Η λέξη τεράστιος ίσως να είναι απελπιστικά μικρή για να τον περιγράψει.
Το άκουσα σήμερα το πρωί και έννοιωσα σα να με βρήκε κάποιο κακό.
Δεν μπορώ να διαννοηθώ ότι υπάρχει άνθρωπος στην χώρα που να μην έχει μόνο καλή κουβέντα να πει για τον Βέγγο. Δεν μου περνάει από το μυαλό ότι υπάρχει άνθρωπος σε τούτον τον τόπο που δεν ξεκαρδίστηκε στο γέλιο ή δεν βρήκε κάτι από τον δικό του εαυτό στον Βέγγο...
Ένας Βέγγος που δεν έγινε μεγάλος ένεκα των life style περιοδικών, ούτε λόγω συνεντεύξεων και λοιπών ευαγών μεθόδων που καθημερινά βλέπουμε, αλλά λόγω του ταλέντου του και μόνο. Ένα ταλέντο που δεν είχε περιοριστεί μόνο σε κωμωδίες φυσικά, αλλά και σε ρόλους δραματικούς καθώς και σε θέατρο. Μιλάμε για έναν ηθοποιό -κυριολεκτικά ποιούντα ήθος- που έπαιρνε έναν δύσκολο ρόλο και κυριολεκτικά τον ξεφτίλιζε λες και ήταν παιχνιδάκι.
Η χώρα από σήμερα είναι κυριολεκτικά φτωχότερη.
Και δεν ξέρω αν μπορεί να εκληφθεί ως σύμπτωση ή ως τραγική ειρωνία το ότι έφυγε μόλις μια μέρα μετά την παγκόσμια ημέρα γέλιου...
Α, ρε Θου-Βού τι μας έκανες και στην αρχή νόμιζα πως ήτανε μια ακόμη πλάκα...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου