Για τον Γκαλίνοβιτς

Σήμερα η Θύρα 7 Πειραιά εξέδωσε την παρακάτω ανακοίνωση, επ'αφορμή του θανάτου της κορούλας του πρώην τερματοφύλακα του αιωνίου αντιπάλου, Μάριο Γκαλίνοβιτς από την καταραμένη νόσο πριν 2-3 μέρες.

Η Θύρα 7 Πειραιά εκφράζει τα θερμά της συλλυπητήρια στον Μάριο Γκαλίνοβιτς, για τον χαμό της μικρής του κορούλας. Η απώλεια μιάς ανθρώπινης ζωής, πόσο μάλλον ενός μικρού παιδιού είναι πάνω από όλους και όλα. Καλή δύναμη και να έρχεται πάντα στα όνειρά σου.

Είναι από τις ελάχιστες φορές που και θα ταυτιστώ απόλυτα με μια ανακοίνωση οργανωμένων, αλλά και θα τους δώσω θερμά συγχαρητήρια.

Όλοι μας γνωρίζαμε το πρόβλημα που είχε ο άνθρωπος από τότε που έπαιζε στον βάζελο ακόμα (την τελευταία του χρονιά). Σε κάτι ευρωπαϊκά παιχνίδια που όποτε γύρναγε η μπάλα πίσω, τον γιουχάιζαν όλα τα ανθρωποειδή και οι υπάνθρωποι που γνώριζαν το πρόβλημα (εδώ μέχρι κι εμείς το ξέραμε, το ξαναλέω). Κανένας σεβασμός. Κρίμα.

Δεν εννοώ φυσικά όλους τους οπαδούς του βάζελου με αυτούς τους χαρακτηρισμούς, αλλά δεν αφήνω ούτε έναν απ'έξω από εκείνους που πρέπει.

Όχι, δεν συνηθίζω να κάνω τέτοιες αναρτήσεις για κάθε ποδοσφαιριστή στον οποίον μπορεί να τύχει κάτι (από τα αμέτρητα που μπορεί να συμβαίνουν) αλλά εν προκειμένω αυτήν την ιστορία την ήξερα από τότε και μόλις διάβασα την είδηση με άγγιξε.

Κι ας έπαιζε στον αιώνιο.