Πάει o παλιο(*^%$%%)&* ο χρόνος...

Δηλαδή οσονούπω, σχεδόν...
Βέβαια πως πάει θα μου πείτε. Μάλλον εμάς κούρσα, όπου το 2012 παραλαμβάνει επάξια την σκυτάλη.

Η αλήθεια είναι ότι αν και θα ήθελα πολύ να κάνω κάποια βαθυστόχαστη ανάλυση απ'αυτές που συνήθως διαβάζετε εδώ μέσα, θα αρκεστώ σε μερικές ευ-χές συν ένα βαθυστόχαστο συμπέρασμα.

Ως προς τις ευ-χές, είθε το νέον έτος να μας μπει με ολίγον τι λιπαντικό διότι το 2011 κυριολεκτικά μας πήδηξε ασάλιωτα. Ενθυμούμαι επίσης μια ευχή του Χάρρυ Κλυνν, ήτοι

ας τη βγάλουμε και φέτος
ευτυχές το νέον έτος...

Δεν το βλέπω βέβαια, αλλά λέμε τώρα...
Θα ήθελα φυσικά να σας ευχηθώ καλή χρονιά με υγεία κι ευτυχία αλλά τη μεν πρώτη την υπεξαίρεσε ο Λοβέρδος, τη δε δεύτερη ο Βενιζέλος με τον Γιωργάκη. Τους εύχομαι (σε όλους τους για να μην φανεί ότι κάνω διακρίσεις και θεωρηθεί ότι πιάνω μόνο κάποιους) ολόψυχα το νέο έτος να τους φέρει ένα πάρα πολύ κακό τέλος με όλες τις πιθανές και δυνατές κατάρες που υπάρχουν. Είθε οι χειρότεροι εφιάλτες όλων των Ελλήνων να γίνουν η καθημερινότητα των πολιτικών μας. Ολόψυχα το εύχομαι. Είναι το ελάχιστο δείγμα ανταπόδωσης που μπορώ να επιδείξω σε αυτούς που με έχουν επήδήξει.

Όσον αφορά την καθημερινότητα της χώρας, νομίζω ότι το έτος κλείνει ακριβώς όπως του αρμόζει για την Ελλάδα: με τον δημόσιο κίνδυνο υπ'αριθμόν 1 πίσω από τα κάγκελα της φυλακής. Διότι αν το ελληνικό κράτος (και το μέλλον του τόπου άρα και το 2012) δεν κινδυνεύει από τον Εφραίμ της μο*νής Βατοπεδίου, τότε από ποιον κινδυνεύει;

Ναι, πρέπει επιτέλους να γίνει η αρχή θα μου πείτε. Συμφωνώ.
Μόνο που θα ήθελα ο Άδειος Βασίλης να μου φέρει φέτος μια αρχή που να γίνεται με τους πολιτικούς, με τους δωσίλογους και τους ξεφτιλισμένους. Όχι με τον Εφραίμ και τον Λάκη Γαβαλά. Αυτοί ας έρθουν ύστεροι.

Όσον αφορά εμένα... τον ήπιαμαν.


(μην βιάζεσθε να βγάλετε συμπεράσματα)

Καλή χρονιά εύχομαι σε όλους σας και είθε να σας βρουν όλα όσα εύχεστε στους άλλους.
Και πάντοτε με χαμόγελο και καλή καρδιά.

Και φυσικά μην ξεχνάτε ότι το 2012 θα καταστραφεί ο κόσμος, έτσι; :)
Καλή χρονιά!

Αγαπητή μου μιζέρια...

Εδώ και μέρες που πηγαινοέρχομαι μα που κυρίως παρατηρώ τα μαγαζιά του Πειραιά έχω διαπιστώσει με ιδιαίτερη ανησυχία ότι τέτοια μιζέρια ενδέχεται να μην είχε υπάρξει ούτε τον καιρό της κατοχής. Το να μην είχε στολίσει η πόλη θα το καταλάβαινα στο πλαίσιο των υποτιθέμενων περικοπών, έλα όμως που έχει στολίσει η πόλη (και καλώς, αν με ρωτάτε) αλλά δεν έχουν στολίσει τα μαγαζιά.
Είναι γιορτές Χριστουγέννων και μου δημιουργείται η εντύπωση ότι είμαστε απλώς σε ένα καθημερινό χειμωνιάτικο βράδυ του Φλεβάρη. Δεν είναι ότι ο κόσμος έχει φοβηθεί τόσο πολύ που επί της ουσίας δεν κυκλοφορεί με αποτέλεσμα να μην έχουν κίνηση οι δρόμοι, είναι και το ότι ακόμη κι αν βγει είναι σα να είχε μείνει μέσα στο σπίτι. Μιλάμε για ασύλληπτες καταστάσεις. Περνάω από τα μαγαζιά και είναι άδεια και όχι μόνο από πελάτες αλλά και από ψυχή. Κυριολεκτικά θα πω ότι τα μοναδικά μαγαζιά που (ως κατηγορία) είναι τίγκα είναι τα προποτζίδικα. Από τα υπόλοιπα τα περισσότερα περιμένουν απλώς στωϊκά το τέλος τους το οποίο πλησιάζει οριστικά μετά τις γιορτές.
Καλά τα κατάφεραν οι ξεφτιλισμένοι της κυβέρνησης και των λοιπών δημοκρατικών δυνάμεων πράγμα που φαίνεται από τα... στολίδια των μαγαζιών. Θα έβγαζα φωτογραφίες αλλά δεν θα ήθελα (μήτε μου πάει) κανείς να δει τη βιτρίνα του σε ένα τέτοιο κείμενο. Και μιλάω για τον Πειραιά του οποίου η αγορά ανέκαθεν διακρινόταν σχεδόν στην υπερβολή των διακοσμήσεων τέτοιες μέρες, έτσι; Και φέτος όλα είναι άδεια, ουδείς έμπορος έχει κέφι να στολίσει, έστω και ως διπροσωπεία, ως φάκα, να προσελκύσει τον πελάτη ρε αδελφέ. Και όλοι παραπονιούνται, πλέον σχεδόν κανείς αδίκως.

Σε σημείο τέτοιο που προχθές αν και δεν έχω μία (αλλά σε ευρώ έτσι; Φαντάζεστε να μην είχα μία σε δραχμές για τι καταστροφή θα μιλάγαμε;) πήγα και πήρα μερικά δωράκια κυρίως προς την Περσεφόνη μου και όχι για άλλον λόγο αλλά επειδή δεν μπορούσα να συμμετέχω άλλο σε αυτήν τη μιζέρια. Και μετά γελούσα κιόλας και ξέρετε γιατί; Διότι σκεφτόμουν ότι αναγκάστηκα να καταφύγω σε μια τέτοια λύση εγώ που ιδίως τέτοιες μέρες απέφευγα ανέκαθεν τον άκρατο καταναλωτισμό επιπέδου "καταναλώνω άρα υπάρχω" ακόμη κι αν έκανα ό,τι γούσταρα όλες τις υπόλοιπες ημέρες. Όμως φέτος ήταν μια εντελώς διαφορετική περίπτωση, έστω κι αν προσπάθησα να φτιάξω έναν μίνι-μικρόκοσμο που να υπάρξει λίγο χαμόγελο έστω και για λίγη ώρα ρε αδελφέ.

Η πλάκα είναι ότι την επομένη μέρα διάβασα εντελώς τυχαία το σχετικό πόνημα των ημερών του Προφέτα (αδελφέ, κουράγιο και υπομονή, εμείς να είμαστε καλά), το οποίο θα μπορούσα κάλλιστα να είχα γράψει κι εγώ! Σε τέτοιο βαθμό συμφωνώ. Διότι δεν έχουμε μόνο την ευρύτερη μιζέρια που σου τσακίζει τα κόκαλα ακόμη κι αν δεν το θέλεις, έχουμε και τους πάσης λογής και φύσεως μαλάκες τε και καραγκιόζηδες που όλη την ώρα σου υπενθυμίζουν τι ΔΕΝ πρέπει να κάνεις (να αγοράζεις ακόμη και τα απαραίτητα δηλαδή). Και προσοχή διότι δεν αναφέρομαι τόσο σε δημοσιοκάφρους, μιας και αυτοί είναι γνωστοί πλέον. Τα χώνω κυρίως σε "ανωνύμους της διπλανής πόρτας" που μας τα κάνουν τσουρέκια για το καλό μας ωσάν νέοι Πρετεντέρηδες τε και Μανδραβέληδες και Παπαδημητρίου. Δεν θέλω άλλο ρε, δεν αντέχω και άντε και γαμηθείτε στο κάτω κάτω της γραφής κι αφήστε το ήσυχο το καλό μου. Που ξαφνικά ενδιαφερθήκατε για το καλό μου... Άει στο διάολο πια...

Τα πράγματα είναι ούτως ή άλλως προδιαγεγραμμένα και αυτό φαίνεται σε καθημερινό επίπεδο. Ας πάρουμε για παράδειγμα την έκτη δόση που δεν δόθηκε ποτέ με αποτέλεσμα η έβδομη να βαπτιστεί έκτη. Ξέρετε τι σημαίνει αυτό; Ότι ενάμιση χρόνο αιματηρών μειώσεων σε μισθούς και συντάξεις συν φορολογίας που δημιούργησαν ένα μικρό θετικό πρόσημο έστω και εικονικά (ένεκα μη πληρωμών από το κράτος), εξανεμίσθηκε. Κοινώς την έκτη δόση την πληρώσαμε εμείς, και δεν εννοώ όπως ο Εφραίμ που ντε και καλά θα μπει μέσα: θα μπει μέσα πως ρε καρντάσια όταν ολόκληρη η άλλη πλευρά έχει βγει λάδι; Απλά έρχονται νέα πάνσκληρα μέτρα και χρειαζόμαστε νέες σάρκες στην αρένα της καθημερινότητας, για να τη γλυτώσουν οι πρωταίτιοι, οι πολιτικοί. Και για να επιστρέψουμε σε'μάς, φυσικά όλα αυτά εμείς τα κάναμε όχι μόνο δίχως να ερωτηθούμε αλλά και για να είμαστε σωστοί σε όσα έχουμε υπογράψει μιας και όπως κατ' επανάληψιν μας έχει διαβεβαιώσει κι ο Μπάμπης Παπαδημητρίου από τον ΣΚΑΪ, είμαστε μεταξύ φίλων. Φανταστείτε τι πήδημα θα τρώγαμε αν ήμασταν και μεταξύ εχθρών κιόλας, δεν θέλω ούτε να το σκέφτομαι.
Το πρόβλημα όμως είναι ότι μόνο εμείς το βλέπουμε έτσι. Οι άλλοι απλώς ανορθώνουν τις δικές τους οικονομίες με τους δικούς μας πόρους, τους δικούς μας κόπους μα προπάντων την αχρηστία, την ανικανότητα, την δουλοπρέπεια, την προδοσία των δικών μας πολιτικών. Διότι τώρα που θα ξαναέρθει η τρόϊκα μετά τις γιορτές εμείς θα πρέπει να ξαναείμαστε εντάξει απέναντι στην υπογραφή μας (και τις πολλές που έχουμε να βάλουμε και στο μέλλον). Οι άλλοι όμως δεν χρειάζεται. Ε, όλο αυτό το κλίμα είναι που υπάρχει και στις αγορές (τις κανονικές, όχι αυτές που ακούμε καθημερινά στις ειδήσεις) και δεδομένου ότι και'μένα επηρεάζει σε μέγιστο βαθμό αναρωτιέμαι όσο μπορώ και με όση δύναμη μου έχει μείνει, γιατί να χάσω και το χαμόγελό μου; Επειδή αυτοί είναι άνευ αξιοπρέπειας; Επειδή αυτοί είναι ξεφτιλισμένοι; Δεν φτάνει που πληρώνω τόσα όσα δεν χρωστάω, πρέπει να πληρώσω και με το χαμόγελό μου;
Τα είδατε τα πόθεν έσχες τους, έτσι; Ή μάλλον μόνο τα έσχες είδατε και φέτος, τα πόθεν τα έχει πάρει το εύρηκα όπου και πάλι όχι όλων (πχ δημοσιοκάφρων), δεν απαιτείται τέτοια ενημέρωση του κόσμου που καλείται να τα περάσει άστεγος, άνεργος, νηστικός, απελπισμένος, κυνηγημένος από τις τράπεζες. Διότι γαμώτο, όσο κι αν προσπαθώ να χαμογελάω προσπαθόντας να επιτρέπω στην κλασική μελαγχολία των εορτών να με επηρεάζει όσο λιγότερο γίνεται, αυτά που βλέπω γύρω μου είναι τόσα πολλά που πάντοτε επηρεάζομαι. Ξέρω ότι το να χάσω οριστικά το χαμόγελό μου είναι πανεύκολο, είναι σα να περπατάω επί ξηρού ακμής.

Αλλά πάντοτε προσπαθώ τουλάχιστον, πάντοτε προσπαθώ να μην το χάσω.
Μπορεί με καντήλια και γαμωσταυρίδια συχνά-πυκνά, μπορεί με ανορθόδοξες μεθόδους, αλλά προσπαθώ. Διότι το έχω ανάγκη να χαμογελάω, ιδίως μέσα σε ένα τέτοιο κωλοκλίμα απύθμενης μιζέριας. Γι'αυτό σας συστήνώ σε όλους να συνειδητοποιήσετε ότι τα προβλήματα δεν θα τελειώσουν ποτέ. Να καταλάβετε ότι μας έχουν βάλει σε ένα τεράστιο τρυπάκι που δεν έχει διέξοδο. Αφού λοιπόν μας περιμένουν που μας περιμένουν όσα μας περιμένουν, ας μην χάσουμε το χαμόγελό μας ρε, Έλληνες είμαστε, ας γελάμε με την καρδιά μας ακόμη και με τα χάλια μας. Ας γράψουμε στα παλιά μας τα παπούτσια τα φαντεζί δώρα, τα μουράτα κινητά και τις άχρηστες καλοπεράσεις. Φέτος στις γιορτές θέλω να κάτσω με τους δικούς μου ανθρώπους στο σπίτι, να ακούσουμε μουσική, να πούμε ανέκδοτα, να πιούμε ένα καλό κρασάκι. Κόκκινο πάντα, το χρώμα που αντιστοιχεί στα πάθη της καρδιάς!
(και στον Ολυμπιακό φυσικά!)
Δεν έχει σημασία να πω ότι πάντα τέτοιες μέρες αυτό προσπαθούσα να κάνω (λέω προσπαθούσα διότι τους υπολοίπους τους έπιανε συνήθως η μαλακία να κάνουν τ'αντίθετα).
Ουδέν κακόν αμιγές καλού έλεγαν οι αρχαίοι ημών πρόγονοι. Είναι αυτονόητο ότι στην οικονομική κρίση του θανάτου που στο βάθος έχει και εκ των πραγμάτων χρεωκοπία κανένα καλό δεν υπάρχει. Μπορούμε όμως εμείς να δημιουργήσουμε καλό έστω και υπό φρικτές αντιξοότητες, ακόμη και μέσα από στεναχώριες σαν αυτές που ήδη βιώνουμε και που νομοτελειακά θα γίνουν ακόμα μεγαλύτερες. Και φυσικά έτσι μπορούμε να πάρουμε και τα σκαλπ εκείνων που μας έφεραν εδώ, να τους δείξουμε ότι μπορεί οι νόμοι τους να τους καλύπτουν αλλά εμείς πλεόν δεν έχουμε να χάσουμε κάτι άλλο. Είμαστε στο σημείο όπου κυριολεκτικά ο σκλάβος το μόνο που έχει να χάσει είναι οι αλυσίδες του. Μέχρι και τη Δημοκρατία χάσαμε: στον ίδιον τόπο που γεννήθηκε, σε αυτόν πέθανε, ή μάλλον πιο σωστά εκτελέστηκε εν ψυχρώ. Τι άλλο μένει λοιπόν; Αυτοί είναι που έχουν να χάσουν τις ασυλίες τους, τους παχυλούς μισθούς τους, τα τσάμπα αυτοκίνητά τους, την γκλάμουρους ζωή τους. Για εμάς μόνο προς τα πάνω έχει και αυτό πρέπει να το καταλάβουμε.

Σας προτρέπω να διαβάσετε Καζαντζάκη. Ιδίως τον Αλέξη Ζορμπά που γράφτηκε εν μέσω κατοχής, πιο συγκεκριμένα το 1941, διότι όλοι χρειάζεται να βγάλουμε έναν Αλέξη Ζορμπά από μέσα μας, ο καθένας τον δικό του Αλέξη Ζορμπά, τον προσωπικό του Δαίμονα.

Υπάρχει πολλή μιζέρια λοιπόν, πολλή περισσότερη απ'αυτήν που αντέχουμε βιολογικά. Μόνη της να φύγει δεν υπάρχει περίπτωση διότι έχουμε όλα τα καθάρματα μαζεμένα να φτυαρίζουν κι άλλη κι άλλη κι άλλη, σαν κοπριά πάνω στον σβέρκο και την πλάτη μας. Για να μην σηκώσουμε κεφάλι, για να νοιώθουμε πάντα τύψεις, για να μην μπορέσουμε να σηκωθούμε.
Ε, λοιπόν όχι φίλες και φίλοι, η κάθαρση συνετελέσθη.
Τα φταίω μου, η συμμετοχή μου στον α' ενικό έλαβε το τέλος της.
Πλέον, φταίνε.
Εδώ και καιρό.
Μόνο αυτοί.
Και επιβάλλεται να πληρώσουν ακριβώς επειδή τα έχουν μετακυλήσει όλα σε'μάς.
Θέλει δουλειά λοιπόν για να αποτιναχτεί ο ζυγός, αρχής γεννομένης από τη μιζέρια των ημερών, που δεν μας αφήνει να χαρούμε, που είμαστε μέσα στην κλάψα και τη μουρμούρα.
Ναι, τα προβλήματα δεν τελειώνουν αλλά αν χαμογελάμε μπορούμε να πούμε κατάμουτρα να πα να πηδηχτούν.
Εγώ θα παίξω με τη Μοίρα μου, όχι οι άλλοι.

αἰὼν παῖς ἐστι παίζων πεσσεύων· παιδὸς ἡ βασιληίη

(Ηράκλειτος, απ.52)

Και Καλά Χριστούγεννα σε όλους λοιπόν και καλή Ανάσταση!
Διότι ως έχουμε ξαναπεί, έτσι τα λένε και δεν μου καίγεται καρφί πως αλλιώς μπορούν να ειπωθούν. Τα ονόματα δεν έχουν καμία σημασία κι αν επικεντρωνόμαστε σε αυτά το μόνο που καταφέρνουμε είναι να χάνουμε το νόημα των εορταστικών ημερών. περί όνου σκιάς εγώ δεν χάνω τον χρόνο μου.
Ας σταματήσουμε λοιπόν την κλάψα, ας μάθουμε να χαμογελάμε κάνοντας μια μικρή προπόνηση στον καθρέπτη μας, στον ίδιον που μας βοηθάει να κάνουμε την αυτοκριτική μας. Και μόλις τα καταφέρουμε θα διαπιστώσουμε ότι είμαστε ικανοί να αρχίσουμε να αγαπάμε!

Η Χριστουγενιάτικη Ιστορία είχε καλό τέλος ακόμη και για τον Σκρουτζ...

Που καταλήγουμε λοιπόν;
Αγαπητή μου μιζέρια, άει στο διάολο πια...




(για να κάνουμε και λίγο χιούμορ)
Με την ευγενική χορηγία των επισήμων ενδυμάτων του Ελληνικού Κοινοβουλίου:

Περί Ελευθεροτυπίας

Μμμμ... και ναι, σε πρώτη φάση αναφέρομαι στην αν μη τι άλλο ιστορική εφημερίδα, την οποίαν διάβαζα επί 15 χρόνια -κυριολεκτικά από πιτσιρικάς- και όταν την έκοψα προ τριετίας ένοιωσα ότι ξεβρώμισε το σπίτι.
Ντάξει, θα ομολογήσω ότι έχω μάθει από άλλους ότι μόλις κατέρρευσε και ο μύθος του Γιωργάκη Παπανδρέου, η Ελευθεροτυπία το γύρισε το καλαμπούρι, το θέμα είναι όμως ότι μέχρι τότε ήταν της τακτικής "ΓΙΩΡΓΟ ΧΑΣΑΜΕ".
Ποιοι χάσατε ρε παλουκάρια;

Απλά μέσα από την Ελευθεροτυπία θα το επεκτείνω σε ολόκληρο το φάσμα των ΜΜΕ, διότι μπορεί να μην έχουμε την τότε Ελευθεροτυπία που έκανε τρελά παιχνίδια υποστηρίζοντας pasok, αλλά έχουμε mega, έχουμε ΣΚΑΪ, έχουμε το Έθνος με τις αριστουργηματικές δημοσκοπήσεις και πόσα άλλα. Θέλω να πω ότι πάντοτε κάποιος θα υπάρχει να μας κάνει τα νεύρα τσατάλια, είτε λέγεται Ελευθεροτυπία, είτε ΣΚΑΪ. Θυμάμαι τον Γ.ΚΑΡ ας πούμε (τον Καρελιά δηλαδή): από τον τρόπο που έγραφε κάτι επί νουδού καταλάβαινες αν αυτό που έλεγε ήταν καλό ή όχι. Πχ αν τον Καραμανλή σχεδόν τον ξεφτίλιζε τότε η επιλογή ήταν όντως κακή. Αν από την άλλη μεριά του τα έχωνε απλά με πάθος, τότε ήταν προφανές ότι ο Καραμανλής είχε κάνει καλή επιλογή. Το ίδιο βέβαια ίσχυε και για το υπόλοιπο πολιτικό τημ. Θυμάμαι ας πούμε ότι στην ενεργειακή συμφωνία με τους Ρώσους η Ελευθεροτυπία είχε αρκεστεί απλώς σε μερικά σκατά, δεν είχε προβεί σε περαιτέρω χωσίματα. Όμως αυτό το "ΓΙΩΡΓΟ ΧΑΣΑΜΕ" μου είχε κάτσει στον λαιμό. Ποιοι χάσατε, ξαναρωτάω; Διότι δεν θυμάμαι να βγήκε ποτέ η "Ε" να ζητήσει συγγνώμη για το α' πληθυντικό. Δηλαδή εγώ που τότε διάβαζα "Ε" είχα χάσει μαζί με εκείνους που όντως ένοιωθαν πως είχαν χάσει; Απλώς κάποια στιγμή αποφάσισε ν'αλλάξει τακτική σιωπηρά και με τον με τον καιρό να γίνει αντιληπτό.

Διότι η αλήθεια είναι ότι η πάλαι ποτέ σοβαρότατη εφημερίδα που είχε μέχρι και την αποκάλυψη του Σκανδάλου Κοσκωτά στο καρνέ της είχε πάψει προ ετών να υφίσταται. Κυριοκλεκτικώς περασμένα μεγαλεία.
Τι εννοώ; Εντελώς τυχαία θα ρωτήσω το εξής: ο Φυντανίδης γιατί απολύθηκε; Φέρνω ένα απλό παράδειγμα που το'χω απορία.

Το θέμα είναι ότι επικεντρωνόμαστε στην Ελευθεροτυπία και κακώς.
Διότι υπάρχουν και άλλα μέσα που κλείνουν, και άλλα μέσα που απολύουν, και άλλα μέσα που βλέπουν κατάματα το φάσμα της χρεωκοπίας.

Όπως αντίστοιχα υπάρχουν και μαγαζιά και νοικοκυριά και επιχειρήσεις, μόνο που εμείς έχουμε επικεντρωθεί γύρω από τα προβληματικά ΜΜΕ (Μέσα Μαζικής Εξημέρωσης να υπενθυμίσω) στα οποία εν πολλοίς οφείλεται και το σημερινό χάλι της χώρας και όλων μας.
Ποιοι ήταν αυτοί που έκαναν πλάτες και στραβά μάτια κατά το δοκούν; Τα ΜΜΕ.
Να το πούμε αλλιώς: ο λόγος που μέσα όπως το mega, o ΣΚΑΪ και το Έθνος βγάζουν μάτι είναι ότι έχουν μείνει λίγα με αποτέλεσμα να φαίνονται από μακρυά. Παλαιότερα τα φιλοκυβερνητικά μέσα ήταν απλώς περισσότερα.

Τι χασούρα να υπολογίσει κάποιος χάνοντας 2-3 χιλιάδες αναγνώστες ή τηλεθεατές όταν μπορεί ενδεχομένως έστω να επηρεάσει 15 χιλιάδες με όφελος απείρως μεγαλύτερο;
Τα μέτρα του Μνημονίου σάμπως διαφορετικά πέρασαν; Μέσω κατατρομοκράτησης πέρασαν. Με Πρετεντέρηδες και Μπάμπηδες, με Καψήδες και Μανδραβέληδες, με αναλύσεις επί αναλύσεων για το πόσο συνένοχοι είμαστε όλοι, για το πόσο φταίμε και για το πόσο καλό θα είναι να εξευμενίσουμε τους Γερμανοί πληρώνοντας. Από την αλήστου μνήμης συνάντηση Καραμανλή-Ερντογάν κατά την οποίαν υπήρχε και ψυχρό κλίμα ανάμεσα στους δύο πολιτικούς που είχε δημοσιευθεί σε Βήμα, Έθνος μα και Ελευθεροτυπία ναι μεν δεν έχει περάσει πολύς καιρός ούτε δεν υπήρχαν άλλα παραδείγματα παλαιότερα, ήταν όμως ίσως το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα, για την βεβαιότητα των ελληνικών ΜΜΕ, των ΜΜΕ που κάνουν το άσπρο μαύρο με την ίδιαν ευκολία που η κυβέρνηση του Μεγάλου Αδελφού παραχάρασσε την ιστορία εν ριπεί οφθαλμού στο οργουελικό 1984. Ή μήπως θέλετε να πάμε και παλαιότερα;

Ακόμη θυμάμαι ας πούμε την επομένη της νίκης της νουδού το 2004 να γράφει κάποιος στα πολιτικά σχόλια "υπομονή, ακόμη 1460 μέρες έμειναν". Και ρωτάω, ήταν αυτό πολιτικό σχόλιο; Να το πω με λίγη περισσότερη διάθεση χαβαλέ: υπάρχει άνθρωπος που να πιστεύει ότι ο Α.Φ. (Φουντής) είναι Ολυμπιακός; Ναι, οκ, το ξέρω, δηλώνει Ολυμπιακός θα μου πείτε και στην Ελλάδα ό,τι δηλώσεις είσαι. Μα αυτό ακριβώς θέλω να στηλιτεύσω κι εγώ, ότι αυτό το ό,τι δηλώσεις είσαι είναι μέρος της ευρύτερης νοοτροπίας που μας έριξε στα βράχια. Κάπως έτσι προέκυψε υπό Προφέτα και ζαφεώδος το α λα Σίμπσονς εικόνιδιο ότι δεν υπάρχουν δημοσιογράφοι στο παρόν βλόγι. Μήπως θυμάστε τι πόλεμο είχαν φάει τα βλόγια από τους δημοσιογράφους; Μήπως θυμάστε πως είχαν μπουκάρει στην βλογόσφαιρα ανά ορδές λες και δεν είχαν βήμα να μιλήσουν; Που δεν το συζητάμε κιόλας πόσες δουλειές μπορεί να κάνει ταυτόχρονα ένας δημοσιογράφος, έτσι; Δηλαδή κι εδώ να μην έχεις βήμα, θα το βρεις παρακεί.

Εγώ, το ρημάδι, γράφω σε φόρα από το 2000 (δεν έχει σημασία να πω τι και πως), έχω στην πλάτη μου κάμποσους επικούς τσακωμούς (για τους οποίους αναγνωρίζω ότι από την πλευρά μου δεν δεχόμουν να βάλω νερό στο κρασί μου, όμως δεν ευθυνόμουν εγώ κιόλας:, περί το 2004-5 ξεκίνησα να γράφω σαν βλόγερε σε φόρουμ δηλαδή να γράφω δίχως να με ενδιαφέρει αν θα μπω σε διάλογο με κανέναν (μάλιστα τότε ένας από τους πρώτους των βλογιών με τον οποίον γράφαμε σε ίδιους χώρους και γινόμασταν και μαλλιά κουβάρια ασταμάτητα κιόλας -άλλες εποχές!-, μου είχε πετάξει να γίνω κι εγώ βλόγερε αλλά δεν είχα δώσει βάση μιας και δεν με ενδιέφερε) και τελικώς έφτασα σε σημείο να κλείσει και το άλλο φορουμάκι (βάλε και 2 προσπάθειες που είχα κάνει ένα φόρουμ με τον Kevin, ενέργεια που όμως παρεξηγήθηκε από πολλούς και το διαλύσαμε), ε, τελικώς δεν ήθελα να ξαναγράψω σε φόρουμ. Έλα όμως που μου άρεσε να γράφω, οπότε τι έκανα ένα βράδυ του Ιουλίου του 2007; Άνοιξα το βλόγι που σας τυραννάει έκτοτε. Γιατί το έκανα; Διότι έψαχνα για βήμα να μιλήσω. Οι δημοσιογράφοι λοιπόν γιατί μπήκαν στα βλόγια; Μα για να τα διαλύσουν, διότι κάποια εξαυτών έδειχναν να απειλούν την κυριαρχία του τύπου αφενός, αφετέρου επειδή από πολύ νωρίς άρχισαν να εμφανίζονται άνθρωποι αντίθετοι (λιγότερο ή περισσότερο) προς τα χάλια των ΜΜΕ και οι οποίοι έγραφαν -συχνά και με πολύ καλή πένα, για να το θέσω δημοσιογραφικά- τις απόψεις τους οι οποίες έκαναν ζημιά στα ΜΜΕ. Γιατί; Διότι έδειχναν ότι υπάρχει κόσμος που δεν μασάει, που δεν καταλαβαίνει από προπαγάνδα κι ακόμη χειρότερα έγραφε και τ'αντίθετα, έστω κι αν είναι λίγος. Μμμμ... μισό λεπτό όμως διότι υπάρχει και ένας τρίτος λόγος: μπήκαν στα βλόγια διότι στα παραδοσιακά τους ΜΜΕ δεν τους άφηναν να βγάζουν τις πραγματικές ειδήσεις, διότι έπρεπε να συνταχθούν με τη γραμμή του μέσου. Οπότε γι'αυτό και τα βλόγια ήταν μια εξαιρετική και κυρίως ανώνυμη λύση και επειδή ο σκοπός αγίαζε τα μέσα... κλπ, κλπ. Εν ολίγοις πάλι στα λόγια μου ερχόμαστε.

Τον Τύπο ιδίως δεν τον έχουν αποκαλέσει αδίκως τέταρτη εξουσία. Είναι θεματοφύλακας της εξουσίας ο Τύπος, ελέγχει. Βγάζει στη φόρα, κάνει ρόμπες, μα ταυτόχρονα προστατεύει. Στην Ελλάδα ιδίως ο τύπος και γενικότερα τα ΜΜΕ έγιναν κάποια στιγμή μέρος του συστήματος και κατέληξαν να είναι κατά εκείνων που ενημέρωναν. Μήπως γι'αυτό δεν είχε γίνει η μεγάλη σφαγή του "βασικού μετόχου" επί νουδού; Μήπως γι'αυτό δεν έχουμε θαυμάσει πρωτοσέλιδα και πρωτοσέλιδα, άρθρα και αφιερώματα, εκπομπές τηλεοπτικές και ραδιοφωνικές; Αλήθεια, θυμάστε (το'χα γράψει και παλαιότερα) έστω και μία χαμογελαστή φωτογραφία του Καραμανλή στην Ελευθεροτυπία; Δεν υπήρχε ούτε μία. Ξέρετε πως το είχα παρατηρήσει; Από το γεγονός ότι κάποια στιγμή παρατήρησα πως οι φωτογραφίες του Γιωργάκη ήταν όλες γεμάτες αυτοπεποίθηση, με χαμόγελα, με σθένος κλπ. Τότε παρατήρησα ότι του Καραμανλή ήταν όλες συνοφρυωμένες, προβληματισμένες κλπ. Κάπου εκεί είχα καταλάβει κάποια από τα παιχνίδια που παίζονται στα ΜΜΕ, όχι ότι δεν ήξερα αρκετά περισσότερα βέβαια.

Τι είπατε; Θέλετε να σχολιάσουμε εκείνες τις αριστουργηματικές δημοσκοπήσεις του Έθνους που μία μόλις ημέρα μετά την ανακοίνωση της κυβέρνησης Παπαδήμου έβγαζαν σχεδόν 80% δημοφιλία και αποδοχή; Και γιατί αυτό που το κάνουν οι λίγοι και να μην θυμηθούμε σχεδόν όλες τις προ εκλογών 2004 δημοσκοπήσεις που μόνο η Καθημερινή με τον ΣΚΑΪ είχαν αντιταχθεί και απεδείχθη ότι είχαν δίκιο; Μήπως έχουμε ξεχάσει τις ολοσέλιδες καταχωρήσεις στην Καθημερινή που απαιτούσε να ζητήσουν συγγνώμη για την λάσπη; Και είχαν δίκιο; Ε, από το τότε άκρο κι αυτοί πήγανε στο άλλο, όπως αντίστοιχα έχουν γίνει χίλιες δυο κωλοτούμπες από χίλιους δυο άλλους και πιο πριν και αργότερα. Ξεφεύγουμε όμως.

Τι έχουμε λοιπόν αυτήν τη στιγμή; Τουλάχιστον ένα ιστορικότατο ΜΜΕ που μάλλον κλείνει και για το οποίο γίνεται θόρυβος που δεν είχε γίνει πχ όταν σχεδόν έκλεινε ο Φίλαθλος, δίχως τον οποίον ζούμε εδώ και πάνω από 2 μήνες και ο οποίος Φίλαθλος για'μένα ήταν σχεδόν ζωτικής σημασίας. Δεν είναι το 2+ μήνες δίχως αθλητικές ειδήσεις, αυτές από παλαιότερα τις διαβάζω σχεδόν λάιβ σε χίλια δυο σάιτ. Εϊμαι όμως χωρίς Μπαζίνα, είμαι χωρίς Ντόπερμαν, είμαι χωρίς χίλια δυο αντίστοιχα που δεν βρίσκω σε καμία άλλη εφημερίδα. Διότι πχ ο Μπαζίνας μέσα στα σκατα που με περιτριγυρίζουν μου προσέφερε μία σχετική ηρεμία. Γιατί λοιπόν αυτή η κατηγοριοποίηση; Γιατί η οικογένεια ενός που εργαζόταν σε πιο γνωστό ΜΜΕ να έχει προτεραιότητα απέναντι στην οικογένεια ενός που δούλευε σε ένα λιγότερο γνωστό; Με τι κριτήρια η οικογένεια ή η αξιοπρέπεια του δεύτερου έχουν λιγότερη αξία ως προς την άλλη;

Ξέρετε τι έχω να πω; Με θλίβει διότι το να κλείνει ένα ΜΜΕ το θεωρώ πλήγμα προς τη Δημοκρατία, με στεναχωρεί διότι ξέρω ότι θα βρεθούν άνθρωποι άνεργοι, όμως μου είναι και παγερά αδιάφορο διότι (και) το συγκεκριμένο ΜΜΕ όπως έστρωσε κοιμήθηκε. Διότι ο λόγος που την πάτησε δεν ήταν μόνο ότι ξέφυγε από την πραγματική του αποστολή αλλά και ότι δεν μπόρεσε ποτέ ν'αντιληφθεί ότι οι παχιές αγελάδες δεν διαρκούν για πάντα: όταν τρως, τρως, τρως, ε, κάποια στιγμή το φαγητό εξαντλείται. Όσο λοιπόν το μέσον παρείχε στήριξη στο pasok (όπως αντίστοιχα έκαναν και άλλα προς οπουδήποτε θέλουν έτσι; ξαναλέω, η Ελευθεροτυπία είναι η αφορμή, όχι το επίκεντρο του κειμένου) τότε υπήρχαν προφανώς και ταμειακές διευκολύνσεις (πχ τραπεζικά δάνεια χωρίς πολλά-πολλά), τώρα όμως που η Ελευθεροτυπία θυμήθηκε τω όντι μετά από πολλά χρόνια ν'ασκήσει εκ νέου το σοβαρότατο λειτούργημα της δημοσιογραφίας, είδε από την πρώτη γραμμή πως είναι να σε πηδάνε ασάλιωτα.
Και μάλιστα ποιοι; Αυτοί που μέχρι πρότεινως είχες για θεούς, που τους κάλυπτες, που τους υποστήριζες, που τους έκανες τη ζωή ευκολότερη. Αυτοί ήρθαν και στον φόρεσαν.

Ποιο είναι, λοιπόν, το συμπέρασμα;
Ας πρόσεχε.
Για ένα ΜΜΕ πρέπει να ισχύουν οι ίδιοι νόμοι και κανόνες που ισχύουν για όλους τους Έλληνες. Όπως λοιπόν τα περισσότερα ΜΜΕ δούλεψαν πολύ προσεκτικά πριν 2 χρόνια και για εδραιωθεί ο Γιωργάκης αλλά και για να περάσει αυτά που ήθελε να περάσει, ε, τώρα ας τα λουστούν μαζί με τους υπολοίπους. Πολλοί από τους οποίους μπορεί εξαιτίας της στάσης του Τύπου ή και άλλων ΜΜΕ να είναι επί μακρώ άνεργοι, για να φέρω ένα παράδειγμα.

Εγώ απλά να υπενθυμίσω ότι ο κλάδος των δημοσιογράφων δεν είναι αδίκως από αυτούς που όποιος τον ακούει φέρνει στο μυαλό του αρνητικές παραστάσεις. Έστω τώρα, ας κάνουν την αυτοκριτική τους αυτοί που πρέπει... Και στεναχωριέμαι διότι υπάρχουν και πραγματικά σωστοί και φιλότιμοι δημοσιογράφοι που δεν θες να τους βάλεις στο ίδιο καζάνι με τους υπολοίπους, έλα όμως που έχουμε καεί τόσο πολύ στον χυλό που φυσάμε κάθε γιαούρτι που υπάρχει.

Φτάνουμε λοιπόν στο διά ταύτα: Ίσως σύντομα να πάψει να υπάρχει Ελευθεροτυπία και αυτό θα οφείλεται στο γεγονός ότι είχε πάψει προ ετών να υφίσταται ελευθεροτυπία. Και η δράση πάντοτε φέρνει αντίδραση. Το πιθανότερο λοιπόν είναι να μείνουμε μόνο με τα mega και τους ΣΚΑΪ κι αυτό επειδή κάποιοι (όχι λίγοι) θυμήθηκαν πάρα πολύ αργά να ξαναβγάλουν τη δημοσιογραφία από το συρτάρι που την είχαν καταχωνιάσει. Και Δημοκρατία δίχως ΜΜΕ ρέπει πολύ γρηγορότερα προς τον φασισμό.

Βέβαια θα μου πείτε, παπαδημοκρατία έχουμε. Σωστό κι αυτό.
Χαίρετε.

Αγαπημένα μου συγκροτήματα: Coroner

... κι επειδή όπως σας "απείλησα" στην ανασκόπηση της συναυλίας των Coroner το βλόγιον τούτο θα επιστρέψει στις φυσικές ρίζες του και τυπικά (διότι ουσιαστικά ο ιδιοκτήτης ουδέποτε απεμακρύνθη απ'αυτές), τι καλύτερη αφορμή λοιπόν από τους Coroner οι οποίοι είναι τω όντι από τα αγαπημένα μου συγκροτήματα;

Θα μου πείτε τώρα, που πήγα και τους βρήκα αυτούς τους Ελβετούς;
Τι ξέρουν από μουσική οι Ελβετοί;
Πως είναι δυνατόν συγκρότημα με τόσο αντιεμπορικό παρουσιαστικό και "χαζά" ψευδώνυμα όπως τα Ron Royce, Marquis Marky και Tommy T. Barron να είναι σοβαροί, να είναι μουσικοί;

Α, δηλαδή δεν θα κολλήσουμε απλώς στο "Ελβετοί", να υποθέσω, αλλά θα το αφήσουμε να μολύνει και υγιή κύτταρα, ε;

Διότι όποιος έχει ακούσει τη μουσική τους του έχουν κοπεί τα πολλά γελάκια, όπως αντίστοιχα είχαν κόψει και αέρα και γελάκια στην πρώτη τους εμφάνιση στην Ελλάδα προ 19 ετών (το 1992 για την ακρίβεια), όπου πολύς κόσμος (που είχε παραβλέψει ή δεν γνώριζε πως πρόκειται για απολίτιστους Ελβετούς) είχε σταθεί στην ελαφρώς αραιή κόμη του Ron Royce που δημιουργούσε ένα σχετικά φαρδύ μέτωπον και συνεπώς άνθρωπος με τέτοιο μέτωπον είναι αδύνατον να ξέρει από metal. Ναι, υπάρχουν και στην μουσική τέτοιοι μαϊντανοί που διαθέτουν τα ορθά κριτήρια, προπάντων μουσικά. Επειδή όμως εγώ ανέκαθεν τα απέφευγα αυτά τα κολλήματα, είχα εξαρχής πάθει πλάκα με τη μουσική τους. Μάλιστα μπορώ να σας διαβεβαιώσω πως όταν είχα μάθει ότι είναι Ελβετοί (και αυτό που λέω έχει αξία διότι τότε δεν υπήρχε ίντερνετ και η ενημέρωση βασιζόταν είτε σε ήδη "γνώστες", είτε στα φάνζιν αν έπεφτε κάτι στα χέρια μας, είτε κυρίως στο μέταλ χάμστερ, όποτε δηλαδή το θυμόταν να γράψει κάτι) είχα εντυπωσιαστεί μιας και νόμιζα ότι η Ελβετία στο μέταλ είχε μόνο τους Celtic Frost που ούτως ή άλλως ήταν και το βαρύ πυροβολικό! Και οι οποίοι Celtic Frost διά της ψυχής τους Tommy G. Warrior είχαν βοηθήσει τους Coroner στο δύσκολο ξεκίνημά τους κάνοντας τα φωνητικά στο πρώτο τους demo! Αλλά μην ξεφεύγουμε...

Τι μπορείς να πεις για τους Coroner;
Όταν ένα συγκρότημα επανασυνδέεται μετά από 15 χρόνια και ξεκινάει και πανευρωπαϊκή περιοδεία σχεδόν κατόπιν... λαϊκής απαιτήσεως και μάλιστα δεν πάει για την τελευταία αρπαχτή αλλά παίζει λες και δεν πέρασε ούτε μία ημέρα, ε, νομίζω ότι αυτό το πράγμα υποδηλώνει τα πάντα για το ποιόν του εν λόγω συγκροτήματος.

Οι Coroner έχουν 6 δίσκους, ή μάλλον τόσους μετράω εγώ διότι ο έκτος και τυπικά τελευταίος ήταν συλλογή. Εγώ όμως δεν τον εκλαμβάνω ως συλλογή γιατί και μόνο που έχει ένα συγκεκριμένο (ακυκλοφόρητο) τραγούδι, δικαιωματικά μπορεί να εκληφθεί ως κανονικός δίσκος. Και αναφέρομαι στο The Favorite Game φυσικά, το οποίο είναι μάλλον το αγαπημένο μου τραγούδι από τους φοβερούς και τρομερούς Ελβετούς.



Ένα τραγούδι που συνδυάζει το μοναδικό τους στυλ μαζί με απίστευτα τζαζ περάσματα και βγάζει ένα αποτέλεσμα μέταλ όσο δεν πάει. Πραγματικά ευφυής σύνθεση που αντί να βγάζει παράταιρο αποτέλεσμα δείχνει εντελώς φυσιολογικό. Συνειδητοποιείς ότι έτσι ακριβώς "έπρεπε" να είναι, το οποίο αν μη τι άλλο θέλει μεγάλη μαγκιά για να το καταφέρεις.

Η αλήθεια είναι ότι οι Coroner ήταν και (έδειξαν ότι) παραμένουν τεράστιοι παικταράδες. Για να τηρήσω την "αποδεκτή" μέτρηση, οι 5 κανονικοί τους δίσκοι είναι και οι 5 διαφορετικοί ο ένας από τον άλλον. Φαινομενικά είναι δύσκολο να γίνει αντιληπτό αν απλά βάλεις ν'ακούσεις με τ'αφτιά. Αν όμως κάτσεις να μελετήσεις τι συμβαίνει εκεί μέσα, το καταλαβαίνεις ακόμη κι αν δεν ξέρεις μουσική! Και το ποιο ωραίο είναι πως όταν το καταλάβεις μετά σε πιάνει και η εντελώς εύλογη απορία, πως διάολο και δεν το'χες πάρει χαμπάρι νωρίτερα; Πέντε δίσκοι, πέντε αριστουργήματα, πέντε ποιήματα. Η ήχος φαινομενικά σκληρός και τραχύς, τα φωνητικά κλασικά "αποκρουστικά. Κανείς όμως δεν επιχειρεί να φανταστεί τις εν λόγω συνθέσεις με άλλη φωνή, να σκεφτεί αν γινόταν να έχουν υπάρξει. Κοινώς, όλοι κολλάνε στη μόστρα, στη βιτρίνα.

Και βάσει αυτής της βιτρίνας είχαν διαλυθεί οι Coroner πριν από 15 χρόνια και μάλιστα με τρόπο συγκλονιστικό: στην τελευταία τους περιοδεία το 1996 είχαν μαζί και μια κασσέτα που πούλαγαν και η οποία περιείχε πολλά και διάφορα καλούδια (για την ιστορία, την έχω βρει την κασσέτα, όχι σε αυθεντική φυσικά διότι κανείς δεν είναι τόσο ηλίθιος να την πουλήσει), καλούδια που όμως απευθύνονταν σε οπαδούς, σε εκείνους που στήριξαν όλα τα χρόνια, σε όσους στεναχωρήθηκαν όταν έμαθαν ότι η περιοδεία του 96 θα ήταν και η τελευταία γι'αυτήν την τόσο μεγάλη μα και τόσο αδικημένη μπάντα. Έτσι όποιος πήγαινε στις αποχαιρετηστήριες συναυλίες τους είχε και τη δυνατότητα να αγοράσει και την αποχαιρετηστήρια κασσέτα, ως ενθύμιο, ως το μεγάλο ευχαριστώ προς τον κόσμο. Και ταυτόχρονα -επειδή ήταν "ανεξάρτητη"- αποτελούσε και ένα μεγάλο άντε και πηδηχτείτε προς τη μουσική βιομηχανία...

Διότι, βλέπετε, οι Coroner δεν έπαιζαν κάτι πιασάρικο όπως το death ή το black που ήδη είχαν αρχίσει να γιγαντώνονται ακόμη και όταν δεν υπήρχε λόγος, ή ακόμη όπως και το grunge ή το nu metal που ντε και καλά προφέρεται new -νέο- και που εγώ αποκαλώ no και που δεν έχει καμία σημασία αν ήταν μέταλ ή όχι (που δεν υπήρξε ποτέ μέταλ, ό,τι γραντζουνάει δεν είναι μέταλ κυρίες και κύριοι). Οι Coroner εξακολουθούσαν να παίζουν απλώς metal, χωρίς παραιτέρω ταμπέλες δηλαδή ήταν ασυγχώρητοι. Και ακόμη χειρότερα τους είχε μείνει η στάμπα του προ πολλού πεθαμένου thrash metal, το οποίο επιχειρείτο να ταυτιστεί με κάτι κακό. Γιατί κακό; Ε, γιατί έτσι, τι ρωτάτε τώρα κι εσείς. Και όχι μόνο αυτό, φυσικά έχουμε και συνέχεια: οι Coroner έπαιζαν (μεταξύ άλλων) και progressive αλλά είχαν υποπέσει στο μέγιστο αμάρτημα να μην το διαφημίζουν! Δεν ήταν σαν πλήθος συγκροτημάτων που ισχυρίζονταν ότι έπαιζαν progressive δίχως καν να έχουν επαφή με το αντικείμενο, και ακόμη χειρότερα χάλαγαν και την πιάτσα διότι το progressive που έπαιζαν όχι μόνο δεν ήταν κουραστικό αλλά ίσα, ίσα ήταν καταπληκτικό! Με λίγα λόγια και δεν το διατυμπάνιζαν προκειμένου να βγάλουν (άλλοι) λεφτά αλλά και ξεμπρόστιαζαν πλήθος άλλων συγκροτημάτων ότι δεν ήξεραν να παίζουν. Μιλάμε για σοβαρότατα ατοπήματα.Τουτέστιν έπρεπε να γίνει πόλεμος προς τους Coroner, πράγμα πολύ εύκολο μιας και αντίστοιχος πόλεμος είχε ξαναγίνει και προς πολλά άλλα πραγματικά καλά συγκροτήματα στο παρελθόν.
Οι Coroner δεν έφερναν λεφτά άρα δεν ήταν καλοί.

Αυτόν τον ανήθικο πόλεμο λοιπόν ήταν που τότε δεν άντεξαν οι Coroner, όπως κανένα συγκρότημα δεν τον άντεχε. Μόνο που ο τρόπος πυ επέλεξαν δεν ήταν να το διαλύσουν ησύχως. Το διέλυσαν με έναν τρόπο βαρύγδουπο παρόλο που τότε δεν του πολυφάνηκε: όταν όμως 15 χρόνια μετά η εν λόγω κασσέτα αποτελεί συλλεκτικό αντικείμενο, όταν αναγράφεται σε επίσημους και ανεπίσημους καταλόγους και την ίδιαν στιγμή γράφει self released δηλαδή δίχως την υποστήριξη κανενός πούστη, αυτό από μόνο του αποτελεί τεράστιο χτύπημα κατά του βόθρου.

Γενικά, οι Coroner όλα τα χρόνια τους, από το 86 ως το 96 (αν και τυπικά υπήρχαν από το 83) αλλά και τον τελευταίο χρόνο που έχουν επανασυνδεθεί, σε αυτήν την κατ' ουσίαν μόλις μία δεκαετία της ύπαρξής τους μας έδωσαν όλη τη φαιά ουσία τους σε ήχο, σε έμπνευση, σε σύνθεση. Ως μουσική και ως στίχους. Έξι δίσκοι (για να επαναφέρω την ορθή μέτρηση), έξι διαμάντια. Γι'αυτά τα διαμάντια οι Coroner είναι από τα αγαπημένα μου συγκροτήματα και γι'αυτό θα παραμείνουν.

Masked Jackal


Ιδιαίτερη έμφαση τους καταπληκτικούς στίχους που μιλάνε για την διπροσωπεία των πολιτικών πανταχόθεν:

I saw his face, on every channel
His slogans in all the papers
I heard people, repeat his words
I saw them shouting, his flag in their hands

I saw him making promises
I heard him talk about life
But I saw his fingers too
They were crossed behind his back

Darling...of the TV screen
Manipulator... of the purse strings
Master... of the spoken words
Jackal... with connections

Worshipped... by the masses
Leader... with ulterior motives

[All talk and no do]
[Is neither a good offense or defense]
[Get with it boys and girls]
[Your house needs to be put in order too]

His slate, clean as snow
Covers over his dark past
To be in league with workers
Pictures he loved to see

But I read in his eyes
Promotion... reality
He played his part to the end
Shot... leaving a shambles

Last Entertainment


Το πόσο αντισυμβατικό συγκρότημα ήταν φαίνεται από το γεγονός ότι είχε επιλέξει για βίντεο κλιπ ένα επί της ουσίας instrumental τραγούδι, με κάποιες απαγγελίες μέσα του.

Ιδού το κείμενο λοιπόν:

Acted situation
Cheap shadowplay, sold expensive
Triumph of a dying culture

Rotten core
Surrounded by the
Faceless circle stream
Rolls like the boom
Of giant granite cylinders
Exposed victims and their hopeless runs
Breathe in dust with a boot in their neck
The fear in their eyes
Make spectators hearts
Beat the slow rhythm
Of executed "justice"

Spiral progress, unstoppable
Exhausted sources
Replaced by perversion

Now we come down
Down there to the realm of blood
Diving in seas of
Putrefied bodies

Charge yourself during scenes of dying
You will buy again
Cause boredom creates hunger...

Metamorphosis


Paralyzed, Mesmerized


Arrogance in Uniform


Και ένα ακυκλοφόρητο από τις ένδοξες μέρες των demo...

Coroner, live 17-12-2011

Βασικά ήταν ένα πολύ περίεργο βράδυ από πολλές απόψεις.
Όπως και να'χει, ήταν μια πολυαναμενώμενη συναυλία που από την πρώτη στιγμή που είχα ακούσει μου έτρεχαν τα σάλια. Βλέπετε, οι Coroner, αυτοί οι τρομεροί Ελβετοί με τους μόλις 6 δίσκους (όπου ο ένας αν και είναι συλλογή επί της ουσίας ως δίσκος λογίζεται) είναι από τα γαγαπημένα μου συγκροτήματα. Πρόκειται για ένα συγκρότημα με εξαιρετικά ιδιότροπο στυλ, τεχνικό και πειραματικό ταυτόχρονα, χύμα και δομημένο την ίδιαν στιγμή, πορωτικό και προσεκτικό. Αφενός λοιπόν ήμουν εκ των πραγμάτων βέβαιος ότι η συναυλία θα τα σπάσει, αφετέρου είχα δει κάποια πράγματα στο γιουτούμπι από τις πρόσφατες συναυλίες τους και αυτά που είδα με είχαν ικανοποιήσει. Γενικά περίμενα μια συναυλία σε υψηλά στάνταρ. Ας τα πάρουμε όμως από την αρχή.

Πρώτο συγκρότημα της βραδιάς οι Rex Mundi. Για να είμαι απόλυτα ειλικρινής τους θεώρησα αρκετά παράταιρους, κυρίως επειδή το κοινό της βραδιάς ήταν εντελώς διαφορετικό. Από αυτήν την άποψη αδικήθηκαν. Προσωπικά δεν μπορώ να πω ότι με ενθουσίασαν και ιδιαίτερα μιας και γενικά δεν είναι του στυλ μου αυτό που παίζουν. Παραταύτα κάθησα και τους παρακολούθησα όπως κάνω με όλες τις μπάντες και ιδίως τις ελληνικές. Στο τέλος ξενέρωσα βέβαια με το τραγούδι-διασκευή από το "πολύ γνωστό συγκρότημα" που δεν υπήρχε λόγος να το αναφέρουν αυτό ή τον τίτλο του κομματιού και τελικώς προέκυψε τόσο γνωστό που 3 άτομα ψάχναμε να βρούμε ποιο διάολο τραγούδι είναι και δεν το βρίσκαμε. Τελικώς βρήκα έναν γνωστό, τον Θάνο, όπου μεταξύ άλλων τον ρώτησα και με ύφος σχεδόν βαρεμάρας μου απάντησε ότι ήταν Nevermore. Τι να σας πω παιδιά, οι Nevermore και οι Metallica από πλευράς δημοφιλίας, οι υπόλοιποι έπονται.

Εν συνεχεία βγήκαν οι Released Anger οι οπίοι κλασικά τα έσπασαν με μια άκρως εντυπωσιακή εμφάνιση και επιβεβαιώνουν αυτό που έγραφα προ λίγου καιρού ότι δηλαδή όσο περνάει ο καιρός τόσο καλύτεροι γίνονται. Ιδίως χθες υπήρξε κάτι που με εντυπωσίασε και πιο συγκεκριμένα ότι δεν έπαιξαν κάποια διασκευή, παρόλο που οι διασκευές τους τα σπάνε αγρίως! Είμαι γενικώς υπέρ του σετ-λιστ με τραγούδια των συγκροτημάτων και αυτό με χαροποίησε. Πραγματικά καταπληκτική εμφάνιση και η μπάντα ήταν ομολογουμένως σε μεγάλα κέφια, ενώ από κάτω οι thrashers του έδωσαν και κατάλαβε! Εξαιρετικότατοι!

Τρίτο συγκρότημα της βραδιάς ήταν οι Acid Death τους οποίους δεν ακούω διότι το στυλ τους δεν μου αρέσει. Για την ακρίβεια δεν μου άρεσε από παλιά. Καθόλου όμως. Και προχθές απ'όσο παρατήρησα εξακολουθεί να μην μου αρέσει. Γούστα είναι αυτά. Δε λέω, σαν σκηνική παρουσία δεν ήταν κακοί (αν και δεν πλησίασαν ούτε στο ελάχιστο πχ την παρουσία των Released Anger, όπου βέβαια δεν έχουν και την ίδια ηλικία, έτσι;) αλλά μουσικά... δεν. Με τίποτε. Βέβαια πάνω στα μέσα της εμφάνισης των Acid Death εγώ είχα ένα προσωπικό ευτράπελο που προέκυψε όχι ακριβώς εκ του μη όντως με αποτέλεσμα να αναγκασθώ να βγω εκτός, όπου και έφαγα ένα μισάωρο μίνιμουμ και που γενικά μου πήδηξε σε αρκετά μεγάλο βαθμό τη ζωή. Στο ενδιάμεσο είχα στείλει και ένα μήνυμα στον Mad Putcher να με ειδοποιήσει μόλις πάνε να βγουν οι Coroner, όπως και έκανε διότι ικανός ήμουν να χάσω και το μισό κυρίως πιάτο (που ως ένα σημείο υπήρξε ενδεχόμενο να το χάσω ολόκληρο κιόλας). Τέλος πάντων, απ'ό,τι μου'πε ο ΜΡ μόλις μπήκα μέσα έχασα και μια μεγαλειώδη διασκευή στο Flattering of Emotions των τεραστίων Death και την έθεσε μεγαλειώδη διότι ήταν τόσο αποτυχημένη. Κοινώς ήταν τόσο κακή που καταντούσε καλή. Όπως πολύ σωστά μου είπε "ποιος τους έχει πει ότι τα τραγούδια των Death ακούγονται ωραία όταν τα παίζουν άλλοι;" και πράγματι δεν είχε άδικο διότι οι Death και εριδικότερα ο Chuck ήταν τεράστιοι παικταράδες με απίστευτα υψηλό επίπεδο τεχνικής και ικανότητας απόδοσης που ε, όπως και να το κάνουμε, καλό το φιλότιμο δε λέω αλλά οι Acid Death δεν το διαθέτουν, δίχως -ξαναλέω- να θέλω να θίξω το φιλότιμο των παιδιών. Όχι από Death ρε μόρτες, κάποια πράγματα τ'αφήνουμε εκεί που είναι στην ησυχία τους. Τουλάχιστον ας παίζατε από τον πρώτο που είναι και πιο "στρέητ". Τέλος πάντων... Η μισή εμφάνιση των Acid Death συμπεριλαμβάνομένης και της διασκευής με βρήκε έξω στην βροχή να ασχολούμαι με... άλλα πράγματα, άκρως απαραίτητα και ιδιαιτέρως σημαντικά και που δυστυχώς είχαν κάνει τη ζημιά τους για ολόκληρο το υπόλοιπο βράδυ.

Μόλις ο ΜΡ που έστειλε το μήνυμα ότι βγαίνουν οι τρομεροί Ελβετοί μπήκα μέσα μεμιάς. Ούτως ή άλλως είχε ήδη κάνει όσα μπορούσα να κάνω για την υπόθεση που με απασχολούσε και δεν είχε νόημα να κάτσω να σκέφτομαι περισσότερο άλλα πράγματα εκτός απ'αυτά για τα οποία είχα πάει στο Γκαγκάριν το Σάββατο το βράδυ. Έτσι ξεκίνησαν οι Coroner...


H εμφάνισή τους δεν ήταν απλώς απίστευτη αλλά δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο. Μου έδειξαν αυτά ακριβώς που περίμενα: υψηλότατο επίπεδο -δεν πα να ήταν διαλυμένοι εδώ και 15 χρόνια, η τέχνη πραγματικά δεν ξεχνιέται. Ο ήχος ήταν ασύλληπτος, αν και σε κάποιες φάσεις ο Marquis τα έσπαγε τόσο πολύ στην δίκαση που κυριολεκτικώς κάλυπτε την κιθάρα! Όπως στο Masked Jackal ας πούμε! Γενικά όμως δεν υπήρχε κανένα θέμα με τον ήχο. Οι εκτελέσεις των τραγουδιών ήταν απλά καταπληκτικές. Τι να πεις δηλαδή. Και οι ίδιοι οι Coroner έδειξαν να το απολαμβάνουν αρκετά, νοιώθοντας εμφανώς δικαιωμένοι για την απόφασή τους να επανασυνδεθούν. Μια τόσο αδικημένη και εντελώς αντισυμβατική μπάντα αποτελούμενη από τρεις μουσικούς τεραστίου επιπέδου που ζει σήμερα πράγματα που θα έπρεπε να είχε βιώσει προ εικοσαετίας, αλλά δυστυχώς οι εποχές τότε ήταν εντελώς κατευθυνόμενες με αποτέλεσμα οι Coroner να διαλυθούν μέσα από μια περιοδεία που είχε συνοδευτεί από μια συλλογή σχεδόν ανεπίσημη που διανεμόταν στις τότε συναυλίες τους ως υστατο ευχαριστώ προς όσους τους είχαν στηρίξει όλα αυτά τα χρόνια. Η μουσική τους όμως ήταν τέτοια που αν και τα χρόνια πέρασαν, οι Coroner δεν ξεχάστηκαν και όπως μας απέδειξαν ούτε αυτοί ξέχασαν. Ρώτησαν μάλιστα πόσοι από τους παρεβρισκόμενους ήταν και στην πρώτη τους συναυλία προ 18 ετών (τότε ήταν support στους Rage) και μάλιστα έδειξαν να συγκινούνται λίγο όταν υψώθηκαν κάποια χέρια. Αρκετά με τις συγκινητικές στιγμές όμως, πάμε πίσω στην συναυλία...


Το set list τώρα... Αμφιλεγόμενο, θα συμφωνήσω... Για κάποιον λόγο ξέραμε ότι έχουν ρίξει το βάρος στο Grin. Δεν ξέρω αν είναι έτσι, αλλά ίσως να μαντεύω τον λόγο: το Grin είναι μία δισκάρα ασύλληπτου επιπέδου, μακράν ο πιο δύσκολος (και πιο progressive) τεχνικά δίσκος τους, τον οποίον όμως λόγω της διάλυσής τους προφανώς δεν είχαν προλάβει να "ευχαριστηθούν" όσο έπρεπε. Έτσι ίσως να έκριναν ότι έπρεπε να αποκαταστήσουν αυτόν τον δίσκο, έστω και εις βάρος των πρώτων τριών από τους οποίους έπαιξαν μόλις τέσσερα τραγούδια. Δεν ξέρω. Η ουσία πάντως είναι ότι και έτσι που έγινε, δεν μπορώ να πω ότι με χάλασε ιδιαίτερα. Ναι, κι εγώ θα προτιμούσα ένα εντελώς διαφορετικό "μενού", που να εμπεριείχε από το Sudden Fall και το Nosferatu μέχρι το ακυκλοφόρητο Arrogance in Uniform και το καταπληκτικό instrumental Last Entertainmen, δίχως να ξεχνάμε απ'έξω το πολυαγαπημένο μου The Favourite Game αλλά και το Paralysed, Mesmerized με την σχεδόν εφιαλτική μελωδία του που είναι τόσο.......... απλή, και που εκπλήσσομαι πως το άφησαν απ'εξω... Και τι δεν θα'θελα να δω από τους Coroner. Δεν θα με χάλαγε καν να μπουν να παίξουν ένα πεντάωρο κατεβάζοντας στα μούτρα μας όλους τους δίσκους τους, πλήρεις, και πιστέψτε με αυτό δεν θα το έγραφα για πολλά συγκροτήματα. Ούτε καν για τους Maiden δεν θα το έγραφα. Για να πάρετε μια γεύση τι εστί Coroner δηλαδή.

Το μόνο αρνητικό της βραδιάς ήταν ότι δεν ευχαριστήθηκα τη συναυλία όσο έπρεπε, όσο ήθελα και όσο μπορούσα. Δυστυχώς αυτή η μαλακία που συνέβη και που δε λέω, σε καλό αποσκοπούσε, έγινε με τρόπο που μου τρύπησε εντελώς το κεφάλι σε σημείο να συνειδητοποιώ ότι μέσα στη συναυλία υπήρχαν σημεία που κυριολεκτικά ταξίδευα, χάνοντας ολόκληρα δευτερόλεπτα από τραγούδια. Προσπάθησα πάντως να συγκεντρωθώ και να κάνω αυτό για το οποίο είχα πάει εκεί, έστω κι αν κοπανήθηκα μόνο στο Masked Jackal.

Κατά τα λοιπά ήταν μια συναυλία να την πιείς στο ποτήρι.
Μακάρι να είχαμε κι άλλες τέτοιες.

Όσον αφορά κάποια παρελειπόμενα τώρα, κατ' αρχήν μεταξύ σοβαρού και αστείου θα ήθελα να αναφέρω το εξής: η Ελβετία εντελώς εσφαλμένα είναι γνωστή για το τραπεζικό της σύστημα, το τυρί της και τις σοκολάτες. Μέγα σφάλμα: θα έπρεπε να είναι γνωστή για τους Celtic Frost και τους Coroner. Και μόνο αυτά τα δύο μέγιστα συγκροτήματα συγκροτούν ένα εντελώς διαφορετικό, ξεχωριστό και θεμελιώδες όσο και τεράστιο κεφάλαιο στην ευρωπαϊκή μουσική του σκληρού ήχου. Και δεν είναι τυχαίο ότι ο Tommy G. Warrior των CF είχε κάνει τα φωνητικά στο πρώτο demo των Coroner προκειμένου να βοηθήσει την μπάντα, ούτε είναι τυχαίο ότι η φωνή του Ron όλα αυτά τα χρόνια σε πολλά σημεία θυμίζει T.G. Warrior στα νειάτα του!
Ο κόσμος δε νομίζω να ήταν αρκετός για την περίσταση, αλλά γενικά θα το χαρακτήριζα μάλλον γεμάτο το Γκαγκάριν. Πραγματικά θεωρώ ότι τέτοιες συναυλίες είναι ευκαιρία για όλους να τις παρακολουθήσουν και θα έπρεπε να γινόταν το αδιαχώρητο. Τέλος πάντων δεν έγινε οπότε όσοι χάσατε, χάσατε. Τι να κάνουμε;

Γενικά, όσο μου το επέτρεψε η θολούρα μου έπαθα χοντρή πλάκα και αυτό είναι που με στεναχωρεί, ότι αν ήμουν οκ ξέρω πολύ καλά πως θα ήμουν μετά τη συναυλία. Τα παιδιά είναι παικταράδες ολκής και αναντίλεκτα μας άλλαξαν τα φώτα. Το μοναδικό πράγμα από ολόκληρη τη βραδιά που βρήκα κυριολεκτικώς απαράδεκτο και δε νομίζω να ευθύνονται οι Coroner γι'αυτό ήταν η απίστευτη υπερβολή στα εφε και ιδίως στον καπνό που δεν με άφησε να βγάλω ούτε μία φωτογραφία της προκοπής. Τα φώτα, άντε πες να το καταλάβω, αλλά τόσο καπνό τι τον θέλατε ρε παλουκάρια; Δηλαδή απορώ πως ανέπνεαν μπροστά κιόλας...

Όπως και να'χει τρομερή συναυλία, χαίρομαι που έδωσα το παρόν.
Και μεταξύ άλλων συνειδητοποίησα ότι αυτό το ιστολόγιο έχει απομακρυνθεί αρκετά από τις μέταλ καταβολές του (το ιστολόγιο είπα, όχι ο ιδιοκτήτης του) και θα υπάρξει μέριμνα για το θέμα, σύντομα κιόλας.

Και όπως έλεγα λοιπόν είχα πεταχτεί για κάτι δουλίτσες στη Γερμανία...

Τελικώς το επεισόδιο απεφεύχθη και δεν διαβάσατε στις ειδήσεις για'μένα, παρόλο που στο περιθώριο της δουλειάς έκανα πολλές κουβέντες για την κατάσταση στην Ελλάδα (και όχι μόνο).
Τι είδα στις λίγες μέρες που έκατσα εκεί...

Κατ' αρχήν από το προηγούμενό μου πέρασμα από εκεί (που είχε διαρκέσει σχεδόν διόμιση χρόνια βέβαια) είχα διαπιστώσει ότι υπάρχει μερίδα Γερμανών που ούτως ή άλλως δεν μας γουστάρει ως λαό. Αρκετοί εξ αυτών το κάνουν επειδή γουστάρουν τους Τούρκους. Κάποιοι άλλοι όμως απλώς δεν μας γουστάρουν και τους δύο. Θυμάμαι που τους ρώταγα με ενδιαφέρον αν δεν μας γούσταραν για κάποιον συγκεκριμένο λόγο. Αν εξαιρέσουμε 2-3 που μου είχαν πει ότι δεν μας γουστάρουν επειδή αισθάνονται ρατσιστές προς όλους τους ξένους, οι περισσότεροι δεν είχαν κάποιον λόγο να μου πουν. Μάλιστα θυμάμαι ότι κάποιοι είχαν εκπλαγεί μπροστά στην δυσκολία τους να βρουν κάποιον λόγο. Όπως και να'χει, αυτό που τους έλεγα τότε ήταν περί ορέξεως ουδείς λόγος. Κοινώς δικαίωμά τους. Αυτό λοιπόν το είχα ούτως ή άλλως κατά νου.

Από τότε όμως έχουν περάσει 10 χρόνια! Ούτε το ευρώ δεν είχαμε τότε να σκεφτείτε. Τώρα είναι που σπαρταράει το ψάρι, τώρα γίνεται το έλα να δεις και θεωρούσα ότι και μόνο το παρουσιαστικό μου (το οποίο παραπέμπει απευθείας σε νότιο) θα ήταν αρκετό να σκανδαλίσει τα πλήθη. Ένα πράγμα που δεν βλέπω ν'αλλάζει είναι ότι κλασικά με πέρναγαν και τώρα για Ισπανό. Όταν με άκουγαν να μιλάω ήταν βέβαιοι ότι είμαι Ιταλός. Έλληνας ποτέ! Το ίδιο γινόταν και παλιά! Οπότε αναγκαζόμουν να τους το λέω εγώ από που είμαι.

Η αλήθεια είναι ότι κανείς δεν... έσπευσε να με προσβάλει με οποιονδήποτε τρόπο, πχ να μου δείξει ότι ψωμολυσσάω, ότι είμαι επαίτης ή οτιδήποτε άλλο, όλοι όμως ήθελαν να μάθουν τι ακριβώς συμβαίνει και ομοίως όλοι -ακόμη και οι θετικά προσκείμενοι (ω, ναι, υπάρχουν και τέτοιοι)- είχαν κάμια μομφή ν'αφήσουν. Έστω και απλό υπονοούμενο.

Ένα από τα πρώτα πράγματα που διαπίστωσα ήταν ότι η Bild έχει κάνει εξαιρετικότατη δουλειά. Κλασικό παιδί του Γκαίμπελς κατά πως φαίνεται, με τόσα που έχει πει, έχουν μείνει αρκετά. Για παράδειγμα αρκετοί Γερμανοί ήξεραν τα μισθολογικά μας περί επιδομάτων κλπ, κλπ. Αυτό που αγνοούσαν πλήρως ήταν το ύψος των μισθών μας ή το κόστος ζωής (το οποίο είναι σχεδόν το ίδιο σε μέσο όρο). Εκεί τους έπεφταν τ'αφτιά όταν άνοιγα το στόμα μου, μιας και έφευγαν και κάτι ψιλοκαντήλια μαζί και σε αυτό το σημείο να πω πόσο υπερήφανος αισθάνομαι που δεν έχω χάσει ακόμη το ταλέντο μου να χώνω γκάζια και καντήλια στα γερμανικά και μάλιστα με χαρακτηριστική ευχέρεια! Ένα ωραίο που έγινε ας πούμε ήταν όταν μου έλεγαν για δημόσιο υπάλληλο (συγγενή του ομιλητή) που την τελευταία διετία του έχουν κόψει 15000 ευρώ από τον μισθό! Πόσα παίρνει μετά τις περικοπές; Περί τα 5 χιλιάρικα τον μήνα. Ε, όπως καταλαβαίνετε έλαβε την κατάλληλη απάντηση ο κύριος...

Ένα άλλο θέμα που διαπίστωσα ότι υπήρχε μεγάλο εύρος γνώσεων ήταν αυτό των αποκρατικοποιήσεων. Πχ στο θέμα του διεθνούς αερολιμένα Αθηνών υπήρχε εμπεριστατωμένη άποψη απ'όλους. Αυτό για το οποίο ουδείς είχε άποψη ήταν ότι ο γενικός δερβέναγας του Βενιζέλος είναι η Χόχτηφ κ.ο.κ. Βέβαια αν υπήρξε κάτι που όντως με εξέπληξε αυτό ήταν η γνώση που είχαν αρκετοί περί σκανδάλων. Όχι όλων, αλλά αρκετών. Πχ και για το υποβρύχιο ήξεραν και για τη Ζήμενς και για 1-2 άλλες περιπτώσεις που εμπλέκονταν γερμανικές εταιρείες. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι είχαν συνδυάσει και το ότι τέτοια σκάνδαλα συνέδραμαν ταμέγιστα στην διαφθορά και την ευρύτερη κατασπατάληση των δημοσίων πόρων της χώρας, αλλά έγιναν και σε αυτό το θέμα κάποιες κουβέντες.

Έλεγα όμως πιο πάνω τι ίσχυε παλαιότερα. Γιατί το ανέφερα αυτό...
Διότι πρακτικά και τώρα μια από τα ίδια είδα. Η αλήθεια είναι ότι περίμενα να πετύχω πολύ εχθρικό κλίμα, ιδίως μετά από κάποια πράγματα που είχα διαβάσει εδώ. Πιθανώς σε άλλες πόλεις και υπό άλλες συνθήκες να είναι διαφορετική η αντιμετώπιση των Ελλήνων, αυτό δεν το αποκλείω. Εγώ πάντως αν εξαιρέσουμε την ευρύτερη δυσπιστία που βρήκα, δεν διαπίστωσα κάτι ειδικό, πέραν ενός ποσοστού που πιθανώς ανέκαθεν να μην χωνεύει τους Έλληνες και τώρα έχει και λόγο να το κάνει.
Ντάξει, οκ, μην τα κάνω όλα ίσιωμα: σίγουρα είναι και αρκετοί που έχουν παρασυρθεί από τις λάσπες, έχω όμως την αίσθηση ότι δεν πρέπει να είναι και τόσοι πολλοί. Ξαναλέω, ανάλογα με την περιοχή αυτό μπορεί ν'αλλάξει. Όπως και να'χει όμως διαπίστωσα απ'όλους τεράστιο ενδιαφέρον να μάθουν. Κάποιοι ήξεραν σε πολύ ικανοποιητικό βαθμό τι συμβαίνει εδώ πέρα, κάποιοι όλοι ήξεραν μόνο τα βασικά, κάποιοι άλλοι όσα λένε τα ΜΜΕ. Κι εδώ έχουμε κάτι άλλο ενδιαφέρον...

Ακόμη και αυτοί που ήταν υποστηρικτές της Μέρκελ διαπίστωσα ότι είχαν πολλά να πουν για την ευρωπαΪκή της πολιτική. Επίσης έχουν (πλέον) καταννοήσει ότι η Ελλάδα ήταν η τέλεια δικαιολογία την κατάλληλη στιγμή: αν δεν είχε βγεί την συγκεκριμένη στιγμή η Ελλάδα θα είχε ανασυρθεί μια άλλη Ελλάδα. Είναι σαφές ότι και η γερμανική κυβέρνηση ξέρει ότι η κρίση είναι πολύ μεγαλύτερη απ'αυτήν που παρουσιάζεται προς τα έξω και έπρεπε να βρεθεί μια κατάλληλη δικαιολογία για περικοπές στους Γερμανούς. Και πιστέψτε με, δεν έχουν πληρώσει λίγα οι Γερμανοί, είτε σε έμμεσους φόρους, είτε σε άμεσους, είτε σε περικοπές. Έχουν πληρώσει πραγματικά πολλά και γι'αυτό είναι εξοργισμένοι, αφού γενικότερα αντιμετωπίζουν τεράστι απροβλήματα και με την ανεργία και με πολλά άλλα θέματα (πχ με τους αστέγους οι οποίοι έχουν πολλαπλασιασθεί). Το πρόβλημα όμως είναι ότι ακόμη δεν έχουν κατανοήσει πως όλα είναι μέρος ενός ευρύτερου σχεδίου που προβλέπει κυρίως την σωτηρία των τραπεζών και όλοι οι υπόλοιποι να πα να....
Και όταν λέω όλοι, τους έδωσα να καταλάβουν ότι δεν εννοώ μόνο τους Έλληνες.
Χμ, και τους Πορτογάλλους.
Και τους Ιρλανδούς.
Α, και τους Ισπανούς με τους Ιταλούς.
Μμμμμμμμ.... και φυσικά και τους Βέλγους.
Ντάξει, όχι ότι και οι Γερμανοί με τους Γάλλους πάνε πίσω, απλά είναι τυχεροί που έχουν βρεθεί όλοι οι υπόλοιποι. Κοινώς, όταν τόσοι πολλοί έχουν τόσο μεγάλα προβλήματα, τότε μάλλον συμπεραίνουμε ότι το πρόβλημα του ευρώ είναι δομικό, και σε αυτό δεν είδα να διαφωνεί κανένας, παρόλο που παρατήρησα ότι δεν πρέπει να το είχαν πολυσυνειδητοποιήσει το ενδεχόμενο. Μην το εξειδικεύω όμως...

Απλά οι Γερμανοί τώρα έχουν αρχίσει σιγά, σιγά να καταλαβαίνουν ότι μάλλον πρέπει να συμβαίνει κάτι διαφορετικό απ'αυτό που τους έχουν πλασάρει. Τώρα το ψιλοβλέπουν αλλά ακόμη δεν είναι σίγουροι. Με τις συζητήσεις που έκανα εκεί θέλω να ελπίζω ότι τους βοήθησα να καταλάβουν κάποια πραγματάκια παραπάνω, αφού τους είπα όλα όσα ενδιαφέρονταν να μάθουν: και τι μισθούς παίρνουμε, και τι συμβαίνει στο ασφαλιστικό, και τι παίζει στο δημόσιο και χίλια δυο πράγματα. Και παρόλο που έπεσα και σε ξερόλες, ακόμη κι αυτοί νομίζω ότι πείστηκαν πως ίσως και οι δικοί τους πολιτικοί να τους έχουν πει ψέματα μεταξύ άλλων και για'μάς.

Και κάτι άλλο: πριν προλάβω να πω εγώ το παραμικρό για τον Παπανδρέου δεν μπορώ να σας περιγράψω τι άκουσα για τον τύπο. Αν ήμουν σεμνότυφος θα είχα κοκκινίσει. Ειλικρινά δεν περιγράφεται το τι του έσουραν για τα δημοψηφίσματα και τα τοιαύτα και δεν σας κρύβω ότι πάρα πολύ το χάρηκα. Και φυσικά με αφορμή τον Μπαφογιώργη εννοείται ότι έλεγαν πολλά και ενδιαφέροντα και για τους δικούς τους πολιτικούς (πχ το πόσο ψεύτες είναι, το οποίο πιστέψτε με, για τους Γερμανούς αποτελεί μεγάλη πρόοδο να πούνε κάτι τέτοιο σε έναν ξένο κι άγνωστο).

Συμπερασματικά: κάποιο πρόβλημα δεν αντιμετώπισα και όπως είπα προς έκπληξή μου αφού τω όντι δεν το περίμενα. Γενικά τους είδα όπως τους ήξερα κι από παλιά: φιλικούς έστω και κατ' επίφαση. Βέβαια είπα και θα ξαναπώ ότι ανάλογα με την περιοχή πάει αυτό (και δεν έχει καμία σημασία το που διάολο ήμουν) Επίσης τους είδα να ενδιαφέρονται για να μάθουν τι συμβαίνει. Ακόμη περισσότερο, είδα αρκετούς να προσπαθούν να συνδυάσουν όλα όσα συμβαίνουν με τις εξελίξεις στην δική τους χώρα. Είδα ότι αρκετοί ήταν επιφυλακτικοί (θα μπορούσα να λέω ψέματα άλλωστε) ως επίσης άλλοι ήταν διατεθειμένοι να ακούσουν. Κοινώς είδα τα πάντα, σε μάλλον λίγο διαφορετικές αναλογίες απ'αυτές που θα έβρισκα σε πιο φυσιολογικές συνθήκες.
Βέβαια δεν κρύβω ότι αρκετοί απ'αυτούς την επόμενη μέρα πάλι Bild πήγαν κι αγόρασαν. Αλλά δεν μπορείς να τα περιμένεις κι όλα, έτσι δεν πάει;

Και κάτι άλλο: είμαι βέβαιος ότι ακόμη κι αυτοί με τους οποίους μίλησα είχαν εντελώς διαφορετικές απόψεις πριν 6 και 12 μήνες. Το θέμα είναι -και τους το είπα αυτό- ότι δεν μας παίρνει (όλους τους Ευρωπαίους) να ξυπνήσουν οι Γερμαβνοί με το πάσο τους. Διότι όπως είναι φιλικοί, έτσι είναι και εύπιστοι. Κι αν τους πείσουν για κάτι οι πολιτικοί τους, τον ήπιαμαν όλοι μας.
Κι όπως μου έλεγαν ότι ναι μεν δεν έχουν βγει στους δρόμους αλλά αν βγουν θα κάτσουν για βδομάδες, έτσι τους έλεγα κι εγώ ότι ήρθε η ώρα να αποφασίσουν αν θέλουν να είναι σκέτο Γερμανοί ή θέλουν να λέγονται και Ευρωπαίοι ταυτόχρονα.
Διότι θέλω να πιστεύω ότι τους έπεισα ότι η Ελλάδα ήταν απλώς η αρχή, το πειραματόζωο.

UPDATE: Ααααα, και ξέχασα και το καλύτερο όλων! Η αλήθεια είναι ότι ήμουν προετοιμασμένος για κάθε ερώτηση. Απεδείχθη όμως ότι πάντοτε μπορεί να υπάρξει και η ερώτηση του ενός εκατομμυρίου ευρώ. Θα μπορούσαν πχ να με ρωτήσουν για το ΛΑΟΣ, για τη νουδού, για το pasok, για ο,τιδήποτε. Ανταυτού η κουλή ερώτηση ήταν αν όντως το ΚΚΕ εννοεί αυτά που λέει περί εξόδου από το ευρώ! Δεν ξέρω αν απάντησα σωστά, αλλά επειδή ήταν η σειρά τους να με αιφνιδιάσουν, είπα πως ο καθένας μπορεί να λέει ό,τι θέλει μέχρι την ώρα που θα κληθεί να τα εφαρμώσει...
Μα για το ΚΚΕ;;;; Δεν είμαστε καλά!

Troll alert...

Επειδή έχει μπουκάρει από χθες κάποιος λάτρης του βιβλικού Αυνάν και τρολάρει πνταχόθεν εις το βλόγιον, σε πρώτη φάση έχω επιτρέψει μόνο σε χρήστες με google id να γράφουν σχόλια (απντέτοιο: προφανώς έχει και τέτοιες κι έτσι το γύρισα μόνο σε μέλη του ιστολογίου. Για την ώρα θα παραμείνει έτσι). Αν δεν δω αποτέλεσμα, θα απενεργοποιήσω τα σχόλια κλπ. Μέχρι να εξαφανιστεί το τρολλ.

Σας μερσώ διά την κατανόηση.

PS. WHAT THE FUCK DO YOU WANT YOU FUCKIN TROLL?

Τρία τραγούδια, ένα μπόνους και μια εικόνα...

Γιατί όλ'αυτά; Διότι μάλλον θα ησυχάσετε για μια βδομαδούλα επειδή θα πεταχτώ (πιο σωστά έχω ήδη πεταχτεί!) για κάτι δουλίτσες στο εξωτερικό και ακόμα δεν ξέρω αν θα έχω ιντερνέτι, οπότε είπα να σας αφήσω με λίγη συντροφιά...

Τα τρία τραγούδια είναι...

RAM- Defiant


Metal Inquisitor- Betrayed Battalion


Nightmare- Friends of Hell


Το μπόνους είναι...

Coroner- The Favorite Game


Και η εικόνα που μπορείτε να μελετήσετε (αν θέλετε) μιας και θα μας απασχολήσει σε ένα από τα επόμενα σενδόνια είναι η παρακάτω...


Κι επειδή το εξωτερικόν θα είναι στην Γερμανία, ελπίζω να μην ακούσετε καμιά περίεργη είδηση στην τηλεόραση! Διότι έχω που'χω τις ζοχάδες μου ήδη... :)

Πολιτικό αμπέλι...

Γιατί αμπέλι; Αφενός διότι αμπελοφιλοσοφούμε...
Αφετέρου διότι τα τσαμπιά των θεμάτων είναι πάρα πολλά και πρέπει να τα μαζέψουμε σύντομα...
Και γιατί σήμερα κι όχι χθες; Μα χθες μιλούσαν οι ειδικοί, αυτοί ξέρουν τα πάντα! Υπήρχε περίπτωση να πω (κι ακόμη χειρότερα να ξέρω!) κάτι εγώ; Θα ήταν παράταιρο αφενός, αφετέρου τα έχω πει προ τετραετίας και δεν χρειάζεται να επανέλθω για κάποια αλλαγή (παρά μόνο για προσθήκες, αλλά αυτές άλλη βολά). Οπότε θα αναγκασθούμε να αναλωθούμε σε πολιτικό κουτσομπολιό, επιπέδου μεσημαριανάδικου νεοελληνικής τηλεόρασης (το τονίζω αυτό, διότι είναι πασίγνωστο ότι υπήρχε και αρχαιοελληνική τηλεόραση, σύντομα θα το ακούσουμε κι αυτό, θα με θυμηθείτε) όπως σας έχει συνηθίσει το παρόν βλόγι εδώ και χρόνια.

Κι αποφάσισα να ξεκινήσω με ένα κουίζ: ποιος είναι ο δεξιός κύριος της παρακάτω φωτογραφίας; Να σας βοηθήσω λέγοντας ότι δεν είναι Έλληνας. Επίσης το δεξιός δεν είναι πολιτικός όρος αλλά χωροταξικός...


Και είχαμε και την ψήφο εμπιστοσύνης στον Παπαδήμο! Μέγιστη πρωτοτυπία, κυρίες και κύριοι! Μέσα σε 10 ημέρες η Ελληνική Βουλή έδωσε δύο φορές ψήφο εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση! Η δε πλάκα είναι ότι η δεύτερη κυβέρνηση προέκυψε αντισυνταγματικά και κατόπιν επιταγών των ξένων δανειστών μας και πριν προλάβει να παραιτηθεί η πρώτη, η οποία παραιτήθηκε δίχως να πει ότι παραιτείται και έχουσα ψήφο εμπιστοσύνης για να μην παραιτηθεί, την οποίαν ψήφο εμπιστοσύνης (ήτοι δεδηλωμένη) έλαβε προκειμένου να αποχωρήσει. Και κατόπιν αποχωρήσεως όμως, η κυβέρνηση παράμεινε σχεδόν ίδια, με ελάχιστες αλλαγές, όπου για να χωρέσουν και οι έτεροι συνεργάτες απλώς αυξήθηκε ο αριθμός των μελών της παρόλο που το σχήμα έπρεπε να είναι μικρό κι ευέλικτο! Μην μου πείτε ότι δε βγάζει νόημα ή ότι δεν είναι απολύτως λογικό!

Και είχαμε και τις προγραμματικές δηλώσεις του νέου πρωθυπουργού Παπαδήμου (από σελίδα 313). Δεν σας κρύβω ότι νοιώθω πιο ασφαλής και πιο οχυρωμένος απέναντι στους κερδοσκόπους και τους δανειστές. Αν μη τι άλλο ο Παπανδρέου μας απειλούσε εμμέσως με χρεωκοπία και έξοδο από το ευρώ τουτέστιν με ένα μέλλον ζοφερό. Τουναντίον ο Παπαδήμος μας απείλησε εμμέσως με χρεωκοπία και έξοδο από το ευρώ τουτέστιν με ένα μέλλον ζοφερό! Δεν είναι το ίδιο, όπως και να το κάνουμε! Να λέμε τα σύκα σύκα και τη σκάφη υπερωκεάνιο σκάφη αγαπητή μου αναγνώστρια, αγαπητέ μου αναγνώστη: δεν είναι όλοι το ίδιο σε τούτον τον τόπο. Κι αν μη τι άλλο η νέα κυβέρηση υπό τον Παπαδήμο που θα κάνει ό,τι λένε οι άλλοι είναι εντελώς διαφορετική από την ακριβώς ίδια παλαιά κυβέρνηση υπό τον Παπανδρέου που έκανε ό,τι του έλεγαν οι άλλοι. Δεν μπορούμε να τα ισοπεδώνουμε όλα... Χρειαζόμαστε λίγη φρέσκια απαισιοδοξία, πήξαμε πια από την παλιά...

Και είπα και Παπανδρέου, ε; Ο οποίος Παπανδρέου όχι μόνο δείχνει να ανθίσταται στις πιέσεις να αποχωρήσει από την αρχηγία του pasok (απίστευτο! Και το είχα σίγουρο, ε; Ε; Κι εσείς δεν το'χατε; Ε; ) αλλά συνεκάλεσε προχθές κι άτυπο υπουργικό συμβούλιο, λέει! Τι λε ρε παιδάκι μου; Διερωτάται ο κόσμος για ποιον λόγο; Μα ο άνθρωπος είχε λάβει μόλις προ 10 ημερών ψήφο εμπιστοσύνης, οι δύο αντιπρόεδροι της κυβερνήσεως είναι οι δικοί του, ο ΥΠΟΙΚ (και σκιώδης πορδηπουργός) επίσης, παρομοίως και σχεδόν ολόκληρο το υπουργικό συμβούλιο. Οπότε θα μου πείτε, γιατί να μην το κάνει; Εξάλλου μην λησμονούμε (έστω, όχι τόσο γρήγορα τουλάχιστον) ότι ένας Παπανδρέου δεν παραιτείται κλπ, κλπ, που ήταν και ο λόγος που η επιβολή επιλογή Παπαδήμου μας πήρε μια βδομάδα σχεδόν, ακόμη κι όταν όλοι έλεγαν ότι είχε ναυαγήσει κλπ, κλπ. Ποιο ναυάγιο ρε παιδιά; Αφού τα πράγματα ήταν εξαρχής σαφή: τον άνθρωπο αυτόν τον ήθελαν οι Ευρωπαίοι. Τέλος. Ποιος κάνει κουμάντο στην χώρα; Εμείς ή οι Ευρωπαίοι; Οι Ευρωπαίοι. Οπότε τι σημασία έχει τι θέλουμε εμείς; Σιγά μην καθόμουν λοιπόν να πιστέψω τα ρεπορτάζ. Εξαρχής ήταν δεδομένο ότι θα προέκυπτε Παπαδήμος. Σοφόν το σαφές.




Και μιας κι έχει γίνει αρκετός λόγος για τις σπουδές του Παπαδήμου ήτοι το πτυχίο Φυσικής, το μεταπτυχιακό ως Ηλεκτρολόγος Μηχανικός και το διδακτορικό στα Οικονομικά, θα πω το εξής απλούστατο για το πως αυτές συνδυάζονται: φυσικά και θα μας αλλάξει τα φώτα στα οικονομικά μας! Είναι τόσο απλό και απορώ πως και δεν το'χατε πιάσει.

Και μιας και λέω για τον Παπαδήμο κάποια πράγματα, να πω και κάτι ακόμη επειδή το'χω πολύ μεγάλη απορία: προφανώς ο άνθρωπος είναι ικανός στο αντικείμενό του γι'αυτό κι έχει το όνομα που έχει. Η λέξη κλειδί όμως είναι το αντικείμενό του, τουτέστιν πρέπει κάποιος να του σφυρίξει εγκαίρως ότι διακυβέρνηση δεν είναι μόνο τα οικονομικά. Και ως προς τα οικονομικά όμως, πως είναι δυνατόν από τη μια μεριά οι Ευρωπαίοι να μας αποκαλούν το μεγάλο λάθος, ότι δεν έπρεπε να έχουμε μπει στο ευρώ κλπ, κλπ, κι από την άλλη να θέλουν τον Παπαδήμο για πρωθυπουργό, ο οποίος ήταν σε θέση κλειδί όταν ο Σημίτης έφτιαχνε το περιβόητο swap με τη Goldman Sucks, κι όταν επίσης ήταν αυτά τα δύο χρόνια που πέρασαν αμισθί σύμβουλος του εις τον κόσμον του Γεωργίου Β' Παπανδρέου Γ' του Δωσίλογου; Δεν μου κολλάει και ιδιαίτερα αυτός ο έρωτας και μου θυμίζει τους ιδανικούς έρωτες 20χρονης εξαιρετικά προικισμένης καλλονής με 90χρονο χούφταλο με πάρα πολλά λεφτά.

Μμμμμ... κι έχουμε και τις κινήσεις στο pasok (ω, ναι, σε μερικές εξ αυτών βρίσκεται μέσα και ο Λιντζέρης! Και όλοι μας γνωρίζουμε πως όταν λέει κάτι ο Λιντζέρης, το κάνει, έτσι; Ε; Δεν το ξέρουμε; Ε; ). Ποιες κινήσεις, ρωτάτε; Μα δεν έχετε ακούσει ότι οι βουλευτές ανά ομάδες αποστέλουν επιστολές είτε για να μην τηρηθεί ο τάδε νόμος ή να τηρηθεί πιο ελαστικώς ο δείνα νόμος κ.ο.κ.; Βέβαια το ερώτημά μου είναι αφού είχαν ανέκαθεν τέτοιες ευαισθησίες γιατί ψήφισαν τα πάντα; Δεν μπορούσαν να αντιδράσουν πριν; Η απάντηση είναι απλή διά χειρός του εκπληκτικού Γ. Καλαϊτζή:


Και μην ξεχνάμε και την Παηδία, έτσι; Το υπέρτατο δίδυμο της Καταστροφής παρέμεινε ακλόνητο στη θέση του. Σύμφωνα μάλιστα με τις τελευταίες "διαρροές" (που είναι πολύ της μόδας εσχάτως, μέχρι να πνιγούμε φυσικά), βιβλία μετά την πρωτοχρονιά! Κανένα πρόβλημα! Η πρώτη πιλοτική χρονιά για μάθηση δίχως βιβλία πάει μια χαρά! Να υπενθυμίσω ότι η προηγούμενη "διαρροή" έλεγε μέχρι τέλος του Οκτωβρίου, αλλά αφού ήδη πάμε στα τέλη Νοέμβρη και δεν αντιδράει κανείς, αυτό παναπεί ότι η κοινωνία αντέχει λίγο πήδημα ακόμη, ακόμη και στην Παηδία! Και φυσικά ακόμη συνεχίζονται με σχετικά βραδείς ρυθμούς οι τοποθετήσεις αναπληρωτών! Όπως λοιπόν όλοι μας καταλαβαίνουμε, το μείζον πρόβλημα των σχολείων είναι οι καταλήψεις και οι χαμένες ώρες θα πρέπει να αναπληρωθούν ακόμη και σε ημέρες αργιών! Τελικώς ρε παιδιά μόλις σήμερα κατάλαβα τι σημαίνει το διά βίου μάθησης: ότι όσα χρόνια κι αν κάτσεις σ'αυτό το εκπαιδευτικό σύστημα, δεν πρόκειται να μάθεις τίποτε.

Και να υπνεθυμίσουμε και το μεγάλο μας κουίζ! Ποιος είναι ο μαυροφορεμένος άνδρας της πρώτης φωτογραφίας;!

Σχετικά, τώρα, με τις εξελίξεις-διασυρμό της περασμένης εβδομάδος, είχαμε και μια ουσιαστικότατη παρέμβαση του πρώην Προέδρου της Δημοκρατίας, Κωστή Στεφανόπουλου:


Δηλώσεις Κωστή Στεφανόπουλου για Παπαδήμο by tvxorissinora

Τι να πεις γι'αυτόν τον Άνθρωπο; Μήπως λησμονήσαμε γρήγορα πόσο δραστήριος ήταν με ακριβώς τις ίδιες ψαλιδισμένες αρμοδιότητες ότι γύρναγε ολόκληρη την Ελλάδα όντας αειθαλής; Μήπως ξεχάσαμε τα σχολιανά που άκουγαν όσοι έπρεπε; Νομίζω ότι οι συγκρίσεις με τον κύριο Παπούλια είναι αναπόφευκτες. Μακάρι να μπορούσαμε να είχαμε πάλι έναν Πρόεδρο ωσάν τον Κωστή Στεφανόπουλο. Διαμάντι από τα λίγα. Άριστος.

Και μιας και μίλησα για άριστα, δεν μπορώ ρε παιδιά, θέλω να επιστρέψω στον Παπαδήμο! Μιλάμε ότι την επομένη κιόλας ημέρα της ανακοίνωσης του ονόματός του, βγήκαν δύο ή τρεις δημοσκοπήσεις που ανακοίνωναν αποδοχή Παπαδήμου από τον κόσμο σε ποσοστό 70% (και βάλε)!!! Είναι απίστευτοι οι αθεόφοβοι!!! Την επόμενη κιόλας ημέρα! Δεν θα πω πότε πρόλαβαν να κάνουν τη δημοσκόπηση, θα πω όμως πότε πρόλαβε ο κόσμος να αποφανθεί θετικά για τον Τραπεζίτη Παπαδήμο (αν και ο ΜΠάμπης Παπαδημητρίου μας αποσαφίνησε μεσοβδόμαδα πως δεν πρόκειται για τραπεζίτη: λογικόν: μόνο στην Τράπεζα της Ελλάδος και την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα ήταν ο άνθρωπος, πως να τον πεις τραπεζίτη μετά; Φρονιμήτης είναι.)! Μήπως η άμεση πτώση της ανεργίας; Οι αυξήσεις σε μισθούς και συντάξεις; Η βελτίωση του βιωτικού επιπέδου των Ελλήνων; Τι ακριβώς συνέβη που εγώ το έχασα; Είναι απίστευτοι οι τύποι, ρε. Σώνει και καλά να μας τον επιβάλλουν αλλά και να μας αρέσει κιόλας! Το ότι στον Παπαδήμο οφείλεται και μέρος από τα ζόρια που τραβάμε προφανώς δείχνουμε να το'χουμε ξεχάσει. Διότι κατά τα λοιπά, τα αμόλυντα και άσπιλα ΜΜΕ κλπ, κλπ, κλπ. Πόσο δίκιο έχει ο κυρ-Γιώργης που κάνοντας λόγο για την βαρωνία των ΜΜΕ λέει ότι "θέλει πολλά άντερα για να μας αντιμετωπίσετε". Πόσο δίκιο...

Και μέσα σ'όλα, πικράναμε και τον Φίλιππο Πετσάλνικο. Στοπ.
Δεν ξέρω αν θα μπορέσω να ανταπεξέλθω στις τύψεις που ο Νούμερο 3 της Ελληνικής Δημοκρατίας δεν έγινε Νούμερο Δύο, παρόλο που ο Νούμερο Ένα δεν υφίσταται και στην πραγματικότητα κουμάντο κάνουν άλλοι που δεν έχουν σχέση με τα εν λόγω νούμερα. Γενικώς νούμερα.

Εντωμεταξύ δεν ξέρω αν ακούσατε τι είπε ο Λοβέρδος σχετικά με την κίνηση της ΓΕΝΟΠ να κόψει προχθές το ρεύμα στο Υπουργείο Υγείας ένεκα μεγάλων χρεών. Ιδού ο εμετός-οχετός Λοβέρδου:



Το Υπουργείο έχει να κάνει με προμηθευτές οπότε επειδή χρωστάει πρέπει να δείξουμε κατανόηση. Την ίδιαν στιγμή όμως καμία κατανόηση δεν πρέπει να δείχνουμε σε αυτούς που δεν μπορούν να πληρώσουν το χαράτσι μέσω ρεύματος. Κοινώς αν χρωστάει το κράτος πρέπει να δείχνουμε κατανόηση, αν χρωστάς εσύ, τον ήπιες. Κι αν χρωστάς πενταροδεκάρες πας μέσα ή σου κόβουν το ρεύμα, αν όμως χρωστάς εκατομμύρια, όλα καλά. Ιδίως δε αν τα εκατομμύρια τα χρωστάει τράπεζα α λα Proton, τότε την κρατικοποιεί κιόλας το κράτος με χρήματα του πολίτη και τελειώνει εύκολα η ιστορία.

Κι όπως είπα, είχαμε και το Πολυτεχνείο χθες. Και ειλικρινά ρε παιδιά δεν καταλαβαίνω ένα πράγμα: το έχουμε καταλάβει ότι όλοι αυτοί που γκαρίζουν να μας πείσουν (οι μεν για τα μεν, οι δε για τα δε) ότι δεν είμεθα σε κατάσταση να γνωρίζουμε το κάνουν για να μας μάθουν αυτοί τι πρέπει να γνωρίζουμε. Αφού όμως τα πράγματα είναι ακριβώς όπως λένε (ταυτόχρονα και οι μεν και οι δε), γιατί δεν το λένε μια φορά να ξεμπερδεύουμε; Θέλω να πω, γιατί κάθε χρόνο πρέπει να έχουμε το ίδιο ρεσιτάλ μπουρδολογίας και παπαρολογίας με νέα κείμενα τε και άρθρα από τα ίδια άτομα; Αφού μας τα είπατε και πέρσυ, και πρόπερσυ, και παραπρόπερσυ κ.ο.κ. Μήπως να το βουλώνατε και λίγο; Μήπως παραπήγε η ιστορία με την πλύση εγκεφάλου; Το Πολυτεχνείο ήταν ένα συγκεκριμένο γεγονός με συγκεκριμέο νόημα. Η μυθώδης έκταση που του προσέδωσαν τεχνηέντως κάποιοι για συγκεκριμένους λόγους (τους), είναι μια εντελώς διαφορετική (και παντελώς άσχετη) ιστορία. Παρομοίως, εντελώς άσχετη με το γεγονός του Πολυτεχνείου είναι και η γενιά του Πολυτεχνείου που ρήμαξε όλη τη χώρα και κατάστρεψε γενεές ολόκληρες στο διάβα της (δίχως να έχει τελειώσει ακόμη το θεάρεστο έργον της). Όπως έγραφα χθες εις το φεηστσιμβούκιον, δε νομίζω να υπάρχει κάποιος τόσο βλάκας που να ισχυριστεί ότι ο Παρθενών είναι μια παπαριά και μισή μόνο και μόνο επειδή οι νεοΈλληνες είναι παπάρες, σωστά; Ας αφήσουμε λοιπόν το Πολυτεχνείο στην ησυχία του και ας το θυμόμαστε όπως πραγματικά ήταν, δίχως κομματικούς χρωματισμούς επιπέδου σωβρακοφανέλλας. Παρεμπιπτόντως, στο ίδιο μήκος κύμματος και ο φίλτατος Στάθης (ωραία και τα λινκ εντός του λινκ!).

Κι όσον αφορά τη νέα κυβέρνηση Παπαδήμου, σας καλώ όλους να είστε αισιόδοξοι! Εγώ ας πούμε είμαι αισιόδοξος ότι δεν θ'αλλάξει τίποτε προς το καλύτερο! Για φανταστείτε να με έπιανε καμιά αδικαιολόγητη απαισιοδοξία γι'αυτό, ε; Εξάλλου δεν υπάρχει μεγαλύτερη απόδειξη γι'αυτό από το γεγονός ότι ο Παπαδήμος κρατάει σημειώσεις! Ναι, το ακούσαμε και αυτό στην ευρύτερη ακατανόητη επιχειρηματολογία! Να υπενθυμίσω ότι σημειώσεις κρατούσε και ο Σημίτης αλλά ακόμη χειρότερα και ο Σόλιντ!
Βέβαια από την άλλη πως γίνεται με την συνταγή που ήδη και απέτυχε πολλαπλώς και μας έριξε ακόμη περισσότερο στα βράχια να βγούμε από την κρίση παρόλο που την ίδια στιγμή οι Ευρωπαίοι μιλούν ανοιχτά για πλήρη ευρωπαϊκή αποτυχία μόνο και μόνο επειδή άλλαξε ένας (μόνο ένας) άνθρωπος, θα σας γελάσω. Και μην ρωτάτε εμένα επί τούτου...

Και να υπενθυμίσουμε και το κουίζ μας: ποιος είναι ο κύριος με το κράνος και τα μαύρα ρούχα απέναντι από το όργανον της τάξεως; Ο νικητής κερδίζει κουπόνια εγγραφής μέλους στο pasok.

Τι είπατε; Να το πάρει το ποτάμι; Άντε να το πάρει.
Είναι ο πρώην αρχηγός των Πρασίνων, επί μακρώ πολιτικός συνοδοιπόρος του Γκέρχαρτ Σρέντερ και επί σειρά ετών ΥΠΕΞ της Γερμανίας, Γιόσκα Φίσερ. Που κολλάει ο Φίσερ θα μου πειτε;

Κολλάει στο γεγονός ότι κάποιοι μου'χετε σπάσει τα παπάρια μ'εκείνη τη φωτογραφία του Βορίδη στα νειάτα του.
Να σας ρωτήσω κάτι ρε καρντάσια... Για θυμήστε μου πόσους υιούς πολιτικών έχουν πιάσει σε επεισόδια να τα σπάνε ως τάχα μου αντιεξουσιαστές ή ως εξωκοινοβουλευτικοί αριστεροί και δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο. Ή μήπως δεν έχουν υπάρξει τέτοιες περιπτώσεις; Πως είπατε; Δεν θυμάστε; Ε, πως να θυμάστε; Τυχαία ξεκίνησα τον σημερινό σχολιασμός με αμπελοφιλοσοφίες περί Πολυτεχνείου; Ακόμη κι αυτό που κάθε χρόνο εορτάζουμε δεν θυμόμαστε τι είναι. Μήπως θυμάται κανείς ποιος ήταν που την τότε εποχή; Μήπως θυμόμαστε τι μας έκανε το κόμμα που ψηφίζουμε ξανά και ξανά; Τίποτε δεν θυμόμαστε και παρομοίως δεν θυμόμαστε κι άλλα πρόσωπα. Γιατί λοιπόν ν'ασχοληθώ μόνο με το τι έκανε ο Βορίδης προ 15 και 20 ετών; Ακόμη αδυνατείτε να καταλάβετε ότι ένας από τους σημαντικότερους λόγους που μας έφεραν σε αυτά τα χάλια είναι η επιλεκτική μνήμη; Ακομη και σήμερα εν έτει 2011 βλέπω 20χρονους πιτσιρικάδες να μιλάνε για την επάρρατο δεξιά ή την ανθελληνική αριστερά της δεκαετίας του 40, ήτοι του Εμφυλίου. Αδυνατούμε να ξεκολλήσουμε... Διότι εκεί που μου γυρνάνε τα μάτια είναι ότι όσο επαίσχυντο ήταν αυτό που έκανε ο Βορίδης, άλλο τόσο επαίσχυντα πράγματα έκαναν και άλλοι πολλοί, από όλους τους κομματικούς χώρους (προσοχή στην ορολογία: κομματικούς, όχι πολιτικούς). Και ερωτώ; Αυτήν την στιγμή το πρόβλημά μας είναι η πάλαι ποτέ φωτογραφία του Βορίδη και η υπουργοποίηση του Άδωνη; Ήδη από την πρώτη κιόλας ημέρα του ο Άδωνης προσέφερε αφειδώς γέλωτα (ή καλύτερα, νεύρα, αν αναλογιστούμε ότι δεν το έκανε με δικά του λεφτά). Το τραγικότερο όμως ξέρετε ποιο είναι (και να μου το θυμηθείτε): επειδή ο Άδωνης θέλει να διαψεύσει τους πάντες πολύ φοβάμαι ότι θα προσφέρει περισσότερο έργο από πολλούς άλλους και θα γελάσει και το παρδαλό κατσίκι μετά (προσοχή: ο προσεκτικός αναγνώστης θα παρατήρησε ότι δεν έγραψα το πως θα προσφέρει ό,τι προσφέρει). Να επανέλθω όμως: ποιο είναι το πρόβλημα της χώρας; Τα δημοσιονομικά, ή ο Βορίδης; Η έλλειψη Παιδείας, ή ο Βορίδης; Η υψηλότατη ανεργία και η ύφεση, ή ο Βορίδης; Ρε με τον Βορίδη θα κάτσω ν'ασχοληθώ; Με το κόμμα του 6%;

Εξάλλου τόσοι και τόσοι μας έχουν πείσει εδώ και χρόνια ότι το πρόβλημα της χώρας δεν είναι η Αριστερά του 10%, οπότε γιατί να είναι ο Καρατζαφέρης του 6%;
Είδατε πόσο ωραία γυρνάνε μπούμερανγκ οι έτοιμες δικαιολογίες-απαντήσεις των πολιτικών ταχυφαγείων;
Τα οποία πολιτικά ταχυφαγεία ακόμη και σήμερα ψάχνουν να δώσουν πιστοποιητικά φρονημάτων, τα οποία εμένα ουδέποτε απασχόλησαν. Ο καθείς ας πιστεύει ό,τι θέλει. Οποιαδήποτε άλλη αντίληψη ισοδυναμεί με χούντα, με φασισμό. Ή έχουμε Δημοκρατία, ή δεν έχουμε. Δημοκρατία με εκπτώσεις δεν είναι δημοκρατία.

Στο διά ταύτα: δεν με ενδιαφέρει κανένα παρελθόν κανενός Βορίδη. Με ενδιαφέρει όμως τι λέει ο κάθε Βορίδης μέσα στο Κοινοβούλιο και τι κάνει στην πράξη. Γι'αυτό και έφερα ως παράδειγμα τον Γιόσκα Φίσερ, ο οποίος υπήρξε αναρχικός του κερατά, πέταγε μολότοφ κλπ, κλπ και τελικώς μπούκαρε μέσα στο σύστημα και το υπηρέτησε εξαιρετικά πιστά και μάλιστα με ιδιαίτερη επιτυχία μέσα στην χώρα του. Όμως το ότι τα στερνά τιμούν τα πρώτα δεν τηρείται πάντοτε, να ξέρετε. Αν ο Βορίδης έμπαινε με τσεκούρι στο Κοινοβούλιο σήμερα θα με απασχολούσε περισσότερο, οπότε για την ώρα προτιμώ να με απασχολεί περισσότερο ο Πάγκαλος με τον Βενιζέλο που μου γαμούν το παρόν και το μέλλον παρά το παρελθόν του κάθε Βορίδη.
Γκέγκε; Ή να το εξηγήσω περαιτέρω;

Να πούμε και κάτι άλλο με παρεμφερή αξία πληροφορίας: ήδη άρχισε να διαρρέει το από την προπερασμένη κιόλας εβδομάδα ηλίου φαεινότερον, ότι δηλαδή το τέχνασμα του δημοψηφίσματος στήθηκε τεχνηέντως πάνω στη φόλα ότι ντε και καλά πρετοιμαζόταν πραξικόπημα. Χθες διάβαζα στα νέα Επίκαιρα ότι πλέον έχουν αρχίσει να διαρρέουν και στοιχεία ότι ζητήθηκε η συνδρομή του Στρατού για περίπτωση γενικευμένης εξέγερσης να καταστείλει τα πλήθη και επειδή οι Στρατιωτικοί αρνήθηκαν, αποκεφαλίσθηκαν, μόνο που αφενός για να αποκεφαλιστούν, αφετέρου για να μην διαρρεύσει η οριτζινάλε πρόθεση, εφευρέθηκε η όλη ιστορία που διέσυρε τη χώρα πανταχόθεν. Και μου λέτε μετά να κάτσω ν'ασχοληθώ με το τι έκανε ο Βορίδης στα 20 και τα 25 του; Ανώριμες αστειότητες, οι οποίες όμως έγιναν πιστευτές από πάααααααρα πολύ κόσμο (δείγμα ότι η βλακεία παραμένει το υπ'αριθμόν ένα προϊόν που παράγουμε ως χώρα).

Το πρόβλημά μας δεν είναι ο Βορίδης, κυρίες και κύριοι, ούτε καν ο Άδωνις. Ο Καρατζαφέρης που τρέχει όπου φυσάει ο άνεμος και καθορίζει την πολιτική του κόμματός του, ναι, είναι μεγαλύτερο πρόβλημα, μόνο όμως επειδή είναι πολιτικός αρχηγός, διότι κατά τα λοιπά της πλάκας ακροδεξιός είναι (προσωπικά έχω γράψει και από παλιά ότι δεν τον θεωρώ καν τέτοιον, τον θεωρώ σκέτο της πλάκας, μόνο που δυστυχώς είναι πανέξυπνος). Αν όμως πείθει τον κόσμο, ως έχουμε ξαναπεί στο παρελθόν, τότε το πρόβλημα παύει να είναι ακόμη και ο (κάθε) Καρατζαφέρης: το πρόβλημα πλέον είναι ο κόσμος που είναι εύπιστος και αυτό αν μη τι άλλο δεν περιμέναμε να το δούμε από τις ψήφους στον Καρατζαφέρη. Το βλέπουμε από τις "παραδοσιακές" ψήφους σχεδόν σε όλους τους υπολοίπους εδώ και δεκαετίες. Κοινώς, τώρα φαίνεται πιο εύκολα ότι η χρεωκοπία της χώρας που ήρθε πρώτη ήταν η πολιτική και έχει έρθει εδώ και πάρα πολλά χρόνια. Δεν θ'ασχολήθώ πρώτα με τα πουρνάρια λοιπόν, θα ασχοληθώ με τον γάμο. τα πουρνάρια θα λάβουν και αυτά την σειρά τους όταν πρέπει.

Αααααααα, κι όσον αφορά τις εκλογές... Αντώνη, νομίζω ότι σου'χω άσχημα νέα: η ημερομηνία της 19ης Φλεβάρη δεν υπάρχει σε κανένα κείμενο, με καμία τζίφρα. Μην μου πεις ότι δεν το'ξερες Αντώνη;!
Μόνο αν έρθουν τα πάνω-κάτω θα τηρηθεί η "συμφωνία"...


Και όταν θα ξυπνήσει ο κόσμος, θα είναι πάρα πολύ αργά.
Δεν πειράζει, εμείς όσο ζούμε ελπίζουμε.
Ότι δεν πρόκειται ν'αλλάξει τίποτε.
Ε;
Χαίρετε.

UPDATE: Για το θέμα του Βορίδη, διακρίνω μια ευρύτερη παρεξήγηση, που προφανώς με κάνει να συμπεράνω ότι εγώ δεν το εξέφρασα καλά το όλο ζήτημα (διότι σε αντίθετη περίπτωση θα πρέπει να πω ότι δεν καταλαβαίνουν όλοι οι υπόλοιποι). Να το πω λοιπόν ως εξής: από την ημέρα που ανακοινώθηκε η υπουργοποίηση Βορίδη δεν ξανασχοληθήκαμε με τον Βενιζέλο. Καταλάβατε λοιπόν τι εννοώ; Η φωτογραφία του Βορίδη είναι εδώ και χρόνια γνωστή. Τώρα απλώς ξαναξεθάφτηκε και απ'ό,τι βλέπω δείχνει να πετυχαίνει άριστα τον στόχο της ως κίνηση: έχει αποπροσανατολίσει σχεδόν τους πάντες. Είναι πραγματικά καταπληκτικό. Αυτό που εγώ διερωτώμαι είναι γιατί να πρέπει σώνει και καλά να ασχοληθώ με το παρελθόν ενός ανθρώπου τον οποίον ως ενεργό πολιτικό όν είμαι υποχρεωμένος να παρακολουθώ εξίσου με όλους τους άλλους εκεί μέσα. Τώρα θα κρίνω αν ο Βορίδης είναι επικίνδυνος, με τα τωρινά του μυαλά, όχι με τα παλαιότερα. Αν διακρίνω ότι τα παλαιότερα μυαλά εξακολουθούν να υφίστανται, εκεί θα τον αντιμετωπίσω κι εγώ διαφορετικά.
Αναφορικά με τον Φίσερ, προφανώς και δεν τον ανέφερα για αν δείξω την... κοινή πολιτική σταδιοδρομία των δύο. Ήθελα όμως να καταδείξω ότι υπάρχουν αντίστοιχα φαινόμενα και σε άλλες χώρες που επίσης δεν ενδιαφέρονται για το τι μπορεί να έκανε κάποιος παλαιότερα, ακόμη κι αν αυτό δεν ήταν το σωστό.

Ακόμα pasok έχουμε, ή δεν έχω ξυπνήσει; (τρόμου και αυτό)

Από χθες ήθελα να γράψω 5 πράγματα για τα όσα έχουν συμβεί το τελευταίο διήμερο, και με δεδομένο ότι οι πολιτικές εξελίξεις του τελευταίου δεκαημέρου έχουν γίνει με τρόπο τέτοιο που να αντιστοιχούν σε φυσιολογικές πολιτικές εξελίξεις ενός εξαμήνου τουλάχιστον (και δυστυχώς έχουμε πολύ δρόμο μέχρι να τελειώσουν κιόλας), αλλά πολλά πράγματα δεν μου κολλάνε. Δεν είμαι σίγουρος γιατί, αλλά δεν μου κολλάνε.

Ας ξεκινήσουμε με το εξής: μέχρι το απόγευμα της Τρίτης που μας πέρασε όλοι μιλάγανε για την χρωκοπία μας. Η μεγάλη επιτυχία της κυβέρνησης ήταν αυτό που η ίδια η κυβέρνηση ξόρκιζε για 2 χρόνια. Μάλιστα φτάσαμε σε σημείο το δούλεμα και η ξεφτίλα να είναι τόσο μεγάλη που ο βούπαις Α' μας είπε ότι χρεωκοπήσαμε επειδή οι θυσίες του ελληνικού λαού έπιασαν τόπο. Για τόσο μαλάκες μας έχουν οι τύποι.
Ξαφνικά όμως και μετά τους χειρισμούς του νοσηρού μη-εγκεφάλου Μπαφογιώργη, όχι μόνο δεν ασχολούμαστε με την χρεωκοπία της χώρας, αλλά τουναντίον έχουμε και ως δεδομένο ότι η συμφωνία της 26/27ης Οκτωβρίου είναι μια εθνική νίκη που πρέπει να διασφαλιστεί πάραυτα.
Μετά τους χειρισμούς του νοσηρού μη-εγκεφάλου Γεωργίου Β' Παπανδρέου Γ' του Δωσίλογου, πλέον το ερώτημα απέκτησε σαφείς προεκτάσεις, παρακάπτοντας ακόμη και το παντελώς ανύπαρκτο πολιτικό ανάστημα του Καστανίδη (ο οποίος έκτοτε δεν ξαναμίλησε εάν το παρατηρήσατε), ήτοι "ευρώ ή δραχμή"; Τουτέστιν το δημοψηφισματικό υποννοούμενο του Μπαφογιώργη έγινε έγινε επίσημο δημοψηφισματικό ερώτημα των Ευρωπαίων.
Οι οποίοι Ευρωπαίοι φάνηκε ξεκάθαρα ότι είναι αυτοί που ελέγχουν επισήμως τη χώρα. Δε γούσταραν δημοψήφισμα-δεν έγινε. Αν θα γίνονταν, θα γίνονταν με το ερώτημα που θέλουν αυτοί. Ξεκάθαρα πράγματα. Και δήλωσαν και πολύ εκνευρισμένοι που δεν τους ρωτήσαμε. Όχι αλλά για να καταλάβετε τι ακριβώς έχει κάνει το pasok στη χώρα και τι σημαίνει εκχώρηση εθνικής κυριαρχίας, της οποίας μόλις ένα μικρό δείγμα ήταν αυτό το "συμβάν".

Και κάθομαι και σκέπτομαι εγώ με τη σειρά μου: οκ, το ότι η δουλειά ήταν στημένη όσο δεν πήγαινε, απεδείχθη από τις καταστάσεις. Το δημοψήφισμα έκανε καλά τη δουλειά του. Ο εκβιασμός πέτυχε και ο κόσμος αντικατέστησε το πραγματικό του ερώτημα "άει γαμήσου Γιωργάκη/θέλω κι άλλο pasok" με το "σας πηδάμε ως χώρα ή άει πηδηχτείτε μόνοι σας" που επί της ουσίας είναι το ευρωπαϊκό δίλημμα "ευρώ ή δραχμή", κι όλα αυτά υπό το βλέμα ενός μπετόβλακα συν μιας κυβέρνησης δωσίλογων (με ψήφο εμπιστοσύνης κιόλας διότι οι δωσίλογοι μεταξύ τους εμπιστεύονται ο ένας τον άλλον). Ο κόσμος ξέχασε την χρεωκοπία της χώρας μέσα σε μόλις λίγες ώρες. Είναι πραγματικά απίστευτο. Ούτε έναν δημοσικάφρο δεν άκουσα να λέει (μιας και από πολιτικό είναι αυτονόητο ότι δεν θα το ακούγαμε ποτέ) τι διάολο θα συμβεί στην Ευρώπη αν η Ελλάδα έφευγε έτσι βιαίως από την Ευρωζώνη. Όπου είναι γεγονός ότι η Ευρωζώνη θα διαλυόταν μιας και όπως δεν υπάρχει πρόνοια για να φύγει χώρα από το ευρώ έτσι δεν υπάρχει και πρόνοια να αντιμετωπιστεί από τους άλλους η αποπομπή μιας χώρας από το ευρώ (αλλά αυτό το σκέλος δεν το ακούσαμε ποτέ να τίθεται), όπως αντίστοιχα εδώ και δύο χρόνια κανείς δεν μας έχει πει τι ακριβώς σημαίνει η λέξη χρεωκοπία, όχι όπως εκβιαστικά ήρθε τώρα με το κούρεμα του χρέους προκειμένου να μας κρατάει σιδεροδέσμιους εσαεί, αλλά αν χρεωκοπούσαμε ανεξέλεγκτα πχ πριν από έναν χρόνο. Αυτό είναι κάτι που δεν μας το είπε κανείς, ποτέ. Ή μάλλον πιο σωστά, είναι κάτι που μας το απέκρυψαν άπαντες. Και όταν λέω ότι μας το απέκρυψαν, δεν εννοώ τι θα συνέβαινε σε'μάς μόνο αλλά και στους άλλους. Ένα απλό παράδειγμα: αυτό που ούτως ή άλλως υποψιαζόμασταν ότι δηλαδή τα ευρώ από όλες τις χώρες πρακτικά καταλήγουν στη Γερμανία σε τεράστιο ποσοστό του, ήταν κάτι που μόλις τους τελευταίους μήνες ακούσαμε να λέγεται και όχι από Έλληνες αλλά από Γερμανούς που άρχισαν να ιδρώνουν από την αποτυχία της όχι τροϊκανής αλλά τρωανίκανης πολιτικής (από το τρώω και το ανίκανος) και την κάτω βόλτα στην οποίαν είχε μπλέξει η Ευρώπη. Διότι όπως καταλάβατε, το στάνταρ δεν ήταν να σωθεί η Ελλάδα. Για την ακρίβεια δεν ήταν καν να σωθεί το ευρώ. Το στάνταρ ήταν να μην φύγει η Γερμανία από τα τρελά κέρδη το οποίο προϋπέθετε να σωθεί το ευρώ το οποίο προϋπέθετε να σωθεί η Ελλάδα (μαζί με το Βέλγιο και τα υπόλοιπα PI(I)GS). Κοινώς, μαζί με τον βασιλικό ποτίζεται και η γλάστρα. Αλλά ούτε καν αυτό δεν μας εξήγησαν ποτέ, ακόμη κι αν το υποψιαζόμασταν. Είναι άλλο πράγμα να το ξέρεις από μόνος σου κι άλλο πράγμα να στο λένε οι ειδικοί ρε διάολε.

Τι έχουμε λοιπόν; Ότι αντί ν'ασχολούμαστε με την πτώχευση της χώρας, με την οριστική εκχώρηση της εθνικής μας κυριαρχίας (όπου για όσο διάστημα διαρκέσει θα συμβούν δραματικές αλλαγές στην Ελλάδα που θα αλλάξουν εντελώς τη χώρα μας, ήδη έχουν αρχίσει να μας προετοιμάζουν για το Σκοπιανό, για το οποίο στο παρόν ιστολόγιο διαβάζετε εμπεριστατωμένα εδώ και χρόνια: κλιτς εδώ, εκεί και παρακάτω), ασχολούμαστε με τι; Με τον μπετόστοκο και την παρέα του, με την ψήφο παρωδία εμπιστοσύνης, με ένα δημοψήφισμα που όπως εξαρχής είπαμε και αιτιολογήσαμε ήταν δεδομένο ότι δεν θα γίνει; Κοινώς, όχι μόνο δεν βλέπουμε ούτε το δέντρο, ούτε το δάσος, αλλά βλέπουμε έναν άσχετο λόφο σε μια άσχετη περιοχή. Ας ασχοληθούμε λίγο με την ψήφο εμπιστοσύνης, η οποία δυστυχώς εξελίχθηκε ακριβώς όπως μας υπέδειξε ο κρύος ιδρώτας του προηγούμενου σενδονιού (και οποίος απεδείχθη ότι δεν ήταν από κάτι που είχα φάει).

Τι είχαμε; Μα φυσικά μια ομάδα ανθρώπων δίχως αξιοπρέπεια -εν γνώσει τους ή εν αγνοία τους δεν με ενδιαφέρει- οι οποιοι προφανώς εθισμένοι είτε στις κλοπές απεργάζονται πως θα κλέψουν και τη δική μας αξιοπρέπεια, είτε εθισμένοι στην μετριότητα μας βυθίζουν κι εμάς μέσα της, έχοντας για αρχηγό μια μαριονέττα που κάνει ό,τι της λένε. Η μαριονέττα αυτή, λοιπόν, ξαναέπεισε με τα... γνωστά άπταιστα ελληνικά της όλον τον καλό κόσμο, τα προβατάκια, τις κοτούλες. Για τι έπεισε; Μα διότι μας έσωσε οριστικά για τέταρτη συνεχή φορά! Βέβαια θυμηθείτε το ότι ήδη μετράμε αντίστροφά για την πέμπτη κατά σειρά σωτηρία μας (ήτοι νέο κούρεμα, το έχει προαναγγείλει μέχρι και Σόιμπλε) και ποιος θα είναι ο πραγματικός λόγος; Διότι αν μας τα παίρνουν λίγα λίγα δεν θα αντιδράσει κανείς. Αν μας τα πάρουν όλα μαζί θα γίνει της πόρνης, ακόμη και στις ίδιες τους τις χώρες. Ποια να μας πάρουν; Ε, μα τον εθνικό μας πλούτο που ένεκα των αχρήστων πολιτικών και των εξίσου λαμογιών πολιτών έμενε ανεκμετάλλευτος επί δεκαετίες.

Να το πούμε αλλιώς.
Ας υποθέσουμε ότι ο Μπαφογιώργης όντως δεν είχε πει σε κανέναν τίποτε για το δημοψήφισμα και την ψήφο εμπισοσύνης. Είδατε τις εξοργισμένες αντιδράσεις από τους Ευρωπαίους, έτσι; Όταν επί της ουσίας δεν μας αφήνουν ως χώρα ούτε δημοψήφισμα να κάνουμε, θα κάνουμε εκλογές; Ρε πάτε καλά; Από την άλλη γιατί να κάνεις εκλογές; Μα αν ο συνομιλητής σου δεν είναι αξιόπιστος. Όταν όμως βγαίνει ο Έλληνας (;;;;) πρωθυπουργός και ανακοινώνει δημοψήφισμα για κάτι που "κόπιασε" ολόκληρη η Ευρώπη καθώς και σχεδόν βέβαιη πτώση της κυβερνήσεώς του και εσύ ως Ευρώπη δηλώνεις άγνοια σε όλα, είναι αυτός αξιόπιστος συνομιλητής; Πως γίνεται να κάτσεις στο ίδιο τραπέζι με κάποιον που εξαγγέλλει πράγματα πίσω από την πλάτη σου; Σε μια τέτοια περίπτωση δεν θα τον αντικαθιστούσες με συνοπτικές διαδικασίες; Τι σημαίνει αυτό; Εκλογές.
Ώπα, διάλειμμα: θα βγει αυτοδύναμη κυβέρνηση μετά της εκλογές; Το συζητάμε αλλά μάλλον όχι. Ο επόμενος πρωθυπουργός θα μας κάνει τα κέφια; Ίσως, αλλά παίζει και το όχι, υπό την έννοια ότι νόσο ναιναίκος (εκ του Νενέκος) όσο ο Μπαφογιώργης δεν θα είναι. Οπότε τι κάνουμε. Μα κυβέρνηση εθνική ενότητας. Σωστά; Σωστά. Άρα που καταλήγουμε;
Μην βιαστείτε να συμπεράνετε.
Διότι και στην κυβέρνηση εθνικής ενότητας μπορεί να μπει κάποιος μη δικός μας άνθρωπος (μας=των Ευρωπαίων). Δεδομένου ότι δεν μπορεί να μπει απευθείας ο Ραιχέσεμας ας πούμε. Από την άλλη μεριά προσωπικότητες τύπου Μολυβιάτη δυσκολεύομαι να πιστέψω ότι θα προκύψουν, όσο έντονα κι αν συζητιούνται. Ο Μολυβιάτης είναι και πατριώτης και σοβαρότατος πολιτικός που ανδρώθηκε επί Καραμανλή όσα κι αν σημαίνει αυτό. Δεν είναι αυτός που θα πει ναι έτσι αβίαστα. Τότε να βάλουμε πχ τον Παπαδήμο. Πολύ ωραία. Και τι θα συμφωνήσει ο Παπαδήμος στα εθνικά θέματα; Θα πρέπει να ρωτήσει τους άλλους; Και ούτω καθεξής. Θέλω να πω ότι όπως βλέπετε το θέμα περιπλέκεται αρκετά. Αν λοιπόν απαλείψουμε τις αρχικές οργισμένες αντιδράσεις των Ευρωπαίων, στην συνέχεια δεν βλέπω καμιά ιδιαίτερη κίνηση και αυτό μου προκαλεί ανησυχίες. Αφού έχουν πάρει ανάποδες με τον πορδηπουργό μας, τι συνέβη; Τους πέρασαν οι ζοχάδες; Ή μήπως όλα πάνε καλά;
Θα μου πείτε, που καταλήγουμε; Κατ' αρχήν ότι όποιος κι αν προκύψει θα έχει δεμένα τα χέρια. Ξεκάθαρο. Επίσης νομίζω ότι πιθανότερη είναι μια προσωπικότητα τύπου Παπαδήμου, ενός τεχνοκράτη δηλαδή. Τέλος, μην ξεχνάμε το βασικότερο, έτσι; Η ψήφος εμπιστοσύνης έτσι όπως εξελίχθηκε δώθηκε σε έναν πρωθυπουργό με την προϋπόθεση να παραιτηθεί, πράγμα που φυσικά δεν έχει ξαναγίνει παγκοσμίως. Τι σημαίνει αυτό; Ότι επί της ουσίας αυτός θα είναι πίσω από όλες τις εξελίξεις καθ'όσον τα γραπτά μένουν: το κόμμα του τον εμπιστεύεται. Απλόν, απλούστατον. Τι νόημα είχε η ψήφος εμπιστοσύνης, νομίζετε; Αν δεν την έπαιρνε θα έπρεπε να γίνουν εκλογές στο τέλος (μετά τις διερευνητικές επαφές κλπ, κλπ). Με την ψήφο εμπιστοσύνης όμως; Ποιες εκλογές ρε Καραμήτρο;


Ας πάμε κάπου αλλού τώρα: ξέρετε ποιος ήταν ο καταλύτης για τις όλες εξελίξεις; Ο εορτασμός της 28ης Οκτωβρίου. Είναι γνωστό (υπό την έννοια ότι το λένε άπαντες) ότι όλοι φοβούνται τον ξεσηκωμό στην Ελλάδα, όχι μόνο σαν Ελλάδα μεμονωμένα (ή τουλάχιστον όχι πριν τελειώσει το χοντρό πόκερ) αλλά για να μην πάει ο ιός και σε άλλες χώρες. Θα μου πείτε, που κολλάει ο εορτασμός της 28ης Οκτωβρίου;
Το σημαντικότερο συμβάν της ημέρας δεν ήταν οι προπηλακισμοί των πολιτικών. Ήταν οι αντιδράσεις της νεολαίας και αυτό ήταν μάλλον εκτός προγράμματος. Τελειώσαν τα λεφτά και τα πιτσιρίκια σταμάτησαν τα ιντερνετάδικα, έκοψαν το play station, δεν έχουν να πληρώσουν ίντερνετ για να μπουν στο φέηστσιμπουκ, με αποτέλεσμα -και με την προφανή επίδραση των γονιών- άρχισαν τις μούντζες και τις πλάτες. Πολιτικές κινήσεις όλες αυτές. Στα σπάργανα μεν, αλλά πολιτικές. Ξέρετε τι σημαίνει αυτό; Ότι μια ολόκληρη γενιά μπορεί να είναι πολιτικοποιημένη, το οποίο είναι σοβαρότατο πρόβλημα. Επιπλέον, όλοι αυτοί από ένα έως τρία χρόνια θα ψηφίζουν. Τι θα γίνει αν μια ολόκληρη γενιά ψηφίσει κατά; Αυτό δεν το είχαμε υπολογίσει. Όλα θα πάνε στράφι. Οπότε τι κάνουμε σε μια τέτοια περίπτωση;

Μα φυσικά βάζουμε μπροστά το δικό μας παιδί, τον Τσολάκογλου, ο οποίος με δεδομένο ότι δεν γνωρίζει τη λέξη αξιοπρέπεια θα εξηγήσει στους Έλληνες πόσο φιλότιμες προσπάθειες έχει καταβάλει και ο ίδιος και η κυβέρνησή του και κυρίως πόσο τόπο έπιασαν οι θυσίες του ελληνικού λαού. Το λογύδριο πρέπει να είναι σπαραχτικό (όπως και ήταν). Το μόνο που δεν ακούσαμε ήταν ότι και για την ομαλή εναλλαγή των εποχών ευθύνεται η κυβέρνηση του pasok και οι θυσίες του ελληνικού λαού. Τόσο πολλές ήταν οι επιτυχίες της κυβνερνήσεως (εκ παραδρομής τα μέτρα που έχουν αναληφθεί δεν συμπεριελήφθησαν στις επιτυχίες). Πρέπει να θέτει με σαφήνεια το δίλημμα, ευρώ ή καταστροφή; Πουθενά δεν πρέπει στο δίλημμα να μπει η λέξη αξιοπρέπεια φυσικά, αυτά είναι κακά πράγματα. Το ντόμινο των εξελίξεων ήταν τέτοιο που η ουσιαστική χρεωκοπία της χώρας πέρασε ως δεύτερο, ως πέμπτο, ως καθόλου θέμα. Ήδη ξεχάστηκε, πριν καλά, καλά συμπληρωθεί βδομάδα. Για την ακρίβεια δεν ξεχάστηκε απλώς αλλά έγινε και ουσιαστική προϋπόθεση για να προχωρήσουμε ως κράτος. Για να προοδεύσουμε, για να πάμε μπροστά. Όλα αυτά αποδεικνύονται κυρίως από το πως την πάτησε σαν πρωτάρης σε όλα ο Σαμαράς (πρωτάρης υπό την έννοια ότι αυτός θα είναι ο επόμενος, έτσι; Το να την πατήσει πχ ο Τσίπρας δεν λέει τόσα πολλά), ένας Σαμαράς που εν αγνοία του συνέβαλε τα μέγιστα προκειμένου να πάρει και την ψήφο εμπιστοσύνης ο μέγας Δωσίλογος με το τσίρκο του. Εξάλλου ο λόγος που απέσυρε το κόμμα του από την συζήτηση παίζει να ήταν το ότι δεν μπορούσε να καταλάβει πόσο σε βάθος πάει το παιχνίδι και να μην ήθελε να παγιδευτεί περισσότερο. Το μη χείρον βέλτιστον δηλαδή. Μόνο που ούτε αυτό του βγήκε, κατά πως όλα δείχνουν. Εκ των υστέρων δείχνουν να είναι πιο κατανοητά κάποια πράγματα που όπως έγραφα στο προηγούμενο σενδόνι έμοιαζαν ακατανόητα. Τώρα η εικόνα δείχνει λίγο πιο σαφής, αν και ακόμη έχουμε πολύυυυυ δρόμο για να καταλάβουμε το όλον της. Αν όμως κάτι έγινε πιο κατανοητό από ποτέ, αυτό είναι όπως το έγραφα ότι το pasok για να μείνει και μισή μέρα παραπάνω στην εξουσία είναι ικανό να κάνει τα πάντα. Πόσω δε μάλλον όταν η τουλάχιστον μισή μέρα έχει στο βάθος όχι κήπο αλλά θέση σε διεθνή οργανισμό κιόλας.

Τώρα, όσον αφορά τα αγκίστρια και τις ρίζες προκειμένου να μην φύγει από την εξουσία. Γιατί; Νομίζω είναι προφανές. Το μοναδικό θέμα που εκκρεμεί είναι τα εθνικά μας θέματα για τα οποία να υπενθυμίσω ότι εδώ και καιρό γράφω ότι ευτυχώς που διαρρέουν οι Τούρκοι και οι Σκοπιανοί κάποια πράγματα διότι από τους δικούς μας δεν τα μαθαίνουμε. Και η αλήθεια είναι ότι εδώ και καιρό λαμβάνουν χώρα μυστικές διαβουλεύσεις, αυτό έχει αποκαλυφθεί. Όλα τα υπόλοιπα τα διέλυσε. Υγεία, τετέλεσται. Παιδεία δεν υπάρχει και αυτό είναι το χειρότερο. Οικονομία, οριστικό τέλος με κηδεμονία τουλάχιστον για 30 χρόνια (ήτοι ουδέν μονιμότερον του προσωρινού). Εσωτερικόν, σε λίγα χρόνια θα καταλάβετε τι συνέβη πέρσυ με την ψήφιση του Καλλικράτη και κατ' επέκταση την καντονοποίηση της χώρας. Μόνο τα εθνικά μας θέματα μένουν, τα οποία από προχθές ήδη ξεκίνησαν κάποιοι να τα ψελλίζουν ότι έρχεται η ώρα να επιλυθούν. Και σε ελάχιστους από τους μαλάκες πολίτες αυτής της χώρας δεν κάνει εντύπωση το γιατί ήθελε να ασχοληθεί με τα πάντα αυτός ο εθνοπροδότης. Για να δούμε, η απόφαση για τα Σκόπια ποια θα είναι; Αν κρίνω από μια συνέντευξη του Σκοπιανού ΥΠΕΞ στην real news προ 2 εβδομάδων οπου ο άνθρωπος μας παραχωρούσε το δικαίωμα να χρησιμοποιούμε κι εμείς τη λέξη Μακεδονία, τότε η απόφαση θα είναι προφανής. Προ μηνών είχα γράψει ένα σενδόνι περί Ελληνοτουρκικών όπου μεταξύ άλλων κατέληγα στο ότι ήγγικεν η ώρα να εκμεταλλευθεί ο εθνικός ορυκτός πλούτος. Μαντεύω ότι μάλλον κάπου εκεί πρέπει να έχει κολλήσει το θέμα, κι αυτό διότι συνέβη ένα απρόοπτο το οποίο οι Αμερικάνοι προφανώς δεν περίμεναν να ξεφύγει και ποιο ήταν αυτό; Ότι η Ευρώπη μπούκαρε στην Ελλάδα με περισσότερο αέρα από το αναμενώμενο. Κι όταν λέμε για Ευρώπη εννοούμε φυσικά τους Γερμανούς, πράγμα που για το αμερικανικό δόγμα είναι κακό (αλλά αυτό μάλλον στο επόμενο σενδόνι). Είναι δεδομένο ότι θα το ρουφήξουν το αυγουλάκι τους και οι Γερμανοί (και προφανώς μαζί ολόκληρη η Ευρώπη) αν δεν κάνουν πίσω στα ενεργειακά αποθέματα της Ελλάδας. Και πως θα το ρουφήξουν; Μα φυσικά με τη διάλυση του ευρώ, για την οποίαν έχουμε εξελιχθεί σε δούρειο ίππο. Αλλά ας μην το περιπλέκουμε το ζήτημα, είναι που'ναι ήδη πολύπλοκο από μόνο του. Ήμασταν στα εθνικά θέματα: είναι το τελευταίο φιλέτο που μένει να ξεπουληθεί. Θεωρείτε τυχαίο το ξέσπασμα του δημάρχου Αλεξανδρούπολης προ μηνός ότι η Θράκη μπορεί να τα βγάλει πέρα ανεξάρτητη; Το ξεκαθάρισε ο άνθρωπος: δεν είναι απειλή, απλά το ανέφερε έτσι για να περνάει η ώρα. Μήπως θεωρείτε τυχαίες τις φήμες περί ανεξαρτησίας της Κρήτης το 2012; Ή μήπως θεωρείτε τυχαίο το επικό... σαρδάμ (έλα που δεν ήταν) του Μπαφογιώργη κατά την σύσκεψη της σοσιαλιστικής διεθνούς ότι η Κρήτη έχει παραδοσιακούς δεσμούς με τον αραβικό κόσμο; Αλήθεια, αυτός ο μύθος περί ανεξαρτησίας της Κρήτης ξέρετε από που πηγάζει; Κατά μια φήμη από την εποχή του Ελευθερίου Βενιζέλου. κατά την οποίαν η ενσωμάτωση της Κρήτης με την ηπειρωτική Ελλάδα το 1913 με την προϋπόθεση ότι μετά από 100 χρόνια θα επανεξεταζόταν μέσω δημοψηφίσματος η περαιτέρω παραμονή της Κρήτης στην Ελλάδα. Πως προέκυψε αυτό; Δεν έχω ιδέα, απλά σας το λέω διότι το'χω δει να αναπαράγεται ακόμη και από υποτιθέμενες έγκυρες πηγές (εξάλλου την φημολογία εξετάζουμε). Εδώ και χρόνια λοιπόν επετράπη σε διαφόρους αμαθείς να κάνουν λόγο για δημοψήφισμα για ένα θέμα κυριολεκτικά ανυπόστατο λοιπόν με αποτέλεσμα να δημιουργούνται συνωμοσιολογίες. Την ίδιαν στιγμή οι δογματικοί εχθροί της συνωμοσιολογίας απέρριπταν μετά βδελυγμίας όλα αυτά τα ενδεχόμενα και ποιο θα είναι το αποτέλεσμα; Σαν το παραμύθι με τον τσοπάνο και τον λύκο που δήθεν του έτρωγε τα πρόβατα, όταν θα έρθει ο λύκος να φάει τα πρόβατα δεν θα έρθει κανείς χωριανός. Αυτή είναι η αξία των αχρήστων βιβλίων που πραγματεύονται συνωμοσίες τύπου "οι ΕΛ έρχονται", "ζουν ανάμεσά μας" κλπ, κλπ. Καταλαβαίνετε πως έχει συντελεστεί η εθνική αποβλάκωση, όπου ενώ εμείς κοιμόμαστε η τύχη μας δουλεύει; Και που να μιλάγαμε για τον ρόλο της τηλεοράσεως κιόλας με τις διάφορες Βερεμειάδες, εκτός από τις Ρεπουσιάδες του σχολείου...Όλα αυτά που βιώνουμε επειδή είναι υπερβολικά πολλά για να χωνέψει ο μέσος (κατά γενική ομολογία ηλίθιος) ελληνικός νους, δημιούργησαν μια εντύπωση ότι στην πραγματικότητα δε συμβαίνει.
Στην πραγματικότητα στην Σμύρνη ο κόσμος συνωστίσθηκε.
Στην πραγματικότητα οι Τούρκοι είναι φίλοι μας και δεν έχουμε διαφορές.
Στην πραγματικότητα οι Σκοπιανοί δεν μας απειλούν.
Στην πραγματικότητα όλα είναι αποκυήματα της φαντασίας μας κ.ο.κ.
Κι όταν θα έρθει η ώρα της πληρωμής (των άλλων) η οποία ώρα ήδη έχει ξεκινήσει προ πολλού, είμαι περίεργος να δω ποιες θα είναι οι αντιδράσεις του κόσμου -ιδίως εκείνων που μια ζωή έλεγαν παπαριές. Διότι ο κόσμος επέτρεψε να τον υπνωτίσουν, όχι μόνο οι πολιτικοί αλλά και οι διάφοροι επιτήδειοι. Όλοι αυτοί που τεχνηέντως χώριζαν τον κόσμο σε παιδιά και αποπαίδια. Όλοι αυτοί που άπαξ και έλεγες κάτι υπέρ πατρίδος πχ, αυτομάτως σε αποκαλούσαν φασίστα είτε πιο ευγενικά ακροδεξιό (ο κλασικότερος χαρακτηρισμός του νεοελληνικού κράτους). Την ώρα αυτή λοιπόν, ο Γεώργιος Β' Παπανδρέου Γ' ο Δωσίλογος εκτιμώ ότι απεργάζεται και τα εθνικά θέματα. Μόλις τα βάλει στον δρόμο που πρέπει, τότε θα αποσυρθεί οριστικά από την πολιτική σκηνή (μέχρι της οριστικής ανταμοιβής του φυσικά). Υπό άλλες συνθήκες δεν θα μίλαγε σαν την Πυθία. Ακόμη και χθες πχ στον ΠτΔ τι είπε; Όχι ότι θα παραιτηθεί αλλά ότι θέλει να συμβάλει όσο το δυνατόν περισσότερο. Αφού υποτίθεται ότι θες να παραιτηθείς ρε μεγάλε, γιατί δεν το λες; Όλα έχουν τη σημειολογία τους.
Συνομωσιολογίες θα μου πείτε.

Ναι, ε; Και γιατί ακόμη και σήμερα οι Ευρωπαίοι (πχ) δεν ξέρουν; Γιατί ο Γερμανός ή ο Γάλλος φορολογούμενος που τω όντι ματώνει η τσέπη του να μην ξέρει ότι τα λεφτά που αφειδώς δίνει δεν πηγαίνουν στο Έλληνα πολίτη αλλά σε ελληνικές τράπεζες. Θυμάστε τι έλεγαν για την 6η δόση προ 2 μηνών; Ότι δεν μας αγχώνει επειδή δεν έχουμε να πληρώσουμε κάτι πλην μισθών. Ήδη από προχθές (που ήδη έχει πάει ένα μήνα πίσω) έχουν σκάσει μύτη κάτι διακρατικά "θεματάκια" που πρέπει να πληρώσουμε και που όλων τυχαίως δεν τα είχε δει κανείς. Κάπως έτσι μας έχουν πείσει ότι ότι τα λεφτά του δανείου πάνε στις πληρωμές των μισθών και των συντάξεων (μιας και σε όλα τα υπόλοιπα ήδη εδώ και κοντά ένα χρόνο έχει σχεδόν κηρυχθεί στάση πληρωμώ, μην ξεχνιώμαστε). Γιατί λοιπόν να μην τα ξέρει αυτά ο Ευρωπαίος ή ο Αμερικάνος πολίτης; Γιατί να νομίζει ότι πληρώνει αυτός για τα λάθη μας; Από που κι ως που είναι λάθος να πας να αγοράσεις ένα σπίτι; Το σπίτι σου; Από που κι ως που είναι λάθος το να θες να ονειρευτείς για το αύριο; Και προφανώς δεν αναφέρομαι στις λάιφ στάιλ παπαριές που μαστίζουν τη χώρα εδώ και 2 δεκαετίες σχεδόν διότι δεν είναι αυτές που έριξαν τη χώρα έξω. Μία μίζα της Ζήμενς σε πόσα χιλιάδες διακοποδάνεια αντιστοιχεί; Πλάκα κάνουμε; Υπάρχει σύγκριση;
Είχε έρθει το καλοκαίρι ένας γνωστός από τη Γερμανία. Ελληνογερμανός το παιδί που αισθάνεται περισσότερο Γερμανός παρά Έλληνας. Όταν είδε τι έχει γίνει στην Ελλάδα σε μισθούς κσι συντάξεις (διότι εδώ μένει η Ελληνίδα μητέρα του) έμεινε άναυδος. Όλη την ώρα έλεγε ότι στη Γερμανία δεν τα ξέρουμε αυτά. Στη Γερμανία ξέρουν ακόμη ότι εμείς καλοπερνάμε -λες και καλοπερνούσαμε ποτέ με τους μισθούς των 700 και των 1000 ευρώ που πλέον έχουν πέσει στα 450 και βλέπουμε. Κι έχω κι άλλους Γερμανούς γνωστούς. Κανείς δεν τα ξέρει αυτά που συμβαίνουν εδώ. Τους τα λέω και δεν με πιστεύουν. Γιατί; Διότι οι άνθρωποι σκέφτονται λογικά: όταν δεν μας τα λένε οι πολιτικοί μας και όλα τα ΜΜΕ πως είναι δυνατόν να ισχύουν αυτά που λες εσύ; Οπότε μάλλον εσύ τα βλέπεις όπως σε συμφέρει. Και δεν τους κακολογώ γι'αυτό διότι βλέπω ταυτόχρονα ότι θέλουν να με πιστέψουν. Τι έχουμε λοιπόν; Τόσες πολλές παραλείψεις; Τόσες πολλές συμπτώσεις;

Αν έχω μάθει κάτι από τη ζωή μου είναι κατ' αρχήν ότι συμπτώσεις δεν υπάρχουν. Ένα δεύτερο είναι ότι ακόμη κι αν υπάρχουν, οι πολλές τότε σημαίνουν ότι δεν είναι συμπτώσεις. Άρα συμπτώσεις δεν υπάρχουν. Ψάχνουμε για τον κανόνα, όχι για την εξαίρεση, μην το ξεχνάμε αυτό. Και μου κάνει τρομερή εντύπωση ακόμη και τώρα που ενώ υπάρχουν τα ίδια και χειρότερα και σε άλλες χώρες, τα πάντα συμβαίνουν μόνο σε'μάς. Δηλαδή, για την ώρα διότι θα'ρθει η ώρα και άλλων, αυτό είναι βέβαιο. Το ότι μετά από ενάμιση χρόνο ακυβερνησίας οι αγορές ασχολήθηκαν τώρα λίγο με το Βέλγιο δεν είναι τυχαίο. Ούτε είναι τυχαίο ότι την ίδια στιγμή η Ιταλία ζήταγε συμβουλές από το ΔΝΤ, ούτε φυσικά ότι την ίδιαν στιγμή ο επόμενος της σειράς ήτοι η Πορτογαλία δημοσιοποίησε τις σκέψεις της να ζητήσει επαναδιαπραγμάτευση των όρων δανεισμού της.
Τι βλέπω λοιπόν, εγώ; Κατ' αρχήν ότι η χώρα στο τέλος-τέλος μάλλον θα βγει από το ευρώ, απλά δεν θα βγει αν δεν την έχουν γδύσει από τα πάντα. Μάλλον η καβάντζα του Γιωργάκη θα είναι η νέα δραχμή να συνδεθεί με το δολλάριο κιόλας (υπόθεση αυτό, το ξέρω, αλλά δεν μπορώ να δώσω καμία άλλη εξήγηση για συνολικά τις κινήσεις του μεγάλου Δωσίλογου). Όλοι (πλην ημών) θα έχουν πάρει αυτά που θέλουν και όποιος δεν το πιστεύει μπορεί να ρίξει μια ματιά στις συμφωνίες που έχουμε υπογράψει (καθώς και θα, άμεσα).

Και φυσικά ξεχάσαμε και την ιστορία του υποτιθέμενου πραξικοπήματος, έτσι;! Πήγε ο Μπεγλίτης και αποκεφάλισε σχεδόν όλη την ηγεσία των ενόπλων δυνάμεων αφήνωντας να διαρρεύσει ότι ετοίμαζαν πραξικόπημα, όταν η όλη φάση έκανε νιάου-νιάου στα κεραμύδια εξαρχής. Όμως έπιασε ακόμη και αυτό, αν είναι ποτέ δυνατόν. Πόσος κόσμος και κοσμάκης άρχισε εκ του μη όντως να φοβάται για στρατιωτικό πραξικόπημα και το έβλεπες παντού, σε όλα τα σχόλια. Πραγματικά απίστευτο το πόσοι βλάκες ή εύπιστοι κυκλοφορούν. Μέχρι και στους Ευρωπαίους φέρεται να το είπε ο Μπαφογιώργης. Ότι γι'αυτό συνέβησαν όλα, έως και το δημοψήφισμα. Άρα που καταλήγουμε; Παρένθεση: η γελοιογραφία του Πόντικα από εποχές προ εκλογών 2000 με το δίλημμα pasok ή τανκς μήκε για να σας υπενθυμίσει ότι το pasok τις συνηθίζει κάτι τέτοιες τακτικές...

Η μπλόφα του δημοψηφίσματος έπιασε στο 100%.
Ακόμη και η μπλόφα της ψήφου εμπιστοσύνης έπιασε στο 100% και το γράφαμε από προχθές, γαμώ τον κρύο ιδρώτα μου μέσα, γαμώ.
Κι αυτό γιατί; Διότι έχουμε πολιτικούς τόσο μικρούς ή/και ξεπουλημένους που δεν έχουν τ'άντερα ή/και τη θέληση να δείξουν ότι η μαχαίρι στον λαιμό που μας έβαλαν οι Γαλλογερμανοί ήτοι ευρώ η δραχμή ήταν και αυτό μια προφανής μπλόφα.
Και όλα έγιναν όπως γράφαμε: ο Γεώργιος Β' Παπανδρέου Γ' ο Δωσίλογος θα συνεχίσει το έργο του, η Κ.Ο. του pasok συνεχίζει να βράζει σαν καζάνι στον δρόμο της αναξιοπρέπειας και της εθνοπροδοσίας που έχει προ πολλού επιλέξει -ενσυνείδητα ή ασυνείδητα, ποσώς με ενδιαφέρει, η χώρα θα συνεχίσει να οδεύει στην οδό της διάλυσης και της πλήρους αποσύνθεσης. Πλέον νομίζω ότι το πουλάκι πέταξε οριστικά. Το επόμενο επεισόδιο είναι το εξής: ΗΠΑ vs Γερμανία (ήτοι Ευρώπη) δηλαδή πιο βαθειά στο πραγμτικό σενάριο, διότι εμείς απλώς έτυχε να βρισκόμαστε στο λάθος σημείο την λάθος ώρα. Αυτό το λέω για όσους νομίζουν υπάρχει η συνωμοσία ότι είχαν εμάς για στόχο.

Και τι έχουμε στο επόμενο επεισόδιο;
Ας το δούμε ως εξής: οι χώρες που ηττήθηκαν στον Β' ΠΠ είναι πανίσχυρες, ήτοι Γερμανία και Ιαπωνία. Χώρες που κέρδισαν (όπως η τότε ΕΣΣΔ, νυν Ρωσία, ή και η Ελλάδα ακόμη, γιατί όχι;) δεν λένε και πολλά πράγματα. Για την ακρίβεια είναι οι πραγματικές χαμένες. Πλην αγγλοσαξώνων φυσικά. Το σημαντικότερο όμως είναι ότι παρά της ήττα της στον Β' ΠΠ η Γερμανία είδε το όνειρο του Χίτλερ να γίνεται πραγματικότητα: η Ευρώπη ενωμένη υπό τη γερμανική σκεπή με τους Μπολσεβίκους απ'έξω. Με δεδομένο ότι η Γερμανία σύμφωνα με το αμερικανικό δόγμα όμως πρέπει να είναι περιορισμένη και με κάτω το κεφάλι, εδώ έχουμε μια σοβαρή ρήξη στα συμφέροντα Αμερικανών και Ευρωπαίων.
Πριν από σχεδόν ένα χρόνο περίπου, η Μέρκελ αν θυμάστε ανακάλυψε ότι υπάρχει και Κύπρος στον χάρτη. Πότε το ανακάλυψε; Όταν έγινε γνωστό ότι το μεγάλο κοίτασμα του Λεβιάθαν πάει για εκμετάλλευση. Πήγε, λοπόν, τότε να δει από κοντά τους καλούς της φίλους. Πρώτη φορά. Η πρώτη φορά δεν ήταν τυχαία φυσικά. Όπως τυχαία δεν είναι και τα όσα συμβαίνουν. Δεν πρόκειται περί συνωμοσίας, αγαπητές κι αγαπητοί. Είναι απλό εμπόριο. Είναι το προαιώνιο πάρε-δώσε. Είναι λεφτά. Και μάλιστα πάρα πολλά λεφτά. Ίσως κάποιοι να συνειδητοποίησαν ότι τα σάβανα δεν έχουν τσέπες και αποφάσισαν να φάνε τώρα όσο περισσότερα μπορούν. Ποιος ξέρει; Το θέμα είναι πως τα όσα συμβαίνουν στην Ελλάδα είναι τμήμα ενός πολύ μεγαλύτερου παιχνιδιού που εδώ και πολύ καιρό παίζεται. Το γεγονός ότι η Κύπρος υπέγραψε με την εταιρία Noble Energy μια εξαιρετικά επαχθή (οικονομικώς) συμφωνία για την ίδιαν την Κύπρο ήταν μια εξαιρετικά ευφυής κίνηση. Θυμάστε πόσο πολύ βρυχάτο η Τουρκία; Ότι όλα αυτά που κάνει η Κύπρος είναι προκλητικά και θα τους δείξει η Τουρκία και λοιπά δακρύβρεχτα; Ε, λοιπόν ούτε έχει συμβεί κάτι, ούτε βλέπω να συμβαίνει. Εγκαταστάθηκαν στην περιοχή Ισραηλινοί κι Αμερικάνοι και ελέγχουν τα πάντα. Που να κουνηθούν οι Τούρκοι; Αυτό ήταν το πραγματικό αντάλλαγμα της συμφωνίας των Κυπρίων, αυτό ήταν το ουσιαστικό κέρδος, όχι τα λεφτά τα οποία σε καμία περίπτωση δεν είναι αμελητέα. Οι Κύπριοι που έχουν πατριώτες πολιτικούς και που είναι πολύ πιο πατριώτες από εμάς τους ίδιους, διότι έχουν καταλάβει προ καιρού ότι διακυβεύονται πάρα πολλά στους "ενδιαφέροντες καιρούς" που ζούμε. Εμείς τι έχουμε, λοιπόν, σε αυτούς τους καιρούς; Έχουμε για πρωθυπουργό τον άνθρωπο που ήθελε οπωσδήποτε ναι στο σχέδιο Ανάν. Αυτός ο άνθρωπος χειρίζεται όλα τα θέματά μας, αυτός ο άνθρωπος θέλει να ολοκληρώσει (ήτοι να κλείσει) θέματα που δεν μπόρεσαν να κλείσουν ικανοτεροι πολιτικοί σε δεκαετίες ολόκληρες. Αυτός ο άνθρωπος χειρίζεται τα πάντα.

Ο δωσίλογος.
Η δική μου απορία μόνο μία μπορεί να είναι στο τέλος. Καταλαβαίνει τι κάνει, ή απλώς πάει μόνο το γράμμα; Είναι πραγματικά τόσο βλάκας και ξεπουλημένος όσο έχω υποθέσει ή έχει επίγνωση του τι συμβαίνει; Διότι ειλικρινά δεν βγάζω άκρη. Αδυνατώ.


Συγχαρητήρια σε όσους τον εμπιστεύτηκαν βουλευτές τε και πολίτες. Θέλω πολύ να τους σφίξω το χέρι σε έναν-έναν, να τους γνωρίσω από κοντά.
Μόνο μην ξεχάσεις, ότι και ο εφιάλτης ως όνομα ξεκίνησε, Γιώργο Παπανδρέου. Στην συνέχεια έγινε ουσιαστικό, για να μην ξεχαστεί ποτέ.
Το σπαθί είναι έξω, ας πέσουμε μαχώμενοι.
Διότι εμείς θα την διατηρήσουμε την αξιοπρέπειά μας, λαμόγια.
Η Ιστορία θα μας κρίνει όλους. Εμένα ως πολίτη, εσάς ως πολιτικούς.

Χαίρετε και καληνύχτα σας.

UPDATE: O φίλτατος zaphod θυμίζει παλαιές καλές εποχές... :)

UPDATE II: Από την Ελληνοφρένεια το πρωτοάκουσα και ομολογουμένως έπαθα πλάκα. Ολλανδοί το έβγαλαν το τραγούδι (προφανώς αντίστοιχοι με αυτούς που μας διασύρουν και δικαίως εδώ που τα λέμε: εμείς τον ψηφίσαμε αυτόν τον άθλιο. Το πραξικόπημα έγινε μετέπειτα). Το αφτί του δωσίλογου όμως δεν ιδρώνει...



Πρσέξτε ότι η επίθεση δεν είναι κατά της χώρας αλλά κατά του πρωθυπουργού της.