Για τις τελευταίες εξελίξεις.

Να πούμε και μερικές κουβέντες για τις εξελίξεις των τελευταίων ημερών διότι η εθνική σχιζοφρένεια έχει χτυπήσει κόκκινα.
Κατ' αρχήν να ομολογήσω ενώπιον όλων σας ότι αν δεν είμαι ο μοναδικός πολίτης ετούτης της χώρας που να θεωρεί ότι κανένα απολύτως συμπέρασμα δεν μπορεί να εξαχθεί από αυτήν την (πρώτη) συμφωνία της κυβέρνησης με τους δανειστές, είμαι σίγουρα ένας από τους ελάχιστους που τα βλέπει έτσι τα πράγματα. Το τονίζω αυτό, διότι από την Παρασκευή κι έπειτα παρατηρώ τους μεν να χοροπηδάνε από τη χαρά τους ότι τους πήραμε και τα σώβρακα, ενόσω οι δε χοροπηδάνε από τη χαρά τους για τη μεγαλειώδη κωλοτούμπα συν τη δικαίωση των πολιτικών που υποστήριζαν.
Ναι, σχιζοφρένεια α λα ελληνικά.

Να πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά όμως, παρουσιάζοντας μερικά "ασφαλή" συμπεράσματα.
- Κατά πρώτον, το βέβαιο είναι ένα και είναι χειροπιαστό: οι Ευρωπαίοι δέχθηκαν να κάτσουν στο τραπέζι για να συζητήσουν. Αυτό, είτε το γουστάρουμε είτε όχι και ανεξαρτήτως πορείας των διαπραγματεύσεων δεν το είχαμε ξαναδεί ποτέ. Αυτό και μόνο αποτελεί διαπραγμάτευση και σαφώς αφήνει μια αισιόδοξη γεύση για το μέλλον. Όποιος γουστάρει να τρέφει αυταπάτες περί του αντιθέτου παρακαλείται να επιστρέψει στα ναρκωτικά του.
- Κατά δεύτερον, διάβασα το κείμενο της συμφωνίας αρκετές φορές και ομολογώ ότι είναι τόσο σαφές που δεν κατάλαβα τίποτα. Όχι, δεν κάνω πλάκα σε αυτό που μόλις έγραψα, ούτε έκανα κάποιο λογικό λάθος. Εννοώ ακριβώς αυτό που έγραψα. Το κείμενο της συμφωνίας βρίθει τόσων πολλών σαφών ασαφειών (πχ για το ύψος των πρωτογενών πλεονασμάτων το οποίο δεν το καθορίζει αν και το αναφέρει) που πιθανότερο θα ήταν να το είχε γράψει ο Βενιζέλος, παρά οι Ευρωπαίοι. Αυτό (σε συνδυασμό με το αποτέλεσμα που όλοι ξέρουμε πλέον, ήτοι της τετράμηνης παράτασης του τρέχοντος προγράμματος) συνεπάγεται ότι οι Ευρωπαίοι βρήκαν έναν εξαιρετικά εύσχημο τρόπο να παρουσιάσουν την (μικρότερη ή μεγαλύτερη, δεν το γνωρίζουμε ακόμα) οπισθοχώρησή τους με τρόπο τέτοιο, που να αφήνει το δικαίωμα στην ντόπια κυβέρνηση να παρουσιάσει τους "σωστούς" αριθμούς με τη δική της πολιτική. Επίσης, σε κάποια σημεία είναι προφανές ότι πείστηκαν για το παράλλογον των απαιτήσεών τους (πχ ότι σε ένα διεθνές υφεσιακό περιβάλλον είναι μαθηματικά αδύνατον να πετυχαίνονται τέτοια πρωτογενή πλεονάσματα). Όλα αυτά αποδεικνύουν το προφανές που κατά τα λοιπά μόνο κάποιοι δεν ήξεραν, ότι δηλαδή στη χώρα η κυβέρνηση ήταν κάτι το εντελώς διακοσμητικό.
- Τρίτον, ας παίζουν όσο θέλουν με τις λέξεις οι κυβερνώντες. Και η τρόικα έμεινε, και το μνημόνιο παρατάθηκε και την αξιολόγηση αποδεχθήκαμε. Προσοχή όμως: αυτά είναι μέχρι τη λήξη του τρέχοντος προγράμματος, δηλαδή για 4 μήνες. Είναι στο χέρι της κυβέρνησης να φανεί αξιόπιστη και να της δώσουν μεγαλύτερη ευελιξία. Κατά τα λοιπά όσα λέγονται δήθεν και τάχα μου για ξουτ και σουτ, τα ακούω βερεσέ. Και κάτι που πρέπει να κατανοήσουμε διότι είναι το άλφα και το ωμέγα: είναι αδύνατον να είσαι μέλος της Ευρωπαϊκής Οικογένειας δίχως να αποδέχεσαι τους κανόνες, ακόμη κι αν δεν σ'αρέσουν. Αυτό νομίζω ότι λέει πολλά.
- Τέταρτον, όλο το προηγούμενο διάστημα είχαμε μερικές πολύ σημαντικές αποκαλύψεις. Μία από αυτές ήρθε από τον Γιουνκέρ και είχε να κάνει με την πρόταση (στον Σαμαρά) για εξάμηνη παράταση του μνημονίου, όπου ο Σαμαράς γνωρίζοντας ότι θα έχανε τις εκλογές ζήτησε δύο μήνες ως αρκετούς. Θα προσπεράσω το αδιαμφισβήτητο γεγονός ότι πλέον ο Πιτσαδώρος συγκαταλέγεται επίσημα στα μεγάλα προδοτικά καθάρματα της χώρας και θα σταθώ στο ότι όλα τα σημεία αυτό έδειχναν και το είχαμε επισημάνει και προεκλογικά. Μια άλλη αποκάλυψη (η οποία περιέργως δεν είδα να διαψεύστηκε) είχε να κάνει με την περιβόητη ανακοίνωση του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος την οποίαν φέρεται να συνέγραψε ο Χρύσανθος Λαζαρίδης και η οποία ακόμη κι αν δεν συνεγράφη υπ'αυτού, υπεγράφη μετά χαράς από τον Σαμαρά. Και η τρίτη και νομίζω πολύ πιο ενδιαφέρουσα απ'όλες τις αποκαλύψεις, έχει να κάνει με τα μεθεόρτια του σοϊμπλικού "Όχι" της περασμένης βδομάδας στις προτάσεις Βαρουφάκη, ένα όχι που προκάλεσε έντονες αντιδράσεις σχεδόν από όλη την Ευρώπη και όχι μόνο αυτήν: ο Γιουνκέρ αντέδρασε, ο Σουλτς αντέδρασε, ο αντικαγκελάριος της Γερμανίας αντέδρασε, πλήθος οικονομολόγων αντέδρασαν, οι Αμερικάνοι αντέδρασαν, μέχρι και η Μέρκελ εμφανίστηκε να τον αδεδιάζει τον μισάνθρωπο. Οι μόνοι που δεν αντέδρασαν αν και είχαν χρέος να αντιδράσουν ήταν οι (επίσημοι) μνημονιάκηδες της χώρας, Σαμαροβενιζέλος και σία, οι οποίοι (όλοι) επιδώθηκαν σε μία απολαυστική γαργάρα. Ας μην τα ξεχνάμε αυτά, έτσι για να κατανοούμε τι εστί γερμανοτσολιάς εν έτει 2015.
- Πέμπτον, όπως ο Τσίπρας είχε ποντάρει στο ότι οι δανειστές έχουν να χάσουν τα πάντα αν επιμείνουν στην ρήξη (και είχε δίκιο επί της ουσίας), έτσι και οι δανειστές πόνταραν τα πάντα στο ότι ουδείς Έλληνας πρωθυπουργός έχει το ειδικό βάρος να σηκώσει στους ώμους μια χρεωκοπία της χώρας και πιθανή επιστροφή στη δραχμή (και είχαν δίκιο και αυτοί). Ειρήσθω εν παρόδω να μνημονεύσω το εξής: γούστο έχει αναφερόμαστε όλοι στη δραχμή ενίοτε και δεν αναφέρομαι μόνο στους δραχμολάγνους αλλά συμπεριλαμβάνω και τους ευρωλάγνους, όμως η αλήθεια είναι ότι κανείς δεν είναι σε θέση να γνωρίζει τι ακριβώς σημαίνει αυτό στην πράξη. Το μόνο σίγουρο είναι ότι δεν θα έχει καμία σχέση με την δραχμή που ξέραμε, παρά τις όποιες ομοιότητες μπορεί να υπάρχουν. Τι σημαίνουν όμως αυτά; Ότι ο Τσίπρας και τόσο που άντεξε, νομίζω ότι αξίζει τον θαυμασμό μας. Προσωπικά ούτε το περίμενα, ούτε του το'χα. Και εννοείται ότι αξίζουν πολλά συγχαρητήρια και στον Βαρουφάκη, ο οποίος λασπολογήθηκε απίστευτα πολύ εντός κι εκτός συνόρων.
- Έκτον, πολύς κόσμος κάνει λόγο για κωλοτούμπα. Απολύτως καμία σχέση, Κατ' αρχήν κωλοτούμπα συνεπάγεται ότι επιστρέφεις στο σημείο που ήσουν. Εμείς σίγουρα δεν είμαστε στο σημείο που ήμασταν (βλ. mail Χαρδούβελη και λοιπά αιμοσταγή μέτρα, ιδίως όταν γνωρίζουμε ότι ο Σαμαράς έσυρε την χώρα σε εκλογές επειδή ήξερε ότι η κυβέρνησή του δεν θα άντεχε τα μέτρα που είχε δεσμευθεί να λάβει). Βέβαια από την άλλη δεν ξέρουμε και σε ποιο ακριβώς σημείο είμαστε διότι απλούστατα δεν έχουμε ξαναβρεθεί σε τέτοιο σημείο. Πάντως σίγουρα δεν μοιάζει το ίδιο με πριν, αν και θα παραμείνει για αρκετό καιρό ακόμα ασαφές το πόσο μπροστά έχουμε προχωρήσει. Εδώ έχουμε το εξής ενδιαφέρον... επιχείρημα (ο θεός να το κάνω): Αφού πανηγυρίζουν οι Ευρωπαίοι αυτό σημαίνει ότι μας πήραν και τα σώβρακα. Απάντηση (απλή και εύκολη): οι Ευρωπαίοι και ιδίως οι Γερμανοί νομοτελειακά θα πανηγύριζαν οποιαδήποτε κι αν ήταν η συμφωνία διοτι ο ισχυρός πρέπει πάντοτε να εμφανίζεται κερδισμένος προκειμένου να συνεχίσει να κρατάει τα γκέμια. Σε τούτο το σημείο υπεισέρχονται στην κουβέντα και κάποια ακόμη ημέτεροι λαχανοντολμάδες και συμπληρώνουν: Ναι, αλλά πανηγυρίζει και ο Σαμαράς μετά του Αδόνειδος, άρα λέει κάτι! Απάντηση (πάλι σε ευκολάκι πέσαμε): αν ο Σαμαράς δεν πανηγύριζε θα σήμαινε ότι θα είχε αποδεχθεί ότι μια άλλη πολιτική (την οποίαν δεν επιχείρησε ποτέ) ήταν εφικτή, άρα θα ομολογούσε την προσωπική του ανικανότητα. Άρα νομοτελειακά έπρεπε να απαντήσει έτσι. Συνεπώς μήτε οι αντιδράσεις των Ευρωπαίων, μήτε των ντόπιων γερμανοτσολιάδων προσφέρονται για ασφαλή συμπεράσματα. Και τέλος πάντων, αν είναι κωλοτούμπα τότε το νουδουsok θα ψηφίσει τα πάντα, ε; Ή δεν θα τα ψηφίσει;
- Έβδομον, την ίδιαν στιγμή οι "από την άλλη" πανηγυρίζουν που τους πήραμε και τα σώβρακα. Μάλιστα, υπάρχει και η σχετική επιχειρηματολογία (γράφει αυτό, δεν γράφει εκείνο, παραγράφει το παράλλο κ.ο.κ.). Απάντηση (αμάν με τα εύκολα σήμερα): Παπάρια μάντολες. Στον ΣΥΡΙΖΑ σαφώς και δεν πέτυχαν τίποτε από όσα υπόσχονταν προεκλογικά και δεν αναφέρομαι μόνο στα "ανώδυνα" του τύπου "θα σκίσουμε το μνημόνιο με έναν νόμο" ή "θα ξανανοίξουμε την ΕΡΤ όπως ήταν" κλπ. Μιλάω για τα θεμελιώδη για τα οποία τους ψήφισε ο κόσμος, ήτοι το τι θα κάνουν με την τρόικα και το μνημόνιο στην ουσία του κλπ. Αν και δεν συμφωνώ με την τοποθέτηση Γλέζου υπό την έννοια ότι είναι ουτοπικό να περιμένεις τα πάντα σε έναν μήνα μέσα σε ένα τόσο εχθρικό περιβάλλον και κυρίως δεν συμφωνώ με την επιχειρηματολογία που χρησιμοποίησε, όμως στην ουσία του πράγματος ο Γλέζος είχε δίκιο στην αυστηρή κριτική που εξαπέλυσε. Και εννοείται ότι επειδή τα πράγματα είναι ακριβώς έτσι, δεν υπήρχε περίπτωση για άλλου είδους επιχειρηματολογία πλήν της θριαμβολογίας από τους κυβερνώντες.
- Όγδοον, αξιοσέβαστη θέση στα συμπεράσματά μας οφείλουν να λάβουν οι στάσεις των Ισπανών και Πορτογάλων κυβερνώντων, οι οποίοι με τις ταρζανιές του Τσίπρα παίζουν πλέον χοντρά και τα δικά τους τα κεφάλια. Γι'αυτούς είναι πολύ πιο σημαντικό να αποτύχει και ο ΣΥΡΙΖΑ και οι συμφωνίες και οι συνομιλίες, διότι απλούστατα θα υπεισέλθουν στην ίδιαν θέση με τον Σαμαρά στα μάτια των λαών τους. Αυτοί οι δύο πρακτικά μας πολέμησαν περισσότερο ακόμη κι από τον Ντάισενμπλουμ. Και μεταξύ άλλων μας έδωσαν να καταλάβουμε ότι δεν είναι μόνο η Ελλάδα η χώρα στην οποίαν το μέλλον του λαού παίζεται στα μικροκομματικά συμφέροντα.
- Ένατον, ένα πολύ ενδιαφέρον σημείο που πέρασε στα πολύ ψιλά ήταν η δήλωση του Σλοβάκου πρωθυπουργού ότι η Ελλάδα πρέπει να βγει από την Ευρωζώνη διότι δεν είναι δυνατόν η φτωχή Σλοβακία να πληρώνει τις συντάξεις των Ελλήνων (κάτι που αναπαράχθηκε κι από τους Λετονούς μετέπειτα). Μην σας παραξενεύει καθόλου αυτή η άποψη. Ιδίως από την τρισάθλια κυβέρνηση Παπανδρέου αλλά και όλες τις μεταγενέστερες (δηλαδή Παπαδήμ(ι)ου και Σαμαροβενιζέλου) ο λαός αυτός έχει κατασυκοφαντησθεί σε μέγιστο βαθμό από τους ίδιους του τους επίδοξους σωτήρες. Το σατανικά οξύμωρο όμως είναι το εξής: πως είναι δυνατόν να έχουμε πρωτογενή πλεονάσματα αν μας πληρώνουν τις συντάξεις; Καλά, όχι ότι έχουμε πρωτογενές πλεόνασμα, αλλά λέμε τώρα... Αυτό, τέλος πάντων, το θίγω για να μην θεωρηθεί άσχετη η ατάκα του Σλοβάκου ο οποίος απλώς αναπαρήγαγε αυτό που πρώτοι οι Έλληνες ομόλογοί του είχαν πει.
- Δέκατον, το προσεχές τετράμηνο θα έχει έναν χαρακτήρα που δύσκολα μπορούμε να προβλέψουμε. Υποθέτω ότι πέραν της φαινομενικής άνεσης (με τις ειρωνίες και τις μπηχτές τους) οι Ευρωπαίοι πήραν το μαθηματάκι τους (και αυτοί) ότι τα πάντα μπορούν να τιναχθούν στον αέρα ανά πάσα στιγμή. Η άποψή μου είναι ότι ο Βαρουφάκης ως γνώστης των οικονομικών μπορεί να το κάνει αν το θελήσει (εννοείται και με ημέτερο κόστος, έτσι; Το θέμα είναι ότι εμείς κόστος έχουμε ούτως ή άλλως). Το τετράμηνο αυτό θα καθορίσει τι μέλλει γενέσθαι για μετέπειτα (που θα έχουμε πολύ καυτό καλοκαίρι ένεκα λήγοντων ομολόγων που θα πρέπει να πληρωθούν). Κοινώς, σίγουρα θα έχουμε μεγάλο πόλεμο νεύρων από πλευράς Ευρωπαίων αλλά δεν είμαι και πολύ σίγουρος ότι θα έχουμε τους τσαμπουκάδες που είχαμε επί τρόικας, ούτε αναμένω αντίστοιχα μέτρα. Σίγουρα η κοινωνική πολιτική του Τσίπρα θα έρθει αρκετά πίσω, αλλά δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ο Τσίπρας το μόνο που κατάφερε ήταν απλώς να κερδίσει χρόνο μέχρι να δείξει ότι μπορούμε να τα καταφέρουμε και με άλλη πολιτική. Σε κάθε περίπτωση, όσο θα πλησιάζουμε προς το καλοκαίρι τόσο θα ανεβαίνει και το θερμόμετρο. Κυριολεκτικώς και μεταφορικώς.
- Ενδέκατον, η Ευρώπη έδειξε τελεσίδικα το πραγματικό της πρόσωπο .Είναι απλώς μια συναλλαγή χρημάτων. Μου δίνεις και σου δίνω για να μπορείς να μου ξαναδώσεις (με την αυτήν σειρά). Και οι Ευρωπαίοι, απλώς έδειξαν ποιοι πραγματικά είναι και τι πραγματικά πρεσβεύουν. Κάποια στιγμή ειπώθηκε ότι η κυβέρνηση δεν ήταν επαρκώς προετοιμασμένη στις παρουσιάσεις της, ευτυχώς που διέρρευσε ο φάκελος των παρουσιάσεων για να καταδειχθεί ότι όχι μόνο υποβάλαμε αρτιότατες μελέτες με πλήρη στοιχεία, αλλά στην πραγματικότητα η όλη στάση των Ευρωπαίων είχε να κάνει με το ότι όντως επεδίωκαν την καρατόμηση του Βαρουφάκη και την φθορά της κυβερνήσεως προκειμένου να απεργαστούν την πτώση της. Σε αυτό ας συνυπολογήσουμε και τις αναρίθμητες προεκλογικές ωμώτατες παρεμβάσεις (έως κι από τη Μέρκελ) ότι προτιμούμε αυτούς που ξέρουμε κλπ, και θα καταλάβετε πόσο πολύ τιμάει η Ευρώπη τη Δημοκρατία και τις εκλογές. Αναλογιστείτε τώρα τι ακριβώς μπορεί να σημαίνει και μια ενδεχόμενη πολιτική ενοποίηση (που δυστυχώς δεν βλέπω να αποφεύγουμε). Σημειωτέον ότι πέρασε στα πολύ ψιλά και μια εξαιρετικά σημαντική δήλωση της Μέρκελ, η οποία δήλωσε ότι η ευρωπαϊκή αλληλεγγύη δεν είναι μονόδρομος. Σωστά (να προσθέσω εγώ), η ευρωπαϊκή αλληλεγγύη πωλείται στον πλειοδότη.
- Δωδέκατον, εννοείται ότι δεν πρέπει να ξεχνάμε την κατάπτυση παρέμβαση 42 αποτυχημένων της ζωής που προσπάθησαν να επαναφέρουν εις την τάξιν όλους εκείνους που θα ήθελαν ανθρωπιά και αξιοπρέπεια, υπενθυμίζοντάς μας ότι οι δανειστές μας παρεξηγούνται από την αξιοπρέπεια των άλλων και πρέπει να είμαστε πιο συγκαταβατικοί. Βεβαίως την ίδιαν στιγμή αποκαλύφθηκε ότι ο Τσίπρας επί της ουσίας υποχώρησε διότι έτσι όπως τον είχε φέρει προ τετελεσμένων γεγονότων ο Πιτσαδώρος, θα χρεωκοπούσαν οι τράπεζες (πάλι) δίχως να προλάβει να κάνει κιχ. Τι σημαίνει αυτό; Ότι οι Ευρωπαίοι για μια ακόμη φορά έσωσαν τις τράπεζές μας προκειμένου αυτές να συνεχίσουν να εξυπηρετούν το χρέος, ήτοι τις τσέπες τους εις πολλαπλούν. Ε, εννοείται ότι από σιβηρικά iq επιπέδου τζημεροειδών δεν αναμένουμε να κατανοήσουν τόσο υψηλά νοήματα...
- Δέκατον τρίτον, μέσα σε όλα είχαμε και την εκλογή του ΠτΔ. Ξέρω ότι θα τ'ακούσω αλλά προσωπικά θεωρώ ότι ο Παυλόπουλος ήταν μια καλή επιλογή. Κατ' αρχήν, ήταν σωστή η κίνηση του Τσίπρα ν'αφήσει εκτός τον Μητσάρα τον Avrameau, από την στιγμή που τον ήθελε ο Γιουνκέρ (για καθαρά πολιτικούς λόγους). Με ένα τεράστιο μέτωπο ανοικτό με την Ευρώπη δεν χρειαζόταν δεύτερο. Κατά δεύτερον, ήταν σωστή η κίνησή του να τείνει χείρα συμφιλίωσης με την αντιμαχόμενη πτέρυγα και ο μοναδικός τρόπος για να το πετύχει αυτό ήταν να μπει μέσα στον καραμανλικό χώρο (ειδάλλως θα έπρεπε να πάρει είτε από τα ακροδεξιά ράφια του Πιτσαδώρου, είτε από το μητσοτακέικο). Και στα δύο ο Τσίπρας έδειξε μεγάλη ευελιξία και ιδιαίτερη σοφρωσύνη. Προσωπικά θεωρώ ότι ο Παυλόπουλος είναι πολύ καλύτερος πολιτικός από την Γιαννάκου και γενικά πιστεύω ότι τηρουμένων των αναλογιών ήταν η καλύτερη δυνατή επιλογή. Τώρα, όποιος ψάχνει για τον τέλειο πολιτικό ή προσωπικότητα, ας συνεχίσει να τον ψάχνει (αφού θεωρεί ότι υπάρχει τέτοιος).
- Δέκατον τέταρτον και τελευταίον, ακόμη αναμένω μια απλή απάντηση σε ένα αν μη τι άλλο λογικό ερώτημα: πως είναι δυνατόν μετά από τόση ανάπτυξη, τόση σωτηρία, τέτοιον πακτωλό χρημάτων, τόσο σανσέξ στόρυ, τέτοια διεθνή αναγνώριση, τόσα πρωτογενή πλεονάσματα, μόλις με μια απλή εκλογική αναμέτρηση να είμαστε και πάλι στο χείλος του γκρεμού και μάλιστα με δυσμενέστερες προδιαγραφές; δεκταί ακόμη και οι απαντήσεις από νεοδημοκράτες...

Η ουσία είναι μία.
Δυστυχώς η κυβέρνηση δεν έχει ιδιαίτερα μεγάλη χρονική άνεση για να παράξει έργο. Η αλήθεια είναι ότι το κράτος έτσι όπως το έχει καταντήσει το νουδουsok είναι εθισμένο στην ανικανότητα, κυρίως επειδή προσπαθεί πάντοτε να προστατέψει τα μικροκομματικά του συμφέροντα. Αυτό, λοιπόν, δείχνει ότι το έργο της κυβέρνησης θα είναι πολύ πιο δύσκολο απ'όσο νομίζουμε και το χρονικό διάστημα για να δείξει το έργο της θα είναι πολύ μικρό.
Μακάρι να τα καταφέρει διότι το παιχνίδι έχει χοντρύνει πολύ.
Μα πάρα πολύ...
Κι όσον αφορά αυτούς που έσπευσαν να βγάλουν συμπεράσματα, θα κάνω ένα πολύ σκληρό σχόλιο διότι δυστυχώς μόνο αυτό το σχόλιο υπάρχει για την περίπτωσή τους: δυστυχώς, ψηφίζουν και αυτοί. Το τι ακριβώς συμφωνήθηκε και το πόσο καλό ή κακό ήταν θα φανεί μόνο μετά από μήνες.

Το μόνο βέβαιο είναι ότι δεν θα πλήξουμε.
Γερό στομάχι να'χουμε μόνο για να αντέξουμε αυτά που έχουμε να δούμε.
Χαίρετε.