Τα πράγματα είναι πολύ μπλεγμένα πάντως...

Και τι εννοώ...
Δεν ξέρω αν είδατε την εκπληκτική εκπομπή των Φακέλων χθες με τον Διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος, Κο Προβόπουλο. Αν και διακινδυνεύω να με κυνηγάει ο zaphod για την επόμενη βδομάδα, θα τολμήσω να πω ότι ήταν από τις συγκλονιστικότερες που έχω δει εδώ και πολλά χρόνια με τον Προβόπουλο να είναι σοβαρότατος και ουσιαστικός. Και είπε κυριολεκτικώς φρικτά πράγματα ο άνθρωπος.

Κατ' αρχήν, οριστικοποιήθηκε εκείνο το ζητηματάκι σχετικά με το αν ήξεραν ή όχι οι πολιτικοί τι παίζει με το χρέος της χώρας και που πήγαινε το πράγμα: το ήξεραν όλοι και δη, λεπτομερώς. Αυτό τι σημαίνει; Όσο κι αν ακουστεί περίεργο (κι οξύμωρο) ότι ο Σαμαράς δεν έχει άδικο σε αυτό που λέει ότι το χρέος το εκτόξευσε το ΠΑΣΟΚ. Βέβαια αυτό δεν σημαίνει και ότι έχει και δίκιο κιόλας, πράγμα που φυσικά ισχύει τούμπαλιν και για το ΠΑΣΟΚ. Το ακόμη πιο φρικτό είναι ότι εν μέρει δίκιο είχε έως κι ο Καραμανλής όταν ισχυριζόταν το ίδιο. Δεδομένου όμως ότι όλοι απέκρυψαν τεχνηέντως την έκταση του προβλήματος καθώς κι ένεκα του πρότερου ανέντιμου βίου όλων τους, είναι όλοι συνένοχοι στο χάλι που καλούμαστε να πληρώσουμε εμείς οι πολίτες. Επίσης, κάτι άλλο που προέκυψε -και που όσο κι αν θέλω να πλύνω το στόμα μου με σαπούνι οφείλω να το ομολογήσω- από χθες νοιώθω μια κάποια συμπάθεια για τον παπακωνσταντίνου. Αν θυμάστε, επί τρίμηνο και βάλε οι σχέσεις του με τον Γιωργάκη ήταν παγωμένες και όχι ιδιαίτερα καλές επειδή ο μεν Παπακωνσταντίνου ζήταγε μέτρα άμεσα, ενώ ο Παπανδρέου ενέμενε στο πρόγραμμα των 100 ημερών, στο "λεφτά υπάρχουν" και στις υπόλοιπες προεκλογικές εξαγγελίες - πίπες. Κοινώς, από ολόκληρη την κυβέρνηση απεδείχθη χθες (διά της αφαιρετικής) ότι ο μόνος άνθρωπος που είχε συνειδητοποιήσει το μέγεθος του προβλήματος ήταν ο Παπακωνσταντίνου. Και παρόλο που σίγουρα θα του ξανασύρω πολλά και διάφορα στο μέλλον, οφείλω να του το αναγνωρίσω αυτό.

Κάτι άλλο που επί της ουσίας προέκυψε είναι ότι εν μέρει ο ισχυρισμός αρκετών πολιτικοί μας πως δεν στέλναμε ψευδή στοιχεία στην Κομισιόν δεν ήταν εξολοκλήρου ψευδής, κι αυτό διότι υπήρχαν τόνοι δαπανών που δεν πέρναγαν από την ΤτΕ τουτέστιν ήταν πλήρως ανεξέλεγκτες στο σύνολό τους. Παρομοίως, και για τον αριθμό των δημοσίων υπαλλήλων που απασχολεί το κράτος, ο οποίος εξακολουθεί να είναι άγνωστος για την ώρα. Διότι πως διάολο μπορείς να βγάλεις σωστά στατιστικά όταν σου λείπουν όλα τα δεδομένα; Οπότε τι κάνεις; Βγάζεις μια προσέγγιση όσων θες να βάλεις κι όσων υπολογίζεις και στέλνεις αυτά. Και το μέγα ερώτημα δεν είναι πλέον το ύψος των χρεών των νοσοκομείων ή πχ του ΟΣΕ, αλλά το πότε θα αρχίσουν να ενσωματώνονται στο επίσημο χρέος (και έλειμμα). Διότι αν δεν το καταλάβατε, τα ψέματα τελείωσαν και το ξέρουν όλοι πλέον -κυρίως οι ευρωπαίοι.

Επίσης, προέκυψε ότι η κατάσταση είναι ζόρικη (καλά, αυτό το ξέραμε) και ότι υπάρχουν όλα τα φόντα για να γίνει ακόμη χειρότερη. Επί της ουσίας βαδίζουμε επί ξηρού ακμής παρά τα δυσβάσταχτα μέτρα που έχουν ληφθεί. Και όχι μόνο αυτό, αλλά από την συμπληρωματική συνέντευξη του επικεφαλής στον Παπαδημητρίου προέκυψε ότι έχουν δωθεί και όλες οι δεσμεύσεις για επιπρόσθετα μέτρα επ'αόριστο -δεν ξέρω αν παρατηρήσατε μια κατά λοιπά μυστηριώδη δήλωση του Δανού ότι "τα μέτρα έχουν ληφθεί εξαρχής", για μελετήστε την λίγον.

Μιας και ανέφερα τον Δανό τεχνοκράτη, ιδιαίτερο ενδιαφέρον είχε και η "ομολογία" του ότι η δική μας κυβέρνηση ήταν αυτή που έφερε στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων το θέμα της περικοπής μισθών. Οι ΔοΝηΤάδες απλώς δέχθηκαν τις προτάσεις με χαρά.

Για να επανέλθω στην συνέντευξη, ουσιαστικά -αν και ανεπαίσθητα είναι η αλήθεια- τα έχωσε στην δημιουργική εποχή Σημίτη ένεκα των ασύστολων δανείων που έβγαιναν δίχως μέτρο από τις τράπεζες, ενώ τα έχωσε πανταχόθεν για τον αναπτυξιακό τρόπο που είχε η χώρα επί σειρά ετών. Ενώ αν και δεν το έθεσε ευθέως -διότι είναι πραγματικά τραγικό- από τα περί αποταμιεύσεως των νοικοκυριών προέκυψε πως ένεκα των δανειακών υποχρεώσεων έρχονται ακόμη χειρότερες μέρες για την ελληνική οικογένεια.

Γενικά θα μπορούσα να πω πολλά για την συγκεκριμένη συνέντευξη, αλλά κάποιες φορές τα πράγματα είναι τόσο απογοητευτικά που τα σχόλια μάλλον περιττεύουν. Αν υπήρχε κάτι που με εντυπωσίασε στον Προβόπουλο αυτό ήταν (και που δεν το ήξερα διότι απλά δεν είχα ασχοληθεί ποτέ) ότι ο άνθρωπος όχι μόνο τα γνώριζε όλα, αλλά τα είχε δημοσιεύσει κιόλας (δεν τα έχω βρει ακόμη, αλλά θέλω να το ψάξω) προ μηνών. Επίσης, αν και δεν γουστάρω μία το όλο τραπεζικό ληστρικό σύστημα (έχω κοντραριστεί στο παρελθόν κιόλας άλλωστε), τολμώ να πω ότι εκτίμησα ιδιαιτέρως την ειλικρινέστατη στάση σου σε όλα τα θέματα: δεν το περίμενα σε καμία περίπτωση να πει φόρα παρτίδα αυτό που ούτως ή άλλως ξέρουμε ότι οι τράπεζες ό,τι κάνουν το κάνουν για την πάρτη τους και μόνο, και μπράβο του που δεν κρύφτηκε πίσω από το δάκτυλό του. Τουλάχιστον ο Προβόπουλος απέδειξε ότι είναι σοβαρός τεχνοκράτης (αν και γενικά οι τεχνοκράτες δεν είναι ό,τι καλύτερο υπάρχει, αλλά τέλος πάντων) που έχει και ακριβή εικόνα και πλήρη επίγνωση των πραγμάτων. και αν μη τι άλλο, όχι μόνο απάντησε λεπτομερώς σε όλες τις ερωτήσεις που του τέθηκαν, αλλά έδωσε και πολλά συμπληρωματικά στοιχεία από μόνος του....

Αναφορικά με τη νέα μας ζωή πλέον, έχω να πω κάτι:. Ο τρόπος που μας επεβλήθη είναι απλός: μείωση μισθών σε τέτοιο βαθμό προκειμένου να βαλτώσει η αγορά στο σύνολό της. Όταν πάνε όλοι στο χείλος του γκρεμού, μόνο τότε θα πέσουν οι τιμές. και μόνο τότε θα ανοίξει η πόρτα να μπουκάρουν ξένες εταιρίες και κεφάλαια για επενδύσεις, διότι το αντιστάθμισμα στην αναγκαστικά υψηλή φορολογία είναι το φτηνό εργατικό δυναμικό και το χαμηλό κόστος ζωής. Αυτή είναι με λίγα λόγια η περιβόητη διαδικασία αποπληθωρισμού στην οποίαν μας έχουν βάλει με το κεφάλι κάτω κιόλας.
Και ειλικρινώς εκπλήσσομαι που τα κατά τα λοιπά ασόβαρα κόμματα της ανύπαρκτης ελληνικής αριστεράς αντιδρούν ενώ θα έπρεπε να υπερθεματίζουν: που θα πάει, θα τους πιάσουμε τους μισθούς Κίνας...

Και δεδομένου ότι εδώ που φτάσαμε πλέον, καλό είναι να διατηρήσουμε λίγο το χιούμορ μας, να πω και ένα θετικό: πλέον η γενιά των 700 ευρώ γίνεται γενιά των 500 ευρώ. Αν απολυθεί λοιπόν, θα λαμβάνει επίδομα ανεργίας της τάξης των 450 ευρώ περίπου. Δηλαδή σχεδόν ολόκληρος ο μισθός που ελάμβανε. Αυτό ναι, είναι κράτος πρόνοιας...
Χαίρετε.