Περί Ραδιοτηλεοπτικής Μπουρδολογίας και λοιπών Γελοιοτήτων

Ειλικρινά, δεν βλέπω σωτηρία για τη χώρα. Θα μου πείτε τώρα, μα καλά ρε Άδη τόσον καιρό δεν το είχες καταλάβει;
Κατ' αρχήν, όσο ζω ελπίζω. Κατά δεύτερον, δεν έχει να κάνει με το τι έχω καταλάβει αλλά με το τι βλέπω και ξαναβλέπω και για να δούμε το θέμα της ΕΡΤ και τι δεν έχω δει πλέον. Μιλάμε ότι έχουμε μπερδέψει τα μπούτια μας εντελώς.

Θα μιλήσω για τον εαυτό μου, έτσι για να μην έχουμε παρεξηγήσεις ή παρερμηνείες.
Αυτές τις μέρες έχω χώσει αμέτρητα καντήλια αναφορικά με το θέμα της ΕΡΤ θεωρώντας ανεπίτρεπτα τα όσα συνέβησαν. Γιατί;
Διότι τα θεωρώ παντελώς αντισυνταγματικά και απολύτως χουντικά.
Ξαφνικά, λοιπόν, πλήθος μέγα και σοφό από τους από 'κεί καθιέρωσε ως βασική επιχειρηματολογία το ότι αφού εναντιώνεσαι σε αυτά, σημαίνει ότι θες να υπάρχει κατασπατάληση χρημάτων, ρουσφετολογικές τοποθετήσεις, αδιαφάνεια κλπ, κλπ. Και μάλιστα το ανδρών σοφών τε και επιφανών μεγαλειώδες επιχείρημα κατέληγε με το βαθυστόχαστο ότι θέλουμε να ξαναλειτουργήσει η ΕΡΤ ακριβώς όπως πριν.

Επιχείρημα ευφυές επιπέδου ότι αν μένεις στην Αθήνα είναι προφανές ότι μισείς την Κρήτη. Δηλαδή παντελώς άσχετο (για να μην πούμε για το άλλο, ότι τόσον καιρό μόνο στον ιδιωτικό τομέα κλαίει ο κόσμος. Ωραία λογικά νεοΈλληνος, να κλάψουν και άλλες μάνες). Και το ερώτημα είναι, τι μας έχει φταίξει επιτέλους αυτή η ρημάδα η Κοινή Λογική και πρέπει να την πηδάμε ωσάν στις πιο βιτσιόζικες μεταμεσονύχτιες προβολές;

Εγώ, ας πούμε, και μόνο στην σκέψη ότι τόσα χρόνια στην ΕΡΤ υπήρχε η εκπομπή του Παπαδόπουλου "Στην υγειά μας" ένοιωθα να μου στρίβουν τ'άντερα. Ως επίσης θεωρώ ότι μετά την αποχώρηση της Χούκλη η οποία ίσως να έχει παρουσιάσει το καλύτερο δελτίο ειδήσεων που παρουσιάστηκε ποτέ σε ελληνικό κανάλι (δημόσιο τε και ιδιωτικό), οι ειδήσεις ήταν από κακές, έως εντελώς απαράδεκτες. Επίσης, με πλήθος εκπομπών μπορεί να διαφωνούσα και να τις θεωρούσα πεταμένα λεφτά.
Όμως παράλληλα για το υποτιθέμενο αμαρτωλό παρελθόν της είχα πολύ καλύτερη άποψη: πχ το ενημερωτικό πρωϊνό με Λυριτζή-Οικονόμου (τους οποίους από τον Flash τους γνωρίζαμε βεβαίως, βεβαίως) και εν συνεχεία με την Ποπάρα την Τσαπανίδου ήταν μακράν ό,τι καλύτερο έχει υπάρξει σε ενημερωτική ζώνη, ακόμη και συγκρινόμενη με ραδιοφώνου (που το θεωρώ απείρως ανώτερο από το γυαλί -προσωπικά γούστα αυτά), ενώ ταυτόχρονα είχα και δει και τρομερές εκπομπές (πχ η ΕΤ3 θεωρώ ότι είχε μακράν το καλύτερο πρόγραμμα σε όλη την ελληνική τηλεόραση). Θέλω να πω, ότι όπως δεν ήταν όλα άσπρα, έτσι δεν ήταν και όλα μαύρα.

Ξαφνικά, λοιπόν, και με πρόσχημα κάποιες άσχετες αναρτήσεις που κυκλοφορούν και ακριβώς επειδή απευθύνονται ως επί τω πλείστο σε ηλιθίους έγιναν ανάρπαστες, ωσαν νέες τσίχλες που τρώς το περιτύλιγμα και πετάς την τσίχλα νοιώθοντας την δροσιά της νέας γεύσης, μπήκαν τα πάντα στο ίδιο καζάνι και πέρασαν από μια κιμαδομηχανή.
Η αμαρτωλή ΕΡΤ...
Τέλος στην αδιαφάνεια...
Συναισθηματική μόνο η αντίδραση στο μαύρο...
Ορθολογισμός και εξυγίανση...
και πάει λέγοντας...

Μιλάμε για ατάκες σοβαρές που γίνονται τερατωδώς γελοίες αν αναλογιστείς ποιοι τις λένε.
Το γράφαμε και πρόσφατα, πάλι επ'αφορμή της ΕΡΤ: ο Σαμαράς στον οποίον καταλογίζουν ότι έφτιαξε ένα ολόκληρο Μουσείο (της Ακροπόλεως) με μοναδικό προσόν το να ομιλείς καλαματιανά, θα προβεί στον εξορθολογισμό της ΕΡΤ, έτσι;  Ακριβώς όπως έχει προβεί και στον εξορθολογισμό της χώρας ένα πράγμα, όπου μέχρι τώρα το μόνο που καταφέρνει να ελαττώνει επιτυχώς είναι οι μισθοί και οι συντάξεις ταυτόχρονα με το μέλλον της χώρας.
Ανέφερα την Χούκλη πιο πάνω και από αυτήν άκουσα την πιο σωστή κουβέντα περί του κλεισίματος της ΕΡΤ: οι άνθρωποι που δεν έχουν καταφέρει να κλείσουν τον Οργανισμό Αποξήρανσης της Κωπαϊδας εδώ και έναν χρόνο έκλεισαν την ΕΡΤ μέσα σε μία νύχτα.
Δηλαδή είναι να παίρνεις φόρα και να κοπανάς το κεφάλι σου στον τοίχο.

Και στο ενδιάμεσο μας προέκυψε και η προσωρινή απόφαση του ΣτΕ (ούτως ειπείν προσωρινή διότι δεν ασχολείται με την ουσία μιας προσφυγής το περιεχόμενο της οποίας μην ξεχνάμε ότι δεν μάθαμε ποτέ) η οποία τελικώς τα έκανε μάλλον χειρότερα τα πράγματα αντί να τα ξεκαθαρίσει.
Και η άποψή μου επί τούτου είναι λιτή, απλή και λογικότατη: φυσικά και το κράτος είναι αυτό που αποφασίζει τι πρέπει να κάνει με τους δημοσίους οργανισμούς πάσης φύσεως. Το θέμα είναι όμως να βρει και τον σωστό τρόπο να το κάνει αλλά να καθορίσει και το χρονικό σημείο και προπάντων να εξηγήσει και τους λόγους.

Διότι αν πιστέψουμε τα πιο πρόσφατα δημοσιεύματα (που ακολούθησαν το οχετό της αρχικής παραπληροφόρησης) η ΕΡΤ τελικώς δεν ήταν ζημιογόνα εταιρεία όπως είχε αρχικώς και προπαγανδιστικώς ειπωθεί. Τουτέστιν, η ΕΡΤ "εκκλήθη" να θυσιαστεί επειδή οι δανειστές γουστάρουν απολύσεις εδώ και... χθες. Αυτό ήταν το μόνο κριτήριο και τίποτε άλλο. Ούτε τα οικονομικά ελήφθησαν υπόψιν (άσε που βγήκαν σημεία και τέρατα στη φόρα για διορισμούς επί ημερών της τρικυβερνήσεως), ούτε το Σύνταγμα (αν και αυτό όπως αποδείξαμε έχει καταλυθεί πλήρως εδώ και πολύ καιρό), ούτε τίποτε. Αποφασίζομεν και διατάσσομεν. Απλά πράγματα, δοκιμασμένη τακτική.

Και η μεγαλύτερη πλάκα είναι η άλλη: ότι έκλεισε το μοναδικό κανάλι που είχε νόμιμη άδεια λειτουργίας και μένουν ανοικτά όλα τα υπόλοιπα που ακούγεται πως είναι παράνομα! Δεν υπάρχει μεγαλύτερη παράνοια! Αλλά ας μην ξεφεύγουμε από το αρχικό θέμα.

Ναι, και εγώ (όπως όλοι) θέλω να υπάρχει χρηστή διαχείριση.
Και εγώ θεωρώ ότι στις εποχές που ζούμε θα έπρεπε να υπάρχει πιο ευέλικτη λειτουργία.
Και εγώ θεωρώ ότι τόση μεγάλη έκταση λειτουργιών είναι υπερβολική.
Και εγώ θεωρώ ότι πρέπει να γίνει εξορθολογισμός.
Και εγώ θεωρώ ότι πρέπει να σταματήσουν οι κομματικές τοποθετήσεις προσωπικού.

Όμως για όλα υπάρχει ο τρόπος να γίνουν και ο τρόπος που επελέγη ήταν λάθος. Γι'αυτό και είμαι σφόδρα αντίθετος.
Πέραν τούτου η -ήδη- παροιμιώδης ανικανότητα τε και αχρηστία αυτών που επιχειρούν όλα αυτά μόνο αισιόδοξους δεν μας κάνει.
Και κυρίως, μην ξεχνάμε ότι ο τρόπος που έγιναν όλα αυτά δεν ήταν απλά λάθος αλλά κυριολεκτικά ήταν ο χειρότερος δυνατός. Χουντικός τρόπος, απλά και ξάστερα, μην μασάμε τα λόγια μας κυρίες και κύριοι.
Ο άνθρωπος που ανακάλυψε την πίτσα με τα τέσσερα τυριά που έχει γεύση πέντε τυριών (ατάκα του αγαπημένου μου βλόγερε polse) δεν είναι δυναμόν να μπορέσει να κάνει έστω και το ελάχιστο από όσα θα ήθελε να κάνει. Θέλετε απόδειξη;

ΟΠΑΠ, ιδού η απόδειξη. Αποκρατικοποιήθηκε πριν κανάν μήνα περίπου και πλέον συζητείται ότι η αποκρατικοποίηση ναυάγησε (μία ακόμη ηχηρή σφαλιάρα προς τον ιδιαίτερα.. αποφασισμένο πρωθυπουργό της χώρας). Γιατί; Διότι ναυάγησε. Ξεκίνησε με το ασυμβίβαστο Μελισσανίδη λόγω ΑΕΚ πριν καμιά δεκαριά μέρες αν και θάφτηκε και πριν 2- 3μέρες βγήκε στη φόρα ότι οι Τσέχοι αποχώρησαν επειδή τους είχε αποκρυφθεί μια τελεσίδικη συμφωνία του ΟΠΑΠ με την Ιντραλότ (άνευ περαιτέρω λεπτομερειών το ρεπορτάζ). Αποτέλεσμα; Τα θυμάστε τα πανηγύρια, έτσι; Ε, για τα πανηγύρια. Έτσι κινείται η τρικυβέρνηση και ο πρωθυπουργός με την συγκεκριμένη ομάδα συμβουλατόρων τε και σφουγγοκωλάριών του, οι οποίοι είχαν ως μείζον επιχείρημα υπέρ του κλεισίματος ότι σιγά μην θέλει κανείς να πάμε σε εκλογές, άρα κλείσε την. Μιλάμε για πνευματικό μεγαλείο, όχι αστεία. Και διερωτώμαι: η χώρα είναι έτοιμη για πολύ μεγάλο μπαμ, παρά τις περί του αντιθέτου διαβεβαιώσεις του Σαμαρά και ο πρωθυπουργός κινείται με τόσο σπασμωδικές κινήσεις; Είναι δυνατόν;
Δηλαδή ελάτε και πείτε μου ποιος εντελώς (μα εντελώς) μαλάκας από το επικοινωνιακό τε και συμβουλευτικό του επιτελείο του είπε να βγάλουν προς τα έξω την έκφραση ικανοποίησης της Καγκελαρίου Μέρκελ. Η Μέρκελ το συμφέρον της Γερμανίας κοιτάει και μας το λένε ως επιχείρημα υπέρ των προσπαθειών Σαμαρά; Δηλαδή πόσο ηλίθιοι μπορούν να είναι οι άνθρωποι;

Είναι δυνατόν να κλείνει εντελώς την ΕΡΤ όταν θα γίνει το έλα να δεις με τις αποζημιώσεις στην συνέχεια και αυτό να το ονομάζουμε εξορθολογισμό; Οι εκπομπές έχουν χορηγούς και καλύπτονται τα έξοδά τους. Όταν οι χορηγοί αποσύρονται και μένουν οι απαιτήσεις τι έχουμε; Ότι θα μεταφερθούν όλα στο δημόσιο χρέος, όπως έχει γίνει με όλα στο παρελθόν (θυμηθείτε ότι έτσι εξυγιάνθηκε και η Ολυμπιακή επί Χατζηδάκη αλλά και η Υγεία επί Λοβέρδου). Δηλαδή τι θα έχουμε; Χειροτέρευση των δεδομένων και ιδίως των αριθμών και την ίδιαν στιγμή η χώρα θα είναι δίχως δημόσια ραδιοφωνία και τηλεόραση το οποίο είναι τραγικό.

Και επειδή έχω διαπιστώσει ότι ως συνήθως οι περισσότεροι χάνουν και το δέντρο και το δάσος, θα σας πω το εξής: το ότι ασχολούμαι με αυτήν την συνταγματική εκτροπή και τα εν ΕΡΤ τεκταινόμενα δεν σημαίνει ότι δεν βλέπω ότι πάνε νοσοκομεία για κλείσιμο (φερ'ειπείν). Όλα τα βλέπουμε και όλα τα σχολιάζουμε.

Μμμμ... όμως είπα δημόσια τηλεόραση και ξέρετε τι παρατήρησα όλες αυτές τις μέρες; Ότι όλοι αυτοί που ήταν αναφανδόν υπέρ της όλης κίνησης το έκαναν επειδή ήθελαν να κλείσει η κρατική τηλεόραση, δηλαδή η τηλεόραση των ρουσφετιών, των αδιαφανών διαδικασιών κλπ. Και την ίδιαν στιγμή είναι ικανοποιημένοι που οι πολιτικοί που τα έχουν κάνει όλα σκατά θα δώσουν τάχα μου την λύση, όταν δεν ξέρουμε καν  να διαχωρίζουμε το κρατικόν από το δημόσιον. Μα πως; Ομιλούμε για σχιζοφρένεια.

Στο διά ταύτα για να μην μακρυγορούμε: με την περίπτωση της ΕΡΤ όλα έγιναν λάθος. Το ότι επισημαίνουμε αυτό το φρικτό λάθος δεν σημαίνει ότι δεν είμαστε υπέρ του εξορθολογισμού της, ούτε σημαίνει ότι επιθυμούμε να παραμείνουν τα πράγματα ως είχαν. Όπως όμως προείπα και ανέπτυξα, έπρεπε να έχουν γίνει με τον δέοντα τρόπο.

Ως κατακλείδα να πω 2-3 πραγματάκια σχετικά με τις πολιτικές εξελίξεις. Θα ήθελα να υπενθυμίσω ότι έδινα πολύ λιγότερο χρόνο ζωής στην κυβέρνηση Σαμαρά. Η αλήθεια είναι ότι με την τρομοκρατία και τις απειλές, έδωσε παράταση και εξεπλάγην που τα κατάφερε. Αυτό δεν σημαίνει ότι σίγουρα πάμε για εκλογές όπως πολλοί λένε. Η ταπεινή μου άποψη είναι ότι εκλογές δεν θα έχουμε με τίποτε και κυρίως επειδή δεν το θέλουν οι δανειστές. Όσο έγινε χαμός την βδομάδα που μας πέρασε με τα ξεχέσματα από διεθνή τύπο και φορείς για όσα συνέβησαν (μέχρι και η Διεθνής Αμνηστία έλαβε θέση), άλλες τόσες προειδοποιήσεις είχαμε από τους Ευρωπαίους εταίρους για το θέμα της αστάθειας. Από το grexit περάσαμε στο success story μας λέει η πρωθυπουργάρα μας, αλλά η αλήθεια είναι ότι μόνο με σανσέξ στόρυ μοιάζει. Κατά τα λοιπά, πλήρης και απόλυτη η επιτυχία.

Δεν πρέπει, λοιπόν, να ξεχνάμε το εξής σημαντικό: ακόμη κι αν πέσει η τρικυβέρνηση (που παρόλο που έχω χάσει την μπάλα με τις πολιτικές αλλαξοκωλιές των πέρα-δώθε-κείθε, παραταύτα αν δεν με απατά η μνήμη μου δεν πέφτει αν φύγει μόνο ο Δον κυρ-Φώτης) μετά κακώς νομίζει ο κόσμος ότι πάμε σε εκλογές. Σε διερευνητικές επαφές πηγαίνουμε προκειμένου να βγει άλλη κυβέρνηση. Ξέρετε τι εκβιασμός έχει να πέσει εκεί; Το έλα να δεις θα γίνει. Χειρότερα και από το μεσοδιάστημα των περσινών δύο εκλογικών αναμετρήσεων όπου το έγραφα ότι "δεν βλέπω να αντέχουμε ψυχολογικά". Και θα γίνει για να καταλήξουμε σε μια παπαδήμειο λύση με κάποιον άλλον δήμιο τραπεζικό και πιθανώς δικό μας παιδί, πχ γιατί να μην αναβαθμιστεί ο Γιαννάκης ο Στουρνάρας; Ή γιατί να μην ανταμειφθεί ο Προβόπουλος; (ενδεικτικά παραδείγματα). Θα μου πείτε ότι ο Σαμαράς δεν θέλει ν'αφήσει την εξουσία. Πολύ σωστό, αλλά ούτε ο Γεώργιος Β' Παπανδρέου Γ' ο Δωσίλογος επιθυμούσε να την αφήσει και τελικώς αναγκάστηκε. Και δεν αναγκάστηκε από μέσα όπως ενθυμούμεθα αλλά απ'έξω. Και μην θυμηθούμε επί πόσες μέρες περιμέναμε τον Παπαδήμ(ι)ο να προκηρύξει τις εκλογές, έ; Τα έχουμε ξεχάσει μήπως; Οπότε κάτι αντίστοιχο θα γίνει και τώρα, μην γελιώμαστε.

Όταν λέγαμε ότι οι τελευταίες εκλογές ήταν οι κρισιμότερες στην σύγχρονη Ιστορία μας, δεν ακούγατε και ψηφίσατε μαλακίες. Μην ονειρεύεστε εκλογές τώρα λοιπόν διότι πολύ δύσκολα θα παραδώσουν τα κεκτημένα. Τουλάχιστον όχι πριν ξεπουληθούν και τα τελευταία που τους ενδιαφέρουν. Οπότε μην περιμένετε και τόσο ραγδαίες πολιτικές εξελίξεις σήμερα, όπως θα ήθελαν πολλοί δημοσιοκάφροι, διότι αν εξαιρέσουμε την Χρυσή Αυγή που θα ήθελε εκλογές χθες κιόλας αν ήταν δυνατόν, από τους υπολοίπους είναι μαθηματικά βέβαιον ότι δεν τις θέλει κανείς και ιδίως οι της τρικυβερνήσεως που θα φάνε τον θάνατο της αλεπούς. Ούτε ο ΣΥΡΙΖΑ τις θέλει, ούτε το ΚΚΕ, ούτε κανείς. Μόνο η Χρυσή Αυγή, και αυτό κάτι δείχνει. Κάτι πολύ σοβαρό.

Ναι, η χώρα -αν και δεν της φαίνεται είναι η αλήθεια- βρίσκεται σε περίοδο πολιτικής αστάθειας. Ξέρετε τι σημαίνει πολιτική αστάθεια α λα ελληνικά; Να υπογράφει ο ΠτΔ την πράξη νομοθετικού περιεχομένου ομολογώντας ότι τα χέρια του είναι δεμένα και σχεδόν άμεσα να βγαίνει να λέει ότι ήταν λάθος κίνηση από την κυβέρνηση προκαλώντας αμηχανία και ενόχληση στον πρωθυπουργό, παρόλο που ο ΠτΔ επισήμως βρίσκεται πάνω από τον πρωθυπουργό στην ιεραρχία της Δημοκρατίας. Στην χώρα δεν είναι μόνο ότι δεν έχουμε (στην πράξη) δημοκρατία, αλλά έχουμε και μείζον πολιτειακό ζήτημα κατά πως φαίνεται και οι εξελίξεις είναι μάλλον πολύ ζοφερές. Σε αυτό το σημείο λοιπόν σας έχω μια έκπληξη (για όταν προλάβω) διότι το παρελθόν πάντα μας διδάσκει πολλά, αρκεί να θέλουμε να διδαχθούμε (και να μην έχουμε Ρεπούση να μας πρήζει τα συκώτια) βεβαίως, βεβαίως.

Σύντομα θα έχουμε αρκετές απαντήσεις αλλά και πάλι όχι αυτές που μας ενδιαφέρουν διότι πλέον είμαστε αποδεδειγμένα πολύ αργοί. Ας έχουμε μέχρι τότε μάτια και αφτιά ανοικτά.

Θα κλείσουμε με ένα μικρό απόσπασμα από το ρομάντσο "Το τρίο του αισθήματος και του αχαλίνωτου σεχ":
(UPDATE: να με συμπαθάτε που έχω αλλάξει το ρομάντσο καμιά δεκαριά φορές αλλά μου έρχονται τρομερές εμπνεύσεις που είναι αδύνατον να μείνουν έξω!)

Ανοίξτε την αμέσως, φώναξε ο Βαγγέλης χτυπώντας το χέρι του στο γραφείο με οργή.
Αμέσως, επανέλαβε ο Φώτης και ένοιωθε την στύση του να κοντεύει να σκίσει το παντελόνι του. Πήγαιναν πάνω από 30 χρόνια που είχε να νοιώσει τόσο όμορφα. Εξάλλου το σχέδιο πήγαινε όπως είχε σχεδιαστεί: ήταν αποφασισμένος να δηλώσει παρών αργότερα απ'όσο το περίμεναν. Τους την είχε στημένη και όσο το σκεφτόταν το πέος του γινόταν ολοένα και σκληρότερο. 

Αν δεν την ανοίξετε, συνέχισε ο Βαγγέλης, ξέρεις τι θα κάνουμε; Ο Αντώνης_ κοίταζε άναυδος. Μετά βίας του έφυγαν λίγα μισόλογα μαζί με μία υπόκωφη πορδή, από τις ύπουλες. Τι θα κάνετε Βαγγέλη;

Θα...., θα...., εχμ, θα σου...., θα...., εεε... ανοίξτε την αμέσως, φώναξε ο Βαγγέλης χτυπώντας το χέρι του στο γραφείο με οργή. Ταυτόχρονα όμως ένοιωσε ένα σφίξιμο χαμηλά. Όχι, δεν ήταν από το στομάχι του, ήταν βέβαιος.

Αμέεεεεσσσσ.... ακούστηκε η πνιχτή φωνή του Φώτη και η ζεστή υγρασία που τον αγκάλιαζε χαμηλά στο παντελόνι του απεδείκνυε ότι δεν μπόρεσε να ολοκληρώσει διότι μόλις είχε ολοκληρώσει... Το σώβρακο του Φώτη είχε αποκτήσει έναν μεγάλο λεκέ και η ικανοποίηση της πολιτικής επιτυχίας ήταν έκδηλη. Αμέσως ακούστηκε η αυστηρή φωνή του Αντώνης_ να λέει "Φώτη, φέρε μας σε παρακαλώ δυο καφεδάκια διότι πρέπει να δείξω τα δημοσκοπικά ποσοστά στον Βαγγέλη. Τον καφέ του πικρό καλύτερα". Το σφίξιμο του Βαγγέλη έγινε πιο έντονο. Ένοιωσε στιγμιαία έναν κρύο ιδρώτα να τρέχει στο μέτωπό του και μία σουβλιά χαμηλά.
Παρών, φώναξε σχεδόν ξεψυχισμένα ο Φώτης, αλλά τελικά ήταν απλώς χεσμένα λόγω ηλικίας και ανυπομονησίας. Ο Γαρουφαήλ ωσάν να κρυφάκουγε άνοιξε αμέσως την πόρτα, τάχα μου για να διευκολύνει την κίνηση αλλά στην πραγματικότητα ήθελε να ακούσει από πιο κοντά τις διαπραγματεύσεις. Η ομάδα ηλιθίας έπρεπε να είναι έτοιμη να κατασκευάσει την ηλίθια ανά πάσα στιγμή. Εδώ διακυβεύονταν πολλά. Ταυτόχρονα ως δείγμα της πολυσχιδούς προσωπικότητάς του ένοιωθε να βρίσκεται μόλις μια ανάσα από τη λύση του προβλήματος που τον ταλαιπωρούσε για χρόνια ολόκληρα και το αποτέλεσμα του οποίου είναι "δύο". Ενώ ήταν έτοιμος να ψελλίσει την απάντηση, ξαφνικά του ήρθε μία μεγαλοφυής ιδέα. Τον διέκοψε ένα ηχηρό κλάσιμο. Ήταν ο Μουρούτης που έτρωγε σουβλάκι δίπλα... Ήταν τόσο απορροφημένος στις σκέψεις του ότι πρέπει οπωσδήποτε να βγάλουμε τα τανκς έξω που σχεδόν τρόμαξε από τον κρότο. Σεισμόςςςςς, φώναξε... Αλλά πριν προλάβει να συνειδητοποιήσει τι είχε συμβεί, η γνώριμη μυρωδιά τον προσγείωσε στην πραγματικότητα.
Στο ενδιάμεσο ο Αντώνης_ εκμεταλλεύθηκε την απουσία του Φώτη και γύρισε προς την πλευρά του κάθιδρου Βαγγέλη, ο οποίος σκεφτόταν ότι τα προχθεσινά γιοβαρλάκια τελικώς παραήταν ριψοκίνδυνο εγχείρημα και περίμενε πως και πως να κάνουν διάλειμμα. Στο ενδιάμεσο αναθεμάτιζε την τύχη του που δεν έφαγε μπουγάτσα. Κάτι ήξερε η γυναίκα του που του είπε να πάρει το ταψί φεύγοντας αλλά δεν την άκουσε ο δόλιος. Ο Αντώνης_ στο ενδιάμεσο είχε πάρει το στραβοχυμένο του ύφος, γέρνοντας εμφανώς προς τα δεξιά, γεγονός που αποδείκνυε ότι η κατάσταση ήταν σοβαρή. Βαγγέλη, τα ποσοστά του κόμματός σου σύμφωνα με την τελευταία δημοσκ.... αλλά πριν προλάβει να ολοκληρώσει, χτύπησε το κινητό με τον χαρακτηριστικό ήχο του εθνικού ύμνου της Γερμανίας. Αμέσως πετάχτηκε ο Κασιδιάρης έξω από την πόρτα και έμεινε σε στάση προσοχής. Στο τηλέφωνο ήταν ο Άδωνις. Ο Αντώνης_ σήκωσε εμφανώς ενοχλημένος το τηλέφωνο και του είπε σε έντονο ύφος "Δεν σας είπα να μην με ενοχλήσετε όλο το απόγευμα; Τι συνέβη; Φρόντισε να είναι σοβαρό". Ο Αντώνης ακούγοντας τον Άδωνι γούρλωσε τα μάτια. Κόντεψαν να του πέσουν τα γυαλιά κάτω αλλά τα συγκράτησε. Πλάκα μου κάνεις, του είπε. Και η Μέρκελ τι είπε; συμπλήρωσε. Συνέχισε ν'ακούει προσεκτικά. Καλώς Άδωνι, ακύρωσέ το και έκανες καλή δουλειά να ξέρεις.
Όσο διήρκεσε η συνομιλία ο Βαγγέλης εκμεταλλεύθηκε την κατάσταση και με μαεστρικές κινήσεις κουνώντας μία το ένα κωλομέρι και μία το άλλο, κατάφερε να εξωτερικεύσει έναν χαμηλό, πνιχτό και υγρό θόρυβο που μόλις ακούστηκε από την πλευρά της πολυθρόνας του Βαγγέλη. Πλέον ήταν ανακουφισμένος, αν και ένοιωθε περίεργα αλλά ωραία. Κάτι τον γαργαλούσε βέβαια σε όλο το μπούτι έως το γόνατο, αλλά δεν έδωσε ιδιαίτερη βάση. 
Συνέχισε Αντώνης_, του είπε δίχως αγωνία πλέον και πρόσθεσε είμαι έτοιμος να βγάλουμε τη χώρα από την κρίση.
Η χώρα πλέον είχε γλιτώσει τις εκλογές.
Τι σου είπε ο Άδωνις; ρώτησε ο Βαγγέλης.
Τι να σου λέω τώρα, έχει γίνει χαμός στη Γερμανία. Ο Λεβαντόφσκι δεν πάει στην Μπάγερν τελικά. Και ήθελα να έπαιζα την μεταγραφή στο στοίχημα. Φτηνά τη γλιτώσαμε...
Ο Βαγγέλης ήταν και αυτός ικανοποιημένος.
Ο Φώτης ξαναμπήκε στην αίθουσα πιο λερωμένος από όταν είχε βγει. Καφέδες δεν κράταγε. Είχε πέσει πάνω στον Γαρουφαήλ μπαίνοντας...

Η εικών υπό της αιγίδος του συμμαχητού polse και του ευγενούς ιστολογίου του.