και ενσυνείδητα επέλεξα να μην γράψω κάτι τότε.
Τουναντίον, εξαρχής είχα προγραμματίσει να το γράψω σήμερα, αφού σαν σήμερα το 1941 ήταν που μαζί με τον Μανώλη Γλέζο κατέβασαν την γερμανική σημαία με την σβάστιγκα από τον ιερό βράχο της Ακρόπολης.
Και επέλεξα να το κάνω σήμερα αφού τέτοιες πράξεις είναι που μένουν αθάνατες.
Είναι πολύς κόσμος που δεν ξέρει τον Σάντα. Ούτε εγώ τον ήξερα για χρόνια, μέχρι που μια μέρα σε μια κουβέντα με τον πατέρα μου μου το πέταξε και κάθησα μετά και το'ψαξα. Και μέσα σ'όλα συνειδητοποίησα και το γιατί δεν ήξερα για πολλά χρόνια τον Σάντα, όπως αντίστοιχα δεν τον ήξεραν πολλοί: διότι ο ίδιος ο Σάντας έκανε κάτι και σιώπησε μετά. Όχι σαν τους φροντοφωνάζοντες αντιστασιακούς των καναλιών και των συντάξεων που θέλουν να το μαθαίνουν όλοι τι έκαναν (αν έκαναν φυσικά, όπου αν τολμήσεις να το αμφισβητήσεις σε περιμένει μήνυση στην γωνία).
Πραγματικά μαθήματα ήθους από έναν άνθρωπο που έκανε αλλά δεν μίλησε.
Δεν έχω κάτι άλλο να πω, πέραν του ότι -για περίπτωση που σας ενδιαφέρει- ότι ο Λάκης Σάντας έχει γράψει και ένα πολύ μικρό πλην δυσανάλογα πολύ ενδιαφέρον βιβλίο για τις τότε μέρες.
Τέλος, ένα εκπληκτικό (πάλι) κείμενο του Ηλία Μπαζίνα στον Φίλαθλο (6 Μαϊου), όπου μιλάει και για Σάντα και για Βέγγο...
Όχι τίποτε άλλο αλλά πλέον υπάρχει νέα ξένη σημαία που πρέπει να υποσταλλεί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου