Ο Καραγκιόζης Δον Κιχώτης (μια τραγική κωμωδία τρόμου)

ή αλλιώς Ιστορίες για εγκεφαλικά και το καταραμένο δημόσιο που μας τρώει τα λεφτά.

Μιας και σχετικά πρόσφατα σας εκμυστηρεύτηκα μια ιστορία με εγκεφαλικό, είπα να μνημονεύσω έστω για λόγους αρχείου και την σπαρταριστή συνέχεια, έτσι επειδή έχει πέσει πολλή ανάπτυξη στην χώρα ρε παιδί μου. Τόση, που βρωμάει τεστοστερόνη κάθε γειτονιά να'ούμ.
Και ναι, για όσους δεν το κατάλαβαν, ακολουθεί τυπικό κατωκοσμικό σενδόνι με αμέτρητες ανατροπές και πολλαπλές συγκινήσεις τε και οργασμούς, τουτέστιν λάβετε τα μέτρα σας με δική σας ευθύνη.

Που λέτε, η νοσηλεία εις το νοσοκομείο έλαβε τέλος για τον πατήρ της Περσεφόνης, μετά από πέντε βδομαδούλες όπου η δωρεάν βορίδειος Υγεία μας πήγε ο κούκος αηδόνι για διαφόρους λόγους, προφανώς επειδή  άνθρωπος μια ζωή πλέρωνε τις εισφορές του για είναι δικαιούχος δωρεάν περιθάλψεως άρα αφού πλέρωνε για μια ζωή γιατί να σταματήσει τώρα και ποιος τη χέζει την δωρεάν περίθαλψη όταν η χώρα καίγεται; Σωστά αμφότερα.
Αλλά τέλος πάντων ας μην ασχολούμεθα με περιττές λεπτομέρειες που απλώς αδονίζουν περαιτέρω την ατμόσφαιρα με γελοιότητα και ας πάμε στο προκείμενο.
Ήγγικεν η ώρα λοιπόν να ληφθεί η μεγάλη απόφαση: τι κάνουμε τώρα; Διότι έπρεπε να αναλογιστούμε ότι ναι μεν ο άνθρωπος βγήκε, αλλά έλα που έχει χίλια δυο προβλήματα (πχ δεν περπατάει, μετά βίας καταπίνει, δεν μιλάει κλπ), άρα αν πάει στο σπίτι εγκυμονούν σοβαροί κίνδυνοι και γι'αυτό είναι επιτακτική η συστηματική παρακολούθησή του από εξειδικευμένο προσωπικό. Ρωτήσαμε, λοιπόν, σε κέντρο αποκατάστασης (δημόσιο) τι μπορούμε να κάνουμε. Η απάντηση αν και όχι ευθής (για ευνόητους λόγους) ήταν σχετικά σαφής και η συζήτηση αρκετά σύντομη: μάν-γκα, εδώ πέρα μετά βίας χωράνε οι νεαροί που πλέον παθαίνουν εγκεφαλικά (καθ'όσον από την πολλή ανάπτυξη έχουν κατέβει τα όρια ηλικίας των εγκεφαλικών βλέπετε). Που να τον χωρέσουμε έναν ηλικιωμένο όταν δεν χωράνε οι νέοι; Μάζεψέ τα και τράβα αλλού.

Και αναγκαστικά ψάξαμε γι'αλλού, όπου διαπίστωσα (εκ νέου) ότι στην χώρα της ανάπτυξης αν δεν φυσάς το παραδάκι και δεν κινείται και το χρήμα άρα δεν λαδώνονται και τα γρανάζια του καπιταλισμού σε έχουν εντελώς χεσμένο (όχι ότι δεν το ξέραμε βέβαια). Οπότε ή που θα πρέπει να απευθυνθείς σε τράπεζα, ή που δεν θα γυρίσουν καν να σε κοιτάξουν γράφοντας σε εις τα ευρύτερα των παπαριόνε τους μαζί με τις εισφορές που μια ζωή πλήρωνες. Αλλά ας μην το εκχυδαϊζω. Η ουσία είναι ότι αρχίσαμε να ψάχνουμε σε υποψήφια "μαγαζιά", όπου μαλλιά να είχαμε για να καραφλιάζουμε με όλα αυτά που μας έλεγαν στο καθένα απ'αυτά. Αυτό σημαίνει ότι αναγνωρίζοντας ότι τους έχεις ανάγκη, σε χτυπάνε σαν χταπόδι αλύπητα. Εάν υποθέσουμε ότι ψάχνεις για κάτι πιο οικονομικό, πολύ απλά πετάς μέσα μια ανθρώπινη ψυχή και ξέρεις ότι θα ασχοληθούν από ελάχιστα έως καθόλου, ενώ εάν πας σε κάτι σαφώς πιο πχιοτικό τότε βλέπεις  να εκτοξεύεται και το κόστος. Όμως σε κάθε περίπτωση το ενδιαφέρον περιορίζεται αλλού.
Η πλειοψηφία των προαναφερθέντων "μαγαζιών" ζήταγε ποσά (ανά μήνα) περί τα 1300-1600 ευρώ (με κάποιες μικροδιαφορές στις παροχές γι'αυτό το διόλου ευκαταφρόνητο ποσόν) και αυτό αν μη τι άλλον ήταν εξαιρετικά εντυπωσιακό αφού άφηνε μια απαλή εσάνς ότι υπάρχει μια ευρύτερη προσυνεννόηση. Όμως μην το εκχυδαϊζουμε (πάλι) διότι η αυτορυθμιζόμενη ελεύθερη αγορά απλώς αφουγκράζεται τις ανάγκες της πλέμπας. Εάν παρ' ελπίδα συμπίπτουν κατά εντελώς σατανική σύμπτωση και οι τιμοκατάλογοι, ακόμα καλύτερα. Ε; Αλλά ας συνεχίσουμε.

Όλα αυτά τα μαγαζιά είναι εντελώς ιδιωτικά, ούτως ειπείν πας, πλερώ από την τσέπη σου και κάνεις τη δουλειά σου δίχως να έχεις κάποια άλλη αξίωση ή ενδεχομένως κάποια απορία. Υπάρχουν όμως και κάποια ελάχιστα τα οποία είναι συμβεβλημένα με τον ΕΟΠΥΥ! Και εδώ είμαστε δικέ μου! Καθήστε αναπαυτικά, φτιάξτε καφεδάκι, ανοίχτε μπυρίτσα ή βάλτε ένα ποτάκι ή ακόμη καλύτερα αδειάστε στο ποτήρι ένα απολαυστικό Μπυράλ διότι εδώ ξεκινάει η απόλαυση που γίνεται σχεδόν ερωτικά ηδονική εάν αναλογιστούμε και τις πολύ πρόσφατες συζητήσεις στην Υγεία που αποσκοπούν κυριολεκτικά στην πλήρη και απόλυτη ιδιωτικοποίησή της.

Για να μην σας τα πολυλογώ, δεν πήγαμε να ρωτήσουμε στο πιο ακριβό συμβεβλημένο (που είναι κάπου προς Κορωπί εάν δεν με απατά η μνήμη μου) αλλά στο πιο "κοντινό" μας και συνάμα "φθηνότερο" που βρίσκεται στην Νέα Ιωνία. Εάν επιλέγαμε, λοιπόν, να βάλουμε εκεί μέσα τον γέρο, ο ΕΟΠΥΥ δικαιολογεί (κρατηθείτε) 150 ευρώ τη μέρα! Δικαιολογημένα θα σκεφτείτε ότι ο ΕΟΠΥΥ (ή το ΙΚΑ παλαιότερα) τόσα λεφτά δεν δικαιολογούσαν σε καλές εποχές, άρα πως διάολο το κάνουν τώρα, μέσα στην κρίση, με περικοπές από παντού κλπ; Διότι αν το αναγάγουμε στον μήνα το κόστος ανέρχεται σε 4500 ευρώ! Το ακόμη πιο ωραίο όμως είναι το άλλο: ότι εκτός από την συμμετοχή του ΕΟΠΥΥ υπάρχει και μια πρόσθετη επιβάρυνση προς τον πελάτη της τάξης των 1600 ευρώ το μήνα, ήτοι το κόστος εκτοξεύεται στα 6100 ευρώ (το φτηνό, ξαναλέω)! Και όλα αυτά για τί; Μα για υπηρεσίες σχεδόν παρεμφερείς με τις ούτως ή άλλως αξιόλογες των Μονάδων Αποκατάστασης που ζητάνε περί τα 1400 ευρώ! Άρα πάνω στην προηγούμενη απορία έρχεται και μία δεύτερη: τι είναι αυτό που στην μία περίπτωση απαιτεί περί τα 1500 ευρώ αλλά στην άλλη περί τα 6 χιλιάρικα; Ποια η διαφορά; Η απάντηση είναι απλή αγαπητή μου αναγνώστρια, αγαπητέ μου αναγνώστη και στις δύο περιπτώσεις: διότι λεφτά όντως υπάρχουν και προσφέρονται για τρελό πάρτυ! Απλά δεν είναι για 'σένα, ούτε τα λεφτά ούτε το πάρτυ! Αυτά είναι για το λαμόγιο, είναι για τον βουλευτή, για εκείνον που τρώει με χρυσά κουτάλια κι εφτά μασέλες, είναι για άλλους τέλος πάντων. Όμως όχι για'σένα. Για την ακρίβεια ποτέ δεν ήταν για'σένα οπότε μην τρέφεις αυταπάτες. Εσύ είσαι απλώς το υποζύγιο που πρέπει μια ζωή να πληρώνει, να μην παίρνει τίποτε πίσω και να λέει κι ευχαριστώ κι από πάνω, αλλά δεν λέω περισσότερα για να μην σε σκανδαλίσω.

Για όσους νοσηλεύονται στην μονάδα αυξημένης φροντίδας (Μ.Α.Φ.) του Κέντρου Αποθεραπείας - Αποκατάστασης αποδίδεται ημερησίως ποσό ύψους 200 € χωρίς εξαιρούμενα για το πρώτο πενθήμερο νοσηλείας και για τυχόν επόμενες ημέρες νοσηλείας αποδίδεται ποσό 150 € ημερησίως, χωρίς εξαιρούμενα.

Πριν προχωρήσω να κάνω και μια απαραίτητη συμπλήρωση: άπαξ και εισαχθείς στην εν λόγω μονάδα ό,τι έχεις είναι υποχρεωμένο να σου περάσει σε προκαθορισμένο χρονικό διάστημα (το οποίο βεβαίως βεβαίως βρίσκεται πιο πίσω στους όρους σύμβασης, ανάμεσα σε κάτι άλλες μικρολεπτομέρειες). Σε περίπτωση που υπερβείς αυτό το όριο κοιτάνε μήπως μπορούν να σου δώσουν (επίσημα πάντοτε ήτοι αν έχεις και τίποτε άλλο) μερικές μέρες ακόμα. Αν δεν γίνει κάτι τέτοιο, τότε πληρώνεις τα πάντα από την τσέπη σου. Οπότε για να μην σου βγει εκτός από αηδόνι και παπαγάλος που μιλάει σουαχίλι το εγκεφαλικό, πρέπει να φροντίσεις ώστε να σου έχει περάσει σε 45 ημέρες, ειδάλλως την έκατσες μάν-γκα μου. Καλό, ε; Υπάρχει και τιμοκατάλογος αν δεν με πιστεύετε, σχεδόν σαν αυτούς που έχουν οι ταβέρνες, πχ πιάσε μια τζατζίκι, μία χωριάτικη, ένα εγκεφαλικό και μία ουρολοίμωξη σε παρακαλώ...

Θα με ρωτήσετε τώρα, μήπως τα παραλές ρε Άδη; Μήπως είναι λίγο ιδέα σου όλα αυτά; Απάντηση: διαβάστε τη συνέχεια και πείτε μου εσείς και για τυχόν απορίες διαβάστε και το ΦΕΚ 3054Β-2012 που αφορά τον Κανονισμό Παροχών Υγείας (σελ 46367).
Επί τούτου να πω έτσι για λόγους αρχείου περισσότερο ότι τον γέρο τον έχουμε βάλει στον Άκτιο. Ξέρετε ποιος είναι πίσω από τον Άκτιο; Η Εκκλησία. Βέβαια δεν ξέρω σίγουρα αν ως Εκκλησία εννοούν την Εκκλησία της Ελλάδος, τη Μο*νή Πεντέλης ή κάποια άλλη ελληνορθόδοξος (sic) επιχείρηση που δεν φορολογείται με τον ΕΝΦΙΑ τέλος πάντων, όμως σε κάθε περίπτωση είναι η εκκλησία, όπως γενικά η ίδια εκκλησία είναι που νοικιάζει ακίνητα στο ιστορικό κέντρο της Αθήνας, που έχει μετοχές στην ΕΤΕ και όχι μόνο, που κατέχει φέρρυ μποτ στα δύο πορθμεία της Σαλαμίνας κλπ. Είναι μπίζνα και γι'αυτό ακριβώς είναι σοβαρή θρησκεία, διότι ασχολείται μόνο με τα λεφτά και τίποτε άλλο. Δίπλα στον Άκτιο βεβαίως υπάρχει και το γηροκομείο της Εκκλησίας, το οποίο προφανώς ενέχει θέσει Κολάσεως, ούτως ειπείν "Ιδού που θα σε πετάξουν εάν δεν τα σκάσεις ζεστά-ζεστά στο δίπλα μαγαζί" αλλά ας μην το κάνουμε θέμα, αυτά είναι χαζές λεπτομέρειες. Βεβαίως, αυτό δεν σημαίνει ότι πίσω από όλα τα αντίστοιχα ιδιωτικά μαγαζιά βρίσκεται η εκκλησία, το θέτω έτσι όμως διότι προφανώς και δεν βρίσκεται η πλέμπα. Σίγουρα κάποιος (μικρότερος ή μεγαλύτερος) μεγάλος βρίσκεται, ίσως και σύμπλεγμα από μεγάλους. Προφανώς, λοιπόν, κάποιος τέτοιος (ή κάποιοι) βρίσκεται και πίσω από τα συμβεβλημένα με τον ΕΟΠΥΥ άρα και μόνο απ'άυτό λογικό κι επόμενο είναι να γίνεται τρελό πάρτυ.
Αλήθεια, μήπως θυμάστε μια πρόσφατη (ν)τροπολογία που πέρασε σε κάποιο διάλειμμα από το θερινό τμήμα του Κυνοβουλίου; ; Βέβαια θα μου πείτε, μα για ποια απ'όλες; Σωστή η παρατήρηση αλλά εν προκειμένω αναφέρομαι στο πλήρες αφορολόγητον των μοναχών που πληρώνονται με κάτω από 9,5 χιλιάρικα το χρόνο. Τι θέλω να πω με αυτό; Ότι όλα τριγύρω αλλάζουνε κι όλα τα ίδια μένουν όπως λέει και το άσμα, κοινώς αυτοί που πάντοτε είχαν τα προνόμια και τις ελαφρύνσεις θα συνεχίσουν να έχουν τα προνόμια και τις ελαφρύνσεις. Αντίστοιχα η πλέμπα, ούτως ειπείν ο λαός, πάντα θα τον έχουν στα τέσσερα να τον πηδάνε, να τον ξεζουμίζουν, να τον υπερφορολογούν, να του δημεύουν την περιουσία, να τον τρέχουν στα δικαστήρια για να αποδειχθεί ότι υπάρχει Δικαιοσύνη κλπ. Μέσα σε όλα αυτά λοιπόν, είναι και το θέμα της Υγείας, την οποίαν συστηματικά και ξεκάθαρα πλέον προσπαθούν να του την κάνουν ιδιωτική, κοινώς αν έχεις και με ό,τι έχεις. Αν δεν έχεις, τράβα πέθανε στη γωνία ή μάλλον όχι σε όποια να'ναι αλλά σε μια γωνία που να μην βρωμάει μετά εδώ πέρα. Απλά πράγματα.

Κι εσύ μετά κάθεσαι και αναρωτιέσαι που θα σταματήσει η κατρακύλα των μισθών και των συντάξεων, πόσο άλλο θα ρημάξουν τη δημόσια Παιδεία, πόσο θα χώσουν μέσα στον βούρκο των χρεών, αν θα σου πάρουν το σπίτι αύριο ή παραμεθαύριο κλπ, κλπ. Αλλά γιατί να τους νοιάζει; Ξέρουν άλλωστε ότι πάλι σε αυτούς θα γυρίσεις, χαμερπής και δίχως αξιοπρέπεια, ακριβώς σαν το ίνδαλμά σου τον Καραγκιόζη, μαλάκα Έλληνα, διότι πάντα αυτό ήσουν, ένας Καραγκιόζης, γι'αυτό και σε ενδιαφέρει τόσο πολύ να μην σου πάρουν οι Τούρκοι τον Καραγκιόζη, διότι είναι το Είναι σου. Πάντα να τη βγαζεις με τα ψέματα, πάντα να τα φέρνεις βόλτα με τη λαμογιά, κουτοπόνηρος και δήθεν ευαισθητοποιημένος, έτοιμος να γλείψεις όπου έφτυνες, έτοιμος να φιλήσεις κατουρημένες ποδιές κάθε λογής για ένα ξεροκόμματο, αγνοώντας ότι στην πραγματικότητα έχεις προσφέρει πολλά περισσότερα ως αντάλλαγμα. Και όλα αυτά γιατί; Διότι ξέρουν ότι σε κρατούν από τα παπάρια ή μάλλον πιο σωστά, από τα παπάρια που δεν έχεις διότι κανείς δεν τα έχασε για να τα βρεις εσύ. Πάλι τους ίδιους θα ψηφίσεις, πάλι θα παριστάνεις τον έκπληκτο μετά τις εκλογές που σου είπαν (προφανώς για πρώτη φορά ψέματα), πάλι θα νοιώθεις οργισμένος που σε κορόιδεψαν αλλά μόνο μέχρι την επόμενη εκλογική αναμέτρηση, πάλι θα φας το κουτόχορτο ότι ωσάν νέα δίαιτα από Δευτέρα που ποτέ δεν ξεκινάει, έτσι δεν ξεκινάει ούτε μετά απ'αυτό το καλοκαίρι η ανάπτυξη που μου υποσχέθηκαν κ.ο.κ.
Αλλά ο καθένας παίρνει ό,τι πληρώσει και ως γνωστόν μετά την απομάκρυνση από το ταμείο ουδέν λάθος αναγνωρίζεται και ο Έλλην έχει απομακρυνθεί υπερβολικά αρκετές φορές από το ταμείο με το ίδιο αποτέλεσμα άρα δεν μπορεί να επικαλεστεί ότι εξαπατήθηκε. Όποιος εξαπατάται τόσες πολλές φορές είναι κοινός βλαξ και του αξίζει ό,τι τραβάει διότι ακριβώς αρνείται να ξυπνήσει.

Μόλις χθες άκουγα ότι ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολιτεύσεως θα κρατήσει χαμηλά τον πήχυ στην επικείμενη ομιλία του στη ΔΕΘ στρογγυλεύοντας τις γωνίες και απαλείφωντας διάφορες παροχολογίες του πρόσφατου παρελθόντος (εξάλλου για τους μοναχούς παρόντες ψήφισαν, για να μην ξεχνιώμαστε). Δεν ξέρω πόσοι έχετε μνήμη ελέφαντα αλλά προσωπικά τα έγραφα πριν ακόμη από τις εκλογές του 12 ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θα μπορέσει να κάνει τίποτε απ'αυτά που ευαγγελίζεται ότι μπορεί να κάνει. Και για να μην παρεξηγούμαι, δεν είναι θέμα ΣΥΡΙΖΑ αλλά θέμα ελληνικού πολιτικού συστήματος και Ευρώπης γενικότερα: το ελληνικό πολιτικό σύστημα σαφώς και πρέπει να καταρρεύσει ολόκληρο και μέσα από τις στάχτες του να αναγεννηθεί ως νέος Φοίνιξ, ενώ η χώρα αντίστοιχα πρέπει να επανακαθορίσει τον προσανατολισμό της, διότι προσπαθεί με δύο πόδια να σταθεί πάνω σε 7-8 βάρκες. Αδύνατον. Δεν είναι μόνο ότι θα πέσεις και μέσα αλλά και το ότι προσφέρεις ένα εντελώς γελοίο θέαμα, σαφώς αντάξιο πολιτικών ανδρών με ανάστημα ψείρας ωσάν του Σαμαρά, του Βενιζέλου, του Αδόνειδος, του Βορίδειδος (αττική σύνταξις), του Ταμήλου, του Τζαμτζή που κάνει το σκατό του παξιμάδι κλπ, κλπ, κλπ, κλπ. Δεν αλλάζει το πράγμα, πάρτε το χαμπάρι. Κι όσον αφορά για την Ευρώπη, ε, τα έχουμε πει και ξαναπεί...

Και δεν αλλάζει διότι ο Ελλην, αυτός ο διαχρονικός Καραγκιόζης έχει φορέσει την πανοπλία του Δον Κιχώτη και κυνηγάει ανεμόμυλους, νομίζωντας ότι το σάπιο σύστημα που τον έβαλε μέσα στα σκατά μέχρι τα ρουθούνια θα τον βγάλει έξω από τα σκατά και μάλιστα δίχως καν τη δική του συμμετοχή. Διότι εδώ που τα λέμε, ο παγαπόντης ο Έλλην θέλει να φυλάει λίγο και τα ρούχα του, ωσάν το λαμόγιο στις Εκκλησιάζουσες του Αριστοφάνους που θα περίμενε πρώτα να δει πως θα εξελιχθεί το πράγμα με τα κοινά περιουσιακά στοιχεία και θα έπραττε στην συνέχεια εάν κι εφόσον και πάντα υπό συνθήκες. Όμως δουλειά δεν γίνεται έτσι. Στην Κόλαση του Δάντη οι αναποφάσιστοι κι εκείνοι που ποτέ δεν έκαναν τίποτα ήταν οι πιο σιχαμεροί απ'όλους. Ούτε στην Κόλαση δεν τους ήθελαν και οι ψυχές τους ήταν καταδικασμένες να γυροφέρνουν έξω από την Κόλαση για όλη την αιωνιότητα. Όμως για τον Έλληνα, για τον κλασσικό μαλάκα τον Έλληνα που λέει κι ο Γεωργίου, αυτό δεν αποτελεί πρόβλημα.
Του φταίνε τα κόμματα (που φταίνε) αλλά τα ξαναψηφίζει.
Του φταίει η Ευρώπη (που φταίει) αλλά την στηρίζει.
Του φταίει η φοροδιαφυγή (που φταίει) αλλά φοροδιαφεύγει.
Του φταίει η λαμογιά (που φταίει) αλλά είναι λαμόγιο.
Του φταίει η απραξία των άλλων (που φταίει) αλλά κι αυτός δεν κάνει ποτέ τίποτα.
Και πάει λέγοντας.
Διότι ο Έλλην ως αυθεντικός Καραγκιόζης που είναι, αρέσκεται να ασχολείται με τα δήθεν προκειμένου να δείξει ότι κάτι κάνει. Κι αν τον ρωτήσεις γιατί ασχολείται με το έλασσον κι όχι με το μείζον θα σου απαντήσει ότι πρέπει να ιεραρχήσουμε τα πράγματα και να ξεκινήσουμε από τα μικρά. Αν του πεις ότι όλοι έχουν κοινό μερίδιο ευθύνης θα σου πει να κοιτάς πρώτα τα μούτρα σου και όταν τα καθαρίσεις ν'ασχοληθείς μετά με τους άλλους (όπου και τότε πάντα κάτι θα βρίσκει ως δικαιολογία). Και με αυτή την εντελώς γελοία λογική, το πρόβλημα όχι απλώς διαιωνίζεται αλλά γιγαντώνεται κιόλας. Από την πολλή τη σωτηρία, σαφώς... Και κάπως έτσι, με τα ίδια πολιτικά κριτήρια αμοιβάδας, ο Βορίδης είναι ένας εξαιρετικός υπουργός, όπως φυσικά και ο Αδόνειδος προηγουμένως, ή ο στουρνάρης ΥΠΟΙΚ, ή χίλιοι δυο άλλοι. Η χώρα αυτή επηδήχθη επειδή δεν άντεξε το πλήθος των εξαιρετικών υπουργών τε και πολιτικών. Αυτή είναι η αλήθεια. Κατά τα λοιπά, μόνο ο λαός είναι Καραγκιόζης, οι πολιτικοί ήρθαν από το υπερπέραν.

Όμως ξεφύγαμε.
Σύμφωνα με την ευφυέστατη (για ραδίκι) λογική του τσεκουράτου Βορίδειδος, η πλήρης ιδιωτικοποίηση της Υγείας θα γίνει επειδή το κράτος έχει σταθεί ανίκανο να πιάσει τα λαμόγια που υπερχρεώνουν τον ΕΟΠΥΥ. Φυσικά στις υπερχρεώσεις αποκλείεται να συμπεριληφθεί η προαναφερθείσα περίπτωση που σας περιέγραψα. Είπαμε ότι ψάχνουμε για μαλάκες αλλά όχι για τόσο μαλάκες πια. Εξάλλου η υπερχρέωση του κράτους είναι θεμιτή από ένα σημείο κι έπειτα, αν βάζουμε εμείς το δάκτυλο στο μέλι. Μην ρημάξουμε δηλαδή εντελώς και την επιχειρηματικότητα, κι εξάλλου το κράτος είναι κακό μόνο όταν δίνει τα λεφτά σε παροχές για τον κόσμο. Όταν τα δίνει στην τσέπη του λαμόγιου, το κράτος είναι αναφανδόν καλό. Πάρτε για παράδειγμα το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας για να καταλάβετε. Βεβαίως για το γεγονός ότι το κράτος θα παραμείνει ανίκανο ακόμη και μετά τον νέο νόμο για την Υγεία, αυτό είναι κάτι που μάλλον δεν απασχολεί καν τον Βορίδη. Βέβαια η αλήθεια που ξεχνάμε όλοι είναι ότι ο Βορίδης προέρχεται από το Κολλέγιο, άρα πρέπει να δείξουμε κατανόηση διότι όλοι ξέρουμε τι iq αποφοιτούν από το Κολλέγιο, το οποίο έχει ως μοναδικό προαπαιτούμενο να έχεις λεφτά. Αν έχεις, στα παπάρια μας όλα τα υπόλοιπα.
Όπως και να'χει, αν θυμάστε ο Βορίδης είναι ο γίγας που είχε εκστομίσει ότι οι μισθοί των 300 αχρηστων δεν αποτελούν πρόβλημα και γι'αυτό δεν τους πειράζουν (εσύ βέβαια άντε βγάλτη με 400 ευρώ). Με το εν λόγω νομοσχέδιο ουσιαστικά τι κάνει; Το κλασικό που έκαναν πάντα όλοι οι ανίκανοι και ιδίως οι πολιτικοί στην Ελλάδα: στρέφουν τον έναν εναντίον του άλλου ώστε να φάνε τις σάρκες τους. Είναι δεδομένο ότι ο εν λόγω νόμος δεν πρόκειται να βρει τα λαμόγια. Το μόνο που θα βρει είναι αυτούς που θα καρφωθούν πρώτοι από τους άλλους (οι οποίοι άλλοι συνήθως είναι τα λαμόγια), όπως περίπου συνέβαινε και στον Εμφύλιο. Δεν είχε σημασία ή ήσουν αριστερός. Σημασία είχε αν σε είχαν καρφώσει για αριστερό και αν σε κάρφωναν ισοδυναμούσε με απόφαση στρατοδικείου. Βέβαια ο άλλος μπορεί να σε είχε καρφώσει επειδή ήθελε το κτήμα σου, ή απλώς να σου πηδήξει τη γυναίκα που ήταν κόμματος, αλλά το κράτος δεν ασχολείτο ποτέ με τέτοιες μικρολεπτομέρειες. Ας τα βρουν οι πολίτες μεταξύ τους. Ε, και αν στο ενδιάμεσο πεθάνουν και μερικοί, σιγά το πράγμα μωρέ, πάντα πέθαινε ο κόσμος. Για μερικές χιλιάδες πάνω-, μερικές χιλιάδες κάτω θα κάνουμε θέμα τώρα; Το μοναστήρι να'ναι καλά, αυτό είναι που μετράει. Κι όσον αφορά τα λεφτά, αυτά πάντα θα υπάρχουν. Όμως ποτέ για 'σένα.

Και το κερασάκι πάνω στο σκατό είναι φυσικά οι φιλελέ που θεωρούν ότι ως μαρίδες που είναι έχουν δικαίωμα και αυτοί στο καπιταλιστικό όνειρο. Ακόμη και μέσα στο στομάχι του κύτους, το ίδιο εξακολουθούν να νομίζουν.

Η χώρα χρειάζεται κυριολεκτικά ατομική βόμβα.
Δεν υπάρχει σωτηρία.
Τελεσίδικα.

Οι ανεμόμυλοι θα είναι πάντα εδώ.