Το Οινόπνευμα των Χριστουγέννων

Κάθομαι αραχτός εις τα περίχωρα του Κάτω Κόσμος, το λεπόν, και απολαμβάνω ένα εξαιρετικό τσιπουράκι (χύμα) που έχω ανακαλύψει εσχάτως και ξεκουράζομαι υπό τους ήχους διαφόρων metal επιλογών που έχω εξ αρχής ρυθμίσει. Για να είμαι απόλυτα ειλικρινής, δεν έχω ιδιαίτερη διάθεση για πάσης λογής εργασία, όμως -ε, αλλάζει κι ο χρόνος οσονούπω- πρέπει να κάνω τον απολογισμό μου. Πως πήγε δηλαδή το έτος; Τι έκανα, τι δεν έκανα κλπ.

Καθώς συλλογίζομαι διάφορα -πάλι καλά που δεν έχει χτυπήσει το κινητό καθόλου, ανάθεμα την τεχνολογία ώρες, ώρες- ένα εκ των οποίων και το πόσα λίγα (απελπιστικά λίγα) παιδάκια βγαίνουν για τα κάλαντα εδώ και χρόνια (η πλειοψηφία των οποίων μετά γονεϊκής συνοδείος -αττική σύνταξις) συνειδητοποιώ ένα μικρό τρεμόπαιγμα στα φώτα. Ασυναίσθητα κοιτάζω το ρολόι: δείχνει εννιά και τέταρτο το βράδυ. Λίγη ώρα μετά, άλλο ένα τρεμόπαιγμα. Ξανακοιτάζω ασυναίσθητα το ρολόι: οκτώ και είκοσι. Ωχ, χάλασε, συλλογίζομαι. Ώσπου ξάφνου ακούγεται μια φωνή ωσάν από το υπερπέραν, αλλά πολύ κοντινή μου:
"Τι χάλασε βρε ζώον, για κοίτα πίσω σου, τρεις ώρες είμαι εδώ και δεν έχεις πάρει πρέφα..."
Σηκώνομαι έντρομος και καθώς στρέφω το κεφάλι μου διακρίνω μια οπτασία. Όχι, όχι... στην αρχή ήταν οπτασία. Μετά άρχισε να γίνεται διακριτή μια μάλλον ανθρώπινη μορφή. Αν και η φιγούρα δεν μου φάνηκε τελείως άγνωστη, δεν μπόρεσα να την ταυτοποιήσω με βεβαιότητα. Η φωνή πάντως, κυρίως λόγω κάποιων σαρδάμ έμοιαζε με του Γιώργου.
-Ποιος είσαι;, αντίτεινα.
-Είμαι το Πνεύμα των Χριστουγέννων, μου είπε με σαφήνεια και εντελώς θριαμβευτικά.
-..... (έμεινα βουβός). Ποιων Χριστουγέννων; Του 2010;
-Όχι βρε ζώον, μου είπε. Του 09. Αφού δεν έχει φύγει ακόμη το έτος.
-Μα τα Χριστούγεννα πέρασαν. Σε λίγο έχουμε αλλαγή χρόνου.
-Ε, και τι ήθελες να κάνω;, μου απήντησε. Να έρθω νωρίτερα και να χάσω τις αργίες; Ρε Άδη πας καλά;
-Αααα, δηλαδή είσαι το ελληνικό πνεύμα, του είπα.
-Φυσικά.
-Και ήρθες να μου δείξεις τα παρελθόντα Χριστούγεννά μου, υποθέτω, ε;
-Όχι, τα Χριστούγεννα του παρόντος ήρθα να σου δείξω.
-Μισό, τον διέκοψα. Πρώτα με τα του παρελθόντος δεν ξεκινάμε συνήθως;
-Συνήθως ναι, είπε βαριεστημένα. Το θέμα είναι ότι το Πνεύμα του Παρελθόντος για κάποιον λόγο έχει αργήσει και κάναμε μια μικρή αλλαγή στο σενάριο.
-Κατάλαβα, του είπα. Και τι θα μου δείξεις πρώτα;
Και τότε ένοιωσα σα να πετάω.

Αρχικά με πήγε σε ένα φτωχοσόκακο. Κοιτάζοντας προσεκτικά είδα μια μεζονέτα να βρίσκεται περήφανη, η μισή προεξέχοντας μέσα στον υποτιθέμενο δρόμο. Ξάφνου, μια Καγιέν (ή έτσι έμοιαζε) πλησίασε. Ο ιδιοκτήτης της πάτησε ένα κουμπί και άνοιξε η πόρτα του γκαράζ. Μπήκε και πάρκαρε. Ανέβηκε στο σπίτι από την εσωτερική κλίμακα.
-Ψώνισες; ρώτησε η γυναίκα που βρισκόταν στο σαλόνι.
-Ναι αγάπη μου, της απήντησε ο ευγενικός κύριος. Άφησα τον αρακά πάνω στην κουζίνα.
-Τελικά δεν έφτασαν τα λεφτά για γαλοπούλα, ε; τον ρώτησε.
-Όχι καρδιά μου, έπρεπε να πληρώσω τον λογαριασμό του κινητού και τις δόσεις για τις κάρτες οπότε φέτος θα προσποιηθούμε ότι ο αρακάς είναι γαλοπούλα.
-Έχω φάει τα καλύτερά μου χρόνια μαζί σου, και πέρσυ το ίδιο προσποιηθήκαμε, φάνηκε να μουρμουρίζει η γυναίκα, αλλά ο άντρας μάλλον δεν άκουσε. Κάθησε στο αναπαυτικό πουφ και έβγαλε το λουστρίνι. Από μέσα προέβαλλε μια κάλτσα τρύπια σε δύο σημεία: την φτέρνα και το μεγάλο δάκτυλο.
-Αγάπη μου (είπε ο άντρας), μήπως σε πήρε τηλέφωνο ο κυρ-Γιάννης για το ζήτημά μας;
-Ναι, αλλά δεν μου είπε πολλές λεπτομέρειες. Είπε τέλος πάντων ότι θα έχουμε την άδεια του σπιτιού με το νέο έτος. Άντε, μπας και βάλουμε επιτέλους σταθερό τηλέφωνο. Ντροπή. Κέντρο Αθήνας και δεν έχουμε τηλέφωνο εν έτει 2010.
-Δεν φταίει μόνο ο ΟΤΕ καλή μου, φταίνε και οι άλλες εταιρίες που 2010 μετά τη γέννηση του Χριστού δεν έχουν φτιάξει δίκτυα στην Πεντέλη. Σε τι χώρα ζούμε επιτέλους...

-Ποιος είναι ο κυρ-Γιάννης, Πνεύμα;. ρώτησα.
-Και τι σε νοιάζει, Άδη; Έχεις καταλάβει ότι αν δεν κοιτάς τη δική σου δουλειά μπορεί να βρεθείς μπλεγμένος;
-Τι εννοείς, μπλεγμένος, Πνεύμα; Κάτι μου θυμίζει από διαφάνεια εδώ πέρα.
-Αυτά είναι για τους πολιτικοί, Άδη. Δεν σε αφορούν. Και μην μου ζορίζεις τα νεύρα διότι άλλα σε έφερα να δεις.

Και ξαφνικά μεταφερθήκαμε σε κάποιο άλλο σημείο. Είδα μια πολυμελή οικογένεια. Ή μάλλον δεν έμοιαζε και πολύ οικογένεια για να είμαι ειλικρινής. Μάλλον με πολυμελή ομάδα έμοιαζε. Έδειχναν να μένουν σε κάποιο χάλασμα σε περίοδο πολέμου. Ναι, πόλεμος πρέπει να ήταν, αφού δεν έβλεπε φώτα πουθενά.

-Τι είναι αυτοί πνεύμα; ρώτησα.
-Μα πόσο αφελής είσαι επιτέλους Άδη; Δεν βλέπεις ότι είναι μετανάστες;
-Ααααα...
-Για κοίτα πιο προσεκτικά. Έξω από το παράθυρο.

Και κοιτάζοντας παρατήρησα αρκετούς πατριώτες οι οποίοι φώναζαν για τα ανθρώπινα δικαιώματα λέγοντας ότι σημασία δεν έχει το πως ζει κάποιος, αρκεί να ζει, ενώ κάποιοι άλλοι συμπλήρωναν ότι οι μετανάστες είναι φίλοι μας και πρέπει να τους δεχόμαστε όλους ακόμη κι αν δεν έχουμε να τους ταϊσουμε. Εκείνη την στιγμή έφτασαν κάποιοι άλλοι, μάλλον πιο πατριώτες αν κατάλαβα καλά, οι οποίοι φώναζαν ότι οι μετανάστες έχουν φέρει την πανούκλα, τα τσιμπούρια και τις ακριβές τιμές στα σούπερ μάρκετ. Την στιγμή που άρχισαν να πέφτουν κάποιες ψιλές, το Πνεύμα με τράβηξε μέσα προς τους μετανάστες. Παρόλο που δεν γνώριζα τη γλώσσα τους ως διά μαγείας κατάλαβα τι έλεγαν... Ένας έλεγε ότι δεν θα έφευγε από την πατρίδα του αν ήξερε τι θα έβρισκε εδώ, ένας άλλος ότι του την έφερε ο δουλέμπορος που τον έφερε ως εδώ, ενώ μια κυρία κοίταζε το κοριτσάκι της και του συνιστούσε όταν μεγαλώσει να μπει στο δημόσιο.

-Πνεύμα, δεν καταλαβαίνω που το πας.
-Γιατί, καταλαβαίνω εγώ νομίζεις, Άδη; Κάτσε μισό λεπτό να συμβουλευτώ το υπουργικό συμβούλιο... (τρία λεπτά αργότερα ή μάλλον τόσο έμοιαζε)... Τώρα θυμήθηκα, Άδη. Κοίτα πάλι έξω από το παράθυρο και πες μου τι βλέπεις;
-Βλέπω μια τράπεζα, Πνεύμα.
-Και τι άλλο;
-Νομίζω μοιάζει με εκκλησία.
-Και τι άλλο;
-Έχει κάποιους ανθρώπους, Πνεύμα.
-Και τι κάνουν;
-Κάποιοι κάθονται γύρω από ένα τραπέζι και κάτι κάνουν από κάτω του. Σα να δίνουν και να παίρνουν κάτι.
-Συνέχισε Άδη...
-Ένας άλλος φοράει μια κουκούλα και επιτίθεται σε έναν μύλο. Σε έναν άλλο του επιτίθεται ο μύλος. Και βλέπω κι έναν τρίτο που διακηρύττει ότι για όλα τα δεινά της ανθρωπότητας φταίνε οι αμερικάνοι.
-Μόνο αυτούς;
-Όχι. Βλέπω κι έναν κουστουμαρισμένο, από καλή οικογένεια φαίνεται, ο οποίος κοιτάζει στο έδαφος.
-Αυτός είναι πολιτικός, Άδη.
-Μπα, έχουμε και πολιτικούς που δεν τολμάνε να κοιτάξουν τον κόσμο στα μάτια; Μπράβο πρόοδος.
-Τα μυαλά σου και μια λίρα. Κοιτάζει στο έδαφος τους ψηφοφόρους του. Δε μου λες, εκείνον μετά τη γωνία τον βλέπεις;
-Τον ρακένδυτο που ψάχνει στα σκουπίδια να φάει εννοείς, Πνεύμα;
-Όχι. Πιο δεξιά.
-Ααα, εκείνον τον φορτωμένο με ψώνια που του έπεσαν μόλις τώρα τρεις πιστωτικές από την κωλότσεπη, λες; Ναι, τον βλέπω.
-Δεν βλέπεις τίποτε άλλο περίεργο πάνω του;, με ρώτησε περιπαιχτικά.
-Βασικά... βλέπω κακία στο πρόσωπό του αλλά δεν είμαι βέβαιος.
-Συνέχισε.
-Δείχνει να μισεί τα πάντα. Μέχρι και τον ίδιον του τον εαυτό.
-Ξέρεις γιατί, Άδη;
-Όχι Πνεύμα, πες μου σε παρακαλώ.
-Διότι έτσι όπως αποφάσισε να χωθεί και να χαθεί μέσα στην ίδιαν του την παρακμή ξέχασε πως είναι να αγαπάς. Για τον άνθρωπο που βλέπεις σημασία έχει το να βρει λεφτά να πληρώσει τις υποχρεώσεις του, πλήθος των οποίων δεν χρειάζεται καν, και όχι το να είναι με τους σωστούς ανθρώπους.
-Υποθέτω, Πνεύμα, ότι ο ίδιος άνθρωπος που δεν αγαπά τους συνανθρώπους του δεν αγαπά και το περιβάλλον γύρω του; Είναι ο ίδιος που καίει τα δέντρα, που αδιαφορεί για τον άστεγο, που κλωτσάει τα σκυλάκια, που χτίζει αυθαίρετα, που υποθηκεύει το μέλλον των παιδιών του;
-Πολύ καλώς Άδη. Πάμε...

Και ξαφνικά, βρέθηκα πάλι να κάθομαι στον καναπέ μου. Παρατήρησα ότι το τσίπουρο δεν είχε κατέβει καθόλου. Θα με πήρε ο ύπνος, σκέφτηκα. Πνεύματα και αηδίες. Και συνέχισα να συλλογίζομαι. Κοίταξα την ώρα: δέκα παρά πέντε. Ιδέα μου θα ήταν πριν, το ρολόι δουλεύει κανονικά. Άκουσα δύο τραγούδια ακόμη, το ένα ήταν Helstar θυμάμαι αμυδρά. Στο τρίτο τραγούδι, ξανακοίταξα το ρολόι: δέκα παρά πέντε. Μα τι διάολο, αφού είναι αυτόματο, σκέφτηκα. Και ξαφνικά μια τεράστια σκιά απλώθηκε πάνω μου. Χλώμιασα.
Η φωνή ήταν απόκοσμη, βαρειά και τραχειά. "Άδη ακόμη ξύνεις τα παπάρια σου;" μου είπε με αυστηρότητα. Πετάχτηκα όρθιος. Το θέαμα ήταν ανατριχιαστικό στο σύνολό του. Η σκιά φορούσε τσαρούχια, είχε θυμιατό στο αριστερό σκελετωμένο χέρι, ενώ το δεξί το είχε στην τσέπη από μια τρύπα της οποίας ξεπρόβαλλε ένα κομπολόι. Πρόσωπο δεν μπόρεσα να διακρύνω διότι το έκρυβε ο κατάμαυρος μανδύας, όπως και το υπόλοιπο σώμα. Η φωνή δεν μου ήταν τελείως άγνωστη αλλά δεν μπόρεσα να την ταυτοποιήσω με βεβαιότητα.
-Δεν με κατάλαβες ποιος είμαι, Άδη;
-Μην σου πω ψέματα, Πνεύμα, αλλά όχι.
-Ο Γιώργος είμαι.
-;; Ποιος Γιώργος; ο ίδιος με πριν;
-Φυσικά. Αφού εκτός από παρόν είμαι και το μέλλον του τόπου.
-Και ήρθες να μου δείξεις τα Χριστούγεννα του μέλλοντος, Πνεύμα;
-Γάτος είσαι δικέ μου.
-Το Πνεύμα του Παρελθόντος αγνοείται ακόμη να υποθέσω;
-Να μην σε νοιάζει. Θα το δεις όταν θα είσαι έτοιμος. Πάμε τώρα, ήρθε η ώρα.

Και με μετέφερε στα γραφεία της Κομισιόν την στιγμή που ξεφόρτωνε ένα φορτηγό το εμπόρευμά του σε προφυλακτικά σε ένα υπόγειο του τεράστιου και επιβλητικού κτιρίου.
-Τι γίνεται εδώ, Πνεύμα; ρώτησα.
-Τίποτε, τίποτε. Λάθος στροφή, είπε. Και ξαναφύγαμε.
Και πήγαμε σε μια πλατεία. Ήταν μεγάλη πλατεία αλλά όχι με πολύ κόσμο.
-Πρόσεχε μην κάτσεις σε καμιά βελόνα, μου είπε. Και κοίτα εκεί. Τι βλέπεις;
-Πριν τον ποταμό ή μετά;
-Πριν.
-Καμιά εικοσαριά νεκρές γάτες και πουλιά. Ποιος τα σκότωσε, Πνεύμα; Αυτοί με τις βελόνες;
-Όχι, Άδη. Το νερό του ποταμού. Είναι δηλητηριασμένο, μου είπε.
-Δεν σε νοώ Πνεύμα.
-Του έχετε πηδήξει τη μαμά του περιβάλλοντος, Άδη. Όλα είναι δηλητηριασμένα πλέον.
-Πως γίνεται αυτό; Αφού εμείς το προσέχουμε το περιβάλλον, του αντίτεινα. Οι Τζι 783 δεν το προσέχουν.
-Η τελευταία μας ευκαιρία ήταν ο Χρυσόγελος και οι Οικολόγοι Πράσινοι, μου απάντησε. Όμαως αγνοείται η τύχη τους από τις εκλογές του 09 κι έπειτα. Θυμάσαι, ήταν τότε που έλεγε ότι δεν θα απέκλειε ακόμη και συνεργασία.
-Ναι, το θυμάμαι. Και όταν του προσεφέρθη είπε όχι.
-Ακριβώς, μου απήντησε. Ε, λοιπόν, έκτοτε αγνοείται. Δεν τον είδαμε ούτε στην διάσκεψη της Κοπεγχάγης, ούτε πουθενά έκτοτε. Κι ως εκ τούτου το κλίμα ήταν που'ταν, το πήρε και το σήκωσε. Και το περιβάλλον μαζί.
-Και δε μου λες, Πνεύμα, αυτό εκεί που βλέπω είναι ποδήλατο;
-Ναι.
-Και γιατί είναι μόνο ένα;
-Διότι προφανώς μόνο ο κάτοχός του είχε λεφτά να πληρώσει τα τέλη κυκλοφορίας, Άδη. Μα πόσο αφελής είσαι επιτέλους; Σε τι κόσμο ζεις; Ποιος νομίζεις ότι μολύνει το περιβάλλον; Τα εργοστάσια; Τα αυτοκίνητα το μολύνουν και τα ποδήλατα, ιδίως τα ποδήλατα.
-Πνεύμα, μου παρουσιάζεις μπερδεμένα πράγματα. Αλλά για αν σε ρωτήσω, εκείνη η κοπέλα που κοιμάται στο κρεβάτι σκεπασμένη με μια σημαία, ποια είναι; Κάτι μου θυμίζει.
-Κανείς δεν θυμάται το όνομά της, αλλά δεν κοιμάται, Άδη. Απλώς δεν έχει πελάτη αυτήν την στιγμή. Όλο και κάποιος θα έρθει όμως.
-Α, είναι πόρνη;
-Όχι ακριβώς. Απλά πρέπει κάπως να ρεφάρει τα χρεωστούμενά της, έτσι αναγκάζεται να πληρώνει σε είδος. Εκεί δίπλα της, βλέπεις κάτι;
-Όχι, Πνεύμα.
-Α, μπράβο.
-Δεν σε κατλαβαίνω, Πνεύμα. Τί είναι αυτό που δεν υπάρχει και το βλέπω;
-Είναι το μέλλον της, Άδη.
-Και πως εξαφανίσθηκε, Πνεύμα;
-Δεν εξαφανίσθηκε, Άδη. Το πήραν οι τράπεζες σε πλειστηριασμό. Πάμε όμως, έχω και άλλα να σου δείξω.

Και με πήγε σε μια αρχοντική βίλλα. Μέσα στο σαλόνι πρέπει να γινόταν κάποιου είδους γιορτή. Είδα πολλούς ανθρώπους, άνδρες και γυναίκες, ντυμένους στην πέννα να τρώνε και να πίνουν και να διασκεδάζουν. Το φαγητό και το ποτό έδιναν και έπαιρναν και επικρατούσε μια ευδαιμονία άνευ προηγουμένου.
-Επιτέλους, Πνεύμα, είπα. Να και μια καλή εικόνα. Ποιοι είναι όμως αυτοί; ρώτησα.
-Είναι αυτοί που δάνειζαν επί χρόνια την κοπέλα που είδες πριν. Ήταν τόσο γάτοι, που κάλυψανμ μέχρι και τις δικές τους τρύπες με τα υπάρχοντα εκείνης της κοπέλας.
-Α, πρόκειται περί λαγωνικών δηλαδή.
-Όχι ακριβώς, μου είπε, αλλά δεν έχει και τόση σημασία. Παρατηρείς κάτι, Άδη;
-Όχι, Πνεύμα.
-Για κοίτα έξω από το αρχοντικό.
-Ωχ, κάτι μου θυμίζουν αυτά τα χαρτιά, είπα.
-Δες τα καλύτερα και πες μου.
-Είναι χαρτιά... ωχχχχ... μα αυτά εχουν ανθρώπους μέσα. Και μοιάζουν ζωντανοί. Κινούνται. Τι είναι αυτά;;;
-Δες τα είπα και πες μου.
-Αυτό εδώ είναι λογαριασμός κινητής. Αυτό εδώ λογαριασμός πιστωτικής. Αυτό εδώ απόδειξη από γνωστό πολυκατάστημα. Αυτό εκεί πέρα εξώδικο για κατάσχεση σπιτιού. Αυτό ανεξόφλητη δόση πασχοδάνειου. Αυτό εκεί κάτω βεβαιωτικό ανεργίας. Αυτό εδώ μηδενική δήλωση εισοδήματος. Μα πόσα είναι επιτέλους, Πνεύμα; Δεν σταματάνε να ξεπροβάλλουν.
-Είναι αμέτρητα. Όσα και τα λάθη του παρελθόντος, Άδη.
-Κατάλαβα. Και ο κόσμος γιατί είναι μέσα σε αυτά;
-Διότι είναι εγλωβισμένος στις επιλογές του, Άδη. Σε επιλογές που δεν τον έσπρωξε κανείς.
-Θες να πεις, Πνεύμα, ότι όλος ο κόσμος είναι πλέον μέσα σε χαρτιά, Πνεύμα;
-Ανέκαθεν ήταν, Άδη. Το θέμα είναι τι είδους ήταν τα χαρτιά αυτά. Ένα χαρτί υγείας για παράδειγμα, ακόμη κι αν ήταν χρησιμοποιημένο ήταν σχετικά αβλαβές. Αν ήταν και ανακυκλωμένο κιόλας, ακόμη καλύτερα.
-Πνεύμα, επί τη ευκαιρία, τα δέντρα που είναι;
-Άδη σε έχει πιάσει η μαλακία βραδιάτικα;

Και εξαφανιστήκαμε. Ξανά-μανά στο σαλόνι μου και τον αγαπημένο μου καναπέ. Μα τι διάολο συμβαίνει; σκέφτηκα. Και πριν προλάβω να δω πόσο τσίπουρο είχε μείνει στο σφηνάκι μου, ξάφνου ακούστηκε τζέρτζελο μέγιστο, λες και γινόταν πανηγύρι μέσα στο ίδιο μου το σπίτι. Γυρνάω και τι να δω: μια ακαθόριστη μορφή που γέλαγε σαρδόνια όλη την ώρα με κλαπατσίμπαλα να κοπανάνε παντού γύρω του.
-Άσε με να μεντέψω, εσύ είσαι το Πνεύμα των Χριστουγέννων του Παρελθόντος, του είπα.
-Φυσικά και είμαι και όπως βλέπεις ήρθα στην ώρα μου!, μου απάντησε.
-Ποια ώρα σου ρε Πνεύμα, πλάκα μου κάνεις;
-Όχι. Πάμε, είπε αυστηρά, αν και διέκρινα και βιασύνη μέσα στην στιγγή φωνή του.
(έγιναν όλα τόσο γρήγορα που δεν μπόρεσα να σκεφτώ τι μου θύμιζε αυτό το Πνεύμα. Ήταν ψιλοχοντρό, ενώ η φωνή του αν και σεμνή και ταπεινή σε κάποιες φάσεις έμοιαζε με του Λιάκουρα).

Και βρεθήκαμε απότομα μέσα σε ένα πυκνό δάσος. Πανέμορφο. Παρθένο.
-Πανέμορφο, ψυθίρισα. Που είμαστε, Πνεύμα;
-Δεν ξέρω, μου είπε. Μάλλον κάπου στον Αμαζόνιο.
-Τι;;; Και τι δουλειά έχουμε να κάνουμε εδώ;
-Δεν ξέρω. Αυτό ήλπιζα να μου πεις κι εσύ, μου είπε.
-Πνεύμα με μπερδεύεις, του είπα. Τι είναι εδώ πέρα;
-Εδώ, Άδη, βρίσκονται οι μυστικές γραφές των Μάγια, μου είπε. Ήρθα να σου δείξω το τέλος του κόσμου που θα λάβει χώρα στις 21-12-2012.
-Το 2012 είναι μετά από 2 χρόνια, Πνεύμα κι εσύ είσαι του παρελθόντος, άρα γιατί μου το δείχνεις;
-Διότι -βλακέντιε- το μέλλον γράφτηκε στο παρελθόν. Δεν το βλέπεις;
-Όχι, Πνεύμα. Βλέπω μόνο δέντρα.
-Αχα! Διότι είσαι αμαθής και δεν ξέρεις να διακρίνεις τας ιεράς γραφάς των Μάγια.
-Οι οποίες δεν υπάρχουν, Πνεύμα.
-Χαζές λεπτομέρειες, Άδη.
-Παρεμπιπτόντως, Πνεύμα, γιατί η καταστροφή να μην γίνει στις 20-10-2010 που είναι και πιο συμμετρικό ως νούμερο;
-Καλή ερώτηση, δεν το είχα σκεφτεί. Μάλλον επειδή δεν το έγραψαν οι Μάγια.
-Μα ούτε το άλλο έγραψαν οι Μάγια.
-Κι εσύ που το ξέρεις, Άδη;
-Μα δεν υπάρχει πουθενά.
-Λεπτομέρειες, Άδη. Όλοι ξέρουν για το 2012 κι αυτό είναι που μετράει, άρα το 2012 είναι σωστό επειδή το πιστεύει ο κόσμος.
-Δηλαδή σα να λέμε, αν κάτι δεν γράφτηκε είναι δεδομένο ότι θα γίνει, Πνεύμα;
-Μα φυσικά, Άδη. Να στο πω πιο απλά: το γεγονός ότι στην αρχαιότητα δεν βρέθηκε τίποτε ξέρεις τι σημαίνει;
-Τι;
-Ότι οι αρχαίοι είχαν κινητά τηλέφωνα. Και σε πληροφορώ ότι αν δεν το πιστεύεις είσαι υποχρεωμένος να αποδείξεις το αντίθετο.
-....
Πάμε...

Και ξαφνικά βρεθήκαμε να πετάμε πάνω από πυραμίδες. Είδα και τον Παρθενώνα. Είδα και γρύπες και κενταύρους. Είδα και τον Αίαντα να γελάει σαν τρελός. Είδα τον Οιδίποδα στο κρεβάτι με τη μάνα του. Είδα τον Οδυσσέα να καθαρίζει το μισό παλάτι, είδα τη Μήδεια να σκοτώνει τα παιδιά της, είδα φιλοσόφους να αναλύουν ότι η γη ήταν το κέντρο του κόσμου, είδα τους Σπαρτιάτες να μην συμμετέχουν σε μάχη επειδή δεν είχε παρέλθει η ιερή μέρα, είδα κατάματα τον Εφιάλτη στα μαύρα του μάτια, είδα μέχρι και τον ατέρμωνα αδελφοκτόνο πελοπονησσιακό πόλεμο.
-Σταματήστε, βροντοφώναξε το Πνεύμα εκνευρισμένο. Μη δίνεις σημασία, Άδη. Πέσαμε σε προπαγάνδα των Σκοπίων -προφανώς χάκερς-, μου είπε φανερά ενοχλημένος. Πάμε πάλι από την αρχή.
Και είδα πυραμίδες. Και στο βάθος τον Παρθενώνα. Και είδα την αρχαία Αθήνα στο κλέος της. και είδα τον Φίλιππο των Μακεδόνων και τον Βρασίδα και τον Θεμιστοκλή και τον Επαμεινώνδα. Και είδα ένδοξες μάχες και να γράφονται τα Έπη.
-Είναι πολύ ωραία όλα αυτά, Πνευμα του είπα. Αλλά και τα πρώτα ελληνικά δεν ήταν;
-Τι σε νοιάζει τι ήταν;, μου απάντησε.
-Μα αν δεν είχαν υπάρξει τα πρώτα πως θα είχαν γίνει τα δεύτερα; του είπα. Θα ήταν χαζό να το πιστεύουμε...
-Έχεις βάλει σκοπό να με εκνευρίσεις, Άδη. Που διάολο έμαθες ιστορία, από την Ρεπούση ρε πούστη, είπε φανερά ενοχλημένος (έως και αηδιασμένος);
-Όχι Πνεύμα. Από μόνος μου. Κάποια στιγμή κατάλαβα ότι αφού δεν έμαθα στο σχολείο έπρεπε να μάθω μόνος μου.
-Και δεν διαβάζεις Σίτσιν;
-Όχι.
-Λιακόπουλο και Γεωργιάδη;
-Μπαααα...
-Κεραμυδά;
-Απαπαπα....
-Ε, τότε τι ιστορία ξέρεις ρε Άδη; Χέσε μας επιτέλους από 'δώ πέρα εσύ και τα μυαλά σου... Πάμε...

Και με πήγε σε μια λαοθάλασσα η οποία είχε πράσινο χρώμα.
-Βλέπεις; μου είπε. Ιδού οι εγκληματίες του ΠΑΣΟΚ. Αυτοί χαντάκωσαν τη χώρα.
-Δεν μου είχε περάσει από το μυαλό, Πνεύμα. Δηλαδή αυτοί φταίνε για όλα τα δεινά του τόπου;
-Φυσικά.
-Ντάξει, μην λέμε ό,τι θέλουμε όμως. Και οι άλλοι τα ίδια σκατά είναι.
-Α, βλέπω ασχολείσαι και με πολιτική Άδη παρατήρησε ελαφρά απηυδησμένος.
-Το κατά δύναμιν, Πνεύμα. Ότι μου πλασάρει η τηλεόραση και οι εφημερίδες δηλαδή, μη νομίζεις ότι καταβάλω και καμιά ιδιαίτερη προσπάθεια.
-Με εκνευρίζεις. Εγώ άλλα ήρθανα σου δείξω αλλά τα νοήματα σου διαφεύγουν, Άδη.
-Και ποια είναι αυτά, Πνεύμα;
-Ότι για όλα φταίνε οι άλλοι, Άδη. Πόσο χαζός είσαι για να μην μπορείς να το καταλάβεις; Είμαστε μια χώωρα ζάπλουτη σε ιστορία και παρακαταθήκες. Τι θέλουμε λοιπόν τα εγκώσμια; Το λέει και η εκκλησία άλλωστε. Μπορούμε να ζήσουμε με το παρελθόν και μόνο. Δεν είδες πόσο καλούς Ολυμπιακούς Αγώνες κάναμε;
-Δεν σε πιάνω, Πνεύμα.
-Αφού είσαι βλαξ, που να καταλάβεις; Είσαι καλός πολίτης, Άδη;
-Νομίζω πως ναι, Πνεύμα. Γιατί ρωτάς.
-Διότι ο καλός πολίτης Άδη πρέπει να τρώει αμάσητα όσα του πλασάρουν. Πολιτικοί τε και επιφανείς της τηλεοπτικής δημοσίου ζωής. Όσα ξέρουμε εμείς όλοι δεν τα ξέρει ο κόσμος όλος. Και να μην ακούς βλακείες όπως της Ρεπούση.
-Μα όντως δεν ακούω βλακείες. Ούτε Ρεπούση, ούτε Λιάκουρα φερ'ειπείν.
-Μην βλασφημείς. Αν έβλεπες Λιάκουρα θα είχες ήδη προμηθευτεί το βιβλίο σχετικά με την καταστροφή του κόσμου το 2012 μέσα στο οποίο υπάρχει έως και οδηγός επιβίωσης.
-Δηλαδή τι οδηγός επιβίωσης, Πνεύμα; Μπαίνουμε στο προσωπικό μας σκάφος και διαφεύγουμε ή μπαίνουμε για 100 χρόνια στην κούφια γη; Μην με κάνεις να γελάω.
-Συνεχίζεις να βλασφημείς, Άδη. Γι'αυτό όλοι οι αρχαίοι θεοί σαν του λόγου σου έχουν πεθάνει εδώ και χιλιάδες χρόνια στις καρδιές των ανθρώπων και ζουν μόνο σε βιβλία μέσα.
-Δεν μου φαίνομαι και πολύ ψόφιος, Πνεύμα, αλλά συνέχισε με τον συλλογισμό σου.
-Ναι, πλατειάσαμε. Έλεγα λοιπόν ότι πρέπει να ζεις με το παρελθόν που είναι ένδοξο. Και πιο συγκεκριμένα, μόνο με το ένδοξο παρελθόν και όχι τις σκοπιανές προπαγάνδες. Δεν υπήρχε ομοφυλοφυλία στην αρχαιότητα, ακούς;;; Και να μην ξεχνάς ότι ο Χριστός ήταν Έλληνας και μίλαγε ελληνικά και αγαπούσε τους Έλληνες. Είχε έρθει και στην Ελλάδα κιόλας.
-Πνεύμα, θα με κουφάνεις τελείως; Πότε είχε έρθει ο Χριστός στην Ελλάδα; Και τι σχέση έχει ο Χριστός με όλα αυτά επιτέλους;
-Όλα έχουν σχέση, Άδη. Τι σου προσφέρει ο Ηράκλειτος κι ο Πλάτωνας φερ'ειπείν που δεν σου προσφέρει ο Σίτσιν; Τι σημασία έχει το ποιος ήταν ο Χριστός αν δεν πιστεύεις αυτά που σου λένε ότι ήταν; Γιατί να μην πιστέψεις ότι τα παίρνουν οι άλλοι προκειμένου να τα παίρνουμε κι εμείς κάτω από τη μύτη σου; Για ποιον λόγο να διαβάσεις αρχαίους φιλοσόφους όταν αρκεί να αφήσεις μια γεννειάδα; Το παρελθόν είναι αυτό που φτιάχνει το παρόν και κατ' επέκτασιν και το μέλλον.
-Συμφωνώ επιτέλους αν και μόνο στο τελευταίο, Πνεύμα. Όμως εγώ δεν είδα πράγματα που να μου άρεσαν. Αυτά δεν αλλάζουν;
-Φυσικά και αλλάζουν, Άδη. Πρέπει να πετάξεις όμως. Όχι να είσαι στον καναπέ. με πορδές αβγά δε βάφονται όπως λέει και ο θυμόσοφος ελληνικός λαός. Και υπάρχουν δύο εκδοχές: η μία είναι να τρως το κουτόχορτο, να ασχολείσαι με την επιστημονική φαντασία αντί της ιστορίας, να πιστεύεις ότι φταίνει πάντα μόνο οι άλλοι, να θεωρείς ότι μίζες παίρνουν μόνο οι από 'κει, να συμφωνείς ότι οι πιο μικροί είναι πεντακάθαροι και ιδεολόγοι, να θεωρείς ότι μερικά δέντρα μείον δεν είναι και πολύ κακό, να βλέπεις παντού συνωμοσίες. Κοινώς, να μην είσδαι πνεύμα αντιλογίας και να συντάσσεσαι με τις επιταγές των καιροί.
-Και η άλλη εκδοχή; Αυτή που μπορεί να αλλάξει το μέλλον, Πνεύμα;
-Η άλλη εκδοχή θέλει κόπο, ιδρώτα και δουλειά, Άδη.
-Εννοείς να βγούμε έξω και να τα σπάσουμε όλα όπως πέρσυ τον Δεκέμβρη; Να κατεβαίνουμε σε διαδηλώσεις; Να τα χώνουμε στο διαδίκτυο; Ναι, Πνεύμα, γουστάρω.
-Όπως είπα, με πορδές αβγά δε βάφονται, Άδη... Σε αφήνω, ελπίζω σοφότερο...

.....
Δεν ξέρω αν τα Πνεύματα κατάφεραν να με κάνουν καλύτερο άνθρωπο, ξέρω όμως ότι κατάφεραν να με κάνουν να νοιώσω χειρότερος θεός αφού αναλογήστηκα όχι μόνο το χρέος μου αλλά και την ατομική μου συμβολή σε όλα αυτά.
Τελικά όμως όταν το ξανασκέφτηκα συνειδητοποίησα ακράδαντα ότι μάλλον έφταιγε το τσίπουρο, ήτοι το Οινόπνευμα των Χριστουγέννων.

Καλή χρονιά σε όλους εύχομαι και είθε να μας μπει με υγεία, αγάπη κι ευτυχία και με το καλό.

Χριστουγεννιάτικο κλίμα για τα καλά!

Γυρνοβόλαγα συχνά στον Πειραιά κυρίως αυτές τις μέρες. Προσωπικά θεωρώ την αγορά του Πειραιά μακράν την καλύτερη (για πολλούς λόγους), χώρια ότι γενικά είναι καλύτερο το κλίμα στην πόλη σε σχέση με την Αθήνα, από πολλές απόψεις. Αλλά ιδίως τις τελευταίες μέρες που είμαστε στην εορταστική περίοδο, τα πάντα ήταν μαγικά.
Περπαταγες στον δρόμο ας πούμε κι έβλεπες πολύ κόσμο με μάσκες. Στην αρχή νόμιζα πως ήταν για τη νέα γρίπη, όμως μετά συνειδητοποιούσα ότι μάλλον ήταν ένεκα της πραγματείας που είχαν απλώσει στα πεζοδρόμια οι κάδοι απορριμάτων. Παραδίπλα, διάφοροι μετανάστες άπλωναν τις δικές τους, αλλά φευ, δεν μοσχομύριζε τόσο ωραία όσο αυτή των κάδων. Χώρια ότι αν κατάφερνες με αρκετά σλάλομ να περάσεις τα σκουπίδια όλο και κανά υπαίθριο "μαγαζί" κινδύνευες να πατήσεις με αποτέλεσμα εκτός από τις αθλητικές σου ικανότητες να έπρεπε να είσαι και σε μια διαρκή πνευματική εγρήγορση (νου τε και σώματι μαζί στην άθληση ως πίστευαν και οι αρχαίοι ημών πρόγονοι). Μάλιστα, τα διάσπαρτα σκουπίδια μας έφερναν όλους πιο κοντά: σκύλους, αρούρια, γάτες (αν και οι τελευταίες απέφευγαν τα αρούρια επιμελώς), πεζούς, οδηγούς κλπ. Μάλιστα διαπίστωσα ότι η εθιμοτυπική αγάπη των ημερών ήταν πολύ πιο έντονη σε σχέση με τον υπόλοιπο χρόνο. Όπου κι αν γύρναγες άκουγες προσκλήσεις (πχ έλα εδώ να σου )(*&*^^$%^_(* ) ή εκφράσεις αγάπης (θα σε γα&*%^%$^%#^%$) κλπ. Επίσης διαπίστωσα ότι οι περισσότεροι πλέον γνωρίζονται καλά (τι κάνεις πάλι ρε μαλάκα; κλπ, κλπ). Ωραία πράγματα.

Στην πλατεία του δημαρχείου δε, πέραν της πανέμορφης διακόσμισης, διαπίστωσα ότι υπήρχαν και άγιοι Βασίληδες! Βέβαια αν και δεν ασχολήθηκα ιδιαίτερα κατάλαβα ότι μάλλον δεν ήταν από αυτούς που φέρνουν, αλλά από εκείνους που παίρνουν, μιας και είχαν από ένα πόνυ μαζί τους με το οποίο υποθέτω ότι για να φωτογραφηθείς έπρεπε να πληρώσεις πρώτα. Ελπίζω τουλάχιστον να ένοιωθαν καλά με τις κοκακόλειες στολές τους, ό,τι κι αν έκαναν αφού -μξν λέμε κι ό,τι θέλουμε- τα χριστούγεννα όλοι μας με ένα πόνυ τα έχουμε συνυφασμένα. Πολύ σουρεαλιστικό το όλο σκηνικό πάντως, σχεδόν παραμυθένιο: δίπλα στους χριστουγεννιάτικους παιδότοπους λόφοι από σκουπίδια, μέσα στους οποίους μπορούσαν τα παιδάκια να παίζουν κρυφτό ενδεχομένως, και όλα αυτά υπό το άγρυπνο "βλέμμα" των χαρούμενων φωτεινών επιγραφών στις κολώνες και τους δρόμους για καλές γιορτές κλπ. Πόσο ωραία ήταν. Ειλικρινώς θα πω ότι αν χιόνιζε κιόλας, το τοπίο θα ήταν απολύτως μαγευτικό. Όχι επειδή το χιόνι είναι συνυφασμένο εν πολλοίς με τα Χριστούγεννα, αλλά επειδή θα κάλυπτε τα πάντα με αποτέλεσμα να υπήρχε το αίσθημα της περιπέτειας (αν πατήσω εδώ θα πέσω σε σκουπίδια, ή όχι;). Φυσικά το μάτι μου έπεσε κάποιες φορές σε μερικούς σιχαμερούς άστεγους, ξέρετε ποιους: εκείνους που χαλάνε πλήρως το όλο ειδηλιακό κόνσεπτ τέτοιων ημερών, και οι οποίοι τελείως αδίκως ήλπιζαν σε κάποια μικρή βοήθεια, του κάκου όμως: ο κόσμος ήταν πολύ απασχολημένος να κουβαλάει τόνους από σακούλες με άχρηστα κατά κύριο λόγο πράγματα και δεν μπορούσαν να ανταποκριθούν, παρά την εμφανή ανθρωπιά στα πρόσωπά των.

Αν μη τι άλλο πάντως τούτες οι άγιες μέρες μας δίνουν τη δυνατότητα να συνειδητοποιήσουμε ότι για να δείξει κάποιος πως μετράει αρκεί απλώς να αγοράζει όσο το δυνατόν περισσότερα πράγματα (κυρίως άχρηστα κιόλας). Ποια οικονομική κρίση και αηδίες; Τα ψώνια πανε για ψώνια, και ει δυνατόν με πιστωτικές κάρτες κιόλας διότι αι τράπεζαι πεινάνε πιο πολύ κι από τους αστέγους και θέλουν τη βοήθειά μας. Τόσο απλό. Επίσης, είναι σημαντικό να θυμόμαστε ότι επ'ευκαιρία των Χριστουγέννων είναι καλό πράμα να'ούμ να επικοινωνούμε με ανθρώπους δικούς μας, με τους οποίους είχαμε επικοινωνήσει για τελευταία φορά πέρσυ τα Χριστούγεννα. Διότι πάνω απ'όλα είναι μέρες αγάπης. Άσχετα αν έχουμε ξεχάσει τι ακριβώς σημαίνει η λέξη αγάπη, αλλά ας μην το κάνουμε θέμα (έχουμε και σοβαρότερα πράγματα ν'ασχοληθούμε κιόλας).

Καλές γιορτές να'χουμε όλοι μας.
Πάρτε και 2 ευγενή χριστουγενιάτικα τραγουδάκια... :)

Είχαμε και πολλά θέματα προσφάτως.

Μέσα σε όλα τα γεγονότα, έγινε και αυτό το συμβάν με τον αείμνηστο Τάσσο Παπαδόπουλο. Βασικά θα προσπεράσω το γεγονός ότι αν κάτι τέτοιο είχε συμβεί πριν 2000 χρόνια πιθανώς σήμερα να λέγαμε ότι αναστήθηκε, και θα αρκεστώ στο εξής: πόσο άρρωστος πρέπει να είναι κάποιος πια για να κάνει κάτι τέτοιο; Αν είναι δυνατόν επιτέλους...

Αμάν πια με αυτούς τους αντιεξουσιαστές.

Για τον χθεσινό αγώνα του βάζελου λέω. Τι θα γίνει επιτέλους εκεί πέρα; Πάνε οι φιλήσυχοι βάζελοι να δουν τον αγώνα της ομάδας τους και τσουπ... πετάγονται αίφνης διάφοροι αντιεξουσιαστές και τα κάνουν γης μαδιάμ. Όπως την περασμένη αγωνιστική με τον Ατρόμητο όπου εθεάθησαν αντιεξουσιαστές να βγαίνουν (άραγε πότε μπήκαν;;;) από το ΟΑΚΑ προκειμένου να πλακωθούν με τους μπάτσοι στον περιβάλλοντα χώρο του σταδίου. Φυσικά, όταν στο ντέρμπυ με τον βάζελο έγιναν τα γνωστά πολλά και διάφορα, δεν επρόκειτο για ερυθρόλευκους αντιεξουσιαστές, αλλά για την ερυθλρόλευκη καφριλαρία, παρόλο που με την αστυνομία έγινε το έλα να δεις. Δεν βγάζω άκρη. Και δεν βγάζω άκρη, διότι εδώ μιλάμε ότι έπεσαν (στο Καραϊσκάκης)... 415 καπνογόνα! Μα που τα μέτρησε ο αθεόφοβος ο παρατηρητής; 415;;;; Και θυμήθηκα μέσα σε όλα εκείνο το αλήστου μνήμης συμβάν με τα παόκια, τα οποία μπούκαραν στο γήπεδο και τα έκαναν γης μαδιάμ επειδή "έχασαν τον προσανατολισμό τους". Ναι, δεν είχαν καταλάβει ότι το πράσινο ήταν το γήπεδο και το μπέρδεψαν με κανά δάσος της Πίνδου. Ααααααχ, ωραίο πράγμα ο γκαιμπελισμός και η λασπολογία τελικά ρε.
Τουλάχιστον αποφάσισε επιτέλους (αυτό κι αν ήταν έκπληξη) ο Ολυμπιακός να αντιδράσει επισήμως απέναντι σε όλες τις συντονισμένες πράσινες λασπολογίες. Κάτι είναι κι αυτό. Έτσι βρε αδελφέ, για να μάθουμε τουλάχιστον αν το "πρόσφατα" σημαίνει πράγματι μόνο "στον αγώνα στο Καραϊσκάκης" (και μάλιστα "από τις μπροστινές σειρές").

Εντωμεταξύ πανηγυρίζουν πολλοί και διάφοροι για το πόσο τυχεροί σταθήκαμε που τύχαμε με την Μπορντώ. Ναι... Πράγματι: θα έχουμε 2 στάνταρ για το στοίχημα. 0-3 μέσα και 4-0 έξω. Υποστηρίζω χρόοοοοοονια τώρα Μπορντώ στη Γαλλία και γενικά τις ομάδες μου τις παρακολουθώ. Χίλιες φορές να πέφταμε στην Μπάρτσα (που έγραψε ιστορία χθες) όπου και θα ξέραμε τη μοίρα μας λεπτομερέστατα, παρά στην Μπορντώ, την οποίαν κυριολεκτικά θεωρώ τη χειρότερη δυνατή κλήρωση. Και μόνο που άκουσα πάλι δηλαδή να βγαίνει ικανοποίηση από παίκτες άρχισε από τώρα να με λούζει κρύος ιδρώτας. Δεν καταλαβαίνουν μία οι Γάλλοι. Τον ήπιαμαν. Πρέπει να κάνουμε τρελά βουντού για γίνει κάτι, ό,τι κι αν σημαίνει το κάτι δηλαδή...
Α, κι έχει προκύψει κι ο Μπεν Αρφά κιόλας. Άλλος κρύος ιδρώτας από 'κει. Ο Γαλλοτυνήσιος είναι παικταράς από τους λίγους. Κυριολεκτικά μιλάμε για επίπεδο Ζιντάν. Αν τον πάρουμε ανεβαίνουμε τουλάχιστον ένα επίπεδο. Το θέμα είναι ότι ο χαρακτήρας του είναι από τους επίσης... λίγους. Μιλάμε για τρελοκομείο (με την κακή έννοια). Πριν μια βδομάδα επειδή ήταν στον πάγκο και είδε ότι δεν θα έμπαινε μέσα, αποφάσισε να την πέσει για ύπνο. Μια άλλη φορά που του έκανε παρατηρήσεις ο Ντεσάμπ γυρνάει και του λέει "ρε μεγάλει τι θέλεις πια; Μου'χεις πρήξει τα παπάρια". Πως θα τον φέρουμε βόλτα τούτον εδώ παλουκάρια μου; Διότι εδώ δεν παίρνεις σκέτο τον υπερπαικταρά, αλλά τον παίρνεις πακέτο μαζί με τον χαρακτήρα του. Και δεν μιλάμε για Λέτο που έκανε καμιά μανουρίτσα ή για Ντάρκο που έχωνε γαμωσταυρίδια, μιλάμε ότι ο Μπεν Αρφά μπορεί να μας κάνει κωλάντερο μέσα σε κλάσματα δευτερολέπτου. Μόνο ίσως αν τον φέρναμε πακέτο μαζί με τον Καρεμπέ να του πιπιλάει το μυαλό όλη την ώρα ίσως -ίσως, λέω- να υπάρχει μια πιθανότητα να αποκτήσουμε λίγη ηρεμία. Ειδάλλως θα έχουμε τρελά προβλήματα αν ολοκληρωθεί αυτή η μεταγραφή. Δεν είναι τυχαίο ότι ουδείς σύλλογος εκδηλώνει ενδιαφέρον, παρά την δεδομένη τεράστια αξία του παίκτη. Σημειωτέον ότι μου μυρίζει και υποσχετική για Τοροσίδη η όλη ιστορία: η αξία του Μπεν Αρφά κυμαίνεται στα 25 μύρια, οπότε η "τρύπα" μέχρι τα 8 που ακούγονται πως τον έχουμε κλείσει πρέπει κάπως να καλυφθεί. Μαλακία θα κάνουμε αλλά τέλος πάντων, θα δείξει. Τουλάχιστον αν όλα πάνε καλά επιστρέφει ο Λούα Λούα (γουστάρω μιλάμε).

Είχαμε και τις εξελίξεις στην ΑΕΚ. Ε, λοιπόν ρε παιδιά εγώ τον κοντό μπορεί να μην τον πηγαίνω μία -για την ακρίβεια θα σιχαινόμουν ακόμη και να τον φτύσω- όμως μου την σπάει η όλη φάση που γίνεται. Εγώ δεν ξέρω γιατί ο ένας μετά τον άλλον απέσυραν σχεδόν όλοι την εμπιστοσύνη το πρόσωπό τους στον Νικολαϊδη, αυτό που ξέρω όμως είναι ότι είναι το εύκολο θύμα. Κι αν μη τι άλλο είναι άδικο να του τη λένε πχ για τον νέο ύμνο της ΑΕΚ που κόστισε 100φεύγα χιλιάρικα και να μην τον επαινούν που έχει δεσμεύσει την μισή σχεδόν περιουσία του (όπως πρέπει να συμβαίνει κανονικά σε όλες τις ΑΕ). Άραγε, ο Νοτιάς και όλοι οι άλλοι έχουν κάνει κάτι αντίστοιχο όπως ο Νικολαϊδης; Ή αν αποφασίσουν αύριο να κάψουν τις μετοχές τους στο τζάκι (παρόλο που ο Γεωργίου έχει ισχυριστεί ότι μετοχές δεν υπάρχουν) θα τους ψάχνει μεταξύ άλλων το κράτος να πληρώσουν εισφορά στο ΙΚΑ; Δε λέω, τεράστια σφάλματα έχει κάνει ο κοντός, αλλά το να του τα φορτώνουν κι όλα είναι τελείως ανήθικο αλλά και παραπλανητικό. Και συγγνώμη δηλαδή, αλλά ακόμη κι αν έκανε εγκλήματα ο κοντός εκεί μέσα δεν δικαιολογείται από τους άλλους σε καμία περίπτωση να μην τον ήλεγχαν: τα πακέτα τους έτσι στα τυφλά τα έβαζαν; Μην ακούω αηδίες δηλαδή...

Ααααα, και φώναζε ο Ομπράντοβιτς μετά τον αγώνα με τη Ρεάλ ότι ο βάζελος έπαιζε εναντίον 8. Είδες τι ωραία που είναι Ζέλικο; Όταν παίζουν οι άλλοι εναντίον 8 βέβαια ούτε γάτα, ούτε ζημιά. Ρε άει χέσε μας από 'δώ...
Σημειωτέον, τον έχουν ψιλοπιεί στην Χλέπα εδώ και κάποιες μέρες. Πριν τον αγώνα με το Μαρκόπουλο στις γυναίκες έλεγε κάτι σε στυλ σήμερα πρωϊνό και μετά γαύρο (επειδή ακολουθεί ντέρμπυ). Αποτέλεσμα; πέος 2-3 (ευτυχώς που το διαβάσαμε σε άλλες εφημερίδες, ένα πράγμα). Μετά είχαμε τον βιασμό από την ΕΑ Πατρών (κρίμα που διαβάσαμε μόνο για τη νίκη στην Ιταλία. Προφανώς η ελληνική αγωνιστική ολοκληρώθηκε μετά το τύπωμα της εφημερίδος). Σήμερα διαβάζουμε για την απόρθητη έδρα στο πόλο (έλα μουνί στον τόπο σου που λένε!!!!! Τα μπρατσάκια δεν έχουν βγάλει ακόμη και πανηγυρίζουν κιόλας!!!!!). Έχουμε φυσικά και τις μεγαλειώδες εμφανίσεις στην μπάλα που για την ώρα δεν υπάρχει καμία διαφορά από τις αντίστοιχες με Τεν Κάτε (ο οποίος ήδη μας λείπει!). Χώρια ότι έχει σωπάσει μυστηριωδώς στην ιστορία με το υποτιθέμενο αεροβόλο. Αγωνιούμε, είσθε όλοι καλά;;;
Α, και κάτι που'χα ξεχάσει: πριν λίγες μέρες δόθηκε βραβείο ήθους στον Φράγκι. Εύγε. Ήταν και το σκηνικό που πανηγύριζε με τους Ισπανούς μέσα στα πλάνα; Ουστ από δω ρε...

UPDATE: Έπεσε βαρύς ο γαύρος τελικά... 1-3 στη Γλυφάδα σχετικά χαλαρά.

(κάτω αριστερά, από τις 15 του μηνός)
Χλέπα, κυρίες και κύριοι. Όνομα και πράμα! Η πλάκα είναι ότι η Χλέπα θα έπρεπε να είναι μια κατηγορία μόνη της εδώ μέσα, μιλάμε για Μαύρη Οχιά, Μπένυ Χιλ και Χάρυ Κλυνν μαζί, σε επίπεδο και ποιότητα κωμωδίας! Όταν έχασε εκτός από τη Ρεάλ στο μπάσκετ, πχ, ήταν γούρικη ήττα. Όταν έχασε εντός (3-4 μέρες μετά το άνω πρωτοσέλιδο) έγραφε "τι μεγαλείο θεέ μου" για τον κόσμο που αποθέωνε στο μείον 21 (με το καλό και στο μείον 50)!! Και πόσα άλλα! Κι όχι τίποτε άλλο, αλλά φέτος ιδίως στα μεταξύ μας έχω αρχίσει και χάνω το σκορ (ιδίως μετά την βαρβάτη έδρα του πόλο από το χθεσινό που κόντεψα να πάθω εγκεφαλικό από τα γέλια). Τα πρωτοσέλιδα για το γήπεδο-φάντασμα τα έχουμε βαρεθεί εδώ και κοντά μια τριετία και πάει λέγοντας, κι όχι τίποτε άλλο, αλλά βγάζουν και γλώσσα πάλι και σήμερα. Βρε βαζελάκια, δεν σας έχουν πει ότι κάλλιο να μασάς παρά να μιλάς; Αχ αυτά τα παιδιά, δεν βάζουν μυαλό και άντε να τους παρηγορείς πάλι στο τέλος της σαιζόν...
Αλλά προ πάντων είναι η πράσινη υπερηφάνεια των υποτιθέμενων 500 τίτλων κλπ, κλπ (τελικά στο φυσιολατρικό τμήμα με τις βαλσαμωμένες πεταλούδες το έχουν πάρει; Διότι έχω άγχος). Πάρτε και μια σοδίτσα βγαίνοντας... :):)

Αααααχ, ρε γαμώτο μεγάλη ατυχία χθες. Έπαιρνα τηλέφωνο όλο το απόγευμα στα γραφεία της ΠΑΕ να έβγαζαν δελτίο να έπαιζα εγώ αμυντικό χαφ, αλλά ήταν κλειστά, όπως και η ομάδα στου Βικελίδη. Χειρότερα από τον φουκαρά τον Ντομί να έπαιζα δεν υπήρχε περίπτωση άλλωστε, και θα έκανα και 2-3 τσιγάρα κατά τη διάρκεια του αγώνα κιόλας. Και κάπως έτσι άδοξα χάθηκε η μεγάλη ευκαιρία μου να ντεμπουτάρω κι εγώ με τη φανέλα του Ολυμπιακού (εδώ έχουν ντεμπουτάρει άλλοι κι άλλοι, εγώ θα τους πείραζα;). Όταν έγραφα προ ημερών ότι βλέπω να φεύγει νύχτα ο Ζίκο, έλαβα 2-3 μέηλ ήπιας διαμαρτυρίας μετά περί του προπονηταρά κιόλας. Γιατί βάλατε τον Ντομί και όχι κάποιον άλλον χαφ;, τον ρώτησαν. Διότι ο Ντομί έχει περισσότερα παιχνίδια στα πόδια του, απήντησε. Ναι, για την ακρίβεια πόσα έχει είπαμε; 4 ή 5; Κι όχι τίποτε άλλο αλλά εξετέθη το παλικάρι σε άσχετη θέση κιόλας. Ο Ντούντου κλασικά δε βλεπόνταν και δεν ξέρω αν θα το κάνει όπως πέρσυ που στον β' γύρο έβγαζε φωτιές αλλά στον α' ήταν γτπ, αυτό που ξέρω όμως είναι ότι αν δεν συμμορφωθεί πρέπει να του τραβήξουν το αφτί όπως-και-δήποτε. Ο Όσκαρ, δικαιούται ένα κακό παιχνίδι φέτος, αφού είναι σταθερά στους καλύτερούς μας (όπου σημειωτέον, έκανε μεν φριχτό λάθος στο γκολ, δεν είδα όμως να αναρωτιέται κανείς τι διάολο έκανε εκεί στη φάση του γκολ). Οπότε πάπαλα τα χαφ και καληνύχτα σας. Όπως και να'χει, ελάχιστα με απασχολεί. Στον β' γύρο έχουμε πολύ πιο εύκολο πρόγραμμα, θα έχουμε ένεκα επιστροφών πολύ πιο πλήρες ρόστερ (και πιο ξεκούραστο φυσικά) και δεν ανησυχώ καθόλου. Κι ας βλέπουν οι άλλοι... ανάκαμψη λόγω Νιόπλια, ακόμη δεν ήρθε ο άνθρωπος.
Μου αρέσει που τα χώνουν στον Παμπορίδη, εντωμεταξύ, για τη μία και μοναδική φάση που έκανε λάθος (στη φάση του πέναλτυ). Ναι, σοβαρό, δε λέω. Το τι μαλακία έχω διαβάσει όμως δε λέγεται. Βρε ζώα, αν ο διαιτητής ήθελε να ευνοήσει τον Ολυμπιακό θα είχε ακυρώσει το γκολ ως φάουλ στον τερματοφύλακα. Τι πιο εύκολο; Αμάν πια με τις συνωμοσιολογίες (που φτάνουν σε σημείο φαρσοκωμωδίας κιόλας: έβραζαν στον.. Παναθηναϊκό, διάβαζα στα σχετικά ρεπορτάζ σήμερα! Μιαμ, μιαμ! Τι λε, τι λε... :):):) ).
Και τον Μάη θα'ναι ωραία, με τον Πατέρα στην απονομή για παρεά...
(μπαμπά μην τρέχεις...)

Και για το τέλος μια ερώτηση-κουίζ: όταν ανέλαβε το μπάσκετ ο Γιαννάκης, μας τα έκαναν τσουρέκια περί του προπονητή της Εθνικής. Ομοίως κι όταν ανέλαβε το γυναικείο βόλεϋ ο Νικολάκης. Τώρα που ο επίσης της Εθνικής Νιόπλιας ανέλαβε τον βάζελο, ούτε γάτα ούτε ζημιά. Για να μην αναρωτιέστε αν το πράσινοι Γκαίμπελς είναι υπερβολικό ή όχι.

Λοιπόν, εγώ είμαι ταμπουρωμένος στο σπίτι

και περιμένω από στιγμή σε στιγμή να ξεσπάσουν τα χειρότερα επεισόδια όλων των εποχών. Δεν κάνω καθόλου πλάκα, Πήγα μάλιστα εις την πολυαγοράν (ελληνιστί σούπερ μάρκετ) και αγόρασα όσπρια και ζυμαρικά για τουλάχιστον 6 βδομάδες. Μην κοιτάτε που δεν λένε τίποτε τα ραδιόφωνα και τα Μέσα Μαζικής Εεεε...τρομοκρατίας. Πρόκειται αναφανδόν για σιωνιστικό δάκτυλο, απ'αυτούς που επεξεργάζονται συστηματικώς την καταστροφή μας εδώ και χιλιετίες, από άλλους κιόλας πλανήτες και συστήματα (μην πω και σύμπαντα).
Νομίζετε πως κάνω πλάκα; Σε καμία περίπτωση. Τουναντίον, μιλάω σοβαρότατα. Αναμένω την έναρξη των επεισοδίων ανά πάσα στιγμή, ίσως και μέσα στο επόμενο δευτερόλεπτο.

Ήταν προφανές ότι η καθιστική διαμαρτυρία των μαθητών σήμερα το πρωί ήταν στάχτη στα μάτια, ότι ντε και καλά θα ξεμπλέξουμε έτσι εύκολα και αναίμακτα. Δεν μασάμε από τέτοια κουτόχορτα εμείς, όμως. Τα πήρα χαμπάρι τα παλιόπαιδα και το σκοτεινό τους σχέδιο. Πως είπατε; Προς τι ήταν η καθιστική διαμαρτυρία; Αααα, δεν ακούσατε;

Σκοτώθηκε ένας 15χρονος (πέραν της τραγωδίας, μιλάμε για σατανική σύμπτωση). Γι'αυτό σας λέω, αναμένω σφοδρά επεισόδια συντομότατα. Είμαι βέβαιος ότι τα εξοργισμένα πλήθη ήδη έχουν αρχίσει να ετοιμάζονται, πρωτίστως η νεολαία δίχως αύριο όμως. Φυσικά και οι μπαχαλάκηδες, και κάποιες ομάδες κυρίως λαθρομεταναστών κλπ, κλπ. Και φυσικά ο ιδεολογικός "χώρος" βεβαίως, βεβαίως. Τα γνωστά δηλαδή... Όπου όλοι αυτοί, επ'ευκαιρία της "επετείου" των περσινών Δεκεμβριανών θα κάψουν ακόμη χειρότερα την Αθήνα (και όχι μόνο) επειδή αυτό το (*&^$%%$^^)&*_)$ το κράτος δεν βάζει μυαλό με τίποτε. Πόσο άλλο θα μας πνίγει η κρατική βία; Πόσο άλλο θα μας καταδυναστεύει η εξουσία; Πόσο άλλο θα μας κάνει τη ζωή δύσκολη η μπατσία; Επανάστασις κυρίες και κύριοι, αυτό είναι που χρειαζόμεθα. Και δη, επανάσταση κυριολεκτικώς από τις φλόγες, για να αναγενηθούμε ωσάν τον Φοίνικα (κάθε ομοιότητα με την χούντα, τελείως συμπτωματική)...

Ααα, τον παρέσυρε μεθυσμένος οδηγός τον 15χρονο, είπατε; Κοίτα να δεις, δεν είχε πέσει το μάτι μου σε αυτήν την... "λεπτομέρεια" (ήσσονος σημασίας προφανώς). Άρα, να υποθέσω ότι ο θάνατος του πιτσιρικά... δεν μας πολυενδιαφέρει, ε; Δεν έχει και πολλή αξία δηλαδή. Θέλω να πω ότι αν δεν σε έχει σκοτώσει αστυνομικός ή κάποιο κρατικό χέρι τέλος πάντων, ξύνουμε τα παπαράκια μας. Άρα, να υποθέσω ότι ούτε επεισόδια θα έχουμε; Ούτε φωτιές; Δεν κινδυνεύει καν το χριστουγενιάτικο δένδρο του Νικητα Κακλαμάνη του Φιλόχλωρου; Κρίμα ρε γαμώτο. Δηλαδή τσάμπα αγόρασα τις προμήθειες;

Μμμμμ... το εκχυδάισα, λέτε; Μπα, δε νομίζω. Μάλλον ήμουν επιεικέστατος στην φρασεολογία μου. Διότι ο τραγικός θάνατος του 15χρονου από μεθυσμένο οδηγό χθες, που ήταν ένας ακόμη φόνος-θυσία στον Μολόχ της ασφάλτου (και στις προσωπικές μας μαγκιές, ιδίως όταν έχουν να κάνουν με τιμόνι που ως πασίγνωστον, δεν παιζόμεθα να'ούμ). Βλέπετε, ο δυστυχής αυτός πιτσιρικάς δεν είχε την... τιμή να πάει από σφαίρα για να βγει στους δρόμους ο εξοργισμένος και καταδυναστευόμενος ελληνικός λαός. Ένα... αυτοκινητάκι τον σκότωσε, με οδηγό μεθυσμένο απ'ότι διάβασα κιόλας, ο οποίος αν και εγκατέλειψε τον πιτσιρικά στο οδόστρωμα, πήγε και παραδόθηκε σήμερα μόνος του. Για την ακρίβεια, πέρσι ο 15χρονος δολοφονήθηκε. Φέτος όμως ο 15χρονος, απλώς παρασύρθηκε κι εγκαταλείφθηκε (άντε, κάποιοι αναφέρουν ότι σκοτώθηκε). Άρα γιατί να το κάνουμε και θέμα;

Μιας και μπορούμε να ξερνάμε άφοβα με τα όσα "επετειακά" ακούγονται τις τελευταίες μέρες, μπορούμε να (ξανα)καταλήξουμε αβίαστα στο συμπέρασμα ότι σε τούτον τον έρμο τον τόπο όχι μόνο δεν υπάρχει έστω και η ελάχιστη ποσότητα τσίπας, αλλά περισσεύει (σε τεράστιες ποσότητες αποθεμάτων κιόλας) η διπροσωπία και η πλήρης ισοπέδωση.
Διότι όταν ένας 15χρονος πεθαίνει από το όπλο ενός αστυνομικού, τότε το κράτος μας ξεσκίζει, είμαστε η γενιά των 600 ευρώ, δεν έχουμε αύριο, μας μαστίζει η ανεργία, θέλουμε να αντιδράσουμε στο σύστημα και λοιπά δακρύβρεχτα. Όταν όμως ένας 15χρονος πεθαίνει από αυτοκίνητο, τότε στα παπάρια μας όλα. Και οι μισθοί φτιάχτηκαν, και το κράτος συμμορφώθηκε, και το αύριό μας είναι πιο φωτεινό, και θέσεις εργασίας άνοιξαν, και η αστυνομία έγινε πιο ανθρώπινη (για την ακρίβεια, σοσιαλιστική). Εκτός βέβαια, αν απλά βαριόμαστε, πράγμα διόλου απίθανο.

Το κείμενο αφιερώνεται με πολλή αγάπη σε όλους εκείνους που στα περσινά Δεκεμβριανά έβλεπαν λαϊκές εξεγέρσεις και εξοργισμένη νεολαία.
Χαίρετε, και καλό Πάσχα...

Ε, ρε γλέντια!

Μιλάμε, δηλαδή, ότι κάποιες φορές αρκεί να δεις λίγο τι γίνεται στον βάζελο και να σου φτιάχνει η διάθεση για την επόμενη εβδομάδα (τουλάχιστον)! Μα να απολυθεί ο Τεν Κάτες να'ούμ; Ρε δεν ντρεπόμεθα καθόλου; Ουκ αισχυνόμεθα ρε; Τον προπονητάρα με το βιογραφικό ολκής; Μα συγγνώμη, διότι αν δεν με απατά η μνήμη μου, πριν μόλις ένα μήνα (μην πω και λιγότερο) ο Πρόεδρος Πατέρας (μπαμπά μην τρέχεις) δεν του έπλεκε το εγκώμιο; Πόσο καλή δουλειά κάνει κι έτσι; Θυμάστε πότε λέω, τότε που συνοδευόταν με κάτι ατάκες πικρόχολες τύπου "τι να μας πει κι ο Ολυμπιακός με την μπάλα που βλέπει"... Και ξαφνικά τι; Η προπονητάρα έγινε άχρηστος; Ντροπή, αίσχος, απαράδεκτον.
Βέβαια, κατά τα λοιπά οι βάζελοι (αν και όχι όλοι) μόλις φέτος ξεκίνησαν να παίρνουν χαμπάρι αυτό που σχεδόν όλοι οι υπόλοιποι λέγαμε από πέρσυ το καλοκαίρι, ότι ο Τεν Κάτες πολύ απλά δεν ήτο προπονητής, καν. Τουτέστιν, ουδείς προπονητής του Παναθηναϊκού απελύθη, διότι απλούστατα ο Παναθηναϊκός δεν είχε προπονητή: απλώς απελύθη ο Τεν Κάτες. Το θέμα είναι ότι προς στιγμήν μας προξένησαν κάποια ανησυχία με την απόλυσή του, διότι ξέρεις τι είναι βρε αδελφέ εκεί που έχεις δεμένο τον γάιδαρό σου από τρεις πάντες (δεν είναι τυχαίο το νούμερο), ξαφνικά να βλέπεις ότι ο γάιδαρος είναι σχεδόν ελεύθερος; Τουλάχιστον οι άλλοι δύο άνθρωποί μας μέσα στον Παναθηναϊκό είναι για την ώρα ακλόνητοι στις θέσεις τους, κι ας έφυγε ίσως ο σημαντικότερος τροχός της αμάξης.
Η απόλυση όμως κρύβει ένα σημαντικό μήνυμα που δεν έχω δει να έχει σχολιάσει κανείς, "αντικειμενικός" ή μη: ότι από την στιγμή που απολύθηκε ο Τεν Κάτες, τελικώς δεν έφταιγε η διαιτησία σε τίποτε για τα αμέτρητα χάλια του βάζελου, ειδάλλως τι νόημα θα είχε να διώξεις τον προπονητή; Χώρια δηλαδή ότι σύμφωνα με τις θερινές εξαγγελίες (τι θερινές δηλαδή, από πέρσυ την άνοιξη ήταν) ότι πλέον η διαιτησία έχει αλλάξει χέρια (Φάδερ σπήκινγκ). Τουτέστιν, τσάμπα μας σκοτίζουν τον έρωτα εδώ και τόοοοοοοσον καιρό. Είναι μια πρόοδος, αν μη τι άλλο.
Πέραν αυτών όμως παρατηρώ πως έχει ξεσπάσει ένας εμφύλιος για τον Νιόπλια. θα συμφωνήσω ότι ο Νιόπλιας είναι παντελώς άπειρος από συλλογικούς πάγκους, νομίζω όμως ότι αυτό δεν είναι και απολύτως... καταδικαστικό. Προσωπικά τον Νιόπλα τον θεωρώ σοβαρότατο, μου αρέσει, και μάλιστα παλαιότερα (μετά Βαλβέρδε και προ Κετσπάγια για την ακρίβεια) είχα πει ότι δεν θα με χάλαγε να τον παίρναμε εμείς. Γενικά μου αρέσει ο Νιόπλιας. Το αν θα πιάσει βέβαια είναι άλλου παπά ευαγγέλιο, αλλά επειδή και κοφτερό μυαλό έχει και ικανότητες, έτσι όπως τις έχει δείξει στην Ελπίδων τουλάχιστον δεν πιστεύω ότι είναι κατ' ανάγκην κακή επιλογή. Βέβαια, η πικρή αλήθεια είναι ότι οι πιθανότητες να αποτύχει είναι πολύ περισσότερες, σε σχέση με το αν θα ήταν στον Ολυμπιακό πχ, κι αυτό διότι η "λειψυδρία" σε τίτλους στον βάζελο δημιουργεί πολλές μουρμούρες και απίστευτη πίεση, ενώ στον Ολυμπιακό θα είχε πχ την αβάντα (προκειμένου να χτίσει μια ομάδα με πιτσιρικάδες) να πει ότι και να χάσω ένα πρωτάθλημα δεν τρέχει τίποτε. Και όχι μόνο αυτό, αλλά όπως έχουμε πει από το καλοκαίρι (όσο καλός κι αν είναι ο Νιόπλιας) ούτε ο Σισέ θα μάθει να τριπλάρει, ούτε ο Κατσουράνης να τρέχει, ούτε ο Λέτο να γίνει πιο ομαδικός κλπ. Καλώς ή κακώς, αυτά εννοούσαμε με τα περί προγραμματισμού μεταγραφών. Και συν τοις άλλοις, θα διαπιστώσει κιόλας ότι ο βάζελος δεν μπορεί να βγάλει ούτε μισή αυτοματοποιημένη φάση, κάτι που μεσούσης της σαιζόν δύσκολα αλλάζει όταν ξεκινάς κυριολεκτικά από το μηδέν. Θα έχει ενδιαφέρον ομολογουμένως. Τώρα για τον Βαζέχα, δεν ξέρω. Προφανώς για να τον εμπιστευτεί ως σκάουτερ η Άρσεναλ πάει να πει ότι έχει μάτι. Μάτι σκάουτερ φυσικά. Ο πάγκος όμως είναι άλλο πράγμα όπως και να το κάνουμε.

Πάντως μου προξένησε τεράστια έκπληξη ότι το πρώτο σταύρωμα για το δίδυμο Νιόπλια-Βαζέχα ήρθε από τον Παυλάρα, τον γνωστό και Παναθηναϊκάρα, ή πιο σωστά κορυφαίο παναθηναϊκό όλων των εποχών σύμφωνα με την Χλέπα του Παυλάρα τζέη άρ (κοινώς, υιού). Ειλικρινά τέτοια παναθηναϊκόφροσύνη δεν την περίμενα ούτε στα πιο τρελά μου όνειρα! Μιλάμε ότι τους έχει στοιχήσει εκεί πέρα στην Α.Δ. (Αυτού Διασπαστικότις) που επί τόσους μήνες δεν είχαν ξεκοιλιαστεί και είπαν να αρχίσουν να ακονίζουν από τώρα τα μαχαίρια (μην πω και τα πηρούνια!). Κι έχει να γίνει το σώσε το ίδιο! Να σας ρωτήσω ρε παιδιά: ας υποθέσουμε ότι ο Πατέρας παίρνει το πρωτάθλημα (είπαμε, υπόθεση είναι.. :):) ). Αυτό δεν θα τον καθιστά αυτομάτως επιτυχημένο; Βέβαια θα μου πεις, επιτυχημένος με του κόσμου τα τσουβάλια λεφτά (και μια λογιστική μαύρη τρύπα νααααααα, με το συμπάθειο) και μόλις έναν τίτλο; Σωστό κι αυτό, αλλά στην όλη λειψυδρία, θα είναι επιτυχία. Άρα αν ο Πατέρας επιτύχει, γιατί να φύγει το καλοκαίρι; Θα πρέπει να μείνει (ιδίως μετά τις... επιτυχίες στην διαιτησία, η οποία άλλαξε χέρια, καθώς επίσης και την νίκη στις εκλογές της σουπερλήγκ, αν και δεν είδα να προβληματίζεται κανείς που ο... Κόκκαλης βγήκε πιο χαμογελαστός και με τα γνωστά χοχοχο του! :) ). Κι όμως, από τώρα ο στούψ προδικάζει την αποτυχία (μιλάμε ότι τόση εμπιστοσύνη έχουν στην ομάδα τους) και θέλει να αναλάβει την προεδρία! 'Ηδη ξεκίνησαν και οι σχετικές "ανακοινώσεις" κιόλας, κι εγώ έχω αρχίσει να βάζω σακιά με άμμο για να παρακολουθώ από κοντά ανενόχλητος, δίχως να με πάρει κανά φλόκι!!! Ρε θα γελάσουμε πολύ λέμε!!! Απλά, μην σας προκαλλεί απορία που ο Ολυμπιακός σαρώνει τους τίτλους. Τα λέμε ότι όλα έχουν μια εξήγηση, άσχετα αν η εξήγηση συνήθως δεν αρέσει...

Μμμμμ... έχουμε και τσουλού κιόλας σήμερα. Λογικά θα κερδίσει ο γαύρος και μάλλον δύσκολα, παρόλο που το να τσιμπήσει καμιά ξεγυρισμένη τριαρού είναι κυριολεκτικώς εξίσου πιθανό. Αν παίζαμε με τα δεύτερα της Ρεάλ, θα ήμουν πολύ πιο ήρεμος. Με τα δεύτερα της Άρσεναλ όμως με λούζει ένας ψιλοιδρώτας είναι γεγονός. Διότι εδώ δεν μιλάμε για Τεν Κάτες, μιλάμε για Βενγκέρ. Και ο Βενγκέρ σε καμία περίπτωση δεν θα παίξει το όνομά του αν δεν είναι σίγουρος για κάτι. Σε πρώτη φάση βλέπω να μας ξεπατώνουν στο τρέξιμο τα πιτσιρίκια. Τώρα αν θα μας ξεπατώσουν και στο σκορ, θα το ξέρουμε σε λίγες ώρες. Πάντως πολύ κόσμο βλέπω να το έχει πάρει μπλαζέ το σημερινό και εκνευρίζομαι. Αν με ρωτάτε πάντως τι θέλω να γίνει στην συνέχεια, η αλήθεια είναι πως είμαι διχασμένος. Από τη μία, αν προκριθούμε στους 16 θα μπουν περισσότερα φράγκα στα ταμεία, άρα θα σπρωχτούν ακόμη περισσότερα. Από την άλλη όμως, θεωρώ ότι το να συνεχίσουμε προχωρώντας στο ΟΥΕΦΑ θα ήταν πολύ πιο ρεαλιστικό και εφικτό σε βάθος χρόνου (αν και έχει κι εκεί τ'αγγούρια του βεβαίως, βεβαίως). Όπως και να'χει, θα ξέρουμε σε λίγες ώρες τι μέλλει γεννέσθαι.

Α, έχουμε και ΑΕΚ, ε; Ε, λοιπόν ρε παιδιά πρώτος εγώ τα έχω χώσει και ξαναχώσει στους αεκτζήδες κατ' επανάληψιν, αλλά αυτό το πράγμα μου προκαλεί θλίψη μιλάμε. Δηλαδή, εμείς λέμε την ΑΕΚ ΑΕΚάκι για να τους πικάρουμε, κι αυτοί κάνουν ό,τι περνάει από το χέρι τους, όχι για να γίνει αεκάκι αλλά αεκουτούτσικο ή κάτι ακόμη πιο μικρό. Θυμάμαι έγραφα σε κάποιο φόρουμ προ πενταετίας ότι είναι ανεπίτρεπτο που αφήνουν ομάδα που εξυγιάνθηκε οικονομικά (έστω και από το παράθυρο) να κάνει μεταγραφές. Το τι είχα ακούσει, δε λέγεται. Μέχρι και ότι τα είχα κάνει πάνω μου (όπως πέρσυ και φέτος από τους βάζελους, ένα πράγμα). Δυστυχώς το ότι η ΑΕΚ θα έπρεπε για τουλάχιστον μια διετία να μην είχε κάνει μεταγραφές και να την έβγαζε με πιτσιρίκια (σιγά μην την άφηναν να πέσει κιόλας, το πολύ εκτός Ευρώπης να έμενε) πλέον φαίνεται τώρα, που η ΑΕΚ είναι κυριολεκτικά στα πρόθυρα διάλυσης (πολύ ορατό το ενδεχόμενο και μη γελάτε καθόλου). Αλλά καλώς ή κακώς, για την ΑΕΚ ταιριάζει κυριολεκτικότατα το άξιοι της μοίρας τους. Αφού πολλοί και διάφοροι ανακατεύονται εκεί μέσα με διάφορους τρόπους (πχ, θα είχε εντελώς διαφορετική πορεία η ΑΕΚ σήμερα αν ο Μπάγεβιτς δεν είχε φύγει κακήν κακώς προ μερικών ετών μετά από εκείνα τα εμετικά πανώ και συνθήματα). Και το οξύμωρο ξέρετε ποιο είναι; Ότι όλοι θέλουν για σωτήρα αυτόν που έφτυσαν κατάμουτρα, και ο οποίος ήταν αυτός που ουσιαστικά (και προφανώς άθελά του) ξεκίνησε την καταστροφή της ΑΕΚ: τον Μελισσανίδη. Χαίρετε, και καλά ξεμπερδέματα.

Για τον φίλο μου τον Σπίθα...

Με νού και τέχνη σ'έφερα εδώ πάνω
τον πόθο σου οδηγό να πάρεις τώρα
απ'τα τραχιά, στενά δρομάκια εβγήκες.
Τήρα τον ήλιο απά στο μέτωπό σου
(Δάντης, Θεία Κωμωδία-Καθαρτήριο)

ήθος ανθρώπω δαίμων
(το ήθος είναι για τον άνθρωπο ο δαίμων του)
(Ηράκλειτος, απ.119)

Αυτό είναι από τα μεγάλα μυστικά της ζωής, να θεραπεύεις την ψυχή με τις αισθήσεις και τις αισθήσεις με την ψυχή.
(Ο. Ουάιλντ, Το Πορτραίτο του Ντόριαν Γκρέη)

Προβλήματα οράσεως....ή κάτι άλλο;

Παρακαλώ την βοήθειάν σας.
Τα έχουμε ξαναπεί φυσικά εις την περί μπόχας-βρώμας οκταλογία, αλλά απ'ό,τι φαίνεται υπάρχουν δύσπιστοι. Λέγαμε στο χθεσινό σχόλιο για την... μεταγραφή που πρέπει να πάρει ο Αλεξάκης ο Τζόρβας στην βαλιστική υπηρεσία της αντιτρομοκρατικής και προφανώς δεν είχαμε άδικο. Σήμερα, έλαβα ένα πολύ ενδιαφέρον μέηλ, διότι προφανώς υπάρχουν και περισσότερο απηυδησμένοι αναφορικά με την πράσινη προπαγάνδα που δίνει και παίρνει μεταλάσσοντας την πραγματικότητα κατά το δοκούν.
Όλοι μας θαυμάσαμε το πράσινο παραλήρημα του Αλεξάκη, ο οποίος έδειχνε στον δημοσιογράφο τον δεξιό αγκώνα του με την μελανιά που αποκόμησε κατά τη διάρκεια του ντέρμπυ (ποιου ντέρμπυ, δηλαδή...), λέγοντας τα όσα συκοφαντικά εξεστόμησε ότι υπήρχε εντολή να περάσει αεροβόλο (από ποιον ρε μόρτη;) και τα λοιπά φαιδρά...


Το πρόβλημα είναι ότι κάποιος γαύρος ανακάλυψε ότι μάλλον το χτύπημα από αεροβόλο στον αγκώνα πρέπει να έγινε τουλάχιστον μια βδομάδα πριν, αφού το στιγμιότυπο που ακολουθεί είναι από το ματς με τον Αστέρα Τρίπολης στο ΟΑΚΑ... Για δείτε τον δεξιό του αγκώνα και πείτε μου, εγώ έχω πρόβλημα οράσεως, ή υπάρχει μελανιά στο ίδιο ακριβώς σημείο;





Μπόχα-βρώμα-δυσωδία. Μην επαναλαμβανόμεθα...

ΥΓ. Περιμένουμε την καταγγελία σας στην ΟΥΕΦΑ με ιδιαίτερη αγωνία. Θα γελάσουμε πάρα πολύ...
ΥΓ2. Τουλάχιστον η Ντέρμπυ επέδειξε λίγη τσίπα και κατάλαβε ότι το πρόβλημα είναι η πράσινη... αρμάδα. Η χλέπα όμως, τίποτε, δεν χαμπαριάζει...
Αν κάναμε κάτι λάθος, αυτό ήταν ότι σας βιάσαμε μπροστά στα μάτια του... Πατέρα... :)
ΥΓ3. Σουβλάκι έως και στους νέους... Ααααχχχχχχχχ....

UPDATE: Και συνεχίζει ακάθεκτη η Χλέπα και σήμερα! Γελάστε άφοβα...



Δείτε λίγο πιο προσεκτικά το κόκκινο πλαίσιο στα δεξιά, σύμφωνα με το οποίο ο Ολυμπιακός χρησιμοποιεί... φωτομοντάζ!!! Ναι αγαπητή μου αναγνώστρια, αγαπητέ μου αναγνώστη. Αν νομίζεις ότι στο παραπάνω βιδεάκι είδες τη μελανιά του Τζόρβα μια βδομάδα νωρίτερα από το ντέρμπυ (ποιο ντέρμπυ...) στο Γ.Καραϊσκάκης, τότε είσαι απλός μαλάκας. Ή μάλλον, και μαλάκας και τυφλός (κάλλιο από πούστης και κλέφτης βέβαια). Διότι ούτε μελανιά υπάρχει, ούτε στον διάδρομο του ΟΑΚΑ είναι το πλάνο, ούτε οι παίκτες του Αστέρα φαίνονται στο βάθος. Είναι όλα φωτομοντάζ, σύμφωνα με την διαχρονικά σιχαμερή Χλέπα. Επίσης να προσθέσω ότι το γεγονός ότι η μελανιά-μοντάζ κινείται σε απόλυτη αρμονία με το υπόλοιπο χέρι και τις κινήσεις του σώματος του Αλεξάκη έχει να κάνει με το προφανές ότι το φωτομοντάζ (και βιδεομοντάζ συνάμα) έγινε στο Χόλλυγουντ, εις τα πλέον υπερσύγχρονα εργαστήρια. Μπόχα-βρώμα, τα έχουμε ξαναπεί. αμφότερες, σε όλο το ελεϊνό πράσινό τους μεγαλείο...

Από το ερυθρόλευκο μετερίζι αντιγράφω την εξαιρετική ατάκα του φίλου Γιώργου (μαζί με τις φωτογραφίες):

ΠΟΙΚΙΛΙΑ ΜΗΤΡΟΓΛΟΥ

Και επίσης ένα πανέμορφο λαγουδάκι που κρύβεται πίσω από το καταπράσινο προσκήνιο...


UPDATE II: Συνεχίζει ακάθεκτη η Χλέπα! Θαυμάστε το σημερινό πρωτοσέλιδο...


Προσέξτε: η ιατροδικαστής διέγνωσε, λέει, ότι τα σημάδια ήταν όντως από αεροβόλο και μάλιστα πρόσφατα. Αριστουργηματικόν! Κλασική γκαιμπελική πράσινη προπαγάνδα. Αν ανοίξουμε ένα οποιοδήποτε ελληνικό λεξικό ως γνωστόν θα διαβάσουμε ότι η λέξη πρόσφατα σημαίνει "κατά τη διάρκεια αγώνα Ολυμπιακού-Παναθηναϊκού στο Γ.Καραϊσκάκης". Μόνο αυτό σημαίνει πρόσφατα, παρόλο που κατά τα λοιπά και το μια βδομάδα πριν, κατά τον αγώνα Παναθηναϊκού-Αστέρα Τρίπολης είναι επίσης πρόσφατα βεβαίως, βεβαίως. Σημειωτέον δε, ότι εδώ πέρα έχουμε και το εξίσου εκπληκτικό: ολόκληρη ιατροδικαστής και προφανώς δεν μπόρεσε (ή ίσως ξέχασε) να προσδιορίσει τι εστί πρόσφατα, παρόλο που οι μελανιές είθισται να "διαγράφουν" μμια συγκεκριμένη πορεία μέχρι να εξαφανισθούν, τουτέστιν από την κατάσταση ενός χτυπήματος πάνω-κάτω μια έμπειρη ιατροδικαστής καταλαβαίνει πότε έλαβε χώρα ένα κτύπημα. Τουτέστιν, τα βίντεο που δείχνουν τον εμετικό Τζόρβα να έχει το χτύπημα στο χέρι μια βδομάδα πριν το ντέρμπυ υποδηλώνουν και το πότε έγινε το κτύπημα.

Πάρτε και 2 βίντεο ακόμη...





Ερώτηση: είναι αυτός ο άνθρωπος άξιος να φέρει το εθνόσημο;