Περί Ελευθεροτυπίας

Μμμμ... και ναι, σε πρώτη φάση αναφέρομαι στην αν μη τι άλλο ιστορική εφημερίδα, την οποίαν διάβαζα επί 15 χρόνια -κυριολεκτικά από πιτσιρικάς- και όταν την έκοψα προ τριετίας ένοιωσα ότι ξεβρώμισε το σπίτι.
Ντάξει, θα ομολογήσω ότι έχω μάθει από άλλους ότι μόλις κατέρρευσε και ο μύθος του Γιωργάκη Παπανδρέου, η Ελευθεροτυπία το γύρισε το καλαμπούρι, το θέμα είναι όμως ότι μέχρι τότε ήταν της τακτικής "ΓΙΩΡΓΟ ΧΑΣΑΜΕ".
Ποιοι χάσατε ρε παλουκάρια;

Απλά μέσα από την Ελευθεροτυπία θα το επεκτείνω σε ολόκληρο το φάσμα των ΜΜΕ, διότι μπορεί να μην έχουμε την τότε Ελευθεροτυπία που έκανε τρελά παιχνίδια υποστηρίζοντας pasok, αλλά έχουμε mega, έχουμε ΣΚΑΪ, έχουμε το Έθνος με τις αριστουργηματικές δημοσκοπήσεις και πόσα άλλα. Θέλω να πω ότι πάντοτε κάποιος θα υπάρχει να μας κάνει τα νεύρα τσατάλια, είτε λέγεται Ελευθεροτυπία, είτε ΣΚΑΪ. Θυμάμαι τον Γ.ΚΑΡ ας πούμε (τον Καρελιά δηλαδή): από τον τρόπο που έγραφε κάτι επί νουδού καταλάβαινες αν αυτό που έλεγε ήταν καλό ή όχι. Πχ αν τον Καραμανλή σχεδόν τον ξεφτίλιζε τότε η επιλογή ήταν όντως κακή. Αν από την άλλη μεριά του τα έχωνε απλά με πάθος, τότε ήταν προφανές ότι ο Καραμανλής είχε κάνει καλή επιλογή. Το ίδιο βέβαια ίσχυε και για το υπόλοιπο πολιτικό τημ. Θυμάμαι ας πούμε ότι στην ενεργειακή συμφωνία με τους Ρώσους η Ελευθεροτυπία είχε αρκεστεί απλώς σε μερικά σκατά, δεν είχε προβεί σε περαιτέρω χωσίματα. Όμως αυτό το "ΓΙΩΡΓΟ ΧΑΣΑΜΕ" μου είχε κάτσει στον λαιμό. Ποιοι χάσατε, ξαναρωτάω; Διότι δεν θυμάμαι να βγήκε ποτέ η "Ε" να ζητήσει συγγνώμη για το α' πληθυντικό. Δηλαδή εγώ που τότε διάβαζα "Ε" είχα χάσει μαζί με εκείνους που όντως ένοιωθαν πως είχαν χάσει; Απλώς κάποια στιγμή αποφάσισε ν'αλλάξει τακτική σιωπηρά και με τον με τον καιρό να γίνει αντιληπτό.

Διότι η αλήθεια είναι ότι η πάλαι ποτέ σοβαρότατη εφημερίδα που είχε μέχρι και την αποκάλυψη του Σκανδάλου Κοσκωτά στο καρνέ της είχε πάψει προ ετών να υφίσταται. Κυριοκλεκτικώς περασμένα μεγαλεία.
Τι εννοώ; Εντελώς τυχαία θα ρωτήσω το εξής: ο Φυντανίδης γιατί απολύθηκε; Φέρνω ένα απλό παράδειγμα που το'χω απορία.

Το θέμα είναι ότι επικεντρωνόμαστε στην Ελευθεροτυπία και κακώς.
Διότι υπάρχουν και άλλα μέσα που κλείνουν, και άλλα μέσα που απολύουν, και άλλα μέσα που βλέπουν κατάματα το φάσμα της χρεωκοπίας.

Όπως αντίστοιχα υπάρχουν και μαγαζιά και νοικοκυριά και επιχειρήσεις, μόνο που εμείς έχουμε επικεντρωθεί γύρω από τα προβληματικά ΜΜΕ (Μέσα Μαζικής Εξημέρωσης να υπενθυμίσω) στα οποία εν πολλοίς οφείλεται και το σημερινό χάλι της χώρας και όλων μας.
Ποιοι ήταν αυτοί που έκαναν πλάτες και στραβά μάτια κατά το δοκούν; Τα ΜΜΕ.
Να το πούμε αλλιώς: ο λόγος που μέσα όπως το mega, o ΣΚΑΪ και το Έθνος βγάζουν μάτι είναι ότι έχουν μείνει λίγα με αποτέλεσμα να φαίνονται από μακρυά. Παλαιότερα τα φιλοκυβερνητικά μέσα ήταν απλώς περισσότερα.

Τι χασούρα να υπολογίσει κάποιος χάνοντας 2-3 χιλιάδες αναγνώστες ή τηλεθεατές όταν μπορεί ενδεχομένως έστω να επηρεάσει 15 χιλιάδες με όφελος απείρως μεγαλύτερο;
Τα μέτρα του Μνημονίου σάμπως διαφορετικά πέρασαν; Μέσω κατατρομοκράτησης πέρασαν. Με Πρετεντέρηδες και Μπάμπηδες, με Καψήδες και Μανδραβέληδες, με αναλύσεις επί αναλύσεων για το πόσο συνένοχοι είμαστε όλοι, για το πόσο φταίμε και για το πόσο καλό θα είναι να εξευμενίσουμε τους Γερμανοί πληρώνοντας. Από την αλήστου μνήμης συνάντηση Καραμανλή-Ερντογάν κατά την οποίαν υπήρχε και ψυχρό κλίμα ανάμεσα στους δύο πολιτικούς που είχε δημοσιευθεί σε Βήμα, Έθνος μα και Ελευθεροτυπία ναι μεν δεν έχει περάσει πολύς καιρός ούτε δεν υπήρχαν άλλα παραδείγματα παλαιότερα, ήταν όμως ίσως το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα, για την βεβαιότητα των ελληνικών ΜΜΕ, των ΜΜΕ που κάνουν το άσπρο μαύρο με την ίδιαν ευκολία που η κυβέρνηση του Μεγάλου Αδελφού παραχάρασσε την ιστορία εν ριπεί οφθαλμού στο οργουελικό 1984. Ή μήπως θέλετε να πάμε και παλαιότερα;

Ακόμη θυμάμαι ας πούμε την επομένη της νίκης της νουδού το 2004 να γράφει κάποιος στα πολιτικά σχόλια "υπομονή, ακόμη 1460 μέρες έμειναν". Και ρωτάω, ήταν αυτό πολιτικό σχόλιο; Να το πω με λίγη περισσότερη διάθεση χαβαλέ: υπάρχει άνθρωπος που να πιστεύει ότι ο Α.Φ. (Φουντής) είναι Ολυμπιακός; Ναι, οκ, το ξέρω, δηλώνει Ολυμπιακός θα μου πείτε και στην Ελλάδα ό,τι δηλώσεις είσαι. Μα αυτό ακριβώς θέλω να στηλιτεύσω κι εγώ, ότι αυτό το ό,τι δηλώσεις είσαι είναι μέρος της ευρύτερης νοοτροπίας που μας έριξε στα βράχια. Κάπως έτσι προέκυψε υπό Προφέτα και ζαφεώδος το α λα Σίμπσονς εικόνιδιο ότι δεν υπάρχουν δημοσιογράφοι στο παρόν βλόγι. Μήπως θυμάστε τι πόλεμο είχαν φάει τα βλόγια από τους δημοσιογράφους; Μήπως θυμάστε πως είχαν μπουκάρει στην βλογόσφαιρα ανά ορδές λες και δεν είχαν βήμα να μιλήσουν; Που δεν το συζητάμε κιόλας πόσες δουλειές μπορεί να κάνει ταυτόχρονα ένας δημοσιογράφος, έτσι; Δηλαδή κι εδώ να μην έχεις βήμα, θα το βρεις παρακεί.

Εγώ, το ρημάδι, γράφω σε φόρα από το 2000 (δεν έχει σημασία να πω τι και πως), έχω στην πλάτη μου κάμποσους επικούς τσακωμούς (για τους οποίους αναγνωρίζω ότι από την πλευρά μου δεν δεχόμουν να βάλω νερό στο κρασί μου, όμως δεν ευθυνόμουν εγώ κιόλας:, περί το 2004-5 ξεκίνησα να γράφω σαν βλόγερε σε φόρουμ δηλαδή να γράφω δίχως να με ενδιαφέρει αν θα μπω σε διάλογο με κανέναν (μάλιστα τότε ένας από τους πρώτους των βλογιών με τον οποίον γράφαμε σε ίδιους χώρους και γινόμασταν και μαλλιά κουβάρια ασταμάτητα κιόλας -άλλες εποχές!-, μου είχε πετάξει να γίνω κι εγώ βλόγερε αλλά δεν είχα δώσει βάση μιας και δεν με ενδιέφερε) και τελικώς έφτασα σε σημείο να κλείσει και το άλλο φορουμάκι (βάλε και 2 προσπάθειες που είχα κάνει ένα φόρουμ με τον Kevin, ενέργεια που όμως παρεξηγήθηκε από πολλούς και το διαλύσαμε), ε, τελικώς δεν ήθελα να ξαναγράψω σε φόρουμ. Έλα όμως που μου άρεσε να γράφω, οπότε τι έκανα ένα βράδυ του Ιουλίου του 2007; Άνοιξα το βλόγι που σας τυραννάει έκτοτε. Γιατί το έκανα; Διότι έψαχνα για βήμα να μιλήσω. Οι δημοσιογράφοι λοιπόν γιατί μπήκαν στα βλόγια; Μα για να τα διαλύσουν, διότι κάποια εξαυτών έδειχναν να απειλούν την κυριαρχία του τύπου αφενός, αφετέρου επειδή από πολύ νωρίς άρχισαν να εμφανίζονται άνθρωποι αντίθετοι (λιγότερο ή περισσότερο) προς τα χάλια των ΜΜΕ και οι οποίοι έγραφαν -συχνά και με πολύ καλή πένα, για να το θέσω δημοσιογραφικά- τις απόψεις τους οι οποίες έκαναν ζημιά στα ΜΜΕ. Γιατί; Διότι έδειχναν ότι υπάρχει κόσμος που δεν μασάει, που δεν καταλαβαίνει από προπαγάνδα κι ακόμη χειρότερα έγραφε και τ'αντίθετα, έστω κι αν είναι λίγος. Μμμμ... μισό λεπτό όμως διότι υπάρχει και ένας τρίτος λόγος: μπήκαν στα βλόγια διότι στα παραδοσιακά τους ΜΜΕ δεν τους άφηναν να βγάζουν τις πραγματικές ειδήσεις, διότι έπρεπε να συνταχθούν με τη γραμμή του μέσου. Οπότε γι'αυτό και τα βλόγια ήταν μια εξαιρετική και κυρίως ανώνυμη λύση και επειδή ο σκοπός αγίαζε τα μέσα... κλπ, κλπ. Εν ολίγοις πάλι στα λόγια μου ερχόμαστε.

Τον Τύπο ιδίως δεν τον έχουν αποκαλέσει αδίκως τέταρτη εξουσία. Είναι θεματοφύλακας της εξουσίας ο Τύπος, ελέγχει. Βγάζει στη φόρα, κάνει ρόμπες, μα ταυτόχρονα προστατεύει. Στην Ελλάδα ιδίως ο τύπος και γενικότερα τα ΜΜΕ έγιναν κάποια στιγμή μέρος του συστήματος και κατέληξαν να είναι κατά εκείνων που ενημέρωναν. Μήπως γι'αυτό δεν είχε γίνει η μεγάλη σφαγή του "βασικού μετόχου" επί νουδού; Μήπως γι'αυτό δεν έχουμε θαυμάσει πρωτοσέλιδα και πρωτοσέλιδα, άρθρα και αφιερώματα, εκπομπές τηλεοπτικές και ραδιοφωνικές; Αλήθεια, θυμάστε (το'χα γράψει και παλαιότερα) έστω και μία χαμογελαστή φωτογραφία του Καραμανλή στην Ελευθεροτυπία; Δεν υπήρχε ούτε μία. Ξέρετε πως το είχα παρατηρήσει; Από το γεγονός ότι κάποια στιγμή παρατήρησα πως οι φωτογραφίες του Γιωργάκη ήταν όλες γεμάτες αυτοπεποίθηση, με χαμόγελα, με σθένος κλπ. Τότε παρατήρησα ότι του Καραμανλή ήταν όλες συνοφρυωμένες, προβληματισμένες κλπ. Κάπου εκεί είχα καταλάβει κάποια από τα παιχνίδια που παίζονται στα ΜΜΕ, όχι ότι δεν ήξερα αρκετά περισσότερα βέβαια.

Τι είπατε; Θέλετε να σχολιάσουμε εκείνες τις αριστουργηματικές δημοσκοπήσεις του Έθνους που μία μόλις ημέρα μετά την ανακοίνωση της κυβέρνησης Παπαδήμου έβγαζαν σχεδόν 80% δημοφιλία και αποδοχή; Και γιατί αυτό που το κάνουν οι λίγοι και να μην θυμηθούμε σχεδόν όλες τις προ εκλογών 2004 δημοσκοπήσεις που μόνο η Καθημερινή με τον ΣΚΑΪ είχαν αντιταχθεί και απεδείχθη ότι είχαν δίκιο; Μήπως έχουμε ξεχάσει τις ολοσέλιδες καταχωρήσεις στην Καθημερινή που απαιτούσε να ζητήσουν συγγνώμη για την λάσπη; Και είχαν δίκιο; Ε, από το τότε άκρο κι αυτοί πήγανε στο άλλο, όπως αντίστοιχα έχουν γίνει χίλιες δυο κωλοτούμπες από χίλιους δυο άλλους και πιο πριν και αργότερα. Ξεφεύγουμε όμως.

Τι έχουμε λοιπόν αυτήν τη στιγμή; Τουλάχιστον ένα ιστορικότατο ΜΜΕ που μάλλον κλείνει και για το οποίο γίνεται θόρυβος που δεν είχε γίνει πχ όταν σχεδόν έκλεινε ο Φίλαθλος, δίχως τον οποίον ζούμε εδώ και πάνω από 2 μήνες και ο οποίος Φίλαθλος για'μένα ήταν σχεδόν ζωτικής σημασίας. Δεν είναι το 2+ μήνες δίχως αθλητικές ειδήσεις, αυτές από παλαιότερα τις διαβάζω σχεδόν λάιβ σε χίλια δυο σάιτ. Εϊμαι όμως χωρίς Μπαζίνα, είμαι χωρίς Ντόπερμαν, είμαι χωρίς χίλια δυο αντίστοιχα που δεν βρίσκω σε καμία άλλη εφημερίδα. Διότι πχ ο Μπαζίνας μέσα στα σκατα που με περιτριγυρίζουν μου προσέφερε μία σχετική ηρεμία. Γιατί λοιπόν αυτή η κατηγοριοποίηση; Γιατί η οικογένεια ενός που εργαζόταν σε πιο γνωστό ΜΜΕ να έχει προτεραιότητα απέναντι στην οικογένεια ενός που δούλευε σε ένα λιγότερο γνωστό; Με τι κριτήρια η οικογένεια ή η αξιοπρέπεια του δεύτερου έχουν λιγότερη αξία ως προς την άλλη;

Ξέρετε τι έχω να πω; Με θλίβει διότι το να κλείνει ένα ΜΜΕ το θεωρώ πλήγμα προς τη Δημοκρατία, με στεναχωρεί διότι ξέρω ότι θα βρεθούν άνθρωποι άνεργοι, όμως μου είναι και παγερά αδιάφορο διότι (και) το συγκεκριμένο ΜΜΕ όπως έστρωσε κοιμήθηκε. Διότι ο λόγος που την πάτησε δεν ήταν μόνο ότι ξέφυγε από την πραγματική του αποστολή αλλά και ότι δεν μπόρεσε ποτέ ν'αντιληφθεί ότι οι παχιές αγελάδες δεν διαρκούν για πάντα: όταν τρως, τρως, τρως, ε, κάποια στιγμή το φαγητό εξαντλείται. Όσο λοιπόν το μέσον παρείχε στήριξη στο pasok (όπως αντίστοιχα έκαναν και άλλα προς οπουδήποτε θέλουν έτσι; ξαναλέω, η Ελευθεροτυπία είναι η αφορμή, όχι το επίκεντρο του κειμένου) τότε υπήρχαν προφανώς και ταμειακές διευκολύνσεις (πχ τραπεζικά δάνεια χωρίς πολλά-πολλά), τώρα όμως που η Ελευθεροτυπία θυμήθηκε τω όντι μετά από πολλά χρόνια ν'ασκήσει εκ νέου το σοβαρότατο λειτούργημα της δημοσιογραφίας, είδε από την πρώτη γραμμή πως είναι να σε πηδάνε ασάλιωτα.
Και μάλιστα ποιοι; Αυτοί που μέχρι πρότεινως είχες για θεούς, που τους κάλυπτες, που τους υποστήριζες, που τους έκανες τη ζωή ευκολότερη. Αυτοί ήρθαν και στον φόρεσαν.

Ποιο είναι, λοιπόν, το συμπέρασμα;
Ας πρόσεχε.
Για ένα ΜΜΕ πρέπει να ισχύουν οι ίδιοι νόμοι και κανόνες που ισχύουν για όλους τους Έλληνες. Όπως λοιπόν τα περισσότερα ΜΜΕ δούλεψαν πολύ προσεκτικά πριν 2 χρόνια και για εδραιωθεί ο Γιωργάκης αλλά και για να περάσει αυτά που ήθελε να περάσει, ε, τώρα ας τα λουστούν μαζί με τους υπολοίπους. Πολλοί από τους οποίους μπορεί εξαιτίας της στάσης του Τύπου ή και άλλων ΜΜΕ να είναι επί μακρώ άνεργοι, για να φέρω ένα παράδειγμα.

Εγώ απλά να υπενθυμίσω ότι ο κλάδος των δημοσιογράφων δεν είναι αδίκως από αυτούς που όποιος τον ακούει φέρνει στο μυαλό του αρνητικές παραστάσεις. Έστω τώρα, ας κάνουν την αυτοκριτική τους αυτοί που πρέπει... Και στεναχωριέμαι διότι υπάρχουν και πραγματικά σωστοί και φιλότιμοι δημοσιογράφοι που δεν θες να τους βάλεις στο ίδιο καζάνι με τους υπολοίπους, έλα όμως που έχουμε καεί τόσο πολύ στον χυλό που φυσάμε κάθε γιαούρτι που υπάρχει.

Φτάνουμε λοιπόν στο διά ταύτα: Ίσως σύντομα να πάψει να υπάρχει Ελευθεροτυπία και αυτό θα οφείλεται στο γεγονός ότι είχε πάψει προ ετών να υφίσταται ελευθεροτυπία. Και η δράση πάντοτε φέρνει αντίδραση. Το πιθανότερο λοιπόν είναι να μείνουμε μόνο με τα mega και τους ΣΚΑΪ κι αυτό επειδή κάποιοι (όχι λίγοι) θυμήθηκαν πάρα πολύ αργά να ξαναβγάλουν τη δημοσιογραφία από το συρτάρι που την είχαν καταχωνιάσει. Και Δημοκρατία δίχως ΜΜΕ ρέπει πολύ γρηγορότερα προς τον φασισμό.

Βέβαια θα μου πείτε, παπαδημοκρατία έχουμε. Σωστό κι αυτό.
Χαίρετε.