Παραθέτω αυτούσιο από το ιστολόγιο του συγγαύρου Γιώργου το παρακάτω πανέμορφο κείμενο.
Έτσι, για να αλλάξουμε λίγο και τη διάθεση.
ΤΟ ΤΙΜΙΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΘΡΥΛΟΥ
Είχαν –για μιαν ακόμη φορά– δίκιο οι αρχαίοι πρόγονοί μας που πρέσβευαν διαχρονικά το δόγμα «Αρχή σοφίας η των ονομάτων επίσκεψις», που, με λίγα και εντελώς σχηματικά λόγια, σημαίνει: «Αρχίζει κανείς να μαθαίνει και να παιδεύεται, αμέσως μόλις αρχίζει να σκέπτεται τί ακριβώς σημαίνουν οι λέξεις». Ας ακολουθήσουμε και εμείς, με τις μέτριες δυνάμεις μας, την αιώνια συμβουλή τους και ας δούμε, ας «επισκεφθούμε», ας προσπαθήσουμε να σκεφτούμε πάνω στο όνομα της αγαπημένης μας ομάδας: ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ ΦΙΛΑΘΛΩΝ ΠΕΙΡΑΙΩΣ.
Ας ξεκινήσουμε από τη μέση: στην ομάδα μας υπάρχουν ΦΙΛΑΘΛΟΙ. Είμαστε φίλαθλοι, παναπεί «αγαπάμε την άθληση και τους αθλούμενους». Η Ομάδα μας καλλιεργεί μεγάλο πλήθος αθλημάτων και πρωταγωνιστεί τόσο στην πατρίδα μας όσο και διεθνώς. Είναι τόσες πολλές οι διακρίσεις της, που άφοβα μπορούμε να συνεχίσουμε να ισχυριζόμαστε ότι είναι –όντως– αμέτρητες.
Αλλά στην ομάδα μας δεν είναι απλώς μεμονωμένοι φίλαθλοι. Η ομάδα μας είναι ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ ΦΙΛΑΘΛΩΝ. Οι φίλαθλοί της συνδέονται μεταξύ τους. Δεν είναι ξένοι ανάμεσά τους, δεν είναι μεμονωμένες προσωπικότητες, αλλά σύνολο προσωπικοτήτων, που καταρτίζουν μονάδα, ακριβώς επειδή τους συνέχει δεσμός. Η ομάδα μας δεν είναι «Αθλητικός Όμιλος», δηλαδή «παρέα» ή «κλειστή λέσχη συζητήσεων» (στα αγγλικά «club» – αυτό, άλλωστε, σημαίνει «όμιλος») που τυχαίνει και να αθλείται. Είναι άνθρωποι φίλαθλοι που συνδέονται στενά μεταξύ τους με τον δεσμό της αγάπης για τα σπορ, έτσι ώστε να απαρτίζουν ενιαίο σώμα με ενιαία διάνοια.
Η ομάδα μας είναι ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ ΦΙΛΑΘΛΩΝ ΠΕΙΡΑΙΩΣ. Η ιδέα της ίδρυσης συνελήφθη στον Πειραιά, όπου και υπογράφηκε η σχετική ιδρυτική πράξη. Δεν έμεινε όμως μόνο στον Πειραιά – απλώθηκε παντού, στην Ελλάδα και στον κόσμο! Αλλά πώς να έμενε μόνο στον Πειραιά, αφού και μόνο το όνομα του μεγάλου λιμανιού μάς δείχνει ότι εκεί δεν υπάρχει στάση, αλλά διαρκής κίνηση. Η λέξη «πειραιεύς» σημαίνει επάγγελμα: σημαίνει «πορθμεύς», παναπεί «περαματάρης». Ο «Πειραιάς» είναι «πορθμέας»: είναι αυτός που «σε περνάει απέναντι», αυτός που «σε βγάζει στον κόσμο».
Και, βέβαια, ο Πειραιάς, αφού έφερε στον κόσμο τον ΟΛΥΜΠΙΑΚΟ ΣΥΝΔΕΣΜΟ ΦΙΛΑΘΛΩΝ ΠΕΙΡΑΙΩΣ, δεν τον άφησε εκεί, αλλά τον έβγαλε στον κόσμο. Το τίμιο, δηλαδή το «πολύτιμο» και «ανεκτίμητο» όνομα ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ ήρθε να εξειδικεύσει το ποιόν του ιδρυθέντος ΣΥΝΔΕΣΜΟΥ ΦΙΛΑΘΛΩΝ ΠΕΙΡΑΙΩΣ. Το απαράμιλλης ωραιότητας επίθετο «ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ» είναι ό,τι πιο ελληνικό και συνάμα ό,τι πιο παγκόσμιο απαντάται στον ελληνικό πολιτισμό. Η λέξη αυτή παραπέμπει μεν στην Ολυμπία και στους Ολυμπιακούς Αγώνες –να, λοιπόν, ο αληθινός δεσμός μας ως φιλάθλων!–, πλην όμως μας βγάζει και έξω από τα όρια του στενού τόπου και μας κάνει διεθνείς και παγκόσμιους – να ο πορθμέας που μας κουβαλάει και μας πηγαίνει όπου θέλουμε να πάμε: από τον Πειραιά σε ολόκληρο τον κόσμο! Είμαστε περήφανοι που είμαστε του Πειραιά, όπως επίσης είμαστε περήφανοι που είμαστε του κόσμου όλου! Περήφανοι, δηλαδή «γαύροι»!
Και είμαστε και «θρύλος» – δηλαδή «μιλάνε για μας», δεν περνάμε ποτέ απαρατήρητοι. Και όχι μόνο μιλάνε για τον Ολυμπιακό, για τον Θρύλο, αλλά και τον θαυμάζουνε. Για ποιά ομάδα έχουν γραφτεί «λαϊκά» τραγούδια; Μα μόνο για την ομάδα του μεγάλου λιμανιού, που τιμά το λιμάνι και τον απλό εργατικό του κόσμο διαχρονικά, από το 1925 έως και σήμερα, αλλά και όλες τις κοινωνικές τάξεις. Κάτω από τη σκέπη του Ολυμπιακού στεγάζονται οι πάντες, επειδή ο Ολυμπιακός με τη μεγαλοσύνη του, με την «αβερτοσύνη» του, όπως θα έλεγε και ο βάρδος μας ο Στράτος Παγιουμτζής, μπορεί να εμπνεύσει όποιον έχει συνείδηση της τοπικότητας, αλλά ταυτόχρονα και της παγκοσμιότητας, της οικουμενικότητας. Αυτόν τον κοσμοπολιτισμό και αυτή την ανοιχτοσύνη την εγγυάται το ιερό όνομα Ολυμπιακός, που με την οξύνοια και τη διορατικότητά του το έβαλε στο ελληνικό καθημερινό λεξιλόγιο ο Νότης Καμπέρος, ο γενάρχης του Θρύλου, στις 10 Μαρτίου 1925 στην Ταβέρνα του Μοίρα, στον Πειραιά.
Και από εκείνη τη σημαδιακή ημέρα το όνομα ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ έγινε καμάρι του Πειραιά και καύχημα της Ελλάδας ολόκληρης παντού στην οικουμένη. Ο «σύνδεσμος των πειραιωτών φιλάθλων» εντάθηκε και κραταιώθηκε τόσο πολύ, ώστε να είναι στα χείλη όλων των φιλάθλων, φίλων και αντιπάλων. Το μεγαλείο του Ολυμπιακού και του τίμιου ονόματός του αποδεικνύεται και από το ότι υπάρχει εν χρήσει επίθετο «αντιολυμπιακός». Ποια άλλη ομάδα μπορεί να καυχηθεί για τέτοιο παράσημο; Και μόνο το ότι κάποιοι αυτοκαθορίζονται ως αντίπαλοί σου δίνει το μέτρο της δικής σου μεγαλοσύνης.
Ανδριανόπουλοι, Βάζοι, Μουράτηδες, Σιδέρηδες, Κρητικόπουλοι, Αναστόπουλοι, Καραπιάληδες, Τζόρτζεβιτς... επώνυμα αθλητών «βαριά» και «περιληπτικά». Περιέχουν όλη την ιστορία του ελληνικού αθλητισμού τυλιγμένη στην ερυθρόλευκη φανέλα και έχοντας σήμα τον αθάνατο έφηβο ολυμπιονίκη «με της δάφνης τα κλαριά» στο κεφάλι. Και βέβαια ένας τέτοιος Θρύλος μόνο με έναν μέγιστο Θρύλο της ελληνικής ιστορίας θα μπορούσε να συνδεθεί – το είπαμε: δεν είμαστε «όμιλος», είμαστε «σύνδεσμος»: με τον αρχιστράτηγο Γεώργιο Καραϊσκάκη, το όνομα του οποίου είναι το όνομα του γηπέδου μας, ένα όνομα ιερό και πολυσήμαντο που μας περιποιεί την ύψιστη δυνατή τιμή και κοσμεί ανεξίτηλα την ιστορία μας.
Ο Ολυμπιακός γίνεται σήμερα 90 ετών. Μεγαλώνει στην ηλικία και μαζί μεγαλώνει και στην αξία. Και μην ξεχνάμε τούτο το σημαδιακό: όσους τίτλους έχει μόνος του ο Θρύλος δεν τους έχουν όλοι οι άλλοι –οι «αντιολυμπιακοί»– μαζί.
Να ζήσει ο Ολυμπιακός, όχι εκατό, μα χίλια και άλλα χίλια χρόνια, και εκτός από διεθνής να γίνει και διαπλανητικός και διαγαλαξιακός, ακριβώς επειδή είναι η ομάδα του Πειραιά, αυτού που σε πάει πάντα απέναντι και σε βγάζει πάντα έξω στον κόσμο... στους κόσμους.
ΖΗΤΩ Ο ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ
Έτσι, για να αλλάξουμε λίγο και τη διάθεση.
ΤΟ ΤΙΜΙΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΘΡΥΛΟΥ
Είχαν –για μιαν ακόμη φορά– δίκιο οι αρχαίοι πρόγονοί μας που πρέσβευαν διαχρονικά το δόγμα «Αρχή σοφίας η των ονομάτων επίσκεψις», που, με λίγα και εντελώς σχηματικά λόγια, σημαίνει: «Αρχίζει κανείς να μαθαίνει και να παιδεύεται, αμέσως μόλις αρχίζει να σκέπτεται τί ακριβώς σημαίνουν οι λέξεις». Ας ακολουθήσουμε και εμείς, με τις μέτριες δυνάμεις μας, την αιώνια συμβουλή τους και ας δούμε, ας «επισκεφθούμε», ας προσπαθήσουμε να σκεφτούμε πάνω στο όνομα της αγαπημένης μας ομάδας: ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ ΦΙΛΑΘΛΩΝ ΠΕΙΡΑΙΩΣ.
Ας ξεκινήσουμε από τη μέση: στην ομάδα μας υπάρχουν ΦΙΛΑΘΛΟΙ. Είμαστε φίλαθλοι, παναπεί «αγαπάμε την άθληση και τους αθλούμενους». Η Ομάδα μας καλλιεργεί μεγάλο πλήθος αθλημάτων και πρωταγωνιστεί τόσο στην πατρίδα μας όσο και διεθνώς. Είναι τόσες πολλές οι διακρίσεις της, που άφοβα μπορούμε να συνεχίσουμε να ισχυριζόμαστε ότι είναι –όντως– αμέτρητες.
Αλλά στην ομάδα μας δεν είναι απλώς μεμονωμένοι φίλαθλοι. Η ομάδα μας είναι ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ ΦΙΛΑΘΛΩΝ. Οι φίλαθλοί της συνδέονται μεταξύ τους. Δεν είναι ξένοι ανάμεσά τους, δεν είναι μεμονωμένες προσωπικότητες, αλλά σύνολο προσωπικοτήτων, που καταρτίζουν μονάδα, ακριβώς επειδή τους συνέχει δεσμός. Η ομάδα μας δεν είναι «Αθλητικός Όμιλος», δηλαδή «παρέα» ή «κλειστή λέσχη συζητήσεων» (στα αγγλικά «club» – αυτό, άλλωστε, σημαίνει «όμιλος») που τυχαίνει και να αθλείται. Είναι άνθρωποι φίλαθλοι που συνδέονται στενά μεταξύ τους με τον δεσμό της αγάπης για τα σπορ, έτσι ώστε να απαρτίζουν ενιαίο σώμα με ενιαία διάνοια.
Η ομάδα μας είναι ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ ΦΙΛΑΘΛΩΝ ΠΕΙΡΑΙΩΣ. Η ιδέα της ίδρυσης συνελήφθη στον Πειραιά, όπου και υπογράφηκε η σχετική ιδρυτική πράξη. Δεν έμεινε όμως μόνο στον Πειραιά – απλώθηκε παντού, στην Ελλάδα και στον κόσμο! Αλλά πώς να έμενε μόνο στον Πειραιά, αφού και μόνο το όνομα του μεγάλου λιμανιού μάς δείχνει ότι εκεί δεν υπάρχει στάση, αλλά διαρκής κίνηση. Η λέξη «πειραιεύς» σημαίνει επάγγελμα: σημαίνει «πορθμεύς», παναπεί «περαματάρης». Ο «Πειραιάς» είναι «πορθμέας»: είναι αυτός που «σε περνάει απέναντι», αυτός που «σε βγάζει στον κόσμο».
Και, βέβαια, ο Πειραιάς, αφού έφερε στον κόσμο τον ΟΛΥΜΠΙΑΚΟ ΣΥΝΔΕΣΜΟ ΦΙΛΑΘΛΩΝ ΠΕΙΡΑΙΩΣ, δεν τον άφησε εκεί, αλλά τον έβγαλε στον κόσμο. Το τίμιο, δηλαδή το «πολύτιμο» και «ανεκτίμητο» όνομα ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ ήρθε να εξειδικεύσει το ποιόν του ιδρυθέντος ΣΥΝΔΕΣΜΟΥ ΦΙΛΑΘΛΩΝ ΠΕΙΡΑΙΩΣ. Το απαράμιλλης ωραιότητας επίθετο «ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ» είναι ό,τι πιο ελληνικό και συνάμα ό,τι πιο παγκόσμιο απαντάται στον ελληνικό πολιτισμό. Η λέξη αυτή παραπέμπει μεν στην Ολυμπία και στους Ολυμπιακούς Αγώνες –να, λοιπόν, ο αληθινός δεσμός μας ως φιλάθλων!–, πλην όμως μας βγάζει και έξω από τα όρια του στενού τόπου και μας κάνει διεθνείς και παγκόσμιους – να ο πορθμέας που μας κουβαλάει και μας πηγαίνει όπου θέλουμε να πάμε: από τον Πειραιά σε ολόκληρο τον κόσμο! Είμαστε περήφανοι που είμαστε του Πειραιά, όπως επίσης είμαστε περήφανοι που είμαστε του κόσμου όλου! Περήφανοι, δηλαδή «γαύροι»!
Και είμαστε και «θρύλος» – δηλαδή «μιλάνε για μας», δεν περνάμε ποτέ απαρατήρητοι. Και όχι μόνο μιλάνε για τον Ολυμπιακό, για τον Θρύλο, αλλά και τον θαυμάζουνε. Για ποιά ομάδα έχουν γραφτεί «λαϊκά» τραγούδια; Μα μόνο για την ομάδα του μεγάλου λιμανιού, που τιμά το λιμάνι και τον απλό εργατικό του κόσμο διαχρονικά, από το 1925 έως και σήμερα, αλλά και όλες τις κοινωνικές τάξεις. Κάτω από τη σκέπη του Ολυμπιακού στεγάζονται οι πάντες, επειδή ο Ολυμπιακός με τη μεγαλοσύνη του, με την «αβερτοσύνη» του, όπως θα έλεγε και ο βάρδος μας ο Στράτος Παγιουμτζής, μπορεί να εμπνεύσει όποιον έχει συνείδηση της τοπικότητας, αλλά ταυτόχρονα και της παγκοσμιότητας, της οικουμενικότητας. Αυτόν τον κοσμοπολιτισμό και αυτή την ανοιχτοσύνη την εγγυάται το ιερό όνομα Ολυμπιακός, που με την οξύνοια και τη διορατικότητά του το έβαλε στο ελληνικό καθημερινό λεξιλόγιο ο Νότης Καμπέρος, ο γενάρχης του Θρύλου, στις 10 Μαρτίου 1925 στην Ταβέρνα του Μοίρα, στον Πειραιά.
Και από εκείνη τη σημαδιακή ημέρα το όνομα ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ έγινε καμάρι του Πειραιά και καύχημα της Ελλάδας ολόκληρης παντού στην οικουμένη. Ο «σύνδεσμος των πειραιωτών φιλάθλων» εντάθηκε και κραταιώθηκε τόσο πολύ, ώστε να είναι στα χείλη όλων των φιλάθλων, φίλων και αντιπάλων. Το μεγαλείο του Ολυμπιακού και του τίμιου ονόματός του αποδεικνύεται και από το ότι υπάρχει εν χρήσει επίθετο «αντιολυμπιακός». Ποια άλλη ομάδα μπορεί να καυχηθεί για τέτοιο παράσημο; Και μόνο το ότι κάποιοι αυτοκαθορίζονται ως αντίπαλοί σου δίνει το μέτρο της δικής σου μεγαλοσύνης.
Ανδριανόπουλοι, Βάζοι, Μουράτηδες, Σιδέρηδες, Κρητικόπουλοι, Αναστόπουλοι, Καραπιάληδες, Τζόρτζεβιτς... επώνυμα αθλητών «βαριά» και «περιληπτικά». Περιέχουν όλη την ιστορία του ελληνικού αθλητισμού τυλιγμένη στην ερυθρόλευκη φανέλα και έχοντας σήμα τον αθάνατο έφηβο ολυμπιονίκη «με της δάφνης τα κλαριά» στο κεφάλι. Και βέβαια ένας τέτοιος Θρύλος μόνο με έναν μέγιστο Θρύλο της ελληνικής ιστορίας θα μπορούσε να συνδεθεί – το είπαμε: δεν είμαστε «όμιλος», είμαστε «σύνδεσμος»: με τον αρχιστράτηγο Γεώργιο Καραϊσκάκη, το όνομα του οποίου είναι το όνομα του γηπέδου μας, ένα όνομα ιερό και πολυσήμαντο που μας περιποιεί την ύψιστη δυνατή τιμή και κοσμεί ανεξίτηλα την ιστορία μας.
Ο Ολυμπιακός γίνεται σήμερα 90 ετών. Μεγαλώνει στην ηλικία και μαζί μεγαλώνει και στην αξία. Και μην ξεχνάμε τούτο το σημαδιακό: όσους τίτλους έχει μόνος του ο Θρύλος δεν τους έχουν όλοι οι άλλοι –οι «αντιολυμπιακοί»– μαζί.
Να ζήσει ο Ολυμπιακός, όχι εκατό, μα χίλια και άλλα χίλια χρόνια, και εκτός από διεθνής να γίνει και διαπλανητικός και διαγαλαξιακός, ακριβώς επειδή είναι η ομάδα του Πειραιά, αυτού που σε πάει πάντα απέναντι και σε βγάζει πάντα έξω στον κόσμο... στους κόσμους.
ΖΗΤΩ Ο ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ
ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ ΦΙΛΑΘΛΩΝ ΠΕΙΡΑΙΩΣ!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου