Ενωτικό διάγγελμα του πρωθυπουργού για την σημερινή επαίτειο.

(η ορθογραφία, σωστή)

Σύντομη περιγραφή του σκηνικού.
Ο πρωθυπουργός ανεβαίνει στο Βήμα. 
Τα καθεστωτικά ΜΜΕ διά των αντιπροσωπειών τους παίρνουν θέση προσοχής. 
Ο πρωθυπουργός λαμβάνει την γνωστή στραβοχυμένη χαρακτηριστική στάση ενώ από το βάθος μυρίζει ως δείγμα ανάπτυξης και σωτηρίας η γνωστή πίτσα με τα 4 τυριά που έχει γεύση πίτσας 5 τυριών.

Ανάκρουση Εθνικού Ύμνου Γερμανίας με ταυτόχρονη έπαρση της σημαίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Έναρξη διαγγέλματος.

Ελληνίδες, Έλληνες.
Πολυχρονεμένη μας Καγκελάριε.
Σαν σήμερα πριν από πολλά χρόνια, η χώρα μας είπε μέσω του τότε κυβερνήτη της ένα μεγάλο ΟΧΙ στις εχθρικές δυνάμεις που την απειλούσαν.
Αυτό όπως όλοι μας γνωρίζουμε πλέον ήταν ένα ιστορικό λάθος. Οι Γερμανοί ήταν πάντοτε φίλοι μας και αυτό έχει αποδειχθεί στην πράξη με μία στενή φιλία δεκαετιών. Το ΟΧΙ που αμαύρωσε την εικόνα ενός ολόκληρου Έθνους το είπε για μικροκομματικά οφέλη ένας κοινός δικτάτορας που εμφανώς επρόσκειτο στην Αριστερά και ο οποίος δεν επιθυμούσε την ευρωπαϊκή προοπτική της χώρας. Σημερα διορθώνουμε εκείνο το λάθος.
Σήμερα όλοι μαζί διαγράφουμε τα θλιβερά απομεινάρια του παρελθόντος και βγαίνουμε από την κρίση πιο δυνατοί, με τους Γερμανούς όχι απέναντί μας αλλά στο πλάι μας, ή ακόμη και από πίσω μας. Το τονίζω αυτό το τελευταίο, διότι το αντίτιμο που πρέπει να πληρώσουμε είναι το ελάχιστο για να διατηρήσουμε τα κεκτημένα μας. Με την αξιοπρέπεια και την ελευθερία δεν τράφηκε κανείς, Ελληνίδες και Έλληνες. Με την αξιοπρέπεια και την ελευθερία ουδείς κατάφερε να πάει φαγητό στην οικογένειά του κι εξάλλου από την Ιστορία ξέρουμε καλά τι έπαθαν όλοι εκείνοι που προασπίστηκαν τέτοιες θλιβερές έννοιες, όπως ο Ρήγας για παράδειγμα.
Δεν χρειαζόμαστε, λοιπόν, αξιοπρέπειες και λοιπά φαντάσματα του παρελθόντος, αλλά ένα δυνατό νόμισμα που να μπορεί να στηρίξει τις τράπεζες και ταυτόχρονα να κάνουμε εμείς το κομμάτι μας με την στήριξη των ξένων. Πρέπει όλοι να καταλάβουμε ότι μόνο ενωμένοι μπορούμε να προχωρήσουμε, εσείς να πληρώνετε κι εμείς να τα τρώμε, μισά-μισά δηλαδή. Οι ευθύνες και τα βάρη είναι πάντοτε μοιρασμένα, με αίσθημα κοινωνικής δικαιοσύνης. Το ξέρουμε ότι πολλοί από εσάς είτε αυτοκτονείτε, είτε μένετε άστεγοι, είτε αναγκάζεστε να μεταναστεύσετε, είτε μένετε άνεργοι επί μακρώ, είτε βλεπετε να σας παίρνουν το σπίτι και την περιουσία, είτε βιώνετε κάθε λογής απάνθρωπη προσβολή, είτε παρακολουθείτε ανήμποροι τα παιδιά σας να καταστρέφονται, αλλά γι'αυτό είμαστε εμείς εδώ. Για νας χτυπήσουμε φιλικά την πλάτη δίνοντάς σας κουράγιο υπενθυμίζοντάς σας ότι συμβαίνουν αυτά, για να θρηνήσουμε για λογαριασμό σας, για να βεβαιώσουμε ότι οι θυσίες σας δεν θα πάνε χαμένες και θα ανοίξουν δρόμο για άλλες θυσιες. Με αίσθημα ευθύνης συμμετέχουμε στον πόνο σας, όχι σαν την ανεύθυνη αντιπολίτευση.

Ελληνίδες, Έλληνες, ο λαός αυτός έχει κάνει πολλά ιστορικά λάθη στο παρελθόν και ένα από αυτά ονομάζεται Εθνική Αντίσταση. Αυτά είναι μύθοι που δεν φέρουν κανένα αποτέλεσμα. Στον βιαστή και τον φονιά δεν πρέπει να αντιστέκεσαι διότι απλώς θα πονέσεις περισσότερο κι εξάλλου το πεπρωμένο φυγείν αδύνατον. Δεν πρέπει να πιστεύετε μικροπρεπείς αήθειες ότι δήθεν τη μοίρα σας τη γράφετε εσείς και ότι έχετε τις τύχες σας στα χέρια σας. Αυτά δεν ισχύουν, ή μάλλον ποτέ δεν ίσχυαν. Εξάλλου τι μπορούν να κάνουν μερικά εκατομμύρια πολίτες απέναντι σε μερικές χιλιάδες; Τίποτα. Δεν έχει νόημα να αντιστρατεύεσαι την φυσική ροή των πραγμάτων που το μεγάλο ψάρι τρώει πάντα το μικρό. Πρέπει επιτέλους να αποδεχθούμε τον ρόλο μας, ότι είμαστε απλώς τροφή για τα μεγαλύτερα ψάρια και είμαστε υποχρεωμένοι να ζήσουμε όπως μας επιτρέπουν οι μεγάλοι να ζήσουμε, έστω κι αν τα ανταλλάγματα είναι βαρύτατα. Ποτέ δεν αναλογιστήκατε ότι θα μπορούσαν να είναι και χειρότερα. Θυμηθείτε όσα μάθατε στην Ιστορία, προ Ρεπούση φυσικά: ανθρωποθυσίες στην Κρήτη στον Μινώταυρο, εκτελέσεις και απαγχωνισμοί, Εμφύλιος, Δικαίωμα πρώτης Νύχτας των Ευγενών, Υποδούλωση, Ακρίδες , Κατακλυσμός του Νώε, εξαφάνιση των Δεινοσαύρων κλπ, άρα δεν είμαστε στα χειρότερα που κάποιοι θέλουν κάποιοι να μας φέρουν.
Μία ιδέα είναι όλα, και η σημερινή εσφαλμένη επαίτειος αποδεικνύει του λόγου το αληθές θυμίζοντάς μας ότι μπορούμε να ζήσουμε και δίχως αχρείαστες μνήμες που αποτελούν ένα ακόμη βαρίδι κι εμπόδιο στον δρόμο μας προς το ένδοξο ευρωπαϊκό μέλλον.Ένα μέλλον που είναι συνυφασμένο με το ευρώ, το κοινό μας πολυχρονεμένο νόμισμα. Ένα νόμισμα του οποίου η απουσία θα άνοιγε τον ασκό του Αιόλου και θα έφερνε εκτός από τις πληγές του Φαραώ αναμφίβολα και πλήθος από άλλες κατάρες, μάστιγες και λοιπές τιμωρίες. Δεν είναι, όμως καιρός για περιπέτειες, και είμαι βέβαιος ότι το αναγνωρίζεται αυτό όπως αναγνωρίζετε και τις ιστορικές σας ευθύνες ως λαός.

Διάφοροι επιτήδιοι  προσπαθούν να σας πείσουν να επαναλάβετε τα ίδια λάθη ψηφίζοντας άλλους στις επόμενες εκλογές, όποτε αυτές γίνουν. Θέλουμε να υπενθυμίσουμε σε όλους ότι εμείς είμαστε η ήρεμη δύναμη που αποδέχονται ως ισότιμο συνομιλητή οι Τράπεζες, οι Αγορές, οι Δανειστές, οι Διαπλεκόμενοι, οι Νταβατζήδες του εγχώριου και διεθνούς στερεώματος. Δεν είναι δυνατόν να παραδώσετε τις τύχες της χώρας σε πολιτικούς ανώριμους, που τυχάρπαστοι όντες θέλουν απλώς να πειραματιστούν με τις τύχες σας, στερώντας μας το αναφαίρετο δικαίωμά μας να παίζουμε με τις τύχες σας. Η αλήθεια είναι ότι έχουμε υπογράψει τα πάντα εις βάρος μας και θέλουμε να το γνωρίζετε αυτό. Έχουμε παραιτηθεί ακόμη και από θεμελιώδη διεθνή δικαιώματα και δεν υπάρχει κανένας λόγος να δημιουργήσουμε δυσθυμία ή στεναχώριες στους Δανειστές μας.
Δεν πρέπει, λοιπόν, να ξεχνάτε ότι οι επόμενοι απλώς δεν θα μπορέσουν να κάνουν τίποτα, άρα δεν έχετε κανέναν λόγο να τους ψηφίσετε, δήθεν τιμώντας μας με αυτό το άθλιο απομεινάρι κάποιας φιλολογικής αντιστάσεως απέναντι σε έναν αόρατο εχθρό σαν κάποιος σύγχρονος Δον Κιχώτης. Μην επιβραβεύσετε τους άλλους διότι σας λένε ψέματα ότι μπορούν να κάνουν κάτι και το ξέρουμε διότι έχουμε μεριμνήσει εμείς ώστε να μην μπορούν να κάνουν τίποτα.

Είμαστε ένας λαός με μεγάλη παράδοση και γι'αυτό πρέπει τιμήσουμε και την τωρινή μας οικειοθελή παράδοση σε όλα όσα μας ζητάνε διότι οι άνθρωποι δεν θέλουν το κακό μας. Θέλουν απλώς τα λεφτά τους πίσω και για να τα λάβουν είναι σαφές ότι εμείς -δηλαδή εσείς για να μην δημιουργούνται εσφαλμένες εντυπωσεις- πρέπει να δουλεύουμε σκληρά για να το επιτύχουμε.
Συνεπώς δεν έχετε κανέναν απολύτως λόγο να μην ψηφίσετε εμάς που έχουμε την τεχνογνωσία να σας δολοφονούμε αργά, αργά και να καταστρέφουμε τα πάντα, διαιωνίζοντας την δική μας θέση στο παγκόσμιο γίγνεσθαι.
Δεν είναι δυνατόν η πολιτική ανωριμότητα της στιγμής που μπορεί να σας διακρίνει σε εκείνο το απολίθωμα που ονομάζεται εκλογές και που πρέπει να καταργθεί σύντομα, να μας στερήσει τα βουλευτικά μας προνόμια, την αυθαιρεσία που μας προστατεύει διά μέσου του Συντάγματος και των Νόμων, τα οικονομικά και υλικά προνόμια και τους παχυλούς μισθούς. Δεν είναι δυνατόν να επιλέξετε να πέσουμε όλοι μας σε μία Οδύσσεια, όταν τουλάχιστον κάποιοι μπορούν να τη γλιτώσουν και σε καμία περίπτωση δεν εννοούμε μόνο εμάς, εάν αυτό νομίσατε. Υπάρχουν και εφοπλιστές, και βιομήχανοι, και μεγαλοκατασκευαστές, και μεγαλοδημοσιογράφοι, και μεγαλοεκδότες, και συνδικαλιστές, και άπειροι διαπλεκόμενοι και πολλά κομμματόσκυλα αλλά και κομματικοί στρατοί που αξίζουν να επιβιώσουν, διαιωνίζοντας το δικό μας Έθνος, ένα Έθνος δωσίλογων και ρουφιάνων, το μέγιστο Έθνος που ανέδειξε τον Εφιάλτη δείχνοτας από την αρχαιότητα κιόλας μια εξευρωπαϊσμένη νοοτροπία προς ένα κοινό όραμα. Το Έθνος στο οποίο η μεγαλύτερη ευλογία που συνέβη ποτέ ήταν η Τουρκοκρατία.
Η μεγαλύτερη αλήθεια που πρέπει να ειπωθεί, λοιπόν, είναι ότι απλώς δεν υπάρχει επιλογή. Κι αν δεν το καταλάβετε, θα βγάλουμε την Αστυνομία, τους Χρυσαυγήτες και τους λοιπούς παρακρατικούς να σας το υπενθυμίσουν, όπως κάνουμε κάθε φορά. Οπότε που να τρέχετε σε δικαστήρια με ψευδομάρτυρες και ερμηνείες νόμων όπως μας βολεύει και λοιπές αντισυνταγματικές διατάξεις κι αποφάσεις. Απλώς απολαύστε τον βιασμό και φροντίστε να επιλέγετε κάθε φορά σωστά. Μην μας αναγκάσετε να κάνουμε και άλλα από αυτά που ξέρετε ότι μπορούμε να κάνουμε προκειμένου να σας πείσουμε να κάνετε αυτό που ούτως ή άλλως θα κάνετε. Οι εποχές που μερικοί ρακένδυτοι κατσαπλιάδες κήρυτταν επαναστάσεις έχουν παρέλθει. Σήμερα η μοναδική επανάσταση που επιτρέπεται είναι ή αυτή του καναπέ, ή εκείνη της 21ης Απριλίου και είναι βασικό να κατανοήσουμε ότι έτσι πράττουν οι ευπεύθυνοι λαοί στις υπεύθυνες Δημοκρατίες. Δεν μπορεί ένα παγκόσμιο σύστημα, όσο σάπιο κι αν είναι, να διακινδυνεύει από τα όνειρα και τις ελπίδες ενός μικρού λαού.

Ελληνίδες, Έλληνες. Σήμερα καλούμαστε να επιλέξουμε ανάμεσα στο διεφθαρμένο και ανούσιο παρελθόν που κόντεψε να εκμηδενίσει τη χώρα και στο ένδοξο μέλλον της ασφάλειας και της ευημερίας. Καλούμαστε να απορρίψουμε τα φαντάσματα του παρελθόντος: Αντίσταση, Όχι, Αγώνες,  Ανεξαρτησία, Αξιοπρέπεια, Δημοκρατία, Ελευθερια, Δικαιοσύνη, Ισότητα, Νόμοι, Σύνταγμα, Ευνομούμενη Πολιτεία κλπ. Καλούμαστε να αναγνωρίσουμε ότι το παρελθόν αυτό ανήκει στα μουσεία τα οποία πρέπει να επισκέπτονται τα δισεκατομμύρια τουριστών που μας ξελασπώνουν κάθε χρόνο και στους οποίους πρέπει να νοιώθουμε ατελείωτη υποχρεώση αφού μεταξύ άλλων δημιουργούν και εκατομύρια θέσεις εργασίας. Καλούμαστε να αναγνωρίσουμε ότι μια ζωή με άλλο νόμισμα θα ήταν ανυπόφορη. Ο Έλληνας δεν επιτρέπεται και δεν του αξίζει να πεθαίνει με δραχμές. Μπορεί να αυτοκτονεί, να απαξιώνεται και να μένει άπορος με ευρώ ώστε να έχει αξία η θυσία του. Ποιος αντέχει τις ανυπόφορες τύψεις, τις Ερυνίες, να μην έχει μία σε δραχμές, όταν μπορεί να είναι ευτυχισμένος μη έχοντας μία σε ευρώ; Τι να το κάνεις το σπιτι και τα χρήματα (που δεν φέρνουν την ευτυχία άλλωστε) αν η χώρα δεν μπορεί να σταθεί στο διεθνές στερέωμα σαν ισότιμη εταίρα πάνω στο ευρωπαϊκό κρεβάτι; Μήπως έχουμε λησμονήσει την καταστροφή και την δυστυχία που υπήρχε στη χώρα προ ευρώ; Ούτε τουρίστες επισκέπτονταν τη χώρα, ούτε σπίτια χτίζονταν, ούτε θέσεις εργασίας υπήρχαν, ούτε προοπτική για ανάπτυξη υπήρχε. Κόσμος έτρωγε από του κάδους, δεν υπήρχε ασφάλιση ούτε εργασιακά δικαιώματα, ούτε δημοσια Υγεία ούτε τίποτε. Τώρα αυτά έχουν αλλάξει. Με το ευρώ είναι καλύτερα, το έλεγε και η διαφήμιση.

Χρεώνουμε τη χώρα με ασφάλεια, δημιουργούμε νέα διαφθορά και παρέχουμε νέες προοπτικές σε όποιον επιθυμεί να μην μπορεί να συμετάσχει πουθενά. Καταστρέφουμε τη νέα γενιά με μεθοδικότητα και ρημάζουμε κάθε δομή που υπάρχει ξεπουλώντας παράλληλα τα πάντα. Αντικαθιστούμε την παλαιά ανασφάλεια και απελπισία με νέα ανασφάλεια και απελπισία. Καταργούμε τις απαρχαιωμένες δομές που εριξαν το κράτος στα βράχια όπως τους φορείς ασφάλισης, την Κοινωνική Πρόνοια, το Κοινωνικό Κράτος κλπ. Οι πολίτες με υπευθυνότητα υποστηρίζουν τις ορέξεις των δανειστών και των αρπαχτικών και το ενθαρρύνουμε να συμβαίνει ως φυσική εξέλιξη. Δημιουργούμε ένα κράτος σύγχρονο και ευρωπαϊκό όπου όλα θα είναι ιδιωτικά. Χαρίζουμε τα υγιή τμήματα του Κράτους σε ιδιώτες ενθαρρύντας την ιδιωτική επιχειρηματικότητα, δανειζόμαστε αλόγιστα και το ονομάζουμε εξυγίανση, ξεπουλάμε τη χώρα ή και την χαρίζουμε σε όσους μπορούμε να δανείσουμε και μετά να τα πληρώσετε εσείς για να αποδείξουν ότι ενδιαφέρονται για τη χώρα και τον Πλούτο της, αλλά προπάντων σας τρομοκρατούμε μέσα από τα καθεστωτικά ΜΜΕ για να μας υποστηρίζετε με δική σας ελεύθερη επιλογή, το οποίο είναι και το σημαντικότερο. Καμία αξία δεν θα είχαν όλα αυτά δίχως τη δική σας νομιμοποίηση. Και όλα αυτά είναι αποτελέσματα της εμπιστοσύνης που μας δείχνουν οι Δανειστές μας και ιδίως οι Γερμανοί, οι οποίοι αναγνώρισαν την ειλικρινή μας μεταμέλεια για τα λάθη του παρελθόντος, για τις ψευτομαγκιές της στιγμής. Μια μεταμέλεια που απεδείχθη στην πράξη και τους έπεισε ότι είμαστε ισότιμες εταίρες.

Πρέπει να αναλογιστούμε επι τη ευκαιρία της σημερινής επαιτειου ότι με τους Δανειστές έχουμε κοινούς στόχους: όλοι θέλουν τα χρήματα και την περιουσία σας και όλοι θέλουν να εξυπηρετήσουν τα δικά τους συμφέροντα, έτσι όλοι μαζί μαχόμαστε για τον κοινό σκοπό.

Ελληνίδες, Έλλληνες, πριν από πολλά χρόνια σε ένα έτος που δεν χρειάζεται να θυμόμαστε πλέον, ένας δικτάτορας είπε ένα μεγάλο και εσφαλμένο Όχι στους Γερμανούς, αμαυρωνοντας την εικόνα των δικτατόρων και στερόντας μας το δικαίωμα για μια πιο ξεκάθαρη υστεροφημία πλάι σε όλους τους ένδοξους δικτάτορες, οι οποίοι σε σχέση με'μάς έκαναν απλώς κάποια. Εμείς τα κάνουμε όλα. Δεν είναι καιρός για ανυπακοή και λοιπές αηδίες, ούτε για όνειρα κι ελπίδες. Η ελπίδα πεθαίνει πάντα πρώτη και πρέπει να το κατανοήσουν όλοι αυτό διότι μόνο έτσι μπορούμε να δημιουργήσουμε ένα ασφαλές μέλλον για το Σύστημα. Έτσι, σήμερα επιχειρούμε να καθιερώσουμε την ίδιαν ημέρα, ως αντίστοιχη αλλά νέα επαίτειο του μεγάλου ΝΑΙ. Σήμερα προσπαθούμε να αναλογιστούμε τις ιστορικές μας ευθύνες και να συνεχίσουμε στον δρόμο που εχουμε χαράξει, όλοι μαζί, χέρι-χέρι. Κι αν στην διαδρομή κάποιοι από εσάς δεν τα καταφέρουν πρέπει να γνωρίζουμε ότι μια ένδοξη διαδρομή έχει και τις παράπλευρες απώλειές της. Όπως έχουν πει πολύ σωστά και οι υπουργοί μας, όποιος δεν μπορεί να προσαρμοστεί πεθαίνει.

Χρόνια πολλά σε όλες και όλους.
Ζήτω το Ευρώ.
Ζήτω η Ευρωπαϊκή Ένωσις.
Ζήτω το ένδοξο 1984.
Ζωή σε λόγου μας.

Ακολουθεί έντονο χειροκρότημα από όλους τους παρευρισκόμενους.
Ο πρωθυπουργγός έντονα συγκκινημένος αποχωρεί διότι έχει να πάει τα καφεδάκια στον Σόιμπλε.

Πιάσε ένα σανσέξ στόρυ με ολίγη και πάντα με πλήρη σεβασμό προς το Πολίτευμα.

(κι εμένα ένα, ακούστηκε η φωνή από το βάθος)

Τα πράγματα είναι απλά και απορώ γιατί προσπαθούν κάποιοι να τα παρουσιάσουν διαφορετικά. Τον τελευταίο καιρό με πρόσχημα την εκλογή του ΠτΔ στην χώρα παίζεται ένα χοντρό πολιτικό παιχνίδι, πέραν φυσικά όλων των άλλων παιχνιδιών που παίζονται εδώ και χρόνια.

Ο Αντώνιος_ ο Σαμαράς ο Α' ο Πιτσαδώρος, γνωστός και ως στραβοχυμένος ένεκα του ιδιαιτέρως χαρακτηριστικού στυλ με το οποίο περπατάει και γέρνει μονόμπαντα, επί σειρά μηνών πίστευε ότι το παιχνίδι σώζεται. Και λογικό να το πίστευε, εδώ πίστευε και τις δημοσκοπήσεις, αλλά τέλος πάντων ο λόγος ήταν άλλος:  αφού ο πιο άχρηστος λαός που έχει αναπνεύσει ποτέ οξυγόνο στον πλανήτη εξακολουθεί να ανέχεται την ξενόφερτη χουντάρα  με τις ντόπιες ευλογίες εντελώς αδιαμαρτύρητα γιατί να πίστευε κι ο Αντώνης_ μας ότι πετάει ο γάιδαρος; Οπότε, ποιος να αντιμιλήσει και γιατί; Ο Γαρουφαήλ και οι λοιποί του Δικτύου 21(ης Απριλίου) ή μήπως το κύτος με το λίπος αντί εγκεφάλου; Μέχρι και ο Δον κυρ-Φώτης λογικά παρών θα έλεγε σε κάτι τέτοιο. 

Βέβαια στις διπλές εκλογές που είχαμε πριν λίγους μήνες (ευρωεκλογές και τοπικής αυτοδιοίκησης) έφαγε βέβαια την σακουλίτσα του που όπως θυμόμαστε είχε αναλύσει ως πλήρη αποδοχή της πολιτικής που ακολουθεί, αλλά και πάλι η νοοτροπία ενός αχρήστου ανθρώπου που δεν έχει δουλέψει ποτέ είναι πάντοτε η ίδια: εμείς τα κάνουμε όλα σωστά και το μήνυμα ήταν λάθος άρα πρέπει να το διορθώσουμε με κάποιον τρόπο.

Έλα όμως που ακόμη και η πιο άχρηστη (και ίσως επικίνδυνη) αξιωματική αντιπολίτευση όλων των εποχών (τουλάχιστον μέχρι σήμερα) νομοτελειακά θα αρχίσει να ανοίγει την ψαλίδα από ένα σημείο κι έπειτα και ο λόγος είναι απλός και όχι μόνο αυτό αλλά απεδείχθη περίτρανα με τους τελευταίους λεονταρισμούς περί δήθεν και τάχα μου και λέμε και καμιά μαλακία να περάσει η ώρα περί εξόδου από το Μνημόνιο. Μόλις ο πιτσαδώρος που έχει εφεύρει την πίτσα με τα 4 τυριά με γεύση πίτσας με 5 τυριά (όπως λέει και ο φίλτατος polse) ανακοίνωσε ότι η χώρα ετοιμάζεται να βγει από το Μνημόνιο, τι συνέβη λοιπόν;

Απάντηση: το σώσε μαζί με το έλα να δεις, στον κύβο.

Εδώ, λοιπόν, αναγκαστικά αναφύονται μερικές αυτονόητες ερωτήσεις τε και απορίες. Φερειπείν, εδώ και 5 χρόνια που έχουμε μπει σε αυτό το σπιράλ θανάτου (κυριολεκτικά κι ουχί μεταφορικά) υποτίθεται ότι με τον έναν ή τον άλλον τρόπο βελτιώνουμε την κατάσταση. Μάλιστα, κάθε τόσο έχουμε και μια καλή κουβέντα ν'ακούσουμε από τα ομώτιμα καθάρματα της διεθνούς τοκογλυφίας υπό την Μέρκελ και του μισανθρώπου ανθρωποειδούς. Τα πάτε καλά, ο ένας. Χαιρετίζουμε τις μεταρρυθμίσεις, ο άλλος. Η Ελλάδα πρέπει να συνεχίσει στον σωστό δρόμο, ο τρίτος κ.ο.κ. Φυσικά την ίδιαν στιγμή στην χώρα οι αριθμοί απλώς χειροτερεύουν και αναφέρομαι σε όλους τους αριθμούς: το χρέος, το ΑΕΠ, τις αυτοκτονίες, την ανεργία, το ύψος των μισθών, τους ανασφάλιστους, τους υποαπασχολούμενους, τους απλήρωτους, την μετανάστευση, τη δυνατότητα κατανάλωσης και γενικά όλους τους αριθμούς. Τίποτε στην χώρα δεν πάει καλά, αλλά το κατά Πιτσαδώρο σανσέξ στόρυ είναι αναγνωρισμένο απ'όλους. 

Συμφωνώ και επαυξάνω: όσο μας πηδάνε και μας αλλάζουν τα φώτα, όσο μας κλέβουν από τους πόρους μέχρι τις ζωές, το σανσέξ στόρυ πάει καλά. Μόνο που μόλις ειπώθηκε -διότι δεν ξέρω αν το καταλάβατε ότι απλώς ειπώθηκε και τίποτε περισσότερο- έγινε της εκδιδομένης η καγκελαρία κιγκαλερία. Το χρηματιστήριο έπαθε ένα μίνι κραχ, τα περιβόητα spread έφτασαν σε ύψη μεγαλύτερα από εκείνα που δήθεν-τάχα μου-λέμε και καμιά μαλακία να περάσει η ώρα μας είχα αναγκάσει να μπούμε στο Μνημόνιο, πανταχόθεν άρχισαν να πέφτουν από ήπια καντήλια μέχρι κόσμια σκατά ότι κόφτε τις μαλακίες, ενώ άρχισαν πάλι να εξωτερικεύονται κάτι περίεργες φοβίες περί της νομισματάρας, του ευρώ, συν φυσικά του παγκοσμίου οικονομικού συστήματος που περιέργως μέσα από την πλήρη σταθερότητά του φέρεται έτοιμο (πάλι) προς κατάρρευση και όλα αυτά μέσα από έναν ορυμαγδό ανακοινώσεων. Μυστήρια πράγματα. Οι επιτυχίες του χθες είναι οι ανασφάλειες του σήμερα και ενδεχομένως η αποτυχία του αύριο. Κάτι δενπάει καλά...

Είπαμε, δηλαδή, μια μαλακιούλα για να περνάει η ώρα, σχεδόν σαν αυτές που λέγονται κάπου ανάμεσα στον καφέ και το τσιγάρο, άντε και λίγο μετά την πρώτη μπυρίτσα, και κόντεψε να διαλυθεί το ορατό (οικονομικό) Σύμπαν. Και διερωτώμαι, πέντε χρόνια σωτηρίας που στο διάολο εξαφανίστηκαν; Φτερνηστήκαμε στο πλαίσιο της σαμαρικής κουραδομαγκιάς ότι η χώρα τάχα μου κυβερνάται από μόνη της και μάλιστα εν πλήρη ευρωπαϊκή μεγαλοπρέπεια (αυτό κρατήστε το διότι θα ακολουθήσει -ελπίζω σύντομα- δεύτερο σενδόνι, σχετικό και απείρως σοβαρότερο) και ξαφνικά άρχισαν πάλι να φοβούνται για παγκόσμιο κραχ. Διάβαζα πριν λίγες μέρες από ξένα μέσα (μιας και προφανώς κάποιοι που μας ξέρουν καλά ήταν βέβαιοι ότι ο Πιτσαδώρος θα την έκανε την κίνηση ανωτερότητος) ότι το γερμανικό θαύμα, ούτως ειπείν deutsches wunder, είναι έτοιμο να καταρρεύσει και ότι στα επόμενα 5 χρόνια η Γερμανία θα βιώσει δραματικές στιγμές, το οποίο εκτός από Θεία Δίκη θα είναι και το μοναδικό λογικό συνεπακόλουθο όπως άλλωστε έχουμε αναφέρει και στο παρελθόν. Άλλοι, Γερμανοί και μη, τα χώνουν προσπαθώντας να προλάβουν καταστάσεις αλλά δυστυχώς είναι ήδη αργά, συνολικά στην οικονομική πολιτική. Το δε χάσμα φιλοσοφίας ανάμεσα στην ευρωπαϊκή/γερμανική οικονομική πολιτική και την αμερικανική (που έχουμε ξεχάσει ότι είναι αυτή που κάνει το κουμάντο κιόλας) όχι μόνο είναι τεράστιο αλλά ανοίγει ολοένα και περισσότερο. Οι Αμερικάνοι κατάλαβαν ότι η συγκέντρωση του πλούτου σε συγκεκριμένες σφαίρες δεν προσφέρει τίποτε και τελικώς για να υπάρχει κατανάλωση το πείραμα να κυκλοφορεί λιγότερο χρήμα απέτυχε. Μόνο που τώρα πρέπει να πείσουν όλη την Υφήλιο ότι τα τελευταία 40 χρόνια έλεγαν μαλακίες, που είναι και το πιο δύσκολο. Η εξίσωση, λοιπόν, δεν βγαίνει και πλέον το βλέπουν όλοι, ή μάλλον όλοι όσοι έχουν τα μάτια ανοικτά, διότι εξακολουθούμε να ζούμε ανάμεσά τους. Ο λόγος που τις τελευταίες μέρες ο ένδοξος κι ευπερδής πρωθυπουργός μας ανέκρουσε πρύμνην και από τις μάγκικες εξόδους από το Μνημόνιο παρήγγειλε άλλα τρία με ολίγη για να έχει το κεφάλι του ήσυχο, είναι ότι όλα αυτά συμβαίνουν όχι επειδή έχουμε κάνει κάτι λάθος, αλλά ακριβώς επειδή έχουμε κάνει όλα αυτά που μας έχουν επιβάλει. Ο λόγος που οι αριθμοί πάνε κατά διαόλου, ο λόγος που μας έχουν ζητήσει συγγνώμη για εσφαλμένες εκτιμήσεις καμιά δεκαριά φορές το τελευταίο έτος, ο λόγος που τίποτε δεν γίνεται όπως είχε προβλεφθεί, ο λόγος που είμαστε σε απείρως δυσχερέστερη θέση από την αρχική, ο λόγος που ακόμη και σήμερα τόσο εντός ευρωζώνης όσο και παγκοσμίως φοβούνται για το μεγάλο κραχ, είναι ακριβώς ότι είμαστε στο Μνημόνιο. Το πρόβλημα είναι το Μνημόνιο, το πρόβλημα είναι η Ευρώπη, τα έχουμε ξαναπεί και ξανατεκμηριώσει και απλώς το βιώνουμε μέσα από το σύνολο της νεοελληνικής μας σχιζοφρένειας. 

Το πρόβλημα δεν είναι της Ελλάδας, το πρόβλημα είναι ότι η Ελλάδα είχε απλώς την γεωργακικοπαπανδρεϊκή μεγαλειώδη έμπνευση να βγάλει πρώτη την τάπα. Το ίδιο ακριβώς θα συνέβαινε αν την τάπα την είχε βγάλει πρώτη η Πορτογαλία, με τη μόνη διαφορά ότι εμείς θα ήμασταν στη θέση της Πορτογαλίας και η Πορτογαλία στη δική μας. Το πρόβλημα το έχει το σύστημα, είναι τόσο απλό. Δεν μπορούμε να περιμένουμε από αυτούς που μας έχουν βάλει στο πρόβλημα και που μας βυθίζουν μέσα του ολοένα και περισσότερο, να μας βγάλουν εντέλει έξω από αυτό. Αυτό θα ήταν το ιδανικό αλλά δυστυχώς ρεαλιστικά είναι αδύνατον να συμβεί και ο λόγος είναι ότι οι άνθρωποι αυτοί είναι αποδεδειγμένα άχρηστοι. Και φυσικά δεν είναι δυνατόν να σωθεί ένα σύστημα που δεν είναι φτιαγμένο για να μπορεί να σωθεί.

Όποιος νομίζει ότι η ιστορία σώνεται, είναι βαθύτατα νυχτωμένος, και δεν αναφέρομαι μόνο στην Ελλάδα. Ειδικότερα για την Ελλάδα βέβαια, είναι γνωστή η μοίρα των βαριδίων σε ένα αερόστατο: τα πετάνε όσοι είναι μέσα μπας και σωθούν. Βέβαια το αερόστατο δεν πρόκειται να σωθεί διότι έχει και τρύπα, γι'αυτό και χάνει ολοένα και περισσότερο ύψος: η μόνη διαφορά, κοινώς, είναι το ποιος θα πέσει πρώτος και ποιος τελευταίος, ακριβώς όπως και σε ένα πλοίο που βυθίζεται και που αυτοί που βρίσκονται στην πλώρη νομίζουν ότι θα σωθούν βλέποντας την πρύμνη να βυθίζεται. 

Η σύγχρονη οικονομική πολιτική αποδεδειγμένα πλέον βασίζεται σε μία απλή παραδοχή: ότι απαγορεύεται να συμβεί κάτι κακό, διότι το σύστημα είναι φτιαγμένο με τέτοιον τρόπο που δεν μπορεί να έχει (κατασκευαστικά) αντίμετρο. Είναι τόσο απλό, γι'αυτό και όλα γίνονται όπως έχουμε που γράφουμε εδώ και χρόνια, όχι μόνο εγώ αλλά και πολλοί άλλοι. Τα πράγματα είναι μετρημένα κουκιά, μόνο που το πιο ανησυχητικό δεν είναι άλλο παρά ο στρουθοκαμηλισμός των περισσοτέρων (υπενθύνων και μη), που παριστάνουν ότι δεν βλέπουν γύρω τους τα γεγονότα και ευελπιστούν πως μόλις το πρόβλημα λυθεί θα σταματήσουν και όλα τα παρατράγουδα.

Παρεμπιπτόντως, μιας και ανέφερα πιο πάνω την ανικανότερη αξιωματική αντιπολίτευση αν και τα έχω ξαναπεί, δεν πρέπει να λησμονούμε ή να παρερμηνεύουμε (επειδή δεν μας συμφέρει) και το ότι η όλη ιστορία έγινε μεταξύ άλλων και για να το δει ο Τσίπρας και οι συν αυτώ. Ναι, έχουμε πει ξανά και ξανά ότι ο Τσίπρας δεν θα μπορέσει να κάνει το παραμικρό και με τον έναν ή τον άλλον τρόπο να συνεχίσει την ίδιαν ιστορία και ιδίως τώρα που πλέον έχει ξεκινήσει και η αντίστροφη μέτρηση της βόμβας, για την οποίαν το ερώτημα δεν είναι το πότε θα σκάσει αλλά το εις τίνος τα χέρια θα σκάσει, διότι μετά τους μεγαλοφυείς χειρισμούς Πιτσαδώρου προκειμένου να σκάσει στα χέρια του Τσίπρα υπάρχει ένα σοβαρό ένδεχόμενο τελικώς να σκάσει στα δικά του. Αλλά τέλος πάντων ας μην προτρέχουμε. Η ουσία είναι ότι με έναν σμπάρο έπεσαν πολλά τρυγώνια. Δεν ξέρω αν θυμάστε που γράφαμε εδώ και καιρό ότι δεν θα πρέπει να εκπλαγούμε αν σε προεκλογική φάση μας γίνει κανά στρατιωτικού τύπου καψόνι α λα Κύπρου, που τους έκλεισαν τα ΑΤΜ για κανά δίμηνο -όσο ήταν τέλος πάντων- και έτρεχαν οι άνθρωποι και δεν έφταναν. Κάτι αντίστοιχο ήταν και αυτό, για να τα δει κι ο Τσίπρας, για να τα δούμε και εμείς, για να καταλάβει και ο Αντώνης_ ότι πλέον έκαψε το χαρτί του και μόνο σε κανάν διορισμό στο Χάρβαρντ μπορεί να ελπίζει μπας και περισώσει το όνομά του από τον κάδο των πολιτικών περιττωμάτων στο οποίο το έχει εναποθέσει με περισσή σπουδή, όπως έκανε και ο συμφοιτητής του αλλά και πλήθος άλλων, μικροτέρων και εμγαλυτέρων καθ'όλα τα χρόνια ύπαρξης αυτού του χιλιοταλαιπωρημένου κράτους.

Θα κλείσω δανειζόμενος μια κουβέντα από τον αγαπημένο μου βλόγερε, polse, ότι το δράμα αυτού του έθνους είναι ότι μόλις πρωτοσυστάθηκε μετά το 21, είχε κόμμα ρούσσικο, είχε κόμμα γαλλικό, είχε κόμμα αγγλικό, αλλά δεν είχε κανένα ελληνικό. Δυστυχώς εξακολουθεί να μην έχει κανένα ελληνικό. Κι επίσης να προσθέσω ότι προτού ακόμη συσταθεί, είχε ήδη χρεωθεί με δάνεια που όπως ξέρουμε σχεδόν δεν έφτασαν ποτέ στον προορισμό τους, μιας και κυρίως τα έφαγαν οι ίδιοι οι δανειστές, όπως άλλωστε γίνεται και σήμερα. Όλα τριγύρω αλλάζουνε κι όλα τα ίδια μένουν και πάνω απ'όλα δείχνουν αν μη τι άλλο λαό του κώλου, κάτι που προφανώς και επιβεβαιώνεται στο πλήρες μεγαλείο του σε συνεχή και καθημερινή βάση σε κάθε τομέα της καθημερινότητάς μας. Δεν απαιτούμε να αλλάξει τίποτε, διότι φοβόμαστε μήπως πρέπει να συμμετάσχουμε κι εμείς στις αλλαγές αλλά περιμένουμε να αλλάξουν όλα. Με την ίδιαν λογική συνεχώς ψηφίζουμε τους πλέον ανίκανους και άχρηστους πολιτικούς που έχουν υπάρξει, διότι έχουμε αποδεχθεί ότι αυτούς έχουμε και ότι δεν αλλάζει αλλά αυτοί που δεν αλλάζουν είναι η ελπίδα μας για αλλαγή. Παρομοίως, έχουμε εναποθέσει τη σωτηρία μας μοναχά στους άλλους, μόνο που οι άλλοι κάνουν τη δουλειά τους σωστά αφού κοιτάνε τη δική τους πάρτη και όχι τη δική μας. Πιστεύουμε καθημερινά αυτούς που ξέρουμε ότι μας λένε τα μεγαλύτερα ψέματα και σπεύδουμε να κατηγορήσουμε τον δίπλα μας βασιζόμενοι σε αυτά τα ψέματα. Αρνούμαστε να κάνουμε την αυτοκριτική μας αλλά είμαστε εξπέρ στο να κάνουμε την αυτοκριτική των άλλων, την ώρα που όποιος κάνει τη δική μας αποτελεί casus belli. 

Κοινώς, είμαστε εθισμένοι στην ίδιαν την μετριότητα και την ανικανότητά μας, που ευχόμαστε να ψοφήσει και η κατσίκα του γείτονα προκειμένου να νοιώσουμε καλύτερα μιας και πρόσφατα ψόφησε και η δική μας κατσίκα. Κι αν ακόμα καλύτερα συμβεί στον δίπλα κάτι κακό αλλά σε'μένα όχι, θα είμαι ο πιο ευτυχισμένος άνθρωπος που υπάρχει διότι θα έχω ξαναθυμηθεί με απολύτως αναίμακτο τρόπο ότι συμβαίνουν και άσχημα πράγματα στην ζωή. Δεν πα να περνάνε τα πάντα με πράξεις νομοθετικού περιεχομένου, δεν πα να καταστρατηγείται το Σύνταγμα, δεν πα να χεστούν και οι Νόμοι με τον όποιον ρομαντισμό αποπνέουν; Σημασία έχει το ευρώ. Θα είναι τραγωδία αν πεθάνουμε με δραχμές, σημασία έχει να πεθάνουμε με ευρώ.
Για όλα έχουμε πάντα έτοιμη μια δικαιολογία συν μια κατηγορία διά παν ενδεχόμενον. Αυτό είναι ο νεοέλληνας, μην τρέφουμε ψευδαισθήσεις. Άριστα έλεγε ο μέγιστος Ηλίας Μπαζίνας ότι η τουρκοκρατία ήταν η μεγαλύτερη ευλογία που συνέβη στον Έλληνα διότι του έδωσε μια δικαιολογία ότι του φταίνε τα πάντα και το πάτημα να μην κάνει ποτέ τίποτα.

Και μου λέτε μετά ότι μπορεί να σωθεί ετούτη η χώρα, ε;

Δυστυχώς ούτε πρόκειται αλλά ούτε και της αξίζει.

Με έχετε κουράσει, ω, άνθρωποι.

Χαίρετε.

Επειδή οι πραγματικοί οπαδοί δεν έχουν να χωρίσουν τίποτα.

Συγχαρητήρια στον φίλτατο αεκτζή αρθρογράφο και τα ειλικρινή μου σέβη. Αντιγράφω από εδώ δίχως ν'αλλάξω ούτε ένα κόμμα.
Δεν έχουμε τίποτε να χωρίσουμε, με κανέναν και για κανέναν λόγο.

Κάποια στιγμή όταν θα βρω λίγη ευκαιρία θα πούμε δυο τρία πράγματα και για την δολοφονία του φιλάθλου του Εθνικού στην Κρήτη.

16 Σεπτέμβρη Ολυμπιακός–Ατλέτικο Μαδρίτης στο τηλέφωνο ο φίλος… «Χάρη πάω σε καφετέρια να δω τον αγώνα…»
40 χρόνια φίλοι, φανατικός γαύρος αυτός φανατικός ΑΕΚτζης εγώ, ποτέ ανάμεσα μας δεν μας χώρισε τίποτα, πάντα ο ένας έτρεχε να βοηθήσει τον άλλον σε δύσκολες στιγμές. Ποτέ δεν χώνεψα αυτήν την ομάδα του λιμανιού γιατί πάντα ένοιωθα το άδικο να με πνίγει με τις διάφορες μεθοδεύσεις της για να είναι μόνιμα νικητής. Ο φίλος μου απαντούσε «είναι ο Ολυμπιακός και γι αυτο πρέπει πάντα να κερδίζει με οποιονδήποτε τρόπο χώνεψε το». Τα χρόνια περνούσαν σε όλη αυτήν την διαδρομή ούτε συγγενείς μεταξύ τους δεν είχαν τόσο δέσιμο και ήμασταν και οι δυο κομμένοι από το στενό οικογενειακό μας περιβάλλον. Κάποια στιγμή τον φίλο τον έχασα τον παλιογαυρο πέρσι το καλοκαίρι τον αναζήτησα σπίτι του τίποτα…
Κάποια ξαδέλφια του ούτε είχαν επαφή μαζί του μόνος του ο φίλος χωρίς οικογένεια δεν τον βρήκα πουθενά αυτά πέρσι τον Σεπτέμβρη. Ξάφνου κτυπά το τηλέφωνο μου είναι από το νοσοκομείο Παπαγεωργίου της Θεσσαλονίκης ο φίλος σας μου λένε είναι στην εντατική με έμφραγμα. Σε λίγες μέρες βγήκε ακολουθώντας και την αγωγή των γιατρών και ξανά πάλι οι χαρές και τα αστεία μεταξύ μας. Τέταρτη στο τηλέφωνο 17 Σεπτέμβρη ο φίλος θα δει την Μπαγερν Μονάχου με την Μάντσεστερ Σίτυ τον είπα καληνύχτα ήρθε και η Πέμπτη πιάσαμε Κυριακή ο φίλος πουθενά Δευτέρα τρέχω σπίτι του κτυπώ την πόρτα τίποτα. Φεύγω για την σστυνομία σε λίγο το περιπολικό με έναν κλειδαρά ανοίγουμε την πόρτα ο φίλος είχε φύγει για πάντα στους ουρανούς με τους αγγέλους εκεί να βρει την γαλήνη του γιατί είχε παιδική ψυχή.
Δεν το πίστευα ένοιωθα τώρα μόνος αμήχανος και φοβισμένος ήταν ο μόνος άνθρωπος που μεταξύ μας είχαμε τόσα βιώματα μαζί παντού σε γιορτές σε εκδρομές και ξένοι με τους συγγενείς. Τι έμεινε σε μένα τώρα να του προσφέρω λίγα λουλούδια και μια ευχή με πολλά δάκρυα. Καλό σου ταξίδι αδελφέ μου ΤΑΣΟ ΚΟΥΡΤΗ ας είναι ελαφρύ το χώμα που σε σκεπάζει εκεί στα κοιμητήρια Θέρμης Θεσσαλονίκης, ένας κύκλος μια ζωή 40 χρόνια μεταξύ μας από τα θρανία τελείωσε, και τι έμειναν τώρα κάτι σκέψεις. ΕΙΜΑΣΤΑΝ ΦΑΝΑΤΙΚΟΙ φίλοι των ομάδων που αγαπούσαμε και αγαπώ ακόμη, όμως αυτή η αντιπαλότητα ποτέ δεν πρέπει να γίνεται έκφραση βίας μέσα στα γήπεδα παίζοντας ο κάθε φίλαθλος και οπαδός το παιχνίδι του επιχειρηματία Προέδρου που θέλει να έχει τον στρατό του για τα δικά του σχεδία που αγνοεί ο οπαδός της οποιαδήποτε ομάδας.

Ας λογικευτούμε και ας δούμε λίγο ποιο ήρεμα κάποια πράγματα το ποδόσφαιρο, είναι ο βασιλιάς των σπορ είναι λαοφιλές ποτέ όμως να μην γίνεται χρήση βίας από τους οργανωμένους αυτοί ας υποστηρίζουν με φανατισμό την ομάδα τους μέσα στο γήπεδο όχι με τις πράξεις και ενέργειες τους να υπάρχουν θύματα όπως πρόσφατα με τον άτυχο φίλαθλο του ΕΘΝΙΚΟΥ ΠΕΙΡΑΙΩΣ. Mακαρι μέσα από αυτές τις λίγες γραμμές να καταλάβουν κάποιοι όπου και αν ανήκουν είτε δημοσιογράφοι που δηλητηριάζουν τις ψυχές των οπαδών από τις εφημερίδες για το μεροκάματο τους ότι πρέπει να υπάρχει σεβασμός μεταξύ των οπαδών των ομάδων. Αντίπαλοι είμαστε μέσα στον αγώνα χωρίς βιαιοτητες μετά των αγώνα είμαστε όλοι φίλοι κα συνάνθρωποι
ΑΝΤΙΟ ΠΑΛΙΟΓΑΥΡΕ ΦΙΛΕ ΚΑΙ ΑΔΕΛΦΕ ΜΟΥ ΤΑΣΟ ΚΑΛΟ ΣΟΥ ΤΑΞΙΔΙ
Χάρης Καρολίδης