Κυριακή 30 Σεπτεμβρίου 2007
Α, καλά...
ρεσιτάλ δίνουν οι σιχτιριασμένοι. Μια ακόμη εξαιρετική ανάλυση των πραγμάτων (της επικαιρότητος) εδώ. (ελπίζω να μην μου βάλουν χέρι για τα πολλά λινκ που τους κάνω! :):) )
Δευτέρα 24 Σεπτεμβρίου 2007
Αυτοί που γίνονταν πρωτοσέλιδα
προεκλογικά, και μιλάω για τους νεκρούς των πυρκαϊών που ήδη έχουμε λησμονήσει οι περισσότεροι, μαζί τις πληγείσες περιοχές και το περιβάλλον σύσσωμο πλέον περιορίζονται σε απλά μονόστηλα, κάπου μέσα στις εφημερίδες. Για τα κανάλια, ούτε λόγος να γίνεται φυσικά: μια απλή αναφορά, κι αν γίνει και αυτή.
Μιλάω για τον αντιδήμαρχο της Ζαχάρως που πάλευε επί μέρες και τελικά υπέκυψε χθες στα τραύματά του.... ΔΙότι και αυτός θύμα των ιδίων πυρκαϊών ήταν.
Αλλά δυστυχώς δεν περίσσεψε ΝΤΡΟΠΗ από κανέναν φιλότιμο σε αυτόν τον τόπο για να τη βρουν και οι υπόλοιποι που ουδέποτε είχαν, μπας και βρουν λαγούμι να κρυφτούν. Μιλάω για όλους εκείνους που αποδεδειγμένα πλέον απλά έπαιζαν τα προεκλογικά τους παιχνίδια πάνω στις ανθρώπινες τραγωδίες, στον ανθρώπινο πόνο και σε τόσα άλλα...
Που είναι λοιπόν όλα τα πρωτοσέλιδα με τα κροκοδείλια δάκρυα; Που είναι τα πάνελ; Που είναι οι εξοργισμένες αντιδράσεις; Που είναι το ενδιαφέρον για το περιβάλλον, για τα αρχαία, για τις ανθρώπινες περιουσίες, για τις ανθρώπινες ζωές;
Μάλλον τα πήραν τ'αποτελέσματα των εκλογών, όπως κι αυτά με τη σειρά τους τα πήρε ο άνεμος. Τελικά η ευαισθησία μας εξατμίζεται μαζί με τα συμφέροντά μας, καθ'όσον σημείο των καιρών κι αυτή...
Μιλάω για τον αντιδήμαρχο της Ζαχάρως που πάλευε επί μέρες και τελικά υπέκυψε χθες στα τραύματά του.... ΔΙότι και αυτός θύμα των ιδίων πυρκαϊών ήταν.
Αλλά δυστυχώς δεν περίσσεψε ΝΤΡΟΠΗ από κανέναν φιλότιμο σε αυτόν τον τόπο για να τη βρουν και οι υπόλοιποι που ουδέποτε είχαν, μπας και βρουν λαγούμι να κρυφτούν. Μιλάω για όλους εκείνους που αποδεδειγμένα πλέον απλά έπαιζαν τα προεκλογικά τους παιχνίδια πάνω στις ανθρώπινες τραγωδίες, στον ανθρώπινο πόνο και σε τόσα άλλα...
Που είναι λοιπόν όλα τα πρωτοσέλιδα με τα κροκοδείλια δάκρυα; Που είναι τα πάνελ; Που είναι οι εξοργισμένες αντιδράσεις; Που είναι το ενδιαφέρον για το περιβάλλον, για τα αρχαία, για τις ανθρώπινες περιουσίες, για τις ανθρώπινες ζωές;
Μάλλον τα πήραν τ'αποτελέσματα των εκλογών, όπως κι αυτά με τη σειρά τους τα πήρε ο άνεμος. Τελικά η ευαισθησία μας εξατμίζεται μαζί με τα συμφέροντά μας, καθ'όσον σημείο των καιρών κι αυτή...
ΑΙΔΩΣ ΑΡΓΕΙΟΙ
Τελικά έχουν πολύ γέλιο...
Πήρε τ'αφτί μου ότι ενδιαφέρεται και κυρά Άννα για την αρχηγία του ΠΑΣΟΚ; Ελάτε ντε, αμέσως να αναρωτηθείτε ποια Άννα... Η Διαμαντοπούλου ντε. Αυτή που ως επίτροπος στην ΕΕ είχε προτείνει να θέσπίσουμε τα αγγλικά ως δεύτερη επίσημη γλώσσα της χώρας...
Τελικά όσο περνούν οι μέρες πείθομαι ολοένα και περισσότερο για το εξής: όταν στο ΠΑΣΟΚ λένε ότι επίκειται αριστερή στροφή εννοούν το άλλο...
Κοιτάζουν στον χάρτη την Ελλάδα και στη συνέχεια κοιτούν προς τ'αριστερά. Στα σημεία όπου βρίσκονται και η Αγγλία και η Αμερική. Άλλη λογική εξήγηση δε δύναμαι ν'ανακαλύψω...
Κι έπεται πολύ γέλιο ακόμη, μα πάρα πολύ, χιούμορ και κέφια να'χουμε να τα παρακολουθούμε...
Τελικά όσο περνούν οι μέρες πείθομαι ολοένα και περισσότερο για το εξής: όταν στο ΠΑΣΟΚ λένε ότι επίκειται αριστερή στροφή εννοούν το άλλο...
Κοιτάζουν στον χάρτη την Ελλάδα και στη συνέχεια κοιτούν προς τ'αριστερά. Στα σημεία όπου βρίσκονται και η Αγγλία και η Αμερική. Άλλη λογική εξήγηση δε δύναμαι ν'ανακαλύψω...
Κι έπεται πολύ γέλιο ακόμη, μα πάρα πολύ, χιούμορ και κέφια να'χουμε να τα παρακολουθούμε...
Οι Άρχοντες του Σύμπαντος
Μια πρώτη γνωριμία με τους Υπέρτατους (διότι θα'χουμε κι άλλες γνωριμίες εν καιρώ). Τα "δείγματα" είναι από όλη τη σταδιοδρομία τους μέχρι σήμερα. Παρακαλώ, υπόκλιση...
Phantom of the Opera (live)
ΑΠό τον πρώτο τους δίσκο, Iron Maiden, που κυκλοφόρησε το 1980. Ένα εκπληκτικό τραγούδι που ακόμη και σήμερα θεωρείται υπόδειγμα τόσο σε συνθετικό όσο και σε κιθαριστικό επίπεδο.
The Number of the Beast (video clip)
Από τον τρίτο τους δίσκο, The Number of the Beast (1982), πρώτο με τον Bruce Dickinson στα φωνητικά. Το τραγούδι ήταν ένα από τα single του δίσκου. Πανδαισία... Σημειωτέον, μπορείτε να διαβάσετε και την κριτική του "θρονιασμένου" φίλου και παλαιόθεν συμμαχητή. Παρόλο που αν έχει να κάνει με Maiden δεν το συνηθίζει να είναι αντικειμενικός, εδώ δεν του βγήκε!! :)
2 Minutes to Midnight (video clip)
Το 1984 κυκλοφόρησε το "τεράστιο" Powerslave ήτοι η πέμπτη δουλειά της μπάντας. Το συγκεκριμένο τραγούδι έχει αμιγώς αντιπολεμικό περιεχόμενο και ήταν το ένα από τα δύο single του δίσκου.
Caught Somewhere in Time (studio)
Ό,τι κι αν πει κανείς γι'αυτό το μεγαλούργημα είναι λίγο. Άριστο από την αρχή έως το τέλος του -όπως κι όλος ο δίσκος άλλωστε ο οποίος παρεμπιπτώντως να πω πως είναι ο αγαπημένος μου, με ένα από τα κορυφαία περάσματα στην ιστορία της μουσικής (από το τελείωμα του τελευταίου solo προς το επόμενο θέμα). Από τον δίσκο Somewhere in Time (1986) που ήταν η έκτη δουλειά του συγκροτήματος.
Moonchild (live)
Η εποχή του 7th Son of a 7th Son είναι πλέον γεγονός (1988). Ο δίσκος ολόκληρος σπάει κόκκαλα, πρόκειται για μια από τις κορυφαίες στιγμές στην ιστορια της παγκοσμίου μουσικής.
Run Silent, Run Deep (studio)
Η επόμενη του 7th Son δουλειά ήταν αδύνατο να είναι ιδίου επιπέδου, αλλά αν και πρόκειται για τον πιο παρεξηγημένο δίσκο των Maiden στην πραγματικότητα είναι δισκάρα. Από το No Prayer for the Dying ένα από τα αγαπημένα μου τραγούδια των Maiden, με θέμα τα υποβρύχια στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο (εμπνευσμένο από ταινία).
No More Lies (live)
Από το τεράστιο Dance of Death (2003) με τη μπάντα να έχει ξαναπάρει για τα καλά το δρόμο προς την κορυφή (μετά από την μέτρια Baily-εποχή). Έπος με τα όλα του...
Phantom of the Opera (live)
ΑΠό τον πρώτο τους δίσκο, Iron Maiden, που κυκλοφόρησε το 1980. Ένα εκπληκτικό τραγούδι που ακόμη και σήμερα θεωρείται υπόδειγμα τόσο σε συνθετικό όσο και σε κιθαριστικό επίπεδο.
The Number of the Beast (video clip)
Από τον τρίτο τους δίσκο, The Number of the Beast (1982), πρώτο με τον Bruce Dickinson στα φωνητικά. Το τραγούδι ήταν ένα από τα single του δίσκου. Πανδαισία... Σημειωτέον, μπορείτε να διαβάσετε και την κριτική του "θρονιασμένου" φίλου και παλαιόθεν συμμαχητή. Παρόλο που αν έχει να κάνει με Maiden δεν το συνηθίζει να είναι αντικειμενικός, εδώ δεν του βγήκε!! :)
2 Minutes to Midnight (video clip)
Το 1984 κυκλοφόρησε το "τεράστιο" Powerslave ήτοι η πέμπτη δουλειά της μπάντας. Το συγκεκριμένο τραγούδι έχει αμιγώς αντιπολεμικό περιεχόμενο και ήταν το ένα από τα δύο single του δίσκου.
Caught Somewhere in Time (studio)
Ό,τι κι αν πει κανείς γι'αυτό το μεγαλούργημα είναι λίγο. Άριστο από την αρχή έως το τέλος του -όπως κι όλος ο δίσκος άλλωστε ο οποίος παρεμπιπτώντως να πω πως είναι ο αγαπημένος μου, με ένα από τα κορυφαία περάσματα στην ιστορία της μουσικής (από το τελείωμα του τελευταίου solo προς το επόμενο θέμα). Από τον δίσκο Somewhere in Time (1986) που ήταν η έκτη δουλειά του συγκροτήματος.
Moonchild (live)
Η εποχή του 7th Son of a 7th Son είναι πλέον γεγονός (1988). Ο δίσκος ολόκληρος σπάει κόκκαλα, πρόκειται για μια από τις κορυφαίες στιγμές στην ιστορια της παγκοσμίου μουσικής.
Run Silent, Run Deep (studio)
Η επόμενη του 7th Son δουλειά ήταν αδύνατο να είναι ιδίου επιπέδου, αλλά αν και πρόκειται για τον πιο παρεξηγημένο δίσκο των Maiden στην πραγματικότητα είναι δισκάρα. Από το No Prayer for the Dying ένα από τα αγαπημένα μου τραγούδια των Maiden, με θέμα τα υποβρύχια στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο (εμπνευσμένο από ταινία).
No More Lies (live)
Από το τεράστιο Dance of Death (2003) με τη μπάντα να έχει ξαναπάρει για τα καλά το δρόμο προς την κορυφή (μετά από την μέτρια Baily-εποχή). Έπος με τα όλα του...
UP THE IRONS!
Κι εκεί που απολαμβάνεις
το χορταστικό θέαμα, ξαφνικά... Κωνσταντίνου...
Είναι να μην σου'ρθει να βγάλεις τ'άντερά σου μετά; Πως να το πω, είναι σα να βρίσκεσαι σε τρυφερές ερωτικές περιπτύξεις με την κοπέλα και ξαφνικά στο ραδιόφωνο να τελειώνει ο Barry White και να μπαίνει μουσική από ταινία του Νοσφεράτου. Ξενέρωμα...
Τι τον βάζεις ρε Τάκη; Για να πάρει παιχνίδια; Πόδι πρέπει να πάρει, όχι παιχνίδια...
Έχεις δηλαδή τον Μήτρογλου και βάζεις τον Κωνσταντίνου; Έλεος.... Βαρεθήκαμε κοντρόλ με το καλάμι, βαρεθήκαμε σβερκιές-ψαράκια (όπως αυτή που πήγε να κάνει χθες), βαρεθήκαμε να είναι το τέρμα σε συγκεκριμένο σημείο και τα σουτ να φεύγουν 139,7 μοίρες αριστερά....
Άιντε να ξεκουμπιστεί η βιζόν να τελειώνουμε, τελειώνει το συμβόλαιο φέτος επιτέλους... ΟΥΣΤ, ΟΥΣΤ...
Όσον αφορά τον Γκαλέττι, δεν μπορώ να το πιστέψω πως διάολο τον πήραμε αυτόν τον παίκτη: ούτε σε άσχημη ηλικά είναι (27), ούτε σε αφανές πρωτάθλημα έπαιζε (Ισπανία), ούτε σε μικρή ομάδα ήταν (Ατλέτικο). Και είναι και διεθνής με την Αργεντινή... Απίστευτο... Τι παικταράς είναι αυτός ρε; Δηλαδή μιλάμε ότι ο φετινός Ολυμπιακός θα μπορούσε να λέγεται κάλλιστα Galetti and friends ένα πράγμα... Λαυράκι από τα ελάχιστα...
ΥΓ. Καλά, ε... αν πάρουμε και Ντελγκάδο τα Χριστούγεννα, ε, ρε γλέντια που'χουν να γίνουν....
UPDATE: Μου λένε φιλαράκια μου "ντάξει μωρέ, με τον ΟΦΗ παίζατε"... Δεν κατάλαβα. Κι άλλες χρονιές παίζαμε και με τον ΟΦΗ και με άλλους ΟΦΗδες αλλά τέτοια μπάλα ΔΕΝ παίζαμε. Ναι, με το παράρτημα παίζαμε (εξ ου και οι αγριάδες!), αλλά μην τα ισοπεδώνουμε κι όλα παρακαλώ...
Είναι να μην σου'ρθει να βγάλεις τ'άντερά σου μετά; Πως να το πω, είναι σα να βρίσκεσαι σε τρυφερές ερωτικές περιπτύξεις με την κοπέλα και ξαφνικά στο ραδιόφωνο να τελειώνει ο Barry White και να μπαίνει μουσική από ταινία του Νοσφεράτου. Ξενέρωμα...
Τι τον βάζεις ρε Τάκη; Για να πάρει παιχνίδια; Πόδι πρέπει να πάρει, όχι παιχνίδια...
Έχεις δηλαδή τον Μήτρογλου και βάζεις τον Κωνσταντίνου; Έλεος.... Βαρεθήκαμε κοντρόλ με το καλάμι, βαρεθήκαμε σβερκιές-ψαράκια (όπως αυτή που πήγε να κάνει χθες), βαρεθήκαμε να είναι το τέρμα σε συγκεκριμένο σημείο και τα σουτ να φεύγουν 139,7 μοίρες αριστερά....
Άιντε να ξεκουμπιστεί η βιζόν να τελειώνουμε, τελειώνει το συμβόλαιο φέτος επιτέλους... ΟΥΣΤ, ΟΥΣΤ...
Όσον αφορά τον Γκαλέττι, δεν μπορώ να το πιστέψω πως διάολο τον πήραμε αυτόν τον παίκτη: ούτε σε άσχημη ηλικά είναι (27), ούτε σε αφανές πρωτάθλημα έπαιζε (Ισπανία), ούτε σε μικρή ομάδα ήταν (Ατλέτικο). Και είναι και διεθνής με την Αργεντινή... Απίστευτο... Τι παικταράς είναι αυτός ρε; Δηλαδή μιλάμε ότι ο φετινός Ολυμπιακός θα μπορούσε να λέγεται κάλλιστα Galetti and friends ένα πράγμα... Λαυράκι από τα ελάχιστα...
ΥΓ. Καλά, ε... αν πάρουμε και Ντελγκάδο τα Χριστούγεννα, ε, ρε γλέντια που'χουν να γίνουν....
UPDATE: Μου λένε φιλαράκια μου "ντάξει μωρέ, με τον ΟΦΗ παίζατε"... Δεν κατάλαβα. Κι άλλες χρονιές παίζαμε και με τον ΟΦΗ και με άλλους ΟΦΗδες αλλά τέτοια μπάλα ΔΕΝ παίζαμε. Ναι, με το παράρτημα παίζαμε (εξ ου και οι αγριάδες!), αλλά μην τα ισοπεδώνουμε κι όλα παρακαλώ...
Κυριακή 23 Σεπτεμβρίου 2007
Στα ύψη το πετρέλαιο
(λέει), κι ως εκ τούτου παρατηρούνται αυξήσεις σε διάφορα τυριά, επείκειται στο ψωμί και πάει λέγοντας. Όποιος μου βρει πως εμπλέκονται αυτά μεταξύ τους, κερδίζει αυτοκίνητο...
Πάλι καλά που (παρόλο που πρόκειται για άμεσο πετρελαϊκό παράγωγο) δεν έχουν αυξηθεί οι τιμές των προφυλακτικών. Μας πηδάνε που μας πηδάνε, μην πάθουμε και τίποτε...
Πάλι καλά που (παρόλο που πρόκειται για άμεσο πετρελαϊκό παράγωγο) δεν έχουν αυξηθεί οι τιμές των προφυλακτικών. Μας πηδάνε που μας πηδάνε, μην πάθουμε και τίποτε...
Σάββατο 22 Σεπτεμβρίου 2007
Αν ρωτήσουμε
έναν θαυμαστό νεοΈλληνα ποια τα προβλήματα ανάμεσα στην Ελλάδα και τα Σκόπια, δεν θα λάβουμε ουσιαστική απάντηση. Θα ψελλίσει ότι θέλουν να ονομάζονται Μακεδονία πράγμα που φυσικά δεν ισχύει και μάλλον θα τελειώσει εκεί η απάντηση. Γιατί αυτό; Διότι ο νεοΈλληνας, ξερόλας γαρ, είναι πάντοτε είτε ανενημέρωτος είτε ελλειπώς ενημερωμένος, δηλαδή το χειρότερο. Ούτε τι λέει η ενδιάμεση συμφωνία Ελλάδος-Σκοπίων ξέρει, ούτε τι άλλα προβλήματα υπάρχουν την ίδια στιγμή, ούτε καν πότε και πως ξεκίνησε το πρόβλημα ή γιατί εξελίχθηκε έτσι δεν ξέρουν οι περισσότεροι. Κατά τα λοιπά είμαστε ένας έντονα πολιτικοποιημένος λαός (my ass). Δίχως να ξέρει δηλαδή όχι όλες, αλλά έστω κάποιες, γαμώ το φελέκι μου, σημαντικές επιμέρους πληροφορίες λαμβάνει θέση και ακόμη χειρότερα είναι και απόλυτος.
Αν ρωτήσεις να σου πει γιατί δεν θέλει τα ιδιωτικά πανεπιστήμια και γιατί έγινε το έλα να δεις με απεργίες και καταλήψεις, θα σου πει το (τουλάχιστον) γελοίο ότι θα ρημάξουν την παιδεία έτσι και θα μείνει εκεί δίχως να πάει παραπέρα (Σ.σ. προσωπικά είμαι υπέρ των ιδιωτικών πανεπιστημίων αλλά όχι έτσι όπως πάνε να γίνουν, αλλά θα το αναλύσω άλλη φορά αυτό).
Αν ρωτήσεις να σου πει ποιο το πρόβλημα του ασφαλιστικού θα σου πει ότι πάνε να αυξήσουν τα όρια ηλικίας, ενώ στην πραγματικότητα αυτό είναι το αποτέλεσμα των προβλημάτων του ασφαλιστικού.
Αν ρωτήσεις να σου πει ποια προβλήματα αντιμετωπίζει η Παιδεία, θα σου πει ότι χωλαίνει (έτσι γενικώς), ότι δεν είναι επαρκής (έτσι γενικώς), ότι πάει από το κακό στο χειρότερο (έτσι γενικώς). Αν πας να τον ρωτήσεις για διευκρινίσεις, ατύχησες... Πολύ απλά δεν ξέρει. Και πως να ξέρει, θα μου πεις σωστά, από τη στιγμή που για τον Έλληνα η λέξη "παιδεία" είναι ταυτόσημη του σχολείου και του πανεπιστημίου, ενώ στην πραγματικότητα αυτά είναι μέρος της Παιδείας.
Αν ρωτήσεις τον φανατικά θρησκευόμενο (αλλά πολλές παναγίες πετώντα) νεοΈλληνα τι ακριβώς πρεσβεύει ο χριστιανισμός, πέραν της αγάπης που δίδαξε ο Χριστός δεν ξέρει να σου απαντήσει, όπως δεν ξέρει ούτε την (ανθελληνική) πορεία του χριστιανισμού, ούτε το παραμικρό άλλο.
Αν τον ρωτήσεις γιατί παίρνει καταναλωτικό δάνειο για αγορές (ή γιατί αγοράζει συνεχώς νέο αυτοκίνητο) ενώ την ίδια στιγμή με δυσκολία τα βγάζει πέρα για το ενοίκιο, πολύ απλά δεν θα σου απαντήσει τίποτε, ή μάλλον θα σου πετάξει ένα "γιατί έτσι γουστάρω" για να σε ξεφορτωθεί και να βγει από τη δύσκολη θέση. Ούτε που γνωρίζει τι σημαίνουν έννοιες όπως ευδαιμονικός κορεσμός, υπερβολή, αμετροέπεια (μεταξύ άλλων) άλλωστε.
Αν ρωτήσεις να σου πει τι είναι η υφαλοκρυπίδα, τι προβλήματα έχουμε στο Αιγαίο με τους Τούρκους, στη Θράκη κλπ, πως προέκυψαν αυτά κ.ο.κ., πολύ απλά δεν ξέρει την τύφλα του.
Αν ρωτήσεις να σου πει τι είναι το ΑΕΠ, από που προέρχεται το δημόσιο χρέος, τι εστί έλλειμα που ακούμε συχνά-πυκνά σε οικονομικές αναλύσεις πολύ απλά δεν το κατέχει το αντικείμενο.
Αν τον ρωτήσεις γιατί ψηφίζει το τάδε κόμμα θα σου απαντήσει ότι αυτό τον εκπροσωπεί (βέβαια ποτέ δεν θα ακούσεις να σου λέει ότι αυτό ψηφίζουμε κατά οικογενειακή παράδοση ή ότι σε αυτό ελπίζω για να ,πω στο δημόσιο -πλην πυροσβεστικής φυσικά, που όπως έχουμε ήδη πει είναι επικίνδυνη-, ότι αυτό ψηφίζει από συνήθειο κλπ, κλπ). Φυσικά αν τον ρωτήσεις να σου πει τις θέσεις των κομμάτων, τι πρεσβεύει επί της ουσίας το καθένα δηλαδή, θα διαπιστώσεις έντρομος ότι δεν ξέρει καν τις θέσεις αυτού που ψήφισε ο ίδιος.
Για να μην μακρυγορώ διότι τα παραδείγματα είναι κυριολεκτικώς άπειρα: ο νεοΈλληνας αρέσκεται να λαμβάνει θέση για τα πάντα (ιδίως αν πρόκειται... για θέση στο δημόσιο), αρέσκεται να εμμένει αμετακίνητος στις θέσεις του (άλλωστε είναι από τα χειρότερα πράγματα που μπορείς να κάνεις, αν του αποδείξεις ότι κάνεις λάθος. Τη γάμησες μετά, ούτε το Αιγαίο ολόκληρο δεν σε ξεπλένει), αρέσκεται να γνωρίζει τα πάντα. Αρέσκεται να τα κάνει όλα μπουρδέλο ακόμη κι αν δεν ξέρει γιατί τα κάνει, αρκεί να νομίζει πως ξέρει. Ο νεοΈλληνας δεν ασχολείται με τα πολιτικά θέματα που τον αφορούν άμεσα ή έμμεσα, είναι απλώς αντιδραστικός. Για να αποδείξει ότι δεν είναι εκτός μόδας επιβάλλεται να αντιδρά σε ό,τι πει η εκάστοτε κυβέρνηση. Για να μην κατηγορηθεί για αδιαφορία επιβάλλεται να μείνει κολλημένος σε ό,τι πιο ηλίθιο στερεώτυπο υφίσταται. Για να αποδείξει ότι δεν είναι του ενός άκρου επιβάλλεται να υποστηρίξει το απέναντι άκρο. Για να αποδείξει ότι έχει προοδευτικό μυαλό ενστερνίζεται ό,τι πιο αναχρονιστικό μπορεί να σκεφτεί. Για να αποδείξει ότι έχει δίκιο δεν θα προσπαθήσει να πείσει για την ορθότητα των δικών του θέσεων αλλά για το εσφαλμένο των θέσεων του άλλου. Κι αν δεν τα καταφέρει, δόξα τω θεώ τσάμπα είναι η λάσπη που θα του αποφέρει το κέρδος των εντυπώσεων. Οι οποίες εντυπώσεις είναι το "γκολ" για τον νεοΈλληνα, ποτέ το ουσιαστικό αποτέλεσμα. Και δεν είναι πολιτικό όν ο νεοΈλληνας, είναι κομματικοποιημένο όν, αγώμενο και φερώμενο από τα συμφέροντα άλλων.
Του νεοΈλληνα μην του πειράξεις τα ιερά και τα όσια: μην τολμήσεις να υποβαθμίσεις την ομάδα του κι ας τρώει 5 σε κάθε αγώνα. Μην τολμήσεις να του θίξεις το κόμμα του κι ας τον έχει στα 4 μια ζωή. Μην τολμήσεις να του θίξεις τη θρησκεία του κι ας γαμοσταυρίζει 25 ώρες το 24ωρο. Μην τολμήσεις να του δείξεις ότι δεν γνωρίζει κι ας μην μπορεί να σου απαντήσει στο παραμικρό. Κλπ, κλπ, κοκ, κοκ... Και πάνω απ'όλα μην του πεις να εργαστεί για το κοινό καλό πέραν του προσωπικού συμφέροντος: εκεί είναι που θα σου πάρει το κεφάλι.
Να ρωτήσω κάτι; Πότε θα υπάρξουν μεγαλύτερες αντιδράσεις; Αν κλείσουν τα σχολεία ή αν κλείσουν οι καφετέρειες;
Και μετά αναρωτιώμαστε γιατί πάμε κατά διαόλου... Πως να μην πηγαίνουμε όταν για τον νεοΈλληνα η πολιτική αρχίζει στα σουβλατζίδικα και τελειώνει στις πίστες των σκυλάδικων;
ΥΓ. Όπως σοφά είχε πει και κάποιος (φ)ίλος μου κάποτε, όσοι ισχυρίζονται ότι τα ξέρουν όλα ενοχλούν εμάς που όντως τα ξέρουμε...
Αν ρωτήσεις να σου πει γιατί δεν θέλει τα ιδιωτικά πανεπιστήμια και γιατί έγινε το έλα να δεις με απεργίες και καταλήψεις, θα σου πει το (τουλάχιστον) γελοίο ότι θα ρημάξουν την παιδεία έτσι και θα μείνει εκεί δίχως να πάει παραπέρα (Σ.σ. προσωπικά είμαι υπέρ των ιδιωτικών πανεπιστημίων αλλά όχι έτσι όπως πάνε να γίνουν, αλλά θα το αναλύσω άλλη φορά αυτό).
Αν ρωτήσεις να σου πει ποιο το πρόβλημα του ασφαλιστικού θα σου πει ότι πάνε να αυξήσουν τα όρια ηλικίας, ενώ στην πραγματικότητα αυτό είναι το αποτέλεσμα των προβλημάτων του ασφαλιστικού.
Αν ρωτήσεις να σου πει ποια προβλήματα αντιμετωπίζει η Παιδεία, θα σου πει ότι χωλαίνει (έτσι γενικώς), ότι δεν είναι επαρκής (έτσι γενικώς), ότι πάει από το κακό στο χειρότερο (έτσι γενικώς). Αν πας να τον ρωτήσεις για διευκρινίσεις, ατύχησες... Πολύ απλά δεν ξέρει. Και πως να ξέρει, θα μου πεις σωστά, από τη στιγμή που για τον Έλληνα η λέξη "παιδεία" είναι ταυτόσημη του σχολείου και του πανεπιστημίου, ενώ στην πραγματικότητα αυτά είναι μέρος της Παιδείας.
Αν ρωτήσεις τον φανατικά θρησκευόμενο (αλλά πολλές παναγίες πετώντα) νεοΈλληνα τι ακριβώς πρεσβεύει ο χριστιανισμός, πέραν της αγάπης που δίδαξε ο Χριστός δεν ξέρει να σου απαντήσει, όπως δεν ξέρει ούτε την (ανθελληνική) πορεία του χριστιανισμού, ούτε το παραμικρό άλλο.
Αν τον ρωτήσεις γιατί παίρνει καταναλωτικό δάνειο για αγορές (ή γιατί αγοράζει συνεχώς νέο αυτοκίνητο) ενώ την ίδια στιγμή με δυσκολία τα βγάζει πέρα για το ενοίκιο, πολύ απλά δεν θα σου απαντήσει τίποτε, ή μάλλον θα σου πετάξει ένα "γιατί έτσι γουστάρω" για να σε ξεφορτωθεί και να βγει από τη δύσκολη θέση. Ούτε που γνωρίζει τι σημαίνουν έννοιες όπως ευδαιμονικός κορεσμός, υπερβολή, αμετροέπεια (μεταξύ άλλων) άλλωστε.
Αν ρωτήσεις να σου πει τι είναι η υφαλοκρυπίδα, τι προβλήματα έχουμε στο Αιγαίο με τους Τούρκους, στη Θράκη κλπ, πως προέκυψαν αυτά κ.ο.κ., πολύ απλά δεν ξέρει την τύφλα του.
Αν ρωτήσεις να σου πει τι είναι το ΑΕΠ, από που προέρχεται το δημόσιο χρέος, τι εστί έλλειμα που ακούμε συχνά-πυκνά σε οικονομικές αναλύσεις πολύ απλά δεν το κατέχει το αντικείμενο.
Αν τον ρωτήσεις γιατί ψηφίζει το τάδε κόμμα θα σου απαντήσει ότι αυτό τον εκπροσωπεί (βέβαια ποτέ δεν θα ακούσεις να σου λέει ότι αυτό ψηφίζουμε κατά οικογενειακή παράδοση ή ότι σε αυτό ελπίζω για να ,πω στο δημόσιο -πλην πυροσβεστικής φυσικά, που όπως έχουμε ήδη πει είναι επικίνδυνη-, ότι αυτό ψηφίζει από συνήθειο κλπ, κλπ). Φυσικά αν τον ρωτήσεις να σου πει τις θέσεις των κομμάτων, τι πρεσβεύει επί της ουσίας το καθένα δηλαδή, θα διαπιστώσεις έντρομος ότι δεν ξέρει καν τις θέσεις αυτού που ψήφισε ο ίδιος.
Για να μην μακρυγορώ διότι τα παραδείγματα είναι κυριολεκτικώς άπειρα: ο νεοΈλληνας αρέσκεται να λαμβάνει θέση για τα πάντα (ιδίως αν πρόκειται... για θέση στο δημόσιο), αρέσκεται να εμμένει αμετακίνητος στις θέσεις του (άλλωστε είναι από τα χειρότερα πράγματα που μπορείς να κάνεις, αν του αποδείξεις ότι κάνεις λάθος. Τη γάμησες μετά, ούτε το Αιγαίο ολόκληρο δεν σε ξεπλένει), αρέσκεται να γνωρίζει τα πάντα. Αρέσκεται να τα κάνει όλα μπουρδέλο ακόμη κι αν δεν ξέρει γιατί τα κάνει, αρκεί να νομίζει πως ξέρει. Ο νεοΈλληνας δεν ασχολείται με τα πολιτικά θέματα που τον αφορούν άμεσα ή έμμεσα, είναι απλώς αντιδραστικός. Για να αποδείξει ότι δεν είναι εκτός μόδας επιβάλλεται να αντιδρά σε ό,τι πει η εκάστοτε κυβέρνηση. Για να μην κατηγορηθεί για αδιαφορία επιβάλλεται να μείνει κολλημένος σε ό,τι πιο ηλίθιο στερεώτυπο υφίσταται. Για να αποδείξει ότι δεν είναι του ενός άκρου επιβάλλεται να υποστηρίξει το απέναντι άκρο. Για να αποδείξει ότι έχει προοδευτικό μυαλό ενστερνίζεται ό,τι πιο αναχρονιστικό μπορεί να σκεφτεί. Για να αποδείξει ότι έχει δίκιο δεν θα προσπαθήσει να πείσει για την ορθότητα των δικών του θέσεων αλλά για το εσφαλμένο των θέσεων του άλλου. Κι αν δεν τα καταφέρει, δόξα τω θεώ τσάμπα είναι η λάσπη που θα του αποφέρει το κέρδος των εντυπώσεων. Οι οποίες εντυπώσεις είναι το "γκολ" για τον νεοΈλληνα, ποτέ το ουσιαστικό αποτέλεσμα. Και δεν είναι πολιτικό όν ο νεοΈλληνας, είναι κομματικοποιημένο όν, αγώμενο και φερώμενο από τα συμφέροντα άλλων.
Του νεοΈλληνα μην του πειράξεις τα ιερά και τα όσια: μην τολμήσεις να υποβαθμίσεις την ομάδα του κι ας τρώει 5 σε κάθε αγώνα. Μην τολμήσεις να του θίξεις το κόμμα του κι ας τον έχει στα 4 μια ζωή. Μην τολμήσεις να του θίξεις τη θρησκεία του κι ας γαμοσταυρίζει 25 ώρες το 24ωρο. Μην τολμήσεις να του δείξεις ότι δεν γνωρίζει κι ας μην μπορεί να σου απαντήσει στο παραμικρό. Κλπ, κλπ, κοκ, κοκ... Και πάνω απ'όλα μην του πεις να εργαστεί για το κοινό καλό πέραν του προσωπικού συμφέροντος: εκεί είναι που θα σου πάρει το κεφάλι.
Να ρωτήσω κάτι; Πότε θα υπάρξουν μεγαλύτερες αντιδράσεις; Αν κλείσουν τα σχολεία ή αν κλείσουν οι καφετέρειες;
Και μετά αναρωτιώμαστε γιατί πάμε κατά διαόλου... Πως να μην πηγαίνουμε όταν για τον νεοΈλληνα η πολιτική αρχίζει στα σουβλατζίδικα και τελειώνει στις πίστες των σκυλάδικων;
ΥΓ. Όπως σοφά είχε πει και κάποιος (φ)ίλος μου κάποτε, όσοι ισχυρίζονται ότι τα ξέρουν όλα ενοχλούν εμάς που όντως τα ξέρουμε...
Παρασκευή 21 Σεπτεμβρίου 2007
Crush- Unborn
Το θεϊκό αυτό ελληνικό metal συγκρότημα από την Αθήνα, σε αυτήν την υπερκομματάρα τους (από συναυλία). Το τραγούδι είναι από τον δίσκο (έναν και μοναδικό) Kingdom of the Kings.
Hail ρε!!! Τιμής ένεκεν.
Πςςςςςςςςςςςςςςςςςςς....τι έχει βγάλει αυτή η χώρα ρε......
Για την ιστορία, οι Crush είναι από τα μεγάλα γκρουπ της ελληνικής metal σκηνής. Με έναν μόλις δίσκο στο ενεργητικό τους (συν κάποια demo πριν απ'αυτόν) κι αυτόν το 1993 (αν και είχαν πολλά χρόνια στην πλάτη ήδη όταν τον κυκλοφόρησαν) έχουν καταφέρει να δημιουργήσουν ένα μυθικό όνομα. Περιζήτητοι στο εξωτερικό (και όμως!), ο δίσκος τους αποτελεί (δυστυχώς) ένα από τα πιο ακριβά κομμάτια (μιλάω για ευρώπουλα) της πιάτσας (δυσεύρετο πλέον γαρ). Που και που εμφανίζονται για κανά live...
Τιμής ένεκεν ρε!
Hail ρε!!! Τιμής ένεκεν.
Across the ocean
Up on the waves of Hell
Welcome angel of death
Unborn waiting to conquer
The earth.
Witches and demons
Down by the ruined bridge.
Behind the gates of fire
The Unborn lives
(Bridge)
Oh, big master, I beg you again
Give me the power to fight for revenge.
By Lucifer's coming
No mercy, no help, crime and violence
And falling heads.
Unborn waiting to conquer the earth.
(Refrain:)
Unborn - Unborn
Oh make me strong
To fight the world
And when I die for you
Show me the truth.
Up on the waves of Hell
Welcome angel of death
Unborn waiting to conquer
The earth.
Witches and demons
Down by the ruined bridge.
Behind the gates of fire
The Unborn lives
(Bridge)
Oh, big master, I beg you again
Give me the power to fight for revenge.
By Lucifer's coming
No mercy, no help, crime and violence
And falling heads.
Unborn waiting to conquer the earth.
(Refrain:)
Unborn - Unborn
Oh make me strong
To fight the world
And when I die for you
Show me the truth.
Πςςςςςςςςςςςςςςςςςςς....τι έχει βγάλει αυτή η χώρα ρε......
Για την ιστορία, οι Crush είναι από τα μεγάλα γκρουπ της ελληνικής metal σκηνής. Με έναν μόλις δίσκο στο ενεργητικό τους (συν κάποια demo πριν απ'αυτόν) κι αυτόν το 1993 (αν και είχαν πολλά χρόνια στην πλάτη ήδη όταν τον κυκλοφόρησαν) έχουν καταφέρει να δημιουργήσουν ένα μυθικό όνομα. Περιζήτητοι στο εξωτερικό (και όμως!), ο δίσκος τους αποτελεί (δυστυχώς) ένα από τα πιο ακριβά κομμάτια (μιλάω για ευρώπουλα) της πιάτσας (δυσεύρετο πλέον γαρ). Που και που εμφανίζονται για κανά live...
Τιμής ένεκεν ρε!
Ενδιαφέρουσα επιστολή
από την προχθεσινή Ελευθεροτυπία (19/9), την οποίαν επίτηδες βάζω σκαναρισμένη κι όχι αντεγραμμένη (άσε που βαριέμαι κιόλας)...
Αναρωτιέμαι τι έχει να πει ο Γιωργάκης (όχι ο ορίτζιναλ, ο "νέος" ντε...) περί αυτής.
Παρόλο που υποψιάζομαι ότι θα ισχυρισθεί πως τα εν λόγω βιβλία ήταν αυτά της ιστορίας Στ' Δημοτικού, πολύ θα ήθελα να μάθω τη θέση του απέναντι σε αυτήν την καταγγελία πρώην συνεργάτη του. Έτσι, έτσι, για να πέφτουν και οι μάσκες σιγά, σιγά...
Update: Ας κάνω και μια μικρή ανάλυση στο θέμα: κατ' αρχήν στην επιστολή του εν λόγω κυρίου υπάρχει ένα μεγάλο κενό, εκεί που λέει ότι "είναι πλέον αναγκασμένος". Δηλαδή αν το θέμα δεν το έβγαζαν τα τοπικά ΜΜΕ της περιοχής του πολύ απλά θα αποσιωπούσε τους λόγους για τους οποίους αποχώρησε (ωραίος ο τύπος έτσι;). Ξέρεις τι είναι να φεύγεις από ένα κόμμα για ιδεολογικούς λόγους και να μην θες να τους αποκαλύψεις; Ενδιαφέρον αν μη τι άλλο.. Ως προς τον Γιωργάκη το Νεώτερο τώρα, πως θα στηρίξει τις εθνικές προσπάθειες (όπως ευαγγελίζεται) όταν έχει υποπέσει σε τέτοιο συμφεροντολογικό ατόπημα; Αν δηλαδή έρθει αύριο η Τουρκία και πει "Θέλω τη Θράκη γιατί εκεί έχει Τούρκους" τι θα πει το παληκάρι; Μολών λαβέ, ως νέος Λεωνίδας; Εδώ έχει καταγγελθεί ότι συνεργάστηκε με άτομο ανθελληνικών θέσεων. Και το πρόβλημα είναι ότι δεν έχω δει διάψευση...
Όπως έλεγα και πρόσφατα, αν θες να κάνεις κάποιον που δεν έχει σοβαρές θέσεις να εκτεθεί, πολύ απλά άφησέ τον να μιλάει. Θα τα καταφέρει από μόνος του δίχως να κάνεις τίποτε...
Αναρωτιέμαι τι έχει να πει ο Γιωργάκης (όχι ο ορίτζιναλ, ο "νέος" ντε...) περί αυτής.
Παρόλο που υποψιάζομαι ότι θα ισχυρισθεί πως τα εν λόγω βιβλία ήταν αυτά της ιστορίας Στ' Δημοτικού, πολύ θα ήθελα να μάθω τη θέση του απέναντι σε αυτήν την καταγγελία πρώην συνεργάτη του. Έτσι, έτσι, για να πέφτουν και οι μάσκες σιγά, σιγά...
Update: Ας κάνω και μια μικρή ανάλυση στο θέμα: κατ' αρχήν στην επιστολή του εν λόγω κυρίου υπάρχει ένα μεγάλο κενό, εκεί που λέει ότι "είναι πλέον αναγκασμένος". Δηλαδή αν το θέμα δεν το έβγαζαν τα τοπικά ΜΜΕ της περιοχής του πολύ απλά θα αποσιωπούσε τους λόγους για τους οποίους αποχώρησε (ωραίος ο τύπος έτσι;). Ξέρεις τι είναι να φεύγεις από ένα κόμμα για ιδεολογικούς λόγους και να μην θες να τους αποκαλύψεις; Ενδιαφέρον αν μη τι άλλο.. Ως προς τον Γιωργάκη το Νεώτερο τώρα, πως θα στηρίξει τις εθνικές προσπάθειες (όπως ευαγγελίζεται) όταν έχει υποπέσει σε τέτοιο συμφεροντολογικό ατόπημα; Αν δηλαδή έρθει αύριο η Τουρκία και πει "Θέλω τη Θράκη γιατί εκεί έχει Τούρκους" τι θα πει το παληκάρι; Μολών λαβέ, ως νέος Λεωνίδας; Εδώ έχει καταγγελθεί ότι συνεργάστηκε με άτομο ανθελληνικών θέσεων. Και το πρόβλημα είναι ότι δεν έχω δει διάψευση...
Όπως έλεγα και πρόσφατα, αν θες να κάνεις κάποιον που δεν έχει σοβαρές θέσεις να εκτεθεί, πολύ απλά άφησέ τον να μιλάει. Θα τα καταφέρει από μόνος του δίχως να κάνεις τίποτε...
Ωραία πράματα...
Ως μελλοντικός ηγέτης του ΠΑΣΟΚ αυτοπροεβλήθη (μεταξύ άλλων) ο Μπένι χθες και κάπου έχω αρχίσει να προβληματίζομαι για το κατά πόσον στο ΠΑΣΟΚ θα γίνει εκλογή προέδρου ή έχει προαποφασισθεί ήδη αυτός και απλώς εκκρεμούν οι σχετικές ανακοινώσεις.
Βέβαια, μεταξύ άλλων μάλλον επιχείρησε να φανεί και ως ιερέας αφού συγχωρεί όλον τον κόσμο (βοήθειά μας), και τονίζω το ιερατικόν διότι δεν θέλω να αφήσω το μυαλό μου να πάει σε εποχές ηγεμόνων (μπρρρρ), καθ'όσον κι εκείνοι συγχωρούσαν όταν ήθελαν.
Αυτό που δεν κατάλαβα όμως είναι το άλλο: στο τέλος της ομιλίας του έκανε λόγο για κάποιους που "έχουν ευθύνες και καθοδηγούν τέτοιες καταστάσεις". Δεδομένου ότι για να καθοδηγεί κάποιος μια τέτοια κατάσταση θα πρέπει να έχει συμφέρον να το κάνει, το φτωχό μου το μυαλό πάει σε θέματα αρχηγίας ήτοι ότι επρόκειτο για προσχεδιασμένη κίνηση φθοράς που σκοπό είχε να πλήξει το προφίλ του στον αγώνα που δίνει για την αρχηγία του κόμματος, μήπως θα'πρεπε ο Μπένι να γίνει λίγο πιο σαφής αναφορικά με το ποιοι ήταν οι καθοδηγητές;
Όχι τίποτε άλλο, αλλά αφού μας τα΄χουν κάνει τσουρέκια με το τι θα γίνει στο ΠΑΣΟΚ λες και δεν έχουμε άλλα σοβαρότερα προβλήματα ν'ασχοληθούμε, τουλάχιστον ας μάθουμε ποιοι βρίσκονται "απο πίσω".
Τα ουσιαστικά προβλήματα του τόπου είναι είτε μονόστηλα, είτε το πολύ μισή σελίδα (μαζί με τις... διαφημίσεις) και τα ρεπορτάζ του ΠΑΣΟΚ είναι 3-4-7 σελίδες, ανάλογα την εφημερίδα.
Προχθές ο Καναδάς αναγνώρισε τα Σκόπια ως Μακεδονία επί παραδείγματι και το θέμα έχει θαφτεί από την επόμενη κιόλας ημέρα και τα ευαγή ΜΜΕ της χώρας ασχολούνται με τη διαδοχή στο ΠΑΣΟΚ.
ΞΥΠΝΑΤΕ ΡΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕ
Βέβαια, μεταξύ άλλων μάλλον επιχείρησε να φανεί και ως ιερέας αφού συγχωρεί όλον τον κόσμο (βοήθειά μας), και τονίζω το ιερατικόν διότι δεν θέλω να αφήσω το μυαλό μου να πάει σε εποχές ηγεμόνων (μπρρρρ), καθ'όσον κι εκείνοι συγχωρούσαν όταν ήθελαν.
Αυτό που δεν κατάλαβα όμως είναι το άλλο: στο τέλος της ομιλίας του έκανε λόγο για κάποιους που "έχουν ευθύνες και καθοδηγούν τέτοιες καταστάσεις". Δεδομένου ότι για να καθοδηγεί κάποιος μια τέτοια κατάσταση θα πρέπει να έχει συμφέρον να το κάνει, το φτωχό μου το μυαλό πάει σε θέματα αρχηγίας ήτοι ότι επρόκειτο για προσχεδιασμένη κίνηση φθοράς που σκοπό είχε να πλήξει το προφίλ του στον αγώνα που δίνει για την αρχηγία του κόμματος, μήπως θα'πρεπε ο Μπένι να γίνει λίγο πιο σαφής αναφορικά με το ποιοι ήταν οι καθοδηγητές;
Όχι τίποτε άλλο, αλλά αφού μας τα΄χουν κάνει τσουρέκια με το τι θα γίνει στο ΠΑΣΟΚ λες και δεν έχουμε άλλα σοβαρότερα προβλήματα ν'ασχοληθούμε, τουλάχιστον ας μάθουμε ποιοι βρίσκονται "απο πίσω".
Τα ουσιαστικά προβλήματα του τόπου είναι είτε μονόστηλα, είτε το πολύ μισή σελίδα (μαζί με τις... διαφημίσεις) και τα ρεπορτάζ του ΠΑΣΟΚ είναι 3-4-7 σελίδες, ανάλογα την εφημερίδα.
Προχθές ο Καναδάς αναγνώρισε τα Σκόπια ως Μακεδονία επί παραδείγματι και το θέμα έχει θαφτεί από την επόμενη κιόλας ημέρα και τα ευαγή ΜΜΕ της χώρας ασχολούνται με τη διαδοχή στο ΠΑΣΟΚ.
ΞΥΠΝΑΤΕ ΡΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕ
Απίστευτη μέρα χθες
πέντε στα πέντε; Μέχρι πέρσυ (και εδώ και πολλά χρόνια) και με ομάδα του Λουξεμβούργου να τυχαίναμε, είχε βάσιμες ελπίδες ότι θα μας περάσει... Μωρά μπράβο... Ελπίζω να μην αποδειχθεί εφήμερη χαρά και να'χει και συνέχεια.
Θέλω όμως να πω κάποια πράγματα, ιδίως για τους "αιώνιους": ο Παναθηναϊκός στάθηκε τυχερός όχι για κάποιον άλλον λόγο αλλά επειδή έπαιζε με μια μετριότατη ομάδα (προερχόμενη από χώρα υποδεέστερη ποδοσφαιρικά από εμάς -πράγμα σπάνιο) και την οποίαν παραλίγο να βάλει στο παιχνίδι δίχως λόγο και αιτία. Κατ' εμέ οι βάζελοι δεν πρέπει να μείνουν τόσο στη νικη τους. Πρέπει ν'ασχοληθούν με αγωνιστικά ζητήματα αν θέλουν να δουν άσπρη μέρα. Το να παίζεις σε ευρωπαϊκό αγώνα με το Αιγάλεω της Σλοβακίας δε δίνει πάτημα να πανηγυρίζεις που το κέρδισες (εκτός αν εκεί έχει καταντήσει ο Παναθηναϊκός, οπότε πάω πάσο).
Εκεί που έχω εκνευριστεί όμως είναι με την αντιμετώπιση που έχει ο γαύρος... Ειλικρινά, μου'χει δημιουργηθεί η εικόνα ότι την Τρίτη παίζαμε με... τον Αλμωπό Αριδαίας κι ουχί με ιταλική ομάδα, πρωταθλήτρια πριν μερικά χρόνια κιόλας, και ακόμη χειρότερα ότι παίζαμε όχι για το τσουλού αλλά για το κύπελλο Χριστουγέννων. Όταν έφαγε η ΑΕΚ 4 παστέλια από τη Σεβίλλη δεν υπήρχε εφημερίδα που να μην έγραφε για τη γιορτή του ποδοσφαίρου, για τα τραγούδια μέσα στο γήπεδο, για τη μεγαλειώδη εμφάνιση κλπ, κλπ. Και τώρα που για την ίδιαν διοργάνωση που έφερε χ ο Ολυμπιακός έχουν πέσει όλοι να τον φάνε (ιδίως τον Λεμονή). Να πω, δύο μέτρα και δύο σταθμά; Όπως και να'χει, την έχω σιχαθεί αυτήν τη διπρόσωπη και αποκρουστική νοοτροπία απάντων: δημοσιογράφων (κυρίως), "προπονηταράδων"¨κλπ, κλπ.
Α, και κάτι για τον Τάκη: εγώ τον πάω και θέλω να τον αφήσουν να δουλέψει (αρκεί όντως να τον αφήσουν). Κακός προπονητής δεν είναι σε καμία περίπτωση: την Καλλιθέα παραλίγο να την έβγαζε στο ΟΥΕΦΑ με τα λιμά. Την Ξάνθη την έβαλε σε έναν δρόμο εκεί που δε μπορούσε να σταυρώσει βαθμό. Τον Λεβαδειακό παρά λίγο να τον σώσει με εκείνους τους ανύπαρκτους ποδοσφαιριστές που διέθετε. Και για όσους βιαστούν να πουν ότι άλλο Καλλιθέα-Ξάνθη-Λεβαδειακός κι άλλο Ολυμπιακός, μιας κι έχουν προφανώς ασθενέστατη μνήμη να τους υπενθυμίσω: Ολυμπιακός-ΑΕΚ 6-2, ΠΑΟ-Ολυμπιακός 1-4, Ολυμπιακός-Λεβερκούζεν 6-2, τελείως ενδεικτικά (πέραν των δύο πρωταθλημάτων). Κι εξάλλου, έως τα ημιτελικά (για να μην πω τελικά) του τσουλού δεν μας είχαν πάει τόσοι και τόσοι προπονηταράδες μας, μην έχουμε από τον Τάκη αυτήν την παράλογη απαίτηση... Από διάφορους τυχάρπαστους Μπιγκόνιδες και Σόλιντες, προτιμώ τον Τάκη που την έχει πονέσει τη φανέλα κιόλας.
Τελικά μάλλον ισχύει κάτι που'χε πει ένας φίλος μου: ένα από τα χειρότερα πράγματα που μπορεί να σου συμβούν είναι να πέσεις πάνω σε μαλάκα με άποψη...
Θέλω όμως να πω κάποια πράγματα, ιδίως για τους "αιώνιους": ο Παναθηναϊκός στάθηκε τυχερός όχι για κάποιον άλλον λόγο αλλά επειδή έπαιζε με μια μετριότατη ομάδα (προερχόμενη από χώρα υποδεέστερη ποδοσφαιρικά από εμάς -πράγμα σπάνιο) και την οποίαν παραλίγο να βάλει στο παιχνίδι δίχως λόγο και αιτία. Κατ' εμέ οι βάζελοι δεν πρέπει να μείνουν τόσο στη νικη τους. Πρέπει ν'ασχοληθούν με αγωνιστικά ζητήματα αν θέλουν να δουν άσπρη μέρα. Το να παίζεις σε ευρωπαϊκό αγώνα με το Αιγάλεω της Σλοβακίας δε δίνει πάτημα να πανηγυρίζεις που το κέρδισες (εκτός αν εκεί έχει καταντήσει ο Παναθηναϊκός, οπότε πάω πάσο).
Εκεί που έχω εκνευριστεί όμως είναι με την αντιμετώπιση που έχει ο γαύρος... Ειλικρινά, μου'χει δημιουργηθεί η εικόνα ότι την Τρίτη παίζαμε με... τον Αλμωπό Αριδαίας κι ουχί με ιταλική ομάδα, πρωταθλήτρια πριν μερικά χρόνια κιόλας, και ακόμη χειρότερα ότι παίζαμε όχι για το τσουλού αλλά για το κύπελλο Χριστουγέννων. Όταν έφαγε η ΑΕΚ 4 παστέλια από τη Σεβίλλη δεν υπήρχε εφημερίδα που να μην έγραφε για τη γιορτή του ποδοσφαίρου, για τα τραγούδια μέσα στο γήπεδο, για τη μεγαλειώδη εμφάνιση κλπ, κλπ. Και τώρα που για την ίδιαν διοργάνωση που έφερε χ ο Ολυμπιακός έχουν πέσει όλοι να τον φάνε (ιδίως τον Λεμονή). Να πω, δύο μέτρα και δύο σταθμά; Όπως και να'χει, την έχω σιχαθεί αυτήν τη διπρόσωπη και αποκρουστική νοοτροπία απάντων: δημοσιογράφων (κυρίως), "προπονηταράδων"¨κλπ, κλπ.
Α, και κάτι για τον Τάκη: εγώ τον πάω και θέλω να τον αφήσουν να δουλέψει (αρκεί όντως να τον αφήσουν). Κακός προπονητής δεν είναι σε καμία περίπτωση: την Καλλιθέα παραλίγο να την έβγαζε στο ΟΥΕΦΑ με τα λιμά. Την Ξάνθη την έβαλε σε έναν δρόμο εκεί που δε μπορούσε να σταυρώσει βαθμό. Τον Λεβαδειακό παρά λίγο να τον σώσει με εκείνους τους ανύπαρκτους ποδοσφαιριστές που διέθετε. Και για όσους βιαστούν να πουν ότι άλλο Καλλιθέα-Ξάνθη-Λεβαδειακός κι άλλο Ολυμπιακός, μιας κι έχουν προφανώς ασθενέστατη μνήμη να τους υπενθυμίσω: Ολυμπιακός-ΑΕΚ 6-2, ΠΑΟ-Ολυμπιακός 1-4, Ολυμπιακός-Λεβερκούζεν 6-2, τελείως ενδεικτικά (πέραν των δύο πρωταθλημάτων). Κι εξάλλου, έως τα ημιτελικά (για να μην πω τελικά) του τσουλού δεν μας είχαν πάει τόσοι και τόσοι προπονηταράδες μας, μην έχουμε από τον Τάκη αυτήν την παράλογη απαίτηση... Από διάφορους τυχάρπαστους Μπιγκόνιδες και Σόλιντες, προτιμώ τον Τάκη που την έχει πονέσει τη φανέλα κιόλας.
Τελικά μάλλον ισχύει κάτι που'χε πει ένας φίλος μου: ένα από τα χειρότερα πράγματα που μπορεί να σου συμβούν είναι να πέσεις πάνω σε μαλάκα με άποψη...
Πέμπτη 20 Σεπτεμβρίου 2007
Τεστ οράσεως
Εάν παρατηρήσετε καλά την παρακάτω φωτογραφία, θα διακρίνετε μια βάρκα. ΑΝ το καταφέρετε, έχετε 10/10.
Μια ευγενική προσφορά των ιατρικών μας συνεργατών για να μην τα σκάτε τσάμπα σε οφθαλμιάτρους.
Μια ευγενική προσφορά των ιατρικών μας συνεργατών για να μην τα σκάτε τσάμπα σε οφθαλμιάτρους.
Τετάρτη 19 Σεπτεμβρίου 2007
Και ένα πολιτικό κουίζ
(για δυνατούς λύτες που να ασχολούνται σοβαρά με την πολιτική)
Δεν ξέρω αν διαβάσατε τι είπε χθες ο Παπανδρέου στην ομιλία του. ΕΠίσης δεν ξέρω αν διαβάσατε και τι είπε ο Βενιζέλος.
Αν προσέξετε, ο Μπένι απάντησε στα όσα ισχυρίσθηκε ο Ζορζ. Του αντέκρουσε τις θέσεις ουσιαστικά δηλαδή...
Ναι, μόνο που υπάρχει ένα πρόβλημα: ο Βενιζέλος μίλησε πριν τον Παπανδρέου. Όποιος δεν το πιστεύει, ας το ψάξει περαιτέρω...
Το κουίζ λοιπόν είναι, πως είναι δυνατόν κάτι τέτοιο;
Δεν ξέρω αν διαβάσατε τι είπε χθες ο Παπανδρέου στην ομιλία του. ΕΠίσης δεν ξέρω αν διαβάσατε και τι είπε ο Βενιζέλος.
Αν προσέξετε, ο Μπένι απάντησε στα όσα ισχυρίσθηκε ο Ζορζ. Του αντέκρουσε τις θέσεις ουσιαστικά δηλαδή...
Ναι, μόνο που υπάρχει ένα πρόβλημα: ο Βενιζέλος μίλησε πριν τον Παπανδρέου. Όποιος δεν το πιστεύει, ας το ψάξει περαιτέρω...
Το κουίζ λοιπόν είναι, πως είναι δυνατόν κάτι τέτοιο;
Hallows Eve (Including Routine) (update)
Πριν προχωρήσετε παρακάτω (όποιος αντέχει δηλαδή, αφόυ οι περισσότεροι βλέπω να κουράζονται και μόνο από το scroll down), πρέπει να ανοίξετε παράλληλα αυτό.
Κι αφού πήρατε τη μεγάλη απόφαση (ας προσέχατε), πάμε λοιπόν...
Αυτό το τραγούδι είναι απο τα αγαπημένα μου, χρόνια τώρα (δεν ακούω και λίγα χρόνια metal άλλωστε... 19 είναι, μην τα ματιάσω). Σαν τραγούδι είναι κομματάρα, δεν το συζητάω.
Για πολλά χρόνια με "βασάνιζε" ο τίτλος του: Hallows Eve (Including Routine). Αυτό το "including routine" μου φαινόταν τελείως άσχετο. Τι διάολο σημαίνει δηλαδή "συμπεριλαμβάνοντας ρουτίνα"; Δεν έβγαινε νόημα. Το Hallows Eve το καταλαβαίνω: είναι η γιορτή των Αγίων Πάντων για τους Αμερικάνους, οι παραμονές των Αποκριών (Halloween). Αλλά την παρένθεση δεν την είχα κατανοήσει για χρόνια...
Επειδή το να ακούς metal δεν έχει νόημα αν δε συνοδεύεται από δυο συνιστώσες (δυνατά η μουσική και να τραγουδάς τους στίχους), το ίδιο έκανα πάντοτε σε όλα τα αγαπημένα μου τραγούδια (κι όχι μόνο). Τους στίχους τους είχα μάθει απ'έξω εξαρχής (αυτό έλειπε) και από την πρώτη στιγμή είχα εστιάσει στην τελευταία στροφή και ιδίως στην τελευταιά "πρόταση" (διότι ουσιαστικά δεν είναι στίχος) η οποία ήταν εκπληκτική, με ένα απίστευτο νόημα (θα το εξετάσουμε στη συνέχεια).
Η αλήθεια είναι πως στο υπόλοιπο τραγούδι δεν είχα δώσει και ιδιαίτερη σημασία (στιχουργικά). Μέχρι πριν κάποιον καιρό που ξαφνικά συνειδητοποίησα ενόσω τραγούδαγα τι διάολο είναι το including routine. Κι εκεί, κατάλαβα πλέον τι γίνεται σε ολόκληρο το τραγούδι, αφού αυτή η φράση είναι που εξηγεί τα πάντα...
Το τραγούδι είναι μια ιστορία εμπνευσμένη από τις ιστορίες (τρόμου) του Edgar Alan Poe. Μιλάει για ένα τυπάκι που ζει την καθημερινότητά του, μια καθημερινότητα προφανώς βαρετή κι εθιστική, που την έχει για τα καλά στο πετσί του. Που ζει μια ρουτίνα.
Είναι κάτι καλό η ρουτίνα; Κάτι θετικό;
Σαφώς η ρουτίνα παρέχει ασφάλεια: δεν παίρνεις κανένα ρίσκο άρα δεν διακινδυνεύεις και τίποτε απολύτως, άρα δεν περιμένεις και κάτι διαφορετικό πέραν των "προγραμματισμένων", άρα η ζωή είναι βαρετή, ανιαρή, ανυπόφορη, άχρωμη, άοσμη, ακόμη κι αν δεν το'χεις συνειδητοποιήσει, ακόμη κι αν έχεις την ακριβώς αντίθετη άποψη.
Στην ιστορία μας λοιπόν, ο πρωταγωνιστής έχει ακριβώς μια τέτοια ζωή, μια ζωή τελείως προγραμματισμένη και προβλέψιμη. Κάθε μέρα είναι ίδια με την προηγούμενη (14-16). Απάθεια για τη ζωή, αδιαφορία, παραίτηση, άφεση, συμβιβασμός, ικανοποίηση με τη μετριότητα, κανένα ενδιαφέρον για κάτι καινούριο.
Το πρόβλημα είναι πως η συμπεριφορά του είναι τόσο προκλητική που έχει εξοργίσει μέχρι και δαίμονες, οι οποίοι παραμονές της Αποκριάς αποφασίζουν να του στήσουν μια φάρσα, ή πιο σωστά να του δώσουν ένα καλό μαθηματάκι (5-13). Πως λέμε ότι εσύ κοιμάσαι και η τύχη σου δουλεύει; Ε, κάπως έτσι.
Ενώ ο πρωταγωνιστής μας κάνει την καθιερωμένη/καθημερινή διαδρομή για το σπίτι του, οι δαίμονες έχουν ήδη πιάσει δουλειά: του φέρνουν νέα ενδιαφέροντα, πειρασμούς (με την θετική ή αρνητική έννοια, δεν έχει σημασία), απολαύσεις (18,19,21). Κοινώς, του δίνουν πράγματα που ίσως να επιθημούσε ανέκαθεν αλλά που ποτέ δεν προσπάθησε να αποκτήσει, αφού ποτέ δεν κούνησε το δαχτυλάκι του έστω και στο ελάχιστο. Μόλις λοιπόν ο πρωταγωνιστής ανοίγει την πόρτα παρατηρεί ότι μέσα στο σπίτι του ότι "τα πάντα είναι λάθος" (17). Το σκηνικό σχεδόν ονειρικό, ειδυλιακό: γυναίκες, φαγητά, ρυάκια κλπ, κλπ (22-24). Επειδή δε δείχνει να μπορεί να συνειδητοποιήσει τι έχει συμβεί, κάνει κίνηση να φύγει. Εις μάτην:΅η πόρτα πλέον δεν υπάρχει (20), είναι υποχρεωμένος να μείνει εκεί. Ως προς το πως θα χειριστεί τη νέα κατάσταση όλα είναι στο χέρι του.
Όμως, ο χειρισμός που επιλέγει να κάνει δεν είναι ο αντικειμενικά σωστός: ενώ έχει ήδη συνειδητοποιήσει ότι έχει μπροστά του όσα πάντοτε ονειρευόταν, αντί να τα απολαύσει και μαζί τη ζωή του την ίδια αφού αυτή του τα προσφέρει απλόχερα, αυτός προσπαθεί να τα προσεγγίσει αρνητικά (μα που είναι επιτέλους η πόρτα;) (25). Αποτέλεσμα; Αντί να νοιώσει τις χαρές της ζωής τις οποίες έχει ολόγυρά του γίνεται δέσμιός τους. Δεν μπορεί να χαρεί τίποτε, έχει χάσει ακόμη και το δικαίωμα της ελευθερίας επιλογής. Το οξύμωρο; Ουσιαστικά το έχασε κατ' επιλογή (26-29).
Οι δαίμονες μάλλον εξοργίζονται: δε φτάνει που ποτέ του δεν έκανε τίποτε, αλλά ακόμη και τώρα που τα βρίσκει όλα έτοιμα στο πιάτο συμπεριφέρεται με τον πλέον λανθασμένο τρόπο. Είναι ν'αναρωτιέσαι γιατί; Ο Βιργίλιος δεν ήταν που εξηγούσε στον Δάντη μέσα στα έγκατα της Κολάσεως ότι η οκνηρία είναι ένα θανάσημο αμάρτημα; Αλλά για μισό λεπτό... Μήπως δεν είναι αυτό αλλά κάτι άλλο; Ποιο ήταν το "βρωμερό συννάφι" που τόσο πολύ μισούσε τόσο ο θεός όσο κι ο Διάβολος (σύμφωνα με τον Βιργίλιο); Αυτοί που ποτέ τους δεν έκαναν τίποτε. Οι μονίμως απαθείς και αδιάφοροι για τη ζωή, αυτοί που έστω και εν αγνοία τους ήταν αρνητές της ζωής. Αυτούς λοιπόν δεν τους επιθυμούσαν όχι μόνο στον Παράδεισο αλλά ούτε καν στην Κόλαση την ίδια. Ήταν καταδικασμένοι να μη βρουν ποτέ ησυχία και να τυραννιώνται στο κενό επειδή απαξίωσαν το μεγαλύτερο δώρο: τη Ζωή.
Και ο πρωταγωνιστής μας μάλλον σε αυτούς ανήκει. Ουδεμία έκπληξη λοιπόν προκαλεί το ότι νευρίασαν τόσο πολύ οι δαίμονες. Του προσέφεραν αυτά που πάντα ήθελε αλλά αυτός, ανάξιος γαρ, ούτε να τα χαρεί μπορούσε, μα ούτε καν να αμαρτήσει έστω. Έτσι λοιπόν το όνειρο μετατρέπεται απότομα σε εφιάλτη: όλα αλλάζουν όψη κι ο ίδιος γίνεται υποχείριο των δαιμόνων πλέον (30-33) (ή μήπως της δικής του ατολμίας, της παντελούς ελλείψεως επιλογών, αποφάσεων και ενεργειών;), ανήμπορος να αντιδράσει πια, απλά παρακολουθεί την ίδιαν του την πορεία προς τον θάνατο (34-38). Μια πορεία που σταματά όμως ο αρχηγός των δαιμόνων μόνο και μόνο επειδή "δεν είναι ακόμη η ώρα του" (σύντομα όμως θα είναι δικός μας) (39).
Σαφώς η ατολμία, η απραξία, η απάθεια, η αδιαφορία μπορούν να κάνουν έναν άνθρωπο τελείως "αναίσθητο", έτσι οι δαίμονες αποφασίζουν να λάβουν μερικά επιπρόσθετα "μέτρα" λίγο πριν αποχωρήσουν: ναι μεν θεωρούν ότι τον τρομοκράτησαν αρκετά, αλλά προφανώς λίγη επιπλέον τρομοκρατία δεν... έβλαψε κανέναν (40-47). Είναι άλλωστε τόσο βαρύτατα τα κρίματά του που η "τωρινή" τρομοκρατία δεν είναι τίποτε μπροστά στα όσα θα επακολουθήσουν για μιαν αιωνιότητα. Αφού λοιπόν θεωρούν ότι ολοκλήρωσαν το καθήκον τους απέναντι σε τούτον τον ασεβή και αρνητή της Ζωής, επαναφέρουν τα πάντα στην αρχική τους κατάσταση και φεύγουν. Όλα είναι όπως στο ξεκίνημα της ιστορίας: ανιαρά, άχρωμα, αδιάφορα.
Όμως, κάτι δείχνει να μην πηγαίνει καλά... Ο πρωταγωνιστής κατευθύνεται προς το σπίτι του, ως συνήθως, στέκεται μπροστά από την πόρτα του, ως συνήθως (48-49), αλλά λίγο πριν βγάλει το κλειδί όπως κάνει συνήθως νοιώθει κάπως περίεργα, παρόλο που δεν ξέρει τι ακριβώς είναι αυτό που νοιώθει (50). Λες και κάτι έχει συμβεί, κάτι που ενώ είναι προφανές ότι έχει στο βάθος του μυαλού του δεν μπορεί παρά ταύτα να προσδιορίσει αφού δεν ξέρει τι είναι. Σα να έχει την εντύπωση ότι έζησε κάτι που δεν έζησε, ή ακόμη χειρότερα έζησε κάτι που προσπέρασε τελείως ωσάν να μη συνέβη ποτέ. Μπροστά στην ρουτίνα που τον συντρόφευε σε ολόκληρη τη ζωή του λοιπόν αντί να βγάλει το κλειδί, παίρνει την τεράστια απόφαση και γυρνάει την πλάτη του! Δρώντας αντίθετα προς τον χαρακτήρα του, αντίθετα προς τις συνήθειές και τους εθισμούς του, αντίθετη προς τη ζωή που ο ίδιος είχε επιλέξει, παίρνει μια τεράστια απόφαση για τα δεδομένα του: γυρνάει την πλάτη και απομακρύνεται ξέρωντας ότι χρειάζεται μια αλλαγή στη ζωή του (51). Και μάλιστα με τους ίδιους δαίμονες να εξακολουθούν να του την έχουν στημένη (56-61).
Δεν ξέρω τι επιλογές έκανε ο πρωταγωνιστής μας, αλλά δεν έχει και ιδιαίτερη σημασία. Ίσως γι'αυτό δεν μας λένε και τίποτε επί τούτου οι Hallows Eve. Σημασία έχει ότι άλλαξε, ότι πήρε τις μεγάλες αποφάσεις του, ότι ξαφνικά αποφάσισε να ζήσει. Και πως το καταλαβαίνουμε αυτό; Από τον στίχο 62 (του οποίου η ύπαρξη με προβλημάτιζε όσο και η παρένθεση στον τίτλο): "μια πρόποση σε'σας, φίλοι μου".
Στην υγειά σας που με ξυπνήσατε... Πως είναι δυνατόν να ευχαριστεί κάποιος τους δαίμονες που τον τρομοκράτησαν, τον απείλησαν και που παραλίγο να τον σκοτώσουν; Δε γίνεται. Γι'αυτό και είμαστε σίγουροι για τον λόγο που τους ευχαριστεί: του άνοιξαν τα μάτια. Όσο κι αν απογοητεύεστε και φωνάζετε που θα με χάσετε από το αιώνιο μαρτύριο που μου επιφυλάσσατε, εγώ δεν σας το'κανα το χατήρι, το έμαθα το μάθημά μου (62). Και όχι μόνο αυτό: πλέον είμαι αποφασισμένος να περάσω στην αντεπίθεση: θα ζήσω όπως πραγματικά θέλω (64) και θα το κάνω με πείσμα (65).
Σε αυτό το σημείο θα σχολιάσω τους στίχους 9-10: από την αρχή μας είχαν πει οι Hallows Eve ποιοι ήταν αυτοί οι δαίμονες, αλλά δεδομένου ότι δεν ξέραμε τι μας επιφύλασσε η ιστορία δε γινόταν να πάει το μυαλό μας. Οι δαίμονες αυτοί ήταν οι προσωπικοί δαίμονες του ήρωά μας, ήταν οι δαίμονες των προσωπικών του επιλογών, οι δαίμονες της αδιαφορίας του για τη ζωή. Ήταν οι Ερινύες του.
Και τώρα φτάνουμε στα πολύ καλά σημεία, ήτοι στην τελευταία στροφή...
Εδώ έχω κάνει την εξής σκέψη: ότι όλο το τραγούδι γράφτηκε για την τελευταία στροφή, η οποία με τη σειρά της γράφτηκε για το επικό τελείωμα, τους μεγαλειώδεις δύο τελευταίους στίχους (τους οποίους έχω συγχωνεύσει σε έναν, τον 72). Θα συνδυάσω μετάφραση (ελεύθερη) μαζί με "μεταφορές":
66: Το ο,τιδήποτε αρνητικό (ευλογία της κολάσεως) κλέβει το φως της ζωής, δηλαδή το ο,τιδήποτε όμορφο αφού πάντα καραδοκεί μέσα στη νύχτα όταν δηλαδή δε βλέπεις καθαρά και μπορείς να μπερδευτείς εύκολα.
67: Όλοι σας είστε του χεριού μου (του αρχηγού των δαιμόνων δηλαδή), μπορώ να σας τυραννήσω μέχρι τελικής πτώσεως, μέχρι να φύγω (ο καθένας όπως στρώσει κοιμάται δηλαδή, είναι υπεύθυνος για τις επιλογές του. Μην παραπονιέσαι σε'μένα -τον δαίμονα- για τις επιλογές που εσύ έκανες. Ακόμη κι εγώ, ο δαίμονας, δικό σου δημιουργημα είμαι, εσύ με κάλεσες. Σϊγουρα κι εγώ θα φύγω από τη ζωή σου κάποτε. Το πως θα είσαι όταν θα έχω φύγει, αναγεννημένος ή καταρρακωμένος είναι στο δικό σου χέρι. Εγώ είμαι εδώ απλά για να σε κάνω να υποφέρεις)
68: Οι δαίμονες πετούν παντού στον ουρανό (η δράση φέρνει αντίδραση. Οι πράξεις πάντοτε φέρνουν αποτέλεσμα, είτε είναι θετικό είτε αρνητικό, είτε ακόμη και ουδέτερο. Το αποτέλεσμα που θα λάβεις είναι καθαρά προϊόν των πράξεών σου. Μην ξεχάσεις κάτι βασικό όμως: όποιος σπέρνει ανέμους θερίζει θύελλες. Οι κακές επιλογές φέρνουν αρνητικά αποτελέσματα -άσχετα του τι μπορεί να κρύβεται ταυτόχρονα, ουδέν κακόν αμιγές καλού δηλαδή, αυτό είναι μια άλλη ιστορία- και στην περίπτωση αυτή οι δαίμονές σου είναι παντού και καραδοκούν, περιμένουν κάθε ευκαιρία για να σου υπενθυμίσουν τα λάθη σου).
69: Όσοι είναι καλά στην πραγματικότητα δεν είναι και τούμπαλιν, και όλοι μαζί ζουν στην αιώνια Κόλαση (μεγάλο πράγμα το να ζεις στον κόσμο σου, το να μην έχεις επαφή με την πραγματικότητα. Αρνητικό φυσικά. Μπορεί να τα'χεις όλα και να είσαι εσαεί ανικανοποίητος, να δρας αδηφάγα. Από την άλλη μεριά, μπορεί να είσαι το απόλυτο τίποτα, να μην έχεις καν στον ήλιο μοίρα, να οδεύεις προς την ίδιαν σου την καταστροφή και να νομίζεις ότι όλα βαίνουν καλώς. Και στις δύο περιπτώσεις ζεις σε μια κόλαση: στην πρώτη ζεις πάντα μέσα στην ανησυχία, δεν μπορείς να χαρείς τα δώρα της ζωής, στη δε δεύτερη επειδή απατάσαι ότι τα'χεις όλα με αποτέλεσμα να χάνεις ό,τι καλό σου έρχεται, νομίζεις ότι ψιχαλίζει κι όχι ότι σε φτύνουν).
70: Θα γιορτάσεις την τρομακτική πέννα του Πόε, ω, ναι, θα το κάνεις (στίχος φόρος τιμής στον Πόε, ο οποίος όπως είπα έγραφε ιστορίες τρόμου). Οι επιλογές είναι δικές σου. Δεν έχει σημασία αν τις έκανες αψήφιστα, αλόγιστα, βιαστικά, συμπτωματικά, κατά λάθος, κατόπιν μελέτης, συμφώνως λογικής κλπ. Οι επιλογές άπαξ και ληφθούν θα φέρουν αποτελέσματα όπως νομοτελειακά συμβαίνει πάντοτε. Εννοείται ότι όλοι θέλουν το καλό, ποιος βλάξ θα ήθελε το κακό του ιδίου του του εαυτού; Αν όμως οι επιλογές είναι κακές. τότε θα φέρουν αρνητικά αποτελέσματα, τα οποία εσύ προκάλεσες οπότε γουστάρεις-δε γουστάρεις θα τα λουστείς. Μπορεί να σε στεναχωρούν, μπορεί να σε πικραίνουν, μπορεί να σε πνίγουν, από τη στιγμή που τα δημιούργησες εσύ όμως, θες-δε θες θα μείνεις στη θέση σου να τα κοιτάξεις κατάματα και να τα αντιμετωπίσεις με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, όσο κι αν σε τρομάζουν.
71: Φώναξε αρκετά, όσο θες σε αυτό που πιστεύεις ακόμη κι αν σε πουν αντίχριστο. Εν ολίγοις, να κάνεις αυτό που πιστεύεις, σε αυτό που θεωρείς σωστό ακόμη κι αν φτάσεις στα όριά σου. Πήγαινε κόντρα στο ρεύμα αν αυτό θεωρείς σωστό, ύψωσε τη φωνή σου γι'αυτό που πιστεύεις μέσα σου, μην περιμένεις να εμφανισθεί κάποιος σωτήρας για να σε βγάλει από τη δύσκολη θέση. Χρησιμοποίησε τη λογική σου, μα πάνω απ'όλα κάνε αυτό που λέει η καρδιά σου και μην σε νοιάζει τι θα πουν για 'σένα. Και μην ξεχνάς ότι για να έφτασες σε αυτό το σημείο, πάει να πει ότι το λέει η καρδιά σου.
ΚΑΙ ΤΟ ΕΠΟΣ
72: ΟΙ ΜΟΝΟΜΑΧΙΕΣ ΜΕ ΤΟ ΘΑΝΑΤΟ ΔΕΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΠΟΤΕ ΝΑ ΑΛΛΑΞΟΥΝ ΤΙΣ ΑΠΟΨΕΙΣ ΕΝΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥ. ΝΕΥΡΟ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΓΙΑ ΝΑ ΑΠΟΔΕΙΞΕΙΣ ΜΕ ΤΙΝΟΣ ΤΟ ΜΕΡΟΣ ΕΙΣΑΙ...
Δεν διαφωνώ ότι έχεις εμπιστοσύνη στις δυνατότητές σου. Δεν διαφωνώ ότι πιστεύεις πως μπορείς να ταβάλεις με τον κόσμο όλον. Δεν διαφωνώ ότι πιστεύεις πως είσαι τόσο δυνατός ώστε να θεωρείς πως ό,τι κι αν σου τύχει θα ανταπεξέλθεις με χαρακτηριστική ευκολία. Είναι όμως πραγματικά έτσι; Τα βάζεις με όλους και με όλα για ποιον λόγο; Μήπως από άγνοια; Μήπως από ξεροκεφαλιά; Μήπως από εσφαλμένη τακτική; Αξίζει τον κόπο να κοντράρεσαι μόνο για να κοντράρεσαι, να προσπαθείς να κάνεις αυτό που θες μόνο και μόνο για να περάσει το δικό σου, να εμμένεις στη θέση σου μόνο και μόνο για να μην θιγεί ο εγωϊσμός σου καθώς θα υποχωρείς; Η όλη φιλοσοφία σου δηλαδή το αξίζει το τίμημα; Πληροίς τις προϋποθέσεις για τον δρόμο που'χεις διαλέξει; Θέλω να πω, μήπως τα κάνεις όλα λάθος; Μήπως είναι σα να τα βάζεις με το θάνατο, αφού ενσυνείδητα διαλέγεις να φθείρεσαι; Δεν χρειάζεται απλά τσαμπουκάς: νεύρο θέλει, πράγμα που σημαίνει να το λέει η καρδιά σου αυτό που κάνεις, να έχεις τσαγανό, να ρέει αίμα στις φλέβες σου. Το νεύρο όμως προϋποθέτει ότι διαθέτεις λογική. Άρα θέλει και καρδιά και μυαλό. Τα διαθέτεις; Κι αν τα διαθέτεις που θα τα χρησιμοποιήσεις; Στα εύκολα; Ας γελάσω, είσαι για κλάμματα... Αυτά είναι μόνο για τα δύσκολα, διότι μόνο τότε θα καταλάβεις σε ποιο στρατόπεδο είσαι. Αν διαλέξεις πλευρά "εν καιρώ ειρήνης" δε λέει και τίποτε, μπορεί να αλλάξεις μετά. Όταν, δηλαδή, θα έρθουν τα δύσκολα θα ακολουθήσεις το δρόμο που είχες εξαρχής επιλέξει ή θα διαλέξεις κάποιον άλλον; Οι επιλογές σου ήταν σωστές;
Και μιας και μιλάμε για τα δύσκολα, μην ξεχάσεις ποτέ και τούτο: αν κάτι πραγματικά αξίζει, τότε αξίζει και το να παλέψεις μέχρι τελικής πτώσεως και να το κάνεις ΑΝ ΤΟ ΛΕΕΙ Η ΚΑΡΔΙΑ ΣΟΥ.
Ας δούμε τώρα και μερικά "κρυφά" νοήματα που μπορούν να εξαχθούν από την παραπάνω ανάλυση (λες κι όλα τα παραπάνω ήταν φανερά, αλλά τέλος πάντων):
Καλύτερα να μετανοιώσεις για κάτι που έκανες παρά για κάτι που δεν έκανες. Μη ζεις τη ζωή με απάθεια κι αδιαφορία. Μια φορά ζεις και προσπάθησε να μην ξεχάσεις ότι ο χρόνος τρέχει και δεν επιστρέφει πίσω. Εκμεταλλεύσου τα δώρα που σου προσφέρει η ζωή τόσο απλόχερα. Μη φοβάσαι τα λάθη. Όλοι κάνουν -άρα κι εσύ θα κάνεις κι άλλα, κι άλλα,κι άλλα, όμως δεν είναι όλοι δυνατοί ώστε να μάθουν απ'αυτά. Τα λάθη είναι ανθρώπινα, δεν πρέπει να φοβίζουν, Απεναντίας, πρέπει να τα βλέπεις με ενδιαφέρον αφού είναι ένα μεγάλο σχολείο. Αν για να τ'αποφύγεις έχεις διαλέξει να μην κάνεις τίποτε τότε καταδικάζεις την ίδιαν σου την ύπαρξη, υποβιβάζεις την ίδια σου τη ζωή. Να κάνεις πάντοτε αυτό που είναι σωστό, ακόμη κι αν οι συνθήκες δεν σε ευνοούν. Άλλωστε λένε ότι η Τύχη ευνοεί τους τολμηρούς, ή ακόμη καλύτερα "τα καλά κόποις κτώνται". Να είσαι συνειδητοποιημένος και φιλοσοφημένος. Μη διαστάσεις να επιλέξεις στρατόπεδο, κοίτα όμως να το κάνεις με σωστά κριτήρια και η επιλογή σου να σε αντιπροσωπεύει. Ούτε να στεναχωρηθείς αν η επιλογή σου δεν είναι η πιο δημοφιλής. Το σημαντικό είναι να σε εκφράζει πραγματικά, να έχεις καθαρά και τα χέρια σου και τη συνείδησή σου. Μη διστάζεις να διεκδικήσεις αυτό που πραγματικά αξίζεις. Ο δρόμος πάντοτε θα είναι δύσκολος όμως στο τέλος οι προσπάθειες πάντοτε ανταμοίβωνται με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, κι όσο πιο δύσκολος είναι ο δρόμςο που επέλεξες τόσο πιο γλυκό το τελείωμά του. Μη σε φοβίζουν οι δυσκολίες, πάντα θα υπάρχουν κι όλοι θα τις αντιμετωπίζουμε. Εσύ όμως αντιμετώπισέ τες με σύνεση και σθένος, ό,τι κι αν μεσολαβήσει μέχρι την εκπλήρωση του στόχου σου. Η μαγκιά άλλωστε είναι να ξεπερνάς τις δυσκολίες. Σϊγουρα θα υπάρξει και η φθορά, το τίμημα αλλά από μόνο του δεν έρχεται τίποτε, τα πάντα είναι στο χέρι σου αρκεί να τα επιλέξεις. Μην απογοητεύεσαι και μη το βάζεις κάτω. Η ζωή είναι μικρή. Ζήσε την καλά και προπάντων με αξιοπρέπεια. Τι σημαίνει αυτό; Να μην αφήνεις τον εαυτό σου στη μοίρα του, να προσπαθεί ςνα του δίνεις αυτό που του πρέπει και του αρμόζει. Σημαίνει να κάνεις όνειρα και να προσπαθείς να τα εκπληρώσεις, σημαίνει να ελπίζεις και να βρίσκεις τη χαρά σου. Μην είσαι μίζερος, μην είσαι αρνητικός, μην είσαι απράγμων: να κάνεις τα πάντα με πάθος, με λογική, με συναισθήματα. Μην ξεπουλάς και μην κοροϊδεύεις τον εαυτό σου. Το να "πέφτεις" δεν είναι κακό. Κακό είναι να μην προσπαθείς να σηκωθείς. Άνθρωπος είσαι, έχεις αντοχές, ανοχές, συναισθήματα, όνειρα, προσδοκίες. Είναι αδύνατον να έρχονται όλα πάντα θετικά όμως. Και αναποδιές θα έρθουν, και θα πληγωθείς, και θα πέσεις κάτω, και στεναχώριες θα αντιμετωπίσεις. Όλα όμως είναι μέρος του παιχνιδιού που λέγεται Ζωή. Αν μείνεις κάτω θα κερδίσεις κάτι; Μην περιμένεις αγαθοεργίες, ο πρώτος που πρέπει να σε βοηθήσει είσαι εσύ. Σταμάτα να κλαίγεσαι λοιπόν και κάνε αυτό που πρέπει να κάνεις για να ζήσεις καλά. Μην ξεχνάς το εξής: τα αρνητικά συναισθήματα είναι πανίσχυρα. Σε εθίζουν, σε φορτίζουν με τεράστια ενέργεια, είναι όμως πάντα αρνητικά: σε κρατούν δέσμιο, σου στερούν τους ορίζοντές σου, σε τυφλώνουν. Το μεγαλείο είναι να τα προσπεράσεις, να τα αφήσεις πίσω. Το μεγαλείο είναι να κάνεις κάτι καλό ανιδιοτελώς, να ερωτευθείς, να αγαπήσεις, να σκεφτείς δημιουργικά, να συγχωρέσεις. Ακόμη και το να σφάλλεις ή το να κλάψεις ή το να πονέσεις όταν πρέπει εμπεριέχει μεγαλείο γιατί στοχεύει στο καλό. Γι'αυτό να μην ξεχάσεις ποτέ να είσαι άνθρωπος, να έχεις πάντοτε καρδιά, συναισθηματα και λογική. Έχε πίστη και ελπίδα, κάνε όνειρα και μην το βάζεις ποτέ κάτω διότι κανείς δεν θα έρθει να στ'αλλάξει...
Απαραίτητες διευκρινίσεις (αν υποθέσουμε ότι κατάφερε κανείς να φτάσει ως εδώ κάτω!)
- Θα απορήσουν αρκετοί: πως είναι δυνατόν ένα μάτσο "άπλητοι μαλλιάδες" να έχουν γράψει τραγούδι με τέτοια νοήματα; Ε, κι όμως είναι, αν μιλάμε για metal. Αν δεν το κατέχετε, η απορία δεν είναι δυνατόν να εξηγηθεί.
- Ωραία τα είπες, αλλά μήπως όλα αυτά είναι μέσα στο μυαλό σου αντί για μέσα στο τραγούδι; Η απάντηση είναι "και στα δύο". Εξάλλου σύμφωνα με το τι έχω μέσα στο μυαλό μου γράφω -συνδυαζόμενο με το τι έχω διαβάσει έως σήμερα αλλά και βιώσει είτε απευθείας είτε μέσω άλλων-, όχι σύμφωνα με το τι έχουν στο μυαλό τους άλλοι. Εξάλλου το τραγούδι προσεγγίζεται φιλοσοφικά και όταν μιλάμε για φιλοσοφία μιλάμε για αναρίθμητες ερμηνείες, οπότε η ερώτηση είναι άκυρη αφού εγώ αυτά βλέπω.
- Οι στίχοι 1-4 και 52-55 είναι φόρος τιμής της μπάντας στον Πόε. Παρεμπιπτόντως δεν ξέρω αν έχει γράψει τη συγκεκριμένη ιστορία και του την "έφαγαν" απ'το βιβλίο. Απ'όσο ξέρω όμως δεν ισχύει κάτι τέτοιο και είναι της εμπνεύσεως του συγκροτήματος.
- Το γεγονός ότι η ιστορία λαμβάνει χώρα παραμονές της Αποκριάς, σε μια μεγάλη γιορτή, έχει τη σημειολογία του, αφού αποτελεί την "αφορμή" να γίνουν κάπως... "νομότυπα" όλ' αυτά.
-Σημεία κλειδιά (για τη συγκεκριμένη προσέγγιση των στίχων) είναι τα εξής: πρώτον, ο τίτλος του τραγουδιού όπως είπα και στην αρχή, αφού το including ruotine δεν δείχνει να κολάει κυριολεκτικά πουθενά. Δεύτερον, οι στίχοι "stop! it is not yet his time but we will have him soon enough" και "a toast my friends to you" οι οποίοι είναι οι μοναδικοί σε πρώτο πρόσωπο σε μια ιστορία που εξελίσσεται ως αφήγηση σε τρίτο πρόσωπο και οι οποίοι εισάγουν την αλλαγή προσώπου τελείως "ξεκάρφωτα". Τρίτον, το...σκοτεινά και ανεξήγητα θετικό πνεύμα του στίχου 62 το οποίο προκύπτει εκ του μη όντος μέσα από έναν συνδυασμό (μέχρι τότε) δράσης και απαξίωσης. Τα αναφέρω αυτά, διότι δεν ξύπνησα μια μέρα και είδα έτσι το νόημα του συγκεκριμένου τραγουδιού.
- Περαιτέρω απορίες δεν πρέπει να υφίστανται λογικά: έχω ξεκαθαρίσει άλλωστε ότι γνωρίζω πως δεν στέκω στα συγκαλά μου!! :)
Ήταν μια ευγενική προσφορά του Άρχοντα του Κάτω Κόσμου, Άδη. Καλή χώνεψη.
Κι αφού πήρατε τη μεγάλη απόφαση (ας προσέχατε), πάμε λοιπόν...
Αυτό το τραγούδι είναι απο τα αγαπημένα μου, χρόνια τώρα (δεν ακούω και λίγα χρόνια metal άλλωστε... 19 είναι, μην τα ματιάσω). Σαν τραγούδι είναι κομματάρα, δεν το συζητάω.
Για πολλά χρόνια με "βασάνιζε" ο τίτλος του: Hallows Eve (Including Routine). Αυτό το "including routine" μου φαινόταν τελείως άσχετο. Τι διάολο σημαίνει δηλαδή "συμπεριλαμβάνοντας ρουτίνα"; Δεν έβγαινε νόημα. Το Hallows Eve το καταλαβαίνω: είναι η γιορτή των Αγίων Πάντων για τους Αμερικάνους, οι παραμονές των Αποκριών (Halloween). Αλλά την παρένθεση δεν την είχα κατανοήσει για χρόνια...
Επειδή το να ακούς metal δεν έχει νόημα αν δε συνοδεύεται από δυο συνιστώσες (δυνατά η μουσική και να τραγουδάς τους στίχους), το ίδιο έκανα πάντοτε σε όλα τα αγαπημένα μου τραγούδια (κι όχι μόνο). Τους στίχους τους είχα μάθει απ'έξω εξαρχής (αυτό έλειπε) και από την πρώτη στιγμή είχα εστιάσει στην τελευταία στροφή και ιδίως στην τελευταιά "πρόταση" (διότι ουσιαστικά δεν είναι στίχος) η οποία ήταν εκπληκτική, με ένα απίστευτο νόημα (θα το εξετάσουμε στη συνέχεια).
Η αλήθεια είναι πως στο υπόλοιπο τραγούδι δεν είχα δώσει και ιδιαίτερη σημασία (στιχουργικά). Μέχρι πριν κάποιον καιρό που ξαφνικά συνειδητοποίησα ενόσω τραγούδαγα τι διάολο είναι το including routine. Κι εκεί, κατάλαβα πλέον τι γίνεται σε ολόκληρο το τραγούδι, αφού αυτή η φράση είναι που εξηγεί τα πάντα...
Το τραγούδι είναι μια ιστορία εμπνευσμένη από τις ιστορίες (τρόμου) του Edgar Alan Poe. Μιλάει για ένα τυπάκι που ζει την καθημερινότητά του, μια καθημερινότητα προφανώς βαρετή κι εθιστική, που την έχει για τα καλά στο πετσί του. Που ζει μια ρουτίνα.
Είναι κάτι καλό η ρουτίνα; Κάτι θετικό;
Σαφώς η ρουτίνα παρέχει ασφάλεια: δεν παίρνεις κανένα ρίσκο άρα δεν διακινδυνεύεις και τίποτε απολύτως, άρα δεν περιμένεις και κάτι διαφορετικό πέραν των "προγραμματισμένων", άρα η ζωή είναι βαρετή, ανιαρή, ανυπόφορη, άχρωμη, άοσμη, ακόμη κι αν δεν το'χεις συνειδητοποιήσει, ακόμη κι αν έχεις την ακριβώς αντίθετη άποψη.
Στην ιστορία μας λοιπόν, ο πρωταγωνιστής έχει ακριβώς μια τέτοια ζωή, μια ζωή τελείως προγραμματισμένη και προβλέψιμη. Κάθε μέρα είναι ίδια με την προηγούμενη (14-16). Απάθεια για τη ζωή, αδιαφορία, παραίτηση, άφεση, συμβιβασμός, ικανοποίηση με τη μετριότητα, κανένα ενδιαφέρον για κάτι καινούριο.
Το πρόβλημα είναι πως η συμπεριφορά του είναι τόσο προκλητική που έχει εξοργίσει μέχρι και δαίμονες, οι οποίοι παραμονές της Αποκριάς αποφασίζουν να του στήσουν μια φάρσα, ή πιο σωστά να του δώσουν ένα καλό μαθηματάκι (5-13). Πως λέμε ότι εσύ κοιμάσαι και η τύχη σου δουλεύει; Ε, κάπως έτσι.
Ενώ ο πρωταγωνιστής μας κάνει την καθιερωμένη/καθημερινή διαδρομή για το σπίτι του, οι δαίμονες έχουν ήδη πιάσει δουλειά: του φέρνουν νέα ενδιαφέροντα, πειρασμούς (με την θετική ή αρνητική έννοια, δεν έχει σημασία), απολαύσεις (18,19,21). Κοινώς, του δίνουν πράγματα που ίσως να επιθημούσε ανέκαθεν αλλά που ποτέ δεν προσπάθησε να αποκτήσει, αφού ποτέ δεν κούνησε το δαχτυλάκι του έστω και στο ελάχιστο. Μόλις λοιπόν ο πρωταγωνιστής ανοίγει την πόρτα παρατηρεί ότι μέσα στο σπίτι του ότι "τα πάντα είναι λάθος" (17). Το σκηνικό σχεδόν ονειρικό, ειδυλιακό: γυναίκες, φαγητά, ρυάκια κλπ, κλπ (22-24). Επειδή δε δείχνει να μπορεί να συνειδητοποιήσει τι έχει συμβεί, κάνει κίνηση να φύγει. Εις μάτην:΅η πόρτα πλέον δεν υπάρχει (20), είναι υποχρεωμένος να μείνει εκεί. Ως προς το πως θα χειριστεί τη νέα κατάσταση όλα είναι στο χέρι του.
Όμως, ο χειρισμός που επιλέγει να κάνει δεν είναι ο αντικειμενικά σωστός: ενώ έχει ήδη συνειδητοποιήσει ότι έχει μπροστά του όσα πάντοτε ονειρευόταν, αντί να τα απολαύσει και μαζί τη ζωή του την ίδια αφού αυτή του τα προσφέρει απλόχερα, αυτός προσπαθεί να τα προσεγγίσει αρνητικά (μα που είναι επιτέλους η πόρτα;) (25). Αποτέλεσμα; Αντί να νοιώσει τις χαρές της ζωής τις οποίες έχει ολόγυρά του γίνεται δέσμιός τους. Δεν μπορεί να χαρεί τίποτε, έχει χάσει ακόμη και το δικαίωμα της ελευθερίας επιλογής. Το οξύμωρο; Ουσιαστικά το έχασε κατ' επιλογή (26-29).
Οι δαίμονες μάλλον εξοργίζονται: δε φτάνει που ποτέ του δεν έκανε τίποτε, αλλά ακόμη και τώρα που τα βρίσκει όλα έτοιμα στο πιάτο συμπεριφέρεται με τον πλέον λανθασμένο τρόπο. Είναι ν'αναρωτιέσαι γιατί; Ο Βιργίλιος δεν ήταν που εξηγούσε στον Δάντη μέσα στα έγκατα της Κολάσεως ότι η οκνηρία είναι ένα θανάσημο αμάρτημα; Αλλά για μισό λεπτό... Μήπως δεν είναι αυτό αλλά κάτι άλλο; Ποιο ήταν το "βρωμερό συννάφι" που τόσο πολύ μισούσε τόσο ο θεός όσο κι ο Διάβολος (σύμφωνα με τον Βιργίλιο); Αυτοί που ποτέ τους δεν έκαναν τίποτε. Οι μονίμως απαθείς και αδιάφοροι για τη ζωή, αυτοί που έστω και εν αγνοία τους ήταν αρνητές της ζωής. Αυτούς λοιπόν δεν τους επιθυμούσαν όχι μόνο στον Παράδεισο αλλά ούτε καν στην Κόλαση την ίδια. Ήταν καταδικασμένοι να μη βρουν ποτέ ησυχία και να τυραννιώνται στο κενό επειδή απαξίωσαν το μεγαλύτερο δώρο: τη Ζωή.
Και ο πρωταγωνιστής μας μάλλον σε αυτούς ανήκει. Ουδεμία έκπληξη λοιπόν προκαλεί το ότι νευρίασαν τόσο πολύ οι δαίμονες. Του προσέφεραν αυτά που πάντα ήθελε αλλά αυτός, ανάξιος γαρ, ούτε να τα χαρεί μπορούσε, μα ούτε καν να αμαρτήσει έστω. Έτσι λοιπόν το όνειρο μετατρέπεται απότομα σε εφιάλτη: όλα αλλάζουν όψη κι ο ίδιος γίνεται υποχείριο των δαιμόνων πλέον (30-33) (ή μήπως της δικής του ατολμίας, της παντελούς ελλείψεως επιλογών, αποφάσεων και ενεργειών;), ανήμπορος να αντιδράσει πια, απλά παρακολουθεί την ίδιαν του την πορεία προς τον θάνατο (34-38). Μια πορεία που σταματά όμως ο αρχηγός των δαιμόνων μόνο και μόνο επειδή "δεν είναι ακόμη η ώρα του" (σύντομα όμως θα είναι δικός μας) (39).
Σαφώς η ατολμία, η απραξία, η απάθεια, η αδιαφορία μπορούν να κάνουν έναν άνθρωπο τελείως "αναίσθητο", έτσι οι δαίμονες αποφασίζουν να λάβουν μερικά επιπρόσθετα "μέτρα" λίγο πριν αποχωρήσουν: ναι μεν θεωρούν ότι τον τρομοκράτησαν αρκετά, αλλά προφανώς λίγη επιπλέον τρομοκρατία δεν... έβλαψε κανέναν (40-47). Είναι άλλωστε τόσο βαρύτατα τα κρίματά του που η "τωρινή" τρομοκρατία δεν είναι τίποτε μπροστά στα όσα θα επακολουθήσουν για μιαν αιωνιότητα. Αφού λοιπόν θεωρούν ότι ολοκλήρωσαν το καθήκον τους απέναντι σε τούτον τον ασεβή και αρνητή της Ζωής, επαναφέρουν τα πάντα στην αρχική τους κατάσταση και φεύγουν. Όλα είναι όπως στο ξεκίνημα της ιστορίας: ανιαρά, άχρωμα, αδιάφορα.
Όμως, κάτι δείχνει να μην πηγαίνει καλά... Ο πρωταγωνιστής κατευθύνεται προς το σπίτι του, ως συνήθως, στέκεται μπροστά από την πόρτα του, ως συνήθως (48-49), αλλά λίγο πριν βγάλει το κλειδί όπως κάνει συνήθως νοιώθει κάπως περίεργα, παρόλο που δεν ξέρει τι ακριβώς είναι αυτό που νοιώθει (50). Λες και κάτι έχει συμβεί, κάτι που ενώ είναι προφανές ότι έχει στο βάθος του μυαλού του δεν μπορεί παρά ταύτα να προσδιορίσει αφού δεν ξέρει τι είναι. Σα να έχει την εντύπωση ότι έζησε κάτι που δεν έζησε, ή ακόμη χειρότερα έζησε κάτι που προσπέρασε τελείως ωσάν να μη συνέβη ποτέ. Μπροστά στην ρουτίνα που τον συντρόφευε σε ολόκληρη τη ζωή του λοιπόν αντί να βγάλει το κλειδί, παίρνει την τεράστια απόφαση και γυρνάει την πλάτη του! Δρώντας αντίθετα προς τον χαρακτήρα του, αντίθετα προς τις συνήθειές και τους εθισμούς του, αντίθετη προς τη ζωή που ο ίδιος είχε επιλέξει, παίρνει μια τεράστια απόφαση για τα δεδομένα του: γυρνάει την πλάτη και απομακρύνεται ξέρωντας ότι χρειάζεται μια αλλαγή στη ζωή του (51). Και μάλιστα με τους ίδιους δαίμονες να εξακολουθούν να του την έχουν στημένη (56-61).
Δεν ξέρω τι επιλογές έκανε ο πρωταγωνιστής μας, αλλά δεν έχει και ιδιαίτερη σημασία. Ίσως γι'αυτό δεν μας λένε και τίποτε επί τούτου οι Hallows Eve. Σημασία έχει ότι άλλαξε, ότι πήρε τις μεγάλες αποφάσεις του, ότι ξαφνικά αποφάσισε να ζήσει. Και πως το καταλαβαίνουμε αυτό; Από τον στίχο 62 (του οποίου η ύπαρξη με προβλημάτιζε όσο και η παρένθεση στον τίτλο): "μια πρόποση σε'σας, φίλοι μου".
Στην υγειά σας που με ξυπνήσατε... Πως είναι δυνατόν να ευχαριστεί κάποιος τους δαίμονες που τον τρομοκράτησαν, τον απείλησαν και που παραλίγο να τον σκοτώσουν; Δε γίνεται. Γι'αυτό και είμαστε σίγουροι για τον λόγο που τους ευχαριστεί: του άνοιξαν τα μάτια. Όσο κι αν απογοητεύεστε και φωνάζετε που θα με χάσετε από το αιώνιο μαρτύριο που μου επιφυλάσσατε, εγώ δεν σας το'κανα το χατήρι, το έμαθα το μάθημά μου (62). Και όχι μόνο αυτό: πλέον είμαι αποφασισμένος να περάσω στην αντεπίθεση: θα ζήσω όπως πραγματικά θέλω (64) και θα το κάνω με πείσμα (65).
Σε αυτό το σημείο θα σχολιάσω τους στίχους 9-10: από την αρχή μας είχαν πει οι Hallows Eve ποιοι ήταν αυτοί οι δαίμονες, αλλά δεδομένου ότι δεν ξέραμε τι μας επιφύλασσε η ιστορία δε γινόταν να πάει το μυαλό μας. Οι δαίμονες αυτοί ήταν οι προσωπικοί δαίμονες του ήρωά μας, ήταν οι δαίμονες των προσωπικών του επιλογών, οι δαίμονες της αδιαφορίας του για τη ζωή. Ήταν οι Ερινύες του.
Και τώρα φτάνουμε στα πολύ καλά σημεία, ήτοι στην τελευταία στροφή...
Εδώ έχω κάνει την εξής σκέψη: ότι όλο το τραγούδι γράφτηκε για την τελευταία στροφή, η οποία με τη σειρά της γράφτηκε για το επικό τελείωμα, τους μεγαλειώδεις δύο τελευταίους στίχους (τους οποίους έχω συγχωνεύσει σε έναν, τον 72). Θα συνδυάσω μετάφραση (ελεύθερη) μαζί με "μεταφορές":
66: Το ο,τιδήποτε αρνητικό (ευλογία της κολάσεως) κλέβει το φως της ζωής, δηλαδή το ο,τιδήποτε όμορφο αφού πάντα καραδοκεί μέσα στη νύχτα όταν δηλαδή δε βλέπεις καθαρά και μπορείς να μπερδευτείς εύκολα.
67: Όλοι σας είστε του χεριού μου (του αρχηγού των δαιμόνων δηλαδή), μπορώ να σας τυραννήσω μέχρι τελικής πτώσεως, μέχρι να φύγω (ο καθένας όπως στρώσει κοιμάται δηλαδή, είναι υπεύθυνος για τις επιλογές του. Μην παραπονιέσαι σε'μένα -τον δαίμονα- για τις επιλογές που εσύ έκανες. Ακόμη κι εγώ, ο δαίμονας, δικό σου δημιουργημα είμαι, εσύ με κάλεσες. Σϊγουρα κι εγώ θα φύγω από τη ζωή σου κάποτε. Το πως θα είσαι όταν θα έχω φύγει, αναγεννημένος ή καταρρακωμένος είναι στο δικό σου χέρι. Εγώ είμαι εδώ απλά για να σε κάνω να υποφέρεις)
68: Οι δαίμονες πετούν παντού στον ουρανό (η δράση φέρνει αντίδραση. Οι πράξεις πάντοτε φέρνουν αποτέλεσμα, είτε είναι θετικό είτε αρνητικό, είτε ακόμη και ουδέτερο. Το αποτέλεσμα που θα λάβεις είναι καθαρά προϊόν των πράξεών σου. Μην ξεχάσεις κάτι βασικό όμως: όποιος σπέρνει ανέμους θερίζει θύελλες. Οι κακές επιλογές φέρνουν αρνητικά αποτελέσματα -άσχετα του τι μπορεί να κρύβεται ταυτόχρονα, ουδέν κακόν αμιγές καλού δηλαδή, αυτό είναι μια άλλη ιστορία- και στην περίπτωση αυτή οι δαίμονές σου είναι παντού και καραδοκούν, περιμένουν κάθε ευκαιρία για να σου υπενθυμίσουν τα λάθη σου).
69: Όσοι είναι καλά στην πραγματικότητα δεν είναι και τούμπαλιν, και όλοι μαζί ζουν στην αιώνια Κόλαση (μεγάλο πράγμα το να ζεις στον κόσμο σου, το να μην έχεις επαφή με την πραγματικότητα. Αρνητικό φυσικά. Μπορεί να τα'χεις όλα και να είσαι εσαεί ανικανοποίητος, να δρας αδηφάγα. Από την άλλη μεριά, μπορεί να είσαι το απόλυτο τίποτα, να μην έχεις καν στον ήλιο μοίρα, να οδεύεις προς την ίδιαν σου την καταστροφή και να νομίζεις ότι όλα βαίνουν καλώς. Και στις δύο περιπτώσεις ζεις σε μια κόλαση: στην πρώτη ζεις πάντα μέσα στην ανησυχία, δεν μπορείς να χαρείς τα δώρα της ζωής, στη δε δεύτερη επειδή απατάσαι ότι τα'χεις όλα με αποτέλεσμα να χάνεις ό,τι καλό σου έρχεται, νομίζεις ότι ψιχαλίζει κι όχι ότι σε φτύνουν).
70: Θα γιορτάσεις την τρομακτική πέννα του Πόε, ω, ναι, θα το κάνεις (στίχος φόρος τιμής στον Πόε, ο οποίος όπως είπα έγραφε ιστορίες τρόμου). Οι επιλογές είναι δικές σου. Δεν έχει σημασία αν τις έκανες αψήφιστα, αλόγιστα, βιαστικά, συμπτωματικά, κατά λάθος, κατόπιν μελέτης, συμφώνως λογικής κλπ. Οι επιλογές άπαξ και ληφθούν θα φέρουν αποτελέσματα όπως νομοτελειακά συμβαίνει πάντοτε. Εννοείται ότι όλοι θέλουν το καλό, ποιος βλάξ θα ήθελε το κακό του ιδίου του του εαυτού; Αν όμως οι επιλογές είναι κακές. τότε θα φέρουν αρνητικά αποτελέσματα, τα οποία εσύ προκάλεσες οπότε γουστάρεις-δε γουστάρεις θα τα λουστείς. Μπορεί να σε στεναχωρούν, μπορεί να σε πικραίνουν, μπορεί να σε πνίγουν, από τη στιγμή που τα δημιούργησες εσύ όμως, θες-δε θες θα μείνεις στη θέση σου να τα κοιτάξεις κατάματα και να τα αντιμετωπίσεις με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, όσο κι αν σε τρομάζουν.
71: Φώναξε αρκετά, όσο θες σε αυτό που πιστεύεις ακόμη κι αν σε πουν αντίχριστο. Εν ολίγοις, να κάνεις αυτό που πιστεύεις, σε αυτό που θεωρείς σωστό ακόμη κι αν φτάσεις στα όριά σου. Πήγαινε κόντρα στο ρεύμα αν αυτό θεωρείς σωστό, ύψωσε τη φωνή σου γι'αυτό που πιστεύεις μέσα σου, μην περιμένεις να εμφανισθεί κάποιος σωτήρας για να σε βγάλει από τη δύσκολη θέση. Χρησιμοποίησε τη λογική σου, μα πάνω απ'όλα κάνε αυτό που λέει η καρδιά σου και μην σε νοιάζει τι θα πουν για 'σένα. Και μην ξεχνάς ότι για να έφτασες σε αυτό το σημείο, πάει να πει ότι το λέει η καρδιά σου.
ΚΑΙ ΤΟ ΕΠΟΣ
72: ΟΙ ΜΟΝΟΜΑΧΙΕΣ ΜΕ ΤΟ ΘΑΝΑΤΟ ΔΕΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΠΟΤΕ ΝΑ ΑΛΛΑΞΟΥΝ ΤΙΣ ΑΠΟΨΕΙΣ ΕΝΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥ. ΝΕΥΡΟ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΓΙΑ ΝΑ ΑΠΟΔΕΙΞΕΙΣ ΜΕ ΤΙΝΟΣ ΤΟ ΜΕΡΟΣ ΕΙΣΑΙ...
Δεν διαφωνώ ότι έχεις εμπιστοσύνη στις δυνατότητές σου. Δεν διαφωνώ ότι πιστεύεις πως μπορείς να ταβάλεις με τον κόσμο όλον. Δεν διαφωνώ ότι πιστεύεις πως είσαι τόσο δυνατός ώστε να θεωρείς πως ό,τι κι αν σου τύχει θα ανταπεξέλθεις με χαρακτηριστική ευκολία. Είναι όμως πραγματικά έτσι; Τα βάζεις με όλους και με όλα για ποιον λόγο; Μήπως από άγνοια; Μήπως από ξεροκεφαλιά; Μήπως από εσφαλμένη τακτική; Αξίζει τον κόπο να κοντράρεσαι μόνο για να κοντράρεσαι, να προσπαθείς να κάνεις αυτό που θες μόνο και μόνο για να περάσει το δικό σου, να εμμένεις στη θέση σου μόνο και μόνο για να μην θιγεί ο εγωϊσμός σου καθώς θα υποχωρείς; Η όλη φιλοσοφία σου δηλαδή το αξίζει το τίμημα; Πληροίς τις προϋποθέσεις για τον δρόμο που'χεις διαλέξει; Θέλω να πω, μήπως τα κάνεις όλα λάθος; Μήπως είναι σα να τα βάζεις με το θάνατο, αφού ενσυνείδητα διαλέγεις να φθείρεσαι; Δεν χρειάζεται απλά τσαμπουκάς: νεύρο θέλει, πράγμα που σημαίνει να το λέει η καρδιά σου αυτό που κάνεις, να έχεις τσαγανό, να ρέει αίμα στις φλέβες σου. Το νεύρο όμως προϋποθέτει ότι διαθέτεις λογική. Άρα θέλει και καρδιά και μυαλό. Τα διαθέτεις; Κι αν τα διαθέτεις που θα τα χρησιμοποιήσεις; Στα εύκολα; Ας γελάσω, είσαι για κλάμματα... Αυτά είναι μόνο για τα δύσκολα, διότι μόνο τότε θα καταλάβεις σε ποιο στρατόπεδο είσαι. Αν διαλέξεις πλευρά "εν καιρώ ειρήνης" δε λέει και τίποτε, μπορεί να αλλάξεις μετά. Όταν, δηλαδή, θα έρθουν τα δύσκολα θα ακολουθήσεις το δρόμο που είχες εξαρχής επιλέξει ή θα διαλέξεις κάποιον άλλον; Οι επιλογές σου ήταν σωστές;
Και μιας και μιλάμε για τα δύσκολα, μην ξεχάσεις ποτέ και τούτο: αν κάτι πραγματικά αξίζει, τότε αξίζει και το να παλέψεις μέχρι τελικής πτώσεως και να το κάνεις ΑΝ ΤΟ ΛΕΕΙ Η ΚΑΡΔΙΑ ΣΟΥ.
Ας δούμε τώρα και μερικά "κρυφά" νοήματα που μπορούν να εξαχθούν από την παραπάνω ανάλυση (λες κι όλα τα παραπάνω ήταν φανερά, αλλά τέλος πάντων):
Καλύτερα να μετανοιώσεις για κάτι που έκανες παρά για κάτι που δεν έκανες. Μη ζεις τη ζωή με απάθεια κι αδιαφορία. Μια φορά ζεις και προσπάθησε να μην ξεχάσεις ότι ο χρόνος τρέχει και δεν επιστρέφει πίσω. Εκμεταλλεύσου τα δώρα που σου προσφέρει η ζωή τόσο απλόχερα. Μη φοβάσαι τα λάθη. Όλοι κάνουν -άρα κι εσύ θα κάνεις κι άλλα, κι άλλα,κι άλλα, όμως δεν είναι όλοι δυνατοί ώστε να μάθουν απ'αυτά. Τα λάθη είναι ανθρώπινα, δεν πρέπει να φοβίζουν, Απεναντίας, πρέπει να τα βλέπεις με ενδιαφέρον αφού είναι ένα μεγάλο σχολείο. Αν για να τ'αποφύγεις έχεις διαλέξει να μην κάνεις τίποτε τότε καταδικάζεις την ίδιαν σου την ύπαρξη, υποβιβάζεις την ίδια σου τη ζωή. Να κάνεις πάντοτε αυτό που είναι σωστό, ακόμη κι αν οι συνθήκες δεν σε ευνοούν. Άλλωστε λένε ότι η Τύχη ευνοεί τους τολμηρούς, ή ακόμη καλύτερα "τα καλά κόποις κτώνται". Να είσαι συνειδητοποιημένος και φιλοσοφημένος. Μη διαστάσεις να επιλέξεις στρατόπεδο, κοίτα όμως να το κάνεις με σωστά κριτήρια και η επιλογή σου να σε αντιπροσωπεύει. Ούτε να στεναχωρηθείς αν η επιλογή σου δεν είναι η πιο δημοφιλής. Το σημαντικό είναι να σε εκφράζει πραγματικά, να έχεις καθαρά και τα χέρια σου και τη συνείδησή σου. Μη διστάζεις να διεκδικήσεις αυτό που πραγματικά αξίζεις. Ο δρόμος πάντοτε θα είναι δύσκολος όμως στο τέλος οι προσπάθειες πάντοτε ανταμοίβωνται με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, κι όσο πιο δύσκολος είναι ο δρόμςο που επέλεξες τόσο πιο γλυκό το τελείωμά του. Μη σε φοβίζουν οι δυσκολίες, πάντα θα υπάρχουν κι όλοι θα τις αντιμετωπίζουμε. Εσύ όμως αντιμετώπισέ τες με σύνεση και σθένος, ό,τι κι αν μεσολαβήσει μέχρι την εκπλήρωση του στόχου σου. Η μαγκιά άλλωστε είναι να ξεπερνάς τις δυσκολίες. Σϊγουρα θα υπάρξει και η φθορά, το τίμημα αλλά από μόνο του δεν έρχεται τίποτε, τα πάντα είναι στο χέρι σου αρκεί να τα επιλέξεις. Μην απογοητεύεσαι και μη το βάζεις κάτω. Η ζωή είναι μικρή. Ζήσε την καλά και προπάντων με αξιοπρέπεια. Τι σημαίνει αυτό; Να μην αφήνεις τον εαυτό σου στη μοίρα του, να προσπαθεί ςνα του δίνεις αυτό που του πρέπει και του αρμόζει. Σημαίνει να κάνεις όνειρα και να προσπαθείς να τα εκπληρώσεις, σημαίνει να ελπίζεις και να βρίσκεις τη χαρά σου. Μην είσαι μίζερος, μην είσαι αρνητικός, μην είσαι απράγμων: να κάνεις τα πάντα με πάθος, με λογική, με συναισθήματα. Μην ξεπουλάς και μην κοροϊδεύεις τον εαυτό σου. Το να "πέφτεις" δεν είναι κακό. Κακό είναι να μην προσπαθείς να σηκωθείς. Άνθρωπος είσαι, έχεις αντοχές, ανοχές, συναισθήματα, όνειρα, προσδοκίες. Είναι αδύνατον να έρχονται όλα πάντα θετικά όμως. Και αναποδιές θα έρθουν, και θα πληγωθείς, και θα πέσεις κάτω, και στεναχώριες θα αντιμετωπίσεις. Όλα όμως είναι μέρος του παιχνιδιού που λέγεται Ζωή. Αν μείνεις κάτω θα κερδίσεις κάτι; Μην περιμένεις αγαθοεργίες, ο πρώτος που πρέπει να σε βοηθήσει είσαι εσύ. Σταμάτα να κλαίγεσαι λοιπόν και κάνε αυτό που πρέπει να κάνεις για να ζήσεις καλά. Μην ξεχνάς το εξής: τα αρνητικά συναισθήματα είναι πανίσχυρα. Σε εθίζουν, σε φορτίζουν με τεράστια ενέργεια, είναι όμως πάντα αρνητικά: σε κρατούν δέσμιο, σου στερούν τους ορίζοντές σου, σε τυφλώνουν. Το μεγαλείο είναι να τα προσπεράσεις, να τα αφήσεις πίσω. Το μεγαλείο είναι να κάνεις κάτι καλό ανιδιοτελώς, να ερωτευθείς, να αγαπήσεις, να σκεφτείς δημιουργικά, να συγχωρέσεις. Ακόμη και το να σφάλλεις ή το να κλάψεις ή το να πονέσεις όταν πρέπει εμπεριέχει μεγαλείο γιατί στοχεύει στο καλό. Γι'αυτό να μην ξεχάσεις ποτέ να είσαι άνθρωπος, να έχεις πάντοτε καρδιά, συναισθηματα και λογική. Έχε πίστη και ελπίδα, κάνε όνειρα και μην το βάζεις ποτέ κάτω διότι κανείς δεν θα έρθει να στ'αλλάξει...
Απαραίτητες διευκρινίσεις (αν υποθέσουμε ότι κατάφερε κανείς να φτάσει ως εδώ κάτω!)
- Θα απορήσουν αρκετοί: πως είναι δυνατόν ένα μάτσο "άπλητοι μαλλιάδες" να έχουν γράψει τραγούδι με τέτοια νοήματα; Ε, κι όμως είναι, αν μιλάμε για metal. Αν δεν το κατέχετε, η απορία δεν είναι δυνατόν να εξηγηθεί.
- Ωραία τα είπες, αλλά μήπως όλα αυτά είναι μέσα στο μυαλό σου αντί για μέσα στο τραγούδι; Η απάντηση είναι "και στα δύο". Εξάλλου σύμφωνα με το τι έχω μέσα στο μυαλό μου γράφω -συνδυαζόμενο με το τι έχω διαβάσει έως σήμερα αλλά και βιώσει είτε απευθείας είτε μέσω άλλων-, όχι σύμφωνα με το τι έχουν στο μυαλό τους άλλοι. Εξάλλου το τραγούδι προσεγγίζεται φιλοσοφικά και όταν μιλάμε για φιλοσοφία μιλάμε για αναρίθμητες ερμηνείες, οπότε η ερώτηση είναι άκυρη αφού εγώ αυτά βλέπω.
- Οι στίχοι 1-4 και 52-55 είναι φόρος τιμής της μπάντας στον Πόε. Παρεμπιπτόντως δεν ξέρω αν έχει γράψει τη συγκεκριμένη ιστορία και του την "έφαγαν" απ'το βιβλίο. Απ'όσο ξέρω όμως δεν ισχύει κάτι τέτοιο και είναι της εμπνεύσεως του συγκροτήματος.
- Το γεγονός ότι η ιστορία λαμβάνει χώρα παραμονές της Αποκριάς, σε μια μεγάλη γιορτή, έχει τη σημειολογία του, αφού αποτελεί την "αφορμή" να γίνουν κάπως... "νομότυπα" όλ' αυτά.
-Σημεία κλειδιά (για τη συγκεκριμένη προσέγγιση των στίχων) είναι τα εξής: πρώτον, ο τίτλος του τραγουδιού όπως είπα και στην αρχή, αφού το including ruotine δεν δείχνει να κολάει κυριολεκτικά πουθενά. Δεύτερον, οι στίχοι "stop! it is not yet his time but we will have him soon enough" και "a toast my friends to you" οι οποίοι είναι οι μοναδικοί σε πρώτο πρόσωπο σε μια ιστορία που εξελίσσεται ως αφήγηση σε τρίτο πρόσωπο και οι οποίοι εισάγουν την αλλαγή προσώπου τελείως "ξεκάρφωτα". Τρίτον, το...σκοτεινά και ανεξήγητα θετικό πνεύμα του στίχου 62 το οποίο προκύπτει εκ του μη όντος μέσα από έναν συνδυασμό (μέχρι τότε) δράσης και απαξίωσης. Τα αναφέρω αυτά, διότι δεν ξύπνησα μια μέρα και είδα έτσι το νόημα του συγκεκριμένου τραγουδιού.
- Περαιτέρω απορίες δεν πρέπει να υφίστανται λογικά: έχω ξεκαθαρίσει άλλωστε ότι γνωρίζω πως δεν στέκω στα συγκαλά μου!! :)
Ήταν μια ευγενική προσφορά του Άρχοντα του Κάτω Κόσμου, Άδη. Καλή χώνεψη.
Αποκλειστικό
Βρισκόμαστε στην ευχάριστη θέση να ανακοινώσουμε ότι το επιτελείο (μυστικών) συνεργατών μας (επί πολιτικών θεμάτων) εξασφάλισε δύο αποκλειστικότητες που απαντούν σε φλέγοντα θέματα της επικαιρότητος.
Πρώτη αποκλειστικότητα:
α) Η γραμμή της ΕΕ στο πλαίσιο της οποίας θα πρέπει να επιλυθεί το ασφαλιστικό το συντομότερο δυνατόν:
β) Οι πρώτες αντιδράσεις, όπως τις κατέγραψαν οι συνεργάτες μας:
γ) Οι προτάσεις για συναίνεση βρίσκουν ανταπόκριση (σε πρώτο πλάνο διακρίνονται κυβερνητικά στελέχη):
Δεύτερη αποκλειστικότητα:
α) Περισυλλογή στο ΠΑΣΟΚ κατά την ανάλυση των αιτίων της ήττας στις πρόσφατες εκλογές:
β) Σε έξαρση η κόντρα Παπανδρέου-Βενιζέλου αναφορικά με την αρχηγία του κόμματος:
γ) Κυβέρνηση και αντιπολίτευση εξετάζουν ήδη τα προβλήματα του τόπου:
Πρώτη αποκλειστικότητα:
α) Η γραμμή της ΕΕ στο πλαίσιο της οποίας θα πρέπει να επιλυθεί το ασφαλιστικό το συντομότερο δυνατόν:
β) Οι πρώτες αντιδράσεις, όπως τις κατέγραψαν οι συνεργάτες μας:
γ) Οι προτάσεις για συναίνεση βρίσκουν ανταπόκριση (σε πρώτο πλάνο διακρίνονται κυβερνητικά στελέχη):
Δεύτερη αποκλειστικότητα:
α) Περισυλλογή στο ΠΑΣΟΚ κατά την ανάλυση των αιτίων της ήττας στις πρόσφατες εκλογές:
β) Σε έξαρση η κόντρα Παπανδρέου-Βενιζέλου αναφορικά με την αρχηγία του κόμματος:
γ) Κυβέρνηση και αντιπολίτευση εξετάζουν ήδη τα προβλήματα του τόπου:
Τρίτη 18 Σεπτεμβρίου 2007
Ε, ρε διάολε....
Είναι απίστευτο δηλαδή. Να δω με ποιον άλλον τρόπο μένει αν φάμε γκολ πλέον. Μάλλον με απευθείας εκτέλεση κόρνερ. Μισό μέτρο οφσάιντ ήταν ρε μαλάκα επόπτη, τι διάολο, πιωμένος ήσουν; Αν δεν σε θέλει ρε γαμώτο...
Καλός ήταν ο γάυρος. Εξαιρετικός στην άμυνα (πρώτη φορά που δεν ίδρωσα καθόλου, εν αντιθέσει με το παρελθόν που ήμουν επί μονίμου βάσεως ιδρωμένος από την σέντρα κιόλας), πολύ καλά στημένος στο γήπεδο, με έλεγχο, καλή κυκλοφορία. Πολύ λίγος στην αντίπαλη περιοχή βέβαια ένεκα του ενός φορ, αλλά δεδομένου ότι μόνο ο Αλέφαντος είχε βγάλει ενδεκάδα με 12 παίκτες, αναγκαστικά κάπου θα υστερούσαμε και επελέχθη η επίθεση, επιλογή ίσως όχι τόσο αποτυχημένη αφού έκανε αρκετές ευκαιρίες και καλές κιόλας. Ο Τάκης, διαβασμένος. Την είχε τσεκάρει καλά τη Λάτσιο, αλλά δυστυχώς πουλήθηκε κι αυτός με ολόκληρη την ομάδα μαζί. Μα με οφσάιντ ρε πούστη; Έλεος πια...
Πάντως ήθελε μια αλλαγή λίγο νωρίτερα, το μόνο λάθος που έκανε. Όχι ότι παίζαμε με κανά μεγαθήριο φυσικά, αλλά ως γνωστόν οι ιταλοϊσπανοί ανεξαρτήτως ομάδας μας έχουν όλους για την πλάκα τους, οπότε μια χαρά ήταν το ματς, περαν της ηλιθιότητος του επόπτη.
Σταδιάλα πάλι...
Η ουσία πάντως βρίσκεται αλλού: αν δεν φτιάξει ομάδα ο βάζελος (που δυστυχώς και φέτος θα τον κλαιν' και οι ρέγγες) για να υπάρχει έντονος "εσωτερικός" ανταγωνισμός, άσπρη μέρα στην Ευρώπη δεν πρόκειται να ξαναδούμε (όλοι). Καλώς ή κακώς μόνο οι δυο αιώνιοι μπορούν να ανεβάσουν το επίπεδο ολόκληρου του ελληνικού πρωταθλήματος (το οποίο χρόνια τώρα έχουν επιλέξει να χαντακώσουν). Σταδιάλα...
Καλός ήταν ο γάυρος. Εξαιρετικός στην άμυνα (πρώτη φορά που δεν ίδρωσα καθόλου, εν αντιθέσει με το παρελθόν που ήμουν επί μονίμου βάσεως ιδρωμένος από την σέντρα κιόλας), πολύ καλά στημένος στο γήπεδο, με έλεγχο, καλή κυκλοφορία. Πολύ λίγος στην αντίπαλη περιοχή βέβαια ένεκα του ενός φορ, αλλά δεδομένου ότι μόνο ο Αλέφαντος είχε βγάλει ενδεκάδα με 12 παίκτες, αναγκαστικά κάπου θα υστερούσαμε και επελέχθη η επίθεση, επιλογή ίσως όχι τόσο αποτυχημένη αφού έκανε αρκετές ευκαιρίες και καλές κιόλας. Ο Τάκης, διαβασμένος. Την είχε τσεκάρει καλά τη Λάτσιο, αλλά δυστυχώς πουλήθηκε κι αυτός με ολόκληρη την ομάδα μαζί. Μα με οφσάιντ ρε πούστη; Έλεος πια...
Πάντως ήθελε μια αλλαγή λίγο νωρίτερα, το μόνο λάθος που έκανε. Όχι ότι παίζαμε με κανά μεγαθήριο φυσικά, αλλά ως γνωστόν οι ιταλοϊσπανοί ανεξαρτήτως ομάδας μας έχουν όλους για την πλάκα τους, οπότε μια χαρά ήταν το ματς, περαν της ηλιθιότητος του επόπτη.
Σταδιάλα πάλι...
Η ουσία πάντως βρίσκεται αλλού: αν δεν φτιάξει ομάδα ο βάζελος (που δυστυχώς και φέτος θα τον κλαιν' και οι ρέγγες) για να υπάρχει έντονος "εσωτερικός" ανταγωνισμός, άσπρη μέρα στην Ευρώπη δεν πρόκειται να ξαναδούμε (όλοι). Καλώς ή κακώς μόνο οι δυο αιώνιοι μπορούν να ανεβάσουν το επίπεδο ολόκληρου του ελληνικού πρωταθλήματος (το οποίο χρόνια τώρα έχουν επιλέξει να χαντακώσουν). Σταδιάλα...
Δύο πράγματα
που αν μη τι άλλο με εντυπωσιάζουν τα μάλα...
α) οι εκλογές έχουν τελειώσει από προχθές και όλοι (μα όλοι ρε παιδάκι μου) αντί να ασχολούμαστε με την επόμενη μέρα του τόπου (συμφωνως και των αποτελεσμάτων αλλά και του τι μας περιμένει στη γωνία ούτως ή άλλως), ασχολούμαστε με την επόμενη μέρα στο ΠΑΣΟΚ...
β) αφού ασχολούμαστε που ασχολούμαστε με την επόμενη μέρα στο ΠΑΣΟΚ, δεν ακούω κανέναν να λέει τα εξής προφανη: πρώτον, ότι ο Βενιζέλος ως συνταγματολόγος τα είχε κάνει προ ετών τελείως σκατά με το Σύνταγμα (δεν ξέρω αν θυμάστε σχετική αρθρογραφία της εποχής ακόμη και από προσκείμενα ΜΜΕ, πχ για το άρθρο 24), δηλαδή με το αντικείμενό του το ίδιο και τώρα κυνηγάει το αρχηγιλίκι (κατ' επέκτασιν την πρωθυπουργία) με τα πολύ μεγαλύτερα βάρη φυσικά. Δεύτερον, ότι εγγυητής της ενώτητος του ΠΑΣΟΚ εμφανίζεται απ'όλους ο... Σημίτης, στον οποίον ακόμη τα σέρνουν άπαντες. Το χειρότερο είναι ότι με τίποτε απ'τα δύο δε δείχνει να εντυπωσιάζεται κανείς.
Χμ, και κάτι άλλο για το οποίο παρεμπιπτόντως σιγουρεύτηκα οριστικά: οι περισσότεροι (και δεν μιλάω μόνο για τους τηλεμαϊντανούς ή τους πολιτικούς) απ'όσους κάνουν λόγο για ασφαλιστικό, για άρθρο 16, για άρθρο 24 κλπ, κλπ, δεν έχουν ιδέα για το ποια ακριβώς είναι τα προβλήματα σε όλα αυτά τα ζητήματα. Τώρα το πως το επιβεβαίωσα είναι μια μεγάλη ιστορία που δεν έχει αξία ν'αναφέρω.
α) οι εκλογές έχουν τελειώσει από προχθές και όλοι (μα όλοι ρε παιδάκι μου) αντί να ασχολούμαστε με την επόμενη μέρα του τόπου (συμφωνως και των αποτελεσμάτων αλλά και του τι μας περιμένει στη γωνία ούτως ή άλλως), ασχολούμαστε με την επόμενη μέρα στο ΠΑΣΟΚ...
β) αφού ασχολούμαστε που ασχολούμαστε με την επόμενη μέρα στο ΠΑΣΟΚ, δεν ακούω κανέναν να λέει τα εξής προφανη: πρώτον, ότι ο Βενιζέλος ως συνταγματολόγος τα είχε κάνει προ ετών τελείως σκατά με το Σύνταγμα (δεν ξέρω αν θυμάστε σχετική αρθρογραφία της εποχής ακόμη και από προσκείμενα ΜΜΕ, πχ για το άρθρο 24), δηλαδή με το αντικείμενό του το ίδιο και τώρα κυνηγάει το αρχηγιλίκι (κατ' επέκτασιν την πρωθυπουργία) με τα πολύ μεγαλύτερα βάρη φυσικά. Δεύτερον, ότι εγγυητής της ενώτητος του ΠΑΣΟΚ εμφανίζεται απ'όλους ο... Σημίτης, στον οποίον ακόμη τα σέρνουν άπαντες. Το χειρότερο είναι ότι με τίποτε απ'τα δύο δε δείχνει να εντυπωσιάζεται κανείς.
Χμ, και κάτι άλλο για το οποίο παρεμπιπτόντως σιγουρεύτηκα οριστικά: οι περισσότεροι (και δεν μιλάω μόνο για τους τηλεμαϊντανούς ή τους πολιτικούς) απ'όσους κάνουν λόγο για ασφαλιστικό, για άρθρο 16, για άρθρο 24 κλπ, κλπ, δεν έχουν ιδέα για το ποια ακριβώς είναι τα προβλήματα σε όλα αυτά τα ζητήματα. Τώρα το πως το επιβεβαίωσα είναι μια μεγάλη ιστορία που δεν έχει αξία ν'αναφέρω.
Δευτέρα 17 Σεπτεμβρίου 2007
Και ένα μεγάλο
ευχαριστώ στους παλιολιθικόθεν φίλους Ρώσους διά το μαλαπέρδι που κέρασαν τους Ισπανούς μέσα στο σπίτι τους (αφού ήθελαν να μας γδάρουν τα κωλόπαιδα, σιγά μην τους στηρίζαμε κιόλας):
Δεν ξενερώνουμε ποτέ ρε Ελλαδάρα!
(φυσικά οι προδότες Λιθουανοί να πα να γα.........)
Δεν ξενερώνουμε ποτέ ρε Ελλαδάρα!
Δύο εξαιρετικές
Μέθοδος εκατοστού πιθήκου.
Το 1952, στο νησί Keshena κάποιοι επιστήμονες έκαναν πειράματα με πίθηκους. Ένα από αυτά ήταν άφηναν γλυκοπατάτες πάνω στην άμμο, και οι πίθηκοι τις μάζευαν αργότερα και τις έτρωγαν. Βέβαια στους πίθηκους άρεσε η γεύση της γλυκοπατάτας αλλά όχι και η γεύση της άμμου.Ένα θηλυκό πιθηκάκι με το "όνομα" Imo ανακάλυψε ότι αν έπλενε τις γλυκοπατάτες σε ένα κοντινό ρυάκι, η άμμος έφευγε και η γλυκοπατάτα καθάριζε. Η μαμά της την είδε που το έκανε, και το έκανε κι αυτή. Οι συνομήλικοι πίθηκοι που έπαιζαν μαζί, το έμαθαν κι εκείνοι και από αυτούς το έμαθαν και οι μαμάδες τους (η κοινωνία των πίθηκων είναι μητριαρχική, οι μπαμπάδες πίθηκοι δεν έχουν σχέση με τα παιδία τους, σαν τους γάτους ένα πράγμα). Αυτή η ανακάλυψη των πίθηκων μαθευόταν σιγά από όλο και περισσότερους πίθηκους του νησιού. Μέχρι το 1958, όλοι οι νέοι πίθηκοι έμαθαν το κόλπο. Από τους ενήλικες, μόνοι όσοι το μάθαιναν από τα παιδία τους. Οι υπόλοιποι ενήλικες τις έτρωγαν ακόμη με την άμμο (χαρά στην υπομονή των επιστημόνων, 6 χρόνια να ταΐζουν πίθηκους θα μου πείτε. Ήταν ένα από τα πειράματα κοινωνικής συμπεριφοράς που εφάρμοζαν). Το Φθινόπωρο του 1958, ένας ορισμένος αριθμός πίθηκων έπλενε τις πατάτες του. Ας υποθέσουμε ότι ήταν 99.. Τότε ένα πρωί, ο "100ος" πίθηκος έμαθε να πλένει τις πατάτες του, και τότε συνέβη το αξιοπερίεργο....
ΟΛΟΙ οι πίθηκοι από την ίδια εκείνη μέρα έμαθαν να πλένουν τις πατάτες τους από την άμμο! Όχι προοδευτικά όπως μέχρι τότε, αλλά ξαφνικά, χωρίς καν να δουν άλλους πίθηκους να το κάνουν! Και το φοβερό?
ΟΛΟΙ οι πίθηκοι σε αλλά νησιά αλλά και στην ενδοχώρα της επαρχίας Takasakiyama άρχισαν να πλένουν τους καρπούς που έβρισκαν λερωμένους με χώματα!
Τα παραπάνω, μαζί με αλλά εκπληκτικά πράγματα, περιγράφονται στο βιβλίο Lifetime του Loyal Watson, σελ. 147-148, εκδόσεις Bantam Books, έκδοση του 1980. Όπως το λέει ο συγγραφέας: "When a certain critical number achieves an awareness, this new awareness may be communicated from mind to mind". Όταν δηλαδή ένας συγκεκριμένος "κρίσιμος" αριθμός "μυαλών" συλλάβει μια "γνώση" μια συνειδητοτητα, αυτή Μπορεί να "μεταφερθεί" από μυαλό σε μυαλό.
Να το πούμε πιο απλά: Όταν ένας αριθμός πολιτών πει μέσα του "δεν πάει άλλο με αυτή την Κυβέρνηση", όλοι ξέρουν ότι η κυβέρνηση έχει προκαλέσει δυσαρέσκεια χωρίς να το κουβεντιάσουν μεταξύ τους. Όταν ένας προπονητής δεν ικανοποιεί έναν συγκεκριμένο αριθμό οπαδών της ομάδας του και πάνω, όλοι ξέρουν ότι ο προπονητής αυτός θα "φύγει" σύντομα. Μπορεί τα παραδείγματα που μόλις να επιδέχονται κριτικές και ερμηνείες άλλες, αλλά είναι ενδεικτικά παραδείγματα νομίζω.
Πάρτε για παράδειγμα κάποιες "ανακαλύψεις" του ανθρώπου (εντάξει, συμβατικά θα δεχτώ την επίσημη ιστορία, διαφωνώ κάθετα). Ο τροχός: Η ανακάλυψη του έγινε "ταυτόχρονα" (σχετικά πάντα) σε πολλά μέρη του πλανήτη, από πληθυσμούς που δεν είχαν καμία επικοινωνία μεταξύ τους.
Η θέση αυτή δεν είναι προφανώς δική μου, ούτε την αποδέχομαι ανεπιφύλακτα, αλλά έχει πολύ μεγάλο ενδιαφέρον αφού εξηγεί κάποια πράγματα που για πολλούς είναι ανεξήγητα.
Όταν ένας κρίσιμος αριθμός ανθρώπων "συλλάβει" ένα πρόβλημα, ΟΛΟΙ πλέον θα ξέρουν ότι υπάρχει ένα τέτοιο πρόβλημα και ότι πρέπει να λυθεί.. είτε αυτό είναι η πεινά, οι αρρώστιες, η χρήση πυρηνικής ενέργειας, η μόλυνση του περιβάλλοντος, ο άκρατος καπιταλισμός.
Θα μου πείτε τώρα φυσικά, ότι "εσύ ναι μεν λες ότι ξέρεις πως δεν πας καλά -το παραδέχεσαι- αλλά η περίπτωσή σου είναι προφανώς σοβαρότερη απ'όσο κι εσύ νομίζεις. Εκλογές είχαμε κι εσύ γράφεις για πιθήκους..."
Η αλήθεια είναι πως αναφέρομαι αποκλειστικά στις εκλογές. Και ξεκίνησα έτσι (όπου αν προσέξετε καλά το παραπάνω κείμενο μόνο άσχετο δεν είναι), διότι το τι μαλακίες έχω ακούσει από χθές δεν περιγράφεται.
Οι χθεσινές εκλογές έστειλαν πολλά μηνύματα προς άπασες τις κατευθύνσεις, αυτό είναι γεγονός. Προσωπικά, αν εξαιρέσουμε το ποσοστό του ΠΑΣΟΚ που σε καμία περίπτωση δεν περίμενα τόσο χαμηλό, ουσιαστικά δεν εξεπλάγην καθόλου από το συνολικό αποτέλεσμα. Ναι, είναι πολλά τα μηνύματα, κάποια εμφανή και κάποια όχι τόσο.
Οι δικές μου εκτιμήσεις:
1) Βγαίνουν και λένε όλοι ότι είναι λογικό που εφθάρη η ΝΔ (κυβέρνηση γαρ) αλλά είναι περίεργο που εφθάρη και το ΠΑΣΟΚ και δη, τόσο πολύ. Παπάρια μάντολες. Καθόλου περίεργο δεν είναι. Όπως υπήρχαν δυσαρεστημένοι από τη ΝΔ (γενικώς και αορίστως), έτσι υπήρχαν δυσαρεστημένοι από τη ΝΔ οι οποίοι όμως δεν ήθελαν να ξαναέλθουν μέρες ΠΑΣΟΚ στον τόπο. Οι δημοσκοπήσεις των προηγουμένων εβδομάδων ήταν σαφείς και μου κάνει εντύπωση πως είναι δυνατόν ενώ το σχολίαζαν όλοι να μην το εκτιμούσε σωστά κανείς: φωτιές σε όλη τη χώρα, ομόλογα στα φόρτε τους, λάθη πολλά και χοντρά στα περασμένα 3,5 χρόνια κι όμως όσο έχανε έδαφος η ΝΔ τόσο έχανε και το ΠΑΣΟΚ. Έτσι έγινε και χθες, και δεν είναι καθόλου τυχαίο πως έχασαν και οι δύο στο σύνολό τους σχεδόν το ίδιο ποσοστό.
2) Ο λεγόμενος δικομματισμός (sic) δεν χτυπήθηκε όπως ευαγγελίζονται κάποιοι. Πήρε ακριβώς τα ίδια ποσοστά (αθροιστικά) που έχει ξαναπάρει ως χαμηλότερα (2000). Τα υπόλοιπα είναι προς λαϊκή κατανάλωση.
3) Δικαίωμα να πανηγυρίζουν ουσιαστικά έχουν η ΝΔ αφού και πρώτη βγήκε με συντριπτική διαφορά και αυτοδυναμία εξασφάλισε, αλλά και το ΛΑΟΣ που για πρώτη φορά μπήκε στη Βουλή. ΚΚΕ και ΣΥΝ ειλικρινά δεν έχω καταλάβει γιατί πανηγυρίζουν. Για το σχεδόν 30% της αποχής, ήτοι +5 από τις περασμένες εκλογές; Το στοίχημα των μικρών δεν έπρεπε να είναι μόνο το να πάρουν δυσαρεστημένους από τους 2 μεγάλους. Έπρεπε προτίστως να είναι το πως θα πείσουν όσους ήθελαν να απέχουν ότι δεν πρέπει να απέχουν (ευτυχώς δεν το κατάφερε ούτε ο Καρατζαφέρης βέβαια).
4) Οι διαρροές της ΝΔ κατ' εμέ ήταν όλοι εκείνοι που στις περασμένες εκλογές την ψήφισαν με μοναδικό κριτήριο να φύγει επιτέλους ΠΑΣΟΚ από τη διακυβέρνηση του τόπου (μιλάω κατ' απόλυτους αριθμούς).
5) Το ΛΑΟΣ πιο πολύ έκοψε από το ΠΑΣΟΚ παρά από τη ΝΔ (κόβω δεν σημαίνει μόνο "δημιουργώ διαρροές" αλλά και "εμποδίζω να πάνε προς τα'κει"), πράγμα απολύτως αναμενώμενο. Μην ξεχνάμε κάτι: ο Λεπέν στη Γαλλία ήταν δημιούργημα των σοσιαλιστών με σκοπό να κόψει τη φόρα των συντηρητικών. Όταν διαπίστωσαν πως τα ακροδεξιά κόμματα κόβουν από το κέντρο, ήταν πλέον αργά. Έτσι έγινε κι εδώ, γι' αυτό και το ΛΑΟΣ είχε τέτοια (διακριτική φυσικά) αβάντα από τα αντιπολιτευόμενα ΜΜΕ χρόνια τώρα, διότι δηλαδή υπήρχε η ελπίδα πως αν στραφεί εκεί η προσοχή του κόσμου θα κόψει (τεχνητά) από τη ΝΔ κι όχι (φυσιολογικά) από το ΠΑΣΟΚ, πράγμα όμως που δεν συνέβη.
6) Από τα δύο δεξιά κόμματα που έχει η Ελλάδα (δηλ. ΝΔ και ΠΑΣΟΚ) ο λαός προτίμησε πιο πολύ αυτό που'χει τ'όνομα και το οποίο ουσιαστικά ίσως και να είναι λιγότερο δεξιό από το άλλο. Αιρετική άποψη, το ξέρω, αλλά δεν προτίθεμαι να κάνω οικονομικές αναλύσεις πάσης φύσεως για τα του Σημίτη πεπραγμένα μόνο και μόνο για να αποδείξω σε κάποιους ότι κεντροαριστερό κόμμα δεν υφίσταται στην Ελλάδα (και ιδίως σοσιαλιστικό). Όποιος συμφωνεί, συμφωνεί. Όποιος διαφωνεί, πρόβλημά του!
7) Η αριστερά πολύ είδα να κοκκορεύεται για τ'αποτελέσματα και είναι σημαντικό να μην ξεχάσει κάτι θεμελιώδες: πρέπει να δει πως θα διατηρήσει (σε πρώτη φάση) αυτά που έλαβε χθες κι όχι να το πάρει πάνω της διότι νομοτελειακά θα επιστρέψει στα προηγούμενα επίπεδα (όπως έχει γίνει και στο παρελθόν). Και να υπενθυμίσω αυτό που'χω ήδη γράψει, πως ιδίως ο Συνασπισμός θα μπορούσε να είχε πολύ μεγαλύτερα οφέλη αν ο Αλαβάνος είχε χειριστεί (και μπορούσε) διαφορετικά κάποιες καταστάσεις.
8) Η Μετακίνηση ψηφοφόρων ήταν ιδιαίτερα πολύπλοκη. Δεν είναι ότι έχασε περί το 3% η ΝΔ φερ'ειπείν. Πολύ παραπάνω έχασε, όμως πήρε κιόλας. Αυτό σημαίνει ότι η ψήφος (στο σύνολό της) δεν ήταν μόνο για αποδοκιμασία. Κάποιοι πείστηκαν (απ'όλους κιόλας), άρα αυτό που ακούγεται ότι κάτι δείχνει ν'αλλάζει στα μυαλά των πολιτών τ'ακούω τελείως βερεσέ. Αν άλλαζε κάτι, και η αποχή θα ήταν μικρότερη, αλλά οι μετακινήσεις ανάμεσα στα κόμματα πιο "ορθόδοξες".
9) Ο Γιωργάκης κατ' εμέ φέρει τη μικρότερη ευθύνη για τη συντριβή του ΠΑΣΟΚ και το εννοώ. Πληρώνει τόσο τα εκσυγχρονιστικά πεπραγμένα (τα οποία δεν ξεχνιώνται πολύ εύκολα), όσο και τους συνεργάτες του. Θα μου πεις βέβαια -και σωστά- ποιος τους επέλεξε αυτούς; Εγώ; Χμ, κάποιες φορές είναι γνωστό πως στην πολιτική πρέπει να έχεις κοντά τον φίλο σου αλλά ακόμη κοντύτερα τον εχθρό σου και πολλάκις οι επιλογές γίνονται σχεδόν "εκβιαστικά" με αυτό το κριτήριο.
10) Η ΝΔ ναι μεν έβγαλε αυτοδυναμία, αλλά ευτυχώς κατ' εμέ δεν είναι ισχυρή. Αυτό σημαίνει πως ο Καραμανλής θα έχει περισσότερα ζόρια μέσα στο Κοινοβούλιο. Αν η αντιπολίτευση ασκηθεί σωστά και δημιουργικά μπορεί να εξαχθεί κάτι πραγματικά καλό από την παρούσα Βουλή.
11) Αν υπάρχει κάτι που όντως δείχνει ν'αλλάζει στη νοοτροπία του κόσμου (και θα το παρακολουθήσω με μεγάλο ενδιαφέρον) είναι ότι ο κόσμος δείχνει επιτέλους να κουράστηκε από ξύλινες και οπισθοδρομικές νοοτροπίες τύπου "επάρρατη δεξιά", "κουμουνιστές" κλπ, κλπ. Εϊμαστε στο 2007 και τα πάθη του παρελθόντος πρέπει επιτέλους να μείνουν πίσω, ιδίως όταν και άλλων πάθη ήταν αλλά και ούτε καν δημιουργημένα από Έλληνες. Με λίγα λόγια μου δημιουργήθηκε μια εντύπωση ότι ο Έλληνας επιτέλους δείχνει μια τάση να σταματήσει να έχει πολιτικά κολλήματα, ή έστω να τα μειώσει και να δει τι πραγματικά μπορεί να γίνει στον τόπο του. Διατηρώ βέβαια μιαν επιφύλαξη, κι αυτή διότι οι εκλογές αυτές ήταν προεκλογικά άοσμες και δεν ξέρω κατά πόσον επηρεάστηκε το όλο κλίμα από αυτό. Πάντως ενθαρρυντικά δείγματα υπάρχουν. Κακά τα ψέματα, αν και τα περί αριστερής στροφής δε νομίζω να ισχύουν (πρέπει να παγιωθεί αυτό προκειμένου να ισχύσει και είναι στα χέρια των κομμάτων της αριστεράς να το επιτύχουν), πριν από 10-15 χρόνια τόσο έντονη εισροή ψήφων προς τα αριστερά για... κολληματοδογματικούς και μόνο λόγους δεν θα την περίμενε κανείς. Κι όμως συνέβη εν έτει 2007. Υπάρχει σαφώς δηλαδή μια νέα οπτική γωνία, πέραν της όποιας μεγάλης ή μικρής δυσαρέσκειας.
12) Εντύπωση μου προκάλεσε το γεγονός ότι πληγείσες περιοχές δεν έθαψαν τη ΝΔ, ή όπου το έκαναν το έκαναν και για το ΠΑΣΟΚ. Θα πω το κυνικό ότι ίσως κάτι να ξέρουν καλύτερα. Άλλη λογικοφανή ερμηνεία δεν μπορώ να δώσω.
13) Παρά τα όσα συνέβησαν στη ΝΔ τα τελευταία 3,5 χρόνια (υποκλοπές, φωτιές, πλημμύρες -που έρχονται αλλά όλοι τις ξέρουμε εδώ και καιρό-, ομόλογα, παιδεία κλπ, κλπ) και συσπείρωση πέτυχε και υψηλό ποσοστό εξασφάλισε (και διά περιπάτου κιόλας). Όταν βγαίνεις με 42% μετά από τέτοιες φουρτούνες, νομίζω ότι εμπεριέχεται και ένα επιπλέον μήνυμα, ότι ό λαός επέλεξε συγκεκριμένα. Πάντοτε οι λαϊκές αποφάσεις πρέπει να γίνονται σεβαστές απ'όλους, ανεξαρτήτως συμφωνίας ή διαφωνίας. Και προσωπικά πάντοτε σέβομαι τις θέσεις των άλλων, ασχέτως αν τις υιοθετώ/ενστερνίζομαι ή όχι.
14) Τα κόμματα της αριστεράς πρέπει να προσγειωθούν. Πολύ καλά τα αποτελέσματά τους αλλά θα μπορούσαν και πολύ καλύτερα (ιδίως ο ΣΥΝ, το ξαναλέω).
15) Και λίγη προσοχή στον Καρατζαφέρη δε βλάπτει. Μπήκε που μπήκε, ας έχουμε και λίγο το νου μας. Το γεγονός ότι είναι πειστικός (δημαγωγός γαρ) είναι κάτι που δεν θα αλλάξει εις βάρος του. Άλλωστε 5κομματική ζητούσαν οι περισσότεροι, όπως κι εγώ και -μην κρυβόμαστε πίσω από το δάκτυλό μας- άλλο πέμπτο κόμμα δεν υπήρχε. Όποιος θέλει να τρώει κουτόχορτο, ας το κάνει στον εαυτό του.
Είναι σαφές ότι και η προσεχής τετραετία θα είναι δύσκολη. Είτε μας αρέσει, είτε όχι, είμαστε στην ΕΕ. Πρέπει να ακολουθήσουμε συγκεκριμένες οδούς, που όποιος κι αν έβγαινε θα'πρεπε να τις κοιτάξει.
Τα αποτελέσματα των εκλογών βγήκαν. Εμείς απλά ας ευχηθούμε το καλύτερο για όλους, με ομόνοια και εγρήγορση.
Ε, κι ας βάλει και λίγο ο θεός το χέρι του...
ΟΛΟΙ οι πίθηκοι από την ίδια εκείνη μέρα έμαθαν να πλένουν τις πατάτες τους από την άμμο! Όχι προοδευτικά όπως μέχρι τότε, αλλά ξαφνικά, χωρίς καν να δουν άλλους πίθηκους να το κάνουν! Και το φοβερό?
ΟΛΟΙ οι πίθηκοι σε αλλά νησιά αλλά και στην ενδοχώρα της επαρχίας Takasakiyama άρχισαν να πλένουν τους καρπούς που έβρισκαν λερωμένους με χώματα!
Τα παραπάνω, μαζί με αλλά εκπληκτικά πράγματα, περιγράφονται στο βιβλίο Lifetime του Loyal Watson, σελ. 147-148, εκδόσεις Bantam Books, έκδοση του 1980. Όπως το λέει ο συγγραφέας: "When a certain critical number achieves an awareness, this new awareness may be communicated from mind to mind". Όταν δηλαδή ένας συγκεκριμένος "κρίσιμος" αριθμός "μυαλών" συλλάβει μια "γνώση" μια συνειδητοτητα, αυτή Μπορεί να "μεταφερθεί" από μυαλό σε μυαλό.
Να το πούμε πιο απλά: Όταν ένας αριθμός πολιτών πει μέσα του "δεν πάει άλλο με αυτή την Κυβέρνηση", όλοι ξέρουν ότι η κυβέρνηση έχει προκαλέσει δυσαρέσκεια χωρίς να το κουβεντιάσουν μεταξύ τους. Όταν ένας προπονητής δεν ικανοποιεί έναν συγκεκριμένο αριθμό οπαδών της ομάδας του και πάνω, όλοι ξέρουν ότι ο προπονητής αυτός θα "φύγει" σύντομα. Μπορεί τα παραδείγματα που μόλις να επιδέχονται κριτικές και ερμηνείες άλλες, αλλά είναι ενδεικτικά παραδείγματα νομίζω.
Πάρτε για παράδειγμα κάποιες "ανακαλύψεις" του ανθρώπου (εντάξει, συμβατικά θα δεχτώ την επίσημη ιστορία, διαφωνώ κάθετα). Ο τροχός: Η ανακάλυψη του έγινε "ταυτόχρονα" (σχετικά πάντα) σε πολλά μέρη του πλανήτη, από πληθυσμούς που δεν είχαν καμία επικοινωνία μεταξύ τους.
Η θέση αυτή δεν είναι προφανώς δική μου, ούτε την αποδέχομαι ανεπιφύλακτα, αλλά έχει πολύ μεγάλο ενδιαφέρον αφού εξηγεί κάποια πράγματα που για πολλούς είναι ανεξήγητα.
Όταν ένας κρίσιμος αριθμός ανθρώπων "συλλάβει" ένα πρόβλημα, ΟΛΟΙ πλέον θα ξέρουν ότι υπάρχει ένα τέτοιο πρόβλημα και ότι πρέπει να λυθεί.. είτε αυτό είναι η πεινά, οι αρρώστιες, η χρήση πυρηνικής ενέργειας, η μόλυνση του περιβάλλοντος, ο άκρατος καπιταλισμός.
Θα μου πείτε τώρα φυσικά, ότι "εσύ ναι μεν λες ότι ξέρεις πως δεν πας καλά -το παραδέχεσαι- αλλά η περίπτωσή σου είναι προφανώς σοβαρότερη απ'όσο κι εσύ νομίζεις. Εκλογές είχαμε κι εσύ γράφεις για πιθήκους..."
Η αλήθεια είναι πως αναφέρομαι αποκλειστικά στις εκλογές. Και ξεκίνησα έτσι (όπου αν προσέξετε καλά το παραπάνω κείμενο μόνο άσχετο δεν είναι), διότι το τι μαλακίες έχω ακούσει από χθές δεν περιγράφεται.
Οι χθεσινές εκλογές έστειλαν πολλά μηνύματα προς άπασες τις κατευθύνσεις, αυτό είναι γεγονός. Προσωπικά, αν εξαιρέσουμε το ποσοστό του ΠΑΣΟΚ που σε καμία περίπτωση δεν περίμενα τόσο χαμηλό, ουσιαστικά δεν εξεπλάγην καθόλου από το συνολικό αποτέλεσμα. Ναι, είναι πολλά τα μηνύματα, κάποια εμφανή και κάποια όχι τόσο.
Οι δικές μου εκτιμήσεις:
1) Βγαίνουν και λένε όλοι ότι είναι λογικό που εφθάρη η ΝΔ (κυβέρνηση γαρ) αλλά είναι περίεργο που εφθάρη και το ΠΑΣΟΚ και δη, τόσο πολύ. Παπάρια μάντολες. Καθόλου περίεργο δεν είναι. Όπως υπήρχαν δυσαρεστημένοι από τη ΝΔ (γενικώς και αορίστως), έτσι υπήρχαν δυσαρεστημένοι από τη ΝΔ οι οποίοι όμως δεν ήθελαν να ξαναέλθουν μέρες ΠΑΣΟΚ στον τόπο. Οι δημοσκοπήσεις των προηγουμένων εβδομάδων ήταν σαφείς και μου κάνει εντύπωση πως είναι δυνατόν ενώ το σχολίαζαν όλοι να μην το εκτιμούσε σωστά κανείς: φωτιές σε όλη τη χώρα, ομόλογα στα φόρτε τους, λάθη πολλά και χοντρά στα περασμένα 3,5 χρόνια κι όμως όσο έχανε έδαφος η ΝΔ τόσο έχανε και το ΠΑΣΟΚ. Έτσι έγινε και χθες, και δεν είναι καθόλου τυχαίο πως έχασαν και οι δύο στο σύνολό τους σχεδόν το ίδιο ποσοστό.
2) Ο λεγόμενος δικομματισμός (sic) δεν χτυπήθηκε όπως ευαγγελίζονται κάποιοι. Πήρε ακριβώς τα ίδια ποσοστά (αθροιστικά) που έχει ξαναπάρει ως χαμηλότερα (2000). Τα υπόλοιπα είναι προς λαϊκή κατανάλωση.
3) Δικαίωμα να πανηγυρίζουν ουσιαστικά έχουν η ΝΔ αφού και πρώτη βγήκε με συντριπτική διαφορά και αυτοδυναμία εξασφάλισε, αλλά και το ΛΑΟΣ που για πρώτη φορά μπήκε στη Βουλή. ΚΚΕ και ΣΥΝ ειλικρινά δεν έχω καταλάβει γιατί πανηγυρίζουν. Για το σχεδόν 30% της αποχής, ήτοι +5 από τις περασμένες εκλογές; Το στοίχημα των μικρών δεν έπρεπε να είναι μόνο το να πάρουν δυσαρεστημένους από τους 2 μεγάλους. Έπρεπε προτίστως να είναι το πως θα πείσουν όσους ήθελαν να απέχουν ότι δεν πρέπει να απέχουν (ευτυχώς δεν το κατάφερε ούτε ο Καρατζαφέρης βέβαια).
4) Οι διαρροές της ΝΔ κατ' εμέ ήταν όλοι εκείνοι που στις περασμένες εκλογές την ψήφισαν με μοναδικό κριτήριο να φύγει επιτέλους ΠΑΣΟΚ από τη διακυβέρνηση του τόπου (μιλάω κατ' απόλυτους αριθμούς).
5) Το ΛΑΟΣ πιο πολύ έκοψε από το ΠΑΣΟΚ παρά από τη ΝΔ (κόβω δεν σημαίνει μόνο "δημιουργώ διαρροές" αλλά και "εμποδίζω να πάνε προς τα'κει"), πράγμα απολύτως αναμενώμενο. Μην ξεχνάμε κάτι: ο Λεπέν στη Γαλλία ήταν δημιούργημα των σοσιαλιστών με σκοπό να κόψει τη φόρα των συντηρητικών. Όταν διαπίστωσαν πως τα ακροδεξιά κόμματα κόβουν από το κέντρο, ήταν πλέον αργά. Έτσι έγινε κι εδώ, γι' αυτό και το ΛΑΟΣ είχε τέτοια (διακριτική φυσικά) αβάντα από τα αντιπολιτευόμενα ΜΜΕ χρόνια τώρα, διότι δηλαδή υπήρχε η ελπίδα πως αν στραφεί εκεί η προσοχή του κόσμου θα κόψει (τεχνητά) από τη ΝΔ κι όχι (φυσιολογικά) από το ΠΑΣΟΚ, πράγμα όμως που δεν συνέβη.
6) Από τα δύο δεξιά κόμματα που έχει η Ελλάδα (δηλ. ΝΔ και ΠΑΣΟΚ) ο λαός προτίμησε πιο πολύ αυτό που'χει τ'όνομα και το οποίο ουσιαστικά ίσως και να είναι λιγότερο δεξιό από το άλλο. Αιρετική άποψη, το ξέρω, αλλά δεν προτίθεμαι να κάνω οικονομικές αναλύσεις πάσης φύσεως για τα του Σημίτη πεπραγμένα μόνο και μόνο για να αποδείξω σε κάποιους ότι κεντροαριστερό κόμμα δεν υφίσταται στην Ελλάδα (και ιδίως σοσιαλιστικό). Όποιος συμφωνεί, συμφωνεί. Όποιος διαφωνεί, πρόβλημά του!
7) Η αριστερά πολύ είδα να κοκκορεύεται για τ'αποτελέσματα και είναι σημαντικό να μην ξεχάσει κάτι θεμελιώδες: πρέπει να δει πως θα διατηρήσει (σε πρώτη φάση) αυτά που έλαβε χθες κι όχι να το πάρει πάνω της διότι νομοτελειακά θα επιστρέψει στα προηγούμενα επίπεδα (όπως έχει γίνει και στο παρελθόν). Και να υπενθυμίσω αυτό που'χω ήδη γράψει, πως ιδίως ο Συνασπισμός θα μπορούσε να είχε πολύ μεγαλύτερα οφέλη αν ο Αλαβάνος είχε χειριστεί (και μπορούσε) διαφορετικά κάποιες καταστάσεις.
8) Η Μετακίνηση ψηφοφόρων ήταν ιδιαίτερα πολύπλοκη. Δεν είναι ότι έχασε περί το 3% η ΝΔ φερ'ειπείν. Πολύ παραπάνω έχασε, όμως πήρε κιόλας. Αυτό σημαίνει ότι η ψήφος (στο σύνολό της) δεν ήταν μόνο για αποδοκιμασία. Κάποιοι πείστηκαν (απ'όλους κιόλας), άρα αυτό που ακούγεται ότι κάτι δείχνει ν'αλλάζει στα μυαλά των πολιτών τ'ακούω τελείως βερεσέ. Αν άλλαζε κάτι, και η αποχή θα ήταν μικρότερη, αλλά οι μετακινήσεις ανάμεσα στα κόμματα πιο "ορθόδοξες".
9) Ο Γιωργάκης κατ' εμέ φέρει τη μικρότερη ευθύνη για τη συντριβή του ΠΑΣΟΚ και το εννοώ. Πληρώνει τόσο τα εκσυγχρονιστικά πεπραγμένα (τα οποία δεν ξεχνιώνται πολύ εύκολα), όσο και τους συνεργάτες του. Θα μου πεις βέβαια -και σωστά- ποιος τους επέλεξε αυτούς; Εγώ; Χμ, κάποιες φορές είναι γνωστό πως στην πολιτική πρέπει να έχεις κοντά τον φίλο σου αλλά ακόμη κοντύτερα τον εχθρό σου και πολλάκις οι επιλογές γίνονται σχεδόν "εκβιαστικά" με αυτό το κριτήριο.
10) Η ΝΔ ναι μεν έβγαλε αυτοδυναμία, αλλά ευτυχώς κατ' εμέ δεν είναι ισχυρή. Αυτό σημαίνει πως ο Καραμανλής θα έχει περισσότερα ζόρια μέσα στο Κοινοβούλιο. Αν η αντιπολίτευση ασκηθεί σωστά και δημιουργικά μπορεί να εξαχθεί κάτι πραγματικά καλό από την παρούσα Βουλή.
11) Αν υπάρχει κάτι που όντως δείχνει ν'αλλάζει στη νοοτροπία του κόσμου (και θα το παρακολουθήσω με μεγάλο ενδιαφέρον) είναι ότι ο κόσμος δείχνει επιτέλους να κουράστηκε από ξύλινες και οπισθοδρομικές νοοτροπίες τύπου "επάρρατη δεξιά", "κουμουνιστές" κλπ, κλπ. Εϊμαστε στο 2007 και τα πάθη του παρελθόντος πρέπει επιτέλους να μείνουν πίσω, ιδίως όταν και άλλων πάθη ήταν αλλά και ούτε καν δημιουργημένα από Έλληνες. Με λίγα λόγια μου δημιουργήθηκε μια εντύπωση ότι ο Έλληνας επιτέλους δείχνει μια τάση να σταματήσει να έχει πολιτικά κολλήματα, ή έστω να τα μειώσει και να δει τι πραγματικά μπορεί να γίνει στον τόπο του. Διατηρώ βέβαια μιαν επιφύλαξη, κι αυτή διότι οι εκλογές αυτές ήταν προεκλογικά άοσμες και δεν ξέρω κατά πόσον επηρεάστηκε το όλο κλίμα από αυτό. Πάντως ενθαρρυντικά δείγματα υπάρχουν. Κακά τα ψέματα, αν και τα περί αριστερής στροφής δε νομίζω να ισχύουν (πρέπει να παγιωθεί αυτό προκειμένου να ισχύσει και είναι στα χέρια των κομμάτων της αριστεράς να το επιτύχουν), πριν από 10-15 χρόνια τόσο έντονη εισροή ψήφων προς τα αριστερά για... κολληματοδογματικούς και μόνο λόγους δεν θα την περίμενε κανείς. Κι όμως συνέβη εν έτει 2007. Υπάρχει σαφώς δηλαδή μια νέα οπτική γωνία, πέραν της όποιας μεγάλης ή μικρής δυσαρέσκειας.
12) Εντύπωση μου προκάλεσε το γεγονός ότι πληγείσες περιοχές δεν έθαψαν τη ΝΔ, ή όπου το έκαναν το έκαναν και για το ΠΑΣΟΚ. Θα πω το κυνικό ότι ίσως κάτι να ξέρουν καλύτερα. Άλλη λογικοφανή ερμηνεία δεν μπορώ να δώσω.
13) Παρά τα όσα συνέβησαν στη ΝΔ τα τελευταία 3,5 χρόνια (υποκλοπές, φωτιές, πλημμύρες -που έρχονται αλλά όλοι τις ξέρουμε εδώ και καιρό-, ομόλογα, παιδεία κλπ, κλπ) και συσπείρωση πέτυχε και υψηλό ποσοστό εξασφάλισε (και διά περιπάτου κιόλας). Όταν βγαίνεις με 42% μετά από τέτοιες φουρτούνες, νομίζω ότι εμπεριέχεται και ένα επιπλέον μήνυμα, ότι ό λαός επέλεξε συγκεκριμένα. Πάντοτε οι λαϊκές αποφάσεις πρέπει να γίνονται σεβαστές απ'όλους, ανεξαρτήτως συμφωνίας ή διαφωνίας. Και προσωπικά πάντοτε σέβομαι τις θέσεις των άλλων, ασχέτως αν τις υιοθετώ/ενστερνίζομαι ή όχι.
14) Τα κόμματα της αριστεράς πρέπει να προσγειωθούν. Πολύ καλά τα αποτελέσματά τους αλλά θα μπορούσαν και πολύ καλύτερα (ιδίως ο ΣΥΝ, το ξαναλέω).
15) Και λίγη προσοχή στον Καρατζαφέρη δε βλάπτει. Μπήκε που μπήκε, ας έχουμε και λίγο το νου μας. Το γεγονός ότι είναι πειστικός (δημαγωγός γαρ) είναι κάτι που δεν θα αλλάξει εις βάρος του. Άλλωστε 5κομματική ζητούσαν οι περισσότεροι, όπως κι εγώ και -μην κρυβόμαστε πίσω από το δάκτυλό μας- άλλο πέμπτο κόμμα δεν υπήρχε. Όποιος θέλει να τρώει κουτόχορτο, ας το κάνει στον εαυτό του.
Είναι σαφές ότι και η προσεχής τετραετία θα είναι δύσκολη. Είτε μας αρέσει, είτε όχι, είμαστε στην ΕΕ. Πρέπει να ακολουθήσουμε συγκεκριμένες οδούς, που όποιος κι αν έβγαινε θα'πρεπε να τις κοιτάξει.
Τα αποτελέσματα των εκλογών βγήκαν. Εμείς απλά ας ευχηθούμε το καλύτερο για όλους, με ομόνοια και εγρήγορση.
Ε, κι ας βάλει και λίγο ο θεός το χέρι του...
Κυριακή 16 Σεπτεμβρίου 2007
Μεγάλη
εμφάνιση χθες η εθνική μας. Ναι μεν δεν προκριθήκαμε όμως, αλλά προσωπικά μου έμεινε μια γεύση νίκης κι αυτό διότι οι Ισπανοί χρειάστηκε να δείξουν πόσο λούγκρες ήταν για να πάρουν το ματς... Σε άλλη περίπτωση δεν κέρδιζαν και το ήξεραν και οι ίδιοι.
Ένα μπράβο στους παίκτες που ούτε από διαιτητές πήραν πρέφα, ούτε από έδρες, ούτε από τίποτε άλλο. Και δεν το κρύβω πως το χάρηκα που τους τσαμπουκαλεύτηκαν κιόλας.
Α, έχουμε κι εκλογές σήμερα; Όχι ρε γαμώτο, νόμιζα ήταν την επόμενη εβδομάδα...
Ένα μπράβο στους παίκτες που ούτε από διαιτητές πήραν πρέφα, ούτε από έδρες, ούτε από τίποτε άλλο. Και δεν το κρύβω πως το χάρηκα που τους τσαμπουκαλεύτηκαν κιόλας.
Α, έχουμε κι εκλογές σήμερα; Όχι ρε γαμώτο, νόμιζα ήταν την επόμενη εβδομάδα...
Σάββατο 15 Σεπτεμβρίου 2007
Ο αφορισμός των Φιλικών (και όχι μόνο)
Βασικά δεν μου αρέσουν οι (πάσης φύσεως κόντρες), είμαι γενικά άνθρωπος που ξέρει να εκτιμά την ηρεμία. Όταν όμως θεωρείς πως πρέπει να απαντήσεις σε πάσης φύσεως ξυπνητζηδισμό (ιδίως όταν έχει να κάνει με τυπάκια που νομίζουν ότι ευαγγελίζονται την ελευθερία λόγου), πολλές φορές δεν είναι δυνατόν να αποφύγεις τις σκληρές απαντήσεις (όπως η κατωτέρω). Λίγο άκαιρο το ζήτημα, αν και θα με απασχολούσε ούτως ή άλλως κάποια στιγμή, απλά το ανοίγω από τώρα, επειδή έχω κρανιωθεί.
Ξεκαθαρίζω εξ αρχής: όποιος νομίζει ότι δεν αντέχει θρησκευτικού τύπου "συγκινήσεις" ή ότι προσβάλλεται (ακόμη κι από ιστορικές αλήθειες), μην προχωρήσει παρακάτω. Τα κείμενα (δύο) που παραθέτω είναι υπαρκτότατα και αναμφισβήτητα, άλλο το αν στεναχωρούν όποιον τα διαβάζει. Η αλήθεια δεν είναι πάντοτε ευχάριστη όμως, μην το ξεχνάμε αυτό. Σκοπός μου δεν είναι να προσβάλλω κανέναν, το ξεκαθαρίζω, αλλά δεν πρόκειται ποτέ να πνίξω το ενδιαφέρον μου για κάποια ζητήματα. Κι εξάλλου το τι θέλει να πιστεύει (και δεν μιλάω για θρησκείες) ο καθένας είναι δικό του ζήτημα, ελευθερία λόγου έχουμε. Και σκέψεως επίσης...
(οι επισημάνσεις έντονης γραφής δικές μου)
Γρηγόριος ελέω Θεού αρχιεπίσκοπος Κωνσταντινουπόλεως, νέας Ρώμης και Oικουμενικός Πατριάρχης.
Ο Ιεροσολύμων Πολύκαρπος συναποφαίνεται.
Ο καισαρίας Ιωαννίκιος.
Ο Νικομηδείας Αθανάσιος.
Ο Δέρκων Γρηγόριος.
Ο Αδριανουπόλεως Δωρόθεος.
Ο Βιζύης Ιερεμίας.
Ο Σίφνου Καλλίνικος.
Ο Ηρακλείας Μελέτιος.
Ο Νικαίας Μακάριος.
Ο Θεσσαλονίκης Ιωσήφ.
Ο Βερροίας Ζαχαρίας.
Ο Δυδιμοτοίχου Καλλίνικος.
Ο Βάρνης Φιλόθεος.
Ο Ρέοντος Διονύσιος.
Ο Κυζίκου Κωνστάντιος.
Ο Χαλκηδόνας Γρηγόριος.
Ο Τουρνόβου Ιωαννίκιος.
Ο Πισειδίας Αθανάσιος.
Ο Δρύστας Άνθιμος.
Ο Σωζοπόλεως Παίσιος.
Ο Φαναρίου και Φερσάλων Δαμασκηνός.
Ο Ναυπάκτου και Άρτης Άνθιμος
Πάρε τώρα να μελετήσεις και τα επτά αναθέματα κατά των Ελλήνων, ακριβώς όπως αναγιγνώσκονται την Κυριακή της Ορθοδοξίας εδώ και 12 περίπου αιώνες.
1. Ετι τοις φρονούσι και λέγουσι, κτιστήν είναι πάσαν φυσικήν δύναμιν και ενέργειαν της τρισυποστάτου Θεότητος ως κτιστήν εκ τούτου πάντως, και αυτήν την θείαν ουσίαν αναγκαζομένοις δοξάζειν κτιστή γαρ κατά τους Αγίους ενέργεια, κτιστήν δηλώσει και φύσιν. Άκτιστον δε, άκτιστον χαρακτηρίσει ουσίαν. Καντεύθεν ήδη κινδυνεύουσιν εις αθείαν παντελή περιπίπτειν, και την Ελληνικήν μυθολογίαν, και των κτισμάτων λατρείαν τη καθαρά και αμώμω των Χριστιανών Πίστει προστριβομένοις, μη ομολογούσι δε κατά τας Αγίων θεοπνεύστου θεολογίας και το της Εκκλησίας ευσεβές φρόνημα άκτιστον είναι πάσαν φυσικήν δύναμιν και ενέργειαν της τρισυποστάτου Θεότητος ΑΝΑΘΕΜΑ ΤΡΙΣ.
Θα τα έφερνα στο προσκήνιο στο μέλλον, δεν το κρύβω, αλλά είναι μην μου μπει στο μάτι κάτι, δεν το κρύβω...
Ξεκαθαρίζω εξ αρχής: όποιος νομίζει ότι δεν αντέχει θρησκευτικού τύπου "συγκινήσεις" ή ότι προσβάλλεται (ακόμη κι από ιστορικές αλήθειες), μην προχωρήσει παρακάτω. Τα κείμενα (δύο) που παραθέτω είναι υπαρκτότατα και αναμφισβήτητα, άλλο το αν στεναχωρούν όποιον τα διαβάζει. Η αλήθεια δεν είναι πάντοτε ευχάριστη όμως, μην το ξεχνάμε αυτό. Σκοπός μου δεν είναι να προσβάλλω κανέναν, το ξεκαθαρίζω, αλλά δεν πρόκειται ποτέ να πνίξω το ενδιαφέρον μου για κάποια ζητήματα. Κι εξάλλου το τι θέλει να πιστεύει (και δεν μιλάω για θρησκείες) ο καθένας είναι δικό του ζήτημα, ελευθερία λόγου έχουμε. Και σκέψεως επίσης...
(οι επισημάνσεις έντονης γραφής δικές μου)
Γρηγόριος ελέω Θεού αρχιεπίσκοπος Κωνσταντινουπόλεως, νέας Ρώμης και Oικουμενικός Πατριάρχης.
Οι τω καθ' ημάς αγιωτάτω, πατριαρχικώ, αποστολικώ και οικουμενικώ θρόνω υποκείμενοι ιερώτατοι μητροπολίται και υπέρτιμοι και θεοφιλέστατοι αρχιεπίσκοποι τε και επίσκοποι, εν αγίω Πνεύματι αγαπητοί αδελφοί και συλλειτουργοί, και εντιμότατοι κληρικοί της καθ' ημάς του Χριστού μεγάλης εκκλησίας και εκάστης επαρχίας ευλαβέστατοι ιερείς και οσιότατοι ιερομόναχοι, οι ψάλλοντες εν ταις εκκλησίαις της Πόλεως, του Γαλατά και όλου του Καταστένου και απανταχού, και λοιποί απαξάπαντες ευλογημένοι Χριστιανοί, τέκνα εν Κυρίω ημών αγαπητά, χάρις είη υμήν και ειρήνη παρά Θεού, παρ' ημών δε ευχή, ευλογία και συγχώρεσις.
Η πρώτη βάσις της ηθικής, ότι είναι η προς τους ευεργετούντας ευγνωμοσύνη είναι ηλίου λαμπρότερον και όστις ευεργετούμενος αχαριστεί είναι ο κάκιστος των ανθρώπων. Αυτήν την κακίαν βλέπομεν πολλαχού στηλιτευομένην και παρά των ιερών γραφών και παρ' αυτού του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού ασυγχώρητον, καθώς έχομεν το παράδειγμα του Ιούδα. Όταν δε η αχαριστία ήναι συνωδευμένη και με πνεύμα κακοποιόν και αποστατικόν εναντίον την κοινής ημών ευεργέτιδος και τροφού, κραταιάς και αηττήτου βασιλείας, τότε εμφαίνει και τρόπον αντίθεον, επειδή ουκ έστι, φησί, βασιλεία και εξουσία ειμή υπό Θεού τεταγμένη' όθεν και πας ο αντιττατόμενος αυτή τήθεόθεν εφ' ημάς τεταγμένη κραταιά βασιλεία, τη του Θεού διαταγή ανθέστηκε.
Και τα δύο ταύτα ουσιώδη και βάσιμα ηθικά και θρησκευτικά χρέη κατεπάτησαν με απαραδειγμάτιστον θρασύτατα και αλαζονείαν ο, τε προδιορισθείς της Μολδαυίας ηγεμών ως μηώφειλε, Μιχαήλ, και ο του γνωστού αγνώμονος και φυγάδος Υψηλάντου αγνώμων υιός Αλέξανδρος Υψηλάντης. Εις όλους τους ομογενείς μας είναι γνωστά τα άπειρα ελέη, όσα η αένναος της εφ' ημάς τεταγμένης κραταίας βασιλείας πηγή εξέχεεν εις τον κακόβουλον αυτόν Μιχαήλ' από μικρού και ευτελούς τον ανύψωσεν εις βαθμούς και μεγαλεία' από αδόξου και ασήμου τον προήγαγεν εις δόξας και τιμάς' τον επλούτισε, τον περιέθαλψε, τέλος πάντων τον ετίμησε και με τον λαμπρότατον της ηγεμονίας αυτής θρόνον και τον κατέστησεν άρχοντα λαών.
Αυτός όμως, φύσει κακόβουλος ων, εφάνη τέρας έμψυχον αχαριστίας και συνεφώνησε μετά του Αλεξάνδρου Υψηλάντου, υιού του δραπέτου και φυγάδος εκείνου Υψηλάντου, όστις παραλαβών μερικούς ομοίους του βοηθούς ετόλμησε να έλθη αίφνης εις την Μολδαυίαν, και αμφότεροι απονενοημένοι επίσης, αλαζόνες και δοξομανείς, ή μάλλον ειπείν, ματαιόφρονες, εκήρυξαν του γένους ελευθερίαν και με την φωνήν αυτήν εφείλκυσαν πολλούς των εκεί κακοήθεις και ανοήτους, διασπείραντες και αποστόλους εις διάφορα μέρη δια να εξαπατήσωσι και να εφελκύσωσιν εις τον ίδιον της απωλείας κρημνόν και άλλους πολλούς των ομογενών μας. Διά να δυνηθώσι δε τρόπον τινά να ενθαρρύνωσι τους ακούοντας μετεχειρίσθησαν και το όνομα της Ρωσσικής Δυνάμεως, προβαλλόμενοι, ότι και αυτή είναι σύμφωνος με τους στοχασμούς και τα κινήματά των' πρόβλημα διόλου ψευδές και ανύπαρκτον, και μόνον της ιδικής των κακοβουλίας και ματαιοφροσύνης γέννημά τε και αποκύημα' επειδή, εν ω το τοιούτον είναι αδύνατον ηθικώς και πολλής προξένον μομφής εις την ρωσσικήν αυτοκρατορίαν, και ο ίδιος ενταύθα εξοχώτατος πρέσβυς αυτής έδωκεν έγγραφον πληροφορίαν, ότι ουδεμίαν ή είδησιν ή μετοχήν έχει το ρωσσικόν κράτος εις αυτήν την υπόθεσιν, καταμεμφόμενον μάλιστα και αποτροπιαζόμενον του πράγματος της βδελυρίαν' και προσεπιπλέον η αυτού εξοχότης ειδοποίησεν εξ επαγγέλματος τα διατρέχοντα, υπομνήσας το βασίλειον κράτος, ότι ανάγκη πάσα να φροντίση ευθύς εξ αρχής τον αποσκορακισμόν και την διάλυσιν των τοιούτων κακών' και τόσον εκ της ειδοποιήσεως τάυτης, όσον και από τα έγγραφα, τα οποία επιάσθησαν από μέρους των μουχαφίσιδων των βασιλικών σερχατίων, και από άλλους πιστούς ομογενείς επαρρησιάσθησαν, έγεινε γνωστή εις το πολυχρόνιον κράτος η ρίζα και η βάσις όλου αυτού του κακοήθους σχεδίου. Με τοιαύτας ραδιουργίας εσχημάτισαν την ολεθρίαν σκηνήν οι δύο ούτοι και οι τούτων συμπράκτορες φιλελεύθεροι, μάλλον δε μισελεύθεροι, και επεχείρησαν εις έργον μιαρόν, θεοστυγές και ασύνετον, θέλοντες να διαταράξωσι την άνεσιν και ησυχίαν των ομογενών μας πιστών ραγιάδων της κραταιάς βασιλείας, την οποίαν απολαμβάνουσιν υπό την αμφιλαφή αυτής σκιάν με τόσα ελευθερίας προνόμια, όσα δεν απολαμβάνει άλλο έθνος υποτελές και υποκείμενον, ζώντες ανενόχλητοι με τας γυναίκας και τα τέκνα των, με τας περιουσίας και καταστάσεις, και με την ύπαρξιν της τιμής των, και κατ' εξοχήν με τα προνόμια της θρησκείας, ήτις διεφυλάχθη και διατηρείται ασκανδάλιστος μέχρι της σήμερον επί ψυχική ημών σωτηρία.
Αντί λοιπόν φιλελευθέρων εφάνησαν μισελεύθεροι, και αντί φιλογενών και φιλοθρήσκων εφάνησαν μισογενείς, μισόθρησκοι και αντίθεοι, διοργανίζοντες, φευ, οι ασυνείδητοι με τα απονενοημένα κινήματά των την αγανάκτησιν της ευμενούς κραταιάς βασιλείας εναντίον των ομογενών μας υπηκόων της, και σπεύδοντες να επιφέρωσι κοινόν και γενικόν τον όλεθρον εναντίον παντός του γένους. Και αγκαλά είναι γνωστόν, ότι, όσοι είναι κατηρτισμένοι τω όντι εις την ευσέβειαν, όσοι νουνεχείς και τίμιοι και των ιερών κανόνων και θείων νόμων ακριβείς φύλακες δεν θέλουν δώσει ευηκοιαν εις τας ψευδολογίας των αχρείων εκείνων και κακόβουλων' επειδή όμως είν' ενδεχόμενον να σηνηρπάσθησάν τινές και παρασυρθώσι και άλλοι, διά τούτο προκαταλαμβάνοντες εκ προνοίας εκκλησιαστικής υπαγορεύομεν πάσιν υμίν τα σωτήρια, και γράφοντες μετά των περί ημας ιερωτάτων συναδελφών, του μακαριωτάτου πατριάρχου των Ιεροσολύμων, των εκλαμπροτάτων και περιφανεστάτων προυχόντων του γένους, των τιμιωτάτων πραγματευτών, των αφ' εκάστου ρουφετίου προκριτωτέρων και όλων των εν τη βασιλευούση ορθοδόξων μελών εκάστης τάξεως και εκάστου βαθμού, συμβουλεύομεν και παραινούμεν και εντελλόμεθα και παραγγέλλομεν πάσιν υμίν τοις κατά τόπον αρχιερεύσι, τοις ηγουμένοις των ιερών μοναστηρίων, τοις ιερεύσι των εκκλησιών, τοις πνευματικοίς πατράσι των ενοριών, τοις προεστώσι και ευκαταστάτοις των κωμοπόλεων και χωρίων, και πάσιν απλώς τοις κατά τόπον προκρίτοις να διακηρύξετε την απάτην των ειρημένων κακοποιών και κακοβούλων ανθρώπων, και να τους αποδείξετε και να τους στηλιτεύσετε πανταχού ως κοινούς λυμεώνας και ματαιόφρονας, και να προσέχετε όσον το δυνατόν εις τας απάτας αυτών και ραδιουργίας, γινώσκοντες, ότι η μόνη απόδειξις της αθωότητος των είναι να εμφανίσωσιν όσα γράμματα λάβωσι τυχόν εις χείρας περί της αυτής υποθέσεως, ή ειδήσεις μάθωσι, και να παρρησιάσωσιν οι μεν ενταύθα εν βασιλευούση προς ημάς, οι δ' εν τοις έξω μέρεσιν εις τους κατά τόπον αρχιερείς και τους διοριζομένους παρ' ημών εκκλησιαστικούς εξάρχους και τους βασιλικούς εξουσιαστάς και διοικητάς, δηλοποιούντες και παραδίδοντες και εκείνους τους απλουστέρους, όσοι ήθελαν φωραθή ότι ενεργούν ανοίκεια του ρεαγιαδιακού χαρακτήρος' καθότι οι τοιούτοι διαταράττουσι την γενικήν ησυχίαν, και κατακρημνίζουσι τους αδυνάτους και αθώους ομογενείς μας εις της απωλείας το βάραθρον. Και τόσον υμείς οι αρχιερείς, οι μοναστηριακοί, οι ιερωμένοι, και οι προεστώτες και ευκατάστατοι και πρόκριτοι εκάστου τόπου με την άγρυπνον προσοχήν σας, όσον και οι λοιποί εκάστης τάξεως και βαθμού άνθρωποι με τας εκ μέρους σας αδιαλείπτους συμβουλάς και νουθεσίας, και κατά τας πατρικάς και προνοητικάς εκκλησιαστικάς ημών οδηγίας και παραινέσεις να γενήτε εδραίοι και αμετακίνητοι επί του κέντρου του ρεαγιαλικίου, και εξ όλης ψυχής και καρδίας σας να διαφυλλάττετε την πίστιν και κάθε υποταγήν και ευπείθειαν εις αυτήν την θεόθεν εφ' ημάς τεταγμένην κραταιάν και αήττητον βασιλείαν, και να αποδεικνύετε εντελώς με όλα τα πραγματικά της ειλικρινείας σημεία' καθότι η μετ' ευχαριστίας και ειλικρινείας υποταγή χαρακτηρίζει και την προς Θεόν αγάπην και πίστιν, και την προς τας θείας αυτού εντολάς και τας υπαγορεύσεις των θείων νόμων και ιερών κανόνων υπακοήν, και την ευγνωμοσύνην της καρδίας ημών διά τ' άπειρα ελέη, οπού απολαμβάνομεν παρά της βασιλικής φιλανθρωπίας.
Επειδή δε προς τοις άλλοις εγένετο γνωστόν, ότι οι το σατανικόν της δημεγερσίας φρόνημα επινοήσαντες, και εταιρίαν τοιαύτην συστησάμενοι προς αλλήλους συνεδέθησαν και με τον δεσμόν του όρκου, γινωσκέτωσαν, ότι ο όρκος αυτός είναι όρκος απάτης, είναι αδιάκριτος, και όμοιος με τον όρκον του Ηρώδου, όστις, διά να μη φανή παραβάτης του όρκου του, απεκεφάλισεν Ιωάννην τον βαπτιστήν. Αν ήθελεν αθετήσει τον παράλογον όρκον του, τον οποίον επενόησεν η άλογος επιθυμία του, έζη βέβαια τότε ο θείος πρόδρομος' ώστε ενός απλού όρκου επιμονή έφερε τον θάνατον του προδρόμου. Η επιμονή άρα του όρκου εις διατήρησιν των υποσχεθέντων παρά της φατρίας αυτής, πραγματευομένης ουσιωδώς την απώλειαν ενός ολοκλήρου γένους, πόσον είναι ολεθρία και θεομίσητος είναι φανερόν' εξ εναντίας, η αθέτησις του όρκου αυτού, απαλλάττουσα το γένος εκ των επερχομένων απαραμυθήτων δεινών, είναι θεοφιλής και σωτηριώδης. Διά τούτο τη χάριτι του παναγίου Πνέυματος έχει η εκκλησία αυτόν διαλελυμένον, και αποδέχεται και συγχωρεί εκ καρδίας τους μετανοούντας και επιστρέφοντας, και την προτέραν απάτην ομολογούντας, και το πιστόν ρεαγιαλίκι αυτών εναγκαλιζομένους ειλικρινώς.
Ταύτα αμέσως να κοινολογήσετε εις όλους του γνωστούς σας, και να κατασταθήτε όλοι προσεκτικώτεροι, ανατρέποντες και διαλύοντες ως αραχνιώδη υφάσματα, όσα η απάτη και η κακοβουλία των πρωταιτίων εκείνων καθ' οιονδήτινα τρόπον συνέπλεξε. Επειδή, εάν, ο μη γένοιτο, δεν ήθελε καθαρισθή η θανατηφόρος αύτη λύμη, και φωραθώσί τινες τολμώντες εις επιχειρήματα εναντία των καθηκόντων του ρεαγιαλικίου, κοντά οπού οι τοιούτοι έχουσι να παιδευθώσι χωρίς ελέους και οικτιρμών (μη γένοιτο, Χριστέ βασιλέυ!) αμέσως θέλει εξαφθή η δικαία οργή του κράτους του καθ' ημών, και ο θυμός τής εκδικήσεως γενικός των εχλιϊσλάμιδων, και θέλουν εκχυθή τόσων αθώων αίματα αδίκως και παραλόγως, καθώς αποκριματίστως ταύτα πάντα διεσάλπισεν η κραταιά και αήττητος βασιλεία διά του εκδοθέντος και επ' ακροάσει κοινή ημών αναγνωσθέντος υψηλού βασιλικού προσκυνητού ορισμού.
Εκείνους δε τους ασεβείς πρωταιτίους και απονενοημένους φυγάδας και αποστάτας ολεθρίους να τους μισήτε και να τους αποστρέφεσθε και διανοία και λόγω, καθότι και η εκκλησία και το γένος τους έχει μεμισημένους, και επισωρέυει κατ' αυτών τας παλαμναιοτάτας και φρικωδεστάτας αράς' ως μέλη σεσηπότα, τους έχει αποκεκομμένους της καθαράς και υγιαινούσης χριστιανικής ολομελείας' ως παραβάται δε των θείων νόμων και κανονικών διατάξεων, ως καταφρονηταί του ιερού χρήματος της προς τους ευεργέτας ευγνωμοσύνης και ευχαριστίας, ως εναντίοι ηθικών και πολιτικών όρων, ως την απώλειαν των αθώων και ανευθύνων ομογενών μας ασυνειδήτως τεκταινόμενοι, αφωρισμένοι υπάρχειεν και κατηραμένοι και ασυγχώρητοι, και μετά θάνατον άλυτοι, και τω αιωνίω υπόδικοι αναθέματι, και αυτοί, και όσοι τοις ίχνεσιν αυτών κατηκολούθησαν του λοιπού, αν μη θελήσωσιν εννοήσαι την αρπαγήν και απάτην, και επιστραφήναί τε και βαδίσαι την ευθείαν της σωτηρίας οδόν, αν δεν αναλάβωσιν, ό εστι, τον εντελή χαρακτήρα του ρεαγιαδικού αυτών επαγγέλματος.
Τα αυτά δε και κατά της αρχιερωσύνης σας και ιερωσύνης σας επανατείνομεν, εαν μη βαδίσετε, εις όσα εν Πνέυματι αγίω αποφαινόμεθα δια του παρόντος εκκλησιαστικώς, εαν δεν δείξετε εν έργω την επιμέλειάν σας και προθυμίαν εις την διάλυσιν των σκευωριών, εις την αναστολήν των καταχρήσεων και αταξιών, εις την επιστροφήν των πλανηθέντων, εις την άμεσον και έμμεσον καταδρομήν και εκδίκησιν των επιμενόντων εις τα αποστατικά φρονήματα, εαν δεν συμφωνήσετε τη εκκλησία του Θεού, και, εν ενί λόγω, εαν καθ' οιονδήτινα τρόπον δολιευθήτε και κατενεχθήτε κατά της κοινής ημών ευεργέτιδος κραταιάς βασιλείας, έχομεν υμάς αργούς πάσης ιεροπραξίας, και τη δύναμει του πανάγιου Πνέυματος εκπτώτους του βαθμού της αρχιεροσύνης και ιερωσύνης και το πυρί της γεέννης ενόχους, ως την κοινήν του γένους απώλειαν προτιμήσαντας. Ούτω τοίνυν γινώσκοντες, ανανήψατε προς Θεού και ποιήσατε καθώς γράφομεν εκκλησιαστικώς και γενικώς παρακελευόμεθα, και μη άλλως εξ αποφάσεως, ότι περιμένομεν κατά τάχος την αισίαν των γραφομένων αποπεράτωσιν, ίνα και η του θεού χάρις και το άπειρον έλεος είη μετά πάντων υμών.
αωκα' εν μηνί Μαρτίω.
Υπεγράφη συνοδικώς επάνωθεν του ιερού θυσιαστηρίου παρά της ημών μετριότητος και της μακαριότητός του και πάντων των συναδέλφων αγίων αρχιερέων.
Ο πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως αποφαίνεται.Ο Ιεροσολύμων Πολύκαρπος συναποφαίνεται.
Ο καισαρίας Ιωαννίκιος.
Ο Νικομηδείας Αθανάσιος.
Ο Δέρκων Γρηγόριος.
Ο Αδριανουπόλεως Δωρόθεος.
Ο Βιζύης Ιερεμίας.
Ο Σίφνου Καλλίνικος.
Ο Ηρακλείας Μελέτιος.
Ο Νικαίας Μακάριος.
Ο Θεσσαλονίκης Ιωσήφ.
Ο Βερροίας Ζαχαρίας.
Ο Δυδιμοτοίχου Καλλίνικος.
Ο Βάρνης Φιλόθεος.
Ο Ρέοντος Διονύσιος.
Ο Κυζίκου Κωνστάντιος.
Ο Χαλκηδόνας Γρηγόριος.
Ο Τουρνόβου Ιωαννίκιος.
Ο Πισειδίας Αθανάσιος.
Ο Δρύστας Άνθιμος.
Ο Σωζοπόλεως Παίσιος.
Ο Φαναρίου και Φερσάλων Δαμασκηνός.
Ο Ναυπάκτου και Άρτης Άνθιμος
Πάρε τώρα να μελετήσεις και τα επτά αναθέματα κατά των Ελλήνων, ακριβώς όπως αναγιγνώσκονται την Κυριακή της Ορθοδοξίας εδώ και 12 περίπου αιώνες.
1. Ετι τοις φρονούσι και λέγουσι, κτιστήν είναι πάσαν φυσικήν δύναμιν και ενέργειαν της τρισυποστάτου Θεότητος ως κτιστήν εκ τούτου πάντως, και αυτήν την θείαν ουσίαν αναγκαζομένοις δοξάζειν κτιστή γαρ κατά τους Αγίους ενέργεια, κτιστήν δηλώσει και φύσιν. Άκτιστον δε, άκτιστον χαρακτηρίσει ουσίαν. Καντεύθεν ήδη κινδυνεύουσιν εις αθείαν παντελή περιπίπτειν, και την Ελληνικήν μυθολογίαν, και των κτισμάτων λατρείαν τη καθαρά και αμώμω των Χριστιανών Πίστει προστριβομένοις, μη ομολογούσι δε κατά τας Αγίων θεοπνεύστου θεολογίας και το της Εκκλησίας ευσεβές φρόνημα άκτιστον είναι πάσαν φυσικήν δύναμιν και ενέργειαν της τρισυποστάτου Θεότητος ΑΝΑΘΕΜΑ ΤΡΙΣ.
2. Τοις μετά των άλλων μυθικών πλασμάτων, αφ' εαυτών και την καθ' ημάς κλίσιν μεταπλάττουσι, και τας Πλατωνικάς ιδέας ως αληθείς δεχομένοις, και αυθυπόστατον την ύλην παρά των ιδίων μορφούσθαι λέγουσι, και προφανώς διαβάλλουσι το αυτεξούσιον του Δημιουργού, του από του μη όντος ει το είναι παραγάγοντος τα πάντα, και ως Ποιητού πάσιν αρχήν και τέλος επιτιθέντος εξουσιαστικώς και δεσποτικώς ΑΝΑΘΕΜΑ ΤΡΙΣ.
3. Τοις τα Ελληνικά διεξιούσι μαθήματα, και μη δια παίδευσιν μόνον ταύτα παιδευομένοις, αλλά και ταις δόξαις αυτών ταις ματαίας επομένοις, και ως αληθέσι πιστεύουσι, και ούτως αυταίς ως το βέβαιον εχούσας εγκειμένοις ώστε και ετέρους ποτε μεν λάθρα, ποτέ δε νοερώς ενάγειν αυταίς και διδάσκειν ανενδοιάστως ΑΝΑΘΕΜΑ ΤΡΙΣ.
4. Τοις δεχομένοις, και παραδίδουσι τα μάταια και Ελληνικά ρήματα, ότι τε προϋπαρξις εστι των ψυχών και εκ του μη όντος τα πάντα εγένετο, και παρήχθησαν, ότι τέλος εστί της κολάσεως, ή αποκατάστασις αύθις της κτίσεως, και των ανθρωπίνων πραγμάτων, και δια των τοιούτων λόγων την Βασιλείαν Των Ουρανών λυομένην πάντως, και παράγουσαν εισάγουσιν, ήν αιωνίαν και ακατάλυτον αυτός τε ο Χριστός και Θεός ημών εδίδαξε, και παρέδοτο, και δια πάσης της παλαιάς και νέας Γραφής ημείς παρελάβομε, ότι και η Κόλασις ατελεύτητος και η Βασιλεία αίδιος, δια δε των τοιούτων λόγων εαυτούς τε απολλύασι, και ετέροις αιωνίας προξένοις γινομένοις ΑΝΑΘΕΜΑ ΤΡΙΣ.
5. Τοις ευσεβείν μεν επαγγελομένοις, τα των Ελλήνων δε δυσσεβή δόγματα τη και Καθολική Εκκλησία περί τε ψυχών ανθρωπίνων, και ουρανού και γής, και των άλλων κτισμάτων αναιδώς, ή μάλλον ασεβώς επεισάγουσιν ΑΝΑΘΕΜΑ ΤΡΙΣ.
6. Τοις την μωράν των έξωθεν (=Ελλήνων) φιλοσόφων λεγομένην σοφίαν προτιμώσι, και τοις καθηγηταίς αυτών επομένοις, και τας τε μετεμψυχώσεις των ανθρωπίνων ψυχών, ή και ομοίως τοις αλόγοις ζώοις ταύτας απόλλυσθαι, και εις το μηδέν χωρείν δεχομένοις και δια τούτο ανάστασιν και κρίσιν και την τελευταίαν των βεβιωμένων ανταπόδοσιν αθετούσιν ΑΝΑΘΕΜΑ ΤΡΙΣ.
7. Τοις λέγουσιν, ότι οι των Ελλήνων σοφοί και πρώτοι των αιρεσιαρχών, οι παρά των επτά Αγίων και Καθολικών Συνόδων, και παρά πάντων των εν Ορθοδοξία λαμψάντων Πατέρων αναθέματι καθυποβλήθέντας, ως αλλότριοι της Καθολικής Εκκλησίας δια την εν λόγοις αυτών κίβδηλον και ρυπαράν περιουσίαν κρείττονες εισί κατά πολύ, και ενταύθα, και εν τη μελλούση κρίσει, και των ευσεβών μεν και ορθοδόξων ανδρών, άλλως δε κατά πάθος ανθρώπινον ή αγνόημα πλημμελησάντων ΑΝΑΘΕΜΑ ΤΡΙΣ.Θα τα έφερνα στο προσκήνιο στο μέλλον, δεν το κρύβω, αλλά είναι μην μου μπει στο μάτι κάτι, δεν το κρύβω...
Και ένα συγκλο-νηστικό ντοκουμέντο
που αποδεικνύει ότι πρώτοι απ'όλους οι αρχαίοι Έλληνες είχαν ανακαλύψει τους ηλεκτρονικούς υπολογιστές (υποθέτω και την dsl)...
Νομίζω ότι τα στοιχεία που αποκαλύπτουμε είναι αναμφισβήτητα και η προσεκτική μελέτη αυτών οδηγεί αβίαστα στα εξής συμπεράσματα:
-πρώτον, οι αρχαίοι είχαν και ηλεκτρικό ρεύμα (πως θα αλλιώς δούλευαν οι υπολογιστές ρε παιδιά;)
-δεύτερον, δεδομένου ότι δεν διακρίνεται η ύπαρξη καλωδίου στην απεικόνιση του αμφορέα (και ως γνωστόν οι αρχαίοι πρόσεχαν τα πάντα μέχρι τελικής λεπτομέρειας) ούτο συνεπάγεται πως η μεταφορά της ηλεκτρικής ισχύος γινόταν ασύρματα, δείγμα του τεχνολογικού επιπέδου που υπήρχε.
-τρίτον, είχαν ψυγειοκαταψύκτες, αφού φραπές δίχως παγάκια πολύ απλά δεν είναι φραπές.
Νομίζω ότι τα στοιχεία που αποκαλύπτουμε είναι αναμφισβήτητα και η προσεκτική μελέτη αυτών οδηγεί αβίαστα στα εξής συμπεράσματα:
-πρώτον, οι αρχαίοι είχαν και ηλεκτρικό ρεύμα (πως θα αλλιώς δούλευαν οι υπολογιστές ρε παιδιά;)
-δεύτερον, δεδομένου ότι δεν διακρίνεται η ύπαρξη καλωδίου στην απεικόνιση του αμφορέα (και ως γνωστόν οι αρχαίοι πρόσεχαν τα πάντα μέχρι τελικής λεπτομέρειας) ούτο συνεπάγεται πως η μεταφορά της ηλεκτρικής ισχύος γινόταν ασύρματα, δείγμα του τεχνολογικού επιπέδου που υπήρχε.
-τρίτον, είχαν ψυγειοκαταψύκτες, αφού φραπές δίχως παγάκια πολύ απλά δεν είναι φραπές.
Ποιος είπε ότι
το metal δεν έχει χιούμορ; Αν έχει λέει.... :)
Το παρακάτω βιντεάκι είναι από του βραζιλιάνους θεούς ονόματι Massacration (ντόινγκ...). Ο δίσκος τους με τον εκπληκτικό μεν, ακατανόητο δε τίτλο Gates Of Metal Fried Chicken Of Death περιέχει έπη όπως τα Metal Dental Destruction (όπου μιλούν για έναν σατανικό οδοντίατρο που θέλει να κάνει συλλογή από δόντια ασθενών του), Metal Glu Glu (όπου κάνουν λόγο για την βραζιλιάνική γαλοπούλα -ας πούμε- αλλά στη metal έκδοσή της. Βέβαια δεν ξέρω ποια διαφορά έχει η metal έκδοση από τη συμβατική -ίσως στις ζώνες ασφαλείας- αλλά δεν έχει σημασία νομίζω) κλπ, κλπ...
Το βιντεάκι που επέλεξα ονομάζεται Evil Papagali και όπως ο τίτλος αφήνει να εννοηθεί μιλάει για έναν πάρα πολύ κακό παπαγάλο που... τέλος πάντων, έχει πάρα πολλή πλάκα!!!
(σημείωση: ο τραγουδιστής είναι λίγο "μυστήρια" περίπτωση! Προσοχή σε τζάμια και ποτήρια!)
Περιττό να πω βέβαια ότι πέραν του χαβαλέ τους, τα παιδιά σπέρνουν...
Α, και προσοχή στη γάτα.... :)
Κατ' αποκλειστικότητα
αποκαλύπτουμε τον λόγο που κατάφερε η Εθνική μας χθες να γυρίσει το μείον 16 μέσα σε πέντε λεπτά: άνοιξε την τηλεόραση ο Ρεχάγκελ να δει πόσο ήταν το ματς.
(δεν υπάρχει άλλη λογική εξήγηση μιλάμε)...
Άσχετο, αλλά αυτούς τους εκφωνητές ποιος θα τους καρυδώσει επιτέλους; Δε φτάνει που τις πετάνε με ταχύτητα μονοθεσίου φόρμουλα 1 (δε μασάμε ρε Μακλάρεν!), αλλά αυτό το "αυτή είναι η Ελλάδα που αγαπάμε" όταν παίζει καλά τι το θες; Δηλαδή μόνο τότε την αγαπάς την εθνική σου ρε άχρηστε;
Δεν ξενερώνουμε ποτέ ρεεεεεεεε!
(δεν υπάρχει άλλη λογική εξήγηση μιλάμε)...
Άσχετο, αλλά αυτούς τους εκφωνητές ποιος θα τους καρυδώσει επιτέλους; Δε φτάνει που τις πετάνε με ταχύτητα μονοθεσίου φόρμουλα 1 (δε μασάμε ρε Μακλάρεν!), αλλά αυτό το "αυτή είναι η Ελλάδα που αγαπάμε" όταν παίζει καλά τι το θες; Δηλαδή μόνο τότε την αγαπάς την εθνική σου ρε άχρηστε;
Δεν ξενερώνουμε ποτέ ρεεεεεεεε!
Παρασκευή 14 Σεπτεμβρίου 2007
Μια ακόμη
ύπουλη μέθοδος των κομμάτων να προσελκύσουν ψηφοφόρους. Οι συνεργάτες μας την ανακάλυψαν έγκαιρα και αυτήν...
(Έχει πάντως μια ζέστη εδώ που τα λέμε...)
(Έχει πάντως μια ζέστη εδώ που τα λέμε...)
Πέμπτη 13 Σεπτεμβρίου 2007
Περί Μύθων
Ένα από τα ζητήματα που με απασχολούν έντονα (και θα ασχοληθώ λεπτομερώς εν καιρώ) έχει να κάνει και με την τεχνητά κατευθυνόμενη λασπολογία εις βάρος των αρχαίων Ελλήνων. Το θέμα είναι σαφώς τεράστιο και δεν δύναται να αναλυθεί με μια ή δυο καταχωρήσεις φυσικά.
Ως ιδανικό ξεκίνημα θεωρώ την "ενασχόλησή" μου με κάποιους πολύ συγκεκριμένους "μύθους" που επικρατούν (κρατάει χρόνια αυτή η κολώνια κιόλας), και συγκεκριμένα την (ντε και καλά) ασέβεια των αρχαίων Ελλήνων (στο πλαίσιο της αμάθειας δηλαδή), του λεγόμενου δωδεκαθεϊσμού και της ειδωλολατρείας, αλλά ας τα πάρουμε ένα, ένα, ξεκινώντας κάπως φυσιολογικά...
Αρχαίοι Έλληνες λοιπόν: ένας λαός που έχει πάρει άριστα απ'όλους (σχεδόν...) στη φιλοσοφία, στις τέχνες, στις επιστήμες, στο εμπόριο, στον πόλεμο, στο πολιτειακό, στην αρχιτεκτονική κλπ, κλπ... Εκτός από την θρησκεία, όπου εκεί όχι μόνο έχουν πάρει κάτω από τη βάση, αλλά μηδέν για την ακρίβεια. Έτσι δεν έχουμε μάθει; Για τους πλανημένους αρχαίους Έλληνες που ήταν ειδωλολάτρες, δωδεκαθεϊστές που έσπευσαν να υιοθετήσουν τον χριστιανισμό κλπ, κλπ, κλπ... Μήπως όμως κάτι δεν πάει καλά;
Κατ' αρχήν, στα περί δωδεκαθεϊσμού γίνεται το γλέντι της αρκούδας. Ποιοι ήσαν οι δώδεκα Ολύμπιοι; Δίας, Ποσειδών, Απόλλων, Ερμής, Άρης, Ήφαιστος, Ήρα, Εστία, Δήμητρα, Αφροδύτη, Αθηνά, Άρτεμις. Σωστά; Εκ πρώτης όψεως, αυτό το πάνθεο σας φαίνεται πλήρες;
Θέλω να πω... αν προσέξετε καλά θα διαπιστώσετε κατ' αρχήν ότι... απουσιάζω εγώ πάνω απ'όλα: ο Άδης, ο άρχων του Κάτω Κόσμου, του Κόσμου των Αφανών, του μεγαλύτερου απ'όλους τους κόσμους. Πως γίνεται δηλαδή να βρίσκονται στο Δωδεκάθεο τα δυο αδέλφια, ο Δίας και ο Ποσειδώνας αλλά να μην βρίσκεται ο τρίτος αδελφός; Μήν ήταν ανύπαντρος και ο Όλυμπος ήταν μόνο για ζευγάρια; Ε, τότε την Περσεφόνη γιατί τη βούτηξε; Άσε που είχε και ολάκερο σκυλάκι (όπως ο Δίας είχε τον αετό του, ο Ποσειδώνας τα δελφίνια, ηΑθηνά τη γλαύκα κλπ). Θα μου πείτε τι; Πως ήταν στον Κάτω Κόσμο; Ωραία. Κι ο Ποσειδώνας που ήταν μέσα στη θάλασσα τι δουλειά είχε τότε στον Όλυμπο; Πρώτη σημαντική απουσία συνεπώς ο Άδης.
Αμ, με τον Πάνα τι γίνεται; Ο Παν ήταν από τις εξέχουσες θεότητες. Δώστε βάση στο όνομά: Παν (όπως λέμε "το παν", απ'όπου προκύπτει και το "σύμπαν" κ.ο.κ.. Καλό, έ;). "Συμπτωματικά" ήταν ο θεός της φύσεως, δεν είχε κανέναν ναό και λατρευόταν μόνο στην ύπαιθρο. Σημειωτέον δε ότι ο Παν συμμετείχε σε πολύ σημαντικές ιστορίες (όπως πχ στη μάχη του Δία με τον Τυφώνα). Πως γίνεται λοιπόν ένας θεός μικρός που να μην αξίζει να βρίσκεται στο δωδεκάθεο να έχει ένα τόσο... μεγάλο και βαρύ όνομα; Έξω κι αυτός δηλαδή ετσιθελικά; Άσε που ήταν άρρηκτα συνδεδεμένος με τον Διόνυσο. Χμ... Διόνυσος... Άλλη σημαντική μορφή κι αυτός. Ο αποκαλούμενος και υιός του θεού, που είχε ονοματίσει όχι μόνο Μεγάλα Διονύσια αλλά και Μικρά, που προς τιμήν του δημιουργήθηκε η Τραγωδία (τραγος+ωδή. Ουπς, τραγοπόδαρος δεν ήταν ο Πάνας είπαμε;). Ο θεός της άμπελου μεταξύ άλλων. Τι; Πως είπατε; Κρασί ίσον μεθύσι και οι αρχαιοέλληνες ήταν κρασοπατέρες; Δεν θα το'λεγα, διότι μήπως ξεχνάτε ότι η θεία κοινωνία γίνεται με κρασί, ακριβώς όπως είχε κάνει κι ο Χριστός στον Μυστικό Δείπνο; Αλλά μην ξεφεύγω. Έξω κι ο Διόνυσος; Ή μήπως ήταν μικρή η θεά Νίκη φερ'ειπείν; Να συνεχίσω αναφέροντας κι άλλους; Ήδη είμαστε στους 16 θεούς με κεντρικό ρόλο...
Πέραν αυτών όμως, υπήρχαν και οι μικρότερες θεότητες (Νύμφες, Μούσες, Νηρηίδες, Μοίρες κλπ), οι ημίθεοι κλπ, άπαντες εβρισκόμενοι λιγότερο ή περισσότερο στα πέριξ του Ολύμπου. Άρα μήπως κάτι δεν πάει καλά με την έννοια "δωδεκάθεο" και τα παράγωγά της; Για την ακρίβεια οι αρχαίοι Έλληνες ήσαν πανθεϊστές (ή πολυθεϊστές, πείτε το όπως θέλετε. Το ίδιο είναι άλλωστε) αλλά μόνο έτσι δεν ονομάζονται. Δεν αντιλέγω ότι η "κεντρική οικογένεια" αποτελείτο από τους δώδεκα, αυτό έχει να κάνει πιο πολύ με τα αριθμοσοφικά παιχνίδια των αρχαίων (12 και οι μήνες πχ) παρά με κάποιον άλλον λόγο.
Πάμε τώρα στα περί ευσέβειας των Ελλήνων. Αν ένας αρχαίος ήθελε να ονομάσει το νεογέννητό του απευθυνόταν πρώτα στο Μαντείο των Δελφών. Καμιά εκστρατεία δεν ξεκινούσε αν πρώτα ο Απόλλων δεν είχε δώσει τον χρησμό του, ούτε αν οι οιωνοί που έστελναν οι θεοί δεν ήταν θετικοί. Χρησμός, για το που θα χτιστεί κάποια πόλη, για το πότε θα παρθεί κάποια σημαντική απόφαση κλπ, κλπ. Μετά από κάθε νικηφόρο μάχη κάθε πόλη δώριζε το εν δέκατο των λαφύρων στο Μαντείο των Δελφών ή και σε άλλους ναούς. Ομοίως υπήρχαν γεωργικές δωρεές σε ναούς κλπ. Οι θρησκευτικές εορτές δε, είχαν πάντοτε επίσημο χαρακτήρα και η πάσης φύσεως ασέβεια τιμωρείτο αυστηρά (βλέπε Αλκιβιάδη στον Πελοποννησιακό Πόλεμο). Η επίσημη δικαιολογία που εσύρθη ο Σωκράτης στο δικαστήριο ήταν ότι εισήγαγε "καινά δαιμόνια", ήτοι ότι προσέβαλλε τους πατρώους θεούς (η μία από τις δύο δηλαδή). Μετά τον νικηφόρο αγώνα (διαρκείας) κατά των Μήδων, οι Έλληνες ππανηγύριζαν πάνω απ'όλα για το ότι είχαν θριαμβεύσει οι θεοί τους. Μήπως μας είναι άγνωστο το ότι κάθε πόλη είχε κάποιον προστάτη θεό, ακριβώς όπως οι σημερινές έχουν κάποιον πολιούχο άγιο; Ήταν τυχαίο ότι στις τραγωδίες πάντοτε ο "από μηχανής θεός" έδινε το έναυσμα για την κάθαρση του πρωταγωνιστή; Έχετε διαβάσει κάποιο αρχαίο κείμενο; Αν ναι, πόσες φορές (αναρίθμητες) έχετε δει να γράφει "μά το Δία", "μα τους θεούς" κλπ; Κι αυτό συμπτωματικό; Άρα μήπως κάτι δεν πάει καλά κι εδώ; Μήπως και πάλι έχουμε μάθει κάτι λάθος; Μήπως οι αρχαίοι Έλληναες ήταν ευσεβέστατοι κι εμείς τα'χουμε μάθει αλλιώς;
Ήταν όμως ειδωλολάτρες, "λέει". Σάμπως οι χριστιανοί με τις αναρίθμητες εικόνες τι είναι δηλαδή; Εκτός βέβαια αν ορίζουμε ως "είδωλο" μόνο το άγαλμα κι όχι και την εικόνα (ή το τοτέμ και δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο ακόμη). Αλλά ακόμη κι έτσι αν είναι, οιαρχαίοι δεν έβγαζαν τα αγάλματά τους σε περιφορά μπας και βγάλουν κανά (κι άλλο) φράγκο. Τουλάχιστον όμως οι αρχαίοι Έλληνες είχαν καλαίσθητα αγάλματα, αριστουργήματα στο σύνολό τους που τα θαύμαζες ατελείωτα, όχι εικόνες με βλοσυρό και αυστηρό ύφος. Βέβαια σε αυτό έπαιζε ρόλο το γεγονός ότι οι αρχαίοι συνήθιζαν να κοιτάζουν κατάματα τους θεούς τους και να τους χαμογελούν (δίτι τέτοια ήταν η φύση της θρησκείας τους, η οποία πήγαζε από το εσωτερικό τους, από τον εαυτό τους), όχι να σκύβουν το κεφάλι, να γονατίζουν και τους φοβούνται (όπως πράττουν οι ένδοξοι απόγονοί τους). Στα περί ειδωλολατρείας όμως πάλι, μην ξεφεύγω. Πιστεύω πως όλοι γνωρίζουμε την ιστορία της εικονομαχίας στο Βυζάντιο. Τι ακριβώς ήταν αυτή; Μια μάχη με μεγάλο βάθος χρόνου ανάμεσα σε όσους ήθελαν τις εικόνες (θεωρώντας τες ιερά κειμήλια) και όσους δεν τις ήθελαν (θεωρόντας τες ειδωλολάτρες όσους τις προσκυνούσαν). Είχε χυθεί αίμα στο όνομα της εικονομαχίας,. μην τα ξεχνάμε αυτά, κι αυτό σημαίνει πως από τότε υπήρχαν οι σχετικές έριδες. Ενδιαφέρον, έτσι; Φυσικά οι εικόνες ως γνωστόν κέρδισαν τη μάχη, με αποτέλεσμα κι εμείς να εορτάζουμε σήμερα την Κυριακή της Ορθοδοξίας, αλλά το θέμα δεν είναι εκεί: βρίσκεται στα δύο μέτρα και τα δύο σταθμά... Ειδωλολάτρες οι μεν, φυσιολογικοί οι δε; Κάτι δεν μου πάει καλά ρε παιδιά, μην σας το κρύβω...
Μήπως τα πράγματα είναι λίγο αντιφατικά; Μήπως οι αρχαίοι Έλληνες δεν ήταν οι αμαθείς που έχουμε διδαχθεί; Μήπως τα πράγματα είναι πολύ διαφορετικά αλλά για κάποιους λόγους "έπρεπε" να τα διδασκόμαστε έτσι; Και αν τελικά δεν ισχύουν όσα έχουμε μάθει, τι είναι αυτό που ισχύει και κανείς δεν μας λέει; Σε πρώτη φάση αυτά τα (πολύ) ελάχιστα και γενικά. Θα επανέλθω, έχει πολύ ψωμί αυτή η ιστορία και με ενδιαφέρει πάρα πολύ...
Ως ιδανικό ξεκίνημα θεωρώ την "ενασχόλησή" μου με κάποιους πολύ συγκεκριμένους "μύθους" που επικρατούν (κρατάει χρόνια αυτή η κολώνια κιόλας), και συγκεκριμένα την (ντε και καλά) ασέβεια των αρχαίων Ελλήνων (στο πλαίσιο της αμάθειας δηλαδή), του λεγόμενου δωδεκαθεϊσμού και της ειδωλολατρείας, αλλά ας τα πάρουμε ένα, ένα, ξεκινώντας κάπως φυσιολογικά...
Αρχαίοι Έλληνες λοιπόν: ένας λαός που έχει πάρει άριστα απ'όλους (σχεδόν...) στη φιλοσοφία, στις τέχνες, στις επιστήμες, στο εμπόριο, στον πόλεμο, στο πολιτειακό, στην αρχιτεκτονική κλπ, κλπ... Εκτός από την θρησκεία, όπου εκεί όχι μόνο έχουν πάρει κάτω από τη βάση, αλλά μηδέν για την ακρίβεια. Έτσι δεν έχουμε μάθει; Για τους πλανημένους αρχαίους Έλληνες που ήταν ειδωλολάτρες, δωδεκαθεϊστές που έσπευσαν να υιοθετήσουν τον χριστιανισμό κλπ, κλπ, κλπ... Μήπως όμως κάτι δεν πάει καλά;
Κατ' αρχήν, στα περί δωδεκαθεϊσμού γίνεται το γλέντι της αρκούδας. Ποιοι ήσαν οι δώδεκα Ολύμπιοι; Δίας, Ποσειδών, Απόλλων, Ερμής, Άρης, Ήφαιστος, Ήρα, Εστία, Δήμητρα, Αφροδύτη, Αθηνά, Άρτεμις. Σωστά; Εκ πρώτης όψεως, αυτό το πάνθεο σας φαίνεται πλήρες;
Θέλω να πω... αν προσέξετε καλά θα διαπιστώσετε κατ' αρχήν ότι... απουσιάζω εγώ πάνω απ'όλα: ο Άδης, ο άρχων του Κάτω Κόσμου, του Κόσμου των Αφανών, του μεγαλύτερου απ'όλους τους κόσμους. Πως γίνεται δηλαδή να βρίσκονται στο Δωδεκάθεο τα δυο αδέλφια, ο Δίας και ο Ποσειδώνας αλλά να μην βρίσκεται ο τρίτος αδελφός; Μήν ήταν ανύπαντρος και ο Όλυμπος ήταν μόνο για ζευγάρια; Ε, τότε την Περσεφόνη γιατί τη βούτηξε; Άσε που είχε και ολάκερο σκυλάκι (όπως ο Δίας είχε τον αετό του, ο Ποσειδώνας τα δελφίνια, ηΑθηνά τη γλαύκα κλπ). Θα μου πείτε τι; Πως ήταν στον Κάτω Κόσμο; Ωραία. Κι ο Ποσειδώνας που ήταν μέσα στη θάλασσα τι δουλειά είχε τότε στον Όλυμπο; Πρώτη σημαντική απουσία συνεπώς ο Άδης.
Αμ, με τον Πάνα τι γίνεται; Ο Παν ήταν από τις εξέχουσες θεότητες. Δώστε βάση στο όνομά: Παν (όπως λέμε "το παν", απ'όπου προκύπτει και το "σύμπαν" κ.ο.κ.. Καλό, έ;). "Συμπτωματικά" ήταν ο θεός της φύσεως, δεν είχε κανέναν ναό και λατρευόταν μόνο στην ύπαιθρο. Σημειωτέον δε ότι ο Παν συμμετείχε σε πολύ σημαντικές ιστορίες (όπως πχ στη μάχη του Δία με τον Τυφώνα). Πως γίνεται λοιπόν ένας θεός μικρός που να μην αξίζει να βρίσκεται στο δωδεκάθεο να έχει ένα τόσο... μεγάλο και βαρύ όνομα; Έξω κι αυτός δηλαδή ετσιθελικά; Άσε που ήταν άρρηκτα συνδεδεμένος με τον Διόνυσο. Χμ... Διόνυσος... Άλλη σημαντική μορφή κι αυτός. Ο αποκαλούμενος και υιός του θεού, που είχε ονοματίσει όχι μόνο Μεγάλα Διονύσια αλλά και Μικρά, που προς τιμήν του δημιουργήθηκε η Τραγωδία (τραγος+ωδή. Ουπς, τραγοπόδαρος δεν ήταν ο Πάνας είπαμε;). Ο θεός της άμπελου μεταξύ άλλων. Τι; Πως είπατε; Κρασί ίσον μεθύσι και οι αρχαιοέλληνες ήταν κρασοπατέρες; Δεν θα το'λεγα, διότι μήπως ξεχνάτε ότι η θεία κοινωνία γίνεται με κρασί, ακριβώς όπως είχε κάνει κι ο Χριστός στον Μυστικό Δείπνο; Αλλά μην ξεφεύγω. Έξω κι ο Διόνυσος; Ή μήπως ήταν μικρή η θεά Νίκη φερ'ειπείν; Να συνεχίσω αναφέροντας κι άλλους; Ήδη είμαστε στους 16 θεούς με κεντρικό ρόλο...
Πέραν αυτών όμως, υπήρχαν και οι μικρότερες θεότητες (Νύμφες, Μούσες, Νηρηίδες, Μοίρες κλπ), οι ημίθεοι κλπ, άπαντες εβρισκόμενοι λιγότερο ή περισσότερο στα πέριξ του Ολύμπου. Άρα μήπως κάτι δεν πάει καλά με την έννοια "δωδεκάθεο" και τα παράγωγά της; Για την ακρίβεια οι αρχαίοι Έλληνες ήσαν πανθεϊστές (ή πολυθεϊστές, πείτε το όπως θέλετε. Το ίδιο είναι άλλωστε) αλλά μόνο έτσι δεν ονομάζονται. Δεν αντιλέγω ότι η "κεντρική οικογένεια" αποτελείτο από τους δώδεκα, αυτό έχει να κάνει πιο πολύ με τα αριθμοσοφικά παιχνίδια των αρχαίων (12 και οι μήνες πχ) παρά με κάποιον άλλον λόγο.
Πάμε τώρα στα περί ευσέβειας των Ελλήνων. Αν ένας αρχαίος ήθελε να ονομάσει το νεογέννητό του απευθυνόταν πρώτα στο Μαντείο των Δελφών. Καμιά εκστρατεία δεν ξεκινούσε αν πρώτα ο Απόλλων δεν είχε δώσει τον χρησμό του, ούτε αν οι οιωνοί που έστελναν οι θεοί δεν ήταν θετικοί. Χρησμός, για το που θα χτιστεί κάποια πόλη, για το πότε θα παρθεί κάποια σημαντική απόφαση κλπ, κλπ. Μετά από κάθε νικηφόρο μάχη κάθε πόλη δώριζε το εν δέκατο των λαφύρων στο Μαντείο των Δελφών ή και σε άλλους ναούς. Ομοίως υπήρχαν γεωργικές δωρεές σε ναούς κλπ. Οι θρησκευτικές εορτές δε, είχαν πάντοτε επίσημο χαρακτήρα και η πάσης φύσεως ασέβεια τιμωρείτο αυστηρά (βλέπε Αλκιβιάδη στον Πελοποννησιακό Πόλεμο). Η επίσημη δικαιολογία που εσύρθη ο Σωκράτης στο δικαστήριο ήταν ότι εισήγαγε "καινά δαιμόνια", ήτοι ότι προσέβαλλε τους πατρώους θεούς (η μία από τις δύο δηλαδή). Μετά τον νικηφόρο αγώνα (διαρκείας) κατά των Μήδων, οι Έλληνες ππανηγύριζαν πάνω απ'όλα για το ότι είχαν θριαμβεύσει οι θεοί τους. Μήπως μας είναι άγνωστο το ότι κάθε πόλη είχε κάποιον προστάτη θεό, ακριβώς όπως οι σημερινές έχουν κάποιον πολιούχο άγιο; Ήταν τυχαίο ότι στις τραγωδίες πάντοτε ο "από μηχανής θεός" έδινε το έναυσμα για την κάθαρση του πρωταγωνιστή; Έχετε διαβάσει κάποιο αρχαίο κείμενο; Αν ναι, πόσες φορές (αναρίθμητες) έχετε δει να γράφει "μά το Δία", "μα τους θεούς" κλπ; Κι αυτό συμπτωματικό; Άρα μήπως κάτι δεν πάει καλά κι εδώ; Μήπως και πάλι έχουμε μάθει κάτι λάθος; Μήπως οι αρχαίοι Έλληναες ήταν ευσεβέστατοι κι εμείς τα'χουμε μάθει αλλιώς;
Ήταν όμως ειδωλολάτρες, "λέει". Σάμπως οι χριστιανοί με τις αναρίθμητες εικόνες τι είναι δηλαδή; Εκτός βέβαια αν ορίζουμε ως "είδωλο" μόνο το άγαλμα κι όχι και την εικόνα (ή το τοτέμ και δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο ακόμη). Αλλά ακόμη κι έτσι αν είναι, οιαρχαίοι δεν έβγαζαν τα αγάλματά τους σε περιφορά μπας και βγάλουν κανά (κι άλλο) φράγκο. Τουλάχιστον όμως οι αρχαίοι Έλληνες είχαν καλαίσθητα αγάλματα, αριστουργήματα στο σύνολό τους που τα θαύμαζες ατελείωτα, όχι εικόνες με βλοσυρό και αυστηρό ύφος. Βέβαια σε αυτό έπαιζε ρόλο το γεγονός ότι οι αρχαίοι συνήθιζαν να κοιτάζουν κατάματα τους θεούς τους και να τους χαμογελούν (δίτι τέτοια ήταν η φύση της θρησκείας τους, η οποία πήγαζε από το εσωτερικό τους, από τον εαυτό τους), όχι να σκύβουν το κεφάλι, να γονατίζουν και τους φοβούνται (όπως πράττουν οι ένδοξοι απόγονοί τους). Στα περί ειδωλολατρείας όμως πάλι, μην ξεφεύγω. Πιστεύω πως όλοι γνωρίζουμε την ιστορία της εικονομαχίας στο Βυζάντιο. Τι ακριβώς ήταν αυτή; Μια μάχη με μεγάλο βάθος χρόνου ανάμεσα σε όσους ήθελαν τις εικόνες (θεωρώντας τες ιερά κειμήλια) και όσους δεν τις ήθελαν (θεωρόντας τες ειδωλολάτρες όσους τις προσκυνούσαν). Είχε χυθεί αίμα στο όνομα της εικονομαχίας,. μην τα ξεχνάμε αυτά, κι αυτό σημαίνει πως από τότε υπήρχαν οι σχετικές έριδες. Ενδιαφέρον, έτσι; Φυσικά οι εικόνες ως γνωστόν κέρδισαν τη μάχη, με αποτέλεσμα κι εμείς να εορτάζουμε σήμερα την Κυριακή της Ορθοδοξίας, αλλά το θέμα δεν είναι εκεί: βρίσκεται στα δύο μέτρα και τα δύο σταθμά... Ειδωλολάτρες οι μεν, φυσιολογικοί οι δε; Κάτι δεν μου πάει καλά ρε παιδιά, μην σας το κρύβω...
Μήπως τα πράγματα είναι λίγο αντιφατικά; Μήπως οι αρχαίοι Έλληνες δεν ήταν οι αμαθείς που έχουμε διδαχθεί; Μήπως τα πράγματα είναι πολύ διαφορετικά αλλά για κάποιους λόγους "έπρεπε" να τα διδασκόμαστε έτσι; Και αν τελικά δεν ισχύουν όσα έχουμε μάθει, τι είναι αυτό που ισχύει και κανείς δεν μας λέει; Σε πρώτη φάση αυτά τα (πολύ) ελάχιστα και γενικά. Θα επανέλθω, έχει πολύ ψωμί αυτή η ιστορία και με ενδιαφέρει πάρα πολύ...
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)