Σελίδες

Τρίτη 25 Νοεμβρίου 2008

Τελείωσε και η F1...


κι επιτέλους είδαμε χαρά εμείς οι μακλαρενίστες...
Κι έχει ακόμη μεγαλύτερη αξία αυτό, διότι την είδαμε υπό απολύτως αντίξοες συνθήκες, διότι το κυνήγι που έπεσε και φέτος ήταν πραγματικά μνημειώδες (και φυσικά επρόκειτο για συνέχεια των περσινών). Το θέμα είναι ότι τέλος καλό, όλα καλά. Ουδόλως με απασχολεί ότι το Κατασκευαστών πήγε στην... ιταλική παράγκα (για να αξιοποιήσουμε και τις ορολογίες του ελληνικού ποδοσφαίρου :) ), στην οποίαν δεν έφτανε το ένα παράρτημα, κατέβασε και δεύτερο φέτος (άντε, του χρόνου να τα τριτώσουμε αφού έχει κενές θέσεις ακόμη). Το σημαντικότερο ήταν πάντοτε για'μένα το Οδηγών. Και η ιστορία έγραψε Lewis Hamilton!

Από το 87 που ξεκίνησα να παρακολουθώ αρειμανίως F1 υποστήριζα την McLaren. Επί σειρά ετών δεν έχανα γκραν πρι. Μιλάμε ότι μέχρι πριν από λίγα χρόνια ζήτημα να είχα χάσει 10 συνολικά. Το θέμα είναι ότι τα τελευταί 3 χρόνια ουσιαστικά έχω πάψει να παρακολουθώ και οι λόγοι είναι πολλοί, παρόλο που εξακολουθώ να είμαι μεγάλος οπαδός του εν λόγω σπορ. Θεωρώ ότι η Φόρμουλα Ένα πλέον είναι σαν ακρωτηριασμένη: μην κάνετε αυτό, μην κάνετε εκείνο, απογορεύεται το άλλο... Που είναι οι ένδοξες εποχές όπου απαγορεύονταν και οι ανεφοδιασμοί και οι αλλαγές ελαστικών, τα οποία ήταν σχεδόν πάντα σλικ. Εκείνα ήταν γκραν πρι. Και με οδηγάρες, όχι όπως τώρα που τους ψάχνουμε με το σταγονόμετρο και νομίζουμε ότι είναι οδηγάρες πολλοί και διάφοροι οι οποίοι πριν από 10 χρόνια δεν θα ήταν ούτε καν δοκιμαστές.
Πέραν τούτου, παλαιότερα δεν υπήρχε και Πουρναράκης, τον οποίον άντεξα για πολλά χρόνια αλλά και ο μαζοχισμός έχει πια ένα όριο. Δεν αντέχεται με τίποτε ο άνθρωπος. Και δυστυχώς ένα τέτοιο γκραν πρι δεν είναι από τις περιπτώσεις που λες να χαμηλώσεις τελείως την τηλεόραση (άσε που και να το κάνεις, είναι και οι διαφημίσεις στη μέση...). Γενικά, έχει γίνει πολύ... αντιτουριστική η φόρμουλα ένα, παρόλο που την ίδιαν στιγμή έχει μαζέψει την κάθε καρυδιάς καρύδι. Θυμάμαι μια φορά που συζητάγαμε με τον Διαπλεκόμενο Γεωληστή και τον Θαλή Κιάπε, είχε έρθει ένα πιτσιρίκι που ουδείς μας εγνώριζε. Τον είχε τραβήξει η συζήτηση. Ο Διαπλεκόμενος είναι φερραρικός (σε αυτόν έδειξε κατανόηση). Οι άλλοι δύο είμαστε μακλαρενικοί (γεγονός που του προξένησε εντύπωση. Τόσο άσχετος). Εκεί που βάλαμε τα γέλια ήταν όταν απάντηση στην ερώτηση "με ποια ομάδα είναι": η απάντησή τους με το ύφος του αυτονόητου ήταν "μα φυσικά Renault..."... Μα φυσικά...
Τέλος πάντων, μη συνεχίσω το θάψιμο, δεν υπάρχει λόγος. Το θέμα είναι ότι η φόρμουλα, παρόλο που εξακολουθεί να μου αρέσει με έχει απομακρύνει αρκετά. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν θα πανηγυρίσω το πρωτάθλημα της ομαδάρας! McLaren και τα μυαλά στα κάγκελα και δεν το συζητώ... Το θέμα είναι να επανέλθει λιγο το σπορ στα γνωστά του στάνταρ για να αρχίσουμε πάλι να το παρακολουθούμε με την ψυχή μας.

Και μιας και περί F1 ο λόγος, μερικά μερικώς άσχετα ψιλά γράμματα. Τελείωσε και το προωτάθλημα φορμουλα των ποδοσφαιρικών ομάδων, στο οποίο όχι μόνο συμμετείχε και ο Ολυμπιακός αλλά είναι και από τις ιδρυτικές ομάδες του εν λόγω εγχειρήματος (όσο κι αν αυτό κάθεται βαρύ στον λαιμό κάποιων-πολλών). Η χρονιά ήταν διφορούμενη: τα στοιχεία δείχνουν ότι τελείωσε απογοητευτικά, αφού ο Ολυμπιακός κατέλαβε την προτελευταία θέση. Είναι και δεν είναι έτσι: η αλήθεια είναι ότι για αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα εμπιστεύτηκε έναν αρκετά ατζαμή (ως απεδείχθη) οδηγό, ο οποίος δεν συνέβαλε καθόλου στην εξέλιξη του μονοθεσίου και γι'αυτόν τον λόγο ενώ θα μπορούσε η ομάδα να είχε διεκδικήσει κάτι καλύτερο σχεδόν σε κάθε αγώνα εγκατέλειπε. Το ενδιαφέρον είναι ότι εγκατέλειπε από σχετικά υψηλές θέσεις κάθε φορά. Αυτό είναι το ουσιαστικότερο στοιχείο που πρέπει να κρατήσει η ομάδα, για να πάμε του χρόνου ακόμη καλύτερα.

Δεν υπάρχουν σχόλια: