Το έλαβα με mail από έναν φίλο. Δεν ξέρω αν κυκλοφορεί με mail ή προέρχεται από κάποιο site ή blog, αλλά το βρίσκω πολύ ενδιαφέρον (παρόλο που δεν συμφωνώ με όλα) γι'αυτό και το βάζω εδώ. Πολύ ενδιαφερουσα θέση οφείλω να ομολογήσω.
Αφού ο καθένας έγραψε, είπε και ξέρασε το μακρύ και το κοντό του σχετικά με την «εθνική τραγωδία», ιδού μερικές πρόχειρες σκέψεις κι ερωτήσεις όσον αφορά το τελευταίο διήμερο –η απάντηση εννοείται ότι πρέπει να μείνει αυστηρά μέσα μας και να απαντηθεί κατά μόνας:
• Όταν ανάβουν πυρκαγιές σε 77 διαφορετικά μέρη μέσα σε λίγες ώρες, γίνεται να είναι ΟΛΕΣ κατόπιν σχεδίου; Κάποιες από αυτές δεν θα είναι λογικά από αμέλεια ή ακόμη κι από την υπερβολική ζεστή; Είναι πανεύκολο να αρπάξει ένα πουρνάρι φωτιά με 41 βαθμούς Κελσίου…
• Εννοείται ότι σε περιοχές όπως ο Υμηττός υπάρχει εμπρηστικό σχέδιο καταστροφής του «τελευταίου πνεύμονα πρασίνου» (my ass…). Αλλά και πάλι αν είναι έτσι, ποιος παρανοϊκός νους τις βάζει; Να σκεφτώ ότι η Εκκλησία που έχει νόμιμο συμφέρον στις περιοχές αυτές πληρώνει δυο αλβανούς να ρίξουν από δυο στουπιά και να λαμπαδιάσουν τον τόπο προκειμένου μετά από 8-10 μήνες να γίνουν κτήματα για το παπαδαριό; Να σκεφτώ ότι υπάρχει τούρκικος δάκτυλος; (έλεος! αυτά τα λέγαμε για αστείο το ’93 όταν έπεσε ο Μητσοτάκης…) Να σκεφτώ ότι τις βάζει η αντιπολίτευση; Ότι ο Γιωργάκης προσπαθεί να ρίξει την Κυβέρνηση βάζοντας φωτιές αποκλειστικά σε «μπλε» νόμους για να πλήξει τον Σαμαρά και να πάρει τις ψήφους του; «Η μήπως η ίδια η Κυβέρνηση που έχει επίσης έννομο συμφέρον σε τέτοιες περιοχές πληρώνει μερικούς φτωχοδιάβολους να κάψουν τα μέρη αυτά ώστε μετά να καταλήξουν –νόμιμα- στα χέρια οικοδομικών συνεταιρισμών με τις οποίες έχουν κολλητιλίκια ή χρηματοδοτούνται από αυτούς ενόψει προεκλογικών περιόδων; Η μήπως γίνεται να υπάρχει μια Εταιρία (όπως η αντίστοιχη των Δολοφόνων του Παπαδόπουλου που πιάστηκε το ’87) που λειτουργεί με τρομοκρατικές λογικές και καίει κόσμο; Τότε να βγει κι αυτή εκτός νόμου πάραυτα…
• Έπιασαν ποτέ κάποιον εμπρηστή; Κι αν ναι, είδε κανείς το πρόσωπο του; Κι αν ναι, ποσά χρόνια θα φάει, θα το μάθουμε ποτέ; Η μήπως θα ξεχαστεί κι αυτός ή θα αποσιωπηθεί η ταυτότητα του έτσι ώστε να μην αποκαλυφθεί ότι ήταν κάποιος χρηματοδοτούμενος από ανώτερα κυβερνητικά ή αντιπολιτευτικά κλιμάκια; Γαμώτο! Μισώ τις θεωρίες συνωμοσίας…
• Συμπάσχω απόλυτα στο δράμα των πληγέντων –είχα φάει κι εγώ ένα λούκι το ’92 όταν κόντεψε να καεί το εξοχικό μου στους Αγίους Αποστόλους κατά την διάρκεια των μεγάλων πυρκαγιών του Σεπτεμβρίου εκείνου. Αλλά μέσα στον πόνο του ο άνθρωπος μπορεί να πετάξει ένα εκατομμύριο παπαριές και να γίνει, άθελα του, ο χειρότερος πρεσβευτής του (αδιαμφισβήτητου) δίκιου του. Το να βλέπω διάφορες γριές και γέρους να φωνάζουν στα παράθυρα «που είναι η πολιτεία, το κράτος, οι υπουργοί κτλ» και να ρίχνουν κατάρες στο Πυροσβεστικό σώμα αφενός δείχνει ένα επίπεδο πολιτισμού κι αφετέρου σπέρνει χειρότερο εκνευρισμό σε μια κατηγορία επαγγελματιών (πυροσβέστες) που και ελάχιστοι είναι αλλά και την τελευταία φορά που τσέκαρα ΔΕΝ ανήκουν στους Fantastic Four ώστε να είναι ΚΑΙ στην Πελοπόννησο ΚΑΙ στο Αλιβέρι ΚΑΙ στα Καλύβια. Το να βλέπω διάφορες λαϊκές φάτσες να συμπεριφέρονται στην οθόνη ως μοιρολογίστρες σε αρχαία ελληνική τραγωδία χαλάει την αισθητική μου. Υπάρχουν πιο περήφανοι κι αξιοπρεπείς τρόποι από το να γκρινιάζεις ΣΥΝΕΧΩΣ χωρίς να ξέρεις ότι για τον νομό σου π.χ. αντιστοιχεί ΜΟΝΟ ένα (1) καναντέρ κι ότι όταν υπάρχουν 236 διαφορετικά μέτωπα στη χώρα, οι πυροσβέστες δεν είναι τιραμόλες ώστε να είναι παντού. Όπως π.χ. να πιέσεις τον τοπικό σου άρχοντα, που εσύ μαλάκα έλληνα ψήφισες, να βάλει μια αντιπυρική ζώνη. Να την απαιτήσεις την αντιπυρική ζώνη ως τη μόνη σίγουρη λύση σε μια περιοχή που φαντάζεσαι ότι κάποια στιγμή «θα έρθει κι η σειρά της να καεί». Φυσικά εγώ μιλάω εκ του ασφαλούς, χωρίς να έχω δει το σπίτι μου να καίγεται…
• Χθες βράδυ ονειρεύτηκα ότι υπέφεραν από βαριά κι επώδυνη αρρώστια όλοι όσοι βρίσκονται σε κομβικές θέσεις, αποφασίζουν για τον προϋπολογισμό αυτής της χώρας και φροντίζουν να ξοδεύουν το μεγαλύτερο μέρος του κρατικού ταμείου για χάρτινες αφίσες, πλαστικές σημαίες και λοιπά προεκλογικά καραγκιοζιλίκια για να εντυπωσιάσουν γιαγιούλες και λοβοτομημένους αντί να αγοράσουν μερικά ακόμη Καναντέρ και πυροσβεστικά αυτοκίνητα…
• «Όταν χτίζεις ένα σπίτι εκτός σχεδίου, ενίοτε και παράνομα, μέσα σε μια κατάφυτη έκταση στην άκρη ενός γκρεμού χωρίς ασφάλτινο οδικό δίκτυο να το περιβάλει με την πρόσβαση σε αυτό να είναι ανέφικτη, το ασφαλίζεις ξέροντας ότι ανά πάσα στιγμή μπορούν να σου το κάψουνε ή αν τυχόν γίνει καμιά στραβή το ξέρεις από πριν ότι θα το υπερασπιστείς μόνος σου». Λόγια ενός φίλου που διατηρεί σπίτι στο Πήλιο. Είναι σαν αν πηγαίνεις σε πόλεμο και να διαμαρτύρεσαι αν σε τραυματίσουν. Μα το μοναδικό σπίτι σε ένα πευκοδάσος 300 στρεμμάτων είναι το δικό σου! Περίμενες ότι θα ξεφύγεις;
• Άλλοι καραγκιόζηδες κι οι δημοσιογράφοι: ο ANT1 μέσα σε ένα ντελίριο ασυνάρτητου εθνικολαικισμού βγάζει στα δεξιά της οθόνης μια ελληνική σημαία. Ο Δήμος Βερύκιος ως συνήθως παραληρεί χωρίς νόημα, το MEGA κάνει ο,τι μπορεί ως φιλοπασοκική προπαγάνδα και η κρατική τηλεόραση κάνει ρεπορτάζ για τους «ήρωες-πιλότους» των Καναντέρ. Ο καθείς με τα συμφέροντα του λοιπόν; Η απλά ρίχνουμε την ευθύνη όπου να’ ναι γιατί αφενός δεν κοστίζει τίποτα κι αφετέρου εντυπωσιάζει μερικούς τηλεθεατές;
• Εκνευρίζομαι όταν βλέπω παντού κείμενα ευαισθησίας σχετικά με τη φωτιά και τον «πύρινο όλεθρο» και την «καταστροφή» κτλ κτλ. Συμφωνώ 1000% με τον Αντώνη Πανούτσο ότι η τραγωδία είναι ΤΟΠΙΚΗΣ κι όχι ΕΘΝΙΚΗΣ εμβελείας και συνεχίζω να συμπεριφέρομαι σαν ένα κυνικό καθίκι που αράζει στον καναπέ του βλέποντας Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ-Τότεναμ το Supersport, τρώγοντας τον αρακά της μάνας του και απλά αλλάζοντας κανάλι χωρίς να του καίγεται καρφί για το τι θα γίνει αύριο, αρκεί ΕΓΩ να έχω δουλειά, ΕΓΩ να έχω φαγητό στο τραπέζι, ΕΓΩ να έχω το εξοχικό μου ανέπαφο και μερικούς φίλους για να πίνω τα ξύδια μου.
• Εκνευρίζομαι για όλους εκείνους που ξαφνικά τους έπιασε η πρεμούρα για την Πάρνηθα, την Ολυμπία κι όλα εκείνα τα μέρη που ΠΟΤΕ τους δεν έχουν επισκεφτεί –σκάστε επιτέλους, δεν έχετε δικαίωμα να μιλάτε για τα «καμένα λίκνα της ελληνικής αρχαιότητας» τα οποία ποτέ σας δεν έχετε επισκεφτεί και δεν ξέρετε καν που πέφτουν πάνω στο χάρτη! Δεν έχεις δει ποτέ σου το Μουσείο Ολυμπίας και την Άλτη και ξαφνικά σε έπιασε ο πόνος για τα καμένα; Τι, νόμιζες ότι η Ολυμπία βρίσκεται στη Μακεδονία; Μια χαρά –βλάκα- σε βρίσκω…
• Απεχθάνομαι τους περιβαλλοντικά ευαίσθητους του καναπέ, γιατί απλούστατα είμαι κι εγώ ένας από αυτούς τους παντελώς αδιάφορους τύπους που ΔΕΝ ανακυκλώνει, ΔΕΝ έχει πάει ποτέ του βόλτα στην Πάρνηθα (οπότε αυτομάτως δεν έχω κανένα δικαίωμα να διαμαρτυρηθώ για το κάψιμο της, να κατεβώ στους δρόμους για δυο ώρες και μετά να συνεχίσω τη ζωή μου πίνοντας μέχρι αηδίας και κατόπιν πετώντας το κουτάκι της μπύρας κάτω). Η πυρκαγιά με αφορά ΜΟΝΟ αν καούν προσφιλή μου άτομα. Σε οποιαδήποτε άλλη περίπτωση απλά υποκρίνομαι ότι τάχα μου με ενδιαφέρει κάτι που την επόμενη μέρα (ή εβδομάδα, το πολύ) θα έχω ξεχάσει για χάρη μιας καινούργιας τσάντας ή ενός νέου σκληρού δίσκου για το κομπιούτερ μου.
• Καρφί δεν μου κάηκε για το χωριό που παραδόθηκε στις φλόγες, γιατί ποτέ μου δεν πήρα το αμάξι να το επισκεφτώ, αλλά προτίμησα να πάω στο Λονδίνο να δω τους Interpol. Αν καεί το Λονδίνο θα λυπηθώ πολύ περισσότερο. Μόνο αν καεί κάτι που αποτελεί μόνο μέρος του ζωτικού μου μικρόκοσμου, τότε θα ρίξω ένα δάκρυ. Πουθενά αλλού.
• Λυπάμαι όσο δεν φαντάζεστε για τους νεκρούς που απλά βρέθηκαν στο λάθος μέρος τη λάθος στιγμή. Αλλά ίσως ήταν λίγο πιο άτυχοι από μια φίλη μου που έτρεχε μέσα στα βουνά και τα ρουμάνια το Σάββατο να σβήσει τη φωτιά στον Υμηττό και μου είπε μετά ότι παραλίγο να καεί κι εκείνη ζωντανή. Ωραίοι οι εθελοντισμοί, αλλά αν κατεβείς στη μάχη, ενδέχεται να καείς. Πρέπει να το ξέρεις αυτό. Οι άλλοι δέχονται εκπαίδευση μηνών προκειμένου να αντιμετωπίσουν τη φωτιά. Εσύ που πας ξεβράκωτος στα αγγούρια; Εγώ δεν θα κατέβαινα παρά μόνο αν καιγόταν το σπίτι μου. Κι εκεί, μάλλον απλά θα έπαιρνα τους γονείς και τα cd με τα βινιλια μου και θα έφευγα απλά. Που να τα βάλεις με τη φωτιά;
• Και, εντέλει, το τσίρκο κάποια στιγμή θα φύγει από την πόλη, εσύ (κι εγώ) θα σταματήσουμε να αλλάζουμε μηχανικά τα κανάλια, να ανεβαίνουμε στην ταράτσα σχολιάζοντας «ω κοίτα τι πολύς καπνός που σκέπασε την Αθήνα» και τραβώντας ταυτόχρονα φωτογραφίες στην πανάκριβη 8 megapixel ψηφιακή μας μηχανή και θα κάνουμε ότι απλά τις 3 προηγούμενες μέρες δεν συνέβη απολύτως τίποτα. Ε ρε κάτι κυνικά καθίκια που κυκλοφορούν στον κόσμο… Ναι, φίλε σε εσένα στον καθρέπτη μιλάω.
• Πείνασα. Πάω να φτιάξω κάτι να φάω.
Αφού ο καθένας έγραψε, είπε και ξέρασε το μακρύ και το κοντό του σχετικά με την «εθνική τραγωδία», ιδού μερικές πρόχειρες σκέψεις κι ερωτήσεις όσον αφορά το τελευταίο διήμερο –η απάντηση εννοείται ότι πρέπει να μείνει αυστηρά μέσα μας και να απαντηθεί κατά μόνας:
• Όταν ανάβουν πυρκαγιές σε 77 διαφορετικά μέρη μέσα σε λίγες ώρες, γίνεται να είναι ΟΛΕΣ κατόπιν σχεδίου; Κάποιες από αυτές δεν θα είναι λογικά από αμέλεια ή ακόμη κι από την υπερβολική ζεστή; Είναι πανεύκολο να αρπάξει ένα πουρνάρι φωτιά με 41 βαθμούς Κελσίου…
• Εννοείται ότι σε περιοχές όπως ο Υμηττός υπάρχει εμπρηστικό σχέδιο καταστροφής του «τελευταίου πνεύμονα πρασίνου» (my ass…). Αλλά και πάλι αν είναι έτσι, ποιος παρανοϊκός νους τις βάζει; Να σκεφτώ ότι η Εκκλησία που έχει νόμιμο συμφέρον στις περιοχές αυτές πληρώνει δυο αλβανούς να ρίξουν από δυο στουπιά και να λαμπαδιάσουν τον τόπο προκειμένου μετά από 8-10 μήνες να γίνουν κτήματα για το παπαδαριό; Να σκεφτώ ότι υπάρχει τούρκικος δάκτυλος; (έλεος! αυτά τα λέγαμε για αστείο το ’93 όταν έπεσε ο Μητσοτάκης…) Να σκεφτώ ότι τις βάζει η αντιπολίτευση; Ότι ο Γιωργάκης προσπαθεί να ρίξει την Κυβέρνηση βάζοντας φωτιές αποκλειστικά σε «μπλε» νόμους για να πλήξει τον Σαμαρά και να πάρει τις ψήφους του; «Η μήπως η ίδια η Κυβέρνηση που έχει επίσης έννομο συμφέρον σε τέτοιες περιοχές πληρώνει μερικούς φτωχοδιάβολους να κάψουν τα μέρη αυτά ώστε μετά να καταλήξουν –νόμιμα- στα χέρια οικοδομικών συνεταιρισμών με τις οποίες έχουν κολλητιλίκια ή χρηματοδοτούνται από αυτούς ενόψει προεκλογικών περιόδων; Η μήπως γίνεται να υπάρχει μια Εταιρία (όπως η αντίστοιχη των Δολοφόνων του Παπαδόπουλου που πιάστηκε το ’87) που λειτουργεί με τρομοκρατικές λογικές και καίει κόσμο; Τότε να βγει κι αυτή εκτός νόμου πάραυτα…
• Έπιασαν ποτέ κάποιον εμπρηστή; Κι αν ναι, είδε κανείς το πρόσωπο του; Κι αν ναι, ποσά χρόνια θα φάει, θα το μάθουμε ποτέ; Η μήπως θα ξεχαστεί κι αυτός ή θα αποσιωπηθεί η ταυτότητα του έτσι ώστε να μην αποκαλυφθεί ότι ήταν κάποιος χρηματοδοτούμενος από ανώτερα κυβερνητικά ή αντιπολιτευτικά κλιμάκια; Γαμώτο! Μισώ τις θεωρίες συνωμοσίας…
• Συμπάσχω απόλυτα στο δράμα των πληγέντων –είχα φάει κι εγώ ένα λούκι το ’92 όταν κόντεψε να καεί το εξοχικό μου στους Αγίους Αποστόλους κατά την διάρκεια των μεγάλων πυρκαγιών του Σεπτεμβρίου εκείνου. Αλλά μέσα στον πόνο του ο άνθρωπος μπορεί να πετάξει ένα εκατομμύριο παπαριές και να γίνει, άθελα του, ο χειρότερος πρεσβευτής του (αδιαμφισβήτητου) δίκιου του. Το να βλέπω διάφορες γριές και γέρους να φωνάζουν στα παράθυρα «που είναι η πολιτεία, το κράτος, οι υπουργοί κτλ» και να ρίχνουν κατάρες στο Πυροσβεστικό σώμα αφενός δείχνει ένα επίπεδο πολιτισμού κι αφετέρου σπέρνει χειρότερο εκνευρισμό σε μια κατηγορία επαγγελματιών (πυροσβέστες) που και ελάχιστοι είναι αλλά και την τελευταία φορά που τσέκαρα ΔΕΝ ανήκουν στους Fantastic Four ώστε να είναι ΚΑΙ στην Πελοπόννησο ΚΑΙ στο Αλιβέρι ΚΑΙ στα Καλύβια. Το να βλέπω διάφορες λαϊκές φάτσες να συμπεριφέρονται στην οθόνη ως μοιρολογίστρες σε αρχαία ελληνική τραγωδία χαλάει την αισθητική μου. Υπάρχουν πιο περήφανοι κι αξιοπρεπείς τρόποι από το να γκρινιάζεις ΣΥΝΕΧΩΣ χωρίς να ξέρεις ότι για τον νομό σου π.χ. αντιστοιχεί ΜΟΝΟ ένα (1) καναντέρ κι ότι όταν υπάρχουν 236 διαφορετικά μέτωπα στη χώρα, οι πυροσβέστες δεν είναι τιραμόλες ώστε να είναι παντού. Όπως π.χ. να πιέσεις τον τοπικό σου άρχοντα, που εσύ μαλάκα έλληνα ψήφισες, να βάλει μια αντιπυρική ζώνη. Να την απαιτήσεις την αντιπυρική ζώνη ως τη μόνη σίγουρη λύση σε μια περιοχή που φαντάζεσαι ότι κάποια στιγμή «θα έρθει κι η σειρά της να καεί». Φυσικά εγώ μιλάω εκ του ασφαλούς, χωρίς να έχω δει το σπίτι μου να καίγεται…
• Χθες βράδυ ονειρεύτηκα ότι υπέφεραν από βαριά κι επώδυνη αρρώστια όλοι όσοι βρίσκονται σε κομβικές θέσεις, αποφασίζουν για τον προϋπολογισμό αυτής της χώρας και φροντίζουν να ξοδεύουν το μεγαλύτερο μέρος του κρατικού ταμείου για χάρτινες αφίσες, πλαστικές σημαίες και λοιπά προεκλογικά καραγκιοζιλίκια για να εντυπωσιάσουν γιαγιούλες και λοβοτομημένους αντί να αγοράσουν μερικά ακόμη Καναντέρ και πυροσβεστικά αυτοκίνητα…
• «Όταν χτίζεις ένα σπίτι εκτός σχεδίου, ενίοτε και παράνομα, μέσα σε μια κατάφυτη έκταση στην άκρη ενός γκρεμού χωρίς ασφάλτινο οδικό δίκτυο να το περιβάλει με την πρόσβαση σε αυτό να είναι ανέφικτη, το ασφαλίζεις ξέροντας ότι ανά πάσα στιγμή μπορούν να σου το κάψουνε ή αν τυχόν γίνει καμιά στραβή το ξέρεις από πριν ότι θα το υπερασπιστείς μόνος σου». Λόγια ενός φίλου που διατηρεί σπίτι στο Πήλιο. Είναι σαν αν πηγαίνεις σε πόλεμο και να διαμαρτύρεσαι αν σε τραυματίσουν. Μα το μοναδικό σπίτι σε ένα πευκοδάσος 300 στρεμμάτων είναι το δικό σου! Περίμενες ότι θα ξεφύγεις;
• Άλλοι καραγκιόζηδες κι οι δημοσιογράφοι: ο ANT1 μέσα σε ένα ντελίριο ασυνάρτητου εθνικολαικισμού βγάζει στα δεξιά της οθόνης μια ελληνική σημαία. Ο Δήμος Βερύκιος ως συνήθως παραληρεί χωρίς νόημα, το MEGA κάνει ο,τι μπορεί ως φιλοπασοκική προπαγάνδα και η κρατική τηλεόραση κάνει ρεπορτάζ για τους «ήρωες-πιλότους» των Καναντέρ. Ο καθείς με τα συμφέροντα του λοιπόν; Η απλά ρίχνουμε την ευθύνη όπου να’ ναι γιατί αφενός δεν κοστίζει τίποτα κι αφετέρου εντυπωσιάζει μερικούς τηλεθεατές;
• Εκνευρίζομαι όταν βλέπω παντού κείμενα ευαισθησίας σχετικά με τη φωτιά και τον «πύρινο όλεθρο» και την «καταστροφή» κτλ κτλ. Συμφωνώ 1000% με τον Αντώνη Πανούτσο ότι η τραγωδία είναι ΤΟΠΙΚΗΣ κι όχι ΕΘΝΙΚΗΣ εμβελείας και συνεχίζω να συμπεριφέρομαι σαν ένα κυνικό καθίκι που αράζει στον καναπέ του βλέποντας Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ-Τότεναμ το Supersport, τρώγοντας τον αρακά της μάνας του και απλά αλλάζοντας κανάλι χωρίς να του καίγεται καρφί για το τι θα γίνει αύριο, αρκεί ΕΓΩ να έχω δουλειά, ΕΓΩ να έχω φαγητό στο τραπέζι, ΕΓΩ να έχω το εξοχικό μου ανέπαφο και μερικούς φίλους για να πίνω τα ξύδια μου.
• Εκνευρίζομαι για όλους εκείνους που ξαφνικά τους έπιασε η πρεμούρα για την Πάρνηθα, την Ολυμπία κι όλα εκείνα τα μέρη που ΠΟΤΕ τους δεν έχουν επισκεφτεί –σκάστε επιτέλους, δεν έχετε δικαίωμα να μιλάτε για τα «καμένα λίκνα της ελληνικής αρχαιότητας» τα οποία ποτέ σας δεν έχετε επισκεφτεί και δεν ξέρετε καν που πέφτουν πάνω στο χάρτη! Δεν έχεις δει ποτέ σου το Μουσείο Ολυμπίας και την Άλτη και ξαφνικά σε έπιασε ο πόνος για τα καμένα; Τι, νόμιζες ότι η Ολυμπία βρίσκεται στη Μακεδονία; Μια χαρά –βλάκα- σε βρίσκω…
• Απεχθάνομαι τους περιβαλλοντικά ευαίσθητους του καναπέ, γιατί απλούστατα είμαι κι εγώ ένας από αυτούς τους παντελώς αδιάφορους τύπους που ΔΕΝ ανακυκλώνει, ΔΕΝ έχει πάει ποτέ του βόλτα στην Πάρνηθα (οπότε αυτομάτως δεν έχω κανένα δικαίωμα να διαμαρτυρηθώ για το κάψιμο της, να κατεβώ στους δρόμους για δυο ώρες και μετά να συνεχίσω τη ζωή μου πίνοντας μέχρι αηδίας και κατόπιν πετώντας το κουτάκι της μπύρας κάτω). Η πυρκαγιά με αφορά ΜΟΝΟ αν καούν προσφιλή μου άτομα. Σε οποιαδήποτε άλλη περίπτωση απλά υποκρίνομαι ότι τάχα μου με ενδιαφέρει κάτι που την επόμενη μέρα (ή εβδομάδα, το πολύ) θα έχω ξεχάσει για χάρη μιας καινούργιας τσάντας ή ενός νέου σκληρού δίσκου για το κομπιούτερ μου.
• Καρφί δεν μου κάηκε για το χωριό που παραδόθηκε στις φλόγες, γιατί ποτέ μου δεν πήρα το αμάξι να το επισκεφτώ, αλλά προτίμησα να πάω στο Λονδίνο να δω τους Interpol. Αν καεί το Λονδίνο θα λυπηθώ πολύ περισσότερο. Μόνο αν καεί κάτι που αποτελεί μόνο μέρος του ζωτικού μου μικρόκοσμου, τότε θα ρίξω ένα δάκρυ. Πουθενά αλλού.
• Λυπάμαι όσο δεν φαντάζεστε για τους νεκρούς που απλά βρέθηκαν στο λάθος μέρος τη λάθος στιγμή. Αλλά ίσως ήταν λίγο πιο άτυχοι από μια φίλη μου που έτρεχε μέσα στα βουνά και τα ρουμάνια το Σάββατο να σβήσει τη φωτιά στον Υμηττό και μου είπε μετά ότι παραλίγο να καεί κι εκείνη ζωντανή. Ωραίοι οι εθελοντισμοί, αλλά αν κατεβείς στη μάχη, ενδέχεται να καείς. Πρέπει να το ξέρεις αυτό. Οι άλλοι δέχονται εκπαίδευση μηνών προκειμένου να αντιμετωπίσουν τη φωτιά. Εσύ που πας ξεβράκωτος στα αγγούρια; Εγώ δεν θα κατέβαινα παρά μόνο αν καιγόταν το σπίτι μου. Κι εκεί, μάλλον απλά θα έπαιρνα τους γονείς και τα cd με τα βινιλια μου και θα έφευγα απλά. Που να τα βάλεις με τη φωτιά;
• Και, εντέλει, το τσίρκο κάποια στιγμή θα φύγει από την πόλη, εσύ (κι εγώ) θα σταματήσουμε να αλλάζουμε μηχανικά τα κανάλια, να ανεβαίνουμε στην ταράτσα σχολιάζοντας «ω κοίτα τι πολύς καπνός που σκέπασε την Αθήνα» και τραβώντας ταυτόχρονα φωτογραφίες στην πανάκριβη 8 megapixel ψηφιακή μας μηχανή και θα κάνουμε ότι απλά τις 3 προηγούμενες μέρες δεν συνέβη απολύτως τίποτα. Ε ρε κάτι κυνικά καθίκια που κυκλοφορούν στον κόσμο… Ναι, φίλε σε εσένα στον καθρέπτη μιλάω.
• Πείνασα. Πάω να φτιάξω κάτι να φάω.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου