Μιλάω για την πρώτη του εμφάνιση (κατ'εμέ και ουσιαστικότερη) στον Πρετεντέρη. Πάνε αρκετές ημέρες από τότε, όμως την έχω κρατημένη για σχόλια (τα οποία θα είναι αιρετικά ως συνήθως).
Κατ' αρχήν ως έχω ξαναγράαψει στο παρελθόν, τον Πρετεντέρη δεν τον έχω και σε ιδιαίτερη εκτίμηση. Γούστα είναι αυτά. Όχι για άλλον λόγο, αλλά τον θεωρώ από τους υπερβολικά "βαμμένους" δημοσιογράφους, οπότε δεν έχω να περιμένω αντικειμενική ενημέρωση από δαύτον. Πως έρχονται λοιπόν τα πράγματα και τον επιλέγει ο Ρουσόπουλος να δώσει την πρώτη του συνέντευξη. Κίνηση που απεδείχθη αριστουργηματική και εξαιρετικά μελετημένη από πλευράς Ρουσόπουλου.
Από την συγκεκριμένη συνέντευξη μου έμειναν πολλές γεύσεις. Μία εκ των οποίων ότι δεν θυμάμαι ποτέ άλλωτε τον Πρετεντέρη να είναι σφιγμένος (σωματικά) και να ιδρώνει κατά τη διάρκεια της εκπομπής του. Λογικό, αφού πολλάκις επεχείρησε να του τη φέρει του Ρουσόπουλου, αλλά τελικώς έφυγε με την ουρά στα σκέλια σε όλες τις περιπτώσεις. Ειπώθηκαν πολλά πράγματα στην συγκεκριμένη συνέντευξη τα οποία δεν κρύβω ότι ουδέποτε είχα την τύχη να γνωρίσω. Ένα εκ των οποίων το περί Νομικού Συμβουλίου του Κράτους. Εδώ και καιρό διαβάζω αναλύσεις επί αναλύσεων σχετικά με τα της Μο*νής Βατοπεδίου και μου κάνει εντύπωση ότι ουδέποτε διάβασα αυτό που είπε ο Ρουσόπουλος (και που ο Πρετεντέρης δεν αντέκρουσε, όπως σε άλλες περιπτώσεις επεχείρησε να κάνει). Και ποιο ήταν αυτό; Όταν πηγαίνει μια υπόθεση σε έναν (οποιονδήποτε) Υπουργό, αυτός απευθύνεται στη συνέχεια στο Νομικό Συμβούλιο του Κράτους και ζητάει βοήθεια επί νομικών ζητημάτων. Στην συνέχεια έρχεται μια γνωμάτευση και ο Υπουργός πράττει βάσει αυτής. Σημαντική λεπτομέρεια: ο Υπουργός απευθύνεται στοςυ αρμοδιους νομικούς ένεκα των μη γνώσεών του επί νομικών θεμάτων, από τη στιγμή που θα του έρθει λοιπόν η απάντηση αυτομάτως δεσμεύεται να πράξει βάσει αυτής. Ο Ρουσόπουλος λοιπόν είπε ότι ο όποιος εμπλεκόμενος (με την υπόθεση Βατοπεδίου) Υπουργός έπραξε βάσει της γνωμάτευσης του Νομικού Συμβουλίου. Η αξία της απάντησης αυτής έγκειται περισσότερο στο ότι ο Πρετεντέρης την έκανε γαργάρα, κι αυτό διότι ο Ρουσόπουλος το πήγε και παραπέρα. Το σκάνδαλο θα ήταν αν ο Υπουργός έπραττε το αντίθετο από την εισήγηση (που εδώ που τα λέμε, δεν το θεωρώ και παράλογο ως θέση). Σημαντικό ήταν και το άλλο που ανέφερε (γι'αυτήν την εξαιρετικά δύσοσμη υπόθεση): δεν απέκλεισε το ενδεχόμενο να υπάρχει μέγα σκάνδαλο, και κατ' εμέ σωστά είπε ότι είναι θέμα της Δικαιοσύνης αυτό. Διευκρίνισε όμως ότι άλλο αυτό, και άλλο το να λέμε ότι ο τάδε έπραξε έτσι επειδή έτσι του κάπνισε ή έτσι του υπέδειξαν. Κι επειδή έχουμε ξεχάσει ότι στη Δικαιοσύνη ο κάθε άνθρωπος είναι αθώος μέχρι αποδείξεως του αντιθέτου, την αποδέχομαι αυτήν την εξήγηση. Στο αυτό θέμα υπήρξε μια μεγάλη παράλειψη που μου έκανε μεγάλη εντύπωση (διότι όπως είπα, μιλάμε για Πρετεντέρη). Ναι μεν το πέρασε απ'έξω-απ'έξω, όμως σχετική ερώτηση για τους 2 εισαγγελείς δεν έγινε. Το πιάσατε; Η ιστορία με τους 2 εισαγγελείς ήταν αυτή που άνοιξε τον ασκό του Αιόλου, κι όμως ο Πρετεντέρης προτίμησε να μην ρωτήσει κάτι επί τούτου. Αν και δεν ξέρω τι μπορεί να σημαίνει αυτό, ομολογουμένως το βρίσκω εξαιρετικά ενδιαφέρον...
Με μεγάλο ενδιαφέρον παρακολούθησα και τα όσα ειπώθηκαν περί περιουσίας Ρουσόπουλου. Και ομολογουμένως έβαλα και τα γέλια κιόλας. Από τις αντιδράσεις Πρετεντέρη φυσικά, ο οποίος μάλλον δεν περίμενε να ακούσει αυτά που άκουγε. Όντως είπε κάποια πράγματα που είναι αλήθεια ο Ρουσόπουλος, ένα εκ των οποίων ότι ήταν από τα γερά ονόματα στην ελληνική δημοσιογραφία (μούγκα ο Πρετεντέρης). Όπως ενδιαφέρον είχε κι αυτό που είπε ότι απορεί γιατί γίνεται τόσος ντόρος από τη στιγμή που ξέρει πολύ καλά πόσα πληρώνει η τηλεόραση (ξανά μούγκα ο Πρετεντέρης). Αυτό που μου άρεσε ήταν το άλλο όμως. Και μου άρεσε διότι (όχι πως δεν το'ξερα βέβαια, όπως και όλοι μας) απέδειξε το πόσο ζέχνει η ελληνική δημοσιογραφία. Είπα και πιο πάνω ότι ο Ρουσόπουλος ήταν όντως γερό όνομα στην τηλεόραση (που το είπε και ο ίδιος κιόλας). Σε κάποιο σημείο λοιπόν πάει και λέει του Πρετεντέρη ότι "έτσι όπως παρουσιάζονται τα πράγματα βγαίνει το συμπέρασμα ότι ο Καραμανλής με βρήκε στον δρόμο". Και όντως είναι έτσι, διότι ο Καραμανλής είχε επιλέξει προ πολλών ετών τον Ρουσόπουλο για συγκεκριμένους λόγους, ένας εκ των οποίων ότι είχε και όνομα και "ρεύμα". Και καθόμουν και σκεφτόμουν το εξής ρε παιδιά: ότι παρόλο που όντως ήταν γνωστό, παρόλο που όλοι οι δημοσιογράφοι ξέρουν καλύτερα από τον καθένα τι πληρωμές παίζουν στα Μέσα τους, δεν είχα διαβάσει ποτέ το παραμικρό επί τούτου, πέραν του κλασικού αφορισμού ότι ο Ρουσόπουλος έχει τόσα σπίτια. Διότι συγγνώμη, αλλά με τα λεφτά που έχει βγάλει ο Ρουσόπουλος πιθανώς να μπορούσε να έχει άλλα τόσα. Βέβαια το εξοργιστικό ήταν το άλλο: "μα πως νοιώθετε με τέτοια περιουσία όταν δεν είναι αυτή η κατάσταση του μέσου Έλληνα;"
Σώπα ρε Πρετεντέρη, με πήραν τα δάκρυα συγκίνησης αγόρι μου. Τώρα το θυμήθηκες ότι η οικονομική κατάσταση των περισσοτέρων πολιτικών δεν συνάδει με την οικονομική θέση των πολιτών; Κι εδώ που τα λέμε, για να είμαστε και ακριβοδίκαιοι, δεν είναι κι από τους πιο πλούσιους πολιτικούς; ο Ρουσόπουλος, υπάρχουν και πολυ΄"χειρότεροι"... Κι επί τη ευκαιρία, για να σε ρωτήσω εγώ κάτι ρε Πρετεντέρη: η δική σου οικονομική κατάσταση συνάδει με αυτήν του μέσου Έλληνα πολίτη, για τον οποίον τόσο κόπτεσαι; Κοροϊδευόμαστε εδώ πέρα...
Μην μακρυγορώ. Η συγκεκριμένη συνέντευξη ήταν από τις ουσιαστικότερες που έχω παρακολουθήσει εδώ και πολλά χρόνια. Μέσω αυτής έπιασα πολλά, πέραν των όσων ειπώθηκαν. Ένα απ'αυτά, επιβεβαιώθηκε ότι αντί να έχουμε ενημέρωση με αρχίδια, έχουμε αρχίδια ενημέρωση. Ιδρωμένο και σφιγμένο (και σχεδόν κοκκινισμένο) τον Πρετεντέρη δεν τον θυμάμαι ποτέ άλλωτε. Διόλου τυχαία η ατάκα του αμέσως μετά το τελευταίο διαφημιστικό διάλειμμα ότι "χρειαζόταν για να πέσουν οι τόνοι", όταν σε ολόκληρη την κουβέντα ο Ρουσόπουλος δεν έχασε την ψυχραιμία του ή τον τόνο της φωνής του ούτε μία φορά. Απλά ο Πρετεντέρης αλλιώς περίμενε να του βγει η εκπομπή κι αλλιώς είδε να του βγαίνει (και δη, μπούμερανγκ ολόκληρο). Ακούστηκαν πολλά: και για τον ελληνικό τύπο, και για τα διάφορα δημοσιεύματα, και για το Βατοπέδι και για ό,τι υπήρχε στην επικαιρότητα. Σε κάποια σημεία ήταν σαφές ότι ο Ρουσόπουλος κατάφερε να υπεκφύγει. Όμως η γενική γεύση που μου έμεινε ήταν διαφορετική και παρόλο που πρακτικά τη γνωρίζω εδώ και χρόνια, παρουσιάζονται με τέτοιον τρόπο τα πράγματα που είναι εύκολο να την πατήσω ακόμη κι εγώ. Χμ, τι εννοω΄με αυτό το τελευταίο...
Ελευθεροτυπία. Ξεκίνησα να διαβάζω ανελλιπώς κάπου στο 93-94 αν θυμάμαι καλά. Μέχρι τότε διάβαζα πολλές και διάφορες, αλλά τελικώς κατέληξα στην Ε για έναν και μόνο λόγο: είχε τις καλύτερες εγκυκλοπαίδειες. Με τον καιρό λοιπόν άρχισα να συνηθίζω και τον τρόπο γραφής της. Ανέκαθεν θεωρούσα ότι η Ελευθεροτυπία μου έδινε την πλέον αντικειμενική ενημέρωση και αυτό για έναν λόγο: ήταν τόσο βαμμένη, που όταν κατάφερα να διαβάζω πίσω από τις γραμμές μπορούσα να διακρίνω αν αυτό που έλεγε είναι αλήθεια ή όχι. Το πως το κατάφερνα δεν ήταν δύσκολο: απλά θυμόμουν τα άρθρα και τις αναλύσεις και μετά έβλεπα τις εξελίξεις. Ο Καρελιάς επί παραδείγματι είναι ένας δημοσιογράφος που κυριολεκτικά έχω σε τεράστια εκτίμηση: όποτε γράφει πολιτική ανάλυση, 9 στις 10 περιπτώσεις ισχύει το ακριβώς αντίθετο. Δεν υπάρχει πιο αντικειμενική ενημέρωση από αυτό, ιδίως όταν μιλάμε για ελληνικό τύπο. Για να καταλάβετε τι εννοώ ακριβώς, θυμηθείτε τι γινόταν με τους παπανδρεϊκούς και τους βενιζελικούς δημοσιογράφους αμέσως μετά τις εκλογές, και δείτε πως εξελίχθηκαν τα πράγματα μετά τις εκλογές στο ΠΑΣΟΚ. Που κολλάνε αυτά όμως, θα μου πείτε...
Κολλάνει ακριβώς γι'αυτό που είπα: πολιτικό ρεπορτάζ έχω μάθει εδώ και σχεδόν 15 χρόνια να διαβάζω όχι από αυτά που λέει, αλλά από αυτά που επιχειρεί να πεί καθώς και από τα όσα δεν λέει (κυρίως). Βλέποντας λοιπόν την συνέντευξη Ρουσόπουλου στον Πρετεντέρη, απλά ένοιωσα ότι την πάτησα σαν χάνος. Κι εκεί ήταν που συνειδητοποίησα ότι πλέον η παραπληροφόρηση που πηγαινοέρχεται έχει ξεφύγει και σε όγκο, και σε έκταση και σε ποιότητα. Γιατί έπρεπε να μάθω από τον Ρουσόπουλο δηλαδή ότι μόνο η εξεταστική επιτροπή έχει το δικαίωμα από τον Νόμο να εξετάσει μια υπόθεση και πριν από την πενταετία (παραγραφής); Εφημερίδες δεν έχουμε να μας το πουν; Μέχρι πρότινως είχα την εντύπωση ότι η νουδού όντως έχει κάτι να κρύψει και γι'αυτό εμμένει στην σύσταση εξεταστικής, αντί για την προανακριτική που ζητάγαν οι άλλοι (διότι η προανακριτική εν αντιθέσει με την εξεταστική έχει τη δυνατότητα να παραπέμψει το πόρισμα της υπόθεσης στον εισαγγελέα). Και τελικά τι προέκυψε, ότι η νουδού αυτό που ζήταγε ήταν να πέσει φως σε όλο το χρονικό διάστημα και όχι μόνο στα τελευταία 5 χρόνια, το οποιο προσωπικά θεωρώ και το μοναδικό σωστό. Και το έμαθα πως; Όχι επειδή το είπε ο Ρουσόπουλος, αλλά ακριβώς επειδή δεν το αντέκρουσε ο Πρετεντέρης.
Κάτι πολύ πιο πρόσφατο ππου πήρε τ'αφτί μου και που αν μη τι άλλο με εντυπωσίασε ως εξέλιξη. Ενεπλάκη το όνομα ενός πασόκου με τον Εφραίμ άκουσα (μην με ρωτησετε ποιος, δεν θυμάμαι). Παράλληλα κάτι δείχνει να παίζεται με τους μάρτυρες της υποθέσεως. Δεν εξετάζω ούτε το αν όντως ισχύει το πρώτο, μήτε το αν όντως κάτι τρέχει με το δεύτερο. Με εντυπωσίασε όμως η απάντηση του ΠΑΣΟΚ: "δεν επιθυμούμε να δώσουμε συνέχεια στην υπόθεση". Τι πάει να πει αυτό;;; Είσαι πολιτικό κόμμα, είσαι η αξιωματική αντιπολίτευση, έχεις το μεγαλύτερο βάρος στον πολιτικό έλεγχο της κυβερνήσεως, έχεις ξεσκιστεί στις καταγγελίες και τις αναοινώσεις επί σειρά μηνών και ξαφνικά λες για το συγκεκριμένο στέλεχός σου ότι δεν επιθυμείς να δώσεις συνέχεια; Και τι με ενδιαφέρει εμένα τον πολίτη το τι επιθυμείς εσύ ως κόμμα; Όπως πρέπει να εξεταστούν όλες οι παράμετροι της υποθέσεως, έτσι επιβάλλεται να εξεταστεί και αυτή η πτυχή. Δεν το κατάλαβα... Δεν υφίσταται "δεν επιθυμούμε" στην πολιτική. Ούτε εμείς γουστάρουμε να πληρώνουμε φόρους, αλλά μας το επιβάλλουν. Δεδομένου λοιπόν ότι κι εμείς κάνουμε κάτι που δεν επιθυμούμε, το ίδιο να ισχύι και για τους πολιτικούς. Όλοι είμαστε ίσοι απέναντι στους Νόμους και το Ελληνικό Σύνταγμα άλλωστε, έτσι δεν είναι;
Τελικά τα πάντα είναι ένα τεράστιο πάρτυ πίσω από την πλάτη μας. Η βρωμιά που υπάρχει μάλλον ξεπερνάει κάθε φαντασία. Κυριολεκτικά είναι να μην ξέρεις από που να καλυφθείς. Δεν ξέρω ποιος έχει δίκιο και ποιος άδικο και δεν το κρύβω ότι δεν με ενδιαφέρει να μάθω και ξέρετε γιατί; Όλοι λένε και σωστά πως η υπόθεση Βατοπεδίου είναι επιτέλους μιας πρώτης τάξεως ευκαιρία να ξεβρωμίσουμε, έστω και λίγο. Εγώ λοιπόν το λέω ευθέως ότι προτιμώ να κλείσει εδώ και τώρα αυτή η υπόθεση και να μην ξανανοίξει ποτέ. Είναι πολύ προτιμότερο αυτό, από το να συνεχίζουν να βγαίνουν κι άλλα στοιχεία και τελικώς πάλι να μην την πληρώσει κανείς, εξέλιξη που ως η πιθανότερη γαρ, θα είναι μια ακόμη πρόκα στο φέρετρο του σάπιου πολιτικού (και όχι μόνο) συστήματος της χώρας....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου