Αναρχίας δε μείζον ουκ έστι κακό

Αυτό πίστευε ο Αριστοτέλης. Και δεν ήταν κι ο μόνος κιόλας...
Κάπου πήρε το μάτι μου ότι πενθούμε σήμερα. Πράγματι.
Το πολίτευμά μας τη Δημοκρατία, τους Νόμους και πολλά ακόμη. Προ πάντων όμως τον Πολιτισμό μας.
Και ως εκεί φτάνει το πένθος μου...
Και ναι, έχω πάρει ανάποδες.

Ειλικρινά μου κάνει εντύπωση το πόσο πολύ μπορούν να ξεφεύγουν οι γνώμες από την πραγματικότητα. Μιλάω για τις γνώμες πολλών. Και δεν μπορώ να καταλάβω το γιατί. Δεν μιλάω φυσικά για αντίθετες απόψεις, αυτές είναι θεμιτές κι αναμενόμενες. Δεν θα μπορούσαμε να συμφωνούμε όλοι. Αναφέρομαι σε γνώμες που ουσιαστικά δεν έχουν επαφή με την πραγματικότητα. Και τουλάχιστον όταν είναι ιδιωτικές, πες πάει στο διάολο. Όταν όμως είναι πιο... ας πούμε, προβεβλημένες τότε υπάρχει πρόβλημα.

Δεν ξέρω αν έχετε μπει καθόλου σε ξένα μέσα ενημέρωσης... Αλλά πριν απ'αυτό ας κάνουμε μια ανακεφαλαίωση. Είχαμε το τραγικό περιστατικό με έναν 15χρονο πιτσιρικά και έναν ειδικό φρουρό της αστυνομίας. Αν και δεν δόθηκε ιδιαίτερη σημασία (κακώς), ο ειδικός φρουρός είναι πατέρας τριών παιδιών (ήτοι η πράξη γίνεται ακόμη πιο δυσνόητη και σκοτεινή). Ακούστηκε ό,τι φόλα σηκώνει το ανθρώπινο στομάχι: από το ότι ο μικρός ήταν αναρχικός έως... τα πάντα. Τελικώς απ'ό,τι φαίνεται ο άτυχος 15χρονος ήταν εκεί απλά για μία γιορτή και ουδεμία σχέση είχε με τον αυτολεγόμενο αντιεξουσιαστικό χώρο (my ass). Δεν μας έφτανε λοιπόν το τραγικό συμβάν, είχαμε και την εκμετάλλευσή του. Στο ενδιάμεσο είχαμε τη συγκίνηση και ευαισθητοποίηση εκατομμυρίων ίσως συμπολιτών μας τους οποιους κατά τα λοιπα εγώ ονοματίζω διπρόσωπα γουρούνια και υποκριτές φαρισαίους και οι οποίοι όπως πρόσφατα γράφαμε απλά ό,τι θυμούνται χαίρονται. Κοινώς, μόνο αν κατά 'κει φυσήξει ο άνεμος. Αποδεδειγμένο αυτό κι ας μην το συζητήσουμε περαιτέρω. Θεωρητικά λοιπόν, επ'αφορμή του θανάτου του μικρού ξεκίνησε το χάος που άναυδοι παρακολουθούμε εδώ και λίγες μέρες (και που για την ώρα δείχνει να συνεχίζεται). Με λίγα λόγια είμεθα... υποχρεωμένοι να πιστέψουμε ότι η Βιβλιοθήκη, το χριστουγενιάτικο δέντρο στο Σύνταγμα, εκατοντάδες μικρομάγαζα και πόσα άλλα ακόμη κάηκαν ή καταστράφηκαν ως αντίδραση για το τραγικό συμβάν του Σαββάτου. Αν δεν ακούσατε, κάηκε έως κι ένα περίπτερο συλλογής παιχνιδιών για παιδάκια (πιθανολογώ άπορα). Υπάρχει εχέφρων άνθρωπος που να δύναται να συνδέσει αυτά τα γεγονότα; Εκτιμώ πως όχι. Η αλήθεια είναι πως πρόκειται για δύο τελείως διαφορετικές και παντελώς άσχετες ιστορίες. Η μία είναι ο θάνατος του μικρού και η άλλη τα όσα επακολούθησαν. Λάθος... διότι στην "άλλη", υπάρχουν κι άλλα....
Ααμφίβολα υπήρξε κόσμος που απλά ήθελε να κατέβει στους δρόμους να διαμαρτυρηθεί. Αναμφίβολα υπήρχαν και παιδιά μέσα σ'αυτόν τον κόσμο. Βέβαια ας μην εξετάσουμε το πότε τα παιδιά πρόλαβαν να αποκτήσουν τις δικές τους πολιτικές πεποιθήσεις και τις δικές τους ιδεολογίες γιατί θα βγάλω μεγάλο φτυάρι. Κι από την άλλη υπήρχαν μερικοί καιροσκόποι, κάποια κοινά αποβράσματα που απλώς ήθελαν να τα κάνουν όλα λαμπόγυαλο. Άρα, μην κάνουμε το λάθος να βάζουμε και όλους αυτούς στο ίδιο καζάνι, ακριβώς όπως δεν πρέπει να κάνουμε το λάθος να τους παρουσιάζουμε και όλους ως διαδηλωτές (διότι στην αρχή έως και αυτό ακούστηκε).

Η κατάσταση έχει μπλεχτεί πάρα πολύ, και από μιαν άποψη ο Σπίθας έχει δίκιο που έχει πάρει ανάποδες. Είναι που είναι μπλεγμένη όμως, την κάνουμε κι εμείς χειρότερη. Πως; μα φυσικά με την αναμφισβήτητη ανωριμότητά μας. Κατ' επανάληψιν έχω πει από 'δώ μέσα ότι υπάρχουν κάποιοι (αυτοί δεν είναι γνωστοί άγνωστοι, γνωστοί πασίγνωστοι είναι...) που χρόνια ολόκληρα προσπαθούν να φέρουν τους Έλληνες σε ένα μεγάλο δίλημμα: είτε θα είσαι με'μάς είτε με τους απέναντι. Θες να αποδείξεις ότι δεν είσαι ρατσιστής; Τότε είσαι υποχρεωμένος να αποδεχθείς να έρθουν όλοι οι μετανάστες του κόσμου εδώ πέρα. Δεν έχει σημασία αν θα ζουν στον δρόμο, αρκεί να δείξουμε ότι τους θέλουμε. Αν δεν το δεχθείς, αυτομάτως είσαι ακροδεξιός. Μην τα ξαναλέω και συγχίζομαι. Που κολλάει εδώ θα μου πείτε;
Μα επειδή έχουμε (προσέξτε το ρήμα που ακολουθεί) συγχέσει τα γεγονότα. Το να καταδικάσουμε τα συμβάντα που καταστρέφουν την ίδια μας την Ύπαρξη δεν σημαίνει ότι ταυτιζόμαστε ή ότι εγκρίνουμε με τη δολοφονία του πιτσιρικά και αυτό δυστυχώς είναι κάτι που δεν έχει γίνει κατανοητό. Θα πω κάτι στα ίσα και όποιος γουστάρει να με παρεξηγήσει ας το κάνει ελεύθερα. Άλλωστε δημοκρατία έχουμε (ελπίζω δηλαδή). Βλέποντας να καίνε έως και την Εθνική Βιβλιοθήκη παρακάλαγα μέσα μου να τους πιάσουν οι μπάτσοι και να τους σαπίσουν όλους στο ξύλο. Και το εννοώ...
Το να πας να κάψεις 5 τράπεζες, να κάνεις και τα κλασικά και πασίγνωστα 3-4 ντου στα ματ όπως κατ' επανάληψιν έχουμε δει να συμβαίνει, αυτό θα έδειχνε ότι ναι, υπάρχει κάτι το ιδεολογικό από πίσω. Ότι θές έστω και με τη χρήση βίας να αντιδράσεις απέναντι στις τράπεζες ή στην αστυνομία που είναι μια έννοια ταυτισμένη με την ισχύ και το κράτος. Την Εθνική Βιβλιοθήκη όμως ρε μουνόπανα; Τα μαγαζιά του απλού κόσμου; Τι φταίει ο απλός κόσμος; Πίσω από ένα μαγαζί υπάρχει τουλάχιστον μία οικογένεια. Από τα καταστήματα που κάηκαν πόσοι θα μείνουν άνεργοι άραγε; ήταν που'ταν τα πράγματα δύσκολα, έσκασε και η οικονομική κρίση και το γαμήσαμε κι από μόνοι μας. Πήγαν κι έκαψαν πολυκαταστήματα; Πόσων εκ των ιδιοκτητών ίδρωσε το αφτί; Ασφαλισμένα είναι τα περισσότερα αν όχι όλα τα μεγάλα. Τα λεφτά τους θα τα πάρουν και ίσως με το παραπάνω. Ο κόσμος όμως που θα μείνει δίχως δουλειά τι θα κάνει; Ή το μικρομάγαζο που ίσως ν'αποζημιωθεί μετά από μήνες ολόκληρους; Αυτές οι απύθμενες αλητείες τι ιδεολογία κρύβουν; Εδώ ακούγεται ότι δεν έχουν αποζημιωθεί οι πυρόπληκτοι της... περασμένης σαιζόν που έχασαν και δουλειές και σπίτια, πόσο αισιόδιξοι μπορούμε να είμαστε ότι θ'αποζημιωθούν και τόσοι άνθρωποι εδώ πέρα;
Έχουμε κορνιζάρει τη φράση "βία της εξουσίας", εκπλήσσομαι όμως που ουδείς κάνει λόγο (ή έστω που οψίμως θυμόμαστε) τη βία των αληταράδων και δεν έχουμε καταλάβει ούτε καν τώρα τη συμμετοχή μας στο έγκλημα: το να ασχολείσαι μόνο με το πρώτο σκέλος, την κρατική βία δηλαδή, και να παραβλέπεις τελείως το δεύτερο ενώ γνωρίζεις ότι υπάρχει ουσιαστικά σε ωθεί στο να το επικροτείς. Αλήθεια, πόσοι θυμάστε τι έλεγαν οι της 17Ν σχετικά για την πέραση που πίστευαν ότι ειχαν στον κόσμο; Θα μου πείτε φυσικά, και σωστά, ότι σιγά μην είναι έτσι. Ακόμη κι αν κάποιος εθελοτυφλεί προς μια κατεύθυνση από που κι ως που την νομιμοποιεί και την επικροτεί, ακόμη και παρά τη θέλησή του; Νομίζω ότι το θέμα είναι απλό και σχετίζεται με την γνωστή παροιμία που λέει καλύτερα να σου βγει το μάτι παρά το όνομα...
Τα μυαλά μας (και μια λίρα) πρακτικά μας έχουν φτάσει στο εξής σημείο: αν βγει κάποιος και εκφράσει τον αποτροπιασμό του (sic) για τα όσα πράττουν οι βάνδαλοι εδώ και μέρες αυτομάτως θα κατηγορηθεί ότι εγκρίνει (και συντάσσεται με) τη δολοφονία του πιτσιρικά. Θέλετε κι απόδειξη; Καλώς: τότε μπείτε και διαβάστε όπου γουστάρετε. Για τη δολοφονία του μικρού έγινε χαμός (και δικαιότατα). Για τα υπόλοιπα έχω βαρεθεί να διαβάζω επιφυλάξεις: "ντάξει, τα πλιάτσικα δεν ήταν και τόσα πολλά", "ντάξει, τράπεζες έκαιγαν κατά κύριο λόγο", "ντάξει, είμαι παπάρας" κλπ. Και μην βιαστείτε να το απορρίψετε αυτό που λεω διότι κρατάει χρόνια αυτή η κωλώνια και τα'χουμε ξανασυζητήσει (και) από 'δω. Σάμπως οι επιτήδειοι που το ίδιο κιόλας βράδυ του Σαββάτου δεν ήταν που έβγαλαν ανακοίνωση και έκαναν λόγο για τον "μικρό αντιεξουσιαστή";
Έχουμε που έχουμε δηλαδή τα όσα τραβάμε ως άτομα, ως πολίτες, ως κοινωνία, ως κράτος, έχουμε και το όλο παιχνίδι. Ο Σπίθας ισχυρίζεται ότι το ζήτημα της δολοφονίας είναι πολιτικό και το εξηγεί από την πλευρά του. Προσωπικά δυσκολεύομαι για διάφορους λόγους να το πιστέψω, όχι ότι απορρίπτω αυτήν (και άλλες παρόμοιες με αυτήν) τη θέση. Βέβαια από τη μια δυσκολεύομαι να το πιστέψω κι από την άλλη ήδη σκάνε ορδές δημοσκοπήσεων αναφορικά με εκλογές (κι έλεγα κι εγώ ποιο ήταν το πραγματικό μας πρόβλημα ρε παιδάκι μου). Μεταξύ άλλων έχει ακουστεί και ένα άλλο σενάριο: ποιο; Ότι η όλη ιστορία είναι στημένη. Για να είμαι απόλυτα ειλικρινής μου το έχουν αναπτύξει γνωστοί και φίλοι, σοβαρά άτομα όλοι τους (διότι ποτέ δεν έκρυψα ότι ξέρω κι άλλα που είναι παντελώς ασόβαρα). Κοινό σημείο όλων το γεγονός ότι ουδείς μπορεί να αιτιολογήσει το γιατί, τα επιχειρήματά τους ομως δεν είναι απ'αυτά που θα άφηνα να περάσουν έτσι απλά. Αν και για να είμαι απόλυτα ειλικρινής μια ενδιαφέρουσα (οργουελική) προσέγγιση έχει κάνει ο polse, η οποία όπως του είπα μου ψιλοκαθεται στον λαιμό παρόλο που για συναφή θέματα έχω γράψει κι εγώ (και άλλοι) στο παρελθόν. Κύριος οίδε, όπως λέει και το γνωστό ρητό και μάλλον το μέλλον θα δείξει.

Αλήθεια, μιας και στην αρχή έκανα λόγο για τις πιο "επίσημες" θέσεις, έχει πέσει το μάτι σας στις αναμεταδώσεις των ξένων ειδησεογραφικών πρακτορείων και ΜΜΕ; Διότι έχει πολύ ενδιαφέρον το θέμα. Αν τα διαβάσετε θα διαπιστώσετε ότι στο εξωτερικό σέρνονται πάνω από 4-5 διαφορετικές εκδοχές για το τι συμβαίνει στην Ελλάδα. Λεπτομέρεια: τα περισσότερα απ'αυτά τα μέσα έχουν Έλληνες ανταποκριτές. Άρα οι πληροφορίες αυτές είναι από εδώ. Και όλως τυχαίως ποτέ δεν είναι απόλυτα ακριβής. Ενδιαφέρον, ε; Παρένθεση: τελικά με τις δηλώσεις Σόμπολου μάθαμε τι έγινε, ή δεν έχει μαθευτεί το ζήτημα; Χμ, κοίτα να δεις κάτι πράγματα. Αααα, και μέσα σε όλα διαπίστωσα και το άλλο πολύ ενδιαφέρον. Χθες το απόγευμα -σχετικά νωρίς ήταν- έκανα ένα ζάπινγκ στα κανάλια και σε ένα σημείο πετυχαίνω -μπίνγκο- ΤηλεΆστυ. Εννοείται ότι το άφησα λίγο για να θαυμάσω τον εξαίρετο (μπρρρρρρ) Άδωνι. Σε ένα σημείο έβαλα τα γέλια, διότι αυτά που άκουγα ήταν τελείως απίστευτα. Πιο συγκεκριμένα, ο Γεωργιάδης έλεγε ότι έχει γίνει κατάληψη σε δύο προξενεία μας, στη Γερμανία και την Αγγλία. Γέλασα, και άλλαξα κανάλι. Λίγη ώρα αργότερα, κι ενώ παρακολουθούσα ΣΚΑΪ ειπώθηκε ότι ο Καρατζαφέρης ενημέρωσε πως έκλεψαν οπλοπωλείο στην Ομόνοια και πλέον οι κουκουλοφόροι έχουν και όπλα. Μάλιστα η δημοσιογράφος του ΣΚΑΪ τόνισε -αρκετά επιτιμητικά, θα έλεγα- ότι τέτοιες πληροφορίες καλό είναι να διασταυρώνονται αντί να λέγονται έτσι αβίαστα από πολιτικούς κιόλας. Το βραδάκι λοιπόν ακούγεται επίσημα ότι όντως είχαν καταληφθεί 2 προξενεία μας στο εξωτερικό καθώς και ότι η ληστεία στο οπλοπωλείο ίσχυε. Και αμέσως διερωτήθηκα, αυτοί οι δύο πότε διάολο πρόλαβαν και τα έμαθαν; Διότι είναι πραγματικά εντυπωσιακό. Σε αυτήν την χώρα οι δημοσιογράφοι μαθαίνουν ότι θα χέσεις πριν καν σε πιάσει κόψιμο και εδώ πιάστηκαν στον ύπνο; Ακόμη δεν έχω καταλάβει για να είμαι ειλικρινής... Και φυσικά μέσα σε όλα είχαμε και πολλά και διάφορα δημοσιογραφικά καλούδια σε διάφορους σταθμούς, τα οποία είναι μάλλον ήδη γνωστά.
Και έχουμε και λέμε λοιπόν: ο θάνατος του πιτσιρικά έγινε προϊόν εκμετάλλευσης (ακόμη και πολιτικής. Καλά, για τις εφημερίδες δεν το συζητάω καν, έτσι;) σχεδόν άμεσα. Το πως και το γιατί ξέσπασαν τα γεγονότα δίνει διαφορετική εικόνα αναλόγως με το που θα ψάξεις να πληροφορηθείς. Κι όσον αφορά την ροή πληροφοριών, υφίστανται ενδιαφέροντα κενά. Καλό δεν ακούγεται; Πόσο δε μάλλον όταν (να το θυμηθούμε και αυτό) στις περσινές μεγάλες πυρκαϊές τα ΜΜΕ υποτίθεται ότι είχαν πάρει και τα εύσημα ότι συντόνιζαν και βοηθούσαν, ήτοι είχαν αποκτήσει εμπειρία (λέμε τώρα). Κάτι δεν πάει καλά, ή εγώ είμαι αδίκως καχύποπτος; Απόψεις, δεκταί...

Είχαμε και τις δηλώσεις των πολιτικών αρχηγών (και όχι μόνο). Ευτυχώς θεέ μου, σκέφτηκα όταν τις άκουσα σήμερα διότι κάτι έδειξε να λειτουργεί σε αυτήν χώρα: διαχρονικά άλλωστε μόνο δηλώσεις γίνονται και είχα ανησυχήσει. Λεπτομέρεια: ιδίως χθες γινόταν της πουτάνας το κάγκελο και οι δηλώσεις έγιναν σήμερα. Ψιλά γ(ρ)άμματα θα μου πείτε. Τουλάχιστον οι πολιτικοί μας έδειξαν ότι υπάρχουν. Δηλαδή στα λόγια, αφού ούτως ή άλλως μόνο για τα λόγια τους έχουμε. Δεν θ'ασχοληθώ ιδιαιτέρως με τις δηλώσεις αφού δεν βρίσκω κάποιο νοημα. Εκτιμώ άλλωστε ότι όλα θα έπρεπε να έχουν γίνει αστραπιαία από χθες. Κι όσοι λένε για ανυπαρξία της κυβέρνσης, απλά γελάω. Διότι η κυβέρνηση έχει την αντιπολίτευση που της αξίζει, τοσο απλά και όλοι τους βγαίνουν από τον λαό που τους αξίζει (όσοι το πιάσατε). Ακούσατε χθες να βγαίνει κάποιος από δαύτους να μιλήσει; Ουδείς. Φυσικά αν ήταν να μιλήσει ο κατάπτυστος Αλαβάνος όπως σήμερα, καλύτερα να μην μίλαγε και ποτέ. Α, μην ξεχάσω: μίλησε και ο θλιβερότατος Τσίπρας. Περίεργον, όλο το βράδυ κοιμόταν ή αποστήθιζε την μία και μοναδική πρόταση που του είπαν να πει; Κι όχι τίποτε άλλο αλλά μέσα σε όλα διαπίστωσα και μία φρικτή απουσία χθες: των ακροδεξιών... Μα που ήταν αυτά τα παληκάρια; Είχαν όλα κλειστές τις τηλεοράσεις τους, ή μήπως δεν τους έβγαινε η αναλογία σε ανθρώπινο δυναμικό; Διότι έχω διαπιστώσει χρόνια τώρα ότι αν δεν είναι 10 προς έναν συνήθως δεν κάνουν τίποτε. Τέλος πάντων, θλιβερά πράγματα που ολα έχουν τη (μικρή ή μεγαλύτερη) σημασία τους.

Ερωτήματα υπάρχουν πολλά. Κατ' εμέ το σημαντικότερο δεν είναι το πως και πότε θα σταματήσει αυτό το χάος που έχει ξεσπάσει, αλλά το πότε θα σταματήσει η δική μας ανευθυνότητα. Μια ανευθυνότητα του οποιουδήποτε που απλά συνεισφέρει στο ίδιο χάος δίχως τον παραμικρό σεβασμό στο ο,τιδήποτε, δίχως την παραμικρή ανθρωπιά. Διαβάζω δεξιά κι αριστερά πάσης λογής πίπες. Όλοι λένε "ο Αλέξης", "ο Αλεξάκης" κλπ. Αντί ν'αφήσουν τον μικρό έστω και τώρα στην ησυχία του και τους δικούς του ανθρώπους να θρηνήσουν αξιοπρεπώς, βγαίνει ο κάθε παπάρας και πετάει την μαλακία του νομίζοντας ότι κάνει κάτι. Το αίσχος απλά δεν σταματάει ποτέ. Και δεν σταματάει διότι ο καθείς, παρασυρόμενος από τον ανελέητο νόμο της αγέλης που επικρατεί (ακόμη και εις τα βλογς) αγνοεί ότι ο ίδιος που επικαλείται τον εν λόγω Αλέξη, έχει λησμονήσει δεκάδες άλλους Αλέξηδες του παρελθόντος και το ίδιο θα πράξει και τους επόμενους που δυστυχώς θα υπάρξουν. Ο καθένας λέγοντας την (συγκεκριμένη) μαλακία απλά παίζει με τον πόνο άλλων ανθρώπων, των δικών του ανθρώπων. Και πολύ αμφιβάλλω αν ο οποιοσδήποτε από εμάς ήταν στην αυτήν κατάσταση, να έχει χάσει έτσι άδοξα το παιδί του, το οποίο να έχει γίνει παραλόγως και αναιτίως η αφορμή για να ξεσπάσουν συμφορές από ανεγκέφαλους και ταυτόχρονα να βγαίνει και ο κάθε κοινός μαλάκας να νομίζει ότι συμπαραστεκεται, αν θα ήθελε να συμβαίνουν όλα αυτά.
Όπως όμως έχω ήδη ξαναπεί, μας αρέσουν οι τραγωδίες, ακριβώς επειδή συμβαίνουν στους άλλους. Μόνο για εμάς χτυπάμε ξύλο. Για τους άλλους κάνουμε ότι στεναχωριόμαστε, κάνουμε ότι συμπάσχουμε, κάνουμε ότι αντιδρούμε κλπ, και όλ'αυτά κυριολεκτικά ανέξοδα και αναίμακτα, ενώ κατά βάθος χαιρόμαστε που αυτό συνέβη σε κάποιον άλλον και μας υπενθύμησε ότι στη ζωή συμβαίνουν και τέτοια. Ξεχναμε όμως ότι παρά τα όσα νομίζουμε ότι κάνουμε, το ρήμα "κάνουμε" συντάσσεται και με το ουσιαστικό "μαλακιές".

Αρκετά πια με τον φαρισαϊσμό, με την υποκρισία, με την διπροσωπία. Ο καθείς είναι ό,τι πράττει και εμείς ως είθισται ποτέ δεν πράττουμε τίποτε. Γι'αυτό και είμαστε το τίποτα. Ένα τίποτα αδιάφορο, ένα τίποτε απολίτιστο, ένα τίποτε απάνθρωπο, ένα τίποτε ανώριμο και πολλάκις άλλογο. Ας αποκτήσουμε επιτέλους λίγη ρημάδα επαφή με την πραγματικότητα κι ας διαχωρίσουμε τις καταστάσεις. Έχετε καταλάβει επιτέλους το τι δούλεμα τρώμε; Ο καθένας παρουσιάζει τα περιστατικά όπως τον βολεύουν κι εμείς τα τσιμπάμε, ο καθένας αφορίζει όποιον γουστάρει κατά το δοκούν κι εμείς τ'ακολουθούμε, και όλα μαζί (καθώ και πολλά άλλα) γίνονται ένας ωραίος αχταρμάς. Ποιο το αποτέλεσμα όλων αυτών; Άνθρωποι καταστρέφονται, ένα νέο παιδί που έφυγε άδικα διασύρεται ήδη (επαναλαμβάνω: στο εξωτερικό κυκλοφορεί κατά κύριο λόγο η είδηση ότι όλα γίνονται εξαιτίας του μικρού), τη νύφη θα την πληρώσουμε κλασικά εμείς και δη, πανάκριβα, ο πολιτισμός μας και το πολίτευμά μας έχουν ήδη υποστεί πλήγμα ανεπανόρθωτο και φυσικά το δούλεμα θα συνεχισει εις τον αιώνα των αιώνων αμήν. Μυαλό δε βάζουμε με τίποτε, ούτε καν στα πολύ δύσκολα, ούτε καν τώρα.

Όταν ανακοινώθηκε (χθες) ότι (σήμερα) θα ήταν κλειστά τα σχολεία, πολλά παιδιά είπαν "ωραία" (διότι δεν θα έχουμε μάθημα). Αυτά τα παιδιά είναι οι αυριανοί πολίτες, οι αυριανοί πολιτικοί, οι αυριανοί δικαστές, οι αυριανοί αστυνόμοι. Μας αφήνει απαθείς;
Για αύριο η ΓΣΕΕ ανήγγειλε ότι η συγκέντρωσή της δεν θα αναβληθεί (όχι φυσικά επειδή ξέρει να περιφρουρεί τις συγκεντρώσεις της, αλλά επειδή οι κουκουλοφόροι σκάνε μύτη μετά τη δύση του ηλίου. Αλλού το δούλεμα κύριοι). Αυτό χρειαζόμαστε;
Κανένα πολιτικό κόμμα δεν αντέδρασε επί ώρες ενώ πολλές πόλεις της Ελλάδος (και όχι μόνο η Αθήνα) καταστρέφονταν. Μας ικανοποιεί;
Η ανεργία είναι πλέον πιθανότατο να εκτιναχθεί στα ύψη. Πως μας φαίνεται;
Οι ήδη τρέχουσες υποχρεώσεις οικογενειών που έχασαν τη δουλειά τους θα καλυφθούν από την όποιαν αποζημίωση; Το σκεφτήκαμε;
Ακόμη κι αυτά που ακούσαμε σήμερα από τα κόμματα, τελικά μας κάλυψαν;
Θα μπορούσα να συνεχίσω να θέτω τέτοια ερωτήματα, αλλά νομίζω το πιάσατε το νοημα. Διότι κάθε ερώτηση που μπορώ να θέσω έχει ήδη και μία "χειρουργική" απάντηση. Δεν ξέρω πχ αν θυμάστε τι λέγαμε προ εκλογών σχετικά με τις παπάτζες που ακούγονταν να "μην ψηφίστετε" ή να "ψηφίσετε Λεβέντη". Εδώ, ρε, πήρατε χαμπάρι ότι επιτήδειοι έβγαλαν φήμες που αφορούσαν έως και το ίδιο το πολίτευμα; Θα μου πείτε, και γιατί να μην το κάνουν; Σάμπως πόσοι ξέρουν το Σύνταγμα;

Πρέπει να το χωνέψουμε καλά: το (αποκαλούμενο) Σύστημα πάντα θα υπάρχει, ακριβώς όπως πάντοτε υπήρχε. Στο χέρι μας είναι να το κάνουμε καλύτερο. Η αδιαφορία μας μόνο χειρότερο μπορεί να το κάνει. Κανένα κράτος δεν υπάρχει από μόνο του. Το κράτος είμαστε εμείς οι ίδιοι. Το κράτος είναι ο καθρέπτης μας. Όπως και τα παιδιά μας. Και επιτέλους, έλεος πια με τα κροκοδείλια δάκρυα, έλεος με τις ευαισθητοποιήσεις, έλεος με τους αποτροπιασμούς. Στο τέλος δηλαδή θα πείσουμε έως και τους ίδιους μας τους εαυτούς...

Ξεκίνησα με την αναρχία όμως. Πιθανολογώ ότι με τα όσα συμβαίνουν τις τελευταίες μέρες να κατάλαβαν οι όποιοι αστειότατοι ιδεολόγοι του πέους ότι η αναρχία είναι επικίνδυνη. Αν και πολύ αμφιβάλω αν οι αυτοί ιδεολόγοι έχουν διαβάσει ποτέ στη ζωή τους Μπακούνιν, αλλά λέμε τώρα. Όπως για τον ίδιον λόγο μια φορά μόνο στην ιστορία έγινε καθεστώς και κατέρρευσε πρακτικά άμεσα (χμ, πάλι ο Όργουελ μπροστά μας). Τη γεύση μας την πήραμε και νομίζω είναι πολύ πικρή. Τουλάχιστον ας βάλουμε μυαλό κι ας καταλάβουμε ότι στο τέλος δεν θα είμαστε καν άνθρωποι παρά κτήνη δίχως το παραμικρό συναίσθημα για το ο,τιδήποτε...
Χαίρετε.