Τα περί φρακτών φαντάσματα και λοιπά ανέκδοτα της σύγχρονης καθημερινότητας.

Θα ξεκινήσω με αυτό που αρχικώς υπολόγιζα να κλείσω το παρόν σενδονάκι και ο λόγος είναι ότι θέλω να προβοκάρω. Παρακολουθείστε το διότι έχει πραγματικά μεγάλο ενδιαφέρον (μικρούλι είναι κιόλας). Αν και είναι προφανώς αμερικάνικο να είστε σίγουροι ότι αντικατοπτρίζει πλήρως και την ελληνική νοοτροπία, ακριβώς όπως θα μας απασχολήσει κι εδώ.



Εδώ και αρκετές μέρες και με αφορμή την συνεχιζόμενη ασύλληπτη τραγωδία με τους πρόσφυγες (αλλά και τους λαθρομετανάστες παλαιότερα, μην τους ξεχνάμε κι αυτούς διότι εξίσου άνθρωποι είναι και ναι, εξακολουθώ να χρησιμοποιώ το πρόθεμα λάθρο- παρά τις politically correct επιβολές πολλών τσολιάδων εις τους όρχεις μας, διότι είναι απλώς μια ανώδυνη λέξη και τίποτε άλλο), διαβάζω για ένα κλασικό διαδικτυακό κίνημα (sic) που απαιτεί να πέσει ο φράκτης στον Έβρο για να περνάνε πιο άνετα οι πρόσφυγες από 'κεί. Τυπικός διαδιχτυακός αχχτιβυζμός από του καναπέως, ουτως ειπείν εντελώς για κανά πέος.

Ελάχιστα ν'ασχοληθεί κανείς θα διαπιστώσει ότι ο περιβόητος φράκτης στον Έβρο (από τη Νέα Βύσσα έως τις Καστανιές) δεν πιάνει όλη τη συνοριακή γραμμή αλλά ουσιαστικά εκτείνεται για λίγο παραπάνω από 10 χιλιόμετρα (κατ' άλλες μετρήσεις 12), δηλαδή για όλη εκείνη την συνοριογραμμή που ο ποταμός Έβρος βρίσκεται μέσα σε αμιγώς τουρκικό έδαφος και τα ελληνικά σύνορα βρίσκονται "εκτεθειμένα" σε τυχόν εισβολή από άρματα και στρατό της γείτονος.
Θα μου πείτε βέβαια (ανά περίπτωση είτε αθώα σκεπτόμενοι, είτε αφελώς, είτε σχεδόν με αυθόρμητη αντιδραστικότητα) ότι το συγκεκριμένο τμήμα του Έβρου είναι πιο εύκολο για πέρασμα διότι το κομμάτι του που είναι στην Τουρκία είναι αφύλακτο και προφανώς με γέφυρες, έτσι δεν χρειάζεται να περνάνε μέσα από το ποτάμι.
Πράγματι, αν πιστέψουμε το google earth, το συγκεκριμένο τμήμα δείχνει να εχει δύο γέφυρες, άρα λογικά θα έπρεπε όλοι οι πρόσφυγες να περνάνε από 'κεί. Περιέργως όμως, όλα τα προηγούμενα χρόνια ακούγαμε για πνιγμούς που προφανώς έχουμε λησμονήσει αλλά και για κάτι άλλο ακόμη σημαντικότερο, που εξίσου έχουμε λησμονήσει και θα μας απασχολήσει λίγο παρακάτω. Η κοινή λογική λέει, λοιπόν, ότι κατά τα παρελθόντα έτη, κάποιοι περνούσαν από την ξηρά και κάποιοι από το ποτάμι και αυτό διότι ερχόμενος ένας πρόσφυγας ή λαθρομετανάστης δεν είναι σε θέση να γνωριζει την γεωγραφια της περιοχής και μάλιστα μάλλον θα θεωρούσε λογικό να μπει σε μιαν άλλη χώρα δίχως να τον δουν οι συνοριακές δυναμεις της (αστυνομικές ή στρατιωτικές) άρα από ένα πιο επικίνδυνο πλην λιγότερο φυλασσόμενο μέρος. Συνεπώς η πτώση του φράκτη δεν μας λύνει το πρόβλημα και το τονίζω αυτό διότι αρκετές μαλακίες έχω διαβάσει τις τελευταιες μέρες. Μάλιστα, προς επίρρωσιν τούτου θα προσθέσω και τα υπόλοιπα που θα διαβάσετε στην συνέχεια.

Στον Έβρο υπάρχει και ένα δεύτερο κομμάτι όπου το ποτάμι βρίσκεται μέσα στην Τουρκία και αναφέρομαι στις Φέρες που βρίσκονται νοτιότερα. Εκεί εξ'όσων γνωρίζω φράκτης δεν υφίσταται. Άρα αφού θα έμπαιναν από την πάνω "είσοδο" αν αυτή ήταν ανοικτή, για ποιον λόγο δεν μπαίνουν από την κάτω "είσοδο" που είναι ανοικτή; Μήπως -λέω εγώ ο αφελής- επειδή δεν παίζει ρόλο;
Να το πάμε παρακάτω το θέμα για να γινει πιο κατανοητό: το να μην είναι σε θέση οι γυναίκες να σκεφτούν κάποια πράγματα, το κατανοώ απόλυτα, αλλά το να μην μπορούν να τα σκεφτούν άντρες που έχουν κάνει θητεία στον στρατό, το θεωρώ γελοίο. Διότι δεν χρειάζεται καν να έχεις υπηρετήσει στον Έβρο για να γνωρίζεις ότι τα ναρκοπέδια δεν βρίσκονται σε σημεία που είναι το ποτάμι (όπου ειρήσθω εν παρόδω να πω ότι δεν μιλάμε για ένα ποτάμι της πλάκας), αλλά κυρίως στα ελεύθερα πεδινά (και γενικότερα εκεινα που θεωρούνται πιθανά για εισβολή) και αυτά τα δύο για τα οποία ομιλούμε είναι δύο εξ αυτών.
Βεβαίως θα μου πείτε ότι εδώ και περίπου μία εικοσαετία περίπου η Ελλάδα έχει υιοθετήσει την Συνθήκη της Οττάβα, όμως από μια μικρή έρευνα που έκανα στο διαδίκτυο διαπίστωσα ότι η Ελλάδα παραείχε πολλές νάρκες και μάλλον δεν έχει ολοκληρώσει την εκκαθάριση των συνόρων της. Σε αυτό το σημείο, λοιπόν απλώς να υπενθυμίσω πόσες φορές έχουμε διαβάσει στο παρελθόν για θανάτους και διαμελισμούς από κάποια "αδέσποτη" νάρκη ανθρώπων που επιχειρούσαν να εισέλθουν κυριολεκτικώς και μεταφορικώς νύχτα στη χώρα μας.

Φυσικά δεν υπάρχει λογικός άνθρωπος που να διαννοηθεί να σκεφτεί ότι η γνωστή ανθρωπιστική κυβέρνηση Αντωνίου Σαμαρά_ έβαλε τον φράκτη για να προστατέψει τους λαθρομετανάστες από τα ναρκοπέδια. Προσωπικά είμαι πεπεισμένος ότι εάν ήξερε ότι δεν θα υπόκειτο κατακραυγή θα φύτευε κι άλλες (το οποίο μην ξεχνάμε ότι αποτελεί και πάγια θέση της Χρυσής Αυγής). Και μόνο, όμως, το γεγονός ότι ο συγκεκριμένος φράκτης ενδεχομένως να προστατεύει από παλαιές αδέσποτες νάρκες, για'μένα αποτελεί σημαντικότατο λόγο για να μην πέσει, μην πω ότι και μόνο γι'αυτόν τον λόγο ίσως να ήταν καλό να φτιαχτεί φράκτης και στο άλλο σημείο. Αρκετούς θανάτους έχουμε, μην επιδιώκουμε κι άλλους.
Βέβαια, εδώ ο συνηθισμένος αντιδραστικός θα σπεύσει να θριαμβολογήσει ότι στο παρελθόν οι νεκροί ήταν μερικές δεκάδες ενώ τώρα είναι εκατοντάδες υπονοώντας ότι τα "παλαιότερα περάσματα" ήταν ασφαλέστερα. Τι να απαντήσεις πια σε τέτοιο οχετό βλακείας. Όταν έρχονταν μερικές εκατοντάδες κάθε μήνα, οι νεκροί ήταν δεκάδες. Τώρα που έρχονται μερικές χιλιάδες κάθε μέρα όμως, οι νεκροί έχουν αυξηθεί και σε όλη αυτή τη νεκρολογία που διαβάζουμε καθημερινά, ουδείς υπολογίζει το ποσοστό (διότι εδώ που τα λέμε, τι σημασία έχει κιόλας. Και μια ζωή να χαθεί, αυτό ειναι που μετράει και όχι οι ξεφτιλισμένοι οι αριθμοί).

Να το πούμε αλλιώς: το να πάει η οποιαδήποτε κυβέρνηση και να ρίξει τον φράκτη αυτόν σημαίνει ότι διαθέτει την πολιτική βούληση να αντιμετωπίσει την μείζονα ανθρωπιστική κρίση με τους πρόσφυγες και τους λαθρομετανάστες (και ξαναλέω, η λέξη λαθρομετανάστης δεν είναι ούτε μειοτική, ούτε προσβλητική αλλά απλώς περιγραφική της κατάστασης αυτών των ανθρώπων). Εάν όμως η κυβέρνηση διαθέτει την πολιτική βούληση, τότε μπορεί πολύ εύκολα να τους συγκεντρώνει (εάν μιλάμε πάντοτε για τον Έβρο) στα υπάρχοντα δύο συνοριακά φυλάκια και να τους καταγράφει εκεί. Δεν χρειάζεται να πέσει κανένας φράκτης για να γίνει κάτι τέτοιο, έλεος πια με τις μπούρδες. Όμως, δυστυχώς και για εμάς ως χώρα, και για ολόκληρο τον δυτικό κόσμο για την κατάντια του αλλά κυρίως και για τους ανθρώπους αυτούς, το πρόβλημα είναι πολύ μεγαλύτερο και αδύνατον να επιλυθεί διότι εμπεριέχει έναν παράγοντα που είθισται να ξεχνάμε να συμπεριλάβουμε. Και μιλάω για την Τουρκία.

Ακόμη κι αν η κυβέρνηση απευθύνει ανοικτή πρόσκληση σε όλους τους ταλαιπωρημένους αυτής της Υφηλίου, ακόμη κι αν επιδείξει όλη την καλή διάθεση να διαχειριστεί το πρόβλημα ή τουλάχιστον να καταβάλει τις μέγιστες δυνατές προσπάθειες προς αυτήν την κατεύθυνση, θα κάνει απλώς μια τρύπα στο νερό διότι πάντοτε οι Τούρκοι θα περνάνε τον κυριότερο όγκο των μεταναστών μέσα από το Αιγαίο και ο λόγος που το κάνουν αυτό είναι ακριβώς αυτός τον οποίον παρακολουθούμε εδώ και πολύ καιρό: για να πεθαίνει κόσμος.
Έχουμε ξαναγράψει κατά το παρελθόν πολλά πράγματα περί του τι παίζεται στο Αιγαίο για γεωπολιτικά ζητήματα και κυρίως για τις άοκνες προσπάθειες των Τούρκων να αμφισβητήσουν την ελληνική κυριαρχία στο Αιγαίο. Η αμφισβήτηση αυτή (βλέπε ενδεικτικά εδώ κι εδώ) μπορεί να γίνει με πλήθος τρόπων όπως για παράδειγμα οι υπερπτήσεις στο Αιγαίο, μπορεί όμως να γίνει και διά της εξωθήσεώς μας στην έκφραση αδυναμίας να ελέγξουμε την επικράτειά μας. Και οι Τούρκοι ξέρουν πολύ καλά ότι το Αιγαίο είναι μια θάλασσα που δεν μπορεί να ελεγχθεί εύκολα, ούτε καν με τις μεγαλύτερες ναυτικές δυνάμεις και αυτό διότι δεν είναι θέμα απλής έκτασης αλλά συνδυασμός έκτασης και γεωγραφικών ιδιαιτεροτήτων. Για να το σπάσουμε σε πενηνταράκια λοιπόν, οι Τούρκοι δημιουργούν συνεχώς ανθρωπιστικές κρίσεις ωσάν αυτές με τους πρόσφυγες που πνίγονται ακριβώς για να μας αναγκάσουν να ζητήσουμε βοήθεια και ήδη το έχουμε κάνει μία φορά με την FRONTEX κατά το παρελθόν, ενώ στις μέρες που διανύουμε το θέσαμε και δεύτερη και ω, του θαύματος, οι Γερμανοι έθεσαν θέμα για κοινές περιπολίες με τους Τούρκους εντός ελληνικής επικράτειας, δηλαδή με λίγα λόγια έθεσαν πλαγίως ζήτημα αμφισβήτησης της ελληνικής κυριαρχίας στο Αιγαίο δηλαδή αυτό που επιμονα επιδιώκει η Τουρκία. Σε αυτό το θέμα (που σας εγγυώμαι ότι οσονούπω θα σκάσει με μεγαλύτερη ένταση) να ξέρετε ότι τυχόν κοινές περιπολίες θα ανακουφίσουν οικονομικά τις χώρες που συμμετέχουν στην ευρωπαϊκή δύναμη της FRONTEX, ήτοι τους δανειστές μας και αν διαβάζετε προσεκτικά πίσω από τις γραμμές, έχουν αρχίσει ήδη εδώ και καιρό τα φωνούλες (ακόμη χαμηλές και κυρίως μέσω λαγών ακριβώς για να κόψουν αντιδράσεις) ότι δεν είμαστε ικανοί να φυλάξουμε τα σύνορά μας. Οπότε καταλαβαίνετε τι έχει να παιχτεί το προσεχές (όχι ιδιαίτερα μικρό) διάστημα.
Πρέπει, συνεπώς, να κατανοήσουμε ότι το συγκεκριμένο πρόβλημα δεν μπορεί να λυθεί με πτώσεις φράκτη και άλες τέτοιες παρεεμφερείς "προτάσεις". Δυστυχώς, το πρόβλημα είναι πολύ μεγαλύτερο από την Ελλάδα και η χώρα μας δεν μπορεί να ανταπεξέλθει μόνη της στην αντιμετώπισή του.

Για εμένα, λοιπόν, ο διαχρονικά ευαίσθητος ελληνικός κόσμος του διαδικτύου (μα τι έκπληξη) απλώς βρήκε μια εύκολη λύση να πετάξει τη μαλακία του δείχνοντας την υποτιθέμενη ανθρωπιά του, κοινώς παπάρια μάντολες (και με νομίζετε ότι επέλεξα τυχαία την σημερινή ημέρα που έχει καθοριστεί για τον αχτιβυζμό της Απλής Μεθόδου των Τριών -βλ. αμέσως προηγούμενη ανάρτηση). Και η εν λόγω ανθρωπιά του διαδικτύου μιας μορφής Απλή Μέθοδος των Τριών είναι.

Να πάω τώρα και στις λύσεις που θα έκανα εγώ αν πέρναγε από το χέρι μου;
Κατ' αρχήν, πρέπει να καθοριστεί τρόπος και μέρος εισόδου και υποδοχής κι εν συνεχεία οπως σωστά έχει ειπωθεί από πολλούς (αν και όπως είπαμε με εσφαλμένη αφορμή) πρέπει να γίνεται συγκέντρωση και καταγραφή και φυσικά όχι σε σύγχρονα στρατόπεδα συγκεντρώσεως αλλά με πραγματικά σύντομες διαδικασίες οι οποίες βέβαια προϋποθέτουν ένα σοβαρό κράτος... και δεν θέλω σχόλια. Κοινώς, όπως τους παίρνουμε και τους πηγαίνουμε αλλού μέσα σε μια μέρα (διοτι ναι, αν δεν το γνωρίζετε, αυτό κάνουμε) κάπως έτσι να έχουμε τη δυνατότητα να τους πάμε κι αλλού. Που;
Εδώ είναι το ενδιαφέρον, όμως, που θέλω να θέσω στην συνέχεια είναι και το πιο σημαντικό, διότι η Ελλάδα υπάρχει τρόπος να ωφεληθεί πραγματικά από αυτήν την κατάσταση και ο τρόπος είναι απλός: να τους προσφέρει μόνιμη διαμονή αλλά με αυστηρότατες προϋποθέσεις, και τι εννοώ...
Ας μη γελιώμαστε, υπάρχουν αμέτρητα σπίτια (κάποια ίσως όχι ιδιαίτερα καλά για κατοίκηση κιόλας αλλά που να επισκευάζονται) σε ολόκληρη τη χώρα. Υπάρχουν αναρίθμητα χωριά εγκαταλειλημένα, νησάκια τόσο μικρά που κανείς δεν τους δίνει σημασία και είναι διάσπαρτα σε όλο το Αιγαίο. Η χώρα έχει μέρη που έχουν τουλάχιστον βασικές υποδομές (ακόμη κι αν μιλάμε και για κουφάρια κτιρίων τα οποία όμως μπορούν να επισκευαστούν). Πιάνεις, λοιπόν, αυτούς τους ανθρώπους και τους θέτεις ευθέως ένα θέμα: μπορώ να σου προσφέρω κατοικία για πάντα στο τάδε μέρος. Θα σου δώσω δωρεάν σπίτι που να είναι δικό σου (και στο οποίο να μπορείς να μείνεις με την οικογένειά σου). Από τις γύρω εκτάσεις θα σου δώσω και ένα αγροτεμάχιο να σπείρεις αν θες (εξάλλου ανεκμετάλλευτα είναι όλα τόσα και τόσα). Θα σε βοηθήσω να επαναφέρεις τις υποδομές, να φτιάξουμε κάπως τους δρόμους, να στήσουμε ένα κέντρο υγείας, να δημιουργήσουμε ζωή στην περιοχή. Εσύ όμως θα πρέπει να συμφωνήσεις ότι γίνεσαι Έλληνας πολίτης με όσα αυτό συνεπάγεται (δηλαδή και δικαίωμα ψήφου αλλά και φορολογία ισότιμη φορολογία βεβαίως, βεβαίως) και θα δεσμευτείς εγγράφως ότι δεν θα κινηθείς ποτέ (ούτε εσύ ουτε τα παιδιά σου κλπ) κατά των συμφερόντων του Ελληνικού κράτους (δηλαδή με λίγα λόγια, δεν θα πάω 300 από εσάς στο τάδε νησάκι κι επειδή είστε μουσουλμάνοι θα τα τακιμιάσετε με την Τουρκία μετά διότι αν το κάνετε, παίρνετε και πόδι). Τα σχολεία θα είναι δίγλωσσα με πρώτη γλώσσα την ελληνική και πάει λέγοντας. Και προσοχή: όχι όσοι γουστάρετε ελάτε, αλλά κατόπιν μελέτης που να αναφέρει ρητώς πόσους μπορούμε να υποστηρίξουμε.

Με αυτόν τον τρόπο θα γεμισεις περιοχές που πλέον δεν τις έχεις καν υπό τον έλεγχό σου παρά μόνο γεωγραφικά και κυρίως με ανθρώπους που θα σου είναι ευγνώμονες. Και να σημειώσω ότι αρκετές απο αυτές τις περιοχές είναι στρατηγικής σημασίας και ως εκ τούτου μπορεί να θεωρηθεί μείζον εθνικό ζήτημα να είναι κατοικημένες (πάρτε για παράδειγμα την Ρω). Και να διευκρινισω κάτι ακόμα: δεν χρειάζεται να τους πάμε σε εντελώς ακατοίκητα μέρη όλους αυτούς τους ανθρώπους. Δεν ειναι εγκληματίες. Εγκληματίες θα αναγκαστούν να γίνουν αν διαπιστώσουν οτι δεν μπορούν να επιβιώσουν οι ίδιοι ή τα παιδιά τους. Αν τους δώσεις τις σωστές συνθήκες, είναι βέβαιο ότι θα εγκληματιστούν και με τους ντόπιους.
Βεβαίως είναι λογικό να υπαρξουν και προβλήματα, από τα πιο απλά έως τα πιο πολυσύνθετα, για παράδειγμα που θα βρεις τα σπιτια; Απλό: πόσα και πόσα έχει η εκκλησία, πόσα και πόσα παραχωρρούνται στο κράτος λόγω αδυναμίας να πληρώσουν οι ιδιοκτήτες τους, πόσα και πόσα είναι άνευ ιδιοκτήτη (λόγω θανάτων και απουσίας κληρονόμων κλπ). Μπορεί να γίνει από χρησικτησία έως και αναγκαστική απαλλωτρίωση με αντάλλαγμα φοροελαφρύνσεις στους δικαιούχους. Χίλιοι δυο τρόποι υπάρχουν ώστε να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα, η τουλάχιστον να κάνουμε ότι μπορούμε για να αντιμετωπίσουμε τις ιστορικές μας ευθύνες ως άνθρωποι.

Όσον αφορά τα περί φρακτών φαντάσματα, λυπάμαι αλλά η απομάκρυνσή τους δεν θα επιλύσει κανένα απολύτως πρόβλημα όσο σε αυτήν τη γειτονιά η Τουρκία θεωρεί ότι εξακολουθεί να έχει ζωτικά συμφέροντα. Η πικρή αλήθεια είναι ότι πάντα θα βλέπουμε πτώματα στο Αιγαίο, το οποίο από βαθύ μπλέ έχει μετατραπεί σε βαθύ κόκκινο.
Βέβαια, αν σε όλα αυτά προσθέσουμε και τον αυτονόητο παράγοντα του τρόπου με τον οποίον οι ελληνικές κυβερνήσεις συμπεριφέρονται διαχρονικά στους ίδιους του Έλληνες, μάλλον δεν μας αφήνει και ιδιάιτερα περιθώρια αισιοδοξίας. Διότι αν μη τι άλλο η ανθρωπιστική κρίση δεν έχει μόνο πνιγμούς. Έχει και αυτοκτονίες, έχει και αστέγους, έχει και άλλες όψεις που αν μη τι άλλο χρήζουν εξίσου της προσοχής μας. Οπότε μάλλον ας μην ελπίζουμε και ιδιαίτερα...
Χαίρετε.