Χρόνια πολλά αδέλφια, ζήτω η εθνική μας εορτή!

Ζήτω η επαίτειος της 21ης Απριλίου! (η ορθογραφία, σωστή)
Ζήτω η Δημοκρατία που με κόπο χτίσαμε!

Πως είπατε; Τι προκλητικός τίτλος; Σιγά που σας σκανδάλισα κιόλας, ρε... Σιγά τον πολυέλαιο...
Εδώ μέχρι κι ο πρωταίτιος ο Γεώργιος Παπαδόπουλος "Ζήτω η Δημοκρατία" έλεγε (το ηχητικόν ντοκουμέντο στο 17:14, για την ώρα δεν έχωκαταφέρει να το βρω αλλιώς). Αυτό δεν είναι που μετράει σε αυτήν τη χώρα; Το τι λές, όχι το τι κάνεις. Αν κάνεις απλά, συνήθως δεν σε μαθαίνει κανείς, κι αν σε έχει μάθει, κανείς δεν σε θυμάται όπως πρέπει. Απλά πράγματα. Αν όμως λες, λες, λες, λες, όπως είχε πει και ο Γκαίμπελς, ε, όλο και κάτι θα μείνει στο τέλος...



Θα σας διηγηθώ μια ιστορία που μου έχει πει ο πατέρας μου, ο οποίος επί χούντας σπούδαζε στα ΣΕΛΕΤΕ, στο τμήμα Μηχανολογίας.
Κάποια στιγμή κι ενώ η χούντα είχε ρυθμίσει κάποια θεματάκια που την ενδιέφεραν άμεσα (πχ εξορίες αντιφρονούντων, τρομοκράτηση πολιτών, διορισμοί δικών της ανθρώπων σε θέσεις ενδιαφέροντος κλπ) αποφάσισε να το παίξει δημοκρατική. Διεμήνυσε, λοιπόν, ότι θα επέτρεπε να γίνουν φοιτητικές εκλογές για να εκφρασθεί ελεύθερα ο κόσμος (ήτοι οι φοιτητές). Στα ΣΕΛΕΤΕ που φοιτούσε ο πατέρας μου, οι περισσότεροι φοιτητές ήταν πολύ μεγαλύτεροι σε ηλικία διότι πήγαιναν κυρίως για άλλους λόγους να φοιτήσουν εκεί (πχ από το να πάρουν κάποιο χαρτί που να τους βοηθήσει ακόμη και να μπαρκάρουν ει δυνατόν μέχρι δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο κλπ. Πάντως για καθηγητές πήγαιναν λίγοι τότε.). Ως εκ τούτου, επειδή δεν ήταν ακριβώς πιτσιρικάδες (στην καλύτερη περίπτωση ξεκίναγαν από άνω των 35) είχαν και αντίστοιχες αντιδικτατορικές ανησυχίες (όπως βέβαια υπήρχαν και τα χουντόμουτρα, έτσι;). Καθώς λοιπόν ξεκίνησαν να προετοιμάζονται για τςι φοιτητικές εκλογές οι οποίες ήδη είχε γίνει γνωστό ότι θα ήταν οι πρώτες δημοκρατικές στην Ελλάδα μετά την "εθνοσωτήριο Επανάστασι" οι οποίες και ολοκληρώθηκαν με εξαιρετική επιτυχία! Στην συνέχεια λοιπόν που έπρεπε να εκλεχθεί πρόεδρος και γενικός γραμματέας του διοικητικού συμβουλίου, έσκασε μύτη το μπιλιετάκι: πρέπει να βγει πρόεδρος κάποιος Σαρα**ιώτης (εαν θυμάται σωστά τα ονόματα, μιας κι έχουν περάσει και κάμποσα χρόνια), τους διεμήνυσε ο διευθυντής της Σχολής που ήταν απόστρατος αντιστράτηγος. Έλα όμως που οι άλλοι ήθελαν να βγάλουν κάποιον Πολίτη. Έγιναν οι αρχαιρεσίες και προέκυψε ...Πολίτης.
Αμέσως ανακαλύφθηκαν βέβαια κάποιες παρατυπίες κατά τις αρχαιρεσίες με αποτέλεσμα η εκλογή προέδρου και ΓΓ να έπρεπε να επαναληφθεί μετά από λίγες ημέρες, κατά τις οποίες η διοίκηση προσπάθησε να βοηθήσει το διοικητικό συμβούλιο των φοιτητών να κατανοήσει ότι έπρεπε να ψηφίσει υπέρ του εκλεκτού της, με αμιγώς... ορθολογικά επιχειρήματα (δεν πιστεύω να πήγε πουθενά αλλού το μυαλό σας! Αυτό έλειπε...). Λίγες μέρες μετά λοιπόν οι αρχαιρεσίες επαναλήφθησαν φέρνοντας το ίδιο αποτέλεσμα: Πολίτης. Εννοείται ότι το διοικητικό συμβούλιο διαλύθηκε, η ιδέα περί ελευθέρων εκλογών εγκαταλήφθηκε από τη χούντα και οι εκλογές θεωρήθηκαν οριστικά κι αμετάκλητα ως μη γενόμενες. Ως απόρροια αυτών ο "διευθυντής" της Σχολής φώναξε τον πατέρα μου στο γραφείο του για να δει ποιος είναι αυτός ο πιτσιρικάς φασαριόζος που του δημιούργησε τόσο μεγάλο πρόβλημα (μιας και στους πιο μεγάλους δεν πολυέπιαναν οι φοβέρες):
-Εσύ είσαι ο τάδε; (του είπε)
-Εγώ είμαι. (του απάντησε ο πατέρας μου)
-Φαντάρος έχεις πάει;
-Όχι.
-Καλώς. Εμείς θα τα ξαναπούμε τότε. (η πολλά υποσχώμενη απάντηση)

Για την ιστορία να πω ότι θητεία έκανε στην αεροπορία όπου αν εξαιρέσουμε αυτά που τράβαγαν όλοι οι φαντάροι, τελικώς μάλλον τον είχαν ξεχάσει διότι εντός χούντας έκανε και τη θητεία του. Ευτυχώς δηλαδή.

Θα μου πείτε γιατί τα λέω όλα αυτά;
Χμ, για μάλλον πολλούς λόγους.
Ένας ας πούμε είναι ότι έχουμε ξεχάσει πως ο πρωταίτιος Γεώργιος Παπαδόπουλος είχε προκηρύξει εκλογές το 1973. Φυσικά τις είχε προκηρύξει υπό την έννοια ότι θα τις προκήρυττε κάποια στιγμή στο άμεσο μέλλον, αλλά αυτό δεν έχει σημασία.



Κάπως έτσι δεν ήταν και το προηγούμενο διάστημα που βιώσαμε; Κάντε λίγη υπομονή ακόμη, και εκλογές από βδομάδα σε βδομάδα, και δεν έχει ολοκληρωθεί ακόμα η διαδικασία κλπ. Σε σημείο να μην το πιστεύουμε ότι τελικώς προκηρύχθησαν και όπου είναι τόσο δημοκρατικές που ήδη έχουν αρχίσει οι... συμβουλευτικές παραινέσεις ιδίως από πλευράς δανειστών ότι ή ψηφίζετε τους δύο ή διακόπτεται το πρόγραμμα χρηματοδότησης άρα λεφτά τέλος. Τόσο δημοκρατικά πράγματα...

Βασικά ένας σημαντικός λόγος που τα έγραψα όλ'αυτά είναι ότι μας θεωρώ εντελώς κωμικό λαό. Διότι μόνο ως κωμωδία πλέον μπορείς να χαρακτηρίσεις το πόσο ανιστόρητοι είμαστε. Και όχι μόνο αυτό, αλλά θεωρούμε ότι ουδέποτε συνέβησαν όσα δεν γουστάρουμε να έχουν συμβεί. Και το ακόμη πιο γελοίο είναι ότι επιμένουμε παίζοντάς το ξερόλες κι από πάνω ότι δεν είναι έτσι αλλά αλλιώς. Κάπως έτσι έχουμε φτάσει να ακούμε λογίδρια περί εμφυλίου από παιδιά που τον εμφύλιο είχαν γνωρίσει μόνο οι παπούδες τους -ούτε καν οι μπαμπάδες τους. ΚΑι αναρωτιέσαι, πρωος τι η γενικότερη διαιώνιση του μίσους; Προς τι η όλη μπουρδολογία; Κάπως έτσι υπάρχει κόσμος που ακόμη ψηφίζει Ανδρέα Παπανδρέου άρα pasok, Κωνσταντίνο Καραμανλή άρα νουδού, Νίκο Ζαχαριάδη (άντε, ίσως και Μπελογιάννη) άρα ΚΚΕ. Δεν υπάρχει άλλο κόμμα, δεν υπάρχουν άλλα πρόσωπα. Και αυτό το αίσχος το έχουμε βαφτίσει Δημοκρατία. Την ίδιαν στιγμή θαυμάζω τις τελευταίες μέρες μία σκαιά προπαγάνδα στο διαδίκτυο να κλειδώσουμε στο σπίτι την ημέρα των εκλογών τους παπούδες που θέλουν να ψηφίσουν τα δύο (πρώην ή νυν, ό,τι σας αρέσει) μεγάλα κόμματα, και παρομοίως μην τολμήσει κανείς να ψηφίσει Χρυσή Αυγή διότι θα του μαραθεί το χέρι, θα του κοπεί το ίντερνετ, θα του καεί ο υπολογιστής κλπ, κλπ. Και αυτό το πράγμα, αυτό το αίσχος το ονομάζουμε Δημοκρατία.

Εγώ αυτό που ξέρω είναι ότι στην Δημοκρατία όλοι έχουν ίσο δικαίωμα στην ελευθερία λόγου, ακόμη και οι πλέον φαύλοι, ακόμη και οι βλάκες, ακόμη και οι εχθροί της Δημοκρατίας. Διότι η ποιότητα της Δημοκρατίας φαίνεται μεταξύ άλλων και από τον τρόπο που αντιμετωπίζει τους εχθρούς της. Στην αρχαία αθηναϊκή Δημοκρατία δεν είναι τυχαίο ότι οι Αθηναίοι επιβράβευαν διά νόμου τους επικριτές της Δημοκρατίας διότι έτσι θεωρούσαν ότι μπορούσαν να την κάνουν ασφαλέστερη και καλύτερη. Εμείς εδώ για να έχουμε το κεφάλι μας ήσυχο λέμε το απλούστερο, κλείστε τον στο σπίτι, μην τον αφήσετε να εκφραστεί. Και φουσκώνουμε σαν παγώνια.

Για να ψηφίσει κάποιος Χρυσή Αυγή αυτό σημαίνει πως υπάρχει κάποιο πολιτικό ή/και κοινωνικό φαινόμενο από πίσω. Αν υπήρχε τέτοιο ρεύμα θα το βλέπαμε σταθερά εδώ και χρόνια. Αν η Χρυσή Αυγή μπει στην Βουλή (που για την ώρα όλα δείχνουν ότι θα μπει) θα μπει με εντελώς δημοκρατικές διαδικασίες, όπως πχ αντίστοιχα στην προπολεμική Γερμανία είχε γίνει με δημοκρατικές διαδικασίες Καγκελάριος και ο Χίτλερ φυσικά. Όπως τότε ο Χίτλερ είχε εκμεταλλευθεί κοινωνικά φαινόμενα που μάστιζαν τους πολίτες της χώρας του (ανεργία, πείνα, χαμηλά εισοδήματα, μαύρο εμπόριο κλπ) έτσι κάτι αντίστοιχο συμβαίνει κι εδώ. Το πρόβλημα λοιπόν δεν θα λυθεί με την προπαγάνδα κατά της Χρυσής Αυγής, αλλά με την καταπολέμηση του προβλήματος εν τη γεννέση του. Μέχρι και η χούντα είχε προσπαθήσει έστω για το θεαθήναι να κάνει εκλογές κι εμείς οι μεγάλοι δημοκράτες λέμε τι; Να τις κάνουμε έτσι όπως μας βολεύει;

Και τι μας διαφοροποιεί από την χούντα τότε;

Η Χρυσή Αυγή δεν κάνει τίποτε άλλο από το να προσπαθεί να αναπληρώνει την παντελή απουσία κράτους με τους δικούς της όρους. Παράδειγμα που έτυχε ιδιαίτερης χλεύης αντί να χτυπήσει καμπανάκια συναγερμού: η συνοδεία προστασίας σε ηλικιωμένους για να σηκώνουν χρήματα από ΑΤΜ. Το τι μαλακία διάβασα ιδίως στο φέηστσιμπουκ δεν περιγράφεται εύκολα: άλλος ζήταγε να προσλάβει χρυσαυγήτη για να του πλένει τα τζάμια, άλλος για για να τον βοηθάει στα ψώνια του σούπερ μάρκετ, άλλος για να τον βοηθήσει σε μετακόμιση. Και την ίδια στιγμή που διάφοροι χασκογέλαγαν πίσω από τις οθόνες των υπολογιστών τους, υπήρχε κόσμος που όντως ένοιωθε ευγνωμοσύνη απέναντι σε κάποιους χρυσαυγήτες, που θεωρούσε ότι όντως τους είχαν βοηθήσει. Και κάπως έτσι, με το κοινωνικό πρόβλημα να υπάρχει και να γιγαντώνεται και την ατομική ανευθυνότητα του καθενός να παίζει τεράστιο και φυσικά καταλυτικό ρόλο, η Χρυσή Αυγή άρχισε να ανεβάζει τα ποσοστά της στα δημοσκοπικά επίπεδα που έχω τώρα έχουμε δει (και που μέχρι τις εκλογές δεν θα ξαναδούμε άλλα καθ'όσον τα απαγορεύει πλέον ο νόμος). Η Χρυσή Αυγή έκανε αυτό που κάνει και η ίδια η Φύση, έκανε το απολύτως λογικό κι αναμενώμενο: βρήκε κενό κι ελλείψει άλλου "ενδιαφερομένου" το γέμισε αυτή. Σάμπως αυτό δεν κάνουμε ως λαός στα πάντα εδώ και κοντά 4 δεκαετίες; Μα με τις φωτιές στα δάση, μα με τους ημιυπαίθριους, μα με την φοροδιαφυγή, μα στα πάντα...

Εμένα θα πιάσουν μωρέ; Ο δίπλα δεν έχεις δει τι έκανε;

η αιώνια κλασσική ελληνική νοοτροπία από την οποίαν κάπως έτσι προέκυψε και το μαζί τα φάγαμε του Πάγκαλου. Αυτό ήθελε να πει εύσχημα ο χοντρός: εμείς σας αφήναμε να φοροδιαφεύγετε, εμείς σας αφήναμε να χτίζετε αυθαίρετα, εμείς σας αφήναμε να καίτε τα δάση, εμείς σας αφήναμε να κλέβετε το κράτος, εμείς σας βάζαμε παράτυπα στο δημόσιο κλπ. Κι εσείς τα αποδεχόσασταν όλα, κι ας ξέρατε ότι ήταν λάθος, ότι ήταν παράνομα. Γι'αυτό κι εμείς ως αντευχαριστώ σας κλέβαμε. Αυτό είναι το ελληνικό κράτος, αυτός ο λαός που το απαρτίζει. Είναι ο λαός που δημιουργεί κενά και τους επιτρέπει να καλυφθούν παρά φύσει.
Και αυτό ακριβώς κάνει και η Χρυσή Αυγή.

Και μη νομίζετε ότι αυτή η παρά φύσει πλήρωση του κενού δεν γίνεται σε ολόκληρη την καθημερινότητά μας. Παντού την έχουμε, απλά συνηθίζουμε να ξυπνάμε μετά από την καταστροφή, όπως πάντα δηλαδή. Θέλετε ένα απλό παράδειγμα της καθημερινότητας; Μέχρι στιγμής πολύς κόσμος λέει καλά λόγια για τον ΕΟΠΥΥ, αυτό το λοβέρδειο τερατούργημα που για να το κάνει άνθρωπος πρέπει πραγματικά να μισεί πολύ αυτόν τον λαό, και για ποιον λόγο λέει καλά λόγια; Διότι πλέον με την ενοποίηση των ταμείων μπορείς να κάνεις ό,τι εξέταση θες σε οποιαδήποτε ιδιωτική κλινική. Η αρχική αιτιολογία ήταν φυσικα ότι στα δημόσια νοσοκομεία δεν μπορούν να γίνουν όλα. Αντί λοιπόν να ενεργοποιηθούν όλα τα μηχανήματα, αυτά εξακολουθούν να σαπίζουν με την Δημόσια Υγεία να απαξιώνεται και οι ιδιωτικές κλινικές αρχίζουν να υποκαθιστούν παρά φύσει το κενό της ΔΗμόσιας Υγείας. Σε 2-3 χρόνια το αργότερο που τα δημόσια νοσοκομεία θα έχουν απαξιωθεί πλήρως, τότε ή θα μπορούν να κλείσουν ή να πουληθούν στο όνομα της κρίσης και της ύφεσης πάντοτε. Και τότε ξαφνικά η εξέταση αίματος από τα 10 ευρώ ως συμμετοχή θα γίνει 100 ευρώ μόνο του ασφαλισμένου. Αλλά δεν μας ενδιαφέρει η Δημόσια Υγεία ή η Δημόσια Παιδεία, μας ενδιαφέρει όμως το εξ αναγωγής δημοσκοπικό 5% της Χρυσής Αυγής, όπως κάποτε μας ενδιέφερε το προ Δεκεμβριανών 08 δημοσκοπικό 15% του ΣΥΡΙΖΑ καθώς και το παλαιότερο αντίστοιχο 18% του Αβραμόπουλου με το... Κέντρο Εξυπηρέτησης Πολιτών του (ΚΕΠ). Κάπως έτσι μια ζωή μας ενδιαφέρουν τα δευτερεύοντα και δεν βλέπουμε ποτέ τα πρωτεύοντα.

Δεν με νοιάζει που πάτησες σκατά πριν μπεις στο σπίτι και μου το γέμισες όλο, με νοιάζει όμως που δεν πάτησες το καζανάκι μετά το κατούρημα.
Αυτοί είμαστε.

Ανιστόρητοι, ανεύθυνοι, ανώριμοι.
Διαχρονικά.
Με άποψη επί παντός επιστητού. Μοναχά ΕΓΩ ξέρω την πραγματική αλήθεια.
Εσύ που ισχυρίζεσαι ότι κατέχεις την μοναδική αλήθεια, είσαι λάθος διότι αποκλείεται να ξέρεις την μοναδική αλήθεια. Έτσι δεν πάει;
Είσαι δημοκράτης μέγας όταν προσπαθείς να φιμώσεις τους φασίστες με κύρια αιτιολογία ότι αυτό θα σου έκαναν αν ήταν αυτοί στα πράγματα. Γι'αυτό και τους προκάμεις εσύ για να διαφυλάξεις τη δημοκρατία. Σχεδόν εκσπερματώνω μπροστά σε τέτοιες λογικές.

Ας επιστρέψουμε στην σημερινή επαίτειο όμως (πάντοτε με άλφα-ιώτα).
Ο παππούς μου (ο πατέρας του πατέρα μου) επί χούντας δούλευε στο Ακροπόλ, στη Μάρνη. Έζησε σχεδόν εκ των έσω τα γεγονότα του Πολυτεχνείου υπό την έννοια ότι πολλοί φοιτητές έμπαιναν στο ξενοδοχείο για να γλιτώσουν. Θυμάμαι που έλεγε ο πατέρας μου ότι είχαν δει τόσο ξύλο τα μάτια του που επί 3 μέρες στο σπίτι δεν είχε μιλήσει σε άνθρωπο και βασικά ουδέποτε μίλησε. Πολλά που είδε, τα πήρε μαζί του. Να υπενθυμίσω για όσους δεν ξέρουν ότι στο Ακροπόλ γυρίστηκε και μέρος του ολλανδικού ντοκυμανταίρ που είναι και από τα βασικά ντοκουμέντα (παρεμπιπτόντως σε κάποια φάση φαίνεται και ο παππούς μου μέσα). Δεν έχει σημασία να καταγράψω τι γινόταν τότε μέσα στο ιστορικό αυτό ξενοδοχείο διότι αλλού είναι το θέμα μας. Επίτηδες ανέφερα το Πολυτεχνείο για το οποίο τα έχουμε ξαναπεί (όπου παρεμπιπτόντως σχεδόν πάντοτε ξεχνάμε τα εξίσου σημαντικά γεγονότα της Νομικής η οποία όμως σπανίως μνημονεύεται διότι δεν είχε την... τύχη (κυριολεκτικά) να μπουκάρει τανκ εκεί μέσα): η σημασία του ήταν τεράστια, ως κίνηση ήταν σχεδόν ποιητική και γενικώς ήταν αυτό που ήταν και δεν χρειάζεται να το αναγάγουμε σε κάτι άλλο. Είναι γνωστό ότι το Πολυτεχνείο έγινε το 73 με χούντα Παπαδόπουλου ενώ η χούντα έπεσε το 74 και ήταν Ιωαννίδη (να υπενθυμίσω σε αυτό το σημείο το αγανακτισμένο και σφόδρα ανιστόρητο σύνθημε ότι η χούντα δεν τελείωσε το 73, που όντως δεν τελείωσε τότε ω, αστείοι). Είναι επίσης γνωστό ότι μέσα υπήρχε κόσμος και μοσμάκης που εν συνεχεία το εκμεταλλεύθηκε πολιτικά μέχρι εκεί που δεν πήγαινε, μιας και μεταπολιτευτικά πήξαμε στους αντιστασιακούς (τόσους πολλούς που είναι ν'αναρωτιέσαι πως διάολο έμεινε 7 χρόνια πάνω η χούντα), ενώ το εκμεταλλεύθηκε και κόσμος που πιθανώς να μην ήταν καν μέσα. Αντίθετα άλλοι που ήταν μέσα με πολύ ενεργό ρόλο δεν ασχολήθηκαν ποτέ: τόσο ξύλο έφαγαν μετά την εκπομπή και τόσο πούλημα δέχθηκαν (παρεμπιπτόντως, ο ένας εξ αυτών είναι συμμαθητής και φίλος του πατέρα μου).



Μην ξεχνάμε λοιπόν ότι τα σημερινά χάλια ξεκίνησαν από την κυριολεκτικά ιστορική μέρα της 21ης Απριλίου 1967 και γιγαντώθηκαν μετά την πλήρη κατάρρευσή της από την γεννιά που υποτίθεται ότι την πολέμησε, έχοντας σαν σημαία το Πολυτεχνείο που σε τίποτε δεν φταίει, όπως σε τίποτε δεν φταίει και η ιστορική ματωμένη σημαία να είναι έρμαιο της κάθε κομματικής και ανιστόρητης νεολαίας. Αυτό όμως είναι το κράτος, όπως και η σημαία του Πολυτεχνείου: ιδιοκτησία κάποιου που όλοι θα ήθελαν μερτικό. Όταν, λοιπόν, το μυαλό σου είναι συνέχεια στη μάσα, δημιουργούνται οι συνθήκες για κάθε λογής πολιτική ανωμαλία, μία εκ των οποίων είναι φυσικά και η ενδεχόμενη είσοδος της Χρυσής Αυγής στο Κοινοιβούλιο, γεγονός αρκούντως γελοίο από μόνο του και που δείχνει το ποιόν του λαού, αφού αρκεί να αναλογιστείς τι έχει τραβήξει αυτός ο λαός από τους ΝΑΖΙ για να καταλάβεις ότι τέτοιο κόμμα δεν θα έπρεπε να υφίσταται καν, πόσω δε μάλλον να μπαίνει και στο κοινοβούλιο. Όμως ακόμα κι αυτή η πολιτική ανωμαλία στηρίζεται σε πλήθος από άλλες πολιτικές ανωμαλίες οι οποίες κακά τα ψέματα και πολύ μεγαλύτερες είναι αλλά και σε χειρότερα αποτελέσματα μπορούν να οδηγήσουν, και αυτό είναι το απείρως χειρότερο.

Και τα τελευταία 2 χρόνια με χειρότερο το 2011 ως τις μέρες μας, παρακολουθήσαμε πλήθος από πάσης φύσεως εκτροπές με κυριότερες τις συνταγματικές. Ο πρωθυπουργός λαμβάνει  ψήφο εμπιστοσύνης και μετά διαλύει τη Βουλή. Επί μήνες μας κυβερνά διορισμένος πρωθυπουργός. Νόμοι περνάνε με τη διαδικασία του κατεπείγοντος παρά τις αναρίθμητες παραγράφους και άρθρα τους. Αντισυνταγματικές σκιές στις περισσότερες διαδικασίες. Και το ξύλο μετά των δακρυγόνων άφθονο, να προσφέρεται αφειδώς σε κάθε δημόσια διαδήλωση. Είχαμε έναν πρωθυπουργό ο οποίος επικαλέστηκε τάχα μου φόβο στρατιωτικού πραξικοπήματος και εντός και εκτός συνόρων προκειμένου να αποσταθεροποιήσει σχεδόν ολόκληρη την Ευρώπη με το δημοψήφισμά του και για να γίνει πιστευτό, ακολούθησαν τάχα μου και αρκετά εκτεταμένες κρίσεις αξιωματικών για να αποδείξουν ότι έγινε εξυγίανση α λα τούρκα και σχέδιο βαριοπούλα my ass, και με ποιο πρόσχημα; Ότι στην Σχολή Ευελπίδων μερικοί μαθητές φέρονται να τραγούδησαν τον ύμνο της 21ης Απριλίου. Η Δημοκρατία μας κινδύνευσε από μερικούς φοιτητές στρατιωτικής σχολής. Η δύναμη του πραξικοπήματος ακόμη και ως θεωρία. Να παίρνεις φόρα και να κοπανάς το κεφάλι σου σε τοίχο.

Τότε όμως, το 67-74, είχαμε χούντα. Είχαμε στρατιωτικούς που είχαν καταλύσει το Σύνταγμα και το πολίτευμα. Βέβαια ακόμη και σ'αυτό ανιστόρητοι είμαστε διότι δεν ξέρουμε ότι στην πραγματικότητα ήταν λίγοι οι επίορκοι στρατιωτικοί. Τόσο η αεροπορία είχε μείνει (ως τάχα μου το σώμα ελίτ ένεκα πιλότων) πιστή στον Βασιλιά, ενώ το Ναυτικό είχε να επιδείξει σε γενικές γραμμές έντονη αντιδικτατορική δράση με αποκορύφωμα το λεγόμενο Κίνημα του Ναυτικού και την "Ανταρσία" του αντιτορπιλικού Βέλος, δίχως αυτό βέβαια να σημαίνει ότι δεν υπήρχαν παντού και χουντόμουτρα.



Ακόμη κι έτσι όμως, είναι απολύτως λογικό να κάνουμε λόγο για χούντα των Συνταγματαρχών, διότι τέτοιοι ήταν. Συνεπώς για τότε ξέραμε τι συνέβαινε. Και τότε ήξεραν. Όντως ισχύει αυτό που λένε ότι τότε κοιμώνταν με ξεκλείδωτες τις πόρτες και ανοικτά παράθυρα διότι πολύ απλά, η χούντα μπορούσε να σε μαζέψει ανά πάσα στιγμή και για ψίλου πήδημα. Δεν απαιτείτο να ήσουν κουμμουνιστής. Αρκεί να σε κάρφωναν ότι ήσουν. Οπότε πόσοι ήταν οι παλαβοί να κυκλοφορούν ανέμελοι βραδιάτικα νομίζετε; Παράλληλα τότε το ξύλο έπεφτε πολύ σε συγκεκριμένους χώρους, ενώ οι δημόσιες εκδηλώσεις επιτρέπονταν μόνο όταν ήταν ελεγχόμενες. Και ούτω καθεξής.

Τι έχουμε σήμερα που δόξα τω θεώ έχουμε δημοκρατία;
Το Σύνταγμα έχει καταστεί κουρελόχαρτο όπως και τότε επί χούντας. Η πλατεία Συντάγματος έχει καταστεί σχεδόν άβατον και οι διαδηλώσεις αντιμετωπίζονται εκ προοιμίου εχθρικά. Τα ΜΑΤ και οι λοιπές δυνάμεις έχουν αντικαταστήσει τους τότε βασανιστές και δη προς το μαζικότερον και το δακρυγονέστερον. Το παρακράτος εξακολουθεί να ζει και να βασιλεύει, τους βλέπουμε σε κάθε διαδήλωση έτοιμους για δράση, τους βλέπουμε ανάμεσα σε αστυνομικούς, τους βλέπουμε έτοιμους να χτυπήσουν πισώπλατα. Τότε ο κόσμος δεν είχε το δικαίωμα να κυκλοφορεί επειδή το απαγόρευε η χούντα. Σήμερα ο κόσμος δεν κυκλοφορεί επειδή η κυβέρνηση νομοθέτησε έτσι ώστε να του κλέψει (κυριολεκτικά ή μεταφορικά, πάρτε το όπως θέλετε) τα λεφτά. Έχει κάποια διαφορά; Σάμπως δεν ήταν αμφότερες χούντες ξενόφερτες;

Καθόμαστε και προσπαθούμε τις όποιες διαφορές αγνοώντας και τις αιτίες και τα αποτελέσματα.
Ούτως ειπείν, της κοντής ψ*λής οι τρίχες της έφταιγαν. Έχουμε επιτρέψει να πέσουμε θύματα της κανιβαλιστικής προπαγάνδας, ο ένας να τρώει τις σάρκες του άλλου επειδή απλώς έτσι έχουμε μάθει να κάνουμε μια ζωή.

Για όσους θεωρούν ότι δεν τα ξέρουν όλα, παραθέτω δύο ενδιαφέροντα βίδεα: ένα όχι πολύ γνωστό ντοκυμανταίρ σχετικά με τη δίκη των πρωταιτίων και την ανακοίνωση από τη φυλακή του πρωταιτίου αναφορικά με την κάθοδο της ΕΠΕΝ στις εθνικές εκλογές. Αμφότερα άγνωστα ντοκουμέντα. Το πρώτομ αν το παρατηρήσετε προσεκτικά, θα πάρετε πολλές πολύτιμες πληροφορίες. Το δεύτερο προσπαθήστε να το δείτε όπως έβλεπε τα πράγματα ο πρωταίτιος. Αν το επιτύχετε, εκτιμώ ότι θα καταλάβετε αρκετά. Οι ήδη γνώστες ας μην μπουν καν στον κόπο να το δουν. Τα ξέρουν ήδη όλα και κακώς έφτασαν ως εδώ κάτω.





Τι λέγαμε αρχικά λοιπόν; Ότι σε αυτήν τη χώρα σημασία έχει το τι λες.
Ο Σαμαράς πχ είπε ότι δεν θα συνεργαστεί σε καμία περίπτωση με το pasok.
Ο Βενιζέλος πχ λέει ότι η πρώτη θέση είναι εφικτή.
Αμφότεροι θέλουν να μας βγάλουν από την κρίση στην οποίαν μας έσυραν με τις δικές τους ψήφους.
κλπ, κλπ, μπλα μπλα μπλα, κοκ, κοκ...

Τήρησε ποτέ κανείς σε αυτήν τη χώρα τον λόγο του; Ποτέ.
Αν ήθελαν να κάνουν κάτι δεν θα νομοθετούσαν υπέρ του Λαού; Θα το έκαναν. Δεν θα έστελναν τους υπευθύνους στη Δικαιοσύνη; Θα το έκαναν. Άρα τι μετράει; Το τι λένε; Ή το τι κάνουν; Μέχρι και ότι κόπτονται για τον λαό λένε. Θα τους πιστέψουμε;

Η Ιστορία επαναλαμβάνεται ως φάρσα διότι εμείς το επιτρέπουμε.

Χρόνια πολλά λοιπόν, διότι στην χούντα οφείλουμε τη σημερινή μας Δημοκρατία.

Να τη χαιρόμαστε.