Αγαπημένα μου συγκροτήματα: Coroner

... κι επειδή όπως σας "απείλησα" στην ανασκόπηση της συναυλίας των Coroner το βλόγιον τούτο θα επιστρέψει στις φυσικές ρίζες του και τυπικά (διότι ουσιαστικά ο ιδιοκτήτης ουδέποτε απεμακρύνθη απ'αυτές), τι καλύτερη αφορμή λοιπόν από τους Coroner οι οποίοι είναι τω όντι από τα αγαπημένα μου συγκροτήματα;

Θα μου πείτε τώρα, που πήγα και τους βρήκα αυτούς τους Ελβετούς;
Τι ξέρουν από μουσική οι Ελβετοί;
Πως είναι δυνατόν συγκρότημα με τόσο αντιεμπορικό παρουσιαστικό και "χαζά" ψευδώνυμα όπως τα Ron Royce, Marquis Marky και Tommy T. Barron να είναι σοβαροί, να είναι μουσικοί;

Α, δηλαδή δεν θα κολλήσουμε απλώς στο "Ελβετοί", να υποθέσω, αλλά θα το αφήσουμε να μολύνει και υγιή κύτταρα, ε;

Διότι όποιος έχει ακούσει τη μουσική τους του έχουν κοπεί τα πολλά γελάκια, όπως αντίστοιχα είχαν κόψει και αέρα και γελάκια στην πρώτη τους εμφάνιση στην Ελλάδα προ 19 ετών (το 1992 για την ακρίβεια), όπου πολύς κόσμος (που είχε παραβλέψει ή δεν γνώριζε πως πρόκειται για απολίτιστους Ελβετούς) είχε σταθεί στην ελαφρώς αραιή κόμη του Ron Royce που δημιουργούσε ένα σχετικά φαρδύ μέτωπον και συνεπώς άνθρωπος με τέτοιο μέτωπον είναι αδύνατον να ξέρει από metal. Ναι, υπάρχουν και στην μουσική τέτοιοι μαϊντανοί που διαθέτουν τα ορθά κριτήρια, προπάντων μουσικά. Επειδή όμως εγώ ανέκαθεν τα απέφευγα αυτά τα κολλήματα, είχα εξαρχής πάθει πλάκα με τη μουσική τους. Μάλιστα μπορώ να σας διαβεβαιώσω πως όταν είχα μάθει ότι είναι Ελβετοί (και αυτό που λέω έχει αξία διότι τότε δεν υπήρχε ίντερνετ και η ενημέρωση βασιζόταν είτε σε ήδη "γνώστες", είτε στα φάνζιν αν έπεφτε κάτι στα χέρια μας, είτε κυρίως στο μέταλ χάμστερ, όποτε δηλαδή το θυμόταν να γράψει κάτι) είχα εντυπωσιαστεί μιας και νόμιζα ότι η Ελβετία στο μέταλ είχε μόνο τους Celtic Frost που ούτως ή άλλως ήταν και το βαρύ πυροβολικό! Και οι οποίοι Celtic Frost διά της ψυχής τους Tommy G. Warrior είχαν βοηθήσει τους Coroner στο δύσκολο ξεκίνημά τους κάνοντας τα φωνητικά στο πρώτο τους demo! Αλλά μην ξεφεύγουμε...

Τι μπορείς να πεις για τους Coroner;
Όταν ένα συγκρότημα επανασυνδέεται μετά από 15 χρόνια και ξεκινάει και πανευρωπαϊκή περιοδεία σχεδόν κατόπιν... λαϊκής απαιτήσεως και μάλιστα δεν πάει για την τελευταία αρπαχτή αλλά παίζει λες και δεν πέρασε ούτε μία ημέρα, ε, νομίζω ότι αυτό το πράγμα υποδηλώνει τα πάντα για το ποιόν του εν λόγω συγκροτήματος.

Οι Coroner έχουν 6 δίσκους, ή μάλλον τόσους μετράω εγώ διότι ο έκτος και τυπικά τελευταίος ήταν συλλογή. Εγώ όμως δεν τον εκλαμβάνω ως συλλογή γιατί και μόνο που έχει ένα συγκεκριμένο (ακυκλοφόρητο) τραγούδι, δικαιωματικά μπορεί να εκληφθεί ως κανονικός δίσκος. Και αναφέρομαι στο The Favorite Game φυσικά, το οποίο είναι μάλλον το αγαπημένο μου τραγούδι από τους φοβερούς και τρομερούς Ελβετούς.



Ένα τραγούδι που συνδυάζει το μοναδικό τους στυλ μαζί με απίστευτα τζαζ περάσματα και βγάζει ένα αποτέλεσμα μέταλ όσο δεν πάει. Πραγματικά ευφυής σύνθεση που αντί να βγάζει παράταιρο αποτέλεσμα δείχνει εντελώς φυσιολογικό. Συνειδητοποιείς ότι έτσι ακριβώς "έπρεπε" να είναι, το οποίο αν μη τι άλλο θέλει μεγάλη μαγκιά για να το καταφέρεις.

Η αλήθεια είναι ότι οι Coroner ήταν και (έδειξαν ότι) παραμένουν τεράστιοι παικταράδες. Για να τηρήσω την "αποδεκτή" μέτρηση, οι 5 κανονικοί τους δίσκοι είναι και οι 5 διαφορετικοί ο ένας από τον άλλον. Φαινομενικά είναι δύσκολο να γίνει αντιληπτό αν απλά βάλεις ν'ακούσεις με τ'αφτιά. Αν όμως κάτσεις να μελετήσεις τι συμβαίνει εκεί μέσα, το καταλαβαίνεις ακόμη κι αν δεν ξέρεις μουσική! Και το ποιο ωραίο είναι πως όταν το καταλάβεις μετά σε πιάνει και η εντελώς εύλογη απορία, πως διάολο και δεν το'χες πάρει χαμπάρι νωρίτερα; Πέντε δίσκοι, πέντε αριστουργήματα, πέντε ποιήματα. Η ήχος φαινομενικά σκληρός και τραχύς, τα φωνητικά κλασικά "αποκρουστικά. Κανείς όμως δεν επιχειρεί να φανταστεί τις εν λόγω συνθέσεις με άλλη φωνή, να σκεφτεί αν γινόταν να έχουν υπάρξει. Κοινώς, όλοι κολλάνε στη μόστρα, στη βιτρίνα.

Και βάσει αυτής της βιτρίνας είχαν διαλυθεί οι Coroner πριν από 15 χρόνια και μάλιστα με τρόπο συγκλονιστικό: στην τελευταία τους περιοδεία το 1996 είχαν μαζί και μια κασσέτα που πούλαγαν και η οποία περιείχε πολλά και διάφορα καλούδια (για την ιστορία, την έχω βρει την κασσέτα, όχι σε αυθεντική φυσικά διότι κανείς δεν είναι τόσο ηλίθιος να την πουλήσει), καλούδια που όμως απευθύνονταν σε οπαδούς, σε εκείνους που στήριξαν όλα τα χρόνια, σε όσους στεναχωρήθηκαν όταν έμαθαν ότι η περιοδεία του 96 θα ήταν και η τελευταία γι'αυτήν την τόσο μεγάλη μα και τόσο αδικημένη μπάντα. Έτσι όποιος πήγαινε στις αποχαιρετηστήριες συναυλίες τους είχε και τη δυνατότητα να αγοράσει και την αποχαιρετηστήρια κασσέτα, ως ενθύμιο, ως το μεγάλο ευχαριστώ προς τον κόσμο. Και ταυτόχρονα -επειδή ήταν "ανεξάρτητη"- αποτελούσε και ένα μεγάλο άντε και πηδηχτείτε προς τη μουσική βιομηχανία...

Διότι, βλέπετε, οι Coroner δεν έπαιζαν κάτι πιασάρικο όπως το death ή το black που ήδη είχαν αρχίσει να γιγαντώνονται ακόμη και όταν δεν υπήρχε λόγος, ή ακόμη όπως και το grunge ή το nu metal που ντε και καλά προφέρεται new -νέο- και που εγώ αποκαλώ no και που δεν έχει καμία σημασία αν ήταν μέταλ ή όχι (που δεν υπήρξε ποτέ μέταλ, ό,τι γραντζουνάει δεν είναι μέταλ κυρίες και κύριοι). Οι Coroner εξακολουθούσαν να παίζουν απλώς metal, χωρίς παραιτέρω ταμπέλες δηλαδή ήταν ασυγχώρητοι. Και ακόμη χειρότερα τους είχε μείνει η στάμπα του προ πολλού πεθαμένου thrash metal, το οποίο επιχειρείτο να ταυτιστεί με κάτι κακό. Γιατί κακό; Ε, γιατί έτσι, τι ρωτάτε τώρα κι εσείς. Και όχι μόνο αυτό, φυσικά έχουμε και συνέχεια: οι Coroner έπαιζαν (μεταξύ άλλων) και progressive αλλά είχαν υποπέσει στο μέγιστο αμάρτημα να μην το διαφημίζουν! Δεν ήταν σαν πλήθος συγκροτημάτων που ισχυρίζονταν ότι έπαιζαν progressive δίχως καν να έχουν επαφή με το αντικείμενο, και ακόμη χειρότερα χάλαγαν και την πιάτσα διότι το progressive που έπαιζαν όχι μόνο δεν ήταν κουραστικό αλλά ίσα, ίσα ήταν καταπληκτικό! Με λίγα λόγια και δεν το διατυμπάνιζαν προκειμένου να βγάλουν (άλλοι) λεφτά αλλά και ξεμπρόστιαζαν πλήθος άλλων συγκροτημάτων ότι δεν ήξεραν να παίζουν. Μιλάμε για σοβαρότατα ατοπήματα.Τουτέστιν έπρεπε να γίνει πόλεμος προς τους Coroner, πράγμα πολύ εύκολο μιας και αντίστοιχος πόλεμος είχε ξαναγίνει και προς πολλά άλλα πραγματικά καλά συγκροτήματα στο παρελθόν.
Οι Coroner δεν έφερναν λεφτά άρα δεν ήταν καλοί.

Αυτόν τον ανήθικο πόλεμο λοιπόν ήταν που τότε δεν άντεξαν οι Coroner, όπως κανένα συγκρότημα δεν τον άντεχε. Μόνο που ο τρόπος πυ επέλεξαν δεν ήταν να το διαλύσουν ησύχως. Το διέλυσαν με έναν τρόπο βαρύγδουπο παρόλο που τότε δεν του πολυφάνηκε: όταν όμως 15 χρόνια μετά η εν λόγω κασσέτα αποτελεί συλλεκτικό αντικείμενο, όταν αναγράφεται σε επίσημους και ανεπίσημους καταλόγους και την ίδιαν στιγμή γράφει self released δηλαδή δίχως την υποστήριξη κανενός πούστη, αυτό από μόνο του αποτελεί τεράστιο χτύπημα κατά του βόθρου.

Γενικά, οι Coroner όλα τα χρόνια τους, από το 86 ως το 96 (αν και τυπικά υπήρχαν από το 83) αλλά και τον τελευταίο χρόνο που έχουν επανασυνδεθεί, σε αυτήν την κατ' ουσίαν μόλις μία δεκαετία της ύπαρξής τους μας έδωσαν όλη τη φαιά ουσία τους σε ήχο, σε έμπνευση, σε σύνθεση. Ως μουσική και ως στίχους. Έξι δίσκοι (για να επαναφέρω την ορθή μέτρηση), έξι διαμάντια. Γι'αυτά τα διαμάντια οι Coroner είναι από τα αγαπημένα μου συγκροτήματα και γι'αυτό θα παραμείνουν.

Masked Jackal


Ιδιαίτερη έμφαση τους καταπληκτικούς στίχους που μιλάνε για την διπροσωπεία των πολιτικών πανταχόθεν:

I saw his face, on every channel
His slogans in all the papers
I heard people, repeat his words
I saw them shouting, his flag in their hands

I saw him making promises
I heard him talk about life
But I saw his fingers too
They were crossed behind his back

Darling...of the TV screen
Manipulator... of the purse strings
Master... of the spoken words
Jackal... with connections

Worshipped... by the masses
Leader... with ulterior motives

[All talk and no do]
[Is neither a good offense or defense]
[Get with it boys and girls]
[Your house needs to be put in order too]

His slate, clean as snow
Covers over his dark past
To be in league with workers
Pictures he loved to see

But I read in his eyes
Promotion... reality
He played his part to the end
Shot... leaving a shambles

Last Entertainment


Το πόσο αντισυμβατικό συγκρότημα ήταν φαίνεται από το γεγονός ότι είχε επιλέξει για βίντεο κλιπ ένα επί της ουσίας instrumental τραγούδι, με κάποιες απαγγελίες μέσα του.

Ιδού το κείμενο λοιπόν:

Acted situation
Cheap shadowplay, sold expensive
Triumph of a dying culture

Rotten core
Surrounded by the
Faceless circle stream
Rolls like the boom
Of giant granite cylinders
Exposed victims and their hopeless runs
Breathe in dust with a boot in their neck
The fear in their eyes
Make spectators hearts
Beat the slow rhythm
Of executed "justice"

Spiral progress, unstoppable
Exhausted sources
Replaced by perversion

Now we come down
Down there to the realm of blood
Diving in seas of
Putrefied bodies

Charge yourself during scenes of dying
You will buy again
Cause boredom creates hunger...

Metamorphosis


Paralyzed, Mesmerized


Arrogance in Uniform


Και ένα ακυκλοφόρητο από τις ένδοξες μέρες των demo...