρα: θεωρώ ότι Σύνταγμα μεγαλύτερο των πέντε-έξι σελίδων Α4 είναι προβληματικό. Το Σύνταγμα είναι "πλαίσιο", άμα είναι να βάζουμε μέσα κάθε λεπτομέρεια, την έχουμε πατήσει. Εν ολίγοις, χάρτα των δικαιωμάτων του ανθρώπου, πολίτευμα, μερικές ρυθμίσεις για εκπαίδευση ή άλλα μείζονα εθνικά ζητήματα και ΤΕΛΟΣ. Ακούς να περιέχει το Σύνταγμα ρύθμιση για βασικούς μετόχους και τα λοιπά...

pølsemannen είπε...

Είσθε ο έξι-εξήντα-έξι αυτοπροσώπως τι να λέμε τώρα.

Βάλατε όλα τα Ιερά και τα Όσια του Έθνους επί του ντορβέως.

Σίγουρα η ανάρτηση χρήζει και δεύτερης και τρίτης ανάγνωσης...

Πολύ δυνατός!

Hades είπε...

@zaph
Φυσικά και επιτρέπεται. :)

Για το άρθρο 29 δεν θα διαφωνήσω με αυτό που λες, αλλά... ξέρω'γώ; Μήπως καταλήξει να είναι παράθυρο για να ξαναξεφύγουμε; Διότι κακά τα ψέματα, πλέον έχουμε να επικαλεστούμε τον πρότερο ανέντιμο βίο των πολιτικοί σε τέτοια ζητήματα. Πάντως σαν ιδέα δεν είναι κακή, άσε που αποφέρει και περισσότερα έσοδα στο κράτος.

Όσον αφορά τον ΠτΔ, τι συζητάμε αυτό που λες. Από μιαν άποψη έχει λογική, από μιαν άλλη όμως οι αρμοδιότητές του πρέπει να είναι συγκεκριμένες και ως προς τον έλεγχο. Δηλαδή θες να μου πεις ότι οι δημοκρατικά εκλεγμένες κυβερνήσεις τα έκαναν όλα άψογα τόσα χρόνια; Παπάρια τα έκαναν όλα, θάλασσα. Οπότε γιατί να μην τους ελέγχει ο ΠτΔ; Όπου παρεμπιπτόντως, αν τον εκλέγει η Βουλή, πάλι δημοκρατικά εκλεγμένος δεν θεωρείται; Λογικά ναι.

Για το άρθρο 62, να σου πω την αλήθεια επί σειρά ετών κι εγώ την ίδια άποψη είχα, ότι οι αιρετοί θα πρέπει να δικάζονται πολύ πιο αυστηρά, σε κάτι τέτοιο όμως υπάρχει το εξής πρόβλημα: πάλι θα καταστρατηγηθεί το άρθρο 4. Δεν είναι δυνατόν, λοιπόν, να προτείνουμε κάτι που θα έρχεται σε τέτοια αντίφαση, όταν η αρχική ένσταση έχει να κάνει με αυτήν ακριβώς την αντίφαση αλλά από την ανάποδη. Από την άλλη όμως μπορούν να διευκρινιστούν τα σημεία που ένεκα των πλεονεκτημάτων που διαθέτουν, εκεί θα μπορούν να υπάρχουν απλώς αυστηρότερες ποινές.

Για τους δημοσίους: έχεις έναν πόντο εδώ, όμως το πρόβλημα πάει ακόμη παραπέρα, στους συνδικαλιστές. Πρακτικά την ΕΔΕ οι συνδικαλιστές την έχουν καταστήσει ανενεργή. Έτσι νομίζω δηλαδή. Όντως είναι μια μεγάλη αλήθεια ότι η μονιμότητα έγινε πρόβλημα ένεκα της ατιμωρησίας η οποία προήλθε από συνήθως μικροκομματικά συμφέροντα. Από μιαν άποψη δεν έχεις άδικο, αίροντας τη μονιμότητα απλώς χτυπάμε το σαμάρι.

@προφέτα
Έτσι, έτσι, με τον φραπέ... :)

@Στέλιο
Κατ' αρχήν καλωσήλθες και σ'ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια. Νομίζω όμως ότι είναι λίγο ενθουσιώδη... :)
Ντάξει, αν ψάξεις νομίζω ότι παντού μπορείς να βρεις κάτι καλό (όπου το καλό είναι και υποκειμενικό κιόλας. Μην ξεχνάς ότι εσένα μπορεί να σου άρεσε το κείμενο αλλά σε άλλους 10 να τους έστριψαν τ'άντερα). Όπως και να'χει, όντως τα ψάχνω πολύ τέτοια θέματα, μόνο που δεν τα ψάχνω προκειμένου να γράψω κάτι στην συνέχεια αλλά επειδή απλώς με ενδιαφέρουν αρκετά. Απλά η διαφορά πχ με τα μέσα είναι ότι ένας απλός βλόγερ δεν εξυπηρετεί κάποια συμφέροντα.
Όπως και να'χει, να'σαι καλά κι ευχαριστώ.

Hades είπε...

@khlysty
Μμμμμ... να σου πω την αλήθεια, στο μυαλό μου είσαι αλλά εν μέρει. Θα συμφωνήσω ότι δεν πρέπει να είναι περισσότερο από 5-6 σελίδες Α4, όχι όμως το Σύνταγμα αλλά οι Νόμοι. Το Σύνταγμα είναι το θεμέλιο, τα μπετά της πολυκατοικίας. Αν τα μπετά δεν είναι γερά θα ζοριστεί πολύ το οικοδόμημα μετά. Με τους Νόμους όμως (που θα είναι το επόμενο σενδόνι) παίζεται μεγάλο μέρος του παιχνιδιού, αφού υπάρχουν νόμοι αντισυνταγματικοί, φωτογραφικοί, με παράθυρα, με πόρτες, δίχως ολόκληρο τοίχο κλπ.
Καλωσήλθες παρεμπιπτόντως.

@polse
Όχι μόνο ο 666 αλλά και ο six-six-four/the room next door που λένε και οι Maiden. :)
Μερσί φίλτατε, χαρά μου να σας ταλαιπωρώ. :):)

Zaphod είπε...

@hades
Περι πτΔ

Και ομως υπαρχει διαφορα και ειναι βασικοτατη και εδω σε...πιανω αδιαβαστο. Ο πτΔ σε μας ειναι διακοσμητικος, περισσοτερο και απο την βασιλισσα της Αγγλιας. Η κυβερνηση (και η βουλη) εχουν προγραμμα, και κρινονται απο το λαο (μην σκαμε στο τι γντ, μιλαμε για το τυπικο του πραγματος, αμα ο λαος δεν νογαει τι να του κανω εγω;)

Ο πτΔ ΔΕΝ κρινεται απο καποιον, ειναι "υπερανω" και παιζει στην ουσια τον ρολο του θεματοφυλακα, καλη ωρα ο οψιμος Καραμανλης, ενας παππουλης που λεει παροιμιες. Σε καμια δημοκρατια του γνωστου συμπαντος δεν εχει παραπανω εξουσιες ενας που ειναι εκλεγμενος εμμεσα απο εναν που ειναι αμεσα.

Η προεδρικη δημοκρατια της Γαλλιας πχ κανει εκλογες για προεδρο, ο οποιος και οριζει την κυβερνηση. Εδω κανουμε εκλογες για βουλη, η βουλη βγαζει κυβερνηση και βγαζει και εναν προεδρο για να χουμε να λεμε.

Θεμελιο της δημοκρατιας ειναι στην ουσια πως ο ταδες ταδοπουλος εχει απο πισω του "λαικη εντολη". Οχι εκλεκτορες. Ακομα και στις ΗΠΑ που εχουν εκλεκτορες αυτοι ειναι "υπο" τον υποψηφιο προεδρο απο τις αρχες τις προεκλογικης εκστρατειας. Εμεις δεν εχουμε στα προγραμματα των κομματων κατι τετοιο, ακριβως διοτι ο προεδρος στο δικο μας πολιτευμα ειναι ...διακοσμητικος (οπως περιπου (απο την αναποδη) ο πρωθυπουργος στην Γαλλια)

Ευχαρισθω :)

Hades είπε...

Ώπα ρε, μισό. Δεν είπα αυτό που λες. Όταν λέω να αναβαθμιστούν οι αρμοδιότητες του ΠτΔ δεν εννοώ όλα να τα σφάζει, όλα να τα μαχαιρώνει. Αυτό είναι προεδρική δημοκρατία, όχι προεδρευόμενη και δεν εννοούσα και αλλαγή του πολιτεύματος μεταξύ άλλων. Το να έχει αυξημένες αρμοδιότητες ο ΠτΔ δεν σημαίνει ότι θα περάσει πάνω από την Κυβέρνηση, όχι όμως να είναι και εντελώς διακοσμητικός όπως τώρα. Το να ελέγχει την κυβέρνηση δεν σημαίνει ότι την καπελώνει, αφού και ο ίδιος με τη σειρά του ελέγχεται από τη Δικαιοσύνη. Δηλαδή το όλο οικοδόμημα που προτείνω είναι οργασμός ελέγχου! Ο ΠτΔ ελέγχει την Κυβέρνηση, η Κυβέρνηση ελέγχεται από την Βουλή, η ΔΙκαιοσύνη ελέγχει και τη Βουλή και τον ΠτΔ αλλά υπόκειται στο πιο αυστηρό πλαίσιο Νόμων κ.ο.κ. Βέβαια να προσθέσω ότι σε όλες τις περιπτώσεις η "θεσμική αναδιοργάνωση" συμπεριλαμβάνει και υπεύθυνους πολίτες, ενημερωμένους και πολιτικοποιημένους (κι ουχί κομματικοποιημένους) οι οποίοι με τη σειρά τους σε καθημερινή βάση να ελέγχουν τους πάντες. Αλλά αυτό κι αν είναι μεγάλη κουβέντα.
Μια άλλη λύση θα ήταν η (επανα)σύσταση του Σώματος Γερουσίας, αλλά νομίζω ότι έτσι απλώς θα αυξήσουμε τα έξοδα του Κράτους έτσι και γενικά δεν το θεωρώ εντελώς αξιόπιστο.

Πάντως για το τελευταίο που λες, δεν μπροώ να δω ποια ακριβώς θα είναι η "θεσμική" διαφορά αν ο ΠτΔ εκλέγεται απευθείας από τον λαό. Επί της ουσίας δηλαδή πάλι τις ίδιες αρμοδιότητες θα πρέπει να έχει.

Zaphod είπε...

Οσο μεγαλυτερη ειναι η βαση εκλογης τοσο μεγαλυτερη η νομιμοποιηση (και η παρεχομενη εξουσια). Απλο

Στα υπολοιπα οκ

Hades είπε...

Εννοείται αυτό που λες, αλλά δεν ξέρω πως θα μπορέσουμε να δώσουμε ακομματικό (κι όχι απλώς υπερκομματικό) χαρακτήρα σε μια εκλογή ΠτΔ απευθείας από τον λαό. Διότι αν αυτό δεν το καταφέρουμε, σε βάθος χρόνου η εκλογή του Προέδρου θα καταντήσει σαν τις εθνικές. Πανηγύρι δηλαδή.

FREAK BROTHERS είπε...

Για πάμε... Κατ αρχήν, να σου πω πρώτα ότι δεν έχω διαβάσει το σύνταγμα, πάντως το ψιλοέχω έχοντας διαβάσει εκ των ουκ άνευ κείμενα παρόμοια με το δικό σου
Αρχίζουμε λοιπόν... Προσυπογράφω περί "Στο όνομα της Αγ.Τριάδας".Οποιονδήποτε θεολόγο και να ρωτήσεις, θα σου πει ότι η ύπαρξη της ή μη επαφίετε στην πίστη και όχι στην λογική.Οπότε,ξεκινάμε στραβά έχοντας ένα Σύνταγμα που δεν βασίζετε στην λογική
Παρακάτω. Μην είσαι και τόσο πολύ σίγουρος ότι θα βγουν οι Χ.Ο πλειοψηφία. Στην Γερμανία πάντως, οι περισσότεροι δηλώνουν άθεοι, πολλές φορές χωρίς να είναι στα αλήθεια. Γιατί; Γιατί εκεί, όπως και σε πολλά κράτη, εφαρμόζεται το Κirchensteuer. Δλδ, το πολύ απλό.Είσαι κύριε Χριστιανός (οτιδήποτε),Μουσουλμάνος,Βουδιστής,Κρίσνα,Σαιεντολόγος,Πασταφαριανιστής οτιδήποτε;Μεγιά σου με χαρά σου,αναλαμβάνεις το κόστος μισθοδοσίας ιερέων και τελετών με ποσοστό από το εισόδημα σου
Πόσοι νομίζεις , και από τους θρήσκους, θα δέχονταν να σκάνε ένα 300ρι το χρόνο για τους μισθούς των Παπάδων και τα λούσα των δεσποτάδων;Βέβαια, σε μια τέτοια περίπτωση,όσοι δεν αποκλείετε η Εκκλησία ΑΕ να πει ότι θα προσφέρει τις υπηρεσίες τις (γάμοι,βαφτίσια,κηδείες, ακόμα και δικαίωμα παρουσίας στον Επιτάφιο) μόνο στα μέλη της, και θα τσιμπούσε κάνα 10%-20% παραπάνω. Αυτός ο τόσο απλός νόμος, που υπάρχει στις Παππικές και Λουθηροκαλβινικές χώρες. Εδώ λεπτομέρειες από την Αγγλόφωνη Βικιπαίδεια http://adf.ly/1liPD (ΑΣΧΕΤΟ: Προκαλώ όσους διαβάζουν αυτό να το μεταφράσουν και να το βάλουν στην Ελληνική Βικιπαίδεια.Και να χρονομετρήσουν πόσο θα μείνει πριν σβηστεί)
Για το άρθρο 54, ΞΕΧΑΣΕ ΤΟ. Μόνο σε μια χώρα ισχύει αυτό, και δεν τους έχει βγει σε καλό.Στο Ισραήλ.Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα μικροκοματίδια γραφικών φανατικών του τύπου "Προπομποί Της Έλευσης Του Μεγάλου Μεσσία Που Όταν Έρθει Θα Δένουμε Τα Σκυλιά Με Λουκάνικα" να εκβιάζουν ως προς τους σχηματισμούς κυβέρνησης ή ακόμα και της ψήφισης νόμων, και τα αποτελέσματα τα βλέπουμε. Φαντάσου με απλή αναλογική τι Σάρα και Μάρα έχει να μπει στην Βουλή.Ποιο αναλογικό σύστημα ναι, 100% απλή, δεν θα το ήθελες. Θα μπορούσε ίσως οι μισοί βουλευτές να βγαίνουν αναλογικά και μετά από μια εβδομάδα να έχουμε επαναληπτικές για τους άλλους μισούς από τα δύο πρώτα κόμματα.
Και πάμε και στα περί ΠτΔ και ελέγχου. Εδώ, την λύση μπορούμε να την βρούμε στην Βρετανία. Εκεί, σε περίπτωση θανάτου ή παραίτησης βουλευτή, υπάρχουν επαναληπτικές εκλογές. Οπότε, ο ΠτΔ θα μπορούσε να σεντράρει το βουλευτή, και κάποιο συμβούλιο υπό τον Περιφερειάρχη να αίρει την εμπιστοσύνη του προς τον βουλευτή και να τον εξαναγκάζει σε παραίτηση. Είπαμε, απλά πράγματα
(ΣΥΝΕΧΙΖΩ)

http://adf.ly/1l5P1 είπε...

Άρθρο 25. ΦΑΟΥΛ ΚΑΙ ΚΙΤΡΙΝΗ ΚΑΡΤΑ. ΜΑ ΚΑΙ ΦΥΣΙΚΑ ΑΥΤΩΝ ΤΑ ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΟΥΜΕ.Για δίκαιη δίκη, τεκμήριο αθωότητας κ.λ.π
Επίσης, δεν άγγιξες το θέμα της ιθαγένειας. Το να μην έχει δικαίωμα ψήφου ένα τουλάχιστον 20% των συμπολιτών μας, που ζουν εδώ περίπου 10 χρόνια, κάποιοι επίσης έχουν γεννηθεί εδώ και πάρα πολλοί έχουν κάτσει στα ίδια θρανία με μας, είναι θεόρατο δημοκρατικό έλλειμα αφού χωρίζει τους Πολίτες σε Α' και Β' κατηγορία. Αυτό που χρειάζετε είναι μια φόρμουλα γρήγορης παροχής υπηκοότητας, ας πούμε στα 5 χρόνια, κατόπιν προφορικών ενώπιον ακροατηρίου εξετάσεων σε ιστορία,γλώσσα, σύνταγμα, άντε και τον ύμνο,και αφού πάρει την υπηκοότητα, να έχει ίσα δικαιώματα (π.χ ψήφου) και υποχρέωσεις (στρατιωτική θητεία,φόρο)
Επίσης, κάτι που υπάρχει στην Εσπερία, ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα. Δηλαδή, επίδομα ανεργείας για όλους, ακόμα και για αυτούς που δεν έχουν εργαστεί ποτέ. Κάποιοι θα πουν ότι έτσι πληρώνεις τους τεμπέληδες.Λάθος. Το κράτος, ακριβώς για να γλιτώσει ένα μηνιάτικο, αναγκάζετε να σου βρει δουλειά. Αν δεν δεχθείς, σου κόβει το μηνιάτικο.Δείτε εδώ το κακοπρέζονο, που αναγκαστικά πάει να δώσει συνέντευξη προσπαθώντας ΝΑ ΜΗΝ ΤΟΝ ΔΕΧΘΟΥΝ ώστε να μην χάσει το επίδομα http://adf.ly/1ljWo . Αν τώρα δεν κάνεις για καμιά δουλειά, σε αναγκάζουν για κατάρτιση, και αν και πάλι δεν σκαμπάζεις, πιάνουν δουλειά οι ψυχολόγοι και οι κοινωνικοί λειτουργοί.Επίσης,είναι εργαλείο καταπολέμησης φοροδιαφυγής και χλιδάνεργων, αφού κάποια στιγμή χτυπάνε καμπανάκια για όσους πέρνουν πολύ καιρό το επίδομα.Έχεις επίσης την δυνατότητα να το πάρεις εφ άπαξ για 2-3 χρόνια, για να το επενδύσεις να ανοίξεις δικιά σου δουλειά. Αυτό το εργαλείο, δεν μπόρεσε να το αγγίξει καμιά νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση,ακριβώς γιατί είναι συνταγματικά κατοχυρωμένο.
Επίσης, δεν θίγεις θέματα που αφορούν θέματα αυτοδιάθεσης του ατόμου, όπως η χρήση ναρκωτικών (και τι ακριβώς μπορούμε να θεωρήσουμε ναρκωτικά),τυχερών παιχνιδιών (και τι είναι τυχερό παιχνίδι,όπως οι Νάρκες) πορνείας και ασέμνων, στα οποία η νομοθεσία μας είναι λίγο πιο προοδευτική από του Ιράν
Πάντως, συγχαρτήρια για το πόνημα σου και την υπομονή σου. Σίγουρα έχεις υψηλό ποσοστό ευστοχίας

Hades είπε...

Φίλε freak brothers, κατ' αρχήν νομίζω ότι το ξεκινάς λάθος: σε ένα βλόγι ο καθείς μπορεί να γράφει ό,τι γουστάρει, το οποίο έχει να κάνει με την προσωπική του αντίληψη για ένα θέμα. Άρα είναι αδύνατον να κατανοήσεις το Σύνταγμα μόνο και μόνο επειδή διάβασες γι'αυτό σε διάφορα βλόγια ή λοιπές σελίδες. Προσωπικά θα σου συνιστούσα να το διάβαζες διότι μόνο έτσι θα έχεις σίγουρη εικόνα.

Αυτό που λες για τη Γερμανία το ξέρω διότι έχω ζήσει στο παρελθόν εκεί. Ίσως όμως να σου διαφεύγει κάτι: ότι πολλοί Γερμανοί επειδή δεν θέλουν να δηλώσουν άθεοι προσπαθούν να γίνουν ορθόδοξοι, μόνο και μόνο για να μην αποκοπούν από τον χριστιανισμό (αυτό το κάνουν και καθολικοί, παραδόξως ή μη). Επίσης η νομοθεσία της φορολογίας δεν πιάνει εξ'όσων θυμάμαι όλες τις θρησκείες. Πχ είχα γνωρίσει Βενεδικτίνους οι οποίοι ήταν γενικώς και ειδικώς αποκομμένοι. Κι επίσης, οι άθεοι στην Γερμανία δεν είναι τόσοι πολλοί όσοι περιγράφεις, παρόλο που γενικώς υπάρχει μια δυσαρέσκεια για το θέμα της φορολόγησης. Επίσης δεν στέκει αυτό που διερωτάσαι, πόσοι θα δέχονταν να σκάνε φόρο για τους παπάδες. Προσωπικά νομίζω ότι θα το αποδέχονταν όλοι όσοι αντιτίθενται στην φορολόγηση ή δήμευση της εκκλησιαστικής περιουσίας, δηλαδή οι περισσότεροι.
Όσον αφορά τους ημέτερους, σου υπενθυμίζω ότι η μεγαλύτερη συγκέντρωση που έχει γίνει στην Ελλάδα ήταν για τις ταυτότητες υπό του Χριστόδουλου. Οπότε μην είσαι και πολύ βέβαιος ότι δεν θα βγουν πλειοψηφία, διότι όλες οι ενδείξεις δείχνουν το ακριβώς αντίθετο.

Για την απλή αναλογική, θα διαφωνήσω ως προς την αφορμή του σχολίου: συγχέεις 2 τελείως διαφορετικά πράγματα: άλλο πράγμα η εκλογική πρόνοια του Συντάγματος και άλλο -τελείως διαφορετικό- ο εκλογικός νόμος. Εγώ για το σύστημα εκλογής μίλησα μόνο. Συμφωνώ με την παρατήρηση λοιπόν ως προς την ουσία της και αν δεις προσεκτικά θα διαπιστώσεις ότι δεν έθιξα το πανελλαδικό όριο του 3% το οποίο είναι σωστό. Απλή αναλογική εξάλλου δεν σημαίνει να μπαίνει στο Κοινοβούλιο ο οποιοσδήποτε, αλλά να μπαίνει με κανόνες. Η Δημοκρατία συνεπάγεται κανόνες.

Για το παραδειγμα της Βρετανίας που αναφέρεις, αν και δεν το γνωρίζω, ξέρω ότι γενικά υπάρχουν πολλά διαφορετικά συστήματα στην Ευρώπη (και όχι μόνο) και σίγουρα χρήζουν μελέτης.

Για το θέμα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, μάλλον με παρεξήγησες. Ξεκαθάρισα ότι πρέπει να λαμβάνονται υπόψιν, από την άλλη όμως είναι αυτονόητο ότι παραείναι μεγάλο κεφάλαιο για να μπει στο Σύνταγμα μέσα. Άσε που εξαρχής ανέφερα ότι είναι αδύνατον να αναφερθώ λεπτομερώς στα πάντα.

Στο θέμα της ιθαγένειας τώρα, λυπάμαι αλλά θα διαφωνήσω κάθετα και οριζόντια. Κατ' αρχήν αποδεδειγμένα έχουμε ίσως από τα πιο ελαστικά συστήματα παροχής ιθαγένειας (σκέψου μόνο το αγγλικό και δεν θες τίποτε άλλο), κατά δεύτερον, η ιθαγένεια δεν δίνεται για να περνάει η ώρα -αν με καταλαβαίνεις πως το εννοώ.

Επίσης στα εργασιακά που θίγεις, νομίζω ότι κάποια θέματα ήδη υπάρχουν στο Σύνταγμα (αλλά δυστυχώς δεν τηρούνται), και κάποια άλλα -τα περισσότερα- είναι θέμα νομοθεσίας και όχι Συντάγματος.

Όσον αφορά αυτά που θίγεις στο τέλος περί ναρκωτικών κλπ, δεν έχουν καμία απολύτως θέση στο Σϋνταγμα. Ένα Σύνταγμα είναι η Χάρτα των Δικαιωμάτων και των Υποχρεώσεων των πολιτών ως επίσης και της δομής, λειτουργίας και οργάνωσης της Πολιτείας στο σύνολό της. Τι δουλειά έχει η πορνεία και τα ναρκωτικά ή δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο στο Σύνταγμα; Εδώ όπως σωστά έθιξε ο khlysty παραπάνω, πρακτικά ίσως και ο βασικός μέτοχος να μην έχει καν θέση στο Σύνταγμα.

ESKARINA είπε...

Αυτό είναι σεντόνι!!! Τις θερμότερες "ευχές" μας για το πόνημα μας.
Λοιπόν (βαθιά ανάσα) και πάμε. Γενική παρατήρηση : Το Σύνταγμα ορίζει και καθορίζει τα όρια αυτού που λέμε ευνομούμενη κοινωνία, λειτουργεί λοιπόν ως πλαίσιο. Συνεπώς, δεν αποσκοπεί στη ρύθμιση βιοτικών σχέσεων (όπως ο νόμος) και για το λόγο αυτό δεν είναι σκόπιμο και δεν πρέπει να προβλέπει ποινές. Οποιαδήποτε τέτοιας μορφής ρύθμιση πρέπει να γίνει, να γίνεται με τυπικό νόμο.

Στα περί θρησκείας, διαγραφή του άρθρου 13. Ανεξιθρησκεία και καμία επικρατούσα θρησκεία. Παντελής διαχωρισμός. Τελεία.

ΜΜΕ : Επειδή αυτή η φαρσοκωμωδία παίζεται χρόνια τώρα, αν θέλουμε, είναι εφικτό τυπικός νόμος να δώσει τελος στι διαπλοκή. Αλλά δεν θέλουμε.Ο όρος βασικός μέτοχος είναι είναι η καλύτερη απόδειξη για την απροθυμία μας (πρμπ παρότι αδόκιμος όρος το ιδιοκτησιακό καθεστώς μιας εταιρείας ουσιαστικά παραπέμπει στη μετοχική σύνθεση της). Αν θέλεις τη γνώμη μου πάντως, το Σύνταγμα δεν έχει καμία δουλειά να ρυθμίζει αυτό το θέμα.

Διάκριση εξουσιών : Η διάκριση είναι ξεκάθαρη στο Σύνταγμα. Νομίζω όμως ότι η πράξη αποδεικνύει ότι δεν είναι τόσο ξεκλαθαρη στο μυαλό μερικών. Προσωπικά, θεωρώ ότι στο μέτρο που η Βουλή εκπροσωπεί τη νομοθετική εξξουσία και η Κυβέρνηση την εκτελεστική, τότε θα έπρεπε να υπάρχει κώλυμα συμμετοχής βουλευτών στην κυβέρνηση και το αντίστροφο. Ο ελεγχόμενος δεν μπορεί να είναι και ελεγκτής. Σε ό,τι αφορά δε τη δικαστική εξουσία, δεν θα πρέπει οι ανωτεροι δικαστικοί να διορίζονται από την κυβέρνηση. Υπάρχουν πλείστες εναλλακτικές.

ΠτΔ : Εφόσον ο ΠτΔ δεν εκλέγεται, συμφωνώ με Zaphod, δεν μπορεί να έχει περισσότερες εξουσίες από τους εκλεγμένους. Από την άλλη πλευρά όμως, ορίζεται ως θεματοφύλακας, οπότε θα πρέπει να μπορεί να αντιδράσει όποτε θεωρεί(;) ότι συντρέχει ανάγκη. Πριν όμως μπούμε στη διαδικασία να δούμε αν και που χρειάζεται ρύθμιση ή αναβάθμιση ο ρόλος του, καλό θα ήταν να δούμε εάν σχήμα λειτουργεί με έναν πραγματικά ανεξαρτητο άνθρωπο. (Εάν εφαρμόζονταν η διάκριση εξουσιών έτσι όπως την ανέφερα παραπάνω, νομίζω ότι δεν θα υπήρχαν αδιέξοδα του τύπου "δεν βγαίνει πρόεδρος, πέφτε η κυβέρνηση" σε κάθε περίπτωση πάντως, εφόσον ο ΠτΔ εκλέγεται από τη Βουλή, ναι θεωρώ σημαντικό αυτό να γίνεται με αυξημένη πλειοψηφία).

ESKARINA είπε...

(δεν φαντάζομαι να νόμιζες ότι τελείωσα...)

Βουλευτές : η τετραετία είναι παγιωμένη, διότι προσδιορίζεται ρητά η διάρκεια της θητείας τους. Το πρόβλημα έγκειται στο γεγονός ότι ο πρωθυπουργός μπορεί να προκηρύσσει πρόωρες όποτε του καπνίσει (και αυτό παρότι ρητά επισης αναφέρεται ότι για αυτό πρέπει να συντρέχει σοβαρότατος λόγος). Και αν δεν μπορούμε να "πείσουμε" τους πρωθυπουργούς μας να τηρήσουν το Σύνταγμα, νομίζω ότι ένας περιορισμός στο επανεκλέξιμο των βουλευτών, μπορει να βοηθούσε. Π.χ. οι βουλευτές να είναι επανεκλέξιμοι δια δύο ή τρεις θητείες. Να δεις μετά τη σφάξιμο θα έπεφτε αν τολμούσε ο αρχηγός να σκεφτεί πρόωρες. Επιπλέον, με τον τρόπο αυτό δεν θα είχαν χρόνο να στήσουν το μαγαζάκι τους, πολύ λιγότερο να το κληρονομήσουν στα καμάρια τους.

Εκλογικός νόμος. Απλή αναλογική, μαζί σου. Αλλά είμαστε πολιτικά ώριμοι για τα αποτελέσματα της;

Δίωξη υπουργών και βουλευτών : Η προστασία που παρέχεται στους πολιτευόμενους αποσκοπεί στην προστασία τους από κακόβουλες και εκβιαστικές διώξεις. Κατ'αρχήν λοιπόν συμφωνώ. Το γεγονός ότι κακοποιείται πρέπει να μας βάλει να σκεφτούμε πως μπορούμε να αποτρέψουμε την κακοποίηση και όχι την άρση της προστασίας. Δεν έχω έτοιμη απάντηση αυτή τη στιγμή, αλλα είμαι πολύ διστακτική προς την κατεύθυνση που προτείνεις. Εννοείται όμως ότι η ιδιαίτερη παραγραφή που έχει οριστεί πρέπει να καταργηθεί. Τα αδικήματα παραγράφονται για όλους με τον ίδιο τρόπο.
Είχα ακούσει τον Κακλαμάνη να λέει ότι θα πρέπει οι βουλευτές να δηλώνουν στο πόθεν έσχες τους ότι έχουν δηλώσει όσα εισοδήματα/περιουσία κατέχουν και ότι παραιτούνται από κάθε και όλα τα δικαιώματα σε κάθε στοιχείο που δεν έχει δηλωθεί (το οποίο πρακτικά σημαίνει ότι χάνουν τα δικαιώματα τους επι περιουσιακών στοιχείων που δεν έχουν δηλώσει). Για αρχή και μέχρι τη θέσπιση του "περιουσιολόγιου" των βουλευτών, δεν μου ακούγεται κακή ιδέα.

Μονιμότητα : Κατ' αρχήν μην μπερδεύουμε τη μονιμότητα με την ασυλία, επειδή σήμερα έτσι έχει καταντήσει. Κατ' αρχάς (και ούχι απαραίτητα κατ' αρχήν) δεν είμαι αντίθετη με τη μονιμότητα, αρκεί το υπόλοιπο σύστημα να λειτουργεί. Στο Σύνταγμα δεν έχει θεσπιστεί η μονιμότητα για να προστατεύει και τους επίορκους. Επειδή όμως συμβαίνει αυτό, εξαιτίας της κακοποίησης της ρύθμισης, δεν σημαίνει ότι η ρύθμιση είναι λάθος.

Τροποποιήσεις του Σ : ο περιορισμός που προβλέπεται αποσκοπεί στην προστασία του Συντάγματος από κατάχρηση τροποποιήσεων του. Ειναι μάλλον απίθανο να χρειαστούν δύο τροποποιήσεις του Συντάγματος, εντός πενταετίας, ιδίως στο μέτρο που το Σύνταγμα ρυθμίζει τα απολύτως ουσιώδη της ευνομούμενης πολιτείας, τα οποία δεν αλλάζουν με την αναμενόμενη αλλαγή των συνθηκών (είπαμε ότι το Σύνταγμα δεν είναι ένας νόμος που ρυθμίζει βιοτικές σχέσεις που αναπόφευκτα μεταλλάσσονται στο χρόνο). Άρα κινείται στη σωστή κατεύθυνση. Το πρόβλημα για μια ακόμη φορά έγκειται στην κακομεταχείριση της ρύθμισης. Ας σταματήσουμε λοιπόν να πηδάμε τους θεσμούς, και θα ανακαλύψουμε ότι το πρόβλημα δεν είναι πάντα οι θεσμοί.

Άμεση Δημοκρατία : Όταν γίνουμε πολίτες και ουχί υποκείμενα ή ιδιώτες, τα ξαναλέμε. Και τότε ίσως βρούμε λύση και στο πρόβλημα του πως μπορεί να υπάρχει άμεση δημοκρατία με τόσα εκατομμυρια πολίτες.

ESKARINA είπε...

(τρίτο και τελευταίο, στο λόγο μου!)

Δεν συμφωνώ. Το Σύνταγμα δεν χρειάζεται να ξαναγραφτεί. Ίσως να διορθωθεί σε κάποια σημεία (τα περισσότερα εκ των οποίων ήταν μια χαρά πριν βάλουν κάποιοι το χεράκι τους, αλλά αυτό είναι άλλη συζήτηση).

Και το σημαντικότερο : το Σύνταγμα πρέπει να τηρείται από ΟΛΟΥΣ και να μην επιτρέπεται να γίνεται αντικείμενο εκμετάλλευσης για μικροκομματικές - κυρίως - σκοπιμότητες.

(* ο Δρούτσας τις προάλλες ανέφερε ότι οι βουλευτές θα πρέπει να έχουν περιορισμένες θητείες, να μην συμμετέχουν στην κυβέρνηση κλπ - σημείωση όπως βλεπετε μου έκλεψε τις ιδέες!. Ποιος αντέδρασε βιαιότερα; Ο Πρωτόπαπας. Τυχαίο, δεν νομίζω).

Ευχαριστώ.
(πάω και στην άλλη ανάρτηση περί νόμων - όχι που θα γλίτωνε!)

Hades είπε...

Βρε, βρε... επιτέλους η eskarina έγραψε σενδόνι, παιδιά... Καταπληκτικόν... :):):)

Για πάμε λοιπόν: συμφωνώ με τα περί πλαισίου κλπ.
Περί θρησκείας, δε νομίζω ότι έχει να κάνει με διαχωρισμό αυτό που γράφεις. Εδώ δεν μπορούμε να τα κάνουμε καλά στην πράξη, η θεωρία θα μας πειράξει;
Περί βασικού μετόχου δεν θα διαφωνήσω. Το έγραψε και προλαλήσας παραπάνω.
Διάκριση εξουσιών: μα ακριβώς για τον λόγο που γράφεις δεν είναι ξεκάθαρη η διάκριση των εξουσιών. Θέλει πολλή δουλειά εδώ πέρα.
Περί ΠτΔ: Όπως δεν έπιασα τελείως και τον zaph έτσι δεν πιάνω κι εσένα. Εκτός αν δεν με πιάσατε εσείς οι δύο: έγραψα και στον zaph ότι δεν μιλάω για απόλυτες ελευθερίες στα πάντα, αλλά αυξημένες αρμοδιότητες σε σχέση με τις τωρινές και κυρίως ελεγκτικές αρμοδιότητες. Το να έχει πολλές τέτοιες δεν το βλέπω αρνητικό.
Βουλή: αυτό εννοώ κι εγώ για την τετραετία. Ο περιορισμός σε θητείες είναι κάτι που σκέφτηκα κι εγώ, αλλά νομίζω ότι σε μια σύγχρονη δημοκρατία δεν μπορεί να εφαρμοστεί. Αυτό είχε νόημα μόνο σε μια Δημοκρατία τύπου αρχαίας Αθήνας που οι βουλευτές ήταν κληρωτοί.
Εκλογικός νόμος: δηλαδή; Γιατί πρέπει να είμαστε ώριμοι για τα αποτελέσματα της απλής αναλογικής;
Ασυλία: εδώ δεν θα συμφωνήσω. Αν η δικαιοσύνη είναι γρήγορη τότε μπορεί να ξεκαθαρίζει τα πράγματα δίχως περαιτέρω παρενέργειες για τον πολιτικό και με δεδομένο ότι καθαρός ουρανός αστραπές δεν φοβάται, ο πολιτικός δεν έχει κάτι να φοβηθεί. Οπότε η ασυλία δεν απαιτείται. Γι'αυτό κιόλας αντιπρότεινα να θεσπιστεί αυστηρότατο νομικό πλαίσιο προς τους λασπολόγους και συκοφάντες πολιτικούς, προκειμένου να αντιμετωπίζουν τόσο εξοντωτικά πρόστιμα που να το σκέφτονται δεκαπλά πριν καταγγείλουν κάτι άνευ στοιχείων (ή ακόμη χειρότερα με ψευδή, προκειμένου να εξοντώσουν πολιτικά κάποιον).
Μονιμότητα: συμφωνώ με αυτά που λες και αν μπορεί να γίνει έτσι ιδανικά όπως λες δεν έχω κανένα πρόβλημα, μόνο που υπάρχει ένας σκόπελος που δεν ξέρω κατά πόσον μπορεί να υπερσκελιστεί: ο υπάρχων συνδικαλισμός και οι λοιποί παρατρεχάμενοι.

Περί των τροποποιήσεων, θα συμφωνήσω απόλυτα. Όντως τα προβλήματα σπανίως είναι στους Θεσμούς. Όμως η αλήθεια είναι ότι σαν πολύ (κωλο)δαχτυλάκι έχουν βάλει οι πολιτικοί τα τελευταία χρόνια και τους έχουν κάνει σαν τα μούτρα τους. Όπως και να'χει, γι'αυτό και έθεσα σαφές ότι το μεγαλύτερο πρόβλημα του Συντάγματος είναι ότι δεν τηρείται. Αν ετηρείτο, θα φαίνονταν μέχρι και οι αντισυνταγματικές ή οι προβληματικές διατάξεις του.

Επίσης να προσθέσω στο περί αμέσου δημοκρατίας, ότι σχολίασες κάτι από το Περί Προτάσεων IV, οπότε δεν είναι της ώρας.

ESKARINA είπε...

Ελεγκτικές αρμοδιότητες που δεν συνοδεύονται από κατασταλτικές, μόνο κενό γράμμα θα είναι. Αν π.χ. ο ΠτΔ μπορεί να ελέγξει αν πρέπει να προξηρυχθούν πρόωρες εκλογές, αλλά δεν μπορεί να τις αποτρέψει, ο έλεγχος του είναι άνευ αντικειμένου. Το κακό θα γίνει.

Γιατί δεν μπορεί να ισχύσει περιορισμός σε θητείες. Κώλυμα εκλογιμότητας.

Η απλή αναλογική προϋποθέτει τη δυνατότητα ύπαρξης κυβερνήσεως συνασπισμού, και το πολιτικό σύστημα με τα σημερινά χαρακτηριστικά του δεν μπορεί να διαχειριστεί τα αποτελέσματα της απλής αναλογικής. Αυτό όμως μπορεί να είναι και ο τρόπος εκμάθησης νέου πολιτικού γίγνεσθαι. Σκέφτομαι ότι αν εφαρμόζονταν η απλή αναλογική, αύριο, ίσως να αναγκάζονταν το πολιτικό προσωπικό, ακόμη και το σημερινό να λειτουργήσει με τις νέες συνθήκες, άλλως θα εξαφανίζονταν πολύ νωρίτερα από το αναμενόμενο. Μην παραβλέπουμε όμως ότι στο μεσοδιάστημα θα έχουμε χοντρό πρόβλημα.

Η ταχύτητα της δικαιοσύνης ποτέ δεν θα μπορεί να συναγωνιστεί την ταχύτητα της επικαιρότητας. Πάρε παράδειγμα τον Στρος-Καν, δεν καταδικάστηκε αλλά καταστράφηκε. Αν και όποτε αθωωθεί τι όφελος μπορεί να περιμένει από την αθώωση; Λάβε δε υπόψη σου ότι η δικαιοσύνη λειτουργεί σε ένα συγκεκριμένο και δεσμευτικό διαδικαστικό πλαίσιο (κανόνες διαδικασίας, απόδειξης κλπ). Οπότε μπορεί κάποιος να είναι αθώος αλλά να λειτουργήσει εις βάρος του (π.χ. οι προϋποθέσεις κύρους των αποδεικτικών μέσων) το διαδικαστικό πλαίσιο. Γενικά δεν είναι απλό θέμα και νομίζω ότι η ανατροπή του ισχύοντος συστήματος, θα δημιουργήσει περισσότερα ζητήματα από αυτά που θα επιλύσει.

Είδες αμα το έχεις το χάρισμα, δεν κρύβεται. Ξέρω τι πρόκειται να γράψεις και το σχολιάζω από τώρα!

Hades είπε...

Μα κοίτα, η παρέμβαση μπορεί να είναι και "μετριοπαθής" (αν ευσταθεί ο όρος). Σκέψου πχ αυτό που είπα με την μη υπογραφή νομοσχεδίων. Δεν είναι "κατασταλτική" κίνηση αυτή (το να μην μπορεί η κυβέρνηση να περάσει μόνη της τον Νόμο μετά από δύο "πόρτες"); Είναι. Δεν χρειάζεται να πάμε σε εξτρήμ μέτρα δηλαδή, διότι όπως είπα και στον zaph παραπάνω υπάρχει και μια πολύ λεπτή γραμμή που ΔΕΝ πρέπει να υπερβούμε: αυτήν την προεδρική Δημοκρατίας. Δεν χρειάζεται ν'αλλάξουμε πολίτευμα κιόλας.

Όσον αφορά το πλαφόν εκλογής που λες, μην ξεχνάς ότι αυτό προϋποθέτει ενεργούς πολίτες που ασχολούνται με τα Κοινά. Εδώ λοιπόν πιθανώς να πέφτουμε σε "σύγκρουση" γεγονότων. Δεν ξέρω αν κατάλαβες κάτι: δεν είμαι κατά αυτού που γράφεις. Κάθε άλλο, το θεωρώ εξαιρετικά "ρομαντικό" υπό την έννοια ότι παραπέμπει σε ένα εξόχως δημοκρατικό μέτρο. Απλά το βλέπω ανεφάρμοστο.

Κατάλαβα τι εννοείς για την απλή αναλογική. Προσωπικά οι κυβερνήσεις συνεργασιών δεν με χαλάνε ιδιαιτέρως. Πρώτον επειδή μπορούν να πέσουν οι όποιες μάσκες σε πολλές περιπτώσεις, δεύτερον επειδή σε μια κυβέρνηση συνεργασίας είναι αυξημένες οι πιθανότητες ο ένας να ελέγχει τον άλλον. Ένας έλεγχος παραπάνω δηλαδή. Το ότι για κάποιον καιρό θα υπάρξει ένα νηπιακό στάδιο προσαρμογής. Ακόμη κι αν αργήσουν λίγο, θα φτάσουν στο σημείο να καταλάβουν ότι κυβέρνηση συνεργασίας σημαίνει συνεργασία. Και πέραν τούτου, ε, αφού έχουμε δοκιμάσει και την επιτυχία των ισχυρών μονοκομματικών κυβερνήσεων, ας δοκιμάσουμε και κάτι διαφορετικό μπας και δούμε άσπρη μέρα.

Για το περί Δικαιοσύνης τώρα... ντάξει, να σου πω ότι έχεις άδικο; Προφανώς και το τεκμήριο της αθωώτητας πρέπει να είναι το άγιο δισκοπότηρο σε όλες αυτές τις περιπτώσεις. Μήπως όμως πρέπει να βρεθεί ένας τρόπος αντιμετώπισης του τρόπου παρουσίασης ενός γεγονότος; Θέλω να πω ότι η αργή απονομή δικαιοσύνης ακόμη κι αν είναι ποιοτικώς ανώτερη, είναι και ψυχοφθόρος αλλά και μπορεί να λειτουργήσει αποπροσανατολιστικά. Δεν ξέρω, είναι όντως σοβαρό το θέμα και σηκώνει πολλή κουβέντα.