Συνεχίζοντας, λοιπόν, σχεδόν από το τέλος του προηγούμενου σενδονιού θα επαναλάβω πως αυτό που και ως πιθανότερη λύση βλέπω, και που διαισθάνομαι ότι αυτό είναι που φοβούνται περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη περίπτωση οι Ευρωπαίοι (και κατ' επέκταση όλοι οι δανειστές μας) είναι η οριστική κατάρρευση του ευρώ, η οποία μάλλον έχει ξεκινήσει σιγά, σιγά κιόλας (αν και έχουμε δρόμο).
Αν τόσο το αποτέλεσμα των ελληνικών εκλογών, όσο και το αντίστοιχο των γαλλικών χαράξουν μια σχετικά σαφή αντιμνημονιακή στρατηγική (κυρίως από πλευράς Γάλλων), αυτομάτως θα ταρακουνήσει πάρα πολύ την Ευρώπη. Σε μια τέτοια περίπτωση λοιπόν είναι προφανές ότι άπαντες θα κάνουν τα πάντα για να αποτρέψουν αυτό το εφιαλτικό σενάριο (διότι μην αυταπατάσθε ότι το ευρώ θα καταρρεύσει αναίμακτα, έτσι;). Είναι πιθανό συνεπώς να δούμε τα πάντα σε αυτό το ενδεχόμενο: από χαλάρωση του συμφώνου δημοσιονομικής σταθερότητας έως και κοπή νέου ευρώ και δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο. Βέβαια υπάρχει και η άλλη όψη του νομίσματος, ήτοι κατά πόσον ο Φρανσουά Ολάντ θα εμείνει στις θέσεις του, όταν η Μέρκελ θα αρχίσει να του πασάρει ανταλλάγματα, ςείτε πιο ωμά βάλει τις αγορές να τονε φάνε ζωντανό. Αλλά μην το κάνουμε απαισιόδοξο.
Όπως και να έχει, νομίζω ότι καθίσταται σαφές από όλα τα δεδομένα ότι η εμμονή στην στείρα και καταστρεπτική μνημονιακή πολιτική, δεν οδηγεί πουθενά, ακριβώς όπως δεν οδήγησε πουθενά τα πρώτα 2 χρόνια (τα οποία ακόμη δεν έχουμε κλείσει κιόλας, για να καταλάβετε πόσο αργά και σαδιστικά πλέον περνάει ο χρόνος με τα όσα τραβάμε). Αν υπάρχει μια περίπτωση να ορθοποδήσουμε, αυτή δεν συμπεριλαμβάνει το ξεπούλημα και δη, κοψοχρονιά κάθε είδους δημόσιας περιουσίας (μηδέ εξαιρουμένου του ορυκτού πλούτου, ως έχουμε αναλύσει στο περί Ελληνοτουρκικών σενδόνι) αλλά η εκμετάλλευσή της από εμάς για εμάς. Ναι, ξέρω, θα υπάρξουν οι γνωστές κραυγές και λοιπά κρωξίματα των υποτιθέμενων "ρεαλιστών" οι οποίοι συνήθως περιορίζονται στην άποψη ότι όλα είναι συνωμοσία και δεν έχουμε τίποτε επί της ουσίας, αλλά επειδή εμείς δεν ασχολούμεθα με μπετόβλακες, θα αναφέρουμε ως παράδειγμα το Σχέδιο Ήλιος που έχουν καταστρώσει οι Γερμανοί για να έχουν δωρεάν ενέργεια. Αυτό θα μπορούσαμε να το κάνουμε και μόνοι μας και να εξάγουμε ενέργεια. Αντ'αυτού εισάγουμε από ομορές χώρες κιόλας (έτσι για να συνειδητοποιείτε έστω και τώρα στο παρά πέντε των εκλογών πως διάολο διασπαθίζεται το δημόσιο χρήμα, με κάθε δυνατό τρόπο). Να μην ξεφεύγουμε όμως: όσοι έχουμε διαβάσει τα θεσμικά (πλέον) κείμενα (ήτοι κατά κύριο λόγο Μνημόνιο Ι, Μεσοπρόθεσμο, Μνημόνιο ΙΙ/psi) έχουμε συνειδητοποιήσει ότι δεν μένει τίποτε απολύτως για την Ελλάδα. Είναι όλα κομμένα και ραμμένα για τους δανειστές, τους οποίους και θα αποπληρώσουμε με φριχτά τεράστιους τόκους, και κανένα χρέος δεν θα μας έχουν σβήσει στο τέλος-τέλος παρά τις θριαμβευτικές εξαγγελίες, και θα τους έχουμε παραχωρήσει (κυριολεκτικώς) τα πάντα. Το προβλέπουν οι συμφωνίες, κι ας κωλοχτυπιέται ο Βενιζέλος που παριστάνει μεταξύ άλλων και τον νομικό και καθόλου έτσι δεν είναι (ορά διαδικτυακή εκπομπή στον Χατζηνικολάου). Την ίδια στιγμή η "συνταγή" του "φαρμάκου" έχει αποδειχθεί ότι δε βγάζει πουθενά: δημιουργεί σταθερά μεγαλύτερη ύφεση, μεγαλύτερη κρίση, μεγαλύτερη ανεργία, περισσότερα λουκέτα. Αυξάνει περαιτέρω το καθημερινό κόστος ζωής, μειώνει περαιτέρω με κάθε δυνατό τρόπο τα εισοδήματα. Δεν είναι δυνατόν αυτή η συνταγή να παράξει ανάπτυξη, παρά μόνο αν φτάσουμε στον τελειωτικό πάτο και ξεκινήσουμε κυριολεκτικά από το μηδέν με μισθούς της τάξης των 100 ευρώ (και μην μου πείτε ότι δε γίνεται, διότι ακόμη και τότε δεν θα είμαστε εξίσου ανταγωνιστικοί με την Ινδία ή την Κίνα ας πούμε. Με πιάσατε...) και επίσης με την ανεργία από το (πχ) 70% να πέφτει θεαματικά κατά 20 ονομαστικές μονάδες στο 50% (τονίζω το πχ). Το γεγονός ότι όλα τα Μνημόνια (συν όλα τα ενδιάμεσα) έχουν πέσει έξω πανηγυρικά σε όλες τις προβλέψεις τους, κάτι θα έπρεπε να μας λέει, εκτιμώ.
Άρα, μόνη λύση κατ' εμέ είναι η επιλογή ενός κόμματος από τα όσα αυτοπαρουσιάζονται ως αντιμνημονιακά., όχι διότι επί της ουσίας θα του προσφέρουν κάποια αλλαγή, αλλά διότι πρέπει επιτέλους να υπάρξει μια αλλαγή στην πολιτική, μπας και δούμε την οποιανδήποτε άσπρη μέρα. Όπου -για να σας το πω και αλλιώς- ακόμη κι αν αποδειχθεί τελικώς ότι σωτηρία δεν υπάρχει και ούτε καν αυτό να μην μπορεί να γίνει, ε, τότε ας φάει και κανάς άλλος ρε παιδιά, όχι πάλι τα συγκεκριμένα ίδια λαμόγια που και μας κατέστρεψαν αλλά και μας έβαλαν και το μαχαίρι στον λαιμό ενδιαφερόμενα τάχα μου για τη σωτηρία μας. Πάμε λοιπόν τώρα να δούμε με πινελιές τα κόμματα των εκλογών της ερχόμενης Κυριακής. Φυσικά δεν θα τα συμπεριλάβουμε όλα, διότι αυτό είναι ανέφικτο (και πάλι θα με βρίζει ο Δείμος κιόλας)... Αν εξαιρέσουμε τα 3 πρώτα που πάρουσιάζονται με τη σειρά των αποτελεσμάτων των περασμένων εκλογών, τα υπόλοιπα πάνε αχταρμά.
PASOK: Πάντοτε με λατινικούς χαρακτήρες! Πρόκειται για το κόμμα όχι απλώς ανθελληνικόν αλλά αμιγώς ξένον. Η πολιτική του Ανδρέα δικαιώθηκε από ίδιο του το αίμα (ήτοι από τον άνθρωπο που βασικά δεν είναι ο ηλίθιος που όλοι νομίζουμε, αλλά ας μηξν την πιάσουμε αυτήν την κουβέντα τώρα) και που ο ίδιος δεν ζούσε να το θαυμάσει. Πλέον με Βενιζέλο στα ηνία μπορούμε να περιμένουμε μόνο χειρότερα να γίνουν τα πράγματα. Ο μπούλης είναι τόσο εθισμένος στο ψέμα που δεν μιλάμε πια πως κάθε μέρα έχει κι ένα ψέμα αλλά ότι κάθε ψέμα του είναι μια μέρα δική μας. Ας το παίζει εσχάτως όψιμα αντιμνημονιακός (δεν θα βάλει άλλους φόρους, θα φέρει θάλασσα, θα φυτέψει γκαζόν στα σύννεφα κλπ) αλλά στην πραγματικότητα είναι από τους πλέον αιμοσταγείς πολιτικούς ηγέτες που έχουν περάσει, υπό την έννοια ότι μπροστά στην καρέκλα του έδειξε στην πράξη ότι δεν υπολογίζει τίποτε και κανέναν απολύτως. Για τα του Ιουνίου (και όχι μόνο) που θα υπερψηφίσει μετά χαράς είναι σαφές ότι ευθύνεται η κυβέρνηση Παπαδήμου, με την οποίαν ως γνωστόν ο ίδιος και το κόμμα του δεν είχαν καμία σχέση κλπ, κλπ. Είναι αυτονόητο ότι τους μαυρίζουμε με πάθος για όσα μας έχουν κάνει.
ΝΔ: Η αχρηστία έλαβε νέα όρια. Η λέξη κωλοτούμπα επανορίστηκε στα λεξικά. Ο Αντώνης_ Σαμαράς_ κατάφερε μέσα σε μόλις λίγους μήνες να περάσει από το φάσμα σχεδόν κάθε δυνατής οικονομικής πολιτικής, μέχρι να καταλήξει σε αυτό που εξαρχής ήξερε αλλά έκρυβε επιμελώς: ότι το κόμμα του είναι τόσο χωμένο στα σκατά που θα ήταν αδύνατο να ακολουθήσει άλλη πολιτική. Μέσα από ένα σήκουελ από Ζάπεια, ετοιμάζεται σιγά, σιγά για το Ζάπειο 5: Ο Φονιάς (ή μήπως είναι το 6;;). Όπως και το pasok, ως νέοι Κάστωρ και Πολυδεύκης αλλά στο κομματικόν, έχουν ακριβώς την ίδιαν πολιτική η οποία είναι "ό,τι πουν οι δανειστές". Είναι σαφές ότι όπως και το Pasok, έτσι και η νουδού δεν έχει πολιτική για την έξοδο από την κρίση. Είναι σαφές ότι το μόνο που έχει να προσφέρει είναι η περαιτέρω καταστροφή. Εξάλλου είναι και το μοναδικό που έχει μάθει να κάνει.
ΚΚΕ: Η μία από τις τρεις υποψηφιότητες για την αστειότητα των εκλογών. Το κόμμα της λαϊκής πάλης και επανάστασης αλλά μόνο από τη θέση της ισχυράς αντιπολιτεύσεως. Και μόνο στην σκέψη του ενδεχομένου να βγει πρώτο κόμμα και να χρειαστεί να κυβερνήσει, βγάζει καντήλες. Είναι αυτονόητο ότι δεν έχει την παραμικρή θέση για έξοδο από την κρίση, ό,τι κι αν λέει για έξοδο απ'όλα κλπ. Την τελευταία φορά που βγήκαμε από κάπου (βλ. ΝΑΤΟ επί χούντας) χάσαμε και το Αιγαίο και τη μισή Κύπρο, έτσι για να γουστάρουμε. Στο ακρωνύμιο ΚΚΕ συνοψίζεται η πλήρης ανυπαρξία της ελληνικής Αριστερά, η οποία ευθύνεται σε τεράστιο βαθμό για τη γιγάντωση και την πλήρη αποθράσυνση των Pasok-νουδού. Πρόσφατα η Αλέκα (που χαρακτήρισε την οικουμενική του 89 μεγαλύτερη ήττα κι από αυτήν στον εμφύλιο -αν είναι δυνατόν!!!) δήλώσε με στόμφο ότι "εμείς Μελανσόν δεν είμαστε": πράγματι, στην εποχή που βρίσκεστε ο Μελανσόν δεν είχε ακόμη γεννηθεί. Εδώ υπάρχουν δύο σενάρια: το ένα λέει να ψηφίσουμε όλοι ΚΚΕ προκειμένου να βγει πρώτο κόμμα και έτσι να ξεφορτωθούμε και τους δανειστές και pasok-νουδού αλλά και το ΚΚΕ. Παρά ταύτα τους μαυρίζουμε με πάθος ως επιβράβευση για τις θέσεις τους οι οποίες παραπέμπουν έναν αιώνα πίσω. Τελικά την μεγαλύτερη κουβέντα για το ΚΚΕ την έχει πει ο Ανδρουλάκης: αν ποτέ βγει πρώτο κόμμα θα καταγγείλει τις εκλογές για νοθεία... Είναι ακριβώς έτσι... Όπως πολύ εύστοχα έθεσε ο φίλςο και συμμαχητής polse "Το πρόβλημα της αριστεράς είναι η τρομερή ομοιότης της με τα ραδιενεργά στοιχεία. Διασπάται συνεχώς εις απλούστερας και ενίοτε αντιμαχόμενας οντότητας. Μάλιστα όσο μεγαλύτερη η εκλογική δύναμη της Αριστεράς και κοντινή η προοπτική της όποιας εξουσίας, έστω και δημαρχιακής, ο χρόνος ημιζωής των σχηματισμών μειώνεται δραστικά μέχρι του χρόνου –dt που οδηγεί εις φυσικά παράδοξα".
ΣΥΡΙΖΑ: Δεν έκρυψα ποτέ μου από παλιά ότι τον Συνασπισμό τον έβλεπα με συμπάθεια.Επί Αλαβάνου (τον οποίον αρχικά συμπαθούσα) τον σιχάθηκα όσο δεν πήγαινε άλλο. Ο Τσίπρας επί μια τριετία τουλάχιστον (μην πω και τετραετία) πέταγε την μία μπαρούφα μετά την άλλη, αποκορύφωμα την όλη μπουρδολογία και πολιτική κάλυψη των Δεκεμβριανών (στα οποία βέβαια του αναγνωρίζω ότι επέτρεπε ακόμη στον Αλαβάνο να αλωνίζει). Παρά ταύτα του αναγνωρίζω ότι την τελευταία διετία έχει μεταμορφωθεί από ασχημόπαπο σε κύκνο, αν και αυτό δεν σημαίνει ότι έχει και ουσιαστικές πολτικιές θέσεις (αυτό θα φανεί στην πράξη μετά τις εκλογές). Στην πραγματικότητα έχω καταλάβει ότι ούτε αυτός έχει κάποια επί της ουσίας για το θέμα των δημοσιονομικών και είναι του βλέποντας και κάνοντας. Παρά ταύτα εξετάζω λεπτομερώς τις όποιες θέσεις τους.
ΔΗΜΑΡ: Ουδέποτε έκρυψα ότι είχα μια μεγάλη συμπάθεια στον Κουβέλη. ΤΗν συμπάθειά μου αυτή την διατηρούσα ακόμη και υπό την παρουσία του Ψαριανού, ο οποίος κατ' εμέ είναι και το πραγματικό πρόσωπο της ΔΗΜΑΡ, ήτοι σφόδρα μνημονιακός υπό την έννοια ότι άλλη λύση δεν υπάρχει. Τι διάολο Αριστερά είσαι λοιπόν όταν άλλη λύση δεν υπάρχει; Βέβαια θα μου πείτε ότι ο Φώτης λέει όλη την ώρα ότι υπάρχει λύση και γι'αυτό ως κυβέρνηση θα επιχειρήσει την αναδιαπραγμάτευση του μνημονίου, ήτοι ό,τι έλεγε ο Σαμαράς το 2010. Ξέχωρα απ'αυτό με τις τόσες προσχωρήσεις pasokων το τελευταίο διάστημα άρχισε να γίνεται pasok light. Οπότε κάπου εκεί άρχισα να χάνω και το ενδιαφέρον μου. Μολαταύτα, από την στιγμή που κόβει πολλούς ψήφους από το pasok βρίσκω θετική την παρουσία του.
ΛΑΟΣ: Ο Καρατζαφέρης αποτελεί το μεγάλο ερωτηματικό των φετινών εκλογών, υπό την έννοια ότι είναι ασαφές αν θα μπει, όχι λόγω των δημοσκοπήσεων που του έδιναν αλλά για το κατά πόσον οι δημοσκοπήσεις αυτές ήταν όντως αληθινές. Τι εννοώ; Όταν προ διμηνοτριμήνου ο Σαμαράς άρχισε να συνειδητοποιεί ότι τα κουκιά δεν του βγαίνουν με την καμία, άρχισε τις επιθέσεις στους μεγάλους οχτρούς του έθνους Καρατζαφέρη και Μπακογιάννη (θυμηθείτε την ιστορία με το ένα πακέτο του συζήγου της, Κούβελου, που δεν δηλώθηκε στην εφορία) διότι αυτά τα 2-3-ή πόσο άλλο τέλος πάντων%. πλέον έχουν αρχίσει να γίνονται ζωτικά για τον Αντώνης_. Υπό αυτήν την έννοια συνεπώς το αν θα μπει ή όχι είναι ζωτικό για το μνημονιακό μπλοκ. Βέβαια εδώ υπάρχει και μία παρανόηση: ο Καρατζαφέρης είναι ο μεγαλύτερος λαϊκιστής (βέβαια είναι και μάλλον ο εξυπνότερος των πολιτικών αρχηγών) οπότε μπορεί με εξαιρετική ευκολία να χοροπηδά από το ένα μπλοκ στο άλλο, όπως από τότε που ήταν η συγκολλητική ουσία της κυβέρνησης συνεργασίας, αποχώρησε όταν άρχισε να καταβαραθρώνεται, αλλά πως; Στην ψήφιση του psi που ήταν επί των παρόντων, το ΛΑΟΣ είχε αποχωρήσει κατεβάζοντας απλά τον πήχυ για τους μνημονιακούς. Άρα ψήφισε υπέρ χωρίς να ψηφίσει και το παρουσίασε ως κατά. Ε, αυτός είναι ο Καρατζαφέρης, ο οποίος δεν έχει φάει το θάνατο της αλεπούς λόγω της Χρυσής Αυγής όπως λένε πολλοί, αλλά λόγω του Καμμένου. Όπως και να'χει, ούτε αυτός έχει κάτι να προτείνει μιας και είναι όσα παίρνει ο άνεμος.
ΑΝΕΛ: Η "φρεσκαδούρα" των εκλογών (ένεκα της δυναμικής που παρουσιάζει). Για Έλληνας πολιτικός ο Καμμένος εξελίσσεται σε έναν από τους καλύτερους (προσοχή το "για Έλληνα"). Τι εννοώ; Το τάιμινγκ που έκανε το κόμμα του ήταν το καλύτερο δυνατό. Αν οι εκλογές γίνονταν μετά από ένα τρίμηνο, μην σας πω ότι παίζει να μην έμπαινε και στην Βουλή κιόλας. Παίζει σε όλα τα ταμπλώ, παραδοσιακός δεξιός με συνεργασία με ΣΥΡΙΖΑ και με συμμετοχή του πρώην ΔΗΚΚΙ-πρώην pasok Δημαρά, λεφτά από τη Ρωσία και έτοιμες επενδύσεις στον ορυκτό πλούτο: δε βγάζεις άκρη με την καμία. Και το ερώτημα είναι, πότε πρόλαβε να τα κάνει όλ'αυτά; Και κυρίως, γιατί δεν τα έκανε όταν ήταν κυβέρνηση; Τέλος πάντων. Ούτε αυτός έχει θέσεις ως είναι αυτονόητο, λέει απλώς για να λέει. Παρά ταύτα τον αντιμετωπίζω θετικά ακριβώς επειδή εξαιτίας του καταποντίζεται η νουδού. Επίσης και γι'αυτόν και για τη ΔΗΜΑΡ υπάρχει ένα κοινό στοιχείο που από πολλούς διαφεύγει: ιδίως αυτά τα δύο κόμματα αποτελούν μεγάλο ανάχωμα από τα λευκά και την αποχή. Το γιατί, ας μην το πιάσουμε τώρα. Πάντως, για να τα λέω όλα, για κάποιους λόγους του έχω μια μικρή συμπάθεια του Καμμένου. Τουλάχιστον για την ώρα. Και τίποτε παραπάνω.
ΔΗΣΥ: Να δω πόσες ακόμη αποχρώσεις του μπλε θα βάλω. Ντάξει, Ντορίτσα τη λένε και όλα τα παιδάκια κλαίνε. Ναι μεν είναι καρφωμένη στο 1,5-2% αλλά ακριβώς επειδή έχει τον απέθαντο από πίσω, μην εκπλαγείτε να γίνεται κανά μπαμ της τελευταίας στιγμής (αν και δεν το βλέπω). Είναι αυτονόητο πως όταν μιλάμε για Ντόρα δεν έχει νόημα να μιλάμε για πολιτικές θέσεις. Παρά ταύτα το θεωρώ σχεδόν βέβαιο ότι ιδίως στην Κρήτη θα κάνει ζημιές.
Οικολόγοι: Ίσως το μοναδικό πράσινο κόμμα σε όλη την Ευρώπη που παίζει να είναι λιγότερο πράσινο ακόμη και από δημοσιογραφικό συγκρότημα του Φαλήρου. Μεταξύ άλλων διακρίνεται στην Έρευνα και χρηματοδοτείται αναλόγως. Αν μπεις στην ιστοσελίδα τους και ψάξεις ενδελεχώς τις θέσεις τους, θα σκάσεις στα γέλια (έχω γράψει παλαιότερα και δεν επανέρχομαι, σόρρυ). Η δεύτερη υποψηφιότητα για την αστειότητα των εκλογών. Αλήθεια, περί Μακεδονίας έχουμε κάποια αλλαγή στις θέσεις μας παιδιά; Πολύ μακρυά παρακαλώ...
Χρυσή Αυγή: Ώπα διότι εδώ παρασοβαρεύει το θέμα. Παλαιόθεν υποστηρίζω την άποψη ότι σε μια υγιή Δημοκρατία όλοι έχουν ίσιο δικαίωμα στον λόγο και ιδίως ο φαύλος, ακριβώς επειδή θα ξεμπροστιαστεί από μόνος του. Το ίδιο ισχύει και γι'αυτούς. Είναι αυτονόητο ότι η Χρυσή Αυγή έχει ένα πολιτικό πρόγραμμα που αρχίζει και τελειώνει στους μετανάστες. Μια πολύ σωστή κουβέντα έχει πετάξει ο zaphod, ότι της έκατσε αρκετά καλά μιας και το μεταναστευτικό (στο οποίο έχει πολλές σπεσιαλιτέ) είναι στο επίκεντρο των φετινών εκλογών. Δυστυχώς αυτό ισχύει. Το γιατί η ΧΑ έχει την άνοδο που έχει πρέπει και να μας προβληματίσει αλλά και να μας κρατάει σε εγρήγορση. Αυτοί ναι, είναι οι πραγματικοί ακροδεξιοί, όχι ΛΑΟΣ και μαλακίες, μη γελιώμαστε. Και είναι επικίνδυνοι, πιο επικίνδυνοι από τον πάλαι ποτέ "ακτιβιστή" Μάκη αλλά όχι τόσο όσο η δήθεν επαναστατική εξωκοινοβουλευτική Αριστερά, την οποίαν ενδέχεται να προσπαθήσουν κάποια στιγμή να φτάσουν. Το γεγονός ότι βρήκαν πάρα πολύ ελεύθερο πεδίο να δράσουν είναι ένα ακόμη δείγμα της πολιτικής ανικανότητας που έχει και σαφέστατες κοινωνικές προεκτάσεις. Καλώς ή κακώς, ήγγικεν η ώρα που μαζί με την πολιτική φαιδρότητα του ελληνικού δικομματισμού κατέρρεευσε και κάθε προσπάθεια δημιουργίας πολυπολιτισμικού κράτους ασυδωσίας. Πολύ επικίνδυνοι και πρέπει να τους προσέχουμε παραμένοντας σε συνεχή εγρήγορση: οι εποχές που ζούμε είναι τέτοιες που πάντοτε επιτρέπουν την άνοδο της ακροδεξιάς. Μην ξεχνάμε ότι η κοινωνία είναι ανέκαθεν δεξιόστροφη, ήτοι προς το συντηρητικότερον, το οποίο είναι και αυτό που έμφυτα συνδυάζεται με την αυτοπροστασία. Και έτσι όπως τα έκαναν σαν τα μούτρα τους οι άλλοι, τώρα θα βιώσουμε πραγματικά άσχημες καταστάσεις στο Κοινοβούλιο.
ΑΝΤΑΡΣΥΑ: Αφού λοιπόν θα μπει μετά βεβαιότητος η ΧΑ στη Βουλή, καλό θα είναι να μπει και το ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Μετά απ'αυτό σας υπόσχομαι ότι θα βλέπω κάθε μέρα το κανάλι της Βουλής πίνοντας ΜΠΥΡΑΛ και τρώγοντας ποπ κορν. Θα πέφτει κανονικό ξύλο, οι μεν με σιδηρογροθιές και λοστούς, οι δε με μαδέρια και δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο. Πέραν της πλάκας, δεν το βλέπω να μπαίνει φυσικά. Δεν έχει νόημα να σχολιάσουμε και ιδιαίτερα τις θέσεις του νομίζω. Θα δανειστώ απλώς (ξανα) την κουβέντα του zaphod ότι "Οι απόψεις τους πολλές φορές κάνουν το ΚΚΕ να φαντάζει "γειωμένο" στην πραγματικότητα, αλλά τουλάχιστον είναι τίμιοι σε αυτό που κάνουν μιας και λένε και αυτοί τα ίδια εδώ και 500 χρόνια". Ταύτα και μένω.
ΚΟΙΣΥ: Το κόμμα των αφθάρτων πολιτικών Κατσέλη-Καστανίδη. Να υπενθυμίσουμε φυσικά ότι ο Καστανίδης ήτο ο παπανδρεϊκός λαγός που είχε στο στόμα το δημοψήφισμα και έτρεχε μπροστά να δει ο ΓΑΠ πόσοι θα τσίμπαγαν. Η δε Κατσέλη έχει περάσει και από το (αιωνία η μνήμη του) Οικονομίας και από το Εργασίας (της ποιας;). Αμφότερα πάτωσαν πανηγυρικά. Παρά ταύτα αν και μου προκαλούν αμφότεροι έντονες συσπάσεις στομάχου με τάσεις για εμετό, θεωρώ την παρουσία τους θετική ακριβώς πειδή όλο και κάτι θα ψιλοκόψουν από τον χοντρό.
ΔΡΑΣΗ/ΦΙΣΥ: Η αστειότητα των εγκλογόνε να'ούμ! Εντ δε όσκαρ γκόουζ του... κλπ, κλπ! Διαβάζεις τις θέσεις της Δράσης και αναρωτιέσαι "μα καλά, αυτόο ο Μάνος δεν είναι εκείνος που εκλέγεται από το 1977; Που έχει περάσει και από τη νουδού και από το pasok; Που έχει κάνει υπουργός σε τόσες θέσεις, μεταξύ άλλων και Οικονομικών; μα τι διάολο;" Ξέρετε τι μου θυμίζει; Κάτι που μου έλεγε κάποτε ένας εμπορικάτζας φίλος μου για τους Χιώτες καπεταναίους: "Το πήρα, το φόρτωσα, το έκατσαν". Για να κατανοήσουμε καλύτερα τις θέσεις του Στέφανου Μάνου ιδίως περί των οικονομικών θεμάτων, θα πώ το εξής: όπως όλοι μας πλέον ξέρουμε ο Μάνος εισηγείται περαιτέρω αυξήσεις στον δημόσιο τομέα για εξυγίανση των δημοσιονομικών και ταυτόχρονη ελάφρυνση του ιδιωτικού τομέα. Πρώτον, για το πόσο καλά τα πάει με τον ιδιωτικό τομέα ας μην μιλήσω καλύτερα (εποχές Αλλατίνη προ πολιτεύσεώς του, ακούγονται πολλές φήμες!). Δεύτερον, την στιγμή που ευαγγελίζεται εξυγίανση διά μέσου απολύσεων, συνεργάζεται με τον πρώην σύμβουλο του ΓΑΠ Βαλλιανάτο ο οποίος εάν δεν απατώμαι εξακολουθεί να είναι πίσω από ΜΚΟ η οποία υποθέτω ότι εξακολουθεί να χρηματοδοτείται από το Κράτος όπως όλες οι ΜΚΟ, έτσι δεν είναι; Παρακαλώ πολύ διορθώστε με αν κάνω λάθος. Πέραν τούτου, δεν έχω καμία διάθεση να ψηφίσω Σκόπια για Μακεδονία και υποχρεωτικό μπουσούλισμα στα 4 σε συγκεκριμένες οδικές αρτηρίες της Αθήνας προς τόνωση του ανδρισμού κάποιων άλλων, οπότε προς απογοήτευση της... αυτοεκλαμβανόμενης ως πνευματική ελίτ της χώρας (κοντεύω να σκάσω από τα γέλια!!!!) που τον ακολουθεί και παρόλο που σύμφωνα με την άποψη του κυρίου Ράμφου είναι το μοναδικό σοβαρό κόμμα μιας και όλοι οι υπόλοιποι είναι συντηρητικοί (άρα υποθέτω ότι ο Μάνος είναι κουμμουνιστής), θα απέχω από τις θέσεις τους, οι οποίες παρεμπιπτόντως είναι θέσεις ΓΑΠ 2009 εμπλουτισμένες με απολύσεις. Να μου λείπει το βύσσινο λοιπόν. Αν ήταν να ενθουσιαστώ θα είχα ψηφίσει και pasok to 2009.
ΕΠΑΜ: Ντάξει, τον έχουμε μάθει καλά τον Καζάκη. Όντως είναι από τους λίγους Οικονομολόγους που έχει να προτείνει κάποια δομημένη λύση στο πρόβλημα, η οποία μπάζει και κάποια νερά σε κάποια σημεία. Και ως εκεί. Το ότι τον σέβομαι για τις γνώσεις του στα δημοσιονομικά δεν σημαίνει ότι το σκέφτομαι να τον εμπιστευθώ κιόλας.
Μ-Λ ΚΚΕ-ΚΚΕ Μ-Λ: Η συνεργασία του αιώνα! Αρχικώς νόμιζα πως επρόκειται για καθυστερημένο πρωταπριλιάτικο αστείο. Οι γνώστες ξέρουν καλά πως η απόσταση που χωρίζει αυτά τα δύο κόμματα είναι αβυσσαλέα: πρόκειται για το μαρξιστικό λενινιστικό ΚΚΕ και το ΚΚΕ μαρξιστικό-λενινιστικό, τα οποία αμφότερα αποφάσισαν ν'αφήσουν στην άκρη όλες τις διαφορές τους και να συνεργαστούν ακριβώς επειδή οι εποχές είναι πολύ κρίσιμες και το μέλλον της χώρας προμηνύεται ζοφερό. μετά τις εκλογές, έχει ο θεός, θα ξανασφαχτούν ανενόχλητοι.
Δημιουργία Ξανά: Δεν το κρύβω, με αυτούς εδώ δεν έχω προκάμει ν'ασχοληθώ. Έχουν ένα μικρούλι πλην ενθουσιώδες ρεύμα και για καιρό τους έβλεπα με καλό μάτι. Μέχρι που άκουσα μια συνέντευξη του "αρχηγού" στον real fm κάποια στιγμή και δεν μου άρεσαν καθόλου κάποια πράγματα. Παρά ταύτα δεν έχω προκάμει να τους διασταυρώσω (οι θέσεις τους εδώ) και αφήνω μια μικρή εκκρεμότητα λοιπόν.
Πειρατές: Και μόνο για την ιδέα θα άξιζαν της προσοχής μου. Βέβαια εδώ θέλω να γράψω κάτι το οποίο πάει σχεδόν σε όλα τα μικρά κόμματα και που συνδυάζεται με το ψευδές διακύβευμα που ανέφερα στο προηγούμενο, ήτοι μοναχά Μνημόνιο.Αντιμνημόνιο. Οπότε ας φεύγω σιγά, σιγά από τις θέσεις των κομμάτων, για τις οποίες το δεύτερο μέρος της (μάλλον) τριλογίας χαρακτηρίσθηκε κωμωδία (επίσης, τις απολογίες μου προς όλα τα υπόλοιπα που δεν ανέφερα αλλά θα μνημονεύσω εδώ).
Μόνο τα οικονομικά διακυβεύονται εδώ πέρα; Εθνικά θέματα δεν έχουμε; Το κράτος λειτουργεί άψογα; Ποιες είναι οι θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ για την Παιδεία ας πούμε (και μην μου πείτε ότι έχει, παρακαλώ πολύ... Στο προ τετραετίας άρθρο 16 έχουμε μείνει ακόμη); Τι πιστεύει το κόμμα Καμμένου για την Υγεία; Λέει ο Κουβέλης για τα εθνικά θέματα; Πως είναι δυνατόν ο Μάνος να βρίσκει λύση για το δαιδαλώδες πρόβλημα των συντάξεων μέσα σε μια παραγραφούλα 9 γραμμών, (γελάστε ελεύθερα, είναι στην παράγραφο 3). Κ.ο.κ.
Επίσης -και εδώ θα συμφωνήσω πάραυτα με τον Προφέτα- γιατί έχει περάσει στα εντελώς ψιλά έως ανύπαρκτα η είδηση ότι όλα τα κοινοβουλευτικά κόμματα, μηδενός εξαιρουμένου, απεδέχθησαν την επιχορήγησή τους για ΕΡΕΥΝΑ:
Ποια έρευνα;
Μήπως με πόσους ακόμη τρόπους θα μας ξεκάνουν; Ή ίσως πόσους νέους φόρους και χαράτσια θα ανακαλύψουν; Ή ενδεχομένως πόσα ψέματα ακόμη θα πουν;
Και η αλήθεια είναι ότι αυτή η παράμετρος μάλλον δεν θα μείνει εκτός των κριτηρίων μου μπροστά στην κάλπη.
Διότι δεν σας κρύβω ότι ακόμη δεν έχω αποφασίσει. Κλίνω προς τα κάπου εντός του αντιμνημονιακού τομέα, αλλά δεν έχω αποφασίσει. Μιλάμε για τόσο μπουρδέλο κατάσταση, που από εκεί που επί καιρό είχα κατασταλλάξει κάπου πλέον δεν είμαι και τόσο βέβαιος.
Το γιατί δεν έχω αποφασίσει ακόμη, θα το σχολιάσουμε πιο ενδελεχώς αύριο...
Μέχρι αύριο, λοιπόν, και με δεδομένο ότι σας αρέσει το διάβασμα, από τα κυριολεκτικώς αμέτρητα φίλια λινκ που θα μπορούσα να πετάξω, σας προτείνω για ξεκούραση αυτά των zaphod (και αυτό), polse και Δείμου. Εμείς θα τα ξαναπούμε...
Μέχρι να τα ξαναπούμε όμως μην ξεχνάτε το συγκλονιστικότερο όλων: η Ένωση Κεντρώων είναι κόμμα εξουσίας...
Αν τόσο το αποτέλεσμα των ελληνικών εκλογών, όσο και το αντίστοιχο των γαλλικών χαράξουν μια σχετικά σαφή αντιμνημονιακή στρατηγική (κυρίως από πλευράς Γάλλων), αυτομάτως θα ταρακουνήσει πάρα πολύ την Ευρώπη. Σε μια τέτοια περίπτωση λοιπόν είναι προφανές ότι άπαντες θα κάνουν τα πάντα για να αποτρέψουν αυτό το εφιαλτικό σενάριο (διότι μην αυταπατάσθε ότι το ευρώ θα καταρρεύσει αναίμακτα, έτσι;). Είναι πιθανό συνεπώς να δούμε τα πάντα σε αυτό το ενδεχόμενο: από χαλάρωση του συμφώνου δημοσιονομικής σταθερότητας έως και κοπή νέου ευρώ και δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο. Βέβαια υπάρχει και η άλλη όψη του νομίσματος, ήτοι κατά πόσον ο Φρανσουά Ολάντ θα εμείνει στις θέσεις του, όταν η Μέρκελ θα αρχίσει να του πασάρει ανταλλάγματα, ςείτε πιο ωμά βάλει τις αγορές να τονε φάνε ζωντανό. Αλλά μην το κάνουμε απαισιόδοξο.
Όπως και να έχει, νομίζω ότι καθίσταται σαφές από όλα τα δεδομένα ότι η εμμονή στην στείρα και καταστρεπτική μνημονιακή πολιτική, δεν οδηγεί πουθενά, ακριβώς όπως δεν οδήγησε πουθενά τα πρώτα 2 χρόνια (τα οποία ακόμη δεν έχουμε κλείσει κιόλας, για να καταλάβετε πόσο αργά και σαδιστικά πλέον περνάει ο χρόνος με τα όσα τραβάμε). Αν υπάρχει μια περίπτωση να ορθοποδήσουμε, αυτή δεν συμπεριλαμβάνει το ξεπούλημα και δη, κοψοχρονιά κάθε είδους δημόσιας περιουσίας (μηδέ εξαιρουμένου του ορυκτού πλούτου, ως έχουμε αναλύσει στο περί Ελληνοτουρκικών σενδόνι) αλλά η εκμετάλλευσή της από εμάς για εμάς. Ναι, ξέρω, θα υπάρξουν οι γνωστές κραυγές και λοιπά κρωξίματα των υποτιθέμενων "ρεαλιστών" οι οποίοι συνήθως περιορίζονται στην άποψη ότι όλα είναι συνωμοσία και δεν έχουμε τίποτε επί της ουσίας, αλλά επειδή εμείς δεν ασχολούμεθα με μπετόβλακες, θα αναφέρουμε ως παράδειγμα το Σχέδιο Ήλιος που έχουν καταστρώσει οι Γερμανοί για να έχουν δωρεάν ενέργεια. Αυτό θα μπορούσαμε να το κάνουμε και μόνοι μας και να εξάγουμε ενέργεια. Αντ'αυτού εισάγουμε από ομορές χώρες κιόλας (έτσι για να συνειδητοποιείτε έστω και τώρα στο παρά πέντε των εκλογών πως διάολο διασπαθίζεται το δημόσιο χρήμα, με κάθε δυνατό τρόπο). Να μην ξεφεύγουμε όμως: όσοι έχουμε διαβάσει τα θεσμικά (πλέον) κείμενα (ήτοι κατά κύριο λόγο Μνημόνιο Ι, Μεσοπρόθεσμο, Μνημόνιο ΙΙ/psi) έχουμε συνειδητοποιήσει ότι δεν μένει τίποτε απολύτως για την Ελλάδα. Είναι όλα κομμένα και ραμμένα για τους δανειστές, τους οποίους και θα αποπληρώσουμε με φριχτά τεράστιους τόκους, και κανένα χρέος δεν θα μας έχουν σβήσει στο τέλος-τέλος παρά τις θριαμβευτικές εξαγγελίες, και θα τους έχουμε παραχωρήσει (κυριολεκτικώς) τα πάντα. Το προβλέπουν οι συμφωνίες, κι ας κωλοχτυπιέται ο Βενιζέλος που παριστάνει μεταξύ άλλων και τον νομικό και καθόλου έτσι δεν είναι (ορά διαδικτυακή εκπομπή στον Χατζηνικολάου). Την ίδια στιγμή η "συνταγή" του "φαρμάκου" έχει αποδειχθεί ότι δε βγάζει πουθενά: δημιουργεί σταθερά μεγαλύτερη ύφεση, μεγαλύτερη κρίση, μεγαλύτερη ανεργία, περισσότερα λουκέτα. Αυξάνει περαιτέρω το καθημερινό κόστος ζωής, μειώνει περαιτέρω με κάθε δυνατό τρόπο τα εισοδήματα. Δεν είναι δυνατόν αυτή η συνταγή να παράξει ανάπτυξη, παρά μόνο αν φτάσουμε στον τελειωτικό πάτο και ξεκινήσουμε κυριολεκτικά από το μηδέν με μισθούς της τάξης των 100 ευρώ (και μην μου πείτε ότι δε γίνεται, διότι ακόμη και τότε δεν θα είμαστε εξίσου ανταγωνιστικοί με την Ινδία ή την Κίνα ας πούμε. Με πιάσατε...) και επίσης με την ανεργία από το (πχ) 70% να πέφτει θεαματικά κατά 20 ονομαστικές μονάδες στο 50% (τονίζω το πχ). Το γεγονός ότι όλα τα Μνημόνια (συν όλα τα ενδιάμεσα) έχουν πέσει έξω πανηγυρικά σε όλες τις προβλέψεις τους, κάτι θα έπρεπε να μας λέει, εκτιμώ.
Άρα, μόνη λύση κατ' εμέ είναι η επιλογή ενός κόμματος από τα όσα αυτοπαρουσιάζονται ως αντιμνημονιακά., όχι διότι επί της ουσίας θα του προσφέρουν κάποια αλλαγή, αλλά διότι πρέπει επιτέλους να υπάρξει μια αλλαγή στην πολιτική, μπας και δούμε την οποιανδήποτε άσπρη μέρα. Όπου -για να σας το πω και αλλιώς- ακόμη κι αν αποδειχθεί τελικώς ότι σωτηρία δεν υπάρχει και ούτε καν αυτό να μην μπορεί να γίνει, ε, τότε ας φάει και κανάς άλλος ρε παιδιά, όχι πάλι τα συγκεκριμένα ίδια λαμόγια που και μας κατέστρεψαν αλλά και μας έβαλαν και το μαχαίρι στον λαιμό ενδιαφερόμενα τάχα μου για τη σωτηρία μας. Πάμε λοιπόν τώρα να δούμε με πινελιές τα κόμματα των εκλογών της ερχόμενης Κυριακής. Φυσικά δεν θα τα συμπεριλάβουμε όλα, διότι αυτό είναι ανέφικτο (και πάλι θα με βρίζει ο Δείμος κιόλας)... Αν εξαιρέσουμε τα 3 πρώτα που πάρουσιάζονται με τη σειρά των αποτελεσμάτων των περασμένων εκλογών, τα υπόλοιπα πάνε αχταρμά.
PASOK: Πάντοτε με λατινικούς χαρακτήρες! Πρόκειται για το κόμμα όχι απλώς ανθελληνικόν αλλά αμιγώς ξένον. Η πολιτική του Ανδρέα δικαιώθηκε από ίδιο του το αίμα (ήτοι από τον άνθρωπο που βασικά δεν είναι ο ηλίθιος που όλοι νομίζουμε, αλλά ας μηξν την πιάσουμε αυτήν την κουβέντα τώρα) και που ο ίδιος δεν ζούσε να το θαυμάσει. Πλέον με Βενιζέλο στα ηνία μπορούμε να περιμένουμε μόνο χειρότερα να γίνουν τα πράγματα. Ο μπούλης είναι τόσο εθισμένος στο ψέμα που δεν μιλάμε πια πως κάθε μέρα έχει κι ένα ψέμα αλλά ότι κάθε ψέμα του είναι μια μέρα δική μας. Ας το παίζει εσχάτως όψιμα αντιμνημονιακός (δεν θα βάλει άλλους φόρους, θα φέρει θάλασσα, θα φυτέψει γκαζόν στα σύννεφα κλπ) αλλά στην πραγματικότητα είναι από τους πλέον αιμοσταγείς πολιτικούς ηγέτες που έχουν περάσει, υπό την έννοια ότι μπροστά στην καρέκλα του έδειξε στην πράξη ότι δεν υπολογίζει τίποτε και κανέναν απολύτως. Για τα του Ιουνίου (και όχι μόνο) που θα υπερψηφίσει μετά χαράς είναι σαφές ότι ευθύνεται η κυβέρνηση Παπαδήμου, με την οποίαν ως γνωστόν ο ίδιος και το κόμμα του δεν είχαν καμία σχέση κλπ, κλπ. Είναι αυτονόητο ότι τους μαυρίζουμε με πάθος για όσα μας έχουν κάνει.
ΝΔ: Η αχρηστία έλαβε νέα όρια. Η λέξη κωλοτούμπα επανορίστηκε στα λεξικά. Ο Αντώνης_ Σαμαράς_ κατάφερε μέσα σε μόλις λίγους μήνες να περάσει από το φάσμα σχεδόν κάθε δυνατής οικονομικής πολιτικής, μέχρι να καταλήξει σε αυτό που εξαρχής ήξερε αλλά έκρυβε επιμελώς: ότι το κόμμα του είναι τόσο χωμένο στα σκατά που θα ήταν αδύνατο να ακολουθήσει άλλη πολιτική. Μέσα από ένα σήκουελ από Ζάπεια, ετοιμάζεται σιγά, σιγά για το Ζάπειο 5: Ο Φονιάς (ή μήπως είναι το 6;;). Όπως και το pasok, ως νέοι Κάστωρ και Πολυδεύκης αλλά στο κομματικόν, έχουν ακριβώς την ίδιαν πολιτική η οποία είναι "ό,τι πουν οι δανειστές". Είναι σαφές ότι όπως και το Pasok, έτσι και η νουδού δεν έχει πολιτική για την έξοδο από την κρίση. Είναι σαφές ότι το μόνο που έχει να προσφέρει είναι η περαιτέρω καταστροφή. Εξάλλου είναι και το μοναδικό που έχει μάθει να κάνει.
ΚΚΕ: Η μία από τις τρεις υποψηφιότητες για την αστειότητα των εκλογών. Το κόμμα της λαϊκής πάλης και επανάστασης αλλά μόνο από τη θέση της ισχυράς αντιπολιτεύσεως. Και μόνο στην σκέψη του ενδεχομένου να βγει πρώτο κόμμα και να χρειαστεί να κυβερνήσει, βγάζει καντήλες. Είναι αυτονόητο ότι δεν έχει την παραμικρή θέση για έξοδο από την κρίση, ό,τι κι αν λέει για έξοδο απ'όλα κλπ. Την τελευταία φορά που βγήκαμε από κάπου (βλ. ΝΑΤΟ επί χούντας) χάσαμε και το Αιγαίο και τη μισή Κύπρο, έτσι για να γουστάρουμε. Στο ακρωνύμιο ΚΚΕ συνοψίζεται η πλήρης ανυπαρξία της ελληνικής Αριστερά, η οποία ευθύνεται σε τεράστιο βαθμό για τη γιγάντωση και την πλήρη αποθράσυνση των Pasok-νουδού. Πρόσφατα η Αλέκα (που χαρακτήρισε την οικουμενική του 89 μεγαλύτερη ήττα κι από αυτήν στον εμφύλιο -αν είναι δυνατόν!!!) δήλώσε με στόμφο ότι "εμείς Μελανσόν δεν είμαστε": πράγματι, στην εποχή που βρίσκεστε ο Μελανσόν δεν είχε ακόμη γεννηθεί. Εδώ υπάρχουν δύο σενάρια: το ένα λέει να ψηφίσουμε όλοι ΚΚΕ προκειμένου να βγει πρώτο κόμμα και έτσι να ξεφορτωθούμε και τους δανειστές και pasok-νουδού αλλά και το ΚΚΕ. Παρά ταύτα τους μαυρίζουμε με πάθος ως επιβράβευση για τις θέσεις τους οι οποίες παραπέμπουν έναν αιώνα πίσω. Τελικά την μεγαλύτερη κουβέντα για το ΚΚΕ την έχει πει ο Ανδρουλάκης: αν ποτέ βγει πρώτο κόμμα θα καταγγείλει τις εκλογές για νοθεία... Είναι ακριβώς έτσι... Όπως πολύ εύστοχα έθεσε ο φίλςο και συμμαχητής polse "Το πρόβλημα της αριστεράς είναι η τρομερή ομοιότης της με τα ραδιενεργά στοιχεία. Διασπάται συνεχώς εις απλούστερας και ενίοτε αντιμαχόμενας οντότητας. Μάλιστα όσο μεγαλύτερη η εκλογική δύναμη της Αριστεράς και κοντινή η προοπτική της όποιας εξουσίας, έστω και δημαρχιακής, ο χρόνος ημιζωής των σχηματισμών μειώνεται δραστικά μέχρι του χρόνου –dt που οδηγεί εις φυσικά παράδοξα".
ΣΥΡΙΖΑ: Δεν έκρυψα ποτέ μου από παλιά ότι τον Συνασπισμό τον έβλεπα με συμπάθεια.Επί Αλαβάνου (τον οποίον αρχικά συμπαθούσα) τον σιχάθηκα όσο δεν πήγαινε άλλο. Ο Τσίπρας επί μια τριετία τουλάχιστον (μην πω και τετραετία) πέταγε την μία μπαρούφα μετά την άλλη, αποκορύφωμα την όλη μπουρδολογία και πολιτική κάλυψη των Δεκεμβριανών (στα οποία βέβαια του αναγνωρίζω ότι επέτρεπε ακόμη στον Αλαβάνο να αλωνίζει). Παρά ταύτα του αναγνωρίζω ότι την τελευταία διετία έχει μεταμορφωθεί από ασχημόπαπο σε κύκνο, αν και αυτό δεν σημαίνει ότι έχει και ουσιαστικές πολτικιές θέσεις (αυτό θα φανεί στην πράξη μετά τις εκλογές). Στην πραγματικότητα έχω καταλάβει ότι ούτε αυτός έχει κάποια επί της ουσίας για το θέμα των δημοσιονομικών και είναι του βλέποντας και κάνοντας. Παρά ταύτα εξετάζω λεπτομερώς τις όποιες θέσεις τους.
ΔΗΜΑΡ: Ουδέποτε έκρυψα ότι είχα μια μεγάλη συμπάθεια στον Κουβέλη. ΤΗν συμπάθειά μου αυτή την διατηρούσα ακόμη και υπό την παρουσία του Ψαριανού, ο οποίος κατ' εμέ είναι και το πραγματικό πρόσωπο της ΔΗΜΑΡ, ήτοι σφόδρα μνημονιακός υπό την έννοια ότι άλλη λύση δεν υπάρχει. Τι διάολο Αριστερά είσαι λοιπόν όταν άλλη λύση δεν υπάρχει; Βέβαια θα μου πείτε ότι ο Φώτης λέει όλη την ώρα ότι υπάρχει λύση και γι'αυτό ως κυβέρνηση θα επιχειρήσει την αναδιαπραγμάτευση του μνημονίου, ήτοι ό,τι έλεγε ο Σαμαράς το 2010. Ξέχωρα απ'αυτό με τις τόσες προσχωρήσεις pasokων το τελευταίο διάστημα άρχισε να γίνεται pasok light. Οπότε κάπου εκεί άρχισα να χάνω και το ενδιαφέρον μου. Μολαταύτα, από την στιγμή που κόβει πολλούς ψήφους από το pasok βρίσκω θετική την παρουσία του.
ΛΑΟΣ: Ο Καρατζαφέρης αποτελεί το μεγάλο ερωτηματικό των φετινών εκλογών, υπό την έννοια ότι είναι ασαφές αν θα μπει, όχι λόγω των δημοσκοπήσεων που του έδιναν αλλά για το κατά πόσον οι δημοσκοπήσεις αυτές ήταν όντως αληθινές. Τι εννοώ; Όταν προ διμηνοτριμήνου ο Σαμαράς άρχισε να συνειδητοποιεί ότι τα κουκιά δεν του βγαίνουν με την καμία, άρχισε τις επιθέσεις στους μεγάλους οχτρούς του έθνους Καρατζαφέρη και Μπακογιάννη (θυμηθείτε την ιστορία με το ένα πακέτο του συζήγου της, Κούβελου, που δεν δηλώθηκε στην εφορία) διότι αυτά τα 2-3-ή πόσο άλλο τέλος πάντων%. πλέον έχουν αρχίσει να γίνονται ζωτικά για τον Αντώνης_. Υπό αυτήν την έννοια συνεπώς το αν θα μπει ή όχι είναι ζωτικό για το μνημονιακό μπλοκ. Βέβαια εδώ υπάρχει και μία παρανόηση: ο Καρατζαφέρης είναι ο μεγαλύτερος λαϊκιστής (βέβαια είναι και μάλλον ο εξυπνότερος των πολιτικών αρχηγών) οπότε μπορεί με εξαιρετική ευκολία να χοροπηδά από το ένα μπλοκ στο άλλο, όπως από τότε που ήταν η συγκολλητική ουσία της κυβέρνησης συνεργασίας, αποχώρησε όταν άρχισε να καταβαραθρώνεται, αλλά πως; Στην ψήφιση του psi που ήταν επί των παρόντων, το ΛΑΟΣ είχε αποχωρήσει κατεβάζοντας απλά τον πήχυ για τους μνημονιακούς. Άρα ψήφισε υπέρ χωρίς να ψηφίσει και το παρουσίασε ως κατά. Ε, αυτός είναι ο Καρατζαφέρης, ο οποίος δεν έχει φάει το θάνατο της αλεπούς λόγω της Χρυσής Αυγής όπως λένε πολλοί, αλλά λόγω του Καμμένου. Όπως και να'χει, ούτε αυτός έχει κάτι να προτείνει μιας και είναι όσα παίρνει ο άνεμος.
ΑΝΕΛ: Η "φρεσκαδούρα" των εκλογών (ένεκα της δυναμικής που παρουσιάζει). Για Έλληνας πολιτικός ο Καμμένος εξελίσσεται σε έναν από τους καλύτερους (προσοχή το "για Έλληνα"). Τι εννοώ; Το τάιμινγκ που έκανε το κόμμα του ήταν το καλύτερο δυνατό. Αν οι εκλογές γίνονταν μετά από ένα τρίμηνο, μην σας πω ότι παίζει να μην έμπαινε και στην Βουλή κιόλας. Παίζει σε όλα τα ταμπλώ, παραδοσιακός δεξιός με συνεργασία με ΣΥΡΙΖΑ και με συμμετοχή του πρώην ΔΗΚΚΙ-πρώην pasok Δημαρά, λεφτά από τη Ρωσία και έτοιμες επενδύσεις στον ορυκτό πλούτο: δε βγάζεις άκρη με την καμία. Και το ερώτημα είναι, πότε πρόλαβε να τα κάνει όλ'αυτά; Και κυρίως, γιατί δεν τα έκανε όταν ήταν κυβέρνηση; Τέλος πάντων. Ούτε αυτός έχει θέσεις ως είναι αυτονόητο, λέει απλώς για να λέει. Παρά ταύτα τον αντιμετωπίζω θετικά ακριβώς επειδή εξαιτίας του καταποντίζεται η νουδού. Επίσης και γι'αυτόν και για τη ΔΗΜΑΡ υπάρχει ένα κοινό στοιχείο που από πολλούς διαφεύγει: ιδίως αυτά τα δύο κόμματα αποτελούν μεγάλο ανάχωμα από τα λευκά και την αποχή. Το γιατί, ας μην το πιάσουμε τώρα. Πάντως, για να τα λέω όλα, για κάποιους λόγους του έχω μια μικρή συμπάθεια του Καμμένου. Τουλάχιστον για την ώρα. Και τίποτε παραπάνω.
ΔΗΣΥ: Να δω πόσες ακόμη αποχρώσεις του μπλε θα βάλω. Ντάξει, Ντορίτσα τη λένε και όλα τα παιδάκια κλαίνε. Ναι μεν είναι καρφωμένη στο 1,5-2% αλλά ακριβώς επειδή έχει τον απέθαντο από πίσω, μην εκπλαγείτε να γίνεται κανά μπαμ της τελευταίας στιγμής (αν και δεν το βλέπω). Είναι αυτονόητο πως όταν μιλάμε για Ντόρα δεν έχει νόημα να μιλάμε για πολιτικές θέσεις. Παρά ταύτα το θεωρώ σχεδόν βέβαιο ότι ιδίως στην Κρήτη θα κάνει ζημιές.
Οικολόγοι: Ίσως το μοναδικό πράσινο κόμμα σε όλη την Ευρώπη που παίζει να είναι λιγότερο πράσινο ακόμη και από δημοσιογραφικό συγκρότημα του Φαλήρου. Μεταξύ άλλων διακρίνεται στην Έρευνα και χρηματοδοτείται αναλόγως. Αν μπεις στην ιστοσελίδα τους και ψάξεις ενδελεχώς τις θέσεις τους, θα σκάσεις στα γέλια (έχω γράψει παλαιότερα και δεν επανέρχομαι, σόρρυ). Η δεύτερη υποψηφιότητα για την αστειότητα των εκλογών. Αλήθεια, περί Μακεδονίας έχουμε κάποια αλλαγή στις θέσεις μας παιδιά; Πολύ μακρυά παρακαλώ...
Χρυσή Αυγή: Ώπα διότι εδώ παρασοβαρεύει το θέμα. Παλαιόθεν υποστηρίζω την άποψη ότι σε μια υγιή Δημοκρατία όλοι έχουν ίσιο δικαίωμα στον λόγο και ιδίως ο φαύλος, ακριβώς επειδή θα ξεμπροστιαστεί από μόνος του. Το ίδιο ισχύει και γι'αυτούς. Είναι αυτονόητο ότι η Χρυσή Αυγή έχει ένα πολιτικό πρόγραμμα που αρχίζει και τελειώνει στους μετανάστες. Μια πολύ σωστή κουβέντα έχει πετάξει ο zaphod, ότι της έκατσε αρκετά καλά μιας και το μεταναστευτικό (στο οποίο έχει πολλές σπεσιαλιτέ) είναι στο επίκεντρο των φετινών εκλογών. Δυστυχώς αυτό ισχύει. Το γιατί η ΧΑ έχει την άνοδο που έχει πρέπει και να μας προβληματίσει αλλά και να μας κρατάει σε εγρήγορση. Αυτοί ναι, είναι οι πραγματικοί ακροδεξιοί, όχι ΛΑΟΣ και μαλακίες, μη γελιώμαστε. Και είναι επικίνδυνοι, πιο επικίνδυνοι από τον πάλαι ποτέ "ακτιβιστή" Μάκη αλλά όχι τόσο όσο η δήθεν επαναστατική εξωκοινοβουλευτική Αριστερά, την οποίαν ενδέχεται να προσπαθήσουν κάποια στιγμή να φτάσουν. Το γεγονός ότι βρήκαν πάρα πολύ ελεύθερο πεδίο να δράσουν είναι ένα ακόμη δείγμα της πολιτικής ανικανότητας που έχει και σαφέστατες κοινωνικές προεκτάσεις. Καλώς ή κακώς, ήγγικεν η ώρα που μαζί με την πολιτική φαιδρότητα του ελληνικού δικομματισμού κατέρρεευσε και κάθε προσπάθεια δημιουργίας πολυπολιτισμικού κράτους ασυδωσίας. Πολύ επικίνδυνοι και πρέπει να τους προσέχουμε παραμένοντας σε συνεχή εγρήγορση: οι εποχές που ζούμε είναι τέτοιες που πάντοτε επιτρέπουν την άνοδο της ακροδεξιάς. Μην ξεχνάμε ότι η κοινωνία είναι ανέκαθεν δεξιόστροφη, ήτοι προς το συντηρητικότερον, το οποίο είναι και αυτό που έμφυτα συνδυάζεται με την αυτοπροστασία. Και έτσι όπως τα έκαναν σαν τα μούτρα τους οι άλλοι, τώρα θα βιώσουμε πραγματικά άσχημες καταστάσεις στο Κοινοβούλιο.
ΑΝΤΑΡΣΥΑ: Αφού λοιπόν θα μπει μετά βεβαιότητος η ΧΑ στη Βουλή, καλό θα είναι να μπει και το ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Μετά απ'αυτό σας υπόσχομαι ότι θα βλέπω κάθε μέρα το κανάλι της Βουλής πίνοντας ΜΠΥΡΑΛ και τρώγοντας ποπ κορν. Θα πέφτει κανονικό ξύλο, οι μεν με σιδηρογροθιές και λοστούς, οι δε με μαδέρια και δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο. Πέραν της πλάκας, δεν το βλέπω να μπαίνει φυσικά. Δεν έχει νόημα να σχολιάσουμε και ιδιαίτερα τις θέσεις του νομίζω. Θα δανειστώ απλώς (ξανα) την κουβέντα του zaphod ότι "Οι απόψεις τους πολλές φορές κάνουν το ΚΚΕ να φαντάζει "γειωμένο" στην πραγματικότητα, αλλά τουλάχιστον είναι τίμιοι σε αυτό που κάνουν μιας και λένε και αυτοί τα ίδια εδώ και 500 χρόνια". Ταύτα και μένω.
ΚΟΙΣΥ: Το κόμμα των αφθάρτων πολιτικών Κατσέλη-Καστανίδη. Να υπενθυμίσουμε φυσικά ότι ο Καστανίδης ήτο ο παπανδρεϊκός λαγός που είχε στο στόμα το δημοψήφισμα και έτρεχε μπροστά να δει ο ΓΑΠ πόσοι θα τσίμπαγαν. Η δε Κατσέλη έχει περάσει και από το (αιωνία η μνήμη του) Οικονομίας και από το Εργασίας (της ποιας;). Αμφότερα πάτωσαν πανηγυρικά. Παρά ταύτα αν και μου προκαλούν αμφότεροι έντονες συσπάσεις στομάχου με τάσεις για εμετό, θεωρώ την παρουσία τους θετική ακριβώς πειδή όλο και κάτι θα ψιλοκόψουν από τον χοντρό.
ΔΡΑΣΗ/ΦΙΣΥ: Η αστειότητα των εγκλογόνε να'ούμ! Εντ δε όσκαρ γκόουζ του... κλπ, κλπ! Διαβάζεις τις θέσεις της Δράσης και αναρωτιέσαι "μα καλά, αυτόο ο Μάνος δεν είναι εκείνος που εκλέγεται από το 1977; Που έχει περάσει και από τη νουδού και από το pasok; Που έχει κάνει υπουργός σε τόσες θέσεις, μεταξύ άλλων και Οικονομικών; μα τι διάολο;" Ξέρετε τι μου θυμίζει; Κάτι που μου έλεγε κάποτε ένας εμπορικάτζας φίλος μου για τους Χιώτες καπεταναίους: "Το πήρα, το φόρτωσα, το έκατσαν". Για να κατανοήσουμε καλύτερα τις θέσεις του Στέφανου Μάνου ιδίως περί των οικονομικών θεμάτων, θα πώ το εξής: όπως όλοι μας πλέον ξέρουμε ο Μάνος εισηγείται περαιτέρω αυξήσεις στον δημόσιο τομέα για εξυγίανση των δημοσιονομικών και ταυτόχρονη ελάφρυνση του ιδιωτικού τομέα. Πρώτον, για το πόσο καλά τα πάει με τον ιδιωτικό τομέα ας μην μιλήσω καλύτερα (εποχές Αλλατίνη προ πολιτεύσεώς του, ακούγονται πολλές φήμες!). Δεύτερον, την στιγμή που ευαγγελίζεται εξυγίανση διά μέσου απολύσεων, συνεργάζεται με τον πρώην σύμβουλο του ΓΑΠ Βαλλιανάτο ο οποίος εάν δεν απατώμαι εξακολουθεί να είναι πίσω από ΜΚΟ η οποία υποθέτω ότι εξακολουθεί να χρηματοδοτείται από το Κράτος όπως όλες οι ΜΚΟ, έτσι δεν είναι; Παρακαλώ πολύ διορθώστε με αν κάνω λάθος. Πέραν τούτου, δεν έχω καμία διάθεση να ψηφίσω Σκόπια για Μακεδονία και υποχρεωτικό μπουσούλισμα στα 4 σε συγκεκριμένες οδικές αρτηρίες της Αθήνας προς τόνωση του ανδρισμού κάποιων άλλων, οπότε προς απογοήτευση της... αυτοεκλαμβανόμενης ως πνευματική ελίτ της χώρας (κοντεύω να σκάσω από τα γέλια!!!!) που τον ακολουθεί και παρόλο που σύμφωνα με την άποψη του κυρίου Ράμφου είναι το μοναδικό σοβαρό κόμμα μιας και όλοι οι υπόλοιποι είναι συντηρητικοί (άρα υποθέτω ότι ο Μάνος είναι κουμμουνιστής), θα απέχω από τις θέσεις τους, οι οποίες παρεμπιπτόντως είναι θέσεις ΓΑΠ 2009 εμπλουτισμένες με απολύσεις. Να μου λείπει το βύσσινο λοιπόν. Αν ήταν να ενθουσιαστώ θα είχα ψηφίσει και pasok to 2009.
ΕΠΑΜ: Ντάξει, τον έχουμε μάθει καλά τον Καζάκη. Όντως είναι από τους λίγους Οικονομολόγους που έχει να προτείνει κάποια δομημένη λύση στο πρόβλημα, η οποία μπάζει και κάποια νερά σε κάποια σημεία. Και ως εκεί. Το ότι τον σέβομαι για τις γνώσεις του στα δημοσιονομικά δεν σημαίνει ότι το σκέφτομαι να τον εμπιστευθώ κιόλας.
Μ-Λ ΚΚΕ-ΚΚΕ Μ-Λ: Η συνεργασία του αιώνα! Αρχικώς νόμιζα πως επρόκειται για καθυστερημένο πρωταπριλιάτικο αστείο. Οι γνώστες ξέρουν καλά πως η απόσταση που χωρίζει αυτά τα δύο κόμματα είναι αβυσσαλέα: πρόκειται για το μαρξιστικό λενινιστικό ΚΚΕ και το ΚΚΕ μαρξιστικό-λενινιστικό, τα οποία αμφότερα αποφάσισαν ν'αφήσουν στην άκρη όλες τις διαφορές τους και να συνεργαστούν ακριβώς επειδή οι εποχές είναι πολύ κρίσιμες και το μέλλον της χώρας προμηνύεται ζοφερό. μετά τις εκλογές, έχει ο θεός, θα ξανασφαχτούν ανενόχλητοι.
Δημιουργία Ξανά: Δεν το κρύβω, με αυτούς εδώ δεν έχω προκάμει ν'ασχοληθώ. Έχουν ένα μικρούλι πλην ενθουσιώδες ρεύμα και για καιρό τους έβλεπα με καλό μάτι. Μέχρι που άκουσα μια συνέντευξη του "αρχηγού" στον real fm κάποια στιγμή και δεν μου άρεσαν καθόλου κάποια πράγματα. Παρά ταύτα δεν έχω προκάμει να τους διασταυρώσω (οι θέσεις τους εδώ) και αφήνω μια μικρή εκκρεμότητα λοιπόν.
Πειρατές: Και μόνο για την ιδέα θα άξιζαν της προσοχής μου. Βέβαια εδώ θέλω να γράψω κάτι το οποίο πάει σχεδόν σε όλα τα μικρά κόμματα και που συνδυάζεται με το ψευδές διακύβευμα που ανέφερα στο προηγούμενο, ήτοι μοναχά Μνημόνιο.Αντιμνημόνιο. Οπότε ας φεύγω σιγά, σιγά από τις θέσεις των κομμάτων, για τις οποίες το δεύτερο μέρος της (μάλλον) τριλογίας χαρακτηρίσθηκε κωμωδία (επίσης, τις απολογίες μου προς όλα τα υπόλοιπα που δεν ανέφερα αλλά θα μνημονεύσω εδώ).
Μόνο τα οικονομικά διακυβεύονται εδώ πέρα; Εθνικά θέματα δεν έχουμε; Το κράτος λειτουργεί άψογα; Ποιες είναι οι θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ για την Παιδεία ας πούμε (και μην μου πείτε ότι έχει, παρακαλώ πολύ... Στο προ τετραετίας άρθρο 16 έχουμε μείνει ακόμη); Τι πιστεύει το κόμμα Καμμένου για την Υγεία; Λέει ο Κουβέλης για τα εθνικά θέματα; Πως είναι δυνατόν ο Μάνος να βρίσκει λύση για το δαιδαλώδες πρόβλημα των συντάξεων μέσα σε μια παραγραφούλα 9 γραμμών, (γελάστε ελεύθερα, είναι στην παράγραφο 3). Κ.ο.κ.
Επίσης -και εδώ θα συμφωνήσω πάραυτα με τον Προφέτα- γιατί έχει περάσει στα εντελώς ψιλά έως ανύπαρκτα η είδηση ότι όλα τα κοινοβουλευτικά κόμματα, μηδενός εξαιρουμένου, απεδέχθησαν την επιχορήγησή τους για ΕΡΕΥΝΑ:
ΠΑΣΟΚ: 3.107.705
ΝΔ: 2.429.469
ΚΚΕ: 746.737
ΛΑΟΣ: 622.748
ΣΥΡΙΖΑ: 556.005
ΟΙΚΟΛΟΓΟΙ ΠΡΑΣΙΝΟΙ: 257.333
Ποια έρευνα;
Μήπως με πόσους ακόμη τρόπους θα μας ξεκάνουν; Ή ίσως πόσους νέους φόρους και χαράτσια θα ανακαλύψουν; Ή ενδεχομένως πόσα ψέματα ακόμη θα πουν;
Και η αλήθεια είναι ότι αυτή η παράμετρος μάλλον δεν θα μείνει εκτός των κριτηρίων μου μπροστά στην κάλπη.
Διότι δεν σας κρύβω ότι ακόμη δεν έχω αποφασίσει. Κλίνω προς τα κάπου εντός του αντιμνημονιακού τομέα, αλλά δεν έχω αποφασίσει. Μιλάμε για τόσο μπουρδέλο κατάσταση, που από εκεί που επί καιρό είχα κατασταλλάξει κάπου πλέον δεν είμαι και τόσο βέβαιος.
Το γιατί δεν έχω αποφασίσει ακόμη, θα το σχολιάσουμε πιο ενδελεχώς αύριο...
Μέχρι αύριο, λοιπόν, και με δεδομένο ότι σας αρέσει το διάβασμα, από τα κυριολεκτικώς αμέτρητα φίλια λινκ που θα μπορούσα να πετάξω, σας προτείνω για ξεκούραση αυτά των zaphod (και αυτό), polse και Δείμου. Εμείς θα τα ξαναπούμε...
Μέχρι να τα ξαναπούμε όμως μην ξεχνάτε το συγκλονιστικότερο όλων: η Ένωση Κεντρώων είναι κόμμα εξουσίας...
