Σελίδες

Κυριακή 13 Απριλίου 2008

Up the Hammers III

Αν και ακόμη δεν έχω συνέλθει από το διήμερο που πέρασε, δεν μπορώ να παραλείψω σε καμία περίπτωση την κριτική του μεγαλειώδους αυτού φεστιβάλ.
Κατ' αρχήν δεν υπάρχει σύγκριση ανάμεσα στα τρία UTH. Ήταν τελείως διαφορετικά όλα τους και αυτό είναι καλό φυσικά. Αναφορικά με το UTH III, μπορώ να πω ότι μας πήρε τα κεφάλια ανηλεώς. Βέβαια έχω να πω πολλά, αλλά η κατ' αρχήν γεύση που έμεινε ήταν πως εγάμησε (για να το θέσω εις τη δημοτική δηλαδή).

Μέρα πρώτη, 11 Απριλίου 2008
Dantesco
Δυστυχώς δεν εμφανίσθηκαν. Απ'όσο ρώτησα, κάτι ακούστηκε πως ο κιθαρίστας τους έπαθε κάποιο καρδιακό επεισόδιο και ήταν στο νοσοκομείο. Μικρή η ζημιά της απουσίας τους, μπροστά στην υγεία του παιδιού. Του ευχόμαστε σύσσωμοι περαστικά και σιδερένιος.
Heathendom
Το έλα να δεις... Αυτοί εδώ θα εξελιχθούν σε μεγάλη μπάντα (ευελπιστώ). Ναι μεν δείχνουν να επικρατούν τα doom στοιχεία τους (γεγονός που δεν μπορώ να πω ότι με χαροποιεί και ιδιαίτερα, αλλά αυτό είναι άλλη ιστορία), όμως τα κομμάτια τους τόσο ως συνθέσεις, όσο και ως εκτελέσεις είναι εκπληκτικά. Εξαιρετική εμφάνιση, πολύ καλός ήχος, θετικότατη η παρουσία τους. Τα τραγούδια τους ήταν μια μίξη από το demo και του επερχόμενου πρώτου δίσκου τους. Μια ακόμη μεγάλη ελπίδα της ελληνικής σκηνής η οποία εύχομαι να μην πάει στράφι. Α, επίσης... ξεκίνησαν με το War and Pain (και ουδέν άλλο σχόλιον.....).
Airged L'Amh
Πανικός... Το τι (μουσικό) ξύλο έπεσε δεν περιγράφεται εύκολα. Τεράστια μπάντα, διεθνών προδιαγραφών ασυζητητί. Με νέο δίσκο -τον δεύτερο- στο ενεργητικό τους αποδεικνύουν ότι είναι μια σταθερή αξία της χώρας, ένα πολύ δυνατό χαρτί. Ο νέος τους δίσκος είναι πιο "αργός" σε σχέση με τον πρώτο αλλά αυτό ουδόλως με απασχολεί, δεδομένων τα τραγουδιών που περιέχει και τα οποία τσακίζουν κόκκαλα. Έπαιξαν τραγούδια από όλο το χρονικό φάσμα τους, ήτοι και από το αριστουργηματικό demo τους, και από τους 2 δίσκους και γενικά έγινε χαμός. Εκπληκτική εμφάνιση, όπως ακριβώς την περιμέναμε, από ένα πραγματικά πολύ μεγάλο συγκρότημα. Και επίσης εκπληκτική η διασκευή στο Battle Hymns των Manowar.
Sentinel Beast
Η αλήθεια είναι ότι με έπιασε το κεφάλι μου λίγο. Πάνω-κάτω όπως τους θυμόμουν. Παρόλο που έχω μια σχεδόν έμφυτη κλίση προς τη γρήγορη μουσική, δεν μπορώ να πω ότι ενθουσιάστηκα και ιδιαίτερα. Σαν εμφάνιση ήταν εξαιρετική, με ένα έντονο συναίσθημα δεκαετίας 80 στη μουσική τους (καραχυμαδιό εν ολίγοις), γούσταραν τρελά και οι ίδιοι (οι οποίοι μάλιστα αποκάλυψαν -και δεν το γνώριζα αυτό- ότι ήταν η πρώτη φορά που βγήκαν για συναυλία έξω από τις ΗΠΑ. Μια ακόμη τεράστια επιτυχία του Μάνου αυτό) και ο κόσμος τους. Μορφή απεδείχθη ο μπασίστας ο οποίος κυριολεκτικά τα έδωσε όλα επί σκηνής. Πολύ ζωντανή εμφάνιση, όπου παρά τον "πονοκέφαλο" που μου δημιούργησε την χάρηκα.
Dark Quarterer
Κατ'αρχήν τα παληκάρια είναι μουσικάρες, αυτό είναι αναμφισβήτητο. Η εμφάνισή τους ήταν εξαιρετική και επαγγελματικότατη. Υπήρχαν στιγμές που πραγματικά πορωνόμουν, αλλά και στιγμές που με κούραζαν. Είναι λίγο μυστήριο το στύλ τους -όπως το θυμόμουν, έστω κι από τον έναν μόλις δίσκο που έχω. Οι συνθέσεις τους είναι πραγματικά εκπληκτικές, με πολλά στοιχεία από jazz ενίοτε (και ιδίως σε κάτι τέτοια σημεία ανέβαινα πάρα πολύ). Ο κιθαρίστας -ο οποίος παρεμπιπτόντως ήταν τόσο ιταλόφατσα που τον βαφτίσαμε με τον Mad Putcher αμέσως με το που τον είδαμε Τζιουζέπε Μεάτσα!- απίστευτο χέρι. Έκανε θεοπάλαβα πράγματα το παληκάρι, είχαμε χαζέψει (ως του κιθαριστικού αθλήματος αμφότεροι). Θετικότατη η παρουσία τους.
Memory Garden
Πολύ doom ρε παιδάκι μου. Ντάξει, τα παιδιά το κατέχουν πολύ το άθλημα και πάνω στη σκηνή ήταν εκπληκτικοί, απλά... πολύ doom. Έπαιξαν απ'όλους τους δίσκους τους, το κοινό γούσταρε τρελά και γενικά πήραν κεφάλια. But not my cup of tea...
Omen
Και εγένετο της πουτάνας το κάγκελο. Θα ξεκινήσω με μπηχτή φυσικά: χαίρομαι που όλοι εκείνοι οι περίεργοι που έκαναν λόγο για "αμφιλεγόμενο line up" ψάχνουν λαγούμι να κρυφτούν. Η προχθεσινή εμφάνιση των Omen ήταν η καλύτερή τους απ'όσες έχουν δώσει στην Ελλάδα. Αν πω ότι τους καταχάρηκα, μάλλον δεν θα περιγράφω και πολύ αυτό που συνέβη. Κατ' αρχήν -αν και πιθανώς να ακουστεί ιερόσυλο- μου φαίνεται πως επιτέλους βρήκαν τον αντικαταστάτη του μακαρίτη Kimball. Εκπληκτική φωνή, εκπληκτική παρουσία και πάνω απ'όλα metal ρε γαμώτο (διότι όπως πολύ σωστά ανέφερε ο Mad Putcher, έχουμε πήξει στους καραφλούς τραγουδιστές με μούσι και όντως έτσι είναι). Ο Kenny και πάλι σε τεράστια βραδιά, τα έδωσε όλα. Συγκίνηση να βλέπεις πίσω από τα ντραμς τον Steve που ήταν και ο αυθεντικός ντράμερ. Αυτό το "αμφιλεγόμενο line up" που είχα βαρεθεί να διαβάζω από πάμπολλούς όλο αυτό το διάστημα λοιπόν μας άλλαξε τον αδόξαστο. Και πάνω απ'όλα έδειξε πως παίζεται σωστά η μουσική επί σκηνής. Το τι έλαβε χώρα, ειλικρινά δεν περιγράφεται εύκολα, σε όλα τα τραγούδια και όχι μόνο στα υπερ-άσματα. Επίσης έπαιξαν και ένα καινούριο τραγούδι ονόματι Voices το οποίο μου άρεσε πάρα πολύ. Το κλου της βραδιάς ήταν μάλλον η ασύλληπτη εκτέλεση του Teeth of the Hydra, όπου σε ένα σημείο κυριολεκτικά ανατρίχιασα: το έκοψαν στη μέση (για την ακρίβεια τη στιγμή που ξεκίναγε το τρίτο και τελευταίο "τμήμα" του τραγουδιού) και έγινε ένας "ψιλοδιάλογος" με το κοινό. Και ξαφνικά μπουκάρουν ταυτόχρονα όλοι τους και το συνεχίζουν με τον τραγουδιστή να βγάζει μια απίστευτη φωνάρα, όλα ταυτόχρονα. Απίστευτο, απερίγραπτο.....
Η χθεσινή συναυλία -όπως οι ίδιοι μας είπαν- ήταν αφιερωμένη στον Kimball (δεν ξέρω γιατί, αλλά και μόνο αυτό έδωσε ένα άλλο συναίσθημα στην όλη εμφάνιση). Το Play list ήταν απλά άψογο. Μπορεί να ήθελα ν'ακούσω 2-3 τραγούδια ακόμη, αλλά με αυτά που έπαιξαν αποζημιώθηκα πλήρως (εδώ μιλάμε έπαιξαν έως τα Don't Fear the Night και In the Arena, τι να λέμε μετά...). Τεράστια εμφάνιση από μια πραγματικά τεράστια μπάντα. Μέσα στην τρελή χαρά φύγαμε όλοι, και ουδείς σκεφτόταν την αναμφισβήτητη κούραση...

Μέρα δεύτερη, 12 Απριλίου 2008
Trinakrius
Τούτους εδώ για doomάδες τους θυμόμουν, με στρωτό heavy προέκυψαν. Μια χαρά μπάντα, παρόλου που για κάποιους λόγους που δεν μπορώ να διευκρινίσω μου άφησαν μια γεύση ότι είναι λίγο "μοντέρνοι". Πολύ καλή προσπάθεια.
Celtic Legacy
Εκπληκτικοί οι Ιρλανδοί! Πάρα πολύ ωραίο heavy, στρωτό, κλασικό, μελωδικότατο. Ναι μεν δεν θεωρώ πως έχει κάτι το ιδιαίτερο στον ήχο για να με ενθουσιάζει, είναι όμως το στύλ τους τέτοιο που θα το ακούσεις με πολύ μεγάλη ευχαρίστηση. Εξαιρετική σκηνική παρουσία, αμεσότητα με το κοινό, πορωτική εμφάνιση, πολύ ωραία τραγούδια. Μπράβο τους.
Silver Fist
Ωχ.... ωχωχ..... Απίστευτο ξύλο... Ιδίως ο πρώτος δίσκος των Silver Fist είναι υπέρτατο αριστούργημα. Η εμφάνισή τους ήταν πραγματικά μεγαλειώδης. Τρελή πόρωση, metal με τα όλα του. Τι άλλο θα μπορούσε να περιμένει κανείς από μια παλιά καραβάνα στο καλό και δυνατό metal; Τίποτε λιγότερο φυσικά. Πορωτικές φυσιογνωμίες όλοι τους -και ιδίως ο μπασίστας, η πλέον κλασική ισπανόφατσα!- τα έδωσαν όλα επί σκηνής και αποθεώθηκαν. Να σημειωθεί ότι τα τραγούδια τους είναι ισπανόφωνα και αυτό δίνει ακόμη μεγαλύτερη αξία στον τρόπο με τον οποίον τους αντιμετώπισε ο κόσμος. Για τους περισσότερους το κλου μάλλον ήταν η διασκευή στο Raining Blood των Slayer, για κάποιους "άλλους" όμως ήταν η διασκευή στο μέγα άσμα της πρώτης μπάντας του Silverio, των Muro (που είναι από τα πρώτα ισπανικά metal συγκροτήματα), Acero y Sangre. Προσωπικά θα προτιμούσα το Mata αλλά και το Acero μας άλλαξε τα φώτα.
Lonewolf
Α-πί-στευ-το...
Ανεπανάληπτο... Τεράστια εμφάνιση από τους τρομερούς Γάλλους. Κατ' εμέ ήταν η εμφάνιση του διημέρου. Απλά τρομεροί. Ήρθαν, μας αποκεφάλισαν και κάθησαν ν'απολαμβάνουν τα αποτελέσματα των έργων τους. Ειλικρινά ό,τι κι αν πω δεν θα μπορέσω σε καμία περίπτωση να περιγράψω αυτό το μεγαλείο. Αν και είχαν πέράσει περίπου 5 χρόνια από την προηγούμενη (και μοναδική) εμφάνισή τους στην Ελλάδα, δεν έδειξαν να έχουν και ιδιαίτερο άγχος και αυτό διότι ήξεραν πολύ καλά τι θα έβρισκαν μπροστά τους. Και όντως το βρήκαν: την απόλυτη αποθέωση. Ξεκίνησαν ως ήταν αναμενόμενο με το Hellenic Warriors, ένα τραγούδι που είχαν γράψει ειδικά για το ελληνικό κοινό το οποίο στην προηγούμενη συναυλία τους τους είχε αποδείξει ότι το καλό metal εκτιμάται δεόντως σε τούτην εδώ τη γωνιά του πλανήτη και με το οποίο ήθελαν να μας ευχαριστήσουν όλους για την τότε υποδοχή. Μιλάμε ότι δεν έμεινε κολυμπιθρόξυλο όρθιο στο μαγαζί. Ήταν τόσο μεγάλη η ένταση που είχα εκείνη τη στιγμή, που αν και δεν είμαι σίγουρος έχω την εντύπωση ότι ο Jens πρέπει να τραγούδησε το πολύ το μισό τραγούδι: το υπόλοιπο μας επέτρεψε να το τραγουδάμε εμείς από κάτω -όχι πως τον αφήσαμε μόνο του όταν τραγούδαγε κι αυτός βέβαια. Το play list τους ήταν κυριολεκτικά άψογο, η εμφάνισή τους τέτοια που αναμφίβολα θα ζήλευαν πολλά "μεγάλα" συγκροτήματα γι'αυτό και η αποθέωση που γνώρισαν ήταν άνευ προηγουμένου. Αξίζει ν'αναφέρω ότι το όνομα "Lonewolf" ακούστηκε περισσότερες φορές απ'οποιοδήποτε άλλο, σε ολόκληρο το διήμερο. Τίποτε δεν είναι τυχαίο σε αυτόν τον κόσμο. Και εκεί που τους ανεβάζαμε εμείς, μας ανέβαζαν κι εκείνοι δείχνοντας πόσο πολύ γούσταραν. Είναι πραγματικά απερίγραπτο αυτό το συναίσθημα. Ο Damien έκανε σαν σεληνιασμένος, ο δε Jens στα μισά τουλάχιστον τραγούδια είχε σχεδόν επί μονίμου βάσεως ένα χαμόγελο ζωγραφισμένο στο πρόσωπό του και πως να μην είχε με αυτά που έβλεπε από κάτω.... Τεράστιοι...
Battleroar
Μας άλλαξαν τα φώτα. Απίστευτη εμφάνιση από τον Μάνο και την παρέα του. Οι Battleroar τεράστια μπάντα και από πολλές απόψεις αδικούνται από το γεγονός ότι είναι ελληνική. Αν ήταν αμερικάνοι αυτήν την στιγμή θα τους προσκύναγε όλη η Υφήλιος -και κυριολεκτώ. Στο φεστιβάλ κυκλοφόρησε ο νέος τους δίσκος: μια συλλεκτική έκδοση digi σε περιορισμένο αριθμό αντιτύπων, που μέσα είχε και ραυτό του συγκροτήματος, αποδεικνύωντας για μιαν ακόμη φορά (διότι δεν την ξέρουμε από χθές αυτήν την τεράστια μπάντα- πως είναι και μεγάλοι μερακλήδες. Πριν πάω στην εμφάνισή τους θα ηθελα να πω 2 λόγια για τον τρίτο τους δίσκο και θα προσπαθήσω να είμαι σύντομος και περιεκτικός: γαμάει.
Ειλικρινά όσες φορές τον έχω ακούσει αδυνατώ να πιστέψω πως έβγαλαν τέτοιο αριστούργημα. Είναι πραγματικά εξωπραγματικό. Μου'λεγε ο Μάνος χθες ότι "μας αρκεί που μας λένε όλοι οι φίλοι ότι τους αρέσει πολύ ο δίσκος". Εμένα δεν μου αρκεί φίλε Μάνο όμως. Αν με μια τέτοια δουλειά δεν έρθει η ευρωπαϊκή εδραίωση τότε ας το κλείσουμε (παγκοσμίως) το μαγαζί του metal. Αρκετές γκρουπάρες έχουμε δει να χάνονται μόνο και μόνο επειδή ήταν ελληνικές. Ως εδώ. Με αυτό που έβγαλαν οι Battleroar έχω μεγάλες απαιτήσεις από το πως θα το υποδεχθεί το κοινό εντός κι εκτός Ελλάδος. Μιλάμε για μέταλ με αρχίδια και όχι το αρχίδια μέταλ που μας πλασάρουν οι δισκογραφικές...
Για την εμφάνισή τους δεν θα πω πολλά. Δεν χρειάζεται άλλωστε. Ήταν οι Battleroar που όλοι μας γνωρίζουμε καλά: εμφάνιση άψογη, εκπληκτική επαφή με τον κόσμο, επαγγελματισμός και πολύ κέφι. Το τζαμάρισμα με τον Kenny στο Megaloman ήταν αναμενώμενο. Έκπληξη ήταν όμως τον τζαμάρισμα με τον Mark στη διασκευή του Isle of the Dead. Τεράστια εμφάνιση και μπράβο τους. Οι καλύτεροι και πιο άξιοι εκπρόσωποί μας στο εξωτερικό. Τα ειλικρινή μου συγχαρητήρια.
Cage
Υπέθετα ότι θα ήταν μεγάλη εμπειρία το να τους δούμε Live και όντως ήταν. Τρελό ξύλο, απίστευτο power metal. Ο τραγουδιστής τους ήταν μια στυγνή αντιγραφή του Rob Halford βέβαια (και μιλάω στα πάντα, από εμφάνιση, κούρεμα, ξύρισμα, τρόπο τραγουδίσματος, κορώνες κλπ) αλλά αυτό ουδόλως με ενόχλησε. Το μόνο αρνητικό τους (κατ' εμέ) ότι ήταν λίγο παραπάνω επαγγελματίες απ'όσο θα ήθελα. Κατά τα λοιπά εκπληκτική εμφάνιση. Θέλω να σταθώ όμως περισσότερο στον ντράμερ τους, ο οποίος είναι μια μυθική φυσιογνωμία στον χώρο του metal (ίσως να είναι κι εκτός metal αν υπάρχει δικαιοσύνη σε αυτόν τον κόσμο). Και μιλάω φυσικά για τον τεράστιο Norm Leggio των μυθικών Psychotic Waltz. Όταν αντίκρισα στα 3 μέτρα αυτόν τον άνθρωπο ανατρίχιασα. Όσο τον παρακολουθούσα κατά τη διάρκεια της συναυλίας άνοιγα το στόμα ολοένα και περισσότερο... Τι έκανε ο άνθρωπος ρε, λες κι έπαιζε με 4 χέρια και 3 πόδια... Ιδίως το τελείωμά του ήταν απίστευτο, για να διδάσκεται σε όλους τους ντράμερ (το πως να κάνουν κάτι που δεν θα μπορέσουν να κάνουν ποτέ)... Απίστευτος....
Stormwarrior
Εδώ να με συμπαθάτε αλλά θα βγάλω μεγάλο φτυάρι. Τρελή απογοήτευση και σε καμία περίπτωση δεν δικαιολόγησαν το γεγονός ότι ήταν δεύτερο όνομα της κυρίως μέρας του φεστιβάλ. Ναι μεν πολύς κόσμος γούσταρε, αλλά εκτιμώ όχι δικαίως. Κατ' αρχήν, οι Stormwarrior είναι ένα speed metal συγκρότημα, αυτό δεν το αμφισβητεί κανείς. Τι επέλεξαν λοιπόν για play list; Κατά κύριο λόγο τις powerιές τους. Μιλάμε για ένα συγκρότημα που έχει παίξει επί σκηνής στο παρελθόν ολόκληρο το μυθικό Walls of Jericho που είναι ίσως ο ορισμός του ευρωπαϊκού speed metal, έτσι; Μιλάμε για ένα συγκρότημα που έχει σχεδόν οικειοποιηθεί τον "εθνικό ύμνο" των απανταχού μεταλλάδων, το Heavy Metal (is the Law) από τον ίδιο δίσκο. Μιλάμε για ένα συγκρότημα που -δικαίως- έγινε γνωστό και εδραιώθηκε προμοτάροντας περισσότερο τις speed στιγμές του έναντι όλων των υπολοίπων. Κι εχθές το speed το έθαψαν με συνοπτικές διαδικασίες. Δηλαδή πάλι καλά να λέμε που έπαιξαν το Iron preyers ως τελευταίο (!) κομμάτι. Πριν τη συναυλία ήταν σχεδόν βέβαιο ότι θα έπαιζαν και το Heavy Metal (is the Law). Μετά τη συναυλία ουδείς απορούσε που δεν το έπαιξαν. Εδώ δεν έπαιξαν το Bound by the Oathe που είναι μέγα άσμα και το περίμεναν πως και πως όλοι, θα έπαιζαν και διασκευή κιόλας; Μη λέμε ό,τι θέλουμε. Γενικά, η εμφάνισή τους ήταν λίγο ψυχρή, λες και έκαναν αγγαρεία που ήρθαν να παίξουν. Μεγάλη η απογοήτευσή μου, για το συγκρότημα που περίμενα πως και πως να δω και το οποίο δεν δικαιολόγησε τις προσδοκίες μου ούτε στο ελάχιστο.
Manilla Road
Το να βλέπεις τον Mark "The Shark" Shelton, αυτόν τον ζωντανό μύθο της metal μουσικής, επί σκηνής είναι μια τεράστια και ανατριχιαστική εμπειρία από μόνη της (δεδομένου μάλιστα ότι τις προηγούμενες φορές που είχαν έρθει δεν είχα καταφέρει να πάω). Επιβλητική φυσιογνωμία που στο μυαλό σου γίνεται ακόμη μεγαλύτερη όσο σκέφτεσαι τι έχει κάνει μέσα στην μουσική αυτός ο άνθρωπος... Η εμφάνισή τους ήταν εκπληκτική. Πολύ ζωντανή -αν και δεν περιμέναμε κάτι λιγότερο φυσικά. Ήξεραν πως να ξεσηκώσουν τον κόσμο, με τον οποίον έδειξαν πως έχουν μια σχέση φίλων και όχι συγκροτήματος-οπαδών. Δεν είναι τυχαίο πχ το γεγονός ότι πάμπολλες φορές μέσα στο καμίνι του An ο τραγουδιστής Bryan έδωσε στον κόσμο να πιει νερό, ή τον κατέβρεξε για να δροσιστεί (όπως έκανε μέχρι και ο ίδιος ο Mark κάποιες φορές). Αλλά δυστυχώς... ως εκεί. Το play list ήταν λίαν επιεικώς άθλιο. Περιμέναμε όλοι ν'ακούσουμε από τα παλιά και ακούσαμε τι; Το Avatar, το Flaming Metal Systems, το Necropolis και το Road of Kings. Ντάξει, έπαιξαν και κάποια απο το Deluge καθώς και από το Mystification αλλά η απογοήτευση ήταν τεράστια: ούτε το Metal, ούτε το Dreams of Eschaton, ούτε το Veils of Negative Existence, ούτε το Crystal Logic (έλεος γαμώτο, έλεος...), ούτε το Metalstorm, ούτε το Fires of Mars, ούτε πόσα ακόμη. Ναι, δεν διαφωνώ ότι γουστάρουν να παίζουν από τα καινούρια όπως είπε ο Mark, το θέμα είναι όμως και τι γουστάρει ν'ακούει ο κόσμος. Και το γαμήδι δηλαδή, δεν έπαιξαν και τίποτε από το Out of the Abyss κιόλας...
Προσωπικά κουράστηκα πάρα πολύ από τους Manilla. Δεν ήταν μόνο τα τραγούδια από τους τελευταίους 3 δίσκους τους, ήταν και το μπλα-μπλα επί σκηνής το οποίο από ένα σημείο κι έπειτα κατήντησε υπερβολικό. Τουλάχιστον, πάλι καλά που από πλευράς εμφανίσεως όντως μας αποζημίωσαν.

Πάμε τώρα σε κάποια γενικά σχόλια.
Το φεστιβάλ είχε τεράστια επιτυχία (που το είχαμε "όλοι" άγχος, είναι η αλήθεια). Αν στα δύο προηγούμενα ήμασταν "οι γνωστοί", οι της "οικογενείας" δηλαδή, το ΙΙΙ ομολογουμένως μάζεψε πολύ περισσότερο κόσμο. Επίσης ήρθαν πολύ περισσότεροι ξένοι από τις προηγούμενες φορές: αν και υπήρχαν οι κλασικές φιγούρες κάποιων Γάλλων και Γερμανών που ξέραμε κι από τα 2 προηγούμενα, αυτή τη φορά ήρθε ακόμη περισσότερος κόσμος. Χώρες προελεύσεως πάμπολλες: Βουλγαρία, Πολωνία, Τσεχία, Ισπανία, ακόμη κι από Σουηδία. Επίσης πολύ μεγάλη ήταν και η "ιταλική απόβαση" (όπου εθεάθη και ο τραγουδιστής των Holy Martyr αλλά δεν τον πρόλαβα στο τσακ γαμώτο!). Το εξαιρετικά ευχάριστο ήρθε από πλευράς εισιτηρίων: την πρώτη μέρα ήταν καμιά 400ριά άτομα (ενώ τα παιδιά υπολόγιζαν προ φεστιβάλ καμιά 300ριά), τη δε δεύτερη καμιά 500ριά (ίσως και παραπάνω) και η επιτυχία είναι πραγματικά τεράστια, αφού με την ελάχιστη οργάνωση που διαθέτουμε κυριως από το απίστευτο φιλότιμο 2-3 ατόμων, όπως του Μάνου των Battleroar που το διοργανώνει όλο αυτό καθώς και του Γρηγόρη της Eat Metal που είναι πάντοτε αρωγός στην πράξη και όχι στα λόγια, πιάσαμε σε εισιτήρια το Keep It True που και μόνο ως σκέψη είναι εξωπραγματική. Αφενός οι Γερμανοί είναι στο κέντρο της Ευρώπης πράγμα που τους βοηθάει για επισκέψεις από το εξωτερικό, αφετέρου έχουν πολύ καλύτερη οργάνωση (στα πάντα), μα το σημαντικότερο όλων, το ΚΙΤ είναι φεστιβάλ που ξεκίνησε το 2003 και έκτοτε με 2 κάθε χρόνο έχουν γίνει 10. Το πρώτο sold out KIT (και μιλάμε για sold out 500 ατόμων) ήταν το πιο πρόσφατο. Το Up the Hammers λοιπόν, με τη μόλις τρίτη παρουσία του σε 3 χρόνια έπιασε ήδη το ΚΙΤ κάνοντάς μας όλους υπερήφανους, μα κυρίως εκείνους που το διοργάνωσαν και ήταν διαχρονικά από πίσω του.

Τα προβλήματα που υπήρξαν σε αυτό το UTH δεν ήταν λίγα. Δεν ήταν μόνο η ακύρωση της τελευταίας στιγμής από τους Dantesco -αυτό ήταν το λιγότερο. Το An ήταν κυριολεκτικά καμίνι. Υπήρχαν στιγμές που γινόσουν παπί δίχως να έχεις κουνηθεί καν. Το σημαντικότερο ήταν όμως στον ήχο: τα περισσότερα γκρουπ είχαν προβλήματα στην αρχή των εμφανίσεών τους, είτε στην κιθάρα, είτε στα φωνητικά. Βέβαια μετά το πρώτο -άντε δεύτερο- τραγούδι τα προβλήματα έπαυαν να υφίστανται, αλλά το θέμα αυτό πρέπει να προβληματίσει λίγο προκειμένου να το διορθώσουμε, όχι τόσο επειδή το φεστιβάλ δείχνει να παγιώνεται για τα καλά, αλλά καθαρά για την παρτη μας, για να γουστάρουμε εμείς καθώς απολαμβάνουμε την αγαπημένη μας μουσική.

Θα κλείσω με τις κουβέντες του Γρηγόρη πριν του Manilla. Αφού ευχαρίστησε τον κόσμο που έδωσε το παρόν ζήτησε από τον κόσμο να κρατήσει ζωντανό αυτό το φεστιβάλ επειδή είναι το μοναδικό metal φεστιβάλ που γίνεται στην Ελλάδα και είναι όντως έτσι. Το ότι διάφοροι μυστήριοι μας πλασάρουν σαν φεστιβάλ αυτά τα συνοθυλεύματα σήψης και παρακμής "των τριών συγκροτημάτων" δεν συνεπάγεται ότι είναι και φεστιβάλ. Όπως επίσης, μην ξεχνάμε πως εμείς με 50 ευρώ απολαύσαμε 14 συγκροτήματα (δίχως να υπολογίζω τους Dantesco), ενώ τα φεστιβάλ των "τριών" σου ζητούν κατοσταρούμπες. Και δεν το συζητάω για την διαφορά στην ποιότητα η οποία είναι τουλάχιστον αβυσσαλέα, έτσι;

Και του χρόνου καλά να είμαστε, διότι το πανηγύρι δεν σταματάει εδώ. Χαλάλι η κόπωση, αποζημιωθήκαμε τα μάλα. Εύγε σε όλα τα παιδιά. Και μιας και είπα για του χρόνου, καλά θα κάνουμε να αρχίσουμε να μαθαίνουμε και λίγα... γαλλικά. Διότι ιδίως η προφορά είναι πολύ δύσκολη αν δεν ξέρεις τη γλώσσα... χεχεχε...
We are bound to metal
Forever we Hail Hellenic Warriors


Φωτογραφίες από το Φεστιβάλ

Heathendom

Airged L'Amh

Sentinel Beast

Dark Quarterer


Memory Garden

Omen


Trinakrius

Celtic Legacy

Silver Fist

Lonewolf



Battleroar
Γεια σου ρε Μάνο!

Cage


Stormwarrior

Manilla Road

15 σχόλια:

candy's τετραδιάκι είπε...

Ωραια!!

Ειχε πολυ μουσικη το σ/κ ;)

Motherfucker είπε...

Μόλις έφτασα με το κολοτρένο... Είμαι πολύ καταβεβλημένος για να ποστάρω τις απόψεις μου... Λίαν συντόμως...

Motherfucker είπε...

Τελικά κάθισα και έγραψα...

Ημέρα πρώτη : Είμαι στο χώρο του φεστιβάλ και βλέπω τους Heathendom να ανεβαίνουν στη σκηνή. Λέω όχι ρε πούστη! Ακύρωσαν οι Dantesco? Ρώτησα τον Greg και μου είπε ότι ο κιθαρίστας είχε πρόβλημα με την καρδιά του οπότε... Απογοητεύτηκα γιατί ήθελα να τους δω πολύ και έκανα την ευχή να μην υπάρξουν άλλες ακυρώσεις...

Heathendom : Στάσιμοι. Η εμφάνισή τους μου φάνηκε ελαφρώς χειρότερη από το support στους Solitude Aeturnus.

Airged L' Amh : Τα παλικάρια γαμίσανε και δείρανε. Γαμώ τους ήχους ωραία εμφάνιση, θα επενδύσω στο νέο τους cd άμεσα. (Είχα άλλες προτεραιότητες... biggrin.gif )


Sentinel Beast : Α Π Ι Σ Τ Ε Υ Τ Ο Ι !!! Καταπληκτική εμφάνιση, ο σβέρκος μου πονάει ακόμα από την Παρασκευή (δεν ήμουν μέσα στους πυροβολημένους, ε!) ! Φοβερά τα καινούρια κομμάτια, βρωμιά 80ιλας από χιλιόμετρα μακριά, φανταστική "έμπνευση" του Μάνου να τους φέρει. R E S P E C T !!!


Dark Quarterer : Όπως ανέφερε και κάποιος άλλος, εμπειρία ζωής. Φοβεροί παικτικά, μέτριο όμως setlist με κορυφαία στιγμή το "Retributioner". Ε Π Ο Σ !!!


Memory Garden : Πολύ δυνατή εμφάνιση, μια από τις μπάντες που ήθελα να δω. Ευτυχώς τιμήσανε το παλιό τους υλικό, μεγάλη άνεση επί σκηνής, καλό το καινούριο υλικό, άξιοι!!!


Omen : Μου άρεσαν πολύ, αρκετά καλό setlist, λίγος όμως ο τραγουδιστής. Και όταν λέω λίγος εννοώ ΛΙΓΟΣ! Το τι κάνει με τους Aska μου είναι παντελώς αδιάφορο. Τα γεγονότα μιλούν από μόνα τους. Δεν μπορεί να αποδώσει τα τραγούδια των Omen όπως πρέπει, αφήνει τον κόσμο να τραγουδήσει για να την... σκαπουλάρει, ξεχνάει στίχους και γενικά όπως τον είχα δει σε κάποια videakia από το KIT στο Internet.


Η δεύτερη μέρα ξεκινά με τις καλύτερες προϋποθέσεις. Trinakrius : Γαμώ τις εμφανίσεις, πολύ καλός τραγουδιστής- κορυφαία ερμηνεία το Killerotomia, κρίμα που δεν παίξανε το Raptus! Αν συνεχίσουν στα χνάρια του τελευταίου τους demo το μέλλον θα είναι δικό τους. Στα συν που δεν παίξανε τη διασκευή των Priest κάτι που δείχνει ότι έχουν πίστη στο δικό τους υλικό.


Celtic Legacy : Συμπαθητικοί, αλλά μέχρι εκεί. Καλό, χρυσό το resurrection αλλά χωρίς λόγο 10λεπτο.


Silver Fist : Αρκετά καλοί, βαρούσαν καλά, δεν είμαι βέβαια και ο μεγαλύτερος fan αλλά δεν είδα όλο το set. Τα πρώτα σημάδια της αποπνικτικής ατμόσφαιρας κάνουν την εμφάνισή τους.


Lonewolf : Αντικειμενικά παίξανε πολύ καλά. Αρκετά πωρωτικοί το καινούριο τους είναι αρκετά καλό.

Battleroar : Αρκετά καλοί, στα πλην η διασκευή Manilla έμοιαζε με πισωγύρισμα. Αδικαιολόγητη για μπάντα σαν τους Battleroar που έχουν πάρει το δρόμο τους και (κατ' εμέ) θα έπρεπε να στηρίζουν το δικό τους υλικό.


Cage : Η απογοήτευση του φεστιβάλ. Α Π Α Ρ Α Δ Ε Κ Τ Ο Σ ήχος (ή μήπως επιτηδευμένα έτσι? ) βαβούρα και κακό, όλα τα όργανα ψηλά στον... ουρανό, φωνή από το... υπερπέραν, άλλα τραγουδάει ο "τραγουδιστής" και άλλα ακούγονται, προηχογραφημένα μέρη (?), 9 στις 10 κινήσεις πιάσιμο του μικροφώνου με τα 2 χέρια για να κρύψουμε το στόμα, εμφάνιση λίγο χειρότερη από την εμφάνιση του midnight στο rockwave biggrin.gif ξενερωμένα άτομα κοιτώ γύρω μου, η αθλιότητα της αθλιότητας ω αθλιότητα! Πίσω στο... πολιτισμένο Μεξικό! Πραγματικά λυπήθηκα τον Θ Ε Ι Κ Ο drummer...


Stormwarrior : Αντικειμενικά : Εμφανής έλλειψη πρωτοτυπίας. Μέτριος τραγουδιστής, handicap το ότι πρέπει να παίζει ταυτόχρονα, αλλά επίσης αντικειμενικά refrain που όλοι αγαπάμε, χορωδιακά φωνητικά xheadbang2.gif η εμφάνισή τους ήταν πολύ καλή και με ικανοποίησαν απόλυτα! Μου έλυσαν βέβαια και την απορία γιατί έπαιξαν πάνω από τους απαράδεκτους Cage.


Και πάμε στους Manilla. Μεγάλη συζήτηση. Θα πω ψέμματα ότι δεν με κούρασαν σε κάποια φάση ή ότι το setlist ήταν επιεικώς πολύ μέτριο. Εκτίμησα όμως ότι παίξανε τόσο πολύ και (φυσικά) τόσο καλά. Ο τραγουδιστής γαμάει σπιτάκια και όποιους τους χαλάει το... πουκάμισο πρέπει να κοιτάξουν τον εγκέφαλό τους. Έχουν σοβαρό πρόβλημα. Ο Drummer τσακίζει κόκκαλα και παίρνει σκάλπ. Απογοήτευση που δεν παίξανε το "crystal logic" τα είπαμε για το setlist, κορυφαία όμως στιγμή το Witches Brew. R E S P E C T !!!!!!!!!


ΥΓ : Ευχαριστώ από βάθους καρδίας το Μάνο, το Γρηγόρη και γενικά όσους συνέβαλαν στο να γίνει αυτό το φεστιβάλ με μεγάλη (νομίζω!) επιτυχία και άξιζε όλη η ταλαιπωρία για μας που ήρθαμε από περιφέρεια. Για το χώρο τα είπανε οι περισσότεροι αλλά αυτή τη στιγμή τουλάχιστον δεν μπορώ να προτείνω κάτι εναλλακτικό (γιατί εκεί είναι η ουσία)


UP THE HAMMERS!!!

Ανώνυμος είπε...

ΜF, είπαμε λίγο περίεργα τα φωνητικά στους Cage αλλά εσύ το κάνεις απίστευτα δραματικό βρε παιδάκι μου. :P Από Stormwarrior περίμενα περισσότερα, έπαιξαν τα κομμάτια με πολύ κατεβασμένες ταχύτητες σε σχέση με τα άλμπουμ. Μάλλον η κορυφαία εμφάνιση έγινε από τους Βαttleroar. Απίστευτη εξέλιξη και το νέο άλμπουμ μετράει άσχημα. Με διαφορά το καλύτερο τους! Πολύ καλοί και οι Celtic Legacy.

Motherfucker είπε...

Χου ρε προβοκάτορα!

Το Enchanter το άκουσες?

Giannis P. είπε...

Ωραία ήταν (την δεύτερη μέρα που πήγα).

Μεγαλειώδεις στιγμές τα πιτόγυρα στον Σάββα (την ώρα των Battleroar) οι φτηνές μπύρες που ήπιαμε και το Mystification των Manilla.

:):):):):)

Hades είπε...

@Candy
Ναι, πάρα, πάρα πολύ...
Χαλάλι η κούραση... :)

@motherfucker
Βασικά εμένα ο Call μου άρεσε πολύ, βραχνή φωνή και ψιλομπάσα που αναμφίβολλα θύμιζε σε πολλά Kimball. Ντάξει, μην περιμεναμε και τα ίδια, αυτό θα ήταν αδύνατο. Στην αρχή δεν ακουγόταν καθόλου βέβαια, μήπως σε επηρέασε αυτό;
Εντωμεταξύ, γιατί τόσο δριμύς με τους Cage ρε; Δεν ήταν και τόσο χάλια, είπαμε. Στην αρχή είχαν κάποια προβλήματα στον ήχο, όπως και οι περισσότεροι αλλά μετά διορθώθηκαν. Πάντως χώροι εντός Αθηνών δεν υπάρχουν και αυτό είναι το προβλημα. ΔΙότι και το (οποιοδήποτε) γήπεδο δεν είναι λύση αφού δεν έχει καλή ακουστική. Και αν σκεφτείς πως το An είναι κλάσεις ανώτερο από το Underworld.

@crimson angel
Α, μια φορά που συμφωνούμε! Για τους Stormwarrior... :):):):)

@Kev
Το ότι το επίπεδό σου περιορίζεται μόνο σε μπυρες και σουβλάκια το ξέραμε ρε, δεν περιμέναμε αυτό το φεστιβάλ να το μάθουμε... ΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑ!!!!

Ανώνυμος είπε...

@ MF: Enchanter άκουσα και θα αναμείνεις review στο προσεχές μέλλον. :)

@ Hades: Λές τώρα πού συμφωνήσαμε σε μουσικό θέμα να διαφωνήσουμε στα υπόλοιπα; :P

Motherfucker είπε...

Τέκνα της Σιών είπα ότι ο call είναι λίγος για τα παλιά κομμάτια των Omen, όχι λίγος σαν τραγουδιστής. Ανεξάρτητα από αυτό όμως στο live (και όχι μόνο σ' αυτό) η φωνή του έμοιαζε να βγαίνει με δυσκολία. Ίσως η καλύτερη ερμηνεία να ήταν το Don't Fear The Night" που είναι πιο "χαλαρό".

Ο παλιοkevin με παρέσυρε! Δεν ήθελα να φάω αλλά... υπέκυψα!!

Δεν έχω κόλλημα να αλλάξω άποψη, αλλά είναι δύσκολο όταν καταγράφω τα γεγονότα με βάση αυτά που έζησα εκείνη τη στιγμή και θυμάμαι. Ακόμα και στο King Diamond που πρέπει να ήταν το τραγούδι με τον καθαρότερο ήχο ο ήχος ήταν μουνί! Το κορυφαίο είναι ότι κάποιοι γράψανε : Οι Cage με ήχο κρύσταλλο!! χαχαχαχαχαχααχ Καλά ιδίως στην αρχή δεν ξεχώριζες τπτ από τη βαβούρα. Στη Γ' Εθνική μαζί με τον Άγιο Δημήτριο...

Hades είπε...

@crimson angel
Εμένα ρωτάς ρε; Λες κι έχουμε συζητήσει ποτέ τίποτε άλλο εκτός μουσικής... :):):)

@Motherfucker
Ναι, ναι, κι έκανες την καρδιά σου πέτρα, ένα πράγμα. Τώρα συειδητοποιώ ότι μια κραυγή ωδύνης που ακούστηκε σε κάποια στιγμή ήταν από 'σένα, όταν ο Κεβ σου άνοιγε διά της βίας το στόμα για να βάλει μέσα στο πιτόγυρο... Σταδιάλα ρε από 'δώ... :):):)
Πάντως εγώ ως προς τα παλιά κομμάτια των Omen τον συνέκρινα. Τον άκουσα, τον γούσταρα και δεν με χαλάει καθόλου. Δηλαδή θες αν μου πεις ότι στο Teeth of the Hydra δεν έπαθες πλάκα; (θα μου πεις βέβαια, κοίτα σε ποιον κάνω τετοια ερώτηση, αλλά τέλος πάντων... Ουρτ ρε...)

Giannis P. είπε...

"Ο παλιοkevin με παρέσυρε! Δεν ήθελα να φάω αλλά... υπέκυψα!!"

Eίμαι πηγή πολλών παρεκτροπών είναι η αλήθεια. :):):):)

Οι Stormwarrior δεν μου πολυάρεσαν ούτε εμένα. Λίγο ψυχροί και δεν αποδίδουν τη δυναμική των δίσκων τους.

ΟιCage αδιάφοροι πλην κανα δυό τραγουδιών (Kill the devil, King Diamond).

Οι Lone wolf καλοί, κοπάνημα γερό αλλά θέλουν πολλά ψωμιά για να φτάσουν τις επιρροές τους.

Manilla Road μου άρεσαν πολύ, την μιάμιση ώρα που τους παρακολούθησα.

Βatlerroar... ήθελα να τους δω αλλά ξαφνικά ο γύρος μου φάνηκε πολύ καλύτερη ιδέα :):):):)

Γενικώς πέρασα καλά είδα κόσμο γνωστό και γνώρισα και κάποιους που ήθελα να πω ένα γεια.

Άσε που γλίτωσα από την γκρίνια του Hades που θα με έπρηζε μέχρι το επόμενο.

Είχε κατέβει κι ο Άρης οπότε γαϊδουριά :):):):)

Το κορυφαίο. Πετυχαίνω έναν συμφοιτητή (φόλα Manowar) από τη σχολή, που είχα να τον δω ακριβώς 15 χρόνια. Tου λέω "Ρε Μητσάρα τι γίνεται ρε φίλε?" και μου απαντά: "Μια χαρά ρε Γιάννη" και στο καπάκι "Πως σου φάνηκαν οι Manowar πέρσι?"

Ντινννννννννννν!!!!!!

Hades είπε...

Δεν φτάνει ρε που σε φέρνουμε στην ποιότητα και που σου παρέχουμε και πλεροφορίες που δεν θα'βρισκες πουθενά, μας την ελές κιόλας; Ουστ από δω τζατζικόπνιγμα! Θα'ρθεις για γόνο, όμως... δεν θα'ρθεις; Όλα εκεί θα πλερωθούν... :):):):)

Τους αδικείς τους Lonewolf, διότι απλούστατα οι RW δεν πιάνονται. Που να τους φτάσουν ρε; Και στο κάτω κάτω τι να την κάνουμε μια ακόμη αντιγραφή; Μια χαρά παίζουν, γκρουπάρα είναι, κομματάρες γράφουν και το κυριότερο αυτό που μπορούν το δίνουν πάντα στο 100%. Έτσι είναι τα αυθεντικά συγκροτήματα.
Πάντως, οφ δη ρέκορντ, μαλακία που διάλεξες τους Battleroar για μάσα. Κάτι ήξερα που σε ρώτησα πριν το φεστιβάλ αλλά μου το'παιζες βαρύ πεπόνι... Πες το ντε ότι δεν ήθελες να'μαι παρών για αν γλυτώσεις το σχετικό δούλεμα... :):):)

Ανώνυμος είπε...

Hades, όσο αφορά τα άλλα το θεωρώ ικανοποητικό δείγμα το ότι είναι και των 2 μας αγαπημένη ταινία ο 'Αρχοντας των Δαχτυλιδιών και κυρίως πού δεν γουστάρουμε να το πάρουμε στο ποδόσφαιρο φέτος, έτσι όπως τα εχουμε κάνει. ;)Γι'αυτό και σου λέω μήπως τα χαλάσουμε στα άλλα, τώρα πού συμφωνήσαμε σε κάτι μουσικό. Μπορεί να ξυπνήσεις καμιά μέρα βάζελος, ξέρω γώ :P

Hades είπε...

Βρε άει στο διάολο από δω που θα με πεις και βάζελο.... Σταδιάλα βραδιάτικα, άλλο παράδειγμα δεν βρήκες να πεις....;
Που να μην του ξανασηκωθεί του Τόλκκι...

Motherfucker είπε...

xaxaaaxxaxax μιλάμε έχω χεστεί στο γέλιο. Thanks παιδιά!

Ναι σε γενικές γραμμές το hydra το είπε καλά όσο μπορούσα να προσέξω μετά από τόσες ώρες ορθοστασίας (από τις 8 το πρωί)

Άκου "ξαφνικά" ο γύρος μου φάνηκε πολύ καλύτερη ιδέα :):):):)"

αχχααχααχαχαχχχ η ατάκα της χρονιάς!!!

Τι τον ρώτησες ρε hades πριν το φεστιβάλ? Αν θα σε κάνει παρέα?? Αχαχαχαχ

Εντάξει δεν τους χάσαμε όλους αλλά το μεγαλύτερο set.