Χρόνια πολλά κιόλας!

Πως είπατε; Ποιοι εορτάζουν; Μα πάτε καλά;
Πριν λίγες ημέρες, του Αγίου Βαλεντίνου γιόρταζαν οι ερωτευμένοι, όσοι αγαπούν (προφανώς είναι κάποιοι που χρειάζονται γιορτή για ν'αγαπούν). Σήμερα δεν ξέρατε ότι γιορτάζουν εκείνοι που μισούν; Είναι η Κυριακή της Ορθοδοξίας σήμερα...

Αλήθεια, έχετε κάτσει ποτέ να ψάξετε τι ακριβώς εορτάζουμε την Κυριακή της Ορθοδοξίας; Η οποία να υπενθυμίσω ότι είναι τεράστια εορτή για την Αγία Ανατολική Ρωμαϊκή Εκκλησία του Χριστού, την ορθόδοξη δηλαδή. Δεν έχετε ψάξει, ε; Κρίμα... Βασικά, που να ψάξετε. Σάμπως πάτε κι εκκλησία καθόλου; (ντροπή σας).
Αντίθετα λοιπόν με αυτό που αφελώς νομίζουν οι περισσότεροι χριστιανοί (ακόμη και οι... πιστοί εξ αυτών) σήμερα η εκκλησία δεν γιορτάζει την... ονομαστική της. Σήμερα εορτάζεται με πάσα επισημότητα η αναστήλωση των εικονών! Θυμάστε εκείνη την εικονομαχία στο Βυζάντιο με τους εικονομάχους (ή εικονοκλάστες) και τους εικονολάτρες; Ε, αυτό γιορτάζουμε σήμερα. Τον εμφύλιο πόλεμο που διήρκεσε σχεδόν 120 χρόνια στο εσωτερικό του Βυζαντίου (από το 726 έως το 843). Τον εμφύλιο πόλεμο κατά τον οποίον χύθηκαν ποτάμια αίμα. Τον εμφύλιο πόλεμο που δεν άφησε ανεπηρέαστο ούτε καν τον αυτοκρατορικό θώκο. Τον εμφύλιιο πόλεμο που τελικώς κατέληξε με τη νίκη των εικονολατρών. Αυτόν γιορτάζουμε επί της ουσίας σήμερα.

Κατ' αρχήν, ας πούμε 2-3 λόγια περί της εικονομαχίας, όχι σαν αυτά που γράφουν τα βιβλία βεβαίως, βεβαίως. Έχετε αναλογιστεί ποτέ πως ακριβώς προέκυψε η εικονομαχία;
Ένα από τα σημαντικότερα (και για κάποιον σκοτεινό, ακατανόητο και μυστηριώδη λόγο, πειστικότερα) επιχειρήματα των πρωτοχριστιανών όχι τόσο υπέρ του χριστιανισμού όσο κατά του πανίσχυρου ελληνισμού είχε να κάνει με τα αγάλματα των θεών, απ'όπου προέκυψε και ο όρος "ειδωλολάτρης", ο οποίος φυσικά αφορούσε τελείως μυστηριωδώς μόνο τους Έλληνες. Αν πίστευες ότι το τάδε άγαλμα αναπαριστά πχ τον Ερμή ήσουν ειδωλολάτρης. Φυσικά σήμερα όλοι ξέρουμε ότι αν πιστεύεις ότι η τάδε εικόνα αναπαριστά τον Όσιο Πατάπιο, είσαι καλός χριστιανός, αλλά ας μην το κάνουμε θέμα. Το θέμα είναι ότι προφανώς κάποια στιγμή υπήρξαν κάποιοι καλοί χριστιανοί της εποχής οι οποίοι έπαιρναν ακόμη πιο πολύ τοις μετρητοίς τις εκκλησιαστικές πλύσεις εγκεφάλου, κι έτσι κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι το να λατρεύεις εικόνες είναι εξίσου ειδωλολατρικό με το να λατρεύεις αγάλματα. Και κάπως έτσι τέλος πάντων ξεκίνησε η ιστορία...

Το θέμα είναι ότι αν σταματήσεις να λατρεύεις τις εικόνες θα πληγεί η τσέπη της εκκλησίας (από τότε ίσχυε κάτι τέτοιο). Τι θα βγάλεις για περιφορά; Τι θα εμφανίσεις να δακρύζει βυσσινάδα; Τι λείψανα θα εμφανίσεις στους πιστοί; Οπότε το πρόβλημα ήταν τεράστιο. Μ'αυτά και μ'αυτά λοιπόν, από την μια πάντα έκατσαν οι εικονομάχοι κι από την άλλη οι εικονολάτρες. Βέβαια επειδή ως πασίγνωστον η εκκλησία είναι ένας καλός μύλος που όλα τα αλέθει και δεδομένου ότι αρκετά απασχολημένη ήταν είτε με την παραχάραξη είτε με το θάψιμο άλλων κειμένων (εξωεκκλησιαστικών κυρίως) μάλλον στάθηκε ανέφικτο (ενδεχομένως και προκλητικό) να κάτσει να παραχαράξει άλλα που έκαιγαν, όπως οι δέκα εντολές επί παραδείγματι. Διότι αν θυμηθούμε την χριστιανική διδασκαλία, η δεύτερη από τις Δέκα Εντολές είναι αρκετά σαφής: "Ου ποιήσεις σεαυτώ είδωλον, ουδέ παντός ομοίωμα όσα εν τω ουρανώ άνω και όσα εν τη γη κάτω και όσα εν τοις ύδασιν υπό κάτω της γης, ου προσκυνήσεις αυτοίς ουδέ μη λατρεύσεις αυτοίς". Δεν μιλάει για είδωλο του θεού (ο οποίος ως γνωστόν δεν έχει συγκεκριμένο πρόσωπο ειδικώς ή γενικώς), παρά μιλάει για είδωλο με την ευρύτερη έννοια. Και όχι μόνο αυτό, αλλά μιλάει και για "παντός ομοίωμα". Άρα το πρόβλημα ήταν ότι θα έπρεπε να βρεθεί μια πειστική δικαιολογία κατά την οποίαν οι εικόνες δεν αποτελούσαν ούτε είδωλα ούτε πάσης άλλης φύσεως ομοιώματα (οπότε ξέρετε τώρα γιατί οι εικόνες θεωρούνται καθαγιασμένες από τον/την άγιο που απεικονίζουν. Μιλάμε ότι το παραμύθι πάει σύννεφο, μιας και ουδείς μας εξήγησε ποτέ επαρκώς γιατί οι θεοί δεν καθαγίασαν ποτέ τα αντίστοιχα αγάλματα). Όπως και να'χει πάντως, έπρεπε να γίνει ένας σαφής διαχωρισμός ανάμεσα στις εικόνες και τα είδωλα αλλά και τα ομοιώματα, μιας και είναι εξαιρετικά δύσκολο να καθορίσεις τι είναι και κυρίως τι δεν είναι ένα είδωλο ή ένα ομοίωμα. Μ'αυτά και μ'αυτά όμως, προφανώς κάποιοι δεν πείστηκαν κι έτσι η Αγία Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία (η μετέπειτα αποκλειθήσα και Βυζάντιον) περιήλθε σε καθεστώς εμφυλίου πολέμου, αν και η πλήρης ιστορική αλήθεια είναι ότι συνέβαλαν πολλοί παράγοντες για όλο αυτό το μωσαϊκό διωγμών και αιματοκυλήσματος.

Δεν έχει φυσικά νόημα να κάτσω να κάνω ιστορική ανάλυση τι είχε συμβεί επί Βυζαντίου κατά την περίοδο της εικονομαχίας, αφού τις σχετικές πληροφορίες μπορείτε να τις βρείτε αν το επιθυμείτε παντού. Αυτό που μας ενδιαφέρει είναι το διαταύτα (στο σύνολό του). Και αυτό είναι ότι πρόκειται για μία γιορτή μίσους, τω όντι. Μία γιορτή όπου εις το υποτιθέμενο όνομα της αναστήλωσης των εικονών η εκκλησία γιορτάζει την αιματηρή επικράτηση των μισών εις βάρος των άλλων μισών. Φανταστείτε μια γιορτή όπου οι "δεξιοί" να γιορτάζουν την επικράτησή τους κατά των "αριστερών", ή μιαν άλλη όπου οι "βασιλικοί" να γιορτάζουν την επικράτησή τους κατά των "βενιζελικών" κλπ. Μιλάμε για ιστορίες τρέλας, έτσι; Το θέμα είναι πως όταν μια τέτοια γιορτή τηρείται από την θρησκεία της αγάπης, αυτό οφείλει να μας προβληματίζει κατά τι περισσότερο.

Υπάρχει όμως και μια ακόμη πολύ ενδιαφέρουσα πτυχή της σημερινής εορτής που δείχνει την μέχρι σήμερα αγάπη της εκκλησίας. Μια πτυχή, που αν όλοι αυτοίπου το έπαιζαν χριστιανοί πάταγαν ποτέ το ποδάρι τους στην εκκλησία θα είχαν διαπιστώσει. Επειδή όμως στην χώρα μας καλός χριστιανός είσαι μόνο αν το γράφει η ταυτότητα και έχεις υπογράψει σχετικώς προ ετών (και δεν πα να κάνεις τις χίλιες δυο αντιχριστιανικές ρεμούλες από 'κει κι έπειτα), δυστυχώς τέτοιες πτυχές δεν τις γνωρίζει ο πολύς κόσμος, πλην ελαχίστων.
Σήμερα λοιπόν στην εκκλησία διαβάζονται τα επτά αναθέματα κατά των Ελλήνων. Διότι μην λησμονούμε ότι ο χριστιανισμός ως φύσει αντίθετη κοσμοθεωρία προς τον ελληνισμό είναι τελείως αντίθετος και κυριολεκτικά εχθρικός προς αυτόν (δεν θέλω ν'ακούσω καμιά κακία ότι δεν το ξέρουν ο Άδωνις με τον Λιάκουρα διότι θα σας χαρακτηρίσω κακεντρεχείς). Κι αυτή η εχθρότητα δεν θα μπορούσε να βρει άλλη καταλληλότερη "διέξοδο" να εκφραστεί παρά σε αυτήν την σημερινή γιορτή μίσους και απανθρωπιάς, την εορτή της Κυριακής της Ορθοδοξίας. Τα έχω ξαναφέρει στο προσκήνιο τα αναθέματα, αλλά επειδή επανάληψις μήτηρ πάσης μαθήσεως θαυμάστε τα μιαν ακόμη φορά. Απλά, δώστε βάση στην λεπτομέρεια διότι έχει σημασία. Πχ, τα αναθέματα δεν είναι "απλά", αλλά το καθένα είναι εις τριπλούν (μην μας ξεφύγει κανείς δηλαδή).

1. Ετι τοις φρονούσι και λέγουσι, κτιστήν είναι πάσαν φυσικήν δύναμιν και ενέργειαν της τρισυποστάτου Θεότητος ως κτιστήν εκ τούτου πάντως, και αυτήν την θείαν ουσίαν αναγκαζομένοις δοξάζειν κτιστή γαρ κατά τους Αγίους ενέργεια, κτιστήν δηλώσει και φύσιν. Άκτιστον δε, άκτιστον χαρακτηρίσει ουσίαν. Καντεύθεν ήδη κινδυνεύουσιν εις αθείαν παντελή περιπίπτειν, και την Ελληνικήν μυθολογίαν, και των κτισμάτων λατρείαν τη καθαρά και αμώμω των Χριστιανών Πίστει προστριβομένοις, μη ομολογούσι δε κατά τας Αγίων θεοπνεύστου θεολογίας και το της Εκκλησίας ευσεβές φρόνημα άκτιστον είναι πάσαν φυσικήν δύναμιν και ενέργειαν της τρισυποστάτου Θεότητος ΑΝΑΘΕΜΑ ΤΡΙΣ.

2. Τοις μετά των άλλων μυθικών πλασμάτων, αφ' εαυτών και την καθ' ημάς κλίσιν μεταπλάττουσι, και τας Πλατωνικάς ιδέας ως αληθείς δεχομένοις, και αυθυπόστατον την ύλην παρά των ιδίων μορφούσθαι λέγουσι, και προφανώς διαβάλλουσι το αυτεξούσιον του Δημιουργού, του από του μη όντος ει το είναι παραγάγοντος τα πάντα, και ως Ποιητού πάσιν αρχήν και τέλος επιτιθέντος εξουσιαστικώς και δεσποτικώς ΑΝΑΘΕΜΑ ΤΡΙΣ.

3. Τοις τα Ελληνικά διεξιούσι μαθήματα, και μη δια παίδευσιν μόνον ταύτα παιδευομένοις, αλλά και ταις δόξαις αυτών ταις ματαίας επομένοις, και ως αληθέσι πιστεύουσι, και ούτως αυταίς ως το βέβαιον εχούσας εγκειμένοις ώστε και ετέρους ποτε μεν λάθρα, ποτέ δε νοερώς ενάγειν αυταίς και διδάσκειν ανενδοιάστως ΑΝΑΘΕΜΑ ΤΡΙΣ.

4. Τοις δεχομένοις, και παραδίδουσι τα μάταια και Ελληνικά ρήματα, ότι τε προϋπαρξις εστι των ψυχών και εκ του μη όντος τα πάντα εγένετο, και παρήχθησαν, ότι τέλος εστί της κολάσεως, ή αποκατάστασις αύθις της κτίσεως, και των ανθρωπίνων πραγμάτων, και δια των τοιούτων λόγων την Βασιλείαν Των Ουρανών λυομένην πάντως, και παράγουσαν εισάγουσιν, ήν αιωνίαν και ακατάλυτον αυτός τε ο Χριστός και Θεός ημών εδίδαξε, και παρέδοτο, και δια πάσης της παλαιάς και νέας Γραφής ημείς παρελάβομε, ότι και η Κόλασις ατελεύτητος και η Βασιλεία αίδιος, δια δε των τοιούτων λόγων εαυτούς τε απολλύασι, και ετέροις αιωνίας προξένοις γινομένοις ΑΝΑΘΕΜΑ ΤΡΙΣ.

5. Τοις ευσεβείν μεν επαγγελομένοις, τα των Ελλήνων δε δυσσεβή δόγματα τη και Καθολική Εκκλησία περί τε ψυχών ανθρωπίνων, και ουρανού και γής, και των άλλων κτισμάτων αναιδώς, ή μάλλον ασεβώς επεισάγουσιν ΑΝΑΘΕΜΑ ΤΡΙΣ.

6. Τοις την μωράν των έξωθεν (=Ελλήνων) φιλοσόφων λεγομένην σοφίαν προτιμώσι, και τοις καθηγηταίς αυτών επομένοις, και τας τε μετεμψυχώσεις των ανθρωπίνων ψυχών, ή και ομοίως τοις αλόγοις ζώοις ταύτας απόλλυσθαι, και εις το μηδέν χωρείν δεχομένοις και δια τούτο ανάστασιν και κρίσιν και την τελευταίαν των βεβιωμένων ανταπόδοσιν αθετούσιν ΑΝΑΘΕΜΑ ΤΡΙΣ.

7. Τοις λέγουσιν, ότι οι των Ελλήνων σοφοί και πρώτοι των αιρεσιαρχών, οι παρά των επτά Αγίων και Καθολικών Συνόδων, και παρά πάντων των εν Ορθοδοξία λαμψάντων Πατέρων αναθέματι καθυποβλήθέντας, ως αλλότριοι της Καθολικής Εκκλησίας δια την εν λόγοις αυτών κίβδηλον και ρυπαράν περιουσίαν κρείττονες εισί κατά πολύ, και ενταύθα, και εν τη μελλούση κρίσει, και των ευσεβών μεν και ορθοδόξων ανδρών, άλλως δε κατά πάθος ανθρώπινον ή αγνόημα πλημμελησάντων ΑΝΑΘΕΜΑ ΤΡΙΣ.

Διότι μην ξεχνάτε ποτέ, καλοί μου χριστιανοί: αν είσαι Έλληνας είσαι επισήμως αναθεματισμένος από την εκκλησία που υποστηρίζεις, ακόμη κι εν έτει 2010.
Χαίρετε και καλή σας χώνεψη.
Και να τηρείτε τις νηστείες (είμαι βέβαιος).
Και μην ξεχάσετε ποτέ ότι η εκκλησία μας μας αγαπάει. Δεν το λένε μόνο οι πράξεις της, το λένε και οι διαχρονικές γραφές της.


Την φωτογραφία την βρήκα στην wikipedia. Παρατηρείστε το ασβέστωμα που πέφτει στην εικόνα, ενώ λίγο πιο πάνω άλλοι πιστοί επιχειρούν να κατεδαφίσουν τον εσταυρωμένο. Έτσι, για να μπαίνετε στο κλίμα τι επικρατούσε τότε και τι αντιμετώπισε (κι εξακολουθεί) ο δύσμοιρος ελληνισμός.