Γυρνοβόλαγα συχνά στον Πειραιά κυρίως αυτές τις μέρες. Προσωπικά θεωρώ την αγορά του Πειραιά μακράν την καλύτερη (για πολλούς λόγους), χώρια ότι γενικά είναι καλύτερο το κλίμα στην πόλη σε σχέση με την Αθήνα, από πολλές απόψεις. Αλλά ιδίως τις τελευταίες μέρες που είμαστε στην εορταστική περίοδο, τα πάντα ήταν μαγικά.
Περπαταγες στον δρόμο ας πούμε κι έβλεπες πολύ κόσμο με μάσκες. Στην αρχή νόμιζα πως ήταν για τη νέα γρίπη, όμως μετά συνειδητοποιούσα ότι μάλλον ήταν ένεκα της πραγματείας που είχαν απλώσει στα πεζοδρόμια οι κάδοι απορριμάτων. Παραδίπλα, διάφοροι μετανάστες άπλωναν τις δικές τους, αλλά φευ, δεν μοσχομύριζε τόσο ωραία όσο αυτή των κάδων. Χώρια ότι αν κατάφερνες με αρκετά σλάλομ να περάσεις τα σκουπίδια όλο και κανά υπαίθριο "μαγαζί" κινδύνευες να πατήσεις με αποτέλεσμα εκτός από τις αθλητικές σου ικανότητες να έπρεπε να είσαι και σε μια διαρκή πνευματική εγρήγορση (νου τε και σώματι μαζί στην άθληση ως πίστευαν και οι αρχαίοι ημών πρόγονοι). Μάλιστα, τα διάσπαρτα σκουπίδια μας έφερναν όλους πιο κοντά: σκύλους, αρούρια, γάτες (αν και οι τελευταίες απέφευγαν τα αρούρια επιμελώς), πεζούς, οδηγούς κλπ. Μάλιστα διαπίστωσα ότι η εθιμοτυπική αγάπη των ημερών ήταν πολύ πιο έντονη σε σχέση με τον υπόλοιπο χρόνο. Όπου κι αν γύρναγες άκουγες προσκλήσεις (πχ έλα εδώ να σου )(*&*^^$%^_(* ) ή εκφράσεις αγάπης (θα σε γα&*%^%$^%#^%$) κλπ. Επίσης διαπίστωσα ότι οι περισσότεροι πλέον γνωρίζονται καλά (τι κάνεις πάλι ρε μαλάκα; κλπ, κλπ). Ωραία πράγματα.
Στην πλατεία του δημαρχείου δε, πέραν της πανέμορφης διακόσμισης, διαπίστωσα ότι υπήρχαν και άγιοι Βασίληδες! Βέβαια αν και δεν ασχολήθηκα ιδιαίτερα κατάλαβα ότι μάλλον δεν ήταν από αυτούς που φέρνουν, αλλά από εκείνους που παίρνουν, μιας και είχαν από ένα πόνυ μαζί τους με το οποίο υποθέτω ότι για να φωτογραφηθείς έπρεπε να πληρώσεις πρώτα. Ελπίζω τουλάχιστον να ένοιωθαν καλά με τις κοκακόλειες στολές τους, ό,τι κι αν έκαναν αφού -μξν λέμε κι ό,τι θέλουμε- τα χριστούγεννα όλοι μας με ένα πόνυ τα έχουμε συνυφασμένα. Πολύ σουρεαλιστικό το όλο σκηνικό πάντως, σχεδόν παραμυθένιο: δίπλα στους χριστουγεννιάτικους παιδότοπους λόφοι από σκουπίδια, μέσα στους οποίους μπορούσαν τα παιδάκια να παίζουν κρυφτό ενδεχομένως, και όλα αυτά υπό το άγρυπνο "βλέμμα" των χαρούμενων φωτεινών επιγραφών στις κολώνες και τους δρόμους για καλές γιορτές κλπ. Πόσο ωραία ήταν. Ειλικρινώς θα πω ότι αν χιόνιζε κιόλας, το τοπίο θα ήταν απολύτως μαγευτικό. Όχι επειδή το χιόνι είναι συνυφασμένο εν πολλοίς με τα Χριστούγεννα, αλλά επειδή θα κάλυπτε τα πάντα με αποτέλεσμα να υπήρχε το αίσθημα της περιπέτειας (αν πατήσω εδώ θα πέσω σε σκουπίδια, ή όχι;). Φυσικά το μάτι μου έπεσε κάποιες φορές σε μερικούς σιχαμερούς άστεγους, ξέρετε ποιους: εκείνους που χαλάνε πλήρως το όλο ειδηλιακό κόνσεπτ τέτοιων ημερών, και οι οποίοι τελείως αδίκως ήλπιζαν σε κάποια μικρή βοήθεια, του κάκου όμως: ο κόσμος ήταν πολύ απασχολημένος να κουβαλάει τόνους από σακούλες με άχρηστα κατά κύριο λόγο πράγματα και δεν μπορούσαν να ανταποκριθούν, παρά την εμφανή ανθρωπιά στα πρόσωπά των.
Αν μη τι άλλο πάντως τούτες οι άγιες μέρες μας δίνουν τη δυνατότητα να συνειδητοποιήσουμε ότι για να δείξει κάποιος πως μετράει αρκεί απλώς να αγοράζει όσο το δυνατόν περισσότερα πράγματα (κυρίως άχρηστα κιόλας). Ποια οικονομική κρίση και αηδίες; Τα ψώνια πανε για ψώνια, και ει δυνατόν με πιστωτικές κάρτες κιόλας διότι αι τράπεζαι πεινάνε πιο πολύ κι από τους αστέγους και θέλουν τη βοήθειά μας. Τόσο απλό. Επίσης, είναι σημαντικό να θυμόμαστε ότι επ'ευκαιρία των Χριστουγέννων είναι καλό πράμα να'ούμ να επικοινωνούμε με ανθρώπους δικούς μας, με τους οποίους είχαμε επικοινωνήσει για τελευταία φορά πέρσυ τα Χριστούγεννα. Διότι πάνω απ'όλα είναι μέρες αγάπης. Άσχετα αν έχουμε ξεχάσει τι ακριβώς σημαίνει η λέξη αγάπη, αλλά ας μην το κάνουμε θέμα (έχουμε και σοβαρότερα πράγματα ν'ασχοληθούμε κιόλας).
Καλές γιορτές να'χουμε όλοι μας.
Πάρτε και 2 ευγενή χριστουγενιάτικα τραγουδάκια... :)
Περπαταγες στον δρόμο ας πούμε κι έβλεπες πολύ κόσμο με μάσκες. Στην αρχή νόμιζα πως ήταν για τη νέα γρίπη, όμως μετά συνειδητοποιούσα ότι μάλλον ήταν ένεκα της πραγματείας που είχαν απλώσει στα πεζοδρόμια οι κάδοι απορριμάτων. Παραδίπλα, διάφοροι μετανάστες άπλωναν τις δικές τους, αλλά φευ, δεν μοσχομύριζε τόσο ωραία όσο αυτή των κάδων. Χώρια ότι αν κατάφερνες με αρκετά σλάλομ να περάσεις τα σκουπίδια όλο και κανά υπαίθριο "μαγαζί" κινδύνευες να πατήσεις με αποτέλεσμα εκτός από τις αθλητικές σου ικανότητες να έπρεπε να είσαι και σε μια διαρκή πνευματική εγρήγορση (νου τε και σώματι μαζί στην άθληση ως πίστευαν και οι αρχαίοι ημών πρόγονοι). Μάλιστα, τα διάσπαρτα σκουπίδια μας έφερναν όλους πιο κοντά: σκύλους, αρούρια, γάτες (αν και οι τελευταίες απέφευγαν τα αρούρια επιμελώς), πεζούς, οδηγούς κλπ. Μάλιστα διαπίστωσα ότι η εθιμοτυπική αγάπη των ημερών ήταν πολύ πιο έντονη σε σχέση με τον υπόλοιπο χρόνο. Όπου κι αν γύρναγες άκουγες προσκλήσεις (πχ έλα εδώ να σου )(*&*^^$%^_(* ) ή εκφράσεις αγάπης (θα σε γα&*%^%$^%#^%$) κλπ. Επίσης διαπίστωσα ότι οι περισσότεροι πλέον γνωρίζονται καλά (τι κάνεις πάλι ρε μαλάκα; κλπ, κλπ). Ωραία πράγματα.
Στην πλατεία του δημαρχείου δε, πέραν της πανέμορφης διακόσμισης, διαπίστωσα ότι υπήρχαν και άγιοι Βασίληδες! Βέβαια αν και δεν ασχολήθηκα ιδιαίτερα κατάλαβα ότι μάλλον δεν ήταν από αυτούς που φέρνουν, αλλά από εκείνους που παίρνουν, μιας και είχαν από ένα πόνυ μαζί τους με το οποίο υποθέτω ότι για να φωτογραφηθείς έπρεπε να πληρώσεις πρώτα. Ελπίζω τουλάχιστον να ένοιωθαν καλά με τις κοκακόλειες στολές τους, ό,τι κι αν έκαναν αφού -μξν λέμε κι ό,τι θέλουμε- τα χριστούγεννα όλοι μας με ένα πόνυ τα έχουμε συνυφασμένα. Πολύ σουρεαλιστικό το όλο σκηνικό πάντως, σχεδόν παραμυθένιο: δίπλα στους χριστουγεννιάτικους παιδότοπους λόφοι από σκουπίδια, μέσα στους οποίους μπορούσαν τα παιδάκια να παίζουν κρυφτό ενδεχομένως, και όλα αυτά υπό το άγρυπνο "βλέμμα" των χαρούμενων φωτεινών επιγραφών στις κολώνες και τους δρόμους για καλές γιορτές κλπ. Πόσο ωραία ήταν. Ειλικρινώς θα πω ότι αν χιόνιζε κιόλας, το τοπίο θα ήταν απολύτως μαγευτικό. Όχι επειδή το χιόνι είναι συνυφασμένο εν πολλοίς με τα Χριστούγεννα, αλλά επειδή θα κάλυπτε τα πάντα με αποτέλεσμα να υπήρχε το αίσθημα της περιπέτειας (αν πατήσω εδώ θα πέσω σε σκουπίδια, ή όχι;). Φυσικά το μάτι μου έπεσε κάποιες φορές σε μερικούς σιχαμερούς άστεγους, ξέρετε ποιους: εκείνους που χαλάνε πλήρως το όλο ειδηλιακό κόνσεπτ τέτοιων ημερών, και οι οποίοι τελείως αδίκως ήλπιζαν σε κάποια μικρή βοήθεια, του κάκου όμως: ο κόσμος ήταν πολύ απασχολημένος να κουβαλάει τόνους από σακούλες με άχρηστα κατά κύριο λόγο πράγματα και δεν μπορούσαν να ανταποκριθούν, παρά την εμφανή ανθρωπιά στα πρόσωπά των.
Αν μη τι άλλο πάντως τούτες οι άγιες μέρες μας δίνουν τη δυνατότητα να συνειδητοποιήσουμε ότι για να δείξει κάποιος πως μετράει αρκεί απλώς να αγοράζει όσο το δυνατόν περισσότερα πράγματα (κυρίως άχρηστα κιόλας). Ποια οικονομική κρίση και αηδίες; Τα ψώνια πανε για ψώνια, και ει δυνατόν με πιστωτικές κάρτες κιόλας διότι αι τράπεζαι πεινάνε πιο πολύ κι από τους αστέγους και θέλουν τη βοήθειά μας. Τόσο απλό. Επίσης, είναι σημαντικό να θυμόμαστε ότι επ'ευκαιρία των Χριστουγέννων είναι καλό πράμα να'ούμ να επικοινωνούμε με ανθρώπους δικούς μας, με τους οποίους είχαμε επικοινωνήσει για τελευταία φορά πέρσυ τα Χριστούγεννα. Διότι πάνω απ'όλα είναι μέρες αγάπης. Άσχετα αν έχουμε ξεχάσει τι ακριβώς σημαίνει η λέξη αγάπη, αλλά ας μην το κάνουμε θέμα (έχουμε και σοβαρότερα πράγματα ν'ασχοληθούμε κιόλας).
Καλές γιορτές να'χουμε όλοι μας.
Πάρτε και 2 ευγενή χριστουγενιάτικα τραγουδάκια... :)
3 σχόλια:
mia xara ta les...makari tin agapi na ti 8imomaste olo to xrono...kales giortes!
Άδη, πάντοτε καυστικός. Αλλά για να είμαι ειλικρινής γέλασα πολύ με την παρακάτω φράση σου
"Όχι επειδή το χιόνι είναι συνυφασμένο εν πολλοίς με τα Χριστούγεννα, αλλά επειδή θα κάλυπτε τα πάντα με αποτέλεσμα να υπήρχε το αίσθημα της περιπέτειας (αν πατήσω εδώ θα πέσω σε σκουπίδια, ή όχι;)."
Αχαχαχαχ respect.
@Leviathan
Μπα, αν τη θυμόμαστε όλο το χρόνο τότε θα χάσει την αξία της μέσα στις γιορτές. Ούτως ή άλλως αφού δεν θυμόμαστε πως είναι, ας τηρούμε τις παραδόσεις. Μην μας φάνε τα σκοτεινά εβραιοσιωνιστικά συμφέροντα που μας περιμένουν στη γωνία κιόλας.. :):)
@Πάνο
Πλάκα, πλάκα, γιατί να είμαι εγώ ο καυστικός και όχι πχ ο Δήμος Πειραιά (εν προκειμένω); Τώρα μου ήρθε και δεν το έχω σκεφτεί ποτέ... :):):)
Άσε Πάνο, άλλο να το βλέπεις κι άλλο να στο λέω. Καλά, να το μυρίζεις ούτε λόγος να γίνεται... Κατά τα λοιπά, μια βδομάδα πριν στην Πραξιτέλους τα μαγαζιά έκαναν πάρτι στον δρόμο μπας και έχουν δουλειά τα μαγαζιά. Βιάστηκαν μια βδομάδα οι άνθρωποι, αν περίμεναν λίγο θα είχαν και ντεκόρ... :):):)
Δημοσίευση σχολίου