Και ναι, όπως καταλάβατε, βγήκε πάλι το χρυσούν φτυάρι, αυτό που χρησιμοποιείται ειδικά σε τέτοιες περιστάσεις φαιδράς πορτοκαλέας, οπότε όποιος είναι εύθικτος ή δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο, παρακαλείται να πάρει το πτηνόν και να πάει αλλού για το καφεδάκι του. Διότι θα μιλήσουμε αρκετά σοβαρά αλλά κυρίως με χιούμορ τόσο καυστικό που μπορεί να διαλύσει μέσα σε δευτερόλεπτα ακόμη και το πιο σκληρό πουρί στην τουαλέτα σας.
Κατ' αρχήν, να πάρουμε κυριολεκτικά αυτό το "μότο" που χρησιμοποιήθηκε τις τελευταίες μέρες, ούτως ειπείν ότι είμαστε στην Ευρώπη (όπου Ευρώπη σημαίνει μοναχά γιούρο και τίποτε άλλο) και ως εκ τούτου αν φύγουμε από το γιούρο φεύγουμε και από την Ευρώπη.
Προφανώς και οι εμπνευστές του όρου έχουν ξεχάσει ότι το πολυχρονεμένο μας νόμισμα δεν συμπεριλαμβάνει όλες τις (γεωγραφικά) ευρωπαϊκές χώρες, οι οποίες όμως εξακολουθούν να παραμένουν ευρωπαϊκές παρά το γεγονός της μη συμμετοχής τους στην Ευρωζώνη. Φυσικά, όσοι ασχολείστε με τα διεθνή ζητήματα θα θυμάστε ξεκάθαρα πως επειδή δεν υπάρχει μηχανισμός εξόδου μιας χώρας από το γιούρο, η όποια έξοδος μπορεί να γίνει μόνο με παράλληλη έξοδο από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Ακόμη και αυτό όμως αν και είναι διπλωματικά εφικτό, αποτελεί μάλλον μεγάλο διακύβευμα από την στιγμή που ολόκληρη Μ.Βρετανία να έχει ανακοινώσει ότι επίκειται δημοψήφισμα για το μέλλον της στην (πολιτική) ευρωπαϊκή οικογένεια, και τέλος πάντων όλα είναι ασκήσεις επί χάρτου (για να μην κρυβόμαστε) στις οποίες τα τελευταία χρόνια έχει αποδειχθεί ότι η Γερμανία ποντάρει συνεχώς στον μουτζούρη. Όπως και να'χει, ο λόγος που δεν υπάρχουν τέτοιοι μηχανισμοί είναι ακριβώς για να μην μπορεί να βγει χώρα από το γιούρο, ακόμη κι αν το θέλει και η έξοδός της και από την ΕΕ να αποτελεί αποτρεπτική σκεψη.
Πάμε τώρα στο εθιμοτυπικόν του πράγματος: βρισκόμαστε σε μια Ευρώπη που πρόσφατα μάθαμε ότι δυνητικά μπορεί να αποτελέσει μέλος της έως και Αυστραλία (βλ. γιουρουσοβυζιών), ενώ εδώ και δεκαετίες για καθαρά πολιτικούς λόγους (ένεκα αραβικού κόσμου) το γεωγραφικά αναφανδόν ασιατικό Ισραήλ συμμετέχει σε ό,τι ευρωπαϊκό υπάρχει (βλ. αθλητικές διοργανώσεις κλπ).
Με δεδομένο, λοιπόν, ότι η φτωχή τούτη χώρα ανέκαθεν είχε γεωγραφική θέση τέτοια (πόσω δε μάλλον και πολιτισμική) που αποτελεί κυριολεκτικώς στυλοβάτη του δυτικού κόσμου, πως διάολο θα μπορούσε να φύγει από την Ευρώπη; Θα μου πείτε βεβαίως, ότι την σήμερον, η Ευρωπαϊκή Ένωση ισοδυναμεί με την Ευρώπη. πολύ σωστό, αλλά μήπως τελικώς υπάρχουν κι άλλες διέξοδοι εάν οι Ευρωπαίοι φτάσουν σε τούτο το υπέρτατο επίπεδο πολιτικής (κι όχι μόνο) ξεφτίλας να μας εξωθήσουν;
Τώρα θα μου πείτε, μα καλά ρε Άδη, πλάκα μας κάνεις; Ασχολείσαι με κάτι τόσο ανούσιο όπως η ονοματολογία και την συγχέεις ακόμη και με το... πολιτικό grexit;
Ευκολάκι η απάντηση: ναι, ασχολούμαι, μόνο που δεν είναι ανούσιο! Εδώ πέραδεν έχουμε απλώς να κάνουμε με μια αντιπαράθεση των επιχειρημάτων των ίδιων ανθρώπων για τις εποχές των αγανακτισμένων, με την σημερινή (επειδή η Μοίρα μπορεί να στην στήσει στη γωνία με τρομακτικές διαθέσεις τρολλαρίσματος) αλλά με την πεμπτουσία της πολιτικής αντιπαράθεσης στη χώρα μας, τόσο σε επίπεδο πολιτικών, όσο και πολιτών και δυστυχώς για να κατανοήσουμε τα ακριβή χάλια του δεύτερου, πρέπει οπωσδήποτε να εντρυφήσουμε στο πρώτο.
Και το πρώτο πράγμα που θυμόμαστε να λένε ήταν έως και η απαξίωση του όρου "αγανακτισμένος", με την ελπίδα ότι η όλη προσπάθεια του απλού κόσμου θα κατέρρεε από κάτι τέτοιο.
Έχουμε και λέμε λοιπόν...
Τι θυμάμαι από τις τότε εποχές (μια πολύ σύντομη υπενθύμιση εδώ κι εδώ), και τι διαπιστώνω σήμερα;
- Τότε, οι διαδηλώσεις που είχαν ξεκινήσει ίσως και με καμιά τριανταριά χιλιάδες κόσμο (την πρώτη μέρα) είχαν υποβαθμιστεί και από τα μνημονιακά μέσα και από τον πολιτικό κόσμο (πλην ΖΥΡΙΖΑ ο οποίος είχε ξεχεσθεί επιτυχώς), ενώ από τους ενάντιους πολίτες είχαν παρουσιαστεί ως αποτυχημένες.
Σήμερα, με υποπολλαπλάσιο κόσμο (προσωπικά για πάνω από 6-7 χιλιάρικα δεν τους έκοψα κρίνοντας από τον χώρο), από τους ίδιους επικριτές του τότε, η προσπάθεια αυτή της άλλης πλευράς χαρακτηρίστηκε άκρως επιτυχημένη και αχτίδα ελπίδας για το μέλλον, ενώ τα μνημονιακά μέσα δεν έδειξαν ιδιαίτερη φειδώ στους διθυράμβους, δίχως μάλιστα να κοκκινίζουν από ντροπή για την στάση τους.
- Τότε, παρόλο που οι πολιτικοί απέφευγαν όπως ο διάολος το λιβάνι να εμφανιστούν, ήταν πολλοί εκείνοι που έκαναν τεχνηέντως λόγο για καπέλωμα. Σήμερα που η εν λόγω διαδήλωση είναι επί της ουσίας βουλευτές and friends, πρόκειται για αυθόρμητη κίνηση των οραματιστών πολιτών της χώρας.
- Τότε, στην ευρύτερη προσπάθεια απαξίωσης, αρκετοί έκαναν λόγο για άνω και κάτω πλατεία. Μάλιστα η "άνω" ήταν των φασιστών (με τους οποίους κανείς... πραγματικός δημοκράτης δεν ήθελε να βρίσκεται καν στον ίδιον χώρο), ενώ η "κάτω" ήταν η πλατεία των αριστεριστών που ήθελαν την πλήρη κατάλυση του κοινωνικού και πολιτικού ιστού (και πίσω από τους οποίους κρυβόταν ο Αλαβάνος, όπως είχαμε ήδη από τότε επισημάνει). Πλέον το δεύτερο σενάριο δεν μας ενδιαφέρει διότι το πέτυχε πλήρως τα προηγούμενα χρόνια το νουδουsok που διαδηλώνει σήμερα κατά του (!!!), ενώ ως προς το πρώτο κομμάτι, προφανώς ο Μουρούτης, ο Πλεύρης, ο Δένδιας, ο Αδόνειδος και κάμποσοι άλλοι δεν συγκαταλέγονται στις ακροδεξιές δυνάμεις και ως εκ τούτου οι τότε ευαίσθητοι πολίτες δεν έχουν κανένα πρόβλημα να βρίσκονται στον ίδιο χώρο μαζί τους σήμερα. Άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου.
- Τότε, όπως είμαι βέβαιος ότι όλοι μας θυμόμαστε είχαμε πλήθος φωνών (Πορτοσάλτε, Πάσχως, Μπάμπης συν πλήθος πολιτικών, δημοσιογράφων και κοινών θνητών) οι οποίοι μας υπενθύμιζαν ασταμάτητα το κακό πρόσωπο που δημιουργούν όλοι αυτοί για τον τουρισμό (οι άπλυτοι, να προσθέσω εγώ διότι από τακτ δεν το έλεγαν) μεσούσης της τουριστικής περιόδου, που δεν αναλογίζονται την εικόνα που δείχνουν για τη χώρα στο εξωτερικό, που κάνουν ζημιά στο εμπόριο, που ζημιώνουν την οικονομία, που κλείνουν οι δρόμοι και δεν μπορούν να κυκλοφορούν οι πολίτες κλπ, κλπ. Βεβαίως σήμερα που μεσούσης της τουριστικής περιόδου έκλεισαν δρόμοι και δεν μπορούσαν να κυκλοφορούν οι πολίτες, που δώσαμε εικόνα διαδηλώσεων που προφανώς αμαύρωσε την εικόνα της χώρας, που οι διαδηλώσεις έκαναν ζημιά στο εμπόριο κλπ, κλπ, δεν υπήρξε κανένα απολύτως πρόβλημα! Και πως να υπάρξει πρόβλημα όταν οι τότε δημόσιοι κατήγοροι είτε έχουν υποστηρίξει ανοικτά το εν λόγω εγχείρημα, είτε έχουν συμμετάσχει με τη φυσική τους παρουσία σε αυτό;
- Τότε, υπήρχαν κάποια αυτοσχέδια πανώ και πλακάτ, τα οποία συνάντησαν την τηλεοπτική (και όχι μόνο) χλεύη των ειδημόνων. Μάλιστα αυτά αποτελούσαν "απόδειξη" ότι το πλήθος είναι τόσο ετερόκλητο που δεν έχει αιτήματα και δεν ξέρει τι ζητάει. Εν προκειμένω βέβαια, το σημερινό πλήθος ήξερε πολύ καλά τι ζήταγε και αυτό ήταν η "παραμονή στην Ευρώπη με κάθε κόστος". Δυστυχώς δεν βρέθηκε ούτε ένας δημοσιογράφος που να σέβεται το επάγγελμά του ο οποίος να ρώτησε τον Μιλτιάδη Βαρβιτσιώτη εάν το "με κάθε κόστος" συνεπάγεται και την κατάργηση της βουλευτικής του ασυλίας και του μισθού του (ακριβώς όπως ένας απλός πολίτης διαπιστώνει ότι δεν έχει καμία προστασία και κανένα κομπόδεμα απέναντι σε μία τράπεζα). Έτσι για να βλέπαμε πόσα ύφη θα άλλαζε.
- Παρεμπιπτόντως, μιας και ανέφερα τα τότε αυτοσχέδια πανώ σε αντιδιαστολή με τα... αυτοσχέδια πλακάτ της σήμερον, αναρωτιέμαι το εξής: πως γίνεται με κάτι τόσο αυθόρμητο όσο αυτή η συγκέντρωση να υπήρχαν ως επί τω πλείστο μόνο πλακάτ με ίδια χαρακτηριστικά τυπώματος; Σε λίγο, δηλαδή, θα μας πουν ότι τα χρηματοδότησε και κανένας που εμφανώς δεν θα ήθελε να καπελώσει αυτήν την αυθόρμητη αντίδραση.
- Και όλα αυτά δίχως ΜΑΤ, έτσι; Καταπληκτικό! Ακόμη και τον Δένδια είδα να αποτολμά να μπει παραμέσα από τη νοητή γραμμή που καποτε όριζαν τα κάγκελα. Μάλιστα σε κάποια στιγμή θα έβαζα το χέρι μου στη φωτιά ότι τον είδα να κοιτάει με άγχος προς την Βασιλίσσης Σοφίας μη βγουν τίποτε διμοιρίες των ΜΑΤ με μάσκες, ή καμιά "Αύρα", αλλά τελικώς ουδέν αξιομνημόνευτον συνέβη. Δυστυχώς ούτε καν οι συνήθειςασφαλίτες "αντιεξουσιαστές" τε και "κουκουλοφόροι" δεν εμφανίστηκαν, έτσι για την τιμή των όπλων ρε παιδί μου. Μυστήρια πράγματα. Λες και θα είχαν να αντιμετωπίσουν κανάν... εργοδότη, ένα πράγμα.
- Μμμμμμ...και μιας και το θυμήθηκα, η μεγαλύτερη, ίσως, ειρωνία της Μοίρας είναι αυτή της γλωσσας. Αν όχι όλοι, τουλάχιστον οι περισσότεροι σημερινοί πρωταγωνιστές πάντοτε έχουν κάτι να πουν για όσους γράφουν ανορθόγραφα, εντάσσοντάς τους όλους στην Χρυσή Αυγή. Ακόμη και δυσλεκτικός να είναι κάποιος, αβίαστα μπορεί να χαρακτηριστεί ως χρυσαυγήτης επειδή "δεν ξέρει να μιλάει ελληνικά", εν αντιθέσει με τους ίδιους δηλαδή, που προφανώς μιλούν τα πάντα άψογα, πλην ίσως της αγγλικής βεβαίως, βεβαίως, όπου είναι και το μεγάλο οξύμωρο της υποθέσεως. Μιλάς καλά ελληνικά αλλά δεν θες να είμαστε "Ελλάδα", και διαδηλώνεις υπέρ της Ευρώπης αλλά τα αγγλικά σου είναι της πλάκας! Ε, δεν είναι να γελάς από το δούλεμα; Greece's redish cliantel state και τα μυαλά στα κάγκελα.
Κάπου μέσα σε όλα, ανάμεσα σε διάφορα πλακάτ που κατηγορούσαν το σοβιετικού τύπου δημόσιο (που περιέργως όμως αποκλειστικά το νουδουsok δημιούργησε) είδα και τον Κυριάκο Μητσοτάκη, τον άνθρωπο που επί σειρά ετών είναι βουλευτής και αξιωματούχος, που έχει αδελφή για ακόμη περισσότερα χρόνια βουλευτή και αξιωματούχο, με ανηψιό στην τοπική αυτοδιοίκηση, και που έχει πατέρα ο οποίος κατά δήλωση του ιδίου λαμβάνει τρεις συντάξεις όντας μια ζωή κρατικοδίαιτος, και που κατά πάσα πιθανότητα δεν εργάστηκε ποτέ στην ζωή του, ο οποίος (Κυριάκος) απέλυσε πλήθος δασκάλων και γιατρών αλλά κανέναν υπάλληλο της Βουλής ή μετακλητό πολιτικού γραφείου, να βρίσκεται εκεί για να διαδηλώσει μεταξύ άλλων προφανώς και για το υπέρογκο κράτος. Όπως είδα και τον Εκδόση Αδόνειδος Γεωργιάδη να προβάλει μέσα από πλακάτ που έγραφε όχι στους εθνικούς τραμπούκους και να βγάζει σέλφι, παρόλο που τον θυμάμαι να είναι αναφανδόν ενάντιος κάθε είδους διαδηλώσεως και ιδίως στο Σύνταγμα, αφού μεταξύ άλλων επιθυμεί να πίνει με ησυχία το καφεδάκι του στο Γκράντε Μπρετάνια ακριβώς απέναντι.
Τέλος πάντων, νομίζω ότι το βασικό νόημα το πιάσατε. Δεν χρειάζεται να το προσωποποιήσω περαιτέρω. Το τρολλάρισμα της Μοίρας είναι αμείληκτο κάποιες φορές κι ευτυχώς που υπάρχει πλέον το διαδικτυακό αρχείο για να μας κάνει λίγο να ευθυμούμε, Όπως με τον πολυαγαπημένο μου Πάσχω ας πούμε, ο οποίος είχε γράψει ένα άκρως ειρωνικό (ούτως ειπείν με το συνηθισμένο του ύφος) άρθρο του με τίτλο "Όταν ο μεταμοντερνισμός συνάντησε το facebook" με ημερομηνία 26/5/11 (δηλαδή μία ημέρα μετά την πρώτη εμφάνιση των Αγανακτισμένων), προφανώς δεν ανέμενε ότι υπήρχε περίπτωση ποτέ να υποστηρίξει μια τέτοια διαδήλωση και ως εκ τούτου ολόκληρη η επιχειρηματολογία του (με μερικές μικροαλλαγές απλώς για να αρμόζει στην ιδεολογική και χρονική περίσταση) μπορεί κάλλιστα να του τριφτεί στη μούρη και να μην ξέρει πως να την αντικρούσει δίχως να παραδεχθεί δημοσίως ότι γράφει μαλακίες! Βέβαια, θα μου πείτε ότι ο Πάσχως δεν έχει καταφέρει να συνδυάσει τις απόψεις του περί του τις πταίει για τα χάλια της χώρας, με το πως είναι δυνατόν η πάλαι ποτέ ΔΥ σύζυγός του που θεωρητικά εργαζόταν σε ΙΚΑ να βρίσκεται επί σειρά ετών αποσπασμένη σε γραφεία στελεχών του pasok εκμεταλλευόμενη μάλλον ρουσφετολογικά κάποιες γνωριμίες. Άρα πως θα κάνει κάτι τέτοιο τώρα; Σωστό κι αυτό, όμως Πάσχως είναι και τον συγχωρούμε.
Προφανώς αρκετοί θα νομίζετε ότι παίρνω θέση υπέρ των τάδε χώνωντάς τα κατά των δείνα. Λάθος. Η πραγματικότητα είναι ότι δεν παίρνω κανενός τη θέση. Εξάλλου έχω ξαναγράψει ότι δεν ανήκω σε κανένα κόμμα και δεν μπαίνω κάτω από καμία ταμπέλα κι ούτε ψήφισα ετούτους εδώ ώστε να τους υπερασπίζομαι.
Αυτό που κάνω είναι να υπερασπίζομαι την Κοινή Λογική και να δείχνω την διπροσωπία των δήθεν ευαισθητοποιημένων της σήμερον, οι οποίοι αποτελούσαν τους αφ'υψηλού κριτές του τότε και σήμερα που κάνουν ακριβώς τα ίδια (προς το γελοιοδέστερον) δεν τρεει κάστανο, ενώ τότε τα πάντα ήταν προβοκατόρικα και στημένα. Κοινώς, επισημαίνω το γεγονός ότι δεν μπορώ άλλες μαλακίες, πόσο πιο ελληνικά να το πω;
Μπορεί κανείς να νομίσει ότι θεωρώ ότι οι διαδηλώσεις αποτελούν κεκτημένο μόνο των μεν κι όχι και των δε. Λάθος.
Προσωπικά δεν το έκρυψα ότι δεν πηγαίνω σε τέτοιου είδους συγκεντρώσεις διότι ακριβώς δεν γουστάρω τα καπελώματα. Μοναδική εξαίρεση αποτέλεσε ένα μεγάλο διάστημα της περιόδου των αγανακτισμένων και τέλος, η οποία στο πρώτο της (χρονικά) κομμάτι (για περίπου δύο εβδομάδες συν κάτι ψιλά) ήταν ίσως ό,τι πιο αγνό έχει συμβεί σε τούτη τη χώρα τα τελευταία τουλάχιστον 40 χρόνια.
Εννοείται ότι αναγνωρίζω στην κάθε ομάδα το δικαίωμα να εκφράσει πολιτισμένα και στο πλαίσιο των νόμων και του Συντάγματος κάποια διαμαρτυρία, μια αντίθεση, μιαν άλλη άποψη, δίχως μάλιστα να πνιγεί στο δακρυγόνο. Εννοείται ότι αναγνωρίζω αυτό το δικαίωμα ακόμη και στον Δενδια που θεωρούσε κάποτε ότι το δικαίωμα στην αντίθετη άποψη τεκμαίρεται μόνο όταν το ζητάεινε από έναν ... εγκεκριμένο αριθμό ατόμων και άνω, όπως επίσης το αναγνωρίζω ακόμη και στον Αρούλη τον Πορτοσάλτε με τις ανησυχίες του για την εικόνα της χώρας στο εξωτερικό μεσούσης της τουριστικής περιόδου. Αυτό, όμως που δεν αναγνωρίζω σε κανέναν είναι η διπροσωπία και η προπαγάνδα. Θες μεγάλε να διαδηλώσεις; Πολύ ωραία. Μην κλείσεις όμως τον δρόμο, διότι αυτό ζήταγες από εμένα παρόλο που εγώ ήμουν υπερπολλαπλάσιος και μην ανέβεις στα σκαλιά του Κοινοβουλίου διότι είσαι κίνδυνος για τη Δημοκρατία, όπως έλεγες ότι ήμουν εγώ κάποτε. Και πάει λέγοντας.
Έχω διαβάσει κάθε είδους γελοιότητα τις τελευταίες μέρες. Τουλάχιστον ομολογώ ότι κάποιοι καθίστανται γελοίοι δίχως να το κατανοούν, είτε διότι είναι άπειροι σε καταστάσεις θυματοποίησης διαμέσου προπαγάνδας, είτε διότι έχουν τρομοκρατηθεί τόσο πολύ που κάνουν ό,τι κάνουν εντελώς καλοπροαίρετα, ή βλέπω μια ανησυχία που δεν εξετάζω στην παρούσα φάση πόσο λογική ή χειροπιαστή είναι.
Κάποιοι άλλοι όμως, απείρως πιο μπαρουτοκαπνισμένοι, θα έπρεπε να είναι πιο προσεκτικοί και να μην παίρνουν ως δεδομένο ότι όλοι έχουμε μνήμη χρυσόψαρου, διότι εκτός από μνήμη μπορεί να έχουμε και σχετικό αρχείο (το οποίο αποτελεί και το "μειονέκτημα" του να γράφεις/μιλάς σε δημόσια θέα τε και βήμα). Μου προκαλεί, λοιπόν, αλγεινή εντύπωση ότι ξάφνου δείχνουν να επικαλούνται μέχρι και το φιλότιμο του κόσμου, δήθεν που θέλει να ζει και να αναπνέει, επικαλούμενοι τάχα μου μελλοντικές ευθύνες απέναντι στα παιδιά μας (και όχι μόνο αυτά). Όταν "εμείς" εφιστούσαμε την προσοχή όλων για τα αντίστοιχα, είχαμε μια μόνιμη αντίδραση:
Μα δεν μπορώ να διαδηλώσω στον ίδιον χώρο με χρυσαυγήτες...
Μα αφού υπάχουν και Δημόσιοι Υπάλληλοι εκεί...
Μα εμένα δεν μου έχει τύχει κάτι αντίστοιχο άρα μήπως είσαι υπερβολικός;...
Μα δεν υπάρχουν κοινά αιτήματα...
Μα η ιστορία είναι καπελωμένη, δεν το βλέπεις;...
κ.ο.κ.
Για να κλείσω λοιπόν, θα σου απευθυνθώ άμεσα, ω, ηλίθιε που μου κουνάς και το δάκτυλο ότι δήθεν είμαι ανεύθυνος απέναντι στη χώρα.
Έχω εργαστεί στο εξωτερικό παλιά και ξέρω πως είναι κι έχω αδελφή που εδώ και 5 χρόνια έχει μεταναστεύσει, προφανώς επειδή δεν της άρεσαν τα 700 ευρώ μικτά για πτυχιούχος ΑΕΙ. Έχω γυναίκα πτυχιούχο με μεταπτυχιακό επί μακρώ άνεργη κι εσχάτως ανασφάλιστη, έχω ένα μικρό παιδάκι που δεν ξέρω τι μέλλον θα μπορέσω να του διασφαλίσω κι έχω και δυο γονείς εμπόρους που προσπαθούν εδώ και έναν χρόνο να βγουν στην σύνταξη και δεν μπορούν ενώ πληρούν τις προϋποθέσεις. Κι αυτά, έτσι ως πρόχειρη αναφορά όχι για άλλον λόγο αλλά επειδή στα μάτια αρκετών με καθιστούν... προνομιούχο όχι για άλλον λόγο αλλά επειδή εγώ δεν είμαι άνεργος. Αυτά είναι τα χάλια μας.
Όμως και μέσα ακόμη κι από τα χάλια μας, εγώ την αλληλεγγύη μου μέχρι και σε'σένα τον ηλίθιο ανέκαθεν την έδειχνα και προσπαθούσα πάντοτε να σε ξυπνήσω, άσχετα αν εσύ δεν ήθελες να ξυπνήσεις και δεν δεχόσυν καμία κουβέντα για κανέναν λόγο.
Μην προσπαθείς, συνεπώς, να με παρουσιάσεις τώρα ως ανεύθυνο κι από πάνω, διότι είναι τα δήθεν ευρωπαϊκά χάλια που μας οδήγησαν εδώ. Είναι αυτοί που διαδηλώνουν υπέρ της υποτιθέμενης ευρωπαϊκής προοπτικής που έπαιρναν τις μίζες, που διόριζαν τους ανάξιους και που έχτιζαν χρέος στο χρέος υποθηκεύοντας τον μέλλον όλων μας. Μιλάω γι'αυτούς που υποστηρίζεις, ντόπιους και ξένους. Είναι αυτοί που έδιναν τις μίζες για να δημιουργήσουν ένα κράτος φαύλο το οποίο θα είχαν στο χέρι εσαεί. Είναι οι ίδιοι που από τους εαυτούς τους ποτέ δεν αφαιρούν τίποτα και ψάχνουν για λύσεις πάντα από όσους ήδη δίνουν και το αίμα τους, που δημιουργούν έναν κόσμο πιο ολοκληρωτικό, με ελλείμματα Δημοκρατίας και Δικαιοσύνης και όλα αυτά στο όνομα κάποιων αγορών κι ενός κωλονομίσματος. Και το πιο ωραίο είναι ότι αν σε ρωτήσω να μου ορίσεις την ευρωπαϊκή προοπτική, δεν θα ξέρεις. Αν σε ρωτήσω πως είναι δυνατόν να καλπάζει η ακροδεξιά σε ολόκληρη την Ευρώπη και να ανεβαίνουν οι ευρωσκεπτικιστές, δεν θα ξέρεις τι να μου πεις.
Αν δεν μπορείς να καταλάβεις ότι όλο αυτό το πράγμα πρέπει ν'αλλάξει, τότε λυπάμαι αλλά για πάντα θα παραμείνεις ηλίθιος.
Και για να μην παρεξηγούμαι, δεν αναφέρομαι ούτε σε χρεωκοπίες, ούτε σε παραμονές ή εξόδους από την Ευρωζώνη ούτε σε τίποτε. Είμαστε τόσο πολύ γιατομπούτσον λαός, που ακόμη κι αν μας τα διαγράψουν όλα, σε 10 χρόνια πάλι θα έχουμε χρέη και ελλείμματα και το κορυφαίο είναι ότι πάλι θα τα κάνουν ευτοί που ανέκαθεν τα δημιουργούσαν κι όχι ο κοσμάκης που πληρώνει ως συνήθως τη νύφη.
Διότι είμαστε διεφθαρμένοι στο μυαλό, διότι είμαστε έθνος ρουφιάνων που ενίοτε έβγαζε και μερικούς Καραϊσκάκηδες κι ουχί το αντίθετο και καλώς ή κακώς σε τούτον τον συγκεκριμένο λαό έλαχε ο πρώτος κλήρος να βρεθεί στην πρώτη γραμμή των επάλξεων για τις αλλαγές που επιβάλλεται να έρθουν.
Η χώρα αυτή δεν θα αλλάξει ποτέ Κεμάλ, και οι "μένουμε Ευρώπη" παπάτζες το αποδεικνύουν πέραν πάσης αμφιβολίας. Και μόνο που σε πλήθος μεγάλων ευρωπαϊκών πόλεων υπήρχαν χθες διαδηλώσεις κατά της λιτότητας και στήριξης στην Ελλάδα ενίοτε και με περισσότερο κόσμο απ'ό,τι εδώ που μερίδα κόσμου ζητάει το αντίθετο, αυτό τα λέει όλα.
Χαίρετε και καληνύχτα σας με μια φωτογραφία του τότε, για να έχουμε εύκολες τις συγκρίσεις με το σήμερα.
Κατ' αρχήν, να πάρουμε κυριολεκτικά αυτό το "μότο" που χρησιμοποιήθηκε τις τελευταίες μέρες, ούτως ειπείν ότι είμαστε στην Ευρώπη (όπου Ευρώπη σημαίνει μοναχά γιούρο και τίποτε άλλο) και ως εκ τούτου αν φύγουμε από το γιούρο φεύγουμε και από την Ευρώπη.
Προφανώς και οι εμπνευστές του όρου έχουν ξεχάσει ότι το πολυχρονεμένο μας νόμισμα δεν συμπεριλαμβάνει όλες τις (γεωγραφικά) ευρωπαϊκές χώρες, οι οποίες όμως εξακολουθούν να παραμένουν ευρωπαϊκές παρά το γεγονός της μη συμμετοχής τους στην Ευρωζώνη. Φυσικά, όσοι ασχολείστε με τα διεθνή ζητήματα θα θυμάστε ξεκάθαρα πως επειδή δεν υπάρχει μηχανισμός εξόδου μιας χώρας από το γιούρο, η όποια έξοδος μπορεί να γίνει μόνο με παράλληλη έξοδο από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Ακόμη και αυτό όμως αν και είναι διπλωματικά εφικτό, αποτελεί μάλλον μεγάλο διακύβευμα από την στιγμή που ολόκληρη Μ.Βρετανία να έχει ανακοινώσει ότι επίκειται δημοψήφισμα για το μέλλον της στην (πολιτική) ευρωπαϊκή οικογένεια, και τέλος πάντων όλα είναι ασκήσεις επί χάρτου (για να μην κρυβόμαστε) στις οποίες τα τελευταία χρόνια έχει αποδειχθεί ότι η Γερμανία ποντάρει συνεχώς στον μουτζούρη. Όπως και να'χει, ο λόγος που δεν υπάρχουν τέτοιοι μηχανισμοί είναι ακριβώς για να μην μπορεί να βγει χώρα από το γιούρο, ακόμη κι αν το θέλει και η έξοδός της και από την ΕΕ να αποτελεί αποτρεπτική σκεψη.
Πάμε τώρα στο εθιμοτυπικόν του πράγματος: βρισκόμαστε σε μια Ευρώπη που πρόσφατα μάθαμε ότι δυνητικά μπορεί να αποτελέσει μέλος της έως και Αυστραλία (βλ. γιουρουσοβυζιών), ενώ εδώ και δεκαετίες για καθαρά πολιτικούς λόγους (ένεκα αραβικού κόσμου) το γεωγραφικά αναφανδόν ασιατικό Ισραήλ συμμετέχει σε ό,τι ευρωπαϊκό υπάρχει (βλ. αθλητικές διοργανώσεις κλπ).
Με δεδομένο, λοιπόν, ότι η φτωχή τούτη χώρα ανέκαθεν είχε γεωγραφική θέση τέτοια (πόσω δε μάλλον και πολιτισμική) που αποτελεί κυριολεκτικώς στυλοβάτη του δυτικού κόσμου, πως διάολο θα μπορούσε να φύγει από την Ευρώπη; Θα μου πείτε βεβαίως, ότι την σήμερον, η Ευρωπαϊκή Ένωση ισοδυναμεί με την Ευρώπη. πολύ σωστό, αλλά μήπως τελικώς υπάρχουν κι άλλες διέξοδοι εάν οι Ευρωπαίοι φτάσουν σε τούτο το υπέρτατο επίπεδο πολιτικής (κι όχι μόνο) ξεφτίλας να μας εξωθήσουν;
Τώρα θα μου πείτε, μα καλά ρε Άδη, πλάκα μας κάνεις; Ασχολείσαι με κάτι τόσο ανούσιο όπως η ονοματολογία και την συγχέεις ακόμη και με το... πολιτικό grexit;
Ευκολάκι η απάντηση: ναι, ασχολούμαι, μόνο που δεν είναι ανούσιο! Εδώ πέραδεν έχουμε απλώς να κάνουμε με μια αντιπαράθεση των επιχειρημάτων των ίδιων ανθρώπων για τις εποχές των αγανακτισμένων, με την σημερινή (επειδή η Μοίρα μπορεί να στην στήσει στη γωνία με τρομακτικές διαθέσεις τρολλαρίσματος) αλλά με την πεμπτουσία της πολιτικής αντιπαράθεσης στη χώρα μας, τόσο σε επίπεδο πολιτικών, όσο και πολιτών και δυστυχώς για να κατανοήσουμε τα ακριβή χάλια του δεύτερου, πρέπει οπωσδήποτε να εντρυφήσουμε στο πρώτο.
Και το πρώτο πράγμα που θυμόμαστε να λένε ήταν έως και η απαξίωση του όρου "αγανακτισμένος", με την ελπίδα ότι η όλη προσπάθεια του απλού κόσμου θα κατέρρεε από κάτι τέτοιο.
Έχουμε και λέμε λοιπόν...
Τι θυμάμαι από τις τότε εποχές (μια πολύ σύντομη υπενθύμιση εδώ κι εδώ), και τι διαπιστώνω σήμερα;
- Τότε, οι διαδηλώσεις που είχαν ξεκινήσει ίσως και με καμιά τριανταριά χιλιάδες κόσμο (την πρώτη μέρα) είχαν υποβαθμιστεί και από τα μνημονιακά μέσα και από τον πολιτικό κόσμο (πλην ΖΥΡΙΖΑ ο οποίος είχε ξεχεσθεί επιτυχώς), ενώ από τους ενάντιους πολίτες είχαν παρουσιαστεί ως αποτυχημένες.
Σήμερα, με υποπολλαπλάσιο κόσμο (προσωπικά για πάνω από 6-7 χιλιάρικα δεν τους έκοψα κρίνοντας από τον χώρο), από τους ίδιους επικριτές του τότε, η προσπάθεια αυτή της άλλης πλευράς χαρακτηρίστηκε άκρως επιτυχημένη και αχτίδα ελπίδας για το μέλλον, ενώ τα μνημονιακά μέσα δεν έδειξαν ιδιαίτερη φειδώ στους διθυράμβους, δίχως μάλιστα να κοκκινίζουν από ντροπή για την στάση τους.
- Τότε, παρόλο που οι πολιτικοί απέφευγαν όπως ο διάολος το λιβάνι να εμφανιστούν, ήταν πολλοί εκείνοι που έκαναν τεχνηέντως λόγο για καπέλωμα. Σήμερα που η εν λόγω διαδήλωση είναι επί της ουσίας βουλευτές and friends, πρόκειται για αυθόρμητη κίνηση των οραματιστών πολιτών της χώρας.
- Τότε, στην ευρύτερη προσπάθεια απαξίωσης, αρκετοί έκαναν λόγο για άνω και κάτω πλατεία. Μάλιστα η "άνω" ήταν των φασιστών (με τους οποίους κανείς... πραγματικός δημοκράτης δεν ήθελε να βρίσκεται καν στον ίδιον χώρο), ενώ η "κάτω" ήταν η πλατεία των αριστεριστών που ήθελαν την πλήρη κατάλυση του κοινωνικού και πολιτικού ιστού (και πίσω από τους οποίους κρυβόταν ο Αλαβάνος, όπως είχαμε ήδη από τότε επισημάνει). Πλέον το δεύτερο σενάριο δεν μας ενδιαφέρει διότι το πέτυχε πλήρως τα προηγούμενα χρόνια το νουδουsok που διαδηλώνει σήμερα κατά του (!!!), ενώ ως προς το πρώτο κομμάτι, προφανώς ο Μουρούτης, ο Πλεύρης, ο Δένδιας, ο Αδόνειδος και κάμποσοι άλλοι δεν συγκαταλέγονται στις ακροδεξιές δυνάμεις και ως εκ τούτου οι τότε ευαίσθητοι πολίτες δεν έχουν κανένα πρόβλημα να βρίσκονται στον ίδιο χώρο μαζί τους σήμερα. Άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου.
- Τότε, όπως είμαι βέβαιος ότι όλοι μας θυμόμαστε είχαμε πλήθος φωνών (Πορτοσάλτε, Πάσχως, Μπάμπης συν πλήθος πολιτικών, δημοσιογράφων και κοινών θνητών) οι οποίοι μας υπενθύμιζαν ασταμάτητα το κακό πρόσωπο που δημιουργούν όλοι αυτοί για τον τουρισμό (οι άπλυτοι, να προσθέσω εγώ διότι από τακτ δεν το έλεγαν) μεσούσης της τουριστικής περιόδου, που δεν αναλογίζονται την εικόνα που δείχνουν για τη χώρα στο εξωτερικό, που κάνουν ζημιά στο εμπόριο, που ζημιώνουν την οικονομία, που κλείνουν οι δρόμοι και δεν μπορούν να κυκλοφορούν οι πολίτες κλπ, κλπ. Βεβαίως σήμερα που μεσούσης της τουριστικής περιόδου έκλεισαν δρόμοι και δεν μπορούσαν να κυκλοφορούν οι πολίτες, που δώσαμε εικόνα διαδηλώσεων που προφανώς αμαύρωσε την εικόνα της χώρας, που οι διαδηλώσεις έκαναν ζημιά στο εμπόριο κλπ, κλπ, δεν υπήρξε κανένα απολύτως πρόβλημα! Και πως να υπάρξει πρόβλημα όταν οι τότε δημόσιοι κατήγοροι είτε έχουν υποστηρίξει ανοικτά το εν λόγω εγχείρημα, είτε έχουν συμμετάσχει με τη φυσική τους παρουσία σε αυτό;
- Τότε, υπήρχαν κάποια αυτοσχέδια πανώ και πλακάτ, τα οποία συνάντησαν την τηλεοπτική (και όχι μόνο) χλεύη των ειδημόνων. Μάλιστα αυτά αποτελούσαν "απόδειξη" ότι το πλήθος είναι τόσο ετερόκλητο που δεν έχει αιτήματα και δεν ξέρει τι ζητάει. Εν προκειμένω βέβαια, το σημερινό πλήθος ήξερε πολύ καλά τι ζήταγε και αυτό ήταν η "παραμονή στην Ευρώπη με κάθε κόστος". Δυστυχώς δεν βρέθηκε ούτε ένας δημοσιογράφος που να σέβεται το επάγγελμά του ο οποίος να ρώτησε τον Μιλτιάδη Βαρβιτσιώτη εάν το "με κάθε κόστος" συνεπάγεται και την κατάργηση της βουλευτικής του ασυλίας και του μισθού του (ακριβώς όπως ένας απλός πολίτης διαπιστώνει ότι δεν έχει καμία προστασία και κανένα κομπόδεμα απέναντι σε μία τράπεζα). Έτσι για να βλέπαμε πόσα ύφη θα άλλαζε.
- Παρεμπιπτόντως, μιας και ανέφερα τα τότε αυτοσχέδια πανώ σε αντιδιαστολή με τα... αυτοσχέδια πλακάτ της σήμερον, αναρωτιέμαι το εξής: πως γίνεται με κάτι τόσο αυθόρμητο όσο αυτή η συγκέντρωση να υπήρχαν ως επί τω πλείστο μόνο πλακάτ με ίδια χαρακτηριστικά τυπώματος; Σε λίγο, δηλαδή, θα μας πουν ότι τα χρηματοδότησε και κανένας που εμφανώς δεν θα ήθελε να καπελώσει αυτήν την αυθόρμητη αντίδραση.
- Και όλα αυτά δίχως ΜΑΤ, έτσι; Καταπληκτικό! Ακόμη και τον Δένδια είδα να αποτολμά να μπει παραμέσα από τη νοητή γραμμή που καποτε όριζαν τα κάγκελα. Μάλιστα σε κάποια στιγμή θα έβαζα το χέρι μου στη φωτιά ότι τον είδα να κοιτάει με άγχος προς την Βασιλίσσης Σοφίας μη βγουν τίποτε διμοιρίες των ΜΑΤ με μάσκες, ή καμιά "Αύρα", αλλά τελικώς ουδέν αξιομνημόνευτον συνέβη. Δυστυχώς ούτε καν οι συνήθεις
- Μμμμμμ...και μιας και το θυμήθηκα, η μεγαλύτερη, ίσως, ειρωνία της Μοίρας είναι αυτή της γλωσσας. Αν όχι όλοι, τουλάχιστον οι περισσότεροι σημερινοί πρωταγωνιστές πάντοτε έχουν κάτι να πουν για όσους γράφουν ανορθόγραφα, εντάσσοντάς τους όλους στην Χρυσή Αυγή. Ακόμη και δυσλεκτικός να είναι κάποιος, αβίαστα μπορεί να χαρακτηριστεί ως χρυσαυγήτης επειδή "δεν ξέρει να μιλάει ελληνικά", εν αντιθέσει με τους ίδιους δηλαδή, που προφανώς μιλούν τα πάντα άψογα, πλην ίσως της αγγλικής βεβαίως, βεβαίως, όπου είναι και το μεγάλο οξύμωρο της υποθέσεως. Μιλάς καλά ελληνικά αλλά δεν θες να είμαστε "Ελλάδα", και διαδηλώνεις υπέρ της Ευρώπης αλλά τα αγγλικά σου είναι της πλάκας! Ε, δεν είναι να γελάς από το δούλεμα; Greece's redish cliantel state και τα μυαλά στα κάγκελα.
Κάπου μέσα σε όλα, ανάμεσα σε διάφορα πλακάτ που κατηγορούσαν το σοβιετικού τύπου δημόσιο (που περιέργως όμως αποκλειστικά το νουδουsok δημιούργησε) είδα και τον Κυριάκο Μητσοτάκη, τον άνθρωπο που επί σειρά ετών είναι βουλευτής και αξιωματούχος, που έχει αδελφή για ακόμη περισσότερα χρόνια βουλευτή και αξιωματούχο, με ανηψιό στην τοπική αυτοδιοίκηση, και που έχει πατέρα ο οποίος κατά δήλωση του ιδίου λαμβάνει τρεις συντάξεις όντας μια ζωή κρατικοδίαιτος, και που κατά πάσα πιθανότητα δεν εργάστηκε ποτέ στην ζωή του, ο οποίος (Κυριάκος) απέλυσε πλήθος δασκάλων και γιατρών αλλά κανέναν υπάλληλο της Βουλής ή μετακλητό πολιτικού γραφείου, να βρίσκεται εκεί για να διαδηλώσει μεταξύ άλλων προφανώς και για το υπέρογκο κράτος. Όπως είδα και τον Εκδόση Αδόνειδος Γεωργιάδη να προβάλει μέσα από πλακάτ που έγραφε όχι στους εθνικούς τραμπούκους και να βγάζει σέλφι, παρόλο που τον θυμάμαι να είναι αναφανδόν ενάντιος κάθε είδους διαδηλώσεως και ιδίως στο Σύνταγμα, αφού μεταξύ άλλων επιθυμεί να πίνει με ησυχία το καφεδάκι του στο Γκράντε Μπρετάνια ακριβώς απέναντι.
Τέλος πάντων, νομίζω ότι το βασικό νόημα το πιάσατε. Δεν χρειάζεται να το προσωποποιήσω περαιτέρω. Το τρολλάρισμα της Μοίρας είναι αμείληκτο κάποιες φορές κι ευτυχώς που υπάρχει πλέον το διαδικτυακό αρχείο για να μας κάνει λίγο να ευθυμούμε, Όπως με τον πολυαγαπημένο μου Πάσχω ας πούμε, ο οποίος είχε γράψει ένα άκρως ειρωνικό (ούτως ειπείν με το συνηθισμένο του ύφος) άρθρο του με τίτλο "Όταν ο μεταμοντερνισμός συνάντησε το facebook" με ημερομηνία 26/5/11 (δηλαδή μία ημέρα μετά την πρώτη εμφάνιση των Αγανακτισμένων), προφανώς δεν ανέμενε ότι υπήρχε περίπτωση ποτέ να υποστηρίξει μια τέτοια διαδήλωση και ως εκ τούτου ολόκληρη η επιχειρηματολογία του (με μερικές μικροαλλαγές απλώς για να αρμόζει στην ιδεολογική και χρονική περίσταση) μπορεί κάλλιστα να του τριφτεί στη μούρη και να μην ξέρει πως να την αντικρούσει δίχως να παραδεχθεί δημοσίως ότι γράφει μαλακίες! Βέβαια, θα μου πείτε ότι ο Πάσχως δεν έχει καταφέρει να συνδυάσει τις απόψεις του περί του τις πταίει για τα χάλια της χώρας, με το πως είναι δυνατόν η πάλαι ποτέ ΔΥ σύζυγός του που θεωρητικά εργαζόταν σε ΙΚΑ να βρίσκεται επί σειρά ετών αποσπασμένη σε γραφεία στελεχών του pasok εκμεταλλευόμενη μάλλον ρουσφετολογικά κάποιες γνωριμίες. Άρα πως θα κάνει κάτι τέτοιο τώρα; Σωστό κι αυτό, όμως Πάσχως είναι και τον συγχωρούμε.
Προφανώς αρκετοί θα νομίζετε ότι παίρνω θέση υπέρ των τάδε χώνωντάς τα κατά των δείνα. Λάθος. Η πραγματικότητα είναι ότι δεν παίρνω κανενός τη θέση. Εξάλλου έχω ξαναγράψει ότι δεν ανήκω σε κανένα κόμμα και δεν μπαίνω κάτω από καμία ταμπέλα κι ούτε ψήφισα ετούτους εδώ ώστε να τους υπερασπίζομαι.
Αυτό που κάνω είναι να υπερασπίζομαι την Κοινή Λογική και να δείχνω την διπροσωπία των δήθεν ευαισθητοποιημένων της σήμερον, οι οποίοι αποτελούσαν τους αφ'υψηλού κριτές του τότε και σήμερα που κάνουν ακριβώς τα ίδια (προς το γελοιοδέστερον) δεν τρεει κάστανο, ενώ τότε τα πάντα ήταν προβοκατόρικα και στημένα. Κοινώς, επισημαίνω το γεγονός ότι δεν μπορώ άλλες μαλακίες, πόσο πιο ελληνικά να το πω;
Μπορεί κανείς να νομίσει ότι θεωρώ ότι οι διαδηλώσεις αποτελούν κεκτημένο μόνο των μεν κι όχι και των δε. Λάθος.
Προσωπικά δεν το έκρυψα ότι δεν πηγαίνω σε τέτοιου είδους συγκεντρώσεις διότι ακριβώς δεν γουστάρω τα καπελώματα. Μοναδική εξαίρεση αποτέλεσε ένα μεγάλο διάστημα της περιόδου των αγανακτισμένων και τέλος, η οποία στο πρώτο της (χρονικά) κομμάτι (για περίπου δύο εβδομάδες συν κάτι ψιλά) ήταν ίσως ό,τι πιο αγνό έχει συμβεί σε τούτη τη χώρα τα τελευταία τουλάχιστον 40 χρόνια.
Εννοείται ότι αναγνωρίζω στην κάθε ομάδα το δικαίωμα να εκφράσει πολιτισμένα και στο πλαίσιο των νόμων και του Συντάγματος κάποια διαμαρτυρία, μια αντίθεση, μιαν άλλη άποψη, δίχως μάλιστα να πνιγεί στο δακρυγόνο. Εννοείται ότι αναγνωρίζω αυτό το δικαίωμα ακόμη και στον Δενδια που θεωρούσε κάποτε ότι το δικαίωμα στην αντίθετη άποψη τεκμαίρεται μόνο όταν το ζητάεινε από έναν ... εγκεκριμένο αριθμό ατόμων και άνω, όπως επίσης το αναγνωρίζω ακόμη και στον Αρούλη τον Πορτοσάλτε με τις ανησυχίες του για την εικόνα της χώρας στο εξωτερικό μεσούσης της τουριστικής περιόδου. Αυτό, όμως που δεν αναγνωρίζω σε κανέναν είναι η διπροσωπία και η προπαγάνδα. Θες μεγάλε να διαδηλώσεις; Πολύ ωραία. Μην κλείσεις όμως τον δρόμο, διότι αυτό ζήταγες από εμένα παρόλο που εγώ ήμουν υπερπολλαπλάσιος και μην ανέβεις στα σκαλιά του Κοινοβουλίου διότι είσαι κίνδυνος για τη Δημοκρατία, όπως έλεγες ότι ήμουν εγώ κάποτε. Και πάει λέγοντας.
Έχω διαβάσει κάθε είδους γελοιότητα τις τελευταίες μέρες. Τουλάχιστον ομολογώ ότι κάποιοι καθίστανται γελοίοι δίχως να το κατανοούν, είτε διότι είναι άπειροι σε καταστάσεις θυματοποίησης διαμέσου προπαγάνδας, είτε διότι έχουν τρομοκρατηθεί τόσο πολύ που κάνουν ό,τι κάνουν εντελώς καλοπροαίρετα, ή βλέπω μια ανησυχία που δεν εξετάζω στην παρούσα φάση πόσο λογική ή χειροπιαστή είναι.
Κάποιοι άλλοι όμως, απείρως πιο μπαρουτοκαπνισμένοι, θα έπρεπε να είναι πιο προσεκτικοί και να μην παίρνουν ως δεδομένο ότι όλοι έχουμε μνήμη χρυσόψαρου, διότι εκτός από μνήμη μπορεί να έχουμε και σχετικό αρχείο (το οποίο αποτελεί και το "μειονέκτημα" του να γράφεις/μιλάς σε δημόσια θέα τε και βήμα). Μου προκαλεί, λοιπόν, αλγεινή εντύπωση ότι ξάφνου δείχνουν να επικαλούνται μέχρι και το φιλότιμο του κόσμου, δήθεν που θέλει να ζει και να αναπνέει, επικαλούμενοι τάχα μου μελλοντικές ευθύνες απέναντι στα παιδιά μας (και όχι μόνο αυτά). Όταν "εμείς" εφιστούσαμε την προσοχή όλων για τα αντίστοιχα, είχαμε μια μόνιμη αντίδραση:
Μα δεν μπορώ να διαδηλώσω στον ίδιον χώρο με χρυσαυγήτες...
Μα αφού υπάχουν και Δημόσιοι Υπάλληλοι εκεί...
Μα εμένα δεν μου έχει τύχει κάτι αντίστοιχο άρα μήπως είσαι υπερβολικός;...
Μα δεν υπάρχουν κοινά αιτήματα...
Μα η ιστορία είναι καπελωμένη, δεν το βλέπεις;...
κ.ο.κ.
Για να κλείσω λοιπόν, θα σου απευθυνθώ άμεσα, ω, ηλίθιε που μου κουνάς και το δάκτυλο ότι δήθεν είμαι ανεύθυνος απέναντι στη χώρα.
Έχω εργαστεί στο εξωτερικό παλιά και ξέρω πως είναι κι έχω αδελφή που εδώ και 5 χρόνια έχει μεταναστεύσει, προφανώς επειδή δεν της άρεσαν τα 700 ευρώ μικτά για πτυχιούχος ΑΕΙ. Έχω γυναίκα πτυχιούχο με μεταπτυχιακό επί μακρώ άνεργη κι εσχάτως ανασφάλιστη, έχω ένα μικρό παιδάκι που δεν ξέρω τι μέλλον θα μπορέσω να του διασφαλίσω κι έχω και δυο γονείς εμπόρους που προσπαθούν εδώ και έναν χρόνο να βγουν στην σύνταξη και δεν μπορούν ενώ πληρούν τις προϋποθέσεις. Κι αυτά, έτσι ως πρόχειρη αναφορά όχι για άλλον λόγο αλλά επειδή στα μάτια αρκετών με καθιστούν... προνομιούχο όχι για άλλον λόγο αλλά επειδή εγώ δεν είμαι άνεργος. Αυτά είναι τα χάλια μας.
Όμως και μέσα ακόμη κι από τα χάλια μας, εγώ την αλληλεγγύη μου μέχρι και σε'σένα τον ηλίθιο ανέκαθεν την έδειχνα και προσπαθούσα πάντοτε να σε ξυπνήσω, άσχετα αν εσύ δεν ήθελες να ξυπνήσεις και δεν δεχόσυν καμία κουβέντα για κανέναν λόγο.
Μην προσπαθείς, συνεπώς, να με παρουσιάσεις τώρα ως ανεύθυνο κι από πάνω, διότι είναι τα δήθεν ευρωπαϊκά χάλια που μας οδήγησαν εδώ. Είναι αυτοί που διαδηλώνουν υπέρ της υποτιθέμενης ευρωπαϊκής προοπτικής που έπαιρναν τις μίζες, που διόριζαν τους ανάξιους και που έχτιζαν χρέος στο χρέος υποθηκεύοντας τον μέλλον όλων μας. Μιλάω γι'αυτούς που υποστηρίζεις, ντόπιους και ξένους. Είναι αυτοί που έδιναν τις μίζες για να δημιουργήσουν ένα κράτος φαύλο το οποίο θα είχαν στο χέρι εσαεί. Είναι οι ίδιοι που από τους εαυτούς τους ποτέ δεν αφαιρούν τίποτα και ψάχνουν για λύσεις πάντα από όσους ήδη δίνουν και το αίμα τους, που δημιουργούν έναν κόσμο πιο ολοκληρωτικό, με ελλείμματα Δημοκρατίας και Δικαιοσύνης και όλα αυτά στο όνομα κάποιων αγορών κι ενός κωλονομίσματος. Και το πιο ωραίο είναι ότι αν σε ρωτήσω να μου ορίσεις την ευρωπαϊκή προοπτική, δεν θα ξέρεις. Αν σε ρωτήσω πως είναι δυνατόν να καλπάζει η ακροδεξιά σε ολόκληρη την Ευρώπη και να ανεβαίνουν οι ευρωσκεπτικιστές, δεν θα ξέρεις τι να μου πεις.
Αν δεν μπορείς να καταλάβεις ότι όλο αυτό το πράγμα πρέπει ν'αλλάξει, τότε λυπάμαι αλλά για πάντα θα παραμείνεις ηλίθιος.
Και για να μην παρεξηγούμαι, δεν αναφέρομαι ούτε σε χρεωκοπίες, ούτε σε παραμονές ή εξόδους από την Ευρωζώνη ούτε σε τίποτε. Είμαστε τόσο πολύ γιατομπούτσον λαός, που ακόμη κι αν μας τα διαγράψουν όλα, σε 10 χρόνια πάλι θα έχουμε χρέη και ελλείμματα και το κορυφαίο είναι ότι πάλι θα τα κάνουν ευτοί που ανέκαθεν τα δημιουργούσαν κι όχι ο κοσμάκης που πληρώνει ως συνήθως τη νύφη.
Διότι είμαστε διεφθαρμένοι στο μυαλό, διότι είμαστε έθνος ρουφιάνων που ενίοτε έβγαζε και μερικούς Καραϊσκάκηδες κι ουχί το αντίθετο και καλώς ή κακώς σε τούτον τον συγκεκριμένο λαό έλαχε ο πρώτος κλήρος να βρεθεί στην πρώτη γραμμή των επάλξεων για τις αλλαγές που επιβάλλεται να έρθουν.
Η χώρα αυτή δεν θα αλλάξει ποτέ Κεμάλ, και οι "μένουμε Ευρώπη" παπάτζες το αποδεικνύουν πέραν πάσης αμφιβολίας. Και μόνο που σε πλήθος μεγάλων ευρωπαϊκών πόλεων υπήρχαν χθες διαδηλώσεις κατά της λιτότητας και στήριξης στην Ελλάδα ενίοτε και με περισσότερο κόσμο απ'ό,τι εδώ που μερίδα κόσμου ζητάει το αντίθετο, αυτό τα λέει όλα.
Χαίρετε και καληνύχτα σας με μια φωτογραφία του τότε, για να έχουμε εύκολες τις συγκρίσεις με το σήμερα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου