Έχω μια πάρα πολύ μεγάλη απορία.

Και ειλικρινά αν καταφέρει κανείς να μου τη λύσει, θα έχει την ευγνωμοσύνη μου. Αλλά για μισό λεπτό... Μας έχουν ζαλίσει τ'αφτιά εδώ και μέρες αναφορικά με τις μεσσιτικές ικανότητες της Μο*νής Βατοπεδίου, έτσι; Θα μου πεις ότι την κυβέρνηση χτυπάνε κι ουχί τη Μο*νή. Ορθόν, αλλά εδώ ακριβώς έγκειται και η απορία μου.
Διαχρονικά, από το 300φεύγα και τη Συνθήκη των Μεδιολάνων του Κωνσταντίνου (γνωστού και ως Μεγάλου, και πως να μην είναι; Ούτε Χριστιανός ήταν ποτέ, ούτε κανάς άγιος, εκτός κι αν η δολοφονία του Κρίσπου και της Φαύστας ήταν άγιες πράξεις, αλλά μην αλλάζω θέμα) που εμφανίσθηκε επισήμως και με τη βούλα ο χριστιανισμός στο προσκήνιο, υπάρχει έστω και μια περίοδος στην ιστορία του που να μην ασχολείται αμιγώς με οικονομικά ζητήματα; Παρένθεση: πως είπατε; Το "αμιγώς" είνια ψευδές και κακεντρεχές; Σοβαρά; Για τραβάτε κάντε κάποιο μυστήριο στην εκκλησία και κάντε πως δεν πληρώνετε να δείτε τι μανούρα έχει να κάνει ο τράγος (είπα, εκ του αμνός), που κατά τα λοιπά ενδιαφέρεται μόνο για το ποίμνιό του και τη σωτηρία των ψυχών του (εδώ γελάνε...). Και συνεχίζω.
Έχετε διαβάσει ποτέ την ιστορία του Βυζαντίου; Την κανονική μιλάω, εκεί που αναφέρεται με την πραγματική του ονομασία κιόλας, δηλαδή Αγία Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία κι όχι εκείνη που θέλει να μας πείσει για τον ρόλο της εκκλησίας στην Εθνεγερσία με κρυφά σχολιά και λοιπά φαντάσματα (αν και πρακτικά είχε τεράστια συμβολή στην Εθνεγερσία η εκκλησία: έκανε τα πάντα για να αποτύχει). Βαριέσαι να διαβάζεις για φορολογίες, οικονομικές ρυθμίσεις με νομοθετικά διατάγματα (αυτοκρατορικά δηλαδή), δημεύσεις περιουσιών πολιτών κλπ, πάντα υπέρ των... φιλόπτωχων μοναστηριών κι εκκλησιών.
Για να το πάω και λίγο από την άλλη, μήπως είναι τυχαίο ή συμπτωματικό το γεγονός ότι οι τράγοι (εκ του αμνός, μην παρεξηγούμαι) πάντα ήταν με την εκάστοτε εξουσία; Στην αρχή τάχθηκε υπέρ ενός επίδοξου αυτοκράτωρα (του Κωνσταντίνου) που ούτε χριστιανός ήταν, ούτε ελληνικά μίλαγε, ούτε την παραμικρή σχέση με αυτούς είχε. Μετά ακολούθησε την ίδια σκοτεινή γραμμή (πλην μιας περίπτωσης, του αδικημένου Ιουλιανού που ακόμη και σήμερα του σέρνουν τα μύρια όσα, αλλά θα έρθει η ώρα να τον αποκαταστήσουμε και αυτόν). Όταν έγινε η άλωση της Ανατολικής Ρώμης (γνωστής και ως Κωνσταντινούπολης, αν και... προαιωνίως και προχριστιανικώς γνωστής ως Βυζάντιο) απευθύνθηκε στον τότε Πάπα (που ήταν και σχισματικός κιόλας). Μετά, ξανά επιστροφή στα "πάτρια", άμα τη αποχωρήσει των Φράγκων. Εν συνεχεία πλήρης υποταγή στον Σουλτάνο, πριν ακόμη την οριστική άλωση του Βυζαντίου (διότι μετά αλώσεως δεν το συζητάμε καν. Όσοι έχετε διαβάσει εκείνο τον άγιο άνθρωπο που ακούει στο όνομα Γεννάδιος Σχολάριος ξέρετε τι εννοώ). Μετά από 400 σχεδόν χρόνια υποταγής στον τουρκικό ζυγό (δίχως να υπολογίζω τις πρώτες δεκαετίες μετά την Εθνεγερσία που σθεναρά αφόριζαν τους πάντες που τολμούσαν να ξεμυτίσουν από την Υψηλή Πύλη) είχαμε κι άλλα: πρώτα με το στέμμα, μετά με τους ενάντιούς του, μετά ξανά με το στέμμα (ή μήπως ο Βενιζέλος τυχαία αφορίστηκε μετά τον καταποντισμό του νομίζετε;), μετά με τον Χίτλερ, μετά με τις κυβερνήσεις, μετά με τη χούντα και πάει λέγοντας.

Όπως δεν υπάρχει ούτε μια -έστω και μικρή- περίοδος στην ιστορία της εκκλησίας που να μην ήταν με τον έχοντα την εξουσία, έτσι δεν υπήρχε ούτε μια περίοδος που ο έχων την εξουσία να μην την "έφτιαχνε" πάσα δυνάμει. Και προπάντων, δεν υπάρχει ούτε μια περίοδος στην ιστορία που να μην ασχολείτο αμιγώς με τα λεφτά η εκκλησία. Ξαναλέω: αμιγώς. Εν ολίγοις δεν κάνει τίποτε άλλο παρά να συνεχίζει πιστά μια παράδοση 17 και βάλε αιώνων.
Προς τι η έκπληξη λοιπόν; Χαίρετε...

ΥΓ. Αφού η εκκλησία και οι μο*νές δεν ενδιαφέρονται για το χρήμα και την περιουσία τους, ως θέλουν να μας πείσουν, προς τι το κόλλημα περί φορολογίας (ή ακόμη και δήμευσης) της εκκλησιαστικής περιουσίας; Προς τι τα παγκάρια; Κι εξάλλου, αν δεν έχουν περιουσία δεν υπάρχει περίπτωση να φορολογηθούν, έτσι δεν είναι; Οπότε προς τι η αντίδραση;
Ουστ ρε τράγοι...