Αν ρωτήσουμε

έναν θαυμαστό νεοΈλληνα ποια τα προβλήματα ανάμεσα στην Ελλάδα και τα Σκόπια, δεν θα λάβουμε ουσιαστική απάντηση. Θα ψελλίσει ότι θέλουν να ονομάζονται Μακεδονία πράγμα που φυσικά δεν ισχύει και μάλλον θα τελειώσει εκεί η απάντηση. Γιατί αυτό; Διότι ο νεοΈλληνας, ξερόλας γαρ, είναι πάντοτε είτε ανενημέρωτος είτε ελλειπώς ενημερωμένος, δηλαδή το χειρότερο. Ούτε τι λέει η ενδιάμεση συμφωνία Ελλάδος-Σκοπίων ξέρει, ούτε τι άλλα προβλήματα υπάρχουν την ίδια στιγμή, ούτε καν πότε και πως ξεκίνησε το πρόβλημα ή γιατί εξελίχθηκε έτσι δεν ξέρουν οι περισσότεροι. Κατά τα λοιπά είμαστε ένας έντονα πολιτικοποιημένος λαός (my ass). Δίχως να ξέρει δηλαδή όχι όλες, αλλά έστω κάποιες, γαμώ το φελέκι μου, σημαντικές επιμέρους πληροφορίες λαμβάνει θέση και ακόμη χειρότερα είναι και απόλυτος.
Αν ρωτήσεις να σου πει γιατί δεν θέλει τα ιδιωτικά πανεπιστήμια και γιατί έγινε το έλα να δεις με απεργίες και καταλήψεις, θα σου πει το (τουλάχιστον) γελοίο ότι θα ρημάξουν την παιδεία έτσι και θα μείνει εκεί δίχως να πάει παραπέρα (Σ.σ. προσωπικά είμαι υπέρ των ιδιωτικών πανεπιστημίων αλλά όχι έτσι όπως πάνε να γίνουν, αλλά θα το αναλύσω άλλη φορά αυτό).
Αν ρωτήσεις να σου πει ποιο το πρόβλημα του ασφαλιστικού θα σου πει ότι πάνε να αυξήσουν τα όρια ηλικίας, ενώ στην πραγματικότητα αυτό είναι το αποτέλεσμα των προβλημάτων του ασφαλιστικού.
Αν ρωτήσεις να σου πει ποια προβλήματα αντιμετωπίζει η Παιδεία, θα σου πει ότι χωλαίνει (έτσι γενικώς), ότι δεν είναι επαρκής (έτσι γενικώς), ότι πάει από το κακό στο χειρότερο (έτσι γενικώς). Αν πας να τον ρωτήσεις για διευκρινίσεις, ατύχησες... Πολύ απλά δεν ξέρει. Και πως να ξέρει, θα μου πεις σωστά, από τη στιγμή που για τον Έλληνα η λέξη "παιδεία" είναι ταυτόσημη του σχολείου και του πανεπιστημίου, ενώ στην πραγματικότητα αυτά είναι μέρος της Παιδείας.
Αν ρωτήσεις τον φανατικά θρησκευόμενο (αλλά πολλές παναγίες πετώντα) νεοΈλληνα τι ακριβώς πρεσβεύει ο χριστιανισμός, πέραν της αγάπης που δίδαξε ο Χριστός δεν ξέρει να σου απαντήσει, όπως δεν ξέρει ούτε την (ανθελληνική) πορεία του χριστιανισμού, ούτε το παραμικρό άλλο.
Αν τον ρωτήσεις γιατί παίρνει καταναλωτικό δάνειο για αγορές (ή γιατί αγοράζει συνεχώς νέο αυτοκίνητο) ενώ την ίδια στιγμή με δυσκολία τα βγάζει πέρα για το ενοίκιο, πολύ απλά δεν θα σου απαντήσει τίποτε, ή μάλλον θα σου πετάξει ένα "γιατί έτσι γουστάρω" για να σε ξεφορτωθεί και να βγει από τη δύσκολη θέση. Ούτε που γνωρίζει τι σημαίνουν έννοιες όπως ευδαιμονικός κορεσμός, υπερβολή, αμετροέπεια (μεταξύ άλλων) άλλωστε.
Αν ρωτήσεις να σου πει τι είναι η υφαλοκρυπίδα, τι προβλήματα έχουμε στο Αιγαίο με τους Τούρκους, στη Θράκη κλπ, πως προέκυψαν αυτά κ.ο.κ., πολύ απλά δεν ξέρει την τύφλα του.
Αν ρωτήσεις να σου πει τι είναι το ΑΕΠ, από που προέρχεται το δημόσιο χρέος, τι εστί έλλειμα που ακούμε συχνά-πυκνά σε οικονομικές αναλύσεις πολύ απλά δεν το κατέχει το αντικείμενο.
Αν τον ρωτήσεις γιατί ψηφίζει το τάδε κόμμα θα σου απαντήσει ότι αυτό τον εκπροσωπεί (βέβαια ποτέ δεν θα ακούσεις να σου λέει ότι αυτό ψηφίζουμε κατά οικογενειακή παράδοση ή ότι σε αυτό ελπίζω για να ,πω στο δημόσιο -πλην πυροσβεστικής φυσικά, που όπως έχουμε ήδη πει είναι επικίνδυνη-, ότι αυτό ψηφίζει από συνήθειο κλπ, κλπ). Φυσικά αν τον ρωτήσεις να σου πει τις θέσεις των κομμάτων, τι πρεσβεύει επί της ουσίας το καθένα δηλαδή, θα διαπιστώσεις έντρομος ότι δεν ξέρει καν τις θέσεις αυτού που ψήφισε ο ίδιος.

Για να μην μακρυγορώ διότι τα παραδείγματα είναι κυριολεκτικώς άπειρα: ο νεοΈλληνας αρέσκεται να λαμβάνει θέση για τα πάντα (ιδίως αν πρόκειται... για θέση στο δημόσιο), αρέσκεται να εμμένει αμετακίνητος στις θέσεις του (άλλωστε είναι από τα χειρότερα πράγματα που μπορείς να κάνεις, αν του αποδείξεις ότι κάνεις λάθος. Τη γάμησες μετά, ούτε το Αιγαίο ολόκληρο δεν σε ξεπλένει), αρέσκεται να γνωρίζει τα πάντα. Αρέσκεται να τα κάνει όλα μπουρδέλο ακόμη κι αν δεν ξέρει γιατί τα κάνει, αρκεί να νομίζει πως ξέρει. Ο νεοΈλληνας δεν ασχολείται με τα πολιτικά θέματα που τον αφορούν άμεσα ή έμμεσα, είναι απλώς αντιδραστικός. Για να αποδείξει ότι δεν είναι εκτός μόδας επιβάλλεται να αντιδρά σε ό,τι πει η εκάστοτε κυβέρνηση. Για να μην κατηγορηθεί για αδιαφορία επιβάλλεται να μείνει κολλημένος σε ό,τι πιο ηλίθιο στερεώτυπο υφίσταται. Για να αποδείξει ότι δεν είναι του ενός άκρου επιβάλλεται να υποστηρίξει το απέναντι άκρο. Για να αποδείξει ότι έχει προοδευτικό μυαλό ενστερνίζεται ό,τι πιο αναχρονιστικό μπορεί να σκεφτεί. Για να αποδείξει ότι έχει δίκιο δεν θα προσπαθήσει να πείσει για την ορθότητα των δικών του θέσεων αλλά για το εσφαλμένο των θέσεων του άλλου. Κι αν δεν τα καταφέρει, δόξα τω θεώ τσάμπα είναι η λάσπη που θα του αποφέρει το κέρδος των εντυπώσεων. Οι οποίες εντυπώσεις είναι το "γκολ" για τον νεοΈλληνα, ποτέ το ουσιαστικό αποτέλεσμα. Και δεν είναι πολιτικό όν ο νεοΈλληνας, είναι κομματικοποιημένο όν, αγώμενο και φερώμενο από τα συμφέροντα άλλων.

Του νεοΈλληνα μην του πειράξεις τα ιερά και τα όσια: μην τολμήσεις να υποβαθμίσεις την ομάδα του κι ας τρώει 5 σε κάθε αγώνα. Μην τολμήσεις να του θίξεις το κόμμα του κι ας τον έχει στα 4 μια ζωή. Μην τολμήσεις να του θίξεις τη θρησκεία του κι ας γαμοσταυρίζει 25 ώρες το 24ωρο. Μην τολμήσεις να του δείξεις ότι δεν γνωρίζει κι ας μην μπορεί να σου απαντήσει στο παραμικρό. Κλπ, κλπ, κοκ, κοκ... Και πάνω απ'όλα μην του πεις να εργαστεί για το κοινό καλό πέραν του προσωπικού συμφέροντος: εκεί είναι που θα σου πάρει το κεφάλι.

Να ρωτήσω κάτι; Πότε θα υπάρξουν μεγαλύτερες αντιδράσεις; Αν κλείσουν τα σχολεία ή αν κλείσουν οι καφετέρειες;

Και μετά αναρωτιώμαστε γιατί πάμε κατά διαόλου... Πως να μην πηγαίνουμε όταν για τον νεοΈλληνα η πολιτική αρχίζει στα σουβλατζίδικα και τελειώνει στις πίστες των σκυλάδικων;
ΥΓ. Όπως σοφά είχε πει και κάποιος (φ)ίλος μου κάποτε, όσοι ισχυρίζονται ότι τα ξέρουν όλα ενοχλούν εμάς που όντως τα ξέρουμε...