Λίγα λόγια για τις τελευταίες εξελίξεις...

Κατ' αρχήν νομίζω ότι όλοι έχουμε καταλάβει πως έχει χαθεί η μπάλα. Το βράδυ σκάνε ειδήσεις που αναιρούν τις μεσημβρινές, οι οποίες με τη σειρά τους κάνουν τις πρωϊνές να μοιάζουν ωσάν ειδήσεις του προηγουμένου τριημέρου. Και μέχρι να έρθει το επόμενο πρωί, τα δεδομένα έχουν ξαναλλάξει προς κάποια κατέυθυνση (από τις ήδη γνωστές φυσικά).

Τι βλέπω εγώ;
Ότι μάλλον ούτε οι εμπλεκόμενοι δεν έχουν καταλάβει τι ακριβώς συμβαίνει.
Κατ' αρχήν ως προς τον ΣΥΡΙΖΑ, νομίζω ότι (ανεξαρτήτως πως θα καταλλήξει η όποια τωόντι συγκλονιστική προσπάθεια καταλάβει) όλοι μας πρέπει να ομολογήσουμε ότι παρουσιάστηκε πολύ πιο προετοιμασμένος απ'όσο περιμέναμε. Η πρόταση Βαρουφάκη για παράδειγμα δεν δείχνει να έγινε στο ποδάρι τις τελευταίες μέρες, αλλά ήταν μάλλον άρτια δομημένη και γι'αυτό τον λόγο δείχνει να έφερε τους πάντες (σχεδόν παγκοσμίως) σε αμηχανία.
Ως προς το διεθνές περιβάλλον τώρα, πρέπει να κάνουμε έναν βασικό διαχωρισμό ανάμεσα στη Γερμανία και το στενό της περιβάλλον, στο ελληνικό περιβάλλον (όπου με αυτό εννοώ τα συμφέροντα που έχει η Ελλάδα και πόσες άλλες χώρες μπορεί αυτά να εκφράζουν) και τέλος στο υπόλοιπο περιβάλλον παγκοσμίως που έχει σοβαρά οικονομικά συμφέροντα.

Για να ξεκινήσω από το τελευταίο που είναι και το πιο σημαντικό κατ' εμέ, νομίζω ότι έχει καταστεί σαφές πως αυτά που διακυβεύονται είναι υπερβολικά πολλά, γι'αυτό και είχαμε την διπλή παρέμβαση του Ομπάμα επί τούτου άλλωστε. Σε αυτό το σημείο να ξεκαθαρίσω κάτι  μιας και διακρίνω μια ευρεία παρανόηση: ο Ομπάμα δεν πήρε το μέρος της Ελλάδας όπως εσφαλμένα πιστεύουν οι περισσότεροι (για την πρώτη), ούτε τα έχωσε στην Ελλάδα όπως αρκετοί λένε (για τη δεύτερη). Ο Ομπάμα πήρε ξεκάθαρα το μέρος των αμερικανικών συμφερόντων, τα οποία είναι σαφώς τεράστια. Στο πλαίσιο αυτής της εξυπηρέτησης των συμφερόντων τους καλώς ή κακώς (κατ' εμέ, περιέργως, και καλώς και κακώς) εμείς είμαστε ακριβώς στο επίκεντρο. Υπό άλλες συνθήκες σε ένα παρόμοιο παράλληλο Σύμπαν ο εκεί πλανητάρχης θα μπορούσε να μιλάει έτσι για την Πορτογαλία, ή την Ιταλία. Εν προκειμένω μίλησε για εμάς διότι το ευρώ έχει συσσωρεύσει τα προβλήματά του πάνω μας. Είναι τόσο απλό. Μην ξεφεύγω όμως.
Και τα δύο σχόλια του Ομπάμα διαπνέονται από το ίδιο ακριβώς πνεύμα και λένε ακριβώς τα ίδια πράγματα: με λιτότητα δεν σώνεται κανείς, κάντε και οι δύο κάποια βήματα προς την επίλυση των προβλημάτων σας και σε κάθε περίπτωση βρείτε τα. Υπήρξε η επίκριση για την Ελλάδα, υπήρξε όμως και η επίκριση για την γερμανική πολιτική. Και όσον αφορά την παραίνεση για συνεργασία, αυτή πήγαινε προς όλες τις πλευρές. Αυτό ήταν το πλήρες νόημα του Ομπάμα, εντελώς συμπυκνωμένο και το συμπέρασμα είναι πως ως και οι δύο δηλώσεις ήταν εμφανώς υπέρ μας. Από την γενικότερη στάση της πλειψηφίας του λεγόμενου διεθνούς παράγοντα πάντως, καταλήγουμε με όχι ιδιαίτερη δυσκολία ότι οι περισσότεροι είτε δειλά είτε όχι, υπέρ της Ελλάδας τοποθετούνται. Βέβαια αυτό που πρέπει να κατανοήσουμε είναι ότι οι τοποθετήσεις γίνονται στο προφορικό, άρα έπεα πτερόεντα. Και αυτό έχει μεγάλη σημασία στο δεύτερο σημείο, δηλαδή τη Γερμανία και το περιβάλλον της.

Δεν ξέρω αν παρατηρήσατε τον Σουλτς, που αποτελεί και το πλέον χαρακτηριστικό παράδειγμα των τελευταίων ημερών. Ο Σουλτς άλλα έλεγε όλο το προηγούμενο διάστημα στα δικά "του" ΜΜΕ (δηλαδη γερμανικά και προσκείμενα) και άλλα στα δικά "μας" (δηλαδή ελληνικά και ευρωπαϊκά αντιπολιτευόμενα). Όταν ήρθε εδώ, ήρθε με αυστηρό ύφος αλλά μίλησε ενωτικά στην κοινή συνέντευξη τύπου με τον Τσίπρα. Χθες όμως, που πήρε την πιο επίσημη θέση του έβγαλε όλα τα δόντια του και τα έδειχνε με μοχθηρία. Το ίδιο ισχύει και με τον Ντράγκι και με όλους αυτούς. Ο καθένας λέει ό,τι θέλει, όμως το ερώτημα είναι τι κάνει. Χθες το βράδυ είχαμε μια πολύ ενδιαφέρουσα είδηση: η ΕΚΤ ανακοίνωσε ότι μετά την 11η Φεβρουαρίου δεν θα δέχεται τα ελληνικά ομόλογα ως ενέχυρο των συναλλαγών. Το πρώτο ενδιαφέρον σημείο είναι η ώρα που έγινε η συγκεκριμένη ανακοίνωση. Το δεύτερο, ότι το τρέχον πρόγραμμα θεωρητικά λήγει κάπου προς τα τέλη του μήνα οπότε θα μπορούσε να ανακοινωθει η τότε μέρα και όχι η ημέρα που λίαν... συμπτωματικώς συμπίπτει με την ημέρα διεξαγωγής του Eurogroup, άρα αυτό από μόνο του αποδεικνύει ότι πρόκειται για σαφή εκβιασμό. Κι αν ο εκβιασμός ως σενάριο δεν πείθει με το προηγούμενο παράδειγμα, έρχεται το τρίτο σημείο που τον καθιστά εντελώς ξεκάθαρο: οι τράπεζες έχουν μπει στον μηχανισμό εκτάκτου ρευστότητας (ELA) άρα δεν θα έχουν κανένα πρόβλημα. Άρα που ακριβώς αποσκοπεί αυτή η ανακοίνωση της ΕΚΤ; Μα στο απλό: να ζορίσει την κυβέρνηση και να αναγκαστεί να μετακυλήσει το πρόβλημα αποκλειστικά στον ελληνικό λαό, ο οποίος με τη σειρά του να τιμωρηθεί "ολίγον τι" προκειμένου να μάθει να ψηφίζει με μεγαλύτερη ευρωπαϊκή σοφρωσύνη στο μέλλον, δηλαδή τους εγκεκριμένους πολιτικούς και όχι εκείνους που δεν πρέπει. Διότι για περίπτωση που δεν το κατανοήσατε, η όλη κίνηση έγινε έτσι ώστε να δημιουργήσει συνθήκες πτώσης της κυβέρνησης δίχως όμως να κάψει το τραπεζικό σύστημα και οι επόμενοι (αν υποθέσουμε ότι θα είναι οι προηγούμενοι) να μην βρουν τωόντι καμμένη γη (όπως όλοι πάντοτε ισχυρίζονται). Και δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι για μιαν ακόμη φορά η ΕΚΤ κατακεραυνώνεται και όχι από ελληνικά ΜΜΕ ότι επιχειρεί για μια ακόμη φορά να αναλάβει πολιτικό ρόλο εντός της ΕΕ.

Τώρα, τα αμιγή γερμανικά συμφέροντα τα αναλύσαμε ενδελεχώς και στο προηγούμενο υπερσενδόνι, οπότε δεν έχει νόημα να επανέλθουμε. Το μόνο που χρειάζεται να υπενθυμίσουμε είναι ότι η οποιαδήποτε υποχώρηση θα μπορούσε να πυροδοτήσει από το τέλος της γερμανικής ηγεμονίας έως και το τέλος του ευρώ, οπότε είναι σαφές ότι οι Γερμανοί ψάχνουν για άλλες λύσεις, οι οποίες βέβαια είναι όλες εις βάρος μας. Και σε αυτό το σημείο νομίζω ότι πλέον αποκτά ακόμη περισσότερη σάρκα και οστά η προδοτική στάση του Σαμαρά και των συν αυτώ, αφού φαίνεται ότι αυτό που έγραφα στο προηγούμενο πως η όλη κίνηση με την προεδρική εκλογή ήταν άψογα οργανωμένη και με συγκεκριμένη στόχευση με την ελπίδα ότι θα δέσει πλήρως τα χέρια του Τσίπρα και τελικώς θα γυρίσουμε στο πρόγραμμα γονυπετείς.

Να πάμε τώρα και στον δικό μας κύκλο, την σφαίρα επιρροής που μας επηρεάζει και μας ενδιαφέρει. Κατ' αρχήν δεν ξέρω πόσοι παρατηρήσατε ότι αμέσως μόλις ξεκίνησε ο Τσίπρας τις επαφές, οι Ισπανοί και οι Πορτογάλοι ανασκουμπώθηκαν ότι ναι μεν είμαστε ψυχολογικά μαζί σας αλλά ως εκεί και ίσως και να μην συμφωνούμε σε όλα κιόλας. Ο δε Ρέντζι, μας έλιωσε με τα γλυκά του λόγια κιόλας (και είναι και του ιδίου χώρου θεωρητικά), για να μην αναφέρω και την εξαιρετικά συμβολική κίνηση με τη γραβάτα που όπως είπε την έκανε διότι είναι βέβαιος ότι ο Τσίπρας θα τα καταφέρει αλλά ως εκεί. Ο Ολλάντ παρομοίως εξέφρασε την πλήρη υποστήριξή του προς τα ελληνικά αιτήματα για μια δίκαιη νέα λύση, αλλά δεν έδειξε να ενδιαφέρεται να μπει σε πορεία σύγκρουσης. Και μην ξεχνάμε ότι όλοι ανέφεραν το προφανές (που και ο Ομπάμα το είπε μερικές φορές) ότι δηλαδή πρέπει να σεβαστούμε τους κανόνες της Ευρώπης. Σαφές και κάνουμε πολύ καλά που το ξεκαθαρίζουμε/υπενθυμίζουμε κι εμείς σε κάθε ευκαιρία, μόνο που δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ήταν ο ίδιος ο σκληρός πυρήνας της Ευρώπης που πρώτος απ'όλους καταπάτησε τους ίδιους τους κανόνες (βλ. Σύμφωνο Σταθερότητας συν μερικούς κανόνες ύπαρξης της ίδιας της ΕΕ) που ζητάνε από εμάς να τηρήσουμε αυστηρότατα και που αν παρατηρήσουμε προσεκτικά τα νούμερα (κι όχι μόνο) θα διαπιστώσουμε ότι ακόμη και σήμερα εξακολουθεί να καταπατάει με διάφορους τρόπους.
Όλα αυτά δείχνουν ότι ναι μεν πολλοί ενδιαφέρονται να δουν την πορεία της σύγκρουσής μας με τους Γερμανούς διότι έχουν έννομο συμφέρον, όμως κανείς δεν θέλει να διαφανεί ότι τον ενδιαφέρει τόσο πολύ διότι μπορεί να παρεξηγηθεί ότι θέλει να συμμετάσχει κιόλας. Και γι'αυτό ακριβώς κάνει τα πάντα η Γερμανία για να μας πιέσει, αποφλυώνοντάς μας από τυχόν συμμάχους στο ενδιάμεσο, για να συνεχίζουν όλοι οι ενδιαφερόμενοι να σφυρίζουν αδιάφορα και να μπει και το γκολ μαζί.

Δεν πρέπει να διαφεύγει της προσοχής μας ότι με την τροπή που έχουν πάρει να πράγματα η Γερμανία ελέγχει πλήρως όλες τις χώρες (τουλάχιστον) του ευρωπαϊκού Νότου (μηδέ της Γαλλίας εξαιρουμένης) άρα είναι σαφές ότι όλες αυτές οι χώρες έχουν κάτι μεγάλο να χάσουν (ένεκα ντόμινο) και μου προκαλεί πραγματικά μεγάλη εντύπωση το γεγονός ότι κανείς δεν σκέφτεται το ενδεχόμενο να πάθει το ευρώ τόσο ανεπανόρθωτη ζημιά που να υπάρχει τελικώς ένα κοινό νόμισμα πλήρως απαξιωμένο. Διότι εδώ που τα λέμε, ωραία και καλά όλα, αλλά το ότι αποτελεί το δεύτερο αποθεματικό παγκοσμίως από μόνο του δεν αρκεί για την διάσωση ενός νομίσματος που έχει αποδειχθεί στρεβλά δομημένο και εντελώς προβληματικό.

Σήμερα είχαμε και την πολυαναμενώμενη συνάντηση του Βαρουφάκη με τον Σόιμπλε. Νομίζω ότι σε γενικές γραμμές πήγε όπως όλοι οι λογικοί άνθρωποι περιμέναμε: ο Σόιμπλε γνωρίζει καλά ότι εντός του ελληνικού Κυνοβουλίου υπάρχει μια πολιτική δύναμη (διαφόρων χρωμάτων) που παρακαλάει νυχθημερόν να αποτύχει η σημερινή κυβέρνηση προκειμένου να αναλάβει αυτή ξανά τα ηνία και να συνεχίσει στην πολιτική της υποτέλειας και του ατέρμονου χρέους που εξυπηρετεί απόλυτα τα γερμανικά συμφέροντα. Άρα είναι σαφές ότι η Γερμανία θα συνεχίσει αυτό το παιχνίδι νεύρων, τούτον τον νέο ψυχρό πόλεμο άλλου τύπου προκειμένου να σπάσει η ελληνική κυβέρνηση. Από την άλλη ο Τσίπρας για την ώρα δεν μου δείχνει διατεθειμένος να κάνει κωλοτούμπα και αυτό ομολογώ ότι μου έχει προξενήσει τεράστια έκπληξη. Είναι σαφές ότι η κυβέρνησή μας ποντάρει στο πιο χειροπιαστό όπλο της φαρέτρας της: ότι τα προβλήματα της Ευρωζώνης είναι τόσα πολλά που η Γερμανία δεν θα αντέξει τελικώς να εξωθήσει στα άκρα την Ελλάδα. Είναι βέβαιο πλέον ότι είναι έτσι και η γερμανική τακτική το αποδεικνύει καθημερινά. Το μόνο ερώτημα είναι αν η κυβέρνηση θα καταφέρει να αντέξει.

Ειρήσθω εν παρόδω να πω ότι αξίζουν θερμά συγχαρητήρια στον Βαρουφάκη για τον τρόπο που αντιμετώπισε τον Σόιμπλε μέσα στο ίδιο του το σπίτι. Δε νομίζω βέβαια να ίδρωσε και πολύ τ'αφτί του μεγαλύτερου Γερμανού μισάνθρωπου όλων των εποχών, αλλά έπρεπε να ακουστεί ακόμη και το ότι η γερμανική πολιτική αυξάνει την παρουσία των νεοναζί και στη χώρα και στην Ευρώπη ολόκληρη, ως επίσης ότι εκθρέφει τη διαφθορά πανταχόθεν.
Λόγω τιμής θα σας πω ότι αν και δεν ξέρω κατά πόσον η προσπάθεια για ανάκτηση της χαμένης μας αξιοπρέπειας θα μας βγει στο τέλος από τη μύτη όπως έγινε στην Κύπρο, αλλά ειλικρινά σας το λέω ότι η χώρα χρειάζοταν έστω αυτές τις μικρές ενέσεις ηθικού και αξιοπρέπειας που το τελευταίο δεκαήμερο έχουν δώσει κάποιοι νέοι άνθρωποι.
Όσο κι αν δεν του το'χα του Τσίπρα, όσο κι αν τον έχω ξεχέσει πατόκορφα εδώ και πάμπολλά χρόνια, όσο κι αν αναγνωρίζω ότι από πλευράς αποτελέσματος δέκα μέρες ίσον μηδέν μέρες, οφείλω να παραφεχθώ ότι σαν πρώτη εικόνα (και δείγμα γραφής) έχει κερδίσει τις εντυπώσεις. Μακάρι να φέρει και αποτελέσματα.

Για το τι μέλλει γενέσθαι, δε νομίζω να έχει και ιδιαίτερο νόημα να το αναρωτηθούμε, Είναι βέβαιο ότι για τις επόμενες μέρες τα δεδομένα θα αλλάζουν αρκετές φορές εντός της ίδιας ημέρας και δεν βλέπω να βγαίνουμε από το τέλμα σύντομα με αμιγώς ευρωπαϊκές πρωτοβουλίες. Οι στυγνοί εκβιασμοί και η τρομοκρατία των γερμανοτσολιάδων τοποτηρητών της Γερμανίας δεν έπιασαν, άρα στα μάτια της Γερμανίας αυτό δείχνει ότι η δημοκρατία (ακόμη και ως υπόλειμμα) αποτελεί απειλή για τα γερμανικά σχέδια. Το γεγονός ότι η Ευρώπη έχει μετεξελιχθεί σε ένα απολύτως αντιδημοκρατικό μόρφωμα αποδεικνύει του λόγου το αληθές. Έτσι, εντελώς απροκάλυπτα πλέον την σκυτάλη την έχει αναλάβει η ίδια η Γερμανία και τα θεσμικά όργανα της Ευρώπης που έχει καταντήσει να είναι πλήρως ελεγχόμενη. Η Ελλάδα δεν πρέπει απλώς να σπάσει, αλλά πρέπει να φανεί ότι ομολογεί από μόνη της κιόλας πως το πρότερο πρόγραμμα ήταν το σωστό και η μόνη λύση. Η κατατρομοκράτηση που θα ακολουθήσει θα είναι χειροπιαστή και θα ξεπεράσει ακόμη και τα πιο τρελά όνειρα του Αδόνειδος, χαρίζοντας αφειδώς χαμόγελα στον Σαμαρά και όλα τα σκουλήκια που αναμένουν την καταστροφή μας προκειμένου να πουν "σας τα λέγαμε".
Δεν ξέρω αν η Γερμανία θα πετύχει τον στόχο της αλλά δεν το βλέπω στο 100%. Κάποια στιγμή η λογική λέει ότι θα υπάρξει μια συμφωνία, αν και δεν μπορώ να μαντέψω τι είδους. Το πιθανότερο είναι ότι για μια ακόμη φορά καταλυτικό ρόλο θα παίξει ο αμερικανικός παράγοντας, ο οποίος πάντοτε δρα αοράτως σε όλες τις παρεμφερείς περιπτώσεις, και ο οποίος μην ξεχνάμε ότι τους Γερμανούς δεν τους γουστάρει μία και οι Γερμανοί έχουν σηκώσει πολύ τον αμανέ.

Επειδή πάντοτε μου άρεσε να παρακολουθώτις γεωπολιτικές εξελίξεις, θα κλείσω μνημονεύοντας ένα περιστατικό από το παρελθόν για να καταλάβετε τι ακριβώς σημαίνει αυτό το τελευταίο: όταν για ένα φεγγάρι ήμουν για κάτι δουλειές στη Γερμανία στις τελευταίες προ ευρώ εποχές, επί διακυβέρνησης Σοσιαλιστών και Πρασίνων (Σρέντερ και Φίσερ), οι ΗΠΑ προσπαθούσαν εξαρχής να υποβοηθούν την οικονομική οργάνωση της Ευρωζώνης (που ήταν στους τελευταίους μήνες της κυοφορίας). Ο λόγος φυσικά δεν ήταν για να μεταδώσουν την τεχνογνωσία τους, αλλά για να μπουν ως ιός εξαρχής μέσα στο νέο σύστημα και να το παρακολουθούν από κοντά. Εκείνη την περίοδο επειδή οι Γερμανοί είχαν αρχίσει να ξαναναπτύσσουν την ιδέα ότι είναι μεγάλοι και τρανοί, διατυμπάνιζαν δεξιά κι αριστερά την ιδέα του ευρωστρατού, μια ιδέα που έριχνε δεξιά κι αριστερά ο τότε Γερμανός Υπουργός Εθνικής Αμύνης. Όταν κάποια στιγμή σε μια σύνοδο του ΝΑΤΟ βρέθηκαν οι Υπουργοί, ο Αμερικάνος ρώτησε τον Γερμανό ομόλογό του το εξής απλό και αφοπλιστικό: δεν σας φτάνει το ΝΑΤΟ ή θέλετε να δράτε έξω απ'αυτό; Και κάπου εκεί το όνειρο του ευρωστρατού κατέρρευσε σαν χάρτινος πύργος και δεν ξανατέθηκε ποτέ, όπως θυμάμαι ότι έγραφαν οι γερμανικές εφημερίδες...

Το έχουμε ξαναπεί και πάντα θα ισχύει: οι Γερμανοί στο τέλος πάντα χάνουν τον πόλεμο.
Χαίρετε.