Η δολοφονία της Κοινωνίας μας

Πραγματικά οι εξελίξεις πάσης λογής και φύσεως τρέχουν με ασύλληπτο ρυθμό, σε σημείο να καθίσταται κυριολεκτικώς (και ρεαλιστικώς) αδύνατο να τις παρακολουθήσεις.
Το θέμα είναι ότι για μια ακόμη φορά θα βρεθούμε πίσω από τις εξελίξεις και θα αναρωτιώμαστε με ανοικτό το στόμα τι τελικώς συνέβη.

Αν θελήσουμε να σταχυολογήσουμε τα πιο "κύρια" γεγονότα του τελευταίου τριημέρου, θα μπορούσαμε να ξεκινήσουμε ως εξής:

Κατ' αρχήν, το μέγιστο πλήγμα για την δημοκρατία μας: ο θάνατος τριών αθώων ανθρώπων, ή πιο σωστά τεσσάρων αν συνυπολογίσουμε και το βρέφος που δεν πρόλαβε ποτέ να αναπνεύσει θυσιαζόμενο στον βωμό πολλών -ισμών μαζί.
Δυστυχώς, είναι εξίσου θλιβερή με την στυγερή δολοφονία η όλη ηλίθια παραφιλολογία που έχει αναπτυχθεί. Αν δηλαδή ήταν προβοκάτσια ή όχι και οι λοιπές αηδίες, και λέω εξίσου, διότι αποτελεί Ύβρι μέγιστη προς τους φονευθέντες η όλη προσπάθεια είτε καπήλευσης είτε υποβάθμισης των θανάτων τους. Αν πχ προσέξουμε την ασυλλήπτου γελοιότητας αγόρευση του κυρίου Παφίλη στην Βουλή ανήμερα των γεγονότων θα διαπιστώσουμε ότι δεν γίνεται η παραμικρή αναφορά στους φονευθέντες και η προβοκάτσια πετάγεται γενικώς και αορίστως. Τουτέστιν, οι άνθρωποι αυτοί ουδέποτε εφονεύθησαν αλλά κι αυτό προβοκάτσια ήταν. Επικίνδυνες γελοιότητες από ανθρώπους που είναι διαχρονικά στον κόσμο τους. Ο Τσίπρας, απεναντίας, στάθηκε πολύ περισσότερο στο ύψος των περιστάσεων. Όχι μόνο καταδίκασε ευθέως και ξεκάθαρα τις δολοφονίες καθώς και τα βίαια επεισόδια, αλλά επί της ουσίας επιχείρησε να θέσει εαυτόν και κόμμα στην κολυμβίθρα του Σιλωάμ, αποποιούμενος τέτοιες πρακτικές και τακτικές. Αν προσέξατε τις δηλώσεις του, εκεί που είπε ότι ήταν εγκλωβισμένοι στο Πολυτεχνείο είπε ότι "ευτυχώς δεν στοχοποίησαν εμάς". Για όσους θυμούνται τις μετά δεκεμβριανών 08 δηλώσεις του (που είχαν συμπερασματικά καταλήξει στα περί τρίτου κόμματος προεκλογικώς), η αλλαγή πλεύσης ήταν κάτι παραπάνω από εμφανής. Για τα δυο μεγάλα κόμματα, οι δολοφονίες απετέλεσαν μια πρώτης τάξεως ευκαιρία να μετατοπίσουν το κέντρο βάρους από τα μέτρα που έρχονται και θα ξανάρθουν στις βιαιότητες που δεν συνάδουν με το δίκαιο του εργαζομένου κλπ. Το δε κόμμα του Καρατζαφέρη έχοντας αλλάξει πολυκατοικία εσχάτως προσπάθησε μια ακόμη φορά ευκαιρίας δοθήσεις εν μέσω λαϊκισμών να πείσει ότι του αξίζει ένα χαρτοφυλάκιο. Το μόνο πράγμα που δεν έχουμε ακούσει ακόμη να λέει ο Καρατζαφέρης είναι η ορολογία "επάρρατη δεξιά". Μόλις το πει κι αυτό, θα τα έχουμε ακούσει όλα πλέον...
Μ'αυτά και μ'αυτά όμως, ξεχάσαμε την ουσία. Τρεις συνάνθρωποί μας, δολοφονήθηκαν στο πλαίσιο κάποιων σκοπιμοτήτων.

Για το ποιες ήταν αυτές οι σκοπιμότητες έχει γίνει πολύς λόγος. Αδίκως κιόλας. Δεν ξέρω αν παρατηρήσατε ότι την ώρα που το τραπεζικό κατάστημα καιγόταν, ο κόσμος από κάτω είτε αδιαφορούσε, είτε επικροτούσε. Ακούστηκε (και δεν μου φαίνεται ψευδές) ότι στις δραματικές εκκλήσεις των εγκλωβισμένων συνανθρώπων μας, από τον δρόμο ακούστηκαν απαντήσεις τύπου "να καείτε μουνάκια" ή "να μην δουλεύατε" (παρόλο που ο προφανώς ίδιος κόσμος βγήκε απ'τα ρούχα του άμα τη εμφανίση του Βγενόπουλου -παρακαλώ τηνπροσοχή σας περί το 43ο δευτερόλεπτο κατά την καταμέτρηση των κοτέρων). Το αναφέρω αυτό, διότι στο πλαίσιο της όλης παραφιλολογίας με χαζές εκφράσεις όπως "στοχοποίηση", "προβοκάτσια" κλπ, έχουμε χάσει εκτός από το μέτρο, και την ουσία. Ακόμη κι αν ισχύει το ακραίο ενδεχόμενο οι κουκουλοφόροι να ήταν παρα-κρατικοί, ο κόσμος επικρότησε την κίνηση. Ξέρετε γιατί; Διότι είμαστε μαθημένοι να χτυπάμε το σαμάρι για ν'ακούσει ο γάιδαρος. Έχουμε την αφελέστατη εντύπωση πως αν κάψουμε μια τράπεζα, χτυπήθηκε το κεφάλαιο 'η/και ο ιδιοκτήτης. Παπάρια μάντολες. Δεν υπάρχει κανένας συμβολισμός. Όπως αντίστοιχα το πρόβλημα δεν είναι στο κτήριο της Βουλής, αλλά στους 300 βουλευτές. Ακόμη κι αν μπουκάρει ο εξοργισμένος κόσμος να κάνει ρημαδιό το κτήριο, οι βουλευτές θα συνεχίσουν να καθορίζουν απερίσπαστοι τις τύχες της χώρας και του κόσμου από κάποιο άλλο κτήριο. Ακόμη κι από τα σπίτια τους εν ανάγκει. Ως επίσης, δεν θα βγει κανένα αποτέλεσμα ακόμη κι αν... κρεμάσουμε τους βουλευτές. Θα φύγουν αυτοί, θα έρθουν άλλοι. Κ.ο.κ. Υπάρχουν οι υγιείς δημοκρατικές διαδικασίες για να ομαλοποιηθούν τα πράγματα. Το μέγα ζήτημα είναι να τηρηθούν. Ως επίσης, και να λειτουργήσουν οι μηχανισμοί. Όμως και πάλι ξεφεύγουμε...

Έγινε λόγος -εκτεταμένος- για προβοκάτσια. Επιτρέψτε μου να σας αναφέρω ένα άλλο είδος εμετικής προβοκάτσιας που έλαβε χώρα, που το είδα στις ειδήσεις, και που μυστηριωδώς θάφτηκε. Κάποια στιγμή, έξω από τη Βουλή τεράστια μερίδα του κόσμου άρχισε να τραγουδάει τον Εθνικό Ύμνο. Μόλις το αντελήφθησαν αυτό κάποιοι φασισταράδες που αυτοαποκαλούνται δημοκράτες, έσπευσαν να γιουχάρουν παρατεταμένα. Και ερωτώ: μεγάλο πλήθος κόσμου, ένιωσε την ανάγκη ή την παρόρμηση να τραγουδήσει τον Ύμνο. Αυτοί δεν ήταν εργαζόμενοι; Δεν ήταν απεργοί; Δεν έχουν δικαιώματα; Δεν ήθελαν να διαμαρτυρηθούν; Σε όλα απαντάμε ναι. Όμως, παραδίπλα υπάρχαν κάποιοι, μάλλον εκ των οργανωτών, οι οποίοι έδειξαν στην πράξη ότι το δίκαιο του εργάτη το γνωρίζουν μόνον εκείνοι. Την διαμαρτυρία την πατρονάρουν μόνο εκείνοι. Τις κινητοποιήσεις τις καπελώνουν μόνο εκείνοι. Κοινώς, ότι τολμήσει να ξεφύγει έξω από το κομματικό μαντρί, εκτελείται πάραυτα, τακτική που θυμίζει την εφιαλτική κλίνη του Προκρούστη. Ξέρετε γιατί το αναφέρω αυτό το παράδειγμα; Διότι για τις δολοφονίες εκφράζεται από πολλούς η πεποίθηση ότι επρόκειτο περί προβοκάτσιας, παρόλο που κανείς δεν είναι σε θέση να το γνωρίζει. Εδώ όμως που είχαμε μια ξεκάθαρη περίπτωση προβοκάτσιας, κάνουν όλοι την πάπια. Περίεργο και ενδιαφέρον συνάμα...

Μιας και πολύ περί προβοκάτσιας ο λόγος, να προσθέσω το εξής: είναι αυτονόητο ότι παρακράτος πάντοτε υπήρχε και πάντοτε θα υπάρχει. Το παρακράτος και οι αντιδράσεις σε αυτό είναι ωσάν την κότα και το αβγό, τη δράση και την αντίδραση. Κανείς δεν ξέρει τι ήρθε πρώτο ή ποιο είναι ποιο και πρακτικά δεν έχει σημασία να το διαπιστώσουμε. Σημασία έχει τι υπάρχει. Το θέμα είναι ότι η έννοια παρακράτος είναι πολύ ευρύτερη απ'όσο νομίζουμε. Ας αναφέρω ένα απλό παράδειγμα: πόσες και πόσες φορές δεν έχουμε διερωτηθεί, πως διάολο και δεν χώνουν μέσα τους διαφόρους πασίγνωστους αγνώστους. Η απάντηση είναι απελπιστικά απλή: αν χώσουν μέσα εκείνους που πρέπει, δεν θα υπάρχει η δικαιολογία να βγει όξω όλη αστυνομία την επαύριον, ούτε θα υπάρχει η ανάγκη για προμήθεια νέων ειδικών συστημάτων με κάμερες που παρακολουθούν μέχρι και τις σταγόνες του ιδρώτα σου. Τι κάνεις λοιπόν; Επιτρέπεις τεχνηέντως τα μπάχαλα και τις ταραχές και πάς και κάνεις καταστολή. Δυο-τρεις φορές να το κάνεις αρχικά, ο φαύλος κύκλος όχι μόνο έχει ξεκινήσει αλλά και δεν έχει τελειωμό. Μια τέτοια τακτική, λοιπόν, είναι αναμφισβήτητα παρακρατική, παρομοίως όμως είναι και αυτές οι αντιδράσεις. Θέλω να πω ότι το λεγόμενο παρακράτος δεν αποτελείται αναγκαστικά από ανθρώπους. Μπορεί να απαρτίζεται κι από ιδεολογίες. Και όχι απαραίτητα μόνο της μια όχθης. Και ως προείπα, είναι σαν την κότα με το αβγό. Ούτε ξέρουμε ποιο βγήκε πρώτο, ούτε έχει σημασία να το διαπιστώσουμε πλέον. Διότι οι προσπάθειες να το διαπιστώσουμε το μόνο που κάνουν είναι να μας αποπροσανατολίζουν από την πραγματικότητα.

Ας επιστρέψουμε λίγο στις αντιδράσεις για τις δολοφονίες.
Μου προκάλεσε ιδιαιτέρως αλγεινή εντύπωση η αντίδραση κατά κύριο λόγο του ΚΚΕ, το οποίο βασίστηκε σε μια κατά τα λοιπά κλασική και αστεία δήλωση Καρατζαφέρη, η οποία μέσες-άκρες ήταν η εξής: κάποιοι φωνάζουν να καεί το μπουρέλο η Βουλή. Αναρωτιέμαι αν έχει ξεκινήσει κάποιο νέο αντάρτικο.
Ερώτημα πρώτον: ο Καρατζαφέρης μας είπε κάτι που δεν είχε ξαναπεί έως σήμερα; Όχι.
Ερώτημα δεύτερον: μήπως δεν πέριμέναμε να πει κάτι τέτοιο ή πέσαμε απ'τα σύννεφα; Όχι.
Ερώτημα τρίτον: μήπως περιμέναμε να πει κάτι διαφορετικό; Όχι.
Κινούμενος, λοιπόν, στα γνωστά ρηχά και λαϊκίστικα νερά του ο Καρατζαφέρης, υποτίθεται πως ήταν αυτός που έδωσε τροφή για το ξέσπασμα του ΚΚΕ.
Εγώ ξέρετε τι έχω να πω; Ακριβώς επειδή ο Καρατζαφέρης ξέρουμε τι πρεσβεύει κι επειδή τα έχει ξαναπεί πάνω-κάτω τα ίδια, η δήλωσή του ήταν (ως αφορμή) μη γενόμενη.
Βγαίνει λοιπόν ο προαναφερθείς κύριος Παφίλης και λέει όσα λέει σε μία εμετική αγόρευση.
Το ακόμη χειρότερο όμως ήταν η αντίδραση της κυρ-Αλέκας μετέπειτα, η οποία έκανε λόγο για προβοκάτσια με αφορμή (άκουσον-άκουσον) κάποιους φουσκωτούς χρυσαυγήτες!!! Δηλαδή η κυρ-Αλέκα που προεδρεύει ενός κοινοβουλευτικού -ήτοι δημοκρατικώς εκλεγμένου- κόμματος επί της ουσίας μας είπε τι; Ότι το διάγγελμά της το καθόρισαν κάποιοι παρακρατικοί φασίστες με αυτά που ενδεχομένως να έκαναν, και που σίγουρα τα ξέρουμε καθ'όσον τα έχουν ξανακάνει. Και όχι μόνο αυτό αλλά τους νομιμοποίησε κιόλας. Και όλα αυτά γιατί; Για να υποβαθμίσει το γεγονός και να... προβοκάρει και η ίδια.

Πιθανώς να σας παραξενεύει το γιατί στέκομαι ιδίως στα κόμματα της Αριστεράς.
Διότι ως έχω ξεκαθαρίσει κατ' επανάληψιν, η πλήρης απουσία αριστεράς από τον τόπο αποτελεί εθνική τραγωδία.
Ο zaphod εδώ και καιρό μεταξύ σοβαρού και αστείου με λέει δεξιό. Στο παρελθόν με έχουν χαρακτηρίσει από ακροδεξιό φασίστα έως και τροτσκιστή. Κάποιος άλλος κάποτε προσπαθούσε να με πείσει πόσο θα μου άρεσε και θα μου ταίριαζε να διαβάσω Μαρξ. Ο κόσμος, απλά αδυνατεί να διαννοηθεί πως ακόμη και σήμερα υπάρχουν άνθρωποι που αρνούνται να μπουν κάτω από οποιαδήποτε ταμπέλα, ή ότι το να ψηφίσεις το τάδε ή το δείνα κόμμα δεν σε βάζει στο μαντρί του αν έχεις προηγουμένως κριτήρια ψήφου.
Ακριβώς λοιπόν επειδή δεν άγομαι ή φέρομαι από κανέναν κομματικό πούστη, δεν ενστερνίζομαι ή υιοθετώ καμία ιδεολογία, γι'αυτό και δεν έχω κανέναν ενδοιασμό να πω αυτό που πιστεύω, ό,τι κι αν είναι αυτό. Και φυσικά αυτό δεν το λέω για τον καλό φίλο zaphod τον οποίον εκτιμώ κιόλας και ο οποίος ξέρω τι εννοεί, αλλά για όλους εκείνους που θεωρούν ότι η ταμπέλα είναι αυτή που θα σε κάνει σωστό πολίτη.

Πολύ πρόσφατα αγόρευσε ο Ψαριανός στην Βουλή (έχει αρχίσει να κυκλοφορεί στα βλόγια το σχετικό βίδεο που επίσης παραθέτω πιο κάτω). Σε γενικές γραμμές δεν μπορώ να πω ότι έχω σε μεγάλη εκτίμηση τον Ψαριανό. Η συγκεκριμένη αγόρευσή του όμως με βρίσκει πολύ σύμφωνο σχεδόν σε όλα, παρόλο που αναγνωρίζω ότι άφησε απ'έξω άλλα τόσα για τον δικό του χώρο.



Κι αναφορικά με τα όσα είπε, κάτι που ξέχασε είναι ότι διαμαρτυρόμενοι δεν είναι οι μόνο μερικές χιλιάδες που βγήκαν να διαδηλώσουν, αλλά προπάντων είναι τα μερικά εκατομμύρια που έκατσαν μέσα επειδή δεν γουστάρουν τις ταμπέλες, το πατρονάρισμα, την κομματικοποίηση, το μαντρί, την αγέλη. Αν αύριο δημιουργηθούν οι υγιείς συνθήκες να βγουν όλοι αυτοί στους δρόμους, τότε να δείτε τι έχει να γίνει και τότε να δείτε πόσο θα τρομοκρατηθούν οι βουλευτές μας και οι πολιτικοί γενικότερα. Διότι ο κόσμος που όντως βράζει δεν περιορίζεται μοναχά στους λίγους που βγήκαν έξω, όσο πολλοί κι αν φάνηκαν. Ο κόσμος που βράζει μένει μέσα. Για την ώρα τουλάχιστον...


Όμως, δεν σταματάμε εδώ. Χθες έλαβε χώρα ένα μοναδικό περιστατικό στην σύγχρονη ιστορία της χώρας, εξόχως ανησυχητικό: την τροπολογία που πέρασε από το παράθυρο να χειρίζεται τα πάντα (ως προς το ΔΝΤ) ο Υπουργός Οικονομίας δίχως την έγκριση της Βουλής. Δεν θέλω να χρησιμοποιήσω την βαρειά λέξη "πραξικόπημα" που μάλλον δικαίως έχουν αποδώσει κάποιοι (όχι λίγοι), θα πω όμως ότι τέτοιο όργιο αδιαφάνειας με την επίσημη βούλα του Κράτους και με μέθοδο από το παράθυρο δεν το περίμενα σε καμία περίπτωση. Διότι μεταξύ άλλων μιλάμε και για μια κυβερνητική τακτική που όντως παραπέμπει σε "άλλες εποχές". Ξέρετε όμως πως έχει επισκιαστεί αυτό; Μα φυσικά από τις... διαγραφές. Ναι, κυρίως αυτές που εδώ και μήνες ξέραμε ότι ήταν θέμα χρόνου να γίνουν. Γίνεται της πουτάνας πανταχόθεν, τα μέτρα εποδεικνύεται ότι είναι απλά το 50% όσων έχουν συμφωνηθεί να έρθουν, η αδιαφάνεια μένει αταλάντευτη και γιγαντωμένη και όμως, τα ευαγή Μέσα Μαζικής Εξημέρωσης (και δεν εννοώ όλα, αλλά σίγουρα τα περισσότερα) εξακολουθούν να εξυπηρετούν σκοπιμότητες χάνοντας και το δέντρο και το δάσος και ασχολούμενα με το τι θα γίνει με την Ντορίτσα (η οποία ήταν τόσο έκπληκτη που μέσα σε μερικά λεπτά είχε έτοιμη τρισέλιδη ανακοίνωση-απάντηση) και τους λοιπούς, καθώς και το αν θα κάνει νέο κόμμα ή όχι. Μιλάμε για φόλες ολκής, τις οποίες τρώμε αμάσητες. Κι ας ωρύεται όσο θέλει ο κύριος Σόμπολος ως πρόεδρος αυτού του ευαγούς κλάδου. Εγώ αυτό που βλέπω είναι ότι μετά τους πολιτικούς, οι δημοσιογράφοι είναι οι Νο2 στην "λίστα" των εξοργισμένων. Αν δεν θέλουν να το βλέπουν αυτοί, πρόβλημά τους.

Και όλα αυτά την στιγμή που οι αγορεύσεις στην Βουλή σου δίνουν την εντύπωση ότι ουδείς εξ αυτών κυβέρνησε ποτέ μέχρι σήμερα, ότι ουδείς ήσκησε ποτέ αντιπολίτευση όλα αυτά τα χρόνια. Την ίδιαν στιγμή που παρακολουθείς τις πολιτικές συζητήσεις και μένεις με την εικόνα ότι τους νόμους τους ψήφιζα εγώ, τις ρεμούλες τις έκανες εσύ, στα σκάνδαλα εμπλέκεται ο μπακάλης της γειτωνιάς κ.ο.κ. Μιλάμε για τρομακτικών διαστάσεων αίσχος. Δεν έχουμε μάθει ακόμη ποιοι μιζώθηκαν από την Ζήμενς και ακούμε για δήθεν αποκαλύψεις ότι κάποιος υπουργός αγόρασε κουρτίνες αξίας 28.000 ευρώ. Δεν μας νοιάζουν τα εκατομμύρια και πετάμε προπετάσματα καπνού με μερικά χιλιάρικα. Και υπάρχουν παρά ταύτα αφελέστατοι που θεωρούν ότι οι πολιτικοί μας έβαλαν μυαλό και ότι θα μάθουμε ονόματα και συνεχίζουν να τους λιβανίζουν. Τι κατάντια ενός έθνους, ω, θεοί...

Όπως και να'χει, τα πράγματα στην κοινωνία μας δεν πάνε καθόλου καλά. Την δολοφονούμε την Κοινωνία μας και μάλιστα με αργό και βασανιστικό θάνατο.
Ο κόσμος βράζει και οι μικροκομματικές πρακτικές δεν του επιτρέπουν να ξεσπάσει. Απαιτεί αλήθεια και αντ'αυτού λαμβάνει νέο δούλεμα, νέα αδιαφάνεια, νέες πιέσεις. Νοιώθει ότι υποθηκεύεται εκτός από το μέλλον και η ίδια του η ζωή. Στην πληροφόρηση δεν μπορεί να βασιστεί διότι πρόκειται για την πιο σύγχρονης μορφής τρομοκρατία. Τα πράγματα ήδη έχουν γίνει δύσκολα και θα γίνουν δραματικά δυσκολότερα ενόσω αυτοί που πρώτοι απ'όλους οφείλουν να πληρώσουν δεν ακούγονται καν. Και το χειρότερο, ότι με την αιτιολογία πως οι πολιτικοί τα ρήμαξαν όλα, δεν αναγνωρίζουμε τις δικές μας ευθύνες. Λες και δεν ήμασταν εμείς αυτοί που φοροδιαφεύγαμε, αυτοί που γλείφαμε για μια θεσούλα στο δημόσιο ή κάποιο άλλο ρουσφετάκι, αυτοί που τους ψηφίζαμε με χέρια και με πόδια, αυτοί που πανηγυρίζαμε στις προεκλογικές συγκεντρώσεις και τις μετεκλογικές νίκες. Ναι, δεν είπε κανείς ποτέ ότι όλοι φταίμε το ίδιο. Είναι εγκληματικό όμως το να λέμε και ότι δεν φταίμε καθόλου επειδή κάποιοι άλλοι φταίνε περισσότερο.
Το χείριστο όλων όμως, το πλέον εγκληματικό είναι η δολοφονία συνανθρώπων μας στο πλαίσιο της οποιασδήποτε αντίδρασης και ιδεολογίας, και μάλιστα υπό την αδιαφορία/επικρότηση των υπολοίπων.

Και μην ξεχνάτε ότι ο φασισμός δεν είναι ούτε πολιτική θέση, ούτε ιδεολογία. Είναι καθημερινός τρόπος ζωής, σκέψης κι αντιμετώπισης των πραγμάτων. Κι αυτό είναι το πιο τρομακτικό...
Χαίτερε.

Σκέτο ποίημα. Διαβάστε το.

Το παρακάτω κείμενο γράφτηκε στον χθεσινό (5-5-2010) Φίλαθλο από τον "ντόπερμαν" Βασίλη Γαλούπη και πρόκειται για αριστούργημα (για όσους δεν θυμούνται, είναι ο ίδιος που μέσα σ'όλα έχει γράψει και το Περί Διοξινών έπος). Και χαίρομαι να βλέπω ανθρώπους νέους και σοβαρούς όπως ο Βασίλης που μοιράζονται παρόμοιους προβληματισμούς και έχουν ανάλογες ανησυχίες. Οι τονισμοί στο κείμενο είναι δικοί μου.
Επίσης, μετά το κείμενο έχω τρία συνεχόμενα αριστουργηματικά κείμενα του Ηλία Μπαζίνα (από προχθές έως και σήμερα).
Πάμε...

Το ξεκαθαρίζω από τώρα. Το κείμενο είναι προσωπικό και μη δημοσιογραφικό. Δεν περιμένω να διαφωνήσει ή να συμφωνήσει κάποιος. Θα ήθελα να το γράψω σε ένα προσωπικό ημερολόγιο, αλλά δεν έχω τον χρόνο γι'αυτό. Άρα, θα τις μοιραστώ θέλοντας και μη αυτές τις σκέψεις με όσους αναγνώστες επιθυμούν κι ας θεωρηθώ γραφικός, περιθωριακός, αντισυμβατικός, τρελός, ένα νούμερο σκέτο, ένα βλαμμένο που θέλει κάπου να πει τον πόνο του. Δεν πειράζει... Για όλους υπάρχει χώρος... Στο φινάλε, δεν καταδέχομαι να αυτολογοκριθώ.

Ανήκω στην ευάλωτη γενιά μεταξύ 30-40 ετών. Αν ήμουν μεγαλύτερος ίσως να τα έβλεπα αλλιώς τα πράγματα. Το ίδιο κι αν ήμουν ένας 18χρονος.
Έχω ανατραφεί σε μια χώρα που ο γονιός μου, ο φίλος μου, ο γνωστός μου, ο πολιτικός της γειτονιάς μου, από την ημέρα της γέννησής μου μέχρι σήμερα περίμεναν από 'μένα να σκέφτομαι λογικά... Να κάνω το σωστό. Να είμαι εντάξει τύπος.
...Την ίδια στιγμή ο γονιός μου σήκωνε στο μπαλκόνι τη μια φορά σημαία του ΠΑΣΟΚ και την άλλη της ΝΔ με την ελπίδα ότι κάπου θα του βολέψουν τον 18χρονο γιο. "Όπως όλοι να το κάνουμε κι εμείς... Που θα σε πάρουν για δουλειά εσένα τον άχρηστο;..."
...Την στιγμή που ο άλλος συνομήλικος συγγενής μου τόλμαγε να με ξυπνάει τρεις το πρωί για να κάνουμε αφισοκόλληση στο κόμμα μήπως και "χωθούμε κι εμείς κάπου ρε μαλάκα"...
...Την στιγμή που για να πάω τη μάνα μου σε ένα νοσοκομείο έπρεπε να έχω λεφτά για να δώσω φακελλάκι. Αν δεν είχα, δεν την κοιτάζανε. Ο δημόσιος λειτουργός; Ο υπάλληλός "μας"; Δεν του έφτανε ο μισθός που του δίναμε, ήθελε και λάδωμα αν ήταν σε πόστο που περνούσε από το χέρι του να μας εξυπηρετήσει.
...Την στιγμή που τα κομματόσκυλα κυκλοφορούσαν με μαύρες σακούλες γεμάτς λεφτά, λεφτά μας από τα κλεμμένα, να μοιράζουν σε ψηφοφόρους.
...Την στιγμή που η δικτατορία των καναλιών με παραπληροφορούσε εν γνώσει της με σκληρές κομματικές γραμμές και με κοίμιζε αυνανιστικά με πουτανάκια που αντί για βύζητες κάνανε σόου τηλεοπτικό για το φιλοθέαμον κοινό και με "στημένους" λοξούς που φωνάζανε τόσο δυνατά για να μου θολώνουν κι άλλο το μυαλό.
...Την στιγμή που η χούντα της παγκοσμιοποίησης άρχισε να βλέπει κάθε κίνησή μου..., στον δρόμο με κάμερες, στο τηλέφωνο, στο ίντερνετ, ακόμα και στον δορυφόρο του GPS στο αυτοκίνητο. Για να βλέπουν αν είμαι... σωστός.
...Την στιγμή που ο κάθε Άγγλος, Αμερικάνος, Γερμανός θεωρούσε τον τόπο που γεννήθηκα ιδιοκτησία του. Δική του γη. Αν ήθελε να πολεμήσω, θα με έβαζε να πολεμήσω με τον "εχθρό" Τούρκο. Αν ήθελε να μου κάνει χούντα, θα μου την έκανε. Αν ήθελε να πεινάσω, θα έφτανα να ψάχνω στους κάδους. Αν ήθελε να με δανείσει, θα με "αγόραζε" για άλλον έναν αιώνα.
...Και μου επέβαλε ένα μοντέλο ζωής, όπου για να βρω γκόμενα θα έπρεπε να έχω αμάξι, να έχω δουλειά, να έχω λεφτά για ξόδεμα κι ένα σπίτι. Και η γκόμενα θα έπρεπε να με κοιτάει στην τσέπη, διότι αυτό είναι το μοντέλο ζωής, τι να κάνουμε;... Κι αν σ'όλα αυτά έλεγες "όχι" από την αρχή, τότε ήσουν ανθέλληνας, ήσουν στημένος, ήσουν μοναχικός, ήσουν περίεργος και αντιδραστικός, ήσουν οφ...

...Η φιλία... ποια φιλία; Φιλία είναι πλέον οι φίλοι του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ στα κομματικά συνέδρια, οι φίλοι που έχεις στο facebook. Δεν υπάρχουν άλλοι φίλοι. Με ποιον να μιλήσεις; Και τι να μοιραστείς; Τα άγχη σου; Τα κόμπλεξ σου; Τα απωθημένα σου; Τι να πεις και τι να σου πούνε; Ή απλά να βρίσκεσαι με κάποιον πίνωντας μπύρες για να κοιτάς τον κώλο της πιτσιρίκας στο δίπλα τραπέζι; "Ναι, αλλά είσαι ελεύθερος...", μου λένε. "Ζεις σε δημοκρατία..." μου λένε. Ελευθερία είναι, τί; Να μπορώ να πάρω μια πλάσμα τηλεόραση για να βλέπω μπάλα; Ελευθερία είναι, τι; Να μπορώ να επιλέξω σε ποιο διαμέρισμα μπορώ να μείνω και τι μάρκα υπολογιστή να αγοράσω; Καταναλωτική ελευθερία ίσον ελευθερία, ή απλά φιλελευθερισμός;...

Και δημοκρατία είναι, τι; Να μου αρπαζουν τα λεφτά οι πολιτικοί και τα κόμματα, γνωρίζοντας εκ των προτέρων ότι δεν μπορώ να τους ασκήσω ούτε καν δίωξη; Να παραγράφουν τα αίσχη τους; Να βολευτούν τα παιδιά τους με δικά μου λεφτά σε κόμματα και υπηρεσίες δημοσίου; Να μου επιβάλλουν τι θα ψηφίσω μέσω της πλύσης εγκεφάλου των ΜΜΕ, που πετσοκόβουν, που αμέσως υποβαθμίζουν όποια άποψη είναι εκτός γραμμής; Να νιώθουν τα κομματόσκυλα ηδονή από τις μίζες διαπλεκομένων επιχειρηματιών όταν εγώ κι εσύ πέφτουμε όλο και πιο κάτω, ενώ αυτοί ανεβαίνουν αρπάζοντας κάτω από τη μύτη σου, με ψηφοφορική εξουσιοδότηση σου και την κοινωνική αδιαφορία σου, τα χρήματα των παιδιών σου για να σπουδάζουν τα δικά τους στο Χάρβαρντ;

...Πριν μερικά χρόνια αν η αστυνομία κυκλοφορούσεμε τέτοια πυκνότητα στους δρόμους, όπως εδώ και λίγες μέρες, όλοι θα μιλούσαν για ασφυκτική αστυνομοκρατία. Σήμερα, όλοι νιώθουν ασφάλεια. Όλοι το βλέπουν με καλό μάτι. Μας προφυλάσσουν, λέει. Από τι; Από τον Αλβανό και τον Νιγηριανό; Από τον κάθε τρομοκράτη; Ή από τον ίδιο μας τον θυμό μας... προφυλάσσουν σε αυτό το ελεύθερο και δημοκρατικό καθεστώς;
"Να παντρευτείς να κάνεις παιδάκια...". Από μωρό το ακούω. Τι να σου πούνε οι περισσότεροι σήμερα; Δεν μπορώ ρε. Αυτό θα σου πούνε. Δεν βγαίνω στα λεφτά μου για να παντρευτώ, ούτε για να κάνω παιδάκια. Και αν βγαίνω τώρα, δεν έβγαινα χθες, ούτε ξέρω αν θα βγαίνω αύριο. Ούτε εγγυώμαι αν θα μπορώ να τα θρέψω τα όποια κουτσούβελα ή αν θα έχω τον χρόνο να ασχοληθώ μαζί τους πραγματικά. Και που να τα φέρω; Σε μια Ελλάδα παραλογισμού που όλοι θα τους ζητάνε να σκέφτονται λογικά και να πράττουνε τα νόμιμα μέτρα για την κάσα μας;... Και τι να τους κληροδοτήσω; Μια ξεφτίλα κοινωνία, στην οποίαν είμαι κι εγώ βασικός μέτοχός της και παίρνω τα μερίσματα που μου δίνουν κάθε φορά;...
...Βαρέθηκα τις ξελιγωμένες μοντέλες, τον φτηνό χαβαλέ, σιχάθηκα τα δελτία ψευδοειδήσεων, τα πάνελ των πολιτικών που φωνάζουνε κι ασεβούν απέναντι στον συνομιλητή τους, τις λαμογιές, τις Μέρκελ και τους Τρισέ και τους Ομπάμες, την βαβούρα. Δεν θέλω το όνειρο φαλιρισμένων "-ισμών", που από πίσω πίσω πάντα κάτι μου κρύβουν. Το όνειρο ότι θα έχω κάποτε μια αμαξάρα, μια γκομενάρα, μια σπιταρόνα κι όλοι θα μου τραβάνε προσοχές, ενώ ο γείτονάς μου μπορεί να έχει καταντήσει ζητιάνος και τα παιδιά του να μην έχουν αύριο. Ο διπλανός σου είναι ανταγωνιστής σου. Δεν θέλει το καλό σου. Το δικό σου συμφέρον είναι η δική του χασούρα. Άρα ό,τι μπορείς πάρτου το πριν στο πάρει εκείνος. Αυτό δεν μας μάθανε;
...Δεν μου κάνει το όνειρο αυτό, δεν το φτιάξανε για'μένα, δεν με σκέφτηκε κανείς όταν το φτιάχνανε... Δεν θέλω να είμαι ανταγωνιστικός και να έχω επιτυχίες, ούτε με φοβίζουν οι αποτυχίες σε έναν τέτοιο πόλεμο με στημένο σκηνικό ώστε αν χρειαστεί αύριο, τότε εγώ να φάω εσένα, κι εσύ να φας εμένα το ίδιο ξεδιάντροπα.

Τι θα κάνουμε τώρα; Τίποτα δεν θα κάνουμε. Δεν νιώθουμε ότι γίνονται αυτά για εμάς. Τα βλέπουμε στην τηλεόραση κι έχουμε την ψευδαίσθηση ότι αφορούν κάποιους άλλους. Κοιτάζαμε τους Αργεντίνους όταν πτωχεύαμε και λέγαμε "βρε τους φουκαράδες". Σήμερα οι Αργεντίνοι βλέπουν εμάς και λένε τα ίδια. Τρώγαμε σάντουιτς και πίναμε μπύρα στον καναπέ βλέποντας το "σοκ και δέος" του Ράμσφελντ στο Ιράκ. Τώρα κάποιοι άλλοι βλέπουν εμάς, μασώντας σνακ στην πολυθρόνα τους. Κι εμείς το ίδιο κάνουμε. Βλέπουμε τηλεόραση για να... μάθουμε τι γίνεται, όπως κοιτάμε ένα ματς, μια ταινία, ένα σόου. Κανείς δεν μπορεί να ξεχωρίσει τι συμβαίνει στον ίδιον και τι συμβαίνει στον άλλον. "Θα ξεσηκωθούμε", λένε κάποιοι. Εναντίον ποιου; Με ποιον θα τα βάλεις; Με τους άλλους που είναι πολιτικοί ή συνδικαλιστές ή ξένα συμφέροντα ή μήπως καλύτερα με τον εαυτό σου πρώτα και ύστερα με όλους τους άλλους; Τι θέλουμε τελικά; Επιστροφή στον παλιό μας κόσμο του χαβαλέ ή να κάνουμε ένα βήμα εμπρός;

Δες το παζλ. Ζούμε σε έναν μεσαίωνα. Στον χειρότερο μεσαίωνα από τον προηγούμενο. Έχασες την μουσική σου, τα βιβλία σου, το πνεύμα σου, την σκέψη σου, την ενέργειά σου, τον αυθορμητισμό σου. Τίποτα δεν έχεις. Όλα σου τα ρούφηξαν κι εσύ απλά άνοιγες την κάνουλα μέχρι να σου πάρουν και την τελευταία σταγόνα. Έμεινες ορφανός από ουσία. Τώρα που την χρειάζεσαι την ουσία για να σε βοηθήσει να βγεις από το σοκ, δεν την έχεις...
...Κι απέμεινες να κοιτάς σαν κομπιούτερ τους αριθμούς, τους δείκτες, τα συμφέροντα... Ό,τι είναι μετρήσιμο, έχει αξία. Έτσι, ε; Έτσι δεν μας μάθανε; Η αξία στην εμπορική αξία. Μόνο αυτό μετράει. Δεν μετράει αν η Αφρική πεθαίνει από την πείνα. Η Αφρική ας πεθάνει, εμείς να μην πεθάνουμε. Κανείς ποτέ δεν κατάλαβε πόσο κοντά είναι η Αφρική στο Δυτικό όνειρο... Και πόσο εύκολο είναι το όνειρο να γίνει εφιάλτης...
...Τι είναι η οικονομική κρίση; Είναι η πρόοδος του σύγχρονου πολιτισμού. Μέσα από την κρίση θα έρθει η άνοδος. Και μέσα από την άνοδο θα έρθει, αναπόφευκτα, η ύφεση. Είναι νόμος αυτός στην καπιταλιστική θεώρηση. Ό,τι ανεβαίνει, κατεβαίνει. Κι ό,τι κατεβαίνει, ανεβαίνει. Όποιος τρώει, αφοδεύει. Κι όποιος αφοδεύει, μετά ξαναπεινάει και τρώει.
Η Δύση δεν καταλαβαίνει πως το ψεύτικο αμερικανικό όνειρο που πούλησε στον κόσμο είχε μια διάρκεια 100 χρόνων. Τόσο άντεξε το δόλωμα του συγκεκριμένου συστήματος... Και τώρα όλο και περισσότεροι καταλαβαίνουν ότι δεν υπάρχει όνειρο. Ποτέ δεν υπήρξε... Κι όπως άλλοι ήταν στη θέση μας μέχρι τώρα, έτσι κι άυριο θα έρθουν στη θέση μας άλλοι.. Μπήκαμε σε πηγάδι χωρίς πάτο. Ένα πηγάδι κλάψας και υποκρισίας. Και δεν θέλω να με σώσει κανένας "-ισμός", ίδιος ή καινούριος, κανένας "άλλος" που θα σκεφτεί το δικό μου καλό. Θέλω απλά να ξαναθυμηθώ πως είναι να είσαι αυθόρμητος πραγματικά. Πως είναι να χαίρεσαι με τα λίγα και τα απλά, τα διαχρονικά κι αιώνια..., όχι με τα πολύπλοκα των άλλων. Όποιος πήγε να με σώσει από οτιδήποτε και οποτεδήποτε, ήταν μια μαριονέττα που μου έσφιξε πιο πολύ τη θηλιά στον λαιμό... Δεν μου προσέφερε φως στο τούνελ. Δόλωμα έβαλε στη φάκα... Αυτά. Και συγγνώμη για μια ακόμη φορά. Απλά ήθελα να τα βγάλω από μέσα μου.

4-5-2010

5-5-2010

6-5-2010

Ως έχω ξαναπεί, όσοι δεν διαβάζετε Φίλαθλο δεν ξέρετε τι χάνετε.

Μιλάμε ότι είναι τελείως γτπ τα παλικάρια...

(θεμελιώδες update στο τέλος του κειμένου)


Πάλι ρόμπα γίναμε διεθνώς (και όχι μόνο).
Να ρωτήσω κάτι όμως; Αυτοί δεν είναι που λένε ότι ο Παρθενών δεν είναι ελληνικό μνημείο αλλά παγκόσμιο; Πως πήγαν εκεί λοιπόν να πετάξουν την διαχρονική μαλακία τους;
Και για να έχουμε καλό ερώτημα, όλοι εκείνοι οι ευτυχώς ελάχιστοι που τους υποστηρίζουν, γιατί δεν προσφέρουν το δικό τους σπίτι να το κάνουν μπουρδέλο με πανώ; Ή ακόμη καλύτερα, γιατί δεν πήγαν να κάνουν κατάληψη στα γραφεία της ΓΑΔΑ; Ψηλό κτήριο είναι, με θέα και άπλα. Μήπως φοβήθηκαν το ξύλο οι αρχιτσαμπουκάδες;

Αν υπάρχει όμως κάτι που τους παραδέχομαι πραγματικά είναι ότι ακριβώς επειδή προασπίζονται τον λαό, κάνουν ότι πρέπει να κάνει ο λαός: μόλις πήγε εισαγγελέας άρχισαν τις διαπραγματεύσεις για να φύγουν ατιμώρητοι. Όπως πρέπει να κάνει ένας σωστός πολίτης δηλαδή. Αύριο μεθαύριο μπορεί να πάνε να κλέψουν ή να σκοτώσουν. Κανένα πρόβλημα: θα κάνουν κάποιες διαπραγματεύσεις και θα την σκαπουλάρουν.
Σημαντικό πράγμα να μεγαλώνεις μέσα στην ατιμωρησιά και την ασυδοσία.
Και τα αποτελέσματα είναι αυτά που βλέπουμε.

Να σημειώσω ότι το συγκεκριμένο γεγονός δεν έρχεται απλώς μετά τα αίσχη της περασμένης εβδομάδας, θύμα των οποίων έπεσαν μέχρι και οι πενταήμερες εκδρομές των σχολείων, αλλά έρχεται και μετά από κάτι κατάπτυστες δηλώσεις της κυρ-Αλέκας από τις οποίες πρακτικά προέκυψε ότι αν τολμήσετε να κάνετε οικονομικό έλεγχο στο Κόμμα θα γίνει χαμός... Ωραία πράγματα. Και όχι μόνο αυτό αλλά την ίδιαν στιγμή που οι τουρίστες περίμεναν να φύγουν τα ζώα από την Ακρόπολη για να πάνε να την θαυμάσουν, ο εκπρόσωπος τύπου του ΚΚΕ έβγαινε στην τηλεόραση του ΣΚΑΪ και διέψευδε ότι έχει γίνει κατάληψη και ότι απλώς κρέμασαν 2 πανώ (βγάζοντάς μας και μαλάκες εκτός των άλλων). Λαϊκά πράγματα πάνω απ'όλα από το κόμμα που υποτίθεται πως κόπτεται για τον λαό.
Άρθρο εδώ (απ'όπου και η φωτογραφία).

Α, και επειδή καλό είναι να τα λέμε όλα, πολύ σωστή η σημερινή τοποθέτηση της κυρ-Αλέκας για την σύνταξη των βολευτών. Όταν θα ζητήσουν και την άρση της βολευτικής ασυλίας, ξυπνήστε με. Καλά, για επιστροφές των αυτοκινήτων κλπ ούτε λόγος...
Ρε άγαμοι θύται από 'δώ...

ΥΓ. Όχι φρέσκο, αλλά πολύ καλό σχετικό άρθρο από το ελληνάκι εδώ.
ΥΓ2. Λιτό αλλά σκληρό κείμενο από τον geokalp εδώ.

UPDATE: Τελικά αυτός ο estarian εκεί που είναι ως συνήθως εθισμένος να πετάει παπαριές, λέει και πολύ ωραία πράγματα (καλά, μην το πάρεις και πάνω σου ντε... :):) ). Για σκεφτείτε να μαζευτεί μια ομάδα ανθρώπων, κατά προτίμηση μικρή (διότι ως γνωστόν όσο πιο μικρή είναι, τόσο πιο πολύ εκφράζει την λαϊκή κυριαρχία) και να πάει στα γραφεία του ΚΚΕ στον Περισσό και (αφού σπάσει την κλειδαριά και μπει μέσα) να κρεμάσει -όχι στο άγαλμα απ'έξω- αλλά στο κτήριο ένα πανώ που να γράφει κάτι, πχ "Ζήτω η Ευρωπαϊκή Ένωση". Τι έχει να γίνει μετά; Θα πέσει το βρωμόξυλο της αρκούδας από τους συντρόφους, ή όχι;

UPDATE II: Αμέσως μετά τα πρόσφατα τραγικά γεγονότα που με αναγκάζουν να φέρω πάνω από τα άλλα 2 το αυτό κείμενο. Μερικά φασισταριά δολοφόνησαν εν ψυχρώ με τις ενέργειές τους 3 συνανθρώπους μας. Περιττό να πω ότι περιμένω τις σχετικές πολιτικές δηλώσεις των "αρμοδίων", ή γιατί όχι, ακόμη και των ηθικών αυτουργών...
Θέλω όμως να ρωτήσω κάτι: δεν το περιμέναμε; Οι μολότοφ είναι ακίνδυνες; Μήπως έφταιγαν αυτοί που ήταν εκεί, όπως κατ' αντιστοιχίαν έφταιγαν προ ημερών τα παιδάκια που τόλμησαν να μην είχαν ενημερωθεί για τις εξαγγελίες του ΠΑΜΕ και να αλλάξουν τις πενθήμερες εκδρομές τους; Μήπως ήταν παράπλευρες απώλειες κάποιου είδους ταξικής πάλης; Θέλω θεωρία ρε παιδάκι μου, θέλω ιστορίες περί κρατικής προβοκάτσιας (που αυτή αν και υπάρχει αμείωτη, όλοι αυτοί έχουν καταφέρει να την θάψουν με τα αίσχη τους, για τέτοια επιτυχία μιλάμε) και προπάντων θέλω πολιτικές ιδεολογίες και φυσικά... θέλω ομιλίες περί δικαιωμάτων του λαού.
Σημείωση: η ανθρώπινη ζωή δεν είναι δικαίωμα όπως καταλάβατε.Επίσης, ενημερώστε με αν θα υπάρξουν πορείες.
Επίσης, αντιγράφω από τον Estarian μιας και με εκφράζει απόλυτα:

ΠΡΙΝ ΤΟΥΣ ΝΕΚΡΟΥΣ: “Όλος ο λαός έχει ξεσηκωθεί, φταίει το κράτος, βάζει φωτιά ο απλός λαός γιατί έχει έρθει στο αμήν, ήρθε η ώρα της επανάστασης”

ΜΕΤΑ ΤΟΥΣ ΝΕΚΡΟΥΣ: “Μόνο μερικά ακραία στοιχεία υπήρχαν, όλοι αυτοί είναι βαλτοί, πρόκειται για ακραίους κουκουλοφόρους που καμία σχέση δεν έχουν με τον κυρίαρχο λαό”

Τι άλλο να προσθέσω;

Κι αναφορικά με το άκρωον άωτον της ανθρώπινης βλακείας που αν θυμάστε προ καιρού είχα αναφέρει ότι σύχναζε στον ΣΚΑΪ 12-12.30 κάθε μέρα, πιθανώς ψάχνει για νέα δουλειά ακόμη μιας και ευτυχώς δεν του ανανέωσαν το συμβόλαιο:


Είπατε κάτι; Και γαμώ τα χιούμορ...

UPDATE III: Δεν μου το είπαν, δεν άκουσα να το λένε. Το είδα στην τηλεόραση (ΣΚΑΪ) πριν λίγα λεπτά. Ο κύριος Παφίλης, λοιπόν, στην αγόρευσή του στην Βουλή έκανε λόγο για προβοκάτσια εις βάρος του ΚΚΕ απαιτώντας, μάλιστα, να διαλυθούν αυτοί οι μηχανισμοί. Για μιαν ακόμη φορά στο επίκεντρο του προβλήματος. Μέχρι κι ο Παπανδρέου σηκώθηκε εκνευρισμένος και ζήτησε διευκρίνιση αν το ΚΚΕ καταδικάζει τις εκδηλώσεις βίας. Ήταν τόσο... καταδικαστική η αγόρευση. Μουντζώστε τους...

UPDATE IV: Μάλιστα... Προβοκάτσια εις βάρος του ΚΚΕ και του ΠΑΜΕ λοιπόν και η επίσημη θέση της κυρ-Αλέκας. Και ερώτώ εγώ ο αφελής και αδαής μαλάκας: εγώ γιατί δεν άκουσα τίποτε και κανέναν να κατηγορεί το ΚΚΕ, μέχρι την ώρα που από μόνοι τους έκαναν λόγο για προβοκάτσια; Μπορεί να μου απαντήσει κάποιος υπεύθυνα; Και μην ακούω μαλακίες ότι ντε και καλά, το είπε το ΚΑ.ΜΠΟ.ΤΖΗ... ΜΗΝ ΑΚΟΥΩ ΑΛΛΕΣ ΜΑΛΑΚΙΕΣ...

Τα πράγματα είναι πολύ μπλεγμένα πάντως...

Και τι εννοώ...
Δεν ξέρω αν είδατε την εκπληκτική εκπομπή των Φακέλων χθες με τον Διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος, Κο Προβόπουλο. Αν και διακινδυνεύω να με κυνηγάει ο zaphod για την επόμενη βδομάδα, θα τολμήσω να πω ότι ήταν από τις συγκλονιστικότερες που έχω δει εδώ και πολλά χρόνια με τον Προβόπουλο να είναι σοβαρότατος και ουσιαστικός. Και είπε κυριολεκτικώς φρικτά πράγματα ο άνθρωπος.

Κατ' αρχήν, οριστικοποιήθηκε εκείνο το ζητηματάκι σχετικά με το αν ήξεραν ή όχι οι πολιτικοί τι παίζει με το χρέος της χώρας και που πήγαινε το πράγμα: το ήξεραν όλοι και δη, λεπτομερώς. Αυτό τι σημαίνει; Όσο κι αν ακουστεί περίεργο (κι οξύμωρο) ότι ο Σαμαράς δεν έχει άδικο σε αυτό που λέει ότι το χρέος το εκτόξευσε το ΠΑΣΟΚ. Βέβαια αυτό δεν σημαίνει και ότι έχει και δίκιο κιόλας, πράγμα που φυσικά ισχύει τούμπαλιν και για το ΠΑΣΟΚ. Το ακόμη πιο φρικτό είναι ότι εν μέρει δίκιο είχε έως κι ο Καραμανλής όταν ισχυριζόταν το ίδιο. Δεδομένου όμως ότι όλοι απέκρυψαν τεχνηέντως την έκταση του προβλήματος καθώς κι ένεκα του πρότερου ανέντιμου βίου όλων τους, είναι όλοι συνένοχοι στο χάλι που καλούμαστε να πληρώσουμε εμείς οι πολίτες. Επίσης, κάτι άλλο που προέκυψε -και που όσο κι αν θέλω να πλύνω το στόμα μου με σαπούνι οφείλω να το ομολογήσω- από χθες νοιώθω μια κάποια συμπάθεια για τον παπακωνσταντίνου. Αν θυμάστε, επί τρίμηνο και βάλε οι σχέσεις του με τον Γιωργάκη ήταν παγωμένες και όχι ιδιαίτερα καλές επειδή ο μεν Παπακωνσταντίνου ζήταγε μέτρα άμεσα, ενώ ο Παπανδρέου ενέμενε στο πρόγραμμα των 100 ημερών, στο "λεφτά υπάρχουν" και στις υπόλοιπες προεκλογικές εξαγγελίες - πίπες. Κοινώς, από ολόκληρη την κυβέρνηση απεδείχθη χθες (διά της αφαιρετικής) ότι ο μόνος άνθρωπος που είχε συνειδητοποιήσει το μέγεθος του προβλήματος ήταν ο Παπακωνσταντίνου. Και παρόλο που σίγουρα θα του ξανασύρω πολλά και διάφορα στο μέλλον, οφείλω να του το αναγνωρίσω αυτό.

Κάτι άλλο που επί της ουσίας προέκυψε είναι ότι εν μέρει ο ισχυρισμός αρκετών πολιτικοί μας πως δεν στέλναμε ψευδή στοιχεία στην Κομισιόν δεν ήταν εξολοκλήρου ψευδής, κι αυτό διότι υπήρχαν τόνοι δαπανών που δεν πέρναγαν από την ΤτΕ τουτέστιν ήταν πλήρως ανεξέλεγκτες στο σύνολό τους. Παρομοίως, και για τον αριθμό των δημοσίων υπαλλήλων που απασχολεί το κράτος, ο οποίος εξακολουθεί να είναι άγνωστος για την ώρα. Διότι πως διάολο μπορείς να βγάλεις σωστά στατιστικά όταν σου λείπουν όλα τα δεδομένα; Οπότε τι κάνεις; Βγάζεις μια προσέγγιση όσων θες να βάλεις κι όσων υπολογίζεις και στέλνεις αυτά. Και το μέγα ερώτημα δεν είναι πλέον το ύψος των χρεών των νοσοκομείων ή πχ του ΟΣΕ, αλλά το πότε θα αρχίσουν να ενσωματώνονται στο επίσημο χρέος (και έλειμμα). Διότι αν δεν το καταλάβατε, τα ψέματα τελείωσαν και το ξέρουν όλοι πλέον -κυρίως οι ευρωπαίοι.

Επίσης, προέκυψε ότι η κατάσταση είναι ζόρικη (καλά, αυτό το ξέραμε) και ότι υπάρχουν όλα τα φόντα για να γίνει ακόμη χειρότερη. Επί της ουσίας βαδίζουμε επί ξηρού ακμής παρά τα δυσβάσταχτα μέτρα που έχουν ληφθεί. Και όχι μόνο αυτό, αλλά από την συμπληρωματική συνέντευξη του επικεφαλής στον Παπαδημητρίου προέκυψε ότι έχουν δωθεί και όλες οι δεσμεύσεις για επιπρόσθετα μέτρα επ'αόριστο -δεν ξέρω αν παρατηρήσατε μια κατά λοιπά μυστηριώδη δήλωση του Δανού ότι "τα μέτρα έχουν ληφθεί εξαρχής", για μελετήστε την λίγον.

Μιας και ανέφερα τον Δανό τεχνοκράτη, ιδιαίτερο ενδιαφέρον είχε και η "ομολογία" του ότι η δική μας κυβέρνηση ήταν αυτή που έφερε στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων το θέμα της περικοπής μισθών. Οι ΔοΝηΤάδες απλώς δέχθηκαν τις προτάσεις με χαρά.

Για να επανέλθω στην συνέντευξη, ουσιαστικά -αν και ανεπαίσθητα είναι η αλήθεια- τα έχωσε στην δημιουργική εποχή Σημίτη ένεκα των ασύστολων δανείων που έβγαιναν δίχως μέτρο από τις τράπεζες, ενώ τα έχωσε πανταχόθεν για τον αναπτυξιακό τρόπο που είχε η χώρα επί σειρά ετών. Ενώ αν και δεν το έθεσε ευθέως -διότι είναι πραγματικά τραγικό- από τα περί αποταμιεύσεως των νοικοκυριών προέκυψε πως ένεκα των δανειακών υποχρεώσεων έρχονται ακόμη χειρότερες μέρες για την ελληνική οικογένεια.

Γενικά θα μπορούσα να πω πολλά για την συγκεκριμένη συνέντευξη, αλλά κάποιες φορές τα πράγματα είναι τόσο απογοητευτικά που τα σχόλια μάλλον περιττεύουν. Αν υπήρχε κάτι που με εντυπωσίασε στον Προβόπουλο αυτό ήταν (και που δεν το ήξερα διότι απλά δεν είχα ασχοληθεί ποτέ) ότι ο άνθρωπος όχι μόνο τα γνώριζε όλα, αλλά τα είχε δημοσιεύσει κιόλας (δεν τα έχω βρει ακόμη, αλλά θέλω να το ψάξω) προ μηνών. Επίσης, αν και δεν γουστάρω μία το όλο τραπεζικό ληστρικό σύστημα (έχω κοντραριστεί στο παρελθόν κιόλας άλλωστε), τολμώ να πω ότι εκτίμησα ιδιαιτέρως την ειλικρινέστατη στάση σου σε όλα τα θέματα: δεν το περίμενα σε καμία περίπτωση να πει φόρα παρτίδα αυτό που ούτως ή άλλως ξέρουμε ότι οι τράπεζες ό,τι κάνουν το κάνουν για την πάρτη τους και μόνο, και μπράβο του που δεν κρύφτηκε πίσω από το δάκτυλό του. Τουλάχιστον ο Προβόπουλος απέδειξε ότι είναι σοβαρός τεχνοκράτης (αν και γενικά οι τεχνοκράτες δεν είναι ό,τι καλύτερο υπάρχει, αλλά τέλος πάντων) που έχει και ακριβή εικόνα και πλήρη επίγνωση των πραγμάτων. και αν μη τι άλλο, όχι μόνο απάντησε λεπτομερώς σε όλες τις ερωτήσεις που του τέθηκαν, αλλά έδωσε και πολλά συμπληρωματικά στοιχεία από μόνος του....

Αναφορικά με τη νέα μας ζωή πλέον, έχω να πω κάτι:. Ο τρόπος που μας επεβλήθη είναι απλός: μείωση μισθών σε τέτοιο βαθμό προκειμένου να βαλτώσει η αγορά στο σύνολό της. Όταν πάνε όλοι στο χείλος του γκρεμού, μόνο τότε θα πέσουν οι τιμές. και μόνο τότε θα ανοίξει η πόρτα να μπουκάρουν ξένες εταιρίες και κεφάλαια για επενδύσεις, διότι το αντιστάθμισμα στην αναγκαστικά υψηλή φορολογία είναι το φτηνό εργατικό δυναμικό και το χαμηλό κόστος ζωής. Αυτή είναι με λίγα λόγια η περιβόητη διαδικασία αποπληθωρισμού στην οποίαν μας έχουν βάλει με το κεφάλι κάτω κιόλας.
Και ειλικρινώς εκπλήσσομαι που τα κατά τα λοιπά ασόβαρα κόμματα της ανύπαρκτης ελληνικής αριστεράς αντιδρούν ενώ θα έπρεπε να υπερθεματίζουν: που θα πάει, θα τους πιάσουμε τους μισθούς Κίνας...

Και δεδομένου ότι εδώ που φτάσαμε πλέον, καλό είναι να διατηρήσουμε λίγο το χιούμορ μας, να πω και ένα θετικό: πλέον η γενιά των 700 ευρώ γίνεται γενιά των 500 ευρώ. Αν απολυθεί λοιπόν, θα λαμβάνει επίδομα ανεργίας της τάξης των 450 ευρώ περίπου. Δηλαδή σχεδόν ολόκληρος ο μισθός που ελάμβανε. Αυτό ναι, είναι κράτος πρόνοιας...
Χαίρετε.

Το Κουτούκι των Αχρήστων

άνοιξε και σας περιμένει... :)
Είδατε τι κάνει η σοβαρή δημόσια διαβούλευση (ως του προηγούμενου ποστ);
Έχουμε να γράψουμε πράμα....

Τις ειλικρινείς ευχαριστίες μου προς όλους.

Μεγάλη επιτυχία...

Update στο τέλος -δείτε οπωσδήποτε (και πιθανώς να κρατήσει).
(στο τέλος θα χρειαστώ την βοήθειά σας σε κάτι, αλλά ας μην βιαζόμαστε)
Ποια είναι η μεγάλη επιτυχία; Μα η δέσμευση της κυβέρνησης ότι δεν θα απαιτούντο άλλα μέτρα, έλαβε σάρκα και οστά (σημειωτέον να υπενθυμήσω, ότι η επόμενη δέσμευση ήταν ότι δεν διατρέχουν κανέναν κίνδυνο οι τραπεζικές καταθέσεις). Πάει λοιπόν και ο 13ος με τον 14ο μισθό των δημοσίων.
Δεν ξέρω αν καταλάβατε τι ακριβώς έχει παιχτεί: πριν λίγο καιρό με τις μειώσεις που έγιναν στο δημόσιο, υποτίθεται ότι αντιστοιχούσαν στον 14ο μισθό και σε μέρος του 13ου, όπου για να μην προκληθεί το δημόσιο αίσθημα τελικώς τα μέτρα μετουσιώθηκαν σε μειώσεις επί των επιδομάτων και επί των δώρων. Τώρα -και δεδομένου ότι υπήρχαν νέες πιέσεις, τις οποίες η δική μας πλευρά τεχνηέντως και ιδιαιτέρως πούστικα παρουσίαζε ως "διαπραγματεύσεις"- πάει και ο 13ος με τον 14ο, που σημαίνει ότι οι δημόσιοι χάνουν επί της ουσίας σχεδόν 4 μισθούς, και όχι απλώς δύο.
Τι σημαίνει αυτό; Ότι θα χρειαστεί να κάνουν περικοπές. Από που θα τις κάνουν; Από την αγορά στο σύνολό της. Και όταν θα έρθει η ώρα να πάει να αγοράσει κάτι τι θα κάνει μάλλον (μιας και το έκανε ούτως ή άλλως μέχρι τώρα); Ένεκα των περικοπών, θα πάει στην μαύρη αγορά να πάρει αυτό που θέλει φθηνότερα (και που πιθανώς θα έχει και την ψευδοστάμπα επάνω για την συνηθισμένη κλασική μόστρα). Άρα η αγορά θα τον πιει διπλά και τριπλά και πενταπλά.
Την ίδιαν στιγμή ήδη κλείδωσε και το πάγωμα μισθών και στον ιδιωτικό τομέα. Πολύ σωστό μέτρο και αυτό: η αλήθεια είναι ότι οι μισθοί των 700 και 1000 ευρώ είναι πειρασμός για τον οιονδήποτε, οπότε ας μην σκανδαλίσουμε περαιτέρω το κοινό αίσθημα με υπέρμετρες και πλουσιοπάροχες αυξήσεις.
Δεν σταματάει όμως εδώ: το κόστος της ζωής ήδη έχει ανέβει και θα ανέβει ακόμη περισσότερο λόγω της επικείμενης νέας αύξησης του ΦΠΑ. Είναι δηλαδή κυριολεκτικά ωσάν δύο τραίνα που κινούνται με αντίθετη φορά, όπου εσένα σου φαίνεται ότι είσαι ακίνητος αλλά το άλλο τραίνο πάει με τη διπλάσια ταχύτητα, αφού το εισόδημα πάει προς τα πίσω και το κόστος ζωής προς τα εμπρός. Ανοίγει η ψαλίδα δηλαδή.
Άρα εκτός από την αγορά θα αρχίσει να πέφτει ψαλίδι και στην διασκέδαση και στα πάντα. Γενικά θα πέσει ψαλίδι στα πάντα. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι θα υπάρχει πολύ μικρότερη ροή ρευστού στην κοινωνία, ενόσω την ίδιαν στιγμή εξακολουθούμε φυσικά να είμαστε υπερχρεωμένοι στις τράπεζες. Και φυσικά ο φαύλος κύκλος της κρίσης θα γίνεται ακόμη μεγαλύτερος, καθ'όσον ακούω βερεσέ ότι τα μέτρα είναι "απλώς" επώδυνα. Η αλήθεια είναι ότι τα μέτρα πλέον καθίστανται παντελώς άχρηστα.

Βέβαια, το καλαμπούρι δεν σταματάει εδώ: από πλευράς ανάπτυξης δεν υπάρχει το παραμικρό φως στο τούνελ, αφού η χώρα μας πλέον όχι απλά κάνει βήματα προς τα πίσω, αλλά έχει αρχίσει να τρέχει κιόλας. Τα φασισταριά τύπου ΠΑΜΕ για παράδειγμα θα πρέπει να πανηγυρίζουν όταν θα επιτύχουν τον σκοπό τους, να διώξουν τους τουρίστες, οι οποίοι είναι κυριολεκτικά το τελευταίο χαρτί που μας έχει απομείνει. Διότι από πλευράς επενδύσεων, ας είναι καλά και ο μέγας Σημίτης με τις πριμοδοτήσεις για να κατακτήσουμε τα απολίτιστα Βαλκάνια, πλέον κανέναν δεν συμφέρει να έρθει να επενδύσει στην Ελλάδα ένεκα φορολογίας,. Παράλληλα, όλα τα παραπάνω βασίζονται στο γεγονός ότι δεν θα αυξηθεί η ανεργία, η οποία όχι απλώς θα αυξηθεί αλλά θα γίνει τερατώδης.
Επίσης -διότι έχουμε κι άλλα- ως θα έχετε διαπιστώσει, μέσα στον όλον πανικό με τα νέα μέτρα (τα οποία κατά τα λοιπά θα ανακοινωθούν την Κυριακή κιόλας) δεν έχει ειπωθεί τίποτε για νέα αλλαγή του φορολογικού νόμου. Δηλαδή με λίγα λόγια, ένας δημόσιος υπάλληλος με ετήσιο (πρώην) εισόδημα της τάξης των 15 χιλιάδων έπρεπε να να συγκεντρώσει 6000 ευρώ σε αποδείξεις. Πλέον, τα 15 γίνονται περί τα 12 αλλά οι 6000 παραμένουν αμετακίνητες, κι ενώ την ίδια στιγμή ουδείς γνωρίζει τι γίνεται με δάνεια και ενοίκια, τα οποία η περιρέουσα ατμόσφαιρα αφήνει να εννοηθεί ότι δεν θα συμπεριλαμβάνονται στο ποσόν! Και όχι μόνο αυτό, αλλά τις προάλλες που είχα πάει για τη δήλωση στον λογιστή μου μου είπε και το άλλο αριστουργηματικό, ότι επειδή τα πράγματα είναι ακόμη ασαφή, υπάρχει το ενδεχόμενο να μην προλάβουν να συμπεριλάβουν τα μέτρα στο α' εξάμηνο, αλλά να ισχύσει το μέτρο μόνο για το β' εξάμηνο. Τι σημαίνει αυτό; Ότι σε ένα μόνο εξάμηνο θα πρέπει να συκγεντρώσει ο κόσμος, όχι 3, αλλά ολόκληρες τις 6000 ευρώ σε αποδείξεις! Μιλάμε για κράτος πρόνοιας, όχι αστεία. Και φυσικά, αν στη θέση του δημοσίου υπαλλήλου βάλουμε έναν ιδιωτικό υπάλληλο των 700 ή 1000 ευρώ, καταλαβαίνουμε το ακόμη μεγαλύτερο μέγεθος της όλης τραγωδίας.

Την ίδιαν στιγμή, χθες μπήκε στην φυλακή μια εφοριακός και πανηγυρίζει όλη η χώρα. Ω, ποία κατάντια, ω, ποία απόλυτη ξεφτίλα. Σε καθημερινή βάση γινόταν της καραπουτανάρας το κάγκελο επί σειρά ετών, κι εμείς πανηγυρίζουμε επειδή μπήκε μέσα μία εφοριακός. Όπου παρεμπιπτόντως, ουδείς απάντησε στο πραγματικά φλέγον ερώτημα, αν θα επιστρέψει τα λεφτά, διότι αυτό είναι που έχει αξία και όχι το αν μπήκε στην φυλακή πλέον. Βέβαια θα μου πείτε -και σωστά- ότι προχθές επαύθη και ένας διευθυντής πολεοδομίας. Σωστό, αλλά και πάλι δεν μας είπε αν θα επιστρέψει τα λεφτά κι αυτός. Είναι δηλαδή τόσο απλό ρε πούστη μου να παραγγείλει ένας εισαγγελέας την δέσμευση της περιουσίας του μέχρι να βγει δικαστική απόφαση; Και φυσικά δεν είναι μόνο αυτοί. Ειλικρινά ελπίζω να πρόκειται για μια καλή αρχή, αλλά και πάλι δεν είναι αρκετό. Για την ακρίβεια, δεν είναι τίποτε. Και -ξαναλέω- το θέμα δεν είναι να πάνε στην φυλακή. Προσωπικά είμαι κατά της φυλακής. Τα λεφτά θα τα επιστρέψουν; Αυτό με ενδιαφέρει. Διότι έχω την τεράστια απορία να διαπιστώσω αν η κρίση αφορά τους πάντες, ή μόνο κάποιους.

Φυσικά η τεράστια κρίση που θα χτυπήσει την ελληνική κοινωνία δεν περιορίζεται μόνο σε αυτά τα ελάχιστα που ανέφερα, όμως δεν έχει νόημα ν'αρχίσω να απαριθμώ. Θα τα ζήσουμε που θα τα ζήσουμε, προτιμώ να μην τα ζήσω και δεύτερη φορά εκ των προτέρων μέσα στο μυαλό μου, ενώ την ίδιαν στιγμή "αναπολώ" εκείνους τους μωρούς που στο άκουσμα των αρχικών μέτρων είχαν σπεύσει να πουν "ωραία, μόνο το δημόσιο αφορά" και δεν μπορούσαν να δουν πέρα από τη μύτη τους, ότι δηλαδή μας αφορούν άπαντες. Το θέμα είναι αλλού όμως.
Για το θέμα της εκκλησίας, σιγή ιχθύος. Ακόμη δεν έχει πάρει τ'αφτί μου από πλευράς κυβερνήσεως την ίδιαν πυγμή και σιδηρά θέληση να πάρει από τους τράγους αυτά που πρέπει. Επίσης, δεν ξέρω αν θυμάστε ένα εξαιρετικά γουστόζικο κείμενο που είχα γράψει προ διετίας σχετικά με τις βο(υ)λευτικές αποζημιώσεις. Καλό είναι να τα θυμηθούμε, μέσα στην όλη αναμπουμπούλα για να τα έχουμε εύκαιρα.

Εδώ ακριβώς είναι λοιπόν που θέλω τη βοήθειά σας.
Χρειάζομαι άρθρα από δημοσιογραφικούς σταθμούς ή από εφημερίδες ή σχετικές ιστοσελίδες, που να μιλάνε ακριβώς για τέτοια θέματα, όπως μισθούς βουλευτών (και τις... περικοπές φυσικά), υπαλλήλων της βουλής κλπ. Όχι για άλλον λόγο, αλλά για να έχουμε συγκεντρωμένα κάποια έγκυρα κείμενα γίνεται σχετικά με το αίσχος των 300 και των συν αυτώ. Αν κι εδώ που τα λέμε, δεν χρειάζονται και πάρα πολλά και φυσικά αρκεί ν'αξίζουν, όχι ό,τι υπάρχει δεξιά κι αριστερά...
Για παράδειγμα, λινκάρω κάποια:
Από την Καθημερινή, 31-1-2003 του Π. Μπουκαλά, από την Ελευθεροτυπία, 6-4-2009 του Α. Γαλανόπουλου, από το Έθνος, 21-11-2007 του Λ. Γαλανού (απ'όπου και ο πανέμορφος πίνακας που θα δείτε παρακάτω), από την Καθημερινή, 25-10-2007 του Θ. οικονομόπουλου, από το Βήμα, 21-10-2007 του Λ. Σταυρόπουλου, ομοίως από το Βήμα, 19-11-2006 του Γρ. Τζιοβάρα, καθώς επίσης κάποια πρόσφατα για περικοπές (σπαράζει η καρδιά μου μιλάμε) από Βήμα, Έθνος, Νέα, pathfiner και του tvxs αντίστοιχα (στο τελευταίο διαβάστε οπωσδήποτε την δραματική απαίτηση του Τζέρρυ στο τέλος, για να καταλάβετε ποιους ψηφίζουμε).
Ποιος ο λόγος, θα αναρωτιέστε, μιας και δεν είμαστε σε χρονικό σημείο να μας ανέβει η πίεση. Υπάρχει όμως λόγος και θα σας τον πω: οι υπάλληλοι της Βουλής λαμβάνουν 16 μισθούς ως γνωστόν. Όταν η κυβέρνηση λέει ότι θα περικοπούν ο 13ος με τον 14ο, τότε τι συμβαίνει με τους 15ο και 16ο των εν λόγω; Θέλω να μάθω ή μάλλον, το απαιτώ. Διότι αν εγώ αύριο-μεθαύριο χάσω τη δουλειά μου ή κλείσω το μαγαζί μου, απαιτώ να ξέρω που πάνε τα λεφτά μου. Επίσης, όταν βγαίνουν και λένε ότι θα μείνουν παγωμένοι οι μισθοί στον ιδιωτικό τομέα, ή θα γίνουν οι τάδε επιπλέον περικοπές στον δημόσιο, όπου ο κόσμος πληρώνει το αυτοκίνητό του, το κινητό του, το σταθερό του κλπ, κλπ, είναι το ίδιο με το να γίνει κάποια περαιτέρω περικοπή στους βο(υ)λευτές που όλα αυτά τα έχουν από σχεδόν τσάμπα έως τσάμπα; Όχι βέβαια. Και ούτω καθεξής.
Οπότε είναι ενδιαφέρον να έχουμε μερικά συγκεκριμένα άρθρα επί του θέματος (ιδίως περί των προνομίων τους, διότι δεν βρίσκω κανέναν λόγο οι άχρηστοι να επιβραβεύονται).


Πείτε μου για παράδειγμα για ποιον λόγο να έχει προνόμια ο Θανασάκης ο Πλεύρης, ο οποίος εν μέσω πουταναριού απεφάνθη ότι το μείζον θέμα που μας καίει είναι τα ενδεχόμενα στημένα παιχνίδια στο ελληνικό πρωτάθλημα; Ή γιατί να απολαμβάνει προνόμια ο Καρατζαφέρης ο οποίος αναφανδόν έχει αλλάξει πολυκατοικία αλλά μυστηριωδώς δεν το έχει αναφέρει πουθενά; Ή γιατί να απολαμβάνει προνόμια η κυρ-Αλέκα με τον κυρ-Αλέξη που σιγοντάρουν τις φασιστικές αντιδράσεις μιας απελπιστικά μικρής μερίδας κόσμου που γαμεί εξίσου ασάλιωτα με το ΔΝΤ και την ΕΕ όλον τον υπόλοιπο κόσμο; Ή γιατί να απολαμβάνουν προνόμια πόσοι και πόσοι άλλοι πολιτικοί που τα έχουν κάνει σκατά στην διακυβέρνηση της χώρας και μας έφεραν σε αυτό το χάλι; Προς τι δηλαδή; Υπάρχει κανένας λόγος που εγώ δεν μπορώ να καταλάβω;
Ή πως είναι δυνατόν ακόμη κι εν μέσω τέτοιων μέτρων, να μην γνωρίζουμε πόσα λαμβάνει ο νέος πρόεδρος της ΕΡΤ, ή πόσο μας κοστίζουν τα Υπουργεία και οι Δημόσιοι Οργανισμοί; Ή πως είναι δυνατόν να βάζουμε στο ίδιο καζάνι ως δημόσιο υπάλληλο (πχ) τον πρόεδρο της ΕΡΤ με έναν συμβασιούχο της καθαριότητας ενός δήμου, κι αυτό ενόσω κάποιοι εξακολουθούν να τρώνε με χρυσά κουτάλια; Ή γιατί να μην γνωρίζω τι μισθό κόβουν πχ στους προέδρους των συνδικάτων προκειμένου να ονειρεύονται ότι εξυπηρετούν τα συμφέροντα των εργαζομένων; Ή γιατί να συμμετάσχουμε στην παντελώς ηλίθια Γιουρουσοβύζιον;
Θα μπορούσα να συνεχίσω επ'άπειρω αυτό το ερωτηματολόγιο αλλά δεν θέλω να γκριζάρω περισσότερο απ'όσο έχω γκριζάρει το τελευταίο δίμηνο με όλα αυτά που ακούω και κυρίως με αυτά που βλέπω να έρχονται σε όλους.

Ευχή όλων μας, νομίζω, είναι να πάνε όλα καλά και να βγούμε από αυτήν την κρίση. Το αν όντως θα βγούμε ή το πως θα βγούμε είναι το μέγα ερώτημα. Διότι η Ελλάδα, ως χώρα αχρήστων που είναι, έχει πολύ πλούτο που αφήνει αναξιοποίητο. Ενδεικτικά να υπενθυμήσω ότι η δημόσια περιουσία είναι μεγαλύτερη από το δημόσιο χρέος της χώρας. Μην πω για την εκκλησιαστική περιουσία κιόλας. Κι όμως, ενώ με μερικές απλούστατες κινήσεις θα μπορούσαμε εν μέσω κρίσης να βγούμε και πολύ από πάνω και να ευημερούμε, φοβόμαστε την ενδεχόμενη αντίδραση (πιθανολογώ) της Λουκά...
Με αυτά που παρακολουθώ να γίνονται όμως, τα βλέπω πάρα πολύ σκούρα τα πράγματα. Κι όσο κι αν ψάχνω να βρω κάτι που να με κάνει να αισιοδοξώ, πολύ λυπάμαι που θα πω ότι δεν βλέπω τίποτε. Διότι όσο παράλογο είναι να υπάρχει ένα κράτος χρεωκοπημένο αλλά με πολίτες που ευημερούν, εξίσου παράλογο είναι να υπάρχει και ένα κράτος που ευημερεί αλλά με πολίτες χρεωκοπημένους. Και προπάντων, με ένα διαχρονικά χρεωκοπημένο πολιτικό σκηνικό.

Κι αναφορικά με κάτι που πολλοί έχουν σχολιάσει εσχάτως και που δυστυχώς είμαι σύμφωνος, πολύ φοβάμαι ότι θα υπάρξουν τεράστιες εθνικές υποχωρήσεις, όχι για άλλον λόγο αλλά για να κλείνουν οι "εκκρεμότητες" των άλλων κιόλας.
Και ειλικρινά εκπλήσσομαι δυσάρεστα που η σωτηρία της χώρας περιορίζεται μόνο στο δημοσιονομικό της σύστημα, καθώς και στο αντίστοιχο τραπεζικό, κι αυτό διότι η αληθινή τραγωδία θα έρθει σε ολόκληρη τη βάση της, μέσα από την ανεργία, μέσα από το κλείσιμο μαγαζιών και μικροεπιχειρήσεων, μέσα από τους μισθούς πείνας, μέσα από την παντελώς ανύπαρκτη κρατική πρόνοια.
Τουλάχιστον πάλι καλά να λέμε που το ΠΑΣΟΚ είναι κόμμα σοσιαλιστικό...
Χαίρετε...

UPDATE: Η κρίση, κρίση, αλλά 16 νέοι υπάλληλοι στην Βουλή, 30-4-10 στην Καθημερινή. Μάλιστα -και θέλω να το ψάξω- σήμερα ειπώθηκε στον ΣΚΑΪ ότι υπάρχει μια ανεπιβεβαίωτη πληροφορία ότι ένας εξ αυτών είναι εκπαιδευτής αλόγων. Επίσης, η κρίση, κρίση αλλά και η ατιμωρησία, ατιμωρησία, από την Καθημερινή ίδιο φύλλο εκ νέου. Επίσης θέλω να ψάξω αυτό το ποίημα που πέταξε ο Estarian στα σχόλια του παρόντος, αν και δεν είμαι βέβαιος αν μπορώ ν'αντέξω τέτοια συγκίνηση.

Και ναι, το πρώτο το βρήκα και είναι γεγονός! Εκπαιδευτής αλόγων διορίστηκε στην Βουλή των Ελλήνων! Μουντζώστε τους! Από το Πρώτο Θέμα (σελίδα 32 στο pdf).