Να δούμε λίγο ψύχραιμα κάποια πράγματα...

διότι ο περισσότερος κόσμος νομίζει ότι χθες έγινε κάτι εντελώς ξαφνικά.

Αυτό που εγώ διαπίστωσα είναι ότι η συντονισμένη προσπάθεια ξεκίνησε προχθές, την Τρίτη.
Δεν αναφέρομαι στα πρωϊνά επεισόδια τα οποία είναι κάτι σαν το πρόγραμμα της τηλεόρασης πλέον. Λίγο παρατηρητικός να είσαι και ξέρεις και που θα γίνουν και πως θα γίνουν και ανάμεσα σε ποιους θα γίνουν και τα πάντα ρε αδελφέ, λες και βιώνεις deja vu, ένα πράγμα. Το ουσιώδες ήταν μετά το απόγευμα κατ' εμέ, οπότε και είχε αποκατασταθεί η ηρεμία στην Πλατεία. Ούτε μπάχαλα, ούτε κουκούλες, ούτε τίποτε. Γενική ηρεμία.

Μόνο που όσο πέρναγε η ώρα, διάφοροι περίεργοι, είτε κοινοί βλάκες από τους αμέτρητους που αναπνέουν τον ίδιον αέρα με'μένα, είτε τίποτε φυτευτοί (δεν ξέρω αν επρόκειτο για συνδικαλιστές της ΕΘΕΛ κι αυτοί αλλά δεν μου'κοψε να ρωτήσω) έρχονταν μέσα από το πλήθος, πέταγαν που και που κανά μπουκάλι, έκαναν και κανάν τσαμπουκά προς τους μπάτσοι και το θέμα σταμάταγε εκεί καθ'όσον εξαφανίζονταν. Πως σταμάταγε το προβοκάρισμα; Επενέβαινε ο κόσμος: τους βούταγε, τους την έλεγε, τους έχωνε κανά μπινελίκι, έπεφτε και κανά σπρωξίδι κλπ. Τα γνωστά. Στο ίδιο διάστημα, ο κουνουπεξολοθρευτής των ΜΑΤ, αυτός με το ψεκαστήρι, ερχόταν, τράβαγε μια καλή προς τον κόσμο και ξανάμπαινε στο λαγούμι του. Ο κόσμος γύρναγε προς τα ΜΑΤ και τους έκανε νόημα να σταματήσουν ενώ την ίδια στιγμή τα έχωνε και προς τους ηλιθίους ή/και προβοκάτορες (δεν αποκλείεται και τα δύο μαζί). Έγινε 4-5 φορές αυτή η ιστορία σε διάφορα σημεία. Είχα πάει κι εγώ μπροστά διότι έβλεπα ότι η ατμόσφαιρα μύριζε μπαρούτι και ειλικρινά δεν γούσταρα έκτροπα. Μέχρι και ξύλο πήγα να παίξω με ένα ζωάκι σε μια φάση και ειλικρινά θαυμάζω την εγκράτεια που επέδειξα μιας και θα την είχα πατήσει κι εγώ παίζοντας το παιχνίδι του. Και τελικώς τι γινόταν; Απλώς τρώγαμε λίγο χημικό παραπάνω και δεν μασάγαμε. Το ότι δεν μασάγαμε όμως προφανώς ενοχλούσε πολύ.

Όταν όμως τα έκτροπα είναι σχεδιασμένα μέχρι λεπτομέρειας (όπως απεδείχθη χθες) και με φυτευτούς μέσα στον κόσμο, όση καλή διάθεση κι αν έχεις είναι αδύνατο να κάνεις το παραμικρό.

Θα είμαι σαφής: γράφω μεγαλοπρεπέστατα στα παπάρια μου τα όσα ακούγονται περί υποτιθέμενων συνδικαλιστών της ΕΘΕΛ, περί κουκουλοφόρων-μπαχαλάκηδων κλπ, κλπ.
Αλήθεια, οκ, μας πείσατε πως βρέθηκαν οι συνδικαλιστές ανάμεσα στα ΜΑΤ, γιατί όμως δεν μας είπε κανείς και πως βρέθηκαν τα μαδέρια και τα λοστάρια στα χέρια τους; Καθάριζαν τον δρόμο καθώς έφευγαν;
Ή μήπως το άλλο; Σε μια φάση που τα ΜΑΤ ρίχνουν το ξύλο της αρκούδας επί δικαίων και δικαίων (οι άδικοι την σκαπούλαραν κλασικά) τι πιο λογικό από το να ζητήσεις βοήθεια από τα ΜΑΤ για να σωθείς; Αλλά... από ποιον να σωθείς; Μήπως έκανες κάτι στον κόσμο και φοβήθηκες μην σε λιντσάρουν; Και πας να σε σώσουν σε αυτούς που ρίχνουν χημικά έως και κατά ηλικιωμένων; Σε αυτούς που ρημάζουν τους πάντες στο ξύλο; Ναι, λογικότατο.
Μου λέτε ότι η αστυνομία κυνηγούσε τους μπαχαλάκηδες. Μα τα καπνογόνα σε όλες τις περιπτώσεις έφευγαν προς τον απλό κόσμο, και προχθές και χθες. Οι μπαχαλάκηδες εμφανίσθηκαν μετά. Όπου ακόμη και μετά, πάλι λίγοι ήταν. Οι 200-300 το πολύ στάθηκαν ικανός αριθμός να εκπαραθυρώσουν μερικές δεκάδες χιλιάδες ανθρώπων που δεν είχαν δώσει το παραμικρό δικαίωμα, όπως εξαρχής δεν έχει δώσει κανένα δικαίωμα αυτή η ειρηνική διαμαρτυρία κι αυτό το παραδέχονται ακόμη κι αυτοί που δεν την γουστάρουν. Και τελικώς πάλι θριάμβευσαν οι... συνδικαλιστές και οι κουκουλοφόροι.

Και φυσικά αναφέρομαι στους ορίτζιναλ κουκουλοφόρους, όχι αυτούς που έβαζαν κάτι στο πρόσωπο για να μην αναπνέουν τα χημικά, έτσι; Διότι παρατηρώ ότι γίνεται μια συντονισμένη προσπάθεια να μπουν όλοι στο ίδιο καζάνι.

Χθες δυστυχώς δεν κατάφερα να πάω στο Σύνταγμα λόγω ενός προσωπικού προβλήματος που προέκυψε σχετικά την τελευταία στιγμή. Και το εννοώ το δυστυχώς. Ακόμη και μ'αυτά που είδα ότι έγιναν, θα ήθελα να είχα πάει. Τι να κάνουμε δηλαδή; Σάμπως εδώ και μέρες δεν το γράφω ότι θα έρθει και η ώρα των εκτρόπων; Εγώ όμως δεν πάω για να κάνω τέτοια κι αυτό είναι που με ενδιαφέρει, όπως ακριβώς δεν πρόκειται ποτέ μου να γίνω μαλάκας όπως κάποιοι άλλοι εκεί πέρα, ένστολοι και μη.
Απ'αυτά που είδα κι έμαθα όμως, διαπίστωσα ότι η χθεσινή μέρα ήταν η λογική συνέχεια της προχθεσινής, όπου το οργανομένο σχέδιο απλώς κατέστη οφθαλμοφανές και χειροπιαστό.

Οι εθνοπροδότες, αυτοί που προτιμούν να ξεπουλήσουν ολόκληρη τη χώρα από το να αλαφρώσουν τον τραπεζικό τους λογαριασμό, οι δοσίλογοι, πλέον δεν φοβούνται απλώς τον προπηλακισμό. Πλέον είναι σαφές ότι φοβούνται τον κόσμο. Τους έχει ενοχλήσει που ακόμη κι όταν έδειχνε να σπάει ο κόσμος, να μειώνεται η προσέλευσή του, να ψιλοκαπελώνεται από συγκεκριμένες ομάδες, και πάλι δεν έσπασε τελείως. Τους ενόχλησε, τους φοβέρισε, τους ταρακούνησε. Και η εντολή ήταν σαφής: η Πλατεία ν'αδειάσει, δεν γίνεται να παραμείνει.

Προχθές το βράδυ φάγαμε 2-3 καπνογόνα μέχρι το τελικό ντου, εκεί περί τις 11 παρά κάτι. Κι όμως μείναμε εκεί. Μέχρι και στο χοντρό ντου δεν διαλυθήκαμε αμέσως, αντέξαμε λίγη ώρα. Το οποίο χοντρό ντου έγινε και συντονισμένα και "χειρουργικά" και ήταν προφανές ότι δεν επρόκειτο για απλή "απάντηση". Πλησίαζε η ώρα που έπρεπε να φύγουν από τη Βουλή οι προδότες, βλέπετε. Χθες που ήταν η μέρα της ψήφισης, δηλαδή η ζόρικη μέρα, είχαμε τα τρισχειρότερα. Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι το ντου ήταν προγραμματισμένο να το φάνε οι απλοί πολίτες. Ο σκοπός, όχι μόνο να διαλυθούν, αλλά και να εξοργιστούν και να ανταπαντήσουν (από κανονική αγανάκτιση αυτή τη φορά). Διότι ανταπάντηση σημαίνει πάτημα για καταστολή ήτοι για περισσότερα καπνογόνα, για περισσότερο ξύλο, για περισσότερο κυνηγητό.

Και ξέρουμε πως λειτουργεί το σύστημα σε αυτές τις περιπτώσεις: γίνεται κάποια σύλληψη όπου ένας "επίλεκτος" κάνει και μια μήνυση για να σε κρατάει, εμφανίζονται όλως τυχαίως και 4-5 συνάδελφοι που βεβαιώνουν ενόρκως και με το χέρι στη φωτιά ότι εσύ ήσουν ο μπαχαλάκιας και άντε μετά απέδειξε ότι δεν είσαι ελέφαντας. Και δεν πα να'χεις φάει ξύλο στο ενδιάμεσο κιόλας; Δεν πα να έχεις φάει τα καπνογόνα με το τσουβάλι; Αυτά δεν έχουν καμία σημασία.
Ναι, υπό άλλες συνθήκες θα έγραφα ότι ντάξει, δεν είναι όλοι έτσι, όπως το'χω πει για τους πάντες, ακόμη και για τους πολιτικούς και για τους δημοσιογράφους και για τους δημοσίους υπαλλήλους και για όλους. Όμως όχι τώρα.
Δεν με ενδιαφέρει αν και ανάμεσα στους μπάτσοι υπάρχουν και καλοί. Στ'αρχίδια μου.
Όταν βλέπεις τον διπλανό σου να βαράει τον πατέρα σου ή τον γιό σου, όταν βλέπεις να πνίγει στο δακρυγόνο και το χημικό τη μάνα του, κι εσύ δεν του κάνεις τίποτε παρά μένεις απαθής, τότε είσαι τα ίδια σκατά με αυτόν.
Τι είπες; Θα σε στείλουν στην Ορεστειάδα αν παρακούσεις τις διαταγές; Ναι. Και;
Δηλαδή η Ορεστειάδα δεν έχει Έλληνες πολίτες; Μόνο που λίγο κουρκούτι μυαλό να είχατε θα ξέρατε ότι αν όλοι λέγατε όχι θα ήταν αδύνατο να σας στείλουν όλους στην Ορεστειάδα, βλάκες.
Στ'αρχίδια μου λοιπόν σε γράφω μεγάλε, δεν με ενδιαφέρεις. Δεν υπάρχεις για'μένα.
Είσαι ένα σκουλίκι, ένα τίποτε. Δεν είσαι συμπολίτης μου, δεν είσαι τίποτε για 'μένα.
Οπότε δεν θα νοιαστώ και για'σένα ακόμη κι αν δω να σου ανοίγουν το κεφάλι στα 4 σαν καρπούζι, διότι ο κόσμος βράζει ολοένα και πιο πολύ.

Διότι, βλέπετε, στην Ελλάδα δεν γίνονται μόνο ποδοσφαιρικά παιχνίδια στημένα. Λαμβάνονται και στημένες πολιτικές αποφάσεις από στημένους/ξεφτιλισμένους/δοσίλογους πολιτικούς. Μόνο που πλέον δεν πιάνει το τρικ: βγήκαν στην φόρα τα πρώτα μπας και φάμε αμάσητα τα δεύτερα, αλλά δεν έπιασε και το ότι δεν έπιασε φέρνει πανικό σε αυτούς που έχουν και το μαχαίρι και το πεπόνι. Γι'αυτό και στήθηκε το όλο σκηνικό του διημέρου που σήμερα -ποιος ξέρει;- μπορεί να γίνει και τριήμερο, μιας και σήμερα ολοκληρώνεται η προδοσία της χώρας με την ψήφιση του εφαρμοστικού νόμου.
Ένα σκηνικό στο οποίο δεν κυνηγήθηκαν οι μπαχαλάκηδες και οι κουκουλοφόροι αλλά οι απλοί πολίτες. Αυτοί ήταν ο στόχος, αυτοί είναι οι επικίνδυνοι.

Και πλέον το πολιτικό μου ένστικτο μου λέει ότι θα γίνει κατανοητό σε πολλούς το αν οι απλοί πολίτες είναι όντως επικίνδυνοι. Διότι η οργή είναι τεράστια και δεν μπορεί να καταπνιγεί, παρά μόνο από αίμα. Είμαι πολύ περίεργος να δω αν θα υπάρξει κάποιος που θα δώσει τέτοια εντολή.
Χαίρετε.