Ενωτικό διάγγελμα του πρωθυπουργού για την σημερινή επαίτειο.

(η ορθογραφία, σωστή)

Σύντομη περιγραφή του σκηνικού.
Ο πρωθυπουργός ανεβαίνει στο Βήμα. 
Τα καθεστωτικά ΜΜΕ διά των αντιπροσωπειών τους παίρνουν θέση προσοχής. 
Ο πρωθυπουργός λαμβάνει την γνωστή στραβοχυμένη χαρακτηριστική στάση ενώ από το βάθος μυρίζει ως δείγμα ανάπτυξης και σωτηρίας η γνωστή πίτσα με τα 4 τυριά που έχει γεύση πίτσας 5 τυριών.

Ανάκρουση Εθνικού Ύμνου Γερμανίας με ταυτόχρονη έπαρση της σημαίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Έναρξη διαγγέλματος.

Ελληνίδες, Έλληνες.
Πολυχρονεμένη μας Καγκελάριε.
Σαν σήμερα πριν από πολλά χρόνια, η χώρα μας είπε μέσω του τότε κυβερνήτη της ένα μεγάλο ΟΧΙ στις εχθρικές δυνάμεις που την απειλούσαν.
Αυτό όπως όλοι μας γνωρίζουμε πλέον ήταν ένα ιστορικό λάθος. Οι Γερμανοί ήταν πάντοτε φίλοι μας και αυτό έχει αποδειχθεί στην πράξη με μία στενή φιλία δεκαετιών. Το ΟΧΙ που αμαύρωσε την εικόνα ενός ολόκληρου Έθνους το είπε για μικροκομματικά οφέλη ένας κοινός δικτάτορας που εμφανώς επρόσκειτο στην Αριστερά και ο οποίος δεν επιθυμούσε την ευρωπαϊκή προοπτική της χώρας. Σημερα διορθώνουμε εκείνο το λάθος.
Σήμερα όλοι μαζί διαγράφουμε τα θλιβερά απομεινάρια του παρελθόντος και βγαίνουμε από την κρίση πιο δυνατοί, με τους Γερμανούς όχι απέναντί μας αλλά στο πλάι μας, ή ακόμη και από πίσω μας. Το τονίζω αυτό το τελευταίο, διότι το αντίτιμο που πρέπει να πληρώσουμε είναι το ελάχιστο για να διατηρήσουμε τα κεκτημένα μας. Με την αξιοπρέπεια και την ελευθερία δεν τράφηκε κανείς, Ελληνίδες και Έλληνες. Με την αξιοπρέπεια και την ελευθερία ουδείς κατάφερε να πάει φαγητό στην οικογένειά του κι εξάλλου από την Ιστορία ξέρουμε καλά τι έπαθαν όλοι εκείνοι που προασπίστηκαν τέτοιες θλιβερές έννοιες, όπως ο Ρήγας για παράδειγμα.
Δεν χρειαζόμαστε, λοιπόν, αξιοπρέπειες και λοιπά φαντάσματα του παρελθόντος, αλλά ένα δυνατό νόμισμα που να μπορεί να στηρίξει τις τράπεζες και ταυτόχρονα να κάνουμε εμείς το κομμάτι μας με την στήριξη των ξένων. Πρέπει όλοι να καταλάβουμε ότι μόνο ενωμένοι μπορούμε να προχωρήσουμε, εσείς να πληρώνετε κι εμείς να τα τρώμε, μισά-μισά δηλαδή. Οι ευθύνες και τα βάρη είναι πάντοτε μοιρασμένα, με αίσθημα κοινωνικής δικαιοσύνης. Το ξέρουμε ότι πολλοί από εσάς είτε αυτοκτονείτε, είτε μένετε άστεγοι, είτε αναγκάζεστε να μεταναστεύσετε, είτε μένετε άνεργοι επί μακρώ, είτε βλεπετε να σας παίρνουν το σπίτι και την περιουσία, είτε βιώνετε κάθε λογής απάνθρωπη προσβολή, είτε παρακολουθείτε ανήμποροι τα παιδιά σας να καταστρέφονται, αλλά γι'αυτό είμαστε εμείς εδώ. Για νας χτυπήσουμε φιλικά την πλάτη δίνοντάς σας κουράγιο υπενθυμίζοντάς σας ότι συμβαίνουν αυτά, για να θρηνήσουμε για λογαριασμό σας, για να βεβαιώσουμε ότι οι θυσίες σας δεν θα πάνε χαμένες και θα ανοίξουν δρόμο για άλλες θυσιες. Με αίσθημα ευθύνης συμμετέχουμε στον πόνο σας, όχι σαν την ανεύθυνη αντιπολίτευση.

Ελληνίδες, Έλληνες, ο λαός αυτός έχει κάνει πολλά ιστορικά λάθη στο παρελθόν και ένα από αυτά ονομάζεται Εθνική Αντίσταση. Αυτά είναι μύθοι που δεν φέρουν κανένα αποτέλεσμα. Στον βιαστή και τον φονιά δεν πρέπει να αντιστέκεσαι διότι απλώς θα πονέσεις περισσότερο κι εξάλλου το πεπρωμένο φυγείν αδύνατον. Δεν πρέπει να πιστεύετε μικροπρεπείς αήθειες ότι δήθεν τη μοίρα σας τη γράφετε εσείς και ότι έχετε τις τύχες σας στα χέρια σας. Αυτά δεν ισχύουν, ή μάλλον ποτέ δεν ίσχυαν. Εξάλλου τι μπορούν να κάνουν μερικά εκατομμύρια πολίτες απέναντι σε μερικές χιλιάδες; Τίποτα. Δεν έχει νόημα να αντιστρατεύεσαι την φυσική ροή των πραγμάτων που το μεγάλο ψάρι τρώει πάντα το μικρό. Πρέπει επιτέλους να αποδεχθούμε τον ρόλο μας, ότι είμαστε απλώς τροφή για τα μεγαλύτερα ψάρια και είμαστε υποχρεωμένοι να ζήσουμε όπως μας επιτρέπουν οι μεγάλοι να ζήσουμε, έστω κι αν τα ανταλλάγματα είναι βαρύτατα. Ποτέ δεν αναλογιστήκατε ότι θα μπορούσαν να είναι και χειρότερα. Θυμηθείτε όσα μάθατε στην Ιστορία, προ Ρεπούση φυσικά: ανθρωποθυσίες στην Κρήτη στον Μινώταυρο, εκτελέσεις και απαγχωνισμοί, Εμφύλιος, Δικαίωμα πρώτης Νύχτας των Ευγενών, Υποδούλωση, Ακρίδες , Κατακλυσμός του Νώε, εξαφάνιση των Δεινοσαύρων κλπ, άρα δεν είμαστε στα χειρότερα που κάποιοι θέλουν κάποιοι να μας φέρουν.
Μία ιδέα είναι όλα, και η σημερινή εσφαλμένη επαίτειος αποδεικνύει του λόγου το αληθές θυμίζοντάς μας ότι μπορούμε να ζήσουμε και δίχως αχρείαστες μνήμες που αποτελούν ένα ακόμη βαρίδι κι εμπόδιο στον δρόμο μας προς το ένδοξο ευρωπαϊκό μέλλον.Ένα μέλλον που είναι συνυφασμένο με το ευρώ, το κοινό μας πολυχρονεμένο νόμισμα. Ένα νόμισμα του οποίου η απουσία θα άνοιγε τον ασκό του Αιόλου και θα έφερνε εκτός από τις πληγές του Φαραώ αναμφίβολα και πλήθος από άλλες κατάρες, μάστιγες και λοιπές τιμωρίες. Δεν είναι, όμως καιρός για περιπέτειες, και είμαι βέβαιος ότι το αναγνωρίζεται αυτό όπως αναγνωρίζετε και τις ιστορικές σας ευθύνες ως λαός.

Διάφοροι επιτήδιοι  προσπαθούν να σας πείσουν να επαναλάβετε τα ίδια λάθη ψηφίζοντας άλλους στις επόμενες εκλογές, όποτε αυτές γίνουν. Θέλουμε να υπενθυμίσουμε σε όλους ότι εμείς είμαστε η ήρεμη δύναμη που αποδέχονται ως ισότιμο συνομιλητή οι Τράπεζες, οι Αγορές, οι Δανειστές, οι Διαπλεκόμενοι, οι Νταβατζήδες του εγχώριου και διεθνούς στερεώματος. Δεν είναι δυνατόν να παραδώσετε τις τύχες της χώρας σε πολιτικούς ανώριμους, που τυχάρπαστοι όντες θέλουν απλώς να πειραματιστούν με τις τύχες σας, στερώντας μας το αναφαίρετο δικαίωμά μας να παίζουμε με τις τύχες σας. Η αλήθεια είναι ότι έχουμε υπογράψει τα πάντα εις βάρος μας και θέλουμε να το γνωρίζετε αυτό. Έχουμε παραιτηθεί ακόμη και από θεμελιώδη διεθνή δικαιώματα και δεν υπάρχει κανένας λόγος να δημιουργήσουμε δυσθυμία ή στεναχώριες στους Δανειστές μας.
Δεν πρέπει, λοιπόν, να ξεχνάτε ότι οι επόμενοι απλώς δεν θα μπορέσουν να κάνουν τίποτα, άρα δεν έχετε κανέναν λόγο να τους ψηφίσετε, δήθεν τιμώντας μας με αυτό το άθλιο απομεινάρι κάποιας φιλολογικής αντιστάσεως απέναντι σε έναν αόρατο εχθρό σαν κάποιος σύγχρονος Δον Κιχώτης. Μην επιβραβεύσετε τους άλλους διότι σας λένε ψέματα ότι μπορούν να κάνουν κάτι και το ξέρουμε διότι έχουμε μεριμνήσει εμείς ώστε να μην μπορούν να κάνουν τίποτα.

Είμαστε ένας λαός με μεγάλη παράδοση και γι'αυτό πρέπει τιμήσουμε και την τωρινή μας οικειοθελή παράδοση σε όλα όσα μας ζητάνε διότι οι άνθρωποι δεν θέλουν το κακό μας. Θέλουν απλώς τα λεφτά τους πίσω και για να τα λάβουν είναι σαφές ότι εμείς -δηλαδή εσείς για να μην δημιουργούνται εσφαλμένες εντυπωσεις- πρέπει να δουλεύουμε σκληρά για να το επιτύχουμε.
Συνεπώς δεν έχετε κανέναν απολύτως λόγο να μην ψηφίσετε εμάς που έχουμε την τεχνογνωσία να σας δολοφονούμε αργά, αργά και να καταστρέφουμε τα πάντα, διαιωνίζοντας την δική μας θέση στο παγκόσμιο γίγνεσθαι.
Δεν είναι δυνατόν η πολιτική ανωριμότητα της στιγμής που μπορεί να σας διακρίνει σε εκείνο το απολίθωμα που ονομάζεται εκλογές και που πρέπει να καταργθεί σύντομα, να μας στερήσει τα βουλευτικά μας προνόμια, την αυθαιρεσία που μας προστατεύει διά μέσου του Συντάγματος και των Νόμων, τα οικονομικά και υλικά προνόμια και τους παχυλούς μισθούς. Δεν είναι δυνατόν να επιλέξετε να πέσουμε όλοι μας σε μία Οδύσσεια, όταν τουλάχιστον κάποιοι μπορούν να τη γλιτώσουν και σε καμία περίπτωση δεν εννοούμε μόνο εμάς, εάν αυτό νομίσατε. Υπάρχουν και εφοπλιστές, και βιομήχανοι, και μεγαλοκατασκευαστές, και μεγαλοδημοσιογράφοι, και μεγαλοεκδότες, και συνδικαλιστές, και άπειροι διαπλεκόμενοι και πολλά κομμματόσκυλα αλλά και κομματικοί στρατοί που αξίζουν να επιβιώσουν, διαιωνίζοντας το δικό μας Έθνος, ένα Έθνος δωσίλογων και ρουφιάνων, το μέγιστο Έθνος που ανέδειξε τον Εφιάλτη δείχνοτας από την αρχαιότητα κιόλας μια εξευρωπαϊσμένη νοοτροπία προς ένα κοινό όραμα. Το Έθνος στο οποίο η μεγαλύτερη ευλογία που συνέβη ποτέ ήταν η Τουρκοκρατία.
Η μεγαλύτερη αλήθεια που πρέπει να ειπωθεί, λοιπόν, είναι ότι απλώς δεν υπάρχει επιλογή. Κι αν δεν το καταλάβετε, θα βγάλουμε την Αστυνομία, τους Χρυσαυγήτες και τους λοιπούς παρακρατικούς να σας το υπενθυμίσουν, όπως κάνουμε κάθε φορά. Οπότε που να τρέχετε σε δικαστήρια με ψευδομάρτυρες και ερμηνείες νόμων όπως μας βολεύει και λοιπές αντισυνταγματικές διατάξεις κι αποφάσεις. Απλώς απολαύστε τον βιασμό και φροντίστε να επιλέγετε κάθε φορά σωστά. Μην μας αναγκάσετε να κάνουμε και άλλα από αυτά που ξέρετε ότι μπορούμε να κάνουμε προκειμένου να σας πείσουμε να κάνετε αυτό που ούτως ή άλλως θα κάνετε. Οι εποχές που μερικοί ρακένδυτοι κατσαπλιάδες κήρυτταν επαναστάσεις έχουν παρέλθει. Σήμερα η μοναδική επανάσταση που επιτρέπεται είναι ή αυτή του καναπέ, ή εκείνη της 21ης Απριλίου και είναι βασικό να κατανοήσουμε ότι έτσι πράττουν οι ευπεύθυνοι λαοί στις υπεύθυνες Δημοκρατίες. Δεν μπορεί ένα παγκόσμιο σύστημα, όσο σάπιο κι αν είναι, να διακινδυνεύει από τα όνειρα και τις ελπίδες ενός μικρού λαού.

Ελληνίδες, Έλληνες. Σήμερα καλούμαστε να επιλέξουμε ανάμεσα στο διεφθαρμένο και ανούσιο παρελθόν που κόντεψε να εκμηδενίσει τη χώρα και στο ένδοξο μέλλον της ασφάλειας και της ευημερίας. Καλούμαστε να απορρίψουμε τα φαντάσματα του παρελθόντος: Αντίσταση, Όχι, Αγώνες,  Ανεξαρτησία, Αξιοπρέπεια, Δημοκρατία, Ελευθερια, Δικαιοσύνη, Ισότητα, Νόμοι, Σύνταγμα, Ευνομούμενη Πολιτεία κλπ. Καλούμαστε να αναγνωρίσουμε ότι το παρελθόν αυτό ανήκει στα μουσεία τα οποία πρέπει να επισκέπτονται τα δισεκατομμύρια τουριστών που μας ξελασπώνουν κάθε χρόνο και στους οποίους πρέπει να νοιώθουμε ατελείωτη υποχρεώση αφού μεταξύ άλλων δημιουργούν και εκατομύρια θέσεις εργασίας. Καλούμαστε να αναγνωρίσουμε ότι μια ζωή με άλλο νόμισμα θα ήταν ανυπόφορη. Ο Έλληνας δεν επιτρέπεται και δεν του αξίζει να πεθαίνει με δραχμές. Μπορεί να αυτοκτονεί, να απαξιώνεται και να μένει άπορος με ευρώ ώστε να έχει αξία η θυσία του. Ποιος αντέχει τις ανυπόφορες τύψεις, τις Ερυνίες, να μην έχει μία σε δραχμές, όταν μπορεί να είναι ευτυχισμένος μη έχοντας μία σε ευρώ; Τι να το κάνεις το σπιτι και τα χρήματα (που δεν φέρνουν την ευτυχία άλλωστε) αν η χώρα δεν μπορεί να σταθεί στο διεθνές στερέωμα σαν ισότιμη εταίρα πάνω στο ευρωπαϊκό κρεβάτι; Μήπως έχουμε λησμονήσει την καταστροφή και την δυστυχία που υπήρχε στη χώρα προ ευρώ; Ούτε τουρίστες επισκέπτονταν τη χώρα, ούτε σπίτια χτίζονταν, ούτε θέσεις εργασίας υπήρχαν, ούτε προοπτική για ανάπτυξη υπήρχε. Κόσμος έτρωγε από του κάδους, δεν υπήρχε ασφάλιση ούτε εργασιακά δικαιώματα, ούτε δημοσια Υγεία ούτε τίποτε. Τώρα αυτά έχουν αλλάξει. Με το ευρώ είναι καλύτερα, το έλεγε και η διαφήμιση.

Χρεώνουμε τη χώρα με ασφάλεια, δημιουργούμε νέα διαφθορά και παρέχουμε νέες προοπτικές σε όποιον επιθυμεί να μην μπορεί να συμετάσχει πουθενά. Καταστρέφουμε τη νέα γενιά με μεθοδικότητα και ρημάζουμε κάθε δομή που υπάρχει ξεπουλώντας παράλληλα τα πάντα. Αντικαθιστούμε την παλαιά ανασφάλεια και απελπισία με νέα ανασφάλεια και απελπισία. Καταργούμε τις απαρχαιωμένες δομές που εριξαν το κράτος στα βράχια όπως τους φορείς ασφάλισης, την Κοινωνική Πρόνοια, το Κοινωνικό Κράτος κλπ. Οι πολίτες με υπευθυνότητα υποστηρίζουν τις ορέξεις των δανειστών και των αρπαχτικών και το ενθαρρύνουμε να συμβαίνει ως φυσική εξέλιξη. Δημιουργούμε ένα κράτος σύγχρονο και ευρωπαϊκό όπου όλα θα είναι ιδιωτικά. Χαρίζουμε τα υγιή τμήματα του Κράτους σε ιδιώτες ενθαρρύντας την ιδιωτική επιχειρηματικότητα, δανειζόμαστε αλόγιστα και το ονομάζουμε εξυγίανση, ξεπουλάμε τη χώρα ή και την χαρίζουμε σε όσους μπορούμε να δανείσουμε και μετά να τα πληρώσετε εσείς για να αποδείξουν ότι ενδιαφέρονται για τη χώρα και τον Πλούτο της, αλλά προπάντων σας τρομοκρατούμε μέσα από τα καθεστωτικά ΜΜΕ για να μας υποστηρίζετε με δική σας ελεύθερη επιλογή, το οποίο είναι και το σημαντικότερο. Καμία αξία δεν θα είχαν όλα αυτά δίχως τη δική σας νομιμοποίηση. Και όλα αυτά είναι αποτελέσματα της εμπιστοσύνης που μας δείχνουν οι Δανειστές μας και ιδίως οι Γερμανοί, οι οποίοι αναγνώρισαν την ειλικρινή μας μεταμέλεια για τα λάθη του παρελθόντος, για τις ψευτομαγκιές της στιγμής. Μια μεταμέλεια που απεδείχθη στην πράξη και τους έπεισε ότι είμαστε ισότιμες εταίρες.

Πρέπει να αναλογιστούμε επι τη ευκαιρία της σημερινής επαιτειου ότι με τους Δανειστές έχουμε κοινούς στόχους: όλοι θέλουν τα χρήματα και την περιουσία σας και όλοι θέλουν να εξυπηρετήσουν τα δικά τους συμφέροντα, έτσι όλοι μαζί μαχόμαστε για τον κοινό σκοπό.

Ελληνίδες, Έλλληνες, πριν από πολλά χρόνια σε ένα έτος που δεν χρειάζεται να θυμόμαστε πλέον, ένας δικτάτορας είπε ένα μεγάλο και εσφαλμένο Όχι στους Γερμανούς, αμαυρωνοντας την εικόνα των δικτατόρων και στερόντας μας το δικαίωμα για μια πιο ξεκάθαρη υστεροφημία πλάι σε όλους τους ένδοξους δικτάτορες, οι οποίοι σε σχέση με'μάς έκαναν απλώς κάποια. Εμείς τα κάνουμε όλα. Δεν είναι καιρός για ανυπακοή και λοιπές αηδίες, ούτε για όνειρα κι ελπίδες. Η ελπίδα πεθαίνει πάντα πρώτη και πρέπει να το κατανοήσουν όλοι αυτό διότι μόνο έτσι μπορούμε να δημιουργήσουμε ένα ασφαλές μέλλον για το Σύστημα. Έτσι, σήμερα επιχειρούμε να καθιερώσουμε την ίδιαν ημέρα, ως αντίστοιχη αλλά νέα επαίτειο του μεγάλου ΝΑΙ. Σήμερα προσπαθούμε να αναλογιστούμε τις ιστορικές μας ευθύνες και να συνεχίσουμε στον δρόμο που εχουμε χαράξει, όλοι μαζί, χέρι-χέρι. Κι αν στην διαδρομή κάποιοι από εσάς δεν τα καταφέρουν πρέπει να γνωρίζουμε ότι μια ένδοξη διαδρομή έχει και τις παράπλευρες απώλειές της. Όπως έχουν πει πολύ σωστά και οι υπουργοί μας, όποιος δεν μπορεί να προσαρμοστεί πεθαίνει.

Χρόνια πολλά σε όλες και όλους.
Ζήτω το Ευρώ.
Ζήτω η Ευρωπαϊκή Ένωσις.
Ζήτω το ένδοξο 1984.
Ζωή σε λόγου μας.

Ακολουθεί έντονο χειροκρότημα από όλους τους παρευρισκόμενους.
Ο πρωθυπουργγός έντονα συγκκινημένος αποχωρεί διότι έχει να πάει τα καφεδάκια στον Σόιμπλε.

Περί Ποινικοποιήσεως της Απόψεως ΙΙΙ

 

Νομίζω ότι πρέπει να γράψω κάποια πράγματα γι'αυτήν την όντως πολύ ενδιαφέρουσα ιστορία με τον γέροντα Παστίτσιο και επειδή θα τα χώσω αρκετά, να προειδοποιήσω όποιον έχει ευαισθητούλι στομαχάκι να πάει να πλύνει αλλού τα πιάτα του.

Κατ΄αρχήν πρέπει να κάνω μια (δική μου) αναδρομή ως προς τον τρόπο που παρατηρώ τα γεγονότα. Έχει ξεσηκωθεί ο κόσμος, λοιπόν, περί της ελευθερίας έκφρασης, περί του φιμώματος, περί του τριτοκοσμικού κράτους των ταλιμπάν κλπ, κλπ. Και διερωτώμαι πότε ακριβώς τα καταλάβαμε όλα αυτά. Τώρα;Θέλω να πω, τόσον καιρό είχαμε μια πλήρη ελευθερία λόγου, ανεμπόδιστη και απλώς τώρα συνέβη κάτι τόσο τραγικό; Ή μήπως τώρα πάτησαν τον κάλο κάποιων και ως εκ τούτου τώρα αντέδρασαν;

Θα ήθελα να πάμε λίγο πίσω στον χρόνο, παραμένωντας όμως στο συγκεκριμένο βλόγι. Την 26η Φεβρουαρίου 2008 (καλά διαβάσατε, 4,5 χρόνια πριν) επ'αφορμή της ιστορίας με το funEl και το press.gr (ιστορίες που αμφότερες ξεχάστηκαν πολύ γρήγορα, βλέπω), της ανωνυμίας στα βλόγια και μιας καταδίκης που είχε επιβληθεί στον Πλεύρη έγραφα κατά λέξη τα εξής:

"...Διότι κατά 'κει πάμε: στο να τα βάλουμε στο ίδιο καζάνι, με απώτερο σκοπό να ποινικοποιήσουμε περαιτέρω την ελεύθερη γνώμη, η οποία είναι αναφαίρετο συνταγματικό δικαίωμα. Στην αρχή έκανα μια αναφορά στη δίκη του Πλεύρη. Ο Πλεύρης είναι αυτός που είναι και όλοι τον ξέρουμε λιγότερο ή περισσότερο: άλλους τους συναρπάζει, άλλους τους αηδιάζει και άλλους τους κάνει να γελάνε (το μόνο που δεν καταφέρνει είναι να προβληματίζει, γιατί δηλαδή να έχουμε απόψεις ωσάν του -κάθε- Πλεύρη). Το θέμα είναι ότι τότε δεν καταλάβαμε ότι στη θέση του Πλεύρη θα μπορούσε να βρεθεί ο οποιοσδήποτε. Και αυτό είναι που βλέπω ότι πάει να γίνει τώρα."

 Επί τη ευκαιρία, το "δεύτερο μέρος" της ποινικοποιήσεως της απόψεως μέσα στο οποίο εμπεριέχονται και τα δικαιώματα ελευθερίας λόγου στο ίντερνετ (μεταξύ άλλων), μπορείτε να το βρείτε εδώ. Να επανέλθουμε όμως.

Να υπενθυμίσω ότι έχω αποποιηθεί κατ' επανάληψιν τις όποιες μαντικές ικανότητες ή οτιδήποτε συναφές. Όλα αυτά που κάποιους μάλλον εκπλήσσουν εγώ απλώς τα ονομάζω επαφή με την πραγματικότητα. Προσπαθούσα να σκεφτώ πόσες φορές έχω ακούσει σκατά επειδή υπερασπίστηκα το δικαίωμα ακόμη και του φασίστα στην ελευθερία λόγου. Μία στάνταρ απάντηση που λαμβάνω σε αυτές τις περιπτώσεις είναι η εξής: πως είναι δυνατόν να υπερασπίζεσαι την ελευθερία άποψης των φασιστών όταν το πρώτο πράγμα που θα κάνουν αυτοί αν έλθουν στα πράγματα θα είναι να σου καταργήσουν αυτό το δικαίωμα; Η απάντηση είναι κυριολεκτικώς πανεύκολη, Γουάτσον: δεν θα γίνω εγώ φασίστας απαγορεύοντας στον άλλον να εκφράζεται ελεύθερα, διότι απλούστατα αν γίνω τότε οι φασίστες θα βρίσκονται ήδη στα πράγματα και ήδη θα καταργούν την ελευθερία λόγου των άλλων. Κοινώς, δεν θα γίνω εγώ αυτό που κατηγορώ κι επικρίνω.

Υπάρχει ένα ποιητικό κειμενάκι που αποδίδεται (νομίζω εσφαλμένα) στον Μπρεχτ, εγώ άλλωστε ήξερα από παλιά πως είναι ενός Γερμανού πάστορα που είχε αντιταχθεί στους ναζί, του Μάρτιν Νιμέλερ (Martin Niemoeller):

 Όταν ήρθαν για τους κουμμουνιστές δεν αντέδρασα γιατί δεν ήμουν κουμμουνιστής.

Όταν ήρθαν για τους σοσιαλιστές δεν αντέδρασα γιατί δεν ήμουν σοσιαλιστής.

Όταν ήρθαν για τους συνδικαλιστές δεν αντέδρασα γιατί δεν ήμουν συνδικαλιστής.

Όταν ήρθαν για μένα, δεν είχε μείνει κανείς για ν'αντιδράσει για'μένα.

(σύμφωνα με την γερμανική εκδοχή του ποιήματος)

Τι θέλω να πω άραγε με αυτήν την υπενθύμιση;
Ότι εδώ και χρόνια έχουμε μια εντελώς α λα κάρτ (πάντα ήθελα να χρησιμοποιήσω αυτήν την εξόχως σημαντική φράση) ελευθερία λόγου. Όταν φιμωνόταν κάποιος που τον ψιλογράφαμε (έως χοντρό) στα απαυτά μας, κανένα πρόβλημα. Αν κάτι αντιτίθετο στην σύγχρονη μάστιγα της χώρας ήτοι το πολιτικώς ορθόν (my ass), κανένα πρόβλημα. Αν η συνταγματική παραβίαση είχε να κάνει με θέμα που δεν πολυγουστάραμε, ντάξει, κάναμε και λίγο τα στραβά μάτια. Θέλετε μερικά παραδείγματα;

Πρώτο, το πολύ πρόσφατο της Παπαχρήστου (το οποίο μέχρι και ο Άδωνις είτε αρέσει, είτε όχι, ορθότατα επισήμανε). Το τελευταίο διήμερο το έχω λανσάρει πολύ αυτό το λινκ και με εντυπωσίασε η έλλειψη φαντασίας στις απαντήσεις οι οποίες περιορίζοντας σε αριθμό δακτύλων του ενός χεριού (και όχι όλων κιόλας). Ο κόσμος για να αποδείξει ότι στην περίπτωση της Παπαχρήστου απλώς αποκλείστηκε από τους Ολυμπιακούς Αγώνες η αθλήτρια και δεν συνελήφθη. Κατά κάποιους άλλους, δεν μπήκε και φυλακή, υποννοώντας φυσικά ότι ο γέρων Παστίτσιος μπήκε στην φυλακή. Ως προς το τελευταίο, για το οποίο αν μη τι άλλο απαιτείται να έχει ολοκληρωθεί η δικαστική διαδικασία και εξόσων έχουμε πληροφορηθεί, ο άνθρωπος έλαβε ημερομηνία για τακτική δικάσιμο, νομίζω ότι αδιάψευστος μάρτυς είναι και το παρακάτω πολύ ενδιαφέρον βίδεον που σας συνιστώ να δείτε (αν δεν έχετε δει):



Μην ξεφεύγουμε από την Παπαχρήστου λοιπόν, για την οποίαν διαπιστώσαμε ότι τελικώς οι Ολυμπιακοί Αγώνες είναι κάτι πολύ μικρό, κάτι ευτελές, κάτι το αδιάφορο, όπου ντάξει μωρέ, και που αποκλείστηκε δεν έγινε και τίποτε, σιγά τα ωά. Εξάλλου δεν συνελλήφθη (για φυλακή ουδείς λόγος).
Και το ερώτημά μου είναι το εξής: από πότε το αποτέλεσμα καθορίζει την αρχική ενέργεια; Δηλαδή αν ο Παστίτσιος δεν είχε συλληφθεί, δεν θα είχαμε φίμωση; Δεν θα είχαμε καταστρατήγηση της ελευθερίας λόγου, αν δεν υπήρχε το αυτόφορο στη μέση; Για το αν η Παπαχρήστου είπε κάτι κακό ή όχι, υπάρχουν οι σχετικοί νόμοι οι οποίοι μπορούν να εφαρμοστούν είτε κατ' έγκληση, είτε αυτεπάγγελτα εξόσων γνωρίζω. Διαπίστωσα με λύπη ότι αρκετοί επικαλούνται τους κακούς νόμους που διαθέτουμε ως χώρα υπονοώντας ότι ντάξ', δεν τρέχει και τίποτε που μια άσχετη "αρχή" όπως η ΕΟΕ (για το οποίο η Παπαχρήστου άπαξ το θελήσει, μπορεί να εγείρει απαιτήσεις για αποζημίωση) προέβη σε μια τόσο βαρειά τιμωρία όπως ο αποκλεισμός από την κορυφαία των διοργανώσεων για την οποίαν προετοιμάζεσαι επί 4 χρόνια. Δηλαδή με λίγα λόγια, δεν τρέχει και τίποτε αν για κάθε περίπτωση που ο καθένας κρίνει ότι ο νόμος δεν τον καλύπτει, να τον παίρνει στα χέρια του, άρα υποθέτω ότι αυτό νομιμοποιεί και τους χρυσαυγήτες οι οποίοι προφανώς καλά κάνουν και την πέφτουν εκμεταλλευόμενοι την ανυπαρξία του ελληνικού κράτους δεξιά κι αριστερά σε όποιον δεν έχει το σωστό χρώμα ή δεν μιλάει ελληνικά με την σωστή προφορά (μιας και προφανώς δεν έχουν ακούσει τη δικιά τους). Αλλά ξέχασα: οι μεν δεν τρέχει τίποτε να κάνουν ό,τι γουστάρουν. Μόνο οι δε είναι κακό να κάνουν ό,τι γουστάρουν και μάλιστα στην περίπτωση των δε επικαλούμαστε και τους κατά τα λοιπά κακούς νόμους κιόλας. Μύλος, σχιζοφρένεια, σήψη. Εν ολίγοις, η ιστορία με την Παπαχρήστου θα έπρεπε να είναι η εξής: η κοπελίτσα έγραψε τι έγραψε, θα έπρεπε να παρέμβουν οι αρμόδιοι και να κάνουν αυτά που πρέπει. Και αν υπήρχε παράβαση του αντιρατσιστικού νόμου, να επενέβαινε και η δικαιοσύνη. Απλά πράγματα. Από την στιγμή που δεν έγινε τίποτε απ'όλ'αυτά ξέρετε τι έχουμε; Καταστρατήγηση της ελευθερίας λόγου, είτε αρέσει, είτε όχι. Φυσικά ο καθείς μπορεί να σχηματίσει τη δική του προσωπική άποψη, αλλά όχι και να ζητάμε αίμα στην αρένα, διότι όταν το ζητάς για άλλον πανεύκολα μπορεί να βρεθείς εσύ μέσα.
Θα μου πείτε (όπως πολλοί μου είπαν) ότι η περίπτωση του Παστίτσιου ήταν διαφορετική. Όντως είναι και θα την αναπτύξουμε στο τέλος. Όμως δεν εξετάζουμε την όποιαν εξέλιξη ή τις όποιες διαφορές στις λεπτομέρειες. Αυτό που εξετάζουμε είναι η ελευθερία του λόγου που μπορούν να διαθέτουν άπαντες. Το ότι ο Παστίτσιος θεωρώ ότι διασύρθηκε από την όλη διαδικασία (αυτόφορο, σήμανση κλπ) είναι δυστυχώς αποτέλεσμα της όλης ρουφιανιάς, της όλης ανελευθερίας που μας διακρίνει, της όλης μπουρδελοκαταστάσεως. Αυτό που θέλω να καταστεί σαφές (μιας και είναι και το πιο παρεξηγήσιμο) είναι ότι δεν εξετάζω το μετά, αλλά το πριν.

Πάμε σε μια δεύτερη περίπτωση. Υποθέτω ότι όλοι θυμόμαστε ένα σχόλιο του Πάνου Καμμένου για τον Bεστερβέλε που ντε και καλά τον χλεύαζε λέγοντας ότι κάπου είχε πάει με τον άντρα του, με αποτέλεσμα να ξεσηκωθεί ολόκληρη η ελληνική ευέξαπτη και πλήρως ευαισθητοποιημένη Υφήλιος. Και εδώ έχουμε το εξής πολύ ενδιαφέρον: ο Βεστερβέλε και δικαίωμά του -δικός του είναι ο πάτος και ο άνθρωπος κυρίως δεν προκαλεί- αλλά αν τον πεις γυναίκα, θα σε σταυρώσουν. Αν τον πεις πούστη, θα σε σταυρώσουν. Ομοίως κι αν τον πεις αδελφή. Το ίδιο και για τον... εχμ, δεσμό του; Σύμβιό του; Τέλος πάντων, πείτε τον όπως θέλετε. Βγαίνει λοιπόν ο οποιοσδήποτε και λέει "ο τάδε είναι με τον άντρα του" και αυτομάτως γίνεται ένα σεξιστικό σχόλιο, κατά των ομοφυλοφύλων κλπ, κλπ. Της πουτάνας το κάγκελο μιλάμε! Όπου παρεμπιπτόντως, αν έλεγε ότι βγήκε έξω με τη... γυναίκα του, τότε ήταν που θα γκρεμιζόταν το Σύμπαν ολάκερο. Δεν υπα΄ρχει σωτηρία σε τέτοιες περιπτώσεις. Έχεις απέναντί σου μια ροδέλα και δεν ξέρεις πως να την αποκαλέσεις (ελπίζω να μην παρεξηγηθεί κανείς με τη ροδέλα, διότι πλέον ψάχνουνε να βρούμε ποια λέξε δεν ενοχλεί). Φυσικά, όλοι μας θυμόμαστε πως όταν ο Βαλιανάτος είχε κάνει μια εξαιρετικά ενδιαφέρουσα δήλωση ότι οι βουλευτές θα πρέπει να εξοικειωθούν με τους δονητές τους, ήταν ομολογουμένως μια ρηξικέλευθη δήλωση σταθμός που ταρακούνησε τα νερά του πολιτκού βίου κλπ, κλπ. Όμως ύποθέτω ότι αν κάποιος είχε πει ακριβώς το ίδιο για τον Βαλιανάτο θα είχε την τύχη του Καμμένου (τουλάχιστον). Διότι εδώ πέρα πέφτουμε πάνω στο πολιτικώς ορθόν (my ass). Τι ελευθερία λόγου λοιπόν έχουμε όταν έχεις έναν τσολιά στα παπάρια να στα ζαλίζει για το πως μπορείς να μιλήσεις και πως όχι; Πάρτε ένα άλλο (σχετικό παράδειγμα):

Στο παραπάνω κολάζ βλέπουμε μια σχετικά ήπια (διότι ο εν λόγω -που δεν έχει καμία απολύτως σημασία το ποιος είναι διότι θα μπορούσε να είναι ο οποιοσδήποτε- έχει σχεδόν σαν καραμέλα την άνεση να σε χαρακτηρίζει φασίστα) περίπτωση όπου για ένα παντελώς ανούσιο θέμα προσπαθεί να νουθετήσει κάποιον συνομιλητή του, επισημαίνοντας κιόλας ότι είναι κάτι που τα άτομα με αναπηρία δεν το επιθυμούν και το θεωρούν προσβλητικό. Εγώ αυτό που ξέρω -και όπως δείχνει και η φωτογραφία από μια πολύ πρόσφατη διαμαρτυρία τους για τα νέα μέτρα- είναι ότι αν έχεις τόσο σοβαρά προβλήματα στην καθημερινότητα, μάλλον το πως ακριβώς αποκαλείσαι δεν πρέπει να σε απασχολεί και τόσο. Ούτε ή άλλως δεν έχει να κάνει με κάποιον που θέλει να σε προσβάλει, όταν προσβάλουν την ίδιαν την ίδιαν την αξιοπρέπειά σου και την ύπαρξή σου οι επίσημες τοποθετήσεις των πολιτικών (και όχι μόνο αυτών).

Θέλετε κι άλλα παραδείγματα; Μήπως θέλετε να συζητήσουμε για την αντιμετώπιση από διάφορες ομάδες (κυρίως της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς, ή έστω συνιστωσών) ατόμων, πχ για το μεταναστευτικό (που πλέον είναι βόμβα έτοιμη να σκάσει και που ακριβώς αυτό είναι που εκμεταλλεύεται η χρυσή αυτή). Αν τολμούσες να εκστομίσεις ότι ήσουν κατά της μαζικής μετανάστευσης στην χώρα αυτομάτως ήσουν φασίστας, ρατσίσταρος του κερατά, φασίστας, απάνθρωπος, φασίστας και μύρια δυο άλλα κοσμητικά. Διότι έτσι ήταν το "ρεύμα" στην Ελλάδα, με αποτέλεσμα να μας έχει πάρει ο διάολος και να μας έχει σηκώσει στο θέμα του μεταναστευτικού. Γενικά, όπως καταλαβαίνετε μπορώ να σας αναφέρω κυριολεκτικά αναρρίθμητα "μεμονωμένα" παραδείγματα όπου η ελευθερία έκφρασης πολύ απλά υπήρχε μόνο στα λόγια.

Και φτάνουμε λοιπόν στην περίπτωση του γέροντα Παστίτσιου, όπου ο θρίαμβος του υπουργείου του πολυαγαπημένου μου κυρίου Δένδια είναι κυριολεκτικώς απερίγραπτος! Ο μέγας οχτρός του έθνους συνελλήφθη. Η Οικονομία ανακάμπτει, οι αγορές άνοιξαν ξανά, η διαφθορά στο δημόσιο καταπολεμήθηκε, υπάρχει αξιοκρατεία, η Παιδεία και η Υγεία λειτουργούν άριστα. Για όλα έφταιγε ο Παστίτσιος. Σαφέστατο.
Θα μου πείτε βέβαια ότι για το θέμα έκανε φασαρία έως και στη Βουλή η Χρυσή Αυγή. Μα ήταν αυτονόητο! Αν δεν πάει το θέμα του Παστίτσιου στη Βουλή, ποιο θέμα θα πάει; Του χρηματιστηρίου ας πούμε; Ή μήπως της υπαγωγής μας υπό καθεστώς χρεωκοπίας κι επιτήρησης υπό την τρόικα;Η Βουλή είναι μόνο για τα πραγματικά σοβαρά θέματα, δηλαδή για τον Παστίτσιο. Βέβαια, εδώ να κάνω μια μικρή παρένθεση.

Οκ, κατανοώ ότι δεν ενοχλεί κανέναν απολύτως ότι ο Παϊσιος φέρεται να έχει κάνει θαύματα ακόμη και μετά τον θάνατό του, όπως αντίστοιχα δεν πρέπει να ενοχλεί και η όλη προσπάθεια να βγεί κι από τη μύγα ξίγκι (σε λεφτά πάντοτε) στο όνομα του γέροντα.
Αντίστοιχα υποθέτω ότι ουδέποτε ενόχλησαν τα ροζ σκάνδαλα της εκκλησίας (θυμηθείτε την περιβόητη κάθαρση του Χριστόδουλου).
Προφανώς ούτε τα αναρίθμητα φαινόμενα πλουτισμού με... διαφόρους τρόπους ενοχλούν (μεταξύ άλλων πλυσήματα, ξεπλύμματα, real estate και δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο), όπως αντίστοιχα δεν ενόχλησε πολλούς και η υπόθεση της μο*νής Βατοπεδίου (όπου να υπενθυμίσω ότι ο μόνος που είχε σταθεί στο ύψος των περιστάσεων ήταν ο Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως Βαρθολομαίος, ο οποίος στην εξήγηση του Εφραίμ είχε επιστρέψει την επιστολή και είχε ζητήσει μια αμιγώς εκκλησιαστική απάντηση δίχως οικονομικούς όρους).
Κατά τον ίδιον τρόπο δεν πρέπει να ενόχλησε ποτέ κανέναν το σούργελο με τον Εσφιγμένο που αντίστοιχα παραδείγματα έχουμε κι άλλα στο παρελθόν με καρεκλοκένταυρους μητροπολίτες.
Όλα αυτά δεν ενοχλούν κανέναν που φέρεται να κόπτεται για την θρησκεία του, παρόλο που αυτοί που κόπτονται δεν πρέπει να πηγαίνουν στην εκκλησία περισσότερες από 3-4 φορές το χρόνο κι αυτές σε σημαδιακές ημερομηνίες. Ούτε καν φαίνεται να έχουν παρατηρήσει ότι τα ευαγγέλια έχουν τρεις διαφορετικές εκδοχές αυτοπτών μαρτύρων για το τι είπε ο Χριστός στον σταυρό, αλλά ούτε καν σχολιάζουν ότι το πλήθος από χριστοπαναγίες σε αυτήν τη χώρα κατά κύριο λόγο χριστιανοί τις ρίχνουν (που το είχα θέσει ως κουίζ ως προς το γιατί με την μόλις πέμπτη μου ανάρτηση σε αυτό το βλόγι κιόλας). Τα ενοχλητικά δεν ενοχλούν ποτέ όταν απαιτούν την ελάχιστη ποσότητα αυτογνωσίας.

Αυτός που εμφανώς ενόχλησε ήταν ο γέρων Παστίτσιος.
Θα μου πείτε -και πολύ σωστά- τι φταίει ένας φουκαράς γέρος που όλοι μαρτυρούν πως ήταν καλοκάγαθος κιόλας να πέφτει θύμα τέτοιας σάτιρας; Κατ' αρχήν από πότε είναι κακή η σάτιρα; Διότι ως έχω ξαναπεί, η χώρα μας απαρτίζεται από τόσους πολλούς ηλιθίους, που ακόμη και τον Αριστοφάνη να είχαμε, θα τον βάζαμε στο φρέσκο για προσβολή των χρηστών ηθών. Μιλάμε για τόσο μαλάκα λαό (φαίνεται και από τις εκλογές άλλωστε), αλλά ας μην πλατειάζουμε. Ναι., ο Παϊσιος δεν φταίει σε τίποτε για την σάτιρα που δέχεται το όνομά του αλλά μήπως φταίει για όλο το εμπορικό γαϊτανάκι που έχει στηθεί πάλι στο όνομά του; Δηλαδή ποια είναι τα κριτήρια που η σάτιρα αποτελεί βλασφημία αλλά το εμπόριο δεν αποτελεί; Στα λεφτά είναι η διαφορά; Αδυνατώ να καταλάβω.

Για να είμαι ειλικρινής δεν πολυπαρακολουθούσα την συγκεκριμένη σελίδα, αλλά η αλήθεια είναι ότι κάποια πράγματα που γράφονταν όντως είχαν τρομερό χιούμορ. Ακόμη και χιούμορ να μην είχαν όμως, από την στιγμή που η σελίδα αυτή δεν είχε ως στόχο να προσβάλει τον γέροντα, παρά -μην κρυβόμαστε- τον μεταχειρίστηκε ως "δημόσιο" πρόσωπο, όπως όλοι μας (ακόμη και οι κατήγοροι του Παστίτσιου) μεταχειριζόμαστε κάθε δημόσιο πρόσωπο (εν ζωή ή μη) του ενδιαφέροντός μας. Δηλαδή τι θα έπρεπε να κάνουμε ρε παιδιά; Να είμαστε όλοι είτε με έναν δικηγόρο στην άλλη άκρη του τηλεφώνου, είτε σε ανοικτή επικοινωνία με κάποια ακροδεξιά ή ακροαριστερή παρακρατική ομάδα; Ρε πάτε καλά επιτέλους; Έχουμε ξεφύγει πια τόσο πολύ;

Όταν έρχεται ο άλλος και σε δουλεύει μέσα στα μούτρα σου δεν τρέχει τίποτε αλλά αν κάνεις χιούμορ με το αυτό πρόσωπο πρέπει να σε πάνε μέσα και να τρέχεις νομικά; Μιλάμε για ιστορική κατάντια. Μιλάμε για μια ακόμη χρεωκοπία αυτής της χώρας: το γεγονός ότι ως ελευθερία θεωρούμε αυτό που γουστάρουμε. Ή μάλλον αυτό που γουστάρω εγώ, διότι για εσένα θα το εξετάσουμε διεξοδικά αν έχεις τα προσόντα για μια ίδια ελευθερία.
Αυτή είναι η ελευθερία λόγου στην Ελλάδα κύριοι. Όπου για να την συνδυάσω με το προαναφερθέν ποίημα του Νιμέλερ, όταν στόλιζαν με περισσή ευκολία ως φασίστες όσους δεν γούσταραν τους μετανάστες, δεν αντέδρασα διότι δεν είχα πρόβλημα. Όταν στόλιζαν με περισσή ευκολία ως φασίστες όσους δεν μιλούσαν με τον πολιτικώς ορθό τρόπο, δεν αντέδρασα διότι ο πολιτικώς ορθώς τρόπος δεν με άγγιζε. Όταν στόλιζαν με περισσή ευκολλία ως φασίστες ακόμη και τους ίδιους τους φασίστες (λες και δεν είναι) λέγοντας ότι δεν έχουν δικαίωμα έκφρασης, δεν αντέδρασα, επειδή δεν γουστάρω τους φασίστες. Τώρα λοιπόν που τον ίδιον φασισμό τρώω στην μάπα, να χαίρομαι ως πολίτης την στάση μου όλα τα προηγούμενα χρόνια.

Καταλάβατε τώρα γιατί κατ' επανάληψιν έχω υπερασπιστεί ακόμη και τα δικαιώματα των φασιστών εδώ μέσα;

Κάπως έτσι -με την ακριβώς ίδια τακτική- είναι που έχει αρχίσει και γιγαντώνει επικίνδυνα η χρυσή αυγή τα ποσοστά της σε όλη την επικράτεια. Με αποκλεισμούς από τα κανάλια και τον δημόσιο διάλογο, με μη ισότιμη συμπεριφορά κι αντιμετώπιση κλπ. Κι αν γίνει καμιά μαλακία και πάνε να τους βγάλουν παράνομο κόμμα; Τότε είναι που μπορεί να βγει και πρώτο κόμμα, διότι θα έχει επισήμως την στάμπα του αδικημένου. Κάπως έτσι δρα αυτόν τον καιρό λοιπόν η χρυσή αυγή και η κάθε χρυσή αυγή. Διότι υπάρχουν πολλές χρυσές αυγές στην Ελλάδα, αυτό είναι το μόνο βέβαιο. Κάθε χώρος έχει και τη δική της χρυσή αυγή. Και τώρα τρώμε στην μάπα τον φασισμό του παρελθόντος από άλλες χρυσές αυγές. Τώρα, απλώς ήρθε αυτή που έχει και το όνομα, όχι μόνο την χάρη.

Στο διά ταύτα λοιπόν.
Αν θέλουμε να περιπλέξουμε το θέμα μπορούμε να κάνουμε περισπούδαστες αναλύσεις περί Συντάγματος και τι προβλέπει για τη θρησκεία και τα θεία κλπ, καθώς και τις πρόνοιες των νόμων κι έτσι, προκειμένου εν συνεχεία να καταδείξουμε ότι ο γέρων Παστίτσιος ήταν ή δεν ήταν έτσι και γιουβέτσι και δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο ακόμη. Παπάρια μάντολες, λέω'γω. Τίποτε απολύτως δεν αποδεικνύεται. Έχουμε ξαναπεί από πέρσυ κιόλας (εδώ κι εδώ) μέσα από ένα πλήθος προτάσεων ότι οι περισσότεροι νόμοι της Ελληνικής Δημοκρατίας είναι αναχρονιστικοί και όχι μόνο. Το δικονομικό σύστημα πρέπει να γίνει πιο σύγχρονο, πιο ευέλικτο μα και πιο προσεκτικό. Δεν είναι δυνατόν μία σατιρική σελίδα στο φεηστσιμβούκιον να μεταχειρίζεται με τις διατάξεις περί βλασφημίας, όταν την ίδιαν στιγμή κάποιοι προσπάθησαν να περάσουν έναν κυριολεκτικό εμετό με τον Αθανάσιο Διάκο ως τάχα μου καταπληκτική (σχεδόν αριστουργηματική) θεατρική έμπνευση και να μην τρέχει τίποτε. Το κέρατό μου δηλαδή. Έχουμε χάσει το μέτρο σε αυτήν τη χώρα που κάποτε είχε το μέτρο ως γνώμωνα των πάντων. Αν ρωτήσεις 100 άτομα τι είναι ελευθερία λόγου πιθανώς όλοι να σου απαντήσουν το ίδιο. Αν τους βάλεις όμως 10 συγκεκριμένα παραδείγματα να σου πουν πότε ακριβώς παραβιάζεται η ελευθερία, μάλλον θα σου περιγράψουν τον ορισμό του φασισμού, και αυτό είναι εξαιρετικά ανησυχητικό διότι αποδεικνύει ότι είμαστε σε ανησυχητικό βαθμό μια εκφασισμένη κοινωνία, μια κοινωνία που έχει χίλιες δυο στρεβλώσεις.

Τεχεράνη δεν γίναμε πρόσφατα, ήμασταν εδώ και 600 χρόνια τουλάχιστον.
Αυτό ήταν το τίμημα του να μην γνωρίσεις Αναγέννηση.

Όσον αφορά τώρα τον γέροντα Παστίτσιο, ειλικρινά τι να πω. Εκφράζω την πεποίθηση ότι ο άνθρωπος θα αθωωθεί τελικώς (εξάλλου μάλλον σημαντικό ρόλο προβλέπω να παίζει και η στάση του Άνθιμου, ο οποίος τον κάλυψε! Και η είδηση αυτή κρύφτηκε επιμελώς από τους... αντικειμενικούς). Απλά είναι κρίμα που μπαίνει σε όλη αυτήν την διαδικασία για λίγο χιούμορ, το οποίο τελικώς φαίνεται πως είναι απείρως πιο κολάσιμο ποινικώς από τις όποιες μίζες πολιτικών, για τις οποίες μόλις πέρσυ μπήκε ένας μόνο στην φυλακή κι αυτός άνευ δίκης, επειδή είναι παροπλισμένος αφενός και αφετέρου επειδή ο κόσμος ήταν έτοιμος να λιντσάρει όλο το πολιτικό σύστημα.

Απλά για να μην σας λέω και ψέματα, κάπου στο πίσω μέρος του μυαλού μου έχω την αίσθηση ότι η όλη ιστορία ήταν εντελώς στημένη ως προς το timing της. Διότι την ώρα που περνάνε τα σκληρότερα μέτρα που θα βυθίσουν σε απόλυτη δυστυχία τη χώρα μας, εμείς ασχολούμαστε με ένα ακροδεξιό παστίτσιο.

Είμαστε εντελώς για τον πούτσο ως λαός. Δεν βάζουμε μυαλό με τίποτε.
Χαίρετε.

ΥΓ. Παρακαλώ να σημειωθεί στα πρακτικά ότι είναι από τις ελάχιστες φορές που συμφωνώ με τον Πάσχο κιόλας! Πραγματικά δεν πιστεύω ότι αυτό το κείμενο (του λινκ) το έγραψε αυτός: "Σε ζητήματα ελευθερίας του λόγου δεν ισχύουν τα «ναι μεν αλλά». Ή θα είναι πλήρης ή δεν θα υπάρχει. Οι δυτικές κοινωνίες μετά από πολλές δοκιμές και ανεπίτρεπτα λάθη (π.χ. καταδίκη Σωκράτη, Γαλιλαίου κ.λπ.) κατάλαβαν ότι επειδή ποτέ δεν ξέρουμε εκ των προτέρων αν μια άποψη είναι απλώς προσβλητική ή επαναστατική αποφάσισαν επί της αρχής να τις επιτρέπουν όλες."
ΥΓ2. Παρακαλώ ρίχτε οπωσδήποτε ένα βλέφαρο εις το πόνημα του εξαιρετικότατου ως συνήθως πολσε.

Εγώ ειμί ο οχτρός του Έθνους και λοιποί Πάσχοντες (δοκίμιο φαντασίας)

Χα, νομίζατε ότι επέστρεψα δριμύτερος; Κούνια που σας κούναγε.
Στην χώρα του ατέρμονος pasok, ενός βασανιστηρίου που ούτε ο Σίσυφος δεν τολμούσε να διαννοηθεί, εγώ εξακολουθώ να μην γουστάρω μία και δεν είναι μόνο ο ιδιοφυής νόμος περί αποποινικοποιήσεως των ναρκωτικών (κι ουχί μόνο των μπάφων όπως διαστρεβλωτικώς διαβάζω δεξιά κι αριστερά). Προτείνω μάλιστα να νομιμοποιηθούν και η παιδεραστεία, οι βιασμοί, οι δολοφονίες, το εμπόριο λευκής (κι όχι μόνο) σαρκός, η καταπάτηση δημοσίων εκτάσεων, τα προσπεράσματα στο αντίθετο ρεύμα, το παρκάρισμα σε θέσεις αμεα κλπ, κλπ. Με το αντίστοιχο αντίτιμο, δηλαδή χαράτσι, δηλαδή φόρο, δηλαδή εισφορά πως να πω, μπορούμε να νομιμοποιήσουμε τα πάντα. Τέλος πάντων, αυτό που εν προκειμένω θα πραγματευθώ (κι ουχί διαπραγματευθώ) είναι το διαβόητο θέμα της άρσης της ανωνυμίας στο ίντερνετ ήτοι των βλόγερε, που ως γνωστόν είναι ένα από τα φλέγοντα θέματα που μας καίνε εδώ και μερικά χρόνια (για όσους έχουν ασθενή μνήμη, εδώ κι εδώ). Και επειδή τις δημοκρατικές μου αρχές δεν τις διαπραγματεύομαι με την καμία, θα τα χώσουμε λίγο στα γνωστά μας στάνταρ (κοινώς, κάντε φραπέ).

Συμπερασματικά (μουμουετζίδικα) -για να μπούμε στο κλίμα- ένας από τους λόγους που η χώρα πάει κατά διαόλου, που τα δημοσιονομικά πέφτουν έξω, που φεσονόμεθα ολοένα και περισσότερο καθώς βυθιζόμαστε εις τα σκατά, δεν είναι τα λαμόγια πολιτικοί, οι διαχρονικά άχρηστοι και επικίνδυνοι, οι ανίκανοι και τα παράσιτα, μήτε φυσικά οι μίζες, τα δημόσια έργα (καταπληκτικό ανέκδοτο: δημόσια έργα!!! Καλό!!!) κλπ, κλπ. Στην πραγματικότητα, ο λόγος που όλα πάνε κατά διαόλου είναι η ανωνυμία του ίντερνετ. Δηλαδή στην παρούσα φάση, διότι προ μηνός ήταν το βρώμικο πρωτάθλημα. Μεσολάβησαν όμως τα μπάνια του λαού τουτέστιν των πολιτικών κυρίως και τέλος πάντων χρειαστήκαμε μια αλλαγή.

Η ουσία είναι το θέμα της άρσης της ανωνυμίας δεν είναι φρέσκο και κάθε τρεις και λίγο ανακινείται (το είχαμε ξανασχολιάσει και ενδιάμεσα κάποιες φορές, αλλά μην σας φλομώσω με λινκ) και πρέπει να παραμένουμε σε εγρήγορση ακριβώς επειδή εδώ βρίσκεται και η πεμπτουσία του όλου προβλήματος.

Το να δαιμονοποιηθεί ένα ολόκληρο μέσον ένεκα μιας τάχα μου ανωνυμίας είναι το πραγματικά πολύ εύκολο και εδώ και καιρό επιχειρούμενο. Και αν ο στόχος επιτευχθεί, τότε τα κέρδη θα είναι τεράστια μιας και θα έχει φιμωθεί ίσως το ισχυρότερο μέσον ενημέρωσης και έκφρασης που υπάρχει εδώ και χρόνια, ακόμη κι αν πανθομολογουμένως πάντοτε θα χρησιμοποιείται και για "πονηρούς" λόγους. Αυτό το τελευταίο ας το κρατήσουμε μιας και διαφοροποιεί τα πάντα.

Ένας συκοφάντης ή ένας επίβουλος πάντα θα είναι τέτοιοι ανεξάρτητα με τι όνομα θα γράφουν, είτε δηλαδή γράφουν με το κανονικό τους ονοματεπώνυμο, είτε με κάποιο ονοματεπώνυμο μεν-ψεύτικο δε, είτε με κάποιο άλλο ψευδώνυμο, είτε ακόμη και ανώνυμα, αν και αυτό το τελευταίο είναι σχετικά (αρκετά) σπάνιο, μιας και όλοι επιλέγουν συνήθως κάποιο χαρακτηριστικό ψευδώνυμο για να ξεχωρίζουν από τους άλλους. Το πρώτο ερώτημα που ανακύπτει όμως είναι το γιατί αυτή την βασική διαφοροποίηση δεν την καταλαβαίνουν οι αρμόδιοι. Θέλω να πω ότι ένας συκοφάντης δεν πρόκειται να πτοηθεί από κανέναν νέο νόμο περί άρσης της ανωνυμίας, η οποία συν τοις άλλοις εξ όσων γνωρίζω και και αντισυνταγματική παγκοσμίως πλην καθεστώτων τύπου Κίνας, Ιράν κλπ όπου ακόμη και σε τέτοιες περιπτώσεις το συζητάμε. Ο συκοφάντης, ο πονηρός, ο επίβουλος, ο βαλτός, δεν έχουν ανάγκη καμία ανωνυμία για να κάνουν αυτό που θέλουν. Θα το κάνουν έτσι κι αλλιώς κι αυτό το βλέπουμε στην καθημερινότητα. Μέσα από δαιμονοποιήσεις όμως αντιμετωπίζονται άλλα πολύ σοβαρότερα προβλήματα, όπως της ελεύθερης διακίνησης ιδεών και της ελευθερίας λόγους κι έκφρασης για παράδειγμα. Η γνωστή φράση περί ισχύος πένας και σπαθιού δεν έχει βγει τυχαία άλλωστε.

Θα μου πείτε τώρα, δηλαδή κάτσε ρε μεγάλε, όλοι οι από πάνω, όλοι αυτοί ενδιαφέρονται τόσο πολύ να μην μιλάει ο κόσμος; Μα δεν είπε κανείς να μην μιλάει ρε παιδιά. Να μην εκφέρει τη δική του άποψη είναι το πρόβλημα, όχι το να μην μιλάει. Όσο διατυμπανίζεις την επικρατούσα άποψη όλα πάνε καλά, υπάρχει σταθερότητα και ομαλότητα. Μάλιστα σε πολλές περιπτώσεις υπάρχει και δημοκρατία (μη χέσω). Αν όμως ξεφύγεις από τη γραμμή τι υπάρχει; Μα... πρόβλημα με την ανωνυμία του διαδικτύου. Κοινώς, χαίρετε.

Εγώ αυτό που ξέρω είναι ότι οι μίζες έχουν ονοματεπώνυμο. Και στα υποβρύχια, και για την υγεία, και για χίλιες δυο άλλες περιπτώσεις. Παρομοίως, ονοματεπώνυμο έχουν και όσοι έθαψαν αυτές τις υποθέσεις, όσοι ψήφισαν τον νόμο περί ευθύνης υπουργών, όσοι δεν ψηφίζουν υπέρ της άρσης της βουλευτικής ασυλίας κλπ, κλπ, κλπ. Θέλω να πω ότι οι μεγάλες ρεμούλες, οι ασύλληπτες λαμογιές, τα μεγάλα ρουσφέτια και οι χοντρές αρπαχτές συνήθως όχι μόνο έχουν ονοματεπώνυμο αλλά βρίσκονται και μπροστά στα μάτια μας προκειμένου να υπάρχει η έξωθεν καλή μαρτυρία ότι "αν έκλεβε ρε παιδιά δεν θα τα έκανε όλα μπροστά σας". Επειδή λοιπόν ζούμε σε ένα κράτος που διοικείται από κλέφτες και πουλημένους που κατά το κόρακας κοράκου μάτι δε βγάζει πράττουν και τα ανάλογα, κινούνται μόνο κατά του απλού κόσμου κι ουχί κατά των παρανομιών τους, το πρόβλημα που πρέπει να αντιμετωπιστεί ποιο είναι; Μα φυσικά η ελεύθερη διακίνηση απόψεων, απλά πράγματα.

Πριν από 10 χρόνια (μην πω και παλαιότερα που ήταν ακόμη χειρότερα) ήταν από αδύνατον έως αδιανόητο να μπεις στην ιστοσελίδα του Spiegel ή των Financial Times να διαβάσεις κάποιο νέο. Βασιζόσουν στα εγχώρια Μέσα Μαζικής Εξημέρωσης: ότι σου ξεφούρνιζαν, αυτό έτρωγες και συχνά-πυκνά αμάσητο κιόλας (για θυμηθείτε την κρατική τηλεόραση της δεκαετίας του 80 -αθάνατε Χατζάρα!). Όταν όμως έχεις τη δυνατότητα να διαβάσεις χίλιες δυο άλλες πηγές, αυτομάτως υπάρχει πρόβλημα: η εγχώρια είδηση μπορεί να διασταυρωθεί, υπάρχουν πηγές συχνά πιο αντικειμενικές. Και ακόμη χειρότερα όλα αυτά μπορούν να γίνουν μέσα σε μερικά λεπτά από την στιγμή που θα διαρρεύσει η είδηση. Αλήθεια, έχετε σκεφτεί πόσες ειδήσεις που μας αφορούν άμεσα τις μαθαίνουμε από το εξωτερικό; Έχετε ακούσει πρόσφατα ας πούμε κάποια είδηση που να αφορά τα ελληνοτουρκικά, στα οποία οι εργασίες συνεχίζονται οργασμαδόν; Όχι. Κάθε φορά όμως που θα βγει να πει κάποιος Τούρκος πρέσβης ή αξιωματούχος ή πολιτικός κάτι σχετικό, τσουπ, θα βγουν και τα φερέφωνά μας να κάνουν την σχετική βαρύγδουπη διάψευση. Αν δεν μαθαίναμε όμως από τα ξένα μέσα κάτι θα είχαμε έστω και την διάψευση; Όχι βέβαια. Θα ήμασταν στο σκοτάδι. Κάπως έτσι, λοιπόν, πηγαίνει όλο το σύστημα που αποκαλύπτει και πως δούλευε όλα τα προηγούμενα χρόνια, προ διαδικτύου δηλαδή, όπου τα Μέσα αποκάλυπταν (πολλάκις έως και... αποκλειστικά) όποια πληροφορία γούσταραν και μόνο αυτή, με αποτέλεσμα τα καλά προβατάκια από κάτω να είναι μια ζωή με συμμένο κεφάλι. Για σκεφτείτε τώρα το ακόμη χειρότερο λοιπόν: εντάξει ρε φίλε, εσύ είτε επειδή είσαι άνεργος και δεν έχεις τι άλλο να κάνεις, είτε επειδή είσαι αργόσχολος και σκοτώνεις την ώρα σου έτσι, είτε επειδή είσαι διαόλου κάλτσα και τα ψάχνεις όλα, πήγες και βρήκες στο ξένο ΜΜΕ μια είδηση που εμείς είχαμε προηγουμένως είτε θάψει, είτε διαστρεβλώσει. Οκ λοιπόν, τη βρήκες που τη βρήκες, τι θες και την λες και στους άλλους;
Μπορείτε να συνειδητοποιήσετε το... μέγεθος του προβλήματος;

Με το ίντερνετ όμως δεν παρέχεται μόνο αυτό το πλεονέκτημα αλλά και πολλά άλλα: ένας "αμφισβητίας" -ανώνυμη πλέμπα ούτως ειπείν- μπορεί να δει αν υπάρχουν και άλλοι που σκέπτονται το ίδιο με αυτόν και επειδή ο άνθρωπος συνήθως δρα με αφετηρία την ψυχολογία του, γι'αυτόν τον λόγο θέλει να βλέπει και ότι δεν είναι μόνος (οι αιώνιες ανασφάλειές του πολσεμάνειου άτριχου διπόδου χιμπατζή). Αλήθεια, ποια είναι η τελευταία φορά που σκεφτήκατε πως γινόταν αυτό στην προ διαδικτύου εποχή; Πως μπορούσα εγώ πχ να μάθω τις απόψεις ενός φίλου από τα Χανιά, ενός άλλου από την Καρδίτσα και ενός τρίτου από την Αλεξανδρούπολη και μάλιστα ταυτόχρονα; Πολύ απλά δεν γινόταν. Το ότι τώρα γίνεται ξέρετε που μας οδηγεί; Ένα απλό και πρόσφατο παράδειγμα: σε συγκεντρώσεις αγανακτισμένων σε ολόκληρη τη χώρα που είχαν κάνει τους πολιτικούς να έχουν χεστεί πάνω τους και αναφέρομαι φυσικά στις 3 πρώτες εβδομάδες και όχι στον σταδιακό μετέπειτα αναμενώμενο ξεπεσμό που τω όντι κατήντησε σε κάμπινγκ σε κεντρικές πλατείες. Δεδομένου, λοιπόν, ότι το διαδίκτυο είναι ένα χαοτικό μέσον που δεν διέπεται καν από κώδικα δεοντολογίας παρά μόνο επαφύεται στη λογική και το φιλότιμο του κόσμου που το χρησιμοποιεί, ποιο είναι το μοναδικό πράγμα που μπορείς να κάνεις ως κυβέρνηση; Μα φυσικά να δαιμονοποιήσεις την ανωνυμία. Κι αν μάλιστα το κάνεις με κάποια φαινομενικά δημοκρατική διαδικασία τότε αυτομάτως η κίνηση δείχνει να έχει και λαϊκή αναγνώριση (μην ρωτάτε εμένα πως προκύπτει ένας τέτοιος παραλληλισμός, τους πολιτικοδημοσιοκάφρους που το παρουσιάζουν έτσι ρωτήστε). Και φτάνουμε και στον Πάσχοοοοοοοοοοο....

Θα πήρε το μάτι σας φυσικά ότι συστάθηκε μια επιτροπή που θα εξετάσει το θέμα της ανωνυμίας των μπλόγκερ, εις εκ των οποίων προφανώς και ο υποφαινόμενος. Από τίνες, λοιπόν, αποτελείται η επιτροπή; Από δύο ανθρώπους της Δικαιοσύνης πράγμα απολύτως λογικό νομίζω, από έναν εκπρόσωπο της Αρχής Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων που είναι και το λογικότερο όλων, από έναν νομικό της διασφάλισης του απορρήτου των Επικοινωνιών πράγμα εξίσου λογικό με το προηγούμενο, από έναν προϊστάμενο της δίωξης ηλεκτρονικού εγκλήματος πράγμα μάλλον αυτονόητο και από έναν δημοσιογράφο, τον Μανδραβέλη, πράγμα παντελώς ακατανόητο έως και εντελώς ανόητο!
Κατ'αρχήν και για να μην αφήνουμε κενά, μιας και ανέφερα και την Δίωξη Ηλεκτρονικού Εγκλήματος που είναι ένα τμήμα της αστυνομίας που εγώ τουλάχιστον έχω την εικόνα ότι πάει καλά, αλήθεια για θυμηθείτε πόσες φορές έχουμε διαβάσει για παιδεραστές που έπιασαν μέσα από το ίντερνετ; Ή πόσες φορές απέτρεψαν προαναγγελθείσα αυτοκτονία ή πόσα άλλα ακόμη δεν έχουν κάνει; Μιλάμε όμως για περιπτώσεις που εν πολλοίς υπήρχε ανωνυμία, έτσι δεν είναι; Ένας έφηβος με υπαρκτά ή ανύπαρκτα προβλήματα ναι μεν δύσκολα θα ανακοίνωνε την επικείμενη αυτοκτονία του ανωνύμως οπότε ίσως η δυσκολία να έγκειται στον να τον προλάβεις, ένας παιδεραστής όμως βασίζεται στην ανωνυμία του, παρομοίως ένας έμπορος ναρκωτικών που χρησιμοποιεί το ίντερνετ κλπ. Και όμως, η ανωνυμία σε αρκετές περιπτώσεις δεν φάνηκε να εμποδίζει την δίωξη ηλεκτρονικού εγκλήματος, άρα για ποιον λόγο κάνουμε λόγο για άρση της ανωνυμίας στο διαδίκτυο ρε διάολε; Μα φυσικά γι'αυτό που είπαμε πιο πάνω, για την διακίνηση απόψεων και όχι για την ανωνυμία καθεαυτή. Ανωνυμία... over IP δεν υπάρχει και μην μου πείτε ότι οι περισσότεροι χρησιμοποιούν proxy, διότι ακόμη κι εγώ που έχω 5 γνώσεις (από τις 15 που χρειάζονται) για το τι είναι ένας proxy server, ε, δεν το κάνω ρε παιδάκι μου. Γιατί να το κάνω; Αφού δεν έχω λόγο. Το ότι το ύφος μου ή γλώσσα που μπορεί να χρησιμοποιώ σίγουρα θα κάνουν αρκετούς να τους στρίβουν τ'άντερα δεν σημαίνει ότι υπάρχει πρόβλημα με την "ανωνυμία" μου. Εδώ, λοιπόν, μέχρι και χάκερ από κάποιο μικρολάθος μπορούν να βρουν και δεν θα βρουν τον κάθε εμένα αν θέλουν; Αλήθεια, πόσοι ξέρουν ότι η IP adress είναι κυριολεκτικά διεύθυνση που παραπέμπει στο σπίτι σου και ότι αρκεί μια απλή εισαγγελική παραγγελία για να ταυτοποιήσουν την ΙΡ με τον ιδιοκτήτη της; Δεν είναι δύσκολα αυτά τα πράγματα και αποδεδειγμένα η υπάρχουσα νομοθεσία επαρκεί για να βρεθεί όποιος "πρέπει". Αν όμως θες να φιμώσεις τον κόσμο δίχως όμως να φαίνεται ότι επιχειρείς φίμωση, είναι αρκετή η υπάρχουσα νομοθεσία; Όχι. Στην πραγματικότητα είναι παντελώς ανεπαρκής γι'αυτό και πρέπει να βρεθεί μια δικαιολογία. Και ποια είναι αυτή; Οι μπλόγκερ.... Ουάου! Παίζει να χέστηκα κι από τον φόβο μου κιόλας... Οι μπλόγκερ... μπρρρρρρρρρρρρρρρρ.............

θα μου πείτε που κολλάει ο Πάσχος και το ημισχόλιο που έκανα αφήνωντάς το ούτε καν στη μέση;
Ειλικρινά δεν ξέρω που κολλάει ακριβώς επειδή δεν ξέρω που κολλάει στην επιτροπή. Όσο θα κόλλαγε ένας παπάς στην εν λόγω επιτροπή, όσο θα κόλλαγε ένας τραπεζικός ή ένας ταξιτζής, άλλο τόσο κολλάει κι ένας δημοσιογράφος. Εκτός βέβαια αν ο Πάσχος έχει κάτι να πει που... βοηθάει την συμμετοχή του στην εν λόγω επιτροπή.
Η αλήθεια για τον Μανδραβέλη είναι ότι μιλάει πειστικά. Για την ακρίβεια μιλάει τόσο πειστικά που σε αρκετές περιπτώσεις είναι δύσκολο να καταλάβεις ότι κατ'ουσίαν δεν λέει τίποτε απολύτως και αυτό είναι μάλλον θλιβερό διότι ο εν λόγω αν ποτέ μιλήσει συγκεκριμένα μπορεί να πει και πολύ ενδιαφέροντα πράγματα (και μάλιστα στο παρελθόν έχω συμφωνήσει μαζί του κιόλας σε αρκετές περιπτώσεις). Αν όμως μιλήσει συγκεκριμένα.
Στο θέμα των βλογιών όμως, ενώ επικρατεί μια άποψη ότι ο εν λόγω τα υπερασπίζεται (αν και στο όχι πρόσφατο παρελθόν το έχει ψιλοκάνει), στην πραγματικότητα κάτι τέτοιο δεν προκύπτει από πουθενά. Απλά σε κάποιες περιπτώσεις αναφέρει κάποια πλεονεκτήματα και σε κάποιες άλλες περιπτώσεις τα θάβει. Αν αύριο η κοινή γνώμη φανεί να κλίνει υπέρ του παλουκώματος των βλογιών και εν συνεχέια της ρίψης των βλόγερε στην πυρά, τότε ο Πάσχος θα βγει με τα άρθρα του να πει ότι το είχε προβλέψει. Παρομοίως κι αν προκύψει το αντίθετο βεβαίως. Η αλήθεια είναι ότι μιλάει απλώς διφορούμενα, ωσάν νέα Πυθία: αγόρι όχι κορίτσι και τράβα βάλε το κόμμα όπου θες εσύ.
Δύο ενδεικτικά παραδείγματα υπό του συγκεκριμένου δημοσιογράφου που καλύπτουν όλα τα ενδεχόμενα εδώ κι εδώ. Ιδίως το δεύτερο έχει σχεδόν συλλεκτική αξία θα έλεγα, μιας και μάλλον με καθυστέρηση τριετίας και βάλε ο Πάσχος συνειδητοποίησε κάτι που εμείς οι βλόγερε είχαμε διαπιστώσει από την πρώτη στιγμή που συνέβη, η οποία πρώτη στιγμή προέκυψε λίγο μετά τις τάχα μου επιτυχημένες διαδηλώσεις για τα καμμένα της Πάρνηθας (αν θυμάστε εκείνο το αλήστου μνήμης περιώνυμο πλην παντελώς ανύπαρκτο κίνημα των μπλόγκερ που ακούγαμε και διαβάζαμε κάθε τρεις και λίγο οπότε και διάφοροι φούσκωναν σαν παγώνια, μέχρι που ξεφούσκωσαν μια και καλή). Και ποιο είναι αυτό; Ότι το πρόβλημα στα βλόγια το δημιουργούν οι δημοσιογράφοι, εξ ου και ο... Σίμπσον δημοσιογράφος -δημιούργημα του προφέτα μετά συζητήσεως εις το βλόγι του ζαφεώδα- που έκτοτε κοσμεί αρκετά ελληνικά βλόγια του διαδικτύου: στο παρόν βλόγι δεν υπάρχουν δημοσιογράφοι. Μακρυά κι αγαπημένοι ρε αδελφέ, πως το λένε. Διότι δεν είναι όλοι οι δημοσιογράφοι ωσάν τον Ντόπερμαν, μιας κι αυτός είναι φιλαθλαίος και ουσιαστικά δεν ανήκει τόσο πολύ στο συγκεκριμένο συννάφι. Ε, τέλος πάντων, σε ένα τέτοιο συμπέρασμα καταλήγει κι ο Πάσχος, ότι δηλαδή το πρόβλημα είναι ότι δεν υπάρχει αρκετή ελευθερία στον Τύπο με αποτέλεσμα αρκετοί δημοσιογράφοι να καταφεύγουν σε πρακτικές βλογιών για να γράφουν ανώνυμα όσα δεν μπορούν να γράφουν επωνύμως και κάπου εκεί αρχίζει να χαλάει η μαγιάαααααααα.

Και τελικώς αντί να έχει γίνει θέμα μέγα η ανελευθερία άποψης στον Τύπο και τα λοιπά μουμουέ, καθόμαστε και συζητάμε για το κατά πόσον θα βοηθούσε να καταπιέζαμε την ελευθερία άποψης και στο υπόλοιπο διαδίκτυο.
Που καταλήγουμε λοιπόν; Μα στο ότι με πρόσχημα τους κάποιους δημοσιογράφους που φτιάχνουν ανώνυμα βλόγια μιας και προφανώς δεν τους αρκεί το βήμα που ήδη διαθέτους στα μέσα που εργάζονται, επιχειρούμε φίμωση όλης της βλογόσφαιρας με την ελπίδα ότι κόσμος που γράφει ψευδωνύμως (κι ουχί ανωνύμως, ξαναλέγω) δεν θα συνεχίσει να γράφει και επωνύμως, κι έτσι μ'έναν σμπάρο δυο τριγώνια.
Αυτά ομολογουμένως μπορούν να συμβούν μόνο στην χώρα που γέννησε τη δημοκρατία και το pasok (μιας κι αυτά τα δύο παρουσιάζονται ως ισοδύναμα από τα ΜΜΕ) και πουθενά αλλού.

Αφήσαμε όμως μια ερώτηση αναπάντηση: που κολλάει ο Πάσχος; Δυστυχώς θα εμμείνω στη θέση μου: δεν έχω ιδέα. Ψιλιάζομαι όμως ότι είναι αφενός το ύφος γραφής του, αφετέρου το μέσον στο οποίο εργάζεται που του διασφάλισαν τη συμμετοχή του σε μια τέτοι ευαγή επιτροπή. Από την πλευρά μου το μόνο που έχω να πω είναι ότι στην κατοχή οι Γερμανοί έβαζαν για ρουφιάνους δικούς τους ανθρώπους, άσχετα πως την είχαν δει και τι θεωρούσαν οι εν λόγω "δικοί τους άνθρωποι". Κι όποιος κατάλαβε, κατάλαβε. Κι όσον αφορά την ανωνυμία, εγώ ιδίως στα βλόγια και τα φόρα θα την χαρακτήριζα ψευδωνυμία. Διότι, φίλε Πάσχο, καλό μου αγόρι, εγώ ως Hades γράφω εδώ και πάνω από μια δεκαετία που ασχολούμαι με το ίντερνετ (παρόλο που έχω περάσει και από 4-5 ψευδώνυμα ακόμη), με αποτέλεσμα να με ξέρουν κυριολεκτικά σε πολλές γωνιές της γης. Θα μου πεις βέβαια, δηλαδή με το βλέπουν οι άλλοι Hades σε καταλαβαίνουν αμέσως; Όχι. Συνήθως με ρώτάνε όμως, αν είμαι ο Hades που έγραφα "κι εκεί" ('ενα απλό-απλούστατο παράδειγμα για το τι μπορεί να σημαίνει το "εκεί", εδώ). Δεδομένου λοιπόν ότι με αυτό το ψευδώνυμο έχω περάσει από μερικές δεκάδες φόρα στα οποία πίστεψέ με τα κυριολεκτικά χιλιάδες κείμενα που έχω γράψει και τις συζητήσεις που έχω κάνει και που δεν μπορείς να τις διαννοηθείς, ενώ παράλληλα σέρνομαι και εις την βλογόσφαιραν εδώ και μια τετραετία κλειστή και γεμάτη, ε, νομίζω ότι όλα αυτά δεν με καθιστούν ανώνυμο. Επωνυμότατο έστω και με ψευδώνυμο με καθιστούν. Κι αν μη τι άλλο, ως ενεργός πολίτης αυτής της χώρας έχω το δικαίωμα να σχολιάζω καυστικά όλα αυτά που αφορούν τον δημόσιο βίο. Αλλά τι να λέμε τώρα: η χώρα αυτή θα έβγαζε συκοφάντη ακόμη και τον Αριστοφάνη αν ο τελευταίος είχε κάνει το λάθος να γεννηθεί στις μέρες μας...
Ας είναι...

Τι είναι ανωνυμία λοιπόν;
Και γιατί η ανωνυμία να επηρεάζει το ποιόν της άποψης;
Το έχω ξαναγράψει και θα επανέλθω και τώρα: αυτός που έγραψε κάποτε την Ελληνική Νομαρχία μας πειράζει που ήταν ανώνυμος; Ο Οδυσσέας Ελύτης και κάμποσοι άλλοι άνθρωποι του πνεύματος είναι ανώνυμος; Ο Πάριος και κάμποσοι άλλοι τραγουδιστές και καλλιτέχνες, είναι ανώνυμος; Ή μήπως αν είσαι επώνυμος-επώνυμος αλλά μιλάς με τον προϊστάμενό σου υπουργό μόνο μέσω ίντερνετ, αυτό δεν είναι πρόβλημα επειδή δεν είσαι ανώνυμος; Ή μήπως όλοι αυτοί που τα τσεπώνουν μπροστά στα μούτρα μας δεν δημιουργούν πρόβλημα επειδή είναι επώνυμοι; Ή μήπως είναι μεγαλύτερο πρόβλημα η ανωνυμία στο ίντερνετ από τα διαπλεκόμενα ΜΜΕ που έβαλαν τεράστια πλάτη για να περάσουν τα μέτρα της τελευταίας σχεδόν διετίας, ευελπιστόντας σε ένα ακόμη κοκαλάκι να γλείψουν; Μήπως έχουμε μπερδέψει την πούτσα με την βο**τσα (η βο**τσα είναι ως γνωστόν μια χυδαία λέξη);
Μήπως αντί να ασχοούμαστε με το γεγονός ότι μας κυβερνούν πολιτικοί του κώλου, ασχολούμαστε με τα άσχετα; Και ζητώ συγγνώμη που χρησιμοποίησα τη λέξη πολιτικοί αλλά ήταν ανάγκη για το κείμενο.
Αυτό που εγώ ξέρω, λοιπόν, είναι ότι δεν πρέπει να κολλάμε στο ποιος μιλάει, μιας κι αν αν κολλάμε στο πρόσωπο συνήθως ο ομιλητής το εκμεταλλεύεται και λέει βλακείες. Παράλληλα, ακόμη κι ένας εντελώς ανώνυμος μπορεί να πει κάτι εξαιρετικό. Κοινώς, δεν έχει καμία σημασία το ποιος λέει τι, αλλά το τι είναι αυτό που λέγεται από τον οποιονδήποτε.

Δεν υπάρχουν καλές ή κακές ανωνυμίες και τα'χω ξαναπεί. Καλά και καλά μυαλά που χρησιμοποιούν (και) την ανωνυμία υπάρχουν. Ο εγκληματίας θα εγκληματίσει ανεξαρτήτως συνθηκών, είτε το κάνει με ονοματεπώνυμο, είτε με ψευδώνυμο, είτε εντελώς ανώνυμα. Ο συκοφάντης κι ο λασπολόγος θα παραμείνει εσαεί συκοφάντης και λασπολόγος. Ούτως ειπείν, αυτός που θέλει να φτιάξει ένα βλόγι για να εκβιάσει, για να γράψει κάτι που του απαγορεύουν στο μέσο του να γράψει, για να κάνει τον κίτρινο τύπο, θα το κάνει ούτως ή άλλως. Όλα τα υπόλοιπα χτυπάνε τον απλό κόσμο, τους καθημερινούς πολίτες, την πλέμπα δηλαδή, αυτούς που δεν επιθυμούν να μασήσουν κουτόχορτο, που θέλουν λίγη σωστή ενημέρωση, που θέλουν να έχουν άποψη. Τα έχουμε ξαναπεί: το μεγαλύτερο πρόβλημα δεν είναι η ανωνυμία των βλόγερε αλλά η επωνυμία της γραβάτας.

Κατάλαβες Πάσχο μου; Αφήστε μας λοιπόν -όλοι- στην ησυχία μας τους βλόγερε και μη και επικεντρωθείτε στα πραγματικά προβλήματα, αυτά που έχουν φέρει τη χώρα στα χάλια που βρίσκεται και που θα τη βυθίσουν ακόμη περισσότερο. Το πρωτεύον πρόβλημα δεν είναι αν θα υπαχθεί το Alter στο άρθρο 99 όπως επί εβδομάδες μας έπρηζε τον έρωτα το μέσον που εργάζεσαι, Πάσχο μου, μήτε θα επιλύσει τα προβλήματα η ΔηΣυ που τόσο πατρονάρετε λες και η Ντορίτσα είναι κάποιου είδους παρθενογέννεση και δεν είχε συμμετάσχει ποτέ στην πολιτική ζωή του τόπου. Αν δηλαδή με νοείς και μπορείς να καταλάβεις ποία η βαρύτητα της επωνυμίας της γραβάτας που προανέφερα. Αν καταλάβεις αυτήν τη διαφοροποίηση, αν καταλάβει ποια είανι η διαφορά της πούτσας από τη βο**τσα, τότε η συμμετοχή σου στην εν λόγω επιτροπή ίσως να μπορέσει να προσφέρει έργο. Ειδάλλως θα είναι συμμετοχή που θα αιτιολογεί απολύτως τον λόγο που την επέλεξαν. Μόνο να θυμάσαι κάτι. Ναι μεν η ιστορία γράφεται από τους νικητές, αλλά πλέον υπάρχει και ίντερνετ για να την γράφει καλύτερα.

Χαίρετε.
Και εννοείται ότι θα επανέλθουμε.


ΥΓ. Ω, ρε γαμώτο, πριν πατήσω "δημοσίευση ανάρτησης" ξέχασα να γράψω έστω και μια κουβέντα για την τεράστια ζημιά που κάνουν στις πωλήσεις των διαπλεκόμενων ΜΜΕ τόσο οι ερασιτέχνες wannabe δημοσιογράφοι βλόγερε, είτε τα πολύ μικρά (συνήθως τοπικά) μέσα που μόνο μέσω ίντερνετ καθίστανται βιώσιμα. Κρίμα. Ίσως σε κάποια επόμενη ανάρτηση.

Τέσσερα γεγονότα που δεν συνέβησαν ποτέ.

Όσοι τα είδατε, καλό είναι να κοιταχτείτε από γιατρό.


Όχι, τα ΜΑΤ χθες ασχολήθηκαν μοναχά με κουκουλοφόρους και μπαχαλάκηδες. Σαν αυτό το απόβρασμα στο 0:05, υποθέτω. Η χρήση βίας δε, ήταν η απολύτως αναγκαία για την περίσταση.


Έφοδος της ομάδας ΔΕΛΤΑ στο Μοναστηράκι by Matsomenos
Στελέχη της ομάδας ΔΙΑΣ πάνε στο Μοναστηράκι για σουβλάκι και γκομενότσαρκα. Ουδέν άλλον. Όποιος τολμήσει να βεβαιώσει το αντίθετο κινδυνεύει να κατηγορηθεί για ψευδομαρτυρία.


Δακρυγόνα στο ΜΕΤΡΟ του Συντάγματος δεν έπεσαν ποτέ. Όποιος ισχυρίζεται το αντίθετο, είναι κοινός λασπολόγος και συκοφάντης.


Το παρακράτος εν δράσει - Σύλληψη Σ... by tvxorissinora
Κι όσον αφορά αυτό, πιπέρι στο στόμα, δεν το'χουμε ξαναδεί ποτέ μα ποτέ μα ποτέ. Φυτευτοί μέσα στο πλήθος; Απαπαπαπα....

Κατά τα λοιπά, θέλω να σας καθυσηχάσω όλους.
Όχι, όχι, δεν αναφέρομαι στην ουσιαστική διάψευση των γεγονότων από τον εκπρόσωπο τύπου της ΕΛ.ΑΣ., ο οποίος ουσιαστικά μας είπε ότι αυτά που είδαμε δεν ήταν ακριβώς έτσι όπως όπως τα είδαμε αλλά λίγο -αρκετά- διαφορετικά και θα μας τα εξηγήσουν επακριβώς αυτοί που τα ξέρουν καλύτερα από εμάς.
Αναφέρομαι στο γεγονός ότι διετάχθη ΕΔΕ.

Και ξέρουμε όλοι μας πόσο αποτελεσματικές είναι οι ΕΔΕ σε τέτοιες περιπτώσεις.
Κάτι αντίστοιχο με τις εξεταστικές της Βουλής...
Χαίρετε.

Η τρομοκρατία της Πληροφορίας

Πιασάρικος τίτλος, ναι, το ξέρω....
Για πείτε μου όμως κάτι...
Η κυβερνοτέτοια, πως τη λένε... Α, ναι... κυβερνοτρομοκρατία. Τι ακριβώς είναι τελικά, έχουμε μάθει; Είναι η τρομοκρατία διά του διαδικτύου, ή μήπως η διακυβέρνηση με τρομοκρατικά μέσα; Διότι σα να μου φαίνεται ότι έχει αρχίσει να μπλέκει λίγο το πράγμα...

Βασικά, μην το κρύβω, μου θυμίζει λίγο τη δυστυχή μύγα, πάνω στην οποίαν πέφτει ανηλεώς και με ιδιαίτερη μοχθηρία μια μυγοσκοτώστρα, συνήθως από κάποιον εξαιρετικά εκνευρισμένο άνθρωπο, ο οποίος μόλις την λιώσει (και έχοντας ήδη ακούσει τον χαρακτηριστικό ήχο "σκλιατς" στον τοίχο) αναφωνεί θριαμβευτικά "πολύ μου τα 'χες ζαλίσει εσύ"...
Πιθανώς στο.. πρόσωπο της μύγας ο εν λόγω κύριος να έβλεπε το αφεντικό του, κάποιον εφοριακό, έναν αστυνομικό, την παντοφλοφέρουσα σύζυγό του ή ακόμη και το κράτος το ίδιο -άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου άλλωστε. Η ουσία είναι, όμως, ότι το αγγλικώς λεγόμενο overkill, δηλαδή η ενέργεια του να σκοτώσεις κάποιον με αχρείαστη "ποσότητα" δύναμης ενώ θα μπορούσες και με λιγότερη, δείχνει να είναι μέρος της παγκοσμιοποιημένης καθημερινότητάς μας και μάλιστα εδώ και καιρό. Να διευκρινίσω δε, ότι στην περίπτωση που εξετάζουμε το ρήμα "σκοτώνω" δεν είναι απαραίτητο να εννοείται κυριολεκτικά: μπορεί κάλλιστα να είναι και ηθικά, πνευματικά κ.ο.κ. Αυτό κρατήστε το διότι έχει σημασία.

Αναφέρομαι στο wikileaks, για όποιον δεν το κατάλαβε, και ταυτόχρονα στην οδύσσεια που έχει ξεκινήσει ο Τζούλιαν Ασάνζ που ως γνωστόν ήδη κρατείται σε αγγλικές φυλακές. Κατ' αρχήν και πριν προχωρήσω παραπέρα, θα ήθελα να σας παραπέμψω σε δύο ενδιαφέρουσες προσεγγίσεις από τον polse και τον πειρατή αντίστοιχα. Επίσης, ρίχτε μια ματιά και σ'αυτό:


Η απορία μου, την οποίαν διόλου τυχαία διάβαζα και σε κάποια κείμενα του κλασικά εξαιρετικού Ντόπερμαν στον Φίλαθλο τις τελευταίες μέρες (όπως το παραπάνω απόσπασμα), είναι το πως είναι δυνατόν ένας άνθρωπος που αν μη τι άλλο δεν έχει διαπράξει και κανένα έγκλημα, να παρουσιάζεται δίπλα-δίπλα με τον Μπιν Λάντεν ως προς την επικινδυνότητα... Και πάλι όμως, δεν είναι τόσο απλό το ζήτημα...

Νομίζω ότι είναι παραπάνω από προφανές ότι επιχειρείται σε παγκόσμιο επίπεδο μια συντονισμένη προσπάθεια να παρουσιαστεί τόσο ο Ασάνζ, όσο και το wikileaks ως κάτι το... δαιμονικό, κάτι το υπέρμετρα κακό, ή ακόμη χειρότερα ως "Η Απειλή". Κι εδώ που τα λέμε είναι και ας δούμε το γιατί με μερικά σύντομα παραδείγματα...

Θυμάστε πως μπούκαραν οι "συμμαχικές" δυνάμεις στο Ιράκ; Προφασιζόμενες όπλα που τελικώς απεδείχθη ότι δεν υπήρχαν. Εξίσου προφανές ότι οι ειδήμονες το γνώριζαν ούτως ή άλλως ότι δεν υπήρχαν, σημασία όμως δεν είχε το ότι δεν υπήρχαν, αλλά το να πειστεί ο κόσμος ότι υπήρχαν. Και ο κόσμος επείσθη, πράγμα μάλλον εύκολο μετά τις επιθέσεις της 11/9 (η λέξη "τρομοκρατικές" δεν συμπεριελήφθη ηθελημένα) όπου "κινδυνεύουμε όλοι μας", "ήρθαν στα σπίτια μας" κλπ, κλπ. Άρα, με μία οργανωμένη προσπάθεια ενημέρωσης του κόσμου, έγινε αυτό που ήθελαν τα κοράκια.

Επειδή όμως ως Ελληναράδες είμεθα διαχρονικά πεπεισμένοι ότι ότι οι παγκόσμιες εξελίξεις δεν μας αφορούν και ιδιαίτερα, ας δούμε την αξία της ενημέρωσης μέσα από τα σύνορα και για να μην φεύγουμε μακρυά, ας περιοριστούμε στην οικονομική κρίση.
Από την πλειονότητα των μέσων μαζικής εξημέρωσης εδώ και κοντά ένα χρόνο γινόμαστε αποδέκτες μιας ασταμάτητης ροής πληροφοριών για το πόσο άσχημα είναι τα πράγματα, πόσο χειρότερα θα γίνουν, πόσο πρέπει να σφίξουμε το ζωνάρι, πόσο δύσκολη είναι η οικονομική συγκυρία, πόση κατανόηση πρέπει να δείξουμε στα ψυχολογικά προβλήματα της ανέραστης κυρίας Μέρκελ, πόση συμπάθεια πρέπει να δείξουμε στο ΔΝΤ που ήρθε σαν καλός γιατρός για να μας σώσει από την αρρώστια των πολιτικών (καλοί γκασμάδες και αυτοί, θα φύγει η αρρώστια και θα μείνουμε με τους πολιτικούς) κ.ο.κ. Δεν ξέρω αν πιάνετε που το πάω...

Για ποιον λόγο η γιαγιούλα που παίρνει 500 ευρώ σύνταξη πρέπει να γνωρίζει τι είναι η ΔΕΚΟ, τι λέει η Μέρκελ, τι άλλο θα ξεράσει αύριο ο υπερπαραγωγικός πολιτικός ανήρ Πάγκαλος; Και για να έχουμε καλό ερώτημα, γιατί να ξέρει το ο,τιδήποτε άλλο πέραν του γιατί μειώθηκε η σύνταξή της, ή γιατί πλέον δεν της φτάνουν τα χρήματα; Κοινώς, γιατί να πληροφορούμεθα όλοι μας πράγματα που ουδόλως μας απασχολούν;
Είναι πραγματικά πολύ απλό: διότι αν τα δελτία ειδήσεων, οι ανταποκρίσεις, τα άρθρα των εφημερίδων και φυσικά -μην ξεχνάμε αυτές!- οι έγκριτες αναλύσεις των ειδικών (sic) δεν αναφέρονταν σε όλα αυτά που ούτε που ενδιαφέρουν τον κόσμο, τότε θα έπρεπε να αναφέρονται σε αυτά που πραγματικά τον ενδιαφέρουν, δηλαδή που βρήκε τόσα σπίτια ο τάδε, που βρήκε τόσες καταθέσεις ο δείνα, ποιος έφαγε τόσα εκεί κ.ο.κ. Το θέμα είναι ότι τόσο η τεχνητή παροχή πληροφοριών προς εσφαλμένη κατεύθυνση σε συνδυασμό με το κλίμα τρομοκρατίας που επικρατεί (να υπενθυμήσω μεταξύ άλλων τα αληθινότατα σκηνικά με ανθρώπους που πήγαιναν και σήκωναν τα λεφτά τους από τις τράπεζες υπό τον φόβο ότι "οι τράπεζες δεν θα έχουν μετρητά να δώσουν σε λίγες ημέρες") κάνουν τον κόσμο εσωστρεφή αφενός, αφετέρου -και σημαντικότερο- να μην βλέπει καν τα πραγματικά προβλήματα και να ασχολείται με ό,τι άσχετη πίπα υπάρχει δεξιά κι αριστερά...

Ή μήπως είναι τυχαίο ότι μόλις εσχάτως έγινε εθνική σταρ η Πετρούλα για τα καραγκιοζιλίκια της, αν και κατά τα λοιπά εδώ και χρόνια μας ζάλιζε ανηλεώς τον έρωτα από την τηλεοπτική τζαμαρία; Μέχει και ότι θα βγάλει ροζίζον ντιβιντιό σεξουαλικής διαπαιδαγώγισης που δεν θα έχει την παραμικρή σχέση με αυτό της Τζούλιας μάθαμε, παρόλο που δεν έχει καν μπει για τα... γυρίσματα. Και δεν αναρωτιέται κανείς γιατί! Σχολιάζει ο κόσμος την Πετρούλα αντί ν'ασχολείται με τα σοβαρά θέματα της καθημερινότητας -είμαστε πραγματικά για λύπηση. Υπό φυσιολογικές συνθήκες θα έπρεπε μερικά εκατομμύρια ανθρώπων να βρίσκεται ωσάν του Γαλάτες πίσω από τους Ρωμαίους στο κατόπι 300 αχρήστων συν μερικών ακόμη κομματόσκυλων τε και εργατοπατέρων και να τους αλλάζει τον αδόξαστο, αλλά αντ'αυτού κάθεται στο σπίτι και παρακολουθεί από του καναπέως με ιδιαίτερο θαυμασμό την αγγλική πιτσιρικαρία να κάνει ντου έως και στον Κάρολο με την Καμήλα του σχολιάζοντας "μπράβο στους Άγγλοι"...

Μην ξεφεύγουμε όμως: δε νομίζω να υπάρχει κάποια παγκόσμια... ντιρεκτίβα που να λέει στα μουμουέ "κάντε αυτό". Νομίζω ότι είναι σχεδόν τόσο αυτονόητο όσο κάποτε υπήρξε και η ανακάλυψη του τροχού. Χειραγωγείς τις μάζες άρα τις ελέγχεις κι αφού τις ελέγχεις, κάνεις ό,τι γουστάρεις. Και πως γίνεται η καλή, η παστρική χειραγώγηση; Μα φυσικά διά της πειθούς! Δεν έχουμε και καμιά χούντα ντε, είμεθα αν μη τι άλλο δημοκρατικά ζώα και ως τέτοια, δεν υπάρχει λόγος να δολοφονήσουμε το παραδίπλα κράτος έτσι απροκάλυπτα -το απαγορεύει και η θρησκεία άλλωστε-, μπορούμε όμως να το δολοφονήσουμε με το κατάλληλο ιδεολογικό περιτύλιγμα: λίγη γαρνιτούρα από 'δώ, λίγη σαλτσούλα από 'κει, βάλε και καμιά τρουφίτσα με κανά κερασάκι, και ο πατσάς πεκίνου είναι έτοιμος. Μα θα μου πείτε, ότι πεκίνου είναι η πάπια, σάλτσα πάει στα μακαρόνια, γαρνιτούρα στο κρέας, κερασάκι στην τούρτα, τρούφα στις πάστες, άρα που κολλάει ο πατσάς; Μα πως δεν κολλάει; Από την στιγμή που σε έχουν πείσει ότι πρόκειται για πιάτο με μουσακά, φυσικά και κολλάει. Αυτή ακριβώς είναι η αξία της "πληροφορίας", και κάπου εδώ έρχεται και χαλάει η μανέστρα με το διαδίκτυο, το οποίο επειδή είναι δομημένο σε χαοτική βάση, εξακολουθεί να είναι ακόμη ελεύθερο κι ανεξέλεγκτο (ή τουλάχιστον σε αρκετά μεγάλο βαθμό), άρα να προσπαθεί να ελέγξει την ορθότητα της πληροφορίας, πράγμα αναφανδόν κακό για την παγκόσμια τάξη πραγμάτων (θυμηθείτε τι λέγαμε για το Zeitgeist που... σπάει τα ταμεία).

Συνεπώς δεν είναι καθόλου τυχαίο που ο Ασάνζ είναι στην φυλακή αυτήν τη στιγμή που μιλάμε, με κατηγορία θραύσης προφυλακτικού. Ούτε πρέπει να προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι παρουσιάζεται από τα μουμουέ ως μέγας εγκληματίας, πλάι-πλάι στον Οσάμα και δεν ξέρω κι εγώ ποιον άλλον επαγγελματία αιματοκυλιστή. Διότι ο Ασάνζ έκανε ίσως το χειρότερο που μπορούσε να κάνει άνθρωπος: πήρε το υπ'αριθμόν ένα όπλο τους και τους το γύρισε στη μάπα, ρίχνοντας και 1-2 προειδοποιητικές βολές στο ενδιάμεσο, γεγονός που σε συνδυασμό με το άγνωστο του πράγματος (δηλαδή τι μπορεί να έχει ακόμη στα χέρια του) δημιουργεί τρόμο στους κατ'εξοχήν θιασώτες του τρόμου. Κι επίσης, γι'αυτό και δεν έχουμε ακούσει -και φοβάμαι ότι ούτε πρόκειται νάκούσουμε- για επίσημες αντιδράσεις σε επίπεδο άλλων χωρών: αφού κι αυτές το ίδιο παιχνίδι παίζουν, ποιαν θα συνέφερε το αντίθετο; Αλήθεια, έχετε σκεφτεί ποτέ για ποιον λόγο στις χολυγουντιανές υπερπαραγωγές πλέον ως κακοί εμφανίζονται οι Κινέζοι και όχι οι Σοβιετικοί/Ρώσοι; Μα για τον ίδιον ακριβώς που πάντα θα σώσει την ημέρα ο καλός αμερικάνος, ο οποίος θα πηδήξει και το γκομενάκι στο τέλος, ή για τον ίδιον λόγο που ο Τζον Ράμπο οπλισμένος με μια σπασμένη οδοντογλυφίδα και μια τρύπια κάλτσα κατάφερνε πάντοτε να τα βάζει ταυτόχρονα με μερικές εκατοντάδες άρτια εκπαιδευμένους μαχητές αντιπάλους και πάντοτε να κερδίζει. Κοινώς, για τον ίδιον λόγο που οι αμερικανόφερτες μπούρδες βγαίνουν ασταμάτητα εδώ και δεκαετίες, έτσι υπάρχει και η ασταμάτητη ροή πληροφοριών. Ο εγκέφαλός σου πρέπει και να γίνει και να μείνει χυλός. Ειδάλλως, κινδυνεύεις να πας από προφυλακτικό...

Που παίζεται το όλο παιχνίδι λοιπόν επί της παρούσης; Στο διαδίκτυο, εκεί όπου ξεκίνησε δηλαδή. Έχουν ξαμοληθεί χάκερς παγκοσμίως και την πέφτουν σε ό,τι θεωρούν "στρατηγικής" σημασίας. Πολύ φοβάμαι όμως ότι εκεί θα μείνει, τουτέστιν η όλη προσπάθεια θα καταπνιγεί από τους απείρως πιο αμείλικτους και απάνθρωπους εκπροσώπους της νέας τάξης πραγμάτων.
Ήδη έχουμε βιώσει κι εμείς εδώ προσπάθειες υποδούλωσης του διαδικτύου με νόμους αντίστοιχους της κουκούλας (ελπίζω να μην έχετε ξεχάσει τον πολυαγαπημένο μου κύριο Δένδια και τους "μέσους ηλιθίους" του). Μπορεί να ξενίσει, αλλά όποιος γράφει στο διαδίκτυο θεωρείται δυνάμει... άπο τρομοκράτης έως απλώς επικίνδυνος. Γιατί; Όχι επειδή έχει όπλα αλλά επειδή βάζει κάτων την λογική και προσπαθεί να βγάλει άκρη, να θίξει θέματα, να αποκαλύψει καταστάσεις. Γι'αυτό και ιδίως απ'όταν τα βλόγια έγιναν τρελή μόδα (θα θυμάστε το πάλαι ποτέ λεγόμενο κίνημα των βλόγερε .. αλήθεια, που εξαφανίσθηκε κι αυτό; Έπιασαν τα κρύα ή πλάκωσε η κρίση;) μας προέκυψε το εκπληκτικό φαινόμενο να μπουκάρουν ανά ορδές δημοσιογράφοι με ουσιαστικό σκοπό να ελέγξουν και την βλογόσφαιρα (όπου κάπως έτσι είχε προκύψει υπό του ζαφεώδα μετά του προφέτα το μπανεράκι εις την αριστερή στήλη).

Ο "πόλεμος του διαδικτύου" που έχει ξεσπάσει δεν βλέπω να τελειώνει εύκολα ή γρήγορα. Ίσως να χαλαρώσει λίγο αν κι εφόσον αποφυλακισθεί ο Ασάνζ, που κι αυτό δύσκολο το βλέπω διότι πρέπει να υπάρξει τιμωρία και παραδειγματισμός προς αποφυγή άλλων αντιστοίχων φαινομένων. Και κυρίως, ο κόσμος -και δεν μιλάω για τα τυφλά ζώα αλλά για τους σκεπτόμενους πολίτες ανεξαρτήτου χώρας ή εθνικότητος- πρέπει πρωτίστως να σταματήσει να σκέφτεται, να συνομιλεί, να επεξεργάζεται. Πρέπει να κάνει αυτό που του λέμε "εμείς", έτσι όπως το λέμε και όταν το λέμε. Διότι ακόμα έχουμε πολλά να κάνουμε, διακυβεύονται χρήματα, περιουσίες ολόκληρες και δεν μπορεί ένας κάποιος Ασάνζ και κάμποσοι άλλοι ξεπλένηδες να μας χαλάνε την πιάτσα...

Είμαστε ένας πανέμορφος θαυμαστός κόσμος, μόνο που δεν είμαστε στο 1984 πλέον. Η τεχνολογία είναι πολύ ανώτερη και η δίψα κάποιων για αίμα αστείρευτη. Σάμπως από την ίδια δίψα δεν ξεκίνησε και η όλη οικονομική κρίση; Ή μήπως για την ίδια δίψα δεν γίνονται οι πόλεμοι και τόσα άλλα; Απλά, αν και η πληροφορία ήταν ανέκαθεν μεγάλο όπλο, πλέον φαίνεται ότι έχει γίνει το υπ'αριθμόν ένα, κι αυτό είναι ίσως το χειρότερο απ'όλα. Και το μέγα ερώτημα είναι πλέον κατά πόσον θα επιτρέπουμε να συνεχίσουν να υποτιμούν τη νοημοσύνη μας, πόσω δε μάλλον όταν αποδεδειγμένα δεν τους αρκεί μόνο αυτή...

Χαίρετε.

ΥΓ. Υπό του ελληνάκιου δανείσθηκα (αγυρίστως! -μερσί!) την παρακάτω φωτογραφία, η οποία επειδή έτσι γουστάρω να'ούμ από σήμερα θα κοσμεί την δεξιάν μου στήλη.

Είχαμε και την (μακροχρόνια) ιστορία με τον

Θοδωρή Ηλιόπουλο, από την οποίαν μεταξύ άλλων εξάγονται πολύ χρήσιμα συμπεράσματα.
Κατ' αρχήν, για να το παρουσιάσουμε επίτηδες λίγο γενικά κι αόριστα, υπήρξε ένας άνθρωπος προφυλακισμένος για τα γεγονότα του Δεκεμβρίου. Ο άνθρωπος αυτός εξαρχής επέμενε ότι είναι αθώος. Θα μου πείτε βέβαια, ότι και ένοχος να ήταν, πάλι αθώος θα δήλωνε. Σωστό κι αυτό, όμως εν προκειμένω θέλω να σταθώ στο τι ισχυριζόταν. Για να δείξει λοιπόν ότι είχε δίκιο και κυρίως δεν τον άκουγε κανείς, ξεκίνησε μια απεργία πείνα επί μακρώ, η οποία έφτασε σε σημείο να του απειλεί την ίδιαν του τη ζωή (αν αληθεύουν όσα έχω διαβάσει). Τελικά ο άνθρωπος αυτός αποφυλακίσθηκε με άνωθεν παρέμβαση. Μέσες-άκρες, αυτή είναι η ιστορία, την έχουμε δει όλοι λιγότερο ή περισσότερο.

Τα συμπεράσματα που προκύπτουν όμως είναι τα εξής:
Πρώτον, η προφυλάκιση σε αυτήν τη χώρα διαρκεί τουλάχιστον οκτώ μήνες. Για όσους δεν το καταλάβατε, προφυλάκιση σημαίνει σε χώνω μέσα άνευ δίκης.
Δεύτερον, οκτώ μήνες φυλακή τουλάχιστον (διότι θα συνεχιζόταν αν δεν μεσολαβούσε η εντολή αποφυλάκισης) με τη Δικαιοσύνη να στηρίζεται διαχρονικά στο αυταπόδεικτο τεκμήριο αθωότητος κάθε ανθρώπου μέχρι αποδείξεως του αντιθέτου, και ουχί στο αντίθετο.
Τρίτον, ανεξαρτήτως αν έκανε ή δεν έκανε όσα ισχυρίζονται οι κατήγοροι του εν λόγω ανθρώπου, για την προφυλάκιση ισχύει προφανώς το "όλοι οι καλοί χωράνε". Αρκεί απλώς να σε συλλάβουν, ακόμη κι αν πήγαινες για τσιγάρα που λέει ο λόγος.
Και τέταρτον και σημαντικότερον, άμεσα συσχετιζόμενο με όλα τα υπόλοιπα, καταλάβαμε επακριβώς στην πράξη τις προ μηνών δηλώσεις του αγαπημένου μου κυρίου Δένδια περί "μέσου ηλιθίου", αναφερόμενος στους δικαστές που ξέρουν ποιος είναι ένοχος και ποιος όχι. Τα είχαμε γράψει από τότε κιόλας, ότι πρώτα θα σε συλλαμβάνουν, πρώτα θα τραβάς τον σταυρό του μαρτυρίου, πρώτα θα διαπομπεύεσαι κοινωνικά και μετά από μερικά χρόνια (σ.σ. αν δεν έχεις πεθάνει από καμιά απεργία πείνας πρώτα) και πιθανώς μερικές αναβολές, θα αθωωθείς. Ιδιοφυές, τολμώ να πω...

Προσωπικά δεν ξέρω τι ρόλο βαράει ο συγκεκριμένος άνθρωπος. Δεν με νοιάζει αν είναι αναρχικός, αριστερός, δεξιός, πασόκος κλπ. Με νοιάζει το γεγονός ότι κάποιοι ξέχασαν πως είναι άνθρωπος. Έχω εκφράσει ιδιαίτερα γλαφυρά τις απόψεις μου περί των γεγονότων του Δεκέμβρη, με τα οποία ήμουν σφόδρα αντίθετος και δεν βρήκα την παραμικρή δικαιολογία. Ακόμη κι αν ο Ηλιόπουλος λοιπόν έκανε όσα του καταλογίζουν, η αντιμετώπιση που έτυχε ήταν άκρως απάνθρωπη και απαράδεκτη. Διότι όλα αυτά πηγάζουν από την καταστρατήγηση του τεκμηρίου αθωώτητος. Το αν έκανε ή δεν έκανε κάτι, αυτό σαφώς και είναι δουλειά της Δικαιοσύνης να το κρίνει όταν θα έρθει αυτή η ώρα. Για ποιον λόγο μέχρι τότε όμως να συμβαίνουν όλα αυτά;

Ώρες, ώρες πραγματικά αναρωτιέμαι σε τι χώρα ζούμε...

Μεγάλο πράγμα το να ξέρεις ποιο είναι το πρόβλημα τελικά...

(στο τέλος έχει πάρα πολύ δυνατό update που συνιστώ σε όλους να διαβάσεττε. Κάντε scroll down, εξοπλιστήτε με υπομονή και καλή ανάγνωση)
Σου λύνει τα χέρια για όλες τις μετέπειτα κινήσεις...

Σύντομο διαφημιστικό μήνυμα: είναι μεγάλη ευλογία να έχει έναν πολιτικό βεληνεκούς κυρίου Δένδια ο τόπος. Ξέρετε ποιος είναι αυτός: ο Υπουργός Δικαιοσύνης με τις μνημειώδεις δηλώσεις περί μέσων ηλιθίων δικαστικών και ότι σας αρέσει-δεν σας αρέσει εμείς θα το κάνουμε... Επιστροφή στο θέμα μας...

Διότι έχουμε πραγματικά φλέγοντα ζητήματα τα οποία ξέρουμε που οφείλονται (μιας και προπάντων έχουμε αυτογνωσία). Γι'αυτό πχ μπαίνει φόρος στα καρτοκινητά, για να τα πάρουν από τους πλούσιοι. Το ξέρουν και οι πέτρες άλλωστε ότι καρτοκινητά παίρνουν οι έχοντες και οι πλούσιοι. Δεν πα να λέει το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο ότι οι Έλληνες φορολογούμενοι ήδη πληρώνουν πάρα πολλά και πρέπει να μειωθούν τα έξοδα, στα παπάρια μας εμείς. Που να ξέρουν οι άχρηστοι-άπλητοι Ευρωπέη, εμείς ξέρουμε καλύτερα. Και προπάντων, όπως είπε ο πρώην έμπορας -άρα ξέρει τι τραβάει ο κόσμος- κύριος ΥΠΕΘΟ είναι μέτρα δίκαια. Πράγματι, δικαιότατα: και η βενζίνη που αυτήν την φορά απλώς ακρίβηνε ένεκα της φορολογίας ήταν κάτι δίκαιο. Τουλάχιστον ας μας εξηγούσε και κάποιος γιατί είχε την ανιούσα εδώ και κάμποσους μήνες, όντας η μοναδική στον κόσμο σε τέτοια ύψη. Θα μου πείτε βέβαια που κολλάει ο κύριος Δένδιας που προανέφερα. Μα αν δεν κολλάει σε μια τέτοια κουβέντα ο κύριος Δένδιας, ποιος κολλάει;

Διότι μεταξύ άλλων, ένα φλέγον θέμα που ανέκυψε και που προσωπικώς το παρακολουθούσα ευκαιρίας δοθήσεις είναι αυτό με την πρεμούρα περί ανωνυμίας του διαδικτύου. Ξέρετε, βλόγερς κλπ. Διότι αν δεν το έχετε πάρει χαμπάρι, έχει ανακύψει εκ νέου εσχάτως και μάλιστα με ιλιγγιώδεις ταχύτητες πάει προς ποινικοποίηση (ο Όργουελ δικαιώνεται ολοένα και περισσότερο τελικώς). Και δεν είναι μόνο το ίντερνετ, είναι και τα ανώνυμα καρτοκινητά (τα οποία εν τέλει δεν τα χρησιμοποιούν μόνο οι πλούσιοι αλλά και οι τρομοκράτες. Κανείς άλλος όμως). Τις προάλλες βγήκε ο Πρόεδρος της Αρχής Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων, κύριος Γεραρής, και λίαν επιεικώς τους τα έχωσε πατόκορφα κι αγρίως (ένα ενδιαφέρον συνοπτικό κείμενο με ενδιαφέροντα λινκ διάβασα και εδώ). Θα μου πείτε τώρα, τι δουλειά έχει ο κύριος Δένδιας για κάτι που επιτακτικά φέρεται να ζητάει ο (γνωστός) κύριος Σανιδάς; Δηλαδή ποιος προϊσταται του κυρίου Σανιδά; Εγώ και δεν το ξέρω;

Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή όμως μιας και τα έχουμε ξαναπεί προ καιρού. Θέλουν κάποιοι λοιπόν να μας πείσουν ότι κόπτονται περί της εγκληματικότητος και ότι βρήκαν την λύση στην άρση της ανωνυμίας στο ίντερνετ (τα υπόλοιπα τα αφήνω απ'έξω για την ώρα, μην το μπλέκουμε παραπάνω). ποιοι είναι αυτοί; Μα φυσικά οι διαχρονικά ανίκανοι να επιλύσουν το ο,τιδήποτε. Πως είπατε; Δεν είναι έτσι; Πολύ ωραία, σας προκαλώ τότε να μου πείτε ένα σκάνδαλο, μία υπόθεση που να λύθηκε, που να διαλευκάνθηκε, που να βρέθηκε ο ένοχος. Και μην μου πείτε του Κοσκωτά... Χαρακτηριστικό παράδειγμα: τι συμβαίνει με τη Ζήμενς, όπου ναι μεν διώκονται φυσικά πρόσωπα ότι τα έσμπρωξαν, όμως ως διά μαγείας ουδείς διώκεται ότι τα πήρε (αν και κρατώ μιαν επιφύλαξη για τον Τσουκάτο, τον οποίον μάλλον θα πουλήσει το ίδιο του το κόμμα ως όλα δείχνουν) μιας και απλα... έκλεισε η Βουλή. Τόσο απλά, τόσο εύκολα, τόσο δημοκρατικά. Και τι λένε λοιπόν όλοι αυτοί: ας καταπατήσουμε το Ελληνικό Σύνταγμα, ας γράψουμε στα παπάρια μας τις επιταγές της Ευρωπαϊκής Ενώσεως, ας γειώσουμε τα ανθρώπινα δικαιώματα (εξάλλου τι μας ενδιαφέρουν όταν εμείς είμαστε υπεράνω Νόμων) και ας κάνουμε αυτό που γουστάρουμε, το οποίο προφανώς και "θα εφαρμώσουμε είτε σας αρέσει, είτε όχι".
Ας δούμε λίγο πιο προσεκτικά το άρθρο: "Αναφορικά με τη γνωμοδότηση του Γ. Σανιδά για την κατάργηση της ανωνυμίας των blog, ο κ. Γεραρής επισήμανε ότι «θα δημιουργηθούν προβλήματα, διότι δεν έχει ληφθεί υπόψη η οδηγία 2002/58 για την επεξεργασία δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα, που έχει επικυρωθεί από τη Βουλή με το νόμο 3471/2006». Το άρθρο 4, παράγραφος 1, του νόμου 3471/2006 αναφέρεται στα δεδομένα κίνησης και θέσης για την κατοχύρωση του απορρήτου της επικοινωνίας και διευκρινίζει ότι η άρση του απορρήτου μπορεί να γίνει μόνο υπό τις προϋποθέσεις του άρθρου 19 του Συντάγματος. "Σε αυτή την περίπτωση, ενδεχόμενη ρύθμιση, που θα γίνει χωρίς νομοθετική μεταρρύθμιση, θα δημιουργήσει προβλήματα» εκτίμησε ο πρόεδρος της Αρχής."
Ας δούμε τώρα το Ελληνικό Σύνταγμα, που προφανώς επειδή δεν μας αφορά μιας και είναι τόσο άχρηστο οι περισσότεροι δεν γνωρίζουμε καν:
Αρθρο 19 - (Απόρρητο επιστολών, ανταπόκρισης & επικοινωνίας)
1. Tο απόρρητο των επιστολών και της ελεύθερης ανταπόκρισης ή επικοινωνίας με οποιονδήποτε άλλο τρόπο είναι απόλυτα απαραβίαστο. Nόμος ορίζει τις εγγυήσεις υπό τις οποίες η δικαστική αρχή δεν δεσμεύεται από το απόρρητο για λόγους εθνικής ασφάλειας ή για διακρίβωση ιδιαίτερα σοβαρών εγκλημάτων.
**2. Νόμος ορίζει τα σχετικά με τη συγκρότηση, τη λειτουργία και τις αρμοδιότητες ανεξάρτητης αρχής που διασφαλίζει το απόρρητο της παραγράφου 1.
**3. Απαγορεύεται η χρήση αποδεικτικών μέσων που έχουν αποκτηθεί κατά παράβαση του άρθρου αυτού και των άρθρων 9 και 9Α.
Ειδικότερα το Άρθρο 9Α (Προστασία προσωπικών δεδομένων) ορίζει ότι:
Καθένας έχει δικαίωμα προστασίας από τη συλλογή, επεξεργασία και χρήση, ιδίως με ηλεκτρονικά μέσα, των προσωπικών του δεδομένων, όπως νόμος ορίζει. Η προστασία των προσωπικών δεδομένων διασφαλίζεται από ανεξάρτητη αρχή, που συγκροτείται και λειτουργεί, όπως νόμος ορίζει.
Και τι ορίζει ο Νόμος; Αυτό μπορείτε να το διαβάσετε λεπτομερώς εδώ.

Σε γενικές γραμμές δηλαδή ο νέος νόμος που πάει να περάσει έναν σκοπό έχει: να εξαλοιφθεί αυτό το ενοχλητικό "που έχουν αποκτηθεί κατά παράβαση" του Άρθρου 19 του Ελληνικού Συντάγματος. Να το πούμε αλλιώς: για ποια ανωνυμία βγαίνετε και μου μιλάτε όταν εγώ αυτήν την στιγμή που γράφω από τον υπολογιστή μου αφήνω ένα πολύ συγκεκριμένο ηλεκτρονικό ίχνος που ονομάζεται IP address; Η διεύθυνση αυτή, τα στοιχεία της οποίας ταυτοποιεί η πάροχος εταιρία μου, μπορούν να βρεθούν πανεύκολα από την αρμόδια αρχή (δίωξη ηλεκτρονικών εγκλημάτων) κατόπιν εισαγγελικού αιτήματος. Άρα για ποιαν ανωνυμία μιλάμε όταν ο οποιοσδήποτε αφήνει το αποτύπωμά του ανά πάσα ώρα και στιγμή; Νόμοι υπάρχουν ήδη, απλά εμείς ως δικομανείς και νομοτρομολάγνοι θέλουμε κι άλλους, κι άλλους, κι άλλους. Και ξέρετε γιατί θέλουμε κι άλλους; Διότι όσο περισσότεροι είναι οι νόμοι, τόσο λιγότερο χρειάζεται να ψάχνουμε εμείς για να κάνουμε τη δουλειά μας. Άρα ποινικοποιούμε τα πάντα, ακόμη και τα κράνη και τις κουκούλες (ενώ θα έπρεπε τις γραβάτες) προκειμένου να μην χρειάζεται να κάνουμε και πολλά πράγματα.

Να το πάμε λίγο από την άλλη τώρα. Ας αφήσουμε την... επωνυμία του Βατοπεδίου, της Ζήμενς, του Χρηματιστηρίου, του ΟΤΕ, της Ολυμπιακής κλπ, κλπ, κλπ. Ώστε κόπτεται το Ελληνικό Κράτος για την ανωνυμία και τους θέλει όλους επωνύμους; Πολύ ωραία: τότε γι'αυτόν εδώ τον επώνυμο ονόματι Θ.Τενέζο τι ακριβώς έχει κάνει το κράτος; Πως είπατε; Είναι η εξαίρεση που επιβεβαιώνει τον κανόνα; Μπα, σοβαρά; Πείτε μου έναν που να έχει δικαιωθεί (έστω και μετά από 5-8-12 χρόνια) κατά του ελληνικού δημοσίου, ακόμη και με τελεσίδικη απόφαση και να μην εξακολουθεί να ταλαιπωρείται. Έναν πείτε μου, όχι δύο ή είκοσι. Πείτε μου έναν που να έχει καταγγείλει κάτι και να μην έχει βλαστημήσει την ώρα και την στιγμή ακόμη και που το κατήγγειλε. Ή μήπως έχει κάνει κάτι άλλο το Κράτος (πέραν των ολοένα και περισσοτέρων φόρων) για όλους εμάς τους επωνύμους της καθημερινής ζωής με το ΑΦΜ, με τους λογαριασμούς που έρχονται στα σπίτια, με τις δόσεις στις τράπεζες, με τις ταυτότητες κλπ, κλπ; Τίποτε δεν έχει κάνει κι ούτε θα κάνει ποτέ, ανεξαρτήτως κομματικού χρώματος. Και ξαφνικά λοιπόν κόπτεται το Κράτος για την ανωνυμία των βλόγερς... Συγκινητικόν, αλλά δεν θα πάρω...

Δε μου λέτε ρε παλουκάρια; Στον Πάριο (κατά κόσμον Βαρθακούρη) θα κάνετε μήνυση; Διότι το Πάριος δεν έχει καμία απολύτως διαφορά από το Hades και το κάθε Hades. Μήπως θα αφαιρέσετε το νόμπελ Λογοτεχνίας από τον Οδυσσέα Αλεπουδέλη, ευρύτερα γνωστό ως Ελύτη; Θα απαγορέψετε τα ποιήματα του Τέλλου Άγρα; Θα κλείσετε την εφημερίδα "Το Ποντίκι"; Θα λογοκρίνετε τις μισές και βάλε στήλες των εφημερίδων που είναι με ψευδώνυμα; Θα ρίξετε στον Καιάδα την Ανωνύμου Έλληνος Ελληνική Νομαρχία (από τα πλέον συγκλονιστικά κείμενα της νεώτερης ελληνικής ιστορίας); Ή μήπως θα περάσουμε στην παρανομία τους αρχαιοέλληνες φιλοσόφους στο σύνολό τους επειδή κυκλοφορούσαν μόνο με το μικρό τους όνομα; Δηλαδή όποιος δεν γουστάρει να γράψει με ονοματεπώνυμο αυτομάτων ταυτοποιείται με την 17 Νοέμβρη; Ρε δεν πάτε στο διάολο λέω 'γώ; Τι είδους φασισμός είναι αυτός; Αμερικανόπνευστός, του τύπου ή με 'μάς ή με τους άλλους; Βέβαια, τι απαιτήσεις να έχεις όταν έχει προηγηθεί η αριστουργηματική δήλωση περί του μέσου ηλιθίου, κατά την οποίαν δεν τρέχει και τίποτε ρε αδελφέ, και μέσα να σε πάμε αν είσαι αθώος θα δικαιωθείς (μετά από 3 έως 5 χρόνια).

Την ξέρετε την παροιμία; Της κοντής ψωλής οι τρίχες της έφταιγαν. Γιατροί παίρνουν φακελάκια και καταστρέφουν ανθρώπινες ζωές, οι τράπεζες πίνουν το αίμα όλων με τον πλέον ειδεχθή τρόπο, στο Ελληνικό Κράτος δεν λειτουργεί τίποτε, η μίζα και η ρεμούλα είναι πλέον καθημερινά must, Παιδεία δεν υφίσταται, καίμε τα δάση για να χτίσουμε αυθαίρετα, τα οποία στην συνέχεια νομιμοποιούμε τώρα, ανταλάσσουμε κρατικές περιουσίες επί πινάκιον φακής, η εγκληματικότητα χτυπάει κόκκινο και τι φταίνε τελικά; Το ίντερνετ και οι βλόγερς καθώς και τα καρτοκινητά. Θεσπέσια. Αν εγώ κάψω ένα δάσος είμαι εμπρηστής. Βγήκε τις προάλλες ο κύριος Μαρκογιαννάκης και δήλωσε ότι δεν χρειαζόμασταν ελικόπτερα επειδή μέχρι πρότινως έβρεχε όμως και όλα είναι κομπλέ, κανένα πρόβλημα. Βλέπετε, άλλο εγώ ο "ανώνυμος", κι άλλο ο κάθε κύριος Μαρκογιαννάκης, ο επώνυμος με την βουλευτική του ασυλία ενίοτε. Εξάλλου το προβλέπει και το Ελληνικό Σύνταγμα, πως όλοι οι Έλληνες είναι ίσοι απέναντι στον Νόμο, εκτός από εκείνους που είναι πιο ίσοι. Τι έχουμε λοιπόν; Με την άρση του απορρήτου διά πάσαν νόσον και πάσαν μαλακίαν λοιπόν, θα ληθούν όλα τα προβλήματά μας. Όπως οι καταχρηστικοί όροι των τραπεζών για παράδειγμα, τις οποίες το Κράτος αδυνατεί να ελέγξει και συμμορφώσει (το έχω λάβει με μέηλ, στην δεξιά πλευρά οι αποφάσεις δικαστηρίου):

Για τις καταθέσεις
Είσπραξη προμήθειας για κατάθεση σε λογαριασμό τρίτου προσώπου	711/2007 κ 961/2007, Πολυμελές Πρωτοδικείο Αθηνών
Επιβολή εξόδων κίνησης σε λογαριασμούς ταμιευτηρίου (ή τρεχούμενους) μετά την 4η πράξη κάθε μήνα	711/2007 κ 961/2007, Πολυμελές Πρωτοδικείο Αθηνών
Επιβολή εξόδων τήρησης και παρακολούθησης στους λογαριασμούς καταθέσεων	711/2007 κ 961/2007, Πολυμελές Πρωτοδικείο Αθηνών
Μονομερής μεταβολή από την πλευρά της τράπεζας για τους όρους των λογαριασμών καταθέσεων	711/2007 κ 961/2007, Πολυμελές Πρωτοδικείο Αθηνών
Επιβολή εξόδων αδράνειας (0,6 ή 1 €) σε λογαριασμούς που δεν κινούνται για πάνω από 1,5 χρόνο	711/2007 κ 961/2007, Πολυμελές Πρωτοδικείο Αθηνών
Ο υπολογισμός των τόκων των ποσών των καταθέσεων σε μεταγενέστερη ημερομηνία από αυτή που γίνεται η κατάθεση	711/2007 κ 961/2007, Πολυμελές Πρωτοδικείο Αθηνών
Για τις πιστωτικές κάρτες
Μονομερής αύξηση του επιτοκίου της πιστωτικής κάρτας, χωρίς συγκεκριμένα κριτήρια που αναφέρονται στη σύμβαση	1219/2001, Άρειος Πάγος
Μονομερής αύξηση της συνδρομής της κάρτας	1219/2001, Άρειος Πάγος
Είσπραξη προμήθειας για την ανάληψη μετρητών μέσω πιστωτικής κάρτας	1219/2001, Άρειος Πάγος
Για τα στεγαστικά και λοιπά δάνεια
Είσπραξη εξόδων χρηματοδότησης για τη χορήγηση του δανείου	5253/2003, Εφετείο Αθηνών
Είσπραξη εξόδων φακέλου	5253/2003, Εφετείο Αθηνών
Μονομερής αύξηση του επιτοκίου στα δάνεια με κυμαινόμενο επιτόκιο χωρίς κάποιο λογικό κριτήριο. Παράνομη είναι επίσης η απαίτηση της τράπεζας για επιστροφή του δανείου αν δεν αποδεχθεί ο πελάτης την προσαρμογή του επιτοκίου	5253/2003, Εφετείο Αθηνών
Επιβολή εξόδων 50 € σε δανειολήπτες για να πάρουν βεβαίωση οφειλών	711/2007 κ 961/2007, Πολυμελές Πρωτοδικείο Αθηνών
Η καταγγελία της σύμβασης του δανείου από τη μεριά της τράπεζας σε περίπτωση καθυστέρησης οποιασδήποτε δόσης	5253/2003, Εφετείο Αθηνών
Ο υπολογισμός των τόκων του δανείου με βάση το έτος των 360 ημερών αντί για τις 365 ή 366 μέρες με αποτέλεσμα τη μεγαλύτερη επιβάρυνση του δανειολήπτη	430/2005, Άρειος Πάγος
Η επιβολή χρονικού περιθωρίου (π.χ. 30 ημερών) στον πελάτη για να αμφισβητήσει τις χρεώσεις του, αλλιώς θεωρείται ότι τις κάνει δεκτές	1219/2001, Άρειος Πάγος

(για περισσότερες πληροφορίες απευθυνθείτε στον Συνήγορο του Καταναλωτή)

Τι έχει κάνει λοιπόν το Ελληνικό Κράτος; Τι έχει κάνει ο (κάθε) κύριος Σανιδάς και ο (κάθε) κύριος Δένδιας για τις χιλιάδες κραχτές παρανομίες που λαμβάνουν χώρα καθημερινά; Τι έχουν κάνει για τις κυβερνητικές μίζες (όχι μόνο της παρούσας κυβέρνησης αλλά και των προηγουμένων). Που εξαντλείται λοιπόν το ενδιαφέρον τους και η υποτιθέμενη αυστηρότητά τους; Στα μπλογκ, τα καρτοκινητά και τις κουκούλες; Αυτά είναι τα προβλήματα του σύγχρονου Ελληνικού Κράτους; Το αν εγώ θα γράφω εδώ μέσα ως Hades ή ως Χατζηυποσκορδοπουτσογλόπουλος; Όταν πήραν πρόσφατα οι πολιτικάρες μας (οι οποίοι ούτως ή άλλως πεινάνε οι άνθρωποι) τα νέα τους υβριδικά αυτοκίνητα αξίας μόλις μερικών (πολλών) χιλιάδων ευρώ, μεσούσης οικονομικής κρίσης, προ και μετά εξοντοτικών φόρων δεν την είδα την ευαισθησία τους. Τα λεφτά που λαμβάνουν, τα οποία οι περισσότεροι είναι ανάξιοι να τα λαμβάνουν δεν είδα να θέλουν να τα επιστρέψουν. Κι όταν τα κάνουν σκατά, δεν είδα κανείς να ζητάει την άρση της βουλευτικής του ασυλίας για να διαλευκανθεί η υπόθεσή του (πλην Ρουσσόπουλου, που είναι και ο μοναδικός που το έπραξε και δεν έμεινε στα λόγια). Ας βγει ο κύριος Δένδιας και ο κύριος Σανιδάς λοιπόν να άρουν την βουλευτική ασυλία όλων των βουλευτών που είναι ίσως και η μεγαλύτερη μάστιγα της χώρας, ας αλλάξουν το νομικό πλαίσιο για τους πολιτικοί οι οποίοι αντιμετωπίζουν την παραγραφή στα 5 χρόνια όταν για όλους τους πολίτες ισχύει η δεκαετία και ας ασχοληθούν μετά με τα βλογς, για τα οποία ούτως ή άλλως νομικό πλαίσιο υπάρχει.

Διότι ως έχω ξαναπεί, το πρόωλημά μας δεν είναι ότι δεν έχουμε νόμους. Το πρόβλημά μας είναι ότι ενώ έχουμε, δεν εφαρμόζονται. και δεν εφαρμόζονται όχι επειδή είναι ελλιπείς, αλλά ενεκα ανικανότητος συνήθως. Κι ας βγουν να μας πουν επιτέλους, φόρα παρτίδα, κατάμουτρα. Το πρόβλημά τους ποιο είναι; Η ανωνυμία, ή ότι γουστάρουμε να λέμε ελεύθερα τη γνώμη μας, σε αυτήν την πουτάνα την χώρα που έχει λησμονήσει ότι κάποτε γέννησε το ιερότερο των πολιτευμάτων που λέγεται Δημοκρατία;

Ξέρετε ποιοι ήταν οι αχρείοι στην αρχαία Αθήνα; Ήταν αυτοί που δεν ασχολούνταν με τα πολιτικά ζητήματα της πόλης. Ήταν οι άχρηστοι (α+χρεία), τα παράσιτα. Και μην ξεχνάτε ότι οι δύο μεγαλύτερες τιμωρίες στην δημοκρατική αρχαιότητα ήταν πρώτα η ατιμία (ήτοι η αφαίρεση των πολιτικών δικαιωμάτων) και εν συνεχεία ο οστρακισμός (δηλαδή η εξορία). Διότι οι αρχαίοι ημών πρόγονοι ήταν πολιτικοποιημένοι άνθρωποι, άξιοι και δραστήριοι, που όποτε χρειάστηκε έπαιρναν τις καταστάσεις (μαζί με τα όπλα) στα χέρια τους, δεν κώλωναν πουθενά. Γι'αυτό ακριβώς και έδιναν τόση σημασία στα πολιτικά θέματα, γι'αυτό και μπορεί να τα συζητούσαν ώρες επί ωρών και ημέρες επί ημερών. Διότι τα λάθη δεν επιτρέπονταν κι ακόμη κι αν γίνονταν, τα παραδέχονταν. Δεν τα φόρτωναν στους άλλους, δεν είχαν βουλευτικές ασυλίες, δεν είχαν παχυλούς μισθούς. Στην αρχαία Αθήνα όταν ερχόταν η σειρά κάποιου πολίτη να ασχοληθεί με τα κοινά, η περιουσία του δημευόταν προκειμένου να διασφαλισθεί ότι αποχωρόντας από τα κοινά ο πολίτης θα εξακολουθούσε να έχει την ίδιαν περιουσία με πριν. Τα πάντα δηλαδή απολύτως αντίθετα σε σχέση με σήμερα, όπου τελικώς αναρωτιέμαι αν στην σύγχρονη Ελλάδα περισσότερο αχρείοι είναι αυτοί που ασχολούνται με τα πολιτκά παρά όσοι δεν ασχολούνται. Έχετε αναρωτηθεί για ποιους λόγους θέλουμε πίσω τα μάρμαρα του Παρθενώνα; Ναι, για πολλούς, και θα είναι άγια η μέρα και τρισμέγιστη, όταν επιτέλους θα επιστρέψουν πίσω τα μάρμαρα. Ένας ανομολόγητος όμως λόγος που τα θέλουμε πίσω είναι ακριβώς ότι ξέρουμε κατά βάθος πόσο άχρηστοι είμαστε εμείς, διότι ποτέ δεν θα καταφέρουμε να κάνουμε κάτι αντάξιο του Παρθενώνα. Διότι, μην κρυβόμαστε, τα μάρμαρα δεν τα θέλουμε για να πηγαίνουμε να τα βλέπουμε εμείς. Τα θέλουμε για να έρχονται και να τα βλέπουν οι άλλοι, ακριβώς όπως και την ίδιαν την Ακρόπολη. Διότι είμαστε αχρείοι...
Και όποιος θέλει να δει που πάσχει ο τόπος ας κοιταχθεί στον καθρέπτη. Ιδίως οι πολιτικοί...
Χαίρετε...

ΥΓ. Και μιας και άλλαξε ο μήνας, ενημερώνω ότι το παρόν ιστολόγιο περιέχει υψηλά ποσοστά νικοτίνης...

UPDATE: Κατ' αρχήν διαβάστε μία και αυτό εδώ το κείμενο του Σπίθα (είναι απόσπασμα του σχετικού νόμου). Επειδή το όλο θέμα δεν αφορά μόνο τα βλόγια, αλλά και τα "ανώνυμα" τηλέφωνα ως έχουμε πει (καρτοκινητά). Για να δηλώνεις λοιπόν ονοματεπώνυμο (μιας και έτσι θέλουν) στο καρτοκινητό, πάει να πει πως κάποιος σε παρακολουθεί, ειδάλως το ονοματεπώνυμο δεν έχει καμία αξία. Πάμε τώρα στη "φωτιά". Το παρακάτω κείμενο το παραθέτω αυτούσιο από την ιστοσελίδα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου: (τα έντονα γράμματα, δικά μου)

Ψήφισμα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου σχετικά με την ελευθερία της έκφρασης στο Διαδίκτυο

Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ,

– έχοντας υπόψη τα προηγούμενα ετήσια ψηφίσματά του σχετικά με την κατάσταση των ανθρώπινων δικαιωμάτων στον κόσμο,

– έχοντας υπόψη τα προηγούμενα ψηφίσματά του σχετικά με τα ανθρώπινα δικαιώματα και την ελευθερία του Τύπου, καθώς και την αξιολόγηση της Παγκόσμιας Διάσκεψης για την Κοινωνία της Πληροφορίας που διεξήχθη στην Τυνησία το Δεκέμβριο 2005,

– έχοντας υπόψη το άρθρο 19 της Οικουμενικής Διακήρυξης των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου,

– έχοντας υπόψη το άρθρο 10 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου,

– έχοντας υπόψη τις κατευθυντήριες γραμμές της ΕΕ σχετικά με το διάλογο για τα ανθρώπινα δικαιώματα (2001) και τους υπερασπιστές των ανθρώπινων δικαιωμάτων (2004), καθώς και την πρώτη αξιολόγησή τους από την Αυστριακή Προεδρία,

– έχοντας υπόψη την Δήλωση Αρχών που ενέκρινε η Παγκόσμια Διάσκεψη για την Κοινωνία της Πληροφορίας, στις 12 Δεκεμβρίου 2003,

– έχοντας υπόψη την κοινή δήλωση του ειδικού εισηγητή των Ηνωμένων Εθνών για την ελευθερία της γνώμης και της έκφρασης, του εκπροσώπου του Οργανισμού για την Ασφάλεια και τη Συνεργασία στην Ευρώπη για την ελευθερία των μέσων ενημέρωσης και του ειδικού εισηγητή του Οργανισμού Αμερικανικών Κρατών για την ελευθερία της έκφρασης, της 21ης Δεκεμβρίου 2005,

– έχοντας υπόψη την πολιτική της ΕΕ σχετικά με τα ανθρώπινα δικαιώματα και τον εκδημοκρατισμό στις τρίτες χώρες, την οποία ενέκρινε το Συμβούλιο το Δεκέμβριο 2005,

– έχοντας υπόψη την Ευρωπαϊκή Πρωτοβουλία για τη Δημοκρατία και τα Δικαιώματα του Ανθρώπου (EIDHR),

– έχοντας υπόψη το άρθρο 115, παράγραφος 5, του Κανονισμού του,

A. λαμβάνοντας υπόψη ότι, σύμφωνα με το άρθρο 19 της Οικουμενικής Διακήρυξης των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, κάθε άνθρωπος έχει δικαίωμα στην ελευθερία της γνώμης και της έκφρασης· ότι το δικαίωμα αυτό περιλαμβάνει την ελευθερία να πρεσβεύει κανείς τις απόψεις του ανενόχλητα και να αναζητεί, να λαμβάνει και να μοιράζεται πληροφορίες και ιδέες με οποιοδήποτε μέσο επικοινωνίας και ανεξαρτήτως συνόρων,

Β. χαιρετίζοντας τη διακήρυξη της Παγκόσμιας Διάσκεψης της Τύνιδας στις 16-18 Νοεμβρίου 2005 σχετικά με την πρωταρχική σημασία που έχει η κοινωνία της πληροφορίας για τη δημοκρατία και το σεβασμό των ανθρώπινων δικαιωμάτων και των θεμελιωδών δικαιωμάτων, ιδίως δε την ελευθερία της έκφρασης και της γνώμης, καθώς και την ελευθερία να λαμβάνει κανείς και να έχει πρόσβαση στις πληροφορίες,

Γ. λαμβάνοντας υπόψη ότι στην εποχή μας ο αγώνας για την ελευθερία της έκφρασης έχει μεταφερθεί σε μεγάλο βαθμό στο Διαδίκτυο, το οποίο ως μέσο έκφρασης συγκεντρώνει την προτίμηση των πολιτικών αντιφρονούντων, των αγωνιστών της δημοκρατίας, των υπερασπιστών των ανθρώπινων δικαιωμάτων και των ανεξάρτητων δημοσιογράφων ανά τον κόσμο,

Δ. λαμβάνοντας υπόψη ότι η πρόσβαση στο Διαδίκτυο μπορεί να ενδυναμώσει τη δημοκρατία και να συνεισφέρει στην οικονομική και κοινωνική ανάπτυξη μιας χώρας, καθώς και ότι ο περιορισμός αυτής της πρόσβασης δεν συνάδει με το δικαίωμα της ελευθερίας της έκφρασης,

Ε. λαμβάνοντας υπόψη ότι οι περιορισμοί θα πρέπει να επιτρέπονται μόνο σε περιπτώσεις παράνομων ενεργειών, όπως η υποδαύλιση του μίσους, της βίας και του ρατσισμού, η προπαγάνδα υπέρ του ολοκληρωτισμού, η πρόσβαση παιδιών στην πορνογραφία ή η σεξουαλική εκμετάλλευσή τους,

ΣΤ. λαμβάνοντας υπόψη ότι, σύμφωνα με τους Δημοσιογράφους χωρίς Σύνορα, αυταρχικά καθεστώτα και κυβερνήσεις εργάζονται προς την κατεύθυνση όλο και πιο πρωτοποριακών μεθόδων ελέγχου του Διαδικτύου, κυρίως μέσω της χρήσης ολοένα και πιο εξελιγμένων τεχνολογιών φιλτραρίσματος και επιτήρησης των ηλεκτρονικών επικοινωνιών, καθώς και μέσω της συγκρότησης αστυνομίας του κυβερνοχώρου,

Ζ. λαμβάνοντας υπόψη ότι, σύμφωνα με οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων, πολλοί αντιφρονούντες στον κυβερνοχώρο κρατούνται στη φυλακή - οι περισσότεροι εξ αυτών στην Κίνα - και ότι σε αυτούς περιλαμβάνονται ο Hao Wu, συγγραφέας διαδικτυακού ημερολογίου (blogger) και κινηματογραφιστής ντοκιμαντέρ, ο Yang Zili, κινέζος αντιφρονών του κυβερνοχώρου, ο Shi Tao, κινέζος δημοσιογράφος στην εφημερίδα Dangdai Shangbao, ο Motjaba Saminejad, ιρανός συγγραφέας διαδικτυακού ημερολογίου, ο Mohammed Abbou, τυνήσιος δικηγόρος, ο Pham Hong Son, βιετναμέζος γιατρός και ο Habib Saleh, σύριος δημοσιογράφος του Διαδικτύου· λαμβάνοντας επίσης υπόψη ότι οι πλέον πρόσφατες περιπτώσεις αφορούν τους Mohamed Sharkawy και Karim Lel-shaer, αιγύπτιους συγγραφείς διαδικτυακού ημερολογίου,

Η. λαμβάνοντας υπόψη ότι ορισμένες χώρες μπορούν να θεωρηθούν ως εχθροί της ελευθερίας της έκφρασης στο Διαδίκτυο, όπως αναφέρεται στην τελευταία έκθεση των Δημοσιογράφων χωρίς Σύνορα, όπως η Κίνα, η Λευκορωσία, η Βιρμανία, η Κούβα, το Ιράν, η Λιβύη, οι Μαλδίβες, το Νεπάλ, η Βόρεια Κορέα, το Ουζμπεκιστάν, η Σαουδική Αραβία, η Συρία, η Τυνησία, το Τουρκμενιστάν και το Βιετνάμ,

Θ. λαμβάνοντας υπόψη ότι εταιρίες που εδρεύουν σε δημοκρατικές χώρες παρέχουν στις προαναφερθείσες χώρες τα τεχνικά μέσα για να ασκούν λογοκρισία στο Διαδίκτυο και να παρακολουθούν τις ηλεκτρονικές επικοινωνίες,

Ι. λαμβάνοντας υπόψη ότι η κινεζική κυβέρνηση έχει πείσει επιτυχώς εταιρίες όπως τη Yahoo, την Google και τη Microsoft να διευκολύνουν τη λογοκρισία των υπηρεσιών τους στην κινεζική διαδικτυακή αγορά, και σημειώνοντας ότι άλλες κυβερνήσεις έχουν ζητήσει τα μέσα για άσκηση λογοκρισίας από άλλες εταιρείες,

ΙΑ. λαμβάνοντας υπόψη ότι εξοπλισμός και τεχνολογίες που έχουν προμηθεύσει δυτικές εταιρείες, όπως η CISCO Systems, η Telecom Italia και η Wanadoo, θυγατρική της France Telecom, έχουν χρησιμοποιηθεί από κυβερνήσεις με στόχο τη λογοκρισία του Διαδικτύου για την αποτροπή της ελευθερίας της έκφρασης,

ΙΒ. λαμβάνοντας υπόψη ότι οι νομοθετικές αρχές των ΗΠΑ κατέθεσαν, τον Φεβρουάριο 2006, νομοσχέδιο με την επωνυμία Global On-Line Freedom Act, σκοπός του οποίου είναι η ρύθμιση των εργασιών των εταιριών του Διαδικτύου, όταν αυτές δραστηριοποιούνται σε καταπιεστικές χώρες,

ΙΓ. λαμβάνοντας υπόψη ότι η ΕΕ θα πρέπει να καταδείξει ότι τα δικαιώματα των χρηστών του Διαδικτύου βρίσκονται στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος της και ότι είναι έτοιμη να δράσει για να προαγάγει την ελεύθερη έκφραση στο Διαδίκτυο,

1. επαναλαμβάνει ότι η ελευθερία της έκφρασης αποτελεί θεμελιώδη αξία, κοινή σε όλες τις χώρες της ΕΕ, και ότι αυτές οφείλουν συνεπώς να προβούν σε απτές ενέργειες για να την υπερασπιστούν·

2. καλεί, στο πλαίσιο αυτό, το Συμβούλιο και τα κράτη μέλη να συμφωνήσουν επί κοινής δήλωσης με την οποία θα επαναβεβαιώνουν τη δέσμευσή τους υπέρ της προστασίας των δικαιωμάτων των χρηστών του Διαδικτύου και υπέρ της προαγωγής της ελεύθερης έκφρασης στο Διαδίκτυο σε ολόκληρο το κόσμο·

3. διατυπώνει εκ νέου την δέσμευσή του υπέρ των αρχών που τονίστηκαν εκ νέου στην σύνοδο κορυφής της Τύνιδας:

	-	οικοδόμηση της κοινωνίας της πληροφορίας στη βάση των ανθρώπινων δικαιωμάτων και των θεμελιωδών ελευθεριών,
	-	καταπολέμηση του ψηφιακού χάσματος και αναζήτηση πόρων για προγράμματα δράσης που θα ενισχύουν την ανάπτυξη,
	-	ανάπτυξη ρυθμίσεων για τη διαχείριση του Διαδικτύου οι οποίες να είναι πιο ισόρροπες, πλουραλιστικές και αντιπροσωπευτικές των ενδιαφερόμενων κρατών, με σκοπό την απάντηση στις νέες τεχνολογικές προκλήσεις (αζήτητα ηλεκτρονικά μηνύματα (spamming), προστασία δεδομένων κλπ)·

4. καταδικάζει έντονα την επιβολή περιορισμών στο διαδικτυακό περιεχόμενο, είτε αφορούν τη διάδοση είτε τη λήψη της πληροφορίας, που επιβάλλονται από κυβερνήσεις και δεν εγγυώνται απολύτως την ελευθερία της έκφρασης· καταδικάζει έντονα την παρενόχληση και τη φυλάκιση δημοσιογράφων και άλλων, που εκφράζουν τις απόψεις τους στο Διαδίκτυο· καλεί, επ' αυτού, το Συμβούλιο και την Επιτροπή να λάβουν όλα τα απαραίτητα μέτρα ενώπιον των αρχών των εμπλεκόμενων χωρών με στόχο την άμεση απελευθέρωση όλων των κρατούμενων χειριστών του Διαδικτύου·

5. καλεί την Επιτροπή και το Συμβούλιο να συντάξουν εθελοντικό κώδικα δεοντολογίας που να θέτει όρια στις δραστηριότητες εταιρειών σε καταπιεστικές χώρες·

6. καλεί την Επιτροπή και το Συμβούλιο να διατηρήσουν την παρουσία και την ενεργό συμμετοχή της ΕΕ, καθώς και την παρουσίαση των κοινών θέσεων, ιδίως στο πλαίσιο του Οικονομικoύ και Κοινωνικoύ Συμβουλίου (ECOSOC), της Διεθνούς Ένωσης Τηλεπικοινωνιών (ITU), του Εκπαιδευτικού, Επιστημονικού και Πολιτιστικού Οργανισμού των Ηνωμένων Εθνών (UNESCO) και του Προγράμματος Ανάπτυξης των Ηνωμένων Εθνών (UNDP)·

7. καλεί την Επιτροπή και το Συμβούλιο, κατά την εξέταση των προγραμμάτων βοήθειάς τους προς τρίτες χώρες, να λαμβάνουν υπόψη την ανάγκη ανεμπόδιστης πρόσβασης των πολιτών των χωρών αυτών στο Διαδίκτυο·

8. χαιρετίζει την κοινή δήλωση των επενδυτών σχετικά με την ελευθερία της έκφρασης και το Διαδίκτυο, κατόπιν πρωτοβουλίας των Δημοσιογράφων χωρίς Σύνορα· επισημαίνει ότι οι εταιρείες που παρέχουν υπηρεσίες αναζήτησης στο Διαδίκτυο, chat, εκδοτικές υπηρεσίες κ.ά, θα πρέπει να έχουν την ευθύνη να διασφαλίσουν ότι γίνονται σεβαστά τα δικαιώματα των χρηστών·

9. αναθέτει στον Πρόεδρό του να διαβιβάσει το παρόν ψήφισμα στο Συμβούλιο, στην Επιτροπή και στις κυβερνήσεις και τα κοινοβούλια των κρατών μελών.

Α, και για να μην το ξεχάσω κύριε Σανιδά. Δεν έχει μόνο ο Θεός δικαίωμα να σας κρίνει. Έχουν και όλοι οι υπόλοιποι. Αυτό σημαίνει Δημοκρατία.

UPDATE II: Το θυμήθηκα και αυτό. Διότι όπως έλεγα, πέρσι γινόταν χαβαλές μέγας πανταχόθεν, μετον έναν ή τον άλλον τρόπο... Α, και μιας και ανέφερε ο shades μέσα στην κουβέντα περί κλεισίματος του indymedia, από μια πολύ πρόχειρη "έρευνα" έως τώρα δεν βρήκα να ισχύει κάτι τέτοιο. Αλλά θα αναφερθούμε και σε αυτό εν ευθέτω χρόνω. Επίσης, εξαιρετικό άρθρο της Καθημερινής εδώ πέρα. Κι ένα καλό που βρήκε ο Σπίθας από την Ελευθεροτυπία.
UPDATE III: Τούτο δώ το υπολόγιζα για κανάν μήνα πριν, όταν είχε σκάσει στην επιφάνεια δηλαδή, άσχετα αν δεν το πρόλαβα ποτέ. Όπως και να'χει, επειδή το θεωρώ σημαντικό το γράφω τώρα. Έχει να κάνει με την περιβόητη ιστορία που έγινε με τον ΟΤΕ, το Πολυτεχνείο και το Indymedia (και που είχε αναφέρει κι ο Shades σε κάποιο σχόλιο). Από την όλη "έρευνα" που έκανα λοιπόν συμπέρανα ότι ουδείς επεχείρησε να κλείσει το Indymedia. Απλώς το Indymedia, εθισμένο στο να είναι διαχρονικά στον κόσμο του, επεχείρησε να το παρουσιάσει ως πόλεμο εναντίον του και τίποτε άλλο. Η αλήθεια είναι η εξής: υπάρχει μια σύμβαση ανάμεσα στο Πολυτεχνείο και τον ΟΤΕ, βάσει της οποίας ο τελευταίος παρέχει κάποιες συγκεκριμένες τεχνολογίες και δυνατότητες στο Πολυτεχνείο για ερευνητικούς σκοπούς. Επειδή λοιπόν έχει διαπιστωθεί ότι το Indymedia κάνει χρήση αυτών των τεχνιολογιών προς ιδίον όφελος, ο ΟΤΕ κατήγγειλε τη σύμβαση, πράγμα απολύτως λογικό και αναμενώμενο (και κακίστως που δεν το είχε πράξει νωρίτερα). Το γκολ εδώ είναι ότι αν ακυρωθεί η εν λόγω σύμβαση, Indymedia πάπαλα. Η παρανόηση όμως (τεχνηέντως δημιουργηθείσα και άκρως παραπλανητική) είναι ότι ο ΟΤΕ κινήθηκε κατά του Indymedia, πράγμα που φυσικά δεν ισχύει σε καμία περίπτωση. Ο όλος ντόρος λοιπόν που έγινε με το Indymedia είχε δύο κεντρικά σημεία, τα οποία αν και άσχετα μεταξύ τους επιχειρήθηκε να εμπλακούν στην όλη ιστορία περί ανωνυμίας και προσωπικών δεδομένων: να φανεί δηλαδή ότι στην ευρύτερη προσπάθεια καταστρατήγησης των ατομικών μας ελευθεριών, προσπαθούν να κλείσουν και το Indymedia. Λυπάμαι αγαπητές κι αγαπητοί, αλλά ουδεμία σχέση το ένα με το άλλο... Χαίρετε...