(Διόρθωση εξοργισμένου αναγνώστη γκαρίζοντας: συνήθως το φαγητό σου κάθεται ρε...)
Πράγματι, αλλά αν διαβάσεις κάτι τέτοιο, σου κάθεται και ο καφές.
(βασικά ακόμη και ο αέρας σου κάθεται).
Υπόμνημα: για όσους δεν πίνετε καφέ, υπάρχει και πιο αναλυτικά εδώ.
Πληροφορηθήκαμε λοιπόν από τις πλέον αρμόδιες και αξιόπιστες πηγές ότι ο Στέφεν Χόκινγκ ταλαιπωρείται από μια συγκεκριμένη ανίατη ασθένεια επειδή τον τιμώρησε ο θεός.
Γιατί -θα αναρωτηθείτε- τιμώρησε ο θεός τον Στέφεν Χόκινγκ; Κατ' αρχήν επειδή από το Σύμπαν ολόκληρο ο θεός έχει επιλέξει ν'ασχολείται νυχθημερόν με αυτήν εδώ την παντελώς ανούσια πλευρά του Σύμπαντος που έχει ονομαστεί Γή. Κατ' επέκτασιν, επειδή τσαντίστηκε τα μάλα από κάποιες απόψεις του Χόκινγκ κατά πως φαίνεται.
Παρένθεση: μα -θα παρατηρήσετε σωστά- ότι ο Άγιος Πειραιώς ξεκαθάρισε ότι η ασθένεια δεν οφείλεται στην μήνιν του θεού αλλά στην σχάση των ανθρώπων και του κόσμου από αυτόν.
Το πρόβλημα είναι ότι αμφότερα είναι μία η άλλη που λέμε και στην αργκό. Διότι στην μία περίπτωση ο θεός του την κοπάνησε στο κεφάλι, στην άλλη δεν απέτρεψε να του πέσει στο κεφάλι (όπως προφανώς κάνει στους καλούς χριστιανοί οι οποίοι διαχρονικά πεθαίνουν από φυσικά αίτια και σε βαθειά γεράματα).
Φυσικά μάλλον αφελώς νομίζετε ότι το μείζον πρόβλημα ήταν η ανωτέρω άποψη -στην οποίαν θα επανέλθουμε και αργότερα. Όχι, αγαπητή μου αναγνώστρια, αγαπητέ μου αναγνώστη: η προαναφερθείσα άποψη είναι απλώς κλασική χριστιανική, την οποίαν έχουμε ξανασυναντήσει σε πλείστες όσες περιπτώσεις και με αναρίθμητες διατυπώσεις ανά τους αιώνας. Αυτό που κάνει εντυπωσιακή την ανωτέρω άποψη είναι το "συμπληρωματικό" της σκέλος και αυτό είναι που μου άρεσε περισότερο: η (φαινομενική) γνώση του Σεραφείμ στο Χρονικό του Χρόνου, για το οποίο ουσιαστικά "διαμαρτυρήθηκε" πως αναιρείται από τις νεότερες απόψεις του Χόκινγκ. Εντυπωσιακόν.
Το Χρονικό του Χρόνου είναι το βιβλίο που έχω διαβάσει περισσότερο από κάθε άλλο (οπότε για να το έχω διαβάσει περισσότερο από Ηράκλειτο, καταλαβαίνετε για τι βιβλίο πρόκειται). Δεν το έχω διαβάσει από περιέργεια, ούτε για να εμβαθύνω τις γνώσεις μου. Μπας και το καταλάβω το έχω διαβάσει περί τις 11-12 φορές από το 1995 που το αγόρασα κι έπειτα. Σημειωτέον ότι αν και δεν είμαι ούτε φυσικός ούτε αστρονόμος, διαθέτω κάποιες σοβαρές γνώσεις για να μπορέσω να διαβάσω ένα τέτοιο βιβλίο. Αρκεί να μην είναι το Χρονικό του Χρόνου φυσικά. Δεν είναι ότι είναι τόσο δύσκολο (που είναι αρκετά δύσκολο. Ας πούμε, το Σύμπαν σε ένα καρυδότσουφλο είναι απείρως πιο ευκολοδιάβαστο). Είναι ότι έχει τεράστιο περιεχόμενο, με αποτέλεσμα αν δεν διαθέτεις εξειδίκευση επί του θέματος, όσο κι αν σημειώνεις πάντα κάτι θα ξεχνάς και κάτι άλλο θα σου διαφεύγει. Άσε που το Χρονικό έχει ξεπεραστεί σε κάποια συγκεκριμένα σημεία και θέλει όλη την ώρα αντιπαραβολές, αλλά αυτό δεν χρειάζεται να μας απασχολήσει.
Και όμως, αυτό που εμένα μου έχει βγάλει την πίστη ανάποδα, του Αγίου Πειραιώς προφανώς του είναι πανεύκολο. Πως το συμπεραίνω αυτό; Μα από την κουβέντα του ότι ο επίλογος του Χρονικού αντιφάσκει με τις νεότερες απόψεις του Χόκινγκ.
Ας υιοθετήσουμε την άποψη ότι ο Χόκινγκ δεν ξέρει τι λέει.
Μπορεί τότε κάποιος να μου εξηγήσει για ποιον λόγο ο Πειραιώς ξέρει;
Πως είναι δυνατόν πχ, να γνωρίζει ότι το Σύμπαν είναι πεπερασμένο; Ή πως μπορεί να βεβαιώσει την αρμονία του "λοιπού" (;;;) Σύμπαντος; (ποιου λοιπού ρε παιδιά;)
Μήπως η πηγή γνώσεως του Πειραιώς προέρχεται από αντίστοιχες πηγές που θεωρούσαν ότι η γη είναι το κέντρο του ηλιακού συστήματος και ακίνητη και που παραλίγο να έστελναν τον Γαλιλαίο στην πυρά;
Το Σύμπαν είναι συν+παν. Δεν είναι τόσο εύκολο να "συλληφθεί" από τον πολύ μικρό ανθρώπινο νου. Δηλαδή, από τον οποιονδήποτε ανθρώπινο νου πλην του Πειραιώς ο οποίος προφανώς εκτός από γιατρός είναι και εξαίρετος αστροφυσικός κατά πως φαίνεται. Εχμ, συγγνώμη... γιατρός... Παπάς ήθελα να πω. Ή ιερεύς αν προτιμάτε το πιο αρχαιοπρεπές.
Δεδομένου ότι εδώ και καιρό εξελίσσεται ήδη σενδόνι που απλώς αδυνατεί να ολοκληρωθεί (zaphod τον ήπιες) και πραγματευόταν το εν λόγω θέμα οπότε "με δεσμεύει" να μην επεκταθώ πλήρως, θα διερωτηθώ μεγαλοφώνως για το εξής: ας μου εξηγήσει κάποιος νοήμων άνθρωπος για ποιον λόγο ο θεός -αν υποθέσουμε ότι υπάρχει- πρέπει σώνει και καλά να είναι καθ'εικόνα και καθ'ομοίωση του ανθρώπου. Ωχ, πως είπατε; Το αντίθετο συμβαίνει; Ντάξει, ενοχλητική λεπτομέρεια για κάποιον που ποτέ κανείς δεν έχει δει το να ξέρει πως είναι και την παραβλέπουμε. Δηλαδή -θέλω να πω- με τίνα επιχειρηματολογία μπορεί να αποκλειστεί ότι θεός είναι το σύνολο των δυνάμεων της φύσης; Ή η αρχική κατάσταση του Σύμπαντος αμέσως πριν τη Μεγάλη Έκρηξη (ή ό,τι άλλο υπήρξε). Ως επίσης, για ποιον λόγο ο θεός να ασχολείται με αυτή εδώ τη μικρή κι ανούσια γωνίτσα του Σύμπαντος και τους ακόμη μικρότερους κι ανουσιότερους κατοίκους της που απλώς έρχονται και παρέρχονται στο πλαίσιο της ευρύτερης εξέλιξης (και όχι της "μικρότερης" δαρβινικής);
Δηλαδή, αν το πάμε αντίστροφα, τότε το γεγονός ότι επί μερικά δισεκατομμύρια χρόνια δεν υπήρχαν άνθρωποι στη γη θα πρέπει να εκκληφθεί ως θεϊκή αδιαφορία κάτι που έρχεται αν μη τι άλλο σε αντίφαση με την ΠΔ, αν πιστέψουμε ότι ο άνθρωπος δημιουργήθηκε αμέσως μετά τον Κόσμο. Ως επίσης (είχαμε και μια εκκρεμότητα από πιο πάνω) τιμωρία της σχάσης κόσμου/ανθρώπων και θεού ήταν και η άλωση της Κωνσταντινούπολης (το είχε επιβεβαιώσει και ο Σχολάριος άλλωστε) τουτέστιν πολλοί ονειρεύονται πίσω κάτι που είχε απομακρυνθεί από τον θεό, άρα το επόμενο ερώτημα είναι γιατί την Κωνσταντινούπολη και όχι τα Σόδομα; Άλλωστε και τα Σόδομα κάποτε στην πλευρά του θεού ήταν όπως μαρτυρεί και πάλι η ΠΔ. Επίσης, θα μπορούσαμε να παρεθέσουμε πλήθος ανθρώπων που αν και ακραιφνείς χριστιανοί είχαν εκτελεσθεί αγρίως ή χτυπηθεί από κάποια ασθένεια. Άρα εν ολίγοις ο θεός έχει γειώσει και τους "δικούς του" κατά το παρελθόν.
Συνεπώς το συμπέρασμα που μοιραία καταλήγουμε είναι ότι είτε ο Χόκινγκ θα έπρεπε να είχε γίνει ιερεύς, είτε κάποιο λάκο έχει η φάβα γενικότερα.
Η αλήθεια, βέβαια, είναι σχετικά απλή.
Η μεγαλύτερη είναι ότι η γνώση δεν τελειώνει ποτέ, όσα κι αν γνωρίζεις. Ο Σωκράτης, διαχρονικώς ένα από τα κορυφαία μυαλά της ανθρωπότητας, αυτό ακριβώς εννοούσε όταν έλεγε "εν οίδα ότι ουδέν οίδα" δηλαδή ένα γνωρίζω, ότι δεν γνωρίζω τίποτε. Η γνώση δεν σταματάει ποτέ. Η ίδια η ζωή έχει αποδείξει μυριάδες φορές ότι όποιος ισχυρίσθηκε ότι κατέχει την απόλυτη αλήθεια και γνώση είναι κοινός μπάμιας.
Οπότε είναι λίαν αστειότατο να λαμβάνουμε στα σοβαρά απόψεις όπως του Πειραιώς, Σεραφείμ, ο οποίος αν μη τι άλλο μπροστά στον Χόκινγκ είναι ούτε καν αμελητέα ποσότητα.
Δεύτερον, ο άνθρωπος έχει την εσωτερική ανάγκη να εξηγήσει τα πάντα γύρω του, ακριβώς όπως έχει την ανάγκη να ασχολείται με το πλέον χαζό θέμα όλων των εποχών, δηλαδή αν υπάρχει θεός ή όχι.
Η απάντηση ως προς το δεύτερο σκέλος είναι ότι δεν έχει την παραμικρή σημασία. Σημασία έχει τι νοιώθει ο καθένας μέσα του. Ως προς το πρώτο δε σκέλος, αυτή η έμφυτη περιέργεια υπήρχε διαχρονικά. Εκπληκτικό είναι ότι αν εξαιρέσουμε τους αρχαίους Έλληνες, στο υπόλοιπο στερέωμα η μελέτη του Παντός αποτελούσε προνόμιο του ιερατείου. Γι'αυτό και πέραν κάποιων -τω όντι σημαντικών- αστρονομικών ανακαλύψεων σε όλους τους λαούς, μόνο στην αρχαία Ελλάδα υπήρξε επιστημονική προσέγγιση της Φύσεως και γι'αυτό επί της ουσίας μόνο αυτή αναλύεται παγκοσμίως.
Τρίτον, η Φύση είναι αποδεδειγμένα τεμπέλα. Ακολουθεί πάντοτε την πιο οικονομική και σύντομη οδό (οπότε αποδείξαμε αυτομάτως ότι αντίθετα με τα θρυλούμενα δεν πρόκειται για γυναίκα!), το σημαντικότερο όμως είναι πως είτε την εξηγήσουμε, είτε όχι, είναι ήδη ένας αυτορυθμισμένος μηχανισμός που απλώς θα συνεχίσει να λειτουργεί έτσι όπως πρέπει, είτε εμείς την παρατηρούμε/εξηγούμε είτε όχι.
Στην πραγματικότητα, το Σύμπαν δεν ενδιαφέρεται για το τι θα ανακαλύψουμε εμείς. Ή μάλλον, δεν έχει καμία απολύτως αξία για το Σύμπαν αν εμείς θα ανακαλύψουμε κάτι. Το Σύμπαν απλώς θα κάνει όσα πρόκειται να κάνει με τον ρυθμό που ήδη τα κάνει ακόμη κι αν εμείς σταματήσουμε να υπάρχουμε.
Όσον αφορά τον παντογνώστη Πειραιώς, αν και δεν κατανοώ ποιο είναι το λοιπό Σύμπαν και ποια η διαφορά του από το... υπόλοιπο, θα επιθυμούσα να τον ενημερώσω ότι μόνο αρμονικό δεν είναι. Τουναντίον, λαμβάνουν χώρα και δη, αδιαλείπτως βιαιότατες διεργασίες οι οποίες δεν είναι τίποτε άλλο από τη γέννηση, τη ζωή και τον θάνατο σε μια πιο μεγάλη κλίμακα. Άστρα γεννιούνται, ζουν, δίνουν ζωή, παίρνουν ζωή, καταρρέουν, εκρήγνυνται, καταστρέφονται, σπέρνουν τον όλεθρο, αφήνουν σπέρμα για να γεννηθεί ένα νέο άστρο, ένα νέο πλανητικό σύστημα, ένας νέος γαλαξίας. Επίσης, την ίδια στιγμή υπάρχουν βομβαρδισμοί από σωματίδια, ασκούνται αμέτρητες δυνάμεις και όλα αυτά μέσα σε μια ασταμάτηση κίνηση σε ένα Σύμπαν που διαστέλλεται, ήτοι μεγαλώνει, επεκτείνεται. Τα νεφελώματα για παράδειγμα που είναι τόσο μαγευτικά στην όψη, είναι μερικά από τα πλέον βίαια σημεία του διαστήματος. Οπότε ποια είναι η αρμονία τελικά και πως ορίζεται;
Πρόταση: Η Αρχή της Απροσδιοριστίας (του Άδου)
Είναι αδύνατον να έχουμε πνευματική ανάπτυξη και ταυτόχρονα να διαθέτουμε σκοταδιστικά μυαλά τα οποία κάνουν κουμάντο.
Επεξήγηση: η πρόοδος δεν έχει ως μέτρο μόνο την ανάπτυξη της τεχνολογίας αλλά και τον τρόπο με τον οποίον σκεπτόμαστε. Όσο, λοιπόν, ψάχνουμε για αυθέντες, δεν πάμε πουθενά.
Α, και μιας και ανέφερα τη Φύση πιο πάνω, δεν πρέπει να λησμονούμε τον Μεγάλο Πατέρα όλων των Ελλήνων (και αγαπημένο μου) Ηράκλειτο, ο οποίος στο απόσπασμα 123 αναφέρει ρητά: Φύσις κρύπτεσθαι φιλεί.
Το τι σημαίνει αυτό, σε επόμενο σεντόνι.
Χαίρετε.
ΥΓ. Για την ιστορία. Ο επίλογος του Χρονικού του Χρόνου είναι ο εξής:
Παρ'όλα αυτά, αν ανακαλύψουμε μια πλήρη ενιαία θεωρία σύντομα θα γίνει κατανοητή στις γενικές της αρχές από οποιονδήποτε, όχι μόνο από τους λίγους φυσικούς. Τότε θα μπορούμε όλοι, φιλόσοφοι, φυσικοί και απλοί άνθρωποι, να συμμετάσχουμε στη συζήτηση του γιατί συμβαίνει να υπάρχει το Σύμπαν και εμείς. Αν βρούμε την απάντηση σε αυτό το ερώτημα θα έχει συντελεστεί ο τελικός θρίαμβος του ανθρώπινου νου - γιατί τότε θα έχουμε γνωρίσει το νου του θεού.
ΥΓ2. Το ερώτημα δεν είναι τόσο αν πράγματι ο θεός ρίχνει τα ζάρια αλλά το πως τα ρίχνει. (Ian Stewart, Παίζει ο θεός ζάρια;)
Πράγματι, αλλά αν διαβάσεις κάτι τέτοιο, σου κάθεται και ο καφές.
(βασικά ακόμη και ο αέρας σου κάθεται).
Υπόμνημα: για όσους δεν πίνετε καφέ, υπάρχει και πιο αναλυτικά εδώ.
Πληροφορηθήκαμε λοιπόν από τις πλέον αρμόδιες και αξιόπιστες πηγές ότι ο Στέφεν Χόκινγκ ταλαιπωρείται από μια συγκεκριμένη ανίατη ασθένεια επειδή τον τιμώρησε ο θεός.
Γιατί -θα αναρωτηθείτε- τιμώρησε ο θεός τον Στέφεν Χόκινγκ; Κατ' αρχήν επειδή από το Σύμπαν ολόκληρο ο θεός έχει επιλέξει ν'ασχολείται νυχθημερόν με αυτήν εδώ την παντελώς ανούσια πλευρά του Σύμπαντος που έχει ονομαστεί Γή. Κατ' επέκτασιν, επειδή τσαντίστηκε τα μάλα από κάποιες απόψεις του Χόκινγκ κατά πως φαίνεται.
Παρένθεση: μα -θα παρατηρήσετε σωστά- ότι ο Άγιος Πειραιώς ξεκαθάρισε ότι η ασθένεια δεν οφείλεται στην μήνιν του θεού αλλά στην σχάση των ανθρώπων και του κόσμου από αυτόν.
Το πρόβλημα είναι ότι αμφότερα είναι μία η άλλη που λέμε και στην αργκό. Διότι στην μία περίπτωση ο θεός του την κοπάνησε στο κεφάλι, στην άλλη δεν απέτρεψε να του πέσει στο κεφάλι (όπως προφανώς κάνει στους καλούς χριστιανοί οι οποίοι διαχρονικά πεθαίνουν από φυσικά αίτια και σε βαθειά γεράματα).
Φυσικά μάλλον αφελώς νομίζετε ότι το μείζον πρόβλημα ήταν η ανωτέρω άποψη -στην οποίαν θα επανέλθουμε και αργότερα. Όχι, αγαπητή μου αναγνώστρια, αγαπητέ μου αναγνώστη: η προαναφερθείσα άποψη είναι απλώς κλασική χριστιανική, την οποίαν έχουμε ξανασυναντήσει σε πλείστες όσες περιπτώσεις και με αναρίθμητες διατυπώσεις ανά τους αιώνας. Αυτό που κάνει εντυπωσιακή την ανωτέρω άποψη είναι το "συμπληρωματικό" της σκέλος και αυτό είναι που μου άρεσε περισότερο: η (φαινομενική) γνώση του Σεραφείμ στο Χρονικό του Χρόνου, για το οποίο ουσιαστικά "διαμαρτυρήθηκε" πως αναιρείται από τις νεότερες απόψεις του Χόκινγκ. Εντυπωσιακόν.
Το Χρονικό του Χρόνου είναι το βιβλίο που έχω διαβάσει περισσότερο από κάθε άλλο (οπότε για να το έχω διαβάσει περισσότερο από Ηράκλειτο, καταλαβαίνετε για τι βιβλίο πρόκειται). Δεν το έχω διαβάσει από περιέργεια, ούτε για να εμβαθύνω τις γνώσεις μου. Μπας και το καταλάβω το έχω διαβάσει περί τις 11-12 φορές από το 1995 που το αγόρασα κι έπειτα. Σημειωτέον ότι αν και δεν είμαι ούτε φυσικός ούτε αστρονόμος, διαθέτω κάποιες σοβαρές γνώσεις για να μπορέσω να διαβάσω ένα τέτοιο βιβλίο. Αρκεί να μην είναι το Χρονικό του Χρόνου φυσικά. Δεν είναι ότι είναι τόσο δύσκολο (που είναι αρκετά δύσκολο. Ας πούμε, το Σύμπαν σε ένα καρυδότσουφλο είναι απείρως πιο ευκολοδιάβαστο). Είναι ότι έχει τεράστιο περιεχόμενο, με αποτέλεσμα αν δεν διαθέτεις εξειδίκευση επί του θέματος, όσο κι αν σημειώνεις πάντα κάτι θα ξεχνάς και κάτι άλλο θα σου διαφεύγει. Άσε που το Χρονικό έχει ξεπεραστεί σε κάποια συγκεκριμένα σημεία και θέλει όλη την ώρα αντιπαραβολές, αλλά αυτό δεν χρειάζεται να μας απασχολήσει.
Και όμως, αυτό που εμένα μου έχει βγάλει την πίστη ανάποδα, του Αγίου Πειραιώς προφανώς του είναι πανεύκολο. Πως το συμπεραίνω αυτό; Μα από την κουβέντα του ότι ο επίλογος του Χρονικού αντιφάσκει με τις νεότερες απόψεις του Χόκινγκ.
Ας υιοθετήσουμε την άποψη ότι ο Χόκινγκ δεν ξέρει τι λέει.
Μπορεί τότε κάποιος να μου εξηγήσει για ποιον λόγο ο Πειραιώς ξέρει;
Πως είναι δυνατόν πχ, να γνωρίζει ότι το Σύμπαν είναι πεπερασμένο; Ή πως μπορεί να βεβαιώσει την αρμονία του "λοιπού" (;;;) Σύμπαντος; (ποιου λοιπού ρε παιδιά;)
Μήπως η πηγή γνώσεως του Πειραιώς προέρχεται από αντίστοιχες πηγές που θεωρούσαν ότι η γη είναι το κέντρο του ηλιακού συστήματος και ακίνητη και που παραλίγο να έστελναν τον Γαλιλαίο στην πυρά;
Το Σύμπαν είναι συν+παν. Δεν είναι τόσο εύκολο να "συλληφθεί" από τον πολύ μικρό ανθρώπινο νου. Δηλαδή, από τον οποιονδήποτε ανθρώπινο νου πλην του Πειραιώς ο οποίος προφανώς εκτός από γιατρός είναι και εξαίρετος αστροφυσικός κατά πως φαίνεται. Εχμ, συγγνώμη... γιατρός... Παπάς ήθελα να πω. Ή ιερεύς αν προτιμάτε το πιο αρχαιοπρεπές.
Δεδομένου ότι εδώ και καιρό εξελίσσεται ήδη σενδόνι που απλώς αδυνατεί να ολοκληρωθεί (zaphod τον ήπιες) και πραγματευόταν το εν λόγω θέμα οπότε "με δεσμεύει" να μην επεκταθώ πλήρως, θα διερωτηθώ μεγαλοφώνως για το εξής: ας μου εξηγήσει κάποιος νοήμων άνθρωπος για ποιον λόγο ο θεός -αν υποθέσουμε ότι υπάρχει- πρέπει σώνει και καλά να είναι καθ'εικόνα και καθ'ομοίωση του ανθρώπου. Ωχ, πως είπατε; Το αντίθετο συμβαίνει; Ντάξει, ενοχλητική λεπτομέρεια για κάποιον που ποτέ κανείς δεν έχει δει το να ξέρει πως είναι και την παραβλέπουμε. Δηλαδή -θέλω να πω- με τίνα επιχειρηματολογία μπορεί να αποκλειστεί ότι θεός είναι το σύνολο των δυνάμεων της φύσης; Ή η αρχική κατάσταση του Σύμπαντος αμέσως πριν τη Μεγάλη Έκρηξη (ή ό,τι άλλο υπήρξε). Ως επίσης, για ποιον λόγο ο θεός να ασχολείται με αυτή εδώ τη μικρή κι ανούσια γωνίτσα του Σύμπαντος και τους ακόμη μικρότερους κι ανουσιότερους κατοίκους της που απλώς έρχονται και παρέρχονται στο πλαίσιο της ευρύτερης εξέλιξης (και όχι της "μικρότερης" δαρβινικής);
Δηλαδή, αν το πάμε αντίστροφα, τότε το γεγονός ότι επί μερικά δισεκατομμύρια χρόνια δεν υπήρχαν άνθρωποι στη γη θα πρέπει να εκκληφθεί ως θεϊκή αδιαφορία κάτι που έρχεται αν μη τι άλλο σε αντίφαση με την ΠΔ, αν πιστέψουμε ότι ο άνθρωπος δημιουργήθηκε αμέσως μετά τον Κόσμο. Ως επίσης (είχαμε και μια εκκρεμότητα από πιο πάνω) τιμωρία της σχάσης κόσμου/ανθρώπων και θεού ήταν και η άλωση της Κωνσταντινούπολης (το είχε επιβεβαιώσει και ο Σχολάριος άλλωστε) τουτέστιν πολλοί ονειρεύονται πίσω κάτι που είχε απομακρυνθεί από τον θεό, άρα το επόμενο ερώτημα είναι γιατί την Κωνσταντινούπολη και όχι τα Σόδομα; Άλλωστε και τα Σόδομα κάποτε στην πλευρά του θεού ήταν όπως μαρτυρεί και πάλι η ΠΔ. Επίσης, θα μπορούσαμε να παρεθέσουμε πλήθος ανθρώπων που αν και ακραιφνείς χριστιανοί είχαν εκτελεσθεί αγρίως ή χτυπηθεί από κάποια ασθένεια. Άρα εν ολίγοις ο θεός έχει γειώσει και τους "δικούς του" κατά το παρελθόν.
Συνεπώς το συμπέρασμα που μοιραία καταλήγουμε είναι ότι είτε ο Χόκινγκ θα έπρεπε να είχε γίνει ιερεύς, είτε κάποιο λάκο έχει η φάβα γενικότερα.
Η αλήθεια, βέβαια, είναι σχετικά απλή.
Η μεγαλύτερη είναι ότι η γνώση δεν τελειώνει ποτέ, όσα κι αν γνωρίζεις. Ο Σωκράτης, διαχρονικώς ένα από τα κορυφαία μυαλά της ανθρωπότητας, αυτό ακριβώς εννοούσε όταν έλεγε "εν οίδα ότι ουδέν οίδα" δηλαδή ένα γνωρίζω, ότι δεν γνωρίζω τίποτε. Η γνώση δεν σταματάει ποτέ. Η ίδια η ζωή έχει αποδείξει μυριάδες φορές ότι όποιος ισχυρίσθηκε ότι κατέχει την απόλυτη αλήθεια και γνώση είναι κοινός μπάμιας.
Οπότε είναι λίαν αστειότατο να λαμβάνουμε στα σοβαρά απόψεις όπως του Πειραιώς, Σεραφείμ, ο οποίος αν μη τι άλλο μπροστά στον Χόκινγκ είναι ούτε καν αμελητέα ποσότητα.
Δεύτερον, ο άνθρωπος έχει την εσωτερική ανάγκη να εξηγήσει τα πάντα γύρω του, ακριβώς όπως έχει την ανάγκη να ασχολείται με το πλέον χαζό θέμα όλων των εποχών, δηλαδή αν υπάρχει θεός ή όχι.
Η απάντηση ως προς το δεύτερο σκέλος είναι ότι δεν έχει την παραμικρή σημασία. Σημασία έχει τι νοιώθει ο καθένας μέσα του. Ως προς το πρώτο δε σκέλος, αυτή η έμφυτη περιέργεια υπήρχε διαχρονικά. Εκπληκτικό είναι ότι αν εξαιρέσουμε τους αρχαίους Έλληνες, στο υπόλοιπο στερέωμα η μελέτη του Παντός αποτελούσε προνόμιο του ιερατείου. Γι'αυτό και πέραν κάποιων -τω όντι σημαντικών- αστρονομικών ανακαλύψεων σε όλους τους λαούς, μόνο στην αρχαία Ελλάδα υπήρξε επιστημονική προσέγγιση της Φύσεως και γι'αυτό επί της ουσίας μόνο αυτή αναλύεται παγκοσμίως.
Τρίτον, η Φύση είναι αποδεδειγμένα τεμπέλα. Ακολουθεί πάντοτε την πιο οικονομική και σύντομη οδό (οπότε αποδείξαμε αυτομάτως ότι αντίθετα με τα θρυλούμενα δεν πρόκειται για γυναίκα!), το σημαντικότερο όμως είναι πως είτε την εξηγήσουμε, είτε όχι, είναι ήδη ένας αυτορυθμισμένος μηχανισμός που απλώς θα συνεχίσει να λειτουργεί έτσι όπως πρέπει, είτε εμείς την παρατηρούμε/εξηγούμε είτε όχι.
Στην πραγματικότητα, το Σύμπαν δεν ενδιαφέρεται για το τι θα ανακαλύψουμε εμείς. Ή μάλλον, δεν έχει καμία απολύτως αξία για το Σύμπαν αν εμείς θα ανακαλύψουμε κάτι. Το Σύμπαν απλώς θα κάνει όσα πρόκειται να κάνει με τον ρυθμό που ήδη τα κάνει ακόμη κι αν εμείς σταματήσουμε να υπάρχουμε.
Όσον αφορά τον παντογνώστη Πειραιώς, αν και δεν κατανοώ ποιο είναι το λοιπό Σύμπαν και ποια η διαφορά του από το... υπόλοιπο, θα επιθυμούσα να τον ενημερώσω ότι μόνο αρμονικό δεν είναι. Τουναντίον, λαμβάνουν χώρα και δη, αδιαλείπτως βιαιότατες διεργασίες οι οποίες δεν είναι τίποτε άλλο από τη γέννηση, τη ζωή και τον θάνατο σε μια πιο μεγάλη κλίμακα. Άστρα γεννιούνται, ζουν, δίνουν ζωή, παίρνουν ζωή, καταρρέουν, εκρήγνυνται, καταστρέφονται, σπέρνουν τον όλεθρο, αφήνουν σπέρμα για να γεννηθεί ένα νέο άστρο, ένα νέο πλανητικό σύστημα, ένας νέος γαλαξίας. Επίσης, την ίδια στιγμή υπάρχουν βομβαρδισμοί από σωματίδια, ασκούνται αμέτρητες δυνάμεις και όλα αυτά μέσα σε μια ασταμάτηση κίνηση σε ένα Σύμπαν που διαστέλλεται, ήτοι μεγαλώνει, επεκτείνεται. Τα νεφελώματα για παράδειγμα που είναι τόσο μαγευτικά στην όψη, είναι μερικά από τα πλέον βίαια σημεία του διαστήματος. Οπότε ποια είναι η αρμονία τελικά και πως ορίζεται;
Πρόταση: Η Αρχή της Απροσδιοριστίας (του Άδου)
Είναι αδύνατον να έχουμε πνευματική ανάπτυξη και ταυτόχρονα να διαθέτουμε σκοταδιστικά μυαλά τα οποία κάνουν κουμάντο.
Επεξήγηση: η πρόοδος δεν έχει ως μέτρο μόνο την ανάπτυξη της τεχνολογίας αλλά και τον τρόπο με τον οποίον σκεπτόμαστε. Όσο, λοιπόν, ψάχνουμε για αυθέντες, δεν πάμε πουθενά.
Α, και μιας και ανέφερα τη Φύση πιο πάνω, δεν πρέπει να λησμονούμε τον Μεγάλο Πατέρα όλων των Ελλήνων (και αγαπημένο μου) Ηράκλειτο, ο οποίος στο απόσπασμα 123 αναφέρει ρητά: Φύσις κρύπτεσθαι φιλεί.
Το τι σημαίνει αυτό, σε επόμενο σεντόνι.
Χαίρετε.
ΥΓ. Για την ιστορία. Ο επίλογος του Χρονικού του Χρόνου είναι ο εξής:
Παρ'όλα αυτά, αν ανακαλύψουμε μια πλήρη ενιαία θεωρία σύντομα θα γίνει κατανοητή στις γενικές της αρχές από οποιονδήποτε, όχι μόνο από τους λίγους φυσικούς. Τότε θα μπορούμε όλοι, φιλόσοφοι, φυσικοί και απλοί άνθρωποι, να συμμετάσχουμε στη συζήτηση του γιατί συμβαίνει να υπάρχει το Σύμπαν και εμείς. Αν βρούμε την απάντηση σε αυτό το ερώτημα θα έχει συντελεστεί ο τελικός θρίαμβος του ανθρώπινου νου - γιατί τότε θα έχουμε γνωρίσει το νου του θεού.
ΥΓ2. Το ερώτημα δεν είναι τόσο αν πράγματι ο θεός ρίχνει τα ζάρια αλλά το πως τα ρίχνει. (Ian Stewart, Παίζει ο θεός ζάρια;)
