Κατ' αρχήν μια μικρή εισαγωγή.
Αν η δουλειά ήταν κάτι καλό, δεν θα μας πλήρωναν γι'αυτήν.
Απόδειξη: για να πάμε διακοπές (που είναι καλές) πληρώνουμε εμείς. Για να αγοράσουμε ένα cd μουσικής (που είναι καλό) πληρώνουμε εμείς. Για να φάμε (που είναι καλό) πληρώνουμε εμείς. Γενικά για ο,τιδήποτε θέλουμε να κάνουμε προς ώφελός μας (ακόμη κι αν πρόκειται απλώς για τέρψη ή αναψυχή) πληρώνουμε εμείς.
Για την δουλειά όμως μας πληρώνουν, τουτέστιν αποκλείεται να'ναι καλό.
Ιστορική αναδρομή: οι αρχαίοι Έλληνες κάτι ήξεραν που δεν δούλευαν γι'αυτό και έχουν μείνει στην Ιστορία για πάντα, έχοντας αφήσει πίσω τους αριστουργήματα και μεγαλείο σε ο,τιδήποτε ασχολήθηκαν.
Πάμε τώρα στο πρακτικό-καθημερινό της όλης καταστάσεως: Μην μου πείτε ότι κανείς από εσάς δεν έχει γυρίσει κατ' επανάληψιν πτώμα στο σπίτι του από τη δουλειά. Λόγω της δουλειάς φυσικά. Μή μου πείτε ότι κανείς δεν έχει δουλέψει κατ' επανάληψιν υπερωρίες ή δεν έχει κάνει πράγματα εκτός αρμοδιοτήτων του. Εξαιτίας της δουλειάς φυσικά. Μην μου πείτε ότι ποτέ δε νοιώσατε ανασφάλεια για το μέλλον σας στη δουλειά. Πάντα εξαιτίας της δουλειάς. Μην ισχυριστείτε ότι δεν σας έτυχε ποτέ να πείτε ναι, ήθελα να πάω διακοπές ή να ξεφύγω λίγο το τριήμερο αλλά δεν μπορώ. Ξανά ένεκα της δουλειάς. Και πόσα άλλα παραδείγματα θα μπορούσα να παραθέσω...
Στο σημείο αυτό να παραθέσω ένα αριστουργηματικό ποίημα του συνέγραψε ο παλιολιθικόθεν κολλητός, Mad Putcher και μελοποίησα εγώ κατά τη διάρκεια μιας κρασοκατανύξεως πριν μερικούς μήνες:
Είναι ωραία η Ελλάς
άμα το κωλοβαράς
Αν αρχίσεις να δουλεύεις
φίλε μου δεν την παλεύεις
άμα το κωλοβαράς
Αν αρχίσεις να δουλεύεις
φίλε μου δεν την παλεύεις
Κατόπιν όλων αυτών των συγκλονιστικών αποδεικτικά στοιχεία που παραθέσαμε είναι προφανές ότι η δουλειά είναι πηγή δεινών. Η λύση που προτείνει η ομάς του Κάτω Κόσμου λοιπόν είναι η εξής: να σταματήσουμε να δουλεύουμε.
Τα αποτελέσματα θα είναι άμεσα και ευεργετικά και σας τα παραθέτουμε:
-δεν θα μας απασχολεί το ζήτημα της ανεργίας
-η ανεργία θα μειωθεί δραματικά, σχεδόν θα μηδενιστεί
-δεν θα μας απασχολούν τα όρια ηλικίας
-δεν θα μας ενδιαφέρει η σύνταξη που θα λάβουμε
-θα ξεφορτωθούμε το άγχος μια και καλή
-θα φτιάχνουμε το πρόγραμμά μας όπως εμείς το γουστάρουμε
-θα λυθεί το πρόβλημα της μαύρης εργασίας, των ανασφαλίστων και των απλήρωτων υπερωριών
-δεν θα χρειαστεί να αξανασχοληθούμε με τα ταμεία μιας και δεν θα έχουν προφανή λόγο ύπαρξης πλέον
-και φυσικά, είναι προτιμότερο να πηγαίνεις για καφέ αντί να τρέχεις σε πορείες στο κέντρο της Αθήνας
Και όλα αυτά με μια πολύ απλή απόφαση. Εξάλλου είμαστε Έλληνες γαμώτο! Αν δεν μπορούμε να μοιάσουμε στους προγόνους μας, τουλάχιστον ας σταματήσουμε να δουλεύουμε όπως έκαναν κι εκείνοι!
Και τώρα με συγχωρείτε γιατί έχω μια δουλειά να κάνω...
2 σχόλια:
Και τι θα τρώμε ρε, ρίζες;
Έχεις μια ανεξήγητη έμφυτη τάση να ασχολείσαι με λεπτομέρειες ώρες, ώρες... :):):)
Δημοσίευση σχολίου