Δημοκρατικές Αναμνήσεις: Το Κίνημα του Ναυτικού

Πριν από μερικές ημέρες (συγκεκριμένα την 5η Απριλίου) πέθανε ο Ναύαρχος Νικόλαος Παππάς, ένας άνθρωπος όχι ιδιαίτερα γνωστός αν και είχε συνδέσει το όνομά του με μία μείζονα ενέργεια κατά της χούντας των Συνταγματαρχών (δύο ενδιαφέροντα αφιερώματα εδώ κι εδώ).
Ο Παππάς ήταν κυβερνήτης του Αντιτορπιλικού Βέλος όταν με τη σύμφωνη γνώμη του πληρώματος το οδήγησε στην Ιταλία για να εκφράσει την αντίθεσή του στην δικτατορία και παράλληλα να στρέψει πάνω στην Ελλάδα τα φώτα της (παγκοσμίου) δημοσιότητος. Ήθελα και τότε να γράψω κάτι όπως είχα γράψει παλαιότερα και για τον Λάκη Σάντα άλλωστε, μιας και θεωρώ τον Παππά αγωνιστή της Δημοκρατίας με την οποίαν έχω αρκετές ευαισθησίες όπως γνωρίζετε όσοι διαβάζετε προσεκτικά ετούτο το βλόγι, όμως επέλεξα να μην γράψω κάτι στην ημέρα του θανάτου του. Το κράτησα για την επέτειο της ανταρσίας του Αντιτορπιλικού Βέλος, η οποία είναι σήμερα: η ανταρσία κατά της απριλιανής χούντας που αποτέλεσε και μέγιστη έκφανση του κινήματος του Ναυτικού (το οποίο επειδή προδόθηκε δεν έγινε ουσιαστικά). Η ανταρσία έγινε την 25η Μαϊου 1973.

Πολλοί νομίζουν ότι αυτό το έκανε με ευκολία, λες και ήταν δικό του το πλοίο. Λάθος. Είναι ελάχιστα γνωστό ότι η χούντα όχι μόνο τον έδιωξε από τις τάξεις του Ναυτικού (σιγά μην τον άφηνε) αλλά του αφαίρεσε και την ελληνική ιθαγένεια. Παραταύτα, ο Ναύαρχος Παππάς αναλογιζόμενος το καθήκον του απέναντι στον ελληνικό λαό, έπραξε κατά συνείδηση αψηφώντας και τους κινδύνους και τις συνέπειες. Εξάλλου όπως είπα το Κίνημα είχε ήδη προδοθεί.

Σαν σήμερα, λοιπόν, με νατοϊκή άσκηση σε εξέλιξη ο Παππάς αφού πρώτα συζήτησε (πράγμα μάλλον όχι πολύ συνηθισμένο) με το πλήρωμα του πλοίου και με την σύμφωνη γνώμη του αποφασίζει αφού ενημερώσει τη νατοϊκή διοίκηση να αποχωρήσει και να κινηθεί προς το Φιουμιτσίνο της Ιταλίας. Εκεί ζήτησε πολιτικό άσυλο (όχι μόνος του βέβαια) και ξεκίνησε μια προσπάθεια να καταγγείλει τη δικτατορία, η οποία παρά το γεγονός ότι είχε καταφέρει να αποτρέψει το Κίνημα του Ναυτικού, αυτήν την εξέλιξη δεν την περίμενε και φυσικά δεν ήξερε πως να την αντιμετωπίσει. Οι ενέργειες του πληρώματος και του κυβερνήτη συγκέντρωσαν όντως τα φώτα της δημοσιότητος και γενικά έβαλαν και αυτές το λιθαράκι τους στην πτώση της αμερικανόφερτης χούντας.

Η αξία του Κινήματος του Ναυτικού είναι τεράστια στις μέρες μας που η Δημοκρατία κλυδωνίζεται και μοιάζει έτοιμη να καταρρεύσει. Αλήθεια, ποια Δημοκρατία έχουμε; Τη δημοκρατία των πράξεων νομοθετικού περιεχομένου; Των συλλήβδην συγγραφών/επιχωματώσεων πάνω σε ένα μόλις άρθρο; Της διαδικασίας του κατεπείγοντος στα πάντα; Της κομματικής πειθαρχίας;
Μια δημοκρατία που ο ύψιστος Νόμος, το Σύνταγμα έχει γίνει κουρελόχαρτο; Μιας δημοκρατίας που το μόνο που ενδιαφέρεται είναι το πως θα απεμπωληθεί/ξεπουληθεί και δη, στην χαμηλότερη δυνατή τιμή; Μια δημοκρατία που ό,τι κι αν κάνεις στο Σύνταγμα (αν είσαι πολιτικός φυσικά) ποιος θα τολμήσει να σου κάνει το παραμικρό;

Αλήθεια, η παρούσα Δημοκρατία εγγυάται την αξιοπρέπεια του κόσμου όπως δεσμεύεται; Εγγυάται την εργασία; Εγγυάται την πρόσβαση στην Υγεία; Εγγυάται τη δωρεάν Παιδεία; Προασπίζεται τις ατομικές ελευθερίες; Τηρεί τα εργασιακά δικαιώματα; Σέβεται το δικαίωμα του συνέρχεσθαι, του συνεταιρίζεσθαι και του συναθροίζεσθαι;

Οι καιροί που ζούμε είναι σκοτεινοί μέχρι εκεί που δεν πάει.
Τα προγράμματα της τάχα μου σωτηρίας δεν βγαίνουν και διαδέχονται το ένα το άλλο. Το φως στο τούνελ συνεχώς επικαλείται αλλά δεν φαίνεται πουθενά. Όλη την ώρα ακούμε ξυπνητζίδικες ατάκες συνήθως χαμηλού πνευματικού επιπέδου (όπως πχ μια από τις αγαπημένες του τρέχοντος πρωθυπουργού, σχετικά με το βαθύτερο σκοτάδι που είναι λίγο πριν την ανατολή) που αποσκοπούν στο να κάνει λίγη ακόμη υπομονή ο κόσμος και να μην ξεσπάσει, να μην ξεσηκωθεί. Είμαστε πλέον σε μια φάση που γίνονται ενέσεις τόνωσης του ηθικού, ότι το πρόγραμμα βγαίνει, η σωτηρία είναι κοντά. Βέβαια οι άστεγοι πληθαίνουν, το ίδιο και οι αυτοκτονίες. Μόλις προχθές διέρρευσε ότι μετά από ένα ιδιαίτερα γενναίο κούρεμα (έτσι δεν έλεγαν;) με πλήθος αιματηρών μέτρων όλα αυτά τα τρία χρόνια, το χρέος έχει μειωθεί μόλις κατά 1,3 δις ευρώ (φυσικά το ΑΕΠ έχει μειωθεί κατά πολύ περισσότερο). Αλλά πρέπει να κάνουμε υπομονή. Πρέπει να κόψουμε χρήματα από το φαγητό και να μην έχουμε να πάρουμε τα φάρμακά μας αν χρειαστεί, διότι δεν είναι δυνατόν να παρουσιαστούμε αφερέγγυοι στους δανειστές μας, τώρα που το κλίμα αλλάζει... Κι αν δεν πειστείς, έχουμε τόνους δακρυγόνα, έχουμε συλλήψεις (προαιρετικές τε και μη), έχουμε ψυχολογικό πόλεμο, έχουμε διαπόμπευση, έχουμε καταδίκες, απ'όλα έχει ο μπαξές. Είναι αυτή δημοκρατία; Μάλλον περί δημιοκρατίας πρόκειται.

Ο κόσμος στον οποίον ζούμε αλλάζει και μάλιστα με ιλιγγιώδη ταχύτητα.
Όσα επιχειρήθηκαν να γίνουν προ μερικών μόλις ετών και απέτυχαν (βλ. Ευρωσύνταγμα και κατ' επέκτασιν η πολιτική ένωση της Ευρώπης) πλέον γίνονται διά της βίας διότι σε αντίθετη περίπτωση το κοινό νόμισμα θα καταρρεύσει (και πιθανώς άμεσα κιόλας). Σε αυτό αποσκοπεί η διαρκής σπουδή ιδίως των Γερμανών αλλά και των λοιπών τεχνοκρατών για αφαίρεση περαιτέρω εθνικής κυριαρχίας. Και το θέμα είναι ότι αυτοί που κάνουν μια ολόκληρη Ήπειρο να αγωνιά και να υποφέρει, είναι αυτοί που θέλουν να φτιάξουν και τους όρους του παιχνιδιού σε μια νέα τάξη πραγμάτων, όπου όλοι μας θα είμαστε όπως οι μπαταρίες στην πασίγνωστη ταινία Μάτριξ. Τρέμω και μόνο στην ιδέα. Διότι αν δεν το έχετε καταλάβει, το πράγμα πάει ολοταχώς προς μια βίαιότατη πολιτική και τραπεζική ένωση (που ακολουθούν την νομισματική). Το όνειρο του Χίτλερ επιτέλους θα γίνει πραγματικότητα: η Ευρώπη ενωμένη υπό την σκεπή της Γερμανίας και οι μπολσεβίκοι απ'έξω.

Μέσα σε τέτοιες συνθήκες, τόσο οι ενέργειες όπως αυτή του Κινήματος του Ναυτικού, αποκτούν ακόμη μεγαλύτερη αξία. Μας θυμίζουν πόσα μπορούμε να κάνουμε αλλά δεν τολμάμε. Μας έχουν κατατρομοκρατήσει. Μας έχουν κατασυκοφαντήσει. Μας κυνηγούν αδιάκοπα και πάντοτε με καρότο εκτός από το μαστίγιο, διότι πρέπει να υπάρχει και η λαϊκή βούληση που και που ώστε να νομιμοποιεί την όλη ασυδοσία. Όμως το Κίνημα του Ναυτικού πρέπει να μας υπενθυμίζει πόσα μπορούμε να κάνουμε. Η βαρειά σκιά του Ναυάρχου Παππά θα είναι από πάνω μας, μαζί με άλλους αγωνιστές της Εθνεγερσίας τε και της Αντίστασης να μας δείχνουν το δρόμο.

Αρκεί να βρούμε τ'αρχίδια που έχουμε χάσει, μιας και πολύ φοβάμαι ότι μας βολεύει περισσότερο να τ'αφήσουμε μέσα στο συρτάρι.

Τιμής ένεκεν και εις μνήμην ταυτόχρονα.
Χαρείτε έστω και τα υπολείμματα δημοκρατία που έχουν μείνει διότι σε λίγο καιρό δεν θα υπάρχουν ούτε αυτά.

Για την Ιστορία:

«Πιστοί στη συμμαχία και στον πολιτισμό των λαών μας, ο οποίος έχει θεμελιωθεί επί των αρχών της δημοκρατίας, της προσωπικής ελευθερίας και του σεβασμού των νόμων, όλοι οι αξιωματικοί και το πλήρωμα (270 άνδρες) του πλοίου μου, ως ένας άνθρωπος, πιστοί στον δοθέντα όρκο μας, με βαθύτατη λύπη εγκαταλείπουμε τις ασκήσεις. Με τη συμπάθεια ολόκληρου του ελεύθερου κόσμου θα παλέψουμε για να επαναφέρουμε τη δημοκρατία στην Ελλάδα.
Σας είναι πολύ καλά γνωστό και ιδιαιτέρως στους Αμερικανούς ότι μια συμμορία ιδιοτελών αξιωματικών επέβαλε στην Ελλάδα μια απάνθρωπη και μισητή δικτατορία προ έξι και πλέον ετών. Η σημερινή εξέγερση του Ναυτικού ανταποκρίνεται στα αισθήματα ολόκληρου του λαού της χώρας μας».

Σύμφωνα δε, με τον αστικό μύθο, ο Τούρκος διοικητής της άσκησης, πλοίαρχος Μπιρέν, μόλις πήρε το σήμα απάντησε: «Good luck Νick» (Καλή Τύχη Νίκο!).

Εμείς θα ρίχναμε δακρυγόνα και θα τον διαπομπεύαμε.
Όπως αρμόζει στις δημοκρατικές μας ανησυχίες άλλωστε.

Χαίρετε.