Χρόνια πολλά

αγαπητοί εν ψητώ αδελφοί και αδελφές. Ας τιμήσουμε σήμερον τον Μέγα Σουβλακέα κατά τα πρέποντα, τα δέοντα, και τα τζατζικέοντα...
Και εν ανάγκει, ας πάει στα ύψη η χοληστερίνη σήμερα. Οι ιατρικές τρομοκρατίες την μεγαλύτερη ημέρα της Σουβλακοσύνης δεν μας τρομάζουν...

Κατά τις μεσημβρινάς μα και κυρίως βραδυνάς ώρας θα τελείται δοξολογία.

Περί Ποινικοποιήσεως της Απόψεως

...διότι προς τα'κεί πάμε, και με μαθηματική ακρίβεια. Αλλά σα να μπήκα λίγο απότομα (το συνηθίζω, τι να κάνουμε;). Πάμε πάλι από την αρχή λοιπόν...

Ελληνικό Σύνταγμα, άρθρο 25, παράγραφος 1:
Τα δικαιώματα του ανθρώπου ως ατόμου και ως μέλους του κοινωνικού συνόλου και η αρχή του κοινωνικού κράτους δικαίου τελούν υπό την εγγύηση του Κράτους. Όλα τα κρατικά όργανα υποχρεούνται να διασφαλίζουν την ανεμπόδιστη και αποτελεσματική άσκησή τους. Τα δικαιώματα αυτά ισχύουν και στις σχέσεις μεταξύ ιδιωτών στις οποίες προσιδιάζουν. Oι κάθε είδους περιορισμοί που μπορούν κατά το Σύνταγμα να επιβληθούν στα δικαιώματα αυτά πρέπει να προβλέπονται είτε απευθείας από το Σύνταγμα είτε από το νόμο, εφόσον υπάρχει επιφύλαξη υπέρ αυτού και να σέβονται την αρχή της αναλογικότητας.

Ελληνικό Σύνταγμα, άρθρο 5Α, παράγραφος 2:
Καθένας έχει δικαίωμα συμμετοχής στην Κοινωνία της Πληροφορίας. Η διευκόλυνση της πρόσβασης στις πληροφορίες που διακινούνται ηλεκτρονικά, καθώς και της παραγωγής, ανταλλαγής και διάδοσής τους αποτελεί υποχρέωση του Κράτους, τηρουμένων πάντοτε των εγγυήσεων των άρθρων 9, 9Α και 19.

Ελληνικό Σύνταγμα, άρθρο 5, παράγραφος 1:
Kαθένας έχει δικαίωμα να αναπτύσσει ελεύθερα την προσωπικότητά του και να συμμετέχει στην κοινωνική, οικονομική και πολιτική ζωή της Xώρας, εφόσον δεν προσβάλλει τα δικαιώματα των άλλων και δεν παραβιάζει το Σύνταγμα ή τα χρηστά ήθη.

Ελληνικό Σύνταγμα, άρθρο 5, παράγραφος 3:
H προσωπική ελευθερία είναι απαραβίαστη. Kανένας δεν καταδιώκεται ούτε συλλαμβάνεται ούτε φυλακίζεται ούτε με οποιονδήποτε άλλο τρόπο περιορίζεται, παρά μόνο όταν και όπως ορίζει ο νόμος.

Διάβασα μερικά πραγματικά εξαιρετικά και πολύ ενδιαφέροντα κείμενα εσχάτως, όπως αυτό του zaphod, του _st_, του estarian, του geokalp, του polsemannen, του Σπίθα, ο οποίος (Σπίθας) μάλιστα είχε γράψει και κάτι άλλο παλαιότερα (καθώς και κάτι ακόμη) περί τα τέλη Δεκεμβρίου. Επίσης μου'ρθαν στο μυαλό κάποια πραγματάκια που είχα γράψει εγώ περί μιας άλλης υποθέσεως. Και έχουμε και λέμε...

Διαβάζω ότι εσχάτως έχει προκύψει κάποια ιστορία με ένα συγκεκριμένο μπλογκ, το press-gr πιο συγκεκριμένα, πίσω από το οποίο βρίσκεται κάποιος δημοσιογράφος, ενώ ταυτόχρονα ακούμε για εισαγγελικές παρεμβάσεις, για μηνύσεις από κάθε σημείο του ορίζοντα, για διαδικτυακά ίχνη που εντοπίζονται στην Αμερική και διάφορα άλλα λιγότερο ή περισσότερο ενδιαφέροντα. Εγώ βασικά έχω να πω το εξής: δεδομένου ότι η βλογόσφαιρα δεν είναι τίποτε παραπάνω από μια μικρογραφία της κοινωνίας, δεν θα εκπλαγώ αν μάθω ότι γίνεται της πουτάνας το κάγκελο και εντός της. Δηλαδή γιατί να μη γίνει; Δεν το κατάλαβα...
Δεν ξέρω τι έχει συμβεί με το press-gr και σε καμία περίπτωση δε βιάζομαι να εξάγω συμπεράσματα, μπορεί δηλαδή να υπάρχει απλώς κάποια συνωμοσία που να εξυπηρετεί συμφέροντα. Από την άλλη όμως μπορεί να έχουν γίνει όλα αυτά καθώς και πολλά περισσότερα. Ποιος ξέρει; Εγώ πάντως όχι. Και αναμφισβήτητα υπάρχουν αρμόδιοι για να τ'ανακαλύψουν, κι εγώ τέτοιος δεν είμαι, άσχετα αν παρακολουθώ για κάποιους λόγους την ιστορία. Εμένα άλλα είναι αυτά που με ανησυχούν...

Θα ξεκινήσω μια λίγο περίεργη ιστορική αναδρομή που έχει να κάνει με το πως εγώ έχω διακρίνει κάποια πράγματα, και μάλιστα δεν θα χρειαστεί να πάω πολύ πίσω στο παρελθόν.
1. Κατ' αρχήν έχουμε τη γνωστή ιστορία με το funEl, η οποία λογικά βρίσκεται εν εξελίξει στα δικαστήρια. Εδώ έχουμε ένα μεγάλο "κίνημα" ατόμων εις βάρος ενός συγκεκριμένου μπλογκ. Η ουσία όμως -και αυτό είναι που κρατάω για την ώρα- είναι ότι δεν υπάρχει η οποιαδήποτε δικαστική απόφαση, αν και τον funEl πιο πολύ για ιστορικούς λόγους τον αναφέρω.
2. Δίκη Πλεύρη... βρε, καλώς το το παιδί. Τι δουλειά έχει η δίκη Πλεύρη είπατε; Η δίκη του καμία, η ποινικοποίηση απόψεως όμως και με δικαστική βούλα έχει τεράστια θέση στην όλη ιστορία. Για την ώρα ας κρατήσουμε αυτό.
3. Λίγο μετά (ή ίσως και λίγο πριν και δεν το'χα πάρει εγώ χαμπάρι) σκάει μύτη στη βλογόσφαιρα κυριολεκτικά από το πουθενά μια μανία να γράφουμε όλοι επώνυμα και ο Σπίθας ήταν αυτός που (τουλάχιστον σε'μένα) ανέδειξε το θέμα. Μιλάμε για "σφαγές", με σωρεία επιχειρημάτων, εκ των οποίων της μίας πλευράς (της επωνυμίας) κυριολεκτικά για γέλια (όσα διάβασα εγώ δηλαδή). Η αλήθεια είναι ότι ναι μεν με είχε ξενίσει αρκετά η συγκεκριμένη επωνυμομανία, αλλά περαιτέρω βάση δεν έδωσα, αν και συμμετείχα μέχρι ενός σημείου.
4. Και μια ωραία πρωϊα σκάει μύτη η ιστορία με το press-gr....... Όπου μεταξύ άλλων παρατηρούμε με ενδιαφέρον ότι οι πάντες και τα πάντα μπαίνουν στο ίδιο καζάνι, όπου αρχίζει να ακούγεται η παραιτέρω ποινικοποίηση της ελεύθερης γνώμης (άσχετα αν κανείς δεν το θέτει έτσι) και όπου μεταξύ άλλων (μπίνγκο) ξανατίθεται το ζήτημα της ανωνυμίας/επωνυμίας....
Για την ώρα το σταματάω εδώ. Ας πάω στο τι εστί (κατ' εμέ) ένα μπλογκ.


Προσωπικά, αν και παλαιολιθικόθεν φορουμίστας, σε πλείστες όσες περιπτώσεις ουσιαστικά έγραφα ωσάν να έγραφα σε μπλογκ (έχουν γνώση οι φύλακες... :):) ). Απλά κάποια στιγμή το γύρισα σε μπλογκ. Είδα φως και μπήκα; Πιθανώς, αν και δεν το σκέφτηκα έτσι σε καμία περίπτωση: πρακτικά ό,τι έκανα χρόνια πριν σε διάφορα φόρα συνέχισα να κάνω αλλά πλέον σε ένα μπλογκ. Εξάλλου αν έχετε παρατηρήσει από τα σεντόνια που γράφω, μου αρέσει να γράφω, όσο μου αρέσει να λέω ελεύθερα και τη γνώμη μου όπως εγώ το επιθυμώ όχι όπως άλλοι θα γούσταραν. Πολλές φορές φυσικά το αναγνωρίζω ότι εν βρασμώ ψυχής μπορεί να πετάξω και κανά μπινελίκι ή κανά χώσιμο (τι να κάνουμε, ως θεός είμαι κι εγώ άνθρωπος άλλωστε), εκτιμώ όμως πως όλοι μπορούμε να διακρίνουμε το πότε κάποιος είναι εμπαθής, πότε την έχει στημένη στη γωνία και πότε του "ξεφεύγει" κάτι. Το ερώτημα είναι (κατά κάποιους) αν γράφω επώνυμα ή ανώνυμα... Η απάντησή μου είναι απλή: φυσικά και γράφω επώνυμα. Επωνυμότατα για την ακρίβεια. Πως είναι δυνατόν αυτό, θα μου πείτε, από τη στιγμή που γράφω ως Hades; Όλα είναι δυνατά και θα τα αναλύσω διεξοδικότατα.

Ας υποθέσουμε ότι έγραφα με το πραγματικό μου ονοματεπώνυμο. Αυτό θα έδινε αυτομάτως άλλη βαρύτητα στα λεγόμενά μου; Αν ναι, τότε διαβάζουμε ανθρώπους και όχι γνώμες, πράγμα που φυσικά είναι απολύτως γελοίο. Εγώ πχ έχω σε εκτίμηση φερ' ειπείν τον zaphod (καλά ρε, μην το πάρεις και πάνω σου) με τον οποίον συμφωνούμε σε πολλά. Αυτό σημαίνει τι όμως; Ότι αύριο μεθαύριο δεν μπορούμε να διαφωνήσουμε σε κάτι; Ή μήπως σημαίνει πως από την στιγμή που τον πάω απαγορεύεται να γράψει και κάτι το οποίο να θεωρήσω για τους δικούς μου λόγους ασόβαρο; Ή μήπως ότι -ακόμη χειρότερα- και να γράψει κάτι τελείως λάθος θα πω "ντάξει μωρέ, ο zaphod το'γραψε οπότε δεν τρέχει τίποτε"; Αυτό που με ενδιαφέρει είναι το τι γνώμη εκφέρει ο καθένας (αν και σε μερικές ειδικές περιπτώσεις καλό είναι να βλέπουμε και το ποιος μιλάει, αλλά αυτό είναι η εξαίρεση και όχι ο κανόνας), οπότε περνάμε στο έτερο μισό των πιθανοτήτων, στο να διαβάζουμε όχι τον άνθρωπο αλλά τη γνώμη του δηλαδή. Το αν θα γράψει κάποιος επώνυμα (έτσι όπως είθισται να ορίζεται η επωνυμία δηλαδή) δεν θα του προσδώσει και περισσότερο κύρος ή βαρύτητα σε όσα λέει. Ομοίως, αν κάποιος γράψει κάτι πραγματικά σοβαρό, δεν θα χάσει σε "κιλά" επειδή το έγραψε σαν paparas1945 αντί για το πραγματικό Βρασίδας Πουλόπουλος (Bruce Dickinson ελληνιστί!). Πέραν αυτού, παίζοντας στο επικίνδυνο (όπως πλασάρεται) παιχνίδι της ανωνυμίας, μπορούμε να την πατήσουμε και από άλλες απόψεις. Αν δηλαδή εγώ έγραφα στο μπλογκ μου ως Ανέστης Χατζημουχλοκλής, από που κι ως που συνεπάγεται ότι είναι το πραγματικό μου όνομα; Θα μπορούσε να δείχνει σαν κανονικό ονοματεπώνυμο και ταυτόχρονα να είναι απολύτως ψεύτικο, ενώ την ίδιαν στιγμή θα μπορούσα να έχω κι άλλο ένα "επώνυμο" μπλογκ ως Μήτσος Χλεμπουρίδης, άλλο ένα ως ο ομογενής Αριστείδης Suvlakeov και πάει λέγοντας. Δεν ξέρω αν γίνεται κατανοητό το που το πάω, αλλά ένα απλό ψευδώνυμο δεν έχει καμία απολύτως διαφορά από ένα ονοματεπώνυμο μέσα σε έναν φύσει απρόσωπο χώρο όπως το ίντερνετ. Όσο σωστά μπορεί να χρησιμοποιηθεί ένα απλό ψευδώνυμο, άλλο τόσο λάθος μπορεί να χρησιμοποιηθεί και ένα ονοματεπώνυμο (και τούμπαλιν). Όλα έχουν να κάνουν με το τι έχει μέσα στο κεφάλι του ο καθένας. Πως ξεκίνησα λοιπόν; Α, ναι... Εγώ λοιπόν γράφω επωνύμως. Είμαι ο Ηades και πάει και τελείωσε. Και γράφω επωνύμως αφενός επειδή γράφω ό,τι θα έγραφα και με το κανονικό μου όνομα (και αυτό το ξέρω και εγώ και όσοι με ξέρουν), αφετέρου διότι όπως φαίνεται από τα κείμενά μου (ελπίζω να φαίνεται δηλαδή) δεν με ενδιαφέρει σε καμία περίπτωση να το παίξω φωστήρας, παντογνώστης, ρυθμιστής καταστάσεων, οδηγός σε μια νέα τάξη πραγμάτων κλπ. Όπως επίσης, πιστεύω να είναι ευκρινές και το ότι εδώ μέσα γράφω αυτό που εγώ γουστάρω και όχι αυτό που άλλοι ενδεχομένως να ήθελαν να διαβάσουν. Με λίγα λόγια, ενδιαφέρομαι να γράψω μια άποψη, τη δική μου (που πιθανώς να μην ενδιαφέρει και κανέναν) και όχι να προσπαθήσω να γίνω αρεστός στον οποιονδήποτε. Αυτό λοιπόν θεωρώ πως είναι η μεγαλύτερη ασφαλιστική δικλείδα ασφαλείας αναφορικά με την ορθή ή μη χρήση της ανωνυμίας...

Χμ, για μισό γιατί έγραψα κάτι που δεν μου πολυάρεσε.... Χμμμμ, "ορθή χρήση"... Ναι, εδώ είμαστε. Για πείτε μου κάτι: πόσοι σκοτώνονται καθημερινά από μηχανάκια και αυτοκίνητα; Πολλοί. Αυτό σημαίνει ότι το μεταφορικό μέσον είναι κακό; Σε καμία περίπτωση. Κακός (ή ίσως ηλίθιος, ή ανίκανος) μπορεί να είναι ο οδηγός του, το μέσον όμως είναι πάντα ουδέτερο. Θέλω να πω, δεν είναι η ανωνυμία η κακή, κατά την ίδιαν ακριβώς λογική που μια άποψη δεν είναι καλή επειδή την είπε κάποιος ή κακή επειδή την είπε κάποιος άλλος. Η ανωνυμία είναι απλώς ουδέτερη. Αυτό που δεν είναι ουδέτερο είναι ο τρόπος με τον οποίον προσπαθεί ο καθείς να την χρησιμοποιήσει. Σχετικά πρόσφατα είχα διαβάσει ένα αν μη τι άλλο ενδιαφέρον όσο και εξαιρετικά αστείο κι ασόβαρο κείμενο σχετικά με την... ανελευθερία που "προσφέρει" η ανωνυμία (λυπάμαι, αλλά απαξιώ να λινκάρω) και κάπου έμεινα άναυδος: δηλαδή το ότι γράφω (κατά κάποιους ανωνύμως) μου στερεί την ελευθερία μου; Απεναντίας, από τη στιγμή που δεν έχω στους σκοπούς μου να προσβάλω κανέναν (δίχως αυτό να σημαίνει ότι κάποιος δεν θα προσβληθεί διαβάζοντας αυτά που γράφω), είναι δικαίωμα που πηγάζει από τις συνταγματικές μου ελευθερίες. Πέραν αυτού όμως, τι εστί τελικά ανωνυμία και τι επωνυμία; Ο Οδυσσέας Ελύτης (Αλεπουδέλης) πχ ήταν επώνυμος ή ανώνυμος; Η επωνυμία υπάρχει στις ταυτότητες, στα ΑΦΜ, στις εμπορικές συναλλαγές, στην προσωπική αλληλογραφία του καθενός, στο δίπλωμα αυτοκινήτου και πάει λέγοντας. Όπου πραγματικά χρειάζεται δηλαδή, όπου έχει ουσιαστική σημασία και ύπαρξη.
Να επανέλθω λοιπόν: δεν υπάρχει καλή ή κακή ανωνυμία, ομοίως και επωνυμία. Καλές ή κακές προθέσεις υπάρχουν, όσο και καλοί ή κακοί άνθρωποι.

Όπως μπορεί να συμβεί το ο,τιδήποτε στην καθημερινότητα της κοινωνίας μας όμως, ακριβώς με τις ίδιες συνθήκες μπορεί να συμβεί το ο,τιδήποτε και στις μικρογραφίες της, μία από τις οποίες και η μπλογκόσφαιρα. Λοιπόν, έως εδώ ήταν το ένα σκέλος. Πάμε στο δεύτερο τώρα (ω, ναι! Έχει και άλλο).

Ξεκίνησα με κάποια άρθρα του Ελληνικού Συνητάγματος. Λίγο περίεργος τρόπος να ξεκινήσεις ένα κείμενο με τις προσωπικές σου απόψεις. Ναι, πιθανώς. Όχι το συγκεκριμένο θέμα όμως, διότι πίσω από την όλη ιστορία νομίζω ότι βλέπω άλλα. Όπως εγώ (ό,τι κι αν είμαι) έχω το δικαίωμα να κάνω ένα μπλογκ, έτσι έχει το ίδιο δικαίωμα με 'μένα κι ένας βουλευτής, ένας δημοσιογράφος, ένας δικαστικός, ένας οικοδόμος, ένας περιπτεράς. Μπορεί ενδεχομένως ο βουλευτής να το κάνει προς άγραν ψήφων, αλλά αυτό είναι δικό του θέμα, όχι δικό μου. Ομοίως και ο περιπτεράς μπορεί να το κάνει για ν'αυξήσει την πελατεία του. Και πάλι δεν με νοιάζει. Όπως δεν με ενδιαφέρει και το κατά πόσον κάποιος έχει κάτι άλλο κατά νου, όπως επί παραδείγματι το να βάλει κάποιον συγκεκριμένο άνθρωπο στον στόχο του και να τον θάβει νυχθημερόν. Και φυσικά, όπως ακριβώς μπορεί και κάποιος να κατηγορήσει τον οποιονδήποτε άλλον για το ο,τιδήποτε. Δεν με ενδιαφέρουν δηλαδή οι σκοποί του καθενός. Όταν διαβάζω κάποιον, είτε είναι μπλογκ, είτε εφημερίδα, είτε βιβλίο, είτε αγγελία κι ο,τιδήποτε άλλο, διαβάζω αυτό που διαβάζω και τίποτε άλλο. Δεν διαβάζω τον συγγραφέα, διαβάζω αυτό που μου πλασάρει ο συγγραφέας. Μπορεί ο συγγραφέας να έχει τους σκοπούς του, αυτοί όμως θα παραμείνουν εσαεί δικοί του. Και στη συγκεκριμένη περίπτωση που δείχνει να μας απασχολεί εσχάτως (με το press-gr δηλαδή) νομίζω ότι κάπου βλέπουμε το δέντρο και χάνουμε το δάσος (δίχως αυτό να σημαίνει πως πρέπει να δούμε το δάσος και να χάσουμε τη λεπτομέρεια του δέντρου. Και τα δύο ταυτόχρονα πρέπει). Το αν ο συγκεκριμένος δημοσιογράφος έχει κάτι μεμπτό στην πλάτη του, είναι κάτι που θα το κρίνει η Δικαιοσύνη και μόνο. Εγώ μπορώ να έχω την άποψή μου επ'αυτού, αλλά μέχρι εκεί. Ομοίως, αν τα όσα ακούγονται αποδειχθούν αληθή, αυτό σε καμία περίπτωση δε σημαίνει ότι όλα τα μπλογκς αυτομάτως θα είναι ένα λίκνο εκβιασμών, παρανόμων ενεργειών και σκοτεινών σκοπών. Όπως επίσης αν αποδειχθεί ότι τελικά πίσω από το press-gr δεν υπάρχει τίποτε μεμπτό, τούτο δεν θα σημάνει ότι αποκλείεται να υπάρχουν και μπλογκς που μπορεί να είναι βρώμικα (όπως κι αν ορίζει ανά τα γούστα του ο καθείς τη λέξη βρώμικος). Και αυτό διότι δεν φταίει το μπλογκ σε τίποτε, αυτός που το ανεβάζει φταίει (αν κι εφόσον φταίει, δηλαδή). Παρομοίως, αν ο συγκεκριμένος δημοσιογράφος αποδειχθεί κακός, τούτο δεν θα σημαίνει ότι όλοι οι δημοσιογράφοι είναι κακοί. Όπως και δεν θα είναι όλοι καλοί αν αποδειχθεί καλός. Μην τα βάζουμε όλα στο ίδιο καζάνι δηλαδή.

Διότι κατά 'κει πάμε: στο να τα βάλουμε στο ίδιο καζάνι, με απώτερο σκοπό να ποινικοποιήσουμε περαιτέρω την ελεύθερη γνώμη, η οποία είναι αναφαίρετο συνταγματικό δικαίωμα. Στην αρχή έκανα μια αναφορά στη δίκη του Πλεύρη. Ο Πλεύρης είναι αυτός που είναι και όλοι τον ξέρουμε λιγότερο ή περισσότερο: άλλους τους συναρπάζει, άλλους τους αηδιάζει και άλλους τους κάνει να γελάνε (το μόνο που δεν καταφέρνει είναι να προβληματίζει, γιατί δηλαδή να έχουμε απόψεις ωσάν του -κάθε- Πλεύρη). Το θέμα είναι ότι τότε δεν καταλάβαμε ότι στη θέση του Πλεύρη θα μπορούσε να βρεθεί ο οποιοσδήποτε. Και αυτό είναι που βλέπω ότι πάει να γίνει τώρα.

Για 'μένα η ιστορία με το press-gr είναι μια απλή σύμπτωση (και θα γίνει παρακάτω κατανοητό το τι ακριβώς εννοώ). Θέλω να πω, πως στη θέση του θα μπορούσε να είναι κάποιο άλλο press-gr, το οποιοδήποτε. Για κάποιους λόγους, αυτή η γεύση μου μένει. Δεν ξέρω αν υπάρχει κάτι βρώμικο πίσω από το συγκεκριμένο ιστολόγιο και δεν καίγομαι και ιδιαίτερα να το μάθω. Αυτό όμως που με ενδιαφέρει είναι πως ο ασκός του Αιόλου δείχνει ν'ανοίγει για τα καλά και οι συνέπειες θα είναι μάλλον απρόβλεπτες, ακριβώς επειδή γίνεται προσπάθεια γενίκευσης. Ένας νόμος αρκεί να περάσει και πλέον το να τρως μια μήνυση θα είναι το πιο εύκολο πράγμα στον κόσμο, και αυτό διότι ο καθένας έχει τη δική του ερμηνεία περί προσβολής και ευθιξίας. Και προσοχή μεγάλη σε αυτό που μόλις ανέφερα, διότι το Σϋνταγμα μόνο σε μια περίπτωση αφήνει παραθυράκι να μην ισχύουν τα εις αυτό αναγραφόμενα: αν υπάρχει σχετική νομοθεσία (μπίνγκο). Πλέον αν κάποιος γράφει κάτι μη αρεστό σε οποιονδήποτε, θα υπάρχει η δυνατότητα με τις αρμόδιες διαδικασίες να αποκαλύπτεται το ποιος είναι από πίσω. Και ακόμη κι αν οι κατηγορίες αποδειθούν ανυπόστατες, η ζημιά θα έχει γίνει, μιας και θα έχουν αποκαλυφθεί προσωπικά δεδομένα.
Να το κάνω πιο λιανά γιατί ίσως να μην έχει γίνει κατανοητό: αν αύριο κάνει ένας κάποιον φόνο, θα είναι σαν να προωθείται ένας νόμος που να περιορίζει δραματικά τις ελευθερίες όλων των υπολοίπων πολιτών προκειμένου να αποφεύγονται οι φόνοι στο μέλλον, και όλα αυτά πριν ακόμη αποδειχθεί στο Δικαστήριο ότι ο ύποπτος όντως σκότωσε. Διότι μέσα σ'όλα έχουμε ξεχάσει ότι η Αρχή της Δικαιοσύνης είναι ότι όλοι είναι αθώοι μέχρι αποδείξεως του αντιθέτου, και όχι το αντίθετο. Και να το κάνω πιο συγκεκριμένο: αν υπάρχει ενδεχομένως κάποιος που να θεωρεί ότι οι δημοσιογράφοι (ή ο οποιοσδήποτε άλλος) είναι "κίνδυνος", το να ισοπεδώσεις όλα τα μπλογκς δεν θα προσφέρει λύση. Τουναντίον θα τα κάνει χειρότερα. Το να διασφαλίσεις όμως την ελευθερία του τύπου (καθώς και το ότι τα ΜΜΕ δεν θα παίζουν παιχνίδια) θα βοηθήσει αρκετά...

Ναι, δεν το θεωρώ τυχαίο ότι όλα αυτά έγιναν σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα. Δεν θα με εξέπληττε δηλαδή να μάθαινα ότι από κάπου ξεκίνησε (ωσάν τυρί στη φάκα) μια ιστορία περί του πόσο αρνητική είναι η ανωνυμία, η οποία να βρήκε διάφορους υποστηρικτές στο ενδιάμεσο (των οποίων οι απόψεις μπορεί να μην ταυτίζονται κιόλας με το "αρχικό σχέδιο" που πιθανώς να μη γνωρίζουν κιόλας). Και δεν μου φαίνεται τυχαίο διότι αν η ιστορία περί ανωνυμίας είχε πέρασει, τα υπόλοιπα θα μπορούσαν να μην έχουν γίνει καν. Όπως δεν το θεωρώ τυχαίο ότι πολύ λίγο καιρό πριν υπήρξε η δικαστική τιμωρία για την έκφραση ελεύθερης απόψεως. Το θεωρώ λίγο υπερβολικά τυχαίο να έχουν γίνει όλα αυτά μέσα σε τόσο λίγο χρονικό διάστημα από συμπτώσεις και μόνο, πόσο δε μάλλον όταν στο εξωτερικό (και ιδίως στο Αμέρικα) η παρακολούθηση των πάντων είναι ήδη τετελεσμένο γεγονός (μεταξύ άλλων και στα μπλογκς). Κι εξάλλου γιατί να με παραξενέψει κάτι τέτοιο: σάμπως δεν παρακολουθούνται τα τηλέφωνα; Αν πεις κάποιες συγκεκριμένες λέξεις, πχ Οσάμα Μπιν Λάντεν, αυτομάτως η συνομιλία καταγράφεται (δεν θυμάμαι πως λέγεται το συγκεκριμένο σύστημα παρακολούθησης αλλά όλοι το'χουν ακουστά πιστεύω). Όπως έχουν μπει για τα καλά και οι κάμερες στη ζωή μας, όπως φακελωμένοι είμαστε όλοι μας είτε μέσω εφορίας, είτε από τον ΟΤΕ, είτε από τη yahoo όταν ανοίγουμε κάποιον λογαριασμό μέηλ. Οπότε γιατί όχι και στα μπλογκς; Το θέμα είναι ότι στα μπλογκς πάει να γίνει με πολύ πιο ωμό τρόπο και όχι επειδή κάποιος ξύπνησε ένα πρωϊ και είπε στον εαυτό του "ας κλείσουμε τους μπλόγκερς", αλλά επειδή τα μπλογκς είναι ένα μέσον έκφρασης που δεν έχει ελεγχθεί ακόμη. Εκτιμώ δηλαδή ότι δεν κυνηγούν τους μπλόγκερς γενικώς ούτε φοβούνται τη δύναμή τους (όπως θρυλείται δεξιά κι αριστερά) αλλά τα μπλογκς εν γένει.

Και σε αυτό το σημείο να κάνω μια διευκρίνιση μιας και το ανέφερα ήδη. Έχω βαρεθεί ν'ακούω για το κίνημα των μπλόγκερς. Δεν το κρύβω ότι τα θεωρώ αηδίες όλ'αυτά. Άνθρωποι που απαξιούν να σηκωθούν είτε από τον καναπέ, είτε από τον υπολογιστή είναι αδύνατον να κάνουν κίνημα, αυτό είτε αρέσει είτε όχι. Τα κινήματα γίνονται έξω, στον αληθινό κόσμο, και όχι πίσω από μια οθόνη (είδα και με το μπλογκοκίνημα για το περιβάλλον τι αποτελέσματα είχαμε... Από το καλοκαίρι που θα καλυτερέψει ο καιρός πάλι, και βλέπουμε). Κανένα κίνημα δεν υφίσταται. Μάλλον κάποιοι την έχουν δει κάπως και νομίζουν ότι είναι κάτι. Δυνατότητες που προσφέρει το διαδίκτυο (πχ ενημέρωση) ναι, κίνημα, όχι. Το θέμα είναι ότι αν δεν μπορείς να είσαι κάτι έξω, είναι αδύνατο να είσαι κάτι και μέσα. Φυσικά και έχουν δύναμη οι μπλόγκερς, ουδείς το αρνείται. Όχι όλοι όμως. Κάποιοι ίσως, όλοι όχι. Και από πουθενά δεν προκύπτει ότι αν έχουν δύναμη κάποιοι (και ως δύναμη εννοώ τον τρόπο γραφής φυσικά) αυτό συνεπάγεται αυταπαγγέλτως ότι έχουν δύναμη και όλοι οι υπόλοιποι. Αρκετά με το παραμύθι. Αν ήταν έτσι τα πράγματα, τότε η κοινωνία μας θα ήταν άριστη αφού θα αποτελείτο από τόσο... δυνατούς ανθρώπους και με τέτοια θέληση. Ως εκ τούτου δε βλέπω να υπάρχει κάποιο οργανωμένο σχέδιο κατά των μπλόγκερς γενικώς, το ξαναλέω. Ειδικώς όμως, το πράγμα αλλάζει: διότι κόβωντας ή περιορίζοντας τη δυνατότητα έκφρασης μέσω των μπλογκς σε όλους, αυτομάτως την κόβεις (ή περιορίζεις) και σε εκείνους που σε ενδιαφέρουν περισσότερο, συν φυσικά τους όποιους άλλους μπορεί να αποδειχθούν εν συνεχεία αξιόλογοι ή ενδεχομένως "επικίνδυνοι". Και φυσικά τα πάντα θα είναι υπο έλεγχο πλέον. Σε αυτό το σημείο να κάνω μια απαραίτητη διευκρίνιση: το ίντερνετ όπως είπα και σε κάποιο σημείο είναι τελείως απρόσωπο: όπως δίνει τη δυνατότητα σε κάποιον υγιώς σκεπτόμενο να πει την άποψή του μέσω ενός μπλογκ, έτσι τη δίνει και σε κάποιον άρρωστο να διακινήσει παιδική πορνογραφία, αυτό μην το ξεχνάμε. Και αυτό που βλέπω εδώ είναι ότι μέσα από μια συγκυρία (που ενδεχομένως για κάποιους να είναι και ευτυχής) γίνεται μια μεγάλη προσπάθεια να μπουν όλα στο ίδιο καζάνι.

Δεν είναι δηλαδή η ιστορία με το press-gr μόνο δηλαδή. Αυτή αργά ή γρήγορα θα διαλευκανθεί με τον έναν ή τον άλλον τρόπο. Το θέμα είναι τι θα αφήσει πίσω της ως παρακαταθήκη. Εν ολίγοις, του νου μας γιατί τη γαμήσαμε...

Χαίρετε.

UPDATE: Μερικά ακόμη εξαιρετικά κείμενα από τον e-lawyer (τούτο 'δω ιδίως είναι με πολλές "τεχνικές" λεπτομέρειες, ιδιαίτερα ψαγμένο), το Μικρό Ανάλογο, το Theoulini (εδώ κι εδώ). Πάρα πολύ ωραία.

Επίσης ν'αντιγράψω και ένα σημείο που μ'αρέσει πάρα πολύ από το (προαναφερθέν) κείμενο του _st_:
1. Ποια μπλόγκς θα θεωρούνται ενημερωτικά? Θα παίρνουμε και άδεια απο την γραμματεία στο Υπουργείο Τύπου?
2. Αν υπαγόμαστε στα αδικήματα περι τύπου τότε θα μπορούμε να συμετάσχουμε και στην ΕΣΗΕΑ?
3. Το ΕΣΡ θα μας ρίχνει και πρόστιματα δηλαδή? Αν βάλουμε σήμανση ότι το περιέχομενο του μπλόγκ είναι ακαταλληλο για ανήλικους είμαστε οκ?
4. Κύριε Εισαγγελέα εγώ που διατηρώ μπλόγκ στο Αμέρικά είμαι υποχρεωμένος να ακολουθώ το ελληνικό δίκαιο? Δεν νομίζω......
Επίσης, μια πολύ καλή "ανασκαφή" του zaphod εδώ.

Μάχου υπέρ πίστεως και πατρίδος

Σαν σήμερα πριν από 187 χρόνια ο αφορισμένος από το τότε παπαδαριό Αλέξανδρος Υψηλάντης έβγαλε την παρακάτω "ανακοίνωση". Δεν έχω κάτι να προσθέσω (εκτός ίσως από το ότι ξεχνάμε).

Η ώρα ήλθεν, ω Άνδρες Έλληνες! Πρό πολλού οι λαοί της Ευρώπης, πολεμούντες υπέρ των ιδίων Δικαιωμάτων και ελευθερίας αυτών, μας επροσκάλουν εις μίμησιν, αυτοί, καίτοι οπωσούν ελεύθεροι, επροσπάθησαν όλαις δυνάμεσι να αυξήσωσι την ελευθερίαν, και δι’ αυτής πάσαν αυτών την Ευδαιμονίαν.
Οι αδελφοί μας και φίλοι είναι πανταχού έτοιμοι, οι Σέρβοι, οι Σουλιώται, και όλη η Ηπειρος, οπλοφορούντες μας περιμένωσιν· ας ενωθώμεν λοιπόν με Ενθουσιασμόν! η Πατρίς μάς προσκαλεί!
Η Ευρώπη, προσηλώνουσα τους οφθαλμούς της εις ημάς, απορεί διά την ακινησίαν μας, ας αντηχήσωσι λοιπόν όλα τα Όρη τής Ελλάδος από τον Ήχον τής πολεμικής μας Σάλπιγγος, και αι κοιλάδες από την τρομεράν κλαγγήν των Αρμάτων μας. Η Ευρώπη θέλει θαυμάση τας ανδραγαθίας μας, οι δε τύραννοι ημών τρέμοντες και ωχροί θέλουσι φύγει απ’ έμπροσθέν μας.
Οι φωτισμένοι λαοί της Ευρώπης ενασχολούνται εις την αποκατάστασιν της ιδίας ευδαιμονίας· και πλήρεις ευγνωμοσύνης διά τας προς αυτούς των Προπατόρων μας ευεργεσίας, επιθυμούσι την ελευθερίαν της Ελλάδος.
Ημείς, φαινόμενοι άξιοι της προπατορικής αρετής και του παρόντος αιώνος, είμεθα Εύελπεις, να επιτύχωμεν την υπεράσπισιν αυτών και βοήθειαν· πολλοί εκ τούτων φιλελεύθεροι θέλουσιν έλθη, διά να συναγωνισθώσι με ημάς. Κινηθήτε, ω φίλοι, και θέλετε ιδή μίαν Κραταιάν δύναμιν να υπερασπισθή τα δίκαιά μας! Θέλετε ιδή και εξ αυτών των εχθρών μας πολλούς, οίτινες, παρακινούμενοι από την δικαίαν μας αιτίαν, να στρέψωσι τα Νώτα προς τον εχθρόν και να ενωθώσι με ημάς· ας παρρησιασθώσι με ειλικρινές φρόνημα, η Πατρίς θέλει τους εγκολπωθή! Ποίος λοιπόν εμποδίζει τους ανδρικούς σας Βραχίονας; ο άνανδρος εχθρός μας είναι ασθενής και αδύνατος. Οι στρατηγοί μας έμπειροι και όλοι οι ομογενείς γέμουσιν ενθουσιασμού! ενωθήτε λοιπόν, ω ανδρείοι και μεγαλόψυχοι Έλληνες! ας σχηματισθώσι φάλαγκες εθνικαί, ας εμφανισθώσι Πατριωτικαί λεγεώνες, και θέλετε ιδή τους παλαιούς εκείνους Κολοσσούς του δεσποτισμού να πέσωσιν εξ ιδίων, απέναντι των θριαμβευτικών μας Σημαίων! Εις την φωνήν της Σάλπιγκός μας όλα τα παράλια του Ιωνίου και Αιγέου πελάγους θέλουσιν αντηχήση· τα Ελληνικά πλοία, τα οποία εν καιρώ ειρήνης ήξεραν να εμπορεύωνται, και να πολεμώσι, θέλουσι σπείρη εις όλους τους λιμένας του τυράννου με το πυρ και την μάχαιραν, την φρίκην και τον θάνατον...
Ποία ελληνική ψυχή θέλει αδιαφορήση εις την πρόσκλησιν της Πατρίδος; Εις την Ρώμην ένας του Καίσαρος φίλος σείων την αιματομένην χλαμύδα του τυράννου εγείρει τον λαόν. Tι θέλετε κάμη Σεις ω Έλληνες, προς τους οποίους η Πατρίς γυμνή δεικνύει μεν τας πληγάς της και με διακεκομμένην φωνήν επικαλείται την βοήθειαν των τέκνων της; Η θεία πρόνοια, ω φίλοι Συμπατριώται, ευσπλαγχνισθείσα πλέον τας δυστυχίας μας ηυδόκησεν ούτω τα πράγματα, ώστε με μικρόν κόπον θέλομεν απολαύση με την ελευθερίαν πάσαν ευδαιμονίαν. Αν λοιπόν από αξιόμεμπον αβελτηρίαν αδιαφορήσωμεν, ο τύραννος γενόμενος αγριώτερος θέλει πολλαπλασιάση τα δεινά μας, και θέλομεν καταντήση διά παντός το δυστυχέστερον πάντων των εθνών.
Στρέψατε τους οφθαλμούς σας, ω Συμπατριώται, και ίδετε την ελεεινήν μας κατάστασιν! ίδετε εδώ τους Ναούς καταπατημένους! εκεί τα τέκνα μας αρπαζόμενα διά χρήσιν αναιδεστάτην της αναιδούς φιληδονίας των βαρβάρων τυράννων μας! τους οίκους μας γεγυμνωμένους, τον αγρούς μας λεηλατισμένους και ημάς αυτούς ελεεινά ανδράποδα!
Είναι καιρός να αποτινάξωμεν τον αφόρητον τούτον Ζυγόν, να ελευθερώσωμεν την Πατρίδα, να κρημνίσωμεν από τα νέφη την ημισέληνον να υψώσωμεν το σημείον, δι’ ου πάντοτε νικώμεν! λέγω τον Σταυρόν, και ούτω να εκδικήσωμεν την Πατρίδα, και την Ορθόδοξον ημών Πίστιν από την ασεβή των ασε-βών Καταφρόνησιν.
Μεταξύ ημών ευγενέστερος είναι, όστις ανδρειοτέρως υπερασπισθή τα δίκαια της Πατρίδος, και ωφελιμοτέρως την δουλεύση. Το έθνος συναθροιζόμενον θέλει εκλέξη τους Δημογέροντάς του, και εις την ύψιστον ταύτην Βουλήν θέλουσιν υπείκει όλαι μας αι πράξεις...
Ας κινηθώμεν λοιπόν μέ εν κοινόν φρόνιμα, oι πλούσιοι ας καταβάλωσιν μέρος της ιδίας περιουσίας, oι ιερoί ποιμένες ας εμψυχώσωσι τον λαόν με το ίδιόν των παράδειγμα, και oι πεπαιδευμένοι ας συμβουλεύσωσιν τα ωφέλιμα. Oι δε εν ξέναις αυλαίς υπουργούντες στρατιωτικοί και πολιτικοί ομογενείς, αποδίδοντες τας ευχαριστίας εις ην έκαστος υπουργεί δύναμιν, ας ορμήσωσιν όλοι εις το ανοιγόμενον ήδη μέγα και λαμπρόν στάδιον, και ας συνεισφέρωσιν εις την πατρίδα τον χρεωστούμενον φόρον, και ως γενναίoι ας ενοπλισθώμεν όλοι άνευ αναβολής καιρού με το ακαταμάχητον όπλον της ανδρείας και υπό-σχομαι εντός ολίγου την νίκην και μετ' αυτήν παν αγαθόν. Πoίoι μισθωτοί και χαύνοι δούλοι τολμούν να αντιπαραταχθώσιν απέναντι λαού, πολεμούντος υπέρ της ιδίας ανεξαρτησίας; Μάρτυρες oι Ηρωικοί αγώνες των προπατόρων μας· Μάρτυς η lσπανία, ήτις πρώτη και μόνη κατετρόπωσε τας αηττήτους φάλα-γκας ενός τυράννου.
Με την Ένωσιν, ω Συμπολίται, με το προς την ιεράν Θρησκείαν Σέβας, με την προς τους Νόμους και τους Στρατηγούς υποταγήν, με την ευτολμίαν και σταθηρότητα, η νίκη μας είναι βεβαία και αναπόφευ-κτος, αυτή θέλει στεφανώση μέ δάφνας αειθαλείς τους Ηρωικούς αγώνας μας, αυτή με χαρακτήρας ανεξαλείπτους θέλει χαράξη τα ονόματα ημών εις τον ναόν της αθανασίας, διά το παράδειγμα των επερχομένων γενεών. Η Πατρίς θέλει ανταμείψη τα ευπειθή και γνήσιά της τέκνα με τα βραβεία της δόξης και τιμής· τα δε απειθή και κωφεύοντα εις την τωρινήν της πρόσκλησιν, θέλει αποκηρύξη ως νόθα και Ασιανά σπέρματα, και θέλει παραδώση τα ονόματά των, ως άλλων προδότων, εις τον αναθεματισμόν και κατάραν των μεταγενεστέρων.
Ας καλέσωμεν λοιπόν εκ νέου, ω Ανδρείοι και μεγαλόψυχοι Έλληνες, την ελευθερίαν εις την κλασικήν γην της Ελλάδος! Ας συγκροτήσωμεν μάχην μεταξύ του Μαραθώνος και των Θερμοπυλών! Ας πολεμήσωμεν εις τους τάφους των Πατέρων μας, οι οποίοι, διά να μάς αφήσωσιν ελευθέρους, επολέμησαν και απέθανον εκεί! Το αίμα των τυράννων είναι δεκτόν εις την σκιάν τον Επαμεινώνδου Θηβαίου, και του Αθηναίου Θρασυβούλου, οίτινες κατετρόπωσαν τους τριάκοντα τυράννους, εις εκείνας του Αρμοδίου και Αριστογείτωνος, οι οποίοι συνέτριψαν τον Πεισιστρατικόν ζυγόν, εις εκείνην του Τιμολέοντος, όστις απεκατέστησε την ελευθερίαν εις την Κόρινθον και τας Συρακούσας, μάλιστα εις εκείνας τον Μιλτιάδου και Θεμιστοκλέους, του Λεωνίδου και των τριακοσίων, οίτινες κατέκοψαν τοσάκις τους αναριθμήτους στρατούς των βαρβάρων Περσών, των οποίων τους βαρβαροτέρους και ανανδροτέρους απογόνους πρόκειται εις ημάς σήμερον, με πολλά μικρόν κόπον, να εξαφανίσωμεν εξ ολοκλήρου.
Εις τα όπλα λοιπόν φίλοι η Πατρίς Μάς Προσκαλεί!

Αλέξανδρος Υψηλάντης

Την 24ην Φεβρουαρίου 1821, Εις το γενικόν στρατόπεδον του Ιασίου

Σελίς 123

Μετά από σχετική πρόσκληση του _st_ λοιπόν, ας συμμετάσχω κι εγώ σε αυτό το βλογοπαίγνιον. Οι "όροι" είναι οι εξής:

1. Πιάσε το βιβλίο που βρίσκεται πιο κοντά σε σένα.
2. Άνοιξε το βιβλίο στη σελίδα 123 (αν το βιβλίο διαθέτει λιγότερες από 123 σελίδες, άφησέ το και πήγαινε στο επόμενο κοντινότερο).
3. Βρες την πέμπτη περίοδο (=από τελεία σε τελεία, αν θυμάσαι) της σελίδας.
4. Ανάρτησε τις επόμενες τρεις περιόδους (δηλ. την έκτη, την έβδομη και την όγδοη).
5. Ζήτα από πέντε ανθρώπους να κάνουν το ίδιο.

Το κοντινότερο βιβλίο που έτυχε να υπάρχει ήταν ο Μαύρος Πύργος IV-Ο Μάγος και η Σφαίρα του Στέφεν Κινγκ όχι για άλλον λόγο αλλά επειδή αυτό διαβάω το τελευταίο διάστημα (τις τελευταίες... ώρες δηλαδή, μιας και τα'χω ξαναπάρει παραμάζωμα όλα τους για μιαν ακόμνη φορά)

Στο συγκεκριμένο βιβλίο, ο Ρόλαντ και το κα-τετ του μόλις έχουν αποβιβαστεί από τον Μπλέιν, ο οποίος όντως είχε αποδειχθεί μεγάλος μπελάς, όπως είχε σχεδόν προφητεύσει ο Τζέικ. Και τι μπελάς, παραλίγο θανατηφόρος. Έχοντας καταφέρει να περάσουν από τους Ρημαγμένους Τόπους αποφασίζουν να συνεχίσουν την πορεία τους προς τον Μαύρο Πύργο, αν και πιθανώς μέσω ενός διαφορετικού "που", όπως υποψιάζονται. Το θέμα είναι ότι κοντά τους υπάρχει ένα φθίνι το οποίο φέρνει στον Ρόναλντ αναμνήσεις από την εφηβεία του, τις οποίες και αποφασίζει να μοιραστεί με το κα-τετ του. Η ιστορία που ξετυλίγεται έχει να κάνει με το Μέτζις, τη Σούζαν -τη μία και μοναδική αγάπη (πραγματικά μεγάλη όμως) του Ρόλαντ, τη συνωμοσία εις βάρος της Συμμαχίας και την προδοτική συνεργασία με τον Φάρσον (τον "καλό άνθρωπο") και όλα όσα συνέβησαν εκείνο το φριχτό καλοκαίρι, λίγο πριν ο κόσμος προχωρήσει για τα καλά παραπέρα...


Στη σελίδα 123, διαβάζω τα εξής: "Η ερασιτεχνική ομάδα των Ρόγιαλ λέγεται και πάλι Ρόγιαλς", είπε ο Τζέικ. "Παίζουν στην Ομάχα. Ελάτε, ας πηγαίνουμε".

Για τους 5 ανθρώπους τώρα... zaphod, humma, estarian, polsemannen, osela κι όποιος επιθυμεί.

Περί Μακεδονίας

Επαναφέρω αυτό το κείμενο που'χα γράψει την 21.10.2007
Στο τέλος (μετά από αρκετό scroll down δηλαδή) έχει update.

Λοιπόν, ήρθε η ώρα να μιλήσουμε πραγματικά σοβαρότατα. Δεν μ'ενδιαφέρει τι χαρακτηρισμούς θα αποκομίσω πχ του ακροδεξιού κλπ (και βασικά στα παπάρια μου), αλλά το θέμα αυτό είναι από τα σοβαρότατα, με απασχολεί ιδιαίτερα χρόνια τώρα και εν αντιθέσει με άλλα ζητήματα δεν έχω καμία απολύτως διάθεση για χαβαλέ. Ούτως ή άλλως το'χα στα υπ'όψιν -διότι η οριστική λύση δείχνει να πλησιάζει και μάλιστα γοργά- και θα το έγραφα το σχετικό σεντόνι, όμως σχετικά πρόσφατα έγιναν και κάποιες ενδιαφέρουσες συζητήσεις με τους σιχτιριασμένους και τους συν αυτώ, που αν μη τι άλλο αποτέλεσαν και μια εξαιρετική "προθέσμανση".
Το μελετάω εδώ και καιρό, συγκεντρώνω στοιχεία, ξανανοίγω βιβλία για να φρεσκάρω τις πηγές μου και γενικά ακονίζω τα όπλα μου. Περί Μακεδονίας ο λόγος, ως φάνηκε κι από τον τίτλο. Δεν είμαι Μακεδόνας, ούτε κρατάει από 'κει η σκούφια μου. Είμαι Έλληνας πολίτης όμως που σέβομαι την ιστορία μου, είμαι πολιτικοποιημένος (κι ουχί κομματικοποιημένος) και όπως σέβομαι τους άλλους, έτσι σέβομαι κι εμένα τον ίδιον. Επειδή ξέρω πολύ καλά τι πρόκειται να γράψω (θα γίνει αντιληπτό από το υπερβολικό scroll down ως πικρά θα διαπιστώσετε), γνωρίζω ότι θα βγεί τεράστιο το θέμα. Είναι όμως πάρα πολλά αυτά που θέλω να γράψω μιας και θέλω να το παραθέσω με τη μεγαλύτερη δυνατή πληρότητα και προσέγγιση, και όσον αφορά την αντικειμενικότητά των όσων παραθέσω, είναι στην κρίση του καθενός. Αλλά το ρημάδι, διαβάστε το, όχι επειδή καθόμουν κι έψαχνα-έγραψα με τις ώρες αλλά για να'χετε μια πλήρη άποψη τουλάχιστον. Άλλωστε να παραθέσω το πρόβλημα θέλω, όχι να διαμορφώσω απόψεις και συνειδήσεις. Και σημειωτέον, επειδή το θέμα είναι τεράστιο, ελπίζω να μην έχετε την απαίτηση να ενημερωθείτε μέσα σ'ένα δεκάλεπτο (δηλαδή αν πραγματικά ενδιαφέρεστε για την πολιτική και τα εθνικά θέματα, καλό είναι να ελέγξετε έως και το τελευταίο λινκ που παραθέτω).

Και μια απαραίτητη διευκρίνιση: Είναι προφανές -ως θα διαπιστώσετε- ότι έχω χρησιμοποιήσει πολύ επιλεκτικές πηγές. Αυτό φυσικά δεν το κάνω από κάποιο ανιδιοτελές συμφέρον (όπως κάνουν πολλοί προσπαθόντας να αποκρύψουν ό,τι δεν τους συμφέρει). Ο λόγος είναι καθαρά πρακτικός: το κείμενο είναι τεράστιο κι αν χρησιμοποιούσα ακόμη περισσότερες πηγές κειμένων, αρχαιολογικές εικόνες κλπ, θα γινόταν τουλάχιστον τριπλάσιο. Αν κάποιος επιθυμεί κάποια διευκρίνιση μπορώ να το κάνω (απλά θα πάρει χρόνο, από τον οποίον δεν έχω ιδιαίτερα πολύ, αλλά λέμε τώρα). Μπορεί να πει κάποιος ότι πχ ο τάδε αρχαίος αναφέρει τους Μακεδόνες ως βάρβαρους μα δεν τον αναφέρεις. Ε, και; Σημασία έχει ότι σχεδόν όλοι οι αρχαίοι τους λογάριαζαν ως Έλληνες, κι όχι τι μπορεί να ισχυρίζεται κάποιος που ενδεχομένως ν'αποτελούσε εξαίρεση (ή να ήταν εμπαθής, ή κακώς3 πληροφορημένος κλπ). Σημασία έχει τι πίστευαν γενικώς και όχι τι ενδεχομένως να πρέσβευε κάποιος ειδικώς (που εδώ που τα λέμε παρόλο που έχω ασχοληθεί αρκετά με το θέμα, δεν έχω βρει κανέναν τέτοιον). Άλλο παράδειγμα: έχω στα χέρια μου γερμανικό άτλα (ανά χρονικές περιόδους) που τυπώθηκε το 1952 και έχει εξαιρετικά ενδιαφέροντες ιστορικούς χάρτες. Θεωρώ ότι δεν έχει νόημα να τους παραθέσω εδώ μέσα, αφού ηδη χρησιμοποιώ ενδεικτικά κι άλλους. Ως επίσης δεν υπάρχει λόγος να παραθέσω έναν-έναν τους ισχυρισμούς κάθε Σκοπιανού (επίσημου ή ιδιώτη) προκειμένου να αντικρούσω τις θέσεις του και να αποκαταστήσω την ιστορική αλήθεια. Έχω διαπιστώσει άλλωστε ότι σεντόνια αντίκρουσης ισχυρισμών έχουν γραφτεί πολλά. Σεντόνια που να παρουσιάζουν πλήρες το πρόβλημα δεν έχω προσέξει όμως. Γι'αυτό και προσπαθώ να είμαι σύντομος (οσο κι αν σας φαίνεται απίστευτο -δεδομένης της έκτασης του παρόντος σεντονιού). Επίσης, δεδομένου ότι όπως θα παρατηρήσετε γράφω πολύ συγκεκριμένα και μόνο με στοιχεία, αφενός όλα τίθενται στην ευχέρια του καθενός για διάψευση ή επιβεβαίωση, αφετέρου αποτελούν όλ'αυτά σίγουρα ένα καλό έναυσμα -μια καλή αρχή- για τον οποιονδήποτε 'ασχοληθεί. Καταλάβετε ότι το θέμα αυτό μας αφορά όλους, ανεξαρτήτως κομματικού χρώματος, ανεξαρτήτων πεποιθήσεων ή καταβολών, ανεξαρτήτου κοινωνικής θέσεως. Είμαστε πολιτικοποιημένοι, ή απλά παραμυθιάζουμε τον εαυτό μας;
Πάμε λοιπόν...

Κατ' αρχήν, για να μιλήσουμε πραγματικά σοβαρά για το πρόβλημα των Σκοπίων πρέπει να ξεκινήσουμε από το παρελθόν. Την αρχαιότητα, ένα είναι το αντικειμενικό παρελθόν. Επίσης πρέπει να φτιάξουμε κι ένα "σχεδιάγραμμα" βάσει του οποίου θα κινηθούμε. Το δικό μου σχεδιάγραμμα περιλαμβάνει τις εξής συνιστώσες:
-οριοθέτηση του χώρου Μακεδονία
-ιστορική καταβολή της Μακεδονίας
-αδιαμφισβήτητα στοιχεία και μαρτυρίες
-αντικειμενικές πηγές
-προπαγάνδα Σκοπίων και παραχάραξη της ιστορίας
-λοιπά χρήσιμα στοιχεία
-η κατάσταση σήμερα

Θα ξεκινήσω από το τέλος:
1. Η κατάσταση σήμερα.
Τα πράγματα έχουν ως εξής: μια ωραία πρωία πριν από 17 χρόνια (1991) η Ελλάδα ξύπνησε από τον λίθαργο και συνειδητοποίησε ότι η διάσπαση της Γιουγκοσλαβίας της έβαλε ένα αγκάθι στον... (μην πω που). Δυστυχώς το αγκάθι αυτό ήταν γνωστό δεκαετίες πριν, απλά δεν περιμέναμε να γίνει διάσπαση της Γιουγκοσλαβίας. Για την ακρίβεια φερθήκαμε τόσο ηλίθια που ακόμη κι όταν η διάσπαση ελάμβανε χώρα, εμείς δεν το πιστεύαμε ούτε τότε. Και εγέννετο "Μακεδονία", έτσι απλά, έτσι εύκολα. Κι έκτοτε τρέχουμε ακόμη και δε φτάνουμε.
Είναι σαφές ότι έχουμε όλα τα δίκια με το μέρος μας. Η ιστορία άλλωστε όσο κι αν προσπαθούμε να τη διαστρεβλώσουμε είναι σαφέστατη. Τα πράγματα όμως είναι μπλεγμένα. Μα πολύ μπλεγμένα.
Δεδομένης της χρονικά τεράστιας αδράνειάς μας στο ζήτημα, οι Σκοπιανοί βρήκαν ελεύθερο γήπεδο κι έπαιξαν μπάλα. Εμείς όταν καταλάβαμε ότι βρεθήκαμε πίσω στο σκορ αρχίσαμε ν'αντιδρούμε όμως ήδη είχε χαθεί πολύτιμο διάστημα. Αυτή τη στιγμή η Ελλάδα έχει τη στάμπα του κακού γείτονα που δεν αναγνωρίζει την καλή "Μακεδονία" και της κάνει τη ζωή δύσκολη. Ποιοι το λένε αυτό; ΟΛΟΙ. Από τη μια μεριά σε αυτήν την κόντρα είναι η χώρα που έδωσε τα φώτα του πολιτισμού σε όλον τον κόσμο, μια χώρα με μακραίωνη ιστορία, μια χώρα 10.000.000 κατοίκων με την ισχυρότερη οικονομία στην περιοχή των Βαλκανίων. Κι απ'την άλλη μια μκρούλα χώρα, νεοσύστατη, που προέρχεται από μια πολύπαθη περιοχή, με εσωτερικές φυλετικές έριδες, που προσπαθεί να σταθεί στο παγκόσμιο γίγνεσθαι κι εμείς της κάνουμε τη ζωή δύσκολη. Μη γελάτε καθόλου, διότι οι ξένοι έτσι ακριβώς βλέπουν την κόντρα μας με τα Σκόπια. Δεναναγνωρίζουν τα Σκόπια ως Μακεδονία επειδή θέλουν να μας μπουν στο μάτι, ούτε επειδή δεν μας πάνε. Τ'αναγνωρίζουν αφενός επειδή θεωρούν την ιστορία ανούσια, αφετέρου επειδή σέρνεται εδώ και πάμπολλα χρόνια στα τεραίν της διπλωματίας. Τώρα θα μου πείτε γιατί καίγονται να τ'αναγνωρίσουν ως Μακεδονία; Μα διότι άπαντες έχουν συμφέροντα στην περιοχή των Βαλκανίων: το μέσον της Μεσογείου, δίπλα σε Σουέζ, Μαύρη Θάλασσα, εμπορικός δίαυλος Βόρειας Ευρώπης με Ασία και Περσικό και πάει λέγοντας. Είναι πάρα πολλά τα λεφτά. Δεν είναι τυχαίο ότι η διάσπαση της πρώην Γιουγκοσλαβίας ξεκίνησε επειδή οι Γερμανοί αναγνώρισαν τη Σλοβενία. Τι δουλειά είχαν οι Γερμανοί στα Βαλκάνια; Πως δεν είχαν. Διόλου τυχαίο ότι επί χρόνια η Σλοβενία είχε ως επίσημο νόμισμα το γερμανικό μάρκο, ενώ μόλις βγήκε το ευρώ υιοθέτησε αυτό. Συμφέρον αγάπη μου. Μην ξεφεύγουμε όμως.
Την Ελλάδα τη συμφέρει η ύπαρξη των Σκοπίων, τα οποία είναι εξαιρετικά ασταθής ως χώρα, ένεκα των πολλών εθνοτήτων οι οποίες τα απαρτίζουν. Και -μπίνγκο- αυτό είναι ένα από τα σημεία στο οποίο στηρίζονται οι Σκοπιανοί: ξέρουν πολύ καλά ότι δεν μας συμφέρει ως χώρα να διαλυθούν, διότι είναι πιθανότερο να χωριστούν στα δύο προς τ'ανατολικά (Βουλγαρία) και τα δυτικά (Αλβανία) -εξέλιξη που θα ταιριάζει περισσότερο με τα όσα ζοφερά προμηνύωνται για το Κοσσυφοπέδιο- παρά προς τα βόρεια (Σερβία. Εδώ δεν τους αφήνουν να έχουν το Κοσσυφοπέδιο που είναι και δικό τους, θα τους δώσουν κι εδάφη απ'τα Σκόπια;) -εξάλλου για τον ίδιον λόγο δεν κόβουμε τις χρηματοδοτήσεις προς τα Σκόπια: για να μην αποσταθεροποιηθούν περισσότερο. Κι επειδή οι Αλβανοί αν δουν ανεξάρτητο Κοσσυφοπέδιο και Σκόπια με κίνδυνο διάσπασης θα βγάλουν έξω τα μαχαιροπήρουνα με τα σερβίτσια και θ'αρχίσουν να ξερογλύφονται, καθ'όσον πολύ πιο επικίνδυνοι εθνικιστικά από τα κατά τα λοιπά μετριοπαθή Σκόπια πιθανώς να έχουμε μεγαλύτερα προβλήματα. Οπότε η ύπαρξη του κράτους των Σκοπίων μας βολεύει.
Θα μου πείτε τώρα, πως γίνεται να χαρακτηρίζω τα Σκόπια ως "κατά τα λοιπά μετριοπαθή" αλλά να έχουν τέτοια στάση έναντι της Ελλάδας; Αμ, όταν έχει να κάνει με ζήτημα ζωής ή θανάτου, όλα γίνονται. Οι Σκοπιανοί δεν επέλεξαν τυχαία τη Μακεδονία: εκεί βρίσκουν τεράστια ιστορία να κλέψουν, άρα αποκτούν ιστορικό κύρος και υπόβαθρο στην περιοχή ήτοι μπορούν να σταθούν με αξιοπρέπεια στο παγκόσμιο πολιτικό γίγνεσθαι, ενώ ταυτόχρονα περιορίζουν τις εσωτερικές τάσεις διάσπασης με ένα τέτοιο όνομα: αν διαλέξουν ένα όνομα που να δείχνει Αλβανία, θ'αντιδράσουν οι Σλαύοι. Με όνομα που να δείχνει Σλαύους, θ'αντιδράσουν οι Αλβανοι, ίσως και οι Βούλγαροι. Με λίγα λόγια το όνομα Μακεδονία τους έρχεται κουτί, γι'αυτό και δεν το κουνούν ρούπι από τις επεκτατικές θέσεις τους. Απλά, η εξ'αρχής ελπίδα τους που δεν τους βγήκε ήταν ότι δεν θ'αντιδρούσαμε εμείς, μιας και η αρχαία Μακεδονία συμπεριελάμβανε και ένα τμήμα των σημερινών Σκοπίων, και όχι όλη τη FYROM όπως εσφαλμένα γράφουν διάφοροι. Άρα τι έχουμε ως εδώ: η θέση μας είναι ήδη δύσκολη, διότι το διεθνές διπλωματικό στάτους είναι ουσιαστικά εις βάρος μας (και οι Σκοπιανοί το ξέρουν), εμείς οι ίδιοι δεν επιθυμούμε κάποια λύση που θα διασπάσει τη γείτωνα χώρα γι'αυτό και αποφεύγουμε τις ακρότητες (και το ξέρουν επίσης), λύση πρέπει να βρεθεί σύντομα και όσο περνάει ο χρόνος είναι εις βάρος μας (και το γνωρίζουν και αυτό). Και δυστυχώς είναι σχεδόν βέβαιο ότι οι Σκοπιανοί δεν πρόκειται να κάνουν πίσω, άρα πάμε για δική μας υποχώρηση.
Για την ώρα το αφήνω εδώ και θα επανέλθω στο τέλος της αναλύσεως.

2. Οριοθέτηση του γεωγραφικού χώρου της Μακεδονίας
Ως (πασί)γνωστον στην αρχαιότητα η έννοια "χάρτης" ήταν τελείως αδόκιμη. 'Ολες οι περιοχές άλλαζαν χέρια συνεχώς. Σήμερα είναι του τάδε, αύριο του άλλου, ενώ χθες ήταν του από 'κει. Βέβαια σάμπως σήμερα τι γίνεται θα μου πείτε; Σωστό κι αυτό. Μην ξεφεύγουμε όμως. όπως και να'χει όταν η Μακεδονία ήταν στα φόρτε της έπιανε σαν έκταση τη σημερινή Μακεδονία, ένα κομμάτι από τη γείτονα των Σκοπίων καθώς κι ένα ακόμη μικρότερο κομμάτι από τη σημερινή Βουλγαρία. Άρα πλέον γνωρίζουμε που βασίζονται κατ' αρχήν οι όποιες βλέψεις: στην γεωγραφική θέση που κατελάμβανε στον ευρύτερο χάρτη της περιοχής η αρχαία Μακεδονία. Φυσικά η αρχαία Μακεδονία δεν έπιανε μέχρι λεπτομέρειας εκατοστού τον σημερινό χάρτη των Σκοπίων: αυτό είναι μια ακόμη προπαγάνδα που χρησιμοποιούν οι γείτονες. Εξάλλου τα όριά της προς τα βόρεια (δεδομένου ότι το κυρίως βασίλειο ήταν παραθαλάσσια) δεν ήταν ποτέ σταθερά.

3. Ιστορία της Μακεδονίας-Στοιχεία και μαρτυρίες
Εδώ τα πράγματα είναι πάρα πολύ μπλεγμένα, διότι εμπλέκονται πολύ μπλεγμένες πτυχές της ιστορίας της ευρύτερης περιοχής. Ας ξεκινήσουμε από την αρχαιότητα όμως, όπου τα πράγματα ήταν πιο απλά. Μια απορία που μπορεί να έχει πολύς κόσμος (κι όταν δεν την ξέρουμε εμείς την απάντηση πως να την ξέρουν οι ξένοι) είναι το γιατί η Μακεδονία δεν είχε πόλεις κράτη όπως η νότιος Ελλάδα και παράλληλα ο όρος Μακεδόνας είχε εθνικό περιεχόμενο, ακριβώς όπως η λέξη Έλληνας ή Αθηναίος ή Λακεδαιμόνιος κλπ. Σημαντικό είναι να κατανοήσουμε τι σημασία είχαν κάποιες λέξεις στην αρχαιότητα και όχι τι εικόνα έχουμε εμείς σήμερα γι'αυτές. Αντιγράφω από βιβλίο "Η Αθηναϊκή Δημοκρατία" των Πανεπιστημιακών Εκδόσεων Κρήτης (σελ 16): "Ο όρος έθνος δήλωνε κυρίως (α) ένα λαό που δεν είχε σχηματίσει εννιαίο κράτος, (β) ένα κράτος, του οποίου τα όρια συνέπιπταν με τα όρια ενός λαού-έθνους, (γ) τους πολίτες αυτού του κράτους και (δ) μια κοινότητα. Ο όρος πόλις δήλωνε κυρίως (α) έναν τύπο οικισμού (του οικισμού που προστατευόταν από μια ακρόπολη), (β) ένα κράτος που χαρακτηριζόταν από τη σχέση του με με οικισμό αυτού του τύπου, (γ) τους πολίτες αυτού του κράτους και (δ) μια κοινότητα με κοινά πολιτισμικά στοιχεία, την πολιάδα κοινότητα... Εθνικά ονόματα όπως Βοιωτοί, Θεσσαλοί, Μακεδόνες, Μολοσσοί δήλωνων (α) τα αντίστοιχα έθνη πριν αποκτήσουν κράτος, (β) τα κράτη εθνών, (γ) τους πολίτες κρατών εθνών, (δ) τις οικείες κοινότητες με κοινά πολιτισμικά στοιχεία. Από την άλλη μεριά εθνικά ονόματα όπως Αθηναίοι, Κορίνθιοι, Μιλήσιοι, Ταραντίνοι δήλωναν (α) τους κατοίκους των οικείων πόλεων, (β) τα αντίστοιχα με τις πόλεις κράτη, (γ) τους πολίτες αυτών των κρατών και (δ) τις οικείες κοινότητες με κοινά πολιτιστικά στοιχεία." Νομίζω ότι γίνεται ιδιαίτερα ευκρινές το ότι υπήρχαν δύο ειδών τύποι οργανώσεως σε "εθνικό" επίπεδο στην αρχαιότητα: ο ένας ήταν η πόλη-κράτος, ο δεύτερος το έθνος-κράτος. Θα αναρωτηθεί κανείς πως γινόταν η επιλογή, αν θα γινόταν πόλη ή έθνος: είναι απλούστατο: είχε να κάνει κυρίως με γεωγραφικά κριτήρια. Περιοχές με αρκετά βουνα συνήθως "δημιουργούσαν" πόλεις-κράτη (Αθήνα, Σπάρτη, Κόρινθος κλπ), ενώ περιοχές που είχαν ως επί τω πλείστω πεδιάδες δημιουργούσαν έθνη-κράτη (Μακεδονία, Θεσσαλία κλπ). Πιστεύω ότι το καλύψαμε αρκετά το ζήτημα. Πάμε τώρα στα υπόλοιπα.

Για την ώρα έχουμε δικαιολογήσει τη δομή του μακεδονικού (έθνους-)κράτους. Μένει να επεξεργαστούμε τα στοιχεία προκειμένου να δούμε αν όντως ήταν Έλληνες. Θα ξεκινήσω με τον Δημοσθένη, ο οποίος ήταν ο μεγαλύτερος πολιτικός εχθρός του Φιλίππου Β'. Κατ' αρχήν ο Δημοσθένης αυτό που ήθελε ήταν η ισχυροποίηση κι επικράτηση του αθηναϊκού κράτους. Διαβάζοντας του Φιλιππικούς μπορούμε εύκολα να διαπιστώσουμε τα εξής: το σημαντικότερο επιχείρημα του Δημοσθένη θα μπορούσε να είναι ότι οι Αθηναίοι κινδυνεύουν να υποταχθούν είτε με τη θέλησή του, είτε διά της βίας σε έναν μη ελληνικό, ένα βάρβαρο, λαό (να υπενθυμίσω το εξής ιστορικό: στους μηδικούς πολέμους όλοι έναναν λόγο για Μήδους, όχι για τον Ξέρξη ο οποίος πάντοτε αναφερόταν δεύτερος). Όμως ένα τέτοιο επιχείρημα δεν υφίσταται σε κανέναν από τους Φιλιππικούς (όπου δεν του σέρνει και λίγα του Φιλίππου). Δεδομένου ότι ο Δημοσθένης εκτός από την ευφράδειά λόγου και τη ρητορική δεινότητά του έχει περάσει στην ιστορία και για την ευστροφεία κι ετοιμολογία του, η μη χρήση ενός τέτοιου επιχειρήματος είναι απλά αδικαιολόγητη. Ο λόγος όμως που ο Δημοσθένης ουδέποτε ισχυρίσθηκε ότι οι Μακεδόνες δεν είναι Έλληνες έχει να κάνει ακριβώς με τ'ότι γνώριζε πολύ καλά -όπως και όλοι οι αρχαίοι άλλωστε- ότι οι Μακεδόνες ήταν Έλληνες. Επίσης, δεδομένου ότι το πασίγνωστο "πας μη Έλλην βάρβαρος" ήταν ευρέως αποδεκτό στον αρχαίο ελληνικό κόσμο, αν οι Μακεδόνες ήταν μη ελληνικό φύλο θα ήταν το πρώτο που θα αναφερόταν. Βέβαια εδώ οφείλω μια σημαντική διευκρίνιση: στον Γ' Ολυνθιακό ο Δημοσθένης αναφέρει "Δεν κατέλαβε αυτός ο άνθρωπος όλες τις κτίσεις μας; Αν γίνει κύριος αυτής της περιοχής δεν θα υποστούμε τον χειρότερο εξευτελισμό απ'όλους; Δεν πολεμούν εναντίον του εκείνοι στους οποίους είχαμε υποσχεθεί ότι θα τρέξουμε να τους σώσουμε αν εμπλέκονταν σε πόλεμο μαζί του; Δεν είναι εχθρός μας; Δεν κατέχει εδάφη μας; Δεν είναι βάρβαρος (ού βάρβαρος); Δεν είναι ό,τι μπορεί να πει κάποιος;".Είναι προφανές από το τελευταίο ερώτημα του Δημοσθένη ότι ο χαρακτηρισμός βάρβαρος (ο οποίος -ΠΡΟΣΟΧΗ- απευθύνεται μόνο στον Φίλιππο και όχι στους Μακεδόνες) έχει βάση στη συναισθηματική φόρτισή του, που βλέπει την Αθήνα να χάνει τα πάντα και την ίδιαν στιγμή να μην κάνει τίποτε επί της ουσίας για να αντιδράσει. Γι'αυτό και "κλείνει" τη λεκτική επίθεση με τη φράση "δεν είναι ό,τι μπορεί να πει κάποιος;", εννοώντας πως ό,τι κι αν πούμε γι'αυτόν τον άνθρωπο με τόσα που μας έχει κάνει θα είναι πραγματικά λίγο. Πέραν τούτου, αν στο συγκεκριμένο σημείο ο Δημοσθένης έλεγε κάτι τέτοιο κυριολεκτικά, αφενός θα το απηύθηνε σε όλους τους Μακεδόνες, αφετέρου αυτή η έκφρασή του θα ερχόταν σε πλήρη αντίφαση με ολόκληρο το αντιφιλιππικό έργο του, όπως αυτό μας έχει σωθεί.
Ας πάμε όμως στον Φίλιππο τώρα. Από το προαναφερθέν βιβλίο "Η Αθηναϊκή Δημοκρατία" αντιγράφω από τις σελίδες 459-460 γράφει: "...Αυτή η μετριοπάθειά του (Φιλίππου) δεν μπορεί να εξηγηθεί παρά όταν συσχετισθεί με τα πανελλήνια σχέδιά του: της συμμετοχής των κρατών της νότιας Ελλάδας και των νήσων σε μια συμμαχία υπό την ηγεσία του και της αναλήψεως πολέμου εναντίον των Περσών......Έτσι συμφώνησαν στη σύμπηξη, από τα κράτη που προσκλήθηκαν και αντιπροσωπεύτηκαν, μιας συμμαχίας με το όνομα οι Έλληνες...". Δηλαδή ο ίδιος ο Φίλιππος είχε στο μυαλό του ένα πανεθνικό ελληνικό κράτος, με τον ίδιον στην ηγεμονία του. Θα μου αναρωτηθείτε τώρα αν κάτι τέτοιο όντως ίσχυε, ή είναι μυθοπλασία: φυσικά και ίσχυε, και αυτό αποδεικνύεται από τον Ισοκράτη ο οποίος στο άκουσμα της είδησης (ενός ενοποιημένου ελληνικού έθνους υπό τον Φίλιππο) ήταν εξαιρετικά θετικός. Άρα και εδώ έχουμε επιβεβαίωση.
Επόμενο όνομα που θα τραβήξουμε από τη φαρέτρα των επιχειρημάτων μας είναι αυτό του Στράβωνα. Ο Στράβων ως γνωστόν ήταν ο μεγαλύτερος γεωγράφος της αρχαιότητος. Δεν είχε μιλησει μόνο για τις ελλαδικές περιοχές φυσικά, μα για όλες τις περιοχές του τότε γνωστού κόσμου που μπορούσε να το κάνει: Ισπανία, Ινδίες, Ιταλία μεταξύ άλλων. Το έβδομο (από τα δεκαεπτά) βιβλίο είναι αυτό που περιγράφει τη Μακεδονία και το οποίο δυστυχώς έχει χαθεί. Μόνο κάποια διάσπαρτα αποσπάσματα σώζονται από το έβδομο βιβλίο των Γεωγραφικών του, σημαντικότερο εκ των οποίων το "έστι μεν ουν Ελλάς και η Μακεδονία νυνί μέντοι τη φύσει των τόπων ακολουθούντες και τω σχήματι χωρίς έγνωμεν από της άλλης Ελλάδος τάξαι και συνάψαι προς όμορον αυτής Θράκης". Νομίζω ότι δεν χρειάζεται να συνεχίσουμε άλλο με τον Στράβωνα.
Ας περάσουμε τώρα στον Θουκυδίδη. Στην ιστορία του (Α' 55-57) μας πληροφορεί ότι "...και ο Περδίκκας, γιος του Αλεξάνδρου, βασιλεύς της Μακεδονίας, έως τότε φίλος και σύμμαχος των ΑΘηναίων, είχε γίνει εχθρός τους και τους πολεμούσε. Είχε μεταστραφεί, επειδή οι ΑΘηναίοι έκαναν συμμαχία με τον αδελφό του Φίλιππο και με τον Δέρδα, που ήσαν και οι δύο αντίπαλοί του." Ως γνωστόν οι Αθηναίοι δεν συμμάχησαν ποτέ με εξωελληνικό λαό. Ακόμη και στον Πελοποννησιακό Πόλεμο στηρίχθηκαν αμιγώς στις δυνάμεις τους και στις ελληνικές πόλεις της συμμαχίας τους. Κατ' επέκταση αυτού, θα προσθέσω και το εξής: ως γνωστόν ο Πελοποννησιακός Πόλεμος ήταν ένας πόλεμος που έγινε σε ελληνικά εδάφη αμιγώς: ένα εξ αυτών και η Μακεδονία. Στο Β 97-100 μας παραδίδει ότι "Υπάρχουν στην άνω Μακεδονία, Λυγκησταί και Ελιμιώται κι άλλες φυλές που είναι υπήκοοι και σύμμαχοι των κάτω Μακεδόνων, αλλά έχουν η καθεμία τον βασιλέα της. Την σημερινή παραλιακή Μακεδονία την κατέκτησαν κι έγιναν βασιλείς οι Τημενίδαι, πρόγονοι του Αλεξάνδρου, πατέρα του Περδίκκα, που η αρχαία τους καταγωγή ήταν από το Άργος" (ισχυρισμός που επανέρχεται και στο Ε 79-80. Και μια απαραίτητη σημείωση: ανάμεσα στα βιβλία μεσολαβούν πολλά χρόνια). Και συνεχίζει λίγο παρακάτω περιγράφοντάς μας την επικράτηση των Μακεδόνων στην περιοχή τους: "Οι Μακεδόνες αυτοί νίκησαν και άλλες φυλές και τους πήραν τα μέρη που εξουσιάζουν έως σήμερα, όπως τον Ανθεμούντα, την Γρηστωνία, την Βισαλτία και μεγάλο μέρος της καθαυτό Μακεδονίας. Όλη η χώρα ονομάζεται Μακεδονία και βασιλεύς ήταν ο Περδίκκας του Αλεξάνδρου όταν ο Σιτάλκης έκανε εισβολή." Σημαντικότατα σχόλια όπου μας δείχνει έναν από τότε εσωτερικό γεωγραφικό διαχωρισμό της Μακεδονίας, αλλά και από που βαστάει η καταγωγή του γένοςυ των Τημενιδών καθώς και την ελληνικότατη πορεία της Μακεδονίας στο βάθος του χρόνου.
Επίσης, ως προς την αντικειμενικότητα του έργου του Θουκυδίδη (διότι σίγουρα περιμένουν αρκετοί λασπολόγοι στη γωνία) πρέπει ν'αναφέρουμε το εξής (πέραν του ότι θεωρείται ο πρόδρομος της ορθής κι αντικειμενικής Ιστοριογραφίας) ότι στην εισαγωγή του έργου του αναφέρει ρητώς σε κάποια (άσχετη με το θέμα μας) περίπτωση ότι "Δεν υπάρχει τρόπος να ελεγχθούν τα γεγονότα αυτά που είναι τόσο παλιά, ώστε βρίσκονται στην περιοχή του μύθου". Κοινώς, όταν για κάτι είχε αμφιβολίες, το παρέθετε. Και για τα όσα περιγράφει για τους Μακεδόνες, και αντιγράψαμε εδώ, αμφιβολίες δεν είχε. Επίσης, στο ξεκίνημα του έργου του στις πρώτες κιόλας γραμμές κάνει λόγο για του Έλληνες, δίδωντας μάλιστα και ιστορικά στοιχεία του ονόματος και πως αυτό επεκράτησε για όλα τα ελληνικά φύλα , και ως γνωστόν (αν έχετε διαβάσει την Ιστορία του) οι Μακεδόνες έχουν συνεχή παρουσία κατά τα τα περισσότερα έτη. Για την ιστορία να αναφέρω ότι η σκούφια των Μακεδόνων κράταγε από τον Ηρακλή, και αυτό ισχυρίζονταν και οι ίδιοι όταν ήθελαν να αποδείξουν ότι ήταν Έλληνες.
Επέλεξα μερικά ενδεικτικά παραδείγματα, από τα κυριολεκτικά αμέτρητα που υπάρχουν στα αρχαία κείμενα: για τη Μακεδονία μιλάει μεταξύ άλλων ο Ηρόδοτος, ο Πλόυταρχος, ο Αρριανός αλλά και πολλοί άλλοι. Δεν έχει νόημα ν'αναφέρω ξεχωριστά παραδείγματα. Θ'αρκεστώ σε ένα τελευταίο: ότι οι Μακεδόνες συμμετείχαν στους Ολυμπιακούς Αγώνες, δικαίωμα που μόνο οι Έλληνες είχαν και μάλιστα όπως σχετικά αναφέρει ο Ηρόδοτος (Ε 17-22)"ως Έλληνες είναι αυτοί οι απόγονοι του Περδίκκα, όπως λένε κι οι ίδιοι, κι εγώ προσωπικά είμαι σε θέση να το ξέρω, αλλά στη συνέχεια της ιστορίας μου θα αποδείξω πως είναι Έλληνες και επιπλέον και οι οργανωτές των αγώνων των Ελλήνων που γίνονται στην Ολυμπία αυτή την απόφαση έβγαλαν. Γιατί, όταν ο Αλέξανδρος, πήρε την απόφαση να πάρει μέρος στους Ολυμπιακούς αγώνες και κατέβηκε γι αυτό το σκοπό, οι Έλληνες που ήταν αντίπαλοί του σε αγώνα δρόμου ήθελαν να τον αποκλείσουν με τον ισχυρισμό πως ο αγώνας δεν είναι για βάρβαρους αθλητές, αλλά για Έλληνες. Κι ο Αλέξανδρος, επειδή απέδειξε πως η καταγωγή του ήταν από το Άργος κι οι κριτές παραδέχτηκαν πως είναι Έλληνας, πήρε μέρος στο αγώνισμα δρόμου ενός σταδίου και τερμάτισε στον ίδιο χρόνο με τον πρώτο."

Θεωρώ λοιπόν ότι ιστορικά έχουμε αποδείξει την ελληνικότητα της Μακεδονίας με στοιχεία, κι ουχί ετσιθελικά ως επιχειρούν οι γείτονές μας. Πάμε όμως στα επόμενα χρόνια, στα οποία έγέννετο το μεγάλο χάος: αναφέρομαι ιδίως στα χρόνια της βυζαντινής κυριαρχίας καθώς και στα μετέπειτα του τουρκικού ζυγού. Εδώ βρίσκεται μεγάλο μέρος του προβλήματος. Τα "εσωτερικά" τμήματα είτε της βυζαντινής, είτε της οθωμανικής εν συνεχεία αυτοκρατορίας ήταν πλέον επαρχίες. Οι μετακινήσεις πληθυσμών συχνό φαινόμενο και απολύτως ελεύθερες, ενώ το κέντρο βάρους μετατοπιζόταν στα μεγάλα αστικά κέντρα της εκάστοτε εποχής. Δεδομένης της απαγόρευσης του εθνικού χαρακτηρισμού Έλληνας (λέξη που ήταν συνυφασμένη με το μίασμα και την ειδωλολατρεία) και την επικράτηση του "Ρωμιός", τα τοπικά τοπωνύμια ήταν κυριολεκτικά τοπικά αλλά και απαραίτητα για τον αυτοπροσδιορισμό κάποιου, δεν δήλωναν εθνότητα δηλαδή. Έτσι, ένας Αθηναίος δεν ήταν υποχρεωτικό να έμενε ανέκαθεν στην Αθήνα, ως γινόταν στα αρχαία χρόνια. Αρκεί να έμενε τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή. Ομοίως το ίδιο συνέβαινε και με έναν Μακεδόνα. Εννοείται ότι όπως σήμερα δεν υπάρχει αμφιβολία ελληνικότητας για έναν Αθηναίο, έτσι δεν θα έπρεπε να υπάρχει και για έναν Μακεδόνα, αφού αυτή είναι αυτονόητη. Το πρόβλημα όμως είναι πως όταν μπορείς να αυτοπροσδιοριστείς ως Αθηναίος ή Μακεδόνας και ταυτόχρονα ως Ρωμιός αντί για Έλληνας, αυτόματα μένει ένα ελεύθερο πεδίο δράσεως σε τυχόν "αρπακτικά" (όπως οι Σκοπιανοί, καλή ώρα). Ένα από τα σημεία όμως που πατάνε οι γείτονές μας όμως είναι κι αυτό, δίχως βέβαια να αποτελεί επιχείρημα διότι ιστορικώς είναι τελείως αναπόδειχτο και ανυπόστατο: ότι ένεκα των 1400 περίπου ετών αυτοκρατορίας μπορεί να έγιναν πολλά σ'εκείνον τον γεωγραφικό χώρο, άρα δεν μπορεί να αποδειχθεί και το τι γινόταν ακόμη παλαιότερα, στ'αρχαία χρόνια δηλαδή. Βέβαια, ο λόγος που έχουν πείσει τους εαυτούς τους για κάτι τέτοιο είναι ότι αποφεύγουν συστηματικά ν'ασχοληθούν με τα αρχαία κείμενα, ακριβώς επειδή αυτά αποδεικνύουν του λόγου το αληθές. Και πως ν'ασχοληθούν, όταν ο πολυγραφότατος Αριστοτέλης (και θα περιορισθώ μόνο σε αυτόν για να μην μπλέξω με το τρυπάκι ν'αναφερθώ σε καταλόγους ολόκληρους επιφανών Μακεδόνων) ήταν Μακεδόνας (από τα Στάγειρα) και ως γνωστόν η μια και μοναδική γλώσσα του δασκάλου του Μ. Αλεξάνδρου, Αριστοτέλη, ήταν φυσικά η ελληνική. Τον Μέγα Αλέξανδρο ξέρουν να τον οικειοποιηθούν τα πουλάκια μου, τον Αριστοτέλη που να τολμήσουν όμως, με τις ντομάτες θα τους πάρουν...
Εκτός βέβαια αν ο Αριστοτέλης στην πραγματικότητα ονομαζόταν Αριστοτέλωφ, ως πολύ εύστοχα σατύριζε πριν λίγες μέρες ο Στάθης στην Ελευθεροτυπία.

Κάτι άλλο τώρα που είναι εξαιρετικά κομβικό ως σημείο και δεν έχουμε ασχοληθεί ακόμη: την κάθοδο των Σλαύων στη Βαλκανική. Θα ξεκινήσω παραθέτωντας δύο χάρτες ρωσικής προελεύσεως:


Οι χάρτες αυτοί δείχνουν τις πρώτες μετακινήσεις των Σλαύων προς την περιοχή, οι οποιές φέρονται να ξεκινούν τον τέταρτο αιώνα μΧ και να ολοκληρώνονται τον όγδοο (με το κυρίως κύμα να φτάνει μετά τον έκτο). Και ως γνωστόν οι Σκοπιανοί είναι Σλαύοι. Πως προκύπτει αυτό; Μα φυσικά από τη γλώσσα τους, και εξηγούμαι: τα νέα ελληνικά όσο κι αν χτυπιούνται πολλοί και διάφοροι μυστήριοι είναι η εξέλιξη των αρχαίων ελληνικών (και προσοχή: εξέλιξη δεν σημαίνει υποχρεωτικά κάτι καλύτερο. Η εξέλιξη πολλάκις γίνεται και προς το χειρότερο), είναι ελληνικά όμως και αυτό μπορεί να αποδειχθεί με εξαιρετική ευκολία -ακόμη κι εγώ που δεν είμαι ούτε φιλόλογος μα ούτε και γλωσσολόγος μπορώ να το πράξω. Με ρωμαϊκή κατοχή αμέσως μετά τα χρόνια του Αλεξάνδρου και της ελληνιστικής περιόδου, φθορά δεν υπήρξε καμία. Τουναντίον, η ελληνική τροφοδότησε τη ρωμαϊκή και μέσω αυτής όλη την Ευρώπη ως γνωστόν. Στα χρόνια του Βυζαντίου τα ελληνικά λόγω ισχύος παρέμειναν η πρώτη γλώσσα. Και πάλι φθορές δεν παρουσιάζονται. Ερχόμαστε μετά σε 4 αιώνες υποδούλωσης. Εδώ εμφανίζονται φθορές αλλά πολύ περιορισμένης εκτάσεως: έχουμε εισαγάγει αρκετές λέξεις με τουρικές ρίζες (πχ μπαϊράκι), αλλά και πάλι ως εκεί. Ελληνικά μιλάμε και σήμερα. Οι Σκοπιανοί απεναντίας έχουν γλώσσα που μόνο ελάχιστα δάνεια από την ελληνική διαθέτει (και αυτά μάλλον λόγω Κυρίλλου και Μεθοδίου, κι όχι για κάποιον άλλον λόγο) και γενικά ούτε καν συγγενική της ελληνικής δεν μπορεί να χαρακτηρισθεί (αφού είναι ένα κράμα σλαυικών κατά κύριο λόγο, αλβανικών, βουλγαρικών και εν συνεχεία σε πολύ μικρότερο ποσοστό τουρκικών, άστα να πανε δηλαδή). Εάν οι Σκοπιανοί είχαν σκούφια που να βάσταγε απευθείας από τους αρχαίους Μακεδόνες, τότε θα έπρεπε να είχαν μια γλώσσα τουλάχιστον ελληνικής καταγωγής που κάτι τέτοιο δεν υφίσταται. Και καθόλου τυχαίο δεν είναι τ'ότι η γλώσσα τους έχει πάμπολλα κοινά σημεία με την επίσης σλαυικής προελεύσεως βουλγαρική. Εδώ λοιπόν αναφύεται ένα μεγάλο ερώτημα: πως είναι δυνατόν οι Έλληνες να διατηρούν τη γλώσσα τους, έστω και ως εξέλιξη, αλλά οι Σκοπιανοί να μιλάνε μια τελείως άσχετη γλώσσα; Η απάντηση -δυστυχώς γι'αυτούς- μπορεί να έρθει μόνο από μία εξήγηση, η οποία τεκμηριώνεται ώς αποδείξαμε παραπάνω και ιστορικά: από το ότι εμφανίσθηκαν στον ευρύτερο χώρο πολλούς αιώνες αργότερα. Ως προς τον ισχυρισμό τους δε, ότι οι αρχαίοι Μακεδόνες μιλούσαν... μακεδονικά (ήτοι όχι ελληνικά), υπενθυμίζω το έργο του πολυγραφότατου Αριστοτέλη, για να κλείσει κάπου εδώ το συγκεκριμένο ζήτημα.
Θεωρώ λοιπόν ότι με τη συγκεκριμένη παράγραφο αποδεικνύουμε ακόμη περισσότερα στοιχεία, όπως το πότε εμφανίσθηκαν οι Σκοπιανοί στον χάρτη των Βαλκανίων, το γιατί δεν μιλάνε ελληνικά καθώς και την καταγωγή τους. Και συνεχίζω, αλλά πριν απ'αυτό να βάλω και μια εικονίτσα ακόμη, ένα αρχαίο νόμισμα της Μακεδονίας. Ένα χαρακτηριστικό εύρημα από τα εκατοντάδες που θα μπορούσα να επικολλήσω. Εννοείται φυσικά ότι αντίστοιχο αρχαιολογικό εύρημα με... "μακεδονική" γραφή δεν υφίσταται κανένα.

4. Προπαγάνδα των Σκοπίων-Παραχάραξη της ΙστορίαςΌσο κι αν σας φανεί απίστευτο, τα καλά έρχονται τώρα. Στο πλαίσιο του να μας αποδείξουν (ακόμη και δικοί μας Ελληνάρες) ότι όσα υποστηρίζουμε περί επεκτατικών και αλυτρωτικών διαθέσεων των Σκοπίων είναι παραμυθάκια γι'αγρίους και ουδεμία σχέση έχουν με την πραγματικότητα, τα στοιχεία που θα παραθέσουμε παρακάτω είναι λίαν επιεικώς αποστομωτικά.
Κατ' αρχήν για να ξέρουμε γιατί ακριβώς μιλάμε, εδώ μπορείτε να βρείτε το Σύνταγμα της FYROM και δεν θα ηταν κακή ιδέα να ρίξετε μια ματιά, ενώ εδώ είναι το Σκοπιανό Υπουργείο Εξωτερικών, εδώ το Υπουργείο Εθνικής Αμύνης και εδώ η βουλή τους.
Οι αντισχυρισμοί λοιπόν υποστηρίζουν, ως προανέφερα, οτι δεν υπάρχει καμία αλυτρωτική διάθεση από τους γείτονές μας, ότι δεν έχουν καμία εδαφική βλέψη, ότι το μόνο πρόβλημα που μας δημιουργούν είναι το όνομα (και όσα ιστορικά αυτό συνεπάγεται). Σοβαρά, ε; Και αυτό εδώ τι είναι τότε, θα μου εξηγήσει κανείς; http://www.historyofmacedonia.org/PartitionedMacedonia/KingoftheGreeks.html
Διότι διαβάζοντας το κείμενο θα δείτε πανέμορφες εκφράσεις όπως The King of the Greeks on the Greek Occupation of Macedonia ....and took possession of 51% of the whole country including its largest city of Salonica .....It is clear that Macedonia was not "liberated" by the Greek army (as the modern Greeks claim). Έχω κι άλλα όμως. Η συγκεκριμένη ιστοσελίδα βρίθει από σωρεία τέτοιων "στοιχείων", τα οποία δυστυχώς ενώ θα είχα όλη την καλή διάθεση να δεχθώ ότι αποτελούν αποκυήματα της φαντασίας ακροδεξιών σκοπιανών οργανώσεων, δυστυχώς έχω διαπιστώσει ότι διδάσκονται έως και στα σχολεία των Σκοπίων (δε λέω όλα όσα έχει η ιστοσελίδα, αλλά πάρα πολλά τα'χω ταυτοποιήσει θεωρώ). Να συνεχίσω όμως.

Μερικές ενδιαφέρουσες ιστοσελίδες (νομίζω ιδιωτών είναι όλες) που αντικατοπτρίζουν απόλυτα τη σκοπιανή θέαση της ιστορίας και των πραγμάτων γενικότερα μπορείτε να βρείτε εδώ, εδώ, εδώ, εδώ (αυτός εδώ μάλιστα που είτε ανήκει στους "μυστήριους" είτε ξέρει απλώς ελληνικά και φαίνεται αρκετά ψαγμένος κιόλας), εδώ (ετούτη στην αρχή ίσως να νομίσετε πως μιλάει για Ελλάδα, αλλά για κάντε λίγο scroll down και δείτε καλύτερα), εδώ (όπου μπορείτε να θαυμάσετε από φωτογραφίες έως και αφιερώματα για τη μεγάλη "μακεδονική" πόλη Solun εεεχμ, Θεσσαλονίκη ήθελα να πω), εδώ (αναμνήσεις μιλάμε, όχι αστεία), εδώ (όπου υπάρχει πλήρης... γεννεαλογικός χάρτης από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα), ενώ σε αυτήν την ιστοσελίδα μπορούμε να θαυμάσουμε φόρα παρτίδα και τον παρακάτω χάρτη
όπου κάτω-δεξιά δεσπόζει η φράση Macedonia Undivided, αν και για τους πιο "τολμηρούς" υπάρχει κι ο πιο λεπτομερής χάρτης

Εντωμεταξύ ρε παιδί μου ένα πράγμα που μου κάνει μεγάλη εντύπωση είναι αυτή η ακρίβεια των συνόρων στο πέρασμα των χρόνων: δηλαδή το να συμπίπτουν τα όρια της αρχαίας Μακεδονίας με τα σύνορα των Σκοπίων είναι πραγματικά εκπληκτικό... Όχι, ούτε αυτό είναι προπαγάνδα. Να συνεχίσω όμως. Φυσικά δεν έφαγα όλο μου το χρόνο να κάθομαι να ψάχνω σκοπιανές ιστοσελίδες. Αυτά που διαπίστωσα όμως ήταν τα εξής: από τις μετριοπαθείς έως τις πλέον ακραίες, η παραχάραξη είναι ουσιαστικά η ίδια. Ο τρόπος έκφρασης είναι που αλλάζει (αν θα είναι οξύςκαι επιθετικός ή όχι δηλαδή). Δεδομένου ότι θα αναφέρω ενδεικτικά 2-3 παραδείγματα, θα θελήσω να κάνω μια ιδιαίτερη μνεία σε 'κείνον τον "μακεδονάρα" που προανέφερα ότι το παίζει ψαγμένος: αν παρατηρήσετε, στο blog του έχει σηκώσει (μεταξύ άλλων) μια φωτογραφία από κάποιο δικό μας παλαιό βιβλίο ιστορίας δημοτιοκού, όπου ενδεχομένως μέσα σε πελάγη αστείρευτης ηδονής να βλέπει κάθε φορά έναν ελληνικό γεωγραφικό χάρτη που εκεί που βρίσκονται τα σκόπια γράφει "Μακεδονία", ενώ ακριβώς από κάτω γράφει "Ελλάδα" στα δικά μας σύνορα. Κοιτάχτε λοιπόν τι έχει κάνει ο μόρτης και μέγας προπαγανδιστής: η φωτογραφία είναι με τόσο αριστουργηματικό τρόπο σκαναρισμένη που ΔΕΝ φαίνεται ότι ο χάρτης είναι από την εποχή που η Γιουγκοσλαβία ήταν ακόμη ενωμένη. Δεύτερον, ο χάρτης είναι γεωγραφικός κι εμείς όπως ούτε σήμερα αρνούμαστε έτσι ούτε τότε αρνηθήκαμε ποτέ ότι η αρχαία Μακεδονία έπιανε και μικρό μέρος της (τότε) Γιουγκοσλαβίας. Το τμήμα της Ελλάδος στη φωτογραφία είναι τόσο μικρό που η Μακεδονία στην Ελλάδα ΔΕΝ φαίνεται (ως λέξη) και υποννοειται ότι ΔΕΝ αναφέρεται καθόλου. Και το ωραίο; Έχει κυκλωμένα ελληνικά ονόματα ποταμών κλπ, ακριβώς επειδή τραβάνε το μάτι μιας και αποτελούν σημειώσεις, παρόλο που δεν έχουν καμία απολύτως σχέση με το όλο θέμα. Από κάτω, τσουπ, πετάει και το εξώφυλλο του βιβλίου για να δέσει το γλυκό. Και τι καταφέρνει ο τύπος: πρώτον, στρέφει την προσοχή στο όνομα Μακεδονία το οποίο "συμπτωματικά" βρίσκεται ακριβώς στο κέντρο της φωτογραφίας σε συνδυασμό με την έλλειψη του ονόματος από την Ελλάδα. Έτσι διαφεύγει πλήρως ότι ο χάρτης είναι γεωγραφικός (αν και δεν κρύβω ότι έχω δει και πολιτικό, ομως έχω πάμπολλα να πω κι επί τούτου αν θέλω. Και με στοιχεία, έτσι;). Δεύτερον, παρουσιάζει την Ελλάδα να μην δείχνει ελληνική Μακεδονία, παρά μόνο τη... "Μακεδονία" που ισχυρίζονται οι Σκοπιανοί. Και τρίτον, αποκρύπτει ότι ο χάρτης δεν είναι νέος, κατόπιν της διασπάσεως της Γιουγκοσλαβίας δηλαδή, αλλά παλαιότερος. Έτσι, με ένα... δυνατό χαρτί στο χέρι, ένα χαρτί που υποτίθεται προέρχεται από την ίδιαν την Ελλάδα, υποστηρίζει τις θέσεις τους. Εννοείται φυσικάπως με την ίδια ευκολία μπορούν να καταρριφθούν όλοι οι αντίστοιχοι ισχυρισμοί.

Το λέω με πάσα ειλικρίνεια: οι τύποι έχουν πείσει τόσο πολύ τους εαυτούς τους, που αν δεν ήξερα ιστορία θα έπειθαν κι εμένα ότι έχουν δίκιο. Το εννοώ, και δεν κάνω καθόλου πλάκα. Στις ιστοσελίδες που παρέθεσα θα βρείτε κυριολεκτικά τα πάντα, όλα παραχαραγμένα, όλα ψεύτικα και παραλλαγμένα: από μεταφράσεις στ'αγγλικά αρχαίων ελληνικών κειμένων που "αποδεικνύουν" τις θέσεις τους (τώρα πως γίνεται τα ίδια κείμενα να τα έχω κι εγώ στα ελληνικά και να μην έχουν καμία σχέση, αυτό είναι άλλου παπά ευαγγέλιο), από ιστορικές αναλύσεις κατά το δοκούν, έως φωτογραφίες, χάρτες και ό,τι τραβάει η ψυχή σας. Θα μου πείτε -κι από μιαν άποψη σωστά- μα κάθεσαι κι ασχολείσαι με ιστοσελίδες ιδιωτών Σκοπιανών; Μπα; Δηλάδη η κυβέρνηση των Σκοπίων τι λέει; Κάτι διαφορετικό; Μήπως είναι ιδέα μου ότι μετονόμασαν το αεροδρόμιό τους σε "Μέγας Αλέξανδρος"; Μήπως θυμάμαι λάθος ότι χρησιμοποιούσαν τον Ήλιο της Βεργίνας σαν σημαία; Μήπως ξέρω λάθος ότι έχουν υιοθετήσει ως δική τους ολόκληρη την ιστορία της Μακεδονίας;
Το ξέρω ότι υπάρχουν διότι τα'χω δει με τα μάτια μου, όμως δεν τα'χω τώρα να τα παραθέσω: στο παρελθόν οι Σκοπιανοί είχαν βγάλει έως και χαρτονόμισμα που απεικόνιζε τον Λευκό Πύργο. Επίσης, έχω δει έναν χάρτη σαν τους παραπάνω σε βιβλίο που διδάσκεται -νομίζω- στο γυμνάσιο. Αν τα βρω, θα τα ανεβάσω κι αυτά. Δεν υπάρχει καμία απολύτως διαφορά δηλαδή ανάμεσα στα όσα λέει και κάνει η κυβέρνηση των Σκοπίων από τους απλούς Σκοπιανούς, νομίζω θα μπορέσετε να το διαπιστώσετε και οι ίδιοι σερφάροντας σε αυτές τις ιστοσελίδες. Για νακαταλάβετε του λόγου το αληθές, σε κάποιο απ'όλα αυτά τα λινκ υπάρχει και ο "αποδεικτικός ισχυρισμός" ότι μέχρι το 1980 η λέξη Μακεδονία για την Ελλάδα δεν υπήρχε καν, δεν τη χρησιμοποιούσαμε ούτε καν για'μας δηλαδή, και ότι μόνο μετά το 1980 τη θυμηθήκαμε. Δηλαδή, τι άλλο θ'ακούσουμε από τους Σκοπιανούς...
Και το πρόβλημα δεν είναι ότι τα πιστεύουν οι Σκοπιανοί αυτά που γράφουν -οι οποίοι ας λένε για την εσωτερική τους κατανάλωση ό,τι γουστάρουν στο κάτω-κάτω της γραφής, το πρόβλημα είναι ότι τα πιστεύουν άλλοι, άσχετοι.

Έχουμε κι άλλα όμως, ακόμη δεν έχω ολοκληρώσει.
5. Ενίσχυση των Ελληνικών ΘέσεωνΚατ΄αρχήν εδώ μπορείτε να κατεβάσετε ένα ζιπάκι που έχω φτιάξει και περιέχει τον επίσημο χάρτη του ΟΗΕ όπου τα Σκόπια φαίνονται ξεκάθαρα ως FYROM και ισχύει ακόμη και σήμερα, καθώς και τα ψηφίσματα 817 (αυτή είναι η λεγόμενη ενδιάμεση συμφωνία σύμφωνα με την οποίαν είναι υποχρεωμένα να ονομάζονται FYROM έως την εξεύρεση τελικής λύσης), 842 και 845 (αν το λινκ δε δουλεύει, παρακαλώ πείτε τό μου). Από τα έγγραφα που ελπίζω αν κατεβάσετε θα δείτε ιδίοις όμμασι τι εννοούμε όταν λέμε ότι τα Σκόπια ονομάζονται ναι μεν προσορινώς, αλλά με κάθε επισημότητα FYROM. Υποτίθεται ότι το όνομα αυτό ήταν το προσορινό μέχρι να βρεθεί μια λύση κοινά αποδεκτή κι από τους δύο.

6. Άλλα σημαντικά παραλειπόμενα
Ως χώρα -και μιλάω και για τους πολίτες, όχι μόνο για τις εκάστοτε κυβερνήσεις- το'χουμε παραμελήσει αρκετά το όλο θέμα, γι'αυτό κι έχει πάρει τις τροπές που έχει πάρει. Το χειρότερο όμως είναι το άλλο: ανάλογα με τις πολιτικές πεποιθήσεις που εκφράζει ο καθένας (Έλληνας) εκφέρει και αντίστοιχη -διαφορετική- θέση, η οποία συχνά-πυκνά δεν είναι η σωστή -και δεν θα μπρω σε συγκεκριμένα παραδείγματα ενώ μπορώ να το κάνω και δη, με ονόματα κιόλας. Προτιμώ να περιορισθώ στα λάθη (μας). Ένα τέτοιο τεράστιο λάθος είναι και το εξής: Νικόλαος Μάρτυς. Σας λέει τίποτε το όνομα; Μπα, δε νομίζω. Ο Μάρτυς ήταν Υπουργός Εξωτερικών επί κυβερνήσεων Καραμανλή, είναι ο πρώτος ΥΠΕΞ που ασχολήθηκε (και μάλιστα πολύ έντονα) με το ζήτημα της Μακεδονίας και μάλιστα περίπου 30 χρόνια πίσω (όταν όλοι οι υπόλοιποι κοιμόνταν τον ύπνο του δικαίου) και θεωρείται από τους μεγάλους γνώστες του προβλήματος. Τον έχετε δεί πολλές φορές να αναφέρεται σε άρθρα ή σε σχετικές αναλύσεις; Όχι. Γιατί; Μα διότι προφανώς ήταν... ΥΠΕΞ του Καραμανλή (της... επάρρατης δεξιάς και λοιπών αναχρονιστικών και άσχετων αηδιών δηλαδή). Ο Μάρτυς έχει γράψει και πάρα πολλά βιβλία (κάποια μόνο στα αγγλικά), αλλά δυστυχώς ουδέποτε χρησιμοποιήθηκε, έστω και ως βιβλιογραφία. Λάθος δεύτερο, η αφέλειά μας. Ναι μεν ο Τίτο για την εσωτερική του κατανάλωση επέτρεπε στους Σκοπιανούς να ονομάζονται Μακεδόνες από παλιά, όμως η γεωγραφική ονομασία της περιοχής επί ημερών του ήταν Vardar. Μάλιστα, υπάρχει και ένα σπάνιο ντοκουμέντο, ένα γραμματόσημο της εποχής (το οποίο ψάχνω να βρω για ν'ανεβάσω και δεν έχω βρει ακόμη, και δεν θυμμάμαι που διάολο το'χα δει παλαιότερα) που απεικονίζει την περιοχή των Σκοπίων ως Vardar. Αυτό (όπως και πολλά άλλα τέτοια) δεν το εκμεταλλευθήκαμε ποτ ακριβώς επειδή θεωρούσαμε την υπόθεση γελοίαέ. Επίσης, δεδομένου ότι ιστορικώς είμαστε ζάπλουτοι ήτοι δεν μας ενδιαφέρει ως χώρα να κλέψουμε ιστορία άλλων, δεν μας ενδιέφερε ποτέ και η παραχάραξη της αλήθειας. Όταν λοιπόν σε ένα οποιοδήποτε γεωγραφικό βιβλίο γράφαμε Μακεδονία και έπιανε και τη συγκεκριμένη περιοχή των Σκοπίων, αυτό είχε να κάνει με την ιστορική γεωγραφία της ευρύτερης περιοχής, δυστυχώς όμως ως απεδείχθη θα έπρεπε να μην το κάναμε διότι έως και αυτό παρεξηγήθηκε μαζί με πολλά άλλα (μεταξύ άλλων και η καλή θέληση της Ελλάδος).
Επιπλέον ξεχνάμε και κάτι βασικό: δεδομένου ότι αναδείξαμε εύστοχα θεωρώ την προπαγάνδα των Σκοπιανών, δεν πρέπει να ξεχνάμε και το εξής: προπαγάνδα, τόσο επιτυχημένη, από ένα ένα τόσο μικρό και νεοσύστατο κράτος, δεν μπορεί να γίνει μόνη της. Έχω στην κατοχή μου κείμενο γερμανού καθηγητή του Πανεπιστημίου της Λειψίας (το οποίο μπορώ να ανεβάσω αν επιθυμεί κανείς -σημειωτέον ότι είναι στα γερμανικά) το οποίο είναι άκρως προπαγανδιστικό (χμ, νομίζω κάπου έχω και ένα άρθρο εφημερίδας του ιδίου). Αποφεύγω πάντα να είμαι κακοπροέραιτος και συνωμοσιολόγος, αλλά δεν μπορώ να μην σκεφτώ ότι πληρώθηκε για να τα γράψει αυτά που έγραψε, πόσο δε μάλλον όταν διαπίστωσα ότι και βιβλιογραφία για το θέμα είχε συγγράψει αλλά και άρθρα σε εφημερίδες, δηλαδή προωθεί μια νέα τάξη πραγμάτων. Γιατί; Διότι ηξερε (όπως το ξέρουν και οι Σκοπιανοί) ότι οι ξένοι ΔΕΝ γνωρίζουν τι πραγματικά ισχύει επειδή απλούστατα οι περισσότεροι ΔΕΝ γνωρίζουν ιστορία. Και το γεγονός ότι όταν προ πολλών ετών τον έκανα να τρέχει και να μην φτάνει με τα στοιχεία που του έστειλα, δε σημαίνει ότι αυτός σταμάτησε να προπαγανδίζει. Άρα έχουμε και αυτό το "πλάγιο μέσον" να αντιμετωπίσουμε ανάμεσα σε όλα και δυστυχώς ακόμη και σήμερα εξακολουθούμε να πηγαίνουμε με τον σταυρό στο χέρι, μόνο και μόνο επειδή έχουμε την Ιστορία με το μέρος μας και ξέρουμε ότι έχουμε δίκιο. Διότι είναι βέβαιο ότι δεν ήταν μόνο ο συγκεκριμένος καθηγητής που συμμετείχε στον σκοπιανό αγώνα, σίγουρα είναι και άλλοι και μάλιστα παγκοσμίως.
Χμ, να κάνω και μια παρένθεση που ίσως να φαίνεται άσχετη. Ειλικρινά κι εγώ ακόμη δεν έχω αξιολογήσει ιδιαίτερα την τυχον αξία της: παρακάτω θα δείτε κάποιες φωτογραφιές από κα΄ποαι γιουγκοσλαβική έκδοση της wikipedia αναφορικά με τη Μακεδονία. Το ενδιαφέρον έγκειται στο ότι τις πληροφορίες στη wikipedia ως γνωστόν τις περνάνε διάφοροι εγεγγραμμένοι ιδιώτες και ως διά μαγείας έχουμε τα εξής:

















Δηλαδή, βλέπουμε τον Μ.Αλέξανδρο καθώς και τον Ήλιο της Βεργίνας να παρουσιάζονται στην ελληνική Μακεδονία (ε, ρε που καταντήσαμε, να μιλάμε για ελληνική Μακεδονία μόνο και μόνο για να γίνουμε κατανοητοί), ως επίσης βλεπουμε και τα αντίστοιχα δημογραφικά στοιχεία και πολλά άλλα, ενώ αντίστοιχα στη "Μακεδονία" που αντιστοιχεί στα Σκόπια δεν βλέπουμε κάτι αντίστοιχο. Αυτό αν μη τι άλλο μου προκαλεί εντύπωση. Το σχετικό λινκ είναι εδώ.

7. Τι γίνεται τώρα
Κακά τα ψέματα, αδιαπραγμάτευτοι κι ανυποχώρητοι δεν μπορούμε να είμαστε. Η πολιτική έχει από αρχαιοτάτων χρόνων δύο οδούς: τη διπλωματία και τον πόλεμο. Και δε νομίζω να υπάρχει άνθρωπος που επιθυμεί τον πόλεμο. Άρα μένουμε στη διπλωματία. Την Ελλάδ α, θεωρώ, τη συμφέρει ένα κράτος των Σκοπίων στα βόρεια, παρά ένα μπουρλότο με ακροδεξιές τάσεις για κάποια Μεγάλη Αλβανία (διότι ξαναλέω, οι Αλβανοί είναι πολύ πιο επικίνδυνοι και πρέπει να τους κόψουμε τον αέρα οπωσδήποτε -διπλωματικά πάντοτε, μην παρεξηγηθώ. Μήπως δεν έχουμε ακούσει να μιλάνε για Τσαμουριές κλπ;) και ειδικά με ένα ανεξάρτητο Κοσσυφοπέδιο θα τους ανοίξουν πάρα πολύ οι ορέξεις. Έχουμε λοιπόν να κάνουμε με έναν γείτονα ο οποίος είναι σταθερά ανυποχώρητος και αδιάλλακτος. Προσπαθεί με μια πλαστή και χαλκευμένη ταυτότητα να μπει στο παγκόσμιο πολιτικό γίγνεσθαι. Εμείς τι κάνουμε; Κατ΄αρχήν υπάρχει η δεσμευτική απόφαση του Συμβουλίου Αρχηγών που είχε γίνει υπό τον τότε Πρόεδρο της Δημοκρατίας, Κωνσταντίνο Καραμανλή, σύμφωνα με την οποίαν όλα τα κόμματα δεσμεύτηκαν να μην αποδεχθούν όνομα που να περιέχει το όνομα Μακεδονία, άρα τα πράγματα δεν είναι και τόσο απλά. Διότι πρακτικά να το αποφύγουμε ΔΕΝ (βλέπω να) γίνεται, το θέμα είναι πώς θα περιέχεται.
Δεν είμαι πολιτικός, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν μπορώ να έχω άποψη (αν και ίσως όχι πλήρη): το σημαντικότερο όλων είναι ότι δεν πρέπει το όνομα Μακεδονία να είναι μόνο του. Αν όντως χρησιμοποιηθεί πρέπει να είναι σύνθετο οπωσδήποτε. Η εμπειρία του ονόματος FYROM είναι δυστυχώς πικρή: σαν όνομα ήταν πολύ επιτυχημένη έμπνευση, διότι μπορεί να προφερθεί ως λέξη από όλους -Έλληνες και ξένους. Το πρόβλημα είναι ότι από τους ξένους ουδείς λέει FYROM, όλοι λένε Macedonia. Αν λοιπόν χρησιμοποιηθεί μόνο του, έστω και με συνοδεία κάποια άλλης λέξεως με μαθηματική ακρίβεια τα Σκόπια θα ονομάζονται σκέτο Μακεδονία οπότε θα έχουμε χάσει πανηγυρικά το παιχνίδι. Προσωπικά, το Slavomacedonia (ή ακόμη καλύτερα Slavomacedonija) με βρίσκει σύμφωνο (υπό την έννοια του "μη χείρον βέλτιστον", διότι στη διπλωματία πρέπει να προσέχεις πάρα πολύ τον κώλο σου). Είναι μια σύνθετη ονομασία που δεν μπορεί να διασπαστεί στα συνθετικά της και μπορεί να επικρατήσει ως μια λέξη. Παράλληλα περιέχει τα εξής θετικά: αποτελεί όνομα με συγκεκριμένο εθνικό προσδιορισμό περιοριζόμενο στις παλιές ιστορικογεωγραφικές καταβολές της συγκεκριμένης περιοχής και δεν εμπεριέχει περαιτέρω βλέψεις. Το πρόβλημα είναι ότι αντιδρούν οι Αλβανοί σε αυτήν την περίπτωση (δυστυχώς έχουμε κι αυτούς στην όλη ιστορία). Το Novomacedonia που ακούστηκε κάποτε είναι τουλάχιστον απαράδεκτο. Τι σημαίνει novo (νέα) δηλαδή; Η παλιά ποια είναι; Κι αν υπάρχει νέα και παλιά, τότε η δική μας Μακεδονία, η πραγματική Μακεδονία πως θα πρέπει να ονομαστεί; Ασχετομακεδονία; Μην ακούω παπαριές. Novomacedonia ίσον καταστροφή διότι ουσιαστικά αναιρεί το ιστορικό παρελθόν. Ομοίως πρέπει να αποκλειστούν εκ των πραγμάτων κι άλλες ονομασίες όμως "Άνω Μακεδονία" κλπ, κι αυτό όχι επειδή ο ορος "Άνω" δεν ευσταθεί γεωγραφικώς, αλλά επειδή δεν είναι μία αδιάσπαστη λέξη. Το ιδανικό φυσικά θα ήταν να ονομαστεί αυτό το εξαιρετικά ενοχλητικό κράτος Skopje και να τελειώνει εκεί η ιστορία: στην περίπτωση αυτή έεχουμε το κεφάλι μας ήσυχο, οι Αλβανοί δεν έχουν λόγο να αντιδράσουν, αντιδρούν οι... Σκοπιανοί όμως. Σαφώς και είναι οξύμωρο: σκοπιανός δεν είσαι ρε φίλε; Γιατί αντιδράς λοιπόν; Φυσικά, επειδή την έχουν καταβρεί με το "Μακεδόνες", γι'αυτό. Πάντως είναι μια λύση εφικτή, ρεαλιστική, που πρακτικά συμφέρει και τους ίδιους, άσχετα αν δεν τη γουστάρουν καθόλου. Εν ανάγκει, μια καλή λύση ίσως είναι και το Vardarmacedonia, όνομα που απαντά στη γεωγραφία της περιοχής και υποδηλώνει ταυτόχρονα και την σλαυική προέλευση του λαού. Νομίζω θα'πρεπε να το μελετήσουμε κι αυτό. Σίγουρα θα υπάρχουν κι άλλες, λύσεις. Γι'αυτό υπάρχουν οι διπλωματες και οι πολιτικοί, για να τις βρίσκουν, κι αν δεν υπάρχουν να τις δημιουργούν. Όμως δεν πρέπει ποτέ να ξεχάσουμε ότι το όλο πρόβλημα δεν είναι απλώς ένα όνομα. Το όνομα με το οποίο θα βαπτιστούν οριστικά και αμετάκλητα σύντομα (βλέπω) τα Σκόπια πρέπει να διαφυλάττει την ιστορία μας (πάνω απ'όλα) και ταυτόχρονα να μας απαλάσσει από μελλοντικές περιπέτειες.

Όπως και να'χει, το όλο θέμα είναι εξαιρετικά μεγάλο αγγούρι. Βγαίνουν οι διάφοροι πουθενάδες και λένε "έλα μωρέ, με τα Σκόπια θ'ασχολούμαστε"; Δεν είναι καθόλου έτσι. Κατ' αρχήν όχι μόνο δεν υπάρχει λόγος να παραχωρήσεις την Ιστορία σου σε κάποιον που την απαιτεί ετσιθελικά, αλλά έχουμε και μια ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ. Και ήδη έχουμε υποχωρήσει αρκετά. Πέραν τούτου, αυτές δεν είναι οι μοναδικές διεκδικήσεις εις βάρος της Ελλάδας: οι Αλβανοί προ ετών μίλησαν για Τσαμουριά ("βλέποντας" έως την Άρτα, παρακαλώ). Οι Τούρκοι χρόνια τώρα διεκδικούν το μισό Αιγαίο, ενώ κατά καιρούς θέτουν και πολλά θέματα στη Θράκη. Και μεθαύριο, ποιος ξέρει; Μπορεί αν σκάσει μύτη και κάτι καινούριο το οποίο τώρα δεν φανταζόμαστε ακόμη, όχι απαραίτητα επειδή δεν το βλέπουμε μα ίσως κι επειδή δεν υπάρχει καν. Μια μεγάλη ήττα με τα Σκόπια θα δημιουργήσει κάτι σαν "δεδικασμένο" ας πούμε, κυριότερα υπό την έννοια ότι θα αρχίσουν να ξερογλύφονται πολλοί και διάφοροι. Παραμύθι φάγαμε πολύ στην ιστορία με τα Σκόπια, πάρα πολύ. Ακούγαμε για τα ακίνδυνα Σκόπια που δεν μπορούν να μας κάνουν τίποτε και άλλες αηδίες, αλλά νομίζω αποδείξαμε και τις αλυτρωτικές διαθέσεις των Σκοπιανών, και τα ψεύδη που χρησιμοποιούν, και πολλά άλλα ακόμη. Άρα ακίνδυνος αντίπαλος στην πολιτική ΔΕΝ υφίσταται. Το θέμα είναι να βρούμε μια λύση (όχι μόνοι μας, μαζί με τα Σκόπια) που να δίνει προοπτική στην όλη περιοχή. Μην ξεχνάμε κάτι βασικό: αυτό που λένε ότι τα Βαλκάνια είναι η πυριταποθήκη της Ευρώπης δεν είναι τυχαίο. Εδώ ξεκίνησε ένας παγκόσμιος πόλεμος. Οι ξένες επεμβάσεις είναι συνεχείς και ασταμάτητες εδώ και τουλάχιστον 60 χρόνια (από τους Γερμανούς και Ιταλούς στον Β' ΠΠ, στον ξενόφερτο εμφύλιο, στις σοβιετικές επεμβάσεις στις πρώην ανατολικές χώρες, στην ξενόφερτη χούντα στην Ελλάδα, στη διάσπαση της Γιουγκοσλαβίας -η οποία ακόμη και σήμερα ΔΕΝ έχει ολοκληρωθεί κλπ, κλπ, κλπ). Τα χρόνια διαδέχονται μεν το ένα το άλλο, οι εποχές φαίνονται ν'αλλάζουν, οι ξένες δυνάμεις όμως πάντα έχουν διαχρονικά συμφέροντα στα Βαλκάνια. Οπότε πρέπει να προφυλαχθούμε με κάθε τρόπο και προς πάσα κατεύθυνση. Άλλωστε αποδεδειγμένα στην πολιτικοί φίλοι ΔΕΝ υπάρχουν. Και σε αυτό το πλαίσιο έγκειται και η εξεύρεση μιας ασφαλούς και λειτουργικής λύσης στο πρόβλημα της ονομασίας τν Σκοπιων (η οποία εκτιμώ πως πρέπει να περατωθεί ΠΡΙΝ να σκάσει η μεγάλη βόμβα της ανεξαρτησίας τυο Κοσσυφοπεδίου). Το πρόβλημα είναι ότι οι κουραδόμαγκες Σκοπιανοί ΔΕΝ το καταλαβαίνουν, και ταυτόχρονα εμείς ΔΕΝ τους το έχουμε καταστήσει σαφές, αν και θα έπρεπε να είναι σαφές από μόνο του. Στηρίζονται στις πλάτες της Αμερικής (και λοιπών συμμάχων της) ξεχνώντας ότι οι αμερικάνοι ήταν αυτοί που τα ξέσκισαν τα Βαλκάνια. Στηρίζονται στις πλάτες κάποιων Ευρωπαίων, ξεχνώντας ότι οι Γερμανοί ήταν αυτοί που ξεκίνησαν τη διάσπαση της πρώην χώρας τους. Ο λύκος ΔΕΝ μπορεί να φυλάει τα πρόβατα, και αυτό οι Σκοπιανοί δεν το καταλαβαίνουν.
Και προς θεού, ουαί κι αλοίμονο αν μπούν σε ΕΕ και ΝΑΤΟ ως επιδιώκουν, ως FYROM δηλαδή προκειμένου να βρεθεί η λύση μετά. Θα έχουν μπει κυριολεκτικά ως Μακεδονία και μάλιστα με τη δική μας συγκατάθεση και μετά, καληνύχτα σας.
Το ότι θα ηττηθούμε στην συγκεκριμένη ιστορία είναι προφανές κι αναμενόμενο: δεκαετίες αδράνειας στην πολιτική δεν είναι λίγο πράγμα. Το θέμα είναι ότι υπάρχουν ήττες και ήττες. Και όταν μιλάμε για πολιτική και διπλωματία, υπάρχουν και ήττες που κυριολεκτικά μπορούν να είναι σαν νίκες. Εμείς ΕΠΙΒΑΛΛΕΤΑΙ να βρούμε μια τέτοια. Και ένας τρόπος να καταλάβουν τα Σκόπια (που δε δείχνουν να γουστάρουν να καταλάβουν) είναι και το ΒΕΤΟ, το οποίο είναι αναφαίρετο διπλωματικό δικαίωμά μας.

Εν κατακλείδι: νομίζω ότι καλύψαμε το θέμα από τις περισσότερες πλευρές. Δείξαμε τη σκοπιανή προπαγάνδα, δείξαμε ότι ο σκοπιανός αλυτρωτισμός δεν είναι παραμύθι, δείξαμε τα ιστορικά ντοκουμέντα, δείξαμε τη σοβαρότητα του προβλήματος καθώς και το που οδεύει. Ως συνειδητοποιημένοι πολίτες δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι για την ώρα. Είναι επιβεβλημένο να είμαστε ενήμεροι όμως. Ενήμεροι, για όταν απαιτηθεί πχ σε κάποιο ενδεχόμενο δημοψήφισμα, ή σε κάποιο τυχόν παραμύθιασμα που μπορεί να φάμε. Αλλά το ρημάδι, ας αφήσουμε απ'έξω επιτέλους τις κομματικές γραμμές σε ένα τόσο σημαντικό θέμα κι ας δείξουμε επιτέλους λίγη ωριμότητα.

ΞΥΠΝΑΤΕ ΓΑΜΩ ΤΟ ΚΕΡΑΤΟ ΜΟΥ.
UPDATE:
Όλα δείχνουν ότι έχουμε μπει οριστικά στην τελική ευθεία επίλυσης του προβλήματος της ονομασίας των Σκοπίων. Οι γείτονες, σταθερά αδιάλλακτοι στις θέσεις τους (αναμενώμενο από μιαν άποψη: με την σταθερή αδιαλλαξία που επιδείκνυαν χρόνια τώρα, θα ήταν μια τεράστια πολιτική ήττα η αλλαγή πλεύσης την ύστατη στιγμή). Και το ερώτημα "που βαδίζουμε", παραμένει αμείωτο.
Κατ' αρχήν, όποιος ισχυριστεί ότι κατάλαβε τι ακριβώς λέει η πρόταση Νίμιτς, μάλλον μας κρύβει κάτι (αν δεν μας δουλεύει δηλαδή). Παρακολούθησα αρκετά, διάβασα ομοίως αρκετά και τελικά δεν κατάλαβα τίποτε και αυτό διότι η πρόταση Νίμιτς είναι ασαφέστατη -τεχνηέντως- με την ελπίδα ότι κάποιος από τους δύο θα τσιμπήσει και θα κάνει την πρώτη υποχώρηση. Αλλού υπάρχει ανοικτό το ενδεχόμενο διπλής ονομασίας, αλλά όχι μία ανάμεσα σε Ελλάδα-Σκόπια και μία για τα Σκόπια όπου γουστάρουν, παρά μια για τα Σκόπια μόνο και μια για όλα τα υπόλοιπα. Το πρόβλημα είναι ότι πουθενά δεν διευκρινίζεται ποια είναι τα "υπόλοιπα". Αυτό που πρέπει να καταλάβουμε είναι πως η λύση που θα βρεθεί τώρα θα είναι και η οριστική. Γυρισμός δεν υπάρχει. Άλλωστε η πρόταση προβλέπει ότι μετά την κοινά αποδεκτή λύση η ονομασία θα αναφέρεται και σε διαβατήρια κλπ, κλπ. Άρα δεν επιτρέπονται λάθη σε καμία περίπτωση.
Δεν το κρύβω πως πολλά σημεία με προβληματίζουν εντονότατα. Αναφέρεται πχ ότι στο πλαίσιο αμοιβαίου σεβασμού, καμία από τις δύο χώρες δεν θα μπορεί να χρησιμοποιεί τη λέξη Μακεδονία (ενδεχομένως και παράγωγά της) σε επίσημες περιπτώσεις. Για τα Σκόπια, μη σώσουν να τη χρησιμοποιήσουν ποτέ. Εγώ, η Ελλάδα όμως, είναι ανεπίτρεπτο να μην έχω το δικαίωμα να κάνω χρήση ενός τέτοιου ονόματος που ενυπάρχει στην ιστορία μου. Επίσης, μύλος επικρατεί σε θέματα που έχουν να κάνουν με το εμπόριο: πχ, ο Μακεδονικός Χαλβάς θεωρείται ελληνικά κατοχυρωμένη ονομασία, αν όμως τα Σκόπια βγουν αύριο με ένα νέο εμπόρευμα που θα λέγεται "μακεδονικές οδοντογλυφίδες" και το κατωχυρώσει, αυτομάτως καληνύχτα σας. Με λίγα λόγια αυτά τα λίγα που καταλαβαίνω από την πρόταση Νίμιτς είναι ότι πάει να χωρίσει το καρπούζι όχι στη μέση, αλλά σε διάφορα κομμάτια τα οποία αφήνει στο τραπέζι και όποιος προλάβει να αρπάξει τα περισσότερα.
Έγραφα στο αρχικό κείμενο ότι η τακτική υποχώρηση από μέρους μας είναι δεδομένη. Και ΩΣ ΕΚΕΙ, ουδεμία άλλη. Δεν το κατάλαβα ρε... Και παρεμπιπόντως, που είναι όλοι αυτοί οι αρχικαραγκιόζηδες που μας το παίζουν και πατριώτες και μίλαγαν υπέρ των Σκοπίων όλ'αυτά τα χρόνια; Δεν τους άρεσαν τα χθεσινά επεισόδια στα Σκόπια; Δεν τους άρεσε η έκφραση "η Μακεδονία είναι δικιά μας" των Σκοπιανών; Δεν τους άρεσαν οι βιαιότητες των Σκοπιανών, κατ' αντίθεσιν ίσως με τις προ 15ετίας ειρηνικές διαδηλώσεις εδώ πέρα; (διότι άλλο το να πούμε ότι οι τότε διαδηλώσεις δεν ήταν τελικά θετικές, κι άλλο να πούμε ότι ήταν βίαιες). Ουστ από δω, σκουλήκια, τραβάτε στα λαγούμια σας τώρα και μην ξαναμιλήσετε.
Να υπενθυμίσω κάτι: εσχάτως η Τουρκία έχει αρχίσει να ξαναθέτει θέματα τουρκικής μειωνότητας στη Θράκη. Προσοχή: όχι μουσουλμανικής μειονότητας, τουρκικής. Έχει τεράστια διαφορά. Διάβαζα στην Ελευθεροτυπία σήμερα ένα πολύ ενδιαφέρον σχετικό άρθρο κιόλας -μην υπενθυμίσω δηλαδή και τις γκρίζες ζώνες στο μισό Αιγαίο. Ας βγει ένας να μου πει ότι η Τουρκία δεν παρακολουθεί με ενδιαφέρον τις εξελίξεις (ενημερωτικά να πω πως η Συνθήκη της Λωζάννης είναι μακράν η μακροβιότερη, και όποιος κατάλαβε, κατάλαβε). Και δυστυχώς, μεσολάβησε και η (μονομερής έστω) ανεξαρτητοποίηση του Κοσσυφοπεδίου, για το οποίο υπάρχει κάτι που υποπτεύομαι αλλά δεν έχει τύχει να πάρει το μάτι μου πουθενά: μεγάλο ρόλο στην υπόθεση των Σκοπίων -εσωτερικά δηλαδή- έχουν οι Αλβανοί. Πιο συγκεκριμένα, θέτω ένα ερώτημα: εμείς ως χώρα, τι θέση πήραμε για το Κοσσυφοπέδιο; Διότι αν τους υποστηρίξαμε, θεωρητικά έχουμε να περιμένουμε άμεση "ανταπόδοση". Αν δεν, όμως; Χα, εδώ σε θέλω... Και δυστυχώς απάντηση δεν έχω να δώσω.
Όπως και να'χει, η υπόθεση δεν είναι εύκολη. Τα Σκόπια ως ήταν αναμενώμενο, παραμένουν σταθερά και αδιάλλακτα. Μάλιστα πλέον έχουν και ως διαπραγματευτικό χαρτί και το ανεξάρτητο Κοσσυφοπέδιο (ακόμη κι αν τελικώς δεν παραμείνει έτσι, σημασία έχει ότι έτσι είναι τώρα), το οποίο -κακά τα ψέματα- είναι πηγή αστάθειας σε μια από τις πλέον ασταθείς περιοχές της υφηλίου. Το μόνο που βλέπω στα υπέρ μας για την ώρα, είναι πως πλέον οι διάφοροι (διεθνώς) εμπλεκόμενοι μας έχουν πάρει στα σοβαρά ως προς τη χρήση βέτο, δικαίωμα διπλωματικώς αναφαίρετο που σε καμία περίπτωση δεν έχουμε δικαίωμα να απεμπολήσουμε. Και μάλλον με αυτό έχει να κάνει και η θέση που πήρε ο πρωθυπουργός των Σκοπίων, ότι θα το ρίξει σε δημοψήφισμα ("εγώ ήθελα, αλλά ο λαός βλέπετε..." Χαίρετε δηλαδή...). Τα Σκόπια είναι σε εξαιρετικά δύσκολη θέση, αυτό είναι δεδομένο. Το πρόβλημα είναι ότι σε δυσμενή θέση είμαστε κι εμείς και τους λόγους τους έχω αναλύσει στο αρχικό κείμενο. Μην παραμυθιαζόμαστε δηλαδή. Και πάνω απ'όλα να καταλάβουμε ότι πλέον ουδένα λάθος δικαιολογείται.
Το ότι οι Σκοπιανοί έχουν εδαφικές βλέψεις (και όχι μόνο) φάνηκε χθες περίτρανα, και από τους διαδηλωτές, και από τις αντιδράσεις τους, και από το πως χειρίστηκαν οι αστυνομικοί τους την όλη ιστορία. Οπότε ας σταματήσει το παραμύθι περί των καλοκάγαθων Σκοπιανών που τους κάνουμε εμείς τη ζωή δύσκολη. Απέδειξαν και με τη βούλα πως έχουν όλοι την καλή διάθεση να κάνουν τη δική μας ζωή ακόμη δυσκολότερη: μια ήττα στο σκοπιανό ζήτημα αυτομάτως ανοίγει τον ασκό του Αιόλου, αυτό είναι πλέον αδιαμφισβήτητο.
Ακούω όλη την ώρα το εξής επιχείρημα: δεν θα δεχθούν κάποια λύση που αντιτίθεται στο Σύνταγμά τους. Κι εμάς τι μας ενδιαφέρει, ερωτώ. Και για ποιο σύνταγμα μιλάμε στο κάτω-κάτω της γραφής; Ούτε 20ετία δεν έχει κλείσει το σύνταγμά τους αφενός, αφετέρου, από τη στιγμή που τους δημιουργεί πρόβλημα είναι δικό τους πρόβλημα, ούτε δικό μας, ούτε του ΟΗΕ, ούτε κανενός άλλου. Εντός των συνόρων τους ας λέγονται όπως γουστάρει, εμείς άλλωστε δεν ενδιαφερόμαστε για κάτι τέτοιο. Στα "εκτός" είναι που μας πέφτει λόγος όμως. Διεθνές πρόβλημα είναι η διαφορά με την Ελλάδα ως προς την τελική επίσημη ονομασία, όχι τα εσωτερικά ζητήματα του κάθε κράτους. Και κακώς θα πράξουμε αν κάτσουμε στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων επιτρέποντας στους Σκοπιανούς να χρησιμοποιήσουν τέτοια επιχειρήματα.
Ξαναλέω: Λάθη δεν επιτρέπονται σε καμία περίπτωση. Αν το πουλάκι πετάξει τώρα, θα έχει πετάξει οριστικά. Κι αν πετάξει προς λάθος κατεύθυνση, θα έχουμε σοβαρότατα προβλήματα στο μέλλον. Δηλαδή ακόμη σοβαρότερα από τα ήδη υπάρχοντα. Στην Ελλάδα δυστυχώς είμαστε των άκρων: όπως υπάρχουν εκείνοι που βλέπουν εχθρούς και συνωμοσίες πίσω από τα πάντα, έτσι υπάρχουν κι εκείνοι που βλέπουν πως εμείς κάνουμε τη ζωή δύσκολη σε όλους. Ηλίθιοι αμφότεροι, απλά πράγματα. Διότι συνήθως οι περιστάσεις βρίσκονται προς το μέσον των δύο αυτών άκρων (με τα οποία μάλιστα υπάρχει και η τελείως παράλογη απαίτηση να ταυτίζονται άπαντες, άλλο φρούτο κι αυτό). Ας σταματήσει πλέον ο καθείς που έχει τη φιλοδοξία να επηρεάσει το πολιτικό (και όχι μόνο) γίγνεσθαι να πετάει τις χοντροπαπαριές του. Εξάλλου, το Σύνταγμα της χώρας δίνει σε όλους το δικαίωμα να πολιτευθούν, όποιος λοιπόν γουστάρει άλλες λύσεις, είναι ελεύθερος να το πράξει μέσα από το Κοινοβούλιο και όχι εκτοξέυοντας τους αφορισμούς του περί φασίστων κλπ (αν είναι δυνατόν, τι κάθομαι και σχολιάζω ο άνθρωπος). Η κατάσταση δεν επιτρέπει παιχνίδια και ήδη βρισκόμαστε σε κρίσιμο σταυροδρόμι.
Επίσης υπάρχει και κάτι ακόμη: αν πήρε το μάτι σου, τόσο η Αθήνα όσο και τα Σκόπια περιμένουν να αντιδράσει πρώτος ο άλλος. Λογικότατον: αυτός που θα απορρίψει πρώτος την πρόταση αυτομάτως θα στιγματιστεί ότι τελικά δεν επιθυμεί κοινά αποδεκτή λύση. Το πιθανότερο είναι να μας λάχει εμάς ο "κλήρος" ν'απαντήσουμε πρώτοι, κι εκτιμώ ότι δεν πρέπει να το πράξουμε. Η αιτιολογία είναι απλή: εμείς προτιθέμεθα να οπισθοχωρήσουμε στο πλαίσιο της καλής γειτονίας, άρα πρέπει και τα Σκόπια να δείξουν ότι προτίθενται να οπισθοχωρήσουν και αυτά. Και κάτι ακόμη, που σπανίως βλέπω ν'αναφέρεται: η κυβέρνηση των Σκοπίων είναι αρκετά εξτρεμιστική: αν εξαιρέσουμε τον κυβερνητικό συνασπισμό τους, όλα τα υπόλοιπα πολιτικά κόμματα είναι υπέρ του συμβιβασμού με την Ελλάδα και κατά της αδιαλλαξίας της κυβερνήσεώς τους. Αυτό πρέπει να το εκμεταλλευθούμε διπλωματικά, διότι δε συμμερίζονται όλοι οι Σκοπιανοί τις θέσεις της κυβερνήσεώς τους.
Και κάτι τελευταίο: αν υπάρχει κάτι που με κάνει να αισιοδοξώ, αυτό είναι ότι όλα τα κόμματα της χώρας δείχνουν σύμπνοια στο θέμα, ή τουλάχιστον εμένα έμεινε αυτή η γεύση. Και η αλήθεια είναι ότι η τελευταία φορά που θυμάμαι κάτι τέτοιο ήταν στο εμπάργκο που ασκήσαμε στα Σκόπια πριν 15 περίπου χρόνια. Τουλάχιστον, δείχνουν να έχουν συνειδητοποιήσει τη σοβαρότητα της καταστάσεως και να έχουν αφήσει έστω και για την ώρα στην άκρη τις διαφορές τους. Τουλάχιστον έστω και για λίγο, ας κρύψουμε στα συρτάρια τα όποια φαντάσματα, άπαντες.
Τη Μακεδονία και τα μάτια μας λοιπόν... Χαίρετε.
UPDATE II:
Μερικά επιπλέον θεματάκια: χθες παρακολουθούσα με τεράστιο ενδιαφέρον τον Ζουράρι σε ένα -τώρα δεν θυμάμαι, διότι από προχθές παρακολουθώ αρκετά προγράμματα, νομίζω πάντως- δελτίο ειδήσεων. Και ο άνθρωπος είπε το εξής πραγματικά απλούστατο επιχείρημα (προς όλους εκείνους τους μυστήριους που ακόμη και σήμερα σκίζουν τα ιμάτιά τους ότι οι Σκοπιανοί δεν είναι υπερεθνικιστές, εν αντιθέσει με'μας που "φυσικά είμαστε") -και μιλάω για τόσο απλούστατο και κοινό που πραγματικά εξοργίστηκα που δεν το'χα σκεφτεί κι από μόνος μου: κανένα βουνό δεν βαφτίζεται μόνο του, κανένας ποταμός, καμία λίμνη, καμία περιοχή. Τα πάντα ονομάζονται από ανθρώπους και πιο συγκεκριμένα από τους ανθρώπους της κάθε περιοχής, τους κατοίκους δηλαδή. Ως εκ τούτου, παίρνοντας ένα όνομα, δεν παίρνεις ποτέ το όνομα. Παίρνεις και όλα όλα οι κάτοικοι της περιοχής έχουν δημιουργήσει.
Υπάρχουν δυστυχώς πολλοί και διάφοροι γραφικότατοι οι οποίοι νομίζουν ότι Ελλάδ ακαι Σκόπια ερίζουν απλά για ένα όνομα. Λάθος. Αν κάνουμε πίσω με λάθος τρόπο στο θέμα της ονομασίας των Σκοπίων ουσιαστικ΄εκχωρούμε και με τη βούλα την ιστορία της περιοχής της Μακεδονίας, διότι θα παραδεχόμαστε ότι οι Μακεδόνες τελικά είναι αυτοί και όχι εμείς, άρα εκχωρούμε τα αρχαιοελληνικά ευρήματα, τους βασιλλικούς τάφους, τους μετέπειτα αγώνες, τα πάντα, όλα όσα αποτελούν την ιστορία μιας περιοχής. Ένα όνομα σκέτο δεν έχει καμία απολύτως αξία δίχως τη γαρνιτούρα. Βέβαια όταν κυκλοφορούν και τέτοιοι μαϊντανοί με ύφος χιλίων καρδιναλίων, τότε η αλήθεια είναι ότι τα πράγματα είναι σκούρα και δη, εκ των έσω. Αντιγράφω κάποια εξαιρετικά ενδιαφέροντα σημεία του κειμένου που έχω επιλέξει αν και γενικά καλό είναι να διαβάσετε ολόκληρο το κείμενο του Ιού (από την Ελευθεροτυπία, 15/12/07): "Παραλλαγές του άρθρου τού Αδαλή αναδημοσιεύτηκαν στην καρατζαφερική «Α1» (10.11.07) και στην ιστοσελίδα τού μέχρι πρότινος βουλευτή της Ν.Δ. (και διώκτη του βιβλίου της Στ' Δημοτικού) ........ Ταυτόχρονα, η «είδηση» ανακυκλώθηκε από πολλά διαδικτυακά μπλογκ και φόρουμ, με κεντρική ιδέα την ανάγκη δυναμικής «απάντησης» στην πρόκληση «των Σκοπιανών». «Δεν είμαι πολεμοχαρής, αλλά όταν βλέπω τέτοια παρατράγουδα, αναρωτιέμαι αν υπάρχει ένας στρατιωτικός με αρχ... να κάνει ένα ντου στους σκορπιοχωριάτες να τελειώνει το ζήτημα FYROM για πάντα», διαβάζουμε σε μια τυπική παρέμβαση του είδους. «Και μόνο που το βλέπω», συμπληρώνει κάποιος άλλος, «σιχαίνομαι τον ίδιο μου τον εαυτό! Πώς γίνεται να ζούμε σ' αυτήν την κωλοχώρα, που μια ζωή στήνει τον κώλο της!...»...........Τίποτα απ' όλα αυτά δεν έχει, ωστόσο, την παραμικρή σχέση με την αλήθεια. Κατ' αρχήν, όπως πολύ καλά γνωρίζουν οι χιλιάδες Ελληνες που επισκέπτονται κάθε χρόνο την ΠΓΔΜ, η γειτονική μας χώρα ουδέποτε θέσπισε νομισματική μονάδα με το όνομα «μακεντόνκα». Το νόμισμα που υιοθέτησε το 1992, μετά την ανεξαρτησία της, λέγεται δηνάριο (denar). Χαρτονομίσματά του υπάρχουν σε αξίες των 10 δηναρίων και πάνω. Οσο για το «χαρτονόμισμα» με τον Λευκό Πύργο, έχει κι αυτό τη δική του ιστορία, ως στοιχείο όμως της προπαγάνδας των εγχώριων «μακεδονομάχων». ...........Στοιχειώδης γνώση τής γειτονικής «ψευτογλώσσας» κι εξίσου στοιχειώδης παρατηρητικότητα θα αρκούσαν, ωστόσο, για να διαπιστωθεί περί τίνος πρόκειται. Στην πίσω πλευρά του, το εικονιζόμενο σώμα τού εγκλήματος φέρει γαρ ευδιάκριτη την επιγραφή: «Αυτό είναι χαρτονόμισμα-σουβενίρ κι όχι για επίσημη χρήση»...........Από ανακοίνωση του Κροάτη Ράτκο Μάντιτς σε νομισματολογικό συνέδριο στην Μπρατισλάβα, το 1998, προσβάσιμη στο Διαδίκτυο, πληροφορούμαστε ότι παρόμοια «αναμνηστικά» κυκλοφόρησαν το 1989-1992 από ιδιώτες σε όλες τις πρώην γιουγκοσλαβικές Δημοκρατίες, χωρίς ανάμιξη των αντίστοιχων κρατικών αρχών. Η απεικόνιση του Λευκού Πύργου σ' αυτό το «σουβενίρ» έχει, φυσικά, ανθελληνικό και ψευδο-αλυτρωτικό χαρακτήρα. Η σημασία της, όμως, δεν ξεπερνά ανάλογες ιδιωτικές πρωτοβουλίες εκατέρωθεν των συνόρων - όπως π.χ. οι διακηρύξεις ελληνικών ακροδεξιών ομάδων κι εντύπων που θέλουν την Κωνσταντινούπολη «πρωτεύουσα της Ελλάδας» ή τη «Βόρεια Ηπειρο» και τη «Βόρεια Μακεδονία» (δηλαδή την ΠΓΔΜ) ελληνικά εδάφη. Σε καμιά περίπτωση, πάντως, δεν μπορεί ούτε καν να συγκριθεί με παρεμφερείς δηλώσεις ενός υψηλόβαθμου κρατικού λειτουργού, όπως ο μητροπολίτης Θεσσαλονίκης..............Δυστυχώς για την ποιότητα του δημόσιου λόγου γύρω από τα «εθνικά μας θέματα», το ξαναζέσταμα αυτής της «αποκάλυψης» έχει ημιεπίσημη προέλευση. Αυτουργός της ανακύκλωσης δεν είναι άλλος από την Εταιρεία Μακεδονικών Σπουδών και το πρόσφατο πολυτελές λεύκωμα που εξέδωσε την περασμένη άνοιξη, με τίτλο «Μακεδονισμός. Ο ιμπεριαλισμός των Σκοπίων 1944-2006». " Και ξεκινάω την ανάλυση: Κατ' αρχήν προσέξτε πόσο προσεκτικά το κείμενο ρίχνει το βάρος στον Άνθιμο Θεσσαλονίκης προκειμένου να δώσει θρησκευτικό τόνο στις όλες αντιδράσεις. Δηλαδή εγώ -και ποιος ξέρει πόσοι ακόμη- που μήτε τον Άνθιμο έχω σε ιδιαίτερη εκτίμηση, ούτε με πρακτικές τύπου δεν κάνω πίσω ρούπι είμαι απαγορεύεται να έχω μια διαφορετική μεν αλλά όχι υποχωρητική άποψη περί Μακεδονίας.΄Διότι το άρθρο πουθενά δεν αναφέρει άλλες θέσεις, από παρεμφερείς έως αρκετά διιστάμενες που όμως να μην είναι υποχωρητικές. Θέλει δηλαδή να καταδείξει πως όποιος έχει τέτοιες (με γενικό το "τέτοιες") απόψεις είναι σαν τον Άθνιμο και τους συν αυτώ. Προσέξτε τις χειρουργικές εκφράσεις: εθνικά θέματα, μέσα σε εισαγωγικά, υπονοώντας ότι δεν υφίστανται τέτοια (ή ότι έστω το συγκεκριμένο δεν είναι). Προσπάθεια να δειχθεί ότι κάποια συγκεκριμένα άρθρα ή θέσεις από "την εφημερίδα του Καρατζαφέρη ή του πολέμιου του βιβλίου της Στ' Δημοτικού", λες και μόνο οι Καρατζαφερικοί ή όλοι οι ακροδεξιοί εν γένει ταυτίζονται με την άποψη της ελληνικότητος της Μακεδονίας, ή λες και το να ήσουν αντίθετος με το κατάπτυστο βιβλίο της Στ' Δημοτικού σε κάνει δακτυλοδεικτούμενο μίασμα (που μόνο παρέα με τον Καρατζαφέρη πρέπει να αναφέρεται. Διότι αν προσέξετε, παρακάτω γίνεται κι άλλη αναφορά σε εφημερίδες: Ελ.Τύπος, Καθημερινή, Απογευματινή... αλλά φυσικά όχι του Καρατζαφέρη. Χειρουργικότατη διάκριση). Λυπάμαι αγαπητοί, αλλά ούτε ακροδεξιός είμαι, ούτε Καρατζαφερικός, ούτε το παραμικρό αντίστοιχο και το γεγονός ότι έχω την εμπεριστατωμένη άποψή μου και δεν υιοθετώ τη δική σας, δεν με κάνει κάτι τέτοιο. Κι όσον αφορά το κατάπτυστο βιβλίο της κυρίας Ρεπούση και της παρέας της, είμαι ιδιαίτερα περιχαρής που το ξεμπρόστιασα δεόντως όποτε μου δόθηκε η ευκαιρία. Και συνεχίζω: Α, είναι ενήμερα κι από μπλογκ τα παιδιά. Ναι, να πάνε να τους κόψουν τους κώλους κλπ, κλπ, όλα τα μπλογκ έτσι γράφουν, ζήτω ο πόλεμος ένα πράγμα. Άλλες απόψεις δεν υφίστανται προφανώς, αλλά ουδείς έχασε τ'αρχίδια του για να τα βρείτε εσείς και να παρουσιάσετε αντικειμενικά και σφαιρικά όλες τις απόψεις -ή έστω μια γαμημένη συμπλήρωση ότι "ντάξει, βέβαια οι περισσότεροι δεν συμφωνούν με αυτήν τη θέση" κι όχι μόνο όσες σας συμφέρουν. Πάμε τώρα στο επίμαχο νόμισμα: διαβάζοντας το άρθρο συνειδητοποιούμε ότι το πρόβλημα τελικά λύνεται με το ότι ΔΕΝ είναι χαρτονόμισμα αλλά σουβενίρ! Και έρχεται και η απαραίτητη συμπλήρωση ότι εξάλλου κι εμείς έχουμε αντίστοιχα παραδείγματα με την κωνσταντινούπολη κ.α.. Η παραπληροφόρηση, το ψεύδος και το αίσχος σε πλήρη ανάπτυξη: και ποιος σας είπε ρε ότι εγώ αποδέχομαι όσους λένε αυτά που λένε για την Κωνσταντινούπολη; Εμένα με ρώτησε κανείς αν μου λέει τίποτε η Κωνσταντινούπολη σαν πόλη; Με ρώτησε κανείς αν με ενδιαφέρει να τη δω πρωτεύουσα της Ελλάδας; Ποιον εξουσιοδότησα να δηλώσει ερήμην μου ότι αποδέχομαι τέτοιες ημέτερες πρακτικές και απόψεις; Κανείς. Δεν τις γουστάρω και γούστο μου και καπέλο μου, δεν το κατάλαβα δηλαδή. Τι φασισμός είναι αυτός να με βάζετε ετσιθελικά στο ίδιο καζάνι με όλους τους περίεργους, που στο κάτω κάτω της γραφής -δημοκρατία θεωρώ πως έχουμε- έχουν τις απόψεις τους όπως κι εγώ έχω τις δικές μου; Δηλαδή όσες δεν γουστάρετε τις βάζετε στο ίδιο καζάνι; Καλά κρασιά. Κι αναφορικά με το... σουβενίρ... δηλαδή το ότι είναι σουβενίρ αναιρεί το ότι παρουσιάζει ως "μακεδονικό" τον Λευκό Πύργο; Μόνο ως νόμισμα αποκτά υπόσταση η συγκεκριμένη ενέργεια; Α, και φυσικά, πετάμε κι ένα "έχουν κυκλοφορήσει κι άλλα" αλλά τι άλλα ούτε καν ένα παράδειγμα (προφανώς μας κάλυψαν τα υπόλοιπα). Να χαρώ λογική, να χαρώ πρακτικές... Και φυσικά όταν έχει να κάνει με ΙΔΙΩΤΙΚΕΣ πρωτοβουλίες Ελλήνων ακροδεξιών αυγών του φιδιού το καταδεικνύουμε, όταν όμως πρόκειται για "ιδιωτικές πρωτοβουλίες" των σκοπιανών, ντάξει μωρέ και τι έγινε. Δηλαδή η χρυσή αυγή εδώ πέρα εκφράζει κυβερνητικές θέσεις; Ή μήπως η ΕΚΛΕΓΜΕΝΗ ΣΚΟΠΙΑΝΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ είναι ομάδα επιπέδου χρυσής αυγής; Θα τρελαθούμε σε αυτόν τον τόπο; Τι άλλο θ'ακούσουμε δηλαδή; Αμ το άλλο; Μακεδονομάχοι, πάλι σε εισαγωγικά. Βέβαια, μη λείψει και η ειρωνία. Αν κάποιος ξέρει ιστορία και προσπαθεί να βγάλει άκρη δίχως να δέχεται να απεμπωλήσει την ιστορία του αυτομάτως κονομάει μια ειρωνική ταμπέλα για να γελάμε ανάμεσα στ'ανέκδοτα. Μακεδονομάχοι ήταν εκείνοι που πολέμησαν στον Β' Βαλκανικό πόλεμο. Όλοι εμείς οι κατά πολύ μεταγενέσροι απλά πράττουμε ο καθένας ανά συνείδηση. Απλά πράγματα (για τους άλλους όμως, όχι για τη συγκεκριμένη ομάδα).
Θα μπορούσα να γράψω σεντόνια ολόκληρα, αλά ιδίως όταν πρόκειται για τον Ιό δεν μου περισσεύει σάλιο. Διαβάζω Ελευθεροτυπία 15 χρόνια και ιδίως με τον Ιό 7/10 φορές μου στρίβουν τ'άντερα. Το να βγεις και να κάνεις ένα άρθρο ότι ο Άνθιμος επειδή είναι Μητροπολίτης (και δη, Θεσσαλονικέων) θα έπρεπε να είναι πιο προσεκτικός στις απόψεις του, να σου πω ναι, συμφωνώ. Το να μου πεις ότι ίσως η ιστορία με το συγκεκριμένο νόμισμα να είναι υπερβολική για τους τάδε και τους δείνα λόγους, να σου πω ναι, συμφωνώ ή διαφωνώ και να λήξει εκεί το ζήτημα. Έλα πές μου κιόλας (κι εκεί θα σε παραδεχόμουν) ότι ναι, καλά κα΄νουμε και αντιδρούμε για τα Σκόπια αλλά καλό είναι να ευαισθητοποιηθούμε και προς τα δικά μας αυγά του φιδιού που παρουσιάζουν αντίστοιχες διαθέσεις. Αυτό ναι, να σου βγάλω και το καπέλο. Αλλά το να μου χωρίζεις τις απόψεις (και τον κόσμο που τις εκφέρει) σε δυο ομάδες, τους "δικούς σου" και τους άλλους (οι οποίοι όλως τυχαίως όλοι είναι ακροδεξιών φρονημάτων είναι απαράδεκτο. Τελικά είμαστε μια χώρα ακροδεξιών μου φαίνεται). Το να αποκρύπτεις ότι υπάρχουν και άλλες απόψεις που δεν ταυτίζονται (πολιτικώς) ιδεολογικά με αυτές που (θεωρητικά) κυνηγάς είναι απαράδεκτο. Το να μου παρουσιάζεις ότι κάποιες θέσεις παρουσιάζονται μόνο από την εφημερίδα του Καρατζαφέρη (τον οποίον δεν πολυπάω, αλλά αυτό σημαίνει τι; Ότι απαγορεύεται ο Καρατζαφέρης να πει και κάτι σωστό; Δεν το κατάλαβα; Γιατί να προσδίδουν οι πολιτικές πεποιθήσεις κύρος και ορθότητα στις γνώμες κάποιων ανθρώπων, και όχι το περιεχόμενο των λόγων τους;) και όχι από άλλους που δεν ταυτίζονται ιδεολογικά με τον Καρατζαφέρη και τον κάθε Καρατζαφέρη είναι απαράδεκτο. Και το χειρότερο όλων είναι να θες να μου παρουσιάσεις πως φέρνεις αντικειμενική μελέτη....
Και στο κάτω-κάτω της γραφής, γιατί ο Ιός δεν έχει γράψει το παραμικρό για τον ΜΑΚΕΔΩΝΑ Αριστοτέλη που "δυστυχώς" μόνο στα αρχαία ελληνικά έγραφε; Ναι, για εκείνον που σαρκαστικά έγραφε ο (προφανώς ακροδεξιός) Στάθης στην Ελευθεροτυπία (ναι, την ίδιαν εφημερίδα λέω) Αριστοτέλωφ; Για να τη δω και σε πιο χειροπιαστά στοιχεία τη δημοσιογραφική μαγκιά του Ιού... Έτσι για να δούμε ποιος δουλεύει ποιον εδώ πέρα... Εκτός βέβαια αν κι αυτό το επιχείρημα είναι καταδικασμένο να πέσει στο κενό, επειδή ίσως να το χρησιμοποίησε κάποτε ο Ψωμιάδης.
Prophet, κάτι λέγαμε προχθές στα εδώ σχόλια περί χαρακτηρισμών και μου θύμισες αυτό το άρθρο... Ρε, μήπως είμαστε τελικά όλοι ακροδεξιοί και δεν το ξέρουμε;;

ΞΥΠΝΑΤΕ ΡΕ ΚΙ ΑΦΗΣΤΕ ΤΗ ΜΟΣΤΡΑ ΚΑΙ ΤΟ ΔΟΥΛΕΜΑ. ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΕΙΝΑΙ ΣΟΒΑΡΑ.