Σελίδες

Σάββατο 4 Οκτωβρίου 2014

Επειδή οι πραγματικοί οπαδοί δεν έχουν να χωρίσουν τίποτα.

Συγχαρητήρια στον φίλτατο αεκτζή αρθρογράφο και τα ειλικρινή μου σέβη. Αντιγράφω από εδώ δίχως ν'αλλάξω ούτε ένα κόμμα.
Δεν έχουμε τίποτε να χωρίσουμε, με κανέναν και για κανέναν λόγο.

Κάποια στιγμή όταν θα βρω λίγη ευκαιρία θα πούμε δυο τρία πράγματα και για την δολοφονία του φιλάθλου του Εθνικού στην Κρήτη.

16 Σεπτέμβρη Ολυμπιακός–Ατλέτικο Μαδρίτης στο τηλέφωνο ο φίλος… «Χάρη πάω σε καφετέρια να δω τον αγώνα…»
40 χρόνια φίλοι, φανατικός γαύρος αυτός φανατικός ΑΕΚτζης εγώ, ποτέ ανάμεσα μας δεν μας χώρισε τίποτα, πάντα ο ένας έτρεχε να βοηθήσει τον άλλον σε δύσκολες στιγμές. Ποτέ δεν χώνεψα αυτήν την ομάδα του λιμανιού γιατί πάντα ένοιωθα το άδικο να με πνίγει με τις διάφορες μεθοδεύσεις της για να είναι μόνιμα νικητής. Ο φίλος μου απαντούσε «είναι ο Ολυμπιακός και γι αυτο πρέπει πάντα να κερδίζει με οποιονδήποτε τρόπο χώνεψε το». Τα χρόνια περνούσαν σε όλη αυτήν την διαδρομή ούτε συγγενείς μεταξύ τους δεν είχαν τόσο δέσιμο και ήμασταν και οι δυο κομμένοι από το στενό οικογενειακό μας περιβάλλον. Κάποια στιγμή τον φίλο τον έχασα τον παλιογαυρο πέρσι το καλοκαίρι τον αναζήτησα σπίτι του τίποτα…

Κάποια ξαδέλφια του ούτε είχαν επαφή μαζί του μόνος του ο φίλος χωρίς οικογένεια δεν τον βρήκα πουθενά αυτά πέρσι τον Σεπτέμβρη. Ξάφνου κτυπά το τηλέφωνο μου είναι από το νοσοκομείο Παπαγεωργίου της Θεσσαλονίκης ο φίλος σας μου λένε είναι στην εντατική με έμφραγμα. Σε λίγες μέρες βγήκε ακολουθώντας και την αγωγή των γιατρών και ξανά πάλι οι χαρές και τα αστεία μεταξύ μας. Τέταρτη στο τηλέφωνο 17 Σεπτέμβρη ο φίλος θα δει την Μπαγερν Μονάχου με την Μάντσεστερ Σίτυ τον είπα καληνύχτα ήρθε και η Πέμπτη πιάσαμε Κυριακή ο φίλος πουθενά Δευτέρα τρέχω σπίτι του κτυπώ την πόρτα τίποτα. Φεύγω για την σστυνομία σε λίγο το περιπολικό με έναν κλειδαρά ανοίγουμε την πόρτα ο φίλος είχε φύγει για πάντα στους ουρανούς με τους αγγέλους εκεί να βρει την γαλήνη του γιατί είχε παιδική ψυχή.
Δεν το πίστευα ένοιωθα τώρα μόνος αμήχανος και φοβισμένος ήταν ο μόνος άνθρωπος που μεταξύ μας είχαμε τόσα βιώματα μαζί παντού σε γιορτές σε εκδρομές και ξένοι με τους συγγενείς. Τι έμεινε σε μένα τώρα να του προσφέρω λίγα λουλούδια και μια ευχή με πολλά δάκρυα. Καλό σου ταξίδι αδελφέ μου ΤΑΣΟ ΚΟΥΡΤΗ ας είναι ελαφρύ το χώμα που σε σκεπάζει εκεί στα κοιμητήρια Θέρμης Θεσσαλονίκης, ένας κύκλος μια ζωή 40 χρόνια μεταξύ μας από τα θρανία τελείωσε, και τι έμειναν τώρα κάτι σκέψεις. ΕΙΜΑΣΤΑΝ ΦΑΝΑΤΙΚΟΙ φίλοι των ομάδων που αγαπούσαμε και αγαπώ ακόμη, όμως αυτή η αντιπαλότητα ποτέ δεν πρέπει να γίνεται έκφραση βίας μέσα στα γήπεδα παίζοντας ο κάθε φίλαθλος και οπαδός το παιχνίδι του επιχειρηματία Προέδρου που θέλει να έχει τον στρατό του για τα δικά του σχεδία που αγνοεί ο οπαδός της οποιαδήποτε ομάδας.

Ας λογικευτούμε και ας δούμε λίγο ποιο ήρεμα κάποια πράγματα το ποδόσφαιρο, είναι ο βασιλιάς των σπορ είναι λαοφιλές ποτέ όμως να μην γίνεται χρήση βίας από τους οργανωμένους αυτοί ας υποστηρίζουν με φανατισμό την ομάδα τους μέσα στο γήπεδο όχι με τις πράξεις και ενέργειες τους να υπάρχουν θύματα όπως πρόσφατα με τον άτυχο φίλαθλο του ΕΘΝΙΚΟΥ ΠΕΙΡΑΙΩΣ. Mακαρι μέσα από αυτές τις λίγες γραμμές να καταλάβουν κάποιοι όπου και αν ανήκουν είτε δημοσιογράφοι που δηλητηριάζουν τις ψυχές των οπαδών από τις εφημερίδες για το μεροκάματο τους ότι πρέπει να υπάρχει σεβασμός μεταξύ των οπαδών των ομάδων. Αντίπαλοι είμαστε μέσα στον αγώνα χωρίς βιαιοτητες μετά των αγώνα είμαστε όλοι φίλοι κα συνάνθρωποι
ΑΝΤΙΟ ΠΑΛΙΟΓΑΥΡΕ ΦΙΛΕ ΚΑΙ ΑΔΕΛΦΕ ΜΟΥ ΤΑΣΟ ΚΑΛΟ ΣΟΥ ΤΑΞΙΔΙ
Χάρης Καρολίδης

Δεν υπάρχουν σχόλια: