Επαίτειος [των δύο να'ναι οι ώρες τους] (πολιτικό μανιφέστο)

Ξέρω, ξέρω... περιμένατε πως και πως το σενδόνι μου χθες, για να εορτάσουμε όλοι μαζί τα δύο χρόνια του πιο σιχαμερού και δωσίλογου κυβερνητικού συνοθυλεύματος που έχει περάσει εδώ και πολλές δεκαετίες από τη χώρα. Η αλήθεια είναι όμως ότι ήμουν τόσο απασχολημένος με τους εορτασμούς που δεν πρόκαμα. Βέβαια εδώ που τα λέμε, αν ήθελα θα το προλάβαινα, σκέφτηκα όμως και κάτι άλλο. Γιατί να γράψω την ημέρα που συμπληρώνονται 2 χρόνια προδοσίας ενώ μπορώ να καινοτομήσω και να γράψω κάτι σχετικό την ημέρα που ξεκινάει ο τρίτος χρόνος της προδοσίας! Να το γιορτάσουμε ακόμη περισσότερο δηλαδή!
(αμφότερα λινκ ακούστε ολόκληρα τα διότι είναι απολαυστικά. Σκεφτείτε ότι στο πρώτο ευχαριστήθηκα μέχρι και τον Λαζόπουλο)

Φυσικά, από την άλλη θα μου πείτε γιατί να το γιορτάσουμε; Εδώ μας έχουν ρημάξει στο χαράτσι και το ανταποδοτικό τέλος κι εσύ θες να το γιορτάσεις; Εύκολη η απάντηση: εννοείται ότι θέλω! Απλά σας έχει διαφύγει τι ακριβώς γιορτάζω!.......

...το ειδικό τέλος που πρόκειται να έχει αυτή η κυβέρνηση. Έτσι, για να χρησιμοποιήσω και έναν pasokικό όρο υποτιθέμενης οικονομίας. Αυτό γιορτάζω λοιπόν. Το ειδικό τέλος που διαισθάνομαι ότι θα έρθει σύντομα και το οποίο ολόψυχα τους εύχομαι να είναι και πολύ κακό κιόλας. Δηλαδή ακριβώς αυτό που τους αξίζει, μην κρυβόμαστε και μην μας πιάνουν οι παράλογες ευγένειες.
Δίκαιος μπορείς να είσαι πάντοτε και δίκαιος σημαίνει να δίνεις στον άλλον αυτό που αξίζει. Ας πούμε, πως βάλαμε μέσα τους πρωταιτίους μερικές φορές ισόβια; Κάπως έτσι ας πούμε. Κάτι αντίστοιχο....

Για να μπαίνουμε στο διά ταύτα όμως, τι έχουμε βιώσει αυτά τα δύο χρόνια;
Έναν συνδυασμό γεγονότων.

Ένα αδιαμφισβήτητο γεγονός ας πούμε είναι ότι η κοινοβουλευτική ομάς του pasok παίζει ωσάν σε θεατρική τον ρόλο του καζανιού που βράζει, τους εξοργισμένους πολιτικούς που είναι κοντά στον λαό, που νοιώθουν το δράμα του αλλά που όμως θεωρούν ότι ο πορδηπουργός της χώρας βάζει τάξη στα δημοσιονομικά. Κι έτσι έχουμε το εξής παράδοξο πλην εξόχως pasokικό: αντιδρούν, δεν θέλουν, βγαίνουν από τα ρούχα τους αλλά τελικά υπερψηφίζουν. Και μάλιστα πως υπερψηφίζουν κιόλας; Μέσα σε μια μακάρια βεβαιότητα ότι έχουν πείσει για τις προθέσεις τους κιόλας, ότι όντως αντιδρούν αλλά δεν μπορούν να κάνουν διαφορετικά.
Φυσικά οι βουλευτές του pasok -μηδενός εξαιρουμένου- έχουν ξεχάσει κάτι πολύ βασικό: ότι με τα ιστορικά χαμηλά που πρόκειται να πιάσει το pasok στις επερχόμενες εκλογές οι περισσότεροι απ'αυτούς δεν θα επανεκλεγούν. Για την ακρίβεια, η περισσότεροι έχουν ήδη περάσει στο χρονοντούλαπο της ιστορίας και δη μαζί με τους λοιπούς δωσίλογους. Αυτό λοιπόν πως μεταφράζεται; Ότι λογικά δεν θα έχουν το υπηρεσιακόν όργανον να τους προστατεύει. Και να δω πως θα κυκλοφορείς μετά μεγάλε, που το αυγό και η ντομάτα θα πηγαίνει σύννεφο, ξέχωρα η χριστοπαναγία φυσικά...



*Φυσικά υπάρχει και η μετανάστευση και είμαι βέβαιος ότι ουδείς εξαυτών αντιμετωπίζει ιδιαίτερα οικονομικά προβλήματα...

Όμως δεν είχαμε μόνο την... εξοργισμένη κοινοβουλευτική ομάδα, είχαμε και το εξαιρετικώς ανίκανον υπουργικό συμβούλιο.
Λοιπόν ξέρετε ποια είναι μία από τις βασικότερες αρχές του μάνατζμεντ; Ότι όταν δεν μπορείς να δώσεις λύση σε ένα πρόβλημα κάνεις σύσκεψη.
Καθήστε κάτω τώρα και σκεφτείτε πόσα υπουργικά συμβούλια έχουμε μετρήσει αυτήν τη διετία και θα καταλάβετε πολλά.

Θα μου πείτε βέβαια, κάτσε μισό λεπτό ρε Άδη, από που κι ως που κρίνεις ότι είναι τόσο αποτυχημένο το υπουργικό συμβούλιο; Τις συνθήκες δεν τις λαμβάνεις υπόψιν;

Θα ξεκινήσω από το δύσκολο, το δεύτερο δηλαδή: όχι, δεν τις λαμβάνω υπόψιν και γιατί; Διότι εδώ και τρία (κι ουχί δύο) χρόνια γράφω πως θα πάνε τα πράγματα, ποια εξέλιξη και πορεία θ'ακολουθήσουν. Ούτε οικονομολόγος είμαι όμως, ούτε ο Μάντης Κάλχας, ούτε έχω φυσικά κάποια εκ των έσω πληροφόρηση. Τα πάντα ήθελαν απλώς παρατηρητικότητα και ολίγη κοινή λογική, τίποτε περισσότερο. Αν διαβάσετε τον περσινό Καζαμπούμπου θα καταλάβετε τι εννοώ. Άρα τις απείρως χειρότερες συνθήκες που ζούμε δεν τις έχουν φέρει τα σύννεφα και η κακή τύχη που μας κυνηγάει αλλά οι άχρηστοι πολιτικοί που μας κυβερνάνε, οι δωσίλογοι μαθητευόμενοι μάγοι που ακόμη προσπαθούν να ασκήσουν τον πατροπαράδοτο pasokικό σοσιαλισμό α λα γκρέκα μπας και περισσώσουν πλέον το τομάρι τους (μόνο που φευ, το πουλάκι έχει πετάξει κι αυτοί δεν πρόλαβαν ν'ανέβουν πάνω του). Άρα που καταλήγουμε; Στο ότι τις παρούσες συνθήκες τις έχουν δημιουργήσει αυτοί και μόνο αυτοί κι εδώ υπεισέρχεται η ανικανότητα της κυβερνήσεως.
Βέβαια τώρα που το σκέφτομαι, κυριολεκτικά αυτοί τις έχουν δημιουργήσει όλες με τις πολιτικές που ακολουθούσαν εδώ και 30 χρόνια άρα ξεφεύγει κι από την κυβέρνηση, και εννοείται ότι θα προσπεράσω τα πολιτικά τρικ του κατά Τράγκαν πολιτικού αερόσακου και διά να μην ξεχνιώμεθα, εγγονού δικτάτορα.

Τα πράγματα είναι απλά αγαπητή μου αναγνώστρια, αγαπητέ μου αναγνώστη: όταν κατρακυλάς στην κατηφόρα πρέπει κάπως να σταματήσεις. Είτε, λοιπόν, θα περιμένεις πότε θα πετύχεις κάποιον βράχο ή κανά δέντρο, είτε θα βάλεις πατήσεις τα πόδια να φρενάρεις ή κάτι αντίστοιχο τέλος πάντων. Η κυβέρνηση λοιπόν μας λέει ότι πρέπει να φρενάρουμε, ψηφίζει μέτρα για να φρενάρουμε και τελικώς επειδή είναι αντιpasok να τα εφαρμώσει κατά πως φαίνεται, περιορίζεται στις περικοπές μισθών και συντάξεων και την αύξηση των φόρων, ακόμη και εις βάρος των ασθενών κοινωνικών ομάδων. Κι έρχεται η τρόικα και τι σου λέει; "Ρε παιδιά, αυτά που'χετε ψηφίσει θα τα εφαρμόσετε επιτέλους;", αυτό σου λένε οι άνθρωποι. Μόνο που όταν δεν φρενάρεις από μόνος σου στον κατήφορο, σύμφωνα με τους νόμους της βαρύτητας επιταχύνεις κι άλλο, κι άλλο, κι άλλο. Κι έτσι και στην περίπτωσή μας, μεγαλώνεις την ύφεση και χαμηλώνεις το βιωτικό επίπεδο, εξωθείς τον κόσμο στην ανέχεια, αυξάνεις την ανεργία κλπ, κλπ, κλπ. Εν ολίγοις χειροτερεύεις τους αριθμούς.
Δεν είναι τυχαίο ότι παρά τα όσα μέτρα, παρά τις δυσθεώρητες φορολογίες και το έλειμμα αυξήθηκε και το χρέος καλπάζει ατάραχο και οι ρυθμοί της ύφεσης παίρνουν εφιαλτικές διαστάσεις. Κοινώς, καταστάσεις pasok! Ή αλλιώς κάντα κι εσύ pasok, μπορείς!

Να σας το πω αλλιώς: βγάζω 500 ευρώ αλλά έχω μια ζωή που απαιτεί 1000 ευρώ. Έτσι αρχίζω να παίρνω δάνειο στο δάνειο κλπ, κλπ. Όπως κάνει το ελληνικό κράτος δηλαδή. Κάποια στιγμή δεν θ'αρχίσω να ζορίζομαι περισσότερο από το παρελθόν; Ναι. Μα αφού παίρνω δάνεια, γιατί δεν βελτιώνονται τα πράγματα; Διότι όχι μόνο προσθέτω σταθερά κάθε μήνα έλειμμα αλλά προσθέτω και τους τόκους των δανείων. Τι είπε λοιπόν το pasok; Ε, δεν μπορώ να πειράξω τους όχι μικρούς 16 μισθούς των υπαλλήλων της Βουλής που είναι "στενό οικογενειακό περιβάλλον", οπότε κόψε από τους συνταξιούχους. Και ξανακόψε, και ξανακόψε. Κι ας κλείσουν και μαγαζιά, κανένα πρόβλημα. Θα αυξήσουμε την φορολογία στα μαγαζιά που παραμένουν ανοιχτά. Αυτή είναι η κυβερνητική πολιτική των ανικάνων, αγαπητές κι αγαπητοί.

Σαφώς και ο πιστός αναγνώστης θα θυμάται να γράφω κατ' επανάληψιν ότι ο δημόσιος τομέας πρέπει να μειωθεί αρκετά. Αυτό το έγραφα ακριβώς όπως θα πεις σε κάποιον το φθινόπωρο μια μέρα βροχερή να πάρει αδιάβροχο. Πλέον δεν χρειαζόμαστε αδιάβροχο αλλά παλτό διότι είναι χειμώνας. Θέλω να πω ότι και τώρα το δημόσιο πρέπει να μειωθεί, πλέον όμως είναι αδύνατον να γίνει. Με επίσημη καταγεγραμμένη ανεργία στο 17% ήτοι η ανεπίσημη μπορεί να είναι και πάνω από 25%, μην πω και 30% (βάσει λογικής βγαίνουν αυτά τα νούμερα) αν απολύσεις τους μίνιμουμ 300.000 που έχει ζητήσει η τρόικα αυτομάτως μιλάμε ότι η ανεργία μπορεί να αυξηθεί σε επίπεδα αμεσομεταπολεμικά που ούτε ο πιο διεστραμμένος πολιτικός νους δεν τολμά να σκεφτεί. Ακόμη και τους "σε πρώτη φάση" 30.000 να προσθέσεις ως ποσοστό, πρόκειται περί τραγωδίας. Κοινώς με τα επίπεδα ύφεσης που καλπάζουν αυξανόμενα σε όλους τους τομείς, οι απολύσεις στον δημόσιο τομέα θα είναι καταστροφή. Και φυσικά αυτό είναι το περιβόητο death spiral -αν θυμάστε τον όρο- αφού θα πρέπει να μειωθούν κι άλλο μισθοί και συντάξεις, να αυξηθεί κι άλλο η φορολογία, μέτρα που με τη σειρά τους θα αυξήσουν κι άλλο την ύφεση κ.ο.κ.
Θυμάμαι πριν από ενάμιση χρόνο που είχε πρωτοσκάσει το ΔΝΤ στην Ελλάδα μίλαγα με ανθρώπους του εμπορίου και έβραζαν. Το δημόσιο που είναι έτσι, και αυτοί μας έφεραν σε αυτό το χάλι κλπ, κλπ, κλπ. Σήμερα που μιλάω με κάποιους εξαυτών (μιας και οι άλλοι έχουν κλείσει) τρέμουν μην απολυθεί κόσμος αφού με ιδιαίτερη καθυστέρηση συνειδητοποίησαν ότι η αγορά δεν αντέχει άλλη έλλειψη ρευστού (και περαιτέρω απολύσεις σημαίνουν αφαίρεση ρευστού από το ήδη μειωμένο που κυκλοφορεί στην αγορά). Δεν σταματάει μόνο εκεί όμως: θα θυμάστε τους άπειρους παντογνώστες που εν είδει ανθρωποφάγων έλεγαν το εξαιρετικά χιουμοριστικό "νοιάστηκε πριν από τρία χρόνια κανείς για τους απολυμένους του ιδιωτικού τομέα; Γιατί να νοιαστώ τώρα εγώ για τον δημόσιο;" Μπράβο ζαρτούλη, έπεσες μέσα, άσχετα αν είσαι κι εσύ στον κόσμο σου καθ'όσον το πρόβλημα με την ανεργία στον ΙΤ πάει πάνω από 15 χρόνια πίσω και όχι μόνο τρία. Κι όχι μόνο αυτό αλλά δεν πρόσεξες κιόλας τι ήταν αυτό μέσα στο οποίο έπεσες και δυστυχώς δι'εσέ ήτο βόθρος άπατος. Διότι όπως εγκαίρως είχα επισημάνει, οι μισθοί του δημοσίου τομέα αποτελούσαν κάποιο είδος τιμοκαταλόγου για τον ιδιωτικό, έτσι και τώρα έσκασε μύτη -μετά τις αλεπάλληλες μειώσεις- και ο περιβόητος 500 ευρώ μικτά κι έχουν μείνει σέκοι άπαντες. Μπράβο παιδιά, ξανανακαλύψατε την Αμερική. Βέβαια με την Αμερική τα πάτε καλά, με την βλακεία που έχετε μέσα στο κεφάλι δεν βλέπω αποτελέσματα. Και όλος αυτός ο ορυμαγδός βλακείας για ποιον λόγο; Διότι είναι έμφυτη. Βάλε τώρα και όσους ναι μεν δεν είναι της κατηγορίας αλλά για διάφορους λόγους δεν έχουν διαβάσει το μνημόνιο και όλα τα σχετικά κείμενα. Θυμάμαι άνθρωπο που όταν του τα έλεγα πέρσυ μου έλεγε "αποκλείεται, κάτι δεν διάβασες σωστά. Δεν είναι οι μισθοί το πρόβλημα" και βάσει λογικής είχε δίκιο, το θέμα δεν είναι όμως η λογική που απουσιάζει πλήρως εδώ και καιρό από πολίτες τε και πολιτικούς, αλλά το τι έχουμε υπογράψει και συμφωνήσει και που ο κόσμος ακόμη και τώρα εξακολουθεί να αγνοεί. Έλα pasok στον τόπο σου...
Διότι εδώ τα έχουμε βάλει όλα στο ίδιο καζάνι: ο καθηγητής και ο γιατρός είναι το ίδιο με τον υπάλληλο της Βουλής και τον εργαζόμενο στα ΕΛΠΕ. Είναι και οι δύο δημόσιοι υπάλληλοι... μπλιαααααχ. Μα δεν είναι όλοι το ίδιο και είναι πολύ γνωστό αυτό. Τουτέστιν μπορούμε να διαπιστώσουμε το όλον του προβλήματος αν το δούμε προσεκτικά άνευ αφορισμών. Ούτε να καννιβαλίζουμε ανθρώπινη σάρκα όπως τεχνηέντως μας έχουν βάλει και έχουμε τσιμπήσει, ούτε όμως να αγιοποιούμε και καταστάσεις. Και λυπάμαι, αλλά οι μετατάξεις δεν αποτελούν και λύση κιόλας: ο (πχ) εργοδηγός του ΟΣΕ δε νομίζω να μπορεί να μου προσφέρει και πολλά στο ΕΣΥ, όσο φιλότιμος και καλός εργοδηγός κι αν υπήρξε στο παρελθόν. Όπως βλέπουμε λοιπόν, το πρόβλημα είναι πολυπλόκαμο αλλά εμείς -οι πολίτες- εξακολουθούμε να τσιμπάμε το δόλωμα. Και πως να μην το σιμπάμε, όταν ακόμη και σήμερα ανεχόμαστε τον Πάγκαλο να μας κάνει και χιούμορ ότι δεν έχει λεφτά να πληρώσει το χαράτσι Βενιζέλου; Να κάνουμε έναν έρανο ρε παιδιά, μην χάσει κανά κιλό από την στεναχώρια του...

Διότι πως συνοψίζονται όλ'αυτά;
Θα εξετάσεις το σκάνδαλο της Ζήμενς άμα μπορείς να αφαιμάξεις κι άλλο τον κόσμο;
Θα προβείς σε άρση της βουλευτικής ασυλίας ανοίγοντας τον ασκό του Αιόλου όταν μπορείς να συγκαλύψεις;
Θα διώξεις όλους εκείνους τους αχρήστους που έβαλες ρουσφετολογικά στο δημόσιο στηρίζοντας έτσι την πολιτική σου ύπαρξη, όταν μπορείς ν'απολύσεις δασκάλους και καθηγητές;
Θα κόψεις την επιχορήγη στα κόμματα ή τους εκκλησιαστικούς μισθούς όταν μπορείς να μην τυπώσεις βιβλία για τα σχολεία;
Ε; Γιατί να τα κάνεις όλ'αυτά και τόσα άλλα ακόμη, όταν μπορείς να λαμογιάρεις με πλείστους όσους τρόπους; Και τι σημασία έχει αν οι αριθμοί πάνε κατά διαόλου; Θα την βρούμε την άκρη...
Υπάρχει η εύκολη λύση και η δύσκολη και στην Ελλάδα όλοι ακολοθούσαμε την εύκολη: του ρουσφετιού, της φοροδιαφυγής, της λαμογιάς κλπ. Όμως ο καθένας στο μέτρο που του αναλογούσε. Διότι δεν είμαστε όλοι το ίδιο. Πως να το κάνουμε δηλαδή;
Δεν ξέρω κατά πόσον θα πέσω έξω αλλά βλέπω ότι πολύς κόσμος αλλάζει. Τουλάχιστον αυτήν την εντύπωση μου δίνει. Τρέφω μια ελπίδα ότι κάτι έχει αρχίσει ν'αλλάζει και περιμένω πως και πως να δω αν το έχω αφουγκραστεί ορθά. Αλλά μην ξεφεύγουμε...

Αλήθεια μπορείτε πλέον να κατανοήσετε ότι μεταξύ άλλων όλα γίνονται για εκείνη τη ρημαδοθέση του ΓΓ του ΟΗΕ (που ανοίγει το 2016) ή έστω κάποια αντίστοιχης σημασίας. Ποια Ελλάδα και μαλακίες, αν ήταν για την Ελλάδα θα μίλαγε τα ελληνικά καλύτερα από τα αγγλικά, πλάκα κάνουμε τώρα;

Δύο χρόνια pasok...
Αυθόρμητα πήγα να πω να τα εκατοστήσετε όπως λένε πάντα στα χρόνια πολλά αλλά ευτυχώς κρατήθηκα. Διότι χρόνια πολλά γι'αυτούς συνεπάγεται χρόνια ολοένα και λιγότερα για όλους εμάς.
Όσο οι δωσίλογοι μένουν πάνω, τόσο πιο πολύ θα χαμηλώνει το βιωτικό επίπεδο όλων μας.

Όχι, σε καμία περίπτωση δεν κατηγορώ τους ψηφοφόρους του pasok. Δεν είναι κακό να θες να πιστέψεις σε ένα όραμα, σε κάτι καλύτερο, άλλο αν μπορώ να τους κατηγορήσω για αφέλεια ή και βλακεία, μιας και τα λέγαμε και προεκλογικά πως είχαν τα πράγματα. Όπως αντίστοιχα δεν είναι τόσο κακή η νοοτροπία να βάλουμε το παιδί στο δημόσιο όπως νομίζει ο κόσμος. Λάθος: να είχε καλύτερους μισθούς ο ιδιωτικός τομέας για να μην κυνήγαγε ο κόσμος τον δημόσιο διορισμό και να μην κατέφευγε στο ρουσφέτι δίνωντας πολιτική υπόσταση σε τέτοια καθάρματα. Αλλά αυτό το περί ιδιωτικού και δημοσίου τέλος πάντων είναι μεγάλο θέμα για συζήτηση.

Τι έχουμε λοιπόν μέσα σε δύο χρόνια;
Κατ' αρχήν μάθαμε ότι η "συνεργασία" με το ΔΝΤ και την ΕΚΤ ήταν προσχεδιασμένη και προσυμφωνημένη. Μάθαμε επίσης ότι έγινε και το σχετικό μαγείρεμα προς τα πάνω στα στοιχεία του ελείμματος για να καταστεί πιο εύκολη αυτή η συνεργασία. Διαπιστώσαμε ότι η Παιδεία είναι κάτι που μπορεί να διαλυθεί πανεύκολα. Είδαμε ότι τα ποσοστά της ανεργίας μπορούν να ελαστικοποιηθούν προς τα πάνω, την ίδιαν στιγμή που τα ωράρια εργασίας και οι μισθοί ελαστικοποιούνται προς τα κάτω. Είδαμε στην πράξη τι σημαίνει απώλεια εθνικής κυριαρχίας και θα το δούμε ακόμη πιο χειροπιαστά στο μέλλον μιας και όπως είπαμε η υπογραφή είναι υπογραφή: οι Φινλανδοί δεν ζητάνε εγγυήσεις επειδή πάτησαν τις κοιλιές τους, ούτε οι αρχιμαλάκες της Bild λένε να πουλήσουμε κανά νησί επειδή έτσι τους 'ηρθε να γράψουν στο άσχετο. Είδαμε να βιώνουμε δεύτερη δεκαετία του '50 με τους Έλληνες να μεταναστεύουν μαζικά προς άλλες χώρες για ένα καλύτερο αύριο. Είδαμε τον πορδηπουργό της χώρας, Γεώργιο Β' Παπανδρέου Γ' τον Δωσίλογο να διατηρεί τη χώρα σε κατάσταση απολύτου ομηρίας επί ενάμιση χρόνο, σε ένα καθεστώς διαρκούς χρεωκοπίας προκειμένου να περνάνε τα μέτρα "που πρέπει".

Πάνω απ'όλα όμως είδαμε κάτι άλλο, πολύ πιο σημαντικό...
Είδαμε στην πράξη -όσοι δεν είχαμε δει- τι σημαίνει χούντα και μάλιστα χειρότερη από αυτήν των Συνταγματαρχών.
Βλέπουμε τους πάντες να βρίσκονται απέναντι από την κυβέρνηση των προδοτών. Είχα σχολιάσει προ πολλών μηνών ότι βιώνουμε σημαντικές στιγμές στο πολιτικό σκηνικό της χώρας (αλλά δεν με διαβάζετε προσεκτικά και κυρίως αφήνετε να σας φύγουν οι μπηχτές) αφού μέχρι κι ο Σαμαράς με τον Τσίπρα και την Παπαρήγα λένε επί της ουσίας τα ίδια πράγματα. Αυτό ήταν το εύκολο. Πλέον έχουμε περάσει στη φάση ακόμη και η Ελευθεροτυπία με το Βήμα να λένε τα ίδια πράγματα με τον Αδέσμευτο και τον Ελεύθερο Τύπο. Είναι πραγματικά απίστευτο! Πλέον έχουμε περάσει στη φάση που ακόμη και ακραιφνείς pasokοι έχουν αρχίσει να ξυπνάνε από τον... ανδρεϊκό λήθαργο. Όντως είναι απίστευτο, αλλά η τελευταία φορά που τόσοι Έλληνες ήταν στην ίδιαν πλευρά με τον κοινό εχθρό απέναντι ήταν επί χούντας. Η αμέσως προηγούμενη επί Αντιστάσεως. Μόνο η Καθημερινή με τον ΣΚΑΪ έχουν μείνει πιστοί στις κυβερνητικές πρακτικές και στις ανάγκες των τραπεζών βάζοντας τις τελευταίες πάνω από τις ανάγκες των πολιτών. Δεν ξέρω αν παρατηρήσατε ότι μέχρι και mega έχει αρχίσει να την ψιλολέει εσχάτως -που φτάσαμε!!! Φυσικά δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ακόμη και μια χούντα θα έχει εσαεί ακολούθους, γλειφταρέους και μικροτέρους δωσίλογους που ελπίζουν να γλείψουν κανά κοκαλάκι, πάντα "για το καλό της πατρίδας". Υπάρχει κανείς που να αμφιβάλει ότι και οι γερμανοτσολιάδες έκαναν ό,τι έκαναν για το καλό της πατρίδος; Προς θεού...

Έχουμε λοιπόν μια κυβέρνηση που έβγαλε από τα ρούχα μέχρι και τον Σημίτη! Δεν εξετάζω το δικαίως ή αδίκως, το ότι τον έβγαλε απ'τα ρούχα του εξετάζω, έτσι για να συνειδητοποιήσουμε το μέγεθος της παπανδρεϊκής γελοιότητας.
Έχουμε μια κυβέρνηση που αρνήθηκε να αποκαλύψει πόσα καπνογόνα έπεσαν τον Ιούνιο στο Σύνταγμα ως τάχα μου "εθνικό απόρρητο". Βέβαια... Το να παρακολουθούν τα τηλέφωνα σχεδόν όλης της κυβερνήσεως δεν είναι εθνικό απόρρητο γι'αυτό και το σκάνδαλο δεν εξετάζεται, το να πεις όμως ότι ρίξαμε τόσες χιλιάδες χημικά στα παπούδια, τους νέους και τους ανέργους είναι όμως. Χημικά που πέφτουν στην Πλατεία Συντάγματος για να υπερασπιστούν την κατάλυση του Συντάγματος.
Έχουμε μια κυβέρνηση που όχι απλά αδιαφορεί για το κοινό καλό αλλά τουναντίον είναι πεπεισμένη ότι βάζει τάξη κιόλας! Έλα pasok στον τόπο σου (για δεύτερη φορά σήμερα, θού κύριε...).
Έχουμε μία κυβέρνηση που κάνει πως δεν ακούει τις κραυγές των νέων που αδυνατούν να κάνουν οικογένεια, που αδυνατούν να ζήσουν με μισθούς 400 και 500 ευρώ, συχνά-πυκνά ανασφάλιστοι.
Έχουμε μια κυβέρνηση της οποίας ο αφανής πορδηπουργός, ο πολιτικός αερόσακος Α' διαχώρισε την σωτηρία της χώρας από την σωτηρία του λαού της χώρας! Είναι να τραβάς τις τρίχες σου ακόμη κι από τις μασχάλες, μην πω κι από πουθενά αλλού και χαρακτηρισθώ σόκιν.
Τι να πρωτοθυμηθείς για τα δύο χρόνια pasok.
Δύο χρόνια που μοιάζουν με δύο αιώνες...
Δύο χρόνια ανύπαρκτου σοσιαλισμού.
Δυο χρόνια που παρακολουθούμε την κυβέρνηση να κάνει αντιπολίτευση.
Αλήθεια, έχετε παρατηρήσει πόσες φορές έχετε δει τους υπουργούς στα κανάλια; Αμέτρητες... Δεν έχουν καν την τσίπα να σταματήσουν να εμφανίζονται, ούτε καν αυτό!
Καταγγελτικός λόγος από κυβέρνηση, δύο χρόνια μετά, που ακούστηκε... Δύο χρόνια μετά...
Κυβέρνηση που να λέει με φριχτή κυνικότητα ότι "μπορεί να έγιναν και λάθη". Έτσι εύκολα το λες ρε ξεφτιλισμένε εθνοπροδότη ότι μπορεί να έγιναν και λάθη; Προσοχή: έγιναν, έτσι γενικώς. Δεν τα έκανε κανείς, έγιναν από μόνα τους...
Δύο χρόνια pasok τα οποία αποσυνέθεσαν πλήρως τον κοινωνικό ιστό, που δημιούργησαν ένα κλίμα ανθρωποφαγίας όπου κοινωνικές ομάδες στρέφονται η μία κατά της άλλης.
Τι να πρωτογράψεις για τα δύο χρόνια pasok; Πας να κάνεις ένα best of pasok και συνειδητοποιείς ότι πρέπει να βάλεις μέσα τα άπαντα...

Ποιο είναι το διαταύτα λοιπόν; Για να καταλήξουμε και κάπου...
Είναι ότι ήγγικεν η ώρα ο λαός να βάλει μυαλό.
Η αποχή δεν είναι λύση. Ιδού τα αποτελέσματα της αποχής.
Παρομοίως δεν είναι λύση και η οικογενειακή ψήφος. Ναι, ο παππούς είχε λόγους που ψήφιζε ΕΡΕ ή ΚΚΕ ή ΠΑΣΟΚ. Εγώ θα ψηφίσω αυτό που θέλω εγώ για τους πολιτικούς λόγους που πρέπει.
Αντίστοιχα είναι μια καλή περίοδος να συνειδητοποιήσει πολύς κόσμος ότι άλλο η πολιτική ψήφος κι άλλο η κομματική ψήφος.
Το'χω πει και ξαναπεί: βρίσκουν και μας τα κάνουν, κανείς δεν τα κάνει από μόνος του στο ξεκάρφωτο. Εμείς τους δίνουμε το δικαίωμα. Πανάρχαιη η τακτική του διαίρει και βασίλευε, εφαρμόζεται και στις μέρες μας. Ακόμη πιο αρχαία η τακτική της καταστολής: αν σηκώσει κανείς κεφάλι αποκεφαλίστε τον.
Και πως καταφέρνουμε να έχουμε ήσυχο το κεφάλι μας;
Πρώτον, μέσα από την τρομοκρατία των όσων έρχονται (που όπως βλέπουμε συμβαίνει καθημερινά).
Δεύτερον, μέσα από την συνενοχή (γεια σου Θεόδωρε ζουζουνάκι μου).
Τρίτον, μέσα από την "παραίνεση" να ασχολείται ο κόσμος με άσχετα πράγματα ως τάχα μου σημαντικά, όπως οι (έλα pasok στον τόπο σου!!!!) συνελεύσεις πολιτών, οι οποίοι είναι τόσο μωροί που δεν μπορούν να καταλάβουν ότι πχ μόνο στην Αθήνα θα έπρεπε να υπάρχουν μερικές εκατοντάδες χιλιάδες συνελεύσεις για να θεωρηθεί δημοκρατικό κάτι τέτοιο...
Τέταρτον, όταν δεν πιάσουν όλα τα προηγούμενα, με το ξύλο, που όσο πιο μεγάλη είναι η αντίδραση τόσο πιο πολύ είναι το ξύλο που πέφτει προς τον κόσμο...

Μόνο που από αρχαίων ετών ξεσηκωνώταν και ο κόσμος και οι δωσίλογοι που μας κυβερνούν είναι τόσο εθισμένοι στην διαφθορά της εξουσίας που δείχνουν να το έχουν ξεχάσει. Το φοβούνται μεν στο πίσω μέρος του μυαλού τους αλλά το έχουν ξεχάσει...
Και η ώρα αυτή πλησιάζει ολοένα και περισσότερο, όπως αντίστοιχα πλησιάζουν και οι εκλογές.
Διότι η κυβέρνηση των δωσίλογων δεν θ'αντέξει πολύ ακόμα. Όσο κι αν "ένας Παπανδρέου δεν παραιτείται", όσο κι αν "νοικοκυρεύουν τα δημοσιονομικά", η κυβέρνηση αυτή δεν έχει καμία απολύτως νομιμοποίηση να κάνει όσα αντιλαϊκά κάνει, πρόκειται για μια δωσίλογη κυβέρνηση κατοχής, για μια κυβέρνηση χούντας.

Γι'αυτό λοιπόν ξεκινήστε να μελετάτε τι θέλετε να ψηφίσετε και γιατί (κυρίως γιατί).
Ναι μεν δεν θα συμπληρώσουμε τρία χρόνια pasok αλλά πρέπει να μας γίνει και μάθημα και πάθημα η διετία που βιώσαμε και που συμπληρώθηκε χθες.

Βέβαια μεταξύ άλλων θα πρέπει να αντιμετωπίσουμε και τους αμέτρητους βλάκες συμπολίτες μας που κυκλοφορούν ανάμεσά μας, αναπνέωντας τον ίδιον αέρα. Ναι, η αλήθεια είναι ότι ούτε λίγοι είναι, ούτε ακίνδυνοι και αυτό σημαίνει ότι πρέπει να αποκτήσουμε την δεξιότητα του κριτηρίου καθώς και της ταυτόχρονης αντιμετώπισης όλων του. Ναι, τώρα έχουν κρυφτεί στα λαγούμια τους, πχ εκείνοι που προσπαθούσαν να μας πείσουν ότι η παρουσία λαθρομεταναστών βοηθάει στην ανάπτυξη -λέω ένα κλασικό παράδειγμα. Για την ώρα μας αποφεύγουν για να μην απαντήσουν για ποιον λόγο δεν έχουμε ανάπτυξη παρόλο που οι λαθρομετανάστες παραμένουν στην χώρα. Καταλάβατε τι εννοώ. Όλα -τα πάντα- είναι θέματα πολιτικά.

Ο Αριστοτέλης δεν έλεγε τυχαία ότι ο άνθρωπος είναι φύσει πολιτικό ον.
Τα πάντα είναι πολιτικά.
Η πολιτική πηγάζει από την κοινωνική δομή και οργάνωση.
Δεν είναι τυχαίο ότι τα κοινωνικά προβλήματα που μαστίζουν τη χώρα εδώ και δεκαετίες έχουν ταυτοστεί με την κομματική σαθρώτητα που είχε εισχωρήσει παντού, σε κάθε τομέα της καθημερινότητας, ακόμη και στην ίδιαν μας τη νοοτροπία.
Όπως είναι άλλο πράγμα η Παιδεία και άλλο εκπαίδευση -αντίθετα αμφότερα, παρομοίως άλλο πράγμα η Πατρίδα και άλλο το κράτος, έτσι άλλο πράγμα είναι η πολιτική και άλλο το κόμμα. Η πολιτική εμπεριέχει τα κόμματα -συχνά και ως στρεβλώσεις- το αντίθετο όμως ποτέ. Όταν αυτά τα δύο αντιπαραβάλλονται αυτομάτως γίνονται αντίθετα. Η πολιτική δεν σημαίνει πώλωση, σημαίνει διάλογος. Γι'αυτό και τα πάντα ως προείπα άπτονται της πολιτικής. Ακόμη και το πως θα αντιμετωπίσεις τους βλάκες.
Και το ότι τόσο η ψήφος όσο και η πολιτική θέση έχουν ισχύ αποδεικνύεται από τις ακατάπαυστες προσπάθειές τους να μας κρατήσουν ζώα, απολιτικούς πολίτες, πλήρως κομματικοποιημένους, μέσα στο μαντρί.

Είναι η ώρα μας λοιπόν, πλησιάζει "επικίνδυνα" και θα κληθούμε να αποδείξουμε κατά πόσον έχουμε βάλει μυαλό. Ειδάλλως αν αποτύχουμε θα ακολουθήσουν κι άλλα δυο χρόνια pasok, και μετά άλλα δύο κι άλλα δύο κι άλλα δύο κ.ο.κ. Και μπορεί το μελλοντικό pasok να είναι διαφορετικό από το σημερινό, όμως δεν θα έχει σημασία διότι ο κόσμος θα συνεχίσει να ζει απαξιωμένος με μισθούς πείνας, δίχως δημόσια Υγεία και Παιδεία, με την ανεργία να βασιλεύει και την εγκληματικότητα στα ύψη κλπ, κλπ, κλπ.

Που καταλήγουμε λοιπόν;
Ε, πάλι τα ίδια; Στον καθρέπτη γρήγορα! Στον καθρέπτη!
Χαίρετε.




Κι άντε, για να μην λέτε ότι ποτέ δεν λέω κάτι καλό για το pasok, θα σας πω ανερυθρίαστα το εξής: