Αφουγκραζόμενοι τα σημάδια και τους οιωνοί...

ας κάνουμε και μία απόπειρα "πρόγνωσης" εκτιμώντας ότι η κουτσουλιά που έπεσε στο καπό του αυτοκινήτου θα φέρει λεφτά μετά βεβαιότητας. Η αβεβαιότητα έχει να κάνει με το ποιοι θα πάρουν τα λεφτά βέβαια και πολύ φοβούμε ότι εμείς πάλι στην απ'όξω θα μείνουμε. Τέλος πάντων...

Ως αναπτύξαμε στο τελευταίο σενδόνι, ο εκλογικός νόμος μας τα έχει κάνει κώλο οπότε επί της ουσίας είναι σχεδόν αδύνατο να μαντέψεις. Πιο πολύ για τον χαβαλέ θα ασχοληθώ και για το τζέρτζελο ορμώμενος και από τις "παραινέσεις" του φιλτάτου zaphod, μιας και όπως είπαμε τα ποσοστά εξαρτώνται από το πόσα κόμματα θα μπουν στη Βουλή. Και μην τα ματιάσω έχουμε τουλάχιστον 3 που βρίσκονται στο όριο του 3%, ήτοι τη ΔΗΣΥ της φρέσκιας πολιτικής κορασίδος Ντορίτσας, τους Οικολόγους Πράσινοι και τον ΛΑΟΣ.
Είναι προφανές ότι Νουδού, pasok, ΔΗΜΑΡ, ΣΥΡΙΖΑ, ΚΚΕ και Αν.Ελ. του Καμμένου είναι οι σιγουράτζες. Α, επίσης και η Χρυσή Αυγή, δυστυχώς.

-Κοιτάζοντας το τελευταίο χρονικό διάστημα, παρατηρούμε ότι ο μεν Σαμαράς έχει πάρει εργολαβία στο χέσιμο τον Καμμένο, ο δε Βενιζέλος τον Τσίπρα και τον ΣΥΡΙΖΑ. Επίσης διαπιστώνουμε ότι ουδείς ασχολείται με τον Καρατζαφέρη, παρομοπίως και εμ τη ΔΗΜΑΡ για την οποίαν έχουν ακουστεί και κάποια καλά λόγια, αυτό το κρατάμε.

-Τι σημαίνει αυτό; Ότι Καμμένος και Τσίπρας είναι τα δύο μεγάλα αγκάθια των ποσοστών των δύο (πρώην ή νυν) μεγάλων γι'αυτό και η μεγάλη επίθεση. Το μέγα ερώτημα των εκλογών είναι η θέση που θα πάρει το pasok: μην το έχετε και πολύ σίγουρο για δεύτερο.

-Επίσης, δεν ξέρω αν παρατηρήσατε και μια ειδησούλα που πέρασε στα ψιλά: ότι άρχισε να τίθεται θέμα ηγεσίας στη νουδού για περίπτωση που πάρει κάτω από 23%. Αυτό σημαίνει πως το φοβούνται αρκετά το εκλογικό αποτέλεσμα, άσχετα τι δείχνουν.

-Επίσης μην ξεχνάμε και την όλη μπουρδολογία περί αυτοδυναμίας κλπ, που επί της ουσίας προσπαθεί να συσκοτίσει την μετεκλογική συνεργασία που έχει ήδη συμφωνηθεί και στο πλαίσιο της οποίας κατά πάσα πιθανότητα παρουσιάζει τεχνηέντως χαλκευμένες δημοσκοπήσεις (υποθετικό σενάριο, ξαναλέω). Αν υποθέσουμε ότι ένα 35% δίνει αυτοδύναμη συνεργασία των δύο, τότε πρέπει να θέσουμε αυτό το ποσοστό ως κρίσιμο όριο. Επίσης μην ξεχνάμε αυτό που ήδη από το προηγούμενο αναπτύξαμε, ότι όσο περισσότερα κόμματα μπουν στη Βουλή, τόσο χαμηλώνει το όριο αυτοδυναμίας, ενώ όσο λιγότερα μπουν ναι μεν αυξάνει αλλά επιτυγχάνεται και ευκολότερα (ένεκα της πριμοδότησης).

Τέλος , μην εκπλαγείτε αν έχουμε και καμιά εκπληξούλα μεγατόνων. Δε νομίζω να είναι από τους Πειρατές, αλλά ίσως από καμιά ΑΝΤΑΡΣΥΑ ή καμιά Δημιουργία Ξανά (μάλλον αν δεν μπει κάποιος εκ των ΛΑΟΣ-ΔΗΣΥ-ΟιΠρα). Πάντως όχι τον Μάνο, ούτε τον Λεβέντη αν και ποτέ δεν ξέρεις!!
Α, και κάτι ακόμη: η μάλλον τρίτη θέση που θα πάρει το ΚΚΕ στον άτυπο διαγωνισμό της Αριστεράς θέλω να πιστεύω ότι θα σηματοδοτήσει και εξελίξεις στην αρχηγία του: η αλήθεια είναι ότι την έχουμε βαρεθεί την Αλέκα και τις... μεταμοντέρνες απόψεις της.

Άρα που καταλήγουμε; Στο ότι έχουμε μίνιμουμ 7 κόμματα και μπορεί να πάμε ως και τα 10 ή 11 (εδώ γελάνε). Πιθανότερο αριθμό βλέπω το 10. Το ΛΑΟΣ πιστεύω ότι τελικώς θα μπει, παρά την τεράστια αφαίμαξη που δέχθηκε από τον Καμμένο κυρίως (και όχι από τους φασίστες όπως αρκετοί νομίζουν). Από Οικολόγους και Ντορίτσα θα μπει σίγουρα ο ένας. Οι Οικολόγοι θυμόμαστε ότι στις περασμένες έχασαν σχεδόν οριακά το τραίνο οπότε έχουν λίγο δρόμο να καλύψουν, ξέχωρα ότι δεν έχουν και θέσεις να που οπότε δεν υπόκεινται σε φθορά. Η λογική λέει ότι θα μπουν και αυτοί (έχει να πέσει γενικώς πολύ γέλιο στην επόμενη Βουλή). Την Ντορίτσα μην την ξεγράφετε: να σας υπενθυμίσω ότι 60 χρόνια προσπαθούμε να ξεφορτωθούμε το σόι της και δεν το'χουμε καταφέρει, οπότε γιατί να το καταφέρουμε τώρα;

Συνεπώς έχουμε πριν από τη Β' κατανομή και λοιπές παρενέργειες:
Νουδού: 24% (110 έδρες)
Pasok: 14% (35)
ΣΥΡΙΖΑ: 14% (35)
Αν.Ελλ.: 12% (30)
ΚΚΕ: 11% (28)
ΔΗΜΑΡ: 11% (28)
Χρυσή Αυγή: 5% (13)
ΛΑΟΣ: 3% (7)
Οικολόγοι: 3% (7)
ΔΗΣΥ: 3% (7)

Μην σας μπερδεύουν οι 145 έδρες. Αν τα έχω υπολογίσει καλά, με τις κατανομές και τις λοιπές αλχημείες, οι έδρες των δύο ανεβαίνουν. Διά παν ενδεχόμενο είναι αυτονόητο ότι θα υπάρξουν μνημονιακές δυνάμεις όπως η ΔΗΣΥ. Επιφυλάσσομαι για τους Οικολόγους που βλέπω να στηρίζουν και αυτοί (πάντοτε με ανταλλάγματα), ενώ μην κόβουμε και το χέρι μας για τη ΔΗΜΑΡ. Εξάλλου έχουμε ξαναπεί: συνεργασία Αριστεράς, ξεχάστε την.

Βέβαια πάντοτε τα προεκλογικά χαβαλεδιάσματα προσφέρονται για γέλωτες και τα μετεκλογικά για κλάμα. Οπότε ας είμεθα λίγο κουμπωμένοι. Εξάλλου θα έχουμε πολλά ν'ασχοληθούμε από τις διπλές αυριανές εκλογές στην Ευρώπη...

Καλό βόλι σε όλους!
Εγώ πάντως, αποφάσισα (αλλά δεν σας λέω!)